หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[Manji+]

บทที่ 24  ลักหลับ






ความรู้สึกวิงเวียนปั่นป่วนในท้อง ทำให้ตื่นขึ้นมาในห้องที่มืดและเงียบ แต่สัมผัสไออุ่นได้จากคนที่นอนอยู่ข้างตัว ความอยากที่ยังติดค้างอยู่ เริ่มปะทุ

"ป่านนี้แล้ว คงไม่มีใครเดินผ่านไปผ่านมาแล้วมั้ง" ผมคิดกับตัวเอง ก่อนจะเลื่อนตัวไป ประกบกอดคนข้างๆ กลิ่นเบียร์ที่โชย ยิ่งปลุกอารมณ์ให้บรรเจิดขึ้นไปอีก ดูจอนมันก็คงรู้ตัวอยู่บ้าง มีเสียงแค่อือๆ เป็นคำตอบ

มันหันหน้ามาทางผม ให้ผมกอดได้ถนัดขึ้นเสื้อคลุมของผมมันจะหลุด ไม่หลุดแหล่ ผมดึงเสื้อไอจอนออก  ความอบอุ่นที่ผ่านทางสัมผัส ผมเริ่มเอาลิ้นไล่ตามหน้าอก ไอจอนมันสะดุ้งเล็กน้อย ตัวมันเริ่มสั่น คงนานมากที่เราไม่ได้ทำอะไร มันคงตื่นเต้นไม่แพ้ผม

"หนาวเหรอ" ผมพูดแทบจะกระซิบ แต่จอนกลับไม่ตอบอะไร นอนหันหนีผมไปซะงั้น

"ถ้าจะอยากให้แกล้ง" ผมคิดพร้อมทาบตัว กอดจากข้างหลัง มือไปสัมผัสกับจุดสำคัญที่แข็งรออยู่แล้ว ผมค่อยๆปลดกางเกงออก ไอจอนยังตัวสั่น

"กลัวคนมาเห็นอีกเหรอ เดี๋ยวกูจะช่วยให้หายหนาวเอง" ผมกระซิบ มือเริ่มปฏิบัติการ เหมือนปกติที่เคยทำ เสียงแสดงผลสำเร็จของผม เริ่มลอดผ่านไรฟันออกมาเป็นครั้งคราว มันยิ่งรู้สึกสนุก นี่รึเปล่าน้า ที่เค้าว่าเป็นความสนุกของการลักหลับ


ตอนนี้ น้ำนำท่อ เริ่มละเลงออกมาจนเต็มมือผม เจ้าของมันยังพยายามกดเสียงแสดงความ พึงพอใจไว้ข้างใน ผมเริ่มเร่งจังหวะ ดูเหมือนไอจอนจะเริ่มไม่ไหว มันหันหน้า มาจูบผม


รสสัมผัส วันนี้มันแปลกไปมาก อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เบียร์ที่มันกินไป มันดุดัน หรือมันจะไปฝึกที่ไหนมา (หึงอีก เริ่มขี้ระแวง)

กลิ่นเบียร์ช่วยเร่งอารมณ์ มันแรงกว่าทุกที มือผมยังคงทำงาน แต่ไอจอนนี่สิ ไม่ช่วยผมเลย ผมค่อยๆไต่ลงไป เลียความหวานที่ยังคงเยิ้มอยู่เต็ม

ลิ้นความไปซ้ายไปขวา เจ้าของมันตอนนี้ มือสะเปะสะป่าย ขาก็อยู่ไม่สุข นี่ผมทำให้มันทุรนทุรายได้ขนาดนี้เชียว สักพัก ตัวมันกระตุก น้ำที่ออกมามันเยอะมาก ผมก็ดูดกินจนหมด


"เก็บมาเป็นปีอ่ะดิ" ผมว่าพร้อมหัวเราะเบาๆ ไอจอนมันดึงกางเกงขึ้น ก่อนจะหันกลับไปนอนต่อ
"เน่ จะไม่ช่วยกูหน่อยเหรอ" ผมว่า พร้อมไปกอดมันจากข้างหลัง กลิ่นแชมพูที่ใช้ในอนเซนยังฟุ้งอยู่เลย จอนมันยังคงเงียบ ผมรู้สึกสนุกกะการแกล้งมันยังงี้ซะแล้วสิ

"ยังไม่เอาออกก็ได้ รอค่อยทีหลัง พรุ่งนี้เช้านะคับ คนดี" ผมว่า แล้วก็นอนกอดมันหลับไป





................................


แปบนึงมาต่อครับ

[Manji+]

ขอโทษค้าบ ติดภารกิจมากมายทำให้อดมาแวะบอร์ดถึงสองวัน
ขอบคุณพี่อิมที่มาดันบอร์ด ให้มั้งยังหาเจออยู่ในหน้าหนึ่ง

นิคมาการันตีอย่างนี้หมายความว่าไงครับ ชอบบท..นะเนี่ย

หวัดดีครับ ไม่ได้เข้าบอร์ดซะนาน เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อ2วันก่อน ไล่ตามทันและ 

อ่านช่วงแรกๆ ก็สนุก ฮาๆ ดีครับ แต่ หลังๆภาคมหาลัยเนี่ย ทำเอาซะเครียดเลย   (แอบร้องด้วยแหละ เหะๆ)

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ เอ ว่าแต่วันนี้ไม่มาต่อหรอ ทวงๆ

:z13:เด็กใหม่ ขอบคุณที่อุดส่าตามอ่านจนทันครับ ไว้มาเป็นกำลังใจกันเรื่อยๆนะครับ คูลต์คุง

ไม่ได้หนุ่มกลับมาเลยจ้า.... ...ไม่เจอตามเสป็กเล้ย!!!!!!
อย่างว่าแหละสวยเลือกได้..........
มั้งหละไปเดทวาเลนไทน์กะคายน้า....
กลับมาอ่านตอนเเช่น้ำร้อนนี่...ทำเอาเร่าร้อนไปด้วย...

มาเร่าร้อนต่อกันเลยคับ พี่เคท
ไว้ยังไงหาหนุ่มแถว กทม.เอาละกันครับ รักยังหาได้เสมอ แม้เศรษฐกิจจะฝืดเคือง 

[imageriz]

  น้องมั้ง

  ให้หายคิดถึง

   ตกลงแชมป์กอดจอนใช่มะ  ไม่ผิดตัวนะ แชมป์ ชักสงกะสัยแล้ว
รอ ๆ   

ขอ รีล่างหน่อย น้องนิค  มาทำให้อยากรู้อีกแหละ
V
V
V

[Sith]

เอ  นั่นสินะ จะผิดตัวหรือถูกตัวหว่า   

ชอบฉากที่ทรมาณจิตใจคนในเหตุการณ์  มันซาบซ่าอย่างบอกไม่ถูก   

[kunkai]

อ่านตอนนี้รอบสอง
นู๋ไก่ก็ยังงงว่า
พี่แชมป์นอนกะใครหว่า  
แต่ที่แน่ๆ
ฮิโระน่ารักได้ใจ.......ฮี่ฮี่ฮี่
พี่นิคมายั่วได้อีกเน้อ

[StopLove]

 


น่ารัก^^"

[snow_queen]

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เม้นท์ แต่ก็ตามอ่านอยู่ตลอดน้า
สงสัยเราจะชอบเม้นท์แต่ช่วงพายุเข้า
 :กอด1:น้องมั้ง
 :L2:จอน&แชมป์

[C2U]

ปล่อยแชมป์ค้าง  ซะงั้น   

[Manji+]

ผมถึงกับกุมขมับ ตั้งแต่วันแรก ก็ก่อเรื่องแล้วกู ไอแชมป์เอ้ย ตายห่า ทำไงดีวะ ต่างคนต่างเงียบ

"มึงแน่ใจนะว่ามึงคิดว่าเป็นกูจริง" จอนมันถาม
"เฮ้ย ไหงมึงถามงั้นอ่ะ กูจะไปทำอะไรคนที่กูเพิ่งรู้จักล่ะเว้ย" ผมบ่น อารมณ์ชักกรุ่นๆ คำถามมันเหมือนต้องการด่าผม

"ใครจะไปรู้ นี่ครั้งที่สองแล้วนะ ผิดคนเนี่ย ไม่รู้สึกต่างกันบ้างเหรอ" มันถามย้ำ จริงๆเมื่อคืนอะไรหลายอย่างมันก็ต่างออกไป ไหนจะขนาด เสียง แต่
"ใครมันจะไปคิดขนาดนั้นล่ะ เราไม่ได้...กันตั้งนาน จะเปลี่ยนไปบ้างก็คงไม่แปลก" ผมพูดอ่อยๆ


"ก็แค่ขนาด เสียงและก็ .....วิธีจูบ" ผมเพิ่งคิดออกว่าความต่างมันก็ค่อนข้างจะชัด แต่เพราะความอยากคงทำให้อะไรเบลอๆไป
"มึงจูบมันด้วยเหรอ" จอนมันจับแขนผม

"อือ" ผมก้มหน้า


"แต่ว่าคนที่เริ่มไม่ใช่กูหว่ะ" ผมพูดเบาๆ
"ฮิโระ มันจูบมึงก่อนเหรอ" จอนมันถามเสียงดัง หน้าตามันแดงเอามากๆ

"ใจเย็นๆ ก่อนดิ จอน มันก็แค่ผิดพลาด" ผมพูดไป แต่รู้เองอยู่ว่า มันไม่ใช่แค่ "แค่"
"มึงว่า พลาด พูดง่ายไปมั้ย แล้วไอฮิโระ มันคิดไรของมัน แม่ง จูบมึงเนี่ยนะ แล้วยังยอมให้... โว้ย" จอนมันบ่นแล้วลุกขึ้น จะเดินออกไป

"ไปไหน" ผมถาม
"คุยกับไอน้องเลว" จอนมันตอบ

"เฮ้ย มันความผิดกู มึงอย่าเพิ่งดิ ใจเย็นๆก่อน" ผมปราม
"ไอที่ไม่รู้ กูไม่ถือหรอก แล้วกูก็ผิดเอง ที่ยอมให้มันมานอนนี่ แต่ กูไม่เข้าใจว่ามันจะมาจูบมึงทำไม ทั้งที่มันน่าจะรู้แล้ว ว่ามึงอ่ะแฟนกู แล้วอีกอย่างเราไม่ได้..มาเป็นปี มันมาตัดหน้าทำงี้ซะงั้น" จอนมันโวยวายแบบหงุดหงิดมาก ดูครั้งนี่มันจะโมโหเอาซะจริง

"อะไร กูก็ยอมให้มันได้ แต่ถ้ามันคิดจะแย่งมึงอีก กูไม่มีทางยอม" จอนมันขบฟันซะแน่น
"เมื่อคืน กูเป็นคนเริ่ม ผู้ชายก็งี้แหละ มันก็แค่อยาก" ผมพูด

"อยากกะใคร เรื่องของมัน อย่ามาอยากกับมึง" จอนมันพูดกร้าว
"ใจเย็น กูต่างหากที่ต้องไปขอโทษมัน แล้วอีกอย่าง มึงจะทำไงถ้าน้องมึงรู้อีกคน ทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วให้มันคิดว่ากู...ลักหลับมันดีกว่ามั้ย" ผมถาม ใจเริ่มคิด ถ้าบ้านไอจอนรู้ขึ้นมา เรื่องมันคงจะไปไกลกว่านี้

"ไม่" จอนมันตอบทันที

" เรื่องนี้ต้องคุยให้รู้เรื่อง มึงยังไม่รู้ นิสัยไอฮิโระ เดี๋ยวอีกซักพักมึงจะรู้ ว่าคนเพอร์เฟคไม่มีในโลก หน้าตามันดี บ้านก็รวย แต่ความเอาแต่ใจมัน ไม่มีใครกินลง" พูดจบ ประตูบานเลื่อนเปิดออก
"อรุณสวัสดิ์"  เสียงทักทายอย่างปกติ หน้าที่ยังเปื้อนรอยยิ้ม หน้าเหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายนี่คงเพิ่งไปอาบน้ำมา ผ้าขนหนูยังพาดอยู่บนบ่า ก็นะเมื่อคืน มันสกปรกไปหน่อย

"อรุณสวัสดิ์" ผมตอบ (บทสนทนาพวกนี้ เป็นภาษาอังกฤษอ่ะนะ ขี้เกียจพิมพ์แล้วแปล) ไอจอนยังนั่งเงียบ ตามองไปที่นายนั่นอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ






ต่อบทที่ 25 สงครามเย็น

[Manji+]

 :กอด1:ทุกๆคน ไม่เจอกันหลายวัน ได้เคลียร์คำถามของพี่อิมแล้ว อิอิ

นิคยังสปอยล์แหลกเหมือนเคย แล้วกุกกุ๊กนี่งงอ่ะไรอ่ะคับ ผิดตัว ถูกตัว
ฮิโระกะพี่จอนเขาเหมือนกันเกินไปเหรอ

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เม้นท์ แต่ก็ตามอ่านอยู่ตลอดน้า
สงสัยเราจะชอบเม้นท์แต่ช่วงพายุเข้า
 :กอด1:น้องมั้ง
 :L2:จอน&แชมป์

แล้วถ้าพายุไม่เข้าล่ะคร้าบ
ขอเวลาให้พี่เขาได้หวานกันบ้างเถอะครับ สงสารเขา งานหนักมาเยอะแล้ว

หลังจากนี้ เสี่ยวแหลกง่ะ

[imageriz]

   น้องมั้งอีกรอบ 
รู้สึกต่อจากนี้  พายุกำลังโถมกระหน่ำอีกลูก 
ยังไม่ทันจะหวานก็ มีปัญหาอีกแหละ 
V
V
V จิ้ม น้องนิคอีกที บอกแล้วน้องมั้ง แชมป์กับจอนจะได้หวานกันจริง ๆ เหรอ 

[Sith]

ตอนต่อไป สนุกแน่ หึหึ  จะถึงรึยังหว่าบทสนทนาเหล่านั้น

"เป็นแฟนกับเรามั้ย  เราทั้งหล่อทั้งรวยกว่าจอนอีกนะ"

----------------------------------------

นายทำให้เราคิดถึงคนสองคน  "Jon My first love..."

---------------------------------------

บทสนทนาเหล่านี้หมายความว่าอย่างไร   จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้   โปรดติดตามตอนต่อไป  

ไปละ ดีก่า ลัลล้า~   

[Yakult]

ตอนต่อไป สนุกแน่ หึหึ  จะถึงรึยังหว่าบทสนทนาเหล่านั้น

"เป็นแฟนกับเรามั้ย  เราทั้งหล่อทั้งรวยกว่าจอนอีกนะ"

----------------------------------------

นายทำให้เราคิดถึงคนสองคน  "Jon My first love..."

---------------------------------------

บทสนทนาเหล่านี้หมายความว่าอย่างไร   จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้   โปรดติดตามตอนต่อไป  

ไปละ ดีก่า ลัลล้า~   

เจอ สปอย ถึงก่ะช๊อค    ทำไมอุปสรรค มันเยอะจังเนอะ แต่อย่างว่า ถ้าฝนไม่ตก แล้วจะรู้รสชาติของฟ้าที่สดใสหลังฝนตกได้ยังไง เนอะคับ

ตามมาให้กำลังคร๊าบบบ

[cutekanny]

ที่เเท้ก็จอนตัวปลอมเเหม....พี่เเชมป์เนี่ยเหล้าเข้าปากทีไรตาฝ้าฟางทุกที
สงสารจอนจัง....ตอนต่อไปท่าจะเครียดอีกนะเนี่ย...อย่าอ่อนไหวไปกะความน่ารักของฮิโระนะ
จอนจัดการน้องตัวดีเลย...เชียร์ขาดใจ

[zilveria]

ซะงั้น  งานเข้าจิง ๆ ด้วย


 

[Mint]

ตบเข่าฉาด

กรูว่าแร้ววววววววววววว

 

[StillLoveThem]

 ...ง่ายๆๆใครรู้..เค้านอนกัน...ท่าไหน...
       ...แชมป์ถึงได้...ผิดตัว...ตรูละงงงงงงงงงง...
       ...ฮิโระ มันจ้อง....ให้ท่า...อยู่แหงๆๆๆๆๆๆๆๆ...

[C2U]

ฮิโระจะแย่งแฟนจอนเหรอ       

[Manji+]

บทที่ 25 สงครามเย็น







"%%#@#$%$@$@" บทสนทนาที่ฟังไม่รู้เรื่อง โต้ตอบกันไปมา หน้าที่ยิ้มแย้มเริ่มหุบ ก่อนจะคุยกันเหมือนสงครามเย็น นายฮิโระ หัวเราะเป็นระรอก เสียงหัวเราะมันเยียบเย็น เหมือนการดูถูกอะไรอยู่สักอย่าง


หลังจากที่คุยกันอยู่นาน ฮิโระคุงหันมาถามผม "วันนี้ อยากไปเที่ยวไหน"

"เอ่อ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย ที่ไหนก็ได้" ผมตอบ
"ไม่มีที่ไหนทั้งนั้น แชมป์ต้องไปกับกู" จอนมันขัด

"อย่างนั้น จุนเปจังคงต้องไปคุยกับคุณลุงเองละกัน" ฮิโระคุงพูดเหมือนชนะ มันเหมือนเด็กกำลังแข่งกันทำอะไรสักอย่าง
"แชมป์ มึงอย่าไปกับมันนะ มันจะแย่งมึง" จอนมันหันมาพูดภาษาไทยกับผม

"หา มันเป็นเกย์เหรอ" ผมถาม
"ไม่ใช่ แต่กูด่ามัน พูดไปพูดมา มันบอกว่ามันจะจีบมึงดู" จอนมันพูดเสียงแห้งๆ

"อย่างนั้นคงไม่มีหวัง" ผมหันไปบอกฮิโระคุง
"อันนี้มันก็ไม่รู้ เมื่อคืนยังได้ วันนี้ก็อาจจะ..." คำตอบที่ทิ่มเข้าใจดำ โหย หาเหาใส่หัวซะแล้วกู

"กูบอกมึงแล้ว ว่ามันเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง ถ้ามันอยากทำอะไร ไม่มีอะไรจะขวางมันได้" จอนมันพูดหน้ากลุ้ม ก่อนจะหันไปคุยในภาษาญี่ปุ่นอีกครั้ง ดูสถานการณ์ ยังคงไม่เปลี่ยน


"%%#@#$%$@$@" เสียงดังมาจากข้างนอก

"ไปกินข้าวกันนะ แชมป์ อาหารเช้าเสร็จแล้ว" ฮิโระคุง ส่งตาหวานมาให้ผม ไอนี่ดูท่าจะใช่เล่น เสือเลยนะเนี่ย
"แชมป์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น เดี๋ยวจะกินที่นี่สองคนกับกู" จอนมันว่า

"ถ้ามึงจะปล่อยให้คุณลุง กับคุณป้าคอย" เสียงเยาะๆให้ไอจอนต้องกัดฟันกรอด
"อย่าคิดว่าจะชนะง่ายๆ เกมส์นี่ กูไม่คิดจะแพ้แม้แต่น้อย" จอนมันสบถ

"สำหรับผม ก็ไม่เคยเห็นคำว่าแพ้ในเกมส์ที่ลงแข่ง โดยเฉพาะ ชิงชัยในสนามรัก" ฮิโระก็ดูไม่ยอม ดูไอสองคนนี่ทะเลาะกันแล้ว เหมือนศึกชิงชัยของเด็กที่แย่งของเล่นกันมากกว่า
แต่ผมไม่ใช่สิ่งของนะเฟ้ย ผมลุก "อยากคุยก็คุยไป ขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ" ผมว่าและเดินออกจากห้อง

"ไปด้วย" ฮิโระเดินตามมาพร้อมโอบไหล่ผม สัมผัสมันให้ความรู้สึกไม่ดีมาก มันเหมือนการกระทำทั้งหมดนี้ มีไว้เพื่อแกล้งไอจอน ก่อนที่ผมจะปัดมือมันออก
"เอามือออกไปด้วย แชมป์ไม่ชอบให้ใครมาโอบคอ โดยเฉพาะคนที่ยังไม่สนิท"  จอนมันเกทับ ก่อนจะลากผมออกมา

นายฮิโระได้แต่ผิวปากล้อเลียน เกมส์นี่ท่าจะจบไม่ง่าย







..........................



มื้ออาหารเช้าผ่านไปโดยที่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเมื่อคืนและเมื่อเช้า การกินอาหารเป็นไปอย่างสงบ แต่ความกดดันที่อยู่ที่ตัวผม ไอสองคนข้างตัวดูยังคอยจะกัดกันไม่เลิก
"จอน กินเสร็จแล้วเตรียมตัวไปธุระกับพ่อล่ะ" พ่อจอนบอกหลังกินอาหารเสร็จ พ่อจอนเป็นคนที่กินข้าวเร็วมาก
"พ่อ ค่อยไปได้มั้ย จอนยัง...." จอนมันจะท้วง

"จะอะไร ก็เอาไว้ทีหลัง" พ่อจอนบอก ก่อนจะลุกออกไปเพื่อเตรียมตัวพร้อมกับแม่ที่ยังดูกินไปไม่ถึงครึ่ง
ผมเอามือไปสะกิดขามันเบาๆ "กูไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง" ผมพูดเบาๆ

"ไม่ห่วงได้ไง ไอฮิโระไม่ใช่คนที่จะเล่นด้วยง่ายๆ" มันบอก
"คุยอะไรกันอยู่เหรอ" ฮิโระคุงหันมาถาม

"ไม่ใช่เรื่องนาย" จอนมันตอบ ขนาดกับน้องมันยังพูดจาหมาไม่แดกได้ขนาดนี้
"ไม่ต้องห่วงจิงๆ จอนคิดว่า แชมป์เล่นด้วยง่ายปะหล่ะ" ผมพูดพร้อมความมั่นใจเต็มที่

"ยังไงกูก็ไม่มีทางเลือก มึงระวังตัวล่ะ" จอนมันบอก "ไปเตรียมตัว" จอนมันลุกขึ้น
"รอก่อนดิ ยังกินไม่เสร็จเลย" เสียงมาจากฮิโระคุง

"ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวค่อยตามไปละกัน" ผมบอกก่อนไอจอนจะหาเรื่องกัดมันอีก
"มึงกับมันเป็นพี่น้องภาษาอะไรวะ" ผมถามมันหลังจากเดินออกมาจากห้องกินข้าว

"ฮิโระมันเด็กถูกเลี้ยงมาแบบเอาใจ ถ้ามันอยากทำ อยากได้อะไร มันต้องได้ ใครขัดใจมันนี่เป็นเรื่อง มันแทบจะไม่มีเหตุผลเวลามันอยากได้อะไร ดูอย่างตอนนี้ มันจะจีบมึง มันไม่ได้ชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบมึง"
จอนมันสาธยาย

"รวยมากก็ไม่ดีเนอะ กลายเป็นคนเอาแต่ใจซะ" ผมว่า
"กูกะมึงไม่เห็นเป็น" จอนมันว่า

"มึงแน่ใจ" ผมว่าพร้อมหัวเราะ ไอจอนมันก็แต่งตัวไปพูดไป จากที่ฟังดูแล้ว นายฮิโระนี่เสือผู้หญิงน่าดู "ไม่ต้องห่วงกูหรอก ยังไงกูก็ไม่สนใจมัน" ผมว่า

"กูไม่ได้ห่วงเรื่องนั่น กลัวแต่มันจะบ้าหาเรื่องอะไรมึงอ่ะดิ" จอนมันว่า
"แต่กูก็ไม่เห็นมันจะร้ายอะไรตรงไหน"

"เดี๋ยวมึงจะรู้ วันนี้มันจะพามึงไปเที่ยวในเมือง ถึงมันจะพูดไปอย่างนั้น ลับหลังกู มันคงไม่อะไรมึงมาก" จอนมันว่า ท่าจะรู้จักนิสัยน้องมันดี
"อือ ไม่ต้องห่วง ทำธุระเสร็จค่อยเจอกัน" ผมยืนส่ง พร้อมจัดไทด์ให้ไอจอน จริงๆมันก็ตรงอยู่แล้ว แต่อยากจับอ่ะ


จอนมันหลับตา "อือ" ส่งเสียงแล้วจะรู้มั้ย


ผมยื่นปากไปจูบเบาๆ "เจอกันตอนเย็น" ผมบอก
"เหมือนเพิ่งแต่งงานกันเลย ห้าๆ" จอนมันพูดพร้อมหัวเราะ

“รู้มั้ย สามีไม่อยู่ อย่าทำตัวซุกซนอีกล่ะ”
"รีบๆไป เดี๋ยวพ่อแม่มึงรอนาน"ผมดันมันออกไป เขินก็เขิน อย่ามากลับบทกันง่ายๆดิ มึงอ่ะภรรยาที่เคารพกู

"มึงรอนี่ละกัน เดี๋ยวฮิโระมันก็มาหามึงเอง" จอนมันบอก 
"มึงไม่หวงกูแล้วเหรอ ปล่อยไปกะมันสองคน" ผมอยากหาเรื่องแหย่มันต่อ

"มันก็พูดไปงั้นแหละ กูไม่อยู่มันคงปกติ ต่อหน้ากูก็ทำหาเรื่องไปเท่านั้นแหละ" จอนมันบอก "ยังไงมันก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย"
"ก็ดี แต่กูเที่ยวจะสนุกมั้ยเนี่ย" ผมว่าขำๆ แล้วไอจอนก็เดินไปกับมาดของคุณชาย ปล่อยผมให้นั่งแหง่วอยู่ที่ห้องคนเดียว

สักพักประตูก็เปิดออก ไม่มีมารยาทจริงๆ "แชมป์ ไปได้แล้ว" เสียงหวานลอยมาจากเจ้าหนุ่มที่ยื่นหน้ามาทางประตู

"จะไปไหนล่ะ" ผมถาม
"พาไปเที่ยวในเมือง อยากไปรถ หรือ รถไฟ" มันถาม

"อะไรก็ได้ แล้วแต่สะดวก" ผมตอบ
"งั้นไปรถไฟละกัน จะได้เห็นอะไรเยอะ ไปเหอะ" มันบอกก่อนจะมาเดินลากมือผมออกไป

"เดินเองได้" ผมบอกก่อนจะแกะมือมันออก
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวหลง" หลงกะอะไรมันล่ะ ยังอยู่บ้านอยู่เลย แต่ช่างเหอะ เถียงมากๆ เดี๋ยวถูกปล่อยเกาะ แล้ว
มันก็ให้คนที่บ้านขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟ ก่อนจะจัดแจงซื้อตั๋วอะไรมาให้เรียบร้อย


นึกว่าบ้านมันจะอยู่นอกเมืองไกล แต่ไหงนั่งรถไฟไม่นานก็มาถึงย่านท่องเที่ยว มีคนใส่ชุดแปลกๆ ตลกๆเยอะแยะไปหมด

"คนญี่ปุ่นแต่งกันแบบนี้เยอะเหรอ" ผมถามฮิโระ
"ไม่ เฉพาะที่นี้แหล่ะ ที่นี่ออกจะมีชื่อเสียง นายไม่รู้จักเหรอ" ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ

"เดี๋ยวพาเดินหมด ไม่ต้องห่วง" มันพูด ยิ้มนี้คงกระชากใจคนได้เป็นร้อย แต่ใช้กับผมไม่ได้หรอก ห้าๆ
"ขอบใจ" ผมบอก

"เป็นเกียรติอย่างยิ่ง My boy" มันพูดให้ผมอึ้ง
"เฮ้ ใครเป็นเด็ก อยาล้อเล่น ไอจอนไม่อยู่แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอย่างนั้นก็ได้" ผมเริ่มคลื่นไส้

"ใครว่าล้อเล่น จะเอาจริง เชื่อเหอะ นายจะเปลี่ยนใจจากไอจอนภายในวันนี้" มันยิ้มตอบ
"นายคงไม่มีทางทำได้" ผมว่า

"ของแบบนี้มันไม่ลองไม่รู้" ผมได้แต่ยักไหล่ ไม่อยากต่อคำกะมัน ไอนี่ท่าจะเอาแต่ใจใช่เล่นจริงๆ หลังจากนั้นมันก็พาผมเดินไปทั่ว ได้คุยกับมัน มันก็เป็นคนอัธยาศัยดี พาผมเที่ยวก็อธิบายไปเรื่อย แต่ละคนก็มีจุดดีของตัวเอง ผมเริ่มที่จะรู้สึกดีกับมันขึ้นบ้าง








ต่อบทที่ 26 สงครามกลางเมือง

[StillLoveThem]

^
^จิ้มสุดหล่อ..น้องมั้ง..
...นี่มันยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 นี่หว่า...
...มีทั้งสงครามเย็น สงครามกลางเมือง..
...แล้วมันจะมี...สงครามรัก..ไม๊ฟ๊ะ..
...งานนี้เราว่า..แชมป์ชนะสงคราม..
...คนที่ผ่านอะไรๆๆมาด้วยกันหลายๆๆปี กับคนที่พึ่งผ่านเข้ามา..วันเดียว..
...คุณค่า..มัน..ต่างกันเยอะ..ยังติดใจมันเป็นแผนลองใจของใครบางคนหรือเปล่า..

[zilveria]

รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ซะงั้น


จอนสู้ๆ   

[Sith]

บทต่อไปแล้วสินะ 

"เป็นแฟนกับเรามั้ย  เราทั้งหล่อทั้งรวยกว่าจอนอีกนะ"

------------------------------

แฟนคลับเฮียจอนเยอะจิงๆน้าเนี่ย อิอิ   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
บอกตรงๆนะว่า สามตอนมานี้ยังมะว่างอ่านละเอียดอย่างเคย
ไว้ว่างแล้วคงประมาณจันหน้านู้นละหลังเสร็จทุกอย่างลงตัวจะมาอ่านให้
พร้อมเม้นให้นะ แต่เท่าท่อ่านดู จริงก็อยากจะเม้น ฮิโระอยู่เหมือนกัน
แต่ขอยกยอดไปไว้มีนานู้นเลยละกันเพราะยังไม่มีเวลามานั่งพิจารณา
ในส่วนของรายละเอียดปลีกย่อยอย่างที่เคยทำคงต้องขออ่านละเอียดจริงๆ
ก่อนแล้วจะอะไรยังไงค่อมาว่ากัน
สุดท้ายสั้นๆนะ ขอ  มั้ง กะ นิคในความน่ารักและกวนตามลำดับอิๆ

[Sith]

เสียบนิว ชิส์   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
จิ้มนิคคืนละกัน อิๆ

[imageriz]

 :z13:น้องนิว


จอนสู้ มาบอกแค่นี้แหละ
 

[kunkai]

มาช่วยพี่นิคเสียบนิว
มาจิ้มพี่นิค.......มะยอม

[Sith]

กอดกุกกุ๊กกับเฮียมั้ง   

[Manji+]

  ทุกๆคน
ช่วงนี้ คนมันจะดีวันดีคืนก็ยอมๆเขาหน่อยละกัน
ขอให้พายุอย่าเพิ่งเข้า แต่เร็วๆนี้ พายุแห่งค....น จะเข้ามาแทน

รอนิวมาตีฮิโระอยู่นะเนี่ย อย่างนั้นต้องลงช้าๆ เดี๋ยวจะเฉลยไปซะก่อน ว่าความจริงมันเป็นยังไง

ของดหนึ่งวัน งิงิ

[Manji+]

เขาล้อเล่น



บทที่ 26 สงครามกลางเมือง






ฮิโระมันก็พาไปย่านวัยรุ่นที่ขายเสื้อผ้าเต็มไปหมด ให้ลองเสื้อผ้าเยอะแยะไปหมด แต่ละตัวแฟชั่นญี่ปุ่นซะ ออกมาแปลกจริงๆ
ผมก็ไม่ค่อยชิน แล้วที่มันให้ลองนี่ มันก็เดินไปคุยกับคนขาย ก่อนจะจ่ายเงิน ใส่ถุงมา
"นายทำไร" ผมถาม
"ก็ซื้อให้นายไง" มันตอบ ยิ้มระรื่น

"ไม่มีความจำเป็น เท่าไหร่ เดี๋ยวจ่ายให้" จริงๆผมไม่ได้อยากได้ซักกะตัว
"เฮ้ยไม่ต้อง อยากได้อะไรขอให้บอก เดี๋ยวซื้อให้ทุกอย่าง" มันบอก ผมนี่ควันออกหู มันจะรวยมาจากไหน

"นายจะเอาเงินมาจากไหน เราไม่รู้ แต่นายคงไม่ได้หาเองแน่ๆ อย่าใช้กับเรื่องไม่จำเป็นนัก" ผมพยายามพูดอย่างนิ่มนวลที่สุด
"555 นายไม่ต้องห่วง บ้านเราไม่มีคติต้องคิดก่อนจะซื้อ" ผมฟังแทบจะเอาเสื้อผ้าเขวี้ยงหัวมัน

"อย่างนั้น เราก็มีคติที่ไม่รับของจากคนอื่น" ผมตอกกลับ
"นายนี่เหมือนที่ไอจอนเคยเล่าให้ฟังจริงๆ ถ้าไม่อยากได้ก็วางทั้งหมดไว้นี่" มันบอกก่อนจะโยนถุงเสื้อผ้าเยอะแยะไว้บนพื้น ก่อนจะเดินเลยไป ความรู้สึกดีๆเมื่อกี้พังยับเยิน ผมหิ้วถุงเดินตามมันไป

"นายไม่ควรทำแบบนี้" ผมเดินไปบอกมัน
"ก็นายไม่อยากได้ ก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร" มันพูดง่ายๆ

"นายนี่มัน" ผมจะว่ามันต่อ
"อย่าบ่นมาก เงินนั้นไม่ใช่เงินนาย นายไม่มีสิทธิมาสอน" มันพูดก่อนจะยิ้มแสยะ ผมนี่อารมณ์พุ่งขึ้น

"อย่างงั้นก็ดี ทิ้งมันไว้นี่แหละ เราก็ไม่อยากได้ของไร้ค่าจากคนไร้ค่าพอๆกับของ" ผมโยนของลงไปที่พื้น ผมพูดผมรู้ว่ามันต้องโกรธแต่ผมก็ทนไม่ไหว แทนที่มันจะด่ามันกลับทำหน้าอย่างที่ผมไม่คาดคิด สายตาที่มองผมอย่างเหลือเชื่อ มันดูเศร้าๆอย่างบอกไม่ถูก ผมยังโกรธอยู่ แล้วก็เดินนำออกไป นี่ถ้าผมหลงทางจะทำไง

"รอเดี๋ยว" มันก้มลงเก็บเสื้อผ้าใส่ถุง ผมมองอย่างเหลือเชื่อ แล้วมันก็เดินตามมา ตาละห้อยเพียงชั่วครู่เปลี่ยนกลับมาเป็นสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม
"สมที่จอนมันเล่าจริงๆ แฟนมันไม่เหมือนคนอื่น" ไอจอนมันเอาอะไรผมไปเผา

"จอนเคยพูดกับนาย เรื่องเรา" ผมถาม
"ไม่รู้หรอก มันแค่เล่าเรื่องแฟนมันบ่อยๆ แต่ไม่ได้คิดว่าจะเป็นเกย์" ได้ยินผมกลับหูตก ไม่รู้จะเถียงมันยังไง มันกลับมาทำตัวช่างพูดเหมือนเดิม


เราเดินเล่นจนตกเย็น มันพาผมไปกินร้านอาหารชื่อดังซักอย่างของมัน ดูราคาแล้วใช่ย่อย แค่ข้าวแกงกะหรี่ที่ผมเห็นปกติจานละไม่กี่ร้อย ไอนี่จานละหลายพัน หลังจากกินข้าวได้สักพัก

"ว่าไง สนใจมาคบกับเราแทนจอนมั้ย" มันถามหน้าซื่อๆ
"ไม่" ผมตอบสั้นๆ

"เราหล่อ เรารวยกว่าจอนอีกนะ" มันพูดไม่อายปาก
"นายมั่นใจดีเนอะ" ผมพูดประชดที่มันได้แต่ยิ้มรับ

"ถ้าจะเลือกที่หน้าตา เลือกที่ฐานะนายอาจจะดีกว่า แต่หลายๆเรื่อง นายเทียบจอนไม่ได้หรอก" ผมพูดเย้ยมัน
"อะไร"มันถาม ตาเริ่มถลึง

"อย่างเช่น นายเองก็มีแฟนอยู่แล้ว" ผมยังจำได้ที่ไอจอนคุยกับฮิโระตอนอยู่ที่อนเซน มันยิ้มก่อนจะเอามือถือขึ้นมาก่อนจะโทรออก พูดจากเฉยๆ เริ่มใช้อารมณ์ถ้าผมได้ยินไม่ผิด ทางด้านโน้นเหมือนจะตะโกนมาทางโทรศัพท์ เสียงไม่สู้ดี ก่อนมันจะพูดเรียบๆและวางหูไป
"ทีนี้คงไม่มีปัญหา ตอนนี้เราไม่มีแฟนแล้ว"มันพูดที่ตาผมแทบจะถลนออกมา


"นายทำอะไรไป" ผมถาม
"บอกเลิก ไม่เห็นจะแปลก จะคบกับคนใหม่ คนเก่าก็ไม่จำเป็น" มันตอบง่ายๆ มือผมไปไกลกว่าสมอง เพี้ยะ เสียงตบเข้าฉาดใหญ่ จริงๆผมอยากจะต่อยมันมากกว่า แต่เพิ่งรู้จักกัน

"นายเห็นความรักเป็นอะไร อยากรักก็รัก อยากเลิกก็เลิก"  คนในร้านที่มองมากับการกระทำอันแสนกล้าหาญ
"นายกล้าดียังไง" มันลุกขึ้นบ้าง

"ถ้านายล้อเล่นกับความรักแบบนี้ ชาตินี้นายไม่มีทางมีรักแท้ได้หรอก ไองั่ง" ผมด่ามัน หยิบเงินมาปาใส่หน้ามัน ก่อนจะเดินออกจากร้าน ผมไม่เคยเจอคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสียได้ขนาดนี้ จะว่าไป ผมยังไม่แน่ใจวิธีกลับบ้านเลย แต่ความโกรธมันมีมากกว่า ผมไม่สามารถเดินร่วมทางกับไอคนงี่เง่านั้นไปได้มากกว่านี้


ผมกดลิฟท์แล้วเดินเข้าไปเตรียมลง มีมือมาคว้าที่แขนผมกระชากกลับไป ผมเตรียมหน้าไว้ถูกต่อยเรียบร้อยแล้วล่ะ
แต่ผิดคาด วงแขนที่จับแขนผมไว้มั่น เจ้าของมือตัวสั่นดิกๆ
"คุยกันก่อนได้ไหม" มันถามผม ผมถึงกับอึ้ง น้ำตามันไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง อารมณ์ผมสงบในเสี้ยววิ นี่ผมแพ้น้ำตาขนาดนี้เลยเหรอ
"อย่าร้องดิ ผู้ชายนะเว้ย" มันยังไม่ฟังผม ปล่อยโฮอยู่ตรงนั้น พนักงานโผล่หัวมาดู ผมยกมือเป็นสัญญาณ
ว่าไม่เป็นไร แต่ผู้ชายยืนกอดกันนี่คงไม่ใช่ภาพหน้าดูเท่าไหร่


"อยากคุยอะไรก็คุย หยุดร้องก่อน ไปคุยกันที่บ้านดีกว่ามั้ย" ผมถาม มันได้แต่พยักหน้า เสียงฮึดฮัดมาจากจมูก มันพาผมกลับโดยที่ไม่ได้พูดอะไรซักคำ จนกระทั่งถึงบ้าน
"ไปอนเซนกันหน่อยดิ" มันชวนผม แต่คงไม่ได้เรียกว่าชวน มือมันดึงผมไปโดยไม่ต้องรอคำตอบ พอไปถึงมันถอดเสื้อผ้า กองไว้ไม่อายสายตาผมแล้วก็เดินเข้าไปก่อน ผมก็ได้แต่ถอดตามเข้าไป แต่ยังเอาผ้าเช็ดหนูมาปิดไว้ มันจะทำอะไรวะ

ผมเดินเข้าไป มันยังล้างตัวอยู่ ผมก็เลยล้างตัวก่อนจะลงไปแช่ขาที่อนเซน มันเดินตามมานั่งข้างๆผม
"ไม่เป็นไรใช่ไหม" ผมถามฮิโระ
มันพยักหน้าแทนคำตอบ "นายทำให้เรานึกถึงคนสองคน" มันมองขึ้นไปบนหลังคาพร้อมพูดกับผม

“หือ” ผมหันไปถาม มันคงอยากเล่าเรื่องของมัน
“นายอยากรู้มั้ยว่าใคร” มันถาม อยากเล่าแล้วยังมาฟอร์ม

“อือ” ผมพยักหน้า
“จอน    รักแรกของเรา ...” ฮิโระพูด อย่าบอกว่ามันแอบรักไอจอนนะ ผมตายแน่






ต่อบทที่ 27 รักแรกของฮิโระ