หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[imageriz]

  น้องมั้ง  ยังคิดถึงน้องมั้งเหมือนเดิม 
แต่ช่วงนี้ก็มะค่อยว่างเหมือนกัน  เพราะฉะนั้น ช้าบ้างอะไรบ้างก็ไม่เป็นไร

+1 ให้น้องมั้งเลย มาอย่างยาวเลย ชิมิ
 

[snow_queen]

ยังติดตามอยู่สม่ำเสมอนะจ๊ะ
แต่บางทีมีเวลาน้อยรีบอ่านก็ไม่ค่อยได้เม้นท์
ว่าแต่...ตอนหน้าอวสาน  Romance of Our owns ยังไม่ใช่อวสานของ Romance of My owns ใช่มั๊ยเอ่ย..

[zilveria]

ฮ้าาาาา


น่ารัก   

[cutekanny]

ยังติดตามเสมอจ้า...รออ่านตอนต่อไปอยู่ว่าเเต่อวสานจริงหรอ..ว้าเเย่จัง

[snoopy]

รออ่านไปเรื่อยๆแหละ

จะเข้ามาดันทู้เรื่อยๆ

เพราะรออ่านต่อ อิๆๆ

[woradach]

มารออ่านเรื่อยๆครับ สู้ๆครับคุงแมนจิ 

[zilveria]

กระทู้จะตกหน้า 1 แล้วคับมั้ง

มาดันไว้หน่อย   

[woradach]

ดันต่ออีกรอบ หุหุ 

[imageriz]

วันนี้วันดีเข้ามารอน้องมั้ง อิ อิ 

 

[imageriz]

มาดัน แล้วก็มาเต้นรอน้องมั้ง
 

[kunkai]

เข้ามาอ่านแล้วค้าบ
ไม่ได้หนีหายไปไหน
คิดถึงพี่นิค    พี่Manji+
พี่แชมป์กะพี่จอนค้าบ
จาจบแล้วเหรอค้าบ
แล้วจาได้อ่านตอนพิเศษใช่ม๊า
เกาะติดขอบจอรออ่านนะค้าบ

[Sith]

มากราบขอโทษทุกคนนะคับ  ที่จิงเฮียมั้งส่ง PM มารบกวนให้ต่อแล้วละ  แต่กว่าผมจะเปิดมาเห็นเฮียมั้งก็ติดธุระไม่ว่างไปซะแล้ว  เพราะงั้นก็รอกานต่อไปนะ 

กอดกุกกุ๊ก   

[Manji+]

ตอนอวสาน  Romance of Our owns





“แชมป์จ๋า คืนนี้ไปกินข้าวกันนะ” จอนมันพูดขึ้นขณะผมกำลังขับรถไปที่บ้านผม โดยที่มันนั่งอยู่ข้างๆ
ความรู้สึกแปลกๆที่เคยคิดในฝันกับสิ่งที่ตัดสินใจทำให้ใจมันเต้นเหมือนจะระเบิดออกมา
“คืนนี้ กูไม่ไปกับมึงแล้วจะไปกับใครล่ะ” ผมขำ ก็วันนี้มันก่อนวันวาเลนไทน์นี่น่า นอกจากจะเป็นวันแห่งความรัก ยังเป็นวันพิเศษของเราสองคนอีกด้วย

“ก็แค่บอกไว้เฉยๆ” จอนมันทำหน้างอน
“อยากกินอะไรล่ะค้าบ” คำตอบก็คงเหมือนเดิม อะไรก็ได้แล้วแต่แชมป์ จอนไม่เคยเลือกเลย

“ตามใจจอนนะวันนี้” จอนเอ่ยคำตอบที่ต่างจากที่ผมคิด ท่าทางวันนี้ต้องมีอะไรแล้วล่ะ ไอจอนนี่มันดูง่ายนะคับ ห้าห้า
“อือ” ผมทำเออออ ทำหน้าไม่รู้เรื่อง ดีนะเตรียมของไว้แล้ว และแล้วนี่ก็เป็นอีกวาเลนไทน์ที่พี่ผมคงเข้าใจ โดยไม่ต้องบอกแล้วล่ะ ก็หน้าเดิมมากี่ปีแล้วล่ะ




...................





“คิดไง อยากมากินอาหารฝรั่งเศสเนี่ย” ผมขำกับหน้าไอจอน ทำไมมันต้องนั่งหน้าแดงอย่างเนี้ย นั่งกินข้าวกับผมมันเขินขนาดนั้นเหรอ เกือบเที่ยงคืน ร้านปิดช้าเป็นพิเศษในวันนี้


“ก็อยากกิน ไม่มีอะไรหรอก” เสียงสั่นจัง ผมเอื้อมมือไปจับมือจอน ณ ตอนนั้นผมไม่อายใครแล้วล่ะคับ ที่นั่งมันแยกออกมาเป็นส่วนตัวเลยล่ะ ถ้าจะเรียกให้ถูก ก็โต๊ะโดดๆ ที่บ๋อยจะเดินมาเสิร์ฟอาหารกับเติมน้ำเท่านั้นล่ะคับ แล้วมากินอย่างนี้ ถ้ายังไม่รู้ เขาก็ควรไปบวช ตัดเรื่องทางโลกได้แล้ว

“แชมป์อยากกินจอนมากกว่าอ่ะ” ผมแซวจอน มันขำซะลืมเรื่องเครียดๆไปแล้วล่ะมั้ง
“แชมป์ไม่ได้พูดเล่นน้า” ผมยังแซว

“อยากก็กินดิ ไม่ได้ว่า” อ่าวเป็นใจอีก ทอดสะพานยังงี้ จะพลาดได้ไง ผมลุกขึ้นยืน โน้มตัว ข้ามขนมปังที่วางเรียงอยู่บนโต๊ะ
“ทะลึ่ง ไม่อายคนบ้างเหรอ”  ขนมปังฝรั่งเศสที่ใกล้มือไอจอนมากที่สุด ถูกจับมาฟาดหัวผม

“อ่าว ก็จอนอนุญาตนี่” ผมคำหัวป้อยๆ
“เจ็บเหรอ” จอนลุกแล้วยืนขึ้นมาจับหัวผมที่มันทุบ

“มานี่มา” มันหอมลงบนหัวผม

“เอาหายยัง” มันถามทำหน้ากวนๆ
“ฉวยโอกาส” ผมด่ากลับ รอยยิ้มที่ได้ ผมหยิบกล้องโพลารอยด์ที่หยิบติดมือขึ้นมาถ่าย ไอจอนมันหน้าเหวอ

“ทำไรอ่ะ” จอนมันถาม อ่าวมึงนี่ไม่เห็นเหรอว่ากูถ่ายรูป
“ก็ถ่ายรูปไง” ผมตอบ

“ทำไมอ่ะ” อ่าวสงสัยจัง
“ก็อยากเก็บรูปมึงตอนหัวเราะแบบเมื่อกี้นี่” ผมพูดยิ้มๆ

“แล้วไม ไม่เอากล้องดิจิตอลมาล่ะ” จอนมันคงงงที่อยู่ๆผมก็ไปหาเอาโพลารอยด์ที่ไหนมาใช้

“บางอย่างกูอยากเก็บไว้ให้เป็นของมีค่านี่หว่า รู้ป่ะบางอย่างมีเยอะไปมันก็ไม่ดี เราอาจจะไม่เห็นความสำคัญของมัน อย่างถ่ายกับดิจดิตอล มันจะอัดจะล้างเมื่อไหร่ก็ได้ มันมีสำรอง แต่อย่างโพลารอยด์นี่ดิ หายแล้วหายเลย ถ้าไม่ดูแลมันดีๆ” ผมจ้องลงไปที่นัยน์ตาของจอน



“เหมือนมึงไงจอน กูจะเก็บไว้ให้ดีเท่าชีวิตกู ก็จะไม่ปล่อยให้เวลามันผ่านไปอย่างเสียเปล่า กูจะทำให้ทุกๆนาทีของมึง มีความสุขอย่างที่มึงไม่เคยคิดมาก่อน”ผมพูดเองน้ำตาผมมันก็หน่วงมาที่ตา พูดเองซึ้งเองคับ


แต่ไอจอนน่ะเหรอ ก้มหน้าก้มตากัดขนมปังแล้ว ไงวะ กูอุตส่าห์ซึ้ง


“จอน” ผมเรียก มันไม่ยอมสบตาผม


“จอนค้าบ มองแชมป์หน่อยสิ” ผมเรียกซ้ำ
“มึงอ่ะ กูยังไม่อยากร้อง มึงก็พูดซะ ยังกินข้าวไม่เสร็จเลย” ตาจอนมันแดง น้ำตาคงยังถูกเจ้าของห้ามไว้
ทันที่บ๋อยยกซุปมาพอดี

“เคยได้ยินประวัติของซุปนี้มั้ย จอน” ผมถามขึ้น ขณะจอนมันก้มหน้าก้มตากินซุป
“ไม่นะ” จอนเงยหน้ามามองผมอย่างสนใจ

“กราแตงค์เนี่ย เป็นซุปแห่งความเศร้านะ เขาเปรียบเสมือนน้ำตาของนางฟ้าที่เคยหลงรักเทวดาหนุ่ม แต่ถูกจับแยกกัน เธอเลยต้องทำซุปเพื่อส่งไปให้ชายที่รัก แล้วเขาก็เชื่อกันว่าเธอทำไป น้ำตาเธอก็จะหยดลงไปด้วยความคิดถึง” ผมเล่า
“มึงแต่งเองป่ะ” จอนมันถามผมหน้าตาจริงจัง



“อือ” ผมตอบหน้าตาย




“มึงเป็นไรวะ วันนี้ทำแต่เรื่องแปลกๆ” จอนมันถามผมขำๆ
“กูอยากให้มึงหัวเราะนี่น่า กูอยากรู้ว่าวันนึงกูจะทำให้มึงยิ้มได้กี่ครั้ง” ผมพูด

“แชมป์ กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ มึงหยุดพูดซักที” จอนมันบ่น
“มึงโกรธเหรอ รำคาญกูเหรอ กูไม่พูดแล้วก็ได้ กูจะกินเงียบๆ” ผมหน้าเสีย ผมไม่อยากทำลายบรรยากาศดีๆในตอนนี้  จอนมันกลับลุกขึ้นคุกเข่าข้างๆผม

“กูจะโกรธมึงได้ยังไงล่ะ ไอจอมดื้อ มึงทำใจกูสั่น หนักกว่าเดิม” มือที่กอดผมอยู่มันสั่นจนรู้สึกได้
“มึงรู้สึกรึเปล่า ว่ากูก็ไม่ต่างจากมึง ไอคุณชายเสี่ยว” ผมจูบหน้าผากมัน ถ้าถามว่าผมกับจอน ใครเสี่ยวกว่า บางทีตอนนี้อาจจะเป็นผมไปซะแล้วนะคับ


“กินข้าวต่อนะ แชมป์ไม่แกล้งแล้ว” ผมยิ้มให้จอน มันบีบจมูกผมเล่น
อาหารจานถัดๆไป เรานั่งกินด้วยความเงียบ แต่สายตาที่มองมันทำให้ผมไม่ค่อยรับรู้รสชาติอาหารเท่าไหร่ ตอนนี้อะไรก็อร่อยไปหมดล่ะคับ



อาหารมันหวานจัง




หลังจากทานจานหลักเรียบร้อยดี  ขนมเค้กหนึ่งชิ้นก็ถูกวางลงบนโต๊ะ ผมว่าผมคุ้นนะฉากเนี้ย

“ทำไมมีชิ้นเดียวล่ะ” ผมถามจอนแทนเด็กเสิร์ฟที่เพิ่งวางจาน
“กูอิ่ม” เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นของไอจอน

“มึงรู้ตั้งแต่สั่งเลยเหรอ ว่ามึงจะอิ่ม” ผมยิ้มยั่วจอนมันอีกที อย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ หนังที่มึงเคยดู กูก็นั่งอยู่ข้างๆอ่ะ
“กินไปเหอะหน่า พูดมากกูกินก่อนก็ได้ จะได้รู้ว่าไม่วางยา” จอนมันพูดก่อนจะเอาส้อม

“เคร้ง” เสียงส้อมประสานส้อม  ไม่เอานะ หมดโรแมนติคหมด ผมเอาส้อมกันไม่ให้มันจิ้มเค้ก
“กูกินก่อน” ผมรีบพูด เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ผมพูดก่อนจะเริ่มเอามือที่สั่นๆ ถ้าใครรู้ก่อนว่าข้างในมันมีอะไรก็คงสั่นเหมือนผมแหล่ะ



แผละ เค้กที่จิ้มมีช็อคโกแลตทะลักออกมา




โห ถ้ามีอยู่ข้างในจริงมันคงดูไม่จืด เอาแล้ว อะไรกลมๆอยู่ข้างในมั้ยวะ
 

[Manji+]

หายไปนานคับ กว่าจะทำให้เครื่อง ที่นี่มีภาษาไทย ค่อนข้างยุ่งยาก ลงม่ได้เลย
ตอนนี้มั้งอยู่ต่างแดนคับ ทำให้การเข้ามาลงนี่โหลดช้ามาก และนานๆจะเข้ามาที ยังไงจะพยายามลงให้บ่อย

 :กอด1:ทุกคน
ดูท่าทางนิคคงจะสะใจกะการรอ ไม่มาลงแทนกันเลย
ไม่เป็นไรจะพยายามมาลงละกัน

[Sith]

การทรมาณคนอ่านคือความสุขของเรา   

[imageriz]

   น้องนิค ทะลุน้องมั้ง

คิดถึงน้องมั้งจริง ๆ   

ว่าแต่ไปไหนละเนี๊ย 

.........................................................................

แชมป์กับจอนนี้ต่างคนต่างแข่งกันหวานเลยนะ

หวานกันจริง ๆ  ชอบนะการที่ทำให้คนที่เรารักยิ้มได้

และมีความสุขอยู่ตลอดเวลา  รักกันให้มาก ๆ นะ แชมป์ :L1:จอน

 
 

[zilveria]

น่านนนนนน

มาแบบค้างเล็กน้อยถึงปานกลาง  ให้คนอ่านทรมานเล็ก ๆ

 


แต่ก้มาลงให้อ่าน  ขอบคุณนะคับมั้ง   

รออ่านต่อนะค้าบบบบ

[kunkai]

พี่แชมป์กะพี่จอนหวานได้อีกน๊า
 :กอด1:พี่นิคคืนแรงๆ
 :กอด1:พี่Manji+ด้วยค้าบ

[Sith]

สปอยล์นิดๆ

“นางเอกมึง ไปไหนไม่พ้นแล้ว”

--------------------------------------------------

[C2U]

แอรั๊ยยยยยย   ไม่ไหวละ

แชมป์ กะ จอน  ไมน่ารักงี้     

[cutekanny]

มันอะไรกันเนี่ย.หายไปนานเเล้วก็มาทำให้ค้าง
 ......เฮียเค้าก็น่าอิจฉากันจริงๆน่ารักๆ

[imageriz]

มาบอกว่าคิดถึง!!!

 

[Manji+]

อะไรก็คงสั่นเหมือนผมแหล่ะ แผละ เค้กที่จิ้มมีช็อคโกแลตทะลักออกมา


โห ถ้ามีอยู่ข้างในจริงมันคงดูไม่จืด เอาแล้ว อะไรกลมๆอยู่ข้างในมั้ยวะ





ผมแกล้งฟอร์มจิ้มเค้กส่วนนึงเข้าปาก ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไอจอนมันก็ยิ้มๆ ไม่พูดอะไร
“ทำไมมองเค้กนี้จัง อร่อยมากเหรอ” ไอจอนมันพูด ก็ผมนั่งเขี่ยเคกจนช็อคมันทะลักออกมาแทบจะหมดแล้วนี่หว่า
“ก็ ...” ผมไม่รู้จะพูดยังไง

“ก็อะไร” ทีไอจอนมันขำบ้าง
“ก็มันอร่อย” ผมล่ะทั้งขายหน้า ทั้งน้อยใจ นึกว่ามันจะเซอร์ไพรส์อะไรผม เหมือนที่ผมเตรียมให้มัน แล้วผมก็โดนเซอร์ไพรส์ตรงที่มันไม่มีอะไรในกอไผ่ ผมต้องโทษหนังฝรั่งที่ผมดู ก็ร้านอาหารอย่างนี้มันมีไว้เพื่อ.....


ผมแทบจะเลียจานให้แน่ใจว่ามันไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ หรือผมกินไปแล้ว ผมนั่งงง


ช่างหัวมัน ผมคิดในใจ ดูไอจอนมันยิ้มเยาะผมเหลือเกิน


“ เฮ้ย กูประจำอ่ะ กูคนเดียว” ผมคิด ก่อนจะเรียกบ๋อย


“น้อง ขอที่สั่งไว้หน่อย” ผมบอกเด็กเสิร์ฟ ไอจอนก็ดูตกใจ มึงจะตกใจทำไม กูไม่เซอร์ไพรส์มึงเหมือนที่มึงทำให้กูแห้วหรอก



“เอาอะไรก่อนล่ะคับ” บ๋อยถามผม เอ๊ะกูสั่งอันเดียวนี่
“มีอะไรที่สั่งก็เอามาเหอะ” ผมบอก ถึงจะงง แต่อารมณ์น่ะขุ่นไปแล้ว

“แชมป์” จอนมันเรียกผม
“ทำไม” ผมถามหงุดหงิด

“มึงคงไม่....” จอนมันหยุด
“กูจะทำไรก็เรื่องกู” ผมพาล มันไม่เหมือนที่ผมกะไว้ตอนแรกนี่ จอนมันก็เงียบไป มันคงน้อยใจเหมือนกันที่อยู่ๆผมก็พาลขึ้นมาเฉยๆ ก็มึงอ่ะ....






................






“Fire ice Greentea ของใคร คับ” เชฟเดินถือถ้วยไอศกรีมสองถ้วยมาในมือ ไฟที่จุดบนบรั่นดีที่ราดบนไอศครีมเป็นประกายโชติช่วงอยู่ในบรรยากาศมืดๆ
“ผมสั่งสตรอเบอรี่นี่คับ” ผมบอก เขาจำผิดรึเปล่าเนี่ย ทำเสียฤกษ์อีก ไอจอนมันเริ่มขำแล้ว อ่าว แค่ไอติมชาเขียวมึงก็ขำ ถึงมันจะเอาไปทอดก่อนจะจุดไฟมากับบรั่นดี กูก็ไม่เห็นจะมีอะไรให้ขำ

“นี่คับสตรอเบอร์รี่” เขาจะวางมาที่ผม
“ด้านนู้นคับ” ผมชี้ไปที่จอน เขาก็ทำหน้างงๆ

“แล้วนี่greentea คับ” เชฟวางไอติมมาที่หน้าผม เขามีเซอร์วิส ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเหรอ ผมงง แล้วรู้ได้ไงว่าผมชอบชาเขียว
“กินเถอะ” จอนมันหัวเราะแล้ว หยิบเครื่องเคียงกิน



อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจเลยเว้ย ผมหงุดหงิด ตักไอติมที่ไฟยังคงลุกเข้าปาก ผมกินคำเดียวเกือบครึ่งลูกได้ ไม่ได้ตะกละนะคับ มันแค่หงุดหงิด หวังว่าไฟไอติมจะดับแรงแค้นที่สุมในอกผมให้ลดไปบ้าง


เอ๊ะ ผมเริ่มแปลกใจกับไอติมขาเขียวนี้ มันเป็นเอ็มแอนด์เอ็มเหรอคับ มีอะไรไม่ละลายในปากเนี่ย





“แชมป์ เคยบอกใช่มั้ยว่า ไอติมแบบนี้เหมาะสำหรับการ Propose”






...............................
 





“แชมป์ กูอยากดูสร้อย” จอนมันเอ่ยขึ้นตอนเรามาเดินห้างกัน
“เบื่อสร้อยที่แชมป์ให้แล้วเหรอ” ถึงแม้ตอนนี้จอนจะถอดแหวนจากสร้อยมาใส่นิ้วแล้ว มันก็ยังใส่สร้อยผมไว้ตลอด

“ป่าว อยากดูเฉยๆนี่” ไม่พูดป่าว มันเดินเข้าไปก่อนเลย

“สวัสดีค้าบ สนใจจะเลือกดูอะไรคับ” พนักงานรีบปรี่เข้ามาถาม ท่าทางเทรนมาดีนะคับพนักงานขาย
ถ้าพนักงานขายจะไม่เล่นหูเล่นตากับไอจอน ผมยืนอยู่นะ
“อยากดูสร้อยหน่อยอ่ะคับ” จอนมันเดินดูสร้อยไปคร่าวๆ หยิบโน่นหยิบนี่มาดูเรื่อยๆ ส่วนผมหลังจากให้สร้อยเส้นโปรดผมกับมันแล้ว ผมก็ไม่สนใจจะซื้อสร้อยใหม่แล้ว มันมีเส้นเดียวที่เคยคล้องใจผม และจะเป็นเส้นเดียวตลอดไป


เสี่ยวป่ะผม ติดจากไอจอนมันคนเดียวเลยคับ




ผมเลือกที่จะเดินมาดูแหวน ดีไซน์ร้านนี้โฆษณาด้วยการมีเพียงวงเดียวต่อแบบ รับรองไม่ซ้ำใคร แต่ราคาเขาก็ไม่ซ้ำใครจิงๆคับ แพงได้อีก ผมขอพนักงานอีกคนให้หยิบแหวนหลายๆวง


จนสุดท้ายผมก็หยุดที่แหวนวงหนึ่ง ทำไมมันคุ้นตาจังวะ แต่ที่แน่ๆ ไม่รู้แหละ ผมอยากได้ ผมจะซื้อวงนี้อ่ะ


“วงนี้เท่าไหร่คับ” ผมถามราคา
“วงนี้มีคนจองแล้วค้าบ” อ่าวจองแล้วมาวางทำไม

“พี่คับ ผมอยากได้จิงๆนะ” ผมตื้อ

“ทำให้ผมอีกวงก็ได้ นะนะนะค้าบ”
“ร้านเรามีนโยบายทำแบบละชิ้นคับ” เขาตอบเรียบๆ

“งั้นพี่เพิ่มเพชรไปนิดนึงก็ได้ แต่เอาให้ออกมาเหมือนเดิม” พี่เขายิ้มกับความเอาแต่ใจของผม
“น้องมากับพ่อหนุ่มนั้นเหรอ” พี่เขาถามผมพร้อมพยักเพยิดไปจอนที่จ้องผมอยู่แล้ว ดูมันรีบหลบตาทันที

“คับ ทำไมเหรอคับ” ผมถามพี่เขา พี่เขายิ้มแปลกๆ
“ได้ พี่จะทำให้เป็นกรณีพิเศษ แล้วห้ามบอกใครล่ะ แม้แต่พ่อหนุ่มนั้นนะ” ดูแล้วพี่คนนี้เจ้าของร้านแน่เลย สง่าราศีจับ เพิ่งสังเกต

“คับๆ ผมรับปาก” เรื่องอะไร ผมไม่บอกไอจอนอยู่แล้ว
“แหวนนี่ราคา....นะ” ผมอึ้งคับ เงินเดือนเองยังไม่มีเลย จอนกูขอกู้มึงก่อนน้า

“งั้น เดี๋ยวผมค่อยมาหาพี่อีกทีละกันนะคับ จองไว้เลยนะคับ” ผมลาพี่เขาก่อนจะเดินกลับไปหาไอจอน
“คุยไรกันนานจัง” จอนถามผมยิ้มๆ

“พอดีเห็นแหวนวงนึงน่ารักดี” ผมบอก
“ซื้อให้มั้ย” จอนมันกระซิบถาม ได้ทีแซวผม

“ไม่อ่ะ มันของผู้หญิง กูกะจะซื้อให้แม่กูอ่ะ”
“ใกล้วันเกิดแม่มึงแล้วนี่” จอนมันทักขึ้น

“เอ่อดิ พอดีเลยกูจะได้มีของขวัญ” ผมพูด
“งั้นมึงคงต้องเรียกพ่อมึงมาซื้อแทนแล้วล่ะ ถ้ามึงจะซื้อร้านนี้นะ บัตรมึงจ่ายไหวเหรอ”

“เน่ ดูถูกกู ไม่ได้ก็ใช้บัตรมึงดิ” ผมโบ้ย ยิ้มรับซะงั้นอ่ะ เดี๋ยวกูเอาจริงนะ เดี๋ยวนี้ไม่เกรงใจจอนมันแล้วด้วย เงินมันกะเงินผมเงินเดียวกัน อิอิ กำไรเห็นๆเลยผม
“ก็ดีดิ จอนไม่เคยทำอะไรให้พ่อแม่แชมป์เลย” อ่าว เห็นดีเห็นงามด้วย พูดจริงพูดเล่นนี่ วงหนึ่งตั้ง...นะค้าบ



“กูไม่ได้ยากไร้ขนาดนั้น” ผมปฏิเสธ ใครจะใช้เงินมันล่ะ






...........................................






ผมหยิบโน๊ตบุ๊คที่เตรียมมา มากางออก แต่เอ๋ ทำไมแหวนที่กูเตรียมเซอร์ไพรส์ไอจอนมาอยู่ในปากกูเองล่ะเนี่ย ผมหัวเสียมาก ก็ผมย้ำหนักย้ำหนาว่า.........




ผมเตรียมแผนนี้มาตั้งนาน แหวนที่ผมคายออกมาจากปาก เป็นแหวนทองคำขาวที่หัวเจียเป็นรูปเฉพาะ
ฝังเพชร ไม่ผิดแน่ล่ะ มันทำผิดที่ผมสั่งไว้หมดเลย โว้ยไอร้านอาหารบ้า งานเซอร์ไพรส์กู ให้กูขอตัวเองแต่งงานเหรอวะ เสียงดนตรีบรรเลงขึ้นจากมุมหนึ่งของสวน กูไม่ได้สั่งนี่

“แชมป์คับ จอนเคยพูดกับแชมป์ไว้หลายรอบแล้ว และครั้งนี้จอนจะทำให้มันจริงจังและเป็นทางการซักที”



ภาพจอนกำลังคุกเข่าอยู่หน้าผม







ทันทีที่ผมหันกลับมา ผมช็อค



อ่าวนั่นแหวนผมเองนี่ มันจะมาขออะไร ผมงงมาก แต่อีกใจกลับเต้นตุ๊บๆ กับสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ



“แต่งงานกับจอนนะคับ” คำพูดที่ทำให้ผมถึงกับช็อคจริงๆ



ภาพเหตุการณ์ที่ผมกับไอจอนเคยผ่านมาด้วยกัน ผ่านมาหมุนในหัว นี้เหรอที่เขาบอกว่าคนกำลังจะตายจะเห็น ผมจะหัวใจวายป่ะเนี่ย


จอนยื่นช่อดอกไม้สีขาว ช่อใหญ่จากใต้โต๊ะขึ้นมาให้ผม ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ไม่ได้กะจะวางฟอร์ม เหตุการณ์มันกลับตาลปัตร ผมงงไปหมดแล้ว ได้แต่รับดอกไม้จากจอน

“แชมป์” เสียงเรียกจากจอนอีกครั้ง
“คับ ว่าไงนะคับ” ผมถามหน้าตาตื่น ได้ยินหน่ะได้ยิน แต่ทำอะไรไม่ถูกเว้ย ไม่คิดจะปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มขนาดนี้

“แต่งงานกับจอนนะคับ” จอนยังคงรอคำตอบจากผม มันจ้องผมด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน อยากบอกตอนนั้นแทบละลายคับ จะเอาอะไรผมให้ทุกอย่างล่ะคับ
“อือ” คำตอบไร้ซึ่งความหวาน ก็ผมกลับถูกกลับลำซะเอง กลายเป็นคนถูกขอ



จอนหยิบแหวนออกจากมือผมอย่างถือสิทธิ์และ ถอดแหวนวงเก่าที่เริ่มจะเละแล้วสวมวงใหม่เข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายผม น้ำลายผมยังติดอยู่เลย


“ขอบใจนะ” จอนดึงผมเข้าอ้อมกอด มันอบอุ่นมาก มากที่สุดและมันจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
“แชมป์ แล้วแชมป์มีอะไรให้จอนมั้ย” มันถามยังกะรู้ดี



“ไม่มี” ผมตอบ
“จิงดิ” ไอจอนมันรู้อะไรมา มือจอนมันจะคว้าที่ถ้วยไอติม ผมรีบดึงมาก่อน

“ของจอนอ่ะ จอนจะกิน” จอนมันท้วง
“ไม่ได้” ผมตอบเสียงดัง

“เอามานะ แชมป์ จะมาแย่งอะไรล่ะ” จอนมันดึงไอติมกลับไป แล้วมันรีบตักไอติม ใส่ปาก ส่วนที่เหลือก็ถูกช้อนจ้วงซะไม่มีชิ้นดี
“ไหนอ่ะ” จอนมันบ่น

“อะไรอยู่ไหน” ผมถาม ขำกับมัน นี่มันคงรู้แล้วสิ
“ก็แหวนจอน” จอนมันถาม

“ใครว่าจะให้จอนล่ะ”
“ก็ ก็...” จอนมันหลุดเองแล้ว

“เก็บเงินคับ” ผมตะโกนเสียงดัง ดีนะ ของกูยังเซ็ตไม่เสร็จ ผมดึงของของผมมาจากก้นถ้วยได้ทัน
ดูว่าของมึงกะกู ใครจะเก๋กว่า ไฟแห่งการแข่งขันปะทุขึ้นอีกแล้ว





Propose Competition



จอนมันนั่งเซ็งเหมือนผมตอนแรกล่ะคับ ผมเองก็ขับรถพามันวนไปทั่วกรุงเทพอย่างไม่มีจุดหมาย
ดูเหมือนไอจอนจะหงุดหงิดมาก ถามผมแต่จะไปไหน ผมก็ไม่ตอบ ขับไปเรื่อยๆ จนจอนมันหลับไปเอง

“เออ ให้เข้าทางกูบ้างสิ” ผมได้แต่บ่นกับตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
“ฮัลโหล วิน กูมีเรื่องให้มึงช่วยหน่อยนะ”






“กูจะขอแฟนกูแต่งงานว่ะ”



....................................
 



TBC




ช่วงนี้ไม่ว่างตอบเม้นท์มาก ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์และความคิดถึงคับ
ขอโทษด้วยค้าบ จะมาต่อใหม่น้า  ตอนหน้าอวสานจริงๆแล้ว

[KIMKUNG]

^
^
^
^


ขอกันเองหรออครับบ.



แล้วไปแต่งงานเยอรมันชิมิ 
.

อิอิ

[imageriz]

555+ ขอแต่งงานกันได้น่ารักดี มีหงุดหงิดกันเล็กน้อย

ทีนี้ก็เหลือว่าแชมป์จะขอยังไง อิ อิ 

รอตอนต่อไป ตอนหน้าจะอวสานแล้วเหรอ 

 

[woradach]

พี่จอนน่ารักมากมาย อิอิ แอบซึ้ง 

อยากรู้จังว่าพี่แชมป์จะทำซึ้งกลับหรือปล่าว ถ้าทำกลับจะทำแบบไหน อิอิ 

รักพี่จอนกะพี่แชมป์จัง 

[zilveria]

จะจบแล้วเหรอคับ

ว้าาา

น่าเสียดาย
 

[cutekanny]

 :กอด1:คิดถึงเฮียเเชมป์กะเฮียจอนมากมายเลย....แหมจะร่วมหอลงโรงกันเเล้ว..อิจฉาจัง...อยากให้มีใครขอเเต่งงานงี้มั่งอะ...จริงมั้ยน้องมั้ง

[Sith]

งานแต่งงานใต้แสงเทียน

LOVE JON FOREVER

______________________

[C2U]

กรีสสสสสสสสส 

ขอกันไป ขอกันมา  โรแมนติคแข่งกันได้อีก   


น่ารักจิงคู่นี้