หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อะไรกันเนี่ย เหมือนจอนจะประชดแชมป์ปะเนี่ยตอนหน้า อยากอ่านต่อจังเหอะ

รออยู่นะมาลงบ่อยละมั่ง

[zilveria]

แชมป์ เปี๊ยน ไป๋ ซะงั้น 

[cutekanny]

 :z10:เครียดอ่ะน้องมั้งตอนนี้...รีบมาลงตอนต่อไปนะ ...เเต่ท่าทางจะเครียดกว่าเดิม...
ทำไมเเชมป์ต้องประชดชีวิตขนาดนี้...เเล้วเเทคอ่า...มาดูเเลเพื่อนหน่อย..ไหงปลาอยเพื่อนเสเพลงี้...
เอ...ว่าเเต่เเทคได้คบกะเเป้งรึเปล่าหงะ..
คนที่เจ็บมากที่สุดตอนนี้คงเป็นจอนเนอะ...ต้องทนเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพงี้.โอ๊ย!!! ปวดใจเเทนจอนจัง

[r.anddy]

ตามอ่านมานาน แต่วันนี้อดใจไม่ไหว อยากแสดงความคิดเห็นด้วยคน

เหตุการณ์ แบบนี้อาจจะไม่เรียกว่าประชดซะทีเดียวหรอกนะครับ
แต่ว่า มันเป็นการสร้างกำแพงของคนสองคน เพื่อให้ลืม โดยการเอาสิ่งใหม่
มาแทนที่ ความรักที่ยังเหลืออยู่ แต่ว่าถูกห้ามไว้
ผมเองก็เคย ผ่านประสบการณ์แบบนี้ มาบอกได้คำเดียวว่าไม่มีใครเจ็บกว่าใคร
ไม่ว่าคนที่ทำ หรือว่าคนที่รับรู้ เพราะว่ามันเจ็บทั้งสองคน

บางเส้นทางที่ปกติเรามักจะใช้เลี่ยงเวลารถติด เป็นประจำเวลาไปไหนด้วยกันสองคน
แต่วันที่ต้องขับคนเดียวแล้วเจอรถอีกคน วิ่งสวนมาบนถนนเส้นนั้น แค่เห็นทะเบียน
น้ำตามันก็ไหลได้แล้วครับ  ::

ขอโทษที่อินไปไหน่อยนะครับ

แต่ว่าเป็นกำลังใจให้ทั้งและติดตามต่อไปครับ

[Ak@tsuKII]

ว่าแล้ว ว่าต้องเจอด่านนี้   


เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >>

[kunkai]

ตอนนี้เป็นตอนที่พี่แชมป์กะพี่จอนน่าสงสารที่สุดเลย
อ่านทีไรนำตาไหลทุกที

[Manji+]

^ มาจิ้มน้องกุกกุ๊ก
อารมณ์เดียวกันครับ เศร้าง่ะ รอต่อไปดีกว่า..


---


บทที่ 14.1  แฟนใหม่ของใครสองคน





 “พี่แชมป์ ไม่เห็นต้องดื่มหนักขนาดนั้นเลย” อาร์มันพูดไปขับรถไป
“ขับไปที่บ้านเราก่อนละกัน เดี๋ยวพี่ขับกลับเอง” ผมพูด

“สภาพแบบนี้ ไหวที่ไหน นอนหอผมละกัน” อาร์มันชวน ผมเริ่มเสียวสันหลัง
“ไม่ได้ถึงพี่จะเที่ยว แต่พี่ก็กลับบ้านทุกวัน” ผมบอก

“เอาหน่า นานๆที แม่ไม่ว่าหรอก” มันพูดดักทาง
เมื่อขับรถมาจอดที่หอมัน มันก็พยุงผมขึ้น เรียกว่าคอนโดจะดีกว่า มันอยู่กับพี่สาวมันสองคน ซึ่งดูจะหลับไปแล้ว

“อาบน้ำก่อนมั้ย” อาร์ถามผม
“อาร์อาบก่อนดิ พี่ยังไหว” ผมเริ่มหายมึน

“พี่อาบก่อนเหอะเป็นแขก” ผมเลยเดินไปอาบน้ำก่อน พออาบเสร็จก็กลับมานอนแผ่บนเตียงแล้วเผลอหลับไป



ตื่นมาตอนเช้า ผมลุกขึ้นมา บนเตียงกลับมีผมคนเดียว ผมเลยสอดสายตาเห็นไออาร์มันลงไปนอนที่พื้น “ไอเด็กนี่ก็ไม่เลวร้ายอย่างที่คิดเว้ย” ผมได้แต่คิดในใจ เข้าห้องน้ำอาบน้ำอีกที ก่อนจะเดินออกมา ไออาร์ก็ยังคงหลับอยู่ ผมเลยออกจากห้องมันเงียบๆ




ผมขับรถออกมาเกือบจะถึงบ้าน มีโทรศัพท์สายแปลกขึ้นมา
“ฮัลโหล” ผมกรอกสายไป
“พี่แชมป์ ออกไปทำไมไม่ปลุกอาร์อ่ะ” เสียงไออาร์น่ะเอง

“รู้เบอร์พี่ได้ไง” ผมถาม
“ง่า..ช่างมันเหอะ ตอบคำถามผมก่อนดิ” ผมตลกคำถามมัน

“ก็พี่ไม่อยากกวนเรานอน” ผมบอก
“พี่น่ารักกว่าที่ผมคิดอีก”มันชมกันโต้งๆ

“พูดอย่างนี้ พี่จะตีความว่าเราปีนเกลียวนะ” ผมพูดติดตลกแต่ใจไม่ได้ตลกไปด้วย
“ง่า ผมไไปอาบน้ำดีกว่า ไว้คุยกันครับ” มันรีบวางหู ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ กลับถึงบ้าน
“แชมป์ไปไหนมา ทำไมไม่กลับบ้านเมื่อคืน”แม่ผมถามทันทีที่ถึงบ้าน

“ขอโทษครับ เมื่อวานเมามากไปหน่อย เลยค้างบ้านเพื่อน”
“เราชักจะเหลวไหลเกินไปแล้วนะแชมป์ แม่ก็ไม่อยากจะพูดตั้งแต่เราเลิกกับ..แฟนเรา แม่เห็นเราเอาแต่ทำตัวเกกมะเหรกเกเร ไม่มีสาระในชีวิต แชมป์คิดให้ดีนะ ทำแบบนี้มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก”




“แล้วอย่าร้องไห้มากนักล่ะ หมอบอกว่าถ้าเรายังทำแบบนี้อยู่สักวันตาเราจะ....”




ผมฟังแล้วก็เดินกลับเข้ามาในห้อง ที่ๆเดียวที่ผมจะปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างใน





..............................




“แทค กูทำยังไงดีวะ” กับแทคเรายังคุยกันอยู่ตลอด เรานัดเจอกันทุกอาทิตย์ มันต้องสละเวลาอันมีค่าที่จะต้องอยู่กับแป้ง สุดที่รักที่มันว่าน้อยกว่าผม ห้าห้า ทุกวันเสาร์มันจะมานั่งคุยกับผม มันรู้ทุกอย่างที่ผมทำอยู่ มันหมดแรงที่จะห้ามสิ่งเลวๆในตัวผม ในเมื่อผมไม่ฟัง

“กูจะยื่นคำขาดกับมึง ถ้ามึงยังไม่เลิกทำตัวอย่างนี้ กูจะบอกไอจอน” มันพูดขึ้น
“แทค มึงก็รู้ อย่านะ ขอร้อง” ผมห้าม

“มึงห่วงตัวมึงเองบ้าง มันไม่ดีต่อใครทั้งนั้นนะ” แทคมันเตือน
“มึงว่ากูลองมีแฟนใหม่ดูดีมั้ย มีเด็กมาชอบกู” ผมถามแทค

“งั้นทำไมมึงไม่ลองคบกูดูล่ะ” มันแซวเล่น
“สัด กูไม่อยากทำลายความรักมึง แล้วอีกอย่าง คนที่มาคบกับกูก็ต้องซวยแน่ๆ ในเมื่อกูไม่ได้รักเขา”

“แล้วมันจะช่วยอะไรได้ เมื่อมึงไม่รัก คบไปก็เท่านั้น” แทคมันพูด
“ไอจอนมันจะได้หาแฟนใหม่ซักที” ผมพูด ไอแทคถึงกลับนิ่งเงียบ

“มึงเจ็บยังไม่พออีกเหรอแชมป์” มันถามพร้อมเอามือมาจับมือผม
“............” ไม่มีคำตอบใดๆทั้งสิ้น






....................................






“ฟ้าเลิกกับออฟแล้วล่ะแชมป์” ฟ้าเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้ของผม จนเพื่อนหลายคนเคยเชียร์ให้เป็นแฟนกัน แต่รู้สันดานกันดีเกินไปเลยไม่มีใครที่จะตกลง

“ก็โชคดีของมึงแล้วล่ะ เอาอะไรกับไอออฟ ลับหลังมึง หน้าม่อยังกะอะไรดี”
“แต่กูยังรักมันอยู่นี่หว่า” เสียงผู้หญิงน้ำตาตื้นเริ่มทำให้ผมอึกอัก

“คิดในอีกแง่ ลองทำตัวเองให้ดูดี ให้มันรู้สึกเสียดายมึงดูเด่ะ” ผมพูดไป สมองเริ่มแวบๆถึงเรื่องตัวเอง
“มึงว่าดีเหรอ” เสียงที่ดูเหมือนเจ้าตัวเองก็ตัดสินใจแล้ว

“อย่ากลับไปคบกับมันอีกละกัน ถ้ามันขอ” ผมแนะนำขำๆ
“งั้น.....” ฟ้าพูดแล้วก็หยุด

“มึงช่วยไรกูหน่อยดิ” ฟ้าพูดขึ้น
 “ว่ามา” คำตอบรับ ผมคงช่วยฟ้าได้ทุกเรื่องจริงๆ เว้นแต่.......




.........





มันมีงานที่พอเหมาะพอเจาะที่ เด็กนักเรียนจะมารวมกันที่งานปาร์ตี้รับเด็กใหม่ ซึ่งไอจอนก็มาด้วย คงถูกเพื่อนซักคนลากมา เพราะผมไปติดสินบนไว้ และแน่นอนออฟเองก็มา ผมเดินเคียงคู่กับฟ้าตลอดงาน ในฐานะแฟนใหม่มันดูเป็นการสร้างภาพอย่างเห็นได้ชัด ผมเข้าใจในสิ่งที่ฟ้าต้องการ แต่นั่นเองก็ดีสำหรับผมด้วยเหมือนกัน




วันนี้ฟ้าแต่งตัวมาสวยผิดตาจนผมเองยังอึ้งครั้งแรกที่เจอ ฟ้าเองก็เคยเป็นนางนพคณะผมตอนปีหนึ่ง นี่ถ้าเห็นตั้งแต่ปีหนึ่งคงจีบไปแล้ว แล้วทุกอย่างก็เป็นตามคาด ออฟเห็นฟ้ามากับผมเท่านั้นล่ะ ยืนค้าง มันคงเสียดายกับสิ่งที่มันทิ้งไปแล้วล่ะ แล้วมาคนเดียวยังงั้น ท่าทางม่อไม่เลือกจนไม่มีใครเอา



“แชมป์ ดูหน้าออฟดิ” ฟ้าดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ พูดเชิงกระซิบให้ได้ยินแค่ผม ยิ่งใกล้ออฟ ฟ้าเองก็ดูจะยิ่งกระแซะใกล้ผมซะทุกที

“เห็นมั้ย มึงยังหาคนอื่นที่ดีกว่าไอออฟได้อีกเยอะ” ผมบอก
“เรามาลองคบกันดูมั้ยแชมป์ มึงเองก็จะได้ลืม...แฟนเก่ามึง” ผมฉงนในสิ่งที่ฟ้าเอ่ย แต่นี่มันที่ที่ผมไม่สามารถเอ่ยถามสิ่งที่ฟ้าพูด

“ถ้ามึงกับกู ไม่สนิทมาขนาดนี้ กูอาจจะยอม แล้วพูดมึงกับกูกับแฟนนี่ กูว่า...”ผมเฉออก
“ทำยังกะมึงไม่เคยพูดกะแฟนอย่างนี้” เอ๋ ไหงดูฟ้ามันจะรู้ดีจังวะ


“มา มาทางนี้ดีกว่า” ฟ้าลากผมออกไป

“เฮ้ย เดี๋ยว” ผมยังไม่ทันทำใจ ผมเองก็อยากให้มันเป็นอย่างนั้น แต่





“จอน สนุกมั้ย” ผมเอ่ยตะกุกตะกัก ฟ้าจับมือผม ฟ้าเองก็ทำหน้ายิ้มแย้มไปกับผม ดูมันจะเดาทางออกตั้งนานแล้ว
“.....” จอนมันมองผมกับฟ้าโดยไม่พูดอะไร




“.....” มันไม่พูดอะไรแล้วลุกเดินชนผม ก่อนจะเดินออกจากงาน ทั้งที่งานเพิ่งเริ่ม สิ่งที่ผมอยากให้เป็นมันก็เป็นตามเป้าหมาย ผมเห็นใครบางคนเดินตามจอนไป

“ฟ้า เดี๋ยวแชมป์มานะ” ผมบอก
“ขอโทษนะแชมป์ ฟ้านึกว่า...” ฟ้าคงรู้เรื่องผมกับจอนอยู่แล้ว แต่อาจจะเข้าใจว่าเลิกกันไปแล้วด้วยดีแล้วอย่างนี้คนอื่นจะรู้เหมือนกันรึเปล่า

“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรซักหน่อย เดี๋ยวมานะฟ้า” สติผมไม่จดจ่ออยู่กับอะไรทั้งนั้น ทำไมผมถึงลุกลี้ลุกลนอย่างนี้ ผมทำไม่ผิดใช่มั้ยที่จะช่วยให้คนคนหนึ่งเดินไปในทางที่ดี






ผมเดินไปเห็นคนสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่ ผมอยากเดินเข้าไปขอโทษ จอน แต่เมื่อผมเดินเข้าไปผมต้องตกใจสุดขีด จอนคุยอยู่กับอาร์ ซึ่งจับมือกันอยู่



“อาร์ พี่ตกลง” จอนบอก ซึ่งผมไม่รู้อะไรก่อนหน้านั้น



“เราเป็นแฟนกัน” คำพูดที่ผมนึกไม่ถึง กับการกระทำที่ยิ่งหนักกว่า มันดึงอาร์เข้าไป หน้าแทบชิด ผมสัมผัสได้ ไออาร์มันกู่ไม่กลับแล้ว แต่จอนมันหันมามองหน้าผมเพื่อลองเชิง







“จอน มึงอย่า... มันไม่ใช่วิธีที่....”






TBC




----


ว่าไงครับผู้เม้นต์ที่น่ารักทั้งหลาย ยังอยากได้พี่จอนอีกมั้ย

โกรธ โกรธแทน

ตามอ่านมานาน แต่วันนี้อดใจไม่ไหว อยากแสดงความคิดเห็นด้วยคน

เหตุการณ์ แบบนี้อาจจะไม่เรียกว่าประชดซะทีเดียวหรอกนะครับ
แต่ว่า มันเป็นการสร้างกำแพงของคนสองคน เพื่อให้ลืม โดยการเอาสิ่งใหม่
มาแทนที่ ความรักที่ยังเหลืออยู่ แต่ว่าถูกห้ามไว้
ผมเองก็เคย ผ่านประสบการณ์แบบนี้ มาบอกได้คำเดียวว่าไม่มีใครเจ็บกว่าใคร
ไม่ว่าคนที่ทำ หรือว่าคนที่รับรู้ เพราะว่ามันเจ็บทั้งสองคน

บางเส้นทางที่ปกติเรามักจะใช้เลี่ยงเวลารถติด เป็นประจำเวลาไปไหนด้วยกันสองคน
แต่วันที่ต้องขับคนเดียวแล้วเจอรถอีกคน วิ่งสวนมาบนถนนเส้นนั้น แค่เห็นทะเบียน
น้ำตามันก็ไหลได้แล้วครับ  ::

ขอโทษที่อินไปไหน่อยนะครับ

แต่ว่าเป็นกำลังใจให้ทั้งและติดตามต่อไปครับ

มั้งว่าอารมณ์เข้ากับเรื่องเลยนะครับ แอนดี้ บรรยายซะเห็นภาพ
ไม่เป็นไรที่อินครับ อ่านแล้วก็รู้สึกดีครับ

ผมเห็นด้วยที่ไม่ใครจะรู้สึกดีไปกว่ากันมันเจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่าย
แวะมาเม้นต์บ่อยนะครับ ชอบ

[imageriz]

  ทำกันไปได้  ทำไมแชมป์กับจอนต้องทำยังงี้ด้วย

มันจะได้อะไรขึ้นมา  นอกจากความเจ็บปวด 

[cutekanny]

เเวะมาอ่านทั้งๆที่งานท่วมหัว... ...เศร้าใจไหงจอนของพี่เป็นงี้อ่าน้องมั้ง...มานผิดคาดจริงๆ
...นิยายของตัวเองยังดองไว้ไม่ได้อัพเรย...อิอิ...เเต่เรื่องนี้ยุ่งเเค่ไหนก็ต้องอ่านเเบบว่า..เป็นจอน+เเชมป์ FC จ้า:กอด1:

[MonsterP]

ก็ไหนที่บ้านจอนไม่ให้คบผู้ชายเป็นแฟนแล้วไงอ่า จะมาเปงแฟนเจ้าอาร์อีกแร้ว เหรอเนี่ย

[M@nfaNG]

อะไรกันนี่พี่น้องเอ๊ยยย

[Sith]

ช่วงดราม่ากำลังเข้มข้น  งิงิ

-----------------------------------------------------

"ใบหน้าของแทคที่ยื่นเข้ามาใกล้  ผมพยายามจะเบี่ยงออกแต่ว่า..."

มาสปอยล์   

[┗◎┗◎]

กำ ไมจอนประชดงี้ละ

[Manji+]

โรมานซ์พิเศษ สูตรรักฉบับนายแชมป์ I




ความรัก คือ ความเอาใจใส่ ความไว้วางใจ ความห่วงใย และอะไรอีกมากมาย



แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไง แค่คำว่ารักทุกวัน คำพูดรื่นหู แต่ไร้การกระทำ และ...


การแสดงออก



ถ้าเราไม่มีการดูแล การเอาใจใส่



แม้จะมั่นใจแค่ไหนว่ารักกัน มันก็ง่ายที่จะสร้างความเคลือบแคลงที่จะผุดขึ้นในหัว





เคยผ่านความรู้สึกนั้นมาแล้ว และหลังจากนี้






จะไม่ยอมให้เกิดขึ้นอีก







เมื่อไม่อยากให้เกิดปัญหานั้น ......ทำไมเราไม่แสดงออก และ ทำให้คนที่เรารับรู้ว่าเรารักแค่ไหน

ไม่ต้องผ่านคำพูดใดๆ





...........................

ผมลืมตาขึ้น ในบรรยากาศที่เริ่มคุ้นชิน อากาศหนาวโดยใช้เพียงแอร์ธรรมชาติ



และไออุ่น ธรรมชาติ จากคนข้างตัว ความคิดในหัวทำให้ผมผุดรอยยิ้มขึ้น
ผมค่อยๆดึงเจ้าตัวดี เข้ามากอด เพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้วันหยุดที่แทบจะไม่มีในชีวิต
ตัวดี ได้แต่ซุกหน้าเข้าหาตัว ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นได้ง่ายๆ

ผมจุมพิตลงกลางหน้าผาก ก่อนจะลุกไปเปิดม่านออก เผยให้เห็นหิมะที่ขาวสะอาด นานแล้วที่ไม่ได้ชื่นชม ธรรมชาติ แม้กระทั่งในบ้านตัวเอง

หนาวจัง เปิดฮีทเตอร์ ดีมั้ยนะ


แค่ความคิดก็สร้างความอบอุ่นได้แฮะ ความอุ่นที่เข้าทาบหลัง ก่อนจะ ลามมาถึงรอบเอว
“หนาวอ่ะ นอนเป็นเพื่อนต่อหน่อยสิ”
ผมได้แต่จุปาก ส่ายหน้าให้เจ้าตัวดี ทำหน้ามุ่ยๆ

“เดี๋ยวแชมป์ ทำกับข้าวให้กินนะวันนี้” ผมพูดเบาๆ ให้คิ้วมุ่นๆ เริ่มคลายก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
ตัวดีของผม มันมีอารมณ์อ้อน แค่ตอนเช้ากับก่อนนอนเท่านั้นแหล่ะครับ

“ไม่เหนื่อยเหรอ ทำงานทุกวันแล้ว นานๆจะหยุดสักที” ผมได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“หรือเป็นเหตุผล ไม่อยากกินกันครับ”
“ปล่าวซะหน่อย ฝีมือแชมป์ อร่อยกว่าใครอยู่แล้ว ไปช่วยนะ”

“ไม่เอาหรอก ไม่อยากกินไข่ดาวไหม้” ผมยิ้มให้ตัวดีที่มุดกับไปบนฟูก ได้แต่ยิ้มแหยๆ ในความสามารถพิเศษที่ทำให้อาหารทุกชนิดเป็นสีดำได้



.................


“กินเยอะๆนะ” ผมวางกับข้าวสี่ห้าอย่างลงบน โต๊ะข้างเตียง
“ทำไมข้าวถ้วยเดียวล่ะ” ตัวดี กระโดดจากฟูกขึ้นมาดู

“อิ่มอ่ะคับ แชมป์ป้อนนะ”
“ไม่เอา กินด้วยกันก็ได้”

ผมคีบอาหารใสปากคนพูดมาก ให้เคี้ยวตุ้ยๆ ก่อนจะบ่นอะไรมากกว่านี้
“อร่อยจัง ไม่ได้กินตั้งนานแล้ว” แค่นี้มันก็ทำให้ความรู้สึกผม อิ่มเอม
“ไม่อยากกินคนเดียว เอาตะเกียบมา” ไม่พูดเปล่า ตะเกียบจากมือถูกแย่งไปอย่างถือสิทธิ ก่อนจะคีบผักมาใส่ปากผม

“เริ่มผอมแล้วนะ กินเยอะๆหน่อยสิ”
“เดี๋ยวแชมป์อ้วนแล้ว ใครแถวนี้จะเเหินห่าง” คำพูดพร้อมรอยยิ้มที่เรียกสีบนหน้าคนข้างตัว

“ก็รู้อยู่แล้วนี่ จะอ้วนกว่านี้ จะอ้วนยังไง ก็ห่างไม่ไหวล่ะ ...ทนไม่ได้หรอก” ผมยิ้มกับคำพูดที่พูดได้ไม่อายปาก

เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆ โดยมีผ้าห่มผืนเดียวกันคลุม กินก็ไม่ได้กินด้วยมือตัวเอง ตาที่บอกผ่านทุกสิ่ง คำพูดไม่จำเป็นในเวลานี้

หน้าที่ค่อยๆ เลื่อนเข้าใกล้ อีกฝ่ายค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เช่นกัน
ริมฝีปากค่อยๆลงประทับ เพียงอึดใจก่อนจะถอนออก เหมือนแรงดึงดูดจากสายตา และริมฝีปากอมชมพู จะเพิ่มโมเมนตัมมากขึ้น จนต้องค่อยๆเลื่อนเข้าไปอีกครั้ง ความรู้สึกว่าหนวดของคนที่ไม่ได้โกน มันเสียดสีกับคางผม

“ทำไมวันนี้ มาแนวหวานล่ะ”
“กลัวบางคนไม่รู้ว่า....” ผมส่งสายตาแสดงความรู้สึกในใจออกไป อยากรู้ว่าคนตรงหน้าจะรู้มั้ย ว่าผมต้องการจะสื่ออะไร

“........” ยิ้มและอาการเขินๆ เหมือนทุกครั้ง ยังไม่ชินซักที

“อยากอีกแล้วเหรอ แชมป์”

เอ๋ หน้ากูแสดงความหื่นออกไปเหรอ



ผมเลยส่ายหน้าวืด ก่อนจะยิ้มส่งสายตาเลทๆไปให้อีกฝ่าย
“ยังไม่ได้แปรงฟันเลย แปบนึงนะ” เจ้าตัวดี วิ่งทึกไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับมา เร็วจนไม่อยากเชื่อว่ามันผ่านการสีฟันมาแล้ว

“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ” ผมได้แต่ยิ้ม แต่มือคนข้างหน้ากับกระตุก สายคาดเอวออก

ปากบางๆ เข้ามาสัมผัสยอดอก เริ่มจะหมายความอย่างนั้นแล้วสิ ความคิดที่ทำให้ตัวเองกระตุกรอยยิ้ม

ก่อนฟันจะต้องขบเข้าหากันโดยอัตโนมัติ เมื่อความอบอุ่นชุ่มๆเริ่มคลุมทับ จุดกระสัน

ผมพลิกตัวขึ้นทับคนตัวโตกว่าลง ก่อนบทจะกลับ ผมค่อยๆซุกหน้าลงซอกคอ ปล่อยลมร้อนลงข้างๆหู

คอคนถูกลมย่นลง ฟันขบลงข้างๆหู ก่อนลิ้นจะเซาะหาความหวานไล่ลงมา มือผมดึงสายคาดเอวที่ขวางมือผมออก ก่อนจะค่อยๆเลื่อยมือผ่านท่อนที่ชูคอรอ ความเหนียวและหยาดเยิ้ม บอกได้เลยว่าพร้อม

มือค่อยๆโอบอุ้มส่วนล่างและ เริ่มเน้นจุด ให้เลือดของอีกฝ่ายสูบฉีดแรงขึ้น

ปากเริ่มเลื่อนลงลิ้นสาวขึ้นตามความยาว ก่อจะปาดเอาน้ำที่ยังคงหยาดเป็นสาย ส่งสายตายั่วคนที่ส่งสายตามองมาอย่างอ่อนโยน
เริ่มเลียเหมือนเด็กกินไอติม ทำเอาคนที่นอนจ้องหลับตาปี๋

ปากครอบลงดึงความหวานที่คุ้นชิน ลิ้นวนรอบ ควงเจาะ เหมือนจะผ่านร่อง ทำเอาคนนอนอยู่กระตุก เด้งก้นสวนขึ้น

ผลัดเข้าผลัดออกจนหน้าอีกฝ่ายเริ่มออกอาการ
“จะไม่จับแล้วนะ เดี๋ยวจะให้ออกเอง สนุกกว่า” ผมยิ้มขำให้หน้าคนที่จะถึงจุดสุดขีด

มันได้แต่ส่ายหน้ากับความกวนทีน แต่สิ่งที่ตามมากลับทำให้มันกลับไปทำหน้าอารมณ์ซี๊ดแทน
ผมหยิบดอกกุหลาบขาวในแจกันออกมา ค่อยๆไล่ตามหน้าลงมาที่ยอดอก ดูมันจะเพลินไม่น้อย
มืออีกข้างปาดความชุ่มมาเล่นเอาที่ปากถ้ำของเจ้าตัวดี ค่อยๆดันนิ้ว ให้อีกคนกัดฟันกรอด ก่อนนิ้วจะสวนขึ้นเร็วขึ้น กุหลาบขาวก็ไล่มาถึงโคน ดูจะไม่ไหวจริงๆแฮะ

กุหลาบขาวๆ ถูกลากขึ้นลง ติดน้ำลากยาว หมุนวนตามวงกลม ปากก้มลงดูด ใต้โคน เล่นลูกเชอร์รี่จนมันหดเกร็ง

“โอ๊ะ....โอย...” เสียงหลุดการควบคุม ย้อมดอกกุหลาบขาวให้เปื้อนมลทินความใคร่ที่หยาดหยดลงพร้อมเหงื่อของคนนอนหอบ

“เชื่อรึยัง ครับ” ผมหันไปถามยิ้มๆ ให้คนที่นอนเผยรอยยิ้มที่ดูจะปลื้มเอามาก













ขัดจังหวะอารมณ์เซ้งของหลายๆคน





แก้เครียดครับ กว่าจะได้เจอฉากนี้ อีกนานนนนนนนนนนนนน

[Manji+]

เเวะมาอ่านทั้งๆที่งานท่วมหัว... ...เศร้าใจไหงจอนของพี่เป็นงี้อ่าน้องมั้ง...มานผิดคาดจริงๆ
...นิยายของตัวเองยังดองไว้ไม่ได้อัพเรย...อิอิ...เเต่เรื่องนี้ยุ่งเเค่ไหนก็ต้องอ่านเเบบว่า..เป็นจอน+เเชมป์ FC จ้า:กอด1:

ขอบคุณที่สละเวลามาค้าบ
พี่คิ้วลากเรื่องนานยังงี้ ทั้งยังไม่กล้าไปอ่านซักที (จริงๆไม่ว่างด้วย) กลัวจะติดแล้วถูกปล่อยให้ค้างง่ะ
แต่ FC นี่ให้เป็นเบอร์2 ครับ เบอร์หนึ่งมั้งจองแล้ว

ช่วงดราม่ากำลังเข้มข้น  งิงิ

-----------------------------------------------------

"ใบหน้าของแทคที่ยื่นเข้ามาใกล้  ผมพยายามจะเบี่ยงออกแต่ว่า..."

มาสปอยล์   

โกรธ ๆๆๆๆ
กล้ามากที่มาเล่นคนของมั้ง พี่แทคนี่เบื้องบนครับ ห้ามเล่นไม่ดี
ตัวเอกเรา ห้ามมมมมมมมมมมมมมม

นิค ขอบอกว่าอีกนาน ลูกเอ้ย ผิดตอนมั้ง อีกชาติเศษ






  พยายามมาลงให้ทุกคนรู้สึกดี ก่อนละหนักกว่าเดิม เป็นกำลังใจให้พี่แชมป์ด้วยนะครับ
 Romance นี้กว่าจะได้มา นานจริงๆ พี่แชมป์ [/color]

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

NC โดนใจนะเนี่ย

อยากอ่านต่ออะ

ส่วนเรื่องหลักรู้สึกว่าที่แชมป์มันเป็นแค่การประชดกันเท่านั้น 

แล้วจะรออ่านต่อ ทั้ง NC และเรื่องหลักละ อิๆ

[Poes]

เหมือนจะเคยอ่านแล้วนิตอนนี้  ใช่ปะ

[imageriz]

   ตอนพิเศษ  แชมป์ 

ใช้ภาษากาย มากกว่าภาษาพูด 


 
จะรอตอนหลักต่อไป  เป็นกำลังใจให้ทั้งแชมป์และจอนนะ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

เหมือนจะเคยอ่านแล้วนิตอนนี้  ใช่ปะ

เออนั่นสิคุ้นๆใช่ที่เคยส่งให้เปล่าเนี่ย

แต่มะเป็นไรอ่านซำได้อยู่แล้ว อิๆ

ตอนพิเศษแบบนี้ขอให้มีบ่อยๆละ ชอบ

 

[C2U]

แอรั๊ยยยยยยยยยยยยย  แชมป์   

หายเครียสไปเลย   

[zilveria]

ง่าาาาา

ค้างงงงงงง   

[Sith]

ช่วงดราม่ากำลังเข้มข้น  งิงิ

-----------------------------------------------------

"ใบหน้าของแทคที่ยื่นเข้ามาใกล้  ผมพยายามจะเบี่ยงออกแต่ว่า..."

มาสปอยล์   

โกรธ ๆๆๆๆ
กล้ามากที่มาเล่นคนของมั้ง พี่แทคนี่เบื้องบนครับ ห้ามเล่นไม่ดี
ตัวเอกเรา ห้ามมมมมมมมมมมมมมม

นิค ขอบอกว่าอีกนาน ลูกเอ้ย ผิดตอนมั้ง อีกชาติเศษ






  พยายามมาลงให้ทุกคนรู้สึกดี ก่อนละหนักกว่าเดิม เป็นกำลังใจให้พี่แชมป์ด้วยนะครับ
 Romance นี้กว่าจะได้มา นานจริงๆ พี่แชมป์ [/color]
[/quote]

มะได้บอกว่าตอนต่อไปสักคำนิ บุ่ยๆ  อีกสัก 2-3 ตอน นะแหละ

ปล.ดูจิเห็นหนุ่มๆดีกว่าน้องนุ่ง   

[Manji+]

มะได้บอกว่าตอนต่อไปสักคำนิ บุ่ยๆ  อีกสัก 2-3 ตอน นะแหละ

ปล.ดูจิเห็นหนุ่มๆดีกว่าน้องนุ่ง   



ป่ะ ป่ะ ป่าวนะ
เฮียไม่ได้เห็นพี่แทค....กว่าเลย.....นะ
ทำไมกลายเป็นฝ่ายง้อแทนล่ะ

แต่ว่าคนละเวอร์นะ นิค
ฉบับนี้อีกประมานเจ็ดล่ะ 55 ทรมานได้ใจ ตัดกันฉับๆ


รอวาเลนไทน์ๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

กรรม แสดงว่าอีกนานกว่าจะดีกัน

ถึงว่า กว่าจะมี Romance

[Poes]

^
^
^
 
ไปทู้ไหนก็เจอแต่นิว ทุกทู้เลย 

[StopLove]

น่ารัก

 

[Manji+]

14.2



“จอน มึงอย่า... มันไม่ใช่วิธีที่....” ก่อนที่ผมจะพูดจบ






มันดึงอาร์เข้าไปจูบ ทั้งที่ผมยืนอยู่ตรงนั้น








“จอนมึงทำอย่างนี้ได้ยังไง” ผมหลุดคำพูด น้ำเสียงที่สั่นเต็มที่
“ทำอะไร กูทำอะไรผิด” จอนถาม





“กูจะคบใครมันก็สิทธิของกู” ดูหน้าอาร์ก็จะซีดๆ รับรู้ถึงความเป็นไปในความสัมพันธ์ผมกับจอน
ผมหันหลังเดินออกจากตรงนั้น ไร้ซึ่งเสียงใดๆ ที่ผมจะได้ยิน วันนั้นไอแทคมันไปสถานที่ค่อนข้างไกล ผมหยิบโทรศัพท์จะโทรตามใครซักคนที่จะมารับผมไปที่ไหนก็ได้





ผมมองเห็นคนที่คุ้น อดีตคู่อริแต่ตอนนี้ก็สนิทกันดีแล้ว ยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าประตู




“พี่ทีน ไหนๆก็จะจบกันแล้ว พาแชมป์ไปเที่ยวหน่อยสิครับ”  เดินจ้ำอ้าวไปถามอย่างกะทันหันที่ดูคนฟังก็อึ้งไปเหมือนกัน






.............................................



“เงียบไปหรือเปล่าครับ” พี่ทีนถามผม ซึ่งคำตอบที่ตอบไปยังคงเป็นความเงียบ
“พี่ได้ยินเรื่องแชมป์กับฟ้า ทะเลาะกันรึเปล่า” พี่ทีนเริ่มเสียงเครียด ผมเองก็ไม่อยากให้ใครมากลุ้มไปกับผม


“เปล่าคับ ไม่มีอะไรหรอกครับ” ผมตอบ
“วันนี้พูดเพราะอย่างนี้ แปลกนะ” พี่ทีนพูดขำๆ


“ พี่รู้จักที่สนุกๆ เผื่อจะหายกลุ้ม”

“ไปซิครับ แต่ว่าพี่ไม่อยู่งานจริงเหรอ” ผมถาม
“ไม่เป็นไร ให้เด็กเขาเล่นกัน สำหรับพี่มัน มัน ไม่พอ”

“แล้วแต่พี่ซิครับ ผมไงก็ได้ มีใครไปมั่ง” ผมถามขึ้น
“เดี๋ยวเรียกไอฮัทออกมาด้วยก็ได้” ผมลืมนึกถึงพี่ฮัทไปได้ไง ในเมื่อบอกว่ามีเรื่องอะไรจะบอก


“ครับ” ผมตอบ
“ทีไอฮัทนี่ดีใจออกนอกหน้าเลยนะ พี่น่าจะยอมให้แชมป์เปลี่ยนพี่รหัสซะวันนั้น” พี่ทีนพูดแบบน้อยใจ





“พี่ทีนค้าบ ก็ผมรู้จักพี่ฮัทเขาตั้งแต่เด็กนี่น่า” ผมพูดเอาใจพี่เขาหน่อย นี่ผมเองก็กลุ้มจะตายแล้ว ทำไมต้องมาง้อคนอื่นด้วยเนี่ย   





ขอเวลาพักสมองบ้างได้มั้ย แต่ก็คงจะดี ถ้าได้ไปเจอพี่ฮัท เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นบ้าง




ไม่อยากคิดอะไรแล้ว.....







คืนนี้ ขออยู่กับพี่ฮัทก่อนดีกว่า




 




กลับมาตอนหลัก เริ่มเครียดต่อ
เมื่อไหร่จะผ่านซะที:o211:

[zilveria]

เครียดของแท้เลยยยย

มาจิ้มคนแรกคับ
^
^
^
^
^

[imageriz]

  เครียดด้วยคน  ทำไมอะไร ๆ มันถึงดูแย่ขนาดนี้ ทั้งๆ ต่างก็รักกัน


 


   เจ็บกันไหมอ่ะ แชมป์จอน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

เวรกรรมจริงๆไมต้องประชดกันไปกันมาอย่างนี้ด้วยนะ 

หลายเรื่องแล้วนะวันเนี่ยที่เป็นอย่างนี้เนี่ย จะบ้าตาย

เครียดลงแดง