[นิยาย] Romance Of My Own
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own  (อ่าน 226819 ครั้ง)

ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
 :L2:....รถน้ำตาลคว่ำ..ไปเรียบร้อยแล้ว....
        ...จะมีพายุ..มากระหน่ำอีกไหมหนอ...
        ...ใกล้จบแล้วเหรอ...
:L2:

Sith

  • บุคคลทั่วไป
หลังพายุผ่านไปก็จะฟ้าใส   เมื่อฟ้าใสก็จะก่อเกิดพายุอีกครั้ง~

ทรมาณคนอ่านไม่นานเยย บุ่ยๆ (กอดเฮียมั้งแล้วเอามือต่อย)   :กอด1:

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7

Manji+

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 9 พ่อ แม่ ลูก





บรรยากาศหน้าบ้านดูเงียบกว่าทุกที ฟ้าที่มืดมันทำให้ความรู้สึกหวังเวงยิ่งทวีคูณ ตอนนี้คนที่ผมรักที่สุด อยู่ในบ้านหลังนี้ แต่ผมยังไม่อยากจะเจอหน้า ความรู้สึกยังไม่พร้อม แต่สมองก็สั่งให้ยอมรับความจริง เพราะมันคงหนีไม่พ้น

“พวกมึง กลับบ้านไปก่อนไป” ผมหันไปบอกลาเพื่อนสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึง กูก็มีส่วน” คำพูดแรกมาจากไอแทค อีกคนที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ก็คงไม่ยอมเช่นกัน

“พวกมึงจะให้กูคุยกับแม่กูยังไง ถ้าพวกมึงยืนหัวโด่อยู่เนี่ย” ผมบอกพวกมัน
“ก็พูดความจิง” แทคยังไม่ยอม

“แทค กูขอร้องมึงล่ะ กูซีเรียสหว่ะ พาไอจอนกลับไปส่งด้วย” สีหน้าลังเลของแทคเพียงวูบเดียวก่อนจะรับคำ แต่มือของอีกคนกลับยึดแขนผมไว้แน่นเหมือนเด็กที่ไม่ยอมปล่อยของเล่น


ไร้คำพูดใดๆ เจ้าตัวคงรู้สึกผิดอยู่ ที่ทำให้เรื่องเป็นอย่างนี้ สายตาที่ส่งมาทั้งอบอุ่น และน่าสงสารในเวลาเดียวกัน

“กูไม่เป็นไร หรอก จอน ไปนอนก่อนเหอะ มึงเหนื่อยมามากแล้ว” ผมพูดพร้อมดันหลังมัน
“แชมป์ ...” “ กูอยากอยู่กับมึง เด๋วเกิดมีอะไรขึ้นมา”

“ไม่เป็นไรหรอก ให้กูเคลียร์เรื่องนี้ก่อนนะ แล้วกูจะโทรไปบอก” ผมส่งสายตาที่ขอร้องกึ่งบังคับไป
“มึงต้องโทรมานะ กูจะรอ” สายตามันดูหนักแน่น ยังกะผมจะไปออกรบที่ไหน แค่คุยกะแม่ (แต่เรื่อง ....)

“อือ ไปกันก่อนเหอะ” ผมบอกพวกมัน
“เอานี่” แทคยื่นของชิ้นนึงนึงมาให้ผม มันถูกห่อด้วยกระดาษบุอย่างดี

“อะไร” ผมถาม ขึ้นพร้อมกับไอจอน
“มึงค่อยเปิดดูละกันแค่กระดาษแผ่นนึง แต่ความหมายมันลึกซึ้งนะเว้ย” 

“แกะเลย” นิสัยขี้หึงของเจ้าของเสียงยังไม่เลิก แม้จะเแป็นช่วงเครียด
“กลับไปกันก่อนไป เด๋วค่อยว่ากันอีกที” ผมดันพวกมันไปขึ้นรถ

“แล้วกูจะคุยกับพ่อแม่กูด้วย” เป็นคำพูดที่จอนหันมาพูดก่อนจะขึ้นรถ ผมยังไม่มีอารมณ์จะเถียงมัน ผมต้องหาทางเอาตัวเองให้รอดก่อน  ผมค่อยๆเปิดประตูบ้านเข้าไป วันนี้บ้านเงียบผิดปกติ
มีพ่อกับแม่ผมนั่งอยู่ในห้องรับแขก
“กลับมาแล้วเหรอ ทำให้เค้าวุ่นวายกันไปทั่ว” เสียงที่แหย่ด้วยความเอ็นดู ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาจากพ่อผม

“คับ” วันนี้ผมพูดสุภาพซะงั้น
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย ทำไมหน้าซีดขนาดนั้น มานั่งนี่มา “ ผมเดินเกร็งๆ เหมือนนี่ไม่ใช่บ้านตัวเอง

“เอ่อ....” ผมคิดประโยคที่พูดออกไปไม่ออก
ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา จากปากของคนสามคนในห้อง
“ แชมป์ ลูกก็รู้ว่าเราคุยกันได้ ทุกเรื่องนะ” แม่ผมพูดขึ้นมา


“แม่กับพ่อก็รู้มาแล้ว แค่อยากได้ยินจากลูกเอง”
น้ำตาผมเริ่มเอ่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันไม่ใช่อะไรที่ต้องมาร้อง แต่ผมไม่อยากทำให้คนที่ผมรักเสียใจ ที่ลูกชายต้อง...

แม่ผมเอามือมาลูบหัวผม แค่นั้นน้ำตาที่เอ่ออยู่ ก็ไหลออกมาเอง ตัวผมสั่นอย่างห้ามไม่ได้ คำพูดนี้ ทำไมมันยากกว่าที่จะพูดออกไป

“ไม่ต้องร้อง”  พ่อผมเดินมานั่งข้างๆ  อีกคน

“แชมป์ ....” ผมพูดไม่ได้จิงๆ
“ แชมป์ชอบจอนใช่มั้ย” มันเป็นเสียงที่ออกจะสั่นๆ จากแม่ผม
ผมได้แต่พยักหน้า

“ไม่ได้ชอบแค่เพื่อน แต่มันมากกว่าเพื่อน” แม่ผมถามต่อ ผมก็ได้แต่รับ โดยที่มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมา “จอนก็เล่าให้แม่ฟังแล้วล่ะ แต่แชมป์บอกแม่ได้มั้ยว่าทำไม เพราะก่อนหน้านี้ แม่ก็เห็นเราออกจะเจ้าชู้กับผู้หญิงเค้าไปทั่ว” โดนแม่ด่าอีก ผมต้องใช้เวลาในการเล่าเรื่องที่ติดๆขัดๆ แล้วประติดประต่อกันไม่ค่อยได้ เรื่องตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั่งตอนนี้ มันใช้เวลานานมากกว่าจะเล่าจบ

“เลิกไม่ได้ใช่มั้ย” แม่ผมถาม เป็นคำถามที่ทำให้ผมอึ้ง มันคือคำขอให้เลิกรึเปล่า

“ถ้าเลิกได้ มันก็ดีกับลูกทั้งสองคน”


“แต่...” ผมพูดไม่ออก
“มันอาจเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของวัยรุ่นนะ” พ่อผมบอก

“แชมป์มั่นใจว่าเรารักกันจิงๆ” มันเป็นคำพูดที่อยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาด พ่อกับแม่ผมก็อึ้งไปเหมือนกัน


“ถ้าแชมป์กับจอนเลิกกัน แชมป์จะไม่ชอบผู้ชายอีก ได้มั้ยฮะ” มันเป็นคำขอร้องที่ดูโง่ๆ แต่ผมไม่รู้จะทำไง ยังไงผมก็เลิกกับจอนไม่ได้อีกแล้ว
“จากที่ฟังมาก็รู้อยู่ แม่แค่อยากถามดู แชมป์คงตัดสินใจไปแล้ว แม่ก็คุยกับพ่อไว้ก่อนแล้ว มันเป็นการตัดสินใจของลูกเอง แม่ก็ไม่อยากจะห้าม มันจะไม่ดีต่อทุกๆคน” คำพูดที่เหมือนสวรรค์โปรด ผิดก็รู้ แต่มันก็ยังดีใจ
“พ่อไม่ว่าอะไรหรอก เด๋วนี้มันก็มีแบบนี้เยอะ ขอให้ลูกเป็นคนดี”

“แชมป์ไม่ได้เป็นเกย์นะ แค่คนเดียว” ดูมันขัดๆไป แต่ผมไม่ยอมเป็นเกย์หรอก ผมยังชอบผู้หญิงอยู่นะ แค่เลิกรักจอนไม่ได้เอง
“ไม่ได้บอกอย่างนั้น เอาหน่า ไม่เป็นไร แต่รักษาสัญญานะ ว่าถ้าเลิก จะไม่ชอบผู้ชายคนอื่นอีก”

“แน่นอนคับ สัญญาได้เลย” ผมรับปาก เริ่มที่จะยิ้มออก
“แต่มันคงไม่ง่ายอย่างนั้น แชมป์ก็รู้ว่าบ้านจอน เค้าลูกคนเดียว ไม่เหมือนเรานะ” แม่ผมพูด มันเหมือนดักผมให้ตกลงไปในหลุมอีกครั้ง

“แชมป์ รู้อยู่แล้ว แต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ถ้ามันไปไม่ได้จริงๆ ก็ทำให้ดีที่สุดจนกว่าจะถึงปลายทาง”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เหนื่อยรึเปล่า” แม่ผมพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหตุการณ์มันกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง นี่มันฝันรึเปล่า มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ เสียงประตูบ้านเปิดออก

“กลับมาแล้วเหรอ ไอ้น้องเลว” พี่ผมด่า บ้านผมแซวกันอย่างนี้ประจำ มันมองหน้าผมแล้วชะงักไปแปบ “ร้องทำไม” ผมไม่รู้จะตอบอะไร

“แม่เพิ่งด่าแชมป์ไปว่าทำตัวเหลวไหล ออกจากบ้านไปไม่บอกคนอื่น” แม่ผมช่วย
“โตป่านนี้ยังขี้แย แค่แม่ด่า ออกไปหาไรกินป่าว วันนี้อยากดูหนังมั้ย” วันนี้พี่ผมมันใจดีเว้ย สงสัยนานๆเห็นน้องร้องไห้สักที

“เหนื่อยหว่ะ ขอพักก่อนวันนี้ไม่ไหว” ผมเหนื่อยเกินกว่าจะไปเที่ยวอีก
“เออๆ ก็รีบไปนอนไป เด๋วไว้ค่อยไปดูกัน” ผมก็เลยรอดไปอย่างหวุดหวิด แต่สงสัยว่าทำไมมันง่ายไปรึเปล่า นี่พ่อแม่ผมเข้าใจได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ หรือมันไม่ใช่เรื่องที่ยากขนาดที่ผมคิด


ผมกลับห้อง แล้วต้องรีบโทรไปรายงานเพื่อนรักที่รักเพื่อนกันก่อน เด๋วมันจะเป็นห่วง


“คุยเสร็จแล้ว” เสียงผมช่างเหนื่อยเหลือเกิน
“ว่าไง” เสียงมันดูกังวลมาก ตอนแรกกะจะแกล้ง ฟังเสียงแล้วแกล้งไม่ลงจิงๆ

“ก็ไม่มีปัญหา โอเค” ผมบอก
“อะไร”

“ก็ไม่มีอะไรไง” ผมย้ำ
“อ่าว คุยกันแล้วเหรอ” ถามหลายรอบจังเว้ย

“อยากให้มีเหรอ” ผมถามไอจอน
“ป่าว แต่ไม่มีอะไรเลยเหรอ อุตส่าห์ห่วงอยู่ตั้งนาน”

“งงอยู่เหมือนกัน ว่ามันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ แต่มันก็เป็นไปแล้วอ่ะนะ” ผมบอก
“ยังงั้นกูคงต้องบอกพ่อแม่กูมั่งแล้ว” จอนมันพูดขึ้น

“อย่านะ จอน ของมึงกับกูมันไม่เหมือนกัน”
"ยังไงซักวัน ก็ต้องบอก จะวันนี้วันหน้า" จอนมันพูดเสียงยังคงไปด้วยความกังวลไม่แพ้กัน

"กูอยากให้เวลานี้ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้" ผมบอกเสียงแทบหาย
"ไม่ว่ายังไง กูก็ไม่ทิ้งมึง" คำพูดที่หนักแน่นที่ฝังลึกลงไปในใจของผม รักนี้คงยืดยาวเป็นรักแท้ที่ผมแน่ใจว่าผมคงจะรักใครไปไม่ได้มากกว่านี้






ว่าแล้ว ของที่ไอแทคให้มาเป็นอะไรวะ ดูเลยดีกว่า




 




TBC


ของพี่แทค มั้งอยากได้ ให้มั้ง














Manji+

  • บุคคลทั่วไป
"พูดตรงเลยก็ดี ถ้าพ่ออยากให้แชมป์เลิกกับจอน จะได้มั้ย!!!!!!!"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-01-2009 00:36:16 โดย Manji+ »

Manji+

  • บุคคลทั่วไป
ลืม Good Night ค้าบ รอบนี้ไม่ค้างจริงๆนะ o18


ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :z13:

จิ้มๆ

อยากจะบอกว่า    ค้างงงงงงงงง


 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:


ท่าทางทางบ้านจอนจะมีปัญหาชัวเลยท่าบอกไป

สงสียคงได้มีตอนเศร้าอีกสัก 3-4 ตอนแหง  :เฮ้อ:


ฝันดีนะคราบ  :bye2:

ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
:mc4:...อยากให้หลายๆๆคู่ที่รักกันอยู่...
          ...มีพ่อแม่ที่เข้าใจลูก.. เห็นกับความสุขของลูก..แบบนี้ทุกคู่...
          ...การที่พ่อแม่เข้าใจ มันเป็นของขวัญที่ดีทึ่สุดสำหรับลูก..
:mc4:

cutekanny

  • บุคคลทั่วไป
ฝันดีนะน้องมั้ง........โชคดีที่บ้านเเชมป์เข้าใจ...เป็นพ่อเเม่ที่น่าร้ากที่สุดเลย....เเต่จอนดิ...งานเข้าอีกชัวร์

อยากบอกน้องมั้งว่าไม่ค้างเลย o18 :fire:...........รีบมาต่อด้วยนะขอยาวๆเลย..... :call:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
แอร๊ยยยส์ ลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร  :m5: ขอโทษเน้อพี่มัวแต่เล่น ลืมไปเลยผิดไปแล้ว


บ้านแชมป์ไฟเขียวแล้ว หรอลุ้นบ้าน จอน  :serius2: ตื่นเต้นนนนนน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






imageriz

  • บุคคลทั่วไป
ลืม Good Night ค้าบ รอบนี้ไม่ค้างจริงๆนะ o18




 :angry2: ทำมายจะไม่ค้าง    :beat:


แทคให้อะไรแชมป์อ่ะ

 :เฮ้อ: แต่ก็ดีแล้วที่ทางบ้านแชมป์เข้าใจ  เหลือแต่ทางบ้านจอน  เอาใจช่วย  :bye2:



Sith

  • บุคคลทั่วไป
วิ่งมาฉกของในห่อกระดาษแล้วจากไป ฟิ้วววว   :oni1:



ออฟไลน์ kunkai

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3734
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
เข้ามาบอกว่าคิดถึงพี่แชมป์กะพี่จอน :-[
ไปหล่ะก๊าบ
  :oni1:

C2U

  • บุคคลทั่วไป


ดีใจ  แชมป์กะจอน เข้าใจกันแล้ว   :mc4:

แถมพ่อแม่ แชมป์ยังเข้าใจ ไม่บังคับกีดกันด้วย 

StopLove

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4: :mc4: :mc4:


ลุ้นเเทบเเย่ๆ ทำไม เเชมป์ ชอบคิดไปก่อนอยู่ฝ่ายเดียวตลอดเลย

เซงงงงง :z3: :z3:


ทำไม ไม่หนักเเน่นนนนนนนนน :beat:

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
ว่าแล้ว...ต้องเป็นจอน  ฉลาดดีนี่  ตามหาแชมป์เจอจากการรูดบัตร (ต้องยกความดีให้แทค...แอบหวงแทคอ่ะ   ไม่อยากให้คู่กะยัยแป้งเลย  )

อ่านะ...ที่แท้ก็เป็นความเข้าใจผิดนี่เอง  อิอิ 

งั้นเรามาคืนดีกันนะจอน  ^^  แถได้อีกตรู   :m5:

ก็ยังดีที่จอนตามหาแชมป์เจอก่อน  ก่อนที่จะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้

หวังว่าคงไม่มีพายุลูกใหม่แบบพ่อแม่จอนไม่ปลื้มให้คบกันหรอกนะ  เสียวจริงๆ :sad2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-01-2009 19:50:36 โดย Ak@tsuKII »

crazykung

  • บุคคลทั่วไป
อ๊ากกกตามทันแล้ว

ดีใจครับ แบบอ่านหนังสือเรียนมาเปนพักใหญ่ได้หยุดอยู่บ้านกับเขามั้ง

เลยแวะมาอ่านเรื่องพี่ๆ

คริคริ อาไรอะ พี่แชมป์อะลำเอียงทีตัวเองโดนสลับหน้าที่

ไม่เล่าเลย จิ๊ๆๆ
เรื่องดูเครียดอยู่ ตลอดนะครับ

อาจจะเปนรอยต่อของช่วงวัย

Sith

  • บุคคลทั่วไป
สุขสันต์วันตรุษจีนนะคับ  ขอให้ร่ำรวยๆ มีชีวิตสบายๆ มีความสุขมากๆ  แต๊ะเอียได้กันเยอะๆนะคับ (ส่วนผมมะได้นานแล้ว T^T)

Manji+

  • บุคคลทั่วไป
มาซินเจียอยู่อี่ด้วยคนคร้าบบบบ ช่วงนี้ของดลงเนื่องจากวันตรุษ ไม่อยากทำให้คนเสียน้ำตากัน ปีใหม่ ควรมีแต่สิ่งดีๆ
มีความสุขกันมากๆ กินให้เยอะๆนะค้าบ :mc4:

StopLove

  • บุคคลทั่วไป
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ซินเจิ้งหรูอี้ ซินเหนียนฟาไฉ


คราบบบบบบบ :mc4: :mc4:


 :z2: :z2: :z2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Manji+

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 10




หลังจากวันที่คุยกับพ่อแม่ ผมหยิบจดหมายที่เหมือนมีของอะไรเลื่อนไปเลื่อนมาออกมาดู ผมเปิดมันออกช้าๆ ข้างในมีจดหมายหนึ่งฉบับพร้อมแหวนสีเงินเกลี้ยงๆ



“ ถึง แชมป์
             กูไม่นึกว่ากูต้องมาเขียนอะไรเลี่ยนๆอย่างนี้ ที่กูไม่เคยคิดว่ากูจะทำ แต่มันเกิดขึ้นเพราะมึง กูรักมึงนะแชมป์ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปยังไง ขอให้มึงรู้ว่ากูจะรักมึงที่สุด แม้ว่าความรักของกูจะไม่มีทางสมหวัง กูอยากให้มึงได้รู้ กูจะเริ่มต้นในการหาใครสักคน เพื่อกูและมึง กูไม่อยากเห็นแววตาสงสารของมึง กูจะทำให้มึงรู้ว่ากูยืนหยัดได้ มึงไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกู แค่มึงเป็นเพื่อนรักกูแค่นี้มันก็ดีที่สุดสำหรับกูแล้ว ขอให้มึงรับแหวนวงนี้ไว้ด้วยกูจะใส่แบบเดียวกันที่นิ้วกลางข้างขวา เป็นแหวนแห่งมิตรภาพ ที่มีแค่กูกับมึงเท่านั้น

แทค”



ผมอ่านแล้วความรู้สึกมันหลายๆอย่าง จะว่าผมเป็นพวกขี้หวงหรือเปล่า ทั้งที่ผมอยากให้แทคมีความสุขกับคนที่แทครักและรักไอแทค แต่ผมกลับมีความรู้สึกนิดๆที่อยากให้มันเหมือนเดิม

“ขอบใจนะแทค กูจะรักษาแหวนนนี้ดีที่สุด” ผมหยิบโทรศัพท์โทรหาไอแทค
“ไม่เป็นไรเว้ย แค่มึงใส่ตลอดก็พอ” แทคมันตอบกลับมา

“มีแต่มึงให้กู นี่แพงใช่มั้ย” ผมถามแทค
“แค่นี้ เทียบกะที่กูได้จากมึง มันเทียบกันไม่ได้หรอก” ทำไมพวกผมน่าจะไปอยู่สมาคมคนเสี่ยวกันนะ

“อือ แล้วมึงพร้อมกะก้าวต่อไปกับใครอ่ะ” ผมถาม
“ก็คงลองคุยกับแป้ง ไอจอนมันแนะนำให้รู้จักอยู่ มึงโอเคใช่มั้ย” มันถาม

“ดีดิ มึงจะได้มีคนรักซักที” ผมพูดปด ผมก็ดีใจกับมันนะที่มันจะเริ่มกับใคร แต่อีกใจผมกลับไม่อยากให้มันมีใคร อยากให้มันเป็นเพื่อนผมอย่างนี้ไปตลอด ซึ่งมันคงจะเห็นแก่ตัว
“...... กูนึกว่ามึงจะรู้สึกแย่บ้างที่กูจะไปมีแฟน” คำพูดมันทิ่มใจดำผม

“โอเค แทค กูไม่อยากให้มึงมีแฟน กูอยากให้มึงอยู่อย่างนี้” ผมพูดออกไป
“จิงดิ” น้ำเสียงมันดีใจ

“งั้น....” ก่อนมันจะพูด


“แต่กูอยากให้มึงมีความสุข ถ้ามึงลองแล้วมึงไม่ชอบ ก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไรนี่ มึงอย่าปิดโอกาสตัวเองดิวะ” ผมไม่อยากเอาความเห็นแก่ตัวมาทำลายชีวิตเพื่อน
”ขอบใจ แชมป์ กูคิดไม่ผิดจริงๆ ที่กูรักมึง”

“กูก็รักมึงแทค” ผมวางโทรศัพท์ ไอแทค ไอจอนก็โทรมาพอดี

“เพิ่งคุยกับไอแทคมัน” ผมพูด
“ตกลงของที่มันให้มึง ว่าไง” จอนมันดักทาง

“แหวนน่ะ”
“แหวน มันจะให้มึงใส่แหวนเหรอ” จอนมันขึ้นเสียง

“แหวนเพื่อนเว้ย นิ้วกลางไม่ใช่นิ้วนาง” ผมท้วง
“แล้วไมกูไม่มี” จอนมันแว้งกลับ

“อ่าว  คิดเล็กคิดน้อยไปได้” ไอจอนมันก็ยังบ่นหงุงหงิงต่อ
“ช่างเหอะ กูจะไว้ใจมึงมากขึ้นอย่างที่ว่า กูจะไม่ขี้หึงแบบนี้อีก” จอนมันพูด

“จิงอ่ะ” ผมถาม
“เท่าที่กูจะทำได้นะเว้ย ก็มึงเล่นให้ท่าคนไปทั่ว” ผมอยากจะรู้จิงๆว่าการให้ท่าของผมนี่มันเป็นยังไง


จริงๆแล้วไอจอนเองมีคนมาชอบเยอะกว่าผมหลายเท่ามาก เพียงแต่ผมไม่อยากพูดเอาหูไปนาเอาตาไปไล่ แล้วอีกอย่างไอจอนก็ไม่มีทีท่าจะเล่นกับใคร มันยังคงวางตัวห่างไว้จากคนอื่นไม่เหมือนผม อ่าวสรุปผมผิด


“กูไว้ใจมึงนะ แชมป์”

“จอน กูมีเรื่องจะสารภาพว่ะ” ผมค่อยๆพูด
“เรื่องอะไร คงไม่ใช่เรื่องว่ามึงไปทำอะไรกับใครใช่มั้ย” มันทำผมอึ้ง จะดักคอทุกรอบเลยใช่มั้ย

“.....” ผมเงียบ
“แชมป์” จอนพูดเงียบๆ

“กูเมาอ่ะจอน”

“เด๋วๆมึงอย่าเพิ่งพูด กูไม่รู้ตัวเลย แต่เท่าที่ได้ยินมา กูจูบกับเขาว่ะ” ผมพยายามพูดกลัวไอจอนจะขัด
“เขาไหน” ดูมันอารมณ์เริ่มขึ้น

“เด็กที่นู่นอ่ะ” ผมบอก
“one night stand ว่างั้น” จอนมันเริ่มใช้น้ำเสียงประหาร

“ไม่ใช่กูเมาแล้วเขามาส่งที่ห้อง กูเองก็ไม่รู้ว่ากูจูบเขา กูจำอะไรไม่ได้เลย”
“สรุปว่าคือใคร” จอนยังถาม

“เขาชื่อวิน เป็นเจ้าของโรงแรมที่นู่นแล้วตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกับกู” ผมอธิบาย
“มึงจูบกับคนที่มึงเพิ่งรู้จัก” จอนมันพุ่งปรี้ด

“กูคิดว่ากูจูบมึงนี่หว่า” ผมพูดแค่นี้ ไอจอนก็เงียบ
“จิงดิ” จอนถาม

“เอ่อ มึงเห็นกูง่ายอย่างนั้นเหรอ” ผมถาม
“ป่าว” น้ำเสียงจอนมันเริ่มเขิน





“เด๋วนี้ ทุกอย่างของมึง แม้กระทั่งฝันยังเป็นกู มันน่าดีใจป่ะหล่ะ” โหดูไอจอนมันคิดได้ หายโกรธก็ดีล่ะ แต่ไอวินน่ะน้า น่าสงสารมัน จูบแรกคนเราหายไปกับสายน้ำเมา เฮ้อ....

Manji+

  • บุคคลทั่วไป
บทที่ 11 รักนี้แค่นี้หรือตลอดไป






"พ่อกับแม่กูรู้แล้ว" เสียงจากปลายสายที่ทำให้หัวใจตกไปที่ตาตุ่ม
"ล้อเล่นอีกดิมึง" ผมพูดไป มันเคยแกล้งยังงี้กะผมครั้งนึงและ

"นี่กูซีเรียส พ่อกูรู้จากป้าหมอน" เสียงค่อนข้างจะเรียบ
"ได้ไง" ผมถาม ตกใจสุดขีด


"มึงจำจดหมายที่มึงเขียนบอกกูได้ไหม กูรีบจนลืมเก็บ แล้วป้าหมอนมาอ่าน" เสียงจอนยังคงเรียบเฉย
"ดูเหมือนมึงไม่ซีเรียสอะไรเลย" ผมถามมัน

"กูบอกมึงแล้ว ว่าไงกูก็อยากให้พวกท่านรู้ เพิ่งคุยไปนิดเดียว" จอนพูดขำๆ
"ว่าไง" ผมรีบพูด

"รอมึงมาคุยพร้อมกัน" จอนยิ่งขำ
"เมื่อไหร่"

"พุ่งนี้ ข้าวเย็น บ้านกู" จอนตอบข้อสงสัยทั้งหมด
"เฮ้ย กูจะทำไง"

"ไม่เห็นต้องทำไง กูอยู่ทั้งคน" คำพูดที่ทำให้ใจผมชื้น ถึงมันจะไม่เป็นอย่างนั้น ผมยังรู้ว่าพ่อแม่มีความสำคัญ กับเราแค่ไหน
"ขอบใจ" ผมพูดได้แค่นั้น

"ไม่ต้องห่วง" เสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความกังวล
"จะยังไง กูก็ยังเหมือนเดิม มึงไม่ต้องห่วง กูยังยืนยัน ว่ากูจะไม่ทิ้งมึง กูจะรอให้มึงทิ้งกู" ผมกล่าวด้วยเสียงที่พยายามทำให้จอนสบายใจที่สุด

"ขอบใจ" จอนพูด คงซึ้งอยู่
"แต่ กูนอนไม่หลับแหงเลยคืนนี้" ผมว่าไปก็หัวเราะไป แต่ใจผมยังคงหวั่น "ยังงั้นไว้แค่นี้ก่อนละกัน กูจะเตรียมคำตอบดีๆไว้"

"มึงไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะไปด้วยดี" จอนพูดก่อนจะวางสายไป



     ตอนนี้ความกังวลผมพุ่งขึ้นถึงขีดสุด ผมจะต้องเลิกกับจอนหรือไม่ ขึ้นอยู่กับวันพุ่งนี้ ผมพยายามคิดถึงเรื่องที่จะโดนถามคำถามอะไรบ้างและผมควรจะตอบยังไง
ผมคิดทั้งคืน จนแสงแดดส่องเข้ามา เช้าแล้ว ผมรีบโทรหาเจ้าจอน มันจะกลุ้มเหมือนผมรึเปล่า


"ตื่นยัง" ผมรีบกรอกเสียงไป
"ยังไม่ได้นอนเลย" เสียงงัวเงียตอบกลับมา ห้าห้า มันก็กังวลไปไม่แพ้ผมเลย

"ออกมาเจอกันก่อนได้ไหม มีเรื่องอยากถามเยอะแยะเลย" ผมบอกอย่างรีบร้อน
"คงไม่ได้อ่ะ พ่อกะแม่กู กักตัวกูไว้ไม่ให้ไปไหน"

"หา ขนาดนั้น เอาไงวะกู" ผมพูดกับตัวเอง
"มึงมาบ้านกู ตอนนี้เลยละกัน" จอนพูดแต่น้ำเสียงเหมือนบังคับ

" กูออกไปไม่ได้ แต่มึงเข้ามาได้นี่"


"ไม่" ผมตอบอย่างรวดเร็ว "กูจะกล้าเจอหน้าพ่อแม่มึงได้ยังไง ในเมื่อพวกท่านรู้"
" พ่อแม่แฟนมึง ไม่กล้าเจอแล้วจะทำไงวะ" มันว่าไปโน้น กูไม่ขำกะมึง

"แต่กูคงไม่มีทางเลือก พ่อแม่มึงยังหลับอยู่ป่ะ" ผมถาม
"อีกนานกว่าจะตื่น มึงรีบมาเลย" ผมรีบวางโทรศัพท์ แต่งตัวเรียบร้อบสุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนขับรถตรงไปบ้านจอน คนที่บ้านไอจอนรู้จักผมหมดแล้ว การเข้าบ้านมันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ผมกลับชะงักเมื่อเจอ ป้าหมอน ที่โรงรถ

"หนูแชมป์ ป้าขอโทษ จอนคงบอกแชมป์แล้วใช่มั้ย" ป้าหมอนกล่าวเสียงเศร้าๆ

"นั่นไม่ใช่ความผิดของป้าหมอนเลยนะคับ มันถูกแล้วที่ป้าจะต้องบอกคุณพ่อกับคุณแม่ของจอน" ผมพูดยิ้มๆ ถึงใจจะว่าว่าป้าบอกเร็วไปหน่อย แต่เป็นผมก็คงต้องทำอย่างนี้



การมองคนเราคงต้องมองทั้งสองด้านจากจุดยืนของกันและกัน ป้าเขาคงหวังดีกับจอนจริงๆ


"แต่ป้าอยากให้แชมป์กับจอนมีความสุข ถึงมันจะแปลกไปบ้าง ป้าคิดมาตั้งนานแล้วล่ะ ว่าหนูสองคนสนิทกันเกินไป เพียงแต่ไม่ได้พูดอะไร"

"ผมเข้าใจคับ ป้าหมอนไม่ต้องคิดมาก ยังไงผมกับจอนก็คุยกันเรื่องนี้ก่อนอยู่แล้ว"
"แต่แชมป์สบายใจได้นะ ป้าเองก็เคยเลี้ยงกรมา ฮ๋อ พ่อของจอนมาด้วย ป้า..."ก่อนที่ป้าหมอนจะพูดกลับหยุดชะงัก

"แชมป์รีบไปหาจอนก่อนละกัน คงมีเรื่องคุยกันเยอะ" ผมรู้สึกติดใจสิ่งที่ป้าหมอนจะพูด แต่ก็ไม่อยากคาดคั้นอะไร ผมเลยเดินเข้าไปในบ้าน ซึ่งเป็นครั้งที่เกร็งที่สุด ผมกลัวจะจ๊ะเอ๋กับพ่อกับแม่ของจอนเข้า ผมคงทำหน้าไม่ถูกจิงๆ

ผมแทบจะวิ่งไปที่ห้องไอจอน ยังดี ที่ห้องพ่อแม่อยู่บันไดคนละฝั่งกับห้องมัน ผมเปิดประตูเข้าไป แอร์ในห้องยังเย็นสบาย แต่เตียงกลับไม่เหลือตัวเจ้าของห้อง ผมเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีใคร

"เอาไงวะกู" ผมก็เลยนั่งรอที่เตียงมัน รู้สึกตื่นเต้นมาก





ผ่านไปประมาณสามสิบนาที จอนถึงได้กลับมา





"แชมป์มาถึงเร็วจัง" จอนมันเดินหน้าซีดๆมาหาผม
"จอน ทำไมหน้าซีดงั้นอ่ะ ไปคุยกับพ่อแม่มึงมาเหรอ" ผมถาม

"ยังหลับอยู่เลย" จอนตอบ

"กูแค่นอนไม่หลับ" มันล็อกประตูห้องก่อนจะเดินมา


"แล้วไปไหนมา" ผมถาม
"เดินเล่น ไม่อยากอยู่เฉยๆ" คำตอบที่แปลก มันควรจะรอผมที่ห้องถึงจะถูก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิด

"เอาไง กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะ จอน" ผมมองหน้าสุดที่รักของผม
ถึงจะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ความกังวลคงไม่น้อยไปกว่าผม
"ก็พูดไปตรงๆ" คำตอบที่ง่ายๆ

"พูดง่ายมึง แม่มึงคนญี่ปุ่นด้วย รับไม่ได้แหงเลย" น้ำตาผมพาลจะไหล (เพื่อนๆคงลืมหรือไม่รู้ ผมเล่าไว้ตอนแรกสุดมั้งว่าจอนมันเป็นลูกครึ่งไทย ญี่ปุ่น)


จอนกลับเดินเข้ามากอดผม "มึงจะอยู่กับกู จากนี้และตลอดไป"


"มึงจะรู้ได้ไง ถ้าพ่อแม่มึงให้จบวันนี้ มันก็คงได้แค่นี้" ผมถามเสียงสั่น
"ไม่ กูตัดสินใจแล้ว ความสุขของกู คือการอยู่กับมึง กูไม่สนใจมรดกตกทอดอะไรพวกนั้น ถ้ากูเหลือแต่ตัว มึงจะยังรักกูมั้ย" ผมตบหัวไอจอน

"มึงคิดว่ากูคบกับมึง เพราะมึงรวยเหรอ" ผมถามมันด้วยอารมณ์ที่ขึ้น
"กูรู้ กูแค่อยากได้คำยืนยัน" อารมณ์โกรธผมมอดทันที ใจมันเองก็คงยังคงอ่อนแอ ต้องการกำลังใจเหมือนผมตอนที่พ่อกับแม่รู้ความจริง

"จอน ถึงมึงจะไม่เหลืออะไร หน้าตามึงจะดูไม่ได้ สำหรับกู มึงมีค่าที่สุด เป็นคนที่กูรักที่สุด ถ้ามึงไม่เหลืออะไร มึงก็มีกู กูจะเลี้ยงมึงเอง จอน"
"แชมป์" ฉากน้ำตาท่วมของไอจอนภาพนี้มันติดตาตรึงใจผมอย่างมาก ไม่ใช่ว่ามันน่ารักเป็นพิเศษหรืออะไร มันเหมือนความรู้สึกของเราส่งผ่านกันได้

"แต่พ่อแม่มึงก็สำคัญกว่ากู คิดให้ดี กูรับได้ทุกอย่าง ถ้ามันเป็นการตัดสินใจของมึง"ผมพูด
"แม้เราจะต้องเลิกกัน แม้กูจะต้องเจ็บปวดเหรอ" มันถาม

"กูจะไม่ให้มันเป็นอย่างนั้น" ผมมองไปที่หน้ามัน ความคิดของผมสะดุด หน้าค่อยๆโน้มไปใกล้ๆ สัมผัสที่บางเบา ลมหายใจที่เหมือนจะปัดเป่าให้ผมลืมปัญหาไปชั่วขณะ





......................





เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบนาที โต็ะอาหารเย็นรอผมอยู่  ผมเลือกที่จะกินข้าวเที่ยงในห้องกับไอจอน ผมยังไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับพ่อแม่มัน แต่ตอนนี้

"สวัสดีคับ คุณอา" สรรพนามการเรียกผมเปลี่ยนไปไม่รู้ตัว จอนมันหันมามองหน้าผม ทำไมผมถึงเรียกอาออกไป ปกติ ผมเรียกคุณพ่อคุณแม่ได้เต็มปากเต็มคำ แต่ตอนนี้
หน้าของพ่อแม่จอนมีแววแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ย

"นั่งสิ แชมป์ ไม่เห็นต้องเปลี่ยนสรรพนามกันเลย เรียกพ่อแม่ เหมือนเดิมและดีแล้ว" พ่อ(จอน)เอ่ย


"ขอ..ขอโทษคับ" สมองผมรวนไปหมด
"วันนี้ แม่ให้ ป้าหมอนเขาทำของโปรดแชมป์หมดเลย" แม่บอก สำเนียงที่ฟังญี่ปุ่นมากๆ แต่ผมก็ชินแล้ว หลังจากที่เจอกันหลายครั้ง แม่จอนพูดไทยได้ดีมาก จนบางครั้งอาจแยกไม่ออกว่าเป็นคนญี่ปุ่น

"ขอบคุณคับ" ผมตอบ ไม่มีเรื่องชวนคุย เมื่อคนข้างตัวก็เลือกที่จะเงียบ พ่อกับแม่พยายามหาเรื่องคุยกับผม ซึ่งผมก็ตอบได้แค่คับคับคับ สมองมันขาวโพลนแทบจะคิดอะไรไม่ออก


จนจอนเอามือที่อยู่ใต้โต๊ะมากุมมือผมไว้ ผมหันหน้าไปมองจอน จอนกลับก้มหน้าก้มตาดื่มน้ำ แต่มือที่กุมอยู่ บีบแรงขึ้น ให้ผมได้สัมผัสถึงความห่วงใยที่ยังคงมีอยู่เสมอ


ผมไม่ควรเลือกที่จะกลัว การได้คบ ได้อยู่กับจอนมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง ผมไม่คิดที่จะเสียใจหรือเสียดาย แม้เวลาจะสั้นในความทรงจำ แต่ผมก็รู้สึกว่าได้ใช้เวลาอย่างมีความสุขที่สุด



อาหารหมดไปแล้ว ทุกคนนั่งเงียบ มีเพียงป้าหมอนคนสนิทที่มาเก็บจานออกไป เหลือเพียงแต่เครื่องดื่มที่วางเรียงราย พอเป็นปราการป้องกันจิตใจผมได้บางส่วน


ผมดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ก่อนที่จะเริ่มพูด "พ่อกับแม่ คงรู้เรื่องแชมป์กับจอนแล้ว" ผมพูดออกไป โดยที่ไอจอนยังไม่ทันได้เตรียมตัว มันหันมามองหน้าผม ผมยิ้มให้มัน เป็นสัญญาณให้มันสบายใจว่า ผมคิดดีแล้ว
"อือ พ่อรู้จากป้าหมอนแล้วล่ะ" พ่อแค่พยักหน้า ก่อนหยิบไวน์มาจิบ ส่วนแม่เลือกที่จะนั่งเงียบๆ



"แชมป์กับจอนคบกันเป็นแฟนคับ" ผมพูดออกไปความกล้ามันมาจากไหนไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าผมต้องพยายามที่สุด นี่คงเป็นอุปสรรคสุดท้ายของผมและจอน ถ้าผ่านมันไปได้
"แชมป์ ลูกเป็นลูกผู้ชายอย่างที่พ่อคิดจิงๆ"


"พูดตรงดี ไม่ต้องให้ถามอ้อมค้อม" สายตาของพ่อเปลี่ยนไป มันเหมือนหับสายตาสิงห์ที่แฝงไปด้วยอำนาจ
"โต้" เสียงจอนดังขึ้น นั่นคือสรรพนามที่จอนใช้เรียกพ่อ
"เราไม่ต้องพูด" พ่อเอ่ย

















"พูดตรงเลยก็ดี ถ้าพ่ออยากให้แชมป์เลิกกับจอน จะได้มั้ย"




TBC









เตรียมปิดซีซั่นนี้ คืนนี้

บทสรุปความรักของเฮียแชมป์จะลงเอยยังไง    ได้รู้ก่อนปีใหม่จีนแน่ครับ

crazykung

  • บุคคลทั่วไป
 :m15: :m15:

โอ้ววมายกอด

หอบเสื้อผ้าหนีตามกันไปเลย

ฮื้อออ แต่พ่อแม่สมัยนี้เขารับกันง่ายดีจัง

แสดงว่าเขาคงมองเห็น รักอันบริสุทธ์ของพี่ๆทั้งสอง

พี่ๆสู้ๆ

StopLove

  • บุคคลทั่วไป
อีกละ :serius2: :serius2: :serius2:


โว๊ยยยยเซงอยากตายยยยยยย เศร้าๆ


 :mc4: :mc4:ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ซินเจิ้งหรูอี้ ซินเหนียนฟาไฉ"


เเต่ไงก็สู้ๆนะครับ จบซีซั่น 2 วันนี้หรอ

C2U

  • บุคคลทั่วไป
ซินเจียยู่อี่  ซินนี้ฮวดไช้ ค่า    :mc4:




ช็อคมาก    ไมพ่อบอกให้เลิกกันอ่ะ


แล้วแชมป์จะว่าไง  คงไม่เลิกหรอกนะ      โอย....เครียดด  :เฮ้อ:



ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
 :mc4:...ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้... :mc4:
 :กอด1:....พ่อพูดตรงๆๆๆๆดี แต่รู้ว่านี่คือแค่..ลองใจแชมป์..
     ....ผลสรุปมันน่าจะเป็น...เดานะ..และมันน่าจะถูกด้วย...
....ความสุขของลูกคือสิ่งที่พ่อแม่ต้องการ...
:กอด1:
...รอเฉลยคืนนี้..

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :เฮ้อ:

จบซีซั่นนี้แล้วจบเลยปะ

อยากลุ้นต่ออีกนานๆชอบเรื่องนี้มากงะ

เป็นไปได้จากการอ่านมาเยอะนะว่า

พ่อของจอน แค่ถามลองใจแชมป์ว่ารักกันจริงหรือเปล่า

ดูจากที่ป้าหมอนพูดติดไว้ตอนเจอหน้าแชมป์ที่หน้าบ้านก็พอจะคาดว่าจะง่าย

แต่คงต้องคุยกันให้เข้าใจก็ แบบว่า ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนจะรับได้จริงๆหรอก

เพียงแต่เราต้องคิดถึงความสุขของลูกตลอดชีวิต แล้วยิ่งเรื่องอย่างนี้

การจะไปบังคับใครก็ยากมีแต่จะต้องเสียใจทั้งสองฝ่ายสู้ยอมรับกันตรงๆจะดีกว่า

ส่วนทางด้านแม่ของจอนดูว่าแม้จะเป็นญี่ปุ่น แต่คนญี่ปุ่นจะถือผู้หญิงเป็นผู้ตามหัวหน้าครอบครัว

ดูจากการที่ย้ายมาอยู่ไทยแสดงให้เห็นว่า พ่อของจอนมีอิทธิพลในการตัดสินใจมากที่สุด

ปัญหาจะติดอยู่ก็ตรงแค่ว่า จอนเป็นลูกคนเดียว


แล้วจะรออ่านต่อน๊า อิๆ  :bye2:

Sith

  • บุคคลทั่วไป
"พ่อไม่ต้องทำขนาดนั้นหรอกคับ  ผมจะไปจากจอนเอง"
"จอน... แชมป์ขอโทษ  แชมป์ผิดสัญญาอีกแล้วที่จะไม่ทิ้งจอน"

--------------------------

บางครั้งโลกนี้ก็ไม่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ...

imageriz

  • บุคคลทั่วไป







 :mc4: :mc4: :mc4:


 :call: :call: :call:  ขอให้ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น


ให้พ่อกับแม่จอนเข้าใจด้วยนะ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-01-2009 20:13:12 โดย imageriz »

ออฟไลน์ kunkai

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3734
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
    :mc4:ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้... :mc4:
สุขีมีเงินใช้ทุกคนนะค้าบ
มาแล้ว.....โต้ออกโรงแล้ว
  :sad4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด