มาต่อตอนใหม่แล้ว แต่ว่า เตรียมอกหักกันนะ เพราะว่าเฮียหายไป........... ไปดูตัวสาว 
----------------------------------------------------------------------------------------------
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ตอน แล้วจะไปยุ่งอะไรกับเขา รักชาติรีบผวาลุกขึ้นมาจากเตียง และตะเกียกตะกายไปเปิดประตูหน้าห้อง ชนิดที่ว่าชีวิตนี้ไม่เคยรีบเร่งขนาดนี้มาก่อน เพราะเมื่อคืนฝัน ฝันว่าเฮียก๋วยมายืนรอที่หน้าห้อง ดึกดื่นจนล่วงเข้าวันใหม่ไปแล้ว เฮียก็ยังมาหา
เฮียใจดี เฮียคนดี แล้วพอเข้ามาในห้อง เฮียก็หายไป หายไปได้ยังไงไม่รู้แต่เรียกเท่าไหร่ ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ
สะดุ้งตื่นอีกที ก็ตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง หัวหมุนติ้ว ๆ เพราะอาการเมาค้าง แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค
ถ้าเป็นทุกที ที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ไม่อยากเปิด ก็เอาหมอนอุดหูเอาไว้ แกเคาะกระหน่ำจนพอใจแล้วเดี๋ยวเฮียแกก็ไปเอง หิวเมื่อไหร่ตื่นขึ้นมา เดี๋ยวก็มีข้าวกิน แต่ต้องดูว่าวันนั้น เป็นโจ๊ก เป็นน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋ หรือว่าจะเป็นข้าวต้มเครื่อง
ประตูถูกเปิดออกรวดเร็วทันใจ พร้อมกับที่รักชาติอ้าปากพูดแบบไม่ต้องมองหน้า ก็รู้ว่าใคร
“เฮีย ทำไมมาช้า หิวข้าวจะตายแล้วนะ”
รักชาติยืนเกาหัว ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าตายับยู่ยี่ไม่มีดี เสื้อผ้ายังเป็นชุดของเมื่อคืน
เออ ต้องทำใจ เดี๋ยวก็คงโดนเฮียแกสวดกันตั้งแต่เช้า
แต่คนที่มายืนอยู่ตรงหน้ากลับกลายเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการอพาร์ทเม้นท์ไปซะได้
“เช็คมิเตอร์น้ำประจำปีครับ” เจ้าหน้าที่เดินเข้าห้องของรักชาติ แล้วก็จัดการเดินไปที่หลังห้องเพื่อเช็คมิเตอร์ แต่รักชาติกำลังยืนนิ่งอึ้ง ชะโงกหน้าออกมานอกห้อง มองซ้ายมองขวา แล้วกลับเข้ามามองนาฬิกาที่ฝาผนังห้อง
สิบโมงเช้า
สิบโมงเช้าแล้วเหรอวะเนี่ย ตามองนาฬิกาแล้วหันกลับไปมองกล่องข้าวที่วางทิ้งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน กล่องข้าวยังมีช้อนวางอยู่ในนั้น
ยังวางอยู่จริง ๆ
งั้น......เมื่อคืน เฮียก็มารอจริง ๆ น่ะสิ เมื่อคืนเฮียมายืนรอ
“เรียบร้อยแล้วครับ” เจ้าหน้าที่ เดินออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งให้รักชาติเดินกลับมานั่งลงบนเตียงด้วยความมึนงง
ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นและวิ่งออกไปดูที่ลูกบิดประตู
ไม่มีข้าว......
ข้าวต้มไม่มี
โจ๊กไม่มี
หรือว่าจะมีใครหยิบไป.....สงสัยต้องมีคนหยิบไปแน่ ๆ เลย
เพราะเห็นว่ามีของกินมาแขวนเอาไว้ คงมีใครหยิบไปแน่ ๆ ใช่แล้ว เฮียแกก็คงเคาะแล้วไม่ตื่น
แกเลยกลับไปแล้วล่ะนะ สงสัยจะเป็นอย่างนั้น
รักชาติเดินกลับเข้าห้อง และเก็บกล่องข้าวที่วางอยู่บนพื้นห้องขึ้นมา นำไปวางไว้บนโต๊ะ และเปิดตู้เย็นดู
แอปเปิ้ลที่ถูกปอกใส่จานเมื่อวันก่อนยังอยู่ที่เดิม รักชาติหยิบขึ้นมาใส่ปากหนึ่งชิ้น และเดินไปนั่งอยู่บนเตียง
ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ใจมันวูบ ๆ พิกล แต่เหมือนกับใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบกะทันหัน
ทำไมถึงได้เอาแต่คิดเรื่องของเฮียก๋วย ตั้งแต่เช้าแบบนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดมาก่อน ขาก้าวเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องคนเดียว แล้วตัดสินใจ คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
ก็เดินลงไปแอบดูซะก็สิ้นเรื่อง จะมาคิดอะไรมากมายวะ เดี๋ยวต้องไปเรียนตอนบ่าย ยังไงก็คงผ่านหน้าร้านเฮีย
เดี๋ยวก็เดินไปดูหน่อยมันจะเป็นไรไป เมื่อก่อนก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวบ่อย ๆ ป่านนี้เฮียแกก็คงยืนหน้าหงิกลวกน้ำก๋วยเตี๋ยวอยู่นั่นแหละ
คิดได้อย่างนั้น แล้วรักชาติก็อมยิ้ม นึกถึงท่าทางของก๋วยแล้วก็ยิ้ม และสะบัดไล่ความรู้สึกบ้า ๆ บอ ๆ ออกไปจากหัว อาบน้ำไปร้องเพลงไปอย่างมีความสุข
เออ ไม่ได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านเฮียนานแล้ว วันนี้ไปกินหน่อยดีกว่า
ดูซิคราวนี้เฮียแกจะวางแก้วน้ำ เสียงดังปึ้ง อีกหรือเปล่า ถ้าแกยังโหดเหมือนเดิมนะ ตอนค่ำ ๆ ที่แกเอาข้าวมาส่งจะแกล้งไม่พูดกับแกซะดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นความคิดที่ดีจริง ๆ เลยเว้ย
.........ให้เซ้งต่อ............
รักชาติยืนมองป้ายที่แปะไว้ที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว แล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น
ร้านปิด.......แถมบอกว่าให้เซ้งต่อ
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ
มือยกขึ้นบังแสงแดดที่แผดเผา ในยามเที่ยงวัน แล้วก็ตัดสินใจกดโทรหาหมายเลขโทรศัพท์ที่ให้ไว้ติดต่อ
รออยู่นาน ก็ไม่มีคนรับสาย ยิ่งกดยิ่งโมโห ยิ่งกดยิ่งหงุดหงิด
อะไรวะ ทำไมไม่มีใครรับสาย ยิ่งกดซ้ำ ๆ ยิ่งไม่ยอมหยุดกด จนสุดท้าย ปลายทางก็รับสาย
“น้องหมี่หรือเปล่า พี่รักชาตินะครับ”
เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของน้องหมี่ ถ้าเป็นทุกที อาจจะดีใจสุดขีด เพราะได้คุยกับน้องหมี่เป็นครั้งแรก
แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นร้อนรน จนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
“จำได้ค่ะ ที่มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านบ่อย ๆ แล้วพี่รักชาติมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงใส ๆ ของเด็กสาวเอ่ยตอบกลับมา แต่รักชาติกลับนิ่งอึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไป แล้วธุระอะไรล่ะที่โทรไปหาน้องหมี่ เรื่องอะไรวะ ธุระเนี่ย
“เฮีย...เอ่อ...คือว่า”
ปากอยากจะถามถึงเฮียก๋วย แต่ไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี จนเมื่อหมี่พูดตอบกลับมา ถึงกับทำให้รักชาติยิ่งนิ่ง ตัวชา
“ป๊า เขาให้เฮียไปดูตัว ลูกสาวร้านอะไหล่เหล็กน่ะคะ ทางนั้นเขาอยากได้เฮียไปเป็นเขย”
เสียงของเด็กสาวจากปลายสายเอ่ยบอก นั่นทำให้รักชาติแทบหมดแรง นิ่งเงียบไป ไม่มีอะไรจะพูดได้อีก ได้แต่ทรุดกายลงนั่ง ท่ามกลางแสงแดดที่แผดเผา
“เหรอครับ”
ไม่รู้ว่าทำไมพูดออกไปอย่างนั้น แต่เมื่อกดวางสายไปแล้ว ถึงได้รู้ว่าตัวเองเดินเอ๋อ ขึ้นห้อง ไขกุญแจเข้าห้องได้อย่างไร ยังไม่รู้ตัวเอง รู้แต่ว่า ล้มตัวลงนอน และยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก ครุ่นคิดไปต่าง ๆ นา นา
ไปดูตัวลูกสาวร้านอะไหล่ เออ คนจีนนี่เขาก็แปลกดีนะ มีให้ไปดูตงดูตัวด้วย ไม่ต้องหาแฟนเอง มีแม่สื่อหามาให้เสร็จสรรพ แต่อย่างเฮียก๋วย ก็ต้องไปดูตัวด้วยเหรอ หน้าตาเฮียก็.............
ถ้าไม่ทำคิ้วยุ่ง ๆ และชอบทำหน้าขรึม ใคร ๆ เขาก็ต้องบอกว่าเฮีย..........แกหน้าตาดีใช่ย่อย
เห็นอยู่เหมือนกัน ว่าช่วงที่ไปกินก๋วยเตี๋ยวบ่อย ๆ มันต้องมีสาวเล็งแกแน่ ๆ
แต่ว่า........ก่อนหน้านี้ทำไมไม่คิดวะ
แล้วอย่างเฮียก๋วย ขยัน ๆ แบบนั้น ใครก็อยากได้ทั้งนั้น แล้ว......มันเกี่ยวอะไรกับกูด้วยวะ
ความกังวลความสับสนถาโถมเข้ามาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว รักชาติผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ลงไปนอนต่อ แล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินวนไปวนมาทั่วห้อง แล้วก็กลับลงไปนอนต่อ
อะไรวะ ไปดูตัว ก็ไปดูสิ กูจะไปเกี่ยวอะไรกะเขาวะเนี่ย มันเรื่องของชาวบ้านเขา
อายุขนาดเฮียก๋วย จะไปดูตงดูตัว หาเมียสักคนมันก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร
แต่ไม่อยากให้ไป............ทำไมต้องไปด้วย
ทำไมวะ อย่างน้อยน่าจะบอกกันสักคำ แล้วทำไมต้องบอก ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันซะหน่อย
แล้วทำไมต้องดูตัวด้วย หาเอาเองไม่ได้หรือไง ไม่มีปัญญาหาเองหรือยังไงวะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดกลายเป็นความโมโห
สุดท้ายทำอะไรไม่ได้ รักชาติจึงลุกขึ้นยืน และเตะขาไปที่ข้างเตียง
เสียงดังลั่น ด้วยความโมโหแล้วก็ทรุดกายลงนั่งกับพื้น
ยกมือขึ้นกุมที่ขมับ และนวดคลึงเบา ๆ
“เฮียจะไปไหนมันก็เรื่องของเฮียสิวะ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนี่หว่า.........โมโหโว้ยยยยยยยยยยยย แม่ง เฮียบ้า.....อย่าให้เจอนะโว้ย ถ้ามาล่ะก็จะไม่ให้เข้าห้องเลย คอยดูสิวะ”
TBC….
-----------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 341697 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก