ซองแดง
บรรยากาศสีแดงแห่งมงคลลอยตลบอบอวลไปทั่วเรือนเศรษฐทรัพย์อนันต์ไพศาลตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
“พี่พุดจ๋า... หนูรอพี่มาทั้งวันแล้วนะจ๊ะ เหลือแต่พี่พุดนี่ล่ะจ้ะ ที่ยังไม่ได้ให้หนูเลย”
“ให้กระไรล่ะเจ้า”
“แหม... พี่พุดอย่ามาทำเป็นเฉไฉ ตรุษจีนแบบนี้ ผู้ใหญ่ก็ต้องให้ซองแดงๆ ผู้น้อยสิจ๊ะ”
“อ้อ ซองแดงกระนั้นรึ พี่เตรียมวางไว้ที่หัวเตียงแน่ะเจ้า ลองรื้อๆ ค้นๆ ดูที”
มือขาวที่ถือซองแดงสั่นระริกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะซองน่ะแดงจริง แต่เป็นซองฟอยล์ชิ้นเล็กๆ สีแดงจำนวนมากมายที่ประทับตราหน้าซองว่า ‘กลิ่นสตรอว์เบอร์รี่’
“พี่พุด หนูไม่ได้หมายถึงแบบนี้!!”
“มิต้องกลัวไม่พอดอกหนา พี่ซื้อเผื่อทุกเทศกาลตลอดทั้งปีไว้แล้ว มีพอสำหรับเทศกาลอีกหลายๆ ปีเสียด้วยซ้ำ”