ปล.ด้วยรักและคิดถึง#เขียน
มือเย็นเนื้อตัวเย็นไปหมด นั่งอยู่ข้างนอกตั้งนานในเวลาดึกดื่นขนาดนี้ กัสมันคงจะหนาวมากเลยนะ
แล้วเพราะใครถึงทำให้กัสมันต้องไปนั่งหนาวอยู่ตรงนั้นเป็นนานสองนาน
ถ้าไม่ใช่.....เพราะ....
“โกรธพี่มากแค่ไหน”
ไม่เคยโกรธ
ไม่เคยมีสักครั้งที่โกรธ ไม่เคยโกรธเลย ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวอะไรในโลกนี้ สิ่งเดียวที่กลัว คือกลัวทำให้หยกโกรธ กลัวทำให้หยกลำบากใจ กลัวทำให้หยกอึดอัดใจ
มีแค่นั้นเองที่กลัว มีแค่เรื่องนี้จริง ๆ
“เมื่อไหร่จะตอบวะ เมื่อไหร่จะพูดออกมาบ้าง ที่อยู่ในหัวเนี่ยเมื่อไหร่จะให้มันหลุดออกมาบ้าง”
คำพูดเรียบเรื่อย แกล้งหยอกล้อเล่น และหยกก็กอดคนที่นั่งก้มหน้าจากด้านหลัง กอดเอาไว้และซบใบหน้าลงที่ไหล่ของคนที่ไม่เคยมีคำตอบอะไรออกมาเลยเหมือนทุก ๆ ครั้ง
กอดเพราะอยากกอด กอดแล้วก็เอนตัวไปมา
“อะไรมันอยู่ในหัวบ้างว๊า อยากจะแกะออกมาดูจริง ๆ มีอะไรในนี้บ้างวะกัส”
หยกแตะฝ่ามือที่หน้าผากของคนที่ยังไม่ตอบคำถาม และยังขมวดคิ้วมุ่นอยู่เหมือนเดิม
“เฮ่ออออออออออ”
เสียงถอนหายใจยาว ๆ มาพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ
“ช่างมันนะ ไม่ต้องอะไรมาก ตอบได้เมื่อไหร่ก็ตอบ แต่อย่าหายไปนาน ๆ อีก คนแถวนี้เป็นห่วง สงสารคนรอบ้างเถอะนะ.....”
อย่าพูดแบบนี้เลยหยก อย่าพูดแบบนี้เลย หยกเป็นของสำคัญที่สุดที่เหลืออยู่ในเวลานี้นะ
“ร้อน”
เอ่ยบอกออกมาเบา ๆ และคนที่กอดอยู่ก็เลิกคิ้วขึ้นสูง
อะไรนะ
ไอ้กัสมันบอกว่าร้อนเหรอ ร้อน.........หมายความว่ายังไงวะ
หมายความว่าไม่ให้กอดเหรอ หมายความว่ารำคาญเหรอ หรือหมายความว่ายังไง
หยกขมวดคิ้วมุ่น และรู้สึกใจหายกับคำบางคำที่ได้ยิน
ค่อย ๆ คลายอ้อมแขนออกอย่างช้า ๆ และกัสก็ขมวดคิ้วมุ่น
ทำไมถึงปล่อย ทำไมถึงไม่กอดอีก
ทำไม.....
ถึงได้....
หยกนิ่งเงียบ และกัสก็หันไปมองคนที่อยู่ ๆ ก็นิ่งเงียบทันที
ทำไมล่ะ ทำไมไม่กอดอีก ทำไมถึงปล่อยล่ะ
ทำไม......
“ทำไมพี่ใจเย็นได้น้อยลงเรื่อย ๆ วะ......พออยู่กับมึงทีไรพี่ก็รู้สึกเหมือนความใจเย็นของพี่มันเหมือนจะค่อย ๆ หมดลงไปเรื่อย ๆ”
หยกเอ่ยบอกคนที่นั่งนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า และสิ่งที่ทำได้ในเวลานี้ก็แค่นิ่งมองใบหน้าของกัสอยู่อย่างนั้น
คิดมาก คิดทุกคำที่กัสพูด เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่พอรู้ตัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือคนสำคัญ ทุกคำพูดทุกการกระทำเลยเก็บเอามาใส่ใจจนหมด จนแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่แล้ว
โดนไอ้กัสมันเล่นงาน แค่คำพูดของมันคำเดียว แม้ไม่มีความหมายอะไร แต่ก็ทำให้ปวดใจได้ง่าย ๆ
เหมือนเช่นคำนี้คำเดียว แค่คำว่า “ร้อน” หมายความว่ารำคาญ หมายความว่าไม่ชอบ ตีความเอาเองหน้าตาเฉย ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันหมายความว่ายังไงกันแน่ก็ยังไม่รู้
“ร้อนนี่คืออะไรวะ แปลว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำ หรือร้อนแปลว่ารำคาญที่พี่กอดมึงวะกัส”
กัสไม่เข้าใจสิ่งที่หยกพูด
ร้อนแปลว่าอะไร ร้อนก็แปลว่าร้อน มันร้อนรุ่มไปหมดทั้งตัวเวลาที่หยกกอด เวลาที่ใกล้ชิดกันแบบนี้ อากาศไม่ได้ร้อน แต่พอหยกกอดแล้วมันร้อนไปหมดทั้งตัว
รู้สึก.....ร้อน
หน้าร้อน แก้มร้อน ทั้งตัวก็เหมือนจะร้อนไปหมด แล้วจะบอกสิ่งที่คิดอยู่ในหัวออกไปยังไง
ก้มหน้าก้มตาลง และขบริมฝีปากแน่น ไม่กล้าจะบอกความหมายของคำว่าร้อนที่พูดถึง
มันหมายความว่าร้อนไปหมดทั้งตัว ทั้งร่างกาย
ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะตอบยังไงสิ่งที่ทำก็แค่ดึงมือหยกเข้ามาหา และใช้ปลายนิ้วขีดเบาๆ ที่กลางฝ่ามือของหยก
ไม่พูด แต่ขีดฝ่ามือหยกเล่นไปเรื่อย ๆ และคนที่นั่งมองฝ่ามือตัวเองถูกขีดเล่นก็ไม่เข้าใจสิ่งที่กัสทำ
ท้าวคางมองและเริ่มมีคำถามเกิดขึ้น
ทำอะไรวะ กัสมันเล่นอะไรของมัน
“จะเขียนก็ไม่เขียน ขีดอยู่นั่น”
ใช่ จะเขียนก็ไม่เขียน ขีดอยู่นั่น ขีดทำไมไม่รู้ แต่..............อยาก............ขีด
“เฮ้ย ทำอะไรของมึงวะกัส”
อมยิ้มน้อย ๆ และท้าวคางมองคนที่กำลังทำหน้าลำบากใจและยังตั้งหน้าตั้งตาใช้ปลายนิ้วขีดเล่นที่กลางฝ่ามือของหยกไปเรื่อย ๆ
“สนุกมากมั้ยวะ ไหนมาเล่นบ้างดิ๊”
หยกดึงมือของกัสมาหงายฝ่ามือออกและใช้ปลายนิ้วขีดไปเรื่อย ๆ
“นี่.........ตัวอะไร”
เริ่มลากปลายนิ้วให้เป็นตัวอักษร และกัสก็พยายามอ่านตาม
“ห......ย..........ก....หยก”
เออ เก่งนี่หว่า แล้วหยกทำไมต่อ
“นี่ล่ะ”
อมยิ้มเล็กน้อย และมองหน้าของคนที่ตั้งใจมองและจดจำสัมผัสที่ปลายนิ้วที่กำลังขีดเป็นตัวอักษร
“ร........รั.......ก.....รัก.....กั....”
กัสรีบดึงมือกลับทันที เมื่อหยกเริ่มเขียนอักษรคำถัดมา และเป็นหยกที่ไม่ยอมปล่อยและรั้งฝ่ามือของคนที่คิดจะดึงมือหนีเอาไว้
“อะไรวะ ยังเขียนไม่จบเลย เดี๋ยวก่อน ให้เขียนต่ออีกสิ”
ไม่เอา จะเขียนอะไรล่ะ
“ไม่ให้เขียน”
เหรอ ไม่ให้เขียน แต่จะเขียน มีอะไรมั้ย เอามือมานี่เดี๋ยวนี้
“อย่าดึงมือหนี เอามานี่เร็ว ๆ”
แกล้งใช้กำลังบังคับ และกัสที่รู้สึกว่าร่างกายเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ก็ไม่ยอมให้หยกเขียนข้อความ
กำมือแน่น และแม้หยกจะพยายามดึงนิ้วออกทีละนิ้วให้กัสแบมือ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ จนต้องเล่นไม้สุดท้าย
ไม่แบมือใช่มั้ย ไม่แบมือก็ต้องเจอแบบนี้แหละ
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ยิ้มหวานใส่ตาคนที่ขมวดคิ้วมุ่น และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ไปที่ข้างแก้มของคนที่ไม่ยอมแบมือ
“หยกกกกกกกกกกกกกก ไม่เอ้า”
“ทำไมวะ”
ก็แบบนี้มันยิ่งทำให้ร้อน ทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ร้อนขึ้นเรื่อย ๆ
“ไม่รู้”
อีกแล้ว ไม่รู้อีกแล้วเหรอ
“ไม่แบมืองั้นก็ทำอย่างอื่นแทนไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะแบมือ”
ไม่ได้ ทำอย่างอื่นไม่ได้
“จะแบมือมั้ยล่ะ”
กัสส่ายหน้าและพยายามกำมือแน่นไม่ยอมปล่อย
“เหรอ”
เห็นแบบนี้แล้วยิ่งอยากแกล้ง หยกแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด คราวนี้ใช้ปลายจมูกคลอเคลียไปที่ข้างแก้มของคนที่เบี่ยงหน้าหลบ
“หยก อย่าแกล้งดิ๊ ไม่เอ้า”
กัสยกมือขึ้นปิดแก้มของตัวเอง และขยับถอยห่างออกมาเล็กน้อย และคราวนี้คนที่ชักรู้สึกสนุกขึ้นมาก็เลยได้ที
ไม่รู้เป็นอะไร อยู่ดี ๆ ก็นึกอยากแกล้งขึ้นมา
“บอกก่อนสิ ทำไมมาสะกิดฝ่ามือพี่เล่นแบบนี้ล่ะ.....อยาก...โดนเหรอ”
แกล้งกระซิบถามเสียงพร่า และกัสก็ถึงกับผงะ ทำหน้าไม่ถูกและหัวใจก็เต้นระทึกไม่เป็นส่ำ
คำถามที่ถูกถาม ตรงประเด็นที่สุด และกัสก็หมายความว่าอย่างนั้นจริง ๆ
ใช่
อยาก
แต่....
ต้องพูดยังไง พูดไม่เป็น
“อือ”
พยักหน้าตอบรับ และหยกก็ถึงกับนิ่งอึ้ง หุบยิ้มเพราะคิดจะแกล้งแต่กลับถูกแกล้งซะเอง
“เพื่อนมันบอกว่าถ้า....เวลา....อยากจะ...........”
จะอะไร พูดต่อให้จบซิ จะอะไรวะกัส
“สะกิดแบบนี้เหรอ...........”
ดึงมือกัสออกมาแบออก และหยกก็เกลี่ยปลายนิ้วไปที่กลางฝ่ามือของกัสช้า ๆ
“แล้วอยากมากอยากน้อย จะสะกิดยังไงล่ะ”
แกล้งถาม แกล้งทำเป็นสงสัย และกัสก็ก้มหน้าลงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทั้งที่ถ้าสังเกตดี ๆ หยกก็เห็น ว่า.....
“ทำไมหน้าแดงวะกัส”
หน้าเหรอ ทำไมแดงเหรอ ก็.....เพราะ...
“ไม่รู้”
มันตอบแบบนี้อีกแล้ว ตอบแล้วก็เมินหน้าหนี ทั้งที่ปล่อยให้สะกิดอยู่ได้
“งั้นพี่สะกิดเยอะนะ ...... เพราะกัสมาสะกิดพี่ก่อน....เอาแบบนี้มั้ย”
กัสพยักหน้ารับ
และหยกก็ถึงกับยิ้มกว้างและหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
มึงน่ารักเกินไปแล้วไอ้กัส ตอบง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ นี่มึงขอพี่ก่อนเลยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย
“ที่มาสะกิดนี่ก็อยากอยู่เหมือนกันป่ะเนี่ย”
แกล้งแซวแกล้งล้อ และกัสก็ทำหน้าไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ แต่ก็ยอมรับว่ามันคือเรื่องจริง นั่นคือสิ่งที่อยากทำ
“อยากแบบนี้มากี่วันแล้ว”
ขยับเข้ามาใกล้ ไม่มองหน้า แต่คนถามก็ค่อย ๆ ลากปลายนิ้วไปมาอย่างช้า ๆ ที่กลางฝ่ามือของกัสไปเรื่อยๆ
“ทุกวัน”
อะไรของมึงวะกัส ตอบขนาดนี้ จะให้คนฟัง ยิ้มให้ตายเลยใช่มั้ย
“แล้วทำไมไม่มาหา”
เพราะกลัวหยกด่า กลัวหยกรำคาญ แล้วก็ไม่รู้จะบอกหยกยังไง ว่าอยากทำ
“ไม่รู้”
เชื่อมั้ยกัส มึงคือคนที่พูดคำว่าไม่รู้ ได้น่าทำให้รู้มากที่สุดในโลกเลยว่ะ
ตอบว่าไม่รู้ แต่ก้มหน้าก้มตาตอบขนาดนี้ พี่อยากสอนให้มึงรู้จริง ๆ ว่ะ
“อยากรู้มั้ยล่ะ”
ก็อยาก
พยักหน้ารับ และคราวนี้หยกก็ยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้นกว่าเดิม
มองหน้าของคนที่ก้มหน้าไปพยักหน้าไป แล้วก็แทบอยากจะคลั่งตายซะเดี๋ยวนั้น
“ร้อนแปลว่าอยากด้วยหรือเปล่าวะ”
“ไม่รู้”
แบบนี้แหละชัด คำว่าไม่รู้ของไอ้กัส แปลได้จากน้ำเสียงของมัน ถ้าไม่รู้จริง ๆ น้ำเสียงมันจะหงุดหงิดและแสดงให้เห็นชัด ๆ ว่ารำคาญ แต่ถ้าตอบว่าไม่รู้ แต่น้ำเสียงอ่อยลงแบบนี้ มันหมายความว่า ไม่รู้จะตอบยังไง ไม่ใช่มันไม่รู้ มันรู้แต่มันคงหาคำพูดมาอธิบายไม่ได้ มันเลยตอบว่าไม่รู้ ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันรู้สึกอยู่ แต่มันอธิบายไม่ได้
“เหรอ……..ไม่รู้แบบนี้ตลอดพี่ก็แย่สิวะกัส”
แกล้งพูดและตีหน้าขรึม ทั้งที่ยังใช้ปลายนิ้วสะกิดที่ฝ่ามือของกัสไม่เลิก
ก่อนจะเริ่มเขียนข้อความบางอย่าง ลากเส้นลงไปอย่างช้า ๆ
“อยาก.....”
ไม่ใช่แค่เขียน แต่อ่านให้ด้วย และกัสก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าของคนที่เขียนและอ่านข้อความบางอย่างให้ฟัง
“เอา...........”
หยกกำลังจะเขียนข้อความสุดท้าย แต่กัสรีบดึงมือกลับ แต่ครั้งนี้หยกไม่ยอมปล่อยอีกแล้ว และไม่ว่าจะพยายามดึงมือออกและกำแน่นขนาดไหน คราวนี้หยกก็ไม่ยอมปล่อย
“อ่านว่า.........กัส......รวมเป็น อยาก เอา...........อื้อออ”
ไม่ทันได้พูด เพราะกัสใช้มืออีกข้างปิดปากหยกเอาไว้ และหยกก็หัวเราะเสียงเบาก่อนจะดึงมือกัสออกอย่างช้า ๆ
“เขินมั้ย”
เขินสิ
พยักหน้าตอบรับ และหยกก็ขยับเข้ามาใกล้อีกเล็กน้อยก่อนจะโอบมือไปที่เอวของคนที่ไม่ยอมพูดด้วยอย่างช้า ๆ
จับมือทั้งสองข้างของกัสให้มาโอบรัดรอบคอ
“เขินแล้วชอบให้พี่ทำแบบนี้มั้ย”
ส่งยิ้มหวาน ๆ มาให้ และสอดฝ่ามือเข้าไปในเสื้อของคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้า ลูบไล้แผ่วเบา ลากฝ่ามือจากเอวขึ้นไปที่แผ่นอกและวนปลายนิ้วเล่นที่ยอดอกทั้งสองข้างสะกิดเล่นจนเริ่มเป็นตุ่มแข็ง
คนถูกทำถึงกับสะดุ้งสุดตัว และค่อย ๆ ซบใบหน้าลงมาที่ไหล่ของคนที่แกล้งปลุกเร้าอารมณ์ให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
“ชอบหรือเปล่ากัส บอกพี่สิว่ากัสชอบแบบนี้มั้ย”
ชอบ อยากให้ทำ อยากให้ทำอีกมากกว่านี้
“ไม่...รู้.....แล้วแต่...หยก”
แล้วแต่หยก งั้นหยกก็ต้องจัดให้แล้วล่ะงานนี้
“ตัวแสบเอ้ยยยยย นี่มันยั่วกันชัด ๆ เลยนะเข้าใจหรือเปล่า”
ไม่เข้าใจ ไม่ได้ยั่ว แค่บอกให้รู้ว่าอยากเฉย ๆ แล้วก็อยากรู้ว่าหยก อยากเหมือนกันหรือเปล่าแค่นั้น
“ไม่ได้ยั่ว”
จะเชื่อก็แล้วกันนะ จะยอมเชื่อว่าไม่ได้ยั่วก็ได้
“ไม่ได้ยั่วแต่พี่เป็นขนาดนี้แล้ว”
ฝ่ามือถูกดึงให้วางสัมผัสเบา ๆ ที่หว่างขาของคนพูด และกัสก็ลูบไล้ฝ่ามือไปมาที่ส่วนที่แข็งนูนโป่งออกมา
อะไรล่ะ ก็.....ไม่มีอะไรนี่
“ของหยกทำไมแข็งเร็วจัง....ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ยังไม่ได้ทำอะไรที่ไหนล่ะ.....มันเริ่มแข็งตั้งแต่มึงเริ่มสะกิดมือพี่แล้ว…..แล้วคราวนี้กัสจะให้พี่ทำยังไงต่อไป...ไหนช่วยบอกพี่ทีสิ”
TBC. 
หัวข้อ: @@รักเกิดในแผนกขนส่งby aoikyosuke ภาคพิเศษวิโรจน์ผู้กอบกู้โลก p.98 (อ่าน 762211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก