Lesson 138
( Prom Part )
ผมและคนอื่นๆก็งุนงงกับผู้หญิงนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าห้องตอนนี้ จะว่าไปเธอก็เป็นคนสวยมากๆเลยคนหนึ่งดูเป็นผู้ใหญ่ แถมหน้าตายังคุ้นๆเหมือนเคยเห็นยังไงๆชอบกลด้วย
“ก็พี่เบิร์ด แกล้งหนูก่อนอ่ะ” พี่ตัสบอกกับผู้หญิงคนนั้น แถมแทนตัวเองว่าหนูด้วยหรือว่าจะเป็น....
“แม่ สวัสดีครับ” พี่เบิร์ดยกมือไหว้แม่ของพี่ตัส พวกเราก็ยกมือไหว้กันแบบงงๆ
“ไม่ต้องทำหน้างงหรอก นั้นน่ะแม่พี่เองแหละ….แม่คนนี่อัท คนนั้นพรหม คนนั้นป๊อป คนนั้นวิน เป็นรุ่นน้องที่อยู่ในมหาลัย” พี่ตัสแนะนำพวกเราทีละคนจนครบ แม่พี่ตัสก็ยิ้มๆ.....สวยมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแม่พี่ตัส ถ้าบอกว่าเป็นพี่น้องยังเชื่อเลย
“แล้วแม่มาได้ไงเนี่ย”
“ก็พี่เบิร์ดเค้าโทรไปบอกแม่....เป็นไงล่ะซ่านัก น่าจะโดนแทงให้ตายๆไปเลย” เอ่อ เป็นแม่ลูกที่แปลกๆดีนะครับ ว่าไหม
“เชอะ อย่างหนูไม่ตายง่ายๆหรอก” พี่ตัสสะบัดหน้าใส่แม่ตัวเอง พวกเราก็ยืนขำๆครับ ยืนดูแม่ลูกเค้าประชันกัน แต่ผ่านไปได้แปปเดียวประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง
“ตัสลูก เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า” ผู้หญิงอีกคนนึงวิ่งโร่เข้าไปจับๆพี่ตัสแล้วก็พูดถามอาการใหญ่เลย
“แม่ๆ ใจเย็นตัสมันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว” แม่พี่เบิร์ดนี่เองแต่มาดคุณนายมากๆเลยอ่ะ แต่ถ้าความสวยผมว่าแม่พี่ตัสชนะลอยเลย
“ใจเย็นได้ยังไง แกทำไมดูแลน้องไม่ดี เพี๊ยะ....นี่แหนะ” แม่พี่เบิร์ดฟาดแขนพี่เบิร์ดเต็มๆ พร้อมกับหันมามองทางพวกผม
“สวัสดีครับแม่” พวกผมสี่คนก็ยกมือไหว้พร้อมกัน แม่พี่เบิร์ดก็ทำหน้างงๆ
“น้องที่มหาลัยน่ะแม่” แม่พี่เบิร์ดก็พยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก
“ตายและ ไม่คิดว่าจะมาได้ถึงนี่ ไม่ติดงานหรอคะคุณโอ๋” แม่พี่เบิร์ดพูดเสียงจิกๆแถมหน้าตายังแบบว่า.......
“แหม จะติดงานได้ยังไงกันล่ะคะ ลูกเป็นถึงขนาดนี้ว่าแต่คุณหญิงเองเถอะ ไหนว่าบอดี้การ์ดดีนักดีหนา เกณฑ์มาอย่างดีไหงลูกฉันถึงเจ็บมากมายขนาดนี้ล่ะคะ” แม่พี่ตัสเองก็ไม่แพ้กันแต่สายตาดูน่ากลัวกว่ามาก ถึงว่าไอ้ท่าทางนิสัยแบบนี้พี่ตัสได้มาจากใคร
“แหม คุณโอ๋ก็......มันอาจจะผิดพลาดไปหน่อยแต่เพราะลูกสะใภ้ฉันน่ะเก่งอยู่แล้ว ยังเอาตัวรอดได้อยู่นะคะ”
“อ๋อ หรอคะ ก็อย่างว่าแหละค่ะลูกฉันน่ะเก่ง ไม่งั้นเอาทายาทมาเฟียร์ที่คุมอำนาจมืดและยิ่งใหญ่ขนาดนั้นไม่มาคอยดูแลลูกฉันหรอกค่ะ” บรรยากาศเริ่มมาคุขึ้นเรื่อยๆ พี่ตัสเองก็โดดลงจากเตียงแล้วพี่เบิร์ดก็เข้ามาประคองเดินออกไปจากห้อง พวกผมก็เลยเดินตามกันไป
“พี่ตัสจะไปไหนอ่ะ” อัทตะโกนถามพี่ตัสครับ
“ไปหาที่พักผ่อนสิ ไม่เห็นหรอเมื่อกี้อ่ะ.....พี่ไม่ได้พักหรอก”
“แต่ทำไมอ่ะ...แม่พี่ตัสก็ดูจะชอบพี่เบิร์ด แม่พี่เบิร์ดก็ดูจะชอบพี่ตัส แต่ทำไมแม่พี่ตัสกับแม่พี่เบิร์ดถึง....” วินพูดขึ้นครับ แต่มันก็จริงๆอ่ะ
“นั้นอ่ะดิ จิกกันได้น่าขนลุกสุดๆ ตอนแรกขึ้นว่าดูละครเวทีอยู่นะเนี่ย” อัทเสริม
“ฮ่าๆๆๆๆ พี่ชินแล้วแหละ แต่ทำไรไม่ได้ก็ต้องปล่อยไป” พี่ตัสบอกพร้อมกับนั่งลงที่สวนสาธารณะของพยาบาล เป็นสวนเล็กๆมีม้าหินให้นั่งพักผ่อนได้
“พี่ตัสแล้วทำไม แม่พี่สองคนถึงไม่ชอบกันอ่ะ” ผมถือวิสาสะถามครับ
“พี่ก็ไม่รู้นะ แต่เค้าสองคนเป้นอย่างงี้ประจำแหละ เจอหน้ากันก็ชอบจิกกัดกัน เหมือนนั่งดูเด็กทะเลาะกันอ่ะแหละ”
“แม่พี่ตัสสวยมาก ยังดูสาวอยู่เลย”
“แม่พี่ 38 จะ 39 เอง” ฮ๊ะ!!!! ยังสาวๆอยู่เลยแต่มีลูกอยู่ปีสองจะปีสามเนี่ยนะ
“พี่ตัสอายุเท่าไรเนี่ย”
“19 จะ 20”
“เยสสสสสสสส แม่พี่ตัสแม่ง” วินพูดเสียงกวนๆครับ
“เดี๋ยวจะโดนไอ้วิน แม่กูไอ้ห่านี่”
“ผมล้อเล่นน่าพี่” วินพูดขำๆ แล้วพวกเราก็นั่งเล่นกันอยู่จนเริ่มจะเย็นๆ พวกเราก็พากันกลับขึ้นมาบนห้องแต่ภาพที่เห็นกับเสียงที่ได้ยินทำให้ผมถึงกับปลงเลยครับ
“คุณหญิงล่ะคะ หนังหน้าเนี่ยหมดไปเท่าไหร่แล้วคะ ดึงซะตึงยิ่งกว่าลูกโปร่งอีกอยากรู้จังใช้อะไรดึงหน้าคะเนี่ย”
“แม้ เธอเองก็ไม่แพ้กันหรอกนะจ๊ะ หน้าตาศัลยกรรมกี่รอบล่ะถึงยังดูสาวสวยอยู่อย่างนี้น่ะ หมอไหนคะเพื่อฉันเนี่ยอยากจะไปทำบ้าง”
“โอ้ยตายละ รุ่นนี้ไม่พึ่งมีดหมอค่ะ สวยโดยสายเลือดค่ะคุณหญิง ถ้าคุณหญิงอยากสวยแบบฉันคงต้อง ตายยยย!!!!! แล้วเกิดใหม่จะเหมาะกว่าค่ะ”
“โอะโอ สวยๆอย่างดิฉันไม่จำเป็นต้องตายเพื่อที่อยากจะสวยเหมือนหนอนไม้ไผ่หรอกนะคะ”
“จริงหรอคะ แต่คนสมัยนี้พูดถึงเค้าก็กล้ากันนะคะ พูดว่าตัวเองสวยหน้าหยั่งกับสามเหลี่ยมคางหมูโดนค้อนทุบมุม”
พี่น้องแกยังด่ากันไม่เลิกเลยครับ เกินมนุษย์ไปแล้ว พวกผมลงไปข้างล่างกันหลายชั่วโมงเลยนะ แต่กลับขึ้นมาเค้ายังไม่เลิกปะทะคารมกันอีก ดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยครับ
“จะทุบเท่าไรฉันก็ยังสวยค่ะ”
“สวยเพราะโบ๊ะสินะคะ อ๋อ เข้าคอนเซปหน้าปลอมเลยค่ะคุณหญิง แป้งไม่ต้องโบกค่ะโบกปูนกันเลยทีเดียว”
“ก็นะคะ พอดีบ้านมีตัง มีทุนที่สามารถซื้อของพวกนี้ได้อ่ะค่ะ เธออยากได้สักอันไหมล่ะเดี๋ยวฉันจะซื้อแล้วเผาไปให้”
“อุ้ย เผาไปตุนไว้เผื่อตอนคุณหญิงลงนรกดีกว่าค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ ฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอกจ่ะ จะอยู่เป็นคนสวยสักสองพันปี”
“สองพันปี หน้าคุณหญิงคงเหี่ยวยานจนลากพื้นแล้วล่ะค่ะ…แค่ตอนนี้ก็เกือบลากแล้ว”
“โอ้ยยยยยยย พอกันสักทีเถอะครับคุณแม่!!!!!!!” อุ้ย พี่ตัสวีนครับ
“แม่พากันกลับไปก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาเยี่ยมใหม่ ให้ตัสพักผ่อนก่อนดีกว่าครับ” พี่เบิร์ดเค้าไปไกล่เกลี่ยครับ ดูเหมือนแม่ทั้งสองคนจะมีสีหน้าสำนึกผิดนิดๆครับ
“งั้นแม่ไปก่อนนะลูกตัส เด่ยวแม่มารับกลับบ้าน” แม่พี่ตัสบอก
“แม่กลับก่อนแล้วกันนะลูก เบิร์ดดูแลน้องดีๆล่ะ” แม่พี่เบิร์ดบอก
“ขอบคุณ คุณแม่ทั้งสองคนมากๆครับ” พี่ตัสพูดขอบคุณแต่หน้าตาแกเหมือนอยากฆ่าคนให้ตายเดี๋ยวนี้เลยครับ
“คราวหน้าฉันไม่แพ้เธอหรอก” แม่พี่เบิร์ดยังไม่จบครับ ส่งสายตาให้แม่พี่ตัส
“ดิฉันรอได้เสมอค่ะ” เหมือนผมเห็นสายฟ้ามันจี้กันระหว่างสองคนนี้เลยอ่ะและเมื่อแม่ทั้งสองคนออกไปพี่ตัสก็ถอนหายใจแล้วก็ยิ้มกับพี่เบิร์ด
“ฮ่าๆๆๆ ต้องให้ตัสตีหน้าโหดตลอดเลยถึงจะยอมหยุด แม่เราไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ”
“พี่เบิร์ดอ่ะ เดี๋ยวแม่เค้าจะหาว่าตัสไม่ให้เกียรติเค้านะ” อ๋อ มันเป็นอย่างงี้นี่เอง แม่ทั้งสองคนจะหยุดก็ต่อเมื่อพี่ตัสเหวี่ยง พี่ตัสเลยต้องทำหน้าให้น่ากลัวเข้าไว้ เฮ้อ วันนี้มันก็ผ่านไปอีกวันหวังว่าวันข้างหน้าพวกผมจะได้มีความสุขเหมือนคนอื่นๆเค้าบ้าง ขอให้ทุกวันราบรื่นเหมือนวันนี้ต่อๆไป
จบ
ตอนแล้วครับ
หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า (อ่าน 448474 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก