พี่เอย์คะ ดิชั้นอยากจะบอกพี่ว่าความคูลของพี่มันหายไปหมดจากตอนนี้นี่ล่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คือจากที่ผ่านมานึกว่าจะขรึมๆคูลๆ ใจร้อน ปากร้าย แต่ใจดี แต่ความจริงนี่มันคุณหนูเอาแต่ใจนิสัยโคตรซึนชัดๆ กร๊ากกกกกกกก (เอ้าๆ อย่าเพิ่งจิกตาใส่ค่ะคุณชาย เรื่องใจดีนี่ยังจริงอยู่นะ ถถถ) ที่จริงก็รู้สึกว่าหลุดๆจากความขรึมตั้งแต่ "โอ๊ยยยยยย กูตลก โอ๊ยยช่วยกูด้วย อย่างฮา มึงๆ โอ๊ยยยยย กูขำมาก" ตอนมุมมองน้องปิงแล้วล่ะค่ะ คือประโยค "โอ๊ยยช่วยกูด้วย" เนี่ย คนคูลๆเค้าคงไม่พูดกัน XD ที่เห็นแกล้งๆน้องปิงนี่ความจริงพี่เอย์ก็ดูไม่ได้เป็นคนขี้แกล้งนะ ดูขี้หมั่นไส้ ขี้หมั่นเขี้ยว เลยแสดงออกด้วยการแกล้งมันซะเลย สะใจ ฮ่าๆๆ
นิสัยมาด้วยกันต้องกลับด้วยกันนี่ไม่อยากจะเชื่อว่าอย่างอิพี่เอย์จะคิดยังงี้ ปกติเห็นชอบทำเป็นไม่แคร์ ซึ๊นซึนอะ กิกิ
"มันรีบซุกหลังผมแล้วดัน ๆ ออกมา" ประโยคนี้มันฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ><
อิเรื่องกล้วยหอม คุณเอย์ตันกรุณาอย่าคิดไปเองค่ะ ปิงมันไม่ได้ตรัสรู้หรอกว่าคุณชายกินเป็นอยู่แค่นี้ แต่กล้วยมันเบสิคสุดละค่ะ ใครกินไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ววววว ฮ่าๆๆ คุณชายนี่สุดๆจะโคตรเลือกกินเลย กินครบห้าหมู่ปะเนี่ย เอาที่ไหนมาตัวโตขนาดนี้ ดูน่าจะขาดสารอาหารเอาซะมากกว่า ถถถ
"ก็ใช่ไง ผมโยนเสื้อให้มันจริงนี่ ไม่ได้ค่อย ๆ บรรจงห่มลงไปสักหน่อย"
"ผมเห็นฝนทำท่าจะตกเหอะเลยให้มันขับผ่านมาทางนี้ก่อนเกิดไม่สบายขึ้นมา มาทำความสะอาดห้องผมไม่ได้ห้องผมก็รกดิ"
ค่าาาาาาา คุณเอย์ตันนนนน จะคิดอย่างนั้นก็เชิญค่าาาาาาาา กิกิ
จริงๆถ้าพี่เอย์ตันไม่พูดในมุมของพี่ พี่จะดูเท่ห์มากนะคะ แต่ในเมื่อหลุดพูดออกมาแล้ว ก็เชิญรับกรรมโดนคนอ่านล้อไปเถอะนะคะพ่อยอดซึนเดเระ อ้อ...เมื่อแต่ซึนระวังซีซ่าร์คาบไปรับประทานนะคะ XD