หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[HydrA]

คุณย่าใจดีมากๆเลย
ลุงก้อหวานดีจริงๆ
แล้วปอร์สุดสวยจะรอดมั๊ยเอ่ย

[~NeMeSiS_PURE~]

คืนนี้พี่ปอร์เสร็จแน่ 

[broke-back]

 
อ่านเสร็จแล้ว....ก็ลุ้นต่อดีก่า


ครายจะเสร็จคราย
ปอร์เสร็จกอล์ฟ....กอล์ฟเสร็จปอร์
หรือ
เสร็จทั้งสองคน นั่นแหละ
 

  ขอบคุณครับ ปอร์&กอล์ฟ +1 สำลักความหวาน หุหุ

[maxtorpis]

 

[DexTunG]

   กอร์ฟ ทำรัยอะ  น่ารักจัง หาเหตุผลให้ปอร์ค้างที่นี้

ร่วมมือกับคุณย่าอะป่าว   มีอะรัยแอบแฝงมากกว่านี้แน่ ๆ 

      

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
คืนนี้ยังอีกยาว ปอร์จะต้องอะไรอีกน๊าคืนนี้ อิๆ
แล้วจะรออ่านต่อ
ปล.พักนี้ขยันลงจังเลยนะ
นิว

[POR_KA_DUN]

ทักทายยามดึกครับ
ทำไรกันอยู่เอ่ย...
ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่หลับไม่นอนกันอีกเหรอ
ดูบอลช่อง7 หรือเปล่าครับ
กำลังจะมาแล้วนะครับ
ปล. คิดถึงนะครับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
นอนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ
เพิ่งจะเริ่มวันใหม่เองพี่ปอร์ วันนี้ยังอีกยาว 555+

[POR_KA_DUN]

นอนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ
เพิ่งจะเริ่มวันใหม่เองพี่ปอร์ วันนี้ยังอีกยาว 555+

นิวครับ
เมื่อ ไร 1 กะออย
จะมาลงอีกครับ
ติดต่อได้บ้างไหม
คิดถึงสองคนนี้จังเลย
บอกคุณ1 ด้วยนะคัรบ
ว่าพี่เชียร์ออยนะ
....
รู้ไหมว่าเรื่องนี้ละคือ
แรงบันดาลใจให้พี่เขียน
พี่แนะนำให้CF อ่านเรื่องนี้ไปหลายคนละ
กะว่าจะคิดค่าคอมด้วยนะ เก็บที่ใครหว่า
ปล. ใช่นิวเดียวกันไหมเอ่ย55

[mecon]

^
^
  ด้วยความร้ากกกกกกกกแบบมะมีเหตุผล
คืนส่งตัวจะเป็นไงนะ

[pu4755]

มานั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ   

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านนะคับ

[StillLoveThem]

..สมกับเป็น..พจมาน แห่งบ้านทรายทอง จริงๆๆนะน้องปอร์
..บรรยายเรื่องราว ได้อย่างดี แล้ว น้องกอล์ฟ ป่วยจริง หรือ อ้อน .พจมาน เนี่ย

[POR_KA_DUN]

ตอนนี้เวลานี้ผมจะโดนหลอก หรือเปล่านั้นคงไม่สำคัญแล้วครับ
เพราะเวลามันเดินไปเกือบจะเข้าเที่ยงคืนแล้วสิครับ
“มีผ้าเช็ดตัวไหม จะอาบน้ำล่ะ”
มันเดินไปยังตู้เสื้อผ้าอีกฝั่งของเตียงนอนแล้วค่อยๆ เปิด  หยิบ ฝ้าขนหนูสีขาวออกมาให้ผม
ผมมองตามตอนที่มันเปิดตู้เสื้อผ้า    เห็นเสื้อผ้าหลายชุดเหมือนกัน
ที่คุณย่าพูดไว้ว่ามันมาค้างบ่อยๆ คงเป็นความจริง    

ตอนที่ 57

ผมหยิบผ้าเช็ดตัวทันทีที่มันส่งให้........แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันทีครับ
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็จัดแจงอาบน้ำทันทีครับ เพราะดึกมากแล้ว
แต่อยากบอกว่าอาบไม่ค่อยถนัดเลยครับ  ผมเป็นคนที่ไม่ชอบใช้ฝักบัวเลย
มันรู้สึกว่าไม่ทำให้เราสะอาดขึ้นมาแม้แต่น้อย เอ๊ะ..........หรือว่าผมคิดไปเองครับ
ผมออกมาจากห้องน้ำ มันก็ยื่นเสื้อยืดและกางเกงที่มันเตรียมไว้ให้ผมครับ
“ใส่ของกอล์ฟไปก่อน ....วันหลังปอร์ค่อยเตรียมมา”อ้าว ไอ้นี่ มันยังจะมีวันหลังอีกเหรอครับ
ผมล่ะเริ่มเสียวๆแล้วสิครับว่ามันคงต้องมีครั้งต่อไป
ผมรับเสื้อที่อยู่ในมือของมันแล้วเดินไปที่กระจกครับ
มันเดินตามผมมา
“ขอผ้าเช็ดตัวครับ”  
“อ้าว ปอร์ยังเช็ดไม่แห้งเลย”
“กอล์ฟเช็ดให้นะ”  มันบอกผมแบบนี้ครับ  เออ อยากทำไรก็ทำไป
กรูไม่ต้องเช็ดเองสบายจะตาย
ถ้ามันหายดีแล้ว มันคงทำมากกว่าเช็ดตัวให้ผมครับ55 ...ผมหมายถึงเช็ดหัวครับ
อ้าว    คิดไปถึงหัวล่างอีกแน่ะ คนอ่านนี่ หัวบนครับ หัวบน
“ไม่อาบน้ำเหรอครับ”    ผมถามมันกลับบ้าง  
“เดี๋ยวอาบครับ” หลังจากที่มันเช็ดตัวให้ผมเสร็จแล้ว
มันก็ถือผ้าขนหนูอันเดิมที่ผมเพิ่งใช้เสร็จ เดินเข้าห้องน้ำไปปรับ  
“ เสื้อ กับกางเกง  กอล์ฟเตรียมให้แล้ว  ปอร์ใส่ซะ”  
ครับผม  ผมใส่ได้จริง  แต่ใส่ได้แบบหลวมๆไม่พอดีตัวครับ
ผมมองที่หน้ากระจกครับ .....ว่าพอมีอะไรใช้ได้บ้าง อย่างน้อยก็น่าจะมีโลชั่นสักอย่างที่ทาผิวได้ครับ
ลมจากด้านนอกพัดเข้ามาให้รู้สึกเย็นกายตลอดเวลาครับ
กลิ่น อ่อน ๆ ของดอกไม้ในสวนลอยเข้ามา  แต่ผมไม่รู้ว่ากลิ่นดอกอะไรกัน  หอมแบบโบราณๆเชียว  
จะว่ามะลิก็คงไม่ใช่ กุหลาบเหรอ ก็ไม่นะ
ความรู้สึกกลัวเริ่มเข้ามาแล้วครับ  ผมมองตัวเองในกระจก คิดไปว่า ถ้ามีใครโผล่มาข้างหลังแล้ว จะทำยังไงดี
มีครับผม มีจริงๆ แต่เป็นไอ้ลุง  มันเดินออกมาจากห้องน้ำและตรงเข้ามาหาผมทันที
“อาบเสร็จเร็วจัง”  
‘ไม่อยากสระผม เดี๋ยวจะไม่สบายมากกว่านี้’
“มา เดี๋ยวปอร์เช็ดให้บ้าง มีผ้าขนหนูอีกผืนไหม”   ผมถามมันครับ  
เพราะที่มีอยู่นี่ มันเริ่มจะเช็ดตัวไม่แห้งแล้วครับ  
ผมเดินไปหยิบในตู้เสื้อผ้าตามคำบอกบอกมัน  ก่อนที่จะเช็ดตัวให้มันตามที่ผมอาสาครับ
“เสื้อผ้าล่ะ”  ผมถามมัน
“ในตู้ครับ’   ผมเดินกลับไปยังที่เดิม เลือก ๆเสื้อผ้าตัวที่คิดว่าน่าจะใส่สบายที่สุด กับกางเกงบ๊อกเซอร์
ออกมา จากในตู้นั่น  ใช่ครับ  ผมต้องใส่ให้มันในที่สุด
เวลาเลยเข้าเที่ยงคืนกว่าครับ..... ผมกับมันยังไม่มีท่าทีว่าจะเข้านอนกันเลย
เวลายังที่จะเดินเข้าสู้เช้าวันใหม่... แสงไฟจากห้องๆหนึ่งของบ้านหลังใหญ่ๆ ที่กำลังเปิดไฟสว่างไสว
ลมเย็นๆ ยังพัดมาไม่ขาดสาย
มันกับผมยัง ทำอะไรต่อมิอะไรที่หน้ากระจกนั่น
ผ้าเช็ดตัวถูกโยนลงตะกล้าเพื่อที่จะรอการทำความสะอาดพรุ่งนี้เช้า
หลังจากที่เสร็จจากกิจกรรมหน้ากระจกนั่นครับ
ไอ้ลุงเดินนำ ไปยังเตียงนอน ผมเดิมตาม
มันดึงผ้าห่มออกจากเตียงแล้วสอดตัวเข้าไปอย่างช้าๆ.... ผมเดินเลยไปจากหัวเตียงอีกครั้ง
กะว่าจะไปปิดหน้าต่างครับ แต่ไอ้ลุงมันบอกว่ามันชอบนอนเปิดหน้าต่างไว้เวลากลางคืน
มันชอบเสียงลมตอนกลางคืน  เสียงใบไม้ไหวไปมา   มันบอกว่าเป็นเหมือนเสียงดนตรี
ทำให้มันนอนหลับสบายครับ
แต่สำหรับผมสิครับ   กลัวละสิไม่ว่า  มาต่างที่ แบบนี้ มันต้องมีกลัวบ้างล่ะคนเรา
อย่างน้อยถ้าไม่ใช่สิ่งที่เรามองไม่เห็น  มันก็คือคนนั่งล่ะที่น่ากลัวมากว่าผี
คิดไปร้อยแปดครับสำหรับผม55
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆมันบนผ้าห่มนั่น สายตามองไปยังภาพต่างๆที่มันขยายไว้ครับ
คุณย่านั่งอยู่ตรงกลาง โดยมีผมและไอ้ลุงนั่งอยู่ข้างๆ  ผมจำได้เลยครับ
ว่าภาพนี้ป้านวลเป็นคนถ่ายให้เราหลังจากที่แขกกลับบ้านกันหมดแล้ว
จำได้นะครับ ว่าใครใช้ผมทำอะไรบ้าง...
คนอ่านคนไหนตอบถูกจะให้ไอ้ลุงไปกอด1คืน555
 อ่อ แล้วอย่าลืมเอามาส่งคืนที่ผมด้วยนะครับ555
ไอ้ลุงมันตบที่เตียงนอนเบาๆ  บอกให้ผมเขยิบเข้าไปใกล้มันครับ
เป็นภาษากายที่ผมพร้อมจะทำตาม
“ง่วงหรือยัง”
ผมผงกหัวเป็นภาษากายตอบกลับไป
“ง่วงก็นอนนะ ไม่ต้องห่วงปอร์หรอก”  ผมบอกมันเพราะมันน่าจะรู้ว่าผมคงไม่หลับง่ายอะไร ถ้าแปลกที่แบบนี้
ผมดันตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆมันครับ   หัวผมวางลงบนไหล่มัน
เสียงลมหายใจเบาๆ ของมันตกกระทบบนแก้มผม
“ปิดไฟนะ’
“ครับ”
แล้วผมก็หลับอยู่ในอ้อมแขนของไอ้ลุงทั้งคืนครับ.
.................
นี่เป็นคืนแรกที่เราได้ค้างด้วยกันในที่ๆเราคุ้นเคยมาก่อน
 ผมไม่สามารถที่จะตอบได้ว่า มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกหรือเปล่า  
เหตุการณ์ที่ทำให้เราสองคนแสดงออกให้คนในบ้านได้รู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของเรา
ที่มีต่อกันนั้นมันถึงขั้นไหนแล้ว
จริงครับที่ผมกับไอ้ลุงไปค้างด้วยกันสองต่อสองมาหลายที่
แต่นั่น... มันห่างไกลจากที่ๆ คนรู้จักเรา ห่างไกล จากสายตาคุณย่า ป้านวล ห่างไกลจากกรุงเทพ
และห่างไกลจากบ้านหลังนี้  ...  เขาอาจจะไม่ได้ใส่ใจ จินตนาการถึงความสัมพันธ์ของเรา
มันก็จริงอยู่ครับที่ว่า ความสัมพันธ์ของเรา อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ตลอดเวลา อย่างน้อยก็มีคุณย่า
พี่ชายผม  แต่สำหรับผู้ใหญ่บางคนแล้ว ผมแทบไม่เคยรู้ความคิด หรือสิ่งที่ท่านรับรู้สำหรับ
ความสัมพันธ์ของเราเลย  …..
…………
…..
นี่จึงเป็นปัญญาที่ผมกลัวครับ กลัวว่าวันนึงถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ขึ้นมาแล้ว
ผลมันจะเป็นอย่างไร    ใช่ครับสังคมไทยเราการเคารพผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่ควรทำ และต้องทำทันที
แต่บางครั้งด้วยความที่เราไม่สามารถที่จะบอกทุกเรื่องที่เป็นตัวเราได้
มันเหมือนมีเสียงกระซิบเบาๆ ที่คอยตอกย้ำให้เรารู้สึกกลัวมัน
และในเมื่อเจ้าตัวเอง ยังไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย และผมล่ะครับ
จะมีสิทธิอะไรลุกขึ้นไปเป่าประกาศว่าผมและลูกชายของคุณ รักกันครับ
มันคงดูโหดร้ายไปนะครับ สำหรับจิตใจ ของคนที่เป็นพ่อแม่
เมื่อรู้ว่าลูกตัวเอง มีโลกส่วนตัวอีกโลกนึงที่พ่อแม่ไม่สามารถเข้าถึงได้เลย
แล้วผม กล้าคงไม่อาจหาญที่จะเป็นคนทำลายสิ่งที่กั้นระหว่างโลกของเรากับโลกแห่งความจริงลงได้
เพื่อให้ท่านได้รับรู้ในสิ่งที่เราเป็น…………………
ตอนนี้.... และเวลานี้  ผมได้มาอยู่ที่ตรงนี้ ถึงแม้ว่ามันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ผมว่ามันคุ้มค่าที่เราได้ใช้เวลากับเจ้าของอ้อมกอด
และถึงแม้ว่ามันจะแกล้งไม่สบาย หรือไม่สบายจริงก็ตามแต่ครับ
แล้วผมต้องถามมันไหมครับ ในเมื่อ ผมและมันพอใจในผลลัพท์ที่เกิดขึ้น
........................
..........
..
ผมตื่นขึ้นมา...ด้วยแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาจากภายนอกหน้าต่าง
นกกระจอก ส่งเสียงดังๆเจื้อยแจ่ว   ลอยมาทักทายเราสองในยามเช้า
สายลมที่พัดพาใบไม้ไห้ปริวไสวในตอนกลางคืนได้หายไปแล้ว
เหลือไว้เพียงความสงบนิ่งท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้า
“ตื่นแล้วเหรอครับ” กลิ่นปากอ่อนๆ ลอยมากับคำทักทายของคนข้างๆ
หลังจากที่ไอ้ลุงรู้ว่าผมขยับตัวออกห่างจากมัน
สองตามันพยายามหลับตาถี่ๆ เพื่อปรับสภาพความสมดุลย์ของแสงภายนอกกับแสงในดวงตา
“อืม”  ผมตอบมัน
มันขยับตัวให้ออกห่างจากผมเล็กน้อย พอให้มีที่ว่างระหว่างเราสองคน
“หลับสบายดีไหมครับ  หือ”  กลิ่นปากอ่อนๆ ยังลอยมา
และ...... ผม.. ไม่เลยที่จะรังเกียจอะไรที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของคนที่เรารัก จริงไหมครับ
‘หลับสบายไหม” มันจ้องตามผม อย่างรอคำตอบครับ
ผมยิ้มตอบมันไป........ มันเอามือลูบที่หัวผม อย่างเอ็นดู
มันดึงตัวผมเข้าไปกอดอีกครั้ง  
เวลายังเดินไปเรื่อยๆ เสียงนกกระจอกยังแว่วเข้ามาให้ได้ยินตลอดเวลา
“หิวหรือยัง”  เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหู
ผมล่ะกลัวจริงๆครับกับคำตอบที่ไม่ค่อยจะเคลียร์ในเรื่องของผลลัพท์ แบบนี้
หิวของมัน อาจมีความหมายไม่ตรงกับหิวของผม
แล้วหิวของคนอ่านล่ะครับ หมายถึงอะไร555
แน่นอนครับ.....หิวข้าวอะไรทำนองนี้ใช่ไหม
ทางที่ผมจะป้องกันตัวเองจากความหิวของไอ้ลุงคือการอยู่เฉยๆ ไม่ตอบคำถามมันครับ
อย่างน้อย มันคงทำให้มันรู้ว่าผมตีความหมายไปมากกว่าที่มันคิดซะอีก
เอ๊ะ ......... หรือว่าผมระแวงมันเกินไปครับนี่..ไม่ได้หรอกครับปลอดภัยไว้ก่อนนาทีนี้
ผมอยู่ในอ้อมกอดนานเท่าไรไม่รู้ได้ครับ รู้ตัวอีกที
ตอนนี้ป้านวลได้มาเคาะประตูห้องบอกให้เราลงไปกินข้าวเช้าได้แล้ว
วิมานของเราจึงถูกรบกวนด้วยความหวังดี
กลัวว่าเราขาดสารอาหารพวกโปรตีน5555 เพราะทานแต่ของหวานมาทั้งคืน
มันจะน่าเกลียดไหม ถ้าผมจะลงไปแบบนี้ คำถามผุดขึ้นมาในหัว
หรือจะดีกว่าไหม ถ้าผมอาบน้ำ แล้วค่อยลงไป
แต่ว่า ผม..ไม่มีเสื้อผ้ามาด้วยนะครับ     ที่ใส่ปกปิดร่างกายอยู่ตอนนี้ก็ของไอ้ลุงทั้งนั้น
ผมมองไปที่มันตั้งคำถามผ่านสายตาครับ
เหมือนมันรู้ว่าผมกำลังถามอะไร  
“ลงไปแบบนี้ก็ได้มั้งครับ คุณย่าท่านคงไม่ว่าอะไร”
“ แต่ ไม่มี....................... กางเกงในนะ ลงไปเดี๋ยวคุณย่าท่านตกใจทำไง”
 “ไหนดูสิ     ว่าไม่มีจริงหรือเปล่า”
ปากว่า มือถึงครับ .............. .ผมล่ะงงว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน
ไอ้ลุงมันเป็นคนหน้ามึนแล้วเหรอนี่55555
ผมหยุดมือมันแทบไม่ทัน.....ก่อนที่มือมันจะถึงกางเกงผมครับ…..ความจริงคือเป้าต่างหากครับ
ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหาเสื้อผ้าชุดเดิมที่แขวนได้ครับ
กะว่าจะหากางเกงในมาใส่แล้วค่อยลงไป  
“ปอร์ใส่ของกอล์ฟ ก็ได้” ผมไม่แน่ใจครับว่าได้ยินผิดๆๆ ว่ามันเรียกให้ผมใส่กางเกงในของมัน
หลังจากที่ผมกำลังถอดกางเกงที่ใส่นอนเมื่อคืนออก
มันลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปค้นๆ ในตู้เสื้อผ้ามันนั่นละครับ
และในที่สุดก็มีอะไร      สิ่งทีมันหาติดมือออกมาด้วยครับ
ครับใช่แล้ว กางเกงในมันนั้นเอง
ผมหยิบกางเกงในมาทาบครับ เพราะผมไม่แน่ใจว่าจะใส่ได้ไหม
เพราะไอ้ลุงมันตัวใหญ่กว่าผม
ผมมองมันด้วยสีหน้าไม่แน่ใจ ว่าจะใส่ได้หรือเปล่า
“ทำไมครับ ไม่อยากใส่เหรอ หรือว่ารังเกียจกางเกงในแฟนตัวเอง”
ผมเงียบไปนิดนึง เพราะมัวแต่ทาบกางเกงในลงบนตัวผมเอง
“เปล่าๆใส่แล้วกลัวมันลงไปกองที่พื้น’ มันขำ
“ไม่หรอก”    มันดึงกางเกงในมันจากมือผมครับ
แล้วเอามาทาบที่ตัวผม ไปมา ยืนยันว่ายังไงก็ใส่ได้
จนในที่สุดผมก็ต้องเป็นคนใส่ต่อหน้ามันครับ
เออได้จริงๆ แต่หลวมนิดหน่อย...........ไม่ได้พูดอะไรต่อ  ครับกลัวมันจะหาว่ารังเกียจมันอีก
ผมหันไปถามมันครับว่าไม่ใส่เหรอ   เดี๋ยวจะได้รีบลงไป
แต่มันบอกว่า เวลาป้านวลเรียกลงไปทานข้าว มันก็ไปแบบนี้ประจำครับ
ไม่ได้เกรงว่าอะไรต่าง ๆ จะออกมาสวัสดีคนแก่เลย555
มันคงเคยชินมั้งครับ........
พอลงมาก็เจอคุณย่านั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมที่เคยนั่งเป็นประจำ
ท่านถามผมว่าหลับสบายดีไหมเมื่อคืน แปลกที่แบบนี้
ไอ้จะไปตอบว่าไม่ค่อยหลับสนิทเท่าไรก็คงไม่จริงครับ เพราะกว่าจะตื่นก็สายโด่งขนาดนี้555
เสียงป้านวลเรียกเข้าไปในครัวหลังจากที่แกเตรียมอาหารเช้าให้เราสองคนครับ
ส่วนคุณย่าทานไปก่อนแล้ว เพราะท่านตื่นเช้ามาก......
หลังจากที่ผมกับไอ้ลุงทานเสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้งครับ
ตอนสายๆ เสียงนกเริ่มหายไปแล้ว คงเพราะแดดแรงเกินกว่าที่มันจะออกมาส่งเสียง
หรือหากินแถวนี้มั้งครับ
“รูปพวกนี้ทำไว้เมื่อไหร่    ไม่เห็นบอกเลย”
“บอกก็ไม่ตื่นเต้นสิครับ”
“เตรียมการไว้นานแล้วใช่ไหม”
มันยิ้มที่มุมปากเหมือนเดิม  
“แล้วดอกไม้นั่น ทำไมไม่ทิ้งไปอีก มันแห้งมากแล้วนะ”
“ทิ้งได้ไง กอล์ฟ หวงนะ ... ป้านวลบอกจะทิ้งหลายครั้งแล้วแต่กอล์ฟ ห้ามไว้ครับ”
“ดอกไม้ในสวนก็ออกจะเยอะ”
“ไม่เอาครับ จะเอาดอกนี้ ดอกเดียวเท่านั่นครับ”
มันพูดเสร็จก็ดิ้นไปมาบนเตียง โดยมีผมคอยมองมันอยู่ข้างๆ
หลังจากนั้นไม่รู้ว่าผมกับมันเผลอหลับกันไปตอนไหนครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายแก่ๆแล้ว
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนเดิมนั่นล่ะครับที่ใช้ไปเมื่อคืน แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
ปล่อยให้มันหลับต่อ  ผมออกมาอีกที  มันยืนอยู่ริมหน้าต่าง
มองออกไปทางสวนหลังบ้าน อย่างอารมย์ดี
มันบอกผมว่ามันชอบห้องนี้ที่สุดครับ
มันจึงเลือกที่จะอยู่ห้องนี้ พอเวลามันมองลงไปที่สวน ทำให้มันอารมย์ดี
ผมแต่งตัวเสร็จ เลยส่งผ้าขนหนูให้มันบ้าง
กะว่าจะให้มันไปอาบน้ำบ้างครับ และเราจะได้กลับบ้านกัน
เพราะผมไม่ได้โทรบอกที่บ้านไว้ว่าจะค้างที่ไหน
กลัวพี่เป็นห่วง  

ปล. อ่านแล้ว  คิดถึงกันบ้างนะครับ  ปอร์  























































  























































  










 

[mecon]

ู^
^
 
*****

  ใส่กกน.โชว์น้องลุงด้วยกรี๊ดดดดด
มีเช็ดเนื้อเช็ดตัว เช็ดหัว(บน)ให้กันด้วย หวีดอีกแล้ว....
น้องลุงไม่เคยขาดเลยนะการเอาใจใส่ดูแลเทคแคร์สมกับเป็น
สุภาพบุรุษจริงๆ น่ารักอยากเอาไปเลี้ยงที่บ้าน เอิ๊ก
ส่วนคนสวยก็นะ เอาใจว่าที่ซะมีบ้างอะไรบ้าง ได้อยู่นะเคอะการเรือนไม่มีบกพร่อง

คนอ่านคนไหนตอบถูกจะให้ไอ้ลุงไปกอด1คืน555
 อ่อ แล้วอย่าลืมเอามาส่งคืนที่ผมด้วยนะครับ555
>>> ใครซะอีกล่ะที่ กลั่นแกล้งสวยหนะ นุ้งนนท์ไงล่ะ
อย่าลืมรางวัลนะ ส่งems มาก้อได้ อย่าลืมกันกระแทกห่อมาด้วยนะ

แปลกที่แบบนี้ต้องมานอนบ่อยๆนะคะจะได้ชิน อ้อมกอดอุ่นๆแน่นๆ
คงหลับสบายจายยยยยยยยย

 เลิศ!!!!!!

[gboy]

 
น่ารักทั้งคู่เลย

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ตอบไม่ทัน หนูนนท์นี่ 

ปล. ขอรูปอิลุงมานอนกอดคืนนึงแทนก็ได้ เพราะมาช้า มีคนได้ตัวไปละ
ส่วนอันนี้เดี๋ยวส่งฮอร์ไปรับ ๕๕

[alterlyx]

โหหหห สวีท หวาน เยิ้ม หยดย้อย .... ช่างเป็น เช้าวันใหม่ที่น่ารักมากๆเลยคะ 
บรรยากาศห้องลุง ... อ่านแล้ว อยากไปนอนด้วยคนจังเลย ... เอริ้ก ๆ

อยากรู้จังเลยว่าตอนนี้ ที่บ้านของลุงรู้เรื่องรึยังน๊า 

[toonki]

ตอบไม่ทันข้าวอ่ะ

แต่ข้าวเอาลุงมาแบ่งบางนะ

คนสวยไม่ว่าใช่มัยอ่ะ

[leogemini]

ตามอ่านจนทันแล้วงับ


ชอบ ๆ


 

[astral]

ทานข้าวกันไม่ต้องกินของหวาน อิ่มแล้วทั้งสองคน อิอิ

[subaru]

หวานได้อีกเน้อ...อ่านไปไล่มดไปด้วย...หวานจริง ๆ

[bixzz]

  หวานได้ใจจริง...มีการให้ยืม กกน. ใส่ด้วย
รออ่านตอนหน้าว่าน้องปอร์จะได้กลับบ้านหรือเปล่า
+1 ให้แล้วนะครับ

[a_tapha]

ดีนะที่ กกน. ไม่ใช่แบบขาบาน

ไม่งั้นงานนี้มีเฮแน่


เอิ๊กๆ   

[l_k]

หวานมากมายนะ

กางเกงในมันใหญ่หนือของน้องปอร์เล็กอะ

[andy_kwan]

หวานจริงนะ

กางเกงในใหญ่ตามขนาดของโค้กลุงกอล์ฟ  อิอิ

[ChiOln]

ฮิ้ว ๆๆ !!!


อิจฉาจริง ๆ



 

[DexTunG]

ช่วงนี้ อ่านแล้วทำให้ น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงเลย

เพราะหวานมาก ๆ ครับ ยังงัยก้อยังคิดถึงน้องปอร์กับกอล์ฟอยู่นะครับ

    

[StillLoveThem]

 ...ตอนนี้ก็คงเป็นตอนที่..รักกัน..เข้าใจกัน
...ต่อไปปัญหาจากพ่อแม่ต้องมีทุกคู่ ไม่ว่าช/ช หรือ ญ/ช
...ยังไงก็จับมือกัน แล้วก็สู้ไปด้วยกัน อย่าท้อซะก่อน
...ไม่นานหรอก ขอให้พ่อแม่เข้าใจ ในสิ่งที่ลูกๆๆเป็น..ท่านก็จะรับได้
...ยังไงก็มี..คุณย่า..และพี่ชาย ที่เข้าใจ สิ่งที่น้องๆๆเป็นอยู่..สู้ๆๆนะ
...ไม่รู้ว่าปัญหาเหล่านี้ ผ่านมาหรือยัง..จะรออ่านต่อๆๆไปนะ เป็นกำลังใจให้จ้า

[pu4755]

อ่านแล้วทำไมรู้สึกถึงความเศร้าก็ไม่รู้สิ
เหมือนปอร์จะถ่ายทอดอารมณ์ช่วงนั้น
ผ่านตัวอักษร........

ตอนจบอาจจะ Happy ก็ได้เนอะ

อย่าว่ากันนะ รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ