หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[kny]

มันอยู่หน้า 128    ตอนแรกนึกว่าอยู่หน้าเดียวกัน

[m_pop91]

ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ
แต่ว่าอ่านแล้วถถ้าเป็นอย่างที่เข้าใจจริงๆ
คือประธานเป็นพระเอก จะเสียใจมาก
จะเอาเคนนี่ จะเอาเคนนี่

[fOnfOn :D]

เรื่องเริ่มจะคลี่คลายขึ้นมาหน่อยๆ แล้วแหะ

[pure_ka]

แฟนคลับท่านประธานโบกธงสะบัด  งานนี้มีเฮ แล้วครับพี่น้อง
เจ้าประคู้ณ ขอให้ท่านประธานเป็นพระเอกจริงๆ เถอะ  ^^

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

น่าจะชัดเจนว่าท่านประธานเป็นคนในคืนนั้น... รึปล่าว
แต่เรื่องเดินมาขนาดนี้แล้วก็คิดว่าท่านประธานน่าจะเป็นพระเอกนะครับ
ยกเว้นมีอะไรหักมุมตอนท้ายอีกที
เพราะว่าคเชนทร์นี่ก็ มาไม่เบาเหมือนกัน

[love2y]

ขอบคุณนะคะ ที่มาต่อส่วนที่ค้างคาให้จบ >_<

ถ้าผู้ชายคนนั้นคือท่านประธานจริงๆ เดี๋ยวจะกลับไปอ่านเรื่องนี้ใหม่อีกรอบนึง คึคึ

[nutty]

เรื่องคลิปวรุจน์ตัดสินใจทำก่อนที่จะความจำเสื่อมแล้ว แต่กายมารู้ทีหลังโดยที่ฮีแก้ตัวไม่ได้(เพราะจำไม่ได้)
ลืมความรักไปและกำลังทำมันพังอีก

[kasune]

แว้กๆๆๆ วรุจน์... 
พระเอกพฤศแน่แล้วทีนี้ 

[wan]

โถ ๆ ๆ มาแค่นี่นะ  พี่นายยยยยยยย.........
เอาอย่างน้อยก็มาให้ไม่ต้องค้าง +1 ให้สงท้ายปี 

[pochu52]

ตอนนั้นวรุจน์ทำเพราะยังไม่รู้จักกาย แต่ตอนนี้รู้จักกันแล้ว แบบนี้ไม่แคลงใจกันมากกว่าเดิมเหรอ
ผู้ชายคืนวันศุกร์นั้นเป็นท่านประธานใช่มั้ย ลุ้นให้ใช่ 5555

สุขสันต์วันปีใหม่คะทุกคน

[MokGaLaKom]

ท่านประธานจริงๆด้วย
แต่ฝีมือคุณวรุจน์หรือเนี่ย
เอาแล้วไงหนูกาย จะทำไงดี

[killkill]

ทำแบบนี้บาปนะ กำลังได้อารมณ์สุดๆๆ มาค้างคา 

[torto]

เรื่องคลิปวรุจน์ตัดสินใจทำก่อนที่จะความจำเสื่อมแล้ว แต่กายมารู้ทีหลังโดยที่ฮีแก้ตัวไม่ได้(เพราะจำไม่ได้)
ลืมความรักไปและกำลังทำมันพังอีก

เห็นด้วย เห็นด้วย ถ้ามันพังก็ดี  เพราะมีคนต่อคิวอยู่  ยังไงๆก็คงไม่พ้นคนคืนแรกอยู่ซึ่งอาจเป็นท่านประธานที่เราเชียร์อยู่ตอนแรกแต่ยังไม่ทันอ่านตอนนี้  เดี๋ยวกลับไปอ่านก่อน   น่าเสียดายวรุจน์

[tamako]

กรรม  เฉลยแล้วแต่คนอ่านเครียดอ่ะ
วรุจน์ทำแบบนี้แล้วกายจะทำยังไงต่อหละ
ทำไมคู่นี้มันมีแววดราม่าตั้งแต่ยังไม่ลงเอยแบบนี้เนี่ย

ปล. แฮบปี้ปีใหม่  มีความสุขมากๆนะค่ะ

[patloom]

อึ้ง เห็นคนเขียนใช่คำกำกวม แม่เจ้าประคุณรุนช่องเลยคิดไปเองว่า วรุจน์คือคนที่ นั้นนี่นั้นกับนายกาย(อยู่กับคเชนทร์จนติดซะแล้ว)
ก็นายกายตกลงปลงใจบอกไม่มีเรื่องอะไรต้องเคลียร์แล้ว เอิ่ม.....
ท่านประธานไปอาบแดดมาหรอคะ?
(แอบคิดว่าคนเงียบๆจะเซ็กซี่ได้ขนาดไหน )

เอนเอียงให้ท่านประธานอยู่หรอก แต่กลัวว่าคนแต่งจะชอบพระเอกซาดิสม์ จะได้หันมาตบจูบกับคุณวรุจน์ที่มีเค้าออกลายดราม่าหนัก....
คิดหนักคิดหนัก คนเขียนซาดิสม์กว่าคุณวรุจน์

[luv_khun]

แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตา  รอตอนต่อไป

[indy❣zaka]

ถ้าวรุจน์ยังเสื่อมไม่เลิก
มีหวังไม่ได้ไปต่อแล้วแหละ เหอๆ

[NUTTYZERO]

คนที่ไม่คิดว่าจะใช่ ก็ใช่จนได้สินะ สินะ 555+

วรุจน์ คุณ!! ไม่ได้ไปต่อ(ในบทพระเอก) 555+

[Horizon]

 
สวัสดีปีใหม่คุณนาย
ขอให้มีความสุขมากๆ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

มาสั้นๆ แต่มีความหมายมากมาย ยังไงรออ่านต่อเต็มๆ ดีกว่า

ขอบคุณและจะติดตามครับ                                                                                                                                           

[saotome]

หลังจากที่อ่านจนมาถึงจุดนี้
ยังไม่กล้าฟันธงว่าใครกันแน่ที่เป็นพระเอก
เพราะกลัวปิ๋วอ่ะ 
ปล.ยังรักพฤศเหมือนเดิม

[*SparklinG*]

อร้ายรีบมาต่อนะ ค้าง

[Mimimimi]

  Happy New Year ค่าพี่นาย

ถ้าท่านประธานเป็นพระเอก... ขอบทเท่ๆให้พี่ท่านบ้างสิคะ ยังไม่หายหมั่นไส้เลย
จริงๆแล้ว หาความดีไม่เจอ  มีแต่ความผิดนะเนี่ย อีตาคนนี้ อิอิ
ส่วนตัวแล้วอยากให้วรุจน์เป็นพระเอก

[ACOLINE]

มันคือ~ ? (ลุ้นตัวโก่ง)


ค้างอ่ะ สุดๆ

[katawoot]

ขอเผยความในใจหน่อย ที่จริงไม่เคยอยากทำให้ใครค้างนะครับ
แต่เรื่องมันพาไปอ่ะนะ


บทที่ 54

“คลิปสั้นๆ ถึงไม่เห็นว่าเป็นใครแต่ก็ดีกว่ารูปถ่ายล่ะ” วินเตอร์พูด
“ซัมเมอร์ถ่าย...” กายพึมพำ
“เราบีบคอมันจนได้คำตอบ” วินเตอร์พยักหน้า “ใช่ มันกับเพื่อนถ่าย”
“ทำไม”
“มันเป็นหนี้พนันแข่งรถ เจ้าหนี้ของมันต้องการทำลายชื่อเสียงผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังนาย แต่ไอ้ซัมเมอร์ทำงานพลาด ถ่ายรูปได้แค่คาง แต่คลิปวีดีโอดีหน่อย เห็นถึงปลายจมูก”
“ใคร” กายขมวดคิ้ว ดึงโทรศัพท์มาจากมือของวินเตอร์แล้วดูคลิปสั้นๆ นั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก ปากก็พึมพำว่า “สองคนนั้นเป็นใคร ซัมเมอร์อยู่โรงพยาบาลไหน เราจะไปบีบคอเค้นเอาคำตอบจากมัน”
“คนที่มันต้องทำลายชื่อเสียงมันไม่รู้ แต่เจ้าหนี้ของมันคือ...”
“ใคร” กายจ้องหน้าวินเตอร์
“คนที่มีข่าวกับนายไง...CEO โรงแรมอะไรนั่น” วินเตอร์ตอบ “เรื่องมันยุ่งเนอะ ตัวเองให้ไอ้ซัมเมอร์ทำ แต่คลิปดันหลุดออกไปในเน็ต ลงข่าวหนังสือพิมพ์ด้วยอีกต่างหาก ว่าเป็นตัวเองกับหนุ่มคู่ใจ”
“คุณวรุจน์” เสียงกายเบาโหวง

จะเรียกว่าโอกาสเหมาะก็ว่าได้ เช้าวันนี้กายต้องมารับลูกทัวร์ที่โรงแรม The Atlantis เขาจึงมาถึงโรงแรมก่อนเวลานัดเกือบหนึ่งชั่วโมงเพราะตั้งใจจะขอพบวรุจน์และคุยให้รู้เรื่อง
กายเดินผ่านลอบบี้หรูหราของโรงแรมเพื่อตรงไปยังเคาท์เตอร์ฝ่ายต้อนรับ มือล้วงกระเป๋ากางเกง กำโทรศัพท์ HTC ของซัมเมอร์ในกระเป๋ากางเกงเอาไว้แน่น แต่เมื่อกำลังจะถึงเคาท์เตอร์เขาก็ต้องชะงักเมื่อหันไปทางขวาเห็นร่างสูงใหญ่ของวรุจน์ในชุดสูทสีครีมดูแปลกตาเดินมากับชายชาวตะวันตกสองคนซึ่งคงจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเพราะกำลังฟังวรุจน์พูดแล้วพยักหน้าเหมือนรับคำสั่ง
กายตัดสินใจเดินเข้าไปหาวรุจน์แต่วรุจน์หันมาเห็นกายเสียก่อน
สายตาและใบหน้าเย็นชาของวรุจน์ทำให้กายชะงัก
...นี่ไม่ใช่วรุจน์คนเดิม...กายคิดอยู่ในใจ
วรุจน์มองกายแวบเดียวแล้วเดินจากไปกับชายชาวตะวันตกทั้งสอง กายยืนนิ่ง รู้สึกชาไปทั้งตัว
...เกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้...
แวบหนึ่ง กายรู้สึกว่าความโกรธแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว เขาอยากจะเดินไปที่เคาท์เตอร์รีเซฟชั่นและฝากโทรศัพท์ HTC ของซัมเมอร์ให้กับวรุจน์เพื่อให้ฝ่ายนั้นได้เห็นภาพในคลิปวีดีโอสั้นๆ ที่เขาแสดงอาการเมาแอ๋คลอเคลียกับผู้ชายคนหนึ่ง
...วรุจน์ต้องจำได้ว่าเรื่องอะไร...
...แต่ความจริงวรุจน์น่าจะจำได้ตั้งแต่ภาพถูกตีพิมพ์บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับตอนที่ตัวเองถูกรถชนใหม่ๆ แล้ว วรุจน์รู้มาตั้งนานแต่เก็บเงียบเอาไว้ แล้วที่แสดงออกว่าเป็น 'เพื่อนพิเศษ' หรือ 'เป็นแฟนกัน' กับเราล่ะ หมายความว่ายังไง ทั้งหมดเป็นการเสแสร้งงั้นหรือ...
...แต่วรุจน์สูญเสียความจำเพราะถูกรถชน!...
...แต่วรุจน์ทำสิ่งนี้ก่อนถูกรถชน!...
...วรุจน์ใช้เราเป็นเครื่องมือในการทำลายชื่อเสียงผู้ชายคนที่เรานอนด้วยในคืนวันศุกร์ที่ 20 คืนนั้นเราเมาหลุดโลก ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่าตัวเองถูกใครลากไปที่ไหน...
...แต่ท้ายที่สุดก็รู้ว่าเป็นคอนโดของคเชนทร์...
...วรุจน์ต้องการทำงายชื่อเสียงคเชนทร์งั้นหรือ แต่คเชนทร์โชคดี คืนนั้นไม่ได้นอนที่นั่น เพื่อนของคเชนทร์มารับเคราะห์แทน...
...เพื่อนที่สนิทกันพอจะใช้คอนโดของเพื่อนนอนพักเพราะดื่มเหล้าเมากลับไปนอนบ้านตัวเองไม่ได้...
...โอ ไม่นะ...
...จากนั้นคเชนทร์ก็เลยแก้แค้นด้วยการขับรถชนวรุจน์ วรุจน์โกรธที่ซัมเมอร์ทำงานพลาดจึงให้คนรุมซ้อม...
...ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น ไม่น่าจะกล้าทำอะไรกันแรงขนาดนั้น เราคิดอะไรอยู่นี่...
กายสะบัดหัว ไล่ความรู้สึกสับสนออกไปแล้วเดินออกมาจากโรงแรมและเดินไปตามถนนช้าๆ อย่างไร้จุดหมายจนกระทั่งมาถึงป้ายรถประจำทางจึงนั่งลงบนที่นั่งรอรถ
กายถอนหายใจยาว พยายามตั้งสติด้วยการบอกตัวเองว่า เรื่องที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ชีวิตซึ่งจะต้องไม่ให้มามีผลต่อการดำเนินชีวิตในเวลาปัจจุบันและอนาคต
…หากวรุจน์ต้องการเชื่อมความสัมพันธ์ต่อก็คงไม่ทำอย่างนี้ ส่วนวรุจน์จะกำลังคิดอะไรอยู่และมีเหตุผลอะไรถึงได้ทำแบบนี้เขาไม่อยากจะคิดต่อให้ปวดหัว...
...ก็ดี...ความจริงเขากับวรุจน์ก็ยังไม่ทันจะได้เริ่มอะไรกันจริงจังซะทีเดียว...
...จบอย่างนี้ก็ไม่เห็นจะแย่ตรงไหน...

กายนับจำนวนของนักท่องเที่ยวที่นั่งอยู่ในรถตู้สองคันได้ 18 คนจึงทราบว่ามีคนหนึ่งยังไม่ได้มาขึ้นรถ เขาปิดประตูแล้วหันไปมองหาผู้ช่วยจึงเห็นว่ามธุรส หญิงสาวร่างบอบบาง ผมรวบตึง สวมหมวกสานสีน้ำเงินเข้มกำลังเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางเร่งรีบ
“พี่กายค่ะ หายไปหนึ่งคนค่ะ อีตาออสตินคนเดิม รสตามหาตรงไหนก็ไม่เจอ” มธุรสพูด
“งั้นแจกแอปเปิ้ลให้แขกกินเลย บอกให้รอหน่อย เดี๋ยวพี่จะไปตาม” กายสั่งมธุรสแล้ววิ่งกลับเข้าไปในโรงแรม Hou Hin Paradise
“ออสติน คาร์เตอร์จะอยู่ที่ไหนของโรงแรมวะ ที่เดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้” กายพึมพำ พยายามคิดขณะที่เร่งเดินผ่านลอบบี้ไปยังสวนด้านหลังของโรงแรมเพราะคิดว่าจะเริ่มต้น 'ค้นหา' ลูกทัวร์เจ้าปัญหาที่เคาท์เตอร์บาร์ของสระว่ายน้ำเป็นแห่งแรกเพราะนึกได้ว่าออสตินชอบว่ายน้ำและชอบคุยกับพนักงานสาวๆ และครั้งล่าสุดที่ตามหาเขาก็ไปพบออสตินนั่งดื่มเบียร์อยู่ที่นั่น
แต่คราวนี้โชคไม่เข้าข้างกายเพราะที่เคาท์เตอร์บาร์ของสระว่ายน้ำนั้นไร้เงาของออสติน คาร์เตอร์ กายเดินดูรอบๆ สระว่ายน้ำเพื่อความแน่ใจแล้วเดินเข้ามาในส่วนที่เป็นสปาของโรงแรม ปากก็บ่นพึมพำมาตลอดทาง
“อีตาเฒ่าหัวงู สงสัยไปนั่งจีบพนักงานสาวๆ ที่สปา”
กายเดินไปที่เคาท์เตอร์ส่วนต้อนรับของสปาและถามพนักงานแต่ก็ไม่มีใครพบเห็นออสติน คาร์เตอร์ กายถอนหายใจแล้วรีบเดินออกมา จุดหมายต่อไปคือ The Gazebo Club ซึ่งเป็นบาร์เครื่องดื่มกลางแจ้งซึ่งอยู่ถัดไปจากสระว่ายน้ำ
กายก้าวขึ้นบันไดทีละสองขั้นด้วยความเร่งรีบ รู้สึกเริ่มเหนื่อยหอบจึงหยุดชั่วครู่แล้วก้มตัวลง งอขาเล็กน้อยและใช้มือทั้งสองข้างดันที่หัวเข่า พ่นลมหายใจออกมาแรงหลายครั้งแล้วยืดตัวขึ้นเพื่อเดินต่อไป อีกประมาณสิบก้าวก็ถึงบันไดอีกสี่ขั้น กายกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและเมื่อถึงขั้นที่สี่ก็ต้องเลี้ยวขวาไปตามทางเดินซึ่งสองข้างทางเป็นไม้พุ่มสูงระดับอก
แต่ทันใดกายก็ต้องชะงัก ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเดินสวนมา ผู้ชายคนนี้สวมเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนเปิดกระดุมทุกเม็ด เผยให้เห็นอกแกร่ง
“ขอโทษครับ” กายพูดและขยับไปทางด้านซ้ายของตัวเอง
“คุณ” ชายคนนั้นพูดสั้นๆ แล้วหยุดเดินและขยับไปทางด้านขวาของตัวเองจึงทำให้ขวางทางของกาย
“ขอโทษครับ” กายพูดอีกครั้งและก้าวไปทางด้านขวา แต่ทันใดก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อเงยหน้าขึ้นและมองเห็นใบหน้าคุ้นตาของผู้ชายร่างสูง
ใบหน้าคมเข้ม สวมแว่นกันแดดสีดำ ผิวสีแทนเพราะอาบแดด
ไม่กี่วินาทีกายก็จำได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร
“ท่านประธาน” กายพึมพำ
“เจอกันทีไรคุณจะเดินชนผมทุกที” พฤศพูด
“ขอโทษครับ” กายลดสายตาลงมามองต้นคอของพฤศ และต่ำลงมาเห็นแผงอกล่ำสัน
...พฤศเป็นคนผิวขาว แต่นี่ผิวเข้ม สงสัยเพราะอาบแดด ทุกครั้งเห็นแต่ใส่สูท พอมาเจอแบบนี้ดูต่างไปแทบจำไม่ได้...
ลมทะเลพัดมาทำให้เสื้อของพฤศปลิว กายตาค้าง เมื่อเห็นรอยแผลเป็นบนหน้าอกของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า กายลดสายตาต่ำลงไป พฤศสวมกางเกงว่ายน้ำสีดำ ขายาว ต้นขากำยำ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือรูปร่างของผู้บริหารที่เขาเคยเห็นแต่ในชุดสูทสากล
......แต่ว่า...นั่นคือรอยอะไรที่โผล่พ้นขอบกางเกงว่ายน้ำของคุณท่านประธาน...
กายอยากจะก้มลงไปมองให้ชัด ทันใดเสียงของพฤศก็ดังขึ้น
“คุณมาทำอะไรที่นี่”
“เอ่อ...” กายอึกอักชั่วครู่ “ผมมาหาแขก”
“มาหาแขก” พฤศทวน
“ลูกทัวร์ครับ”
“ลูกทัวร์คุณมาว่ายน้ำหรือ”
“เปล่าครับ คือว่า ลูกทัวร์ผมหาย” กายพยายามจะเงยหน้าขึ้นพูดกับพฤศ แต่สายตาของเขาถูกตรึงอยู่ที่เหนือขอบกางเกงว่ายน้ำของอีกฝ่าย
“คุณก็เลยกำลังตามหา”
“ครับ” กายพยักหน้าแล้วกลั้นหายใจ และไม่รู้สึกตัวว่าตัวเองก้มศีรษะลงเล็กน้อย
...นี่มันรอยสักนี่นา...
“งั้นเชิญ” พฤศขยับให้พ้นทาง กายหันหน้ามองตามและยังไม่ขยับตัว พฤศจึงเรียกชื่อกายช้าๆ “คุณกาย”
“ครับ” กายตอบและหันหลัง ก้าวขาออกเดินแต่ลืมไปว่าตัวเองอยู่ใกล้บันได
พฤศคว้าไม่ทัน เพียงเสี้ยววินาที กายก็ลงไปนอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้นเสียแล้ว

::: End of Chapter 54 :::

[iforgive]

โอ้วววว  ท่านประธานนี่เอง  แล้วทำไมท่านประธานเย็นชากับกายจังตอนแรก
คิดว่ากายร่วมมือกับวรุจน์เพื่อแบล็กเมลแน่เลย  สงสารกายชะมัด
แล้วก็เซ็งวรุจน์สุด ๆ ขอให้ความจำกลับมานะ  แต่กายจะไม่อยู่รอแล้ว  เซ็ง

[lucifel]

ท่านประธานจริงๆด้วย  ไม่เสียแรงเชียร์  แต่ตอนนี้ทั้งค้างทั้นสั้น

[TO.EYEz]

กรี๊ดดดดดดดดด ด..
รอมาตั้งนาน คือยอมรับเลยว่า ไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้านี้เลยค่ะ
หลังจากที่รู้สึกว่า มีผู้ชายเข้ามาพัวพันกับกายเรื่อยๆเลยแฮะ =_=;;
ด้วยความที่รู้สึกอิจฉา(?) หรืออะไรไม่รู้ ฮ่าาๆๆๆ
ทำให้เราเลือกอ่านเฉพาะตอนที่มีพฤศ กร๊ากกกก ก...
พ่อพระเอกที่เราเชียร์มาตั้งแต่แรก กรี๊ดดดดดด ด..
ตอนนี้ความฝันเราใกล้เป็นจริงขึ้นมาทีละนิดแล้ว

แต่อยากจะบอกว่า เราไม่ค่อยชอบวรุจน์มาตั้งแต่ต้น
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ดูตื้อ(ตอนแรกๆ)แปลกๆ ทำให้เราพยายามข้ามๆตอนที่มีวรุจน์ด้วยมั้ง เหอๆ..
แต่อยากจะบอกว่า คุณนักเขียน เขียนดีมากกกก
ชอบมากก ก พฤศเท่ห์มากก(ไม่เกี่ยว) ๕๕๕๕๕
เราชอบมากเลยค่ะ..
 

[ToffeE_PrincE]

ท่านประธานนี่เอง

[u_cosmos]

ท่านประธานนนนนนนนนนนนนนนนน
พอมีเค้าลางมานานแต่ทำใจยอมรับมิได้ ต้องคเชนทร์ของหนูสิ 

แล้วลูกทัวร์คนนั้นไปไหนเนี่ย ฮึ