[SP] 'silent sweet' (chothee)
ฝูงชนจำนวนมากคราคร่ำไปทั่วสนามหน้าคณะ ไอแดดของฤดูร้อนช่างโหดร้ายแต่กลับไม่มีใครยอมแพ้ กันตธีร์ผู้เมาคนง่ายเป็นปกติจึงได้แต่ทำหน้าสยดสยอง
"นัดช่างไว้ยังไง" วีรินทร์หันมาถามเมื่อเดินถึงตึกคณะ
"...หน้าประตูตึกกลาง" เขาตอบหน้ามึนจนเพื่อนต้องหันมาคว้าแขนแล้วลากให้เดินตามไป
แต่เดิมเพื่อนคนสวยของเขาตั้งใจจะไม่มางานรับปริญญาเนื่องจากไม่อยากเสียค่าเช่าชุดและค่าใช้จ่ายอื่นๆ แต่สุดท้ายจิรณัฐที่ลงทุนถึงขั้นบินกลับมาจากอเมริกาก็เข้ามาโวยวายจนต้องยอมมาในท้ายที่สุด
และพอเอาเข้าจริง ตอนเช้ามืดวันนี้ วีรินทร์ผู้อิดออดในตอนแรกกลับเข้ามาปลุกเขาอย่างโหดร้าย ก่อนจะจัดแจงเอาเครื่องสำอางละเลงบนหน้าพร้อมเซ็ทผมให้อย่างดี
'ไปถ่ายรูปท่ามกลางคนหน้าเต็มด้วยหน้าสดๆ มันเสียดายค่าช่างกล้อง'ประกาศิตของรูมเมทคนใหม่ทำให้เขาต้องจำยอมนั่งเกร็งหน้าให้อีกฝ่ายแต่งโน่นเติมนี่โดยที่ไม่กล้าถามว่าทำไมถึงแต่งหน้าเป็น สำหรับเขา แต่งกับไม่แต่งก็ดูไม่ได้แตกต่างอะไรจากเดิมนัก แต่จากการที่หลายคนเดินมาทักว่าวันนี้ดูดีนะ ก็คงจะพอเชื่อมือวีรินทร์ได้
พ่อแม่ของเขาและกัลยธารออยู่แล้วพร้อมช่างภาพ โดยในอ้อมแขนของเด็กสาวมีช่อดอกไม้เตรียมไว้สองช่อ เขาจึงเริ่มด้วยการถ่ายรูปกับครอบครัวก่อน พ่อแม่ของเขาไม่ค่อยว่างแต่ก็ยังอุตส่าห์กลับไทยมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ วีรินทร์จึงขอตัวไปหาเพื่อนคนอื่นๆ แทน
"ซื้อมาสองช่อเลยหรือ แพงมากเลยสิ" กันตธีร์รับช่อกุหลาบสีแดงสดที่จัดเป็นช่อยาวมาถือไว้ แล้วเอาช่อกลมใหญ่ที่มีดอกไม้หลากสีให้กัลยธาถือแทน
"ช่อใหญ่ของพ่อกับแม่ ส่วนช่อเล็กนั่นยัยธาเอามา ก็บอกแล้วนะว่าแม่สั่งไปแล้ว" แม่ของเขาว่า แต่เด็กสาวก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร
หลังจากถ่ายรูปกันพอสมควรพ่อแม่ของเขาก็ขอตัวกลับไปก่อนเพราะทนอากาศร้อนกับคนเยอะๆ ไม่ไหว กันตธีร์จึงเริ่มเดินถ่ายรูปกับเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องไปตามทางโดยมีกัลยธาติดสอยไปด้วย
"พี่ธีร์ รอตรงนี้แปปนึง" กัลยธาเข้ามาดึงแขนไว้เบาๆ เมื่อเขาจะเดินออกไปนอกคณะ
"หืม ทำไมหรือคะ พวกหมีมันรอพี่อยู่ตรงสนาน่ะ" เขาหันมาก้มหน้าคุยกับเด็กสาวที่ยกโทรศัพท์แนบหู
"แปปเดียวค่ะ แปปเดียว"
แล้วก็แปปเดียวดังว่า เมื่อชายหนุ่มร่างสูงโปร่งปรากฎตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มจางๆ ชวนมอง โชติภัทรมาในชุดนักศึกษาธรรมดาแต่กลับดูดีจนเป็นเป้าสายตา
"ยินดีด้วยนะ" กล่องของขวัญเรียบๆ ขนาดประมาณฝ่ามือถูกยื่นมาให้
"...ขอบคุณ" เขาอุบอิบเสียงเบา อดจะรู้สึกเขินขึ้นมานิดๆ ไม่ได้ "ไม่ต้องลำบากก็ได้...นี่ว่างแล้วหรือ"
"แค่นี้เอง...นี่ราวน์เช้าเสร็จแล้วก็รีบมาเลย" เสียงนุ่มของว่าที่แพทย์หนุ่มทำเอาเขาวางหน้าไม่ถูก
"ถ่ายรูปกันค่ะ! พี่โชหันมาทางนี้...ขยับใกล้กันนิดนึง" เด็กสาวอมยิ้มจนแก้มพอง พลางหันไปเออออจัดแจงท่าทางกับช่างภาพที่สุดจะรู้งาน
ชัตเตอร์ถูกกดไปรัวๆ พร้อมกับการจัดท่าถ่ายมุมนู้นมุมนี้จนกันตธีร์ต้องบอกให้พอ กัลยธาจึงยิ้มเผล่แล้วเอาของทั้งหมดให้แฟนพี่ชายถือแทน
"ธาไปก่อนนะ" หันมาบอกพี่ชายหน้าตาเฉย
"เฮ้ย!!" เขาเหลือกตามองน้องสาว "แล้วของพี่ล่ะคะ"
"คณะธาก็รับวันนี้ ธาจะไปหาพี่รหัส...ของพี่ธีร์ก็ให้พี่โชดูแลไง นี่หน้าที่แฟนนะ"
"ธา...ไม่เอาน่า" ชายหนุ่มกระซิบ รู้สึกว่าแก้มทั้งสองเห่อร้อน "อยู่ด้วยกันก่อนสิ"
"ม่ายยย" เด็กสาวลากเสียง ก่อนจะกระซิบกลับ "ไปเลยพี่ธีร์ พี่โชอุตส่าห์ซื้อดอกไม้ช่อนั้นมาให้นะ ไปเดินด้วยกันให้พี่เขาชื่นใจหน่อย"
ว่าจบก็กระเด้งตัวหนีไปทันทีแบบที่เรียกไวัไม่ทัน กันตธีร์คิดว่าตอนนี้ตัวเองคงหน้าแดงแทบระเบิด...จึงได้แต่หวังว่ารองพื้นของวีรินทร์จะช่วยกลบเกลื่อนมันเอาไว้ได้บ้าง เขายืนเลิกลั่กมองหน้าพี่ช่างกล้องซึ่งดูจะผ่านการเตี๊ยมกับกัลยธามาแล้ว เพราะพี่แกเอาแต่ยิ้มกริ่มอย่างเดียว
"ธีร์" สัมผัสเบาที่ข้อศอกทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก "ไปหาเพื่อนเลยไหม"
"ป...ไปไป!" ว่าแล้วก็สาวเท้าเร็วๆ ออกไปทันที...กันตธีร์ที่เสหน้ามองไปทางอื่นจึงไม่ทันได้เห็นใบหน้าอมยิ้มของโชติภัทร
ชายหนุ่มเดินออกไปตรงจุดนัดพร้อมกับโชติภัทร และเมื่อไปถึงความเขินอายก็ดูจะพุ่งพรวดถึงขีดสุดเพราะทุกคนต่างต้อนรับเขาด้วยสายตาล้อเลียนระดับสิบ โดยเฉพาะวีรินทร์ที่ถึงขั้นเอื้อมมือไปตบไหล่กฤษณ์อย่างกวนประสาทเป็นที่สุด
"ลูกมึงเปิดตัวได้ยิ่งใหญ่มาก" เสียงแหบกระเซ้าไม่เบา
"...นี่มึงอยู่ด้วยกันก็ไม่คิดจะห้ามจะปรามมันบ้างเรอะ" พ่อหมีของกันตธีร์ตีหน้าเอือมระอา
"ตอนกูพาธีร์มา ก็มากันแค่สองคนนะ...ปล่อยคลาดสายตาแปปเดียว มีคนมาดูแลแล้วว่ะ"
"...พวกมึงพอเถอะ กูขอร้อง...นี่ไม่สู้จริงๆ"
กันตธีร์ยกมือยอมแพ้รู้สึกเขินจนน้ำตาแทบไหล จนพิชามณที่วันนี้สวยเป็นพิเศษต้องหัวเราะลั่นเดินมากอดปลอบอย่างเห็นใจ ส่วนโชติภัทรก็ดูจะไม่สะทกสะท้านกับอะไรทั้งนั้น ใบหน้าหล่อยิ้มรับคำแซวไปหมดจนเขาเริ่มอยากจะเอาอะไรฟาดให้สักที
จิรณัฐเองก็ร่วมวงล้อเลียนเขาไปด้วย นั่นทำให้เขารู้สึกสบายใจและนึกอยากถามไถ่เรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย แต่มันยังไม่ใช่เวลาเขาจึงได้แต่ยิ้มให้แล้วชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไป
กลุ่มของเขามีคนดังอยู่หลายคน จึงไม่แปลกที่จะมีคนมากมายแวะเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย กันตธีร์รู้สึกเหมือนโดนปั่นอยู่ในเครื่องซักผ้า หันไปทางไหนก็เจอแต่หน้าคน กับคำพูดซ้ำไปมา...แต่ความรู้สึกอบอุ่นของคณะที่เขาอยู่มาสี่ปีก็ทำให้ยิ้มไม่หุบเอาเสียเลย
หลายครั้งที่มีคนส่งสายตาแทนคำถามเมื่อเห็นโชติภัทรเดินตามถือของให้เขากับเพื่อนๆ นั่นทำให้เขิน...แต่กลับไม่อึดอัดอย่างที่คิด กันตธีร์เลือกแคร์คนที่แคร์ เขาจึงไม่รู้สึกอะไรกับสายตาเหล่านั้นหากโชติภัทรไม่อึดอัด
"มีที่ไหนอยากถ่ายเป็นพิเศษไหม?"
พี่ช่างกล้องถามเมื่อเพื่อนในกลุ่มต่างแยกย้ายกันไปถ่ายรูปกับครอบครัวของตัวเอง กันตธีร์หันมองหน้าคนข้างกายที่ยิ้มอย่างมีความหมาย ก่อนจะชี้ไปที่อาคารสี่ชั้นขนาดใหญ่ซึ่งอยู่อีกฟากของสนาม
"หอสมุดครับ"มีคนไม่น้อยที่เข้ามาถ่ายรูปในหอสมุดกลางของมหาลัยฯ แต่ในพื้นที่ลับของเขากับโชติภัทรก็ยังคงไม่มีใครเหมือนเดิม ชั้นหนังสือไม้ยังคงมีกลิ่นของความขลังและความงดงามแบบเก่าทำให้พี่ช่างกล้องดูตื่นเต้นกับสถานที่จนออกไอเดียให้ถ่ายตรงนั้นตรงนี้อีกหลายชอต
"น้องโช...ใส่เสื้อกาวน์ได้ไหม"
โชติภัทรเลิกคิ้ว แล้วก็ดึงเอาเสื้อกาวน์ยาวมาสวมพร้อมกับเอาสเต็ทโตสโคปคล้องคอ ให้ภาพพจน์ที่ดูดีจนพี่ช่างกล้องออกปากชมแล้วลากไปจัดท่าถ่ายรูปคู่อีกนับไม่ถ้วน
"เอาแบบมองตากัน" คำบอกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยดังขึ้น
"เฮ้ยพี่..." กันตธีร์สะดุ้งพร้อมกับโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
"เอ้า เขินหรือ นี่พี่ยังไม่เขินเลยนะ" ช่างกล้องหัวเราะเอิ้กอ้าก "เขินก็เขิน เดี๋ยวพี่เดินหามุมแปปนึง"
ว่าจบก็เดินหายไปตามชั้นหนังสือ จนผู้ว่าจ้างต้องถอนหายใจเฮือกพิงสะโพกกับตู้ข้างหน้าต่าง...นี่มันจะคุ้มไปหรือเปล่า? ช่างกล้องคนนี้กระตือรืนร้นและมีไอเดียตลอดเวลาประหนึ่งจ้างร้อยแต่ทำให้เป็นล้าน...คือไอ้คุ้มมันก็คุ้ม ไอ้ดีมันก็ดี แต่ก็อดจะรู้สึกล้านิดๆ ไม่ได้เพราความตื่นตัวตลอดเวลา
"เหนื่อยไหม" โชติภัทรเดินมายืนพิงอยู่ข้างๆ แล้วหันหน้ามาถาม
"มาก...แต่ก็ดี ไม่เจอทุกคนมานานแล้ว" เขาเปิดยิ้มกว้างจนตาหยี
"เย็นนี้ธีร์จะไปกินข้าวกับครอบครัวใช่ไหม"
"อื้อ"
"...งั้นโชรอที่ห้องนะ"
กันตธีร์เหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนรักแล้วก็รับคำเบาๆ โชติภัทรมีกุญแจสำรองของคอนโดที่เขาอยู่กับวีรินทร์ ซึ่งวีรินทร์เป็นคนออกปากให้ปั๊มไว้เองเพื่อความสะดวก บางครั้งชายหนุ่มจึงจะแวะมาค้างด้วย
เมื่อเห็นว่าบุคคลที่สามไม่อยู่แถวนี้โชติภัทรก็โน้มตัวมากดปลายจมูกที่ข้างขมับไวๆ แล้วก็ผละไป เขาจึงก้มมองช่อดอกกุหลาบสีแดงสดแก้เกี้ยวพร้อมกับความคิดที่ว่าใบหน้าตอนนี้ของตนคงจะแดงจัดไม่ต่างกัน...
ผู้ชายคนนี้บอกรักได้เงียบเชียบ...แต่ทำให้หัวใจเต้นแรงเหลือเกิน
++++++
ราวสัปดาห์ต่อมา...กันตธีร์ที่มัวแต่ยุ่งหัวหมุนกับงานในแลบของปริญญาโทก็ได้รับพัศดุจากช่างกล้องเป็นซีดีหนึ่งแผ่น ชายหนุ่มขมวดคิ้วเพราะจำได้ลางๆ ว่าตอนที่กัลยธาไปตกลงจ้างมาได้บอกให้อีกฝ่ายอัดรูปมาด้วย
'ซีดีแผ่นนี้พี่ยกให้ฟรี...พี่คิดว่าน้องควรจะเลือกรูปก่อน แล้วพี่จะไรท์แผ่นจริงพร้อมกับรูปอัดให้อีกที'ข้อความในจดหมายทำให้ชายหนุ่มวางมือจากงานแล้วเอาซีดีเจ้าปัญหาใส่เข้าเครื่อง เขาเลื่อนดูทีละรูปเร็วๆ เรื่องมุมกล้องและแสงเงาไม่มีปัญหาเลย ภาพที่ถ่ายออกมานั้นสวยมากจนบางภาพกันตธีร์ยังแปลกใจกับความดูดีเกินปกติไปมากของตัวเอง
แต่แล้วเขาก็เริ่มเข้าใจความหมายของพี่ช่างกล่องในที่สุด...เพราะในบรรดารูปทั้งหมดนั้นมีรูป 'แอบถ่าย' ปะปนอยู่ด้วย
ตั้งแต่รูปที่เขายืนคุยกับเพื่อนแล้วมีโชติภัทรยืนมองมาจากด้านหลัง รูปที่อีกฝ่ายเอาทิชชู่ซับเหงื่อบนหน้าผากให้กับเขา และยังมีอีกหลายรูปที่หากใครมาเห็นเข้าก็คงไม่สงสัยเลยในความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคน
กันตธีร์ครางในลำคอ...เขาไม่รู้ตัวเลยว่าที่ผ่านมาอีกฝ่ายมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ มันเป็นสายตาแบบที่ชวนให้เขินจนอิจฉาตัวเองในภาพถ่าย
...แล้วยังการกระทำที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับเขา โชติภัทรไม่ได้เข้ามาดูแลเหมือนเขาเป็นผู้หญิง แต่การเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ เช่น ซื้อน้ำเย็นมาให้พร้อมกับเอามือพัดเพื่อคลายร้อน มันเป็นภาพที่ทำให้เขาแทบมุดลงใต้โต๊ะด้วยความเขินอาย
ชายหนุ่มกลั้นใจเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนถึงภาพที่ถ่ายในหอสมุด...โชติภัทรในชุดเสื้อกาวน์ดูดีจนไม่น่าให้อภัย รูปถ่ายออกมาก็สวยมากจนอยากจะชื่นชมพี่ช่างกล้องอีกสิบรอบ
เฮ้ย...
กันตธีร์จ้องรูปในจอตาแทบถลน มือค่อยๆ กดเลื่อนดูไปพร้อมกับการแหกปากในใจที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
รูปถ่ายเซ็ทสุดท้ายเป็นการถ่ายผ่านช่องของชั้นหนังสือ เห็นคนสองคนที่ยืนพิงหน้าต่างโดยที่เห็นสีหน้าไม่ชัดจากการถ่ายย้อนแสง...เป็นภาพที่เขายืนพิงตู้คุยกับโชติภัทร จนกระทั่งอีกฝ่ายกดจมูกลงมาที่ขมับของเขา
ชายหนุ่มเอามือทึ้งผมตัวเองพร้อมกับซบหน้าลงกับโต๊ะ...เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมพี่ช่างกล้องถึงบอกให้เขาเลือกรูปก่อน...นี่มันอันตรายมากหากคนที่บ้านเขามาเห็นเข้า
"ธีร์ทำอะไรอยู่"กันตธีร์สะดุ้งแทบตกเก้าอี้ เขาเอื้อมแขนจะกดปิดหน้าจอแต่โชติภัทรที่มือไวกว่ากลับคว้าทับมือที่จับเมาส์ไว้ ทำให้ชายหนุ่มนั่งแข็งอยู่ในเก้าอี้โดยมีอีกฝ่ายยืนคร่อมซ้อนหลังทั้งตัวแล้วก้มลงมากดดูรูปน่าเขินอายเหล่านั้นใหม่ทีละรูปจนหมดแผ่น
"รูปสวยดีนะ" เสียงนุ้มเอ่ยเบาๆ
"อ...อืม" ลมหายใจเป่ารดที่ข้างแก้มทำเอาไม่กล้าหันหน้าไปหา
"...ธีร์" ปลายจมูกโด่งเกลี่ยเบาๆ ที่ข้างแก้ม ท่าทางที่เหมือนจะกดจูบแต่ก็ไม่ทำนั่นทำให้เขาตัวแข็งเกร็ง
โชติภัทรผละออกในที่สุดแล้วแตะแขนให้เขาลุกขึ้นตาม ก่อนจะรั้งให้มานั่งลงด้วยกันที่ปลายเตียง กันตธีรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนเห่อจนไม่กล้าสู้หน้าอีกฝ่ายแต่มือสากกลับประคองแก้มเขาให้เงยขึ้น
ใบหน้าหล่อเหลานั้นมีรอยยิ้มกว้างเต็มไปหมด ริมฝีปากอุ่นแตะลงมาแล้วก็ค่อยๆ จูบซับกลีบเนื้ออ่อนเบาๆ กันตธีร์หลับตาลงปล่อยให้สัมผัสรุกล้ำป้อนรสชาติของความอ่อนหวานอย่างเต็มใจ
"...ธีร์น่ารักเกินไปแล้ว"
เสียงนุ่มกระซิบบอกชิดริมฝีปาก แล้วก็บดจูบเข้ามาอีกครั้ง เรียวลิ้นค่อยๆ แทรกเข้ามาสัมผัสกันอย่างลึกซึ้ง กว่าจะรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็แนบกับพื้นเตียงนุ่มโดยมีอีกฝ่ายคร่อมทับอยู่ด้านบน
รสจูบของโชติภัทรทำให้เขาแทบจะสำลักความสุขตาย เพราะทุกสัมผัสที่อ่อนโยนทนุถนอมมันบอกว่าเขาเป็นคนพิเศษ
อีกฝ่ายผละออกไปในตอนที่เขารู้สึกจะขาดใจ เสียงหอบหายใจเบาๆ เพิ่มให้บรรยากาศรอบตัวดูร้อนระอุขึ้นทันตา แต่รอยยิ้มจางกับปลายนิ้วที่เกลี่ยเบาๆ ตรงแก้มกลับดึงให้เขากลับมา แล้วจ้องตากันนิ่งๆ
"...อย่าต่อเลยนะ"
"นั่นสิ"
ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน คนที่คร่อมอยู่ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แล้วดึงเอาคนตัวเล็กกว่ามากอดฟัด กันตธีร์ร้องโวยวายเบาๆ พยายามหลบปลายจมูกของอีกฝ่าย ก่อนจะจบลงด้วยจูบหวานๆ อีกหลายครั้ง
กันตธีร์ชอบความสัมพันธ์ของตัวเองกับโชติภัทรมาก แต่ก็อยากให้ทุกอย่างค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ...ซึ่งอีกฝ่ายก็คงคิดเหมือนกัน
ชายหนุ่มซุกตัวในอ้อมกอดอบอุ่นแล้วซึบซับความรู้สึกของกันและกันกับคำรักที่ไร้เสียง
โชติภัทรรักกันตธีร์...กันตธีร์รักโชติภัทร
::talk::
//กราบไหว้รอบทิศ
กลับมาแล้วค่าาาาา กับตอนพิเศษที่สัญญาไว้นานเมิ่กกกก 55555555555 //โดนตรบ
ก่อนอื่นจะแจ้งข่าวนิดนึงว่า
นิยายเรื่องนี้ได้เซ็นสัญญาตีพิมพ์กับสนพ.maled publishingแล้วนะคะ แต่ตอนนี้ยังอยู่ในขั้นตอน คาดว่าจะได้เปิดจองในเดือนกพ.นี้แล้วล่ะค่ะ
สำหรับตอนพิเศษ เราตั้งใจจะมีทั้งหมด5เรื่อง เลยจะขอลงในบอร์ดไว้2เรื่อง ส่วนอีก3เรื่องขออนุญาตเก็บไว้ลงในรวมเล่มนะคะ
เรื่อง silent sweet นี่คืออยากให้มีโมเมนต์หวานๆ จิกหมอนของคู่นี้บ้าง
555 เขียนไปแล้วก็รู้สึกอิจฉาพี่ช่างกล้องมาก //พี่เอารูปมาขายหนูค่ะ! ขายมาาาาาา!!!
สำหรับตอนพิเศษเรื่องถัดไป...เราอาจจะมาลงในช่วงที่เปิดจองแล้วน่ะค่ะ
ตอนนี้ใครว่างๆ ก็ตามไปอ่านเรื่องของเจก่อนได้นะคะ แหะๆ //โดนโบก >>>
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44595.0ขอบคุณที่ติดตามนะคะ กอดดดดดด
[
ป.ล. สำหรับช่องทางการติดต่อนะคะ สามารถมาติดตามข่าวสาร พูดคุย ติดต่อ ทวงนิยาย จิกทึ้งกันได้ที่ >>>
https://www.facebook.com/pages/Velvetronica/842351032488041 นะคะ มาคุยกันเยอะๆน้า เราเหงา 55555555
::comment::
BeeRY - จริงค่ะ 555 แต่ มันก็คงจะมีขึ้นๆลงๆบ้างตามชีวิตปกติแหละค่ะ
Zelsy - เอาตอนพิเศษหวานๆมาเสิร์ฟค่าาา
(หวานไหมอ่ะ แงงง) ภาคต่อคงไม่มี แต่ตอนพิเศษจะมาอีกนะคะ
kokoro - ลุ้นอนาคตในตอนพิเศษนี่แหละค่ะ 5555 ส่วนเรื่องของเจจริงๆเป็นไทม์ไลน์ที่เหลื่อมกับโชธีร์น่ะค่ะ
malula - ขอบคุณค่าาาา หวังว่าจะชอบตอนพิเศษนะคะะ
RinNam - ขอบคุณนะคะ คนอ่านคอมเมนท์แบบนี้ก็ได้บุญนะคะ คนเขียนมีความสุขมากกกกกที่ได้อ่านคอมเมนท์ค่ะ //เขินอายใส่
ตีสี่ - ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบนิยายเรื่อยๆเรื่องนี้นะคะ
lizzii - ขอบคุณค่ะ เราก็แอบกลัวว่ามันน่าจะเบื่อเหมือนกัน ดีใจมากที่ชอบนะคะ
Ice_Iris - ขอบคุณค่ะะะ เราก็ตั้งใจให้มันดูเรียบๆ กลัวจะน่าเบื่อเหมือนกัน ขอบคุณจริงๆนะคะ
quiicheh. - ขอบคุณค่าาา
เอาตอนพิเศษมาเสิร์ฟแล้วนะคะะะะ
Inwoสูs - ขอบคุณค่ะ สดใสบ้างหม่นบ้างตามสภาพ แต่เรายืนยันนะคะว่าพวกเขารักกันดี
kaireaw - เอาตอนพิเศษมาแก้คิดถึงนะคะ ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ
wan_sugi - เราก็ชอบอ่านนิยายรวดเดียวเหมือนกันค่ะ
ดีใจมากที่ชอบนะคะ
zeroj - ขอบคุณค่าาา ดีใจมากๆที่ชอบนะคะะะ
mukmaoY - เป็นความตั้งใจของเราเลยค่ะ ฟีลเย็นๆ
Bear Company - ขอบคุณเช่นกันค่ะ
Linyu_ta - เอาตอนพิเศษมาให้แก้คิดถึงค่ะ
เนื้อเรื่องของตอนพิเศษก็จะนำเสนอชีวิตของหนุ่มๆหลังจากนี้ไปเรื่อยๆแหละค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ อ่านคอมเมนท์แล้วรู้สึกมีพลังมาก ขอบคุณนะคะ
litlittledragon - เรื่องของซอลคงเป็นคิวถัดๆไปน่ะค่ะ ซึ่งซอลไม่ได้คู่กับเจค่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย 555
samsung009 -
dukdikdukdik - ขอบคุณค่า ดีใจที่ชอบเรื่องนี้นะคะะะ
KARMI -
FortuneTeller - ขอบคุณค่ะ พูดงี้เขินเลย
555 ดีใจมากๆๆๆที่ชอบนะคะ
mmilds - ขอบคุณค่ะะะะะ ดีใจจังงงง
ขอบคุณที่ชอบนะคะ เอาตอนพิเศษมาหย่อนให้
ก็จะเป็นเรื่องราวของคู่นี้ในตอนที่โตขึ้นเรื่อยๆน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้สำหรับการเรียนนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจเหมือนกันค่า
คุณอัง - ขอบคุณเหมือนกันค่ะ ดีใจที่ชอบนิยายของเรานะคะะะ
รู้สึกพิมพ์คำว่าขอบคุณเต็มไปหมด
...แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆ ค่ะ
คอมเมนท์ของทุกคนมีพลังให้เรามากจริงๆ รักคนอ่านนะคะะะะ