ตอนที่ 24 สด ๆ ร้อน ๆ จากเตา กร๊ากกก วันนี้เป็นอีกวันที่ผมต้องขับรถมาแวะรับคุณชายเมลล์ ด้วยเหตุผลบ้าๆ บอๆ ของมัน ถึงผมจะบอกว่าให้มันขับรถมาทำงานเอง แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมคงเหงาหูอยู่เหมือนกัน เพราะได้เสียงแง๊วๆ ที่ได้ยินทุกวัน ฟังไป.....จากที่เคยรำคาญ...ตอนนี้ผมว่ามันก็เพลินดี ไอ้เมลล์มันเดินมาด้วยท่าทางร่าเริงตามแบบฉบับของมัน วิ่งขึ้นรถมาได้ก็ยิ้มแฉ่ง
"หวัดดีพี่"
"เออ หวัดดี"
"พี่รู้ป่าวผมจะบอกอะไรพี่" -*-
"กูจะรู้ไม๊ไอ้เด็กเวร กรูไม่ใช่นอสตราดามุส"
"เอ๊า...พี่ม่ะรู้เรื่องหรอ" -*- ตอนแรกผมว่าผมจะไม่รำคาญมันแล้วนะครับ แต่ตอนนี้เริ่มรำคาญตงิดๆ แระ
"นี่มึงกวนตีนกูใช่ม่ะไอ้เมลล์"
"แหมพี่....เมลล์ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง ชริๆ ....เออๆๆ พี่มาร์ช ไปกินเหล้ากัน"
"นึกยังไงชวนชั้นไปกินเหล้า?" อันนี้สงสัยจริงๆ ครับ ร้อยวันพันปีมันไม่เคยชวน
"เก๊าะ....พรุ่งนี้เพื่อนๆ เมลล์มันนัดกินเหล้ากัน เมลล์ก็เลยชวนพี่ไปด้วย" -*-
"เมิงก็ไปกับเพื่อนเมิงสิ มาชวนกรูทำไม?" นี่มันยังไม่ได้กินก็เมาชีวิตแล้วรึเปล่า?
"ม่ายยยย ก้อยากให้พี่ไปด้วยงายยย ไม่งั้นจะชวนเรอะ"
"แล้วเรื่องอะไรกูต้องไปกะมึงล่ะ"
"โหยยย พี่มาร์ช...เมลล์อ่ะเป็นเด็กรู้คุณคนนะเพ่ ไหนๆ ก้อาศัยรถเค้าทุกวัน....เราก็ต้องตอบแทนกันบ้างอะไรบ้าง เข้าใจป่าววว" อ่อ
"นี่มึงก็มีสำนึกเนอะไอ้เมลล์"
"พี่ชมหรือด่าผมครับพี่"
"5555+"
"ตกลงพี่มาร์ชไปป่าว"
"ไม่อ่ะ วันหลังแล้วกัน...แกไปกับเพื่อนนี่หว่า ชั้นจะไปทำไม"
"โห่พี่มาร์ช ไปเหอะ นะนะ พวกมันจะได้ไม่มอมเหล้าเมลล์ พี่จะได้ดูแลเมลล์ด้วย"-*-
"ตกลงนี่มึงจะตอบแทนกรู หรือจะเป็นภาระกู?"
"น่าๆๆๆ นะ พี่มาร์ชน้าาาา เนี่ยๆ ถ้าพี่ไปนะ เมลล์เปิดแบล็คให้เลยเอ้า!"
"ไม่อ่ะ"
"บลู"
"...ไม่"
"กรีน เลยอ่ะ"
"..เอ่อ...ไม่อ่ะ"
"ม้ากระทืบโรง!"
"จัดไปน้องกี่โมง...สาดดดด"
"กร๊ากกกกกก...อ่ะ ตัวเลือกสุดท้าย นี่เมลล์ลงทุนสุดชีวิตเลยนะพี่ โกลด์เลเบิล!"
"...นี่แกอยากให้ชั้นไปขนาดนั้นเลยหรอวะ"
"ช่ายยย นะนะ พี่มาร์ชไปกะเมลล์หน่อยน้าๆๆๆๆ" ระหว่างที่มันพูดมันก็เขย่าแขนผมไปด้วย แถมทำหน้าอ้อนๆ ใส่ นี่ถ้ามันเอาหัวมาถูด้วย ผมคงนึกว่าผมกำลังเลี้ยงหมาอยู่แน่ๆ
"เออๆๆ เลิกทำได้แล้ว เดี๋ยวชั้นไปด้วยก็ได้"
"เยสสสส...เดี๋ยวเมลล์ไปซื้อโกลด์มาเปิดให้เลย"
"เออๆ ไม่ต้องเวอร์หรอก อะไรก็ได้ กินแล้วเมาเหมือนกัน"
"ค้าบบบ" พอสมใจมันมันก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตลอดทางจนถึงบริษัท...ไอ้เด็กน้อยเอ๊ยย
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมกับไอ้เมลล์ก้เดินเข้าบริษัทไปพร้อมๆ กัน แล้วแยกกันไปที่โต๊ะของตัวเอง...ผมเปิดดูงาน ดูโน่นดูนี่ไปเรื่อย ก่อนจะเช็คเมลล์ และสะดุดกับ Fwd Mail ฉบับหนึ่ง
"เสียใจ...ดีกว่าเสียดาย...(จริงหรือ)..?.."
ผมเปิดเข้าไปอ่านเนื้อหาด้านในด้วยความสนใจ....
เสียใจดีกว่าเสียดาย..(จริงหรือ)..?...
มีหลายคนที่ไม่กล้าที่จะรัก
ไม่ว่าจะด้วยเหตุตุผลใด ๆ
เคยผิดหวังมามากมายกับความรัก
หรือแม้แต่เห็นอาการเสียใจของคนอกหักข้าง ๆ กาย
แต่ถ้าหากว่า ได้ลองหยุดคิดสักนิด
หากไม่กล้าที่จะรักแล้ว . . .ไหนเลย "ความรักแท้" ที่เฝ้าถามจะเกิดขึ้นมาได้
ถ้าเราลองใช้หัวใจ ความรัก และความจริงใจที่มีเพื่อเป็นกุญแจไขเข้าไปในหัวใจของใครอีกคน
คงไม่ยากนักที่จะเปิดมันได้ . . .
เพราะถ้าเผื่อว่ามันไม่ใช่ ตัวจริง( ของกุญแจที่ไขได้ ) ต่อให้ไขสักเท่าไรก็ยังคงเข้าไปไม่ได้อยู่ดี
จะยื้อยุด ฉุดเอาไว้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
มีแต่คำว่า " เสียใจ" กับน้ำตาเท่านั้นที่ได้กลับคืนมา
อาจจะดูว่า โหดร้ายเกินไป
กับความเสียใจที่ได้รับมา
แต่ . . . ก็ยังดีกว่าที่คุณจะโยนกุญแจทิ้งไป . . . ไม่ใช่หรือ
เพราะนั่น หมายถึงคุณไม่ได้มีโอกาสที่จะรู้เลยว่ามันจะไขเข้าไปได้ไหม
ไม่แน่นะ . . . เพราะคนส่วนใหญ่มักมองไม่เห็นค่าของดีที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวเสมอ
อาจจะใกล้จนเกินไป . . . เลยทำให้เรามองผ่านมันไปเสมอ
อย่าลังเลอีกเลย
เพราะหากเราได้พบกับคำตอบที่หัวใจตามหามาเนิ่นนาน
แต่ . . . สิ่งๆ นั่นกลับหลุดลอยไป จนเกินที่จะไขว้ค้ากลับมาวางไว้ที่เดิม
ที่ ๆ เราคิดว่ามันจะทำให้เราเสียใจไหม . . .
แต่ที่หนักยิ่งกว่านั้นคือ เราจะต้องมานั่งเสียดายที่ไม่ได้ทำ
ฟ้ามักจะสร้าง ของ 2 สิ่งมาคู่กันเสมอ
แต่ . . . ฟ้าสร้าง หัวใจมาเพียงข้างเดียว
เพื่อให้เราได้ตามหา . . . หากเราได้เจอมันแล้วอีกใจ
อย่าลืม . . . ที่จะเอามือและหัวใจที่มีไปกอดไว้
เมื่อนั้นหัวใจที่หายไปก็จะคู่กัน
เราอาจเสียใจแทบจะบ้าตายในช่วงชีวิตหนึ่ง
กับความรักที่มันไม่เป็นอย่างที่วาดไว้
แต่เราจะเสียดายทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ถ้าเราไม่ได้ทำสิ่งที่ควรจะทำมัน
แล้วมาค้นเจอภายหลังว่าคือคำตอบของหัวใจ
...ผมนิ่งกับเมลล์ที่ได้มา....เพราะมันส่งตรงมาเพื่อผม....คนเดียว....แปลว่าคนส่งต้องตั้งใจ ส่งให้ผม ผมตัดสินใจ โทรกลับไป
"มุชิ มุชิ๊" -*- เสียงรับโทรศัพท์เริงร่าเกินไปรึเปล่าเพื่อนกรู?
"ชิ๊ เชี่ยไรของมึง"
"โหอิมาร์ช พูดไม่เพราะกับผู้หญิง ทรามสาดดด"
"อ้าวนี่มึงเป็นผู้หญิงหรอ? กูเพิ่งรู้"
"สาดดดดดด เลวววว" 555+
"เออๆๆ เมิง....มึงส่งไรมาให้กรูเนี่ย"
"ส่งไร"
"เมลล์อ่ะ"
"อะไรวะ....อ๋ออออออ"
"โห อิปลาทองงงงง มึงเพิ่งนึกได้?"
"555+ ถึงความจำกรูจะสั้น แต่รักกรูยาวนะเว้ยยยยยย "
"อย่ามานอกเรื่องมึง...ตอบกรูก่อน"
"แหมมม นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ยยย ...ก็ไม่มีอะไร แค่อยากลองให้อ่าน....กับลองให้เปิดใจ"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่า กูไม่เปิดใจ"
"......."
"...ชะนี..."
"เออๆ กูรู้แล้วกัน ไม่ต้องทำเสียงดุใส่ สาดดด"
"แล้วทำไมมึงต้องให้กรูเปิดใจ"
"แล้วมึงไม่เหงาหรอ?....มึงก็อยากจะมีรัก....แล้วทำไมยังกัวอ่ะ"
"กู......." ผมตอบมันไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าผม กำลังรู้สึกยังไง....อยาก...แต่ก็กลัว....อย่างงั้นหรอ?
"มาร์ช...ก็อย่างที่เขาเขียนกันในเมลล์นั่นแหละ....เสียใจเพราะรัก...ก็ดีกว่ามึงไม่กล้าแม้แต่จะลองรักนะ"
".........."
"มาร์ช...กุไม่รู้ว่ามึงกลัวอะไร...แต่เชื่อกรูเถอะ มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น"
"กูยังไม่รู้เลยมึง...ว่าจริงๆ แล้ว รักเนี่ยมันคืออะไร ...อย่างไหนที่เรียกว่ารัก...แล้วรักกันแล้วต้องทำยังไง..กูรู้แค่ ชอบ...ไม่ชอบ...คุยได้...ไม่ได้ แค่นั้น แล้วมึงจะให้กูทำยังไง"
"มาร์ช....มึงอย่าพยายามหาว่าความรู้สึกที่เรียกว่ารักน่ะ มันเป็นยังไง...มึงแค่ปล่อยตัวเองไปตามอารมณ์ในเวลานั้นก็พอ...แล้ววันหนึ่งที่มึงเจอกับมัน มึงจะรู้เอง ว่ามึงรัก...รึเปล่า?"
"แล้วกูจะได้เจอไม๊วะ มึงว่า" ผม..จะมีโอกาสที่จะได้รู้จักมันบ้างไหม....บางทีอาจจะไม่มี...ตลอดชีวิต
"มาร์ช...มันอาจจะอยู่ใกล้ตัวมึงจนมึงนึกไม่ถึงก้ได้...มึงมองไกลไปรึเปล่า...เคยฟังเพลงเธอมีจริงของป้างม่ะ ลองไปฟังดูดิ มึงอาจจะเข้าใจก็ได้"
"อืมมม"
ผมคุยกับมันสักพักก็วาง...เธอมีจริง... ผมนั่งฟังเพลงนี้ซ้ำๆ ....ผมมองฟ้ามากเกินไปหรอ....แล้วคนที่ยืนอยู่บนดินของผมล่ะ....อยู่ที่ไหน?...ทำไมผมก็ยังมองหาไม่เจอ?.....
TBC....
http://media.imeem.com/m/CnMGd3tmpo
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
