ตอนที่ 25 ฉลองเบญจเพศ อิอิอิ
แล้วผมก็หลวมตัวมากับไอ้เมลล์จนได้ อย่าถามเลยครับว่าเพราะอะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันโทรมาจิกผมทุก 5 นาทีให้ไปให้ได้ จนผมต้องแต่งตัวออกมาจนได้ อีกอย่าง...ถ้าไปเจออะไรที่ไม่ใช่เดิมๆ บางทีผมอาจจะคิดอะไรได้มากขึ้นก็ได้
ไอ้เมลล์ก็ยังคงเป็นเด็กน้อย เหมือนเคย...หน้าตาดีอกดีใจที่มองมา มันทำให้ผมยิ้มได้...และดีใจอยู่ลึกๆ ที่ตัดสินใจมากับมัน....อย่างน้อยการมีตัวตนของผมมันก็ยังทำให้ใครบางคนมี ความสุข...
ทันทีที่มาถึงร้าน ไอ้เมลล์ก็กลายเป้นอีกแบบที่ผมไม่เคยเห็น ท่าทีที่เหมือนเด็กที่คอยอ้อนผมหายไป...การทักทาย และการพูดจาดูเป็นผู้ใหญ่...ถึงแม้ใครจะทักมัน แต่สายตามันก็ยังคงส่งมามองผมตลอดเวลา จนได้ช่องมันก็ดึงผมเข้าไป
" เฮ้ยย...พวกมึง นี่พี่มาร์ช...พี่มาร์ช นู่นไอ้เเอกเพื่อนรักผม...นี่ไอ้น้ำ...ไอ้โม่..ไอ้เฟิง...ไอ้เฉิน...ไอ้ตับ ...ไอ้...ไอ้...ไอ้ ฯลฯ" สารพัดไอ้จนผมจำไม่หมด แนะนำเสร็จมันก็ลากผมไปนั่งข้างๆ คนที่ผมจำได้ว่าชื่อเอก ที่มันบอกว่าเป็นเพื่อนรักมัน...ผมยิ้มให้ เจ้าเอกก็ยิ้มกลับ...สายตามองผมแปลก ๆ...แบบที่ผมก็ไม่เข้าใจ....เหมือนอิจฉา...พิจารณาหรืออะไร ที่แม้มันจะไม่ได้ดูคุกคาม แต่ก็ทำให้อึดอัด..แต่ดูเหมือนไอ้คนพาผมมานั่งมันจะไม่สนใจอะไร มาถึงมันก็เอาถุงกระดาษขึ้นมา ผมสงสัยอยู่เหมือนกันว่าคืออะไร เห็นถือมาตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว
"อ่ะพวกมึง...เป็นบุญปากพวกมึงนะ ถ้าพี่กรูไม่อยากกินอย่าหวังว่าพวกมึงจะได้กิน สาดดด" ครับ มันทำตามสัญญาจริงๆ โกลด์เลเบิลสี่ขวด วางไว้ตรงหน้า เสียงโห่ฮา ดังขึ้น
"โหยยย ไอ้คุณชาย นี่มึงเล่นแบบนี้เลยหรอ"
"แน่นอนว่ะ กินเหล้าถูกเดี๋ยวบาดคอพี่กรู...พี่กรูไฮโซ ปกติกินแต่ยาดอง กร๊ากกก" -*- นี่มึงเอากรูมากัดรึเปล่าไอ้เมลล์ไอ้เด็กเวร
"ไอ้เมลล์ นี่มึงพากูมากัดเล่นใช่ไหมมึง เอากระดูกไปแทะเล่นก่อนไม๊มึง ปากว่างก็"
"กร๊ากกกก ไอ้เชี่ยเมลล์ โดนนนนนนน"ดูเหมือนเพื่อนมันจะสะใจครับ ท่าท่างมันคงกัดชาวบ้านเค้าไว้เยอะ
"เพ่มาร์ช เล่นงี้เลยหรอ โหยยย...ไม่สวนก็ด่ะ โซดาน้ำใช่ป่ะ กินเข้าไปเลยพี่...เดี๋ยววกมากัดผมอีก" มันยื่นแก้วเหล้าให้ผม แบบหน้ามุ่ยๆ ผมแปลกใจกับบรรยากาศที่ดูเงียบผิดปกติ...สายตาหันมามองดูผมกัยบไอ้เมลล์
"มีอะไรหรอครับ" -*- กรูไปดูดตีนอะไรพวกมันรึเปล่า ทำไมมองกรูแบบนั้นวะ กรูก้เล่นแบบนี้กับมันบ่อยนี่หว่า คนชื่อเอกที่อยู่ใกล้ก็อธิบาย
" ป่าวพี่...ปกติไอ้เมลล์มันกวนตีนจะตาย ไม่เคยยอมอ่ะพี่ นี่มันยอมพี่ พวกผมก็เลยงง ใช่ป่ะ" เจ้าเอกหันไปถามความเห็นคนอื่น แต่ละคนพยักหน้ากันหงึกหงัก แสดงว่าร้ายจริงไอ้นี่ ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้เมลล์รีบพูดเลย
"มึงยังไม่เจอของจริงเว่ย...ถ้าองค์ลงพี่กูเมื่อไหร่ มึงจะรู้ แม่งแรงก่ากูอีก"
"กูก็แรงกะมึงคนเดียวนี่แหละไอ้เมลล์...ได้ข่าวมึงนี่แหละตัวเริ่ม"
"โหยยย ผมตัวเริ่ม พี่ก็ตัวพ่อแหละ...สุดๆอ่ะ"
" กุเป็นตัวพ่อ มึงก็ตัวแม่ล่ะวะไอ้เมลล์...ทำยังกะมึงไม่กวน" -*-เอ่อ...ทำไมเงียบผิดปกติ ผมกับไอ้เมลล์หันไปมองเพื่อนๆ มัน -*- ไอ้มาร์ชลืมตัวครับ! นึกว่าอยู่ที่ทำงาน เถียงกันซะเพื่อนๆมันหลังจากหายตะลึงมั้งครับ คราวนี้แม่งหัวเราะกันแบบไม่มีเกรงใจเลยครับ จนเพื่อนมันคนหนึ่งหันมาบอกผม
"ผมรู้และพี่ทำไมมันกล้าพาพี่มา...พวกผมยอมครับพี่!ขอฝากตัวเป็นศิษย์เลย ครับ คนที่เถียงไอ้เมลล์ได้สูสีขนาดนี้ ผมนับถือจริงๆ พี่" มันทำท่าซูฮก ใส่ผม ผมเลยหันไป
"พี่ไม่ใช่ฮก ลก ซิ่ว นะน้อง ถ้าจะบูชา เอาค่ายกครูมาด้วย"
"กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงหัวเราะดังมาอีกระลอกใหญ่
เหล้านี่เชื่อมสามัคคีดีครับ สักพัก ผมก็เหมือนสนิทกับพวกมันมาเป็นสิบปี...คุยนู่นคุยนี่กัน...พวกเพื่อนๆ ไอ้เมลล์รวมตัวกันเผาไอ้เด็กเวรให้ผมฟัง..วีรกรรมแต่ละอย่างของมันนี่ผมฟัง แล้วก็ขำๆ ครับ เลยทำให้ผมได้รู้ว่ากลุ่มเพื่อนนี้สนิทกันมากแค่ไหน ผมหันไปมองไอ้คนโดนเผา ก็เห็นมันยิ้มหน้าแดง ตาเยิ้มแล้วครับ ไอ้นี่คออ่อนจริงๆ -*- สักพัก ผมเห็นน้องคนหนึ่งหน้าใสๆ น่ารักดี จำได้ว่าชื่อโม่ หันมายิ้มให้บ่อย ผมงี้ใจเต้น...อย่าทำให้หวั่นไหวน้อง...พี่ยิ่งชอบๆ อยู่ขาวๆ งี้ จะบอกใครก็ไม่สนิท เลยส่ง SMS ไปไอ้เพื่อนเลิฟ
'สาดดด เด็กเชี่ยไร น่ารักสัด กรูหวั่นไหว' แล้วไอ้เพื่อนผมมันก็ตอบกลับมา
'บอกกรูเพื่อ?'
'สัด น่ารักจริงๆนะเมิง กรุขอนอกใจเพื่อนมึงวันนึงละกัน'
'สาดดด แค่นี้กรูก็ว้อนทูไปจะตายห่าแระ จะบอกกรูอีกเพื่อออ'
'กร๊ากกก'
ผมชวนแล้วมันไม่มาเองอันนี้ช่วยไม่ได้ครับ 5555+
สักพักผมก็เจอเรื่องเซอไพรส์สุดๆ ครับ เมื่อน้องคนที่ผมนั่งเล็งแล้วเล็งอีกนั้น ลุกขึ้นบอกว่าจะออกไปรับแฟน แฟนมา...ผมละเศร้า! พอแฟนเพื่อนมันเข้ามาเท่านั้นแหละครับ เสียงผมกับไอ้เมลล์ดังก่อนเลยครับ
"ไอ้กอล์ฟ/พี่กอล์ฟ"
"เฮ้ยย ไอ้เมลล์...ไอ้มาร์ช" น้องเขาทำหน้างงๆ ครับ
"อ้าวนี่รู้จักกันหรอครับ" ผมยังไม่ทันได้ตอบไอ้เมลล์ก็บอกครับ
"รู้จักดิไอ้โม่ พี่กอลฺฟเนี่ยเป็นพี่เทคกรูที่ทำงาน....น่านผมว่าแล้วว่าพี่ถามผมไปทำไมเรื่องนั้น...พี่กะจะฟันเพื่อนผมหรอ"
" ไอ้ห่าเมลล์!!" ไอ้กอล์ฟรีบวิ่งมาปิดปากไอ้เด็กช้างผมทันที น้องที่ผมรู้แล้วว่าชื่อโม่หน้าแดง ไอ้เมลล์ดิ้นขลุกขลักอยู่ในแขนไอ้กอล์ฟ พอหลุดออกมาได้ ก็โวยวาย
"อายทำไมพี่กอล์ฟ...ทำยังกะไม่คิดจะทำ...ขนาดไอ้เฉิน มันยังอยากฟันไอ้น้ำเลย"
" ไอ้สัดเมลล์..ผีเจาะปากมึงมาพูดรึไง กรูไม่ได้จะฟันไอ้น้ำ กรูจะฟันน้องสาวไอ้น้ำ สาดดด เอ๊ย!!" ไอ้คนชื่อเฉินรีบอุดปากตัวเอง....โดยไอ้คนมีน้องสาวยืนมองหน้า
"กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก กรูว่าแล้ว" ผมเข้าใจละว่าทำไมใครๆ ถึงได้สะใจเวลาไอ้เมลล์โดนด่า!!
ไอ้กอล์ฟยืนมองหน้าผม ผมเลยเดินไปคล้องคอมัน
"ขอพี่คุยกับเพื่อนแปบนะ..เดี๋ยวมา" ผมลากมันไปหลังร้านทันที
พอมาถึงที่เงียบๆ พอที่จะคุยกันได้ผมก็เปิดฉาก
"มีไรจะบอกกรูม่ะไอ้กอล์ฟ"
"มึงอยากรู้เรื่องไรล่ะ"
"มึงอยากเล่าอะไรก็เล่ามาเหอะ กรูแม่งงงไปหมดแล้ว ตอนแรกมึงชอบไอ้เมลล์มันไม่ใช่รึไง?"
"เรื่องมันยาว"
"มึงก็เล่าสั้นๆ สัด"
"กรูอกหักจากไอ้เมลล์ แล้วกรูไปเจอโม่เข้า...แล้วเราก็เลยคบกันจบ!" -*-
"สั้นไปป่าววะ"
"เออ มึงรู้แค่นี้แหละพอแล้ว"
"แล้วมึงไม่รู้หรอว่ามันอยู่กลุ่มเดียวกัน"
"กรูจะรู้ไม๊สาดด มึงจะให้กรุถามเค้ารึไง...โม่ค้าบ โม่มีเพื่อนชื่อเมลล์รึเปล่าา มันหักอกพี่ ยังงี้หรอ"
"เออ..กูผิดเองช่างมันเหอะ....ว่าแต่ มึงเป็นเกย์หรอ" ไอ้กอล์ฟนิ่งไป
"ไม่รู้สิ ถ้าการที่คนที่กรูรักเป็นผู้ชายนั่นแปลว่ากรูเป็นเกย์ กรูก็คงใช่"
"เออๆๆ เข้าไปข้างในเหอะว่ะ "
"มึงเอากรูมาถามแค่เนี๊ยะอ่ะนะ" -*- แล้วเมิงจะให้กรูถามไรเยอะแยะ ก็กรูอยากรู้แค่นี้สาดด
"แล้วมึงจะให้กรูถามไรอีก"
"มึงไม่ต้องถาม กรูถามมังดีกว่า....มึงเป็นเกย์รึเปล่า?" สีหน้ามันจริงจัง...ผมเป็นเกย์รึเปล่าหรอ ผมยิ้มให้มัน
"กูตอบไม่ได้ เพราะกูยังไม่รู้ว่าคนที่กรูรักเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"สัด! กวนตีน"
"ไปข้างในกันเหอะ"
" เออๆ " ผมสองคนเดินเข้าไปด้านใน ทั้งโต๊ะหันมามอง ผมเห็นไอ้เมลล์ยืนหน้าแดง อยู่ คงเมามากแล้ว ผมเลยเดินไปดูมัน ไหนๆ มันก็เอาโกลด์มาล่อให้ผมมาดูแลมันแล้ว ก็ทำหน้าที่หน่อยแล้กัน
"เมาแล้วหรอเมลล์"
"ยังพี่...มันร้อน"
"โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เมลล์ร้อนเว้ยยยย ไอ้เมลล์ร้อนนนนนนนนนน" เสียงเพื่อนมันโห่กันใหญ่ครับ ...ไอ้พวกนี้มันเล่นอะไรกัน?
"พวกเชี่ย แดกไปเลยจะแดกไม๊เหล้า หรือจะแดกตีน สาดดด" ไอ้เด็กเวรมันด่าเพื่อนมัน ก่อนจะหันมาหาผม
"พี่เมารึยังอ่ะ"
"เมาห่าไร ไม่กี่แก้วเอง...ว่าแต่แกเหอะไหวรึเปล่า"
"ไหวพี่...มันร้อนเฉยๆ"
"เออๆ ไม่ไหวบอกแล้วกันจะพาไปส่งบ้าน"
"ครับ"
หลังจากนั้นผมก็เห็นไอ้เมลล์มันโช้คเอาโช้คเอา ส่วนไอ้กอลืฟกับน้องที่ชื่อโม่นั่นก็หวานไม่ได้เกรงใจใครเล๊ยยยย อยู่จนร้านปิด เอาแล้วครับ ไอ้เมลล์ เมาเหมือนหมาเลยครับ ผมกับเพื่อนมันที่ชื่อเอกหิ้วปีกมันออกมาจากร้าน ออกมายืนรอแท็กซี่ โดยที่คนอื่นๆ ก็ค่อยทยอยกลับกันไป เรียกแท็กซี่ได้ไอ้เอกก็ยัดไอ้เมลล์เข้าไปด้านใน แล้วบอกผม
" ผมฝากเมลล์ด้วยนะครับพี่...ฝากพี่ดูแลมันที" คำพูดแปลกๆ ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ต้องรีบขึ้นรถเมื่อเห็นว่าเขามาจอดรอนานแล้ว ไอ้เอกรีบเดินแยกออกไปที่แท็กซี่อีกคัน
"ไปไหนครับ" คนขับหันมาถามผม...ผมก็เครียดสิครับ ลืมไปว่าไม่รู้จักบ้านไอ้เมลล์จะหันไปถามไอ้กอลืฟ ไอ้นั่นก็ชขึค้นรถเร็วเกิ๊น หายไปไหนแล้วไม่รู้ เวลาส่งก็ส่งมันแค่หน้าปากซอย ตอนนี้มันก็เมาเหมือนหมาเชียว ถามอะไรก็คงไม่รู้เรื่องผมเลยตัดสินใจ
"ไปที่ XXX ครับ!" เอามันไปบ้านผมแล้วกัน
หลังจากพามันลงรถมาได้อย่าทุลักทุเล เพราะไอ้นี่มันคอพับคออ่น แทบไม่มีสติแล้ว ยังดีที่ตัวมันเล็ก แถมผอม ผมเลยพามันเข้าบ้านได้ไม่ยากเท่าไหร่ มึงจะกินทำไมเยอะแยะว้าา กรูไม่น่าไปเล๊ยยย มันเลยกลายเป็นภาระกรูเนี่ย สาดดด ผมทิ้งมันไว้ที่โซฟา ก่อนจะเดินไปหาผ้าชุบน้ามา เดี๋ยวมันก็ต้องอ๊วก เช็ดหน้าให้มันสร่างๆ ก่อนแล้วกัน ได้ของที่ต้องการผมก็เอาผ้าไปเช็ดๆ หน้ามัน ไอ้เด็กเวร มันลืมตามามองผม เอามือมาจับมือผม
"พี่มาร์ชชช"
" เออ กรูเอง...แม่งเมาเหมือนหมาเลยนะมึง" มันตาลอยๆ มองผมด้วยสายตาที่ผม...ถอนสายตาจากมันไม่ได้ ดวงตาโตหรี่ปรือ มือจับมือผมไปกอดไว้
"พี่มาร์ช....เมื่อไหร่พี่จะรู้สักที....ว่าผม.....รักพี่...ผมรักจนจะ เก็บไว้ไม่ไหวแล้วอ่ะ...เมื่อไหร่ผมจะบอกพี่ได้สักที...ผมรักพี่นะพี่ มาร์ช...."
TBC....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
