แงงงงงงงง เอะใจตั้งแต่คุณลุงแต่งตัวดีแล้วค่ะ เพราะเอาจริงๆวัยอย่างคุณภูเมศก็ไม่ได้เป็นคุณลุงขนาดนั้นนะ
มีแต่พวกเราๆ(?)นี่แหละที่แซวกันอยู่ฝ่ายเดียว
ส่วนสำหรับประโยคที่ทำเอาช็อคที่สุดในตอนนี้นั้น แน่นอนว่าต้องเป็น อัพอีกทีปลายเดือนหน้า ค่ะ 55555555555
นี่เหมือนได้ยินเสียงเอคโค่ในหัวเลย ปลายเดือนหน้า หน้า หน้า~~~ O<--<
เมื่อวานนั่งเม้าท์นิยายกับเพื่อน อวยให้นางอ่านใหญ่ นางบอก "ฉันจะรอจบก่อนแล้วค่อยอ่าน" ในใจนี่คิดทันที "เออ ฉลาดมาก" TTTT
สำหรับตอนนี้นี่สงสารธัญญ์เลยค่ะ ดูเป็นตัวละครที่จับต้องได้ขึ้นมาอย่างที่ว่าจริงๆ
แต่ไม่รู้ทำไม ถึงจะน่าอึดอัดใจแต่เราก็ชอบตอนที่ธัญญ์อยู่กับคุณธเนศขึ้นมาเหมือนกันนะคะ มันทันกันไปหมดทุกอย่างจริงๆ
อยากรู้ว่าลึกๆแล้วคุณธเนศรู้สึกยังไง มองธัญญ์เป็นแบบไหนเหมือนกันนะคะ
ส่วนตาลุง คุณภูเมศก็น่ารักสุดๆเลยตอนนี้ เอาไปสิบดาวค่ะ! อ่านไปก็ใจตุ๊มๆต่อมๆ ตอนแรกนึกว่าจะเข้าใจผิดตอนที่ใกล้ชิดกับคุณธเนศ
ซักพักก็กลัวมาเจอตอนนั่งกินข้าวกับภาคี สุดท้ายแจ็กพ็อตแตกค่ะ ตอนกระทืบดอกไม้เลย แต่ก็ยังน่ารักแบบสิบดาวจริงๆนะคะ
ยังเดินเข้ามาหา มาขอโทษ คือแบบบบบบบ ดีงาม T ________ T ไม่ให้รักยังไงไหวเนอะคนแบบนี้
ถ้าได้มาเป็นของตัวเองแล้วอย่าปล่อยให้หายไปง่ายๆนะธัญญ์ ไม่งั้นมีหวังได้เห็นคุณพ่อร้องห่มร้องไห้อย่างที่อยากเห็น(?)แน่ๆเลย
ปล. ตอนธัญญ์ร้องไห้น่าสงสารมากค่ะ
ปล2. น้องภูมิน่ารักเหมือนเดิม /พี่ตังด้วยค่ะ /โชตะคือความดีงาม ; w ;
สู้ๆกับการสอบนะคะ! เป็นกำลังใจให้ค่ะทั้งเรื่องการเรียนและนิยายเลยค่ะ