หัวข้อ: บ้านพักอลเวง

[gotoho]

3 ปีต่อมา..................







ไม่ช่าว่าเจ้าของเรื่องมาต่อหรอกนะ แต่เป็น 3 ปีต่อมา ผมถึงพึ่งได้อ่าน
เืนื่องจากพึ่งเข้ามาเป็นสมาชิกครับ อ่านจบแล้ว ขอบคุณมากครับ

ว่าแต่ชื่อโค๊กนี่ มันมาจาก

โค๊ก--------->Coke---------->Conan ป่าวอะ

[หมวยลำเค็ญ]

อ่านยาวนาน สองวันหนึ่งคืน

จบแล้วยัง งง อยู่เลยค่ะ ที่เตพูดกับปริ้นว่า

โอ๊ตมีคนที่รักอยู่ในใจมา 8 ปีแล้ว

แต่โอ๊ตรู้จักกับปริ้นแค่ 6 ปี รึเปล่า?

แสดงว่าตลอดเวลา โอ๊ตมีแต่ปิงแค่คนเดียว

แต่พออยู่ใกล้ใครก็รักคนนั้น ใช่รึเปล่า

คนที่น่าสงสาร น่าจะเป็นปริ๊น รักแรกแบบนี้มันเจ็บปวดฝังใจนะคะ

คนที่น่าชื่นชมมากที่สุดคงเป็นโค้ก ที่สามารถรอ และทำตามสัญญาได้จริง

อ่านแล้วยิ้ม อ่านแล้วเหงา อ่านแล้วน้ำตาคลอจริงๆ

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดีดี

[BankkunG23]

อ่านจบแล้วค๊าบบบบบ
ปริ้นสุดยอดค๊าบบบ แต่โอ๊ตก็ยังคงมีแต่คนเก่าในใจอยู่ดีนิ
แต่ก็ดีค๊าบบบ แฮปปี้ดี
เหอออออ  ความรักหนอ

[mete]

เย้  ในที่สุดก็อ่านจบ

ยาวมากคับเรื่องนี้

แต่ก็สนุกมากด้วย

พระเอกน่ารักมากๆ

ชอบตอนพี่เศษที่มีคดีฆ่ากันด้วย

อ่านแล้วตื่นเต้นมาก

แต่ก็จบแบบมีความสุขดีคับ

[eyerabbit]

อ่านข้ามคืนไม่ได้หลับได้นอน อ่านจบแล้วเศร้าทั้งวันเลย

[Tinton]

อันที่จริงผมอ่านเรื่องนี้นานแล้วครับ

แต่พอเปิดเว็บนี้ผมก็จะนึกถึงชื่อ โค้ก กับ ปริ้นเสมอ

ถึงได้ฤกษ์มาเม้นสักที

ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ครับ ชอบโค้กมากที่สุดเลย (ปัจจุบันก็ชอบคนชื่อโค้กครับ 555+)

อยากให้พี่โอ๊ต มีแฟนใหม่ จะได้หายเศรา้สักที

[Atlast]

เมื่อไหร่จาทำหนังสือออออออออออออออ

[Vesi]

เห็นว่ามีคนเอาไปโพสลงที่เว็บนี้ครับ
http://www.gboysiam.com/story/index_gboy.php?storyid=43422&page=2
ไม่ทราบว่าเจ้าของเรื่องรับรู้แล้วหรือยัง
เอามาแจ้งไว้ครับ

[bankii]

อ่านจบแล้วคร้าบบ (ช้าไปหน่อยไหม?) 


อ่านรวดเดียวครบ 7 ตอนจบเลย  เริ่มอ่านแล้วหยุดไม่ได้อะ อ๊ากกกก เสียน้ำตาไปเยอะเลย 


พี่โอ้ตน่ารัก เป็นผู้ชายอบอุ่น รักพี่โอ้ตจริง ๆ เป็น แฟนคลับของพี่โอ้ตเต็มตัวเลย 


บอกตรง ๆ ว่ารู้สึกสงสารพี่โอ้ตยังไงก็ไม่รู้


แต่จบแบบนี้แหละ ดีที่สุดแล้วมั๊ง ... ขอบคุณพี่เตอิ้งมาก ๆ เลยคร้าบที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้ให้ผมอ่าน 

[yakusa]

อ่านมา 2 วัน ไม่ได้ทำไรเลย ไม่ไปเรียนอีกต่างหากเพราะตื่นไม่ไหว อ่านยันเช้า

อยากยอมรับว่าหน้าแรกอ่านช้ามาก แล้วก็คิดว่าเมื่อไหร่จะหมดหน้านะ
แล้วพออ่านไปมันติดมาก น้ำตามาเป็นเขื่อนแตก เช้านี่ตาบวมสุด แม่ยังเชื่อว่าไม่สบาย
แอบขี้โกงด้วยการอ่านตอนจบก่อน เลยพยายามอ่านต่อมาได้ ไม่อยากอ่านไปแล้วนอยซ์
แบบที่จบไม่แฮปปี้นะ ขอบคุณน่ะค่ะที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่าน

ปล. เข้าใจว่ากว่าเรื่องจะจบคนแต่งคงใช้เวลานานมาก แต่หนูเม้นแค่นี้เอง ไม่กี่นาที เอาเปรียบเนอะ
     แต่ว่าไมรู้ว่าจะทำไงอะ นอกจากบอกว่าชอบมาก ขอบคุณนะค่ะ มีข้อคิดเอาไปใช้อีกเยอะเลย

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

ดีจ้า....

อ่านเรื่องนู๋ปริ้นกับ'โค้ก 'จบแล้ว...
ชอบมากกกๆเลย
เห็นชัดเลยเป็นfc  ใคร อิอิ นิดหน่อยๆ

ความรู้สึกตัวละครและอะไรๆอีกหลายๆอย่าง
แสดงออกมาได้ดีมากกๆเลย น้ำตาไหลพรากๆ
แอบโหดนะนี่เรื่องนี่

ขอบคุณมากมายที่แต่งเรื่องนี้มาจ้า
ซึ้งอ้ะ เหมือนได้รับอะไรเยอะแยะเลย

ว่าแล้วก้ขอไปนอนก่อนไม่ไหวแล้ว
เด่วพรุ่งนี้มาอ่านเรื่องอื่นต่อ

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

แวกก เมื่อวานนู๋โค้กยังไม่จบ
นึกว่าจบซะแล้ว โหยดีใจมากๆๆเลย ที่ยังมีต่อ T_T

คราวนี้happy ending สมใจมากๆๆ
อ๊าย ดีใจๆๆๆๆ ขอให้น้องหนูมีความสุขกันตลอดไปเน้อ^ ^

ว่าเรื่องนี้มีข้อคิดเยอะมากนะเนี่ย ทั้งรัก...พลัดพราก
งิิงิ

อยากบอกว่า
รักเรื่องนี้มากๆๆเลย ปลื้มมสุดๆๆ

ปล.แอบดูคร่าวๆท่าทางอีกเรื่องจะหลอนนะเนี่ย 
พรุ่งนี้ค่อยมาต่อ เด่วนอนไม่หลับ แฮ่
 

[stayingpower]

ขอบพระคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านบ้านพักอลเวงนะครับ

พองานน้อยลงทีนึงถึงได้เข้ามาเช็คทีนึงครับ ขอบคุณกำลังใจที่ได้รับ และก็มีความสุขมากๆทุกครั้งที่ได้อ่านความคิดเห็นที่ทุกๆคนเข้ามาร่วมแชร์
หลังจากที่อ่านจบครับ ^^


ลป. ยังไม่มีเวลาไปต่อเรื่องที่ยังเขียนค้างไว้อยู่เลยครับ งานเยอะมาก และเครียดกับเจ้านายจนสูบความคิดสร้างสรรค์ไปจนหมดแล้ว 

[YongaMO]

หนูจำได้ว่าเคยได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ ม.ต้น อ่ะค่ะ จนตอนนี้ขึ้นม.6แล้ว
ยังจำเรื่องนี้ได้อยู่ เป็นเรื่องที่ชอบมากกกก อันดับต้น ๆค่ะ
ถึงจะไม่ได้ติดตามผลงานต่อเพราะรอ รอ รอจนเพลิน จนลืมไปบาง
แต่ความประทับใจเรื่องนี้ยังติดอยู่ในใจตลอดเวลาค่ะ
อยากจะขอบคุณนะค่ะ ที่นำเสนอผลงานดีๆแบบนี้ให้ได้อ่าน...

[zolof26]

ขอบคุณคุณเตอิงเรนเจอร์มากๆเลยครับ ที่มาแบ่งปันเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน แต่..ผมอ่านไม่จบครับ
อยากบอกว่าพี่เขียนดีจริงๆ ผมไม่ได้โกหกนะ แต่ผมอ่านไม่จบ เพราะว่าตอนนี้ร้องไห้อยู่...
ผมคงอินมากไปอ่ะพี่ ผมอ่านถึงแค่ตอนที่โอ๊ตมันสารภาพกับปริ๊นว่า มันมีคนอื่นจริงๆ.. ผม....
โอย สงสารปริ๊นอ่ะ ผมร้องไห้จริงๆนะ แล้วตอนนี้ก็อ่านต่อไม่ได้ ยังทำใจที่จะอ่านไม่ได้จริงๆ สงสัยผมจะอินจัดไปหน่อย
แต่อยากบอกว่า ไงๆพี่ก็เขียนดีจริงๆครับ ถ้าผมหายเศร้าแล้วผมจะอ่านต่อครับ
ตอนนี้ขอไปร้องไห้ก่อนละกัน
TT^TT
ปล. ผมเกลียดโอ๊ตมาก แต่ก็รู้สึกรักตัวละครตัวนี้มากเหมือนกัน มากจนรับไม่ได้ที่จะเอาคนอื่นมาแทนที่มัน สงสัยผมจะอินไปกับฟีลของปริ๊นไปแล้ว แงๆๆ ผมบ้าไปแล้ว ผมอินมากไป
TT^TT
ไปแล้วครับ ขอบคุณพี่มากๆนะครับ

[zolof26]

คอมเม๊นท์อีกรอบ ตอนนี้ผมอาจจบแล้ว จบภาคไรไม่รู้ เหมอืนกำลังจะเริ่มภาค 0
ผมแย่ครับ ผมอ่านแล้วร้องไห้ตลอดเลย สงสัยจะบ้าไแล้ว มันสะท้อนอะไรๆให้ผมเห็นหลายอย่างด้วยแหละ
แล้วมันก็เศร้าเกินไป ผม .. เฮ้อ
ผมยังปักใจอยู่กับ โอ๊ตอ่ะ แล้วก็ปริ๊นด้วย ยิ่งมารู้ว่าโอ๊ตไม่เคยรักคนอื่นเลย ยังรักปริ๊นตลอด ผมก็ยิ่ง..เศร้า
ไปแล้วครับ
ขอบคุณพี่มากๆครับๆ แต่งได้ดี จนผมเศร้ามาก ขอบคุณอีกรอบครับ ที่มาแชร์เรือ่งดีๆให้ได้อ่านกัน ผมได้อะไรๆเยอะมากจากเรือ่งนี้

[thaitanoi]

ยังคิดถึงเรื่องบ้านพักอลเวงอยู่นะครับ  เรื่องของบาสกับพี่รัญก็ยังค้างอยู่รวมทั้งเรื่องของฟิล์มด้วย ถ้าผู้เขียนพอมีเวลาก็มาต่อด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

[LittlePrince]

หลังจากตะบี้ตะบันอ่านเหมือนคนบ้าและคิดว่าจบแล้ว ก็จะโพสต์ชื่นชมความดีคนแต่งหน่อย

แต่พอเหลือบเห็นคอมเม้นต์ท้ายๆ เอ๊ะ เหมือนเราจะยังอ่านไม่จบทั้งหมด เอาเป็นว่าตอนนี้อ่านตอนหลัก 5 ภาคจบแล้วนะครับ (ช่วงหน้าแรกๆ)

ความรู้สึกตอนแรกบวกกับที่ดูจากชื่อเรื่องก็คิดว่า หาอะไรหวานๆฮาๆอ่านหน่อยดีกว่า แล้วก็คิดว่าก็คงเป็นความรักของนายปริ้นที่ต้องย้ายโรงเรียนไปเจอนายโอ๊ตแบบว่าวุ่นวายๆแล้วก็สุดท้ายก็รักกัน จบ happy ending แต่พออ่านไปเรื่อยๆ มันมีอะไรมากกว่านั้นและซับซ้อนกว่านั้นเยอะเลย

อ่านจบ(เท่าที่จบตอนนี้น่ะนะ) รู้สึกหวิวๆไป เกิดขึ้นทุกทีเวลาอ่านเรื่องอย่างนี้ ผมรู้จักปริ้นตั้งแต่เขาอยู่ ม 5 จนจบปีหนึ่ง พออ่านจบแล้วเหมือนกับ เฮ้ย จบแล้วเหรอ ต่อไปจะอ่านอะไรล่ะ แล้วปร้ินจะเป็นไงต่อล่ะ รู้จักกันมา 3 ปี (ภายในสองวัน)นะเว่ย หายไปเฉยๆได้ไง

เอาเป็นว่า ผมประทับใจนะครับ ที่รู้สึกว่าทำได้ค่อนข้างดีมากคือการเติบโตของตัวละครทุกตัว ถึงจะไม่หวานๆฮาๆเหมือนกับที่คาดไว้ตอนแรก แต่ผมว่า ผมประทับใจมากกว่านั้นอีกครับ

ขอบคุณครับ

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

คิดถึงบ้านพักอลเวงที่สุด!!!!!!!!

เป็นนิยายวายเรื่องแรกที่อ่าน  และให้เป็นอันดับหนึ่งในใจมาโดยตลอด มันให้อะไรที่มากกว่าคำว่า "สนุก"

อยากให้มีตอนพิเศษเล็กๆน้อยๆบ้างอะไรบ้างจัง >______<

[LittlePrince]

โอเค  จบจริงๆจัง 7 ภาค (คนแต่งบอกว่าจบบริบูรณ์แล้วก็จบแล้ว)
ก่อนจะเริ่มฟุ้งซ่าน ขอถามอะไรหน่อยนะครับ ถ้าใครตอบได้ก็ช่วยตอบเลยก็ได้นะครับไม่ต้องรอคนแต่ง (แต่ถ้าเตอิ้งมาตอบเองก็จะเป็นพระคุณอย่างสูง)
1. ตอนนี้ผลงานของเตอิ้งมีเรื่องอะไรบ้างแล้วครับ ในเล้ามีครบทุกเรื่องไหม
2. แล้วบล๊อคที่เตอิ้งใช้ลงนิยายคือที่ exteen เหรอครับ อยากเข้าไปดูด้วย แต่ไม่แน่ใจว่าผมโง่หรือผมโง่มาก แหะๆ แต่ผมไปแล้วเจอแค่ รักแท้บทที่สอง 2-3 ตอนแรก กับบ้านพักฯ ตอนความทรงจำสีเทา ช่วงที่เป็นเรื่องของโอ๊ตกับปิง นอกนั้นมันอยู่ไหนอ่า

เอาหละ คอมเม้นท์(หรือเรียกว่าเพ้อจะดีกว่า)แบบเต็มนะครับ {{=เพ้อเจ้อยาวมาก ขออภัยถ้าเกะกะรกรุงรังลูกตา=  (-_-')}}

ตอนที่อ่านจบ 5 ภาคแรกนั้น พูดตามตรงว่ารู้สึกเหมือนหลายๆคนที่บางอย่างมันค้างอยู่ แต่อีกความรู้สึกก็ถือว่าเป็นตอนจบที่สวยแล้วเพราะชีวิตของตัวละครมันต้องดำเนินต่อไป ไม่ว่าไปจบที่ตรงไหน คนอ่านก็คงยังอยากรู้ว่าพวกเค้าจะเป็นยังไงกันทั้งนั้น แบบขนาดจบภาค 7 แล้วก็ยังอยากอ่านต่อเลย เพราะฉะนั้นจบแบบให้คนอ่านไปฝันต่อเองผมว่าก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง

ภาคต่อถือว่าเติมเต็มได้ดีครับ สำหรับผมตัวละครที่ผมรู้สึกอึดอัดสงสัยที่สุดคือโอ๊ต เป็นตัวละครที่ผมไม่เข้าใจที่สุดว่าคิดอะไรอยู่ ก็ได้รับการคลี่คลายเพ่ิมเติมในภาค 6 ถ้าถามจากตัวเองก็คงจะรู้สึกว่า เรื่องแค่นี้เองถ้าพูดกับปริ้นไปตรงๆแต่แรกก็จบ เพราะปร้ินแค่เข้าใจผิดไป แต่ก็ไม่โทษอะไรโอ๊ตนะครับ ชีวิตจริงคนเราก็เป็นอย่างนี้กันมากมาย ไม่เข้าใจกันแต่ก็ไม่ยอมพูดกัน แล้วก็สูญเสียไปตลอดกาล โอ๊ตก็เป็นตัวแทนของคนที่ตัดสินใจผิดไป สุดท้ายแล้วผมสงสารความรักของโอ๊ตกับปริ้นที่จบลงด้วยความเข้าใจผิดเท่านั้นเอง ไม่ใช่ว่าใครเลวอะไรเลย แค่ต่างคนต่างคิดต่างน้อยใจอีกคนโดยที่ไม่ยอมเคลียร์กัน

โค้กนี่เฉยๆนะ ผมรู้สึกว่าเป็นตัวละครที่เหมือนถูกสร้างขึ้นมาเพื่อไม่ให้เรื่องนี้มันเศร้าเกินไป ฉากที่โค้กอยู่จะน่ารักสดใสเสมอ แต่จริงๆแล้วความรักของโค้กแทบจะเป็นความรักในอุดมคติ(เกินไป) เป็นแบบที่คนค้นหากันมากแต่มีคนที่ทำได้จริงน้อย ทนรักใครซักคนมาตลอดแบบไม่สนใจเงื่อนไขอื่นใด ในความจริงคนเดี๋ยวนี้จีบไม่กี่ทีไม่ติดก็เลิกแล้ว หรือคบกันได้ไม่ทันไร เค้าไม่สนใจเท่าที่ตัวเองต้องการก็เบื่อหาเรื่องเลิกเหมือนกัน

ปริ้นเป็นตัวดำเนินเรื่อง รู้สึกผูกพันมากที่สุดเพราะเหมือนเราได้เข้าใกล้เค้ามากที่สุด สิ่งที่คนแต่งทำได้ดีคือเค้าดูค่อนข้างเป็นธรรมชาติ คือดีบ้างเลวบ้างตามปกติ ยึดติดกับตัวเองมากจนเป็นปัญหาในบางครั้ง แต่ก็ได้เรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยการผ่อนอะไรๆลง

นิค คิว ซัง ก็เป็นตัวละครประกอบที่สำคัญเพราะถ้าไม่มีพวกนี้ผมว่าพระเอกเราฆ่าตัวตายไปแล้วแหง 555 ครับ เป็นเพื่อนที่ดีมาเสมอ แม้ว่ามักจะเข้ามาในลักษณะของที่ปรึกษา ให้ข้อคิดดีๆตลอด แต่ก็เชื่อว่าพวกเค้าก็คงต้องผ่านอะไรมาเยอะเช่นกัน แล้วการมองปัญหาจากภายนอกบางทีมันก็เห็นอะไรชัดกว่าคนในครับ เพื่อนที่ดีมีไว้ให้เราพึ่งพาครับ อิอิ

ขอบคุณอีกครั้งครับ ถึงแม้จะทำให้ชีวิตผมแย่ลงนิดหน่อย (ขาดสติ สมาธิ ฟุ้งซ่าน ทำโน่นผิดนี่พลาด นั่งใจลอย ฟังเรื่องนึงหัวคิดอีกเรื่องนึง) แต่ก็ผมขอน้อมรับผิดไว้เอง ไม่โทษอะไรนิยายเรื่องนี้เลยครับ (แค่บอกไว้ว่าแต่งเก่งทำให้เราเป็นเอามากได้ขนาดนี้)

[Wildlife]

คุณเตอิงเรนเจอร์ทำหนังสือด้วยสิครับ อยากได้มาอ่านเวลาไปไหน

[debubly]

 

[dearlovelove10]

  ..รักโอ้ตที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แอบเคืองปริ้นนิด ๆๆ แต่ก็รักปริ้นมากๆๆๆเหมือนกัน สุดท้าย เรื่องราวความรักครั้งนี้ยังฝังลึกและชอนไชอยู่ในซอกหัวใจของผมไม่ลืมลือน แล้วผมก็ได้ทำสิ่งที่ผมทำแล้วมีความสุขมาก ๆ คือการที่นำเอาเรื่องราวที่ดีที่สุดนี้ ไปโพสต์ไว้ที่เว็บ ๆนึง บอกก็ได้ เว็บจีบอย และก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี มีคนชอบมากมายยอด วิว ต้อง พันกว่า ๆ ทุกตอน ถึงขนาดอยากเจอตัวละครตัวจริง อยากจัดมิตติ้งตัวละครเลยด้วยซ้ำ ผมยิ่งอ่านคอมเม้นยิ่งมีความสุข และได้แปะเมลล์คุณเตอิ้งไว้ด้วย เลยทำให้แฟนคลับได้คุยกับเจ้าของเรื่องจริง ๆ ผมมีความสุขมากเลยครับ..ขอบคุณเตอิ้งอีกหลายยยยยๆๆๆๆๆครั้งนะครับ

[kisz]

สงสารโอ๊ต แต่รักโค้ก >< อิจฉาปริ้นจัง

[iforgive]

คนเราไม่สามารถรู้ใจคนอื่นได้หรอก  โอ๊ตรักปริ้นคนเดียว  รักมาตลอดแล้วงัยล่ะ
ในเมื่อสิ่งที่โอ๊ตแสดงออกมา คือ มีคนอื่น ห่วงใยคนอื่นมากกว่าที่จะห่วงใยความรู้สึกของปริ้น
นั่นคือสิ่งที่ปริ้นรับรู้  เมื่อเราได้แทนตัวเราเองเป็นปริ้นแล้วจะเข้าใจว่าทำไม
คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก  อย่างน้อยก็ต้องคุยกัน  ต้องบอกเหตุผลกัน
ปริ้นถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นคงในรักมากนะ  ขนาดรู้ว่าโอ๊ตมีคนอื่นก็ยังรักโอ๊ตอยู่อีกนานทีเดียว
สงสารโอ๊ตมั๊ย  อยากสงสารแต่ไม่สงสาร  เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลจากการกระทำของตัวเองทั้งนั้น และทุกคนด้วย
อ่านเรื่องนี้จบมาเกือบสองปีแล้ว  เพิ่งมาเมนท์  เห็นด้วยกับหลาย ๆ คนว่า  อยากให้รีปริ้นท์
อยากเก็บไว้อ่าน  ชอบมาก ๆ มันสอนเราได้ในหลาย ๆ เรื่องเหมือนกันนะ

[Tinton]

ผมอ่านเรื่องนี้ มาสามรอบได้แล้วนะครับ

อ่านตอนแรก เชียร์โค้กมาก

แต่พออ่านครั้งที่สองและสาม กลับสงสารโอ๊ตมาก ๆ

มาอ่านตอนไหนก็ถอนหายใจดัง ๆ เหอ ๆ

[butterfly_bee]

ตามมาอ่านค่ะ แต่ยังอ่านไม่จบเลย ขอมาเม้นก่อน
อ่านแล้วทำเราเสียน้ำตาไปหลายตอนเลย
บีบหัวใจมากๆ
เศร้านะ แตาเลิกอ่านไม่ได้ ติดงอมแงมเลยเรา
สุดยอดค่ะ

[Narigi]

มาอ่านช้าไปราวๆ 4 ปี รึป่าวหว่า??

ชอบโอ้ตมาตั้งแต่ต้น ยิ่งตอน 2 ยิ่งมั่นใจ โอ้ตเป็นคนน่าคบหามากๆ 

แต่ไปๆมาๆ ดันมาเกิดเรื่องแบบนั้น... เราแทบเลิกอ่านเลย ไรวะ ยังไม่ถึงปีเลย ทำยังงี้ได้ไง 

พอได้อ่านจนจบถึงได้รู้ว่าโอ้ตทำผิดพลาด และการผิดพลาดนี้ทำให้เค้าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว 


จบได้เคลียร์ และสมเหตุสมผลมากอ่ะ ชอบมากเลยทีเดียว
ถึงเราจะเชียร์โอ้ต แต่ก็รู้ว่าความผิดพลาดนั้น มันยากเกินกว่าจะให้กลับเป็นเหมือนเดิม
โค้ก เราไม่ได้ชอบอะไรมาก แต่ก็โอเคนะ นายเป็นคนดีมาก 


ชอบตอน 6 เปนพิเศษ ตอนที่ปริ้นบอกให้โอ้ตกลับบ้าน โอ้ยมันจี๊ดดดดด  สงสารโอ้ตเว้ยยยยยย ทำเอาจิตตกไปพักนึงเลยครับ 

[Number1_90]

มัน ซึ้ง มาก

 

[area71]

ไม่รู้จะพูดอย่างไง รู้สึกโชคดีมากคับที่บังเอิญได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ มีครบรสเลยคับ
  รักเรื่องนี้มากคับ เรื่องโปรดต้นๆเลยคับ