Poor Boy 19
คืนนี้โนอาร์ตัดสินใจนอนกับหมอกที่บ้าน โดยสั่งให้เซนที่พึ่งบินตามมาที่ภูเก็ตพักที่โรงแรมไป เพราะเขาต้องการใช้เวลาอยู่กับร่างบางสองคน
"ค้างที่นี่เหรอครับ?" หมอกถามย้ำทันทีหลังจากที่อีกคนบอกว่าคืนนี้จะนอนค้างกับเขาที่นี่
"ใช่...ทำไม? ไม่อยากให้ผมค้างด้วยเหรอ?" โนอาร์ถามกลับพร้อมตีหน้าเศร้า
"เปล่านะครับๆ แค่...กลัวคุณจะลำบาก" หมอกว่านามที่ใจคิด บ้านของเขาไม่ได้มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ ที่นอนก็เป็นเพียงฟูกเก่าๆ เขากลัวอีกคนจะนอนแล้วปวดหลังเปล่าๆ
"ผมไม่ลำบากหรอกนะ แต่ถึงจะลำบากถ้ามีคุณผมก็อยู่ได้" โนอาร์ว่าพร้อมกับจับมือบางมากุมไว้ นาคมสบเข้ากับตากลมอย่างลึกซึ้งจนหมอกหัวใจเต้นระรัว
"คนปากหวาน" หมอกอุบอิบเบาๆแต่โนอาร์ก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
"หวานไม่หวาน งั้นลองชิมดูละกัน" สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาทันที หมอกเบิกตากว้างนิดๆก่อนจะกลับตาพริ้มตอบรับจูบของอีกคนอย่างเต็มใจ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากบางพร้อมเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงปนอ่อนโยน ร่างสูงจับอีกคนอุ้มท่าเจ้าสาวโดยที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกันก่อนจะพาอีกคนมายังที่นอนทันที
"คะ...คุณโนอาร์" หมอกครางในลำคอเบาๆทันทีหลังจากที่อีกคนถอนจูบและเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมเขาแทน
"ผมรักคุณ" คำบอกรักบวกกับแววตาจริงจังของอีกคนทำให้หมอกตัวอ่อนระทวยไปหมด ริมฝีปากบางถูกประกบจูบอีกครั้งและทุกอย่างก็เป็นไปตามที่โนอาร์ชักจูง
"อ๊ะ..." หมอกสะดุ้งเมื่ออีกคนกัดเข้าที่ยอดอกของเขา ตอนนี้ร่างบางเปือยเปล่าไร้อาภรณ์ใดๆปกปิดส่วนร่างสูงมีเพียงบ็อกเซอตัวเดียวที่ปกปิดกาย
"คุณหวานไปทั้งตัว" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูก่อนที่ปากหนาก็ซุกไซ้ดูดดุนซอกคอขาวจนเกิดรอย ก่อนจะเลียวนมาจบที่ยอดอกสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจอีกครั้ง
"อ๊ะ...อื้อ..." หมอกครางออกมาเมื่ออีกคนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางด้านหลัง ความรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมทำให้ร่างกายเกร็งขึ้นมาอัตโนมัติ
"อย่าเกร็งนะ" ร่างสูงว่าก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วที่สองและสามเข้ามไปตามลำดับและเมื่อเห็นว่าช่องทางอีกคนพร้อมก็เอานิ้วออกและแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า
"อ๊ะ...อ๊า!" แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้าไปในช่องทางของอีกคนก่อนจะแช่ตัวให้อีกคนได้ปรับตัวก่อนจะเริ่มขยับเข้าออก
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า" เสียงหวานครางไม่ขาดปากพร้อมกับมือบางที่โอบคออีกคนเอาไว้ โนอาร์มองใบหน้าหวานที่เชิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์อย่างพึงพอใจก่อนจะกระแทกตัวเข้าออกแรงขึ้นจนหมอกแอ่นสะโพกรับแทบไม่ทัน
"อื้อ...อ๊า...คุณ...อ๊ะ...อ๊า...คุณโนอาร์" เสียงหวานครางชื่ออีกคนออกมาพร้อมกับตากลมที่ช้อนมองอีกคนด้วยแรงอารมณ์จนโนอาร์อดใจไม่ไหวโน้มตัวลงไปจูบปากอีกคนแรงๆ
"พร้อมกันนะ" โนอาร์ว่าหลังจากถอนจูบก่อนจะขยับสะโพกสอบเข้าออกรัวจนในที่สุดทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา
"อ๊า!!" ...หมอกลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พลว่าตัวเองนอนหนุนแขนของอีกคนอยู่ ตากลมไล่มองใบหน้าหล่อคมที่กำลังนอนหลับอยู่ก่อนจะใช้มือไล้แก้มอีกคนเบาๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เขารักคนๆนี้ได้มากมายขนาดนี้ ยิ่งพอได้รู้ว่าอีกคนคือโนอาร์คนเดียวกับเมื่อ5ปีก่อน หมอกก็ยิ่งดีใจ ดีใจที่หัวใจของเขามันเป็นของอีกคนมานานแล้วและไม่ว่าเวลาจะผ่านไปขนาดไหนหัวใจของเขาก็ยังเป็นของอีกคน หมอกค่อยๆผละตัวเองจากอ้อมกอดของตัวเองมาจัดการตัวเองก่อนจะเปิดตู้เย็นดูก็พบว่าวัตถุดิบในการเตรียมอาหารมีไม่เพียงพอ ร่างบางเลยตัดสินใจว่าจะไปจ่ายตลาดเสียหน่อย แม้ว่าจะยังเจ็บๆขัดๆที่ช่องทางด้านหลังอยู่บ้างแต่เขาก็ยังพอไหว ร่างบางเขียนโพสอิทแปะเอาไว้กับตู้เย็นก่อนจะถือกระเป๋าเงินเดินออกไปทันที...ไม่รู้ว่าหมอกรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าตลอดทางที่เดินไปตลาดเขารู้สึกว่ามีสายตากำลังจดจ้องมาที่เขา ร่างบางพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแต่ก็ยังคงรู้สึกว่าสายตานั้นก็ติดตามเขามาไม่ห่าง ว่าแล้วหมอกก็วิ่งทันทีก่อนจะรู้สึกว่ามีฝีเท้ากำลังวิ่งตามเขามา
"ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย" ร่างบางพยายามร้องขอความช่วยเหลือทันทีแต่ไม่ทันที่จะมีใครได้ยิน ผู้ชายร่างใหญ่สองคนก็วิ่งเข้ามาประชิดตัวหมอกก่อนจะ...
"อื้อออ" โปะยาสลบร่างบางจนหมอกหมดสติไปในที่สุด...โนอาร์ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างบางที่เขากกกอดอยู่เมื่อคืนไม่อยู่เสียแล้ว ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะเดินออกไปบริเวณตัวบ้านก็พบโพสอิทสีชมพูซึ่งมีลายมือของอีกคนเขียนบางอย่างเอาไว้
‘ไปตลาดเดี๋ยวมานะครับ’ โนอาร์อ่านเสร็จก็ยกยิ้มเบาๆ คนอะไรดื้อชะมัดขนาดเมื่อคืนถูกเขารังแกจนระบมไปทั้งตัวยังจะอุตส่าห์ออกไปจ่ายตลาดทำอาหารเช้าให้เขาอีก...เวลาผ่านไป...โนอาร์เริ่มกังวลขึ้นมาแปลกๆเมื่อผ่านไปกว่าชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววคนตัวบางจะกลับมาเลย โนอาร์อดที่จะเป็นห่วงอีกคนขึ้นมาไม่ได้ไปเป็นลมล้มป่วยที่ไหนหรือเปล่า? โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป ให้ตายสิ...
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์ของโนอาร์ดังขึ้นทำให้ร่างสูงหยิบมากดรับทันที
"ฮัลโหลว"
("หึๆ สวัสดีโนอาร์") โนอาร์ขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงของศัตรู
"ต้าตง"
("นึกว่าจะจำเสียงกันไม่ได้เสียแล้ว หึๆ")
"แกมีอะไร โทรมาหาฉันทำไม?" โนอาร์ถามเสียงขุ่น
("ไอ้ฉันน่ะไม่มีหรอกแต่...เอ้า พูดสิ มันอยู่ในสาย")
("คุณโนอาร์...ช่วยหมอกด้วย") โนอาร์ชะงักไปทันทีที่ได้ยินเสียงของอีกคน
"หมอก!...ไอ้ต้าตง มึงจับหมอกไปไว้ไหน มึงอย่าทำอะไรหมอกนะเว้ย!" โนอาร์โวยวายเสียงดังทันที
("หึๆ กูจะยังไม่ทำอะไรคนรักของมึงหรอก แต่ภายในหนึ่งชั่วโมงถ้ามึงไม่มาตามที่กูนัด...กูจะให้ลูกน้องกูลิ้มรสความขาวใสของคนรักมึง") พูดจบต้าตงก็กดวางสายไปทันที โนอาร์สบถออกมาเสียงดังด้วยความแค้นก่อนที่โทรศัพท์ของโนอาร์จะสั่นเนื่องจากมีข้อความเข้า
‘มาที่ kkk คนเดียว ถ้ามึงเอาคนอื่นมาด้วย กูไม่รับรองความปลอดภัยของคนรักมึง’ ...โนอาร์ตัดสินใจโทรบอกเซนถึงเรื่องของหมอกก่อนจะให้ลูกน้องคนสนิทพามายังสถานที่นัดพบและก็อดแปลกใจไม่ได้ที่เจอฟ้าที่นี่
"ไอ้ต้าตงมันนัดกูคนเดียว มึงรออยู่นี่ ถ้าเห็นท่าไม่ดีเข้าไปเลย" โนอาร์หันมาสั่งกับเซนก่อนจะเดินเข้าไปทันที ร่างสูงมองซ้ายมองขวาอย่างสำรวจสถานที่ตรงหน้าซึ่งเป็นตึกร้างเก่าๆบริเวณหลังชายหาด ไม่มีใครผ่านไปผ่านมานับว่าน่าจะถูกปล่อยให้ร้างรามาเป็นเวลานาน
"ในที่สุดก็มาได้นะ" เสียงทุ้มของต้าตงดังขึ้นทำให้โนอาร์หันไปมอง
"หมอก!" ร่างสูงเรียกชื่อคนรักทันทีที่เห็นหมอกเดินออกมาพร้อมกับต้าตงและ...แม่ของฟ้า
"หมายความว่ายังไงกันคุณหญิง?" โนอาร์ขมวดคิ้วมุ่นมองหน้าแม่ของฟ้าอย่างจริงจัง
"ก็อย่างที่คุณเห็น...ในเมื่อลูกชายของฉันไม่ได้คุณ ก็อย่าหวังว่าไอ้ลูกเมียน้อยอย่างมันจะได้" แม่ของฟ้าว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับจ่อปลายกระบอกปืนไปที่หมอกที่ยืนตัวสั่นน้ำตานองหน้า
"คุณหญิงต้องการอะไรกันแน่ แล้วแกต้องการอะไรต้าตง" โนอาร์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ...โปรเจ็คนำเข้ารถของแก"
"แต่แกก็เอาข้อมูลของโครงการฉันไปก็อปปี้แล้วนี่" โนอาร์ว่าพร้อมกำมือแน่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
"ก็อปปี้แต่ในก็ไม่ได้ผลดีเท่าของจริงว่ามั้ย? เพราะฉะนั้นถ้าแกไม่อยากให้คนรักของแกเป็นอะไร แกต้องเซนโอนโปรเจ็คนำเข้ารถของแกให้กับบริษัทฉัน"
"อย่านะครับคุณโนอาร์" หมอกร้องค้านออกมาทันที โปรเจ็คนี้มีความสำคัญสำหรับบริษัท Weida และบริษัทของพ่อเขามาก กว่าจะมีโปรเจ็คนี้ กว่าที่มันเป็นรูปเป็นร่าง ต้องใช้เวลาไม่น้อยแต่จะให้คนเลวๆมาชุปมือเปิบไปแบบนี้ไม่ได้
"ถ้าฉันโอนให้แก แกจะไม่ทำอะไรหมอกใช่มั้ย?"
"ใช่...ฉันจะไม่ทำมัน"
ตุบ
"เซนซะ...ก่อนที่ปืนในมือมันจะลั่นใส่หัวคนรักของแก" ต้าตงว่าพน้อมกับโยนปากกาและเอกสารสัญญาไปตรงหน้าของโนอาร์ หมอกร้องไห้ส่ายหน้าทั้งน้ำตา เขาไม่อยากให้อีกคนตกลง เขาไม่อยากให้สิ่งที่อีกคนพยายามมาถูกเอาไปง่ายๆ
"อย่านะครับคุณโนอาร์!"
ปัง
"โอ๊ย!" หมอกร้องออกมาทันทีที่ถูกยิงเข้าที่หัวไหล่ขณะที่ดิ้นขัดขืนทำท่าจะวิ่งไปหาโนอาร์ โนอาร์มองต้าตงด้วยความแค้นก่อนจะหยิบปืนออกมาทันทีโดยที่มีเซนวิ่งเข้ามาสมทบ
"มาพร้อมหน้าพร้อมตากันก็ดีฉันจะได้ให้คุณต้าตงจัดการพวกแกทีเดียว" แม่ของฟ้าพูดขึ้นพร้อมกรีดยิ้มร้าย มือยังคงกำปืนแน่นแล้วชี้ไปทางโนอาร์และเซน
"คุณหญิงต้องการอะไรกันแน่?" โนอาร์กัดฟันถามพร้อมมองหมอกที่ถูกต้าตงคุมตัวไว้
"ทุกอย่าง! ฉันต้องการทุกอย่าง...แต่ในเมื่อแกให้ฉันไม่ได้ ใครก็ห้ามได้แกโดยเฉพาะไอ้ลูกเมียน้อยนี่!" แม่ของฟ้าว่าเสียงดัง
"จัดการมันเลยมั้ยคะคุณต้าตง" ก่อนจะหันไปถามต้าตง
"หึๆ เตรียมตัวลงนรกซะไอ้โนอาร์" ต้าตงว่าพร้อมเปลี่ยนเป้าหมายปลายกระบอกปืนจากหัวของหมอกเป็นโนอาร์ แม่ของฟ้าเองก็เช่นเดียวกันที่จ่อปืนไปทางเซน
"ตายซะพวกมึง!"
ปัง
ปัง
"ฟ้า!!"
"คุณโนอาร์!!" เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อฟ้าวิ่งเข้ามาบังกระสุนแทนเซนส่วนหมอกที่พยายามวิ่งเข้ามาบังกระสุนแทนโนอาร์แต่ร่างสูงก็พลิกตัวกลับจนตัวเองโดนยิง ก่อนที่ตำรวจที่ฟ้าแจ้งไว้จะเข้ามาสมทบ
"คุณโนอาร์ๆๆ อย่าเป็นอะไรนะครับ" หมอกร้องไห้ออกมาทันทีพร้อมกับกอดอีกคนแนบอก โนอาร์มองหมอกพร้อมกับลูบไล้ที่ใบหน้าหวานแผ่วเบา
"ไม่เป็นไรใช่มั้ย?"
"ฮึก ผมไม่เป็นอะไรครับ ฮึก คุณโนอาร์ก็ต้องห้ามเป็นอะไรนะครับ ฮึก โปรด" หมอกว่าทั้งน้ำตา โนอาร์ยกยิ้มมุมปากเบาๆกับคำตอบยืนยันว่าร่างบางไม่เป็นอะไร
"คุณไม่เป็น...อึก อะไร...ผมก็ดีใจ"
"ฮือออ อย่าพูดแบบนี้สิครับ ฮึก คุณเองก็ต้องไม่เป็นอะไร ฮึก หมอกรักคุณ ฮึกอย่าเป็นอะไรนะครับ" หมอกร้องไห้หนักเมื่อเห็นว่าอีกคนมีสีหน้าไม่ค่อยดีเพราะเสียเลือดมาก รถพยาบาลก็พึ่งมาถึงและกำลังจะเข้ามาปฐมพยาบาลร่างสูง
"ผมก็รักคุณ...หมอก" สิ้นเสียงทุ้มร่างสูงก็หมดสติไปทันที
"คุณโนอาร์!! ฮืออออ คุณโนอาร์!!"
มีความดราม่าไม่จบไม่สิ้น 555555 ตอนหน้าจบแล้วนะคะ จบสวยแน่นอนไม่ต้องห่วงเน้ออออออออ
___จางบิวตี้___