ตอนที่ 15 วันวุ่นวายในบ้านสวน?(2)
"ชาตินี้คงไม่ได้เล่นอะไรหรอกกูว่า"
พี่เวย์บ่นแต่มือก็ยังคงเป่ายิงฉุบต่อไป
"เย้~~ กูชนะแล้ว"
ไอ้พี่ไวน์ลุกขค้นกะโดดโลดเต้นเออว่ะ เดี๋ยวนะกูกับนุ่มก็กรรไกรนี่หว่าแล้วพี่มึงจะชนะได้ไง
(ทุกคนที่เหลือออกกระดาษ)
"โนๆพี่ ผมกับนุ่มก็กรรไกรเอาใหม่ๆ"
ผมค้านอย่างเร็ว
"เลิกๆๆๆ ทำอย่างอื่น"
พี่ฟ่างว่าออกมาอย่างหัวเสีย
"จับฉลากก็จบ เอ้าจับ"
ไอ้ซิงว่าก่อนยกหม้อทำกับข้าวขึ้นเหนือหัว ไปทำมาเมื่อไหร่หว่า?
แล้วทำไมต้องเอาหม้อทำกับข้าวมาใส่วะไอ้ซิงแก้วกล่องก็มีไหมไอ้บ้านี่ แต่ก็ดีกว่าเป่ายิงฉุบละวะ5นาทียังไม่ได้เล่นอะไรซักอย่างจับฉลากแต่แรกก็จบ
"กูได้เบอร์11"
"9"
"2"
"8"
"1"
"4"
"5"
"3"
"6"
"7"
"10"
"ตามนี้นะ ใครมีปัญหาก็ไม่ต้องเล่นเค?"
"ครับ!!!"
พร้อมเพรียง คุณเพื่อนซิงว่าไงพวกเราว่างั้นครับผม
1 พี่ฟ่าง 2 พี่ไวน์ 3 นุ่ม 4 ผม 5 พี่แอร์ 6 พี่ตัง 7 นิ่ม
8 มันแกว 9 ซิง 10 ซอง และคนสุดท้ายคือพี่เวย์
"โอเคเริ่มได้ ทอยเต๋าสองลูกนะ"
ผมพูดก่อนหันขวับมาจ้องหน้าคนที่นั่งทางข้างขวาของผม เอ่อ พี่แอร์มันแต๊ะอั๋งผมอ่ะมันกอดเอวผมโอเคไม่เป็นไรถือว่าหยวนๆละกันสามีก็เงี่ย หวงผมผมรู้55+ ส่วนฝั่งซ้ายของผมก็คือพี่เวย์ที่นั่งมองอย่างหมั่นไส้
"ได้ 3 แต้มเกมไรหว่า อ่า โยนขวดน้ำให้ตั้งภายในสามครั้ง โธ่ จิ๊บๆ"
แล้วพี่ฟ่างก็ทำไม่สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว ไหนบอกจิ๊บๆไงพี่
"อ่อนๆ มาๆตาพี่ๆ 5 เกมแต่งประโยคจากคำห้าคำที่กำหนดให้ ใครกำหนดวะ? แล้วเล่นยังไง"
พี่ไวน์หันมองคนรอบวงอย่างงงๆ
"ก็กำหนดคำมา5คำแล้วให้พี่แต่งประโยคที่พวกผมทั้งหมดฟังแล้วเข้าใจได้นะพี่ก็ทำสำเร็จแต่ถ้าไม่สำเร็จก็ขอโทษด้วยที่ตรงนี้ไม่ใช่ของพี่เข้าใจป่ะ? ส่วนคนกำหนดคำก็ให้ใครก็ได้ ครั้งนี้เดี๋ยวผะ..."
"ผมจะกำหนดให้พี่เอง"
ไอ้ซิงยกมือขึ้นอย่างเร็ว
"ตามนั้น"
ไอ้เพื่อนบ้าขัดคอ
"โอเคว่ามาที่ตรงนี้ต้องเป็นของกูแน่นอนไอ้น้องไม่อยากจะโม้ว่าช่วงม.ปลายเนี่ยพี่ได้เกรด4นะครับจะบอกให้"
นี่ยังไม่เรียกโม้ใช่ไหมพี่ไวน์
"คำแรก ตีน"
แค่คำแรกก็สะดุ้งกันทั้งวงแล้วมึงไอ้ซิง
"เอามารวดเดียวเลยมึง"
ไอ้พี่ไวน์เร่งยิกๆผมก็อยากจะรู้จริงๆเกรด4ภาษาไทยที่ว่านี่โม้เปล่า?
"2 ข้าวเหนียว 3 โรงหนัง 4 มะม่วง 5 กับแกล้ม"
คนละเรื่องเดียวกันเลยมึงเอ้ยยยย
"ง่ายมาก เริ่มละนะ กูอยากกินตีนไก่กับข้าวเหนียวเลยเดินเข้าโรงหนังเห็นคนขายยำมะม่วงเลยซื้อมาเป็นกับแกล้มให้พวกมึงไง เป็นไงกูเก่งใช่ไหมละ ไม่ต้องชม"
"อืมเก่ง ไม่ผ่าน!!! คนต่อไป"
"ทำไมไม่ผ่านวะลม"
"ยำมะม่วงบ้านพี่ขายในโรงหนังหรอว่ะถามจริง ต่อๆ"
"เออวะ"
"ได้ 10 เกมสามคำคือไรอะ?"
นั้นสิคืออะไร ใครคิดเกมนี้วะ?
"ง่ายมากคะน้องนุ่มก็คือหาคำที่ขึ้นต้นด้วยคำที่กำหนดให้มาแค่สามคำก็ผ่านแล้ว กำหนดเวลา15วินะ"
หืมพี่ข้าวฟ่างคิดเกมง่ายเว่อใครๆก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ
"พี่กำหนดคำเอง"
พี่ข้าวตังว่าก่อนจะทำท่าทางคิดไม่ตก จริงจังมากจริงจังสุดๆ
"ค่ะ!!!"
"คำว่า 'พวง' นะมีเวลา15วินะ จับเวลา"
"พวงมาลา พวงกุญแจ พวงๆๆๆๆ พวงอะไรดีวะ"
เอ้า เร็วๆสินุ่มพวกมาลัย พวงดอกไม้ พวกชมพูมีเยอะแยะเลยยยยยย เร็วสิเพื่อน กูลุ้นเนี่ยยย
"เหลือ5วิ"
"5"
"4"
"3"
"2"
"พวงหรีดค่ะ พี่ข้าวตัง!!!"
เพราะเวลาที่ใกล้จะหมดหรือความตื่นเต้นของนุ่มกันแน่ที่ทำให้ตะโกนพวงหรีดออกมาดังลั่นหนำซ้ำยังทำท่ายื่นให้พี่ตังอีก ทั้งๆที่มีอีกตั้งหลายพวงนะเนี่ย เอาสิยังไม่ตายก็จะได้พวงหรีดแล้วพี่ตังเอ้ยยย
"เอ่อ...ผ่านซื้อที่ตรงนี้ได้"
พี่ตังพูดออกมาแบบเหม่อๆ สงสัยดีใจที่จะได้พวงหลีดแน่นอนเลย อิอิ
"ขอบคุณค่ะ"
แล้วนุ่มก็จ่ายขึ้นแล้วได้ที่ตรงนั้นไปครอบครอง
"ตาผมๆ"
ผมรีบยกมือขึ้นอย่างตื่นเต้นในที่สุดก็ถึงคิวผมเล่นสักที
"8 อืม...เกมตอบไม่ตรงคำถาม ง่ายนิดเดียวเอง โธ่ ใครจะถามก็ถามมาเลย"
"กูถามกูอยากถาม 5 คำถามใช่ไหม"
ไอ้มันพยักหน้ารับ
"มาเลยพี่เวย์มาดวลกัน"
"กินข้าวหรือยัง?"
"ผมเรียนหนังสืออยู่"
"ไปเที่ยวกันไหม"
"ผมอยากอาบน้ำ"
แค่นี้เอาพี่ลมคนนี้ไม่อยู่หรอกครับจะบอกให้
"มีแฟนหรือยัง"
"แก้วกระดาษอร่อยดีนะ โหพี่ง่ายโคตรจิ๊บๆสิวๆหน่าาา"
"เดี๋ยวมึงรู้ไอ้น้อง"
พี่เวย์มันหันไปยกน้ำขึ้นดื่มก่อนมาถามคำถามสุดท้าย
"ไอ้ลม!!! 2+2=?"
"ห๊ะ? 4 ไง"
ตายห่าน ลืมตัว
"5555+"
ทุกคนพร้อมใจกันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันขนาดไอ้มันแกวยังขำจนตัวสั่น
"มึงแพ้แล้วไอ้อ่อนด๋อยเอ้ยยย ไปเรียนมาใหม่"
"ชิ"
เล่นทีเผลอนี่นา ใครใช้ให้เรียกตอนกำลังกินกันเล่า
"กูมีคำถามวะลม"
"อะไรซิง"
"ไอ้แก้วกระดาษเนี่ยมันอร่อยจริงๆหรอว่ะ?"
"อยากรู้ก็ลองกินดูดิ กูก็ตอบไปงั้นแหละอะไรที่กูคิดออกอ่ะ"
"เดี๋ยวนะคะทุกคนก่อนจะเริ่มเกมเล่นกันต่อนิ่มมีข้อเสนอคะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วคนที่ได้ที่รองสุดท้ายกับที่สุดท้ายจะต้องออกค่าอาหารค่าเหล้าทั้งหมดนะคะอีกอย่างก็คือช่วยออกค่าใช้จ่ายในทริปต่างๆและดูแลพวกเราอย่างดีตลอดหนึ่งเดือนส่วนคนชนะก็ให้ขออะไรก็ได้หนึ่งจากพวกเราที่เหลือโอเคไหมคะ"
อืมน่าสนนะ ไหนๆก็ไหนๆละ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้มีกำลังใจในการเล่นหน่อย
"โอเค แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน"
ไอ้ซองว่า
"เอาสิ"
ไอ้มันแกวก็รู้สึกว่าจะพอใจกับข้อเสนอนี้ไม่น้อยเช่นกัน
"กูจะไม่แพ้ เพราะถ้ากูแพ้กูหมดตัวแน่"
ไอ้พี่เวย์ก็เริ่มมีกลังใจในการเล่นเกม ทุกคนก็เหมือนจะฮึดสู้และไฟติดในการเล่นเกมครั้งนี้แล้ว ผมเองก็เหมือนกัน
"โอเคตามนี้ ต่อไปใครนะ? แอร์อ่ะ"
"3"
"เหมือนลมเลยนี่สินะผัวเมีย"
เอิ่ม พี่ฟ่างครีบมันเกี่ยวกันตรงไหนหรอครับนั้นเรื่องนั้นกับเรื่องนี้เนี่ย แล้ว3กับ8เหมือนกันตรงไหนครับพี่(?)
"ตั้งขวดน้ำสินะ"
ฟิ้ว!!!
ตุ้บ!
"ซื้อ"
เท่สุดยอดเลยครั้งเดียวได้อะไรจะฟลุ้คปานนั้น
"ชิ"
"อะไรหรอลม?"
"ฟลุ้กชัดๆเลย"
"พาล"
พี่แอร์ว่าแล้วยกมือขึ้นโยกหัวผมเบาสองสามทีก่อนจะหันกลับไปสนใจเกม
พี่ตังกับนิ่มได้ทิยลูกเต๋าได้ 6 แต้มได้เล่นเกมเติมพยัญชนะและสระให้คำสมบูรณ์โดยคำที่พี่เวย์คิดขึ้น
"ไอ้ตังง่ายนิดเดียวเองมึงดูดีๆ เคยดูรายการตกสิบหยิบล้านป่ะห๊ะ!!! คำง่ายๆแค่นี้ทำไมตอบไม่ได้เนี่ย"
"ง่ายบ้านมึงดิเวย์ไม่รู้ว่ามันคือคำอะไรเลยมึง ก็มึงเสือกให้มาแค่สระอาสองตัวเนี่ย"
"กูก็ใบ้ให้แล้วไงว่าเป็นสัตว์น้ำอะมึง"
เอ้าๆ เถียงกันเข้าไปพวกผมที่เหลือก็นั่งขำจนไม่รู้จะขำยังไงละ กูพี่เวย์เล่นเขียนคำใบ้เป็นสละอามาแค่สองตัวทั้งแผ่นกระดาษและมีที่ว่างอีกตั้ง4ที่ที่สามารถเติมตัวอักษรกับสระแบบนี้อะครับ _ _ า _ า_
บอกตามตรงผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน
"ปลาตาย"
"ตายแล้วกูจะเขียนมาเพื่อ"
"ปลาเหี้ยเหวอะไรวะเนี่ย กูยอมแพ้แล้วมึง!!!!"
"ปลาวาฬไงฟาย แค่นี้ก็ไม่รู้ โด่"
อยากจะบอกพี่เวย์ว่าพวกผมก็ไม่รู้เหมือ นกันพี่ว่ามันคือคำว่าปลาวาฬ
ส่วนนิ่มได้คำว่า 'แมว' ครับแมวแล้วพี่แกก็เขียนมาแบบนี้ _ม_ กับคำใบ้ที่ว่าคล้ายหมา ผมถามจริงๆนะใครบ้างจะตอบไม่ได้ ส่วนไอ้มันแกวในเกมโยนขวดน้ำ แล้วก็ทำสำเร็จในครั้งที่สอง ไอ้แฝดซิงซองได้เกมแอ๊บแบ๊ว5แบบ ซึ่งมันค่อนข้างจะตรงข้ามกับคำว่าน่ารักมากโขอยู่ทีเดียว ออกแนวสยดสยองซะมากกว่า ส่วนพี่เวย์ได้เกมแต่งประโยคจากห้าคำที่กำหนด
พี่แกได้คำว่า 'เวย์ หมา พวงหรีด สีแดง ท้องฟ้า'
นี่คือประโยคที่พี่เวย์แต่งครับ
"เวย์สุดหล่อแสนใจดีชอบเลี้ยงน้องหมาเมื่อหมาตายเลยซื้อพวงหรีดสีแดงมาให้หมาที่สุสานท้องฟ้า"
คุณคิดว่าไงครับจะผ่านไหม? แน่นอนครับไม่ผ่านอยู่แล้วไอ้สุสานท้องฟเาบนอยู่ที่ไหนครับพี่มึง ยอมจินตนาการพี่แกจริงๆ
พวกเราทั้ง11คนเล่นหลายรอบจนนับไม่ถ้วนเอาตรงทุกๆคนแทบจะได้เล่นกันทุกเกมแหละครับ
จนในที่สุดก็ได้คนออกค่าใช้จ่ายทุกทริปตลอดทั้งเดือนแล้วครับผม
"คนที่ได้ที่ดินน้อยสุดก็คือ ข้าวตังกับซิงนะจ๊ะเตรียมเงินไว้เยอะๆนะเข้าใจ?"
พี่ข้าวฟ่างว่าพร้อมตบบ่าทั้งสองคนแปะๆอย่างปลอบใจ
"มีทางเลือกไหมละ"
ส่วนพี่ข้าวตังก็ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่พี่ข้าวฟ่างอย่างแกล้งๆ
"ครับๆ"
ส่วนไอ้ซิงก็ก้มหน้าทำใจยอมรับชะตากรรมอันแสนโหดร้ายอย่างยอมจำนน
"และคนที่ได้ที่ดินมากสุดก็คือ......"
"คือ...."
"คุณไวน์พี่หนุ่มจอมสะ...สอดค่ะ เชิญขอในสิ่งที่คุณต้องการได้เลยค่ะ"
"เย้ๆๆๆๆ"
แล้วพี่แกก็กระโดดโลดเต้นทั่วห้องนั่งเล่นอย่างกับเด็กๆ
"อืมมมมมม"
"....."
เงียบกริบกันทั้งบ้าน
"อ่าาาาาา"
"....."
"โอ้ววววว"
"....."
"อ่าาาาาาา"
"พอแล้วโว้ยยยย บอกมาได้ละ"
ในที่สุดความอดทันของพี่เวย์ก็ขาดสะบั้นตะโกนออกมาสุดเสียง
"เออๆ ให้สิงผัวเมียเนี่ยหอมแก้มกันให้กูดูเป็นบุญตาไม่เคยเห็นพวกมันสวีตกันให้ดูเลย"
"เดี๋ยวดิพี่ ไหงกลายเป็นงี้?"
"ทำไมไม่ได้ ไหนบอกที่หนึ่งขอได้หนึ่งอย่างไงจริงไหมน้องนิ่ม"
"จริงค่ะ"
"ไม่กล้าไง"
พูดเฉยๆก็ได้ไหมไอ้พี่เวย์ ไอ้ลมเนี่ยนะจะไม่กล้าไม่มีทางสะหรอก
ไม่รู้เพราะอะไรทำให้ผมใจกล้าเกี่ยวคอพี่แอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆลงมาแล้วฝังจมูกตัวเองลงไปบนแก้มพี่แอร์อย่างรวดเร็วหนักหน่วงแค่นี้ไม่เห็นจะยาก
"เห็นไหมแค่นี้เอง"
"นั้นไม่เรียกหอม หอมต้อมทำแบบนี้นะลม"
พี่แอร์กระซิบข้างหูผมก่อนกดปลายจมูกโด่งของตัวเองลงบนแก้มผมเนิ่นนานแถมก่อนจะผละออกมีสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอีกต่างหาก
"ไอ้....."
"ครับ"
"ให้ตาย"
ผมมองพี่แอร์อย่างหงุดหงิดแล้วก้มหน้าซบกับไหล่ไอ้พี่แอร์พี่หลบสายตาของทุกคนที่มองมาอย่างล้อเลียน
"นี่ลม"
"อะไร"
"ซบไหล่พี่แบบนี้พวกนั้นจะไม่ล้อลมมากกว่าเดิมหรอครับหืม?"
พี่แอร์ยกมือลูบหัวผมเบาๆพร้อมกับกระซิบข้างหูผมอย่างอ่อนโยน
"....."
จะพูดก็พูดไม่ออกอยากล้อก็ล้อไปเพราะผมคิดว่ายู่แบบนี้อีกสักพักก็ดีเหมือนกัน
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
จบตอน.
ไม่ชอบไม่ว่ากันนะ
***แต่ถ้าใครชอบช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ***
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
