ตอนที่ 13 เมียต้องมาก่อนเสมอ?
"นี่ๆ พวกมึง"
"ว่าไง?"
ไอ้มันแกวตอบแต่ตาไม่ได้หันมาสนใจผมเลยสนใจแต่หน้าจอที่มีสาวสวยโนตมเต้นยั่วยวนอยู่ไอ้ซองหลับอยู่บนโซฟาไอ้ซิงนั่งตอบแชทสาวยิ้มน้อยๆยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ส่วนผมนั่งมองพวกมันเฉยๆ ตั้งแต่ที่ไอ้พี่แอร์กลับไปนี่ก็ผ่านมาเกือบสองชั่วโมงละครับ มันน่าเบื่อจริงๆนะ คุณไม่เป็นผมไม่รู้หรอกเจ็บเสียดไปทั้งตัว ลำบากสุดๆให้ตายไม่มีถนอมผมเลยไอ้พี่บ้า
"ไม่อยากอยู่บ้านอ่ะ เบื่อ"
ผมบอกพวกมันเสียงหน่ายๆ อยากไปเที่ยวเล่นโว้ยยยย
"เพื่อนอยากไปนอนข้างถนนหรอ?"
ไอ้ซิงถามกวนๆ
"หรืออยากไปนอนกับแมงดา"
ไอ้มันแกวถามกลับมาหน้าตายแต่กูเห็นหรอกว่ามึงประชดกูอยู่ 'แมงดา'ที่ไอ้มันพูดถึงคือหมูครับไม่ใช่หมูธรรมดานะครับแต่มันเป็นหมู่ป่าผมไปเจอมันอยู่งานอะไรสักอย่างนี่แหละจำไม่ได้รู้แค่ว่าถูกชะตาก็เลยรับซื้อมาเลี้ยง แมงดากับหมาบลูด็อก3ตัวอยู่บ้านใหญ่กับพ่อแม่ส่วนบ้านสวนพวกผมเลี้ยงงูเหลือมไว้ตัวหนึ่งตัวชื่อ 'แมงปอ' กับหมาบางแก้วอีกสองตัวตัวเมียชื่อ 'สวย' ตัวผู้ชื่อ 'หล่อ' ชื่อสัตว์เลี้ยงของผมเพราะใช่ไหมละครับ รู้หรอกครับไม่ต้องชม
"ไอ้พวกบ้า"
ผมทำอะไรพวกมันไม่ได้ได้แค่ตอดพวกมันนิดๆหน่อยๆ
"แล้วเรียกไม"
"นั้นสิ"
"ไปบ้านสวนกันเถอะ"
ผมพูดอย่างตื่นเต้น
"ไปบ้านสวนแล้วจะหายเบื่อไง"
"ก็กูอยากไปอ่ะซิงกูคิดถึงไอ้แมงปอไอ้สวยแล้วก็ไอ้หล่อด้วน้าาาาาา"
ผมกุมมือไว้ตรงหน้าอกแล้วส่งสายตาปิ๊งๆไปให้พวกมัน
"ขุนลุกสัด ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี่เลยมึง"
ไอ้ซิงว่าพร้อมยกมือลูบแขนตัวเองอย่างหวาดๆ
"น่ากลัว"
"พวกมึงอะ ซองตื่นนนนนนนนนนนน!!!!"
ตุ้บ!
"โอ๊ยยยย! เหี้ยไรว่ะ?"
ไอ้ซองตะโกนออกมาอย่างหัวเสียมองพวกผมสามคนตาขวางทันทีหลังจากที่ผมโยนหมอนไปโดนหน้ามันเต็มๆ เอาสิมึง ไม่ตื่นกูนับถือเลย
"ถามมันนู้น"
ไอ้ซิงชี้มือมาทางผม
"อยากได้อะไรอีกอะมึง"
มันถามผมเสียงแข็ง อะไรของมึงอยู่เฉยๆก็มาอารมณ์เสียใส่ผมทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้มันเลยแม้แต่น้อย(เหรอ?)
"อยากไปบ้านสวน"
"เออๆ ไปก็ไป"
แล้วซองมันก็เดินตึงตังออไปก่อนเพื่อน ปล่อยให้พวกผมสามคนนั่งมองหน้ากันงงๆ ก่อนที่พวกมันจะช่วยพยุงผมออกไปขึ้นรถมุ่งตรงสู่บ้านสวนทันทีก่อนที่ไอ้ซองจะขึ้นมากินหัวพวกผม แต่ว่าเหมือนจะลืมอะไรสักอย่างแฮะแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ช่างเถอะเดี๋ยวก็นึกออกเองนั้นแหละ
"เร็วเลยพวกมึง กูง่วง"
ไอ้ซองแหกปากแง้วๆอยู่ข้างรถ ตีอกชกลมอยู่คนเดียวเป็นบ้าอะไรของมันก็ไม่รู้ตั้งแต่วันที่มันไปทำภารกิจหาชู้ให้ผัวผมที่ผับมันก็แปลกๆไปวนนี้ก็เหมือนจะออกไปข้างนอกหลายรอบ ซ้ำยังติดโทรศัพท์มากกว่าเดิมแต่ที่แปลกสุดๆคือแม่งนอนทั้งวี่ทั้งวัน ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน ถเาผมตาไม่ฝาดจะเห็นรอยกุหลาบสีสดเต็มทั่วลาดไหล่กับหน้าอกมันด้วย(ซิงมันใส่เสื้อคอกว้าง) สงสัยติดสาวแหงแซะ ไอ้เสือนี่ไม่ธรรมดา
"ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนซอง"
ไอ้ซิงถามแฝดมันอย่างเป็นห่วงๆ
"อารมณ์เสียทั้งวันเลยนะ"
ไอ้มันแกวจ้องตาไอ้ซองนิ่งๆ
"ไม่มีอะไรหรอกพวกมึงไปๆ เดี๋ยวไอ้ลมแม่งก็เป็นลมล้มพับเอาหรอกพวกมึงไปกันได้ละ"
เลี่ยงได้เลี่ยงไปเถอะมึง อย่าเผลอนะมึงมึงเผลอเมื่อไหร่ก็ล้วง(ความลับ)มึงแน่ไอ้ซอง ผมมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเพื่อนเขยมากกว่าเพื่อนสะใภ้ซะด้วยสิ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
เช้าวันต่อมา...
=แอร์=
~~ครืด~~ครืด~~ครืด~~
"ฮัลโหล"
ผมกดรับสายโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆเรียกความสนใจอยู่บนโต๊ะระหว่างที่ผมกำลังแต่งตัวเตรียมไปหาลมแต่เช้า
ก่อนที่น้องจะเปลี่ยนใจไม่ให้โอกาสผม แต่ว่าใครโทรมาแต่เช้าว่ะรู้ไหมคนกำลังรีบไปง้อเมียอะห๊ะ!!!
/แอร์ นี่แชมเปญเองนะ/
"ครับ เปญมีอะไรหรือเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย"
ผมหยุดทุกสิ่งที่กำลังทำแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา แปลกที่วันนี้ผมไม่ได้รู้สึกดีใจมากอย่างเมื่อครั้งก่อน
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีใจอยู่เหมือนกัน
/ถ้าไม่มีอะไรโทรหาแอร์ไม่ได้หรอ?/
ไม่มีอะไรแล้วจะโทรมาทำไม
"อะ...เอ่อได้ครับ"
/คือเปญอยากเจอแอร์อ่ะ วันนี้เปญว่างเราไปเที่ยวกันไหม เปญอยากไปดูหนัง อยากไปซื้อของแต่ไม่มีเพื่อนไปเลย แอร์ไปเป็นเพื่อนเปญหน่อยได้ไหม น้าาาา...นะๆๆๆ/
เสียงหวานพูดเจื้อยแจ้วอยู่ข้างหูทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะจินตนาการได้ว่าเปญต้องทำหน้าตาอ้อนๆอยู่แน่ๆ ก่อนจะชะงักไปเพราะอยู่ดีๆก็มีหน้าของไอ้เด็กดื้อลอยเข้ามาแทนที่หน้าของเปญ เป็นเอามากแล้วไอ้แอร์มึงนี่
/......แอร์คะ แอร์ฟังเปญอยู่หรือเปล่าคะ เปญงอนแล้วนะ/
"ครับ ฟังครับ"
/แอร์ตกลงจะไปกับเปญหรือเปล่าเอ่ยยยย/
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะตอบตกลงไปกับเปญอย่าไงลังเลแต่ตอนนี้.....
"คงไม่ได้หรอกครับเปญ พอดีผมนัดกับคนสำคัญของผมไว้ขอโทษนะเปญ เอาไว้โอกาสหน้าละกันนะครับ"
ถ้าผมไป ลมคงไม่มีโอกาสที่สองให้ผมอีกแน่ตั้งแต่นี้ไป
เมียสำคัญที่สุดสำคัญกว่าสิ่งใดทั้งสิ้น ผมจะไม่ทำให้โอกาสที่ลมให้มาต้องเสียเปล่าเด็ดขาด
/แอร์มีแฟนแล้วหรอ?/
"เมื่อกี้เปญว่าไงนะครับ?"
เพราะผมมัวแต่สนใจอย่างอื่นทำให้ไม่ได้ยินที่แชมเปญพูดเมื่อกี้
"เปล่าหรอกค่ะ เปญแค่เหงาไม่มีเพื่อนเที่ยวเลยแค่เฟลนะคะ เลยอยากให้แอร์ไปด้วย แต่แอร์ก็ไม่ว่าง ไม่มีใครสนใจเปญเลย มะ..."
ฉิบหายจะหกโมงครึ่งแล้ว ต้องรีบแล้ว ทำให้ผมไม่ได้สนใจว่าเมื่อกี้เปญอยากพูดไรพูดเลยผมไม่ได้ฟังหรอก
"แค่นี้ก่อนนะเปญ"
/ค่ะ/
หลังจากวางสายจากแชมเปญผมก็รีบขับรถตรงดิ่งไปบ้านลมทันทีแต่ปรากฏว่า....
"คุณลมไม่อยู่นะคะ ออกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วคะ"
"งั้นหรอครับ ขอบคุณครับ"
ไม่อยู่งั้นหรอ? ลมไปไหน? ไหนบอกวันนี้ให้มาหาได้ไง? แล้วทำไมถึงหนีผมไปแบบนี้ละใจร้ายเกินไปแล้วนะลม
/หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ.../
นี่ถึงกับปิดเครื่องหนีกันเลยงั้นหรอลม ผมควรจะทำยังไงต่อดีกับสถานะการณ์อย่างนี้ หรือผมควรถอย....ไม่สิ ยังมีอีกที่นึงนี่ที่ลมจะไป ใช่!!!
บ้านสวน ลมต้องอยู่ที่นั้นแน่ๆ
เมื่อคิดได้แบบนั้นผมก็รีบขึ้นรถและขับรถตรงดิ่งไปบ้านสวนของลมทันที
ดิ๊งด่อง~~ ดิ๊งด่อง~~ดิ๊งด่อง~~
"คราบบบบบบบ"
"อ้าวพี่มาไมแต่เช้าว่ะ"
"อย่ากวนแต่เช้าได้ไหมซอง"
ผมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่องภาพพวกมันสามคนนั่งคลอเคลียลมเมื่อวานยังติดตาไม่หายเลยนะ ไอ้พวกบ้านี่
"หืม ตรงไหนพี่"
"ลมอยู่ไหมซอง"
"อยู่ครับ"
"กูขอเข้าไปได้ไหม"
"ไอ้ได้มันก็ได้อยู่หรอก"
ไอ้เด็กนี่กำลังกวนโมโหผม ใจเย็นไว้ไอ้แอร์ เพื่อนเมียเหมือนเพื่อนมึง เย็นไว้ก่อน
"......"
"หึหึ ผมบอกไว้ก่อนว่าถ้ามีครั้งต่อไปถึงจะเป็นพี่พวกผมก็ไม่มีทางยอมเหมือนครั้งนี่แน่ จำไว้!!!"
"จะไม่มีอีก"
ใช่ ผมจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกเด็ดขาดผมจะไม่เห็นใครสำคัญมากกว่าลมอีกแน่นอน!!!
"งั้นก็เชิญครับ"
ผมเดินตามมันเข้าไปในบ้านที่เคยมาแล้วครั้งนึง
"ดีพี่"
ไอ้ซิงเดินถือจานยำมะม่วงออกมาจากห้องๆหนึ่งน่าจะเป็นห้องครัวแล้วเอ่ยทักทายผมใครพามึงกินยำมะม่วงตอนเช้าวะถามจริง
"อืม"
"ห้องเดิม"
"ใจมาก"
ผมตบบ่าไอ้มันแกวเป็นการขอบคุณก่อนจะเดินตรงขึ้นไปหาลมบนห้อง
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
"เข้ามาเลย กูไม่ได้ล็อคห้อง"
ผมเปิดประตูเข้าไปทันทีที่ได้รับอนุญาติ ก็เห็นลมนั่งอ่านนั่งเสือนิยายอย่างสบายใจอยู่บนเตียงได้เห็นท่าทางมีความสุขแบบนั้นแล้วหมั่นเขี้ยวปนหมั่นไส้ ปล่อยให้ผมคิดเป็นบ้าเป็นบออยู่คนเดียวนึกว่าจะหนีกันไปแล้วซะอีก แต่เห็นแบบนี้แล้วน่าเอ็นดูชะมัด
"หืม เข้ามาแล้วทำไมไม่พะ...พูด...แอร์"
ลมพูดเสียงสดใสก่อนจะหันมามองแต่พอรู้ว่าไม่ใช่เพื่อนของตัวเองก็ทำหน้างอสะบัดหน้าหนีผมซะเฉยๆ
"ปิดโทรศัพท์ทำไมครับ"
"แบตหมด"
"แล้วมาบ้านสวนทำไมไม่โทรบอกพี่บ้าง"
"ลืม"
ลมตอบผมเสียงอ่อยๆ
"พี่เป็นห่วงเรามากนะรู้ไหม"
"หรอ?"
"ครับ"
ผมว่าก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆลมพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวลมเบาๆ
"อืม"
"คราวหน้าจะไปไหนก็บอกพี่บ้างนะพี่จะได้รู้"
"บอกทำไม สนใจนักนี่"
ลมบ่นเบาๆ แต่ผมก็ได้ยินอยู่ดี
"สนใจสิ สนใจมากด้วยก็เราหน่ะเมียพี่ ไม่ให้สนใจเมียแล้วจะให้สนใจใครที่ไหนครับ ที่สำคัญเมียพี่ขี้งอนมากด้วย"
ผมว่าก่อนจะขยี้หัวลมเบาๆอย่างเอ็นดู
"ให้มันจริง"
"จริงครับ พี่จะทำให้เราเห็นว่าโอกาสที่เราให้พี่มาพี่จะไม่ทำให้มันเสียเปล่าแน่นอน"
"อืม"
"หายโกรธพี่เถอะนะ"
"ก็ไม่ได้โกรธอะไร"
"จริงนะ น่ารักที่สุดเลย"
ฟอดดดดดดดดด
"แอร์!!!"
เด็กดื้อของผมจับแก้มพร้อมกับเรียกชื่อผมอย่างเอาเรื่อง ที่ผมห้อมแก้มเจ้าตัวไปฟอดใหญ่
"ครับ"
"ทำบ้าอะไร!!!"
"หอมแก้มเมีย"
"ให้ตาย"
ลมว่าก่อนจะจ้องหน้าผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"กินข้าวหรือยัง"
"ยัง แล้วก็ยังไม่หิว"
"โอเคครับ"
"แอร์อยากปะ..."
~~ครืด~~ครืด~~ครืด~~
"แป๊บนึงนะลม ครับแชมเปญ"
"ชิ"
ผมมองลมที่ทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้ผมอย่างหนักใจ
/แอร์คะ...คือรถเปญเสียอะค่ะมารับเปญหน่อยได้ไหมคะ/
"คือผมไม่ว่างหน่ะ"
/คือเปญรีบกลับบ้านหนะ พ่อแม่เรียกเปญกลับบ้านด่วนแต่รถเปญดันมาเสียซะได้/
"เดี๋ยวผมเรียกไอ้ตังออกไปรับละกันนะ"
/แอร์มารับเปญไม่ได้หรอคะ/
ถ้าออกไปละก็มีหวังเด็กถอยนี้ได้น้อยใจจนหนีไปอีกแน่
แต่เปญก็สำคัญเอาไงดีวะกู
"คือผม คือ..."
"อยากไปก็ไป แล้วก็ออกไปได้ละกูจะนอน"
"ลม"
ผมเรียกลมเสียงอ่อน
/แอร์คะ พ่อกับแม่ก็อยากเจอแอร์นะคะท่านบอกว่าไม่ได้เจอแอร์นานแล้ว/
"ไปสิไปเลย"
"ลมอย่ามาไล่พี่นะ"
ผมรู้สึกเจ็บแปลบในอกที่ลมเอ่ยปากไล่ผมแบบนี้ เหมือนเป็นการไล่ผมออกไปจากชีวิตอย่างไรอย่างนั้น
/แอร์คะ แอร์/
"ฝากบอกพวกท่านด้วยนะเปญว่าว่างๆผมจะเข้าไปพบ
แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอก เดี๋ยวผมโทรเรียกตังไปรับ แค่นี้ก่อนนะ"
ผมพูดแล้ววางสายทันทีไม่ให้โอกาสเปญได้พูดอะไรทั้งนั้น
"ลม"
"....."
"หันหน้ามาคุยกับพี่ก่อน"
ผมพยายามพลิกตัวลมให้หันมาหาผมแต่ลมก็ไม่ให้ความร่วมมือกับผมแม้แต่น้อย
"พี่ไม่ไปไหนกับใครทั้งนั้น พี่จะอยู่กับลมไมทิ้งลมไปไหน อย่าไล่พี่แบบนั้นอีกนะ
พี่ขอ"
ผมล้มตัวนอนซ้อนหลังของลมพร้อมกอดลมไว้ไม่ปล่อยผมกลัวว่าถ้าปล่อยลมจะหายไปตลอดชีวิต ผมกลัวกลัวจริงๆ
"ห้ามแจกเบอร์ ห้ามไปกับผู้หญิงหรือผู้ชายอื่นสองต่อสอง ห้ามผิดสัญญา ห้ามเห็นคนอื่นสำคัญกว่าผม กูต้องมาก่อนเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร ที่สำคัญห้ามไปหาแชมปงแชมเปญนั้นหรืออยู่กันสิงต่อสอง ห้ามปิดโทรศัพท์ ไปไหนให้บอกเสมอมีอะไรก็ให้มาบอกกูตรงๆ ห้ามโกหกกูเด็ดขาด"
"ครับพี่จะไม่แจกเบอร์หรือไปไหนสองต่อสองกับใคร พี่จะไม่ผิดสัญญา ไม่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าลม ไม่เปิดโทรศัพท์ไปไหนจะรายงานลมเสมอ จะไม่โกหกลมเด็ดขาดพี่สัญญา"
"ทำให้ได้ก็แล้วกัน"
"ลมอย่าไล่พี่อีกได้หรือเปล่า"
"อืม"
ผมกอดลมแน่นขึ้นกว่าเดิม และซุกหน้าเข้ากับซอกคอของลมกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวลมทำให้ผมเคลิ้มหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมมีความสุขและสามารถนอนหลับสนิทอย่างไม่มีอะไรกวนใจแล้วละครับ
#########################################
มาแล้วววววว ยังมีคนอ่านอยู่ไหมหายไปนานเลย
มีใครรออยู่บ้างไหมเอ่ยยยยย?
ขอกำลังใจหน่อยน้าาาา เราจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
(ว่าไปนั้น)
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าาาาาาาา
*****ใครไม่ชอบไม่ว่ากันเน้ออออ*****
***ติชมได้เจ้าค่ะ***
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
