36.
“
แต่คนมันเคยมีอะไรจะให้ฉันคิดยังไง?! ”
“ คุณฟอร์ไม่เชื่อใจน้ำหรือครับ?” ระหว่างน้ำกับคุณเหนือ ....น้ำเต็มใจหรือครับ? น้ำอยากให้เป็นแบบนั้นหรือครับ
“ ฉัน....”
“ น้ำเข้าใจแล้วครับ น้ำผิดเองน้ำขอโทษ น้ำขอโทษ” น้ำเข้าใจแล้วครับ คุณฟอร์ไม่ได้เชื่อใจน้ำเลย .
“ ........................” ฟอร์อยากจะบอกน้ำเหลือเกินว่าน้ำไม่ผิด อยากให้อีกฝ่ายสบาย แต่ก็เขาคิดว่าน้ำเองที่ไม่ปฎิเสธเหนืออย่างจริงจัง
“......”
แล้วคุณฟอร์รักน้ำเพื่ออะไร?
อะไรคือความรักกัน……
น้ำเหนื่อย.....ครับ
“ ถ้าน้ำเข้าใจ....เราก็กลับกันเถอะ” ฟอร์ว่า จับมือน้ำแต่น้ำกลับไม่ยอมขยับเขยื้อน
“.................”
“น้ำ?”
น้ำเหนื่อย........ไม่ว่าน้ำจะหันมองไปทางไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า
พอแล้วครับ น้ำไม่หวัง น้ำไม่เพ้อเจ้อไปมากกว่านี้แล้ว
น้ำขอโทษ
“คุณฟอร์ครับน้ำลืมของไว้บนห้องคุณกัส”
“ ของอะไร?”
“ ของ..ที่คุณกัสให้ อยู่ในถุงกระดาษสีขาว..”
“ เดี๋ยวฉันไปเอาให้ อยู่ในห้องกัสใช่ไหม?” ฟอร์ถาม ไม่ยอมให้น้ำกลับเข้าไปอีก
“ครับ”
“เข้าไปรอในรถนะ”
“ครับ” ขอโทษนะครับ น้ำไม่เคยคิดว่าจะทำแบบนี้กับคุณฟอร์ แต่น้ำไม่มีทางเลือกใดๆเลย คำพูดน้ำคุณฟอร์ไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับมันเลย
น้ำมองฟอร์จนหายเข้าไปในบ้านกัส ก่อนที่น้ำจะหันหลังให้ และเดินออกมา
ฟอร์เดินเข้าไปหากัส ขณะที่ปูกำลังถามเหนือว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นฟอร์เดินมา เหนือพยายามห้ามตัวเองอย่างที่สุดที่จะไม่ชกฟอร์เอาคืนเมื่อกี้
กัสเดินออกมาฟอร์เพราะไม่อยากให้ฟอร์กับเหนืออยู่ใกล้กันเกินไป
“ นายยังไม่กลับอีกเหรอ?”
“ น้ำลืมของไว้ในห้องนาย” ฟอร์ว่า
“ของอะไรล่ะ? แต่น้ำก็ไม่ได้เอาอะไรมานะ กระเป๋าก็สะพายไปแล้วนี่”
“ น้ำบอกว่าเป็นของที่นายให้”
“ ของที่เราให้? แต่เราไม่ได้ให้อะไรน้ำ...?”
“...................”
“........................................”
ฟอร์เอะใจขึ้นมา ก่อนที่กังวลในบางสิ่งบางอย่าง ชายหนุ่มวิ่งลับไปที่รถ กัสวิ่งตามไปในทันที
“....................” เหนือคิดว่าต้องมีอะไรที่เกี่ยงข้องกับน้ำ คิดจะตามฟอร์ไป
“ เหนือ อย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า” ปูบอก
“.....................” เหนือหันกลับมา แต่เขาเห็นท่าทีฟอร์ที่รีบวิ่งออกไป ก็ไม่สามารถยืนอยู่นี้ได้ เขาวิ่งตามฟอร์กับกัสไป ปูตัดสินใจตามไปด้วย
ฟอร์วิ่งไปถึงรถไม่เจอน้ำ ชายหนุ่มหันไปรอบๆไม่มีวีแววว่าน้ำจะอยู่ที่ไหนสักที
“ น้ำ น้ำ
!? ”
ฟอร์ร้อนรนไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำอะไร น้ำไปไหน?!
“
น้ำ !? ”
“ ฟอร์น้ำคงไม่อยู่ที่นี่ ตามไปตอนนี้คงทัน” กัสว่าตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ น้ำ” เหนือเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เราต้องไปตามหาน้ำ” เหนือว่าวิ่งไปที่รถตนอง ปูตามเหนือไปไม่รีรอ
“ .......” น้ำ
“ นี่มันเรื่องอะไร?” ปูถามขณะที่เหนือแทบจะพารถเหาะออกมา
“ เราไม่แน่ใจเท่าไร..........”
“ ..............”
“ น้ำคงหนีไป.....” เหนือบอกเหมือนพูดคนเดียว ทั้งๆที่เขาใจร้อนรนเป็นห่วงน้ำ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจ เขาภาวนาให้น้ำหนีไปจริงๆนั่นหมายความว่า เขามีโอกาส..................
เขาจะตามหาน้ำจนกว่าจะเจอ
“ หนีไป ทำไม!? เราว่าน้ำคงแค่งอนฟอร์และหนีกลับบ้านก่อนมากกว่า”
“น้ำไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนั้นหรอก” เหนือบอกหันริมถนนเผื่อว่าจะเจอน้ำ ดึกขนาดนี้อัตรายมากที่ออกเดินคนเดียว
“ ถ้าหนีไปจริงๆน้ำคงโบกแท็กซี่ไปไหนไกลพอควรแต่ถ้าไม่น้ำก็คงหลบอยู่แถวๆนี้”ปูว่าซึ่งเหนือก็พยักหน้าเห็นด้วย
“..........................................................”
ฟอร์วิ่งออกมา หน้าบ้านกัส ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวา ถนนยามเที่ยงเงียบสงัด
“
น้ำ น้ำ!? ” ฟอร์ตะโกน
“ น้ำ! น้ำ น้ำ!?” เสียงนั้นเหมือนจะสะท้อนกลับมาให้รู้ว่าไม่คนที่เรียกหา
“ ฟอร์!?” กัสวิ่งตามออกมา เขามองหน้าอีกฝ่ายอย่างเห็นใจ
“น้ำคงกลับบ้านไปก่อน ไม่มีอะไรหรอก” กัสปลอบกังวล
“ไม่ใช่ น้ำไม่ได้กลับบ้าน เมื่อกี้น้ำมีท่าทีแปลก เราน่าจะเอะใจ น้ำคงโกรธเรา.....เกลียดเรา.....”
“ อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้เลย ตามหาน้ำให้เจอก่อนเถอะ น้ำคงยังไปไหนไม่ไกล”
“ .............................”
อย่าทำแบบนี้
น้ำ
ได้โปรด....................อย่าฆ่าฉันทั้งเป็น
น้ำไม่ได้ไปไหนไกลอย่างที่คิดเด็กหนุ่มเข้าไปหลบหลังร้านอาหารที่ห่างไปไม่ไกล น้ำได้ยินแม้กระทั่งเสียงตะโกนที่ฟอร์เรียกชื่อตัวเอง
คุณฟอร์................
น้ำไม่มีทางเลือก สักวันคุณฟอร์คงจะลืมน้ำได้.......
ลืมคนแบบน้ำได้
------------=-------------
“ จริงหรือคะ? !?” นมก้านพูตะหนกตกใจหลังจากรู้ว่าน้ำหนีไปจากปากเหนือ หญิงสูงวัยไม่ได้สนใจรู้เรื่องรอยซ้ำบนหน้าชายหนุ่มมากไปกว่าเรื่องของน้ำแล้ว
“ .............................................” เหนือพยักหน้าตอบ
“ แล้ว แล้วคุณฟอร์ เป็นยังไงบ้างคะ?”
“ ก็คงไม่ดีเท่าไร……….” เหนือว่าเพราะเขาไม่ได้ติดต่อกับฟอร์
“ ...น้ำมีอะไรทำไมถึงได้ทำแบบนี้อีก” นมก้านพูว่าเป็นห่วงและกังวล
“ น้ำคงมีอะไรสักอย่าง...เหนือจ้างนักสืบตามแล้ว คิดว่าไม่นานก็คงรู้เบาะแส” ฟอร์ก็คงเหมือนกัน
“ แล้วถ้าคุณเหนือเจอน้ำแล้วคุณเหนือจะทำยังไงคะ?”
“.................................................” ชายหนุ่มไม่ตอบ เพราะเขาก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเขาจะต้องทำยังไงถึงจะดีที่สุด..
“ แล้วคุณเหนือจะไปไหนคะ?” นมก้านพูถามแต่รู้ว่าเหนือจะออกไปตามหาน้ำ
“ ไปตามหาน้ำครับ”
เมื่อแดดอุ่นขึ้นเรื่อยๆ น้ำที่นั่งหลับตั้งแต่เมื่อคืนก็รู้สึกตัว
“...............................” เด็กหนุ่มลืมตามองท้องฟ้าที่มีเมฆบางเบาทำให้รู้สึกเหมือนท้องฟ้ากว้างใหญ่กว่าที่เคย
เขาจะไปที่ไหน...เขาไม่รู้ ไม่รู้
“...................”
น้ำเดินไปเรื่อยๆแม้จะไม่รู้ว่าไปไหน เขาอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าเดินขวักไขว้ มากมาย ยิ่งรู้สึกตอนนี้..เขาตัวคนเดียวอย่างแท้จริง
เกือบเที่ยง น้ำนั่งพักที่ป้ายรถเมล์ที่ไม่มีใคร เด็กหนุ่มมองรถเมลล์ผ่านไปคันแล้วคันเล่า ไม่มีรถเมมล์สายที่เขาเคยขึ้น..
รู้สึกคอแห้ง และหิว
ดห้านหลังเขาคือ ห้างสรรพสินค้า สำหรับครอบครัว เขามองเห็นร้านไก่ทอดที่เคยเข้าไปกินกับคุณฟอร์แม้จะไม่ใช่สาขานี้ก็ตาม
น้ำสั่งชุดไก่ทอดเหมือนที่เคนกินกับฟอร์ทุกอย่าง..เด็กหนุ่มไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเพราะความหิวทำให้ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว
เพราะความหิวหรือเปล่าที่ทำให้รู้สึกว่า มันอร่อยกว่าที่เคยกิน
“.......................”
กว่าที่เคยกิน..
คุณฟอร์น้ำหนีคุณฟอร์มา...น้ำมันรื้อจะไหลออกมาให้ได้ น้ำรีบวิ่งออกมาจากร้านทันที
น้ำทำร้ายคุณฟอร์ น้ำขอโทษ...............ขอโทษจริงๆรีบๆลืมน้ำนะครับ
แม้คุณช่อแก้วจะตามลูกชายมานั่งรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันได้ แต่ฟอร์ก็ไม่ได้กินไปมากว่าจิบน้ำในแก้ว
“ ฟอร์คิดอะไรสักหน่อยเถอะ” คุณช่อแก้วบอกเป็นห่วง เมื่อเช้าฟอร์ก็ไม่ยอมแม้แต่จะออกมาจากห้อง
“............ไม่ครับฟอร์ไม่หิว”
“ แต่ถ้าฟอร์ไม่ยอมกินอะไรแบบนี้ จะเป็นโรคกระเพาะร่างกายจะแย่เอานะฟอร์”
“ ฟอร์ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ฟอร์จะออกไปตามหาน้ำ” ฟอร์ว่าลุกขึ้น มารดาจับมือลูกชายไว้โดยพลัน
“ ฟอร์ที่น้ำหนีไปแบบนี้ เพราะน้ำไม่ได้รักลูก ปล่อยน้ำเขาไปเถอะ”
“ คุณแม่จะไปรู้อะไร คุณแม่ไม่รู้อะไรเลย
!? ” โดนพูดแทงใจดำ เพราะว่าน้ำไม่ได้รักเขาถึงได้หนีไป
แต่เขารักจะให้เลิกรักมันทำไม่ได้!?
“ ฟอร์ยังมีคุณแม่คุณพ่อที่รักลูก”
“แต่ฟอร์รักน้ำ
คุณแม่ได้ยินไหม!? ”
“ คุณแม่รู้ คุณแม่รู้ แต่กินอะไรก่อนจะได้มีแรงแล้วค่อยไป” คุณช่อแก้วว่าเมื่อไม่อาจรั้งลูกชายเอาไว้ได้ ลูกเจ็บแม่เจ็บยิ่งกว่า
“.....................”
“ คุณแม่ให้นักสืบเขาตามน้ำช่วยฟอร์อีกแรงแล้ว ถ้ายังไม่พอ เดี๋ยวคุณแม่หาคนมาเพิ่มอีก ยังไงเราก็ต้องหาน้ำเจอจนได้” คุณช่อแม่กล่อมลูกชาย
“ ....................................ครับ”
น้ำหยุดเดินอ่าน ข้อความโฆษณาบนผ้าดิบสีขาว ที่ก้างอยู่เหนือศรีษะขึ้นไป
อยู่ดีเพส
อาร์พาสเม้นต์ เฟอร์นิเจอร์ครบ
ระบบคีย์การ์ด, รปภ 24 ซม. , ปลอดภัย
0,000 .- / เดือน
โทร. 02-000-0000 , 080-0000-000
“.......................” น้ำมองเข้าผ่านเข้าไปเป็นตกสูง 8 ชั้น มีข้อความ บนขั้นบนสุด ‘อยู่ดี เพส’
เขาจะอยู่ที่นี่ดีไหม?
“ น้ำ น้ำใช่น้ำหรือเปล่า?” เสียงเรียกชื่อ ทำให้ตกใจคิดว่าจะโดนใครพบเข้า แต่เมื่อหันไปมองคนที่เรียกชื่อก็พอเบาใจได้
“ พี่บุญ!?”
“ อย่าบอกนะว่าจะมาอยู่ที่นี่ โลกกลมจริงๆพี่ก็เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงเดือน” บุญมีบอกไม่คิดว่าได้เจอน้ำ เพราะเขาติดต่อน้ำไม่ได้เลย เขาเคยโทรหาน้ำเมื่อ 2 เดือนที่แล้วตามเบอร์ที่น้ำให้ไว้ ปรากฎว่าเบอร์ผิด เพราะคนที่รับบอกว่าไม่มีคนชื่อน้ำ
“ แล้ว...?”
“ ที่เก่าเหรอหมดสัญญาพอดี และที่นี่ก็ใกลี้ที่ทำงานพี่ด้วย”
“ ว่าแต่ว่าในใจห้องที่นี่หรือเปล่า หรือมาทำอะไร?”
“ คะครับ”
“ งั้นดีเลย ไปดูห้องพี่ก็ได้ เผื่อได้เป็นเพื่อนบ้านกัน”
“ครับ”
ก็อกๆ บุญเคาะประตูห้อง
“ พี่ไปซื้อกับข้าว ไม่ได้เอากุญแจไปด้วย” บุญมีบอกและประตูก็เปิดออก
“น้ำนี่น้องชายพี่ชื่อ โชค นี่น้ำที่เคยเล่าให้ฟังไง น้องเขาจะมาดูห้องเจอกันพอดี” บุญมีบอก
“ โชคครับ” อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ ครับ น้ำครับ” เก้ๆกังๆ
“ มาเข้ามาก่อนน้ำ”
“.....................” เป็นห้องเดียว ด้านสุดมีเตียงติดกับผนังห้องซึ่งติดกับระเบียง และตู้เสื้อผ้าสีน้ำตาลเนื้อไม้ ผนังห้องฝั่งประตูมีโต๊ะสองตัววางชิดอยู่ ตรงกลางห้องมีโต๊ะเตี้ยๆแบบญี่ปุ่น บนโต๊ะมีโน๊ตบุ๊คและหนังสือ เอกสารวางอยู่เป็นตั้งๆ
“ ห้องเป็นไง?พอได้ไหม?” พี่บุญถามขณะเปิดถุงกับช้าวใส่ชามโดยมีน้องชายช่วย
“ครับ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่บอกเงื่อนไขว่ามีอะไรบ้าง แล้วน้ำค่อยตัดสินใจอีกที”
“ครับ” ผมสังเกตว่าน้องพี่บุญกำลังมองผมอยู่
“ น้ำมากินข้าวด้วยกัน” พี่บุญชวน
“ น้ำกินมาแล้วครับ”
“ จะเข้ามาอยู่วันนี้เลยเหรอ
!? ” พี่บุญถามตกใจพอดู
“ ครับ”
“ แล้วทำไม!? มีเรื่องอะไรเหรอน้ำ”
“ คือ...ว่าน้ำออกมาจากบ้านคุณหญิงแล้ว”
“ ออกมาแล้ว ... !? เมื่อไร?”
“ สักพักแล้วครับ”
“ แล้วตอนนี้น้ำอยู่ที่นี่ไหน!?”
“ ยังไม่ได้อยู่ที่ไหนครับ?”
“ อ้าวแล้วข้าวของของน้ำล่ะ? อย่าบอกว่ามีแค่กระเป๋าใบนี้ใบเดียว”
“ ครับ” ทั้งพยักหน้าตอบ
“ เกิดอะไรขึ้นน้ำ!?”
“ น้ำไม่รู้ว่าจะบอกยังไง”
“ ถ้างั้น....อย่าเพิ่งเล่า” บุญมีว่าเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย น้ำเล่าให้เขาถึงสาเหตุที่อยู่บ้านคุณหญิง การที่น้ำออกมาแบบนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องเล็กๆ คงไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้ง่ายๆ
“ ...................”
“ ..............................................................ไปจองห้องกับพี่ก่อนก็แล้วกัน”
“ ..................”
---------=---------