III
.
.
.
.
.
.
“ไอ้หล่อมันขู่อะไรมึงอีกล่ะ ถึงได้ทำท่ากลัวถึงขนาดนี้” ตัสถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร เพราะรู้ดีว่าอะไรที่ทำให้น้ำซุปสุดซ่าคนนี้กลัวได้กลัวดี ก็คงจะไม่พ้นเรื่องบนเตียง แต่ที่ถามก็เพราะว่าอยากจะแกล้งมันเท่านั้นเอง ทีกับเรื่องอื่นล่ะขู่เขาได้ขู่เขาดี พอเขาเอาเรื่องบนเตียงมาขู่ เพื่อนเขาก็หงอไปเลย เสียชื่อชะมัดๆ
“รู้แล้วก็อย่าถามน่ะมึง เอาเป็นว่าถ้าลีโอไม่พูดเรื่องโรงเรือนขึ้นมา พวกมึงก็ไม่ต้องพูดถึง เดี๋ยวกูจะโดนห้ามเป็นเดือน ยิ่งช่วงนี้สตอร์เบอร์รี่กำลังตั้งครรภ์ ออกลูกเป็นว่าเล่น
“ไอ้ฟาร์เมื่อไรจะมาว่ะ แม่งรอนานแล้วนะเว้ยๆ เดี๋ยวนี้พอมีผัวเป็นตัวเป็นตนหาตัวยากชิบหาย” ร่างบางบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด เพราะที่ไม่ถามพวกนี้ว่าทำไมถึงไม่เห็นเพียงฟ้ามาด้วย ก็เพราะเดาออกว่ายังไงเพียงฟ้าสุดน่ารัก็คงอยู่กับคุณเคลวินสุดหล่อนั่นแหละ
“เดี๋ยวก็ถึง เดี๋ยวนี้แม่งฟีโรโมนออก อย่างที่มึงบอกเลย มีผัวปุ๊ปราศีเกย์ออกเลยมึง”
เพราะว่าเมื่อก่อนถึงแม้เพียงฟ้าจะออกแนวหวานน่ารัก แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าตอนนี้ เมื่อคิดตามแล้วน้ำซุปก็ยิ่งอยากเห็นสารรูปเพื่อนตอนนี้จริงๆ
“นินทาอะไรกูอ่ะ”
“สัดฟาร์” เมื่อถึงจุดนี้แล้ว พวกผมก็ร้องออกมาพร้อมกันเลยครับ
แล้วก็จริงอย่างที่ไอ้ตัสว่า ไอ้ฟาร์น่ารักขึ้นมากๆ มากแบบที่มองก็รู้ว่ามันมีผัวแล้ว ยิ่งกว่าฟีโรโมนอีกครับ ออร่าเลยล่ะรุ่นนี้
“โหๆ มึงจะสวยเกินกูไปแล้วนะ” ผมว่า แล้วเดินเข้าไปกอดมันอย่างคิดถึง ตาก็สอดส่ายหาผัวมัน แต่ก็ไม่เจอครับ เอ๊ะๆ หรือว่าทิ้งกันแล้ว อะไรเนี่ยคนสมัยนี้ ได้ไม่พอวันสองวันก็ทิ้งกันแล้ว ไวไฟจริงๆ
“อย่าคิด เพราะสิ่งที่มึงคิดมันผิด เขาเข้าไปกราบคุณแม่” มันว่า ผมก็ยิ้มๆอย่างล้อเลียนไปให้ เอวมึงจะเล็กกว่ากูแล้วนะ ให้ตายซิ หรือว่าผมอ้วน บรรลัยแล้วมึงไอ้ซุป
“คุณแม่ตื่นแล้วเหรอ เออๆ งั้นกลับเข้าตึกกันเถอะ” ผมหันไปบอก สบจังหวะกับแม่บ้านเดินออกมาตามผมพอดี
ตอนเดินนี่ก็คอยสังเกตท่าทางการเดินของไอ้ฟาร์ว่าเปลี่ยนไปหรือเปล่า เพราะดูมันจะนุ่มนวลกว่าเมื่อก่อนเยอะ
“หนูไวน์ มาไหว้พี่เขาซิ” คุณหญิงแพรวเดินเข้ามาจูงมือร่างบางให้ไปนั่งข้างๆแล้วก็แนะนำให้รู้จักคุณเคลวิน
พอฟังดีๆ คุณแม่กับผัวไอ้ฟาร์รู้จักกันนานแล้วครับ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมากเท่าไรเพราะลีโอนั้นบอกว่าเคลวินเป็นคนเลว แต่ด้วยความที่ท่านดูคนออกว่าโดยเนื้อแท้แล้วเคลวินนั้นไม่ใช่คนที่เลวร้ายแต่อย่างไร แต่บางทีสถานการณ์ หรือสภาพแวดล้อมอาจจะบังคับให้เป็นก็ได้
“รู้จักกันแล้วครับ พอดีคุณเคลวินเขาเป็นแฟนกับเพียงฟ้าน่ะครับคุณแม่”
“ตายจริง!! เรื่องจริงเหรอเนี่ย เรือล่มในหนองแล้วทองจะไปไหน ดีแล้วล่ะ ตอนแรกแม่ก็ห่วงๆเหมือนกันกลัวว่าพ่อเคลเขาจะไปคว้าเขาคนอื่นมาทำเมียมั่วซั่ว” คุณหญิงแพรวพูดออกมาอย่างอารมณ์
“คุณป้าครับ ผมซื้อผ้าพันคอจากปักกิ่งมาฝากด้วยนะครับ”
แล้วทั้งสองคนก็จมอยู่ในโลกของสองคนต่อไป เอาเถอะ สงสัยคุณหญิงแพรวจะลืมไปแล้วว่าตัวเองมีลูกชายคนโตชื่อ ลีโอ
“มึงทำเองหมดนี่เลยหรอ” นัทที่เดินตามน้ำซุปเข้าครัวถึงกับอุทานออกมาด้วยความที่ไม่อยากจะเชื่อว่าขนมหวาน อาหารคาวมากมายเหล่านี้จะมาจากฝือมือของน้ำซุปคนเดียว
แม้จะรู้ว่าเพื่อนตัวเองทำขนมเก่ง ทำอาหารคาวก็เก่ง แต่ไม่คิดว่ามันจะเก่งขนาดนี้เพราะถาดขนมและโถกับข้าวที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะนั้นไม่ใช่จำนวนน้อยเลย
“อืมๆ โคตรเหนื่ยอ แต่ก็สนุกดี ผักผลไม้พวกนี้มาจากสวนหลังบ้านทั้งนั้นเลยนะมึง”
“นอกจากจะเป็นผู้บริหารได้แล้ว มึงยังเป็นกุ๊กได้อีก แล้วก็อะไรนะ อ้อๆ นักวิจัย มึงทำทุกอย่างออกมาได้ชำนาญมากอ่ะน้ำซุป พี่อ่ะปลื้มในตัวน้องจริงๆ”
“ใครเป็นน้องมึงอ่ะไอ้พี่ชาย ฮ่า”
“หิวอ่ะ กูหิวๆ จะกินๆ”
ร่างสูงหนาของไมค์เดินมากระทืบเท้าอยู่หน้าร่างบาง อีกทั้งยังพยายามที่จะทำท้าอ้อนให้น่ารักเลียนแบบนัท เพราะรายนั้นทำเป็นประจำ
“อย่ามากระแดะไอ้ไมค์ มันไม่เข้ากับหนังหน้ามึง” ต้นกล้าเดินเข้าไปตบหัวเพื่อนแล้วช่วยถือจานผลไม้ออกไปด้านนอก
“แล้วนี่ใครเห็นแม่เบลล่าบ้าง แม่ลงมาก็ไม่เห็น หนูไวน์เห็นหรือเปล่า”
พวกผมมองหน้ากันอย่างมิได้นัดหมาย คุณแม่จะรู้ไหมหนอว่าตอนนี้แม่เบลล่าสุดเซ็กซี่กำลังจับปลาดุกอยู่
“คือคุณเบลล่าอยากจะทราบถึงวิถีชีวิตของคนไทยสมัยก่อนน่ะครับ ผมก็ให้ลุงชมพาไปดูแปลงสาธิตของเรา” ร่างบางออกยิ้มๆแล้ว ทำหน้าชื่นชมคู่ปรับตัวเองอย่างเต็มที่
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีไป แล้วนี่คุณสามีสุดหล่อของเราเมื่อไหร่จะมาซักที งานจะเริ่มอยู่แล้วนะ” สิ้นคำพูดของผู้สูงวัย ร่างสูงสมาทของลีโอ แอ๊คซายน์ก็เดินเข้ามาในห้องโถงของบ้านทันที
ใบหน้าหล่อมองมาที่เมียตัวเองเป็นจุดแรก ดวงตาคมเข้มไม่ได้ละไปจากดวงหน้าหวานของคนเป็นเมียเลยซักนิด ไหล่หนามีเสื้อสูทตัวนอกพาดอยู่ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ถูกแกะกระดุมออก เผยให้เห็นไหปลาร้าที่เจ้าตัวภูมิใจนักหนา
“มึง ผัวไอ้ซุปหล่อเวอร์ๆว่ะ” ต้นกล้าก้มลงไปกระซิบกับตัสสองคน
“สุดๆอ่ะ ผัวไอ้ฟาร์ที่ว่าแมนแล้ว มาเจอท่านลีโอก็หงายหลังได้เหมือนกัน”
“ไอ้เคล มึงมาโผล่นี้ได้ไงว่ะ” ร่างสูงร้องทักเพื่อนตัวเองอย่างแปลกใจ แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่า เพียงฟ้าก็เมียไอ้เคลเหมือนกัน
“บรรยายไม่ถูก แค่จะพูดว่าคิดถึง” ร่างสูงลงไปนั่งพื้นแล้วกอดตักคนเป็นเมียเอาไว้อย่างแสนคิดถึงคะนึงหา ทำเอาคนที่อยู่ในห้องพากันอมยิ้มให้กับสองไม่น้อย
“อะแฮ่มๆ ทำอะไรก็เกรงใจแม่หน่อยนะลีโอ ถึงเมียแกจะน่ารักน่าฟัดแค่ไหน แต่ก็สาควรจะห้ามใจตัวเองไว้บ้าง ฮ่าๆ”
“ก็เมียผมสวย อ่ะๆ ไอ้กริชเอาขนมปังยาจกมาให้เมียฉันดูหน่อย” ร่างสูงที่นั่งอยู่กับพื้นข้างๆ ร่างบางร้องเรียกลูกน้องคนสนิทเสียงดัง
“อะไรว่ะมึงขนมปังยาจก” ฟาร์กระซิบถามน้ำซุป
“เดี๋ยวมึงก็เห็น เออ..ลีโอ ทำไมไม่ขึ้นมานั่งด้านบน”
“ไม่ดีกว่า นั่งอย่างนี้แหละ อุ่นดี”
อุ่นดีของร่างสูงนั้นก็คือการที่นั่งด้านล่างกอดเอวเอาไว้ แล้วทำเนียนสอดมือเข้าไปในสาบเสื้อย่างเนียนๆ แต่น้ำซุปก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเห็นว่าร่างสูงคงจะเหนื่อย เลยปล่อยให้เลยตามเลย
“ได้แล้วนาย เอาไว้ไหนดีครับ” ถุงห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ตอนนี้บรรจุถุงขนมปังแถวหลายแถว ทำเอาคนที่พบเห็นแปลกใจไม่น้อย
“ซื้อมาทำไมเยอะแยะหนูไวน์ หรือหนูจะทำแซนวิช ไม่ทันแล้วนะลูก เดี๋ยวหนูก็ต้องขึ้นไปแต่งตัว” คุณหญิงแพรวร้องทักอย่างเป็นห่วง เพราะวันนี้สะใภ้ใหญ่ทำงาน ทำอาหารทั้งวัน ขืนให้ทำอีกซักเมนูต้องมีไข้ขึ้นกันบ้างล่ะ
“อ๋อๆ พอดีในตู้มันหมดน่ะครับ ไวน์ซื้อไว้ทำแซนวิชทอดให้ลีโอกิน ไว้วันหลังเดี๋ยวจะทำให้คุณแม่กินนะครับ”
“กูก็อยากินเหมือนกันนะ” เพียงฟ้าร้องออกมาอย่างลืมตัว แต่เจ้าตัวก็ทำเนียนแกล้งโมโหกลบเกลื่อน
“กูด้วย”
“กูก็ด้วย” และเหล่าเพื่อนสนิทสุดแสบของร่างบางก็ประท้วงออกมาเหมือนกันและพร้อมกันทันที
“เอาล่ะๆ งั้นเดี๋ยววันหลังแม่จะปาร์ตี้แซนวิชให้ก็แล้วกันนะ” ผู้สูงอายุพูดอย่างใจดี และนั้นก็ทำให้เหล่า ลูกๆหลานๆรักและเคารพท่านยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
.
..
.
.
.
.
.
.คนอ่านพร้อมที่จะเจอคุณหญิงแม่ของ น้ำซุปหรือยัง
.
.
“รักแท้นั้นคืออะไร เครื่องไนกระเพราะไก่ รักเกงในที่นุ่ง ชะ เอิ่ง เอย”
“คุณท่านครับ ถึงแล้วครับ” คนขับรถที่นั่งฟังเสียงเจ้านายร้องเพลงวัยรุ่นอยู่นาน หันหลังมาบอกเบาๆ
“ถึงแล้วเหรอ เฮ้อ ให้ตายซิ ทำไมบ้านผัวน้ำซุปถึงได้เล็กเท่ารูหนูนะ” ผู้สูงวัยหยิบกระเป๋าถือตัวเองที่จำจากผักตบชวาขึ้นมาคล้องแขนแล้วค่อยๆลงรถด้วยท่าทางที่สง่างาม
“หมู่เฮาๆ พร้อมๆ เริ่มได้!!!!!!” สิ้นเสียงสั่ง ขบวนรำไทเก๊กก็เริ่มทันที โดยมีครูสอนชั้นดีอย่างคุณหญิงแพรวอยู่หน้าขบวน
“อะไรกันเนี่ย!!! ฉันจะมาทั้งที ทำไมถึงเอารำไทเก๊กมาต้อนรับ” ผู้สูงวัยร้องออกมาด้วยท่าทางเซ็งๆ แต่ก็เรียกให้เด็กมาถือกระเป๋าแล้วตัวเองก็ไปยืนรำข้างๆ คุณหญิงแพรว
คุณหญิงแม่ของร่างบางนั้นชื่อ หญิง ชื่อจริงก็ หญิง นั่นแหละที่ทำให้ร่างบางเรียกแม่ตัวเองว่า คุณหญิง นานครั้งจะเรียกคุณแม่ให้ชื่นใจ
“แล้วหล่อนจะเอาอะไรยะถ้าไม่เอาไทเก๊ก”
“เอาหมอรำคณะ นกน้อย ชุดล่าสุดน่ะตลกมากเลยนะ ไว้วันหลังจะให้ยืมแผ่น” ผู้สูงวัยทั้งสองเดินหยอกเย้าล่อเล่นกันไปตามทางเข้าบ้าน โดยมีเหล่าลูกๆมองตามด้วยความเป็นสุข
“แม่มึงจะวัยรุ่นไปไหนว่ะไอ้ซุป” ฟาร์เดินเข้ามาคล้องคอร่างบางแล้วพากันเข้าบ้าน โดยไม่ได้ดูสายตาของคนรักทั้งคู่มามองตามอย่างหวงๆ แค่ไหน
“กูว่าน่ารักดีออก แล้วคุณพ่อไปไหนล่ะ ทุกทีเห็นควงคู่กันตลอด” ต้นกล้าพูดยิ้มๆ แล้วก็หัวเราะในที่สุด
“อีหนูไปอาบน้ำไป แขกเริ่มทยอยมากันแล้ว ทุกคนล่ะว่าไงจะอาบอีกรอบก็ได้นะ ห้องรับรองแขกมีเยอะแยะ” ร่างสูงเดินมาโอบไหล่บางของน้ำซุปเข้ามาตัวเอง แล้วหันไปถามบรรดาเพื่อนๆ ของเมียว่าจะเอาไง
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวพวกผมจะรับแขกด้านล่างแล้วกัน พี่ไปเถอะ อย่าทำอะไรเพื่อนผมหนักล่ะ ถ้าจะทำก็เบาๆนะพี่ เดี๋ยวมันจะเดินไม่ได้” ตัสเอ่ยแซวร่างบางอย่างสนุกปาก แต่นั้นกลับทำให้ร่างบางอายหนักขึ้นไปอีก
“โอเค เบาๆแล้วกัน เคยได้ยินไหมตัส บอกรักเบาๆ” ร่างสูงพูดอย่างหมาดหมายแล้วก็โอบเอวคนเป็นเมียเข้าบ้าน ทิ้งให้คนที่เหลือพากันเขินแทนเพื่อนตัวเอง
.
.
.
.
“เรียวคะ ช่วยเบลล์ด้วย ฮึกๆ” ร่างสูงของนางแบบสาวที่ตอนนี้เรอะไปด้วยคราบโคลนเหนียวเหนอะ อีกทั้งผมเผ้าที่ถูกจัดทรงมาดีก็ตีกันยุ่งเหยิง หมดหมาดนางแบบผู้สูงส่งทันที
“มีอะไรที่รัก ทำไมเสียงถึงเป็นอย่างนั้น”
“พวกมันรวมหัวแกล้งเบลล์ค่ะ”
“แล้วคุณจะให้ผมอย่างไร ตอนนี้ผมมีประชุมใหญ่ที่โตเกียวนะ คงไปหาคุณไม่ได้”
“ฮึกๆ แล้วจะให้เบลล์ทำไงต่อล่ะ เบลล์รับสภาพตัวเองไม่ได้ค่ะ ตัวอะไรก็ไม่รู้สีดำๆ ลื่นๆ จับแล้วเจ็บมากเลยค่ะเรียว มือเบลล์พังแล้วแน่ๆ
หลังจากที่ถูกลุงชมลากเข้ามาในสวน ร่างสูงของแม่นางแบบก็เอาแต่กรี๊ดๆ แล้วก็กรี๊ดๆ จนคนงานในสวนต้องมาด่าให้หยุด
เธอถูกบังคับให้ลงไปงมหาตัวอะไรซักอย่างในบ่อโคลน พอเห็นหัวมันเธอก็ตกใจกรีดร้องออกมา และพอจะวิ่งหนีกลับเข้ามาในตึก เธอก็สะดุดก้อนหินตรงหน้ากระท่อมจนเสื้อผ้าหน้าผมเละไปหมด และตอนนี้เธอก็กำลังนั่งจัดการตัวเองอยู่ในห้องน้ำคนรับใช้ของบ้านแอ๊คซายน์
“คุณต้องเข้มแข็งนะเบลล์ ไหนคุณบอกว่าคุณจะเอาคนรักของคุณคืนไงล่ะ แล้วทำไมถึงมาอ่อนแออย่างนี้ ถ้าขืนคุณเป็นอย่างนี้อีกนะ ผมคงจะช่วยอะไรคุณไม่ได้”
หลังจากที่คิดว่าจะยอมแพ้ ไม่เอาแล้วกับไอ้เมืองไทย จะกลับอิตาลีในวันพรุ่งนี้แน่ๆ แต่เมื่อได้ยินหุ้นส่วนพูดปลุกระดมอย่างนี้ ร่างแบบสาวก็ฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
“คะๆ เบลล์ไม่ออนแอแล้วค่ะ เบลล์เชื่อคุณ” ทั้งสองคุยกันได้ซักพัก จนเวลาล่วงเลยเกือบชั่วโมง ร่างสูงของนางแบบสาวจึงลุกออกมาจากห้องน้ำด้านในแล้วเดินกลับออกไปด้านหน้าบ้าน เพื่อกลับไปที่พักตัวเองด้วยความรวดเร็วๆ
“เมื่อกี้เหมือนจะเห็นพี่แว้บๆ แต่ก็ไม่เห็น คนแก่ตาฝาดหรือว่าวิญญาณมันเหี้ยน” คุณหญิงแม่ของน้ำซุปแสร้งร้องออกมาอย่างตกใจ แต่ไมได้เจาะจงว่าประโยคเมื่อกี้ว่าใคร
นางแบบสาวหันขวับไปมองต้นเสียงทันที แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นนอกจากผู้สูงวัยที่ดูท่าทางใจดีและไม่มีพิษภัยอะไร
“ยัยป้าแก่นี่ คงไม่ได้พูดอะไรหรอกมั้ง เราคงหูฝาด”
“ผีปอบเอย มามะๆ มาเต้นลีลาศกัน หนูคนนั้นน่ะ เคยเล่นหนังหรือเปล่า ทำไมหน้าคุ้นๆ” ผู้สูงวัยเดินเข้าไปหาร่างแบบบางของเบลล่าแล้วร้องทักอย่างเป็นมิตร
“ต๊ายยย!!!!!!!! คุณป้าตาถึงจังนะคะ หน้าเบลล์คล้ายนางเอกหนังจริงหรือคะ”
“จริงซิจ้ะ ไม่รู้ว่าหนูดูหนังหรือเปล่า เรื่อง ศพ น่ะ คล้ายมากๆเลย ป้าขอลายเซ็นหน่อยซิ”
“กรี๊ดดดดดดดดๆๆ อีแก่ อีบ้า!!!!!!”
คุณหญิงแม่ของร่างบางยังคงไม่เลิก ยังเดินหน้าเอาคืนคนที่มาทำให้ครอบครัวอันแสนสุขของลูกชายหม่นหมอง
“แม่เจ้า!!!!!!! ยิ่งตอนกรี๊ดก็เหมือนใหญ่เลย ยังไม่มีใครหน้าเหมือนศพได้เท่าหนูเลยนะ มาๆ ป้าจะขอถ่ายรูป ต้นกล้ามาถ่ายรูปให้แม่หน่อย”
“ไม่เอานะ พวกบ้า! บ้าๆ ฉันจะฟ้องลีโอ กับคุณหญิงแม่” แม่นางแบบสะลัดตัวเองออกจากการเกาะกุมของผู้สูงวัย แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ทำไม่ออก หล่อนจึงได้แต่ร้องกรี๊ดอยู่ตรงนั้น
“คุณหญิงเกิดอะไรขึ้น” ร่างสูงที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ รีบวิ่งลงมาตามเสียงร้องทันที เพราะจำได้ว่ามีคนเดียวที่ร้องอย่างนี้
“น้ำซุปมาดู ดาราลูก หนูว่าอีหนูคนนี้หน้าตาคล้ายศพไหม แม่ว่าคล้ายนะ แม่จำไม่ผิด เพราะแม่เพิ่งดูเรื่องศพไปแหมบๆ”
“ฮ่าๆ คุณหญิงตาถึงจริงๆ คนอะไรจะเหมือนกันอย่างนี้”
“อีบ้า อ๋อ! นี่แม่แกอย่างนั้นเหรอ ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเหมือนกันล่ะซิ นี่คงจะไปหายืมชุดของสคนอื่นมาใส่ใช่ไหม เพราะคงไม่มีปัญญาหาของแพงๆอย่างนี้มาใส่หรอก”
“นี่ยัยลิงค้างปี ชะนีค้างป่า อย่ามาลามป่าแม่นะโว้ยๆ เดี๋ยวจะฟันร่วงโดยไม่มีสาเหตุ”
“ป่าเถื่อนๆ คนบ้านเมืองนี้ป่าเถื่อนที่สุด ไร้การศึกษา ต่ำช้า Low!”
แขกเหรื่อที่สนิทกับบ้านแอ๊คซายน์เริ่มถยอยกันมาแล้วบ้างๆ แต่ก็ยังไม่มากเท่าไร แต่บุคคลเหล่านั้นก็มีชื่อเสียงและเป็นที่นับหน้าถือตาในวงการธุรกิจทั้งนั้น พวกเขามองไปที่เบลล่าอย่างรังเกียจ เพราะสังคมไฮโซไทยนั้นไม่ค่อยถูกชะตากับพวกฝรั่งเท่าไรนัก
“ออกไป!!!!!! ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้” ร่างสูงเดินมาตะคอกอย่างหมดความอดทน เพราะเขายืนดูมานานแล้ว แต่ไม่อยากเข้ามา เพราะเดี๋ยวเรื่องมันยุ่งกว่าเดิม แล้วความอดทนเขาก็หมดลงทันที เมื่ออดีตคู่ควงพูดจาเสียดสีเมียตัวเอง
“ลีโอคะ คุณกล้าไล่เบลล์อย่างนั้นเหรอ เบลล์ก็เมียคุณเหมือนกันนะ”
“ไอ้กริช เอาผู้หญิงออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจมาลากเธอออกไป” คมกริชรีบเดินเข้ามาทันที เอื้อมมือกำลังจะแตะแขนของแม่นางแบบ แต่หล่อนก็สะบัดออกอย่างไม่ใยดี
“ไม่ต้องมาจับ!! ฉันเดินเองได้ จำไว้นะ ว่าใครที่มันทำกับฉันไว้ ฉันจะกลับมาเอาคืนพันเท่า!!!!!”
“น้ำซุป อัดเสียงแม่ดาราไว้หรือยัง เผื่อแม่จะจำไม่ได้ว่าหล่อนพูดอะไรไว้ เดี๋ยวตอนที่หล่อนกลับมาจริงๆแล้วแม่จะลืม” คุณหญิงแม่หันไปถามลูกชายหน้าเครียด แต่ดวงตากลับยิ้มยินดี
“จะเอากี่ฮาดีคุณหญิง”
“อีป้าบ้า อีๆๆ กรี๊ดดดดดดด!!!!!!”
“คุณหญิงว่า แม่ดาราไม่ได้เล่นแค่เรื่องศพอย่างเดียวซะแล้ว ยังเล่นเรื่องหลังคาแดงอีกด้วย สุดยอด คนอะไรเล่นได้สมจริงสมจังที่สุด”
เมื่อร่างสูงของนางแบบสาวๆสะบัดหน้าเดินออกไปจากปาร์ตี้ งานก็กลับมารื่นเริงอีกครั้ง ร่างบางไม่ต้องกังวลว่าอะไรจะมาเกาะแกะผัวตัวเองเพราะได้คุณหญิงแม่กำจัดให้พ้นทางไปแล้วเรียบร้อย แต่ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรว่าหล่อนจะกลับมาตอนไหน
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 747636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก