Up Part ...26.3
.
.
.
.
.
.
.
“ไอยรา...กุหลาบตนนี้ชื่อไอยรา ชื่อเล่นชื่อไอ” ร่างบางเดินถือกระถางต้นกุหลาบเข้ามาในห้องแล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่นหน้าโทรทัศน์
“เอานามสกุลด้วยไหม” ผมแกล้งถามน้ำซุปออกไป อยากน่ารักดีนัก
“เอาซิ งั้นกุหลาบต้นนี้ชื่อไอยรา นามสกุล แอ็คซายน์ โห! เหมาะที่สุดเลยลีโอ”
ผมล่ะยอมแพ้ในความใสซื่อน่ารักของน้ำซุปจริงๆ ก็เป็นซะอย่างนี้ไงล่ะ ผมถึงไปไหนไม่รอด ทั้งรักทั้งหลง รักเกินกว่ารัก อยากมีคนๆนี้เคียงข้างไปตลอดชีวิต
เมื่อผมกับร่างบางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ คมกริชก็โทรมาบอกว่า บ้านหลังใหม่ของผมกับร่างบางพร้อมแก่การอยู่อาศัยแล้ว น้ำซุปของผมก็หน้าบานไปซิครับ จะได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านของเราสองคน บ้านที่เปรียบเสมือนเรือนหอ บ้านที่ผมตั้งใจเลือกให้ร่างบางโดยเฉพาะ
ผมนั่งป้อนข้าว ป้อนยาร่างบางเสร็จ ก็ลุกไปแต่งตัวเพื่อไปทำงาน ใจก็ห่วงร่างบางไม่น้อยเพราะยังไม่หายจากอาการไข้เท่าไร เดี๋ยวให้ฟองคลื่นดูให้อีกที ไม่รู้ว่ายัยน้องตัวแสบจะช่วยดู หรือว่าพากันเล่นซน แต่ผมก็แตะอะไรซองคลื่นได้ไม่มากนัก เดี๋ยวคุณเมียจะกริ้วเอา
“เจ้าพ่อไปทำงานนะ อีหนูอยู่บ้านอย่าดื้อนะ” ตอนนี้ผมกับน้ำซุปกำลังยืนอยู่อยู่หน้าคฤหาสน์ กว่าผมจะตัดใจไปทำงานได้ ทำเอาน้ำซุปเหนื่อยไปเหมือนกัน
“รู้แล้วน่า ทำอย่างกับอีหนูเป็นเด็กอย่างนั้นแหละ”
“กินยาด้วยนะ”
“รู้แล้วววววววววววว”
กว่าที่เจ้าพ่อแอ็คซายน์จะขึ้นรถไปทำงานได้ น้ำซุปเปลืองเนื้อเปลืองตัวไม่น้อย ก็ร่างสูงขอร่างบางจูบนิดจูบหน่อยตามนิสัย แล้วไหนข้อห้ามประมาณ 300 ข้ออีก น้ำซุปทนไม่ไหวเลยดันลีโอเข้าไปในรถแล้วปิดประตู ไม่งั้นลีโอก็คงไม่จบ คงตอดนิดตอดหน่อยไปเรื่อย ตามประสาคนเจ้าเล่ห์
เมื่อรถยนต์ของลีโอลับตาไปแล้ว ร่างบางก็วิ่งกลับไปที่ห้องนอนด้วยความรวดเร็ว
“ฟาร์ฟาร์!!!!!!!!!!!” เมื่ออีกฝ่ายรับสาย เสียงหวานก็กรอกลงไป เรียกเพื่อนสนิทอย่างเร่งรีบ
“/เป็นไรน้ำซุป เรียกเบาๆ ฟาร์ก็ได้ยิน”/ เพื่อนรักของผม ฟาร์เองครับ หนุ่มน้อยน่ารักแห่งภาคเหนือ ถึงแม้เรียนจบที่กรุงเทพแต่ฟาร์ฟาร์ ( ผมเรียกมันได้คนเดียวนะ คนอื่นถ้าเรียกอย่างนี้มันเตะทุกรายครับ 55+) ก็เลือกที่จะทำงานที่เชียงใหม่ ถ้าเป็นผม ให้ตายยังไงก็ไม่ทำที่นั่น เห็นมาตั้งแต่เด็ก เบื่อกันตายไปข้างหนึ่งแน่ๆ
“ตอนนี้อยู่ไหน”
/“คอนไอ้ต้น......ซุปช่วยฟาร์ด้วยไอ้พวกเวรนี่มันใช้ฟาร์อย่างกับทาสอ่ะ”/ ก็ฟาร์ฟาร์ของผม? ทำงานบ้าน งานเรือนได้ชนะเลิศอันดับหนึ่งนี่น่า แถมทำกับข้าวก็อร่อยแบบสุดๆ อีกต่างหาก สมควรที่พวกซากเปรต ( ไอ้ต้น ไอ้ตัส ไอ้ไมค์ ไอ้นัท ) จะใช้ให้ทำทุกอย่าง
“อยากไปเหมือนกัน แต่ยังไปไม่ได้”
/“ท่านประธานเขี้ยวหึงลากดินไม่ให้ไปอ่ะดิ”/ ฟาร์ฟาร์รู้ทันผมอีกแล้ว ฮ่าๆ ไม่ใช่ว่าผมไปไม่ได้ ไปได้ต่างหากล่ะ แต่ขี้เกียจไป ถ้าไปแล้วลีโอกลับมาอาละวาด ผมว่ามันไม่ค่อยเวิรค์เท่าไร
“เปล่าซักหน่อย ฟาร์ฟาร์อย่ามาทำรู้” ผมเดินคุยมานั่งเล่นที่ระเบียงห้องนอน มันมีเปลให้นั่งน่ะครับ
/“อ๋อเหรอ แล้วเรื่องที่จะไปเที่ยวภูเก็ตล่ะว่าไง”/
“ยังไม่ได้ขอเลยอ่ะ” ผมยังไม่ได้บอกลีโอเรื่องที่พวกเราจะไปเที่ยวภูเก็ตเลยครับ ก็ลีโอดักทางผมว่าให้พามาที่บ้าน ทำไมผมจะไม่รู้ว่าที่ลีโอทำอย่างนี้ เพื่อที่จะให้ผมอยู่ในสายตาเขาตลอด เป็นเมียมากี่ปี เรื่องแค่นี้ไม่รู้ก็ไม่รู้ว่าจะว่ายังไงแล้ว
/“รีบขอเลยนะน้ำซุป ต้องไปให้ได้ ถ้านายเขี้ยวหึงไม่ให้ไป เดี๋ยวฟาร์กับไอ้พวกนี้เข้าไปช่วย”/ ฟาร์ฟาร์เรียกลีโอว่าเขี้ยวหึงครับ สองคนนี้ไม่เคยรู้จักกัน แต่ฟาร์ฟาร์รู้จักลีโอดียิ่งกว่าอะไร เพราะผมปรึกษาปัญหาครอบครัวกับฟาร์ฟาร์ตลอด
“ซุปก็อยากไป ถ้าลีโอไม่ให้ไปก็จะไป” แล้วผมก็จะลากลีโอไปด้วย งานนี้มีแต่ฮากับฮา เอาไปเป็นเจ้ามือเลี้ยงซีฟู้ด ฮ่าๆ กินให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย กุ้งจ๋า!!!!!!!!!!!!! รอน้ำซุปก่อนนะ - -
/“ดีมากกกกกกกกกก แล้วนี่ทำไรอยู่อ่ะ”/
“นั่งเล่นไปเรื่อยอ่ะ” กิจกรรมยามอยู่บ้านมีแต่เล่นกับไอ้งี่เง่า แล้วก็มาทำขนม ทำอาหารรอลีโอ หมุนเวียนเมนูไปเรื่อย ไม่ค่อยเบื่อเท่าไรครับ
/“ออกมาคอนไอ้ต้นดิ จะได้ครบแก็ง”/ ความคิดไม่เลว แต่ลีโอเพิ่งบอกไปเมื่อเช้าเองนะว่าไม่ให้ไป แล้วอย่างนี้จะไปได้เหรอ
“อยากไปๆๆๆๆๆ งั้นอาบน้ำก่อนนะ”
/“ โทรไปบอกไอ้เขี้ยวหึงด้วยนะน้ำซุป จะได้ไม่มาอาละวาดทีหลังว่ากลับบ้านแล้วไม่เจอเอา”/
“คร้าบบบบบบบบบบบบ” เมื่อผมวางสายจากฟาร์ฟาร์เสร็จ ก็วิ่งไปอาบน้ำด้วยความเร็วแสง ผมว่าผมวิ่งผ่านน้ำซะมากกว่า รวดเร็วและทันใจ ฮ่าๆ
.
.
.
.
ฟองคลื่นเดินมาดักหน้าผม แล้วถามอย่างหน้าตารู้ทันแบบสุดๆ ว่า
“พี่น้ำซุป จิ ไป ไหน” ถ้าทำเวลาอื่นน่ารักนะเด็กคนนี้ แต่มาทำตอนนี้ น่ากลัวมาก สมแล้วที่เป็นน้องสาวลีโอ ความโหด และ เข้ม พอ ๆกัน
“เอ่อ....” ติดอ่างซิครับงานนี้ ก็ฟองคลื่อรับคำสั่งของลีโอมาว่า ให้คอยเฝ้า (ไข้) ผมไว้ตลอดเวลาห้ามคลาดสายตา
“ว่าไงคะ พี่สาวจะไปไหนเอ่ย”
“พี่ว่า พี่จะไปหาลีโอที่บริษัทหน่อยน่ะ” ผมรู้สึกว่ามีเหงื่อเม็ดเล็กๆ คอ่ยๆ ซึมออกมาแถวๆ ไรผมตรงหน้าผาก
“งั้นรอแปปหนึงนะคะ” ฟองคลื่นไม่รอให้ผมถาม ร่างเล็กวิ่งเข้าหายไปในห้องนั่งเล่น แล้วกลับมาพร้อมกับโทรศัพท์ เอามาทำไม หรือว่า...............
“พี่!!!! พี่สะใภ้จะไปหาที่บริษัท รอรับนะ”
งานเข้านายน้ำซุปแล้วไง ฟองคลื่นยื่นโทรศัพท์ของเจ้าตัวมาให้ผม ผมเลยต้องยื่นมือออกไปรับเสียไม่ได้
“ลีโอ......” ผมว่าเสียงตัวเองสั่นๆนะ ฮ่าๆ เข้าโหมดน่าสงสารแล้วไงล่ะ
/“จะไปไหนซุป แล้วที่บอกว่าจะเข้ามาที่บริษัทน่ะ จริงหรือเปล่า”/ เสียงลีโอตอนแรกนี่ห้วนมาเลยครับ แต่พอได้ยินเสียงผมสั่นๆ ลีโอเลยเบรกโทนเสียงหาเรื่องไว้ทัน
ผมเดินออกมาคุยโทรศัพท์หน้าบ้าน ขืนอยู่ตรงนั้นต่อไป ต้องโดนฟองคลื่นน้องน้อยที่น่ารักกดดันแน่เลย
“เดี๋ยวไปหานะ” ผมต้องไปจริงๆแล้วงานนี้
/“มาไงครับ ให้ไอ้กริชไปรับไหม”/
“เดี๋ยวให้ฟองไปส่งแล้วกัน”
/“โอเค..งั้นรีบมาตอนนี้เลย เพราะเจ้าพ่อกำลังจะหมดกำลังใจในการทำงาน”
ผมยิ้มออกมาทันที หมดกำลังใจในการทำงานอย่างนั้นเหรอ เป็นข้ออ้างที่จะมาหากำไรจากเขาล่ะไม่ว่า
ฟองคลื่นขับรถไปส่งผมที่บริษัท ตอนนี้ในหัวผมไม่มีเรื่องคอนโดไอ้ต้นอยู่เลย มีแต่ ลีโอ ลีโอ ลีโอ คิดถึงจริงๆนะเนี่ย
ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆว่า ทุกครั้งที่เดินเข้าบริษัท ทำไมพนักงานถึงต้องเกรงกลัวผมขนาดนั้น บางคนนี่ทำหน้าเหมือนผมเป็นตัวอะไรซักอย่าง แบบว่าถ้าผมไปสบตาก็จะรีบหลบ แล้วเดินหนีไป เป็นไรกันหมดว่ะ
ประตูห้องทำงานของลีโอเปิดปุป ผมก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในทันที เห็นลีโอกำลังก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่ หน้ายุ่งเลยแฮะ แต่ผมไม่สนเดินเข้าไปแล้วมุดเข้าไปนั่งตักซะเลย
“มาแล้วเหรอครับ” ริมฝีปากหนาของคนหล่อก้มลงมาจุมพิตหน้าผากเนียนๆของผม นายน้ำซุปก็หน้าบานไปซิครับงานนี้
“เหนื่อยหรือเปล่า” ผมนวดไปที่หว่างคิ้วของลีโอเบาๆ เพื่อเป็นการผ่อยคลาย รางวัลที่ได้รับกับมาก็คือ จูบหวานหนึ่งจูบที่ทั้งเนิ่นนานและอ่อนโยน
“มาหาเจ้าพ่ออย่างนี้ อยากได้อะไร”
“สัญญาก่อนว่า ถ้าขอไปแล้วห้ามปฏิเสธ”
ลีโอหยุดคิดชั่วครู่ แต่ก็ไม่นานนัก ใบหน้าคมพยักขึ้นลงเพื่อเป็นสัญญาณว่าจะสัญญาและทำตาม
“พาอีหนูไปหาเพื่อนหน่อย”
“.......................” คราวนี้ ลีโอก้มหน้าลงมาซุกที่ซอกคอผม แล้วถอนหายใจ
“ไม่ได้เหรอ”
“ก็บอกไปแล้วไง ว่าให้นัดมากันที่บ้าน”
“แต่อีหนูอยากไปเดี๋ยวนี้!!” ผมลุกขึ้นมาจากตักของลีโอ แต่มือหนาก็ไม่ยอมปล่อยออกจากเอวซักที เลยต้องนั่งไปอย่างนั้น
“...................” เราสองคนมองตากัน ไม่มีใครยอมใคร ใครหลบแพ้!!!!! และผลปรากฏว่า นายน้ำซุปเป็นฝ่ายชนะ คุณลีโอเป็นฝ่ายแพ้ ฮ่าๆ
“เดี๋ยวพาไป แต่ไม่ใช่ตอนนี้ อีหนูลงไปนั่งรอที่โซฟา เดี๋ยวเจ้าพ่อเซ็นโน่นเซ็นนี่ก่อน” ลีโอจับผมมายืนกับพื้น แล้วก้มลงไปเซ็นเอกสารต่อ
“อย่าเถียงน้ำซุป ถ้าไม่ทำตามที่บอกก็ไม่ต้องไป” น้ำซุปก็ต้องทำตามซิครับ ก็สามีบอกมาอย่างนั้นนี่น่า เชื่อฟังอย่างเห็นได้ชัด
โทรหาฟาร์ฟาร์ดีกว่า คุยกับมันฆ่าเวลารอสามีทำงานก่อน
.
.
.
.
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 747491 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก