บทที่ 14
เวลอร์มองคนตัวเล็กที่ทำเก่งกดเขาไว้กับเตียง แรงแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกแต่พอเห็นใบหน้าเนียนงอง้ำ ดวงตาคู่สวยยังชุ่มไปด้วยน้ำตาจึงจำยอมไม่โต้ตอบ
"หยุดร้องได้แล้วฟาร์" เสียงทุ้มเอ่ยเบา แต่พอจะเอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้ฟาเรสกลับปัดมือออกพร้อมมองมาแบบเคืองๆ
"ไม่ได้ร้อง" เสียงหวานย้อนอย่างดื้อดึง
"ครับๆ ไม่ได้ร้อง" แต่ไหลอาบแก้มเลย...รู้สึกทั้งขำทั้งสงสาร
"ไปไหน ฮึก...มา"
"ไปกับโอซี่..." ริมฝีปากหนาหยักยิ้ม เห็นแบบนี้ก็อยากแกล้ง
ฟาเรสปาดน้ำตาออก รู้ว่าอีกคนจงใจยียวนจากที่น้อยใจตอนนี้เริ่มรู้สึกโมโหนิดๆ เขากำเสื้ออีกคนแน่นพลางจ้องหน้าเอาเรื่อง ริมฝีปากสวยเม้มแน่นอย่างขัดใจ จนร่างสูงรับรู้เลยว่าอีกคนไม่มีอารมณ์เล่นด้วยในตอนนี้
"ฉันกับโอซี่กำลังตามสืบเรื่องของพวกฟอสโก" เวลอร์รีบยันกายขึ้นนั่ง เอ่ยตอบพลางคว้ากอดเอวบางไว้เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะผละหนี "ฉันอยากรู้ว่าตลอดหลายปีมานี่ พวกมันใช้ไวด์โซลทำอะไร มีเครือข่ายไหนคอยสนับสนุน มีความต้องการมีเป้าหมายแบบไหน และใครได้ประโยชน์ แต่เพราะฉันโดนผนึกมานานเอสทีเรียดตอนนี้คือที่ที่ฉันไม่รู้จัก เลยต้องให้โอซี่ช่วย"
"นายบอกหมดเลยหรอ โอซี่เชื่อใจได้ใช่ไหม"
"ฉันรู้ว่าโอซี่เป็นใครมาจากไหน เจ้านั่นนะไม่ธรรมดา มีคนช่วยอะไรๆ ก็คงง่ายขึ้น" โอซี่แท้จริงแล้วเป็นลูกชายเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของเวลอร์ ถึงว่าตอนที่ประลองกันพลังของหมอนั่นดูคุ้นนัก "จำพวกที่เคยทำร้ายนายในเมืองได้ไหมฟาร์ ฉันไปตามสืบดูว่าเป็นใครมาจากไหน จึงรู้ว่าพวกนั้นทำงานที่สกายเลาท์เลยเข้าไปสืบที่นั่นดู เนียนๆ เป็นลูกค้าเข้าไปนะ"
"แล้วได้อะไรมาบ้าง"
"เจ้าของก็แค่ให้เงินสนับสนุนพวกฟอสโกแลกกับการช่วยเหลือ ในการจัดประมูลของในตลาดมืดนะ ซึ่งของส่วนใหญ่เป็นของมีค่า บางอย่างก็ผิดกฏหมาย เลยจำเป็นต้องใช้พวกไวด์โซลในการกำจัดเสี้ยนหนามและคุ้มกันตััวเอง ซึ่งนั่นคงต้องปล่อยให้ทางเอเบรียนเป็นคนจัดการไป " คนฟังพยักหน้าเข้าใจ แต่ยังคงทำหน้าสงสัยในบางสิ่ง "มีอะไรอีก หืม"
"กลิ่น...กลิ่นน้ำหอมบนตัวนาย" ฟาเรสถามพลางหลบสายตาอีกคนที่จ้องมา กลิ่นน้ำหอมที่น่าจะเป็นของผู้หญิงมันทำให้เขาหงุดหงิด ถึงอีกคนจะอธิบายมาแบบนั้นก็เถอะ แต่ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี
"หึๆ...หึงหรอ"
"เปล่านะ แค่...รู้สึกไม่ชอบ" ท่าทีอึกอักกับพวงแก้มที่ซับสีเลือด ทำเอาเวลอร์ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี แบบนี้เรียกหึงชัดๆ
"ฉันไม่ได้ทำอะไรหรอก ถึงที่นั่นจะเป็นที่อย่างว่าก็เถอะ แต่แค่ไปนั่งดื่มจริง ๆ" เสียงทุ้มอธิบายเนิบๆ พลางเกลี่ยแก้มใสแล้วเชยคางฟาเรสให้สบตา "ฟาร์น่ารักขนาดนี้ คงมองคนอื่นไม่ได้แล้ว"
"หล่อต่างหากละ" คนโดนชมรีบแย้ง เอามือถูกแก้มที่ร้อนผ่าว "เชื่อได้หรอ แล้วคืนก่อนละ จะบอกว่าออกไปสืบเรื่องพวกฟอสโกหรือไง"
"อืมใช่"
"แล้วทำไมไม่บอกฉันละ"
"ก็บางทีมันก็อันตราย ฉันไม่อยากพาฟาร์ไปเสี่ยง ถ้าบอกฟาร์ต้องตามไปแน่ ใช่ไหมละ"
"เหอะ ฉันคงไม่สำคัญพอที่จะรู้อะไรจากนายสินะเว" ดวงตาสีครามมองมาอย่างตัดพ้อ ทีกับโอซี่บอกได้ทีกับเขาละ
"สำคัญสิ ฟาร์สำคัญที่สุด" ฟาเรสนิ่งไปครู่ใหญ่ราวกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ คิ้วสวยขมวดหากัน แววตาดูหงุดหงิดคาใจ ในเมื่อตัดสินใจจะเคลียร์คงต้องเคลียร์ให้ครบทุกเรื่องสินะ
"เว สถานะของฉันสำหรับนายตอนนี้คืออะไร" ฟาเรสตัดสินใจถามออกไปตามตรง เขาต้องการความชัดเจน
"สำหรับฉัน ฟาร์คือ..." ดวงตาสีอำพันมองมาอย่างแน่วแน่ "คนที่ฉันรัก" ฉ่า...ใบหน้าเห่อร้อนและแดงซ่าน หัวใจเต้นแรงจนแทบกระดอนออกจากอก รู้สึกมือไม้มันเกะกะจนต้องยกขึ้นมาปิดหน้าซ่อนความอาย
"ฟาร์" เวลอร์ยิ้มขำกับท่าทางของคนบนตัก ที่ตอนนี้เขินจนไปไม่เป็น "ฟาร์ครับ" เสียงทุ้มเย้าแหย่พลางดึงมือบางที่ปิดหน้าออก ฟาเรสก้มหน้างุดจนคางชิดอกแต่ไม่อาจซ่อนใบหน้าที่แดงจัดลามถึงหูได้ ร่างสูงก้มลงฟัดแก้มแดงๆ นั่นอย่างหมั่นเขี้ยว
"งื้อ...พอแล้วเว" มือเรียวพยายามดันหน้าคนตัวโตออกห่าง รวบรวมความกล้าจ้องตอบคนที่ยิ้มกว้างมาให้จนหน้าที่ร้อนอยู่แล้วร้อนยิ่งขึ้นจนแทบไหม้ "เว"
"ครับว่าไงครับ"
"คนที่รักกัน เขาไม่มีเรื่องปิดบังกันหรอกนะ" ฟาเรสบอก
"งั้นต่อจากนี้มีอะไรฉันจะบอกฟาร์ เพราะเรารักกัน เป็นแฟนกัน ตกลงไหมครับ" ใบหน้าคมยิ้มทะเล้น แถมขโมยจุ๊บปากอิ่มไปที
"เอ่อ เฮ้ย ฉัน...ยังไม่ได้บอกเลย" ร่างบางตาโตปฏิเสธพัลวัน ขี้ตู่ชะมัด
มานั่งย้อนสิ่งที่ตัวเองพูด...คนที่รักกัน...อืม เวลอร์บอกว่ารักเขา ถ้ารักกัน หมายถึงเขาก็ต้องรักเวลอร์ แต่...ไม่รู้สิ ฟาเรสยังไม่แน่ใจตัวเองเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหมอนี่มีอิทธิพลต่อเขามาก มากจนทำให้คนที่ใช้ชีวิตเอื่อยเฉื่อยต้องกลายมาเป็นพวกคิดมาก น้อยอกน้อยใจแม้อีกฝ่ายไม่รู้ตัว
"ตกลง" เสียงหวานแผ่วเบาราวกับกระซิบ แต่ก็ดังพอให้คนฟังยิ้มกว้างเพราะชื่นใจที่ได้ยิน เวลอร์ดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น รับรู้สึกหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นแรงของอีกคน...
น่ารักเกินไปแล้ว ฟาเรสซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง แบบว่าไม่กล้าสู้หน้า ไม่อยากมองตา ขอเวลาตั้งหลักตั้งสติซักนิด แต่เวลอร์ดันไม่ให้โอกาสนะสิ เจ้าตัวเงยหน้ามองอย่างงุนงงเมื่อไหล่บางถูกดันออกห่าง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากสวยถูกฉกชิมอย่างรวดเร็ว เวลอร์เคล้าคลึงริมฝีปากนุ่มแผ่วเบา ขบเม้มริมฝีปากบนและล่างหลอกล่อให้คนที่ตั้งตัวไม่ถูกสติกระเจิงไปไกล จนเผลอเปิดปากรับลิ้นร้อนเข้ามาภายใน หยอกล้อกับลิ้นเล็กของตน กวาดชิมความหวานอย่างพึงใจ
"อืม..." เสียงครางผะแผ่วในลำคอ เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบแสนหวานที่เริ่มจะเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาร่างบางอ่อนระทวยราวกับขึ้นผึ้งลนไฟ จนต้องเอาแขนคล้องคอร่างสูงไว้อยากหาที่พึ่ง
"หวาน" เวลอร์ผละจูบเพื่อนให้อีกคนได้โกยอากาศหายใจ ก่อนจะจูบ เบาๆ ซ้ำๆ แล้วประกบจูบต่ออย่างหิวกระหาย แต่ก่อนตอนที่โดนผนึกไว้ นึกสงสัยเหลือเกินว่า ริมฝีปากตรงหน้าจะนิ่มแค่ไหนนะ แล้วตอนนี้หรือก่อนหน้านี้เขาได้หาคำตอบให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วว่า ไม่ใช่แค่นิ่มแต่หวานล้ำจนติดใจ จูบกี่ทีก็ไม่เบื่อ
"อ๊ะ!!..." ฟาเรสร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อถูกจับพลิกลงนอนบนฟูกนุ่ม ก่อนที่คนตัวโตจะตามมาคร่อมทับมอบจูบร้อนแรงเสียจนหายใจหายคอแทบไม่ทัน เสียงหวานครางอื้อในลำคอ "แฮก!!! เว ใจเย็น" คนด้านบนผละออกให้ได้หายใจ จมูกโด่งซุกไซร้สูดกลิ่นหอมอ่อนตรงซอกคอ แล้วเลยมาเป่าลมร้อนใส่ใบหูให้ขนลุกซู
“ดะ เดี๋ยว…เบา โอ้ย” คนใต้ร่างห้ามเสียงสั่นเมื่อมือกร้านสัมผัสไปทั่วร่าง ฉีกทึ้งเสื้อยืดที่ใส่นอนจนขาดติดมือ ริมฝีปากร้อนที่ลากเลียกดจูบทั่วลำคอ เลื่อนลงมากัดที่ลาดไหล่ตามแรงอารมณ์จนจมเขี้ยวจนคนตัวเล็กร้องลั่น ดึงสติที่กำลังจะหลุดของเวลอร์ให้กลับมา
“เจ็บไหม ขอโทษ" เวลอร์ถามเสี่ยงอ่อย พลางจูบซ้ำๆ ที่รอยกัด ลูบกลุ่มผมนุ่มปลอบคนที่กำลังตระหนก เป็นแบบนี้ทุกทีที่ได้สัมผัสร่างกายนี้ ผิวเนื้อนุ่ม กลิ่นกายที่เขาชอบ มันทำให้เขาจิตหลุดได้ง่ายๆอยากกัด อยากฟัด เผลอไปตามสัญชาตญาณ
"ทำไม" ฟาเรสดึงแขนแกร่งเอาไว้เมื่ออีกคนทำท่าจะผละออก แววตาสีครามจ้องมองอย่าเจ็บปวด เป็นอีกครั้งที่ถูกทิ้งไว้แบบนี้ บางครั้งก็เหมือนจะต้องการบางครั้งกลับละทิ้งราวกับรังเกียจ ไหนบอกว่ารักกันไง แล้วทำไมต้องผลักไสกัน "อย่าทำแบบนี้ อย่าทำเหมือนไม่ต้องการฉันแบบนี้"
"ไม่ใช่แบบนั้น ฟาร์ ไม่ใช่" เวลอร์ร้อนรนเพราะอีกคนทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้ "ก็แค่กลัว ไม่อยากทำร้าย ฟาร์ก็รู้ฉันไม่ใช่มนุษย์ มันคุมตัวเองไม่ได้ ครั้งที่แล้วฉันเผลอทำร้ายนายไปขนาดนั้น ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก" เสียงทุ้มอธิบายเศร้าๆ พลางยันกายขึ้นนั่งก้มหน้านิ่งอย่างรู้สึกผิด เรียกรอยยิ้มน้อยๆ จากคนตัวเล็กเพราะไม่เคยเห็นเจ้าตัวทำหน้าหงอยแบบนี้มาก่อน แม้เวลาแบบนั้นตัวตนของเวลอร์จะน่าหวาดหวั่นแต่ถ้าต้องรักษาระยะกันอยู่อย่างนี้ก็คงรู้สึกแย่พอกัน
"นี่เว" ฟาเรสยันตัวขึ้นนั่งก่อนจะเอามือทั้งสองแนบแก้มของร่างสูงให้สบตา ครึ่งเอลฟ์ยิ้มเขินกับสิ่งที่กำลังจะพูด "ให้โอกาสแก้ตัว สนใจไหม" เวลอร์นิ่งคิดพลางมองคนพูดที่ตอนนี้อายม้วนไปเรียบร้อยก่อนจะเผยยิ้มกว้างอย่างยินดี
"พูดเองนะ"
"อื้อ..." ลำแขนแกร่งคว้าเอาคนน่ารักพูดจาโดนใจมาให้รางวัลด้วยจูบร้อนแรง ลิ้นร้อนลุกล้ำเข้าไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นในโพรงปากนิ่ม ลิ้มรสหวานอย่างดูดดื่ม เวลอร์นำฟาเรสตาม เสียงครางเครือของทั้งสองประสานกันไปกับเสียงชื้นแฉะของน้ำลายเร้าอารมณ์ให้อุณหภูมิในกายเพิ่มสูงขึ้น
เวลอร์ดันคนในอ้อมกอดให้นอนราบกับเตียงนุ่มก่อนกำจัดเสื้อผ้าของเจ้าตัวออกให้พ้นทาง ทอดมองเรือนร่างขาวเนียนน่ามองจนต้องสัมผัส ช่างนุ่มนิ่มลื่นมือไปเสียทุกส่วน ร่างสูงพรมจูบไปทั่วหน้าก่อนมาจบที่ริมฝีปากสวยที่บวมเจ่อจากการโดนจูบก่อนหน้า หยอกเย้าให้อีกคนขาดใจเล่นแล้วละลงมายังลำคอขาว กดจูบ ขบเม้มทิ้งรอยไว้บาง ไล่มาจนถึงไหล่บาง ไหปลาร้า จนถึงแผ่นอกแบนที่กระเพื่อมขึ้นลงจากการหอบหายใจ พยายามเตือนตัวเองไม่ให้รุนแรง
"อ๊ะ...ซี๊ด" จี้สร้อยถูกปัดให้พ้นทางก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะก้มลงดูดดุนจุกเล็กข้างหนึ่งแรงๆ จนแทบหลุดติดปาก ส่วนอีกข้างไม่น้อยหน้าถูกนิ้วบดขยี้หนักหน่วง "อิ๊...เว มัน ฮือ" ร่างบางบิดเร่าด้วยความเสียว แอ่นอกรับสัมผัสอย่างลืมตัว ฟาเรสดึงหมอนมาปิดซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำด้วยแรงอารมณ์และความอาย มันต่างจากครั้งก่อนเพราะตอนนี้สติครบถ้วน ทำให้รู้สึกเขินจนแทบจะตายลงตรงนี้
"อย่าปิดสิ อยากเห็นหน้า" เวลอร์ผละออกจากแผ่นอกหลังจากเล่นจนพอใจ ออกแรงดึงหมอนที่ปิดหน้าคนใต้ร่างออก ฟาเรสมองมาแบบตื่นๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดแทน
"โป๊ขนาดนี้ มันน่าอายนิ" เสียงหวานละล่ำละลักบอก บิดไปบิดมาจนเวลอร์ยิ้มขำกับท่าทีน่าดูเอ็น เอ้ย เอ็นดูของร่างบาง ชายหนุ่มผละออกมายืนที่ปลายเตียงลอกคาบตัวเองอย่างรวดเร็วก่อนจะขยับไปนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาของคนขี้อายพลางโน้มหน้าลงไปใกล้ เป่าลมหายใจร้อนๆ ใส่หลังมือที่กำลังบดบังใบหน้าที่แดงจัด
"ฟาร์ครับ เอามืออกเร็ว อยากเห็นหน้า นะครับนะ" เสี้ยงทุ่มนุ่มหลอกล่อพยายามแงะมือเรียวออก ฟาเรสขืนไว้แต่ก็สู้แรงไม่ไหวจนมือถูกคนตัวใหญ่รวบกดไว้ทั้งสองข้าง
"
เว!!!" ฟาเรสเสียงดังตาโต เมื่อได้เห็นเรือนกายแข็งแกร่งของคนด้านบนนั้นเต็มตา ถึงจะกระดากแค่ไหนก็อดไม่ได้ที่จะไล้สายตาไปตามร่างอีกฝ่ายแบบทึ่งในความสมบูรณ์แบบของมัน ผิวกายที่ไม่ขาวไม่คล้ำดูสุขภาพดี แผ่นอกกว้าง หน้าท้องที่ขึ้นกล้ามเป็นลอนสวย จนถึงตรงนั้นที่กำลังขึ้นลำจนต้องหลับตาแน่นเพราะช็อคกับขนาดของมัน
...เปลี่ยนใจทันไหมเนี่ย... "หึๆ โป๊เหมือนกันแล้ว ฉันยังไม่อายเลย"
"ก็นายมันหน้าด้าน อื้อ อย่าจับ อาห์ ตรง...นะ นั้น" ฟาเรสหลุดครางเมื่อมือกร้านจับเอาน้องชายเป็นตัวประกันรูดรั้งเบาบ้างหนักบ้างจนเสียวเกร็งไปทั่วท้อง ใบหน้าคมโน้มลงมาแลกลิ้นอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ส่วนมืออีกข้างก็ระรานไปทั่ว ร่างบางกระตุกเกร็งในยามที่ยอดอกถูกบดขยี้ด้วยนิ้วร้อนและปากที่ผละจูบออกมาดูดดุนจนแทบจะกลืนลงคอ ร่างกายสั่นสะท้านในยามที่ถูกปรนเปอ สะดุ้งในทุกครั้งที่ถูกริมฝีปากร้อนสัมผัส ลิ้นร้อนลากเลียลงมาจนถึงหน้าท้องแบนเรียบก่อนละเลงสะดือจนอีกคนดิ้นพล่านด้วยความเสียว กดจูบฝากรอยไปทั่วหน้าท้อง ไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงไรขนอ่อนสีจางที่แทบไม่มีเลยตรงท้องน้อย มือเรียวขย้ำผ้าปูที่นอนแน่นแทบขาดคามือ
"เว!!! ซี๊ด เสียว อ้าห์" เสียงหวนครางลั่นเมื่อลิ้นร้อนโจมตีส่วนกลางกาย ตวัดเลียตรงส่วนปลายที่เริ่มฉ่ำแล้วครอบครองไปทั้งลำ หน้าขาถูกกดลงแนบฟูกจนไม่อาจหลบหนีจากโพรงปากร้อนที่กำลังรูดรั้งปรนเปรอสลับกับละเลงเน้นๆ ตรงส่วนหัวเล่นเอาสติกระเจิงได้แต่ครางเสียงสั่นอยู่แบบนั้น ฟาเรสน้อยโดนรังแกด้วยจังหวะรูดรั้งที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ จนร้องไห้ออกมาฉีดพ่นหยาดน้ำขุ่นเต็มปากของอีกคนที่กลืนมันลงคออย่างไม่รังเกียจ เวลอร์ยกยิ้มร้ายแล้วลากเลียน้ำคาวจนเกลี้ยงก่อนจะวกขึ้นมาจูบเจ้าของน้ำอีกรอบ
"อื้อ มันคาว"
"ของตัวเองแท้ ๆ"
"ไอ้บ้าเว" เวลอร์ผละออกจ่างร่างที่นอนหอบไปคว้าเอาโลชั่นหน้าโต๊ะเครื่องแป้งมาเป็นตัวช่วย ไม่คิดว่าจะได้ทำแบบนี้เลยไม่ได้เตรียมตัว
“เอาจริงแล้วนะครับ” เวลอร์บอกเสียงพร่า ดึงมือบางขึ้นมาจูบหลังมืออย่างรักใคร่ พยายามใจเย็นค่อยเป็นค่อยไป คนน่ารักอุตส่าให้โอกาสแก้ตัวจะปล่อยให้สัญชาตญาณนำจิตใจคงไม่ได้ เขาจะทำมันให้ดีและน่าประทับใจ ดวงตาสีครามมองมาอย่างออดอ้อน ริมฝีปากแดงช้ำยิ้มยั่วแล้วพยักหน้ารับ
แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่านกระทบเรือนกายขาวที่บัดนี้เรื่อสีจากความปราถนาที่ถูกปลุก ผิวเนียนเกาะพราวไปด้วยหยาดเหงื่อ เทวดาตัวน้อยในวันวานบัดนี้เติบโตและงดงามจนไม่อาจละสายตา อยากจะทิ้งทุกอย่าง ช่างหัวพวกฟอสโก ช่างหัวพวกไวด์โซล เอสทีเรียดจะไปยังไงก็ช่างมันเหอะเพราะเวลานี้ เขาอยากจะพาคนคนนี้หนีไปให้ไกล ไปในที่ที่มีแค่เขากับฟาเรสแค่สองคน
“เว” ฟาเรสเอ่ยเรียกเสียงสั่น สัมผัสจากฝ่ามือร้อนพาลให้ภายในกายร้อนตาม ตาคมดุจนักล่าต้องมองมาอย่างหิวกระหายกระตุ้นให้ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและหวาดหวั่น เรียวขาถูกจับแยกกว้าง รับรู้ถึงสัมผัสเย็นชื้นตรงส่วนล่างก่อนจะสะดุ้งจากนิ้วที่ค่อยสอดเข้ามา
“อ๊ะ…” ฟาเรสครางแผ่วในยามที่สิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัว มันค่อนข้างเจ็บจนเกร็งไปทั้งตัว กลีบเนื้ออุ่นนุ่งตอดรัดนิ้วเรียวแน่นจนยากจะขยับ
"ไม่เกร็งนะฟาร์ เจ็บไหม เจ็บจนทนไม่ไหวให้รีบบอกฉันนะ” ใบหน้าคมก้มจูบซับหยาดเหงื่อที่ไหลซึมทั่วกรอบหน้าเนียน ค่อยๆ กดนิ้วเข้าไปลึกขึ้นแล้วหมุนคว้านไปตามผนังนุ่ม เมื่อเริ่มคุ้นชินความรู้สึกซาบซ่านจึงกระจายไปทั่วร่างจนเรียกเสียงครางหวานจากร่างบาง
“ฮ่ะ อ้าาา” นิ้วที่สองถูกเพิ่มเข้ามาชักเข้าออกช้าๆ จนช่องทางหวานเริ่มเข้าที่เข้าทางจึงสอดเพิ่มเข้าไปเป็นนิ้วที่สาม มันตึงแน่นไปหมด อึดอัดหายใจไม่ทั่วท้อง นอกจากความเสียวซ่านยังมีตวามเจ็บตามมาให้น้ำตาคลอ นิ้วเรียวขยับช้าๆ ดึงเข้าดึงออกสลับกับหมุนวนจนสัมผัสกับจุดกระสันภายในเล่นเอาคนตัวเล็กกระตุกเกร็งไปทั้งร่างด้วยความเสียว
“เว…อ๊ะ มัน ซี๊ด” คนข้างใต้เริ่มครวญครางไม่เป็นภาษาเมื่อความไม่คุ้นชินแปรเปี่ยนเป็นรันจวณในอารมณ์ มือหนึ่งปรนเปรอให้ร่างบาง ส่วนอีกมือเวลอร์ใช้มันขยับรูดตัวตนที่แข็งขืนจากภาพเร้าอารมณ์ตรงหน้า ริมฝีปากอิ่มแดงช้ำ กัดปากบ้างเผยอครางบ้าง ดวงตาฉ่ำหวานช้อนมองมาดูเว้าวอน มันยั่วเสียจนอยากจะกระแทกเข้าใส่เสียตอนนี้แต่กลัวอีกคนจะบอบช้ำ
"รอไม่ไหวแล้ว" เวลอร์บอกเสียงพร่า ริมฝีปากสวยยิ้มหวานก่อนจะวาดแขนคลองคอร่างหนาลงมาจูบอย่างดูดดื่ม ความเขินอายจำต้องโยนทิ้งไปในเมื่อความต้องการมีมากกว่า ก่อนทิ้งท้ายด้วยประโยคน่าหมั่นเขี้ยวชวนให้จัดหนักๆ
"แล้วใครบอกให้รอเล่า"
"ปากดีนะเรา" ใบหน้าคมยิ้มร้ายพลางดึงขาเรียวขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้างบีบโลชั่นใส่แก่นกายที่แข็งราวกับหินจากอารมณ์ที่คั่งค้างชโลมจนทั่วแล้วยกตัวเอาท่อนเนื้อร้อนถูไถช่องทางสีหวานจนคนใต้ร่างสั่นสะท้านด้วยความอยากที่เจือมาด้วยความกลัวในตัวตนของมัน
"ฮึก เว ...อะ" เสียงหวานสะอื้นแผ่ว เมื่อท่อนเนื้อร้อนกดเข้ามาในร่างเพียงแค่ส่วนหัวก็เจ็บหน่วงจนน้ำตาซึม ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ มันก็เกินจะรับไหวอยู่ดี
"ฟาร์...อย่าเกร็งนะครับ หายใจเข้าลึกๆ" ริมฝีปากสวยผ่อนลมหายใจช้าๆ เวลอร์พรมจูบไปทั่วใบหน้าเนียนแล้วมอบจูบอ่อนหวานหลอกล่อให้คนใต้ร่างได้ผ่อนคลาย เมื่อแรงบีบรัดตัวตนเบาลงเอวหนาจึงดึงดันแก่นกายเข้าช้าๆ ผนังร้อนตอดถี่คับแน่นจนร่างสูงต้องซีดปากอย่างเสียวซ่าน มือบางเกาะไหล่เขาแน่นพลางรั้งกายเข้าหา คิ้วเรียวขมวดมุ่น กัดริมฝีปากจนแดงช้ำอย่างทรมานจนน้ำใสๆ ไหลอาบแก้มแล้วร่างของทั้งสองก็แนบชิดกันในที่สุด
"ดีมาก คนเก่ง" เวลอร์จูบซับน้ำตาให้ร่างบาง ลูบหัวลูบหางอย่างปลอบโยน
"อือออ.... เว ระ...ฮะ รอก่อนมัน อึดอัด" ใบหน้าสวยเหยเกกับความรู้สึกมากมายที่ตีรวนจากเบื้องล่าง ทั้งเจ็บทั้งแสบ ท่อนเนื้อร้อนที่เต้นตุบๆ อยู่ภายในทำเขาอึดอัดที่มาพร้อมกับความรู้สึกซาบซ่านที่แผ่ลามไปทั่วสันพรางกาย ฟาเรสพยักหน้าพลางยิ้มฝืนให้คนตัวโต
"อ๊ะ อาห์ เว ฮือ" ครึ่งเอลฟ์ครางเสียงขาดในยามที่ท่อนเอ็นร้อนถูกดึงจนเกือบหลุดแล้วกดเข้ามาจนมิดด้าม เอวหนาบดวนหนักๆ ให้อีกคนบิดเร่าด้วยความเสียว ทำแบบนี้อยู่ซักพักก่อนจะดำเนินบทรักเนิบช้า แต่ทุกจังหวะเน้นหนักจนคนตัวเล็กโยกคลอนไปตามแรง แรงตอดรัดจากผนั่งนุ่มร้อนมากจนเขาต้องคำรามในลำคออย่างข่มใจ พยายามสะกดตัวตนอีกด้านที่เริ่มเข้าครอบงำ ประคองสติไม่ให้เป็นไปตามสัญชาติญาณแม้จะสวนทางกับความต้องการมากเพียงใด
ฟาเรสปรือตามอง ใบหน้าคมที่พร่างพรมไปด้วยหยาดเหงื่อจนหยดลงมาบนตัวเขา คิ้วเข้มขมวดมุ่น เวลอร์ขบกรามแน่นดูอดกลั้นเต็มทนจึงรู้ว่าอีกคนกำลังฝืนตัวเองมากแค่ไหน
"เว...ฮึก..." มือบางทั้งสองยกขึ้นทาบแก้มคนบนร่างให้มองสบตา เวลอร์เลิกคิ้วน้อยๆ มองตอบมาโดยที่ช่วงล่างยังคงจังหวะเนิบนาบต่อไป "ทำที่อยากทำ ฮึก เถอะ อ๊ะห์ ฮะ ฉัน ไม่เป็นไร" สิ้นเสียงหวานที่เหมือนคำอนุญาติ ตัวตนอีกด้านจึงไม่ถูกหยุดยั้งอีกต่อไป
ตับ ตับ ตับ เสียงกระทบเนื้อของจังหวะรักที่รุนแรงขึ้นตามอารมณ์ดิบ เอวหนากระแทกแรงๆ โดยมีสองมือกดรั้งเอวบางเข้ารับในทุกจังหวะที่สอดใส่จนอะไรๆ มันเข้าลึกถึงจุดกระสันของร่างบางรัวๆ ฟาเรสสะบัดหน้าครางลั่นด้วยความเสียวซ่านที่ประเด้ประดังเข้ามาจนสติกระเจิง จิกข่วนไปตามไหล่กว้างด้วยแรงอารมณ์ทิ้งรอยเล็บเป็นทางยาว
"อาาาา โครตแน่นเลย"
"ฮึกเบา โอ๊ย ซี๊ด เว อะ อ้าาาาห์ เบามันลึก" เสียงหวานกรีดร้องอย่างทรมานเมื่อร่างสูงเล่นใส่ไม่ยั้งจนหัวหมุนหายใจหายคอแทบไม่ทัน เสียงครางและกลิ่นกาย ผนังร้อนภายในที่ตอดรัดในยามที่รุกล้ำสัมผัส ทำเอาเวลอร์หน้ามืดตามัวกลืนกินร่างกายนี้อย่างบ้าคลั่ง หลงไหล มัวเมา แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เสียงคำรามต่ำของปีศาจร้ายฟังดูสุขสมและถูกใจ รู้อย่างเดียวในตอนนี้คืออยากครอบครอบทุกสิ่งทุกอย่างของคนใต้ร่างให้เป็นของเขาคนเดียว
สองเสียงครางประสานกันจนดังลั่นห้องที่บัดนี้อุณภูมิภายในร้อนระอุจากบทรักร้อนแรงของสองร่างบนเตียง รสจูบเร่าร้อนถูกส่งมอบให้กันไม่ได้ขาด แลกลิ้นกันพัลวันแบบไม่มีใครยอมใครในขนาดที่ส่วนล่างยังสอดประสานรัวแรงไม่มีตก ฟาเรสสั่นในยามที่มือกร้านบีบเค้นไปทั่วร่างพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่ลากเลียขบกัดแรงแม้เจ็บแสบแต่ก็รู้ลึกดีหรือเขาจะเสพติดความรุนแรงไปเสียแล้ว
"อ๊าาาห์ เว เร็ว ใกล้ ฮ้าาา ละ แล้ว" ฟาเรสเรียกร้องอย่างลืมอายใจยามที่อารมณ์ถูกฉุดจนเกือบถึงปลายทาง เด็กหนุ่มส่งเสียงครางหวานไม่ขาดปากเมื่อคนบนร่างกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง จนร่างบางกระตุกเกร็งฉีดพ่นน้ำคาวขุ่นจนเลอะหน้าท้องของทั้งคู่
ปฏิกริยาของร่างในยามปลดปล่อยบีดรัดตัวตนของเวลอร์แน่น ตอดถี่และกระตุกเกร็งจากภายในเร่งรัดให้ร่างสูงต้องรีบตามไปด้วยการกระแทกหนักๆ อยู่หลายครั้งแล้วปลดปล่อยทุกความต้องการเข้าไปทำเอาฟาเรสอุ่นวาบจากภายใน น้ำคาวไหลล้นออกมาอาบไปทั่วง่ามขาที่สั่นระริก ก่อนที่เวลอร์จะทิ้งตัวลงมากกกอดเขาไว้โดยที่ส่วนล่างยังเชื่อมกัน
"รักฟาร์นะ" เสียงทุ้มกระซิบบอจูบเบาๆ ที่หน้าผากมน ฟาเรสยิ้มรับอย่างเหนื่อยอ่อนพลางหลับตามรับรสจูบอ่อนโยนที่อีกคนมอบให้อย่างเต็มใจเพราะตอนนี้รู้แล้วว่าเขาก็คิดเหมือนกัน
"เว พักก่อน ขอ อาาาา พักแปป" ฟาเรสบอกเสียงสั่นเมื่อปิศาจร้ายที่ยังคาอยู่ในร่างเริ่มผงาดอีกครั้ง
"อยากพักก็อย่าตอดกันสิที่รัก" เวลอร์บอก จับร่างบางพลิกคว่ำหน้า ทำให้ท่อนเนื้อครูดกับผนังร้อนภายในจนฟาเรสร้องลั่นเพราะทั้งแสบทั้งเสียวในคราวเดียวกัน
"อ๊าห์ เว...ฮืออออ เดี๋ยว อ๊ะ" ฟาเรสหมดสิทธิ์จะห้ามปรามเมื่อสะโพกกลมกลึงโดนจับยึดในยามที่แก่นกายกระแทกเข้ามาไม่หยุด
การร่วมรักที่ปราศจากฤทธิ์ยาทำให้รับรู้ทุกความรู้สึก ทุกสัมผัสได้ดีเยี่ยม มันเต็มตื้นไปทั้งใจ ฟาเรสแทบสำลักความสุขสมที่เวลอร์มอบให้แม้จะรุนแรงไปบ้าง แต่ก็รู้สึกดีเมื่อทุกสิ่งดำเนินไปด้วยความต้องการและเต็มใจของเขาเอง
.........................
-เค้ามาแล้ว คิดถึง
ขอโทษที่ทำให้รอนะค่ะ งานเยอะมาช่วนนี้ ลูกค้าที่น่ารักพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าก่อนสงการนะค่ะน้อง
ช่างอาร์ตนะค่ะไม่ใช่พระเจ้า จะได้เสกให้ได้ดั่งใจคุณ (บ่นๆ นิดนึง)
-มีรูปมาฝากค่า สีน้ำ กากๆ ที่ไม่ว่าจะพยายามทีไรมันก็ไม่เวิคทุกที ก็เป็นจุดอ่อนนี่เนอะเลยพยายามทำ
-ขอบคุณทุกคนนะค้า ขอบคุณที่ติดตาม