โอ๊ยยยยยยยยยยยยย เหมือนอ่านมหากาพย์เรื่องยาวววววววววววววว
ที่อ่านเรื่องนี้เพราะผมตามมาจากเมฆและซัน และก็ไม่ผิดหวัง
เพราะ"พวกเขา"ก็ได้มาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ และยังน่ารักอีกด้วย
อีกคนที่ผมคิดถึงมากคือวิน แหม่ะ มาแค่นิดเดียวแถมยังไม่ระบุตัวตนอีก
อ่ะๆ มาสู่เรื่องนี้กันดีกว่า คือผมจะบอกว่าผมชอบคุณนักเขียน (อยากเรียกให้สนิทกว่านี้แต่ไม่กล้า
)
และรู้สึก
มากๆด้วยที่เขียนเรื่องดีๆเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน
แต่ผมคงอินมากเหมือนได้เข้าไปอยู่ในเรื่องนี้เลยทีเดียว
เพราะว่าผมไม่ปลื้มโจเลยจริงๆจนตอนนี้ อยากจะเข้าใจ
แต่ทำไม่ได้ ผมไม่ชอบที่นนท์เป็นแบบนี้ ทำไมไม่เลือกนัท
ทำไมรักนัทไม่ได้ ทำไม ทำไม และทำไม?????????????
ไม่มีตอนไหนเรียกน้ำตา อารมณ์และความรู้สึกได้เท่าตอนของนัทในทุกๆตอน
ผมรักนัทมากจริงๆ ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่พิเศษ
เอาจริงๆนะ เท่าที่ผมอ่านมา ผมมีตัวละครที่รักมากๆไม่กี่คนหรอก
และนัทเองจะได้เป็นหนึ่งในไม่กี่ตัวละครที่ผมเลือก
(จะบอกว่ามากกว่าพี่วินจะโดนตัดนิ้วมั้ยเนี๊ยะ
)
เห็นป่ะ? บอกแล้วว่าอินจัด
อ่อ เรื่องนี้ไม่ได้มีแต่นัทที่ผมชอบนะ
ยังมีเรื่องของมิตรภาพที่ผมไม่ค่อยมีเท่าไหร่
แต่ผมก็เข้าใจและเข้าถึงในทุกๆอารมณ์ความรู้สึกของทุกๆตัวละคน
(แน่นอนว่าไม่ใช่นนท์และโจ)
แต่ถึงอย่างไรผทก็ไม่ได้เกลียดนนท์หรือโจนะครับ แต่ไม่ปลื้ม
อย่างที่แจ้งกันให้ทราบแล้วว่านิยายเรื่องนี้ให้ผู้อ่านแล้นคนตัดสิน
ว่าใครจะเป็นตัวเอก ในมุมมองของผมนะครับ
Nutคือที่สุดของที่สุดของใจผมแล้วครับ (หลบกระสุนพี่วิน
)
สุดท้ายจริงๆ ผมกดบวกไปหลายครั้งมากตั้งแต่อ่านเรื่องเมฆซันเลยหล่ะครับ
นั่นแสดงความชื่นชมและขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆนี้ให้ผมได้ชื่นชม
ขอบคุณมากครับ