หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ExecutioneR]

อิอิ ^__^

[Japanlie]

มาเม้นท์ก่อน กะลังอ่านอย่างเมามัน ลืมวันลืมคืน

หุหุ

[Japanlie]

อ่านจบเรียบร้อย

สิริรวม 2วันเต็มๆ อ่านจนปวดตา

แอบรู้มานานล้วว่านัทไม่ใช่พระเอกแน่ๆ เพราะว่ามันดูเรียบง่ายไป ในการคบกับนายเอก ไร้อุปสรรค์ใดๆ ทำให้ไร้

การจดจำด้วยเหมือนกัน เหมือนดูละครตอนเย็น อารมณ์เรื่อยๆมาเรียงๆง่ายไปซะหมด แต่ก็ชอบนะเป็นคนดี แต่

ราศีไม่จับ

ส่วนโจเนี่ย ราศีพระเอกมาแต่แรกเลย ไม่ว่าจะเป็นซีนเปิดตัว อารมณ์ขัดกันไม่ค่อยถูกกับนายเอก ความลึกลับ

ซ่อนเงื่อน ระดับอารมณ์ที่มีกับนายเอกที่ค่อยๆพัฒนาเป็นดีขึ้นๆ รวมถึงซีนต่างๆที่เอื้อให้คนอ่านจิ้นไปจิกหมอน

ไป คือเป็นอารมณ์พระเอกจริงๆ เหมือนดูละครดราม่าหลังข่าวช่อง3ยังไงอย่างงั้น และในที่สุดก็เป็นพระเอกจริงๆ

จบแบบนี้ ถ้ามีโปรเจค ซีซั่น2 ออกมาคงจะดีไม่น้อย หรือไม่ก็ ขอตอนพิเศษที่ นนท์กะโจ ได้เป็นแฟนกันมาให้จิ้น

ให้หายคิดถึงหน่อยน้าคุณต้นนนนน

ขอบคุณคุณต้นที่แต่งนิยายดีๆยาวๆให้ได้จิกหมอนและจิ้นจนทบไม่ได้หลับได้นอน แถมยังช่วยรำลึกความหลัง

สมัยยังเป็นละอ่อนน้อย อิอิ จ้วฟๆๆๆ

[lEMONza]

อ่านแล้วทำให้เหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ดีใจจัง 

[amkang12]

เรื่องนี้สนุกมากเลยครับ

เชียร์นัท รักนัทอ่ะ เพราะว่ารุ้สึกว่า ตัวเองกับนัท เหมือนกันมาก

แต่ก็ สงสารโจ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งมาให้เราได้อ่านกันน่ะครับ

[soullee]

ฮิ้วววววววววววววว อ่านจบแล้ว ปวดตามากเลย 555
อ่านตอนจบแล้วซึ้งจัง
นึกถึงตัวเองตอนมัธยมเลย อารมณ์เดียวกัน 
เศร้ามากๆตอนที่กลุ่มเราจะจบกัน แต่ก็ยังเชื่อว่าคำว่า มิตรภาพ จะยังไม่หายไปจากใจ
จนตอนนี้กลุ่มเราก็ยังเจอกันอยู่บ่อยๆเหมือนเดิม และตลอดไป 

อ่านแรกๆก็เชียร์โจมาตลอดอยู่แล้ว
บางทีก็สงสารนัทนะ แต่เราคิดว่า นัทอ่ะ สมควรเป็นเพื่อนที่รักที่สุดของนนท์มากกว่าตั้งนานแล้ว
ไม่รู้สิ เพราะรักของนัทมันแบบห่วงใยในความหมายของเพื่อนรักมากกว่าอ่ะ 5555

ส่วนอีตาโจ 55 สู้ๆนะ จีบให้ติดซักทีสิ เอิ๊กกกกกกกก
หรือติดมาตั้งนานแล้วนะ 

ชอบเพื่อนๆกลุ่มนนท์มาก แม้ว่าทุกคนจะมีปัญหากัน แต่ก็พยายามช่วยกันแก้ปัญหา
จริงๆคิดว่ากลุ่มนี้ ถ้าไม่รักกันจริงๆอ่ะ ทะเลาะกันไปนานแล้ว
เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นมันเกี่ยวข้องกับคนในกลุ่มทั้งนั้นเลย
ถ้าไม่เข้าใจกัน ยอมกัน และให้อภัยกัน มันก็คงไม่ยั่งยืนขนาดนี้หรอกเนอะ 

สุดท้าย ขอบคุณพี่คนแต่งมากนะคะ สำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้
คิดถึงวัยมัธยมจริงๆค่ะ ^^
อ่านแล้วหลายอารมณ์มากเลย
ขอบคุณค่ะ 

[maru]

อ่าน love seeds มาก่อนที่จะอ่านเรื่องนี้ก็เลยรู้ว่าโจนนท์ เพราะฉะนั้นอ่านเรื่องนี้ก็เลยไม่ได้ลุ้นเรื่องนนท์จะได้คู่ใคร เพราะรู้อยู๋ก่อนแล้ว แต่สิ่งที่ลุ้นมากคือแล้วเป็นไปเป็นมายังไงถึงเป็นโจนนท์ ฉากประทับใจที่สุดในเรื่องคงเป็นฉากจบ ซาบซึ้งกับมิตรภาพของนัท เจย์ เคน ยิ่ว ป๊อป คริส วายุ นนท์ รวมถึงโจด้วย ตัวละครที่ประทับใจก็แน่นอนว่าทุกตัวละคร แต่ชอบที่สุดคงเป็นโจ ประทับใจสิ่งที่โจทำเพื่อนนท์ ถึงแม้แรก ๆ โจจะทำตัวแปลก ๆ ก็เถอะ แต่ก็พอจะดูออกว่าโจเองน่าจะชอบนนท์ตั้งแต่ตอนแรก ๆ ถึงพฤติกรรมจะงงงง มีอย่างที่ไหนทำแผลให้นนท์เสร็จ ไล่นนท์ออกจากห้องซะงั้น หรือว่าไปพูดถึงชื่อนนท์แบบนั้น แล้วยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่ตอนที่โจมาเตือนนนท์ ถึงจะเตือนแล้วทำให้นนท์งงก็เถอะ แต่รู้สึกเลยว่าที่โจทำเป็นเพราะห่วงนนท์ ประทับใจที่สุดตอนที่โจยอมช่วยนนท์เรื่องปั๊ก เพราะโจคงต้องรู้อยู่แล้วว่าทำแบบนั้นถ้าพวกแม๊กซ์รู้จะเป็นยังไง แต่โจก็ทำ ซึ่งถึงแม้โจจะทำเหมือนไม่แคร์ก็เถอะ แต่คนเราอยู่ด้วยกันมานานก็ต้องรู้ึสึกอะไรบ้าง และยิ่งรู้สึกดีกับโจมากขึ้นไปอีกในสิ่งที่โจทำหรือพูดกับนนท์ตอนที่นนท์คบกับนัท ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็คงจะเจ็บปวด แต่โจก็ยังทำดีกับนนท์ตลอดมา  ความทุ่มเทที่โจให้กับนนท์ยิ่งอ่านยิ่งประทับใจ และที่รู้สึกดีกับโจที่สุดก็คือถึงแม้โจจะเป็นคนที่คนอื่นอาจจะมองว่าไม่ค่อยดี แต่โจไม่เคยพูดถึงนัท กับเพื่อน ๆ ของนัทในแง่ไม่ดีเลยทั้ง  ๆ ที่ก็ไม่ได้ชอบหน้ากัน และอีกอย่างหนึ่งโจน่ารักมากยิ่งเวลาอยู๋กับน้องสาวยิ่งน่ารัก ตอนที่โจอ้อนนนท์ตอนไม่สบายก็ยิ่งน่ารัก ตอนงอนก็น่ารักดี ส่วนนนท์ แรก ๆ ก็เฉย ๆ กับนนท์นะ แต่หลัง ๆ บางทีก็รำคาญหน่อย ๆ คือนนท์จะอะไรนักหนาดูเอนไปเอนมาตลอดเวลา แต่อาจจะเป็นเพราะนนท์เป็นคนที่จิตใจดีมั้งคิดถึงใจคนอื่นตลอดเวลา แต่จริง ๆ ก็น่ารำคาญ ที่จริงรู้สึกเลยว่านนท์็คงจะชอบโจตั้งแต่แรกแล้วคงตั้งแต่ตอนที่เห็นโจวิ่งมั้ง แล้วก็ยิ่งมารู้สึกมากขึ้นตอนที่โจไม่สบายหรือเปล่าเหมือนโจนนท์ค่อย ๆ เปิดใจให้กันมากขึ้นตอนนี้นะคิดว่า แต่นนท์ก็คงยังมีความรู้สึกต่อต้านหน่อย ๆ คิดว่าส่วนหนึ่ีงก็เป็นเพราะท่าทีโจเองตอนแรก ๆ ด้วย ประกอบกับเรื่องต่าง ๆ ที่ได้รู้เกี่ยวกับกลุ่มโจจากเพื่อน  แล้วคือยิ่งตอนที่ไม่พอใจเรื่องโจกับพลอยนี่ยัีังชัด ถึงขนาดทำแบบนั้น เพราะคิดว่าถ้าไม่มีเรื่องนี้นนท์ก็ยังไม่น่าจะทำแบบนั้น แล้วยิ่งชัดเข้าไปอีกตอนหลัง ๆ แต่นนท์ก็ยังพยายามปฏิเสธตัวเองอยู๋นั่น จนบางทีคิดว่านนท์ทำอะไรของนนท์ ส่วนนัท รู้สึกว่านัทเหมือนจะเห็นแก่ตัวหน่อย ๆ เพราะจริง ๆ นัทเองก็น่าจะรู้แก่ใจตั้งแต่แรกว่านนท์เหมือนจะชอบโจอยู่ และนนท์เองก็เหมือนจะยังไม่รู้ตัว แต่ก็พอเข้าใจว่านัทชอบนนท์ เมื่อนนท์พูดแบบนั้น นัทจะปล่อยโอกาสไปก็ใช่ที่ นัทเองก็คงคิดด้วยว่าตัวเองจะทำให้นนท์สนใจตัวเองคนเดียวได้ แต่เพราะเหตุนี้ก็เลยไม่สงสารนัท เพราะนัททำตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง ถ้านัทไม่พยายามจะยึดนนท์ไว้แบบนั้น นัทเองก็อาจจะไม่ต้องเจ็บมากแบบนั้นก็ได้เพราะจริง ๆ ก็เห็นได้ว่านัทระแวงตลอดเหมือนกันว่านนท์จะหันไปหาโจ ทั้ง ๆ ที่บอกว่าเชื่อนนท์ แล้วยังพูดถึงโจแบบนั้นอีก คำพูดของนัททำให้รู้สึกแปลก  ๆ กับนัท แต่ถ้ามองในแง่ความเป็นเพื่อนนัทเป็นเพื่อนที่ดีนะ ป๊อบยิ่วเป็นอะไรที่น่ารักมาก ๆ แต่ตอนที่ป๊อบรู้ว่ายิ่วรู้สึกยังไงกับป๊อบ แล้วป๊อบทำแบบนั้น ก็สงสารยิ่วนะ แต่ก็สงสารป๊อบด้วย ฮาตอนที่สองคนตัดสินใจเรื่องนั้นด้วยการเป่ายิ่งฉุบจริง ๆ แต่น่ารักดี แม๊ทเคนก็น่ารักดี สงสัยหน่อย ๆ ตั้งแต่แม็ทอุ้มเคนแล้วก็นอนกอดเคนแล้ว คริสน่าสงสารนะ พ่อแม่คริสก็ใจร้ายมาก ๆ เลย ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย แต่คริสก็โชคดีนะที่มีเพื่อนที่ดีที่รักและห่วงใยคริส วายุเป็นคนที่โชคดีมาก ๆ นะมีครอบครัวและเพื่อน ๆ ที่น่ารัก เจย์ดูเป็นคนอารมณ์รุนแรงนะอะไรก็จะพุ่งเข้าหาตลอด แต่หลัง ๆ เิริ่มน่ารักตั้งแต่ตอนที่ขอบคุณโจแล้ว แล้วยังมีเขินที่จะพูดเรื่องจะชวนโจไปเที่ยวทะเล แต่ชอบสุดที่ให้คำแนะนำนนท์ เจย์เหมือนจะมีอคติในตอนแรก แต่ตอนให้คำแนะนำรู้สึกเป็นกลางมากที่สุด ไคลล์พี ไคลล์ดูแลพีให้ดีนะ สงสารพีหน่อย ๆ เรื่องพ่อแม่พี ซันเมฆก็ยังน่ารักตลอด วินก็ยังมีบทบาทในการช่วยเหลือเมฆเหมือนเดิม เป็นพี่ชายที่ดีนะ พ่อของโจเป็นอะไรมากหรือเปล่า จะอะไรกับโจนักหนา

[rainystreet22]

มาอ่านช้าไปหน่อย แต่ชอบมากแล้วก็เชียร์โจตั้งแต่แรก 55555 อยากให้นนท์ใช้คำว่ารักกับโจไวๆ
แล้วก็อยากอ่านงานกีฬาสีด้วยค่ะ อยากให้มีต่ออ่ะ ไม่อยากให้จบเลย 

[M33A]

อ่านเรื่องนี้จบไปหลายเดือนแล้วเหมือนกันแต่เพิ่งมี login มาเม้นและอ่านอีกรอบ

เรื่องนี้สนุกมากคะอ่านแล้วลุ้น ยิ่งอ่านเม้นเชียร์ระหว่าง โจ&นนท์ กับ นัท&นนท์ แล้วด้วยยิ่งคึกคัก
คิดว่าถ้าได้อ่านทันตอนที่กำลังเขียนคงเข้าร่วมขบวนการเชียร์โจ&นนท์ด้วยอีกคน

อ่านไปได้ถึงตอนที่เค้านนท์เป็นแฟนนัทแล้วเริ่มจิตตก  ..เพราะคิดว่าโจนี่ต้องพระเอกแน่ๆ(แอบไขว่เขว่นิดหน่อย)
แต่ก็ตั้งมั่นในตัวโจ(จูนๆๆ) ..เพราะคิดว่านนท์มีด้านที่เป็นตัวตนอีกแบบที่โจเห็นคนเดียว ..แต่ด้านที่นัทเห็นเพื่อนคนอื่นๆก็เห็น
แต่ก็ยังนอยด์แดกอยู่ดี อยากรู้ว่านนท์จะกลับไปหาโจด้วยวิธีไหน จะเลิกกับนัทยังไง ในเมื่อนัทก็ไม่ผิดอะไร ดีแสนดี(แถมแอบกุ๊กกิ๊กถึงเนื้อถึงตัวกันแล้ว)
สุดท้ายทนไม่ไหว....
                 
                      ....เปิดไปหน้าสุดท้ายดูคอมเม้น   



เฮ้อ!!!  สบายใจ อ่านต่อไปอย่างสุขอุรา

[Pam_ban]

อา......ไม่อยากพูดมาก เอาแบบง่ายรอตอนพิเศษอยู่เน้อ
อยากเห็นนนท์บอกรักโจเป็นภาษาเหนือบ้างไรบ้าง. 

[HoAo]

มาใหม่คร้าบ เม้นก่อนอ่าน

[WanNer_cu]

ขอบคุณพี่ต้น
ที่เขียนเรื่องราวดีดี มาให้อ่านนะครับ
 

[mild-dy]

ชอบและเชียร์โจตั้งแต่แรกเลย

[HoAo]

อ่านจบละครับ ขอบคุณมากเลยสำหรับเรื่องร่าวดีๆที่ทำให้วันห่วยๆของผมได้มีสีสัน
ทำให้ผมอยากมีเพื่อนดีๆแบบในเรื่องนี้บ้างจัง
      ไม่พบไม่เจอกันนาน คิดถึงจนจะขาดใจ มีอะไรอยากเล่าให้ฟังมากมาย
เมื่อฉันและเธอจากกัน และฉันก็ไปอยู่ไกล โดดเดี่ยวเดียวดายเหลือเกิน
ไม่มีใครให้ฉันได้ปรับทุกข์ ไม่มีใครให้ฉันได้ระบาย

เมื่อฉันเริ่มมีความรัก ก็ทุ่มก็เทหมดใจ ทำอะไรเพื่อเขาคนเดียวทุกอย่าง
แต่เขาก็ไปจากฉัน และทิ้งให้ต้องอ้างว้าง เจ็บปวดผิดหวังเหลือเกิน
ไม่มีใครซักคนคอยปลอบใจ ไม่มีใครมาคอยเช็ดน้ำตา

อยากกลับมาหา มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ ไม่ว่าเลวร้ายซักเพียงไหน
เมื่อรู้ว่าฉันได้ผิดพลั้งไป ยินยอมพร้อมให้อภัย
ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครต้องการ ไม่มีใครรักฉันเท่าเพื่อนอย่างเธอ

ส่วนฉันมีคนมากมาย มอบรักและคอยใส่ใจ เอาใจห้อมล้อมไปด้วยผู้คน
แต่ลึกลงไปข้างใน พวกเขาต้องการอะไร ไม่มีใครจริงใจสักคน
เมื่อเป็นทุกข์พวกเขาก็หลบหนี เมื่อฉันแพ้พวกเขาก็ซ้ำเติม

อยากกลับมาหา มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ ไม่ว่าเลวร้ายซักเพียงไหน
เมื่อรู้ว่าฉันได้ผิดพลั้งไป ยินยอมพร้อมให้อภัย
ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครต้องการ ไม่มีใครรักฉันเท่าเพื่อนอย่างเธอ

อยากกลับมาหา มาเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจ ไม่ว่าเลวร้ายซักเพียงไหน
เมื่อรู้ว่าฉันได้ผิดพลั้งไป ยินยอมพร้อมให้อภัย
ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครต้องการ ไม่มีใครรักฉันเท่าเพื่อนอย่างเธอ

       

[gustova]

วันครึ่ง....อ่านจบ 
คิดไว้ตั้งแต่อ่านAแรกๆแล้วว่า นนท์-โจ, ตี๋-ป๊อป ลงเอยกันแน่

อิคึอิคึ 

[gustova]

อุๆ...มารยาทไม่ดีอย่างแรงเลยผมเนี่ย 

........
......
...

ขอบคุณผู้แต่งมากครับ 

[seacow]

สวัสดี คุณต้น
อย่างแรกต้องขอขอบคุณมากๆที่คุณต้นเขียนเรื่องราวดีดี อย่างนี้มาให้อ่าน(แม้จะเข้ามาสายนิดหน่อย)ใช้เวลาสามวันในการอ่าน จนเก็บเอาไปฝันถึงเลยทีเดียว

คุณต้นได้แทรกมิตรภาพเรื่องนี้ไว้ได้อย่างละเอียดทีเดียว เด็กอย่างไรก็คือเด็ก ยังมีคำว่าให้อภัยได้ตลอดเวลาตอนแรกก็เห็นโกรธกันเกลียดกันจนแทบจะมองหน้ากันไม่ได้ แต่สุดท้าย โจก็เป็นหนึ่งในมิตรภาพที่สวยงามในกลุ่ม

นนท์ ผู้รู้จักการให้อภัยเสมอ ไม่ว่าจะโดนกลั่นแกล้งสะเพียงไหนแต่ก็ให้อภัยคนๆนั้นได้ตลอด(แม้ว่าบางครั้งจะรู้สึกอิจฉาเล็กๆ อยากให้อภัยคนอื่นได้อย่างนนท์บ้าง)
ความรักที่ไม่ยึดติดและผูกมัดคือรักแท้ ไม่ว่าเราจะรักแท้จริงๆ รักต้องอยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขตลอด

พ่อแม่ คำนี้ดูยิ่งใหญ่แต่สองคนก็ทำให้เกิดคำว่าครอบครัว คือ พ่อ แม่ และลูก ความรักที่แสดงต่างกัน แม่นนท์ยอมรับได้เพราะเข้าถึงความรู้สึกที่จะต้องเสียลูกไปจริงๆตลอดชีวิต แต่พ่อแม่ตี๋เข้าใจลูกเข้าใจชีวิตและเจ็บปวดเหมือนเจ็บเองเมื่อลูกทุกข์ระทม แต่พ่อแม่คริสอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีไม่อยากให้มีใครดูถูกและอยากให้ลูกยืนอย่างสง่าในสังคม โดยลืมไปว่าสิ่งไหนคือความสุขของลูกจริงๆ แต่สุดท้าย พ่อแม่ทุกคนต่างอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกเหมือนๆกันแต่คนลถแนวทาง แม้บางครั้งจะทำให้ลูกมีแผลเป็นในใจไปชั่วชีวิต

เพื่อน ไม่ได้จำกัดแค่ว่าเราคบกันมานานแค่ไหน หรือใช้เวลากันมากเท่่าไร แต่เด็กๆในเรื่องบ่งบอกถึงว่า แม้เราจะเจอกันมาเพียงวันเดียวเราก็จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ตลอดไป

การใช้ภาษาของคุณต้นสละสลวยมาก แต่มีเพียงอาจจะมีการบรรยายหรือคำพูดบางประโยคที่ทำให้รู้สึกเหมือนมันยืดยาวออกไป พอมองกลับมา ในนี้พึ่งผ่านไปได้แค่สามสี่เดือนเองนี่น่า แต่เหมือนเวลาในนี้ยาวเกินกว่านั้น นี่เป็นเพียงความรู้สึกเล็กๆที่ขัดนิดจากความประทับใจที่ยิ่งใหญ่

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณคุณต้นที่เขียนเรื่องราวดีๆมุมมองเล็กๆ ในสังคมที่ยังมีมิตรภาพที่งดงามมาให้อ่าน

ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมาณ ที่นี้ด้วย
ขอบคุณ

[zuu_zaa]

ชอบมากๆค่ะ 

[bluetory]

 ชอบมากๆเลย

[Secrets]

 

ชอบมิตรภาพของเพื่อนในเรื่องนี้จัง
อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ
แล้วก็ซึ้งจนน้ำตาเล็ด เลยทีเดียว

ขอบคุณมากจริงๆ ที่แต่งเรื่องนี้

 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ในที่สุดก็ได้กลับมาอ่านหลังจากพ้นช่วงสอบวุ่นวายย
และคะแนนยังออกนิดนึง >.<

ไม่ได้เกินคงามคาดหมายกับโจ
แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายคือ
คำว่ารัก และชอบของนนท์ รู้สึกมันชัดเจน
โจคงใจแทบลอยหลังจากนนท์พูดคำนั้นออกมา
เพราะนนท์ที่ไม่เคยยอมรับอะไรเลยมาตลอดดด
แต่กลับพูดคำนั้นออกมา

สิ่งที่โจอยากจะบอกกับนัทคงมีมากมาย
แต่ที่สุดก็คือขอบคุณ

ณ ตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่าอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่...

น่าจะมากกว่าสองปี เผลอๆ 3~4 ปี
ไม่น่าเชื่อว่าสุดท้ายจะหาเวลามสอ่านจนจบ
ดีใจจริงๆ

ขอบคุณมากๆครับบ

[4559]

น่าสนใจดี 

แต่ยังไม่จบเลย

[iiiTimelessiii]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆ ^^

[AB^Ton^]

อ่านแล้วอยากกลับไปเป็นเด็ก ยังไม่จบ ต้องมาชมคนเขียนก่อนว่า ดำเินินเรื่องได้ดีมากครับ ทำให้มองภาพ ออกทุกรายละเอียดเลยทีเดียว

[nongracy]

อ่านแล้วอยากร้องไห้ มันแอบๆเศร้าและแอบสมหวังในเวลาเดียวกัน 

[►MoNkEy-PrInCe◄]

วัดซะเหมียน ชอบคำนี้ว่ะครับ

[►MoNkEy-PrInCe◄]

เรื่องนี้สุดๆอ่ะ อธิบายได้สุดยอดมากกกก

[►MoNkEy-PrInCe◄]

หนุกมาก เป็นกำลังใจ

[►MoNkEy-PrInCe◄]

ชอบอ่ะ ถึงตัวละครจะเยอะแต่ก็อ่านเข้าใจนะค้าบ

[►MoNkEy-PrInCe◄]

พระเอกจะเป็นโจหรือนัทว๊าาา