หัวข้อ: ✣✤|แมว หมา ดอกไม้ และพี่ชายข้างบ้าน|✤✣ ตอนพิเศษวันสงกรานต์ P.29

[saruttaya]

พี่เอกพรากผู้เยาว์ น้องยังเป็นเด็กชายอยู่เลย 55555

[Dark_Noah]

55555 แหม ไม่รู้จะอิจฉาหรือสงสารพี่เอกดี 

[Snowermyhae]

สารภาพว่าอ่านแล้วร้องไห้ทุกตอนเลยค่ะ มันหม่นๆยังไงไม่รู้ สงสารวสุคงอึดอัดมากที่ฝันแต่เรื่องนั้น ไม่อยากให้พี่เอกมองน้องเป็นวสันต์ด้วย 

[phrase]

ยิ่งอ่านยิ่งบีบหัวใจ วสุดูสับสนเอามากๆจนน่าสงสาร สภาพที่ไม่รู้ว่าคนที่ตัวเองรักักตัวเองจริงๆรึเปล่าหรือเห็นเราเป็นเงาของใครอีกคนนี่ ชวนน้ำตาไหลจริงๆ

[Smonklin]

บรรยายในมุมมองของสัตว์เลี้ยงได้น่ารักเชียว
อ่านไปแล้วนึกถึงเรื่องสวนเที่ยงคืน ของฟิลิปา เพียซเลย
มันรู้สึกเย็นๆ บอกไม่ถูก คำผิดก็น้อยมากๆ ดูเดิ้ลก็น่ารัก ปลื้มค่ะ ^^

[Ryoooo]

รู้สึกได้ถึงพลังโซตะจากพี่เอก และไอร้อนจากคุกๆๆๆๆ (เสียงไอนะเนี่ย)
เด็กชายวสุ ป้าชอบนู๋มากเลยลูกกก

[izardza]

แม้รู้สึกปวดใจ กระนั้นก็ยังซาบซึ้งกินใจ

[snack]

พี่เอกพรากผู้เยาว์ซะแล้ว.....อ่านแล้วมันหน่วงๆทั้งสงสารท้้งดูอบอุ่นปนๆกันไปหมด

[EoBen]

แหมมมม  พี่เอก ก็ รวบรัดตัดตอนเร็วจริงๆเลย

จะว่าเด็กยั่วก็ไม่ใช่ เรียกว่าเต็มใจทั้งสองฝ่านดีกว่าเนอะ


ต่างฝ่ายต่างโหยหา 

[nutjisub]

คือตอนนี้กรี๊ด ๆๆ มากพี่เอกพี่ทำถูกแล้ว555 ตลกทุก comment ที่บอกว่าพี่เอกกินเด็กแล้วจะเป็นอมตะ แล้วขาข้างหนึ่งได้เข้าไปอยู่ในคุก 555 รู้สึกว่าน้องวสุนิสัยน่ารักและเข้าใจอะไรง่าย ๆๆๆ ซื่อ ๆๆ ต่อไป ถ้าไปโรงเรียนต้องมีคนมาจีบแน่เลย ทีนี้ตาลุงต้องหึงหัวฟูอยู่บ้านแน่ ๆๆๆๆๆๆๆ 555 ดช.วสุ กับลุงเอกภพช่างเข้ากันต่อไปลุงเอกต้องโกหกหาวิธีให้น้องวสุอยู่ค้างคืนบ่อย ๆๆ แน่  ชอบเรื่องนี้มากๆๆ ค่ะ

[pure_ka]

ไอ " คุกๆ ' ก้าวขาลงนรกตามไปติดๆ ในข้อหาสมรู้ ร่วมคิด
เพราะอ่านมันทุกเรื่อง ฟินมันทุกตัวอักษร

พี่เอก รัก หลาน เอ้ย ลูก เอ้ย น้อง (ก้อพอเห๊อะ )
ด้วยนะ  อย่าทิ้งกัน ดูแลให้ดี น้องยังเด็กอยู่เลย
 


 

[pae666]

กินไปแล้วสินะ!!!!  

[iammz]

พี่เอกชอบกินอะไรเป็นพิเศษคะ?
จะซื้อไปเยี่ยมในคุก 55555

ย้อนอ่านสองตอน ขอบคุณมากนะคะ^^

[=นีรนาคา=]

หน่วงตลอดๆ

ได้ยินเสียงไอ คุกๆๆ 55555

[nekodollzz]

เปิดมาเจอตอนก่อนนอนพอดี ตอนนี้ทำเราร้องไห้เลยค่ะ ที่สำคัญ... เราถึงกับเก็บเอาไปฝันเลยทีเดียว!!
ฝันว่าได้เป็นคนเจรจาให้ทุกๆฝ่ายเข้าใจกันล่ะ พี่เอกกับน้องวสุจะได้ไม่มีอุปสรคที่จะรักกันอีก
เอิ่ม อาการหนักมะ 555555

[malivb]

คุกครับพี่เอก...คุกหัวใจนะ ฮิ้วววว




เอิ่ม ถ้าจะให้เปรียบเรื่องนี้ก็เหมือน"ฟ้าหลังฝน"เลย
หลายคนคุ้นเคยว่าฟ้าหลังฝนมักจะมีสิ่งดีๆรออยู่
แต่ในเรื่องจริง บางครั้ง ฟ้าหลังฝนก็อึมครึม หดหู่ และว้าเหว่
ถึงฝนจะหยุดไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีแสงส่องมาอีกทีเมื่อไหร่...ได้แต่รอต่อไปเรื่อยๆเท่านั้นเอง

อึนมากครับ

[buathongfin]

น้องวสุ เด็กชายวสุ ตายล่ะพี่เอก ข้าวแดงในคุกไม่ใกล้ไม่ไกล 

[TIKA_n]

ชอบน้องวสุจัง เป็นเด็กที่เข้มแข็ง กว่าที่คิดไว้ซะอีกนะเนี่ย แม้จะยังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทั้งยังไม่แน่ใจ ว่าที่พี่เอกรัก คือตัวตนของวสุ หรือ ความเป็นส่วนหนึ่งของเฮียวสันต์ในตัววสุกันแน่
แต่ถึงอย่างนั้น น้องก็พร้อมจะทำให้พี่เอก เปิดใจรับความรักอีกครั้ง เริ่มรักในตัวตนของน้องวสุจริง ๆ
ความทรงจำระหว่างพี่เอกกับเฮียใหญ่ คือ ความทรงจำที่สวยงาม และน่าระลึกถึงเสมอ
และต่อจากนี้ไป พี่เอกและน้องวสุ ก็จะได้สร้างความทรงจำใหม่ ๆ ระหว่างทั้งสองคนขึ้นมาบ้าง
ไม่ใช่เพื่อแทนที่ความทรงจำเดิม แต่เป็นการเพิ่มเติมความทรงจำดี ๆ ที่แสนพิเศษให้แก่กันและกัน
อายุต่าง ไม่ใช่ปัญหา เด็กดีอย่างน้องวสุ เติบโตขึ้นเป็นคู่ชีวิตที่น่าอิจฉาของใครต่อใคร ให้พี่เอกได้แน่นอน
เริ่มรักน้องไปทีละนิด ๆ แต่ทีละนิด สะสมไปเรื่อย ๆ ก็จะกลายเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ และมั่นคงนะจ้ะ
บรรยากาศความสุข เริ่มลอยเข้าหาทั้งคู่บ้างแล้ว ดุ๊กดิ๊กก็จะได้เจ้านายตัวน้อย ๆ ที่น่ารักเพิ่มขึ้น
ส่วนคุณแมวขาว ท่าทางจะได้ทาสมนุษย์มารวดเดียวสองคนเลยสิเนี่ย เริ่ดตลอด ๆ เลยนะ 555
รอตอนต่อไปจ้ะ ตอนหน้าจะหวาน ๆ รึยังน้า

ปล. 1 ชอบชื่อตอนแต่ละตอนจัง อธิบายไม่ถูก แต่มันรู้สึกดี ยิ่งพออ่านไล่ชื่อตั้งแต่ตอนหนึ่งไป
ให้ความรู้สึก เหมือนพัฒนาการความรัก ที่ค่อย ๆ เจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ของทั้งคู่เลย
ปล. 2 รูปพี่เอกใส่ผ้ากันเปื้อนลายดุ๊กดิ๊ก  แหม่ พ่อบ้านพ่อเรือน เหมาะกับการเลี้ยงเด็กมาก 555
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ 

[CanonDNattari]

อ่านมาได้ 3 ตอน น่ารักดีค่ะ พอดีชอบนิยายที่มีเด็ก และสัตว์ อยู่ด้วย

แต่อ่านมาและสะดุ้ง ตอนที่เรียกพระเอกอายุ 35 ว่าวัยกลางคน  มันม่ายช่ายยยยยยยยยยยยยย 

รู้สึกตัวเองแก่ขึ้นมาทันใด 


ไปอ่านต่อ 

[mystery Y]

อ่า...ลุง เอ้ยพี่ภพจับวสุกินซะแล้ว อร๊าย~

[max_ang]

เป็นคุกที่น่าเข้าจริงๆ คุกๆๆๆๆๆ

น้องเปิดทางขนาดนี้แล้ว อะไรยังไงก็ยอมหมด พี่เอกอย่าทำหลาน เอ๊ย น้องเสียใจนะ คุกๆๆๆๆๆ 

[Tsubamae]

กรี๊ดดดดดด ในที่สุด. อ่านจบพร้อมปาดน้ำตา วสุน้อยของเจ้ซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองมากลูก หนูได้ใจเจ้ไปอีกอักโขเลย ขอบคุณหนูมาก โฮฮๆๆ ดีใจกับพี่เอก ฮืออๆๆๆ ในที่สุดพี่เอกก็จะมีความสุขซักที หลังจากทุกข์ทรมานมานาน แต่หวังว่าพิแกคงไม่คิดมาก แล้วทำให้เรื่องมันยุ่งยากซะเองนะ ถ้าถึงตอนนั้น เจ้จะปล่อยให้อยู่ในคุกยาวเลย  ชิ
แต่ก็ขอชมเชยพ่อพระเอก ทำดีมากนะคะตอนนี้ อิ่มเบยยสิ ทั้งพระเอกทั้งแม่ยก คึคึ แม้คนเขียนจะไม่ลงรายละเอียดฉากนั้น  แต่เจ้สามารถค่ะ เหาะไปดาวเอ็นซีจิ้นเองเบย โฮะๆๆ ส่วนตัวชอบที่คนเขียนบรรยายมากค่ะ อ่านแล้วได้อารมณ์  อ่อนหวาน โหยหาย อบอุ่น หน่วงๆ และหื่นๆ(หื่นๆนี่คนอ่านไปจิ้นเอง ก็นะ แหะๆๆ)

เอาล่ะ ไปกันค่ะ แม่ยกทั้งหลาย เตรียมฉหนงโฉนด เช็คเชิ้ค ให้พร้อม รีบ ไปประกันตัว พระเอกของเรากันค่ะ ข้อหาพรากผู้เยาว์ คึคึ ที่ต้องรีบไปไม่ได้เพราะสงสารพี่เอกที่ต้องนอนตบยุงในคุกหรืออะไรหรอกนะคะ แค่พี่เอกต้องมาดูแล เอาใจ วสุน้อยของเจ้ และอีกอย่าง... ถ้าไม่มีพี่เอก เจ้จะไปดาวเอ็นซีอีกได้ไงล่ะคะ โฮะๆๆ(ข้อหลังนี่สินะ เหตุผลหลัก)

ขอบคุณสำหรับตอนที่6นะคะ

[ceylon]

จริงๆอ่านจบตั้งแต่เมื่อวานตอนตีหนึ่ง ฮ่า... กะจะเอาให้เต็มที่เลยมาเมนต์วันนี้
คำนิยามของนิยายเรื่องนี้นี่คือคำว่า'หน่วง'รึเปล่าคะ T-T
ทุกอารมณ์มันตีรวนกันหมดเลย ทั้งสุข เศร้า เหงา ซึ้ง
การบรรยายก็ทำเอาน้ำตาซึมไปจอกสองจอก...
ชื่อเรื่องดูธรรมดา แต่พออ่านมาก็พบว่ามันดีอ่ะ!
อ่านเรื่อยๆมันก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกของตัวละครที่พยายามจะสื่อ
วสุเป็นคนน่ารัก พี่เอกเองก็เป็นคนน่าสงสารที่พยายามเข้มแข็ง
ถ้าหากวสันต์คือความรักในอดีต แล้วเด็กน้อยจะมีโอกาสเป็นความรักในปัจจุบันรึเปล่า...?
เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่ใช่เวลาเดียวกันนะคุณเอกภพ คุณเจ็บได้ คุณก็ต้องหายเจ็บได้เหมือนกัน
สมมุติว่าคุณหกล้ม คุณเจ็บ คุณเลือดออก คุณทำแผล แต่พอแผลสดของคุณหาย...คุณก็ยังคงเหลือแผลเป็น
แผลเป็นที่จะทำให้คุณจำได้ว่าเมื่อก่อนไปทำอะไรมา คุณทรมานแค่ไหนในตอนที่หกล้ม
...แต่ตอนนี้มันก็เป็นแค่รอย
คุณออกไปวิ่งอีกครั้ง ไม่มีใครบอกได้ว่าคุณจะหกล้มอีกมั้ย แต่ที่แน่ๆ
มีคนกำลังรอประคองคุณตอนล้มอยู่นะ
บางทีดุ๊กดิ๊กอาจจะอยากได้เจ้านายอีกคน หรือไม่คุณขาวก็อาจจะอยากได้เพื่อนเป็นหมาสักตัว
สุดท้ายก็ฝากบอกพี่เอก ติดคุกสักสองสามปีคงไม่แก่หรอกนะคะ เพราะกินเด็กแล้วคงเป็นอมตะ

 

[Fay_ya]

หน่วงมากเรื่องนี้ เหมือนจะไม่หน่วงก็หน่วง เหมือนจะหน่วงก็ไม่หน่วง(เริ่มสับสนกะชีวิต)

ปล.พี่เอกคะ คุกค่ะคุก!!!!

[zvonek]

สำลักเป็นคำว่าคุก

พี่เอกกลายเป็นอมตะไปแบ๊ว

กร๊าวใจมากเลยค่ะตอนนี้ เหมือนโล่งใจมากขึ้นหลังจากหม่นมานาน

รอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ^^

[StillLoveThem]

...ชอบคำพูดทั้งของวสันต์ และวสุ ที่ต่อล้อต่อเถึยง กับพี่เอก
...ชอบ แมวหมา ที่ผูกมิตรกันเพราะเจ้านายผูกพันธ์กัน แต่เจ้าขาวแอบดูนะ55
...เค้าสองคนรักกัน มันก็เป็นไปตามธรรมชาติแหละ เหมือนแม่เหล็กที่ดูดให้เข้าหากัน แต่พี่เอกก็เฉียดดดดดดด..คุก

[viky_mama]

อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากๆเลยค่ะ หวังว่าคู่นี้จะไม่มีอุปสรรคอะไรแล้วนะคะ

[lieu]

  พี่เอก เป็นอมตะ   #คุกๆๆๆๆๆๆๆ   

คือแบบว่า มาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วค่า ยกขันหมากไปสู่ขอน้องเลยยยย  >/////< อรั๊งงงงง ~

หน่วง ๆ เรื่องความรู้สึกของวสุ  TT_TT  สงสารอ่ะ ยิ่งตอนขอให้รักหรือขอให้มองตัวเองบ้าง นี่แบบว่า บีบคั้นอารมณ์มากกก
ยิ่งพออีตาพี่เอกไม่ชัดเจน อึก ๆ อัก ๆ ยิ่งสงสารน้อง อยากโบกหัวผู้ใหญ่หลาย ๆ ที
เรื่องมาถึงขนาดนี้ ยังจะเล่นตัวอี๊กกกกกก !!!

 

[Jaiko★]

อ่านรอบแรกแล้ว เอ๊ะ ได้กันจริงๆหรอวะ 5555555555
ยังงงๆอยู่ ไม่คิดว่าพี่เอกจะเผด็จศึกเร็วขนาดนี้
เป็นอมตะแล้วสินะคะพี่เอก
เดี๋ยวน้องจะไปเยี่ยมในคุกนะคะ กร๊ากกกกกกกก

อ่านแล้วก็ยังรู้สึกสงสารวสุอยู่
ต้องสับสนและทรมานมากแน่ๆ T___T
ตอนท้ายที่พูดถึงเรื่องรุ้งนี่แบบ โฮรวววววววว
รออ่านอยู่นะคะ
สู้ๆค่าาาา

[MASENTA.WK]

พี่เอกกกกก หนูจะไปเยี่ยมพี่บ่อยๆนะคะ ฮาาาาาา

  พี่เป็นอมตะแล้วสินะ เพราะกินเด็กไปแล้วววว 555555 
  แบบว่ารู้สึกสงสารน้องอ่ะ งือออ อยากให้พี่เอกหันมามองที่วสุรักน้องไวๆ
  ค่อยๆรักน้องทีละนิดแบบที่น้องพูด อยากให้ทั้งสองคนมีความสุขจัง

  ชอบเรื่องนี้มากกค่ะ เราตามคนเขียนมาจากเรื่องแฝดเลยย ฮาา
  คนเขียนวาดรูปสวยมากค่ะ เราชอบ (แอบชอบรูปตอนวันสงกรานด้วย )
  เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปค่ะ มาต่ออีกน้าา