ถึงไอ้ลมบอกว่า จะจัดการเรื่องลาออกจากงานให้ แต่ผมก็เกรงใจพี่ชายของมันที่เป็นเจ้าของผับ พี่เขาอุตส่าห์รับผมเข้าทำงานแบบไร้เงื่อนไข แถมเวลาผมมีปัญหา เขาก็ไม่เคยเอาเรื่องอะไรนัก ดังนั้นมันคงเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก ถ้าผมจะไม่ไปลาพี่เขาด้วยตัวเอง
ผมนั่งเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จตอนเกือบจะหกโมงเย็น แน่นอนว่ามันล้อผมเรื่องที่ต้องย้ายไปอยู่กับไอ้แทมอย่างสนุกปาก จนผมเกือบจะเอาเท้ากระแทกปากของพวกมันอยู่หลายรอบ ก่อนจะไปหาอะไรกินกับไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดีทั้งหลายต่อ แล้วเดินทางไปที่ผับสตาร์ไลท์ตอนสองทุ่มตรง
ผมเดินไปบอกลาเพื่อนพนักงาน แล้วเดินไปพบกับพี่ของไอ้ลมเพื่อแจ้งเรื่องลาออก พร้อมกับขอบคุณที่เขาช่วยเหลือผมมาโดยตลอด หลังจากนั้นไอ้ลมก็ไปทำงานของมันต่อ ผมเองก็นั่งเล่นอยู่ที่บาร์จนถึงสี่ทุ่ม ไอ้เพชรกับไอ้วิลก็ขอตัวกลับไปก่อน เหลือแต่ผมที่ยังนั่งทิ้งเวลาให้ผ่านไปคนเดียว
“มึงไม่กลับไปพักก่อนหรือ” ไอ้ลมถามขึ้น
“กูอยากหาอะไรย้อมใจหน่อย” ผมตอบ แล้วถอนหายใจออกมา เมื่อนึกถึงอนาคตข้างหน้า
“ฮ่าๆ เอาน่า...ตกลงแล้ว ก็ต้องทำให้เต็มที่นั่นแหละวะ” ไอ้ลมบอก ก่อนจะส่งเครื่องดื่มมาให้ “นี่ Long Ice Land ของมึง”
“ขอบใจ” ผมตอบ ก่อนจะยกแก้วลิ้มลองรสชาติของมัน
“ขอ Cuba Libre”
เสียงผู้มาใหม่ที่นั่งข้างกันดังขึ้น และเพราะเป็นเสียงที่คุ้นเคยดีเลยทำให้ผมต้องหันไปมอง
“อ้าว! พักนี้ไม่เห็นหน้าเลยนะครับ” ไอ้ลมทัก ก่อนจะผสมเครื่องดื่มที่ได้รับการสั่ง แล้วส่งให้เจ้าของ “วันนี้คิดว่าจะเอาอะไรแรงๆ แบบทุกที”
“วันนี้มาแบบสบายๆ น่ะ” ไอ้แทมตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา “เรียบง่าย แต่ดูดีน่ะ เข้าใจไหม”
ไอ้ลมหัวเราะรับเบาๆ ก่อนจะมองผมที่ยังนั่งนิ่งไม่พูดอะไร ก่อนที่มันจะหันไปบริการลูกค้ารายอื่นต่อ แล้วปล่อยให้ผมยู่กับไอ้แทมตามลำพัง ที่จริงก็ไม่ตามลำพังหรอกครับ เพียงแต่บรรยากาศมันทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น
ผมนั่งซดเครื่องดื่มสีอ่อนในมือ แล้วปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่างไร้ค่า พรุ่งนี้ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการ รวมไปถึงการเตรียมใจกับงานใหม่ที่จะเริ่มต่อจากนี้ด้วย
ผมลอบมองคนที่นั่งข้างกันเล็กน้อย ไอ้แทมกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ มันคงกำลังพิมพ์คุยกับใครสักคน เพราะผมเห็นมันกดไม่หยุด ผมหันกลับมามองเบื้องหน้าอีกครั้งด้วยความเบื่อหน่ายอย่างบอกไม่ถูก
ผมทิ้งให้ความคิดและความรู้สึกผสานกับเสียงเพลงที่ดังผ่านหู ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนที่นั่งข้างกันอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังลุกจากเก้าอี้
ไอ้แทมเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า พลางมองมาทางผมเล็กน้อย แล้วเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไร แต่ผมกลับไม่ชอบใจนัก เมื่อเห็นท่าทางไม่สนใจทองมันแบบนั้น
ผมถอนหายใจแรง ก่อนจะยกแก้วครั้งสุดท้าย พร้อมกับของเหลวมึนเมาที่ไหลลงคอจนหมด ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกมาโดยไม่ได้บอกลาได้ลมที่ยืนอยู่อีกด้านของเคาน์เตอร์บาร์
ผมเดินตรงมาเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัว ก่อนสายตาจะไปหยุดที่ร่างของใครคนหนึ่งที่เพิ่งเจอกัน ผมมองคนที่อยู่ในสายตาอย่างไม่เข้าใจนัก และดูเหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้ มันถึงได้หันมาเลิกคิ้วมอง พลางคาบบุหรี่ไว้ในปาก
ทั้งที่จะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจก็ได้ แต่ผมกลับก้าวเท้าเข้าไปหา ไอ้แทมยังคงมองผมด้วยสายตาสงสัย และเมื่อผมมายืนอยู่ตรงหน้าของมัน ผมกิดึงบุหรี่ในปากของมันออก ก่อนจะใช้บุหรี่มวนเดียวกันอัดเข้าปอดของตัวเองบ้าง
ที่จริงเมื่อก่อนผมเคยติดบุหรี่ตอนช่วงมัธยมปลาย ก่อนจะโดนตินสั่งให้เลิก หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เกิดอาการอยากจะแตะต้องมันขึ้นมาอีก จนมองบุหรี่แล้วรู้สึกเฉยๆ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมกลับอยากสูบมันขึ้นมาอีกครั้ง
ผมยืนพิงผนังของผับ พลางปล่อยควันลอยไปในอากาศ แล้วเลื่อนสายตาไปมองไอ้แทมที่กำลังมองผมอยู่
"อะไร" ผมถามขึ้น เมื่อเห็นสายตาที่มองมาไม่ละสายตา
"คำนั้นพี่ควรจะพูดมากกว่านะ" ไอ้แทมตอบ แล้วหรี่ตาลง "แถมยังมาแย่งของกันจากปากแบบนี้ หมายความว่ายังไง"
"หวงหรือไง" ผมถามกลับ ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงในถังที่วางอยู่ข้างตัว "ตินไม่น่าปล่อยให้มึงสูบบุหรี่"
"หึ...มันเองก็สูบเหมือนกันนั่นแหละ" ไอ้แทมบอก แล้วถอนหายใจออกมา "แล้วนี่เป็นอะไร อยู่ดีๆ ถึงได้เดินตามพี่มาน่ะ"
"ใครเดินตามมึง" ผมว่า แล้วขมวดคิ้วขึ้น "กูแค่มาเข้าห้องน้ำ"
"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? เตยก็เดินมาหาพี่ แล้วก็ดึงบุหรื่ไปสูบต่อ" ไอ้แทมพูดต่อ แล้วเมองผมด้วยรอยยิ้ม "ฮั่นแน่! จะจูบกับพี่ทางอ้อมหรือไงครับ"
"เพ้อเจ้อ" ผมว่ากลับ แล้วลอบถอนหายใจออกมา
ทั้งที่รู้ว่า มันกำลังจะกวนประสาท แต่ผมกลับรู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะผมไม่ชอบให้ใครมามองเมินเหมือนไม่สนใจล่ะมั้ง
"ไม่ยอมรับก็ช่าง ว่าแต่จะกลับหรือยังล่ะ ให้พื่ขับรถไปส่งไหมครับ" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มมองผม
"กูมีปัญญากลับเองได้" ผมตอบ ก่อนจะเดินห่างออกมา แต่ก็โดนอีกฝ่ายจัับแขนเอาไว้ และทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง
"เอาน่า... ถือว่าเป็นน้ำใจของว่าที่เจ้านายก็แล้วกัน" ไอ้แทมบอก แล้วส่งยิ้มมาให้
ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ขี้เกียจเถียงกับมัน ในเมื่ออีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ผมจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันมากขึ้น แค่ให้มันขับรถไปส่ง ก็แทบเป็นเวลาสั้นๆ เมื่อเทียบกับเวลาต่อจากนี้ที่ผมจะต้องเจอกับมัน
ไอ้แทมเดินนำผมมาที่รถยนต์คันเดิมที่ผมเพิ่งโดยสารมาเมื่อเช้า ทันทีที่พวกเราเข้าไปนั่งเรียบร้อย เสียงเครื่องยนต์ก็ทำงาน พร้อมกับอากาศที่ค่อยๆ เย็นขึ้น
ไอ้แทมไม่ได้เอ่ยทักอะไร นอกจากขับรถไปเงียบๆ ก่อนจะมาถึงหอพักของไอ้เพชรราวสี่สิบห้านาทีต่อมา ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตู เสียงของคนขับก็ดังขึ้น
"ทำไมถึงยอมตกลงมาทำงานกับพี่ล่ะ"
ผมหันไปมองไอ้แทมที่กำลังมองมา ก่อนที่มันจะมองผมเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง
"ทั้งที่ก่อนหน้านี้ พื่ก็เคยชวน กลับไม่ยอม แต่พอเป็นตินก็ยอมตกลงง่ายๆ" ไอ้แทมพูดขึ้นต่อ "ชอบมันมากหรือไง"
"เรื่องของกู" ผมตอบเสียงเรียบ แน่นอนว่าเป็นอย่างที่มันพูด และยิ่งไปกว่านั้นคำชวนของตินก็ต่างจากของมัน ตินชวนผมมาทำงาน แต่มันชวนผมมา เป็นเด็กในสังกัดของมัน แค่นี้ก็คนละเรื่องกันแล้ว ถึงแม้สุดท้าย ผมจะต้องมาอยู่กับมันเหมือนกันก็ตาม แต่ความรู้สักกับศักดิ์ศรีมันคนละแบบกันเลย
"ไม่อยากพูดให้เสียความรู้สึกหรอกนะ ถ้าไม่ใช่วีนัสหรือโมนาลิซ่า ก็อย่าหวังว่าจะให้ตินมาหลงรักเลย" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วยกยิ้ม "หรือไม่ก็เดวิด ถึงพอจะให้มันหลงใหลได้บ้าง คิดจะชอบมัน ก็คงเตรียมใจอกหักแล้วสินะ"
"ทำไม? ต้องมาชอบมึงหรือไง กูถึงจะไม่อกหักน่ะ" ผมตอบเสียงแข็ง พร้อมกับมองอย่างไม่พอใจ
"เรื่องนั้น...ก็คงต้องลองดูล่ะนะ" ไอ้แทมบอก แล้วหัวเราะออกมา
++++++++++
ผมตื่นแต่เช้า แล้วจัดการตัวเองให้เรียบร้อย วันนี้ผมคงต้องไปอยู่ที่ใหม่แล้ว และผมก็มีนัดกับตินเรื่องงานที่ต้องทำด้วย
ไอ้เพชรตื่นขึ้นมาบอกลาผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ ผมไม่ได้คืนกุญแจสำรองกับมัน เพราะเผื่อมีเหตุฉุกเฉินอะไร ผมจะได้เข้ามาในห้องได้สะดวก
ผมเรียกรถแท็กซี่ แล้วใช้เวลาเดินทางไม่นาน ผมก็มาหยุดยืนที่หน้าห้องของไอ้แทมในเวลาสิบโมงตรง และเมื่อผมกดออดหน้าห้อง ตินก็เปิดประตูรับด้วยรอยยิ้ม
"เชิญเลยๆ" ตินพูดขึ้น ก่อนจะเดินนำผมเข้ามาในห้อง "ไอ้แทมมันยังนอนอยู่ เดี๋ยวพี่ไปเรียกมันก่อน"
"ไม่ต้องหรอก" ผมรีบบอก ก่อนจะส่งยิ้มให้ "ตินจะให้ผมพักที่ไหนหรือ"
หลังจากนั้นผมกิเดินตามตินมายังห้องนอนของตัวเอง มันไม่ได้ใหญ่โตอะไร ผมมองเตียงเดี่ยวที่วางชิดผนัง ก่อนจะไล่มองตู้เสื้อผ้าจนถึงโต้ะเขียนหนังสือที่ถูกจัดไว้เข้ามุมห้อง
"โอเคหรือเปล่า มีอะไรอยากให้เปลี่ยนไหม" ตินถามขึ้น
ทุกอย่างโอเคหมด ยกเว้นเจ้าของห้องที่อยากให้เปลี่ยนด่วน!
ผมตอบตินอยู่ในใจ แต่สิ่งที่แสคงออกมาก็คือการส่ายหน้า ตินยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษบางอย่างที่วางไว้ไม่ห่างกันนัก
"นี่เป็นสัญญาจ้าง ลองอ่านดูแล้วกัน" ตินบอก พร้อมกับยื่นกระดาษที่แสดงรายละเอียดเกี่ยวกับงานให้ผมดู "ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ทำให้มัันเป็นทางการเท่านั้นแหละ"
ผมพยักหน้ารับ แล้วอ่านเงื่อนไขการว่าจ้างอย่างตั้งใจ ทั้งที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่พออ่านข้อแรก ผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองตินทันที
"ห้ามลาออกจนกว่าไอ้...เอ่อ แทมจะเรียนจบ นี่มันยังไง" ผมถามขึ้นอย่างข้องใจ แค่อาทิตย์เดียวจะรอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ให้ทำนานขนาดนั้น ผมคงหนไม่ไหวแน่
"อืม...ก็ตามนั้นเลย ก็แค่หนึ่งเทอมกับไม่กี่เดือนเองนะ ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ" ตินบอก แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย
"แล้วถ้าผมทนทำต่อไม่ถึงตอนนั้นจะทำยังไง" ผมถามต่อ และผมก็ไม่คิดว่าจะทนอยู่กับมันได้นานขนาดนั้นด้วย
"พี่จะกลับมาจัดการไอ้แทมทันทีเลย" ตินบอก ผมก็พยักหน้ารับ แล้วก้มลงอ่านเนื้อหาในกระดาษที่ถืออยู่ต่อ
เงื่อนไขอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากทำความสะอาดทั่วไป ห้ามทำผลงานทางศิลปะของตินเสียหาย อย่าปล่อยให้ไอ้แทมหิ้วคนแปลกหนำมานอน แล้วก็ทำอาหารเช้าให้ทุกวัน เพราะไอ้แทมไม่ค่อยกินมื้อเช้า แต่จะยอมอดไปกินมื้อเที่ยงทีเดียว ส่วนเรื่องเสื้อผ้าก็ส่งร้านชักรีด จะว่าไปงานก็แทบไม่มีอะไรหนักหนานัก
"เตย...ที่จริงพี่ก็มีเรืองสำคัญอย่างหนึ่งของไอ้แทมที่อยากจะบอก" ตินพูดขึ้นอีกครั้ง "พี่หวังว่า เตยจะไม่รังเกียจที่จะอยู่กับมันหรอกนะ"
ไอัแทมมันมีอะไรผิดปกติหรือไง..
ผมคิดกับตัวเองอยู่ในใจ เมื่อเหินท่าทางลำบากใจของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตินถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองผมด้วยสายตาจริงจัง
"ไอ้แทมมันเป็นเกย์น่ะ" ตินบอก พลางทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก "แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พี่สั่งห้ามไม่ให้มายุ่งกับเตยแบบนั้นเด็ดขาดไปแล้ว เตยคงไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ใช่ไหม"
"อืม" ผมตอบรับ พร้อมกับตินที่ยิ้มกว้างออกมา
ผมลอบถอนหายใจเลิกน้อย ก่อนจะเซ็นยอมรับเงื่อนไขในการทำงานโดยไม่ได้โต้แย้งอะไรอีก พลางนึกถึงเรื่องสำคัญของไอ้แทมที่ตินเพิ่งบอกมาด้วยความกังวลและเกรงใจผมด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
จะว่าอย่างไรดีล่ะ... ผมเองก็ดันชอบผู้ชายเหมือนกัน
TBC ++++++++++
Narionetta ::: ดีค่ะ ! ตอนนี้ก็เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ ^^
สำหรับตอนนี้น้องเตนก็เข้ามาอยู่มรฐานะพ่อบ้านอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ จะเป็นยังไงต่อ ก็คงต้องรอตอนต่อไป อิอิ
จอยคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ สามารถแนะนำและติชมมาได้เช่นเคย
ปล. ตอนพิเศษเสร็ตแล้วค่ะ เย้ๆ คงจะได้อ่านกันเร็วๆ นี้