พิมพ์หน้านี้ - ♛ PLAYBOY LOVER ♛ E-BOOK

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: marionatte ที่ 17-02-2014 13:23:15

หัวข้อ: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ E-BOOK
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-02-2014 13:23:15
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
PLAYBOY LOVER 

"เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริงใดๆทั้งสิ้นค่ะ ^^"


 :L2: เนื้อเรื่องย่อ....

เมื่อ...เจ้าชู้ตัวพ่อ ผู้มองแต่ประตูหลังเด็กหนุ่ม? VSเจ้าชู้สุดหล่อผู้เย็นชา และไม่เคยเสียท่าให้ใคร?
.
.
.

 ความรักที่เดิมพันด้วยเกียรติของฝ่ายรุกจึงเริ่มต้นขึ้น!

++++++++++++++++++++++
PLAYBOY LIST

PLAYBOY # 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2625743#msg2625743)    PLAYBOY # 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2627161#msg2627161)    PLAYBOY # 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2632117#msg2632117)    PLAYBOY # 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2638230#msg2638230)    PLAYBOY # 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2644873#msg2644873)
PLAYBOY # 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2657346#msg2657346)    PLAYBOY # 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2665796#msg2665796)    PLAYBOY # 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2683443#msg2683443)    PLAYBOY # 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2687714#msg2687714)    PLAYBOY # 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2712419#msg2712419)
PLAYBOY # 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2719717#msg2719717)    PLAYBOY # 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2727042#msg2727042)    PLAYBOY # 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2737119#msg2737119)    PLAYBOY # 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2743209#msg2743209)    PLAYBOY # 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2752656#msg2752656)
PLAYBOY # 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2757809#msg2757809)    PLAYBOY # 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2775034#msg2775034)    PLAYBOY # 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2780093#msg2780093)    PLAYBOY # 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2787670#msg2787670)    PLAYBOY # 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2797543#msg2797543)   
PLAYBOY # 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2805424#msg2805424)    PLAYBOY # 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2814896#msg2814896)    PLAYBOY # 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2837914#msg2837914)    PLAYBOY # 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2856931#msg2856931)    PLAYBOY # 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2863232#msg2863232)   
PLAYBOY # 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2879565#msg2879565)    PLAYBOY # 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2893444#msg2893444)    PLAYBOY # 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2899913#msg2899913)    PLAYBOY # 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2905931#msg2905931)    PLAYBOY # 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2912526#msg2912526)
PLAYBOY # 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2917813#msg2917813)    PLAYBOY # 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2927669#msg2927669)    PLAYBOY # 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2952755#msg2952755)    PLAYBOY # 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg2986492#msg2986492)    PLAYBOY # 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3001199#msg3001199)
PLAYBOY # 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3016303#msg3016303)    PLAYBOY # 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3029405#msg3029405)    PLAYBOY # 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3045268#msg3045268)    PLAYBOY # 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3073725#msg3073725)    PLAYBOY # 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3086218#msg3086218)
PLAYBOY # 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3110900#msg3110900)    PLAYBOY # 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3139275#msg3139275)    PLAYBOY # 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3152345#msg3152345)    PLAYBOY # 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3167754#msg3167754)    PLAYBOY # 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41046.msg3190415#msg3190415)


++++++++++++++++++++++
:katai4: ตอนนี้มี Fan page แล้วค่ะ ช่วยไปกดถูกใจให้ด้วยนะคะ

★ Marionetta FANPAGE ★ (https://www.facebook.com/MarionettaMint)


สวัสดีค่ะ!  :mc4:
ตอนนี้เปิดขาย E-Book เรื่อง PLAYBOY LOVER และ PLAYB :mc4:OY LOVER PLUS แล้วนะคะ

สำหรับ PLAYBOY LOVER จัดโปรโมชั่น 3 วันลดจากราคาขายปกติ 10% ค่ะ

ติดตามได้ที่
:กอด1:PLAYBOY LOVER
(https://cdn-th.tunwalai.net/files/member/31615/1320585704-member.jpg)
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM2NzAzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MTgyOTgyO30 (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM2NzAzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MTgyOTgyO30)

เนื้อหาเหมือนเแบบรูปเล่มกระดาษ รวมทั้ง 2 เล่มแล้วค่ะ
45 ตอนหลัก + 10 ตอนพิเศษ
- DATE ON THE BEACH

- THE COMMAND FROM FATHER

- LUNCH BREAK

- OUR HUNDRED

- BROTHERS

- LET’S HAVE A WATER FIGHT

- PRECIOUS CANVAS

- GOOD SENIOR

- RAINY DAY

- FAMILY BONDS


 :กอด1:PLAYBOY LOVER PLUS
(https://cdn-th.tunwalai.net/files/member/31615/1648542774-member.jpg)
https://www.mebmarket.com/ebook-183032-PLAYBOY%20LOVER%20PLUS (https://www.mebmarket.com/ebook-183032-PLAYBOY%20LOVER%20PLUS)







 

Recommend  o18

 :กอด1:Adorable Couple (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50156.0)
  :กอด1:แอบมารัก...ก็ไม่บอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35520.0)
 :กอด1:ฺBetween us ... รักข้างเดียว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56894.0)
 :กอด1:Between us... รักเลื่อนขั้น (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69766.0)
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 01 [17/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-02-2014 13:53:02
PLAYBOY # 01 - TAM

 
 
 
 
“ไอ้แทม มึงต้องช่วยกูนะเว้ย!”

 เสียงร้องของเพื่อนสนิท ทำให้ผมที่กำลังนั่งสูบบุหรี่ฆ่าเวลาต้องหันไปสนใจ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย พร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังทำสีหน้าโกรธแค้นระคนเจ็บปวดอยู่

 “อะไรวะ”

“กูรู้แล้วว่าทรายไปอยู่กับใคร” ไอ้บอสบอกอย่างร้อนรน
 
อย่างที่ผมคาดเอาไว้ เรื่องที่ทำให้เพื่อนผู้แสนดีของผมกระวนกระวายคงหนีไม่พ้นเรื่องของแฟนสาว ที่มันสงสัยว่ากำลังแอบนอกใจ เธอคงไม่รู้ว่าภายใต้ภาพลักษณ์แสนดีของมันซ่อนความบ้าเลือดเอาไว้

“ใครวะ”
 
“มันชื่อเตย อยู่บริหารปีหนึ่ง” ไอ้บอสเอ่ยเสียงเย็น “กูไม่ปล่อยแม่งไปแน่ เย็นนี้ไปกระทึบมันกัน ไอ้แทม!”

“ใจเย็นก่อนมึง เด็กปีหนึ่งเองหรือวะ” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ให้ตายเถอะ! ผมไม่ชอบรังแกเด็กเอาเสียเลย รู้สึกแย่ชะมัด มึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าไอ้บอส?
 
“จะปีไหน กูก็ไม่สนใจหรอก แม่งกล้ามาแย่งคนของกู ยังไงก็ยอมไม่ได้!” ไอ้บอสพูดด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด
 
“แล้วแต่มึงแล้วกัน” ผมตอบอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ถึงช่วงนี้จะโดนคาดโทษว่าห้ามไปมีเรื่องวิวาทกับใคร แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงช่วยไม่ได้
 
แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนผม ถึงจะไม่เคยนอนด้วยกัน แต่ยังไงก็คงปล่อยไปไม่ได้!
 
“งานนี้กูจะทำให้มันไม่กล้าเผยอหน้าได้อีกเลย” ไอ้บอสพูดพลางหัวเราะในคอ

 
++++++++++
 
 
เสียงเพลงที่ดังขึ้นในผับไม่ได้เรียกความสนใจของผมนัก ถึงจะมีสายตาหลายคู่จ้องมาที่พวกผมอย่างสนใจก็ตาม ผมแอบเสียดายอยู่นิดหน่อย แต่ในเมื่อมีภารกิจที่ต้องทำ จะวอกแวกไม่ได้เด็ดขาด พวกผมเดินอาดๆ กวาดสายตามองหาเป้าหมายของคืนนี้
 
เตย บริหารปีหนึ่ง...
 
“หน้าตาเป็นไงวะ” ไอ้เก้าถามขึ้น ผมหันไปมองเจ้าของเรื่องอย่างสงสัยเช่นเดียวกัน
 
นั่นดิ...หน้าตาเป็นไงวะไอ้บอส
 
งานนี้พวกผมมาแบบเหนือเมฆครับ ไม่รู้อะไรสักอย่าง นอกจากชื่อกับคณะ ไม่มีการวางแผนอะไรทั้งนั้นให้เปลืองสมอง เจอหน้าเมื่อไหร่อัดแม่งเลย จบ! ฮ่าๆ
 
“ตัวสูงๆ หน้าแม่งกวนตีน” ไอ้บอสบอก
 
ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าเป้าหมายของมันหน้าตาเป็นยังไง แต่เจ้าทุกข์รู้ก็โอเคแล้วครับ จะได้ไม่กระทืบผิดตัว ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ถ้าพลาดเป้าไป นอกจากจะเสียเวลาแล้ว ยังเสียอารมณ์อีกต่างหาก
 
แต่ว่าเพื่อนบอกรายละเอียดกว้างไปหรือเปล่าวะเนี่ย กูคงหาเจอหรอก...
 
ผมหันไปมองรอบด้าน เพราะสถานที่ไม่ได้สว่างจนมองเห็นได้ชัดว่าใครเป็นใคร ทำให้ยิ่งหายากกว่าเดิม แต่ไอ้บอสยืนยันว่าเป้าหมายในวันนี้จะมาที่นี่แน่นอน งานนี้ลุยเต็มที่เลยครับ!
 
“นั่นไงมึง!” ไอ้บอสร้องบอก
 
ผมเพ่งมอง ก่อนจะเจอกลุ่มผู้ชายอยู่สี่คน แต่ละคนมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยนั่งประกบ และหนึ่งในนั้นมีผู้หญิงที่ชื่อทรายนั่งอยู่ด้วย
 
งานนี้มีตายแน่นอนครับ!
 
“คาหนังคาเขาเลยมึง” ไอ้เก้ามันพูดขึ้น คงเพราะผับนี้ ไม่ใช่ผับประจำของพวกผม แทบจะไม่เคยมาเลยด้วยซ้ำ ทรายคงไม่คิดว่าจะมาเจอกับพวกผมที่นี่
 
“แม่งเอ๊ย!” ไอ้บอสสบถอย่างเจ็บใจ ก่อนจะพุ่งไปที่โต๊ะนั้นทันที โดยไม่ต้องรอให้ใครมาสั่ง พอเห็นแบบนั้น ผมกับไอ้เก้าเลยต้องรีบตามมันไป
 
“ทราย!” ไอ้บอสตะโกนเสียงดัง นัยน์ตากราดเกรี้ยวของมันตวัดมองใครอีกคน ก่อนจะดึงร่างผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาต่อยอย่างแรง ก่อนความชุลมุนจะตามมา
 
ผมไม่ได้สนใจใครอีก พลางเหวี่ยงหมัดใส่ใครก็ตามที่มันไม่ได้มีหน้าเหมือนเพื่อนของผม ตอนนี้เลือดแห่งการต่อสู้ในตัวของผมลุกโชนแล้วครับทุกคน!
 
ผลั่ว!
 
ผมเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะง้างเท้าถีบอีกคนที่พุ่งเข้ามา ก่อนที่มันจะถึงตัวของผม แล้วหันไปอัดไอ้หน้าอ่อนอีกคนที่บังอาจมาเล่นงานผมจากด้านหลังจนมันลงไปนอน ฟุบกับพื้น ผมหันไปมองพรรคพวกก็เห็นไอ้เก้ากำลังโดนรุม ไม่รอช้าผมกระชากคอเสื้อหนึ่งในนั้นเต็มแรง ก่อนจะเหวี่ยงมันไปกระแทกที่โซฟา
 
โครม!
 
ผมกระชากคอเสื้อเชิ้ตของมันขึ้นมา ก่อนจะง้างหมัดขึ้น ทว่าทันทีที่แสงไฟวิบวับบนเพดานสะท้อนลงบนใบหน้าของอีกฝ่าย ก็ต้องทำให้ผมชะงักค้างกลางอากาศ
 
หล่อฉิบหาย....
 
ก่อนที่ผมจะได้รู้ตัว คนตรงหน้าก็ผลักร่างของผมออก ก่อนจะปล่อยหมัดเข้าไปที่หน้าของผมเต็มๆ ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้ซ้ำ ผมก็เห็นไอ้เก้าผลักมันออกห่างจากผม ก่อนจะเข้าตะลุมบอนกันต่อ ผมเช็ดเลือดที่ออกตรงมุมปาก พร้อมกับรู้สึกปวดหนึบที่ใบหน้า สงสัยคงจะบวม แค่จมูกไม่หักก็โอเคแล้ว
 
ผมลุกขึ้น ก่อนจะหันไปซัดอีกคนที่จะเข้ามาทำร้ายผมต่อ ผมหันไปมองไอ้บอสที่ตอนนี้กำลังทะเลาะกับทรายเสียงดัง เธอเอาแต่ร้องไห้พลางฉุดแขนมันไว้ไม่ให้มาร่วมวงกับพวกผม ผมกับไอ้เก้าเลยได้แต่รับศึกหนักกับอีกฝ่ายที่มีจำนวนเยอะกว่า
 
ปึก!
 
ผมถีบไปที่ท้องของไอ้เด็กเวรที่มันเข้ามาซัดผมจากด้านหลัง ก่อนจะหันไปคร่อมมันไว้แล้วรัวหมัดเข้าไปแบบไม่ยั้งแรง ผมกวาดสายตาไปมองรอบๆ อีกครั้ง ก่อนจะเห็นไอ้เก้าที่กำลังซัดกับหมอนั่นไม่หยุด ไม่ได้การแล้วครับ ต้องรีบไปห้ามก่อน ถ้าเกิดโดนอัดจนหน้ายับ ผมโกรธไอ้เก้าแน่ๆ
 
ผมวิ่งไปดึงร่างเพื่อนของผมออกมา ทว่าไอ้ตัวดีกลับฉวยโอกาสตอนที่ผมเผลอ แล้วถีบผมจากด้านหลังเต็มแรง ผมขมวดคิ้วข่มความเจ็บและความโมโหที่พุ่งพรวดอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะหันไปมองมันตาขวาง
 
ไอ้บ้าเอ๊ย! กูอุตส่าห์มาช่วยมึงแท้ๆ นอกจากจะไม่สำนึกบุญคุณกลับมาทำร้ายกูอีก ... กูไม่ทนแล้วนะโว้ย!!!
 
ผมดันร่างไอ้เก้าให้ออกห่าง แล้วหมุนตัวไปซัดกับเจ้าของใบหน้าสวยที่สะกดผมไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ดูเหมือนอีกฝ่ายจะตั้งท่ารออยู่แล้ว คงเพราะประสบการณ์บนเส้นทางการทะเลาะวิวาทที่สั่งสมมา ทำให้ผมเบี่ยงหน้าของตัวเองจากหมัดของอีกฝ่ายได้หวุดหวิด ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดดันร่างอีกฝ่ายจนล้มนอนหงายไปกับพื้น พร้อมกับเข้าไปคร่อมร่างนั้นเอาไว้
 
ถึงแม้ความโมโหจะทำให้ผมไร้สติไปชั่วขณะ แต่ความหล่อของมันก็กระแทกตาจนผมอดที่จะยกยิ้มตรงมุมปากไม่ได้ ยิ่งเห็นนัยน์ตาขวางๆ นั่นอีก มันทำท่าจะออกแรงผลักผมออกไป ผมคว้าแขนทั้งสองข้างของมันได้ทัน ก่อนที่มันจะทำร้ายผมอีกครั้ง
 
กูไม่ต่อยมึงให้เสียมือเล่นหรอกเว้ย ไอ้หน้าหล่อ!
 
ผมไม่ได้สนใจว่า จะมีใครอยู่ตรงนี้บ้าง ในเมื่อสมองและสายตาของผมมองเห็นแต่ใบหน้าของคนตรงหน้าเท่านั้น ไม่รอช้าผมก้มลง ก่อนจะกดริมฝีปากของตัวเองลงแนบบนริมฝีปากบางได้รูปนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนคนที่อยู่ใต้ร่างของผมจะตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ พร้อมกับความเงียบที่เกิดขึ้นอย่างกับเป่าสาก แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ
 
ในเมื่อตอนนี้สิ่งที่ผมสัมผัสได้มีแต่ความนุ่มของริมฝีปากของอีกฝ่าย ยิ่งลิ้มรสก็ยิ่งรู้สึกราวกับได้ละเลียดไวน์รสนุ่ม ก่อนที่ผมจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่ายอย่างเชี่ยวชาญ แต่ดูท่าคนที่ถูกผมขโมยจูบจะตั้งสติได้ ถึงทำท่าจะกัดที่ลิ้นของผม โชคดีที่ผมมีชั่วโมงบินสูง ทำให้ผมหลบการประทุษร้ายนั้นได้ก่อน ทว่าก็ยังไม่ทันได้ละริมฝีปากของตัวเองที่ถูกคนตรงหน้ากัดเข้าเต็มแรงจน เลือดไหลออกมา
 
ถึงจะเจ็บปาก... แต่จูบเมื่อกี้นี้ก็หวานชะมัด!
 
ผมหัวเราะในคออย่างพอใจ พร้อมกับมองอีกฝ่ายที่มองผมอย่างโมโหและทำท่าจะเข้ามาอัดผมซ้ำ แต่ไอ้เก้าก็เข้ามากันไว้ซะก่อน พร้อมกับเจ้าหน้าที่ของผับที่จับคู่กรณีของผมเอาไว้อีกที ตอนนี้ทางร้านก็เริ่มส่งคนมาเคลียร์พื้นที่แล้วครับ ผมไม่ได้สนใจสายตาที่มองผมอย่างตกตะลึงเลยสักนิด ผมไม่แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น
 
ผมหล่อ ผมรวย ผมเป็นตัวของตัวเองครับ!
 
“ไอ้สัด!” อีกฝ่ายสบถใส่หน้าของผมหน้าดำหน้าแดง ผมเลิกคิ้วมอง ก่อนจะยกยิ้มสบายอารมณ์ราวกลับกำลังนั่งเล่นอยู่แถวชายหาดสวยๆ อย่างรื่นรมย์ แต่ก็อดที่จะมองไปที่ริมฝีปากแสนเย้ายวนของคนที่ต่อว่าไม่ได้อยู่ดี
 
 
++++++++++
 
 
“มึง มันร้าย” ไอ้เก้าพูดขึ้น ก่อนจะยืนพิงรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ ผมอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้ง สายตาจดจ้องไปยังคนสามคนที่อยู่อีกฟากของลานจอดรถ
 
“ก็ เด็กมันยั่ว” ผมว่า ก่อนจะนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่กับไอ้บอส เพื่อคุยอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ พร้อมกับทรายที่ยังไม่หยุดร้องไห้ ส่วนเพื่อนๆ ของมันที่ผมกับไอ้เก้าซัดกันก็ไปยืนดูลาดเลาอีกด้านหนึ่งเช่นเดียวกัน
 
เอาเป็นว่าไอ้เด็กที่ผมสปาร์กกลางอากาศ แล้วก็ขโมยจูบมันมาก็คือ เตย ซึ่งเป็นเป้าหมายของคืนนี้นี่เอง
 
กูแก้เผ็ดคืนให้มึงได้แล้วนะไอ้บอส ฮ่าๆ...
 
“กูไม่เห็นมันจะไปยั่วมึงตอนไหน” ไอ้เก้าพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมา “เห็นจะอัดมึงอย่างเดียวเนี่ย”
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 01 [17/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-02-2014 13:56:26
“ก็ยั่วโมโหไง มันสาสมแล้วไม่ใช่หรือ”
 
“สาสมอะไรของมึงไอ้แทม! สม ใจมึงล่ะสิไม่ว่า แต่ว่าเดี๋ยวนี้หันมาชอบแบบนี้แล้วหรือไงวะ” ไอ้เก้าหันมาถามผมอย่างสงสัย ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมาอย่างไม่รีบร้อน
 
“ก็ เปล่า... กูชอบเพราะมันหล่อดี” ผมบอกหน้าตาย ก่อนจะมองท่าทีของคนสามคน ซึ่งเป็นเจ้าของเรื่องกำลังพูดคุยกันไม่หยุด ดูท่าไอ้บอสจะไม่ยอมง่ายๆ  นั่นๆ ทำท่าจะเข้าไปต่อยไอ้เด็กนั่นอีกด้วย ยังดีที่ทรายเอาตัวมาขวางไว้ ไม่งั้นผมต้องเข้าไปขวางแทน ไม่ได้ล่ะครับ เสียดายหน้าหล่อๆ ของมัน
 
ผมรู้ตัวเองมานานแล้วครับว่า ชอบผู้ชาย แถมยังเจ้าชู้เอามากๆ เสียด้วย ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนมาขอนอนกับผมไม่ได้ขาด คงเพราะความหน้าตาดีของผม บวกกับฐานะทางบ้านที่เรียกได้ว่ามหาเศรษฐี ไม่นับอิทธิพลมืดที่มีอยู่ในตัว ทำให้ผมไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น และมีบ่อยครั้งที่ผมดันไปมีเรื่อง เพราะเผลอไปนอนกับคนมีเจ้าของเข้าโดยที่ไม่รู้ตัว ทำให้ผมมีเวทีได้ฝึกฝีมือบ่อยๆ
 
จนสุดท้ายทางบ้านของผมที่เอือมระอาเลยสั่งห้ามไม่ให้ผมมีเรื่องอีก ไม่อย่างนั้นจะลงโทษกับผมขั้นเด็ดขาด ซึ่งจะเป็นวิธีแบบไหน ผมก็เดาไม่ออกหรอกครับ
 
ผมไม่เคยปิดบังรสนิยมของตัวเอง ที่จริงแล้วออกแนวประกาศตัวเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีผู้หญิงบางคนที่พยายามจะเข้ามาอ่อยผม เห็นแล้วเสียดายของจริงๆ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะครับ ในเมื่อผมดันไม่มีอารมณ์กับหน้าอกตูมๆ ซะอย่างนั้น
 
“น่าจะเสร็จแล้วนะ” ไอ้เก้าพูดขึ้น
 
ผมหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นไอ้บอสเดินหน้าเครียดกลับมา ถึงอย่างนั้นนัยน์ตาคมของมันไม่อาจปิดบังความเศร้าที่ถาโถมขึ้นในใจได้ ผมมองเลยไปยังคนสองคนที่ยืนห่างออกไป เพื่อนของมันวิ่งเข้าไปหา ก่อนจะพากันไปอีกทาง พร้อบกับทรายที่เดินตามไป
 
ตอนนี้เรื่องราวความรักของไอ้บอสคงจบลงแล้ว แต่กลับเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของน้องเตยสุดหล่อกับแฟนของมัน ผมมองตามร่างนั้นที่หันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินห่างออกไปโดยไม่หันกลับมามองที่ผมอีก
 
 
++++++++++
 
 
หลังจากที่ผ่านเรื่องราวในวันนั้นมาได้สองสามวัน ผมก็ไม่อาจจะลืมภาพใบหน้าที่ชวนตรึงตานั่นได้ลง ไม่นับจูบรสหวานที่ยังรู้สึกได้ที่ปลายลิ้น จนไม่มีอารมณ์จะไปสนใจใครทั้งนั้น แม้แต่คู่ขาเจ้าประจำที่มานั่งยั่วผมตอนนี้
 
“พี่แทมเป็นอะไรอ่ะ” โอคล้องคอผม ก่อนจะทำสีหน้าสงสัยอย่างน่ารัก
 
“พี่แค่เบื่อๆ” ผมบอก ก่อนจะดันร่างกึ่งเปลือยของอีกฝ่ายออก แล้วลุกไปที่ระเบียง เพื่อสูบบุหรี่แก้เซ็ง ท้องฟ้าไร้เมฆตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกเคว้งคว้างอย่างบอกไม่กูก ก่อนจะรู้สึกถึงวงแขนที่โอบเข้าที่เอวของผม
 
“ให้โอช่วยนะ”
 
ผมหันหลังไปมอง ก่อนจะเชยใบหน้าหวานเกินชายขึ้น พร้อมกับพิจารณาเงียบๆ ผิวแก้มใสสีชมพูระเรื่อกับริมฝีปากสีสดสวยอย่างธรรมชาติ นัยน์ตากลมโตราวกับลูกกวางไร้เดียงสา จมูกโด่งรั้นที่ดูน่ารัก เรียกได้ว่าคนตรงหน้าดูดีเข้าสเปคผมแบบไร้เงื่อนไข ไม่นับนิสัยขี้อ้อนเอาแต่ใจแบบพอดีอีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจจะลบภาพใครอีกคนที่อยู่ในใจของผมตอนนี้ออกไปได้
 
“พี่ไม่มีอารมณ์” ผมบอกมาตรงๆ ก่อนจะดันร่างเล็กที่แสดงหน้าตางงงวย พร้อมกับเดินไปใส่เสื้อแล้วออกจากห้อง ไม่ลืมจะวางเช็คเงินสดเป็นรางวัลเล็กน้อย สำหรับช่วงเวลาความสุขที่เพิ่งผ่านพ้นไป
 
ผมเดินลงไปหาแลมโบกินี่ลูกรักของผม ก่อนจะขับออกมาอย่างรู้สึกเซ็งนิดๆ ผมตัดสินใจเปิดเพลงฟังคลายความรู้สึกขมุกขมัวที่ก่อตัวขึ้นในใจ ก่อนจะตัดสินใจเลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้า เพื่อเดินเล่นฆ่าเวลา บางทีก็น่าจะแวะไปดูหนังสักเรื่องก็ไม่เลวเหมือนกัน
 
ทั้งที่ผมไม่นึกอยากจะสนใจเด็กเตยนั่นจริงจังเลย ผมคิดว่าแค่ถูกใจชั่ววูบก็คงจะหายไปเอง เพราะอีกฝ่ายไม่ได้มีอะไรที่ตรงกับสเปคหนุ่มน้อยที่ผมตั้งเอาไว้ นอกจากความขาวกับตาคมสวยแล้ว รูปร่างและความสูงที่มีมากเกินไปก็อดทำให้ผมรู้สึกเสียดายขึ้นมาไม่ได้ และเมื่อย้อนกลับไปพิจารณาอย่างจริงจังอีกครั้ง ไม่แน่ว่ามันอาจจะตัวสูงกว่าผมด้วยซ้ำ ทั้งที่ผมเองก็ถือว่าสูงเกินมาตรฐานชายไทยไปแล้วก็ตาม
 
ผมเดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟ ก่อนจะสั่งคาปูชิโน่กับพนักงานที่มารับออร์เดอร์ แล้วหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำนัก เสียงดนตรีหวานขับกล่อมบรรยากาศให้ดูนุ่มนวล ก่อนเสียงเลื่อนเก้าอี้จะดังขึ้น ผมถึงได้เงยหน้าออกจากข่าวกีฬาที่ตัวเองกำลังอ่านอยู่ พร้อมกับใบหน้าสวยที่กำลังส่งยิ้มบางมาให้
 
“บังเอิญจังเลยนะ”
 
“นั่นสิ”
 
ผมพับหนังสือพิมพ์ในมือ ก่อนจะวางไว้บนโต๊ะ พลางมองอีกฝ่ายที่ยกกาแฟของตัวเองขึ้นดื่มอย่างมีมาด

หากโอ... หนุ่มน้อยจากคณะบัญชีเป็นเหมือนลูกแมวน้อย นัท... หนุ่มหน้าสวยจากคณะเภสัชศาสตร์ก็เหมือนจิ้งจอกสาวทรงเสน่ห์ไม่มีผิด
 
“แต่ว่าพักนี้แทมไม่ค่อยโทรหานัทเลยนะ” อีกฝ่ายพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลทอดมองอย่างจับผิด ผมหัวเราะเบาๆ กับท่าทีนั้น
 
“ช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะ” ผมบอก ก่อนจะดื่มกาแฟที่พนักงานเพิ่งมาเสิร์ฟให้ “แล้วนัทล่ะเป็นยังไงบ้าง”

“ก็ไอเค” คนตรงหน้าตอบ แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “แต่เรื่องที่แทมยุ่งเนี่ย คงจะยุ่งอยุ่บนเตียงสินะ”
 
“แหม... พูดแบบนี้หึงกันหรือไง” ผมย้อนถาม ทำยังไงได้ล่ะครับ พอดีผมมีตัวเลือกเยอะ ฮ่าๆ
 
“ก็อยากจะหึงอยู่หรอก แต่ไม่ใช่แฟนกันนี่” นัทตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย นัยน์ตาสีน้ำตาลสบมองไม่ละสายตา “ลองคบกันจริงจังไหมแทม”
 
“ไม่ล่ะ..ยุ่งยาก ” ผมปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด
 
“ตอบเร็วเชียวนะ” นัทว่า แล้วมองผมด้วยรอยยิ้มขำ
 
ผมหัวเราะขึ้นมาเบาๆ ในเมื่อมีตัวอย่างให้เห็นจากไอ้บอสก็เพียงพอแล้ว คบกันก็มีแต่ทำให้ปวดหัว สู้มามอบความสุขให้กันและกันอย่างไร้ข้อผูกมัด พอใจแล้วต่างคนต่างไปดีกว่า สบายใจกว่ากันเยอะ
 
พวกเราคุยเล่นหาสาระไม่ได้จนกาแฟในแก้วของผมหมด ในขณะที่ผมกำลังจะลุก เพื่อแยกตัวออกจากร้าน เสียงของนัทก็รั้งผมเอาไว้ ก่อนที่ผมจะมองนัยน์ตาสีน้ำตาลที่เหมือนมีประกายบางอบ่างออกมา
 
“แล้ววันนี้ว่างหรือเปล่า ไปดูหนังกันไหม”
 
 
++++++++++
 
 
“อืม” ผมส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อริมฝีปากของอีกฝ่ายบดเบียดมาอย่างเร่าร้อน ผมลืมตามองปลายขนตายาวที่ทาบทับอยู่บนเปลือกตาของหนุ่มร่างบางในอ้อมแขน ก่อนที่ผมจะละริมฝีปากของตัวเองออก แล้วเลื่อนไปยังซอกคอขาวที่น่าหลงใหล
 
ผมดันร่างของนัทที่ยืนคล้องคอผมอยู่จนติดผนังห้องน้ำ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปลูบไล้เรือนร่างนวลเนียนภายใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อบางของอีก ฝ่าย พร้อมกับเสียงลมหายใจที่รินรดอย่างไม่เป็นจังหวะ ผมลากลิ้นไปตามลำคอ แล้วขบเม้มที่ปลายหูของคนตรงหน้าอย่างหยอกล้อ
 
“อือ..ทะ...แทม” นัทครางเสียงแผ่ว นัยน์ตาสีน้ำตาลเป็นประกายเชิญชวน ผมไม่รอช้าที่จะประกบจูบเข้ากับริมฝีปากอิ่มแสนหวานอีกครั้ง ก่อนที่ปลายลิ้นของเราสองคนจะสอดรับกันเป็นจังหวะการเคลื่อนไหวอย่างคุ้นเคย ผมปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายจนหมด พลางเลื่อนใบหน้าไปยังลาดไหล่บางอย่างไม่รีบร้อน
 
“อะ.. อ๊ะ.”
 
เสียงปริศนาที่ดังแว่วเข้ามา ทำให้ผมหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าออกจากเรือนร่างแสนเย้ายวนในอ้อมแขน นัทที่มีสายตาปรอยเปี่ยมไปด้วยอารมณ์มองผมอย่างสงสัย ก่อนจะขมวดคิ้ว เมื่อผมยกนิ้วชี้ขึ้นเพื่อบอกให้อีกฝ่ายเงียบ
 
“มีอะไรหรือ” นัทถามเสียงเบา ผมไม่ตอบ แล้วยกยิ้มที่มุมปาก
 
เพียงไม่นานเสียงครางของใครอีกคนก็ดังขึ้นอีกครั้ง นัทขมวดคิ้วขึ้น ผมคลี่ยิ้มพลางติดกระดุมเสื้อของนัทให้เรียบร้อย จิ้งจอกหนุ่มแสนเย้ายวนหน้าบึ้ง แล้วมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก
 
“แล้วแทมจะทำอะไรน่ะ” นัทถามเสียงแผ่ว เมื่อเห็นผมกำลังแง้มประตูออก
 
“แทมก็จะไปดูซะหน่อยว่าเป็นเสียงอะไร” ผมบอก ก่อนจะอมยิ้ม
 
“จะเสียงอะไรล่ะ ก็เสียงอย่างว่านั่นแหละ ไม่เห็นจะต้องไปสนใจเลย” นัทพูดพลางกอดแขนของผมเอาไว้ “เราต่อกันให้เสร็จเถอะ นัทอยากให้แทมกอดจะแย่อยู่แล้ว”
 
สายตาเว้าวอนทำให้ผมต้องอดใจในความอยากรู้เรื่องชาวบ้านของตัวเอง มีไม่บ่อยนักที่เจอเรื่องบังเอิญแบบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าใครกันที่ดันมีอารมณ์ในสถานที่เดียวกัน ในเวลาเดียวกันแบบนี้ ก่อนจะยอมทำตามท่าทีนั้นอย่างว่างาย พร้อมกับเลื่อนมือไปยังสะโพกของอีกฝ่าย
 
“อ๊ะ...อะ...จะไม่..ไหวแล้ว!”
 
เสียงชวนสยิวยังดังไม่หยุด แถมเจ้าของก็ไม่มีทีท่าจะกั้นเสียงของตัวเองเลยสักนิด ถึงแม้ห้องน้ำในห้างสรรพสินค้าในเวลานี้จะเรียกได้ว่าร้างผู้คนก็ตาม แต่อย่างน้อยเจ้าของเสียงร้องก็น่าจะเก็บอาการบ้าง เกรงใจว่ามันเป็นที่สาธารณะไม่ใช่ห้องนอนของตัวเอง
 
ผมอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ ถึงแม้จะรู้สึกขัดจังหวะเล็กๆ แต่ท่าทางหัวเสียของนัทก็ทำให้ผมต้องยิ้มออกมา ดูท่าอีกฝ่ายจะหมดอารมณ์เสียแล้ว
 
“บ้าชะมัด” นัทสบถขึ้นอย่างไม่พอใจ
 
“เราออกไปดูกันเถอะ” ผมบอก ถึงบทรักของตัวเองจะล่มไม่เป็นท่า แต่ถ้าได้ถ้ำมองบทรักของคนอื่นก็พอทำให้ผมพอใจได้
 
“จะบ้าหรือไงแทม เราออกไปกันเถอะ” นัทต่อว่าอย่างหงุดหงิด
 
ผมถอนหายใจ ถึงแม้จะเสียดาย แต่ไม่อยากจะขัดอารมณ์ของคนสวยหัวเสียสักเท่าไร ผมเลยจำใจพยักหน้ารับ ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูห้องน้ำในโรงภาพยนตร์ แล้วรีบปิดประตูกลับโดยยังแง้มเอาไว้เพียงเล็กน้อย เมื่อเห็นคู่รักที่ขัดจังหวะผมกับนัทเดินออกมา และไม่ผิดจากที่คิดไว้ ทั้งสองคนเป็นผู้ชายทั้งคู่!
 
ผม แอบมองรูปร่างของผู้ชายตัวสูงที่ดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก เขายืนหันหลัง ส่วนผู้ชายรูปร่างอ้อนแอ้นอีกคนกำลังยืนล้างมืออยู่ และเมื่อผู้ชายตัวเล็กหุ่นน่ากินล้างมือเสร็จ เขาก็เรียกผู้ชายอีกคนให้หันมา ก่อนจะมอบรสจูบให้กันอย่างดูดดื่ม
 
ผมเบิกตากว้างขึ้น แต่ไม่ได้ตกใจที่เห็นคนมายืนจูบกันไม่อายฟ้าอายดิน แต่ผู้ชายที่หันมาจูบคนนั้น...
 
สุดหล่อกระชากใจของผมไม่ใช่หรือ!
 
 
TBC ++++++++++
 
Marionetta ::  สวัสดีค่ะ!  แอบเอาเรื่องใหม่มาลง ทั้งที่เรื่องก่อนหน้านี้ยังแต่งไม่ถึงไหน แฮะๆ พอดีอีกเรื่องต้องใช้สมองเยอะ เลยขอพักไว้ก่อน แล้วหันมาแต่งอะไรที่ไร้สาระแทน ฮ่าๆ ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ

สามารถแนะนำและติชมกันได้เต็มที่ค่ะ ขอฝากพี่แทมและน้องเตยไว้ด้วยค่ะ ^^
 
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 01 [17/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-02-2014 14:07:46
เด๋วก็จูนกันติด เข้าข่ายประเภทเดียวกันเลย 55 :katai4:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 01 [17/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-02-2014 22:02:15
PLAYBOY # 02 - TAM
 
 
 
 
 
ผมได้แต่ยืนมองผู้ชายสองคนที่ยืนจูบกันตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนผู้ชายสองคนนั้นจะเดินกอดเอวออกไปจากห้องน้ำ ทิ้งไว้แต่ความตกตะลึงที่ยังก่อตัวขึ้นในใจของผม
 
อย่าบอกนะว่า...สุดหล่อของผมเป็นเกย์!
 
ที่จริงผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ ผมไม่อยากจะทำลายรสนิยมของผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งไป แต่ในเมื่อผู้ชายคนนั้นดันมีรสนิยมไม่ธรรมดาเหมือนกัน แบบนี้ก็เข้าทางของผมน่ะสิ!
 
ว่าแต่...แล้วทรายแฟนเก่าของไอ้บอสเพื่อนสนิทของผมล่ะ ป่านนี้เจ้าหล่อนจะรู้หรือยังว่า แฟนของตัวเองนอกใจมาจ้ำจี้กับผู้ชาย แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ! ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดีสุดๆ
 
โอ้ล้ลล้า...สุดหล่อชอบผู้ชายเว้ยเฮ้ย!
 
“นั่นมันเตยกับไอซ์นี่” นัทพูดขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง
 
“นัทรู้จักด้วยหรือ”
 
 “อืมๆ ไอซ์เป็นเด็กปีหนึ่งอยู่นิเทศ ตอนนี้กำลังดังเพราะหน้าตาเหมือนตุ๊กตา” นัทบอกด้วยน้ำเสียงเซ็งนิดๆ “อย่าบอกว่าแทมสนใจ”
 
สนใจน่ะสนใจ แต่ไม่ใช่คนน่ารัก แต่เป็นไอ้หล่ออีกคนต่างหาก!
 
“ทำไมแทมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แล้วอีกคนล่ะ” ผมยกยิ้มขึ้น แล้วแกล้งถามต่อ
 
“เตยเด็กปีหนึ่งอยู่บริหาร” นัทพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็นที่ผมไม่เข้าใจ แต่ที่แน่ๆ ชัดเจนว่าผมไม่ได้จำผิดคนแน่นอน
 
“หมอนั่นเป็นเกย์หรือ” ผมหันไปถามอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ
 
“ก็เห็นอยู่เต็มตาเนี่ย แทมไม่รู้จักเตยเลยหรือไง น้องเขาดังมากเหมือนกันนะ” นัทหันมาพูดกับผมด้วยสายตาจับผิด “แถมยังฮอตในหมู่หนุ่มน้อยมากด้วย อาจจะเป็นคู่แข่งของแทมเลยก็ว่าได้”
 
 “จริงอ่ะ!” ผมพูดขึ้นด้วยความอึ้งอยู่เล็กน้อย
 
 “เรื่องแบบนี้ แทมไม่น่าจะพลาดนะ” นัทพูดขึ้นอย่างเป็นต่อ “สงสัยมัวแต่มุดอยู่ใต้สะดือ ไม่สนใจเรื่องภายนอกเลยล่ะมั้ง”
 
“โหย...อย่าพูดแบบนั้นสิ”
 
ผมรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย ธรรมดาเมื่อเริ่มมีน้องใหม่เข้ามา ผมก็จะเริ่มสแกนหาของดีที่เข้าตามาทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยครับ อย่างน้องที่ชื่อไอซ์เนี่ย...โดนผมงาบแน่นอน แต่สงสัยโอตงจะรู้แกว เลยฉุดผมให้อยู่กับตัวเอง จนทำให้ผมพลาดไปแบบนี้
 
จริงอยู่ว่าน้องไอซ์คนนั้นหน้าตาน่ากิน แถมหุ่นยังน่าฟัดสุดๆ แต่พอได้เจอคนหล่อที่นานๆ จะเข้าตาผมสักที งานนี้ผมที่ชินกับความสวยงามและน่ารักของหนุ่มน้อยทั้งหลาย ก็ชักอยากลองของแข็งขึ้นมาเสียแล้ว
 
ถ้าได้ฟัดหนุ่มหล่อแบบนั้น มันจะรู้สึกยังไงนะ?
 
“กำลังคิดอะไรอยู่แทม หน้าตาหื่นมากอ่ะ” นัทว่าต่อ ก่อนจะทำหน้าบึ้งใส่ “สนใจไอซ์คนนั้นล่ะสิ”
 
“ก็นะ...” ผมตอบไปตามเรื่อง “แต่เพิ่งเปิดเทอมมาไม่เท่าไร นัทก็ดูจะรู้เรื่องไปทั่วเลยนะ”
 
“ก็หาข้อมูลเอาไว้ เพราะอยากรู้ว่ามีเด็กคนไหนที่จะมาเพิ่มในสต๊อกของแทมอีก” นัทยังบ่นต่อ แล้วถอนหายใจออกมา
 
“โธ่ๆ ยังไงนัทก็เป็นที่หนึ่งในใจแทมเสมอนะ” ผมตอบ ก่อนจะเข้าไปกอดคนที่เหมือนจะงอนผมอย่างเอาใจ
 
“แน่ใจ? แล้วเด็กโอนั่นล่ะ” นัทหันมาถามเสียงเข้ม
 
“โอก็เป็นเบอร์สองไง” ผมตอบหน้าตาย “ส่วนคนอื่นๆ ก็ไล่ลำดับมาเรื่อยๆ”
 
“หึ...ที่นัทยังไม่แสดงอาการอะไร เพราะรู้ว่าแทมไม่ได้จริงจังกับใครสักคน แม้แต่นัทก็ตาม” นัทพูดขึ้น ก่อนจะจับมือของผมที่ยังกอดตัวเองเอาไว้ “ถ้าแทมเกิดไปรักใครเข้าจริง นัทจะไม่ยอมเฉยแน่”
 
“จริงจังไปหรือเปล่าเนี่ย” ผมตอบ ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไม่ถือเป็นเรื่องสำคัญ พร้อมกับใบหน้าของคนฟังที่บูดยิ่งกว่าเดิม
 
“แทมก็เป็นแบบนี้ทุกที” นัทหันมาค้อนใส่ แล้วถอนหายใจออกมา “สรุปแล้วสนใจไอซ์ใช่ไหม”
 
“คงงั้น” ผมตอบ แล้วอมยิ้มออกมา “นัทจะเป็นพ่อเล้าให้แทมหรือ”
 
“เปล่า.. ถ้าแทมสนใจ ยังไงเด็กนั่นก็ไม่รอดอยู่แล้ว ที่ถามเนี่ย... แค่จะได้ทำใจเผื่อเอาไว้ ว่ามีคู่แข่งเพิ่มอีกคน”
 
ผมได้แต่มองแผ่นหลังของนัทที่เดินนำออกไปจากห้องน้ำ โดยไม่ได้พูดอะไร ที่จริงผมคิดว่าพอจะเข้าใจความรู้สึกของนัทอยู่บ้าง แต่เราสองคนก็เคยตกลงกันแล้วว่า จะไม่มีใครผูกมัดใคร

เพราะผมเป็นคนขี้เบื่อ จะให้มาทนคบอยู่กับคนหน้าเดิมๆ ก็ดูน่าจืดชืดเกินไป ทั้งที่ยังมีคนอีกมากมายที่ยังน่าสนใจกว่า อาจเป็นเพราะนิยามความรักของผม มันก็แค่ความสนุกชั่ววูบบนเตียงล่ะมั้ง ถ้าเกมจบ...ทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย
 
ใครจะแข่งกับใคร ใครจะหึงกับใคร หรือใครจะไปตบตีกับใคร สำหรับผมแล้วไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งที่สำคัญคือขอแค่ใครคนนั้น ทำให้ผมพอใจก็พอ
 
 
++++++++++
 
 
“ไอ้แทม มึงเป็นอะไร” ไอ้เก้าหันมาถาม ผมถอนหายใจ ก่อนจะหมุนปากกาในมือเล่นอย่างครุ่นคิด
 
“กูกำลังหนักใจ” ผมบอกพลางถอนหายใจออกมาอีกรอบ
 
“คนอย่างมึงหนักใจเป็นด้วยหรือไง” ไอ้เก้ายังถามต่อ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกคนที่นั่งขรึมอยู่ “คนที่น่าหนักใจ ควรจะเป็นไอ้บอสไม่ใช่หรือไง มันเพิ่งเลิกกับแฟนมา”
 
ผมหันไปมองไอ้บอสที่ตั้งใจทำการบ้านวิชาฟิสิกส์ ก่อนจะนึกย้อนไปถึงทรายที่เป็นแฟนเก่าของมัน ไม่แน่ว่าพอเจ้าหล่อนรู้ว่าแฟนของตัวเองไปคบกับผู้ชายก็อาจจะหันมารีเทิร์น กับมันก็ได้

“ขอร้อง อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก” ไอ้บอสบอกเสียงเข้ม
 
“โธ่! พ่อเทพบุตรของกู เชื่อเถอะว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังได้รับกรรม” ผมบอก ไอ้บอสเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างสงสัย

"มึงหมายความว่ายังไงวะ” ไอ้เก้าถามต่ออย่างอยากรู้
 
“หึ! กูเพิ่งรู้มาว่า เด็กเตยนั่นมันชอบผู้ชาย” ผมบอก ก่อนจะหัวเราะออกมา
 
“เฮ้ย!” ไอ้เก้ากับไอ้บอสร้องขึ้นพร้อมกัน ท่าทีตกใจสุดๆ ของพวกมัน ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
 
หลังจากที่ได้เจอสุดหล่อในห้อง น้ำวันนั้น ผมก็นึกอยากจะรู้จักน้องเขามากขึ้น คงเพราะเพิ่งเปิดเทอมได้ไม่นาน ข้อมูลเลยยังมีไม่มากนัก จะให้หาจริงจัง ผมก็ไม่ได้อยากรู้ถึงขั้นนั้น แต่เท่าที่พอรู้มาบ้างว่า น้องเขาเป็นคุณชายมีชาติตระกูลครับ แต่เรื่องนั้นผมไม่ได้สนใจเท่ากับเรื่องที่น้องเขาเป็นพวกไบ และสิ่งที่น่าสนใจไปกว่านั้น เห็นนิ่งๆ แลไม่สนใจโลกแบบนี้ ก็ฟาดหนุ่มน้อยสาวสวยไปหลายคนแล้วครับ
 
นี่มันเสือซ่อนเล็บชัดๆ
 
ยิ่งผมมารู้ว่ามีบุคลิกที่ เคี้ยวยากและอาจทำให้ผมเสียแรงเยอะในการจับเสือหนุ่มสุดหล่อนี้ ผมยอมรับเลยครับว่า ผมยิ่งสนใจ แบบว่า...ยิ่งยาก ก็ยิ่งอยากลองน่ะครับ
 
นอกจากน้องเตยจะดูเนื้อ แน่นกระดูกแข็งแล้ว น้องเขายังเป็นฝ่ายรุก ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดเอาไว้ แต่ที่ทำให้ผมหนักใจยิ่งกว่า คือเรื่องที่น้องเขาเป็นไบนี่แหละครับ แบบนี้ผมก็มีคู่แข่งเพิ่มเป็นสองเท่า และที่น่ากลุ้มใจยิ่งไปกว่านั้น สเปคของน้องเตยยังเหมือนผมอีก
 
แบบว่า...สเปคหนุ่มน้อยแบบเดียวกับผมน่ะครับ
 
แต่ถ้าผมพลาดเป้า อดกินน้องเขาขึ้นมา คงเสียชื่อฉายา ‘แทมทะลวงท้าย’ เป็นแน่ ฮ่าๆ ฉายานี้ไม่ได้มีใครที่ไหนตั้งให้หรอกครับ นอกจากไอ้เก้าเพื่อนสนิทของผม มันมักจะมีความคิดแผลงๆ อยู่เสมอนั่นแหละครับ
 
ถ้ามันยังปกติ คงคบกับผมไม่ได้หรอกครับ
 
“มึงแน่ใจ?” ไอ้บอสถามกลับ หน้าตาของมันดูตื่นคนพิกล
 
“กูเช็กแล้ว แถมยังได้รับข้อมูลจากคนวงในอีก ยิ่งกว่าชัวร์” ผมยืนยัน ก่อนจะนั่งดูดน้ำอัดลมที่เริ่มละลายไปเล็กน้อย
 
“แล้วแบบนี้ทราย?” ไอ้เก้าพูดขึ้นต่อ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “น่าสงสารว่ะ”
 
“เรื่องของเขา” ไอ้บอสพูดขึ้น ก่อนจะหันกลับไปสนใจการบ้านที่ทำอยู่ต่อ ผมกับไอ้เก้าหันมามองหน้ากัน แล้วถอนหายใจออกมา
 
ถึงความรักระหว่างไอ้บอสกับทรายเกิดขึ้นเพียงไม่กี่เดือน แต่เชื่อเถอะครับว่า เวลาไม่กี่เดือนนั้น เพื่อนของผมรักและจริงจังกับผู้หญิงคนนี้มาก
 
รักมาก ก็เลยเจ็บมาก...
 
เพราะแบบนี้ไง ผมถึงไม่อยากจะรักใคร ไม่อยากจริงจังกับใคร อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ก้อนหินยังสามารถกลายเป็นทรายได้ หัวใจที่อ่อนนุ่มแบบนั้น จะมีใครกันที่กล้ายืนยันว่ามันจะไม่เปลี่ยนแปลง
 
“นั่นสิ...ว่าแต่ทำไมมึงถึงไปสืบเรื่องของไอ้เด็กนั่นด้วย” ไอ้เก้าหันมาถามผมต่อ “อย่าบอกว่ามึงกำลังสนใจ”
 
“ก็นะ...มึงก็รู้ว่ากูเป็นพวกชอบข้างหลัง ไม่ใช้ข้างหน้า” ผมตอบไปตามเรื่อง แล้วหัวเราะออกมา “แต่ข้างหน้าของกูเนี่ยใช้นะเว้ย”
 
“ไอ้แทม มึงพูดไม่อายปาก” ไอ้เก้าว่า แล้วยกยิ้มขึ้น “แต่มึงจะไหวหรือวะ ไม่ใช่ว่าจะเสร็จไอ้เด็กนั่นซะก่อน”
 
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 01 [17/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-02-2014 22:04:50
“เรื่อง แบบนี้มันพูดยาก คงต้องอาศัยลีลาบนเตียงอย่างเดียวว่ะ” ผมตอบหน้าตาย ไอ้เก้าหัวเราะออกมา พร้อมกับไอ้บอสที่หันมามอง แล้วถามขึ้น
 
“มึงหันมาชอบแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
 
“ก็ตั้งแต่มีเรื่องวันนั้นนั่นแหละ” ไอ้เก้าตอบแทนผม แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย “ตอนนั้นมันดันไปจูบคู่อริของมึงเข้า สงสัยจะติดใจ”
 
“รู้มากนักนะมึง” ผมว่า ก่อนจะตบกะโหลกไอ้เก้าที่ปากดี แล้วหันไปมองไอ้บอสที่ทำหน้าเอือมระอา
 
“แล้วมึงสนใจไอ้เด็กนั่นจริงๆ หรือไง” ไอ้บอสหันมาถามผมต่อ
 
“สงสัยกูคงเบื่อพวกง่ายๆ เลยต้องหันมาเล่นของยากบ้าง” ผมบอก แล้วยกยิ้ม “งานนี้ดูท่าจะหืดขึ้นคอ”
 
“ถ้าคนอย่างมึงเป็นขนาดนั้น กูว่า...ก็ปล่อยน้องเขาไปเถอะว่ะ” ไอ้เก้าบอกต่อ “เสียเวลา และอาจจะเสียตัวให้น้องเขาเคี้ยวเล่น”
 
“ฮ่าๆ กูเป็นพวกหนังเหนียว ถ้าคิดจะกินกู คงต้องซ้อมมาดี ไม่งั้นเมื่อยปากแน่” ผมตอบกลับ แล้วเลิกคิ้วขึ้นแบบกวนอารมณ์
 
“ด้านฉับหายว่ะมึง” ไอ้เก้าว่าต่อด้วยเสียงหัวเราะ
 
“แต่กูไม่อยากให้มึงไปยุ่งกับเด็กเวรนั่น” ไอ้บอสพูดขึ้น ก่อนจะมองผมนิ่ง “แค่นึกภาพมัน กูก็อยากกระทืบมันแล้ว”
 
“ดีแล้วที่ไม่กระทืบมัน กูคิดว่าหน้าแบบมัน ไม่ควรถูกตีนใคร” ผมว่า แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “หล่อแบบนั้น เหมาะกับกระทืบด้วยจูบหนักๆ มากกว่า”
 
“กูล่ะเพลียกับความหื่นของมึง” ไอ้บอสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ก่อนที่ผมกับไอ้เก้าจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
 
“เอา เถอะน่า...รับรอง ถ้างานนี้กูชนะ คงได้สะใจกันแน่ๆ” ผมตอบ แล้วหันไปส่งยิ้มให้ไอ้บอส “ไม่ใช่แค่กูที่สะใจ มึงเองก็สะใจด้วยใช่เปล่าวะ”
 
“ถ้ามึงไม่ได้เสร็จมันล่ะก็นะ” ไอ้บอสตอบเสียงเรียบ
 
“แค่คิด...กูก็ตื่นเต้นแล้ว” ผมบอก แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
 
 
++++++++++
 
 
ถึงผมจะเชี่ยวชาญเรื่องอย่างว่า แถมยังมีเด็กให้เลือกจนจำไม่ได้ แต่ผมต้องขอยอมรับเลยว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมา ไม่ได้ช่วยผมตอนนี้เลยสักนิด
 
อาจเป็นเพราะผมมีของดีที่รูปลักษณ์และฐานะอยู่แล้ว ผมเลยไม่เคยต้องไล่จีบใครมาก่อน เอาเป็นว่าสกิลการจีบของผมอยู่ที่เลเวลหนึ่งนั่นแหละครับ
 
ถ้าจะโทษ ก็คงต้องโทษที่ผมหน้าตาดีเกินไป ฮ่าๆ
 
และด้วยปมด้อยเล็กๆ ที่น่าปวดใจนี้ ทำให้ผมที่เพิ่งจะผันตัวมาจีบผู้ชายสักคนดูทุลักทุเลไม่น้อย ที่จริงแล้วผมเองก็ไม่แน่ใจว่าควรจะจีบอย่างไร เอาเป็นว่าตามติดน้องเขาเหมือนสโตกเกอร์ไปก่อนก็แล้วกัน
 
แต่สโตกเกอร์อ่อนหัดแบบผมก็ไม่ ค่อยได้เรื่องได้ราวหรอกครับ ผมเองก็เริ่มเรียนหนัก พอมีอารมณ์ก็นึกอยากจะตามหา แต่พอเซ็งๆ เบื่อๆ ขึ้นมา ผมก็ไปกกเด็กที่ห้องคลายอารมณ์เล่น ผลที่ได้คือไม่มีอะไรคืบหน้า
 
แต่ผมก็ถือคติที่ว่า...ช้าๆ ได้ผู้ชายรูปงาม นั่นแหละครับ!
 
ตั้งแต่ตัดสินใจที่จะลองจีบ ผู้ชายเป็นบทเรียนสักครั้ง นับจากวันนั้นก็เข้าวันที่สามที่ผมแอบดูน้องเขาในระยะสามร้อยเมตร พอจะเดาชีวิตประจำวันของน้องเขาได้บ้าง รู้จักเพื่อนสนิทของน้องเขาที่ผมเคยอัดมาก่อน
 
ตอนนี้ผมกำลังนั่งดูดน้ำปั่นที่ เพิ่งซื้อมา ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้ แล้วหันไปมองน้องเตยที่กำลังนั่งอ่านอะไรบางอย่างอยู่คนเดียว ทว่าพอมองไปได้ไม่ถึงยี่สิบนาที น้องเตยก็ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณที่เคยนั่งอยู่ ผมไม่รีรอที่จะเดินตาม โดยที่สายตายังมองแผ่นหลังที่ตอนนี้เริ่มจะชินตาอยู่เบื้องหน้า
 
ที่จริงแล้วผมไม่ค่อยได้ไปคณะ อื่นบ่อยนัก ส่วนใหญ่เด็กของผมมักจะมาหาผมเองมากกว่า เพราะผมมั่นใจในตัวเองมากพอที่จะไม่วิ่งตามใคร แต่ในกรณีนี้ถือว่าเป็นข้อยกเว้นครับ เพราะสุดหล่อของผมคนนี้น่าสนใจกว่าทุกคนที่เคยผ่านมา
 
อาจจะเรียกว่าของแปลกสำหรับผมก็ไม่ผิดนัก
 
ก่อนที่ผมจะรู้ตัวอีกที ตัวเองก็มายืนอยู่ใมพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย นักศึกษาที่เยอะขึ้น ทำให้ผมคลาดจากแผ่นหลังของน้องเขาจนได้
 
มึงมีเทเลพอร์ตส่วนตัวหรือเปล่าวะ เดินเร็วฉิบหาย…
 
ผมได้แต่บ่นในใจ เพราะตอนนี้ไม่เห็นน้องเขาแล้วครับ ผมคิดว่าน้องเขาคงจะรู้ตัวว่ามีคนตาม เพราะผมเองก็รู้ตัวดีว่าไม่ได้ทำตัวแนบเนียนเท่าไร
 
ในขณะที่ผมกำลังจะเดินย้อนกลับ พร้อมกับความล้มเหลวของภารกิจตามติดสุดหล่อในครั้งนี้ ร่างของผมก็โดนกระชากจากด้านหลัง ผมนึกตกใจอยู่เล็กน้อย แล้วหันไปมองมือปริศนาที่กล้ามาแตะตัวของผมโดยไม่ได้รับอนุญาต
 
“เฮ้ย!” ผมสบถขึ้น เพราะไม่ทันได้รู้ตัว ถึงปลิวตามมือของไอ้บ้าสักคนไปแบบนี้
 
อาจเป็นเพราะผมเป็นพวกมือไวใจ เร็ว ปากว่าตีนถึง ผมเลยไม่ลังเลที่จะถีบคนที่บังอาจมากระชากผม ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าของผู้กระทำ ผมก็นึกอยากเอาปากถีบมันแทน
 
แหม...ถ้าอยากได้พี่ ก็บอกกันดีๆ ก็ได้นะครับ ไม่ต้องฉุดกันแบบนี้
 
“ตามกูทำไม”
 
เสียงเรียบที่ถามขึ้น ทำให้ผมต้องอมยิ้มนิดๆ พอมาได้มองใกล้ๆ อีกครั้งตอนสว่างแบบนี้ ความหล่อของมันก็กระแทกตาผมเข้าเต็มๆ ครับ
 
“ใครตามครับ” ผมแกล้งถามกลับ ผมว่าน้องเขาน่าจะรู้ว่าผมเป็นใครนะครับ อย่างน้อยเราสองคนก็เคยจูบกันมาก่อน ฮ่าๆ
 
“เหี้ย” เตย ตอบ ก่อนจะมองผมไม่วางตา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มดูดุดันจนน่ากลัว แต่ผมไม่ได้กลัวหรอกนะครับ ผมว่า...เหมือนลูกเสือที่กำลังดื้อรั้นมากกว่า
 
“ก็คงงั้นล่ะครับน้อง” ผมตอบ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น “เพราะเหี้ยไม่ใช่พี่””
 
“ไอ้แทม อย่ากวนตีน” เตยบอกเสียงดุ ก่อนจะบีบแขนของผมแน่นขึ้น ”มาหาเรื่องกูหรือไง”
 
ผมเบิกตาขึ้นนิดๆ อย่างแปลกใจ
 
โวะ! นี่สุดหล่อรู้จักผมแล้วหรือเนี่ย! แหมๆ เขินจัง...
 
“โธ่! น้องเตย พี่มาดีนะ” ผมรีบบอกเสียงอ่อน ก่อนจะมองเลยไปยังมือที่จับแขนของผมอยู่ แล้วอมยิ้มขึ้น “ฮั่นแน่! แอบแตะอั๋งพี่หรือครับ”
 
แทบจะเวลาเดียวกับที่ผมพูดจบ เตยก็รีบปล่อยมืออกทันทีเหมือนต้องของร้อน สีหน้าเรียบนิ่งบึ้งตึงขึ้น ก่อนนัยน์ตาคู่คมจะจ้องผมอย่างไม่พอใจ พอมายืนประจันหน้ากันแบบนี้ ผมก็เห็นว่าน้องเขาสูงกว่าผมจริงๆด้วย แต่ไม่ได้สูงต่างกันมากหรอกครับ เพราะสายตาของเราสองคนอยู่ในระดับเดียวกัน
 
“แหมๆ อย่าเอาแต่จ้องหน้าพี่แบบนี้สิครับ พี่เขินนะ” ผม แกล้งหยอก เมื่อเห็นคนตรงหน้าเอาแต่มองผมนิ่งด้วยสายตาดุ โดยไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ผมก็พอจะรับรู้ได้ถึงบรรยากาศเย็นยะเยือกที่ก่อตัวขึ้นนั่นแหละครับ
 
“ตอบ!” เตยถามเร่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาและสายตาที่กดดัน โดยไม่สนใจท่าทีกวนประสาทของผม สงสัยน้องเขาใกล้จะหมดความอดทนกับผมแล้วล่ะครับ
 
ผมมองท่าทีของคนตรงหน้าอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร คิดจะใช้สีหน้าดิบเถื่อนมาเล่นงานคนอย่างผม ถือว่าก้าวพลาดอย่างจัง
 
อย่างที่ผมเคยบอกไปแล้วว่า ผมไม่เคยกลัวใคร!
 
“พี่อยากได้น้องน่ะครับ” ผมตอบด้วยรอยยิ้มหวาน ในเมื่อแผนตามติดหนุ่มหล่อล้มไม่เป็นท่าแล้ว ผมคงต้องใช้แผนสูงสุดคืนสู่สามัญ
 
ไม่ต้องมีพิธีการใดให้วุ่นวาย บอกออกไปตรงๆ นั่นแหละครับ
 
“พูดเหี้ยอะไร” เตยถามกลับด้วยสีหน้าเอาเรื่อง ผมเลยหัวเราะออกมาเบาๆ
 
“ก็พี่ชอบน้องน่ะครับ” ผมบอก แล้วแต้มยิ้มที่มุมปาก “สนใจมาเป็นเด็กพี่ไหมครับน้องเตย”
 
“ไปตายเถอะมึง!” เตยพูดขึ้น ก่อนทำท่าจะเข้ามาต่อยผม
 
แต่อย่างว่านะครับ ผมเตรียมตัวมาดี ถ้าจะเล่นงานผม คงต้องลอบโจมตีครับ มาเล่นงานซึ่งๆ หน้าแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยโดนผมเล่นงานกลับ แต่สำหรับน้องเตยสุดหล่อเป็นกรณียกเว้นครับ เพราะผมพิศวาสมากเป็นพิเศษ
 
หมับ!
ผมเอียงหน้าหลบ ก่อนจะจับหมัดของคนตรงหน้าเอาไว้ ดูท่าน้องเตยของผมจะหงุดหงิดแล้วครับ ผมไม่รอช้าที่จะดันร่างของคนตรงหน้ากระแทกเข้ากับกำแพงข้างอาคารที่เป็นมุม ไร้ผู้คน แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
 
“ผู้มีการศึกษา ไม่ควรใช้กำลังนะครับ” ผมแซวกลับ แล้วหัวเราะออกมา เตยทำสีหน้าเหมือนอยากจะฆ่าผมซะแล้ว
 
“ไอ้แทม!”
 
ผมไม่ได้สนใจเสียงตวาดที่ดังใส่ หน้าผม ถึงแม้อีกฝ่ายจะตัวโตและดูท่าว่าจะมีแรงเยอะกว่า แต่การต่อสู้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับกำลังเพียงอย่างเดียวหรอกนะครับ มันขึ้นอยู่กับเทคนิคด้วย และผมก็มั่นใจว่าผมเหนือชั้นกว่าสุดหล่อหน้าใสตรงหน้านี้เยอะ
 
“จุ๊ๆ คิดจะต่อยพี่ รอเป็นเมียพี่ ถึงจะมีสิทธิ์นะครับ”
 
“ไอ้สัด”
 
ผมส่ายหน้าเบาๆ เหมือนเหนื่อยใจ ก่อนจะใช้จังหวะที่อีกฝ่ายยังเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเข้าไปฉกจูบปากของคนที่ เพิ่งต่อว่าผมไปเมื่อครู่ ความนุ่มร้อนของมัน ทำให้ผมรู้สึกดีจริงๆ
 
และจากประสบการณ์ในครั้งก่อน ทำให้ผมที่แอบขโมยจูบน้องเขารีบผละออก ก่อนจะพาตัวเองออกห่างให้อยู่ในระยะที่ปลอดภัย
 
ผมมองคนที่ทำท่าจะเข้ามาฆ่าผมด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะยืนโบกมือลาน้องเขาอย่างคนมีมารยาท
 
“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไว้ครั้งหน้าพี่จะมาจีบใหม่นะครับ น้องเตย”
 
 
TBC ++++++++++
 
Marionetta ::: มาลงใหม่อีกตอนแล้วค่ะ  :hao7: บังไงช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
สามารถแนะนำและติชมมาได้เช่นเคยจ้า

ขอบคุณค่ะ
 

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 18-02-2014 22:28:54
จะมีพลิกล็อคไหมน้อ กิกิ

หรือพลิกไปมาแล้วแต่โอกาส555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 19-02-2014 00:08:51
เชียร์แทมกดเตย  เตยโดนแทมกด555
แมนๆสูงกว่านิดหน่อยอย่างเตยสมควรโดนกดบ้างจากคนที่มีประสบการณ์โชกโชนกว่า555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-02-2014 09:56:30
ใครจะกดใครงะ ลุ้น555555555555
คือถ้าแทมสูงกว่านี่เชียร์เลยนะ ยังสองจิตสองใจ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 20-02-2014 14:20:15

ชอบอ่ะเมะชนเมะ...กล้ามชนกล้าม...ไรงี้  :-[

กดกันไม่ลงก็สลับกันดู...ของอย่างนี้ลองผิดลองถูกกันได้คร่าาาาา  :haun4:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Rainchan ที่ 20-02-2014 18:55:59
 :hao7: ชอบค๊าบบบบบจะรอนะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 20-02-2014 23:24:20
คู่นี้ :เฮ้อ: สงสัยต้องรออีกสักพัก
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 21-02-2014 00:11:33
คิคิ มารอลุ้นใครจะได้กดใคร 555555555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 22-02-2014 08:51:43
ชอบอะ จะรอออออ  :-[

ตกลงสลับกันช้ะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-02-2014 21:57:42
ขอมาสไคล์เดิม ตอบเมนต์ถ่วงเวลาจ้า แฮะๆ  :katai2-1:

เด๋วก็จูนกันติด เข้าข่ายประเภทเดียวกันเลย 55 :katai4:
จะพยายามจูนสองคนนี้ให้ได้ จะได้สปาร์กกันเสียที ฮ่าๆ

จะมีพลิกล็อคไหมน้อ กิกิ

หรือพลิกไปมาแล้วแต่โอกาส555
อาจจะมีพลิกไปพลิกมาบนเตียงนะคะ อิอิ

เชียร์แทมกดเตย  เตยโดนแทมกด555
แมนๆสูงกว่านิดหน่อยอย่างเตยสมควรโดนกดบ้างจากคนที่มีประสบการณ์โชกโชนกว่า555
นั่นสิน้า น้องเตยเนี่ยน่าเอาจริงๆ นั่นแหละ ^^ ยังไงต้องรอลุ้นกันแล้สค่ะ

ใครจะกดใครงะ ลุ้น555555555555
คือถ้าแทมสูงกว่านี่เชียร์เลยนะ ยังสองจิตสองใจ
มิ้นก็สองจิตสองใจเหมือนกันจ้า ต้องรอดูว่าใครจะพลาดก่อนกัน ฮ่าๆ

ชอบอ่ะเมะชนเมะ...กล้ามชนกล้าม...ไรงี้  :-[

กดกันไม่ลงก็สลับกันดู...ของอย่างนี้ลองผิดลองถูกกันได้คร่าาาาา  :haun4:
สลับกันแล้วแต่สถานการณ์ อิอิ เรื่องแบบนี้ต้องอลงดูเน้อ ^0^

:hao7: ชอบค๊าบบบบบจะรอนะ  :hao6:
ขอบคุณค่ะ ติดตามกันต่อจนจบเลยนะคะ

คู่นี้ :เฮ้อ: สงสัยต้องรออีกสักพัก
คงต้องรอกันจริงๆจ้า ยังไงช่วยติดตามกันด้วยนะคะ
คิคิ มารอลุ้นใครจะได้กดใคร 555555555
เขียนเองยังลุ้นเองเลยจ้า ริมิตพาไปล้วนๆ

ชอบอะ จะรอออออ  :-[

ตกลงสลับกันช้ะ  :laugh:
รีเควสสลับเยอะ ก็อาจจะสลับ(มั้ง)คะ แฮะๆ ต้องรอลุ้นกันต่อไปจ้า



ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นจ้า สำหรับตอนหน้าคงไม่เกินวันพรุ่งนี้แน่นอน
ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 24-02-2014 01:35:00
 :m3: เสือจะกินกันเองซะแล้ว
ลุ้นว่าใครจะโดนกดนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 24-02-2014 14:30:30
ใครจะได้กดใคร รออ่านๆ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-02-2014 21:29:47
PLAYBOY # 03 - TOEY

 
 
 
 
 
“เฮ้ย! ไอ้เตย ทำไมทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นวะ” ไอ้เพชรทัก ก่อนที่ผมจะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
 
"ไม่มีอะไร” ผมบอกเสียงนิ่ง ทำให้คนที่นั่งอยู่ด้วยกันหันมามองด้วยความสงสัย
 
เพื่อน ที่นั่งมองผมอยู่ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมัธยมครับ ผมยังไม่ได้มีเพื่อนสนิทในคณะ อาจเป็นเพราะบุคลิกที่ดูเข้ากับคนอื่นได้ยาก แถมผมก็ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย เวลาพักผมกับเพื่อนจะนัดมาเจอกันครับ
 
“ถึงปกติมึงจะหน้านิ่งอยู่แล้ว แต่พวกกูก็ดูออกนะเว้ย” ไอ้ลมบอก แล้วนั่งกินขนมขบเคี้ยวที่อยู่บนโต๊ะ "ไอมืดปกคลุมมาเชียว"
 
"ใช่ๆ มีเรืองะไรวะไอ้เตย" ไอ้วิลถามผมต่อ
 
"เรื่องไร้สาระ" ผมอบปัด เพาะไม่อยากจะพูดถึงเรื่องที่เพิ่งไปเจอมาเท่าไร
 
"แต่บรรยากาศของมึงเหมือนภูเขาหิมะจะถล่มแบบนี้ กูว่า...คงไร้สาระแค่นิดเดียวมากกว่าล่ะมั้ง" ไอ้ลมวิเคราะห์ต่อ พร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่เหลือพยักหน้ายืนยัน
 
ผมทำหน้านิ่งโดยไม่ได้ตอบอะไร แล้วถอนหายใจอย่างนึกหงุดหงิด เมื่อเห็นพวกมันนั่งจ้องผมไม่ละสายตา
 
"ไม่ต้องมาทำสีหน้าแบบนั้น เล่ามาเลย พวกกูเพื่อนสนิทมึงนะเว้ย" ไอ้เพชรบอก แล้วอมยิ้มออกมา
 
"ใช่ๆ มีอะไรก็บอกพวกกูได้ มึงไม่ได้อยูู่ตัวคนเดียว" ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง
 
ผม ยังไม่ได้เล่าเรื่องที่มีคนตามผมให้พวกมันฟัง เพราะคิดว่ามันไมใช่เรื่องสำคัญอะไร โดยปกติแล้วก็มักจะมีคนมองตามผม หรือไม่...พวกที่ใจกล้าอีกหน่อยก็จะเดินเข้ามาหาผมตรงๆ เพื่อทำความรู้จัก
 
เพียง แต่ว่าครั้งนี้ เมื่อผมรู้ตัวและหันไปมอง ผมก็ได้เห็นคู่อริเก่าที่เคยสร้างบาดแผลให้ผมมาก่อน และที่แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่คิดอยากจะยุ่งกับมันอีก ผมพยายามจะทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเข้ามาวุ่นวายจนน่าหงุดหงิด
 
ยืนอยู่แถวห้องเรียน เดินตามเข้าห้องสมุด แอบมองตอนเข้าห้องน้ำ
 
ไอ้บ้าเอ๊ย! นี่มันพฤติกรรมของพวกโรคจิตชัดๆ!
 
ผม ที่อดทนกับความบ้าบอนี่ไม่ได้เลยตัดสินใจเผชิญหน้า เพื่อจัดการกับไอ้บ้าที่ตามติด แต่ดูเหมือนผมจะประมาทไปหน่อย อย่างว่าสู้กับคนบ้า ถ้าไม่บ้ากว่ามันก็คงชนะยาก
 
แต่สิ่งที่น่าโมโหที่สุดไม่ใช่การเอาชนะคนบ้า แต่ต้องมาเสียจูบให้คนบ้าต่างหาก!
 
นี่ เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมเสียทีให้มันไป ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะโดนผู้ชายแบบมันจูบ ถึงแม้ว่าผมจะเคยจูบกับผู้ชาย แต่ผมก็เลือกนะครับ
 
ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งแค้น...
 
“ว่าไงวะไอ้เตย” ไอ้เพชรถามเร่งอีกครั้ง “มึงอย่าคิดว่าทำตัวนิ่ง แล้วจะหนีคำถามของพวกกูไปได้นะเว้ย”
 
“เสือก” ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะถอนหายใจอย่างนึกปลงกับตัวเอง เมื่อเห็นเพื่อนอีกสามคนหัวเราะรับคำต่อว่านั้น
 
“เอาน่าๆ ที่เสือก เพราะเป็นห่วงคนโลกแคบแบบมึงนั่นแหละ” ไอ้วิลบอก แล้วส่งยิ้มมาให้
 
“มีคนแอบตามกู” ผมพูดขึ้น เมื่อเห็นว่า ถ้าไม่บอกวันนี้ พวกมันคงตามเซ้าซี้ผมไม่เลิก
 
พวกมันนั่งมองหน้าผมแบบมึนงงอยู่เล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้ากันเอง พร้อมกับเกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง
 
“มันก็น่าจะเป็นเรื่องปกตินี่หว่า” ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วกินขนมที่ถืออยู่อย่างรู้สึกเสียดายนิดๆ
 
“อืม กูก็นึกว่าอะไร” ไอ้เพชรเอ่ยสนับสนุน แล้วยิงฟันใส่ผม “แล้วมาทำหน้าเคร่งให้กูกังวล”
 
“คราวนี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ” ไอ้วิลแซวต่อ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “สงสัยจะเป็นผู้ชาย แต่บังเอิญไม่ตรงสเปคเลยอารมณ์บ่จอย”
 
ผม ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนัก แต่ผมก็พอจะรู้ดีว่าตัวเองมีหน้าตาที่ดึงดูดให้คนสนใจได้ไม่ยาก เพราะเหตุนี้จึงมีบ่อยครั้งที่มีคนมองตามผมด้วยความสนใจจนเป็นเรื่องปกติ
 
“ก็อย่างที่ไอ้วิลบอก” ผม ตอบ แล้วพาลนึกไปถึงใบหน้าของคนไม่ตรงสเปคผิดสูตรทางเคมีอย่างรุนแรง แต่ผมไม่คิดจะบอกพวกมันหรอกนะครับว่าไอ้บ้าที่ตามผมเป็นใคร เดี๋ยวจะพากันเครียดเสียเปล่าๆ ในเมื่อไอ้บ้าคนนั้นมันเป็นคนเดียวกับที่พวกเราเพิ่งมีเรื่องกันเมื่อราวสอง อาทิตย์ก่อน
 
“มึงก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน ตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เดี๋ยวเสียท่าโดนฉุดไปเป็นผัวใครเข้า แล้วจะยุ่ง” ไอ้เพชรแซวต่อ ผมเลยส่งสีหน้านิ่งไปให้ ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะออกมาเบาๆ “กูแค่อยากจะบอกว่า กูเป็นห่วงมึง”
 
“อืม กูจะระวัง” ผมบอกพวกมันด้วยสีหน้าหน่ายๆ พร้อมกับบอกกับตัวเอง ผมจะไม่ยอมพลาดท่าเป็นครั้งที่สามเด็ดขาด
 
“แล้วก็...จะไปยุ่งกับใคร มึงก็ช่วยดูด้วยว่าเขามีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วหรือยัง” ไอ้ลมบอกต่อ แล้วทำสีหน้าจริงจังขึ้น “เดี๋ยวจะพลาดเหมือนครั้งพี่ทรายอีก”
 
ผมตอบรับในลำคอ ก่อนจะหันไปสนใจข้าวที่มันซื้อเผื่อเอาไว้ให้
 
จาก เหตุการณ์ในวันนั้น ผมเองก็รู้ตัวดีว่าตัวเองผิด แถมยังทำให้เพื่อนต้องมาเจ็บตัว มั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยสักนิด พวกมันก็แค่อยากจะปกป้องผมในฐานะเพื่อน  ถึงแม้เรื่องราวในวันนั้นจะทำให้เราเลือดตกยางออกกันไปบ้าง แต่พวกเราก็ไม่ได้เอาเรื่องต่อกับคนพวกนั้นหรอกนะครับ
 
สาเหตุ แรกก็คือ มันก็สมเหตุสมผลดีอยู่แล้ว ในเมื่อผมไปแย่งแฟนของเขามา ถ้าเขาไม่โกรธก็คงผิดวิสัยคนเป็นแฟนกันไปหน่อย และสาเหตุที่สอง คนพวกนั้นเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย แถมยังเป็นรุ่นพี่ในคณะของไอ้ลมด้วย ผมไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเดือดร้อนมากไปกว่าเดิม เพราะเท่าที่รู้มาคนพวกนั้นเป็นถึงรุ่นพี่ปีสี่
 
ว่า กันตามตรงแล้ว ผมก็ไม่ได้นึกชอบพี่ทรายอะไรนี่นักหรอกครับ เพียงแต่พี่เขาอุตส่าห์เสนอตัวมาให้แบบฟรีๆ หน้าตาก็เข้าขั้น ผมเลยสนองพี่เขาไปตามมารยาทก็แค่นั้น
 
มัน ก็แค่ความสนใจชั่วคราวเท่านั้นแหละครับ ถ้าแฟนของพี่เขามาคุยกับผมดีๆ มันก็คงไม่เกิดเรื่องอะไรแบบนั้นขึ้น การต่อสู้ในครั้งนั้นผมไม่ได้ตั้งใจจะเหนี่ยวรั้งพี่ทรายเอาไว้เลย ผมแค่เพียงป้องกันตัวไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น
 
สิ่ง ที่แย่ที่สุดในวันนั้นไม่ใช่การทะเลาะวิวาทที่ไร้ความหมายหรือการต้องไปมี เรื่องกับรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัย แต่เป็นการเสียจูบให้คนบ้าในที่สาธารณะมากกว่า
 
“แต่จะโทษไอ้เตยมันฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก ก็ในเมื่อผู้หญิงให้ท่า แถมยังบอกว่าตัวเองโสดอยู่นี่หว่า” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง แล้วหันมายิ้มให้ผม “แค่เอาเล่นๆ ใครจะมัวไปสืบเบื้องหลังให้เสียเวลาวะ”
 
“จริงของมึง” ไอ้ลมบอกต่อ ก่อนจะหันซ้ายหันขวา “แล้ววันนี้พี่ทรายเขาไม่ตามหามึงหรือวะ เห็นเกาะมึงเหมือนปลิงดูดเลือด”
 
“กูปิดเครื่อง รำคาญ” ผมตอบอย่างไม่ค่อยสนใจนัก
 
“ถ้าเบื่อก็เลิกยุ่งไปสิวะ” ไอ้เพชรพูดขึ้น ก่อนจะเลิกคิ้วมอง “มึงจะทนไปทำไมล่ะเนี่ย”
 
“อีกไม่นานหรอก” ผมบอก ก่อนจะกินข้าวในจานของตัวเองต่อ
 
ผมก็แค่รอใช้ให้คุ้มกับสิ่งที่ผมเสียไปก็เท่านั้น...
 
 
++++++++++
 
เมื่อ อาจารย์เดินออกจากห้องเรียน ผมก็เก็บชีทที่จดความรู้ที่ได้รับมา ที่จริงผมไม่ได้อยากเรียนอะไรน่าปวดหัวนี่เลยสักนิด ถ้ามันไม่ใช่ความตั้งใจของแม่ที่บอกกับผมเอาไว้
 
ผม ไม่ได้นึกสนใจเพื่อนร่วมชั้นนัก แล้วเดินออกจากห้อง ผมตั้งใจจะกลับไปที่ห้องพักองตัวเอง เพื่อรอเวลาเจอกับเพื่อนในคืนนี้ พวกเรามีนัดกันไปเชียร์ไอ้ลมที่เพิ่งไปสมัครงานพิเศษเป็นผู้ช่วย บาร์เทนเดอร์ในผับของลูกพี่ลูกน้องของมันครับ
 
ผมเดินไปที่รถของตัวเอง ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางทิ้งเอาไว้ตรงที่ปัดน้ำฝน ผมหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย
 
‘เป็นเมียพี่ไหมน้อง?’
 
ข้อ ความตรงหน้าถูกเขียนด้วยปากกาเมจิกสีดำทั่วไป และท้ายประโยคป่วนส้นประสาทนั้นยังมีรูปวาดประหลาดที่เหมือนใบหน้าคนกำลัง ยิ้มอยู่อีกด้วย ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะฉีกกระดาษที่กำลังถืออยู่เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความโมโห ไม่ต้องลงชื่อ ผมก็พอจะรู้ว่าใครเป็นเจ้าของข้อความเส็งเคร็งนี้
 
มันจะไม่เลิกยุ่งกับผมจริงๆ ใช่ไหม?!
 
ใน ขณะที่ผมกำลังคบคุมอารมณ์ที่ใกล้ถึงจุดเดือดของตัวเอง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ผมล้วงไปหยิบอุปกรณ์สื่อสารในกระเปากางเกง ก่อนจะกดรับสาย
 
[เตยเรียนเสร็จแล้วใช่ไหม]
 
ปลาย สายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงน่ารัก แต่สำหรับผมแล้ว มันเป็นแค่คำถามงี่เง่าที่แสนน่าเบื่อ ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ตารางเรียนของผมดียิ่งกว่าตัวของผมเองเสียอีก
 
“อืม”     
 
[โฮมเพิ่งเรียนเสร็จเหมือนกัน ไปหาอะไรกินกันเถอะ]
 
“ไม่อยากไป” ผมตอบเสียงนิ่ง และตั้งใจจะกดตัดสายทิ้ง
 
[อ่า...แต่โฮมคิดถึงเตยนี่]
 
ผม ถอนหายใจนิดๆ ถึงอีกฝ่ายจะดูขี้อ้อนจนน่าเบื่อไปบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าพวกที่ชอบตามจู้จี้จับผิดผมว่ากำลังอยู่ที่ไหน อยู่กับใครอะไรแบบนั้น
 
“งั้นคืนนี้เจอกันที่สตาร์ไลท์” ผมบอกชื่อผับที่จะไปคืนนี้อย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
 
[ได้ๆ เตยจะไม่มารับโฮมหน่อยหรือ]
 
“ถ้าไปเองไม่ได้ก็ไม่ต้องไป” ผมบอกเสียงเรียน ผมไม่ได้เป็นคนดีพอจะไปรับคนที่เป็นแค่คู่ขาหรอกนะครับ นอกจากจะมีผลประโยชน์ที่ผมพอใจ
 
[งั้นไปหาตอนสี่ทุ่มนะ]
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 02 [18/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-02-2014 21:36:58
 
ผมตอบรับ ก่อนจะตัดวางสายไป ความหงุดหงิดที่มีก่อนหน้านี้ยังไม่ทุเลาลงสักเท่าไร ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะผ่อนมันออกมาช้าๆ แล้วเข้าไปนั่งในรถ เพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับที่พัก
 
 
++++++++++
 
 
ห้องพักของผมเป็นคอนโดมิเนียมที่ไม่ได้หรูหราอะไรนัก แต่เน้นความเรียบง่ายและความเป็นส่วนตัว ผมเปิดเข้าไปในห้อง ก่อนจะวางกระเป๋าที่ใส่เอกสารเกี่ยวกับการเรียนลงบนโซฟา แล้วหยิบรีโมตเพื่อเปิดโทรทัศน์
 
ภาพข่าวที่แสดงใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยิ้มแย้มปรากฏขึ้น ก่อนเสียงบรรยายของนักข่าวจะบอกเล่าถึงความใจดีที่ผู้ชายคนดังกล่าวเพิ่งจะ บริจาคเงินให้กับโรงเรียนแห่งหนึ่งในพื้นที่ทุรกันดาร รวมไปถึงสิ่งอำนวยความสะดวกในด้านสาธารณูปโภค เพื่อพัฒนาความก้าวหน้าและเปิดโอกาสให้เด็กที่อยู่ห่างไกล
 
ผม เหยียดยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนหน้าจอ เพราะทนเห็นผู้ชายคนนั้นพูดอะไรที่ไร้ซึ่งความจริงต่อจากนี้ไม่ไหวแม้เพียง เสี้ยววินาที เขาอาจจะเป็นคนดีของสังคม เป็นพ่อพระผู้ใจบุญ แต่สำหรับผมแล้ว...ผู้ชายคนนั้นก็แค่ตาแก่ตัณหากลับที่ชอบมั่วกับหญิงสาวจน น่าขยะแขยง
 
ผมเดินไปที่ตู้เย็น ก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์ที่แช่เย็นเอาไว้ขึ้นดื่มคลายอารมณ์ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
 
ผมเดินเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งพร้อมกับปากกา แล้วเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
 
ผมนั่งลงที่โซฟานุ่ม แล้ววางกระป๋องเบียร์ไว้บนโต๊ะรับแขก ก่อนจะจดจ้องไปยังหนังสือเล่มหนาที่มีปกหนังสีดำสนิทห่อหุ้มอยู่ และเมื่อผมเปิดหน้ากระดาษออก  สายตาของผมก็พบภาพลายเส้นต่างๆ ที่ปรากฏในหน้ากระดาษสีขาวจนเต็มหน้า
 
ผม เปิดไล่ผ่านไปถึงหน้าที่เป็นเพียงเนื้อกระดาษสีขาวปลอดไร้ซึ่งร่องรอยการขีด เขียนสิ่งใด ก่อนจะหยิบปากกาที่ถือติดมาจากในห้องนอน แล้วลากเส้นอารมณ์ที่ถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นในตอนนี้
 
‘รู้ไหม...เส้นที่เราสร้างขึ้น สามารถบ่งบอกความรู้สึกได้’
 
คำพูดเมื่อในอดีตหวนเข้ามาในความคิด ภาพรอยยิ้มและน้ำเสียงที่อ่อนโยนในตอนนั้น ทำให้ผมหลับตาลง ก่อนจะถอนหายใจออกมา เมื่อเริ่มรู้สึกดีขึ้น หลังจากได้ลองสร้างเส้นต่างๆ มากมายที่สะท้อนถึงอารมณ์ที่มีก่อนหน้านี้
 
ผมจดวันที่เพื่อบันทึกมันเอาไว้ไม่ต่างจากไดอารี่ คนอื่นอาจจะบันทึกเหตุการณ์หรือเรื่องราวด้วยตัวอักษร แต่สำหรับผม... ผมบันทึกเรื่องราวผ่านลายเส้นที่เคยมีคนบอกให้ผมลองทำ
 
ผม ปิดหนังสือที่เก็บเส้นอารมณ์ในแต่ละวันของผมเอาไว้ แล้ววางไว้บนโต๊ะรับแขก อาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากการเรียนที่มีตลอดทั้งวัน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแมวที่แสนขี้เกียจ
 
เพียงไม่นานผมก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟาตัวนุ่มแล้วปิดตาลง ภายใต้บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความโดดเดี่ยวและเสียงโทรทัศน์ที่เปิดค้างเอาไว้
 
 
++++++++++
 
 
[มึงอยู่ไหนแล้ววะ]
 
“กำลังไป” ผมตอบ พร้อมกับติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองไปด้วย
[งั้นพวกกูไปรอข้างในนะเว้ย ถ้ามึงมาถึง ก็โทรมาแล้วกัน]
 
ผมตอบรับ ก่อนจะกดวางสาย แล้วเดินไปยืนอยู่หน้ากระจกเงาที่สะท้อนภาพผู้ชายคนหนึ่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีอ่อนและกางเกงยีนส์พอดีตัว
 
ตอนนี้เวลาเกือบจะสามทุ่มแล้วครับ เพราะผมเผลอหลับไปตั้งแต่ช่วงเย็นๆ กว่าจะตื่นอีกทีก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว ผมมองใบหน้าที่สะท้อนออกมาอย่างพิจารณา ก่อนจะคว้ากุญแจรถ แล้วเดินออกจากห้องพัก
 
ผมใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงในการเดินทางมาถึงผับแห่งนี้ เมื่อผมเข้าไปจอดรถเรียบร้อย ผมก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่มาถึงก่อนแล้ว
 
[มึงเข้ามาเลย พวกกูนั่งอยู่ที่เคาเตอร์]
 
“อืม”
 
ผับ นี้ผมไม่เคยมาเหมือนกันครับ เพราะมันค่อนข้างอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัย ผมเดินผ่านกลุ่มคนที่เริ่มหนาตา เสียงเพลงไม่ได้ดังกึกก้องนัก เพราะยังไม่ค่อยดึกสักเท่าไร
 
ผมมองไปทางเพื่อนที่กำลังโบกมือเรียกผมที่หน้าเคาเตอร์ และเมื่อเดินมาถึง ผมก็เห็นไอ้ลมในชุดบาร์เทนเดอร์ยืนยิ้มอยู่
 
“เอาอะไรก่อนไหมมึง” ไอ้ลมถาม
 
“อะไรก็ได้” ผมตอบแบบคนไม่เรื่องมาก
 
ไอ้ ลมพยักหน้ารับ ก่อนจะส่งแก้วน้ำที่บรรจุของเหลวใสสะอาดมาให้ ผมมองดูเครื่องดื่มที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองเพื่อนที่กำลังอมยิ้มอยู่
 
“น้ำ เปล่า” ไอ้ลมตอบอย่างรู้ทัน ก่อนจะหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ คนเข้มๆ นิ่งๆ แบบมึงเหมาะกับน้ำเปล่าที่สุด แถมยังเป็นแบบไม่แช่เย็นด้วย เพราะกูคิดว่ามึงสามารถผลิตความเย็นให้กับตัวเองได้มากพออยู่แล้ว”
 
ทันทีที่ไอ้ลมพูดจบ ไอ้เพชรกับไอ้วิลก็หัวเราะขึ้น ผมส่งสีหน้าดุไปให้ อยากจะคว้าแก้วแล้วสาดใบหน้ากวนๆ ของมันจริงๆ
 
“หวังว่ามึงจะไปรอด”  ผมบอกเสียงเย็น ก่อนจะมองไอ้ลมอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ยอมดูดน้ำเปล่าที่ผู้ช่วยบาร์เทนเดอร์แนะนำมาให้
 
“แฮะๆ กูก็อยากทำให้มึงอยู่นะเว้ย แต่กูเป็นแค่ผู้ช่วยว่ะ ยังผสมเองไม่ได้” ไอ้ลมอธิบายกลั้วหัวเราะ
 
“ขนาด กูกับไอ้เพชรยังได้โค้กใส่น้ำแข็งมาคนละแก้วเลย”  ไอ้วิลพูดขึ้น พร้อมกับพยักเพยิดไปทางแก้วสองใบที่วางอยู่ตรงหน้าของพวกมันด้วยรอยยิ้ม
 
“ของกูไม่ใช่โค้กนะเว้ย มันเป็นเป็ปซี่” ไอ้เพชรบอก ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม “มันซ่ากว่าโค้กนิดนึง”
 
“กวนตีน” ผมว่าอย่างเอือมระอา ก่อนจะมองไปรอบๆ อย่างสำรวจ
 
ตอน นี้คนเริ่มเยอะขึ้นแล้วล่ะครับ บริเวณบาร์ที่พวกเรานั่งกันอยู่ก็มีคนหนาตา โดยมีพี่ผู้ชายอีกสองคนคอยบริการลูกค้าที่กำลังนั่งรออยู่
 
“แล้วมึงทำอะไรบ้าง” ผมถาม เพราะเห็นมันยืนเช็ดโต๊ะ เช็ดแก้วไปเรื่อย
 
“ก็ งานทั่วๆ ไปนั่นแหละ คอยดูแลเกี่ยวกับของที่ต้องใช้ คอยเบิกของอะไรทำนองนี้” ไอ้ลมบอก ก่อนจะยิ้มออกมา “กูมันไม่มีประสบการณ์ ก็ค่อยๆ ฝึกกันไปนั่นแหละ”
 
ผม มองรอยยิ้มของไอ้ลม แล้วพยักหน้ารับ เพราะพวกเรารู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย ผมเลยเข้าใจว่าทำไมคนที่อยากเป็นบาร์เทนเดอร์ถึงได้เข้าเรียนวิศวะแทน มันก็มีเหตุผลไม่ต่างจากผมสักเท่าไร
 
ผม เองก็ไม่ได้นึกอยากเรียนบริหารอะไรนี่นัก ถ้าหากไม่ใช่คำขอร้องของแม่ ถึงแม้จะไม่ชอบ แต่ผมก็ต้องพยายามให้มากที่สุด แต่ไม่ใช่เพราะต้องมาสืบทอดกิจการของที่บ้านอย่างที่แม่ตั้งใจไว้ หากแต่เป็นความต้องการที่จะก้าวข้ามและอยู่เหนือกว่าผู้ชายคนนั้น
 
ผู้ชายที่เคยเรียกว่า...พ่อ
 
หลัง จากที่เรานั่งคุยเล่น โดยมีผมเป็นคนฟังเสียส่วนใหญ่ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ผมหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะพบว่าคนที่อยากเจอผมกำลังติดต่อมา
 
[โฮมมาถึงร้านแล้วนะ]
 
เสียง ทุ้มใสดังขึ้นอย่างร่าเริงผ่านคลื่นโทรศัพท์ ผมบอกตำแหน่งที่ตัวเองนั่งอยู่ แล้วนั่งรอได้ไม่เกินห้านาที ผมก็เห็นโฮมในชุดเสื้อมีฮู้ดกับกางเกงรัดรูปสีเข้มที่กำลังเดินเข้ามา
 
“เตย!” โฮมเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาเกาะแขนของผมเอาไว้ด้วยรอยยิ้มหวาน ท่ามกลางสายตาของเพื่อนทั้งสามคนของผมที่กำลังมองมา
 
ถึง ผมจะดูมีโลกส่วนตัวสูงจนมีหลายคนไม่กล้าเข้าถึง แต่ไม่ใช่สำหรับพวกเพื่อนของผมครับ พวกมันรับรู้ความเป็นไปของผมได้ดีเทียบเท่าตัวของผมเอง ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ส่วนใหญ่มันก็จะง้างปากบังคับให้ผมเล่าให้ฟัง แล้วผมก็ดันชอบใจอ่อนกับพวกมันทุกที
 
บางทีสิ่งที่ผมเป็น อาจจะเรียกว่าความไว้ใจ...
 
พวก มันเลยรู้เรื่องราวในชีวิตประจำวันที่จำเจของผมได้พอสมควร รวมไปถึงคู่ขาของผมที่มักผลัดเปลี่ยนหน้ามาให้พวกมันได้รู้จักและพบเจอเสมอ
 
พวก มันหันมาส่งยิ้มทักทายให้โฮมเล็กน้อยตามมารยาท เพื่อนในกลุ่มของผมไม่ได้มีใครที่ชอบผู้ชาย ถึงแม้ผู้ชายคนนั้นจะน่ารักแถมยังหน้าหวานแทบไม่ต่างจากผู้หญิงก็ตาม
 
“แล้วพวกมึงจะนั่งกันตรงนี้ตลอดเลยหรือไง” ผมถาม เพราะตอนนี้คนเริ่มเยอะแล้ว ผมอยากจะนั่งในที่ที่เป็นส่วนตัวกว่านี้อีกนิด
 
“เดี๋ยวรอไอ้ลมมันเลิกงานก่อน แล้วค่อยไปนั่งกินด้วยกัน” ไอ้เพชรบอก
 
“มันจะเลิกแล้วหรือ” ผมถามกลับด้วยความสงสัย เพราะร้านน่าจะเปิดได้ไม่กี่ชั่วโมง และตอนนี้เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่าๆ เอง
 
“วันนี้วันแรก ทำแค่นิดหน่อยก็พอ” ไอ้ลมหันมาตอบแทน ก่อนจะส่งยิ้มมาให้  “เริ่มจริงมะรืนนี้”
 
ผม พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปบอกไอ้ลมให้หาเครื่องดื่มมาให้โฮม เพียงไม่นานมันก็ส่งน้ำหวานมาให้คนตัวเล็กที่เกาะแขนของผมอยู่อย่างรวดเร็ว
 
“แล้วกูจะได้ชิมฝีมือมึงเมื่อไหร่วะ” ไอ้วิลถามต่อ ก่อนจะมองเพื่อนที่กำลังคอยเก็บแก้วและเช็ดโต๊ะอยู่ไม่ห่าง
 
“คง น่าจะอาทิตย์หน้า ถ้ากูได้รับอนุญาต” ไอ้ลมบอก ก่อนจะเดินไปตามเสียงเรียกของบาร์เทนเดอร์รุ่นพี่ แล้วหันมาทางพวกผม “กูไปเตรียมของข้างในก่อน เดี๋ยวมา”
 
ทว่า หลังจากไอ้ลมเบิกของกลับมาได้ไม่นาน สายตาของผมก็พลันไปเห็นใครบางคนที่ไม่น่าจะได้เจอกันอีก แถมยังทำท่าจะเดินมาทางนี้ด้วย ผมก็ได้แต่นึกหงุดหงิดอยู่ในใจ
 
เจอกับมึงอีกแล้วหรือวะ!
 
 
TBC ++++++++++
 
 
Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ เอาตอนใหม่มาลงแล้วจ้า เย้ๆ
คาดว่าเรื่องนี้จะพยายามลงให้ได้อาทิตย์ละตอนนะคะ แฺฮะๆ (พยายามสุดๆ ถ้าไม่โดนงานเล่นงานจนน็อกไปก่อน)

ตอนนี้ก็เป็นตอนของน้องเตยจ้า เรื่องนี้มิ้นจะสลับกันระหว่างพี่แทมกับน้องเตยนะคะ คิดว่าไม่น่าจะงงอ่านะ
แต่ถ้างงก็ขออภัยไว้ด้วยจ้า

ยังไงก็ช่วยแนะนำกันด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะที่ยังติดตามอยู่
รักนะ จุ๊บๆ  :mew1:
 

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 24-02-2014 21:55:54
พี่เค้าอยากก็จัดให้เค้าหน่อยเตย
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-02-2014 22:39:24
ก็ยังคงไม่บ่งชี้สถานะชัดเจนเท่าไหร่

รอตอนต่อไป :P
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 25-02-2014 06:21:22
พี่แทมนี่ ตามติดชีวิตเด็กเตยเลย :laugh:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 25-02-2014 08:48:27
เข้ามาลุ้น  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 25-02-2014 10:06:18

เชียร์ีพี่แทมนะคับ  :hao3:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-02-2014 10:33:09
ตัวพ่อทั้งคู่!!!
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ice-vanilla ที่ 25-02-2014 21:44:07
 :impress2:เชียร์เตยกดแทม ฮ่าๆ

แบบแทมดูเป็นคนที่มีอีโก้สูงเกิน เหมาะจะโดนเด็กข่มมากกว่าไปข่มเด็ก หุหุ

อีกอย่างดูว้อนท์เกิน น่าจะให้เตยจัดให้สักทีสองที   :hao6:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 25-02-2014 22:10:39
ซ่าส์อย่างแทม น่าจะโดนเตยกดมากกว่า :katai2-1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 25-02-2014 22:12:23
เข้ามาเพราะชื่อคนเเต่ง :)
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 26-02-2014 00:46:06
บุคลิกเตยเราแบบไม่ชอบเลยยยยยยยยยยยยย
ชอบแบบพี่แทมมากกว่าหน่อยนึง
คือชื่อเรื่องก็บอกว่าเพลย์บอยฮือ
ทั้งคู่เลยยยยย! รอตอนต่อไปค่ะอยากรู้สถานะแล้ว55555555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Rainchan ที่ 26-02-2014 02:44:54
แบบว่ารอให้แทมโดนเตยกดอยู่นะครัชชชช ลุ้นๆว่าใครจะได้กดใคร แต่แหมรอเตยกดแทมจริงๆนะครัช กร๊ากกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 28-02-2014 21:51:03
มาอีกแล้วกับคอมเมนต์ถ่วงเวลา แฮะๆ  :mc4:
นึกอะไรไม่ออกก็ขอตอบเมนต์ก่อนแล้วกันเจ้าค่ะ

:m3: เสือจะกินกันเองซะแล้ว
ลุ้นว่าใครจะโดนกดนะ :laugh:

เรื่องนี้บอกยาก คงต้องลุ้นกันต่อไปจ้า

ใครจะได้กดใคร รออ่านๆ

ขอบคุณค่ะ ^^ ติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

พี่เค้าอยากก็จัดให้เค้าหน่อยเตย

รับรองว่าน้องเตยเขาจัดให้พี่แทมแน่นอนจ้า อิอิ

ก็ยังคงไม่บ่งชี้สถานะชัดเจนเท่าไหร่

รอตอนต่อไป :P

คงจะไม่บ่งชี้อย่างชัดเจนเลยทีเดียวค่ะ แต่คิดว่าก็พอจะเดากันได้บ้างล่ะค่ะ
ยังไงก็ติดตามกันด้วยนะคะ

พี่แทมนี่ ตามติดชีวิตเด็กเตยเลย :laugh:

แทมเขาอาศัยด้านได้อายอด ตามแบบคนสิ้นคิดนั่นแหละจ้า อย่าไปหวังอะไรกับมันมาก ฮ่าๆ

]
เข้ามาลุ้น  :katai4: :katai4:

ขอบคุณค่ะ เอาใขช่วยกันต่อไปด้วยนะคะ

เชียร์ีพี่แทมนะคับ  :hao3:

ขอบคุณค่ะ ^0^

ตัวพ่อทั้งคู่!!!

คงจะกินกันยากล่ะมั้ง ระหว่างสองคนนี้ อิอิ

:impress2:เชียร์เตยกดแทม ฮ่าๆ

แบบแทมดูเป็นคนที่มีอีโก้สูงเกิน เหมาะจะโดนเด็กข่มมากกว่าไปข่มเด็ก หุหุ

อีกอย่างดูว้อนท์เกิน น่าจะให้เตยจัดให้สักทีสองที   :hao6:

หมั่นไส้พี่แทมเหมือนกันค่ะ แฮะๆ พี่แทมเขาหื่นโดยสันดาน ฮ่าๆ

ซ่าส์อย่างแทม น่าจะโดนเตยกดมากกว่า :katai2-1:

อิอิ คงต้องรอลุ้นกันต่อค่ะ

เข้ามาเพราะชื่อคนเเต่ง :)

ขอบคุณค่ะ ยังไงก็ฝากผลงานของคนเขียนกากๆ คนหนึ่งด้วยนะคะ ฉอะๆ

บุคลิกเตยเราแบบไม่ชอบเลยยยยยยยยยยยยย
ชอบแบบพี่แทมมากกว่าหน่อยนึง
คือชื่อเรื่องก็บอกว่าเพลย์บอยฮือ
ทั้งคู่เลยยยยย! รอตอนต่อไปค่ะอยากรู้สถานะแล้ว55555555

ขออภัยด้วยจ้า คงผืดฟิลดิวกับแมลงปอไปพอสมควร แต่อดใจรออีกนิด น้องเตยเขาน่ารัก(แบบมึนๆ) เหมือนกันนะ เพราะตอนนี้ยังไม่เข้าแกนหลักของเรื่องเลย แต่รับรองความโมเอ้ของคู่นี้จ้า (มั้ง)

เพราะเพลย์บอย แถมยังรุกทั้งคู่ มันเลยออกมาแนวกึ่งๆ อยุู่พอสมควร แต่จะพยายามเต็มที่ค่ะ

แบบว่ารอให้แทมโดนเตยกดอยู่นะครัชชชช ลุ้นๆว่าใครจะได้กดใคร แต่แหมรอเตยกดแทมจริงๆนะครัช กร๊ากกกก  :hao7:

รออยุ่เหมือนกันค่ะ แบบว่ามันขึ้นอยู่กับจังหวะการช่วงชิงของสภานการณ์ ฮ่าๆ
รอลุ้นกันนะคะ


++++++++++++++++++++++++++++++++


คาดว่าจะมาต่อตอนหน้าในวันจันทร์นะคะ ขอบคุณที่ติดตาม และทุกคอมเมนต์เป็นกำลังที่ทำให้มิ้นมีแรงฮึดต่อไปจ้า

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 03-03-2014 07:37:17
วันนี้วันจันทร์   :katai4:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-03-2014 15:34:34
PLAYBOY # 04 - TAM

 
 
 
 
 
    ผมมองไอ้เก่งที่กำลังเดินโม้อยู่อย่างรู้สึกขำอยู่เล็กน้อย ก่อนจะมองไปรอบร้านอย่างสนใจ วันนี้ไอ้เก่งที่เรียนโยธา มันชวนผมมาเลี้ยง เพราะมันถูกหวยเป็นหมื่นเชียวครับ ด้วยความหมั่นไส้ในความหน้าใหญ่ใจป้ำของมัน ผมเลยชวนไอ้เก้ากับไอ้บอสมาถล่มมันด้วย
 
ไอ้ เก่งเป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนเข้าค่ายธรรมะตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง และเพราะว่าค่ายนั้นไม่ได้ช่วยอบรมบ่มเพาะหรือขัดเกลาจิตใจของมันให้ดีขึ้น สักเท่าไร ผมเลยคบกับมันเอาไว้ ถือว่าสนิทกันในระดับหนึ่งครับ
 
“มึงไม่สนใจผู้หญิงบ้างหรือไงวะ ไอ้แทม” ไอ้เก่งหันมาถาม ก่อนจะแย้มรอยยิ้มกว้าง “ที่นี่สาวสวยเพียบ”
 
“ที่นี่เด็ดจริงอย่างที่มันว่า กูเคยมา” ไอ้เก้ายืนยัน ผมก็แค่พยักหน้ารับ แต่ไม่ได้นึกสนใจนัก
 
“มึงเคยมากับใครวะ” ไอ้บอสถามขึ้น เพราะส่วนใหญ่เวลาไปดื่มกินเที่ยวที่ไหน พวกเราจะไปด้วยกันตลอด
 
“กูก็มากับเพื่อนเก่ากูบ้าง” ไอ้เก้าบอก ก่อนจะมองไปรอบๆ “คนเยอะเหมือนเดิม”
 
พวก ผมทั้งสามคนเพิ่งมารู้จักกันตอนเข้ามหาวิทยาลัยครับ ผมกับไอ้เก้าเรียนอยู่ที่กรุงเทพ ส่วนไอ้บอสมาจากต่างจังหวัด และสาเหตุที่ทำให้พวกเราได้รู้จักกัน คงไม่ใช่เพราะสวรรค์พานให้มาพบหรอกครับ ผมว่านรกดลบันดาลมากกว่า เพราะตั้งแต่คบกันก็มีเรื่องกันอยู่เรื่อย และส่วนใหญ่ก็มีสาเหตุมาจากผมกับไอ้เก้าที่ชอบมั่วแบบไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ
 
ตอน นี้เราเข้ามาอยู่ด้านในของร้านแล้วล่ะครับ เสียงเพลงที่ให้จังหวะสนุกสนานกำลังทำให้บรรยากาศดูคึกคักขึ้น มีหลายคนที่มองมาด้วยความสนใจ ซึ่งก็ไม่ผิดปกติของคนหน้าตาดีอย่างพวกผมนั่นแหละครับ ฮ่าๆ
 
“อ้าวไอ้เพชร!” ไอ้เก่งหันไปทักใครสักคน และทำให้ผมต้องมองตาม ก่อนจะนึกแปลกใจขึ้นมา และดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็ดูแปลกใจไม่ต่างกัน
 
นี่มันเพื่อนของสุดหล่อนี่!
 
ผมไม่รีรอที่จะมองหาเตยทันที แต่ก็ไม่ยักจะเห็นน้องเขานั่งอยู่แถวนี้นะครับ น่าเสียดายจัง
 
”พี่เก่ง หวัดดีครับ!” เพชรหันมาทักตอบ ก่อนจะไหว้พวกเราทุกคนด้วยท่าทางงงๆ ผมว่าน้องเขาคงรู้จักพวกผมดีอยู่แล้วนะครับ อย่างน้อยสีหน้าของมันตอนนี้ก็บอกออกมาแบบนั้น
 
“แล้วมึงมาคนเดียวหรือวะ” ไอ้เก่งยังถามต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง
 
“เปล่าครับพี่ มากับเพื่อน” เพชรตอบ ก่อนจะมองมาทางพวกผมเล็กน้อย แล้วหันไปหาไอ้เก่งเหมือนเดิม “ผมมานั่งรอเพื่อนอีกคนน่ะพี่”
 
“อ้าว หรือ...แล้วเพื่อนมึงมากี่คนล่ะ ไปกินด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวกูเลี้ยง” ไอ้เก่งยังชวนต่ออย่างใจกว้าง ก่อนจะหันมาแนะนำให้พวกเรารู้จักกันเหมือนคู่ค้าทางธุรกิจ ทั้งที่ต่างฝ่ายก็รับรู้ดีว่า พวกเราต่างก็ทำความรู้จักแบบใช้กำลังกระชับมิตรจนเลือดตกยางออกกันมาก่อน และผมก็ได้มารู้เพิ่มเติมอีกว่า เพชรเป็นรุ่นน้องที่พักอยู่ห้องติดกับไอ้เก่งที่หอครับ
 
“เอ่อ...” เพชรตอบอ้ำอึ้งด้วยท่าทีลังเล เมื่อผมเห็นแบบนั้นเลยตัดสินใจให้
 
“เอา น้องเขาไปกินด้วยกันนั่นแหละ คนยิ่งเยอะยิ่งสนุก” ผมบอก ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เพชรอย่างเป็นมิตร “เพื่อนที่ว่า... คือกลุ่มเดียวกับวันนั้นใช่ไหม”
 
“อ่า...ครับ” เพชรตอบเสียงอ้อมแอ้ม แต่ผมก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน
 
ลักกี้! คืนนี้ผมจะได้เจอสุดหล่อด้วยเว้ย!
 
ผมไม่ได้โกรธเคืองอะไรพวกน้องเขาหรอกนะครับ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ลูกผู้ชายต้องไม่เก็บมาคิดมาก
 
“แล้วนั่งกันแถวไหนล่ะ” ไอ้เก่งถามต่อ ก่อนจะมองไปรอบร้าน
 
“โต๊ะแถวนู้นน่ะพี่” เพชรตอบ ผมมองตามนิ้วที่เพชรชี้บอกทันที
 
ใน ขณะที่ผมกำลังจะขอเดินนำไปก่อน เพราะตั้งใจจะไปทักสุดหล่อเป็นการส่วนตัวเล็กน้อย เพื่อนของน้องเขาอีกคนก็เดินมาพอดี และเมื่อน้องที่มาใหม่เห็นพวกผมยืนอยู่ก็รีบยกมือไหว้ด้วยสีหน้าที่แสดงถึง ความตกใจ
 
“หวัดดีครับ”
 
พวกเราแค่พยักหน้ารับ เพราะคนตรงหน้าก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เคยเจอกันก่อนหน้านี้แล้ว คงมีแต่ไอ้เก่งที่ไม่รู้เรื่อง น้องคนนี้ชื่อลมครับ
 
“เหลนไอ้ปาล์ม” ไอ้บอสพูดขึ้นเสียงเรียบ
 
“มึงรู้จักด้วยหรือวะ” ไอ้เก้าหันมาถามด้วยความสงสัย “ไอ้ปาล์มนาโนอ่านะ?”
 
“เออ ก็กูรู้เรื่องทรายมาจากมัน” ไอ้บอสบอก ก่อนจะมองหน้าของลมที่ยิ้มแหยๆ “กูก็เลยรู้จักมันด้วย”
 
ผมกับไอ้เก้าพยักหน้ากันอย่างเข้าใจ คงมีแต่ไอ้เก่งที่ยืนทำหน้างงอยู่คนเดียว
 
“แสดงว่าพวกมึงรู้จักกันหมดแล้วหรือวะ” ไอ้เก่งถามขึ้นอย่างสงสัย
 
“ก็ไม่เชิง” ไอ้เก้าตอบ “มากันครบแล้วหรือยัง กูขี้เกียจยืนล่อเป้าให้คนมองแล้วว่ะ”
 
 
++++++++++
 
 
พวก เราเดินมายังด้านในที่มีพื้นที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว โดยระหว่างทางไอ้เก่งก็ขวนน้องเขาคุยเล่นตามประสาผู้ชายอารมณ์ดี จนได้รู้ว่าเจ้าของผับแห่งนี้เป็นญาติกับลมครับ และมันก็มาทำงานพิเศษที่นี่ด้วย
 
“แบบนี้กูขอส่วนลดได้หรือเปล่าวะ” ไอ้เก่งหันไปถาม ส่วนน้องเขาก็แค่ยิ้มนิดๆ
 
“พี่ต้องไปคุยกับพี่ผมเอาเองนะ” ลมบอกปัด ก่อนจะมาหยุดยืนจรงโต๊ะที่มีสุดหล่อของผมนั่งหน้ามึนอยู่กับเพื่อนครับ
 
แน่ะๆ แอบเห็นนะว่าเหล่พี่ด้วย
 
ผม ได้แต่นึกตลก ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นเด็กหนุ่มอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนนั่งอยู่ข้างสุดหล่อของผม ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ได้แสดงออกถึงสถานภาพของคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แต่ผมก็พอจะเดาได้อยู่แล้วล่ะครับว่า น่าจะเป็นเด็กของเตยเขาล่ะครับ
 
ผิวขาว ตัวเล็ก ตาโต ท่าทางเหนียมอายนิดๆ กำลังน่ารัก...
 
โอ้! น้องช่างน่าหิ้วอะไรเช่นนี้...
 
อาจ เป็นเพราะผมพิจารณาหนุ่มน้อยคนนั้นนานไปหน่อย เจ้าของเขาเลยหัยมามอง ถึงแม้สีหน้าจะไมแสดงอารมณ์ แต่แววตาที่เป็นประกายกร้าวก็พอจะบอกความรู้สึกของเจ้าของได้
 
โธ่ๆ ไม่ต้องส่งสายตาแบบนั้นมาก็ได้ เด็กของน้อง...พี่ก็แค่มองเล่นเป็นอาหารตา คนที่พี่สนใจจะกินจริง ยังไงก็ยังเป็นสุดหล่อเหมือนเดิมนะครับ
 
เมื่อ เห็นท่าทางไม่พอใจแบบนั้น ผมเลยยักคิ้วตอบสายตาแวววับ ก่อนจะหันไปสนใจสมาชิกคนอื่นที่กำลังทักทายกัน แน่นอนว่าเตยไม่ได้หันมามองผมอีกและยกมือไหว้ไอ้เก่งแค่คนเดียว ผิดกับวิลเพื่อนอีกคนที่ไหว้พวกผมด้วย
 
ผม หันไปมองไอ้บอสที่ยังทำหน้านิ่ง มันสบตากับเตยเล็กน้อย แล้วมองไปยังเด็กหนุ่มที่นั่งข้างเตย โดยไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะนั่งลงบนโซฟาชุดที่จัดไว้
 
ถึง แม้ทุกอย่างจะดูราบรื่นและเป็นไปอย่างปกติ แต่เชื่อผมเถอะครับว่า มีคนกำลังหงุดหงิดหนัก ไอ้บอสมันเหมือนพายุในมหาสมุทรครับ เดาไม่ออกหรอกครับว่ามันจะอาละวาดตอนไหน ยิ่งมาเห็นคนที่แย่งแฟนของตัวเองไปยังมาทำลอยหน้าลอยตากับผู้ชายแบบนี้อีก มันเป็นการหยามหน้ากันชัดๆ เลยครับ
 
ผมหันไปสบตากับไอ้เก้าเป็นเชิงรู้กัน ก่อนจะหันไปสนใจเจ้าภาพที่กำลังจัดการสั่งเหล้าพร้อมกับแกล้มเสร็จสรรพอย่างรู้งาน
 
บริเวณ ที่พวกเรานั่งกันอยู่เป็นชั้นลอยที่มองเห็นร้านได้โดยรอบจนถึงเวทีที่มีการ แสดงคอนเสิร์ตด้วยครับ ผู้คนก็ไม่ค่อยพลุกพล่านนัก เพราะไม่ใช่ทางที่ต้องเดินผ่าน เรียกได้ว่าเป็นมุมดีสมกับญาติของเจ้าของผับจัดหาไว้ให้
 
“เข้าทางมึงเลยล่ะสิ” ไอ้เก้าหันมาแซวเล็กน้อย
 
“สงสัย จะเป็นเนื้อคู่กันว่ะ” ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองไอ้บอสที่กำลังทำหน้านิ่งอยู่อีกด้านของไอ้เก้า “มึงคอยดูไอ้บอสด้วย เดี๋ยวมันสติหลุดแล้วอัดเด็กของกูเอา”
 
“มึงก็คอยดูเด็กของมึงให้ดี อย่าให้มันล่อตีนไอ้บอสก็แล้วกัน” ไอ้เก้าหันมากระซิบบอก “มึงก็รู้...ถ้ามันสติแตก กูก็ห้ามไม่อยู่”
 
ผม ได้แต่หัวเราะรับ ก่อนจะหันไปยักคิ้วส่งให้เพื่อนสนิทอีกคนที่ตกเป็นหัวข้อนินทา ไอ้บอสมองท่าทางกระซิบกระซาบของผมกับไอ้เก้าโดยไม่ได้ถามอะไร แต่สายตาสีเข้มก็บ่งบอกความสงสัยได้อย่างชัดเจน
 
“เอ้าๆ นั่งนิ่งกันทำไมวะเนี่ย ดื่มสิวะ!” ไอ้เก่งร้องบอก เมื่อเห็นสมาชิกที่นั่งอยู่ด้วยกันไม่ได้มีปฏิกิริยาสมกับคำว่า ‘วงเหล้า’ สักเท่าไร
 
ผม รับแก้วที่ไอ้บอสผสมมาให้ยกขึ้นดื่มเพียงเล็กน้อย เสียงเพลงดังขึ้นอย่างเร้าอารมณ์ แต่มันคงไม่มีอำนาจมากพอจะทำลายบรรยากาศอึมครึมที่ปกคลุมโต๊ะที่พวกเรานั่ง อยู่ตอนนี้ได้
 
“อะไรกันวะเนี่ย!” ไอ้เก่งร้องบอกอีกครั้ง ก่อนจะมองกราดพวกเราทีละคนอย่างสงสัย “พวกมึงเป็นอะไรกัน กูมากินเหล้านะเว้ย ไม่ใช่มาประชุม บรรยากาศเครียดฉิบหาย!”
 
ถึง แม้เจ้าภาพจะบ่นออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความกดอากาศต่ำแถวนี้ดีขึ้น ผมหันไปมองไอ้เก้ากับไอ้บอสเล็กน้อย โดยไม่ได้พูดอะไร รสชาติของน้ำเมาไหลลงสู่ลำคอจนชุ่มฉ่ำ
 
“ไอ้ห่า! จะโวยวายไปทำไมวะ” ไอ้เก้าบ่นขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนตบหัวไอ้เก่งไปหนึ่งที “ไม่ทันไรก็เมาแล้วหรือมึง”
 
“เมาเหี้ยอะไร?! นั่งตูดยังไม่ทันเย็นด้วยซ้ำ” ไอ้เก่งโต้กลับ แล้วขมวดคิ้วไปทางฝั่งของรุ่นน้อง “พวกมึงด้วย นั่งกันเงียบอย่างกับโดนบังคับมา อะไรกันวะ!”
 
ผมหัวเราะกับท่าทางไม่เข้าใจที่คละเคล้าไปกับความไม่พอใจที่ไอ้เก่งแสดงออกมา มันเป็นคนตรงๆ ครับ คิดอะไรก็แสดงออกมาทางสีหน้าหมด
 
“ไม่ มีอะไรหรอกน่า พอดีว่าพวกกูกับพวกน้องเขาเคยมีเรื่องกันนิดหน่อย” ผมตอบ แล้วแกว่งแก้วในมือเล่น “พอเจอกันอีกครั้ง พวกน้องเขาเลยเกร็งๆ”
 
“อ้าว! แล้วไปมีเรื่องอะไรกันวะ” ไอ้เก่งถามต่ออย่างอยากรู้ พอหายหงุดหงิด ต่อมเสือกก็ทำงานเลยนะครับไอ้เก่ง
 
“ถาม พ่อมึงแล้วกัน” ไอ้บอสบอก ผมกับไอ้เก้าเลยหัวเราะขึ้นมาเบาๆ เมื่อเห็นไอ้เก่งหน้าเหวอไปเล็กน้อย และนั่นก็เป็นการปิดท้ายเพื่อบอกว่า อย่าถามอะไรอีก เพราะกูจะไม่ตอบอะไรแล้วครับ
 
“ไอ้สัด!” ไอ้เก่งด่าตอบ ก่อนจะหันไปทางรุ่นน้องที่ยังไม่เคลื่อนไหวโต้ตอบอะไร “ว่าไงวะ”
 
 ผม มองไปทางฝั่งตรงข้ามที่มีรุ่นน้องนั่งกันอยู่ และแน่นอนว่าสายตาของผมก็ต้องไม่พลาดมองสุดหล่อที่ตีหน้านิ่งแบบไม่สนใจโลก ซึ่งผิดกับเพื่อนที่กำลังมีท่าทีลังเลใจออกมา แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรอยู่ดี
 
ตอน นี้เหมือนพวกเรากำลังเล่นสงครามประสาทกันเลยครับ และทางฝั่งของผมก็ยอมบุกก่อนด้วย ก็คงต้องดูท่าทางฝั่งของน้องเขาว่านะโต้กลับมาอย่างไร
 
“คืนนี้กูจะรู้เรื่องไหมเนี่ย!” ไอ้เก่งโวยวาย ดูเหมือนแอลกอฮอล์จะทำให้ความอดทนของมันลดต่ำลงไปพอสมควร แล้วมันก็หันไปตบหัวเพชรที่นั่งอยู่ใกล้มือของมันที่สุด “ไอ้เพชรมึงเล่า!”
 
“คือ...” เพชรเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนจะมองมาทางพวกผมที่กำลังนั่งดื่มไปเรื่อย
 
“ยึกยักอยู่ได้ เดี๋ยวกูตบกบาลแตก!” ไอ้เก่งว่าเสียงดัง สงสัยวิญญาณพี่ว๊ากเก่าของมันจะเข้าสิงแล้วครับ
 
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 03 [24/02/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-03-2014 15:40:09
“โหย... ทำไมพี่ต้องตะโกนด้วยวะ” เพชรบ่นออกมา “ก็อย่างที่พวกพี่เขาบอกนั่นแหละ”
 
“ไอ้ห่า! ถ้ากูเข้าใจที่ไอ้พวกนั้นบอก กูจะถามมึงเพื่อ?!” ไอ้เก่งหันไปว๊ากใส่ ความอยากรู้ของคนเราช่างน่ากลัวจริงๆ ครับ
 
ใน ขณะที่ผมกำลังมองไอ้เก่งที่เริ่มสันดานเสียรังแกน้องเพราะไม่ได้ดั่งใจ ในสถานการณ์ที่ทางฝั่งของพวกผมไม่คิดที่จะบอกเล่าเรื่องราวใดๆ ให้คนไม่รู้เรืองเข้าใจกระจ่างชัด เพราะคิดว่าควรให้เกียรติทางน้องเขาออกตัวบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าพวกผมใส่ร้าย และหลังจากนั้นเพียงไม่นานเจ้าของเรื่องก็ลงสนามเสียที
 
“ไม่ มีอะไรหรอกครับ ผมแค่ไปแย่งแฟนพี่เขามาก็เท่านั้น” เตยตอบเสียงเรียบ พร้อมกับมองไอ้เก่งแบบรำคาญย่างไม่เกรงใจ รวมถึงไม่สนใจสายตาทุกคู่ที่พุ่งตรงไปมองเป็นจุดเดียว
 
ความเงียบเกิดขึ้นพียงเสี้ยววินาที แต่กลับถ่ายทอดช่วงอารมณ์และห้วงความคิดของแต่ละคนได้หลากหลายอย่างไม่น่าเชื่อ
 
นี่มันอะไรกัน?! สีหน้ากับท่าทางหยิ่งผยองอวดดีแบบนั้น...
 
ผมมองภาพตรงหน้าไม่ละสายตา และยิ่งได้สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลที่มองมาอย่างเย็นชาจนรู้สึกท้าทายด้วยแล้ว
 
ให้ตายเถอะ! น่าฟัดเป็นบ้า!
 
"ชัดและตรงประเด็น" ไอ้เก้าหันมาพูดกับผมเบาๆ แล้วอมยิ้ม "เมื่อกีไอ้บอสเท้ากระตุก"
 
"ไอ้เวร" ผมต่อว่ามันเล็กน้อย ไอ้เก้าก็หัวเราะออกมา
 
ใน เมื่อคำบอกเล่าเมื่อครู่ตอบโจทย์ข้อสงสัยของไอ้เก่งได้ชัดเจนเสียจนผู้เสีย หายอย่างไอ้บอสอาจจะของขึ้นได้ ไอ้เก้าเองก็รับรู้ได้ถึงความคิดของผมดี มันเลยพูดแหย่ผมเล่น
 
ถึงน้องเตยจะแกว่งหน้าหาตีนไอ้บอสมากแค่ไหน แต่พี่แทมคนนี้ก็ขอสัญญาว่า จะไม่ให้สุดหล่อเป็นอะไรเด็ดขาด!
 
“ เอ่อ... งั้นหรือ...” ไอ้เก่งหันไปตอบรับแบบงงนิดๆ ก่อนจะปรับท่าทางของตัวเอง “เอาล่ะ! ในฐานะที่กูเป็นเจ้าภาพและเพื่อบรรยากาศที่ดีขึ้น กูขอให้พวกมึงที่เคยทะเลาะกันเลิกเขม่นใส่กันได้แล้ว”
 
“กู ไม่ได้ทำอย่างนั้นสักหน่อย” ผมบอก ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เตย “ใช่ไหมครับน้องเตย” และแน่นอนว่าผมได้รับสายตาเย็นชาเป็นคำสนับสนุนครับ
 
 “ยังไงก็ช่าง!” ไอ้เก่งลุกขึ้นยืน ก่อนจะบอกเสียงดังฟังชัด แล้วกระแทกขวดเหล้าลงบนโต๊ะ “ถือซะว่า...แบล็กขวดนี้เป็นยาสร้างความปรองดองก็แล้วกัน!”
 
“ยิ่งใหญ่ว่ะมึง” ไอ้เก้าบอกกลั้วหัวเราะ
 
“ฮ่าๆ หลังจากที่พวกมึงแดกขวดนี้หมด ก็ให้เรื่องบาดหมางที่เคยมีก่อนหน้านี้จบสิ้นกันไป โอเคหรือเปล่าวะ?” ไอ้เก่งบอกต่อ ก่อนจะหันไปทางไอ้บอสกับเตยที่เป็นคู่กรณีกัน
 
แต่ ไม่ต้องแปลกใจนะครับว่า ทำไมมันถึงรู้ว่าเป็นไอ้บอส ก็เพราะผมกับไอ้เก้าดังกระฉ่อนเรื่องความเป็นปลาไหลน้ำลึก ยังไม่มีใครสามารถจับได้คามือเสียที
 
“ยังไงก็ได้” เตยตอบเสียงเย็น แล้วมองไปทางไอ้บอสพอเป็นพิธี โดยมีมาดที่แฝงอำนาจกดดันสุดๆ
 
“ว่าไงวะ” ไอ้เก่งหันไปเร่งไอ้บอสที่ยังตีหน้านิ่งอยู่ “มึงอย่ามานิ่ง เสียเวลา”
 
“ช่างหัวเม่ง!” ไอ้บอสตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่พวกผมก็แปลได้ว่า...โอเค ตามนั้นครับ
 
ไอ้เก่งพยักหน้ารับอย่างพอใจ ก่อนจะเทยาสมานใจให้พวกเราคนละแก้วจนครบ รวมไปถึงโฮมที่ยังหน้าเอ๋อด้วยครับ
 
“เอาล่ะ...ชนเว้ยพวกมึง!”
 
 
 
+++++++++
 
 
หลัง จากได้ชำระแค้นด้วยเหล้ากระชับมิตรกันแล้ว บรรยากาศก็ไม่ได้ถือว่าดีมากขึ้นนัก แต่ก็นับว่าผ่อนคลายมากพอสมควร อย่างน้อยตอนนี้พวกน้องเขาก็กล้าคุยกับพวกผมมากขึ้น แต่ส่วนใหญ่จะคุยกันเองมากกว่า
 
“นั่งกินอย่างเดียวเปลี่ยวอารมณ์ว่ะ” ไอ้เก้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวกูไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า เผื่อเจอของดี”
 
"พี่...พวกผมไปด้วย กำลังเบื่อเหมือนกัน" เพชรบอก ก่อนจะหันไปทางวิลกับลมที่กำลังลุกขึ้นยืน
 
"เตย เราไปเต้นกันไหม" โฮมหันไปชวนด้วยรอยยิ้มหวาน
 
"อยากไปก็ไปกับพวกนั้นแล้วกัน" เตยตอบ แล้วนั่งกดโทรศัพท์มือถือเหมือนไม่ได้สนใจ แต่โฮมหน้าสียไปแล้วครับ
 
ผมอยากจะเข้าไปกอดและลูบหัวปลอบใจน้องเขานะครับ แต่ก็เกรงใจสุดหล่อเขานิดนึง
 
"ไอ้แทม มึงเคลมต่อ" ไอ้เก้าพูดให้ได้ยินกันสองคน
 
"พอดีกูไม่รับของเหลือจากว่าที่เมียว่ะ" ผมตอบกลับ ก่อนที่ไอ้เก้าจะตบหัวของผมแล้วหัวเราะออกมา
 
"ปากดีฉิบหาย กูไปล่ะ ถ้าเจอแบบที่มึงชอบจะหิ้วมาฝาก" ไอ้เก้าบอก ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้พวกน้องที่เตรียมตัวหาเหยื่อไม่ต่างจากจ่าฝูง
 
“มึงเอาไอ้บอสไปด้วย” ผมบอก แล้วหันไปมองไอ้เพื่อนตัวดีที่นั่งกินเหล้าไม่พูดไม่จา “หาสาวย้อมใจให้มันด้วย”
 
“ส้นตีน” ไอ้บอสหันมาด่าผม แล้วหันไปทางไอ้เก้าที่กำลังยืนรออยู่ “มึงไปเถอะ กูไม่มีอารมณ์”
 
“รีบพามันไปเลยมึง” ผมบอกอีกครั้ง ก่อนจะดันไอ้บอสให้ขยับก้นออกจากโซฟา “หาสาวให้มันเสร็จ ก็ช่วยสร้างอารมณ์ให้มันด้วยนะเว้ย”
 
ไอ้บอสหันมามองผมตาขวาง ผมกับไอ้เก้าหัวเราะขึ้น ก่อนที่มันจะถอนหายใจออกมา แล้วยอมลุกตามไอ้เก้าที่ดันไหล่ให้มันเดินนำออกไปก่อน
 
“แล้วมึงไม่ไปมั่งหรือไง” ไอ้เก่งหันมาพูดกับผม แล้วยกยิ้มขึ้น “ไม่แน่อาจจะมีแบบที่มึงชอบอยู่ก็ได้”
 
“จะไปเดินหาทำไมวะ ในเมื่อแถวนี้ก็มีแบบที่กูชอบอยู่แล้ว” ผมตอบ ก่อนจะยักคิ้วส่งให้
 
“มึงหมายถึง...น้องโฮมนั่นหรือ” ไอ้เก่งหันมาพูดเสียงเบา แล้วเลื่อนสายตาไปทางเป้าหมาย
 
“แล้ว มึงว่าไงล่ะ” ผมแกล้งถามกลับ ก่อนจะมองไปทางเตยกับโฮมที่นั่งอยู่ ตอนนี้โฮมนั่งหน้าหงอยชดเหล้าอยู่คนเดียว ส่วนสุดหล่อของผมก็จมอยู่กับโลกส่วนตัวในโทรศัพท์มือถือชองตัวเองนั่นแหละ ครับ
 
“กูสงสัยว่ะ” ไอ้เก่งพูดขึ้นต่อ ก่อนจะมองตามสายตาของผม แล้วหันกลับมา “สรุปไอ้เด็กนั่นมันยังไงกันแน่วะ”
 
“อะไรของมึงครับคุณเก่งกาจ” ผมกระเซ้ากลับ ก่อนจะหัวเราะออกมา
 
“มึง เรียกชื่อจริงกูทีไร น้ำเสียงเหมือนแดกดันกูทุกที” ไอ้เก่งบ่นออกมาเล็กน้อย ก่อนจะปั้นสีหน้าจริงจังขึ้น “มึงว่า...ไอ้น้องเตยกับน้องโฮมเนี่ย แบบว่า...อะสะบาราเฮ้ยกันหรือเปล่าวะ”
 
“เรื่องแบบนี้ต้องถามน้องเขาเองแล้วล่ะ” ผมแกล้งตอบกลับ
 
“แม่งทำท่าจะแดกหัวกู” ไอ้เก่งบ่นอีกรอบ แล้วหันมามองผมอย่างสงสัย “ถ้าแย่งแฟนไอ้บอสมา แล้วเด็กโฮมนี่ล่ะ?”
 
"นั่นสินะ ยังไงกันเนอะ" ผมตอบ ก่อนจะหัวเราะกับสีหน้าประหลาดของคนฟัง 
 
“กวนตีนแล้วมึง” ไอ้เก่งว่า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอยากรู้ “เขาว่า ผีเห็นผี มึงว่าไงวะ”
 
“กูน่ะผีผ้าห่ม ส่วนน้องเขาผีอะไรเนี่ย ขอกูพิสูจน์ก่อน ฮ่าๆ” ผมตอบกลั้วหัวเราะ แล้วยกแก้วขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี
 
“ไอ้เหี้ย แค่กูนึกวิธีพิสูขน์ของมึง กูก็ขนลุกแล้ว” ไอ้เก่งบ่น ก่อนจะลูบแขนของตัวเองประกอบ ผมก็ได้แต่อมยิ้มออกมา
 
“แล้วมึงจะอยากรู้ทำไม” ผมถามกลับ ก่อนจะหรี่ตามอง “อย่าบอกนะว่า มึงสนใจจะอัดตูดน้องเขาอ่ะ”
 
“เปล่าเว้ย! กูแค่สงสัย” ไอ้เก่งปฏิเสธเสียงหลง ผมก็หัวเราะกับท่าทางของมันอีกรอบ “ไอ้สัด อย่าแกล้งสิวะ!”
 
“ก็คงอย่างที่มึงคิด” ผมตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม รสชาติเหล้าวันนี้กำลังดีจริงๆ
 
"เฮ้ย!"  ไอ้เก่งร้องขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะเขยิบมาใกล้ "จริงหรือวะ!"
 
“สมัยนี้ผู้ชายมีพลังแฝงกันเยอะนะมึง เดินไปไหนก็ระวังตูดด้วยล่ะ” ผมแกล้งหยอกต่ออย่างนึกสนุก
 
“ไอ้ห่าแทม! พูดซะกูเสียวเลยมึง” ไอ้เก่งร้องโวยวาย ก่อนจะหันมาตบหัวของผม ผมก็ได้แต่หัวเราะรับ
 
“ล้อเล่นน่า” ผมพูดปลอบ ก่อนจะกอดไหล่ของมันเอาไว้ “แต่หุ่นแบบมึงเนี่ย ระวังกระทิงขวิดนะมึง”
 
“ไอ้แทม! เดี๋ยวกูถึบปากแม่ง” ไอ้เก่งโวยวายอีกรอบ ส่วนผมก็ได้แต่หัวเราะจนท้องแข็ง
 
หลัง จากหยอกไอ้เก่งจนหนำใจแล้ว ผมก็หันไปสนใจเตยที่ยังไม่หยุดเล่นโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะต้องนึกแปลกใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังก้มมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถืออยู่ และนั่นก็เป็นรอยยิ้มแรกที่ผมเพิ่งเคยเห็น
 
คนมือไวอย่างผมก็ไม่รอช้าที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา เพื่อเก็บช็อตความประทับใจอย่างรวดเร็วและโคตรจะไม่แนบเนียนเช่นเคย
 
แสง แฟลชจากกล้องที่เพิ่งทำงาน ทำให้คนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่หันมามอง รวมไปถึงเจ้าของรอยยิ้มที่มองมาหน้านิ่ง ผมเก็บอุปกรณ์สื่อสารของตัวเองลง พร้อมกับตีสีหน้างงใส่
 
“มองอะไร ก็แค่ถ่ายรูปเล่น” ผมตอบ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเป็นการปิดท้าย
 
ผม มองเตยที่มองมาทางผมครู่เดียว ก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ โดยที่ยังเมินเด็กหนุ่มข้างกายที่กำลังหมดสภาพเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หลังจากนั้นเพียงไม่นานผมก็ได้เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ที่แต้มตรงมุมปากได้รูปนั่นอีกครั้ง
 
น้องเขาทำอะไรอยู่ ผมไม่รู้หรอกครับ แต่เอาเป็นว่าคืนนี้จะปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน เพราะแค่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้น ผมก็พอใจแล้ว
 


TBC ++++++++++
 



Marionetta ::: มาแล้วค่ะ  :-[

ตอนนี้ก็ยังเรื่อยๆ อยู่นะคะ แฮะๆ ส่วนใครจะได้กดใครก็เอาไว้ให้เนื้อเรื่องเป็นผู้ค่อย ๆเฉลยแล้วกันนะคะ  o18
ยังไงก็แนะนำติชมกันมาได้เช่นเคยจ้า

ช่วงนี้อากาศยังไงก็ไม่รู้ แต่มิ้นกำลังจะไม่สบาย  :katai5:  :really2:
ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยจ้า

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 03-03-2014 19:51:01

รอแทมจับเตยกดนะจ๊ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 04-03-2014 02:17:28
คนแต่งโกรธเรารึเปล่าคะเนี่ยฮือ ไม่ได้จะสื่อว่าไม่ชอบขนาดนั้นนะคะแต่ว่าคือเตยดูแบบหยิ่งๆอะไรอย่างงี้เลยไม่ปลื้มสักเท่าไร แต่ว่าชอบเรื่องนี้มากๆนะคะ>_< อยากรู้ว่าใครจะอย่างไงต่อไป เพราะบุคลิกแต่ละคนนี่ดูมั่นมาก5555555555555
แบบตอนนี้หมั่นไส้เตย ตอนต่อไปอาจจะหมั่นไส้แทม
อยากอ่านถึงตอนที่แบบเมะสักคนต้องยอมรับว่าเป็นเคะเนี่ยล่ะค่ะ โอ้ยตั้งตารออิอิ
ปล.เชื่อค่ะว่าเตยคงจะน่ารักขึ้นถ้ารักกับแทมจริงๆจังๆ นี่คงจะตีกันอีกนานใช่มั้ยคะ?5555555555555555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 04-03-2014 07:15:36
ตอนนี้พี่แทมเป็นฝ่ายเข้าหา  แต่อนาคตไม่รู้จะมีทางเป็นฝ่ายถูกเข้าหารึเปล่า?  :katai1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 04-03-2014 09:55:03
แล้วจะยังไงกันต่อล่ะทีนี้  :z1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-03-2014 13:33:15
ชอบเรื่องนี้
ตัวละครของ Marionetta มีเสน่ห์มาก
เรื่องนั้นชอบแมลงปอ
ส่วนเรื่องนี้...
FC เพลย์บอยพี่แทม 555
 :hao7:
บวกและเป็ดขอบคุณ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 04-03-2014 13:56:50
เตยจะรู้ตัวไหมว่ากำลังทำให้อีกคนเป็นเอามากนะ :laugh3:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 04-03-2014 17:23:33
ลุ้นให้เตยกดค่ะ  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-03-2014 23:20:51
สวัสดีค่ะ  :mew3:
มาประจำอีกเช่นเคย สำหรับตอบเมนต์ถ่วงเวลาจ้า
ขี้เกียจ คิดอะไรไม่ออก หนีไปดูละครมา ก่อนนอนก็มานั่งตอบเมนต์ อิอิ  :katai4:


รอแทมจับเตยกดนะจ๊ะ  :hao3:
คงต้องอดใจรอกันต่อไปจ้า ขอบคุณค่ะ

คนแต่งโกรธเรารึเปล่าคะเนี่ยฮือ ไม่ได้จะสื่อว่าไม่ชอบขนาดนั้นนะคะแต่ว่าคือเตยดูแบบหยิ่งๆอะไรอย่างงี้เลยไม่ปลื้มสักเท่าไร แต่ว่าชอบเรื่องนี้มากๆนะคะ>_< อยากรู้ว่าใครจะอย่างไงต่อไป เพราะบุคลิกแต่ละคนนี่ดูมั่นมาก5555555555555
แบบตอนนี้หมั่นไส้เตย ตอนต่อไปอาจจะหมั่นไส้แทม
อยากอ่านถึงตอนที่แบบเมะสักคนต้องยอมรับว่าเป็นเคะเนี่ยล่ะค่ะ โอ้ยตั้งตารออิอิ
ปล.เชื่อค่ะว่าเตยคงจะน่ารักขึ้นถ้ารักกับแทมจริงๆจังๆ นี่คงจะตีกันอีกนานใช่มั้ยคะ?5555555555555555
วีายๆ ไม่โกรธเลยค่ะ ^^ อิอิ
 มันก็ต้องมีหมั่นไส้กันบ้าง แต่เตยมันก็หยิ่งจริงนั่นแหละ แถมตัวละครในเรื่องก็เป็นพวกไม่ยอมใครเท่าไหร่ทั้งนั้น ฮ่าๆ เหมือนเอาพวกบ้าที่คิดว่าตัวเองดีมารวมกันนั่นแหละค่ะ
ส่วนบทที่ว่าเตบกับแทมจะรักกันอีกนานไหม ก็คงต้องตอบว่า...อีกสักพัก เพราะกว่าไอ้พวกมั่นจะยอมรับความจริงก็คงต้องใช้เวลาพอดู  แฮะๆ
ยังไงก็ช่วยเอาใจช่วยเข็นคุ๋นี้กันด้วยนะคะ (เข็นยากกว่าแมลงปอกับดิวเยอะมากๆ)
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

ตอนนี้พี่แทมเป็นฝ่ายเข้าหา  แต่อนาคตไม่รู้จะมีทางเป็นฝ่ายถูกเข้าหารึเปล่า?  :katai1:
อันนี้ก็ไม่แน่ใจนะคะ ว่าอาจจะ? หรือเปล่า อยากบอก แต่ก็กลัวสปอยล์อีกนั่นแหละค่ะ คงต้องรอดูกันต่อไป
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

แล้วจะยังไงกันต่อล่ะทีนี้  :z1:
เดี๋ยวคนหล่อก็ตะได้เจอกันนั่นแหละจ้า อิอิ

ชอบเรื่องนี้
ตัวละครของ Marionetta มีเสน่ห์มาก
เรื่องนั้นชอบแมลงปอ
ส่วนเรื่องนี้...
FC เพลย์บอยพี่แทม 555
 :hao7:
บวกและเป็ดขอบคุณ
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ชอบ ^^ ปลาบปลื้มๆ
แฟนคลับพี่แทมเหมือนกันค่ะ (ก็แฟนคลับทุกคนนั่นแหละ อิอิ)
เอาใจช่วยกันต่อด้วยนะคะ

เตยจะรู้ตัวไหมว่ากำลังทำให้อีกคนเป็นเอามากนะ :laugh3:

มันไม่รู้ตัวหรอกค่ะ เพราะเตยมันไม่เคยสนใจพี่แทมเลย เหอะๆ
แต่ต่อไปนี้ก็ไม่แน่นะ อิอิ

ลุ้นให้เตยกดค่ะ  :hao7: :hao7:

ลุ้นเหมือนกันค่ะ แต่ต้องดูความสามารถของเตยก่อนนะคะ ว่าจะจัดการพี่แทมไหวหรือเปล่า 555

ขอบคุณมากเลยค่ะ


++++++++++


ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ
อย่างน้อยก็ยังทำให้รู้ว่ามีคนอ่านอยู่ ^^
ตอนหน้าจะมาในวันอังคารนี้นะคะ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-03-2014 14:45:38
PLAYBOY # 05 - TAM



“เดี๋ยวกูไปก่อนแล้วกัน” ไอ้บอสบอก ก่อนจะเดินแยกออกไปก่อน ผมกับไอ้เก้าก็แค่พยักหน้ารับรู้

ไอ้บอสรับจ๊อบสอนพิเศษเด็กหารายได้เสริมครับ ถึงบ้านของผมกับไอ้เก้าจะมีเงินเหลือใช้ แต่ไอ้บอสไม่ได้โชคดีแบบนั้น รายจ่ายที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้เพื่อนของผมคนนี้ต้องหาเงินเพิ่ม ตอนนี้มันรับสอนเลขตั้งแต่เด็กประถมยันเด็กมัธยม โดยจะไปสอนตามสถานที่ที่ได้นัดกันเอาไว้

ตอนนี้เวลาประมาณบ่ายสามโมงเย็นครับ ผมถือว่าเป็นช่วงเวลาสบายๆ เหมาะกับการพักผ่อนที่สุด ไอ้เก้าเดินไปซื้อลูกชิ้นทอด ก่อนจะวางอาหารที่ส่งกลิ่นหอมไว้บนโต๊ะ ผมไม่รอช้าที่จะลิ้มลองรสชาติของมัน

“หิวเป็นบ้า” ผมบ่น พร้อมกับยัดลูกชิ้นทอดใส่ปากของตัวเองไปด้วย

“กูว่า...เดี๋ยวมึงได้กินอิ่มจนพุงกางแน่” ไอ้เก้าที่นั่งฝั่งตรงข้ามบอก แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “เด็กของมึงเดินส่ายตูดมานู่นแล้ว”

ผมหันหลังกลับไปมอง ก่อนจะเห็นโอกำลังเดินมาหา สงสัยจะเพิ่งเรียนเสร็จล่ะมั้งครับ และหลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที ร่างบางในชุดนักศึกษาก็เบียดมานั่งข้างผม โดยไม่ลืมหันไปยิ้มทักไอ้เก้าที่นั่งมองผมโดยไม่ได้พูดอะไร

“พี่แทม!” โอเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับกอดแขนของผมเอาไว้ “วันนี้นัดโอเอาไว้ จำได้ไหมฮะ”

ผมได้แต่กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะนึกทบทวนความจำของตัวเอง นี่ผมไปนัดน้องเขาไว้เมื่อไร? ตอนไหนกันเนี่ย? แต่จะนัดไว้หรือไม่ก็ช่างมันเถอะ... เพราะวันนี้ผมว่างพอจะตามใจแมวน้อยน่ารักอย่างโออยู่แล้ว

ทว่าไม่ทันที่ผมจะเอ่ยถามว่าเจ้าตัวจะไปไหนหรืออยากได้อะไร เสียงที่สามก็ดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าสวยของว่าที่เภสัชกรที่มองมาที่ผมด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์

“แทม!”

แบบนี้เขาเรียกว่ารถไฟชนกันหรือเปล่า?

ผมได้แต่นึกกับตัวเองอยู่ในใจ แต่มันไม่ได้เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นอะไรสำหรับผมหรอกนะครับ ถือซะว่าเป็นการพบปะพูดคุยกันระหว่างคู่ขาเจ้าประจำของผมก็แล้วกัน

“แทมนัดกับนัทไว้ไม่ใช่หรือไง” นัทพูดขึ้น แล้วนั่งลงเบียดผมอีกด้าน ก่อนจะหันไปมองโอที่ทำหน้าบึ้งทันทีที่เห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามา “อ้าว! นึกว่าใครที่ไหนมาเกาะแทม ที่แท้ก็นายเองหรอกหรือ”

“อ้อ...พี่นัทนี่เอง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” โอทักตอบ พร้อมกับเอาหน้าแนบแขนของผมไปด้วย “คิดว่าพี่แทมทิ้งไปแล้วเสียอีก”

“นี่นาย!” นัทว่าเสียงดังด้วยสีหน้าไม่พอใจ พร้อมกับมือที่กำแน่น และโอเองก็มีทีท่าว่าจะไม่ยอมด้วยเช่นเดียวกัน

ตอนนี้ผมนึกอยากจะรู้แล้วล่ะสิ ถ้าสองคนนี้ตีกันจริง เขาจะต่อยกับแบบผู้ชาย หรือว่าตบกันแบบผู้หญิงกันแน่

“แทม จะเอายังไง?!” นัทหันมาถามเสียงดังใส่ผม “วันนี้นัดกันว่าจะไปดูหนังกับนัทนะ”

“พี่แทมนัดกับผมต่างหาก” โอเถียงกลับ ก่อนจะหันมาทางผมบ้าง “พี่แทมนัดกับโอว่าจะไปช้อปปิ้งกันใช่ไหมฮะ”

ผมได้แต่มองคนสองคนที่กำลังมองมา พร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ ของไอ้เก้าที่ดังขึ้น ผมเลยหันไปมองมัน ก่อนไอ้เพื่อนตัวแสบของผมจะยิ้มมาให้

“วันนี้กูมีนัดเหมือนกัน” ไอ้เก้าตอบ แล้วลุกขึ้นยืน “งั้นกูไปล่ะ”

ผมถอนหายใจ ก่อนจะมองตามแผ่นหลังของไอ้เก้าที่เดินห่างออกไป แล้วหันมาสนใจคนสองคนที่กำลังรอฟังคำตอบของผมอยู่ จนถึงตอนนี้ผมยังจำไม่ได้ว่าไปนัดกับสองคนนี้ไว้ตอนไหนกันแน่

“เอาตรงๆ นะ” ผมพูดขึ้น ก่อนจะหยิบลูกชิ้นที่ไอ้เก้าทิ้งไว้ให้ดูเป็นของต่างหน้า “แทมยังจำไม่ได้เลยว่านัดอะไรกันไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“แทม!/พี่แทม!”

คนที่นั่งเบียดผมทั้งสองข้างร้องพร้อมกัน ก่อนจะทำหน้าตึงกันทั้งคู่ ผมไม่ได้สนใจท่าทีนั้นเท่าไรนัก และเมื่อจัดการลูกชิ้นทอดจนหมด ผมก็ตัดสินใจเคลียร์ปัญหาอย่างไม่เรื่องมาก

“ถ้างั้น...พวกเราก็ไปเที่ยวกันทั้งสามคนเลยแล้วกัน”


++++++++++


ถือว่าโชคดีที่ผมไม่ได้เอารถสปอร์ตลูกรักมา ไม่อย่างนั้นคงต้องมานั่งคิดหาวิธีพาคนสามคนให้ขึ้นรถคันเดียวกันให้ได้ ถึงอย่างนั้นตอนนี้ก็ยังมีปัญหาให้แก้อยู่ดี

“นายนั่นแหละที่ไปนั่งหลัง!” นัทตอบเสียงเข้ม ก่อนจะส่งสายตาเป็นเชิงข่มขู่

“ผมมาถึงรถก่อน พี่นั่นแหละที่ต้องไปนั่ง!” โอโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นเดียวกัน

ผมได้แต่ถอนหายใจ แล้วยืนดูดน้ำที่เพิ่งไปซื้อมาระหว่างรอให้สองคนนั้นตกลงว่าใครจะได้มานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของผม

“นายนั่นแหละ!”

“พี่นั่นแหละ!”

เดี๋ยวก็โบกแท็กซี่ไปกันเลยดีไหม จะได้ไม่ต้องมาแย่งที่นั่งกัน...
ผมได้แต่คิดในใจ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังลอบมองผมอยู่ หน้าตาเข้าท่าแฮะ ดูแววแล้วน่าจะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แจกเบอร์เลยดีไหม

“แทม!/พี่แทม!”

เสียงเรียกของนัทกับโอ ทำให้ผมที่กำลังเดินไปแจกเบอร์โทรศัพท์มือถือสำหรับคู่ขาชะงัก ก่อนจะหันมามองด้วยรอยยิ้มบาง เมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของคนทั้งคู่

ถ้าน้องมีบุญได้นอนกับพี่ เราคงได้เจอกันอีก...

“ตกลงว่ายังไง” ผมหันไปถามด้วยรอยยิ้ม

“ให้พี่แทมเลือกฮะ” โอเป็นคนตอบ ก่อนจะเข้ามากอดแขนองผม “โอนั่งคู่กับพี่แทมนะ”

“หึ!” นัทแค่นเสียงใส่ ก่อนจะยืนกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์

“งั้นนัทกับโอก็นั่งข้างหน้าคู่กัน ส่วนแทมนั่งข้างหลัง โอเคป่ะ” ผมบอกข้อสรุป ก่อนจะส่งกุญแจ่ให้นัท “โอยังขับรถไม่เป็น นัทก็ช่วยขับหน่อยก็แล้วกัน”

“แทมบ้า!” นัทต่อว่าผม แต่ก็ยอมเดินเข้าไปที่นั่งคนขับด้วยท่าทางไม่พอใจ

ผมมองโอที่กำลังจะเนียนมานั่งข้างหลังกับผมด้วยสายตาดุ และก็ทำให้แมวน้อยยอมไปนั่งข้างหน้าคู่กับคู่ขารุ่นพี่อย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนรถยนต์จะเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัย

ผมนั่งมองคนที่นั่งคู่กันข้างหน้าอย่างนึกเหนื่อยใจ เมื่อเห็นท่าทางที่เหมือนจะเขม่นใส่กันอยู่เกือบตลอดเวลา แต่ก็ไม่ได้คิดสนใจจริงจังนัก

ใครจะเป็นเบอร์หนึ่งหรือเบอร์สองอะไรนั่น ผมก็ไม่สนใจหรอกครับ เพราะอย่างไรก็ตามคู่ขาก็เป็นได้แค่คู่นอน ไม่ใช่คนพิเศษที่ผมต้องเอาใจเป็นพิเศษ


++++++++++


เขาว่ากันว่า... มากคนก็ยิ่งมากความ ผมก็เพิ่งเห็นชัดก็ตอนนี้นี่แหละครับ

“เอาตัวไหนดีพี่แทม”

“เรื่องมาก น่ารำคาญ”

“โอว่า...รองเท้าคู่นี้สวยอ่ะ”

“แทม นัทอยากกินช็อกโกแลตปั่น”

“พี่แทม รองเท้าคู่นี้เพิ่งออกมาใหม่ เมื่อคืนเพิ่งไปเจอในเน็ตมา อยากได้จัง”

“แทม รอบหนังที่จะดูมันเลยรอบมาได้ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!”

ผมได้แต่ทำหน้ามึนยืนฟังผู้ชายสองคนที่พยายามยัดข้อมูลใส่สมองของผม  ผมไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่า พอพามามีตติ้งกันแบบนี้จะน่าปวดหัวได้ขนาดนี้

นี่ขนาดมากันแค่สองคน ยังปวดกะโหลกขนาดนี้ ถ้ามาครบชุด... มีหวังผมคงได้เป็นบ้าแน่!

“ตอนนี้แทมหิว” ผมพูดขึ้น โดยไม่ได้สนใจเนื้อความก่อนหน้านี้ และเดินไปหาร้านอาหาร ดูเหมือนว่าลูกชิ้นที่กินมา จะย่อยหมดไปแล้วครับ

“งั้นแทมไปกินร้านนี้ไหม นัทกำลังอยากกินเหมือนกัน” นัทบอก ก่อนจะดวงแขนพาผมไปยังร้านอาหารอิตาเลียน

“พี่แทม แต่โออยากกินร้านนี้อ่ะ ยังไม่เคยกินเลย” โอบอก พร้อมกับถลาเข้ามาควงแขนของผมอีกข้าง ก่อนจะพยายามพาผมไปร้านอาหารจีน

“แต่แทมจะกินเนื้อย่าง” ผมบอกเป็นคำตอบสุดท้าย แล้วเดินไปหาร้านที่ตั้งใจเอาไว้

ที่จริงแล้วผมก็อยากจะตามใจอยู่นะครับ แต่ในเมื่อเรื่องเยอะกันแบบนี้ ก็ช่างหัวใครหัวมันเถอะ

ผมไม่ได้สนใจท่าทางกระเง้ากระงอดหรืออะไรก็ตามที่แสดงออกว่าไม่พอใจของคนทั้งคู่ แต่ในเมื่อผมตัดสินใจแล้ว ใครก็ไม่มีสิทธิ์แย้ง ส่วนใครคนไหนไม่ชอบใจก็เชิญไสหัวไปเถอะครับ งี่เง่ามากๆ ผมก็รำคาญเหมือนกัน

เมื่อพวกเราสามคนเดินเข้าไปนั่งในร้านเนื้อย่างเกาหลีที่กำลังส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ ผมก็บอกตำแหน่งที่นั่งของแต่ละคนอย่างชัดเจน โดยให้สองคนที่ยังทำหน้าบูดนั่งฝั่งตรงข้ามกับผมด้วยกัน

“สั่งได้เต็มที่” ผมบอก ก่อนจะเริ่มไล่ดูเมนู แล้วสั่งอาหารสำหรับมื้อนี้

หลังจากอาหารที่ได้สั่งเอาไว้เริ่มทยอยเสิร์ฟได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นัทกับโอที่เหมือนจะสงบศึกกันชั่วคราวก็เริ่มตีกันด้วยเรื่องไร้สาระที่ผมขี้เกียจจะใส่ใจ

ผมได้แต่นั่งกินเนื้อย่างที่แต่ละคนพยายามเอาใจผมด้วยวิธีการต่างๆ ก่อนจะหันไปมองรอบร้าน เพื่อเรียกพนักงานให้มารับเมนูเพิ่ม แล้วสายตาก็พลันเห็นชายหนุ่มหญิงสาวสองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน

โชคหล่นทับอีกแล้วเว้ยเฮ้ย!

ตั้งแต่เจอกันล่าสุดที่ผับในคืนนั้น ผมก็ยังไม่ได้ไปสานต่อความสัมพันธ์แนบชิดกับเตยอีก เพราะช่วงนี้ผมมีโปรเจกต์และหัวข้อสัมมนาที่ต้องทำ รวมไปถึงวิทยานิพนธ์ที่ยังเริ่มต้นไปได้ไม่เท่าไร แต่ดูเหมือนว่ากามเทพจะช่วยนำพาสุดหล่อให้มาพบเจอกับผมโดยบังเอิญแทน

วันนี้ควงสาวมาแฮะ...

ผมมองตามเป้าหมายที่อยู่ในระยะสายตาจนเห็นพิกัดที่นั่งของผู้มาใหม่อย่างชัดเจน ก่อนจะหันกลับมาสนใจเนื้อย่างที่ถูกวางจนเกือบเต็มจานจากผลงานการเอาใจของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า พร้อมกับความคิดบางอย่างที่ก่อตัวขึ้น

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 04 [03/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 11-03-2014 14:57:11

++++++++++


 “สะเออะ!”

คำพูดที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังคีบเนื้อย่างต้องหันไปมอง ก่อนจะอมยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นเจ้าของคำพูดกำลังยืนหน้าเข้มมองอยู่ โดยไม่ได้สนใจสีหน้าของหญิงสาวที่มาด้วยกันที่ดำลังแสดงสีหน้าตกใจ

“พอดีพี่เงินเหลือเลยอยากเลี้ยงครับ” ผมตอบกลับอย่างสุภาพ พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

ผมล่ะชอบจริงๆ ที่ทำให้คนที่สวมหน้ากากเย็นชาได้แสดงอารมณ์ที่มีข้างในออกมา

“กูไม่ได้ต้องการ!” เตยตอบเสียงเข้ม ก่อนจะวางเงินสดค่าอาหารกระแทกไว้บนโต๊ะ “แล้วทีหลังอย่าเสือกเรื่องของกูอีก!”

“อะไรกันครับ พี่ก็แค่อยากเลี้ยงรุ่นน้องเท่านั้นเอง” ผมตอบหน้าระรื่น “โดยเฉพาะ...น้องเตยที่พี่อยากเอาใจเป็นพิเศษ”

“ไอ้เหี้ย!” เตยสบถออกมา ก่อนจะกระชากปกเสื้อนักศึกษาของผม โดยไม่นึกสนใจสายตาของคนในร้านที่กำลังมองมา น้องเขาดุสมกับเป็นเสือหนุ่มจริงๆ นะครับเนี่ย

“นี่มันเรื่องอะไรกัน!” นัทถามขึ้น ก่อนจะขมวดคิ้วมองผมกับเตยที่กำลังสบตากันอย่างมีความนัย แต่คนละความหมายกันแน่นอนครับ แฮะๆ

ดูเหมือนว่าคำถามของนัทจะทำให้สุดหล่อที่ร้อนรุ่มสงบสติตัวเองลงได้บ้าง มือที่เคยกำเสื้อของผมเอาไว้ถูกปล่อยออก ก่อนเจ้าตัวจะมองผมด้วยสาตาอาฆาต แล้วหันหลังเดินออกไปกับหญิงสาวที่มาด้วยกัน

ผมไม่รอช้าที่จะวางเงินที่คิดว่าน่าจะเกินราคาค่าอาหารพอสมควร แล้วลุกตามสุดหล่อที่กำลังจะเดินหนีไปทันที พร้อมกับท่าทางตกใจของคู่ขาเจ้าประจำที่ยังงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“แล้วพี่แทมจะไปไหนฮะ?!” โอร้องถามอย่างตกใจ ผมไม่ได้สนใจท่าทางนั้นเท่าไรนัก แค่ก็หันมามองเล็กน้อย

“พี่อิ่มแล้ว” ผมตอบ ก่อนจะเดินออกจากร้าน โดยไม่สนใจใครอีก

อุตส่าห์ได้เจอกันแบบนี้ทั้งที ขืนปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ เดี๋ยวกามเทพจะมาต่อว่าผมแย่!



+++++++++


“แหม...ทำไมต้องเดินหนีด้วยล่ะครับ” ผมหันไปพูดกับเตยที่หันมามองผมอย่างไม่พอใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้หญิงสาวที่ยังมีท่าทีตื่นตกใจอยู่ “สวัสดีครับ”

“ค่ะ...” เธอตอบแบบงงนิดๆ แต่สีหน้าก็ยังไม่ถือเป็นปกตินัก

“แล้วมึงจะตามมาทำไม อยากมีเรื่องกับกูนักใช่ไหม!” เตยพูดเสียงเข้ม ดูเหมือนน้องเขากำลังจะสติแตกอีกแล้วครับ

“ใช่! พี่อยากมีเรื่อง” ผมบอก ก่อนจะลดระดับเสียงของตัวเองลงให้ได้ยินกันสองคน “แต่เป็นเรื่องบนเตียงนะครับ”

“ไอ้เหี้ยแทม!” เตยสบถออกมา พร้อมกับกระชากคอเสื้อของผมอีกครั้งอย่างเอาเรื่อง

“พอเถอะเตย...” หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วยกันพูดขึ้น ก่อนจะทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก “คนมองกันใหญ่แล้ว”

เพราะคำพูดนั้น ทำให้คนโมโหเลื่อนสายตาไปมอง ก่อนจะผลักผมออก แล้วถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

“อย่าเสือกเข้าใกล้กูอีก!”

ผมแค่ยิ้มรับ แต่ก็ยอมหยุดเซ้าซี้คนที่อารมณ์ทะลุจุดเดือด แต่ไม่ใช่เพราะผมกลัวน้องเขาหรอกนะครับ แต่เกรงใจสายตาขอร้องของหญิงสาวที่น้องเขาควงมา สีหน้าลำบากใจของเธอ ทำให้ผมต้องเดาะลิ้นของตัวเอง

แต่ผมก็ไม่ได้หยุดตามหรอกนะครับ เพียงแต่ว่าเว้นระยะให้น้องเขาปรับอารมณ์นิดนึง ตอนนี้คงต้องขุดเอาวิชาสตอล์กเกอร์ขั้นอนุบาลมาใช้ก่อน ทว่าเพียงไม่นานนัทกับโอที่ผมทิ้งไว้ที่ร้านก็ตามเจอจนได้

“อะไรกันแทม จู่ๆ ก็หนีมาเฉยเลย!” นัทบ่นขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไม่พอใจใส่ “แย่ที่สุด!”

“ใช่ฮะพี่แทม ทำไมไม่รอโอเลย” โอบ่นต่อ ก่อนจะทำหน้างอนใส่ “ทิ้งกันแบบนี้ได้ยังไง”

กูทำได้มากกว่านี้อีก...

ผมได้แต่นึกในใจ แต่ก็พยักหน้ารับคำต่อว่าอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก ผมจะไปไหนหรือทำอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตใครก่อน

“ถ้าไม่พอใจก็กลับกันไปก่อนไป” ผมบอก ก่อนจะเดินตามคู่รักที่กำลังเดินไปทางโรงภาพยนตร์ที่อยู่เบื้องหน้า

“บ้าที่สุด!” นัทบ่นอีกรอบ พร้อมกับใบหน้าที่บูดบึ้ง

“ไม่นะฮะ โอจะอยู่กับพี่แทม!” โอบอก ก่อนจะเข้ามากอดแขนของผมเอาไว้

ให้ตายเถอะ!

ผมถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะหยุดเดิน เมื่อเห็นเตยเดินเข้าไปในบริเวณจำหน่ายตั๋ว ถ้ายังมีสองคนนี้เกาะเป็นปลาหมึกอยู่ คงไปแนบชิดกับเตยลำบากแน่ ผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง

“นี่แทมจะมาดูหนังหรือ” นัทถามขึ้น ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

“อืม...ก็เห็นนัทบอกว่าจะดูหนังไง แทมก็เลยเดินมา” ผมตอบไปตามเรื่อง ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ “นัทไปซื้อตั๋วสิ เดี๋ยวแทมรอที่นี่”

“ไม่ไปด้วยกันหรือ จะได้เลือกที่นั่งด้วยกันไง” นัทถามต่อ ก่อนจะปรายตามองไปทางโอ “ส่วนใครที่ไม่ได้มาดู ก็น่าจะไปให้พ้นๆ ได้แล้ว”

“ผมจะดูด้วย” โอบอกเสียงแข็ง ก่อนจะหันมามองผมด้วยแววตาขี้อ้อน “ดูหนังเสร็จ แล้วไปซื้อขอกับโอนะฮะ”

“โอเค” ผมตอบรับ ก่อนจะมองตามนัทที่เดินเชิดออกไป แล้วหันมามองโอที่ยังเกาะติดผมอยู่ “โอไปกับนัทด้วยสิ”

“ทำไมผมต้องไปด้วย” โอถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“ก็ไปดูไงว่านัทซื้อตั๋วมากี่ใบ นั่งตรงไหน” ผมบอก ก่อนจะส่งยิ้มบาง “เดี๋ยวก็โดนแกล้งลืมซื้อตั๋วให้ หรือไม่ก็โดนนั่งแยกหรอก”

“โอไม่ยอมนะ!” โอร้องบอกอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันมามองมด้วยสีหน้ามุ่งมั่น “เดี๋ยวโอมานะฮะพี่แทม”

ผมพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับมองตามร่างบางในชุดนักศึกษาที่รีบเดินเข้าไปยืนคู่กับนัท ก่อนที่ผมจะโบกมือให้คนทั้งคู่ที่มองมา

เท่านี้ก็เรียบร้อย....



++++++++++



หลังจากนั้นผมก็อาศัยช่วงเวลาที่มีอันน้อยนิด สอดส่องหาหญิงสาวที่มากับเตยในวันนี้ ก่อนจะเห็นเธอยืนรอเตยที่กำลังต่อคิวรอซื้อตั๋วอยู่ ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปทักทายเล็กน้อย

ผมเข้าไปขอโทษเธอที่ทำให้ตกใจ ก่อนจะชวนคุยต่อ โดยใช้ทักษะขี้หลีบวกตอแหลเลเวลสิบล้วงเอารายชื่อหนังที่สุดหล่อกับเธอจะดูด้วยกันสำเร็จในระยะเวลาไม่นาน และรีบชิ่งหนีเพื่อกลับไปยืนสแตนด์บายรอคู่ขาที่ตอนนี้คงชะเง้อมอหาผมอยู่อย่างแน่นอน

เฮ้อ... ทำไมคนหล่อแบบผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ ผมล่ะสงสารตัวเองจริงๆ...

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในโรงหนังเรียบร้อยแล้วครับ แน่นอนว่าผมนั่งอยู่ตรงกลาง และเมื่อเนื้อเรื่องฉายไปได้ไม่เกินสิบห้านาที ผมก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำอย่างแนบเนียน

ในที่สุด...ผมก็สลัดสองคนนี้ไปได้เสียที

ผมเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์ที่เงียบสงัด ก่อนจะเดินไปซื้อตั๋วหนังในรอบที่ต้องการ โดยเลือกหาที่นั่งจากค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้ของเตยที่น่าจะเลือกที่นั่งเอาไว้แบบไหน โชคดีที่เรื่องนี้ไม่ค่อยได้รับความนิยมนัก ที่นั่งเลยค่อนข้างว่างพอสมควร

ผมเดินเข้าไปนั่งสุ่มอยู่ราวหกที่ ก่อนที่นั่งลำดับที่เจ็ดของผมจะตรงล็อกเป๊ะ แถมยังนั่งข้างกันแบบไม่ต้องมีใครมากันให้เสียอารมณ์

ผมหันไปมองเตยที่นั่งข้างกันด้วยรอยยิ้มพอใจ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งข้างกันอยู่ตอนนี้นิ่งสนิท แถมไม่ได้หันมามองผมที่เข้ามานั่งข้างกันอย่างผิดปกติ และเมื่อผมเพ่งมองคนตรงหน้าผ่านความมืดสลัวก็ต้องอมยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่ เมื่อเห็นเปลือกตาที่กำลังปิดลงของอีกฝ่าย

แอบหลับอยู่นี่เอง...

เมื่อเห็นแบบนั้น ผมก็ไม่รอช้าที่จะหาเรื่องกลั่นแกล้งพอให้โลกสวย ทั้งที่ตั้งใจจะเป่าลมใส่หูให้สุดหล่อสยิวกิ้วเล่น ทว่าเมื่อยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ผมกลับรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้ใจเต้นแรงขึ้น

บางที...อาจเป็นเพราะลมหายใจอุ่นๆ ที่แทรกผ่านอากาศเย็นในโรงหนังก็เป็นได้

ผมวาดยิ้มขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากที่ตั้งใจจะห่อลมร้อนของตัวเองกำลังหยุดอยู่ที่ผิวแก้มเนียนที่ถูกอำพรางด้วยความมืด

ก่อนจะทันได้รู้ตัว ผมก็แนบริมฝีปากสัมผัสกับผิวแก้มใสที่อยู่ตรงหน้าราวกับถูกมนต์สะกด ถึงแม้จะแผ่วเบา แต่ผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ผิวกายของเด็กหนุ่มนี่มันสุดยอด!

แน่นอนว่าเด็กหนุ่มที่ผมฉวยโอกาสก็ไม่ใช่พวกที่ยอมให้ลักหลับได้แบบไม่รู้เรื่อง เพราะทันทีที่ผมรีบผละออก สายตาที่เคยปิดอยู่ก็หันมามองผมโดยทันที

และแล้วเสือหลับก็ตื่นจนได้...


TBC ++++++++++



Marionetta ::: เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ  :mc4:

ตอนนี้พี่แทมก็ยังคงตามเซ้าซี้น้องเตยอยู่เหมือนเดิม  :impress2:
คงต้องมารอลุ้นตอนหน้ากันต่อไปจ้า ว่าจะเป็นยังไงกันต่อ

(แอบจิ้นนัทกับโอมาแวบหนึ่งเหมือนกันนะ แฮะๆ มีใครแอบคิดเหมือนกันบ้างหรือเปล่าเน้อ ^^ )

สามารถแนะนำเพิ่มแติมได้เช่นเคย และช่วยเป็นกำลังใจกันต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี้ค่ะ


 :กอด1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 11-03-2014 20:52:23

แว่บนึงอ่ะให้นัทกดโอซะ ง้องแง้งไปหน่อย

พี่แทมใจเบ็นเกินอ่ะ น้องแตยจะต่อยเอาหลายหนแระ กระชากมาจูบให้เลิกแข๋็งซักทีดิ  :hao3:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 11-03-2014 21:50:54
นัทกะโอจะหันตูดชนกันอ่ะดิ    :laugh:


ทำเสือตื่นซะได้  คราวนี้แทมจะโดนอะไรหนอ?  :hao7:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-03-2014 22:15:33
เค้าจิ้นอ่ะ 555

แหม....ก็หมั่นไส้แทมอ่ะ
ไปรักกันเองเลยยดีกว่า :hao7:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-03-2014 22:57:09
แทมนี่มันว๊อนจริงๆ  :katai2-1: เตยจัดให้แทมสักดอกสิ :mew1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 11-03-2014 23:17:48
แต่ 3 คน โอนัทแทม นี่ก็ตลกดีนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: pukkard ที่ 11-03-2014 23:33:32
ทำไมเราอยากให้เตยโดนแทมกดล่ะ555555
ไม่มีใครคิดแบบเราเลยหรอ ความสูงไม่ใช่ปัญหามากนะ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 12-03-2014 01:03:55
หมั่นไส้พี่แทมสุด เตยนี่ก็หยิ่งจัง
การจูนกันติดนี่ขั้นติดลบเลยค่ะ 5555555555555555
อยากหาคู่ให้นัทจัง ชอบนัทอะชอบมากกว่าโอ
สู้นะแทมนายจะกดหรือโดนกดไม่รู้แต่เป็นกำลังใจให้นะ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: |ψ|PEAT_ZA|ψ|℠ ที่ 12-03-2014 01:11:31
คู่นี้คงได้ 'สลับกัน' ละมั้งเนี่ย แต่ละคนเล่น เทิร์นโปรเชียวชาญชำนาญศึกกันขนาดนี้

หากโดนกระทำอยู่ผ่ายเดียว กลัวจะมีคนตบะแตกแอบไปมีชู้กัน ชัวร์ หึหึ

คงขึ้นอยู่กับใครจะ 'โดน' ก่อน หุหุ

เชียร์ แทมนะ เชียร์ให้แทม 'โดนกด' ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-03-2014 21:46:42
สวัสดีค่ะ
ตอบเมนต์ถ่วงเวลาอีกแล้ว (เพราะมันขี้เกียจ)
ห่างหายไปหลายวัน แค่ก็ยังไม่ได้ทำอะไร (เพราะมันขี้เกียจอีกนั่นแหละ)
เพราะหน้าร้อนดันฝนตก วันนี้เลยเอาเวลาขี้เกียจมาตอบเมนต์ถึงผู้อ่านที่รักทุกท่านจ้า ^0^
(เกริ่นเวิ่นเว้อ แฮะๆ)


แว่บนึงอ่ะให้นัทกดโอซะ ง้องแง้งไปหน่อย

พี่แทมใจเบ็นเกินอ่ะ น้องแตยจะต่อยเอาหลายหนแระ กระชากมาจูบให้เลิกแข๋็งซักทีดิ  :hao3:
555 เรื่องนัทกับโอนี่ ขอคิดๆ ก่อนนะคะ อิอิ
แต่พี่แทมลึกๆ เขาเป็นชาเย็นนะคะ ><

นัทกะโอจะหันตูดชนกันอ่ะดิ    :laugh:


ทำเสือตื่นซะได้  คราวนี้แทมจะโดนอะไรหนอ?  :hao7:
อร๊ายๆ ตูดชนกันเนี่ย เห็นภาพเลยจ้า อิอิ
เดี๋ยวก็รู้ว่าตื่นแล้วเป็นยังไง ฮ่าๆ

เค้าจิ้นอ่ะ 555

แหม....ก็หมั่นไส้แทมอ่ะ
ไปรักกันเองเลยยดีกว่า :hao7:
นัทกับโอยังเป็นคู่ในจินตนาการต่อไป...
พี่แทมมันน่าหมั่นไส้ตามสไตล์ผู้ชายไม่แคร์สื่ออีกแบบนึงค่ะ
ต้องทำใจกะพวกหลงตัวเองนิดนึงนะคะ แต่ก็รักพี่เขาเถอะน้า ^^

แทมนี่มันว๊อนจริงๆ  :katai2-1: เตยจัดให้แทมสักดอกสิ :mew1:
จัดไปจ้า อิอิ แต่ใครตะตัดใครต้องรอดูกันนะคะ

แต่ 3 คน โอนัทแทม นี่ก็ตลกดีนะ  :laugh:
อ่า...3P น่าสนใจน้า ขอคิดก่อนๆ ฮ่าๆ
แล้วยัดน้องเตยไปอีกครเป็น 4P ไปเลยดีกว่ามั๊ย? ^0^

ทำไมเราอยากให้เตยโดนแทมกดล่ะ555555
ไม่มีใครคิดแบบเราเลยหรอ ความสูงไม่ใช่ปัญหามากนะ
เชื่อเถอะค่ะ ว่ามีคนคิดแบบนั้นเหมือนกัน อิอิ (และมีเยอะด้วย ขอบอกๆ)

หมั่นไส้พี่แทมสุด เตยนี่ก็หยิ่งจัง
การจูนกันติดนี่ขั้นติดลบเลยค่ะ 5555555555555555
อยากหาคู่ให้นัทจัง ชอบนัทอะชอบมากกว่าโอ
สู้นะแทมนายจะกดหรือโดนกดไม่รู้แต่เป็นกำลังใจให้นะ
คู่นี้จูนติดยากจริงๆ จ้า แต่งเองยังปวดกบาลเอง
คงต้องดูว่าใครจะเผลอใจอ่อนก่อนนั่นแหละค่ะ
ดีใจจังที่มีคนชอบนัทด้วย (แอบบอกว่า ยังไม่ได้คิดคู่ให้นัทเลยจ้า แฮะๆ หรือว่าเอาโอ ตามกระแสเนี่ยแหละดี?)

คู่นี้คงได้ 'สลับกัน' ละมั้งเนี่ย แต่ละคนเล่น เทิร์นโปรเชียวชาญชำนาญศึกกันขนาดนี้

หากโดนกระทำอยู่ผ่ายเดียว กลัวจะมีคนตบะแตกแอบไปมีชู้กัน ชัวร์ หึหึ

คงขึ้นอยู่กับใครจะ 'โดน' ก่อน หุหุ

เชียร์ แทมนะ เชียร์ให้แทม 'โดนกด' ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
555 แหมๆ มันก็น่าสลับจริงๆ เพราะแต่ละคนก็ดูท่าว่าจะไม่ยอมกันง่ายๆ
เจ้าชู้กันแบบนี้ เรื่องชู้เนี่ยมีแน่นอน (หลุดสปอยล์ กร๊ากกก)

+++++++++++++++++++++++

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ
ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ
ตอนหน้าคงลงไม่เกินวันจันทร์ และอาจจะเป็นวันพรุ่งนี้จ้า

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 22-03-2014 23:58:58
อุ้ย เพิ่งได้อ่าน ชอบแนวรุกชนรุกจริงๆ เลย ><
เชียร์ให้แทมกดเตยอ่ะ แบบว่าเตยดูราชินีดี 55555
ส่วนเลี้ยงที่แอบสปอยส์ว่าชู้นี่อยากให้คนเป็นรับมีกิ๊กมากกว่า
แบบว่าชอบเห็นฝ่ายพระเอกถูกทำร้าย เอ๊ะ แต่ทั้งคู่ก็มีชู้เป็นของตัวเองกันอยู่ก่อนแล้้วนะ  o22

ปล. แอบเสียวแทมจะเป็นรับ เพราะคำพูดเก้ากับบอสเหมือนเป็นการแช่ง 5555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-03-2014 14:21:13
PLAYBOY # 06 - TOEY

 
 
 
เผลอหลับไป...
 
ทันที ที่รู้สึกตัว ผมก็หันไปมองด้านข้าง พื้นที่ที่ควรจะว่างเปล่ากลับปรากฏมนุษย์เพศชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ ผมคงจะไม่นึกสนใจนัก ถ้าหากไอ้มนุษย์คนนั้นไม่ใช่คนเดียวกับไอ้บ้าที่ผมเพิ่งจะมีเรื่องมา
 
ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ได้?
 
คำถามที่เกิดขึ้นในใจ ทำให้ผมขมวดคิ้วขึ้น พร้อมกับสบสายตาแวววับที่สะท้อนผ่านความมืดและเสียงของตัวละครจากภาพยนตร์ที่แสนน่าเบื่อ
 
มึงคงเป็นสัมภเวสีไม่มีที่อยู่ใช่ไหม ถึงได้เที่ยวหลอกหลอนกูแบบนี้!
 
“ไอ้แทม” ผมเรียกชื่อของมันแผ่วเบาราวกับเปรยกับตัวเองมากกว่า
 
เจ้า ของชื่อคลี่ยิ้มส่งมาให้ พร้อมกับยักคิ้วปิดท้ายอย่างกวนอารมณ์ ก่อนที่มันจะทำตัวเสียมารยาทด้วยการหยิบแก้วน้ำที่ผมวางเอาไว้ตรงที่วางแขน ไปดูดหน้าตาเฉย
 
“ฮ้า...ชื่นใจจัง” ไอ้แทมเปรยออกมาเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่ยังประดับที่ริมฝีปาก
 
ผมได้แต่มองคนพูดเงียบๆ โดยไม่ได้คิดตอบโต้อะไร แต่สิ่งที่ผมแน่ใจมากที่สุดตอนนี้ ก็คือ...ผมจะไม่ดูดน้ำแก้วนี้อีกเป็นอันขาด
 
ผม เลิกสนใจ เพราะไม่อยากปวดหัวกับอารมณ์ที่วิ่งเต้นไปตามท่าทางกวนประสาทของมัน ทั้งที่ไม่ใช่คนที่สติแตกได้ง่ายๆ แบบนี้เลยสักนิด หรือที่จริงแล้ว...ผมอาจจะมีความอดทนต่ำ แต่เพราะท่าทางของผมเลยไม่ค่อยมีคนกล้าแหย่ให้ผมอารมณ์เสียสักเท่าไร
 
ผมได้แต่นั่งวิเคราะห์ตัวเองอย่างสงสัย ก่อนจะหันไปมองอีกด้านที่มีหญิงสาวอีกคนกำลังนั่งดูหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ
 
น่าเบื่อ...
 
ทั้ง ที่ตอนนี้ผมควรจะได้นอนแผ่อยู่บนเตียงที่แสนสบายในห้องนอนของตัวเอง หากไม่ใช่เพราะคำชวนของฝ้ายที่คะยั้นคะยอผมจนน่ารำคาญ ผมคงไม่มีทางพาตัวเองมาดูหนังปัญญาอ่อนนี่หรอก
 
อย่างน้อยความเป็นสุภาพบุรุษที่มีอยู่ ก็ช่วยฉุดรั้งไม่ให้ผมปฏิเสธเธอไป
 
ฝ้าย เป็นผู้หญิงคนแรกๆ ที่เข้ามาจีบผม เรารู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนพิเศษตอนมัธยมปลาย แต่เราสองคนก็ไม่ได้คบเป็นแฟนจริงจังหรอกครับ ความสัมพันธ์สูงสุดของเราก็แค่เพื่อนนอนคั่นเวลาเท่านั้น
 
ผม อาจจะเป็นคนเลวที่ฟันผู้หญิงไปเรื่อยอย่างไร้ความรับผิดชอบ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายตกลงใจจะนอนด้วยกัน ก็คงต้องพร้อมที่จะยอมรับผลของการกระทำที่ตามมา และบทสรุปของเรื่องบนเตียงสำหรับผม มันก็แค่กิจกรรมยามดึกที่เร่าร้อน
 
แน่นอนว่า...มันไม่เคยมีความรักเกิดขึ้น
 
หาก ไม่พอใจก็จากไป หากทำใจยอมรับกับวิถีชีวิตและรูปแบบความสัมพันธ์แบบนี้ได้ เราก็ยังติดต่อกันอยู่ วงจรชีวิตของผมไม่ได้หวือหวาชวนตื่นเต้น ออกแนวเรียบง่ายซ้ำซากจนไร้แก่นสาร
 
หัวใจที่ชาชินก็แค่อวัยวะหนึ่งที่บ่งบอกถึงการมีชีวิตที่แห้งผาก
 
ผม เอนหลังกับเก้าอี้ ก่อนจะหันไปมองข้างกายอีกครั้ง เมื่อรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนที่พัดผ่านไม่ห่างจากใบหน้า ระยะห่างของเราใกล้กันจนผมชักจะหงุดหงิด
 
“หนาวเนอะ” ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนทำสีหน้าโง่ๆ ออกมา “อยากกอดคนที่นั่งข้างกันจัง”
 
“หุบปาก ถ้ายังไม่อยากเจอตีน” ผมบอกเสียงเย็น
 
ที่ จริงผมไม่ได้เจอมันมาพักใหญ่แล้วครับ ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะเลิกยุ่งกับผมไปแล้ว แต่ผมคงชะล่าใจเกินไป ในเมื่อก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่คนธรรมดา
 
คนบ้าเอาแน่เอานอนได้ที่ไหนกัน
 
ผม หันไปมองมันด้วยสายตาดุ ก่อนจะปัดมือที่กำลังจับแขนของผมเอาไว้อย่างไม่พอใจ ระดับการรุกรานที่เกิดขึ้น ทำให้ผมชักจะปรับอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ แต่ท่าทางของผมคงไม่มีผลต่อต่อมการรับรู้ของมันสักเท่าไร
 
“อยากจูบเตยจัง” ไอ้แทมยังพูดต่อ ก่อนจะหันมาอมยิ้มให้ “พี่จะได้อุ่นขึ้น”
 
“มึงอยากตายนักใช่ไหม” ผมตอบกลับ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยเสียงดังนัก เพราะรู้ดีถึงมารยาทในโรงหนัง
 
“ก่อนตาย...ขอเอากับน้องก่อนได้ป่ะ” ไอ้แทมยังพูดต่อ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น “คืนนี้เลยเป็นไง”
 
ผม สบตากับมันอย่างเอาเรื่อง นึกอยากต่อยหน้าของมัน แล้วลุกขึ้นกระทืบซ้ำให้ตายห่าไปเลย แต่ก็รู้ดีอีกนั่นแหละว่า มันไม่ใช่คนที่ผมจะเล่นงานได้ง่ายๆ อย่างน้อยประสบการณ์ที่ผ่านมาก็แสดงให้ผมเห็นชัดดีแล้ว และผมเองก็ไม่นิยมการต่อยตีป่าเถื่อนหรือมีฝีมือพอจะจัดการมันอย่างที่ใจคิด
 
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี…
 
ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะแค่นยิ้มให้ไอ้แทมที่ยังนั่งทำหน้ายียวนกวนบาทาของผมอย่างมีสติ
 
“อยากเอากับกูนักใช่ไหม” ผมถามขึ้น ไอ้แทมเลิกคิ้วตอบอย่างประหลาดใจ
 
“โคตรอยากเอาเลยครับ” ไอ้แทมตอบกลับ แล้วหัวเราะเบาๆ “เตยจะสนองความอยากให้พี่หรือครับ”
 
ผมลุกขึ้นยืนเป็นคำตอบ และทำให้ฝ้ายที่นั่งดูหนังไม่สนใจใครหันมาสนใจผมในทันที
 
“เตยจะไปไหน เข้าห้องน้ำหรือ” ฝ้ายถามขึ้น
 
“มีธุระ เดี๋ยวกลับก่อน” ผมตอบ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
 
“ฮะ?” ฝ้ายเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง แต่ผมไม่ได้สนใจนัก แล้วเดินออกไปทันที หมดเวลาที่จะตามใจคนอื่นแล้ว ตอนนี้เรื่องของผมสำคัญที่สุด
 
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้หันกลับไปมองด้านหลังอีก ตั้งแต่ออกมาจากโรงภาพยนตร์ แต่ผมก็แน่ใจว่ามันต้องเดินตามผมมาแน่นอน
 
 
++++++++++
 
 
ผม เดินตรงออกจากห้างสรรพสินค้ามายังลานจอดรถโดยไม่ได้แวะที่ไหน แผ่นหลังยังรับรู้ได้ถึงสายตาที่กำลังมองมา ก่อนจะหยุดฝีเท้าของตัวเอง เมื่อเห็นรถยนต์ของตัวเองจอดอยู่ตรงหน้า
 
เสียงฝีเท้าที่ก้าวอย่างไม่รีบร้อนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบในลานจอดรถที่ไร้ผู้คน ตอนนี้เวลาเกือบจะสองทุ่มแล้วครับ
 
“ไม่นึกว่าจะตามใจพี่ขนาดนี้” คนที่เดินตามหลังมาพูดขึ้น “เปลี่ยนจากคืนนี้เป็นตอนนี้...ไม่สิ เป็นเดี๋ยวนี้เลยดีไหม?”
 
กวนตีน...
 
ผม บ่นออกมาในใจ พร้อมกับปรายตามองไอ้แทมที่ยืนหน้าระรื่น แล้วยักคิ้วให้ผมอย่างที่ทำเป็นประจำ รูปร่างของมันไม่ได้ถือว่าบอบบาง แต่ก็ไม่ได้ล่ำสันหรือมีกล้ามเนื้อใหญ่โต คงเรียกได้ว่าพอดีตัวกำลังดีล่ะมั้ง ความสูงที่แทบจะไม่ต่างกัน ทำให้ผมไม่จำเป็นต้องปรับระยะสายตาของตัวเอง
 
ผม ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับแล้วเข้าไปในรถ ทว่าเมื่อติดเครื่องยนต์ พร้อมกับแอร์ที่เริ่มทำงาน อีกฝ่ายกลับหยุดยืนพิงรถของผม โดยไม่ได้เข้ามานั่งข้างในอย่างที่คิดไว้
 
เพราะ ความสงสัย ผมเลยเลื่อนกระจกด้านที่นั่งข้างคนขับลง พร้อมกับมองใบหน้าขาวที่ยังแต้มด้วยรอยยิ้มที่กำลังโน้มหน้าลงมา แขนทั้งสองข้างกำลังเท้ากับขอบกระจก
 
“ไม่ขึ้น?”  ผมถาม เมื่อเห็นไอ้แทมมัวแต่ยืนมองหน้าของผมด้วยรอยยิ้ม
 
“ไม่นึกว่าเตยจะเชิญชวนขนาดนี้” ไอ้แทมตอบ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ง่ายเกินไป ผิดปกติสุดๆ”
 
“หึ...ไม่ดีหรือไง” ผมถามกลับ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมานิดๆ “หรือมึงไม่กล้า?”
 
“ยั่วนะครับ” ไอ้แทมตอบกลั้วหัวเราะ
 
มึงนั่นแหละที่ยั่วมือยั่วตีนกูอยู่ได้...
 
ผมได้แต่คิดกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมา
 
“ไม่ขึ้นมาก็ไสหัวไป” ผมบอกเสียงเรียบ แล้วเลื่อนกระจกขึ้นอย่างไม่นึกสนใจว่าอีกฝ่ายจะโดนกระจกหนีบหรือเปล่า
 
“แหม...ไม่ มีความอดทนเอาซะเลย” ไอ้แทมพูดต่อด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ พร้อมกับเปิดประตูรถเข้ามา “สุดหล่อเสนอตัวทั้งที แล้วพี่จะพลาดได้ยังไงล่ะครับ”
 
ผมไม่ได้สนใจท่าทีของมันอีก แล้วขับเคลื่อนรถยนต์ให้พุ่งตรงสู่ถนนใหญ่อีกครั้ง
 
เดี๋ยวก็รู้...
 
ว่าใครกันแน่ที่พลาด...
 
 
++++++++++
 
 
แรง สั่นจากอุปกรณ์สื่อสารที่ปิดเสียงเอาไว้ตั้งแต่ตอนดูหนังไม่ได้ทำให้ผมนึก สนใจ รวมไปถึงความไร้มารยาทของคนที่นั่งข้างกันอยู่ตอนนี้ที่กำลังรื้อค้นของในรถ ของผมไม่หยุด
 
“นั่งเฉยๆ ไม่เป็นหรือไงวะ” ผมบ่นอย่างนึกรำคาญ ตอนนี้มันกำลังค้นช่องตรงคอนโซลรถอยู่ครับ
 
“ก็ อยากรู้ไลฟ์สไตล์ของเตยไง” ไอ้แทมตอบ ก่อนจะหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ผมเก็บเอาไว้ขึ้นมาดูอย่างสนใจ “เอาไว้ช็อตเหยื่อตอนเผลอหรือครับ”
 
ถ้ามึงยังไม่หยุดค้น กูจะเอามาช็อตมึงนั่นแหละ ไอ้เวะ!
 
ผม กรอกตาอย่างนึกไม่สบอารมณ์ ก่อนจะพยายามนับหนึ่งถึงร้อย แล้วนับร้อยย้อนกลับไปหนึ่งอย่างใจเย็น ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมที่ผมมักจะพาคู่นอนมาใช้บริการ
 
“โธ่...คิดว่าจะพาไปที่ห้อง” ไอ้แทมบ่นออกมาด้วยสีหน้าเสียดาย
 
ผมดับเครื่องอย่างไม่สนใจท่าทีของมัน ก่อนจะลงจากรถของตัวเอง แล้วเดินไปที่หน้าเคาท์เตอร์พื่อติดต่อสั่งจองห้องพัก
 
เมื่อ ได้คีย์การ์ดมาเรียบร้อย ผมก็เดินตรงไปที่ลิฟต์ พร้อมกับไอ้แทมที่เดินมาคู่กัน ก่อนเสียงผิวปากของมันจะดังขึ้นอย่างคนอารมณ์ดี แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมันกำลังตัดเส้นความอดทนของผมอยู่ เพียงไม่นานเราสองคนก็เข้าไปในลิฟต์ที่ว่างเปล่า
 
“มาที่นี่บ่อยหรือ” คนที่ยืนข้างกันเอ่ยขึ้น ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ “ดูคล่องเชียว”
 
“เสือก” ผมตอบกลับ ทั้งที่สายตายังมองแต่ประตูลิฟต์ที่อยู่เบื้องหน้า ทว่าภาพสะท้อนจากประตูลิฟต์ที่เงาวาวก็ทำให้ผมเห็นสีหน้าของคนที่ยืนข้างกัน อยู่ดี
 
“พูดไม่เพราะ” ไอ้แทมต่อว่า ก่อนจะขมวดคิ้วใส่ พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก “เดี๋ยวจูบลงโทษซะเลย”
 
“ปัญญาอ่อน” ผมว่ากลับ แล้วเพิกเฉยต่อท่าทีบ้าบอไร้สาระของมัน
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 05 [11/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-03-2014 14:23:58
 
ไอ้ แทมหัวเราะขึ้น ก่อนจะเดินตามผมออกจากลิฟต์มายังห้องที่ติดต่อเอาไว้ และเมื่อเปิดประตูออก ผมก็กระชากแขนของคนที่ยืนอยู่ข้างกันกระแทกเข้ากับผนังแบบไม่ยั้งแรง ทั้งที่ประตูยังปิดไม่สนิทดีด้วยซ้ำ
 
“รุนแรง...” ไอ้แทมพูดขึ้นอย่างยียวน โดยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่ผมจับหลังของมันกระแทกผนังปูนเล่น แต่มือที่เคยวางอยู่ข้างลำตัวก็คว้าเอวของผมเอาไว้ทันทีด้วยเช่นกัน “ไม่ต้องรีบ พี่มีเวลาให้เตยทั้งคืน”
 
ผม แค่นเสียงในลำคอตอบรับ แล้วเลื่อนริมฝีปากไปงับที่ปลายหูของอีกฝ่าย ก่อนจะได้ยินเสียงประตูเลื่อนปิดสนิทตามแรงของหลักทางฟิสิกส์ ในเวลาเดียวกับที่ผมรู้สึกได้ถึงฝ่ามือที่กำลังลูบสะโพกของผมอยู่
 
“พี่ยิ่งเครื่องติดง่ายอยู่ด้วย” ไอ้แทมบอกเสียงแผ่ว แล้วจูบที่ต้นคอของผม ก่อนสัมผัสชื้นจากปลายลิ้นจะทำการหยอกเย้าผมอย่างเล้าโลม
 
ผม ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของไอ้แทม แต่เลื่อนใบหน้าซุกกับลาดไหล่กว้าง กลิ่นน้ำหอมที่ติดกายคนตรงหน้า ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะแนบจมูก เพื่อสูดกลิ่นหอมประหลาดอย่างเผลอไผล ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ถึงฝ่ามืออุ่นที่กำลังเลื่อนมาลูบที่เป้ากางเกงเบาๆ
 
ผมสูดลมหายใจ แล้วดึงหน้าของตัวเองออก ก่อนจะตัดสินใจจูบเข้ากับริมฝีปากที่กำลังเผยอออกมาเล็กน้อย
 
เป็นไงเป็นกัน!
 
และก็เป็นไปอย่างที่ผมคิด เมื่อรสจูบที่กำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ห่างไกลจากคำว่า ‘ไร้เดียงสา’ ไป ไกลโข ปลายลิ้นที่กำลังกวาดต้อนลิ้นของผมอย่างชำนาญ ทำให้ผมยิ่งรู้สึกอยากจะเอาชนะ และผลของการกระทำนั้น ทำให้ตอนนี้ริมฝีปากของเราแนบแน่นจนเกิดเสียงดังออกมาไม่หยุด
 
จะเรียกว่ารุนแรงก็ไม่ใช่...
 
หรือจะเรียกว่าอ่อนหวานก็ไม่ใช่เช่นเดียวกัน
 
ดูดดื่ม ลึกล้ำ...
 
ก็พอจะเป็นไปได้
 
“จูบเก่งกว่าที่คิดนะ” ไอ้แทมพูดขึ้น หลังจากที่เราสองคนผละเรียวปากออกจากกัน ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่ผิดจังหวะไป
 
ถึงแม้จะไม่ใช่จูบครั้งแรกของผมกับมัน แต่ก็นับว่าเป็นจูบได้มากกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้ ที่เหมือนผมถูกหมาเลียปากเล่น
 
ผม ไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากดึงเข็มขัดนักศึกษาของมันออก ในเวลาเดียวกับที่มันกำลังปลดกระดุมเสื้อของผมอย่างรวดเร็วไม่ต่างกัน เมื่อเข็มขัดตกลงพื้น ผมก็รับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนของฝ่ามือที่กำลังลากผ่านหน้าอกของผมอยู่
 
ไอ้แทมกำลังยิ้มบางมองใบหน้าของผมไม่วางตา ลมหายใจที่รินรดอยู่ไม่ห่าง รวมไปถึงกลิ่นอายระหว่างเราที่ปะปนกัน ทำให้ผมรู้สึกแปลก
 
ผม ไม่ได้สนใจส่วนตื่นตัวของอีกฝ่ายที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้เนื้อผ้า แต่เลือกที่จะลากมือผ่านชายเสื้อเข้าไปสัมผัสหน้าท้องที่ตึงแน่นและอุ่นร้อน อย่างเชื่องช้า
 
ตอน นี้ผมชักไม่แน่ใจความคิดของตัวเองเท่าไรแล้ว สัมผัสที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ได้ถือว่าย่ำแย่ ด้วยเทคนิคและประสบการณ์ของมัน ทำให้จูบเมื่อครู่นี้อาจจะเรียกได้ว่ายอดเยี่ยมด้วยซ้ำ
 
แต่ใครจะไปอยากยอมรับเรื่องแบบนั้นกับมันกัน!
 
ถึง แม้เราสองคนจะแลกลิ้นกันอย่างเมามัน แต่ก็ยังไม่ได้ลงมืออะไรจริงจังนัก ดูเหมือนต่างฝ่ายก็ต่างดูท่าทีของกันและกัน นัยน์ตาสีดำยังคงมองผมด้วยประกายสดใส
 
ร่าง กายที่กำลังถูกปลุกเร้าด้วยฝ่ามือถูกเพิ่มอุณหภูมิไม่ต่างจากถ่านที่ค่อยๆ ปะทุไฟ ก่อนที่ผมจะก้มลงมองมือของไอ้แทมที่กำลังบีบคลึงอยู่ที่หน้าอกของผมราวกับ ต้องการกลั่นแกล้ง พร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอของมันที่ดังขึ้น
 
ถึงจะรู้ตัวดีว่ากำลังจะทำอะไร แต่สัมผัสแบบนั้นก็ทำให้ผมไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกที่กำลังตื่นขึ้นมาได้อยู่ดี
 
ผม ผ่อนลมหายใจที่ถี่รัว ก่อนจะขยับตัวเข้าไปชิด แล้วประกบจูบเรียวปากที่กำลังแต้มยิ้ม จังหวะที่ร้อนแรงในคราแรกทุเลาลง เหลือแต่เพียงความเนิบนาบกับช่องว่างของเราที่มีอากาศเท่านั้นที่แทรกผ่าน ได้ ฝ่ามือที่เคยหยอกล้อร่างกายของผมหยุดทำงาน ก่อนที่มันจะเลื่อนมาโอบหลังของผมให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น
 
"ติดใจจูบของพี่แล้วใช่ปะ" ไอ้แทมพูดยั่ว ก่อนจะเลียริมฝีปากแวววาวของตัวเอง
 
"จูบห่วยๆ" ผมตอบอย่างไม่แยแส แล้วมองมันนิ่ง "จูบอีกกี่รอบก็ไมได้เรื่อง"
 
"อ้อหรือ... แย่จัง" ไอ้แทมตอบรับด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม " แบบนี้พี่คงต้องขอแก้ตัวจนกว่าเตยจะพอใจก็แล้วกัน"
 
ทว่าไม่ทันที่ผมจะได้โต้ตอบอะไร ไอ้เทมก็ดึงคอของผมเข้าไปจูบอีกครั้ง และแน่นอนว่าจูบของมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมถากถางเอาไว้
 
เรา สองคนยืนกอดจูบกันจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ความเย็นของเครื่องปรับอากาศไม่ได้ลดความร้อนของร่างกายในตอนนี้ได้ ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวอีกที เมื่อแผ่นหลังปะทะกับเตียงที่เรียบตึง พร้อมกับไอ้แทมที่นอนทับตัวของผมไว้ ริมฝีปากที่ดูดดึงกันผละออก แล้วปล่อยให้สายตาสบมองกันและกันต่อ
 
ผมไม่อยากจะยอมรับเลยว่า เผลอเคลิ้มไปกับจูบของมันอยุ่เหมือนกัน
 
“เซ็ก ซี่ว่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของผมออกด้วยความเร็วแสง ผมมองคนที่กำลังไล่จูบหน้าอกชองผมลงมาถึงหน้าท้อง สะดือ จนกระทั่ง...
 
มันกำลังจะจัดการน้องชายของผมแล้ว!
 
ผมรีบดึงผมของมันขึ้นทันทีจนเหมือนกระชาก นัยน์ตาสีดำพราวระยับกำลังมองกลับมา ก่อนริมฝีปากของมันจะระบายยิ้มออกมา
 
"อย่าบอกว่าจะเปลี่ยนใจ?"
 
"เปล่า กูทำเองดีกวา" ผมตอบ ก่อนจะดันมันให้นอนราบไปกับเตียงแทน
 
ผม ถอดกางเกงที่มันกำลังใส่อยู่ออก เผยให้เห็นบ็อกเซอร์และต้นขาที่ไร้ไขมันส่วนเกิน ไอ้แทมเลิกคิ้วมอง เมื่อผมไม่ได้ดึงเนื้อผ้าที่ใช้ปกปิดส่วนล่างออกจนหมดอย่างที่เจ้าตัวน่าจะ คิดเอาไว้ ก่อนที่ผมจะก้มลงไปจูบมันอีกครั้ง พร้อมกับเลื่อนมือไปรวบแขนของมันเอาไว้อย่างละมุนละม่อม
 
“แล้วทำไมต้องจับแขนด้วยเนี่ย” ไอ้แทมบ่น พร้อมกับมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก
 
“อยู่ นิ่งๆ น่า” ผมว่า ก่อนจะมองคนที่อยู่ด้านล่างด้วยสายตาจริงจัง พร้อมกับยืดข้อมือของมันแน่นขึ้น สมองก็กำลังคิดหาวิธีจัดการกับมันไปด้วย ก่อนจะคว้าเข็มขัดเส้นหนึ่งที่วางอยู่ไม่ห่างจากมือเอาไว้ แล้วเริ่มใช้มันพันที่ข้อมือของคนที่จับเอาไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
“เฮ้ยๆ จะมัดจริงดิ!” ไอ้แทมร้องถาม เมื่อเห็นว่าผมกำลังทำอะไร
 
“กูอยากให้มึงตื่นเต้น” ผมบอก แล้วมองไอ้แทมที่มองผมกลับเช่นเดียวกัน “แป๊บเดียว เดี๋ยวก็เรียบร้อย”
 
“พี่ ว่า...ทำแบบนี้ก็ดูเร้าใจดีเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แนวว่ะ” ไอ้แทมบอก ก่อนจะพลิกข้อมือด้วยเทคนิคบางอย่างที่ผมคาดไม่ถึงจนมือข้างหนึ่งหลุดออกมา
 
“ไอ้แทม!” ผมว่า เมื่อมือของไอ้แทมที่หลุดออกมาจับแขนของผมที่กำลังจะมัดเข็มขัดเอาไว้ ผมตีหน้าดุใส่ ทั้งที่ในใจเริ่มรู้สึกว่า ตอนนี้ชักไม่ค่อยดีแล้ว
 
“ก็พี่ไม่ชอบแบบนี้นี่” ไอ้แทมบอกด้วยรอยยิ้ม “เชื่อพี่เถอะ ไม่ต้องโลดโผนเยอะ เบสิกน่ะสุดยอดแล้ว”
 
“อย่าขัดใจกูสิ” ผมบอกเสียงเข้ม แล้วดึงมือของตัวเองออกจากมือที่มันจับเอาไว้ แต่มันก็ไมยอมปล่อย
 
“เตยนั่นแหละที่อย่าขัดใจพี่” ไอ้แทมบอกอีกครั้ง แล้วส่งยิ้มมาให้ “เชื่อมือได้เลย เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
 
“กูจะจัดการเอง!” ผมค้าน แล้วจับแขนของมันเอาไว้บ้าง พร้อมกับสบตากับมันนิ่ง “มึงนอนอยู่เฉยๆ ก็พอ”
 
“พี่ ว่าเตยนั่นแหละที่ต้องนอนอยู่เฉยๆ เรื่องที่ต้องออกแรง พี่รับอาสาเอง” ไอ้แทมยังบอกต่อ พร้อมกับยื้อแรงของผมเอาไว้ แล้วหัวเราะเบาๆ “หรืออยากจะออนท็อปกับพี่ล่ะครับ”
 
“ถ้าอยากได้แบบนั้น มึงก็ต้องทำเอง เพราะกูทำไม่เป็น” ผมบอกเสียงเย็น แล้วผลักให้มันลงไปนอนราบกับเตียงอย่างไม่พอใจนัก
 
“เฮ้อ....กะแล้วเชียวว่าต้องมีปัญหา” ไอ้แทมบ่นเหมือนไม่ใส่ใจนัก แล้วส่งยิ้มบางมาให้
 
ผม กะพริบตามองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างตกใจ เมื่อกะพริบตาครั้งที่หนึ่ง ผมก็พบว่ามือข้างหนึ่งของไอ้แทมได้หลุดจากพันธนาการของผมไปแล้ว และเมื่อกะพริบตาครั้งที่สอง ผมก็ถูกอีกฝ่ายจับทุ่มกระแทกกับเตียงเสียอย่างนั้น หลังจากนั้นเมื่อผมกะพริบตาครั้งที่สาม ไอ้แทมก็ขึ้นมานั่งทับบนตัวของผม ก่อนมือที่เคยหยอกล้อร่างกายของผมจะตรึงลำคอของผมเอาไว้แน่น ไม่ต่างจากปลอกคอเหล็กที่ล็อกตัวของผมไม่ให้ขยับไปไหน
 
ไอ้บ้าเอ๊ย!
 
แค่กะพริบตาสามครั้ง เหตุการณ์ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเสียแล้ว!
 
 
++++++++++


ผม ยกมือขึ้นจับมือที่กักขังผมเอาไว้ตามสัญชาตญาณ พร้อมกับจ้องมองนัยน์ตาสีดำที่กำลังเป็นประกายบางอย่างและรอยยิ้มที่ถูกวาด ขึ้นอย่างมีเลศนัยเขม็ง แรงที่ตรึงลำคอของผมเอาไว้กำลังเพิ่มมากขึ้น


นี่มันคงไม่คิดจะบีบคอมผมจนตายหรอกใช่ไหม?


ผมไม่ได้หวาดกลัวต่อความตาย แต่ผมรู้สึกอับอายที่ต้องมาตายเพราะเสียท่าให้กับเรื่องพรรค์นี้!


“ทำไม ต้องให้ออกแรงกับเรื่องแบบนี้ด้วยนะ” ไอ้แทมเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ซึ่งผิดกับบรรยากาศตึงเครียดที่ผมเผชิญอยู่ ก่อนที่มันจะก้มหน้าลงมาเล็กน้อย “เตยยอมพี่เถอะครับ”


ผม หอบหายใจปรับจังหวะชีวิตของตัวเอง เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมจนหมดแต่ยังไม่ถอดออกของมันเลื่อนหลุดออกจากไหล่เผย ให้เห็นผิวขาวที่เรียบเนียนไม่มีตำหนิ


“หึ” ผมแค่นเสียงตอบราวกับไม่มีอะไร ทั้งที่สมองกำลังวิ่งพล่านหาวิธีแก้สถานการณ์


“ไม่เอาน่า” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะก้มลงมาจูบผมเบาๆ “แต่ดื้อแบบนี้ ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ”


“กูคงน่ารักถูกใจมึงแน่” ผมบอกเสียงเรียบ ก่อนจะปล่อยมือจากแขนที่จับเอาไว้ แล้วเหวี่ยงหมัดใส่ใบหน้าที่อยู่ในระยะวงแขนเต็มแรง


ผลั่ว!


ไอ้ แทมผงะไปเล็กน้อย มือที่กดลำคอของผมเอาไว้คลายออก ผมรีบดันตัวของมันออก ก่อนจะขึ้นคร่อมมันเอาไว้ แต่คนที่โดนผมต่อยก็ไม่ใช่ว่าจะยอมง่ายๆ


จะยังไงก็ช่าง! ผมขออัดมันคืนเลยแล้วกัน 


ไอ้ แทมคว้ามือของผมเอาไว้ได้ทัน ก่อนเราสองคนจะเปลี่ยนจากเซ็กส์ที่เร่าร้อนเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแทน โดยทำอย่างไรก็ได้ให้อีกฝ่ายยอมสยบ ถึงแม้เหงื่อจะไหลโซมและผ้าปูเตียงจะยับเยินไม่ต่างกันก็ตาม


“ไม่คิดว่าจะต้องมาเล่นอะไรแบบนี้เลยนะ” ไอ้แทมบอก แล้วจับแขนของผมเอาไว้ “เตยแรงดีจริงๆ”


ผมยิ้มเครียดตอบ ก่อนจะใช้มือที่เป็นอิสระอีกข้างคว้าผ้าห่ม แล้วสะบัดคลุมตัวของมันเอาไว้อย่างรวดเร็ว


พรึบ!


“เฮ้ย!” ไอ้แทมร้องขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมา “เตยจะเล่นผีผ้าห่มกับพี่ก็ไม่บอก”


ผม ไม่ได้สนใจคำพูดของมัน ในจังหวะที่มันกำลังจะดึงผ้าห่มที่คลุมตัวเอาไว้ออกด้วยมือข้างเดียว ผมก็รีบโถมตัวเข้าใส่มันทันที เพราะต้องการหยุดไอ้แทมเอาไว้ ทั้งที่แขนอีกข้างยังถูกจับเอาไว้แน่น ถึงแม้จะกระชากออกมาแล้วก็ตาม


มือมึงเป็นกาวตราช้างหรือไงวะ!


ผม นึกด่ามันอยู่ในใจ ก่อนจะตัดสินใจดึงแขนของตัวเองออกมาสุดแรง แล้วก้มลงกัดที่แขนของมันไปเต็มเขี้ยวจนอีกฝ่ายยอมปล่อยออก เมื่อไอ้แทมปล่อยช่องว่างให้เล่นงาน ผมก็ไม่รอช้าที่ตะคว้ากางเกงขายาวที่อยู่ใกล้มือมามัดมันเอาไว้ไม่ต่างจาก ข้าวต้มมัดอย่างรวดเร็ว


เสร็จกูล่ะมึง!
 
 
TBC ++++++++++
 
Marionetta ::: สวัสดีคะ ^^ เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ
ตอนนี้ก็เป็นตอนของเตยนะคะ หลังจากที่พี่แทมได้ทำการปลุกเสือหลับ น้องเตยเขาก็เลยโมโหจนสู้คนขึ้นมาแล้วล่ะคะ อิอิ  (ตอบสนองความหื่นของพี่แทม ฮ่าๆ)
ตอนนี้เป็นตอนที่เขียนยากมากๆ นั่งแก้อยู่หลายรอบ แต่ก็พยายามที่สุดแล้วล่ะคะ มีอะไรสามารถแนะนำติชมมาได้ จะได้นำไปพัฒนาและปรับปรุงต่อไป
ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ หวังว่าจะติดตามไปจนจบเรื่องนะคะ
ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

อุ้ย เพิ่งได้อ่าน ชอบแนวรุกชนรุกจริงๆ เลย ><
เชียร์ให้แทมกดเตยอ่ะ แบบว่าเตยดูราชินีดี 55555
ส่วนเลี้ยงที่แอบสปอยส์ว่าชู้นี่อยากให้คนเป็นรับมีกิ๊กมากกว่า
แบบว่าชอบเห็นฝ่ายพระเอกถูกทำร้าย เอ๊ะ แต่ทั้งคู่ก็มีชู้เป็นของตัวเองกันอยู่ก่อนแล้้วนะ  o22

ปล. แอบเสียวแทมจะเป็นรับ เพราะคำพูดเก้ากับบอสเหมือนเป็นการแช่ง 5555
555 ต้องคอยติดตามกันต่อไปจ้า ขอบคุณมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 24-03-2014 16:29:04
นี่ไม่มั่นใจเลยนะว่าฉากต่อไปจะเสร็จกัน คิดว่าคงตีกันตายก่อนมากกว่า  :try2:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 24-03-2014 17:09:22
เกาะขอบเตียงลุ้นเลยนะเนี่ย ใครจะเสียทีใคร  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 24-03-2014 17:44:47
ลุ้นๆ ใครจะรุกใครจะรับกันหนอ ....รึว่าสลับกันรุกและรับ อ๊าย....ฟิน :mew1:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 24-03-2014 18:40:32
มาอีหรอบนี้คงสลับกันสินะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-03-2014 19:11:07
แทมรับ...แทนรับ...แทนรับ กิกิ
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-03-2014 20:20:33
อ่านพาร์ทเตยแล้ว
รู้สึกว่าพี่แทมแม่งเกิดมาเพื่อรุกชัดๆ555
พี่แทมอย่ายอมนะ
ลุกขึ้นมากดเตยสะทีสิ!!!

ไม่รู้นะ แต่อ่านพาร์ทเตยแล้วรู้สึก ฮีน่ารักน่ากดแบบแปลกๆ555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 24-03-2014 21:45:45

ผลัดกันเถอะ วิน-วิน  :hao6:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 24-03-2014 22:03:15
เชียร์แทมกดอยู่นะ :laugh:
เต้ยไม่ชอบใช้กำลังเดี๋ยวให้แทมดูแลเอง :m3:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-03-2014 03:09:12
สองคนนี้เค้าเล่นอะไรกันคะ555555555555555
นี่ไม่เชียร์จริงๆว่าใครจะรุกใครจะรับ
แต่แทมกวนตีนจริง55555555555
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 25-03-2014 11:34:54
อ่านตอนแรกๆก็เชียร์เตยกดน้ะ แต่พออ่านถึงตอนล่าสุดนี่ สลับกับล้ะกันนน :hao7:
หัวข้อ: Re: PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-03-2014 22:07:47
สวัสดีค่ะ
มาอีกครั้งกับตอบเมนต์ถ่วงเวลาเช่นเคย แฺฮะๆ
ตอนนี้อากาศร้อนมากจนไม่อยากจะทำอะไรเลยจริงๆ
ร้อนขนาดนี้ระวังจะไม่สบายกันด้วยนะคะ ^^

นี่ไม่มั่นใจเลยนะว่าฉากต่อไปจะเสร็จกัน คิดว่าคงตีกันตายก่อนมากกว่า  :try2:
555 มันคือสนามรักสนามรบจ้า อิอิ

เกาะขอบเตียงลุ้นเลยนะเนี่ย ใครจะเสียทีใคร  :katai2-1:
เกาะถึงตอนหน้าก็จะรู้ผลแล้วจ้า แต่ก็พอจะเดาได้แล้วล่ะมั้ง ^^

ลุ้นๆ ใครจะรุกใครจะรับกันหนอ ....รึว่าสลับกันรุกและรับ อ๊าย....ฟิน :mew1:
เรื่องแบบนี้ต้องดูกันยาวๆ นะคะ (ฟินอยู่ในใจ เอิ๊กๆ)

มาอีหรอบนี้คงสลับกันสินะ  :katai5:
แหมๆ มันเป็นแค่จังหวะ-ขยับตัวเล็กๆ บนเตียงเองล่ะคะ ><

แทมรับ...แทนรับ...แทนรับ กิกิ
งั้นจัดไปเลยจ้า (พี่แทม: เฮ้ย! ซะงั้นอ่ะ!)

อ่านพาร์ทเตยแล้ว
รู้สึกว่าพี่แทมแม่งเกิดมาเพื่อรุกชัดๆ555
พี่แทมอย่ายอมนะ
ลุกขึ้นมากดเตยสะทีสิ!!!

ไม่รู้นะ แต่อ่านพาร์ทเตยแล้วรู้สึก ฮีน่ารักน่ากดแบบแปลกๆ555
พี่แทมเขาโชกโชนจ้า น้องเตยน่ารักนะ แต่ยังไม่แสดงออก อิอิ

ผลัดกันเถอะ วิน-วิน  :hao6:
ขอกลับไปถามความสมัครใจของพี่แทมกัน้องเตยเรื่องนี้ก่อนนะคะ กร๊ากๆ

เชียร์แทมกดอยู่นะ :laugh:
เต้ยไม่ชอบใช้กำลังเดี๋ยวให้แทมดูแลเอง :m3:
พี่แทมเขาชอบนักแล ไอ้เรื่องดูแลเด็กน่ะ กลัวแต่น้องเตยเขาไม่อยากให้พี่แทมดูแลน่ะสิ

สองคนนี้เค้าเล่นอะไรกันคะ555555555555555
นี่ไม่เชียร์จริงๆว่าใครจะรุกใครจะรับ
แต่แทมกวนตีนจริง55555555555
555 เสองคนนี้เขากำลังศึกษากันและกันอยุู่ค่ะ อิอิ
อย่าซีเรียสเรื่องใครจะรุก ใครจะรั แต่มาเอาใจช่วยว่าสองคนนี้มันจะรักกันได้ยังไงดีกว่าค่ะ เอิ๊กๆ
บุคลิกของพี่แทมคือ หล่อ รวย ร่าเริง มีเสน่ห์ กวนตีน และหื่นกามในจิตวัญญาณจ้า

อ่านตอนแรกๆก็เชียร์เตยกดน้ะ แต่พออ่านถึงตอนล่าสุดนี่ สลับกับล้ะกันนน :hao7:
ถ้าอ่านต่อไปอาจจะเปลี่ยนเป็นน้องเตยกดพี่แทมก็ได้นะคะ อิอิ


+++++++++++++++++++++++

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ที่มีให้ค่ะ
จอยหย้าจะมาในเร็ววันจ้า

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-04-2014 21:41:35
PLAYBOY # 07 - TAM


ผมได้แต่นึกขำอยู่ในใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกให้เป็นปกติ เมื่ออีกฝ่ายยอมเอาผ้าห่มออกจากหัวของผมเสียที นอกจากจะอึดอัดแล้ว ผมยังรู้สึกเจ็บนิดๆ ตรงแขนที่ถูกฝากรอยรักเอาไว้ด้วย

เลือดจะออกไหมเนี่ย…

ผมลอบถอนหายใจ ผมล่ะนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าตัวเองจะมาโดนพันเป็นแหนมแบบนี้ เอาล่ะ! ผมยอมรับก็ได้ว่า ประมาทไปหน่อย ผมเองก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรง ไม่เหมือนเตยหรอกครับ ที่จ้องจะอัดผมอย่างเดียว

“แหมๆ พี่ก็ลืมไปได้ยังไงว่าเตยชอบเอสเอ็ม” ผมแกล้งหยอกต่อ ถึงแม้สถานการณ์ตอนนี้ผมไม่ควรจะทำแบบนั้นก็ตาม

“หึ” เตยหันมาแค่นเสียงใส่ แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนพื้นมาใส่อย่างใจเย็น

“จะรีบใส่ทำไมล่ะครับ อ้าว! นั่นกางเกงพี่นะ” ผมรีบบอก ก่อนจะหรี่ตาลง แล้วอมยิ้มออกมา “หรือว่า…ที่แท้เตยก็อยากได้กางเกงที่พี่ใส่แล้วกลับบ้าน แต่อายที่จะขอใช่ไหม? โธ่ๆ ”

“กูไม่ได้โรคจิตแบบมึง!” เตยหันมาว่าผมอย่างอารมณ์เสีย แต่ที่น้องเขาไม่ใส่กางเกงของตัวเองก็เพราะกางเกงตัวนั้นกำลังทำหน้าที่แทนเชือกมัดผมอยู่

นี่เขาเรียกว่าการใช้งานแบบบูรณาการหรือเปล่า?

ผมมองเตยที่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แล้วอดที่จะผิวปากหวือขึ้นมาไม่ได้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายบ่นอะไรกับตัวเองสักอย่าง พร้อมกับเสยผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงอย่างมีมาด แต่ผมไม่ได้นึกโดนใจอะไรหรอกนะครับ ผมก็แค่อยากแหย่น้องเขาเล่น

“น่ารำคาญ” เตยหันมาว่าผมเสียงเย็น ก่อนจะติดกระดุมเสื้อของตัวเอง

“เตย” ผมเรียกอีกครั้ง ก่อนจะส่งสีหน้าจริงจังไปให้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายส่งสายตาดุกลับมา “น้องชายยังโด่อยู่เลยนะ”

“หุบปาก!” เตยควาดผมเสียงดังด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากความโกรธหรือความอายกันแน่ แต่ผมก็หัวเราะออกมา

ที่จริงผมก็สังหรณ์ใจแบบไม่ต้องมีลางบอกล่วงหน้าอยู่แล้วครับ ในเมื่อสุดหล่อที่แสนหวงตัวของผมดันชวนผมไปนอนด้วย ซึ่งมันก็แปลกประหลาดยิ่งกว่าหิมะตกในประเทศไทยเสียอีก แต่ที่ผมยอมขึ้นรถมาด้วย ก็แค่อยากรู้ว่าน้องเขาต้องการอะไรกันแน่

คงจะเข้าใจความอยากรู้อยากเห็นของวัยรุ่นอย่างผมนะครับ แหม…มันน่าท้าทายจะตายไป

ซึ่งก็เป็นที่แน่นอนอีกนั่นแหละว่า น้องเขาคงไม่ยอมตกเป็นเมียของผมง่ายๆ และผมก็ไม่ทันได้ฉุกคิดด้วยว่า  ตัวเองจะต้องตกเป็นเมียของน้องเขาด้วย จนเมื่อสถานการณ์มาไกลเกินกว่าที่คาด ผมถึงได้เริ่มตระหนักขึ้นมา แต่ดูเหมือนมันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

อันที่จริงถ้าออกแรงแบบจริงจัง ก็น่าจะหลุดจากกางเกงบ้าๆ นี่ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้นั่งเป็นเหยื่ออย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวแบบนี้

ผมล่ะเหนื่อยใจกับความอยากรู้อยากลองของตัวเองเสียจริงๆ…

“หวังดีนะเนี่ย อุตส่าห์เตือน” ผมบอก ก่อนจะถอนหายใจออกมา “เตยไม่เคยมองพี่ในแง่ดีอ่ะ”

ผมมองเตยที่ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำหนีไปเสียอย่างนั้น ผมก็ได้แต่แกล้งผิวปาก ทั้งที่ตัวเองก็มีสภาพไม่ต่างกันเท่าไร เผลอๆ อาจจะหนักกว่าสุดหล่อที่ตอนนี้คงจะเข้าไปเคลียร์กับน้องชายของตัวเองแล้วล่ะมั้ง

ลูกชายพ่อ เย็นไว้ สงบไว้ลูก…

ผมได้แต่นั่งปลอบตัวเองพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจของตัวเองออกอย่างมีสมาธิ ในที่สุดอาวุธของผมก็อยู่ในสภานะที่เป็นปกติ ก่อนที่เตยจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหันมามองผมอย่างเอาเรื่อง ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานไปให้

เอาน่า….อย่างน้อยก็พอถอนทุนคืนได้บ้างล่ะครับ ในเมื่อผมได้ทั้งกอด จูบ ลูบไล้ และเล้าโลมน้องเขาอย่างที่ต้องการ ผู้ชายอย่างเราๆ ก็อยากได้อะไรไม่กี่อย่างมากกว่านี้หรอกครับ

“ทั้งที่พี่ตั้งใจจะดูแลเตยเป็นอย่างดีแท้ๆ” ผมพูดขึ้น ก่อนจะแกล้งส่งสายตาตัดพ้อไปให้ “เตยไม่น่ามาหลอกกันแบบนี้เลย”

เตยหันมามองผมอีกครั้ง ก่อนนัยน์ตาสีน้ำตาลจะวาววับ ริมฝีปากบางได้รูปที่ผมเพิ่งจะจูบอย่างดูดดื่มเมื่อหลายนาทีก่อนกำลังเม้มแน่น แล้วเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางเฉียบที่ดูเยือกเย็น

“หึ! คิดว่ากูจะเอากับมึงจริงๆ หรือไง” เตยพูดขึ้น แล้วมองผมด้วยสายตาทิ่มแทง “ละเมอไม่รู้จบจริงๆ เลยนะมึง”

“โหดร้าย!”

“กวนตีน!”

ผมได้แต่หัวเราะรับคำต่อว่านั้นเบาๆ ทั้งที่ผมควรจะเครียดกับสิ่งที่ตัวเองเผชิญอยู่ แต่น่าแปลกที่ผมกลับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

หรือเป็นเพราะน้องเขาแสดงเจตนารมณ์ว่าจะไปแอ้มผมด้วยหรือเปล่า?

ที่จริงแล้วการอยู่ในวงการนี้ก็ต้องมีการเผื่อใจกันบ้าง จะรุกหรือรับ มันก็ขึ้นอยู่กับการตกลงของผู้ชายสองคนที่ตั้งใจจะนอนด้วยกัน เว้นแต่ว่าอีกฝ่ายจะหมดทางเลือก แต่เป็นไปได้ก็คงไม่มีใครอยากโดนเสียบ และผมเองก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องโดนด้วย

ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้แอ้มน้องเขาคราวนี้ แต่ก็ยังโชคดีที่น้องเขาไม่คิดจะแอ้มผมเหมือนกัน

“เอ้าๆ จะมัดไว้แบบนี้เฉยๆ หรือไง” ผมร้องถาม เมื่อเห็นเตยทำท่าเหมือนไม่สนใจผมอีก “แบบนี้ก็เมื่อยเหมือนกันนะ”

“กูไม่ปล่อยให้มึงโดนมัดแบบไร้ประโยชน์หรอก” เตยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา

ผมเลิกคิ้วมอง เพราะยังเดาท่าทีของน้องเขาไม่ออก แต่มองจากสายตาแล้ว คงไม่ได้มาดีแน่นอน หรือผมจะแหย่แกมหยอกน้องเขามากเกินไปหรือเปล่าวะ?


++++++++++


 “ไอ้แทม มึงไปทำอะไรมาวะเนี่ย?!” ไอ้เก้าร้องถาม เมื่อเห็นสภาพของผม “โดนเด็กลอกคราบมาหรือไงวะ”

“ก็ไม่เชิง” ผมตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองรอบตัว “แล้วไอ้บอสล่ะ มันไปไหนวะ”

“มันจะมาสายหน่อย เห็นบอกมอเตอร์ไซค์เสีย” ไอ้เก้าตอบ แต่ยังมองผมไม่วางตา “อย่าไปสนใจเรื่องของมันเลย แต่กูกำลังสนใจเรื่องของมึงมากกว่า ว่าไงวะไอ้แทม”

“ก็อย่างที่สภาพของกูบอกนั่นแหละ” ผมบอก ก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วเริ่มเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้มันฟัง

“ไอ้ห่า!” ไอ้เก้าร้องโวยวาย “แล้วมึงก็ยอมน้องเขาอ่ะนะ”

“แล้วจะให้กูทำยังไงได้ล่ะวะ แถมยังโดนแบบนั้นอีก” ผมตอบเสียงอ่อน แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

“มาถึงขั้นนี้แล้ว มึงยังมานั่งหัวเราะใจเย็นอยู่อีก” ไอ้เก้าว่า ก่อนจะส่งหน้านิ่วคิ้วขมวดมาให้ “ไม่ขำเลยนะเว้ย”

“เอาเถอะน่า! ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนักหรอก” ผมบอก แล้วหันไปสบตากับมัน “ผู้ชายเหมือนกัน คิดอะไรมากวะ”

“บางทีมึงก็คิดน้อยไปจนกูกลัว” ไอ้เก้าบอกเสียงเข้ม แล้วผ่อนลมหายใจออกมา

“ก็แค่ให้แทมจูเนียร์ออกสู่สายตาชาวโลกบ้าง ก็โอเค” ผมบอกด้วยรอยยิ้มบาง “ของกูดี ไม่จำเป็นต้องอาย”

“ไอ้เหี้ยแทม ด้านจนกูนับถือ” ไอ้เก้าว่าผมอีกครั้ง แล้วถอนหายใจออกมา “ว่าแต่มึงไม่โกรธหรือวะ ที่โดนแบบนั้น”

ผมโคลงหัวไปมา ก่อนจะคิดตามคำพูดของมัน ที่จริงผมก็ควรจะโกรธนั่นแหละ และตอนนี้ก็ควรตามหาคนทำแล้วกระทืบให้หนำใจ แต่แทนที่จะเป็นแบบนั้น ผมกลับนึกตลกเสียมากกว่า

ผมงงกับตัวเองจริงๆ

“ไม่รู้สิ…อาจเป็นเพราะน้องเขาช่วยกูด้วยล่ะมั้ง” ผมตอบเรียบเรื่อย แต่ไอ้เก้าเบ้หน้าออกมา

“ดีที่ไม่โดนเสียบตูด ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่”

“มึงก็เว่อร์ ดูก็รู้ว่าน้องเขาไม่เอากูหรอก มีแต่กูเนี่ยที่อยากจะเอา” ผมตอบ แล้วหันไปแย่งแก้วของมันมาดูดน้ำแก้กระหาย “การลงทุนมีความเสี่ยงเว้ย”

“เสี่ยงสุดๆ เลยมึง ถ้าน้องเขาเปลี่ยนใจมาเอามึง แล้วจะงานเข้า” ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “ขนาดไม่มีอะไร ยังฝากรอยทิ้งไว้ขนาดนี้ ถ้าเกิดพิศวาสมึงจริง กูว่าน้องเขาเอามึงลุกไม่ขึ้นเป็นอาทิตย์แน่”

“ปากเสียแล้วมึง” ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “ฟัดกับเสือมา มันก็มีโดนกัดกันบ้างสิวะ”

รอยที่ว่าไม่ใช่รอยสวาทอย่างพวกรอยจูบอะไรแบบนั้นด้วย มีแต่รอยหมัด รอยช้ำทั้งนั้น

“มึงไม่คิดอะไรก็แล้วไป กูก็เป็นห่วง” ไอ้เก้าบอก ก่อนจะถอนหายใจ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถืออกมา “ว่าแต่น้องเขาจะลงเว็บไหนได้บอกมึงหรือเปล่า กูจะได้ตามไปโหวตให้”

“ไอ้สัดเก้า” ผมด่ามันกลับ ก่อนจะนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน

หลังจากที่ผมพูดแหย่เตยไปแบบนั้น ผมก็ไม่คิดว่าเตยจะวางแผนถ่ายคลิปตอนที่น้องชายสุดหวงของผมกำลังแสดงฤทธิ์เดช แล้วตั้งใจเอาลงเว็บไซต์ประจาน แบบไม่ต้องรอแบล็กเมล์ผมให้เสียเวลา

ถึงผมจะปากดีบอกไอ้เก้าไปแบบนั้น แต่ผมก็อายนะครับ

ในตอนแรกที่ผมรู้ว่าน้องเขาจะทำอะไร ผมก็ตกใจพอสมควรนั่นแหละครับ ในช่วงจังหวะที่คิดว่าควรเปลี่ยนตัวเองจากเหยื่อผู้อ่อนแอแล้วทะลายกางเกงที่พันตัวเองเอาไว้ เตยก็ล้วงมือเข้าไปใต้ผ้าห่มเสียก่อน

ผมสุดุ้งเฮือก หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ตื่นเต้นสุดๆ เลยล่ะครับ!
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 06 [24/03/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-04-2014 21:47:51
ตอนนั้นความรู้สึกทั้งตื่นเต้น ทั้งสับสน ทั้งอับอายเริ่มตีรวนจนผมไม่รู้พื้นอารมณ์ของตัวเองชัดเจน จนเมื่อน้องเขาดึงกางเกงในของผมลง แล้วผลักผมให้นอนราบไปกับเตียงไม่ต่างจากตุ๊กตาล้มลุก แต่ไม่ใช่ตัวผมที่ลุกหรอกนะครับ แต่น้องชายของผมลุกต่างหาก ฮ่าๆ

ถึงแม้ระยะโฟกัสของสายตาจะเปลี่ยนไป แต่ผมก็พอจะรับรู้ได้ถึงกระแสนัยน์ตาที่มองมา ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่สายตาที่มีความหมายในแง่ดีเท่าไร ถึงอย่างนั้นเตยก็ยังอุตส่าห์ใจดีมาช่วยผมจัดการน้องชายที่กำลังแสดงตัวออกมา ถึงแม้น้องเขาจะใช้ผ้ารองมืออีกชั้นเพื่อสัมผัสมันก็ตาม

แต่ประเด็นที่ทำให้ผมตกตะลึงไม่ใช่เพียงแค่นั้น แต่เพราะผ้าที่ใช้ มันเป็นผ้าเช็ดหน้าของเตยต่างหาก!

ผมเชื่อเลยว่า เตยไม่ทันได้คิดอะไรถึงความวาบหวิวที่มีความนัยชวนสยิวหรอกครับ แต่ผมน่ะ…คิดไปถึงไหนต่อไหนอย่างเข้าข้างตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว

ดังนั้นถึงมันจะดูเหมือนโดนเล่นงาน แต่เอาเข้าจริงผมกลับรู้สึกมีความสุข สัมผัสที่ร้อนผ่าวแลกกับการเปิดเผยโฉมหน้าอาวุธสุดอหังการแล้ว ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ดันโกรธไม่ลง

หลังจากได้ปลดปล่อยต่อหน้ากล้องที่เก็บเสียงและใบหน้าของผมอย่างชัดเจน เตยก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่  พร้อมกับซึมซับความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้

เตยมองมาที่ผมด้วยสายตาเหยียดระคนสมเพช แล้วเก็บโทรศัพท์มือถือกลับไปใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินออกจากห้อง โดยไม่ลืมทิ้งท้ายให้ผมไม่ต่างจากการราตรีสวัสดิ์

‘มึงดังกระฉ่อนแน่’

พอคล้อยหลังเตยไปราวห้านาที ผมก็เริ่มขยับตัวเองอย่างจริงจัง และก็เป็นอย่างที่คาดเอาไว้ว่า กางเกงมันจะไปพันอะไรได้ ผมแต่ขยับไม่เท่าไร มันก็หลุดออก หลังจากได้รับอิสรภาพจากการเป็นดุ้นข้าวหลาม ผมก็ขยับตัวแก้เมื่อย ก่อนจะมองไปที่นาฬิกาแขวนบนผนังที่บอกเวลาสามทุ่มเศษ

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะลุกจากเตียง แล้วคว้าเสื้อผ้ามาใส่ แน่นอนว่ากางเกงที่ผมใส่เป็นของเตยที่เอามามัดผมเอาไว้

เฮ้อ… ถึงจะไม่ได้มีอะไรกันอย่างลึกซึ้ง แต่ก็ได้ใส่กางเกงตัวเดียวกันอย่างแนบแน่นนั่นแหละวะ

ผมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะมองดูโทรศัพท์มือถือที่มีทั้งสายที่ไม่ได้รับ รวมไปถึงข้อความต่างๆ ที่สามารถติดต่อกับผมได้ และในจำนวนการติดต่อทั้งหมดก็มีนัทกับโอเป็นเจ้าของมากที่สุด ผมไม่ได้คิดสนใจนัก เมื่อเดินออกจากโรงแรม ผมก็โบกรถแท็กซี่กลับที่พัก แล้วนอนหลับยาวอย่างสบายอารมณ์จนกึงเช้า

พอตื่นมา ผมไม่ได้ติดต่อกับคู่ขาคนไหน แต่เลือกที่จะท่องโลกออนไลน์ เพื่อตามหาคลิปฉาวของตัวเองตามเว็บไซต์ที่น้องเขาน่าจะเอาไปลง แต่ก็หาไม่เจอ

ใจหนึ่งผมก็กังวลนะครับ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าจะไปกังวลทำไม เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

เตยอาจจะเอาไปลงไว้ที่ไหนสักแห่งในโลกอินเทอร์เน็ต หรือไม่อาจจะแค่ขู่ผมเล่น แล้วเก็บเอาไว้ดูเองยามว่าง ผมก็ไม่อาจจะรับรู้ได้ ถึงแม้ผมจะรับรู้ถึงจุดประสงค์ของเตยที่ตั้งใจจะทำให้ผมเสียหน้า จนไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเขาอีก แต่น้องเขาคงต้องผิดหวังที่ผมไม่ได้หน้าบางขนาดนั้น จนปล่อยให้สุดหล่อลอยนวลไปได้

อย่างน้อย…ก็ไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน


+++++++++


วันนี้เป็นวันหยุดเรียนของผมครับ แน่นอนว่าหนุ่มหล่อสุดฮอตแบบผมคงไม่มีเวลาว่างมานอนน้ำลายบูดอยู่คนเดียวในห้องที่แสนเงียบเหงาเป็นแน่ เพราะจะต้องมีหนุ่มน้อยสักคนที่มาทำให้โลกของผมเป็นสีชมพู แต่คงต้องเว้นวันนี้ไปหนึ่งวัน เพราะผมขี้เกียจสุดๆ เลยครับ

แต่ไม่ใช่เพราะผมเบื่อที่จะได้เอาใจแนบชิดกับเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักหรอกนะครับ แต่เพราะอากาศตอนนี้ต่างหาก

ผมเกลียดฤดูฝน

เม็ดฝนที่เทกระหน่ำมาตอนนี้ ทำให้บรรยากาศดูหม่นหมองชอบกล มันดูเคว้งคว้างอ้างว้าง ทั้งอับชื้น ทั้งอึดอัด จนอุปาทานไปเองว่าหายใจไม่สะดวก แถมจะไปไหนก็ลำบากต้องมาพกร่มกันอีก

น่าเบื่อที่สุดเลยครับ!

ผมเลยตัดสินใจที่จะนอนจมอยู่ในเตียงหลังกว้างที่แสนสบาย ความกระฉับกระเฉงของผมดูเหมือนจะถูกน้ำฝนชะล้างจนขี้เกียจแม้แต่จะลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ทว่าในขณะที่ผมกำลังหลับตาพริ้มเตรียมตัวเข้าสู่ภวังค์ของตัวเอง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

ชัดจังหวะจริง!

ผมควานหาอุปกรณ์สื่อสารที่แผดเสียงร้องเป็นเพลงร็อกที่ดังขัดกับบรรยากาศแบบสุดขั้ว และเมื่อคว้ามันมาได้ ผมก็ปรือตาขึ้นมามองชื่อที่ปรากฏตรงหน้าจอ ก่อนจะกดรับสาย

“Good morning darling”

[ดาร์ลิ้งพ่อ! ตอนนี้มันจะเที่ยงแล้วเว้ย!]

“Oh no! You blame me!”

[กวนตีนแล้ว ไอ้แทม]

“Why?!”

[Fucking Tammy]

ผมหัวเราะออกมากับคำทักทายของมัน พอได้กวนตีนคนอื่น บรรยากาศที่เหมือนน้ำซึมเข้ามาในห้องจนอับชื้นก็เหมือนมีแสงแดดส่องถึง

“Honey, I miss you so much”

[เหี้ย! เมื่อไรมึงจะเลิกกระแดะพูดอังกฤษสักที กูรำคาญ!]

“นี่มันภาษาบ้านเกิดมึงนะมิเชล”

[กูชื่อไมเคิล!]

น้ำเสียงแข็งๆ ที่ผสมกับความเซ็งที่ถูกถ่ายทอดผ่านคลื่นโทรศัพท์ ทำให้ผมต้องหัวเราะอีกรอบ เพราะพอจะนึกหน้าของมันออก ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วก็ตาม

“โอเคๆ คิดถึงแทมใช่ป่ะ มิเชล”

[Damn! กูมีเรื่องจะให้มึงช่วยหน่อย]

“เสียใจว่ะ ทั้งที่แทมก็คิดถึงมิเชลตลอดเวลา”

[อย่ามาตอแหลครับ ไอ้เวร]

“มิเชลหยาบคายกับแทมที่สุดอ่ะ”

[ไอ้แทม กูขอคุยกับมึงเวอร์ชั่นปกติครับ]

“จัดให้ครับ มิเชล”

ผมอมยิ้มกับตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจออกมา แต่ไม่ต้องตกใจคิดอะไรเยอะแยะว่า มันจะเป็นคนพิเศษอะไรหรอกนะครับ มิเชลของผมชื่อไมเคิล เพื่อนๆ ก็เรียกกันว่าไมค์ เป็นคนอเมริกันที่มาเติบโตในประเทศไทยตั้งแต่เด็ก หน้าตามันก็ออกแนวหล่อแบบสากลเลยล่ะครับ เวลาเดินไปไหนด้วยกันก็มีแต่คนมอง

แต่เห็นหน้าตาบ่งบอกเชื้อชาวต่างชาติ แต่มันพูดภาษาไทยชัดมากครับ ด่าแต่ละคำก็ชัดถ้อยชัดคำ เข้าใจง่าย อย่างที่เห็น เพราะฉะนั้นอย่าเผลอไปด่ามันเข้าอย่างไม่รู้เท่าทันเลยเชียว ไม่อย่างนั้นจะโดนมิใช่น้อย มันเป็นเพื่อนสนิทของผมตอนเรียนมัธยมครับ

แน่นอนว่ามันรู้ว่าผมเป็นแบบไหน ผมเลยชอบแกล้งแหย่มันเล่น พอให้ขำกลิ้ง เมื่อได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเหมือนกินยาเบื่อหนูมาของมัน

[มึงมาเจอกูหน่อยได้หรือเปล่า]

“ทำไม? มีอะไร?”

[คือแบบว่า...]

ปลายสายตะกุกตะกักไปจนผมนึกสงสัย ที่จริงมิเชลเป็นคนขี้อายนะครับ เมื่อเทียบกับผม มันเป็นหนุ่มร่าเริงสดใสไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ที่ทำให้โลกอบอุ่น และทำให้สาวๆ อารมณ์ร้อนผ่าวได้ไม่ยาก มีเสน่ห์ร้อนแรงจนผู้หญิงมองมันน้ำลายหก

“มัวอ้ำอึ้งอยู่ได้ ให้กูไปง้างปากให้ไหม จะได้พูดคล่องขึ้น”

[โอเคครับเพื่อน มึงมาหากูที่ห้องคืนนี้หน่อย]

“เฮ้ย! นี่มึงตั้งใจจะมีอะไรกับกูจริงๆ หรือวะ มิเชล ขอคืนพรุ่งนี้แทนได้เปล่า กูตั้งตัวไม่ทัน”

“ไอ้สัดแทม! แค่มาเจอกันเฉยๆ เว้ย!”

ผมหัวเราะรับอย่างอารมณ์ดี ปากของผมมันก็ชอบแหย่อยู่เรื่อย คงเพราะคนที่โดนหยอก มันมีผลตอบรับอย่างน่าพอใจเสมอล่ะมั้งครับ

“เห็นว่าเป็นมึงนะ กูถึงลัดคิวให้ มึงก็รู้ว่าเวลาของกูมีค่า”

[เออๆ]

หลังจากนั้นเราสองคนก็พูดคุยกันอีกเล็กน้อย ก่อนที่ปลายสายจะตัดการติดต่อไป

ผมไม่ได้เรียนที่เดียวกับมันหรอกนะครับ ที่จริงตอนแรกก็ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น แต่เพราะผลคะแนนที่บังอาจมาแยกเราสองคนให้จากกัน โดยที่ผมเลือกที่จะเรียนวิศวะ และมันเลือกที่จะเรียนสัตวแพทย์ มิเชลมันรักสัตว์น่ะครับ

ผมวางโทรศัพท์มือถือไว้ที่หัวเตียง ก่อนจะนอนซุกลงไปในผ้าห่มอีกครั้ง ท้องฟ้าสีหม่นที่ฉายผ่านหน้าต่าง ทำให้ผมย่นคิ้วของตัวเอง เมื่อยังเห็นละอองฝนที่ยังโปรยปรายอยู่ไม่ขาดสาย หวังว่ามันจะหยุดตกก่อนที่ผมจะไปเจอเพื่อนสนิทในคืนนี้ ไม่อย่างนั้นผมคงหงุดหงิดกับสภาพอากาศและการจราจรที่อาจจะติดขัดบนท้องถนนก็เป็นได้

ให้ตายเถอะ! ผมล่ะเกลียดฝนจริงๆ


TBC ++++++++++

Marionetta ::: มาแล้วค่ะ ^^ หลังจากหายไปหลายวัน แฮะๆ

สำหรับตอนนี้ก็กลับมาเป็นตอนของพี่แทมอีกครั้งค่ะ หลังจากถูกมัดเป็นดุ้นข้าวหลาม ฮ่าๆ
พี่แทมของเราก็โดนน้อเงตบทำพิษซะแล้ว แต่ดูเหมือนเจ้าตัวเขาจะชอบนะคะ อิอิ

ตอนนี้ก็เปิดตัวละครใหม่อีกคน ก็คือ พี่มิเชล รับพี่แกไว่ในอ้อมกอดด้วยนะคะ

สามารถแนะนำและติชมมาได้เช่นเคยค่ะ
ขอบคุณทุกการติดตามและเป็นกำลังใจให้

ขอบคุณมากเลยค่ะ  :z10:
   


หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 02-04-2014 22:35:24
เตยรับ เตยรับ
เชียร์แทมกดสุดใจขาดดิ้น!!!

แบบดูชั้นเชิงและความคิด ทั้งหื่นทั้งเหนือกว่าโดยสิ้นเชิง555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 02-04-2014 23:12:08

มาลุ้นเน็ตไอดอลคนใหม่ หุหุ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 02-04-2014 23:50:20
เต้ยยังแค่ขู่แทมสินะ <<< คิดว่างั้น :hao3:
แต่เอ๊ะแว๊บๆเต้ยช่วยแทมๆ :pighaun: ลงทุนอะเต้ย
แทมมันไม่รู้สึกอายเลยดันชอบซะงั้น งานนี้เต้ยพลาดล่ะ :haun5:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 03-04-2014 02:45:30
'หรือเป็นเพราะน้องเขาแสดงเจตนารมณ์ว่าจะไปแอ้มผมด้วยหรือเปล่า?'
ไม่มั่นพูดประโยคนี้ไม่ได้เลยนะคะพี่5555555555555
เตยเก็บคลิปไว้ดูคนเดียวเปล่างะ *แซว*
ว่าแต่พี่มิเชลมีปัญหาไรคะ?หรือว่านิยมหนุ่มๆเลยต้องปรึกษาตัวพ่อ

แต่คืออีพี่แทมแม่งกวนตีนโดยนิสัยเลยนี่หว่า นึกว่าเตยจะโดนแค่คนเดียว555555555555555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 03-04-2014 07:17:57
สนใจตัวละครใหม่ มิเชลจะมาทำอะไรกันน้า  :hao6:
เตยจ๋าลงเวบไหนบอกหน่อยจิ จะตามไปดูบ้าง 5555
ปล. ชูป้ายแทมกดเตย
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 07 [02/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-04-2014 23:09:15
PLAYBOY SP @ Songkran festival

 

Intro :::

 

อีกไม่กี่วันก็ถึงเทศกาลประจำปีแล้ว


วันสงกรานต์...


หืม?


คุณอยากไปเที่ยวสงกรานต์กับผมงั้นหรือ? เอาจริงหรือเปล่า?


แต่ขอโทษนะ...ผมคงไม่ไปกับคุณหรอก ก็ผมไม่รู้จักกับคุณนี่ครับ


ฮะ?


คุณรู้จักผม และอยากให้ผมไปเล่นสงกรานต์ด้วยกัน?


ไม่เอาด้วยหรอก


ฮืม?


คุณอยากให้ผมไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อนของคุณแทนงั้นหรือ?


แบบนั้นผมก็ไม่ไปอยู่ดีครับ


อะไรนะ?! ผมรู้จักเพื่อนของคุณ?


แล้วเขาคนนั้นเป็นใครล่ะ?


 

TBC ++++++++++



Note :::   :mew1:

สวัสดีค่ะ ^^ มีตอนพิเศษทีอยากจะแต่งเพื่อเอาใจท่าผู้อ่านโดยเฉพาะ มิ้นก็เลยจัดกิจกรรมเล็กๆ ขึ้นมาให้ตัวเองลำบากขึ้นนั่นเอง ฮ่าๆ  TvT


มันก็คือ....




ตอนพิเศษรอบวันสงกรานต์ฉบับ Playboy จ้า อิอิ



Rule ::   :mew3:

กติกาก็แสนจะง่ายดายมากๆ  เพียงแค่ท่านผู้อ่านระบุว่าอยากให้ชายหนุ่มในบทอินโทรเป็นใคร และคุณอยากให้เขาไปเล่นสงกรานต์กับใครค่ะ


Ex. แทม – เตย (เรื่องเล่าของแทมที่เล่นสงกรานต์กับเตย)


ทั้งนี้ไม่จำเป็นจะต้องเป็นแทมกับเตยนะคะ อาจจะเป็นแทมกับมิเชล? หรือเตยกับเก้า?! เราก็ไม่ว่ากัน (แต่อย่าประหลาดมากเลย สงสารเค้าด้วยเถอะ)


และมิ้นจะเลือกคู่ที่มีคนนิยมสูงสุดมาแต่งให้ได้ อิอิ (กดดันตัวเองด้วยความโรคจิตส่วนตัว)


โดยมีกำหนดหมดเขตภายในวันเสาร์ตอนเที่ยงคืนจ้า


*** PS. ผลโหวตรวมกับที่เด็กดีด้วยนะคะ


สำหรับตอนพิเศษนี้จะพยายามแต่งให้เสร็จและลงให้ได้อ่านกันภายในสัปดาห์สงกรานต์นะคะ (ไม่มั่นใจว่าจะแต่งทันวันสงกรานต์ แฮะๆ)   :mew2:


ขอบคุณมากเลยค่ะ (นั่งรอลุ้นอยู่ในมุมมืดต่อไป ^0^)

 :mew4:

 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 10-04-2014 00:48:51
แทมเตยค่าาาา
ยิ่งถ้าแทมกดเตยด้วยจะดีใจมาก ฮุฮุ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 10-04-2014 02:23:25
ต้องเป็นแทมเตยค่ะ
แต่สเปขอไม่ต้องกัดกันนะคะ55555555555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 10-04-2014 05:34:56

เตย-แทม ฮะ

ิอยากให้น้องเตยมาเล่าบ้างอ่ัะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 10-04-2014 09:20:57
แหม่ น้องเตยนี่น่ารักจริงๆเลยนะเนี่ย (ประชด)  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fay ที่ 10-04-2014 11:29:40
เตยแทม แต่อยากอ่านมุมมองของน้องเตยยยย
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-04-2014 15:38:51
แทม-เตย
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 10-04-2014 18:35:00
ต้องเป็นแทมกับเต้ยอยู่แล้ว :o9:
แต่ขอแบบหวานๆนะ :m13:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-04-2014 21:09:18
มันมาอีกแล้ว!!! กับช่วงตอยเมนต์ถ่วงเวลา 555  :hao6:
มันจะโผล่มาตอนที่กำลังจะปั่นตอนต่อไป อิอิ


เตยรับ เตยรับ
เชียร์แทมกดสุดใจขาดดิ้น!!!

แบบดูชั้นเชิงและความคิด ทั้งหื่นทั้งเหนือกว่าโดยสิ้นเชิง555
555 ก็พี่แทมเขาชำนาญการเรื่องนี้จ้า อิอิ

มาลุ้นเน็ตไอดอลคนใหม่ หุหุ  :hao3:
ตอนหน้าก็เจอมิเชลเต็มรูปแบบจ้า อิอิ มิเชลน่ารัก

เต้ยยังแค่ขู่แทมสินะ <<< คิดว่างั้น :hao3:
แต่เอ๊ะแว๊บๆเต้ยช่วยแทมๆ :pighaun: ลงทุนอะเต้ย
แทมมันไม่รู้สึกอายเลยดันชอบซะงั้น งานนี้เต้ยพลาดล่ะ :haun5:
เห็นด้วยจ้าว่าเตยพลาดอีกแล้ว 555

พี่แทม นอกจากจะกวนส้นตรีนมากแล้วยังหื่นมากด้วย(กร๊าก)
ใครเสร็จใคร พอจะดูแววออกละ แต่สุดท้ายก็ต้องเป็นของกันอยู่ดีใช่มั้ยละ ถือว่าครบองค์  :laugh3:
แต่ตอนนี้ปรอทความหมั่นไส้ในตัวพี่แทบพุ่งปรี๊ดปร๊าด  :beat:  :hao7:
ส่วนเตย นายน่ารักเสมอ (ไม่ค่อยจะลำเอียง)  :กอด1:
555 พี่แทมมาเพื่อกวนส้นค่ะ ตั้งใจให้กวนๆ แล้วก็ปากดี แต่เวลาจริงจังก็จริงจังนะคะ (หายากหน่อย) ระหว่างที่หมั่นไส้พี่แทมไป น้องเตยก็จะค่อยๆ อัพเงเวลความน่ารักออกมา (มั้ง) ในตอนต่อไปเรื่อยๆ อิอิ

'หรือเป็นเพราะน้องเขาแสดงเจตนารมณ์ว่าจะไปแอ้มผมด้วยหรือเปล่า?'
ไม่มั่นพูดประโยคนี้ไม่ได้เลยนะคะพี่5555555555555
เตยเก็บคลิปไว้ดูคนเดียวเปล่างะ *แซว*
ว่าแต่พี่มิเชลมีปัญหาไรคะ?หรือว่านิยมหนุ่มๆเลยต้องปรึกษาตัวพ่อ

แต่คืออีพี่แทมแม่งกวนตีนโดยนิสัยเลยนี่หว่า นึกว่าเตยจะโดนแค่คนเดียว555555555555555555
เป็นเช่นนั้น (ถีบพี่แทมไปยืนรับคำชม 555)
คงจะรู้คำตอบกันในตอนถัดไปจ้า อิอิ

สนใจตัวละครใหม่ มิเชลจะมาทำอะไรกันน้า  :hao6:
เตยจ๋าลงเวบไหนบอกหน่อยจิ จะตามไปดูบ้าง 5555
ปล. ชูป้ายแทมกดเตย
อิอิ ตอนหน้าก็จะรู้แล้วล่ะค่ะ สำหรับมิเชล
ส่วนอื่นๆ ต้องรอลุ้นกันต่อไปนะคะ ^^

++++++++++

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ ดีใจมากเลยที่ยังมีคนตามอ่านอยู่
ตอนนี้ก็ขอเวลาไปเตรียมตอนพิเศษก่อนจ้า อิอิ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-04-2014 01:03:58
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran [09/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-04-2014 01:10:24
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (50%) [16/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 16-04-2014 08:54:43
แหม่ โหดกันจริงนะคู่นี้ :laugh:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (50%) [16/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 16-04-2014 16:16:49

เหมมมมมมมม่....เตยนี่เคะราชินีสายเอสสุดๆอ่ะ รักนาง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (50%) [16/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-04-2014 23:19:27
 :man1: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (50%) [16/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-04-2014 23:23:28
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 16-04-2014 23:33:51
แอบหวั่น ทำไมเตยทำตัวเหมือนสามีล่ะคะลูก เราเชียร์เธอเป็นรับนะ เอ๊ะ หรือเพราะติดความแมนมา รักใครก็ใส่ใจชอบดูแล อร๊าง หวานจุง  :impress2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 16-04-2014 23:51:06
เหมือนแทมได้รุกแต่คิดไปคิดมาเหมือนเตยจะรุก เอาเหอะหวานเบาๆ ชอบ :-[
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 17-04-2014 06:23:19

ชักหมันไส้อิพี่แทมแล้วสิ  :m16: ท่าทางเหมือนพร้อมนอกกายนอกใจน้องเตยตลอดเวลาเลย  :m31: อย่างนี้ต้องสั่งสอนให้น้องเตยจับกดซระให้เชื่อง อย่างน้องเตยเป็นเมะราชาคงน่ารักดีนะเนี่ย  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-04-2014 22:36:44
มาตอบเมนต์ฉบับวันสงกรานต์ค่ะ
หวังว่าจะถูกใจ? กันบ้างนะคะ อิอิ  :katai4:

แอ๊ะ
เล่นน้ำหรือเล่นอะไรครับพี่แทมมม  :katai5:
งานนี้ดูท่าจะเสียไปหลายน้ำ สงกรานต์นี่เนอะ #กร๊ากกก #เม้นต์อัลไลลลล :z6:
น้องเตยนี่ มาดราชินีที่สุดเลย
เฮ้อ พี่แทมก็ทาสสินะ นะ นะ  :laugh:
แต่สกิลหื่นของพี่เค้านี่ ไม่ยอมใครจริงๆ
ข้างนอกมีมารขัดจังหวะ กลับๆ
ไปเล่นที่เตียง เอ๊ย ที่บ้านไป #คนอ่านนี่แหละหื่น  :haun5:

เลื่อนๆไปเจอ คนเขียนตอบเม้นต์ด้วย น่ารักที่สุด รอตอนต่อไปค้าบ :กอด1: :L2:
พี่แทมน่าจะเป็นทาสรักนั่นแหละค่ะ อิอิ
แต่สงกรานต์มันก็ต้องมีเล่นน้ำกันอ่าเนอะ (หื่นเหมือนกัน ><)
ขอบคุณที่ติดตามกันจ้า

แอบหวั่น ทำไมเตยทำตัวเหมือนสามีล่ะคะลูก เราเชียร์เธอเป็นรับนะ เอ๊ะ หรือเพราะติดความแมนมา รักใครก็ใส่ใจชอบดูแล อร๊าง หวานจุง  :impress2:
น้องเตยเขาจะต้องควบคุมดูแลจ้า ไม่อย่างนั้นพี่แทมเขาอาจจะดิ้นหลุดมือไปได้
ก็แมนๆ กันทั้งคู่แหละจ้า แล้วแต่มุมมอง (เอ๊ะ?! ยังไง อิอิ)
ขอบคุณมากเลยค่ะ

เหมือนแทมได้รุกแต่คิดไปคิดมาเหมือนเตยจะรุก เอาเหอะหวานเบาๆ ชอบ :-[
อย่าไปซีเรียสเรื่องใครรุกใครรับให้ปวดหัวเลยจ้า รู้แต่ว่าสองคนนี้เขาจะรักกันได้ยังไงดีกว่า อิอิ สงกรานต์นี้ก็ขอหวานแบบพอกรุ่มกริ่มเจ้าค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ

ชักหมันไส้อิพี่แทมแล้วสิ  :m16: ท่าทางเหมือนพร้อมนอกกายนอกใจน้องเตยตลอดเวลาเลย  :m31: อย่างนี้ต้องสั่งสอนให้น้องเตยจับกดซระให้เชื่อง อย่างน้องเตยเป็นเมะราชาคงน่ารักดีนะเนี่ย  :laugh:
ถูกต้องเลยค่ะ พี่แทมเขามีช่องว่างก็จะนอกใจตามฉบับผู้ชายขี้เบื่อ
ก็คงต้องรอให้น้องเตยจัดการ (แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่หมัดหรือเปล่สน้า)
ขอบคุณมากลเยค่ะ


++++++++++

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ ตอนนี้สงกรานต์ยังไม่จบ ก็ยังพออ่านได้อารมณ์กันอยู่นะคะ
จะมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นี้
 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 20-04-2014 23:53:16
อยากเห็นพาร์ทเตยแบบมีหนุ่มหล่อๆเข้ามาฉีดน้ำ ขอปะแป้งให้แทมหึงบ้างจัง
ถ้าเตยรับนี่ คงเคะสายเอส ราชินีเลยล่ะ 555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-04-2014 21:43:34
PLAYBOY # 08 - TAM

 

 

 

หลังจากที่ผมไปหามิเชลที่ห้องของมันราวทุ่มครึ่ง หนุ่มตาน้ำข้าวก็พาผมนั่งแว้นมอเตอร์ไซค์ของมันมาถึงร้านขายอาหารแห่งหนึ่งในย่านชุมชนที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่มันเรียนอยู่นัก

 

“มึงจะพากูมาเลี้ยงข้าว?” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อมองไปรอบร้านอย่างพิจารณา

 

“ก็ส่วนหนึ่ง แต่…กูอยากให้มึงมาดูคนๆ นึงหน่อย” มิเชลตอบอ้อมแอ้ม ก่อนจะดูดน้ำอัดลมที่อยู่ในแก้วเหมือนแก้เก้อ

 

“ใครวะ? คู่อริมึงหรือไง” ผมถามต่อ พร้อมกับมองท่าทีของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างสนใจ

 

ตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่มัธยม ผมกับมิเชลก็เคยมีเรื่องต่อยตีอยู่บ้าง แต่พวกเราไม่เคยเริ่มก่อนหรอกนะครับ แต่ที่ต้องมีเรืองให้เจ็บตัวกัน ก็เพราะมีคนเขาหมั่นไส้

 

มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ในเมื่อพวกผมหน้าตาดี ซึ่งมันก็คงไม่แปลกนักที่จะดึงดูดสายตาของพวกเจ้าหล่อนทั้งหลายให้หันมามอง ทว่าไม่เพียงเท่านั้น…มันยังดึงดูดความไม่พอใจของบรรดาหนุ่มๆ ที่เป็นเจ้าของสาวๆ เหล่านั้นด้วย สิ่งที่ผมกับมิเชลทำได้ ก็แค่การป้องกันตัวเองเท่านั้นแหละครับ

 

ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่เราสองคนก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน สำหรับผม…สาเหตุที่ไม่มีแฟนเพราะไม่อยากผูกมัด แต่สำหรับมิเชล…เพราะมันยังไม่เจอใครที่โดนใจครับ เพื่อนของผมตั้งใจว่าจะมีแฟนแค่คนเดียว และเป็นคนที่มันตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป

 

ถ้าอย่างนั้นก็เชิญรอคู่แท้ของมึงต่อไปก็แล้วกัน…

 

“ไม่ใช่ แบบว่า…” คนที่นั่งอยู่ตรงหน้ายังมีท่าทีอึดอัด ก่อนที่ผมจะต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นผิวแก้มสีขาวที่ค่อยๆ ซับสีเลือดฝาด

 

เฮ้ยๆ อย่าบอกนะว่า..

 

“นี่มึงพากูมาดูคนที่มึงรอคอยอยู่หรือวะ” ผมถามต่อด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะยิ้มเผล่ออกมาอย่างอดไม่อยู่ “ไหนๆ คนไหน สวยเหมือนนางฟ้ามาจุติหรือเปล่าวะ”

 

“มึงอย่าพูดแบบนั้นสิวะ” มิเชลโต้กลับ พร้อมกับท่าทางอายนิดๆ

 

เอาล่ะเว้ย! แม่นางคนใดกันที่กล้ามาขโมยหัวใจสุดหล่อสุดสวาทของผมไป!

 

“โหย…มิเชลนอกใจแทมว่ะ ไหนขอดูหน้านางคนนั้นหน่อย” ผมแหย่ต่อ พร้อมกับมองไปรอบร้านที่มีเด็กวัยรุ่นนั่งกันอยู่ประปราย แต่ไม่ยักจะมีสาวเท่าไร

 

“ก็…ยังไม่มา” มิเชลตอบอ้อมแอ้ม ก่อนจะหันหน้าหนีผมไปทางอื่น

 

“เขามาที่นี่ประจำ? หรือว่ายังไง” ผมถามต่ออย่างสนใจ พอได้ไล่บี้เพื่อนตัวเองก็รู้สึกสนุกขึ้นมา

 

“เขาทำงานพิเศษที่นี่” มิเชลตอบ แล้วอมยิ้มออกมานิดๆ

 

“ฮะ? ทำงานพิเศษหรือ เป็นแม่ครัวหรือเด็กเสิร์ฟวะ” ผมถามต่ออย่างไม่ปล่อยให้ขาดตอน

 

“ก็เป็นเด็กเสิร์ฟนั่นแหละ” มิเชลตอบ ก่อนจะก้มลงมองอาหารตรงหน้าเหมือนมันมีอะไรน่าสนใจหนักหนา

 

ผมได้แต่นั่งมองท่าทีของเพื่อนตาน้ำข้าวอย่างครุ่นคิด นี่มันคงเป็นความรักต่างชนชั้นระหว่างว่าที่คุณหมอผู้รักสัตว์สุดเพอร์เฟกต์กับสาวเด็กเสิร์ฟ เอ่อ… เดี๋ยวนะ!

 

“อย่าบอกว่าเป็นคนต่างชาติแบบมึง แต่เป็นสัญชาติพม่าหรือเขมรนะเว้ย!” ผมถามต่ออย่างตกใจ มันอาจจะเป็นความรักของคนที่ผลัดถิ่นจากบ้านเกิด พอได้มาเจอกัน หัวใจก็เลยผูกพันกันก็เป็นได้

 

นี่ผมติดละครหลังข่าวมากไปหรือเปล่าวะ?

 

“ไม่ใช่! คนไทยเว้ย!” มิเชลตอบ พร้อมกับทำหน้าบึ้งนิดๆ

 

“อ้าวหรือ” ผมก็ตอบรับ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ไอ้เราก็คิดว่าจะได้แฟนเพื่อนอิมพอร์ตมาจากประเทศเพื่อนบ้าน

 

พวกเราไม่ได้สั่งอะไรมากมาย นอกจากอาหารจานเดียวคนละจาน ช่วงเวลาที่เลยผ่านไปนำพาลูกค้าเข้ามาในร้านเป็นระยะ อาจเป็นเพราะนักศึกษาหรือคนทำงานที่อยู่ในละแวกนั้นสามารถมาฝากท้องได้สะดวกในราคาประหยัด

 

ผมมองบรรยากาศในร้านอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเม็ดฝนที่ลงมาตกกระทบกับหลังคาสังกะสี ปฏิกิริยาของคนในร้านต่างก็ตอบรับกับสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงไป

 

“ฝนตก” ผมเปรยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย และที่แย่ไปกว่านั้นมิเชลขับมอตอร์ไซค์มา

 

“ก็เห็นอยู่” มิเชลตอบรับ ก่อนจะมองออกไปนอกร้าน “เดี๋ยวก็หยุดล่ะมั้ง”

 

ผมถอนหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ก่อนจะสั่งป้าเจ้าของร้านเอากับข้าวเพิ่มมานั่งกินเล่นฆ่าเวลา ทว่าหลังจากนั่งจิ้มกับข้าวเปล่าได้ไม่กี่คำ เสียงของคนที่นั่งร่วมโต๊ะก็ดังขึ้น

 

“มาแล้ว…”

 

ถึงแม้จะมีเสียงของฝนมาขัดจังหวะ แต่ผมก็ยังได้ยินชัดเจน ผมละสายตาจากอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะมองตามทิศทางของเพื่อนสนิท

 

ภาพผู้ชายคนหนึ่งปรากฏอยู่ในสายตา ใครคนนั้นยังสวมชุดนักศึกษาที่เปียกปอนไปด้วยน้ำฝน ถึงจะเป็นเช่นนั้น ทว่าใบหน้านวลเนียนกลับแต้มด้วยรอยยิ้มสว่างไสวตัดกับสีของท้องฟ้าและเสียงของฟ้าร้องที่ดังอยู่โดยรอบเป็นระยะ ลมจากเม็ดฝนที่โหมพัดเข้ามา ทำให้ผมสีดำสนิทแนบติดกับลำคอขาวจนละสายตาไม่ได้

 

ถึงจะไม่ใช่ผู้หญิง…แต่ก็บอกได้เลยว่าสวยกว่าผู้หญิงเยอะ!

 

นี่มันเทวดารูปงามผู้มากับสายฝนชัดๆ

 

 

++++++++++

 

 

“คนนี้หรือวะ” ผมถามขึ้น ก่อนจะมองไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังเดินเสิร์ฟน้ำให้กับลูกค้าโต๊ะหนึ่ง

 

“อืม คนนี้แหละ” มิเชลตอบเสียงเบา แต่ก็เต็มไปด้วยความชัดเจน

 

นี่เพื่อนของผมเปลี่ยนแนวไปตั้งแต่เมื่อไร!?

 

“นี่มึงชอบผู้ชายหรือวะ?!” ผมหันไปถามมันต่ออย่างไม่เชื่อ เพราะตั้งแต่คบกันมาเก้าปี ยังไม่เคยเห็นมันชายตาแลผู้ชายสักคน ถึงแม้จะมีแบบน่ารักผ่านตามาบ้างก็ตาม

 

“มึงอย่ามองกูแบบนั้น” มิเชลบอกเสียงเข้ม ก่อนจะกระแอมไอเล็กน้อย “แค่สนใจน้องเขาเฉยๆ”

 

เรียกให้กูมาดูตัวขนาดนี้ คงเป็นคนที่มึงหมายมั่นปั้นมือจะให้เป็นเมียมึงมากกว่าล่ะมั้ง…

 

“แต่น้องเขาเป็นผู้ชาย” ผมบอกต่อ ถึงแม้ดูเผินๆ อาจจะเหมือนผู้หญิงก็เถอะ แต่ในเมื่อแต่งชุดนักศึกษาบ่งบอกเพศเสียขนาดนั้น ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ผู้ชายล่ะวะ

 

“อืม ผู้ชาย” มิเชลตอบรับ ก่อนจะขมวดคิ้ว “ก็เลยให้มึงมาดูไง”

 

“ฮะ? มึงเล็งไว้ให้กูหรอกหรือ” ผมแกล้งถามกลับ ก่อนจะอมยิ้มออกมา “ขอบใจมากนะเว้ย มึงเนี่ยตาถึงว่ะ”

 

“มึงเพี้ยนแล้วไอ้แทม” มิเชลว่ากลับเหมือนรู้ว่าผมแค่พูดเล่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา “มึงว่าเขาเป็นยังไงวะ”

 

“หน้าตากูให้เอบวก รูปร่างกับท่าทางให้บี” ผมวิเคราะห์ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าประหลาดของคนฟัง “แต่มันก็แค่โดยรวมจากภายนอก ถ้าข้างในกูขอเวลาคืนนึง”

 

“ไอ้เหี้ยแทม!” มิเชลตะโกนออกมา แล้วทำให้คนในร้านบางส่วนหันมามอง รวมไปถึงเด็กหนุ่มที่ตกเป็นหัวข้อในการวิพากษ์วิจารณ์ด้วย

 

“ฮ่าๆ มึงคิดอะไรเนี่ย กูหมายถึงนิสัยใจคอ” ผมบอก แล้วยิ้มขำ “ขอกูลองคุยกับเขาดูก่อน แล้วจะบอกมึงอีกที”

 

“กวนประสาทชะมัด” มิเชลบ่น แล้วชักสีหน้าใส่รับเสียงหัวเราะของผม

 

พวกเรานั่งกินแบบอ้อยอิ่ง พร้อมกับลอบมองท่าทางของเด็กหนุ่มที่เดินไปเดินมาในร้านไปด้วย ดูเหมือนฝนจะซาลงแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่า การที่ได้ส่องหนุ่มน่ารัก มันทำให้ผมลืมเรื่องฝนตกไปเสียสนิท

 

“แล้วมึงรู้จักน้องเขาได้ยังไง” ผมถามต่ออย่างสนใจ

 

“ก็เจอกันที่มหา’ลัยก่อน” มิเชลตอบเสียงค่อย “แล้วบังเอิญมาเจอที่นี่อีก”

 

“แล้วน้องเขารู้จักมึงหรือเปล่า” ผมถามต่อ ก่อนจะดูดน้ำอัดลมไปอึกใหญ่

 

“ไม่รู้สิ” มิเชลตอบเสียงอ่อน แล้วส่งยิ้มให้ผมอย่างเหนียมอาย

 

ผมอมยิ้มรับ ก่อนจะเริ่มหาคำตอบด้วยตัวเองทันที

 

“น้องครับ! พี่ขอสั่งอาหารเพิ่ม” ผมตะโกนบอก พร้อมกับหันไปยักคิ้วให้มิเชลที่มีท่าทีแปลกไป

 

“จะรับอะไรเพิ่มครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นถามด้วยรอยยิ้ม

 

น่ารักอะไรแบบนี้!

 

“ขอแบบเด็ดๆ ช่วยแนะนำหน่อยจะได้ไหม” ผมถามต่อ พร้อมกับมองน้องเขาไม่วางตา

 

“เอ่อ…ที่จริงก็เด็ดทุกอย่างนะครับ” น้องเขาตอบกลับ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ถ้าที่ตนสั่งบ่อย ก็คงจะเป็นทะเลเดือด รสแซ่บสุดๆ เลยล่ะครับ”

 

“งั้นจัดมาเลยครับน้อง ฝนตกแบบนี้ ทะเลเดือดของน้องคงช่วยพี่ได้เยอะ” ผมบอก ก่อนจะหันไปทางมิเชลที่ใบ้กิน “มึงจะเอาอะไรเพิ่มป่ะ”

 

ผมนึกขำอยู่ในใจ เมื่อเห็นท่าทางประหลักประเหลือกของสุดหล่อตาน้ำข้าวที่มองหน้าของผม ก่อนจะมองไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังรอจดรายการอาหารอยู่

 

“ไม่แล้วล่ะ” มิเชลตอบเสียงแผ่ว ก่อนจะมองไปทางอื่น

 

“แต่ต้มยำค่อนข้างเผ็ดมากเลยนะครับ จะให้ลดระดับความเผ็ดหรือจะสั่งอะไรมาแก้เผ็ดเพิ่มไหมครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นเสนอต่ออย่างหวังดี ผมก็ได้แต่กลั้นขำในใจ

 

“เอ่อ…” มิเชลมีท่าทีอึดอัด ก่อนจะส่งสายตามาขอความช่วยเหลือจากผมด้วยแก้มที่แดงขึ้น

 

“มันกินได้ ไม่ต้องห่วงครับน้อง” ผมบอกกลั้วหัวเราะ น้องเขาก็ยิ้มรับ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เพื่อนของผมที่แข็งกลายเป็นหินไปแล้ว สงสัยรออีกสองสามวินาที ลาวาที่อยู่ในหน้าของมันก็คงปะทุนั่นแหละครับ

 

“งั้นรอสักครู่นะครับ”

 

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเพื่อนตัวดีมองตามด้วยใบหน้าที่แดงจัดและทาทางเขินอายอย่างชัดเจน ถ้าเป็นไปได้ มันคงจะวิ่งหนีน้องเขา เพื่อซ่อนอาการของตัวเองไม่ต่างจากหมีขาวที่อยากจะกลิ้งลงทะเลเป็นแน่

 

ผมไม่นึกเลยว่าหนุ่มในฝันของสาวๆ และยังเป็นไอดอลของใครอีกหลายคนจะแสดงท่าทางเหมือนเด็กอนุบาลที่เพิ่งจะแอบชอบใครสักคนแบบนี้

 

โอ้มายก็อด พระเจ้าจอร์จ โอ้ลัลล้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!

 

แต่ที่ผมรู้ชัดแน่นอนก็คือ น้องเขาไม่รู้จักมันครับ ฮ่าๆ ช่างน่าสงสารจริงๆ มิเชลเอ๋ย

 

หลังจากที่นั่งมองอย่างเพลินตา มิเชลก็เล่าเรื่องของน้องเขาคร่าวๆ ให้ผมฟังประกอบ ทำให้ผมรู้ว่าเป็นรุ่นน้องปีสองที่เรียนอุตสาหกรรมอาหารในมหาวิทยาลัยเดียวกับมัน ชื่อแอร์ครับ น้องเขาเป็นนักเรียนทุนเรียนดีที่มาจากต่างจังหวัด พอหลังเลิกเรียนก็จะมาหารายได้เสริมที่ร้านอาหารแห่งนี้ เรียกว่าเป็นเด็กขยันที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ

 

เพียงไม่นานทะเลเดือดที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ สีสันและความร้อนของมัน ทำให้ท้องไส้ของผมเรียกน้ำย่อยออกมา แต่ถึงมันจะดุเดือด เผ็ดร้อน จัดจ้านขนาดไหน มันก็คงไม่สามารถดึงความสนใจจากคนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่กับผมได้อยู่ดี

 

ผมมองท่าทางของมิเชลที่กำลังมองน้องเขาตาละห้อยไม่ต่างจากหมีขาวที่อยากกินแมวน้ำ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อย่างนึกตลก แต่ผมไม่ได้มา เพื่อมองท่าทางน่าสมเพชของมันแบบนั้น ในฐานะของเพื่อนสนิท แถมยังพ่วงตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญในการเกี้ยวหนุ่มหน้าหวาน ผมคงต้องลงมือทำอะไรสักอย่างแล้ว

 

ในขณะที่ผมกำลังคิดแผนการเงียบๆ พร้อมกับลิ้มรสชาติของอาหารตรงหน้าอย่างครุ่นคิด สายตาที่มองไปรอบร้านก็ดันปะทะกับลูกค้ารายใหม่ที่เดินเข้ามา

 

ผมเบิกตาโตขึ้น แล้วมองตามลูกค้าคนนั้นที่เดินไปนั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของร้านที่อาจจะเรียกได้ว่ามุมบอดที่ไม่มีคนสนใจ ถึงจะเป็นแบบนั้นใบหน้าที่โดดเด่นก็ไม่ต่างจากสปอร์ตไลท์ส่วนตัวที่เปิดจ้าให้คนมองได้ไม่ยากอยู่ดี

 

อากาศอับชื้นโรยตัวอยู่รอบตัวของผม พร้อมกับเสียงจอแจของลูกค้าในร้านที่กำลังเติมอาหารจนอิ่มท้อง ตอนนี้เวลาล่วงเลยจนเกือบจะสามทุ่มแล้วครับ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เพราะเป้าหมายของคืนนี้กำลังเดินตรงเข้าไปนั่งที่โต๊ะของลูกค้าผู้เจิดจ้าคนนั้นแล้ว

 

ท่าทางที่แสดงถึงความสนิทสนมของทั้งสองฝ่าย ทำให้ผมเริ่มปวดหัวกับสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่

 

เวรแล้วไง!

 

“เหี้ยแล้วครับ ไอ้ไมค์”

 

 

+++++++++

 

 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY SP @ Songkran Festival (100%) [16/04/2014] อัพแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-04-2014 21:51:21
 

อาจเป็นเพราะมันรู้ดีว่า ผมจะเรียกชื่อของมันได้ถูกต้อง ก็ต่อเมื่อมีเรื่องจริงจังเกิดขึ้น และเมื่อผมเอ่ยออกไปแบบนั้น ก็ทำให้เจ้าของชื่อหันมาสนใจในทันที

 

“มีอะไรวะ” หนุ่มตาน้ำข้าวถามกลับ ก่อนจะดูดน้ำอัดลมอึกใหญ่ เพื่อดับความเผ็ดของต้มยำหม้อไฟที่วางอยู่ตรงหน้า

 

“มึงเห็นนั่นไหม” ผมพูดขึ้น ทั้งที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ทิศทางเดิม “คนนั้นเด็กกู”

 

“ฮะ?” มิเชลทำหน้าตกใจ ก่อนจะมองตรงไปยังเป้าหมายอีกครั้ง “คนที่หน้านิ่งๆ นั่นน่ะหรือ”

 

“อืม คนนั้นแหละ หล่อเลยใช่ป่ะ” ผมบอก ก่อนจะถอนหายใจออกมา “สงสัยแม่งแอบนอกใจกู มายุ่งกับน้องที่มึงเล็งเอาไว้่แน่”

 

ตั้งแต่ที่พบกันครั้งสุดท้าย ก็เมื่อราวอาทิตย์ก่อนครับ ตอนนี้ผมมีภารกิจที่ต้องเอาใจเด็กในสังกัด รวมไปถึงงานที่ต้องส่ง แต่ผมก็ยังไม่ลืมของแทนใจที่เตยฝากเอาไว้ให้หรอกนะครับ แต่มาจนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่เจอคลิปฉาวนั้นเสียที

 

หรือผมควรจะไปถามที่อยู่โดยตรงกับเจ้าตัวดี? จะได้ไม่ต้องมาเทียวหาให้เสียเวลาเล่น รู้กันไปเลยว่าลงจริงหรือแค่เขียนเสือให้วัวกลัวกันแน่

 

“เฮ้ย! เขาคงไม่ได้เป้นแฟนกันหรอกใช่ไหม” มิเชลเอ่ยเสียงแผ่ว น่าสงสารพี่หมีของผมจริงๆ

 

“ก็เพิ่งบอกไปว่าเด็กกู แล้วจะไปเป็นแฟนน้องเขาได้ยังไง” ผมตอบ แล้วขมวดคิ้วใส่หน้าตาที่ดูกังวลของมิเชล ”อย่างมากก็คู่นอนนั่นแหละ”

 

ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของคนฟัง ก่อนที่ต่อมช่างแหย่ของผมจะเริ่มทำงานคู่กับปากที่เคลื่อนไหวอย่างที่ใจคิด

 

“เสียใจด้วยนะเว้ย กูไม่คิดว่าพรหมจรรย์ของน้องเขา มึงจะเป็นคนที่ได้รับไปแล้วว่ะ” ผมพูดขึ้น เพราะรู้ดีว่ามิเชลยังโสดสนิท แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง มันก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เพราะมันตั้งใจจะเก็บพรหมจรรย์ของตัวเองให้คู่แท้ที่เฝ้ารอ

 

“ไอ้เหี้ย” มิเชลสบถเบาๆ แล้วถอนหายใจมอง “มึงแน่ใจได้ยังไง”

 

“ก็เตยมันเหมือนกูยังไงล่ะ” ผมบอก แล้วมองตามสองคนนั้นที่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง “แต่ไม่ต้องห่วง กูเองก็จะช่วยมึงเรื่องนี้เต็มที่”

 

“เพราะเด็กของมึงใช่ไหม” มิเชลถามกลับด้วยน้ำเสียงเซ็ง ผมก็อมยิ้มรับ

 

“ก็ใช่ไง” ผมตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปทางเตยที่กำลังนั่งหันข้างให้ผมอยู่ สงสัยน้องเขาอาจจะยังไม่เห็นผม เพราะไม่อย่างนั้นคงเดินมาหาเรื่อง หรือไม่ก็เดินหนีออกจากร้านไปแล้วล่ะครับ

 

“แล้วมึงจะจัดการยังไง” มิเชลถามต่ออย่างจริงจัง

 

“กูก็ต้องหาข้อมูลก่อน” ผมบอก แล้วเลิกคิ้วขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า “ว่าที่แฟนเพื่อนทั้งที ยังไงก็ให้พลาดไม่ได้”

 

 

++++++++++

 

 

“นี่คือแผนของมึง?” มิเชลถาม ก่อนจะมองไปยังผู้ชายสองคนที่เดินอยู่ข้างหน้าราวห้าร้อยเมตร “เดินตามเหมือนพวกโรคจิตเนี่ยนะ?”

 

“ก็ตามดูพฤติกรรมไงมึง” ผมบอกแบบรำคาญนิดๆ “จะได้รู้จักบ้านด้วยไง”

 

อย่ามามองกูแบบนั้นไอ้มิเชล แผนนี้ใช้ได้ผมนะเว้ย!

 

ก็มันเรื่องจริง! ผมตามแค่สามวัน ก็ได้จูบกับเตยเลยนะครับ!

 

มิเชลถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะมองเป้าหมายอย่างไม่มีทางเลือก ตอนนี้พวกผมจอดรถไว้ที่ร้านอาหารนั่นแหละครับ แอบขอฝากป้าเจ้าของร้านเอาไว้ก่อน และเพราะผมสั่งอาหารเยอะ ป้าแกเลยช่วยรับดูแลให้

 

ตอนนี้เวลาก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้วครับ และแอร์ก็เลิกงานแล้ว เพราะทำงานพาร์ทไทม์แค่สามชั่วโมง ก่อนจะเดินทางกลับ พร้อมกับสุดหล่อที่ขโมยกางเกงของผมไป

 

ว่าแต่…เตยไม่ได้ขับรถมาเองหรือวะ?

 

“กูว่าไม่เวิร์กว่ะ” มิเชลบ่น ก่อนจะหันมาขมวดดิ้วใส่ “ทำไมต้องมาเดินตามแบบนี้ด้วยวะ”

 

“แหม…ไอ้คุณชายมิเชล มึงจะขับมอเตอร์ไซค์ตามหรือครับ” ผมถามกลับ ก่อนจะโบกหัวของมันไปที “แบบนั้นเหยื่อก็ไหวคัวทันสิวะ”

 

“เฮ้อ…กูพลาดเองที่เชื่อมึงตั้งแต่ต้น” มิเชลบ่นขึ้นมาเบาๆ แล้วถอนหายใจอีกรอบ

 

ผมไม่ได้สนใจท่าทีของมันนัก ก่อนจะหยุดฝีเท้าของตัวเองลง คงเพราะมัวแต่เถียงกับไอ้เพื่อนตัวดี เลยไม่ทันสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตรงหน้า ผมรีบวิ่งไปหลบตรงมุมเสาไฟฟ้า แล้วมองเป้าหมายที่กำลังเผชิญหน้ากับวัยรุ่นท่าทางน่าเตะกลุ่มหนึ่ง

 

“นั่นมันนักเลงนี่” มิเชลเอ่ยขึ้น

 

กูรู้แล้วครับมึง…

 

ผมตอบรับในใจ ก่อนจะมองดูเหตุการณ์ โดยที่ยังไม่แสดงตัวออกมา ดูเหมือนว่าเพราะความมืดเลยไม่มีใครได้ทันสังเกตว่ามีสตอล์กเกอร์สองคนที่กำลังลอบมองดูอยู่

 

“เฮ้ย! ท่าทางมีตังนี่หว่า” หนึ่งในพวกนักเลงพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมา “เอาเงินมาแบ่งกันใช้มั่งสิวะ”

 

ผมขมวดคิ้วมอง อาจเป็นเพราะตอนนี้ดึกแล้ว แถมยังเงียบราวกับไม่มีคน เสียงที่ดังขึ้นเลยก้องจนได้ยินชัดเจนทั่วบริเวณ

 

“ใช่ๆ หรือไม่…ก็ขอน้องหน้าสวยนี่แล้วกัน” ไอ้นักเลงอีกคนหนึ่งพูดขึ้นบ้าง “สนใจไปต่อกับพี่ไหมครับน้องคนสวย”

 

”ไสหัวไป” เสียงเย็นของเตยดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบ ก่อนเสียงหัวเราะของพวกนักเลงตรงหน้าจะดังกังวาน

 

“ฮ่าๆ  ดูไอ้เหี้ยนี่พูดสิวะ” หนึ่งในคนกลุ่มนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมองไปที่เตยอย่างหาเรื่อง “อยากมีเรื่องกับพวกกูใช่ไหม? ไอ้หน้าอ่อน!”

 

“ไอ้แทม” มิเชลพูดขึ้นเบาๆ แต่กำแขนของผมเอาไว้แน่น เมื่อบรรยากาศไม่ดีก่อตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

“แป๊บนึงน่า เราเป็นผู้สะกดรอยตาม จะเสนอหน้าไปได้ยังไงวะ” ผมบอกเสียงเบา ก่อนจะหันไปมองเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

 

ผมไม่ได้ใจร้ายใจดำหรือแล้งน้ำใจอะไรหรอกนะครับ แต่ที่ผมยังใจเย็นไม่เข้าไปวุ่นวาย ก็เพราะอยากรู้ว่าสุดหล่อจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

 

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้ลุ้นกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าต่อ ดูเหมือนจะมีตัวละครโผล่เข้ามาในฉากเพิ่ม ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนไกล นอกจาก…มิเชล เพื่อนของผมเองครับ!

 

ทำไมถึงมีความอดทนต่ำกันจริง…

 

“พวกมึงจะทำะไร!” มิเชลตะโกนเสียงเข้ม พร้อมกับเดินเข้าไปหาด้วยท่าทีคุกคาม และแน่นอนว่าการปรากฏตัวของมันนำความประหลาดใจมาสู่ทุกคนที่กำลังมีเรื่องกันอยู่ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังผู้มาใหม่ที่กล้าเสนอหน้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านด้วยความแปลกใจ

 

“มึงเป็นใครวะ!” หนึ่งในกลุ่มนักเลงถามขึ้น แล้วแค่นยิ้มออกมา “ไอ้หน้าฝรั่ง เดี๋ยวพ่อกระทืบให้กลับบ้านเก่าซะหรอก!”

 

ทันทีที่สิ้นเสียงประโยคนั้น พรรคพวกของไอ้นักเลงทั้งหลายก็หัวเราะรับกันอย่างถูกใจ ก่อนจะเดินไปหามิเชลอย่างเอาเรื่อง

 

ลาก่อน… ไอ้พูวกบ้า

 

ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ แล้วถอนหายใจออกมา ทว่ายังไม่ทันได้สูดลมหายใจเข้า ก็มีไอ้ปัญญาอ่อนคนหนึ่งโดนมิเชลของผมเล่นงานจนล้มไปกับพื้นเสียแล้ว

 

ถึงแม้มิเชลจะดูเป็นหนุ่มหงิมๆ ขี้อาย ไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองใบหน้าของคนที่ตัวเองชอบตรงๆ แต่หมีขาวที่แสนขี้ขลาดในเรื่องความรัก แต่ก็มีสกิลเทควันโดสายดำเชียวนะครับ รับรองได้เลยว่าไอ้พวกดวงสั้นตรงหน้าโดนเตะกระดูกหักแน่

 

“มึงตาย!”

 

และเมื่อคำพูดของกลุ่มนักเลงดังขึ้น การทะเลาะวิวาทก็ตามมาในทันที ผมที่เอาแต่นั่งหลบอยู่ตรงเสาไฟฟ้าก็ได้แต่ลอบมองอย่างตื่นเต้น เพราะคิดว่ามิเชลแค่คนเดียวก็คงจะสามารถจัดการพวกปัญญาอ่อนนี้ได้ ทว่าดูเหมือนศึกในครั้งนี้ คงจะไม่ง่ายแบบนั้น เมื่อผมเห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาสมทบ

 

ผมเดาะลิ้นอย่างเริ่มหงุดหงิด ผมไม่ได้เป็นห่วงหมีขาวกับแมวน้ำของมันเลยสักนิด แต่นึกเป็นห่วงสุดหล่อที่กำลังเผชิญหน้ากับวัยรุ่นหน้าปลวกอีกกลุ่มหนึ่งต่างหาก

 

สงสัยคงถึงเวลาที่เจ้าชายอย่างผมจะต้องออกแรง เพื่อปกป้องเจ้าหญิงแล้วล่ะครับ!

 

 

TBC ++++++++++

 

Marionetta ::: มาแล้วค่ะ ^^ เอาตอนใหม่มาลงแล้วจ้า   :katai2-1:

สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนที่เปิดตอนมิเชลอย่างเป็นทางการ รวมไปถึงตัวละครหน้าใหม่อย่างน้องแอร์คนน่ารักด้วย (ใช้ตัวละครสิ้นเปลืองมากๆ) แต่สองคนนี้ก็ได้นำพาให้พี่แทมได้เจอกับน้องเตยอีกครั้ง แย้ๆ

ตอนนี้ก็ได้เห็นมุมมองของพี่แทมอีกแบบนึงเหมือนกันว่ามันโคตรจะไร้สาระสุดๆ จนน่าหมั่นไส้ ชีวิตจะชิลไปไหนเนี่ย
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยพี่แทมและน้องเตยในตอนต่อไปกันด้วยนะคะ

สามารถแนะนำและติชมมาได้เช่นเคย ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
 :mew1:


อยากเห็นพาร์ทเตยแบบมีหนุ่มหล่อๆเข้ามาฉีดน้ำ ขอปะแป้งให้แทมหึงบ้างจัง
ถ้าเตยรับนี่ คงเคะสายเอส ราชินีเลยล่ะ 555

สำหรับช็อตนั้น คงต้องคิดหนักหาจังหวะอีกรอบ กลัวแต่พี่แทมมันจะไม่หึงนี่สิ
(เฮ้อ....อิอิ)

ขอบคุณค่ะ


หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 22-04-2014 22:05:12

น้องแอร์เป็นไรกับเตยอ่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-04-2014 15:09:00
เตยไม่เอาาาาาาาาาาา
ไม่ให้คนนี้ อยากให้พี่ไมค์สมหวัง
ชอบพี่ไมค์มากกว่าแทมละ5555555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 24-04-2014 17:18:41
ขอให้แอร์กับเตยเป็นแค่เพื่อน สงสารหมีขาวตาน้ำข้าวอุตส่าห์เก็บพรมจรรย์ไว้ให้คนที่รัก  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-04-2014 15:18:54
น้องแอร์เป็นไรกับเตยอ่ะ  :hao3:

เรื่องนี้ก็จะรู้ในตอนหน้านะคะ (แล้วจะอุบอิบทำไมเนี่ย) อิอิ

เตยไม่เอาาาาาาาาาาา
ไม่ให้คนนี้ อยากให้พี่ไมค์สมหวัง
ชอบพี่ไมค์มากกว่าแทมละ5555555555

ชอบพี่แทมด้วยเถอะค่ะ (พยายามยัดเยียด 555)

ขอให้แอร์กับเตยเป็นแค่เพื่อน   :katai2-1:

ตามนั้นจ้า (สรุปว่าบอกจนได้ แฮะๆ)

++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะคะ คาดว่าตอนต่อไปจะลงคืนนี้ อิอิ
ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-04-2014 22:40:29
PLAYBOY # 09 - TOEY






“ทำแบบนั้น อยากตายนักใช่ไหมวะ”

ประโยคที่ดังขึ้นอย่างน่าสงสัย ยังไม่ทำให้ผมนึกตกใจเท่ากับน้ำเสียงที่พูดออกมา ผมรีบหันไปมองที่มาในทันที

ไอ้แทม!

และไม่ทันทีที่ผมจะได้คิดอะไร ไอ้แทมก็กระโดดถึบเข้าหน้าไอ้พวกบ้าที่กำลังจะเข้ามาต่อยผม ก่อนจะเข้าไปรุมซ้ำ โดยไม่ได้มองมาทางผมเลยสักนิด ผมได้แต่มองการเคลื่อนไหวของผู้ชายตรงหน้าอย่างงุนงง ถึงอย่างนั้นผมก็ยังเห็นบางอย่างที่สะท้อนออกมาจากสายตาที่อำพรางอยู่ในความมืดอย่างชัดเจน

สายตาของการต่อสู้...

น่าแปลก...ถึงแม้มันจะดูดุดันและร้อนแรงจนน่ากลัว แต่ผมกลับถอนสายตาไม่ให้มองตามไม่ได้

“เอ้าๆ มัวแต่ยืนหล่ออยู่ได้ เดี๋ยวก็หน้าแหกหรอกครับ” ไอ้แทมตะโกนบอก ก่อนจะดึงตัวของผมให้หลบจากวิถีหมัดที่พุ่งตรงเข้ามา “แหม..เวลาอื่นค่อยมานั่งจ้องพี่ ตอนนี้หลบหมัดกับตีนก่อนนะครับ”

แม่งก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม...

ผมได้แต่นึกบ่นอยู่ในใจ ก่อนจะสวนหมัดไปยังใบหน้าของอีกฝ่ายที่ตั้งใจเข้ามาเล่นงานผม ตอนนี้ผมไม่สามารถลำดับเรื่องราวได้กระจ่างนัก

เมื่อคืนนี้ผมได้รับสายจากรุ่นพี่คนหนึ่งที่ไม่ได้ติดต่อกันมาพักใหญ่ เขาชวนให้มาเจอกัน และตอนนี้ผมกำลังเบื่อๆ อยู่ก็เลยตอบรับคำชวนนั้น

 ผมรู้จักกับพี่แอร์ตอนที่ได้ไปชมงานเปิดคณะของทางมหาวิทยาลัยที่พี่เขาเรียนอยู่ ผมไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้ผมตัดสินใจแลกเบอร์โทรศัพท์มา ก่อนที่เราจะเป็นเพียงเพื่อนคุยยามว่างธรรมดาทั่วไป

บางทีอาจเป็นเพราะกลิ่นอายที่คล้ายกับเขาคนนั้นก็ได้

ผมหลบเท้าของคนตรงหน้าได้ แต่ก็โดนไอ้พวกบ้าอีกคนอัดอยู่ดี ผมไม่ใช่พวกนักเลงอันธพาลที่จะมีฝีมือมาทะเลาะวิวาทกับใคร ผมขมวดคิ้ว แล้วโจมตีกลับ พลางมองหาพี่แอร์ไปด้วย แต่ดูเหมือนสายตาของผมจะเห็นแต่ไอ้แทมที่มายืนอยู่ใกล้ๆ

โรคจิตฉิบ มันตามผมมาแน่ๆ...

ผมได้แต่ด่ามันในใจ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่มาทะเลาะกันเอง ทว่าในขณะที่ผมกำลังเคร่งเครียดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ไอ้แทมก็เข้ามาคว้าแขนของผมเอาไว้ แล้วพาออกวิ่ง

อะไรของมันเนี่ย!

“เฮ้ย! อะไรของมึงวะ!” ผมตะโกนถาม พร้อมกับยื้อแขนของตัวเองเอาไว้ แต่ไอ้แทมมันก็ไม่สนใจ พร้อมกับกระชากแขนของผมต่อ ใบหน้าที่มักจะแต้มด้วยรอยยิ้มที่มุมปากหันมามองผมเหมือนสงสัย

“พวกมันเยอะกว่าแบบนี้ ก็ต้องหนีสิครับน้อง” ไอ้แทมบอก แล้วหันไปมองทางด้านหลังที่มีไอ้พวกนักเลงยังตามมาอยู่ “ออกศึกต้องรู้จักถอยทัพไง ไม่เคยอ่านสามก๊กหรือ”

อะไรของมันวะเนี่ย?!

“แต่...”

“ไม่ต้องห่วงสองคนนั้นหรอก มิเชลจัดการได้” ไอ้แทมบอกผมอีกครั้ง แล้วหันมาส่งยิ้มให้ผิดกับสถานการณ์ตอนนี้สุด ๆ "เราสองคนต่างหากที่น่าห่วง”

ผมแค่นเสียงในลำคอรับ ตอนนี้เราสองคนยังวิ่งไปบนเส้นทางข้างหน้าโดยไร้จุดหมาย ผมมองไปยังแขนของตัวเองที่กำลังถูกจับเอาไว้อย่างไม่ค่อยพอใจนัก

“ปล่อยแขนกูได้แล้ว” ผมหันไปบอก แล้วดึงแขนตัวเองออก

“อย่าเพิ่งสิ เดี๋ยวก็หนีไปคนละทางหรอก” ไอ้แทมว่า แล้วพาผมวิ่งเข้าไปยังซอยมืดแห่งหนึ่งอย่างไม่ลังเล เสียงจากไอ้พวกนักเลงยังตามไล่หลังมาไม่ห่าง

ไอ้พวกนั้นก็อะไรนักหนา ตามเป็นเหาฉลามอยู่ได้!

ความมืดปกครองโดยรอบ มีเพียงแสงจันทร์ที่ไร้ดวงดาวส่องสว่างในยามค่ำคืนที่น่าวุ่นวายนี้ เสียงฝีเท้าดังขึ้นสอดรับกับเสียงของลมหายใจที่ถ่ายทอดออกมาในความเงียบ

ฉิบหายแล้ว ทางตัน!

ไอ้แทมชะงักฝีเท้าลง เมื่อพบว่าเส้นทางตรงหน้ากลายเป็นเพียงกำแพงรั้วของหลังบ้านในละแวกนั้นแทนที่จะเป็นเส้นทางที่ทำให้เราสองคนหนีจากความซวยที่ตามติดอยู่ ก่อนที่มันจะพาผมเข้าไปหลบในซอกของอพาร์เมนต์ในบริเวณนั้นแทน

“ทำไมกูถึงซวยแบบนี้วะ” ผมบ่นออกมา แล้วต้องขมวดคิ้วหนัก เมื่อได้บินเสียงหัวเราะของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ขำอะไรของมึง”

“เปล่า แล้วจะเอายังไงกันต่อดีล่ะ” ไอ้แทมตอบ ก่อนจะชะเง้อไปมองด้านนอกเล็กน้อย “พวกมันยังเดินป้วนเปี้ยนอยู่เลย”

ผมถอนหายใจเบาๆ ตอนนี้นอกจากรู้สึกไม่สบอารมณ์แล้ว ยังรุ้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก คงเพราะระยะห่างเพียงปลายจมูกที่เราสองคนเผชิญอยู่ แถมยังหันหน้าชนกันชวนให้หงุดหงิดเป็นที่สุด

“กูจะไปจากที่นี่” ผมตอบเสียงขุ่น

“ไม่ใช่ว่า...เราสองคนยืนสบตา แล้วก็จูบกันตรงนี้หรอกหรือ” ไอ้แทมถามหน้าตาย ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา เมื่อเห็นสายตาที่กำลังวาวโรจน์ขึ้นของผม

“ไอ้เหี้ยแทม” ผมว่าเสียงเรียบ ทั้งที่จังหวะของลมหายใจยังถี่รัว แต่ไม่ใช่เพราะระยะห่างและท่าทางที่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นหรอกนะครับ แต่เป็นเพาระผมยังไม่หายเหนื่อยจากตอนวิ่งมาต่างหาก “,มึงยังไม่เข็ดใช่ไหม”

“แฮะๆ พอดีพี่หัวทึบกับเรื่องแบบนั้นน่ะ โดนครั้งเดียวไม่ค่อยจำหรอก” ไอ้แทมโต้กลับด้วยเสียงหัวเราะแผ่ว

“กูอยากต่อยมึง” ผมบอกด้วยเสียงกดต่ำอย่างพยายามข่มอารมณ์

“ก็เรื่องของเตยเถอะ” ไอ้แทมตอบรับเหมือนไม่สนใจนัก พร้อมกับสบตากับผม “แต่พี่จะไม่ยอมให้ใครมาต่อยเตยเด็ดขาด”

ผมจ้องตามันกลับ รัสึกแปลกกับคำพูดแบบนั้นอยู่เหมือนกัน คงเพราะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับผมด้วยล่ะมั้ง

“อึ้งล่ะสิ” ไอ้แทมบอกต่อ แล้วคลี่ยิ้มที่มุมปาก “เท่ใช่ไหมล่ะ”

ผมหลับตาลงอย่างนึกปลงกับคนตรงหน้า ความเหนื่อยล้าของร่างกายทุเลาลง พร่อมกับรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่แผ่ความร้อนบางเบาของเราสองคน

หลังจากครั้งสุกท้ายที่ผมเจอไอ้แทมก็เมื่อหลายวันก่อน ตอนนั้นผมแก้เผ็ดมันด้วยกาถ่ายคลิปที่ตั้งใจจะเอาไปโพสต์ลงอินเทอร์เน็ตให้มันอับอาย และมันจะได้เลิกยุ่งวุ่นวายกับผมอีก แต่กระนั้นผมก็ยังไม่ได้ทำอย่างที่วางแผนเอาไว้ คลิปอุบาทว์ของมันยังอยู่ในโทรศัพท์มือถือและผมก็ไม่ได้ยุ่งเกียวอะไรกับมันอีก

จะด้วยเหตุผลอะไร ผมก็ยังไม่อยากจะเข้าใจและไม่อยากตะรับรู้ด้วย พอเอาเข้าจริงผมก็แค่ไม่อยากเจอหน้ามันอีกก็พอ และผมก็ไม่ได้เจอมันอีกจนกระทั่งวันนี้ แถมตอนนี้ยังมาอยู่กับมันในสภาพแบบรี่อีก

พลาดอีกแล้ว บ้าชะมัด...

ผมลืมตามองไอ้แทมที่กำลังยืนอมยิ้มมองผมอย่างใจเย็น ก่อนจะหันไปมองด้านนอกที่ไร้วี่เววของสิ่งมีชีวิตอื่นใด แล้วตัดสินใจวิ่งออกมาจากซอกที่แสนอับชื้น

“เฮ้ย!” ไอ้แทมร้องออกมา ก่อนจะเดินตามผมออกมาจากซอยที่เป็นทางตัน

ผมไม่ได้สนใจมันอีก นอกจากมองดูไอ้พวกนักเลงว่ามันยังอยู่หรือเปล่า แต่ดูเหมือนวันนี้ผมจะดวงตกสุดๆ หรือไม่ก็เพราะมาอยู่กับไอ้แทม มันเลยฉุดให้ผมดวงกุดไปด้วย

นี่ผมกำลังมาเล่นหนังบู๊อยู่หรือไงวะ!

“มันอยู่ตรงนั้น!”

ผมหันไปมองเสียงตะโกนที่ดังขึ้นท่ามกลางความมืด แล้วนึกสบถในใจเมื่อไม่นึกว่าพวกมันจะเป็นพวกวิญญาณอาฆาตที่ตามจองล้างจองผลาญผมขนาดนี้ ก่อนที่ผมจะชะงักฝีเท้า เมื่อเห็นพวกมันมาดักรอข้างหน้า พร้อมกับอาวุธเป็นไม้หน้าสามที่ถืออยู่

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที พวกมันก็ปรี่เข้ามาเล่นงานผม ในจังหวะที่ผมกำลังคิดหาหนทางรอด ตัวของผมก็ถูกคว้าเอาไว้ภายใต้อ้อมกอดของใครคนหนึ่ง

ไอ้แทม!

ผมเบิกตากว้าง และยิ่งมาเห็นของเหลวสีแดงที่ไหลซึมลงมาบนใบหน้าของมันก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม คนที่กอดผมเอาไว้ไม่ได้ร้องอะไรที่แสดงถึงความเจ็บปวด นอกจากได้ยินเสียงเหมือนกัดฟันกรอดที่ดังลอดมาให้ได้ยินเบาๆ

ทว่ายังไม่ทันที่ไอ้พวกนั้นจะตีซ้ำ ไอ้แทมก็เงยหน้าขึ้น พร้อมกับสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน นัยน์ตาสีดำที่มักจะพราวไปด้วยรอยยิ้มและแฝงไปด้วยเลศนัย ทว่าตอนนี้กลับดุดันจนน่ากลัว ก่อนที่มันจะเอ่ยออกมา

“กูหมดอารมณ์จะเล่นสนุกแล้ว”


++++++++++


ผมนั่งมองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาผ่านหน้าต่างใสในรถแท็กซี่ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้ร่างกายที่เปียกปอนรู้สึกเย็นมากกว่าเดิม

ผมหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ไอ้แทมกำลังนั่งกอดอกแล้วบ่นพึมพำขมุบขมิบจนจับใจความไม่ได้อยู่คนเดียว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลบึ้งตึงอย่างคนไม่สบอารมณ์

“เอ่อ...จะให้ไปส่งที่ไหน” พี่คนขับเอ่ยขึ้น เมื่อเราสองคนยังไม่มีใครบอกจุดหมายปลายทาง แถมยังมีสภาพไม่น่ารับเชิญให้ใช้บริการสักเท่าไร

“ไปโรงพยาบาลแถวนี้แล้วกัน” ผมบอก แล้วหันไปมองคนเจ็บที่เรียกว่ายับเยินพอสมควร

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 08 [22/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-04-2014 22:49:39
“กูไม่ไป” ไอ้แทมขัด พร้อมกับมองใบหน้าของผม “ไปส่งที่โรงพยาบาลก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปต่อที่ห้องอีกที”

“กูไม่ได้เจ็บหนัก แต่มึงต่างหาก” ผมบอก แล้วขมวดคิ้ว “เลือดไหลออกมาแล้วมึง”

ไอ้แทมแค่เลิกคิ้ว พร้อมกับยกมือขึ้นจับแผลและรอยเลือดเหมือนไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ผมว่าหัวมันแตก อย่างน้อยสิ่งที่ผมเห็นตอนนี้คือคิ้วมันแตกจนเลือดซึมออกมา

“ช่างมัน ไม่ได้เจ็บนักหรอก” ไอ้แทมบอก แล้วหันหน้าไปมองหน้าต่างที่ฉายทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่ประดับไปด้วยหยาดฝน

คนบ้ามักมีต่อมการรับรู้ความเจ็บปวดต่ำ ถึงว่า...คนพวกนี้มันตายยาก

“งั้นไปส่งมึงก่อนแล้วกัน” ผมบอกปิดท้าย ก่อนจะถอนหายใจออกมา

ไอ้แทมหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปบอกทางกับคนขับ ผมไม่ได้นึกสนใจนัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา เพื่อนติดต่อไปหาพี่แอร์ที่ไม่รู้ว่าเป้นอย่างไรบ้าง

[เตย!]

ผมถอนหายใจออกมา เมื่อรับรู้ว่าปลายสายยังอยู่ปลอดภัยดี ตอนนี้กำลังจะกลับบ้านและอยู่กับเพื่อนของไอ้แทม ทันทีที่วางสาย ผมก็หันไปมองคนที่นั่งเงียบ

“เพื่อนของมึงวางใจได้ใช่ไหม” ผมถาม เพราะตอนนี้ก็คงต้องพึ่งผู้ชายคนนั้นแล้ว

“ก็ไว้ใจได้มากกว่าพี่” ไอ้แทมตอบ แล้วหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองข้างทางเหมือนเดิม

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองเสี้ยวหน้าของไอ้แทมที่มีร่องรอยจากเหตุการณ์ที่เพิ่งประสบมา แล้วหลับตาลงอย่างนึกอ่อนใจ เมื่อนึกถึงตอนที่มันสติแตกไล่อัดไอ้พวกนักเลงอย่างกับหมาบ้า

ยิ่งกว่าเลือดเข้าตาเสียอีก

ตอนนั้นผมยอมรับว่าคิดอะไรไม่ออกนัก แถมอยู่ดีๆ ฝนก็ตกลงมาอีกรอบราวกับต้องการสาดน้ำใส่พวกหมาบ้าให้เลิกกัดกันเสียอย่างนั้น และเมื่อหาจังหวะได้ผมก็รีบพาไอ้แทมที่บ้าเลือดหนีมาเรียกแท็กซี่ได้สำเร็จ ถึงแม้จะจัดการฝ่ายตรงข้ามได้ไม่หมด แต่ก็บอกได้ว่าอีกฝ่ายนั้นเละอยู่พอสมควร และมันก็ทำให้ผมคิดได้อีกอย่างหนึ่งว่า...ไม่ควรทำให้ไอ้แทมโกรธจัด

เสียงฝนยังแทรกผ่านเข้ามาในรถแท็กซี่ที่เคลื่อนตัวไม่ราบรื่นนัก ก่อนที่เราสองคนจะมาถึงคอนโดมิเนียมของไอ้แทมก็ใช้เวลาราวชั่วโมง ตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าๆ แล้วล่ะครับ ทว่าเมื่อรถจอดสนิท ไอ้แทมที่ควรจะเปิดประตูรถลงกลับยื่นแบงก์พันให้คนขับแท็กซี่ แล้วดึงมือของผมให้ลงตามกันมา

“เฮ้ย!” ผมร้องขึ้นอย่างงุนงง แต่ไอ้แทมไม่สนใจ และดูเหมือนคนขับก็ไม่ได้อยากจะไปส่งผมต่อสักเท่าไรด้วย เมื่อได้รับค่าจ้างเรียบร้อยแล้ว

“ดึกแล้ว ค้างที่นี่แหละ” ไอ้แทมบอก ก่อนจะกระชากแขนผมอีกรอบ “เหนื่อย ไม่มีอารมณ์ทำหรอกน่า”

“ไอ้เหี้ย ไม่เกี่ยว!” ผมตอบกลับเสียงดังอย่างไม่พอใจ

ไอ้แทมไม่ได้สนใจผม เมื่อสามารถพาผมออกจากรถมาได้ก็รีบปิดประตู ก่อนจะพาผมเข้าไปในคอนโดมิเนียมทั้งที่สภาพของเราสองคนเปียกปอนไปด้วยน้ำฝนที่ยังตกไม่หยุด


+++++++++++


“เช็ดหัวก่อน เดี๋ยวใม่สบาย” ไอแทมบอก ก่อนจะส่งผ้าขนหนูมาให้ผม

ผมมองผ้าขนหนูที่ถือเอาไว้ ก่อนจะมองเจ้าของห้องที่เข้าไปในห้องนอนอีกรอบอย่างไม่สนใจแขกอย่างผมอีก

ผมเช็ดผมของตัวเอง ก่อนจะมองไปรอบห้องอย่างสำรวจ แล้วนั่งลงบนโซฟาสีเรียบ ภายในห้องไม่ได้ตกแต่งอะไรนักจนดูธรรมดา  และเมื่อเช็ดผมจนหมาดได้เพียงไม่นาน เจ้าของห้องก็เดินออกมานั่งข้างกันในสภาพเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น

“ไปอาบน้ำกอนเถอะ” ไอ้แทมหันมาบอก พร้อมกับเช็ดผมของตัวเองไปด้วย “ผ้าเช็ดตัวกับชุด วางไว้ให้ตรงราวหน้าห้องน้ำ”

ผมมองไอ้แทมที่มามาดปกติต่างไปจากเดิม ไม่ใช่ว่าโดนฟาดหัวมาจนสมองเพี้ยนกลายเป็นคนปกติแล้วหรอกนะ ผมถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นไปตามที่มันบอก เพราะตอนนี้ผมอยากอาบน้ำเต็มแก่

ผมเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างไม่ได้สนใจรายละเอียดอะไรนัก นอกจากมองหาผ้าเช็ดตัวกับชุดที่ไอ้แทมเตรียมเอาไว้ให้ แล้วเข้าไปอาบน้ำ หลังจากนั้นราวสิบห้านาที ผมก็เดินออกมาพร้อมกับสภาพที่ดูดีขึ้นจากก่อนหน้านี้พอสมควร

ผมเดินออกมานั่งที่โซฟาข้างไอ้แทมที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ มันหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจของที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขกแทน

กล่องปฐมพยาบาล

“ทำแผลเป็นไหม” ไอ้แทมถามขึ้น พร้อมกับเปิดฝากล่องออกมา ซึ่งภายใต้ก็บรรจุไปด้วยชุดปฐมพยาบาลขนาดพกพาเอาไว้

“ไม่เป็น” ผมตอบแทบจะทันที แต่ถึงแม้จะทำเป็น ผมก็ไม่มานั่งทำให้มันหรอก 

ไอ้แทมมองผมครู่เดียว ก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วหยิบสำลีมาใส่ยาฆ่าเชื้ออย่างทะมัดทะแมง ท่าทางคล่องแคล่วของมัน ทำให้ผมนึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะผงะหน้าหนี เมื่อเห็นสำลีที่มันถือเอาไว้ยื่นมาตรงหน้า

“อะไร?” ผมถามกลับเสียงขุ่นด้วยความไม่เข้าใจท่าทีของมัน

“เดี๋ยวทำให้” ไอ้แทมบอก แล้วยื่นมือมาตรงหน้ามากขึ้น ผมคว้ามือของมันเอาไว้อย่างตกใจ

“ทำอะไรของมึง” ผมถามต่อด้วยสีหน้าไม่พอใจ จนไอ้แทมเลิกคิ้วขึ้น

“ทำแผลไง ทำไม่เป็นไม่ใช่หรือไง” ไอ้แทมตอบ ก่อนจะมองผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

“ไม่ต้องมายุ่งกับกู ทำแผลของตัวเองไปเถอะ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม

“ก็เป็นห่วง” ไอ้แทมบอกเสียงเบา ก่อนจะไล่สายตาไปยังมุมปากของผมที่มีแผลอยู่

ผมขมวดคิ้ว เมื่อสัมผัสได้ถึงสำลีที่แต้มยาเอาไว้สมานแผลจนรู้สึกแสบนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ความเงียบโรยตัวล้อมรอบเราเอาไว้ และเป็นช่วงเวลาที่ผมได้พิจารณาคนที่นั่งทำแผลให้ผมอีกครั้ง

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ มันตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ แต่สิ่งที่ผมรู้แน่ชัดตอนนี้ก็คือ มันมือเบากว่าที่ผมคิดเอาไว้

“เสร็จแล้ว” ไอ้แทมบอก ก่อนจะมองใบหน้าของผม “โชคดีที่ไม่ได้โดนอะไรมาก”

แน่ล่ะ กูรู้จักหลบ ไม่เหมือนมึงที่บ้าเอาตัวเข้าชนจนเละกลับมาแบบนี้...

ผมตอบในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดะไร แล้วมองไปทางอื่นแทน แต่ปลายสายตาก็ยังเผลอมองท่าทางของมันต่อ ไอ้แทมกำลังหันมาจัดการแผลบนใบหน้าของตัวเองบ้าง

ผมลอบมองใบหน้าที่เบ้ขึ้น เมื่อมันทำแผลให้ตัวเอง แล้วต้องนึกถอนหายใจกับท่าทางที่กำลังตั้งใจส่องกระจกตั้งโต๊ะ เพื่อหาแผลของตัวเองไม่หยุด

“เอามานี่” ผมบอก ก่อนจะคว้าสำลี พร้อมกับยาที่ใช้มาวางไว้ใกล้มือ ไอ้แทมหันมามองผมอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดจากวนประสาทอะไร

ผมไม่เคยทำแผลให้ใคร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่รู้อะไรเลย อย่างน้อยไอ้พวกยาสามัญประจำบ้าน ผมก็รู้จัก

“จะทำให้หรือไง” ไอ้แทมถามต่อด้วยใบหน้าที่ยังแสดงถึงความแปลกใจอยู่

“เออ เห็นแล้วรำคาญ” ผมตอบ แล้วหันไปทำแผลให้มันบ้าง

“ใจดีจังเลยนะ” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา

“สงเคราะห์คนบ้า” ผมบอก แล้วอดจะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ เมื่อเห็นรอยยิ้มแบบนั้น “เลิกยิ้มได้แล้ว”

ไอ้แทมไม่ได้ทำตามที่ผมบอก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจท่าทีของมันที่เหมือนจะกลับมาเป็นไอ้แทมคนเดิมที่ผมเคยเห็นเช่นเดียวกัน ผมมองไปตามบาดแผลพลางนึกถึงตอนที่มันเอาตัวเข้ามาช่วยผมเอาไว้

“แล้วที่หัวแตกนี่ล่ะ” ผมถาม แล้วมองไปยังตำแหน่งที่ถาม ไอ้แทมยกมือขึ้นจับ

“ช่วยไม่ได้ ช่างมันเถอะ” ไอ้แทมบอกเหมือนไม่ได้ใส่ใจนัก ก่อนจะหันมาเก็บกล่องยา “ขอบใจที่ทำแผลให้”

ผมไม่ได้ตอบอะไร ตอนนี้เกือบจะตีสองแล้วล่ะครับ น่าแปลกที่ดึกขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองหน้าจอสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

“ไม่ง่วงหรือไง” ไอ้แทมถาม ทั้งที่สายตายังจับจ้องซีรีย์ฝรั่งที่กำลังฉายอยู่

“ก็ไม่” ผมตอบ แล้วเอนหลังพิงกับโซฟา

ไอ้แทมตอบรับในลำคอ โดยไม่ได้หันมาสนใจผมอีก ผมนึกแปลกใจอยู่นิดหน่อยที่มันไม่ได้ตอแยผมอย่างที่คิดเอาไว้ แต่เลือกที่จะนั่งดูโทรทัศน์โดยไม่ได้พูดอะไร

ผมนั่งดูซีรีย์ที่ฉายจบแล้วเริ่มใหม่อย่างรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาหน่อยๆ แต่ผมก็ยังไม่วางใจพอที่จะหลับตาลง ทั้งที่อยู่กับไอ้แทมสองต่อสองในห้องของมันแบบนี้ แถมตอนนี้มันก็ดูอ่านยากกว่าที่ผมเห็นปกติเสียอีก ไม่รู้ว่ามันวางแผนอะไรเอาไว้หรือเปล่า

อันตรายเกินไป...

ผมมองหน้าจอตรงหน้าต่อ พร้อมกับข่มอาการของตัวเองอาไว้ ก่อนจะรู้สึกถึงน้ำหนักของอะไรบางอย่างที่ทับลงตรงหัวไหล่ และเมื่อผมหันไปมองก็ต้องเบิกตาขึ้น

มันหลับ…

ไอ้แทมที่ชอบทำตัวกวนอารมณ์ผมตอนนี้กำลังหลับสนิท แถมยังเอาหัวมาหนุนไหล่ของผมอย่างไร้มารยาทเช่นเคย ผมไล่สายตามองหาอะไรที่พอจะหนุนหัวของมันแทนหัวไหล่ของผมได้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีสิ่งที่ผมต้องการ

วุ่นวายชะมัด ปล่อยให้นอนหัวทิ่มไปเลยน่าจะดี

ผมได้แต่นึกอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร นอกจากปล่อยให้ไอ้แทมมันหลับสบายต่อ ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แล้วหันไปมองใบหน้าตอนหลับที่ดูไร้พิษสงของมัน

เพราะมึงช่วยกูวันนี้หรอกนะ


TBC ++++++++++

Marionetta ::: สวัสดีค่ะ  :L2: ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เอามาลงแล้วเจ้าค่ะ เย้!

สำหรับตอนนี้ก็ต่อจากตอนที่แล้วนะคะ (จะบอกเพื่อ?)
 และก็เป็นอีกหนึ่งตอนที่พี่แทมโชว์ความแมนออกมาบ้างสักที (ที่ผ่านมาเอาแต่กวนส้นอย่างเดียว)
แฮะๆ มาเรียกความโดนใจให้น้องเตยบ้าง ก่อนจะจบลงด้วยความหวานแบบพอดีๆ ค่ะ :katai5:

สามารถแนะนำและติชมมาได้นะคะ
จะได้นำไปปรับปรุงต่อไปค่ะ ขอบคุณที่ยังติดตามกันจนถึงตอนนี้
(มาไกลกว่าที่คิดแฮะ เอิ๊กๆ)

ปล. จะรีบปั่นตอนใหม่มาลงให้เร็วที่สุดเท่าที่่จะทำได้ ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 26-04-2014 23:59:35
รักเตย ชอบเตย อยากเห็นเตยโดนกด อิอิ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 27-04-2014 15:53:42
หมาบ้าอย่างแมน....ติดตามตอนต่อไป

ถ้าเป็นไปได้ขอตอนไมค์กับแอร์ด้วยน๊าาาา รู้สึกสนใจคู่นี้    :impress2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 27-04-2014 23:37:17
เริ่มใจอ่อนแล้วอะดี้ เตย :m12:
แทมเป็นแบบนี้ก็น่ารักดีนะ :m1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 29-04-2014 00:27:20
พี่แทม้ป็นคนดีก็ได้นิ55555
ละไมเพิ่งทาดี โห้บบบบยบ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 04-05-2014 22:38:58
ดูจากโมเม้นต์ซบแล้ว แทมเคะรึเปล่าแว้  :hao6:
เสียดายแอร์โดนเตยอึ่บยังอ่ะ เสียดายซิงๆแทนมิเชล  :hao6:
เอ๊ะ! รึยังไม่โดนแว้  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-05-2014 03:06:37
จะไปรอดไหมเนี่ยคู่นี้
ลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-05-2014 22:37:18
สวัสดีค่ะ ^^  :mc4:
ตอบเมนต์ถ่วงเวลาเช่นเคย หายไปนาน ตอนนี้กำลังปั่นตอนพิเศศสเปเชียลเรื่องเก่าแล้วก็ปั่นเรื่องใหม่นี้ด้วย อากาศร้อนๆ เพลียๆ มึนๆ ก็มาแบบอืดๆ อย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ แฮะๆ


รักเตย ชอบเตย อยากเห็นเตยโดนกด อิอิ
คงต้องรอโอกาสแล้วล่ะค่ะ อิอิ

หมาบ้าอย่างแมน....ติดตามตอนต่อไป

ถ้าเป็นไปได้ขอตอนไมค์กับแอร์ด้วยน๊าาาา รู้สึกสนใจคู่นี้    :impress2:
จะพยายามยัดคู่นี้มาให้ได้อ่านกันนะคะ

เริ่มใจอ่อนแล้วอะดี้ เตย :m12:
แทมเป็นแบบนี้ก็น่ารักดีนะ :m1:
ที่จริงเตยเป็นคนใจอ่อนนะคะ แต่ทำเข้มไปอย่างนั้นเอง ^^
ส่วนพี่แทมเนี่ยคือ...ต้องรอดูกันต่อไป แฮะๆ

พี่แทม้ป็นคนดีก็ได้นิ55555
ละไมเพิ่งทาดี โห้บบบบยบ
พี่แทมมันดีเป็นช่วงๆ แล้วแต่อารมณ์ของมันค่ะ เอาแน่เอานอนไม่ได้

ดูจากโมเม้นต์ซบแล้ว แทมเคะรึเปล่าแว้  :hao6:
เสียดายแอร์โดนเตยอึ่บยังอ่ะ เสียดายซิงๆแทนมิเชล  :hao6:
เอ๊ะ! รึยังไม่โดนแว้  :katai1:
ฮ่าๆ น้องแอร์เขายังไม่โดนน้องเตยอึ๊บจ้า
ส่วนโมเมนต์นั้น ก็ยังบอกอะไรไม่ได้แน่นอนหรอกนะคะ ฮ่าๆ

จะไปรอดไหมเนี่ยคู่นี้
ลุ้นๆ
รอดแน่นอนค่ะ แต่จะรอดแบบไหนนั้น ค่อยว่ากันอีกที อิอิ

+++++++++++
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์มากเลยค่ะ จะมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นี้ หวังว่าจะงมีคนติดตามกันอยุ่นะคะ ^0^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-05-2014 21:22:33
PLAYBOY  #10 - TAM

 

 

 

เมื่อย...

 

ความรู้สึกแรกที่รู้สึกตัว ผมก็นึกบ่นอยู่ในใจ ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย แล้วนึกแปลกใจ เมื่อรับรู้ท่านอนของตัวเอง

 

เตย...

 

ผมนึกตกใจอีกรอบ เมื่อพบว่าคนที่นั่งอยู่ใกล้กันตอนนี้เป็นใคร ก่อนที่ความตกใจจะชักนำให้ผมมองอีกฝ่ายเต็มตา แล้วไล่มองลำคอขาว ปลายคาง ผิวแก้ม จนกระทั่งเส้นผมสีเข้มที่คลอเคลียไม่ห่างจากใบหน้าของผมนัก กลิ่นหอมบางอย่าง ทำให้ผมเผลอสูดมันเข้าเต็มปอด

 

มานอนอ่อยแบบนี้ เดี๋ยวก็เสียตัวหรอก

 

ผมว่าคนหลับอยู่ในใจ ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนหลับสนิทไม่ต่างจากเด็ก ผมหันไมองนาฬิกาที่แขวนผนัง ตอนนี้ก็ประมาณสิบโมงได้แล้วครับ วันนี้ผมมีเรียนซะด้วย แต่ก็ช่างมันเถอะ

 

ผมขยับตัวเองเล็กน้อย แล้วหันไปมองใบหน้ายามหลับของสุดหล่ออย่างอารมณ์ดี ก่อนนิสัยเสียที่ชอบแกล้งจะทำงานขึ้น ทว่ายังไม่ทันที่ความคิดจะห้ามร่างกายได้ ผมก็เข้าไปหอมแก้มขาวที่อยู่ไม่ห่างอย่างที่ต้องการ

 

เสียงครางในลำคอของเตยดังขึ้น ทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่ ก่อนที่คนหลับจะขยับตัวเล็กน้อยเหมือนรำคาญ ทว่าผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที เจ้าตัวก็ลืมตาขึ้น แล้วหันมามองทางผมในทันที

 

“ไอ้แทม!” เตยร้องบอก พลางจ้องมองผมเหมือนตกใจ และผมก็ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว ก่อนจะคว้าลำคอของคนตรงหน้าเช้ามาใกล้อย่างไม่กลัวตาย แล้วแนบจูบต้อนรับวันใหม่ไปให้

 

เตยดูตกใจพอสมควร ทำให้ไม่ทันได้ปัดป้องอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมยิ้มรับท่าทีนั้น ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าของเตยในตอนนี้

 

“ไอ้เหี้ย” เตยสบถขึ้น ก่อนจะมองผมอย่างไม่พอใจ พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

 

ผมมองเตยที่เดินเข้าไปในห้องนอนของผม ก่อนจะกระเซ้าเสียงใสอย่างนึกสนุก

 

"อ้าว! จะให้ไปต่อที่เตียงก็ไม่บอก"

 

ผมมองใบหน้าเรียบนิ่งที่เอี้ยวตัวมาเพียงเล็กน้อย ก่อนที่น้องเขาจะเดินหนีเข้าห้องนอนของผม แล้วปิดประตูเสียงดังเป็นคำตอบรับ

 

ถ้าประตูพัง พี่ไม่ขอชดใช้ด้วยเงิน แต่ขอเป็นร่างกายนะครับ...

 

ผมยิ้มออมกา ก่อนจะลุกขึ้นยืน พร้อมกับอาการปวดหนึบที่แล่นไปทั่วใบหน้า ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเดินไปทางห้องน้ำด้านนอกอีกห้อง เพื่อล้างหน้าแปรงฟัน

 

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนย้อนกลับเข้ามา หลังจากสะกดรอยตามจนมีเรื่อง แล้วพาเตยหนีตายออกมาจากนักเลงเจ้าถิ่น ผมก็จำต้องมาสติแตกกับไอ้พวกคิดสั้นที่กล้ามาเล่นของหนัก ด้วยการใช้ไม้มาตีหัวสุดหล่อของผม

 

ขนาดผมยังไม่กล้าทำอะไร แล้วจะปล่อยให้ใครมาทำอะไรได้อย่างไร แน่นอนว่าโทษทัณฑ์ของพวกคิดน้อยคือการกระทืบให้ไส้แตก!

 

ทั้งที่ในใจเดือดพล่านไม่ต่างจากลาวาอยู่แล้ว สายฝนที่ผมแสนจะเกลียดชังก็ยังตกลงมาเหมือนต้องการจะยั่วโมโหซ้ำ เพิ่มปรอทอารมณ์ของผมให้แตก แต่พวกมันก็ยังโชคดีที่เตยพาผมหลบออกมา ก่อนที่จะมีใครตายคาตีนของผมไปจริงๆ

 

ผมเป็นพวกถ้าเส้นอารมณ์ขาดก็จะอาละวาดยับ เมื่อก่อนก็เคยมีประวัติกระทืบคนจนเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ และด้วยสาเหตุนี้ทางบ้านของผมจึงกำชับว่าห้ามไปมีเรื่องกับใคร เพราะเป็นห่วงคู่กรณีของผม

 

มันช่างเป็นเรื่องที่น่าน้อยใจจริงๆ...

 

ผมเดินออกจากห้องน้ำ แล้วมุ่งตรงไปยังห้องครัว เพื่อหาอะไรมาเติมท้อง เมื่อเปิดตู้เย็นก็พบเพียงขวดน้ำเปล่าไม่กี่ขวดกับไอศกรีมที่เคยซื้อมาไว้ พวกของสดนี่ไม่ต้องไปนึกถึง เพราะผมทำอาหารไม่เป็น อย่างมากก็ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับอุ่นอาหารแช่แข็งประทังชีวิตเอา

 

“กูจะกลับแล้ว”

 

เสียงที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่พยายามหาอะไรในตู้เย็นที่แสนจะว่างเปล่าต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นเตยที่ใส่ชุดของผมอยู่ สงสัยชุดที่ใส่เมื่อวานยังไม่แห้งล่ะมั้ง

 

“คิดว่าจะหนีกลับไปแบบเงียบๆ” ผมแกล้งถาม ก่อนจะตัดสินใจรินน้ำเปล่าใส่แก้วดื่ม

 

“กูมีมารยาทพอ” เตยตอบเสียงแข็ง พร้อมกับมองผมเหมือนมองอะไรสักอย่างที่เสียสายตาสุดๆ แล้วเดินหนีไป

 

“คราวก่อนขโมยกางเกงไป คราวนี้มาเอาไปยกชุดเลยสินะ” ผมแกล้งว่าด้วยรอยยิ้ม

 

“กางเกงของมึง กูเอาไปทิ้งแล้ว” เตยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะส่งสายตาดุ เมื่อผมยักคิ้วใส่ “ส่วนชุดนี้ กูจะเผาคืนให้มึงทีหลังแล้วกัน”

 

ผมหัวเราะรับคำพูดร้ายกาจนั้นอย่างไม่ถือสาหาความ ความเย็นของน้ำเปล่า ทำให้ลำคอชุ่มชื้นขึ้น

 

“งั้นเดี๋ยวขับรถไปส่ง” ผมบอก ก่อนจะหันไปวางแก้วเปล่าไว้ในอ่างล้างจาน

 

“ไม่ต้อง กูมีปัญญากลับเอง” เตยตอบ ก่อนจะหันตัวออกไปจากห้อง

 

“ทำไมถึงชอบปฏิเสธน้ำใจของพี่นัก” ผมบ่น ก่อนจะรีบเดินมาดักหน้าแขกที่กำลังจะหนีกลับบ้าน “อย่างน้อยก็น่าจะอยู่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อน"

 

“ไม่” เตยปฏิเสธเสียงเย็น ก่อนะเดินชนไหล่ของผมออกไป แต่ผมก็มือไวพอที่จะคว้าแขนของน้องเขาเอาไว้

 

ผมสบสายตาสีน้ำตาลเข้มแวววับที่มองกลับมา ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ ทั้งที่รู้ดีว่ามันไม่มีผลต่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสักเท่าไร

 

“เมื่อคืนอุตส่าห์ตามไปช่วย ไม่คิดจะตอบแทนอะไรบ้างเลยหรือไง”

 

“ไม่ใช่เพราะมึงโรคจิต แอบตามกูไปหรือไง”

 

“โธ่ๆ คิดว่าพี่ตามน้องหรือไงครับ หลงตัวเองไปแล้วมั้ง” ผมพูดขึ้น ก่อนจะลอบยิ้มอยู่ในใจ เมื่อเห็นสีหน้าทะมึนของอีกฝ่าย “พี่ตามน้องแอร์คนนั้นต่างหาก”

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 09 [26/04/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-05-2014 21:29:47
 

เตยแค่นเสียงออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกระชากแขนออกจากการจับกุมของผม แต่มันก็ไม่ได้ง่ายแบบนั้นหรอกครับ ผมกระชากแขนของเตยกลับ พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้

 

“น้อยใจ?” ผมแกล้งพูดต่อ ในเมื่อสีหน้าตอนนี้ของเตยน่าแกล้งเป็นบ้า

 

“ไอ้แทม ปล่อย” เตยว่าผมกลับ ก่อนจะส่งสีหน้าที่อยากจะอัดคนมาให้ผม

 

“เรียกพี่แทมก่อน แล้วจะปล่อย” ผมบอกต่ออย่างนึกสนุก

 

“เหี้ยแทม กูมีเรียน” เตยว่าอย่างเหลืออด “กูขี้เกียจมาฟังมึงพล่ามไร้สาระ แล้วก็ปล่อยมือของมึงได้แล้ว เพราะกูไม่อยากอัดคนเจ็บซ้ำ”

 

“พี่ก็ไม่อยากมาทะเลาะกับเตยเล่นหรอกนะ” ผมพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออกมา “แต่เตยแม่งดื้อ”

 

เตยหันมามองผมอย่างเอาเรื่อง ผมก็เลยได้แต่ยิ้มตอบกลับไปให้

 

“พี่แค่อยากพาไปกินข้าวเท่านั้นแหละ” ผมบอก ก่อนจะอมยิ้ม “พอดีก็ต้องออกไปหาอะไรกินข้างนอกอยู่แล้ว ก็ออกไปทีเดียวเลย”

 

“จะไปไหนก็เรื่องของมึง” เตยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะดึงแขนที่ผมจับเอาไว้ออกอีกครั้ง

 

"เฮ้อ...นอกจากจะไม่ขอบคุณแล้ว ยังทำร้ายจิตใจกันอีก" ผมพูดตัดพ้อ แล้วถอนหายใจออกมา "แล้วเมื่อกี้ใครกันน้า...ที่บอกว่าตัวเองมีมารยาท”

 

“กวนตีน” เตยว่า แล้วดึงแขนที่ถูกผมจับไว้แน่นออก พร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่เย็นเฉียบ “มึงควรรู้เอาไว้ ความอดทนของกูมีจำกัด”

 

“พี่ก็เหมือนกัน” ผมตอบรับ แล้วหัวเราะกับท่าทีแข็งกร้าวนั้นอย่างไม่เกรงกลัว “พี่จะจำใสสมองเลยครับว่าสุดหล่อไม่ค่อยอึดเท่าไร”

 

ทันทีที่ผมพูดจบ กำปั้นของคนที่อยู่ตรงหน้าก็พุ่งมาราวกับใบหน้าของผมเป็นแม่เหล็กต่างขั้ว แต่ผมเองก็เตรียมตัวกับท่าทีป่าเถื่อนของน้องเขาเอาไว้แล้วล่ะครับ หมัดที่ควรกระแทกใส่ใบหน้าที่ยับเยินของผมตอนนี้เลยแค่เฉียดแก้มของผมไปไม่ต่างจากลมพัดผ่าน ก่อนที่ผมจะส่งสายตาเอือมระอาไปให้

 

เด็กหนุ่มเลือดร้อน มักจะบ้าพลัง อืม...คนเป็นผู้ใหญ่กว่าอย่างผมก็พอจะเข้าใจครับ

 

“กูจะฆ่ามึง!” เตยตวาดขึ้น พร้อมกับท่าทีคุกคามที่ตั้งใจจะเข้ามาทำร้ายผมซ้ำ

 

โครม! ปึง!

 

ผมรีบออกห่างจากคนตรงหน้า แล้วกระโดดหนีไปอีกทาง ทำให้ปลายเท้าของเตยอัดใส่ตู้วางของ ก่อนที่จะพุ่งเข้ามาหาผม ในเสี้ยววินาทีที่ผมจะต้องรับมือกับคนสติแตก ผมก็รีบคว้าหมอนอิงมากันใบหน้าของตัวเองจากหมัดตรงของอีกฝ่าย แล้วถอยเท้าหลบจากวิถีการต่อสู้อย่างรวดเร็ว

 

“เอาแบบนี้ดีกว่า” ผมร้องห้าม ก่อนจะหลบลูกถีบที่ถูกประเคนมาให้ “มาเล่นเกมกันไหม”

 

“ไม่!” เตยปฏิเสธทันที แล้วมองผมไม่ต่างจากสัตว์ร้ายกระหายเลือด “ถ้ากูเอาเลือดมึงออกไม่ได้ กูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

 

เอาล่ะเว้ย! น้องเขาจะรู้ตัวไหมเนี่ย นี่มันเป็นการสร้างเงื่อนไขผูกมัดตัวเองชัดๆ

 

“เอาจริง?” ผมยั่วถามพลางอมยิ้มออกมา เมื่อเห็นอีกฝ่ายแสดงความจริงจังออกมาอย่างชัดเจน “งั้น...ถ้าเตยทำให้พี่เลือดออกได้เมื่อไร พี่จะเลิกยุ่งกับเตยเมื่อนั้นเลยดีหรือเปล่า”

 

“มึงหมายความว่ายังไง” เตยชะงักถาม พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เหมือนข่มอารมณ์ของตัวเอง

 

“พี่ก็รู้นะครับว่าเตยไม่ชอบพี่เท่าไร” ผมพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาหวานซึ้งไปให้ “แต่พอดีว่าพี่ดันชอบเตยมากๆ”

 

ผมยืนมองเตยที่ยืนกอดอกห่างจากผมราวสามเมตรด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ แล้วเลิกคิ้วขึ้น เมื่ออีกฝ่ายถีบโซฟาสุดโปรดของผมระบายอารมณ์เล่น

 

โครม!

 

โหย...เล่นทำลายข้าวของกันแบบนี้ ถึงจะเป็นสุดหล่อ แต่ผมก็แอบเคืองนะครับเนี่ย

 

“อะไร! อยากโดนกระทืบแทนโซฟาหรือไงวะ!” เตยถามซ้ำ พร้อมกับกระทืบโซฟาที่ไร้ทางสู้ของผมประกอบ

 

โธ่! น่าสงสารจริงๆ โซฟาของพ่อ

 

“เตยอ่า...โหดร้ายที่สุด”

 

“เลิกกวนตีนกูซะที! มึงจะเอายังไงก็ว่ามา!”

 

ผมถอนหายใจอีกรอบ คราวนี้คงต้องหาซื้อโซฟาใหม่ อาจจะรวมไปถึงแจกันกับโคมไฟที่แตกกระจายล้มระเนระนาดด้วย งานนี้ต้องมีคนรับผิดชอบนะครับ

 

“ทำข้าวของพี่เสียหายต้องชดใช้ด้วยนะครับ” ผมว่าเสียงเข้มขึ้น

 

"หึ"  เตยแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะหันไปหยิบแจกันเซรามิกที่ตั้งโชว์อยู่

 

"เตยอย่า!" ปมร้องก้าม แต่ดูเหมือนว่าคนฟังจะไม่สนใจ แถมยังยืนยันความเข้าใจของผมด้วยรอยยิ้มเหยียด ก่อนจะปล่อยสิ่งที่อยู่ในมือลงพื้น

 

เพล้ง!

 

น้องช่างโหดเหี้ยม ใจทมิฬอะไรเยี่ยงนี้!

 

“เตยต้องชดใช้” ผมย้ำคำพูดเดิม พร้อมกับมองซากแจกันใบสำคัญที่หมดสภาพ

 

“มัวแต่ลีลาอยู่ได้ อยากให้กูทำลายของมึงเล่นทั้งห้องเลยหรือไง” เตยโต้กลับ แล้วยกเท้าออกจากโซฟาที่บอบช้ำของผม

 

“เฮ้อ...อย่างที่บอก ถ้าเตยทำพี่เลือดออกไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าพี่จะออกไปจากชีวิตของน้องเลยครับ” ผมบอก แน่นอนว่ารวมไปถึงค่าเสียหายเหล่านี้ด้วย

 

“แล้วมึงจะได้อะไร” เตยถามกลับ ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

 

“พี่ก็ได้ใกล้ชิดกับเตยบ่อยๆ ไงล่ะครับ” ผมตอบ ก่อนจะแต้มยิ้มออกมา

 

“แค่นี้ใช่ไหมที่จะทำให้มึงเลิกยุ่งกับกูแบบถาวร” เตยตอบรับเสียงเหี้ยม ก่อนจะหยิบเศษแจกันขึ้นมาอย่างมาดร้าย

 

“เฮ้ย! แต่ห้ามใช้อาวุธ” ผมรีบห้าม แล้วยกยิ้มขึ้นมา “สู้กันตัวต่อตัวแบบลูกผู้ชายนะครับ”

 

“หึ! เอาอย่างนั้นก็ได้” เตยตอบรับคำท้า แล้วมองผมไม่วางตา “มึงก็ระวังตัวให้ดี”

 

“พี่ระวังตัวเสมอครับ ไม่ต้องห่วง” ผมตอบรับ แล้วพัวเราะเบาๆ

 

เตยไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากแค่นลมหายใจ แล้วเดินออกจากห้อง ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่หายไปจากสายตา แล้วผ่อนรอยยิ้มของตัวเองลง เมื่อพบความจริงที่เกิดขึ้น หลังจากทำข้อตกลงกันเมื่อครู่นี้

 

พังเละ...

 

ผมถอนหายใจอีกรอบ แล้วหยิบบุหรี่ที่วางไม่ห่างจากมือไปสูบที่ระเบียง ท้องฟ้าตอนนี้เป็นสีฟ้าใสและมีเมฆเคลื่อนตัวอยู่ประปราย ความสูงของชั้นสิบเก้าเป็นเส้นทางดีเยี่ยมที่ทำให้ลมได้เดินทางผ่านเข้ามาปะทะใบหน้าของผม

 

ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ศิลปินที่ชอบจินตนาการว่าเมฆในตอนนี้มีรูปร่างอย่างไร เพราะไม่ว่ามันจะมองเป็นแบบไหน สุดท้ายมันก็ยังเป็นแค่เมฆอยู่ดี

 

ผมพ่นควันสีขาวจางที่กลืนหายไปกับมวลอากาศอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเผยยิ้มที่มุมปาก

 

ไม่ว่าอย่างไร...คนเราก็ไม่สามารถลบเลือนสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ได้หรอก

 

 

 

++++++++++

 

 

หลังจากลงไปหาอะไรกินที่มินิมาร์ทในละแวกใกล้เคียง ผมก็ติดต่อแม่บ้านมาจัดการทำความสะอาดให้เรียบร้อย อะไรแตกหักก็คงต้องทิ้งไป ส่วนชิ้นไหนที่พอจะแก้ไขได้ก็รอซ่อมให้มันกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

ผมใช้เวลาในการปรับปรุงห้องของตัวเองราวสามชั่วโมง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาที่ยังใช้งานได้ดี ถึงแม้ว่ามันจะเคยผ่านการรุมโทรมด้วยฝ่าเท้าของใครมาก่อนก็ตาม ทว่านั่งพักเหนื่อยได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น

 

[ไอ้แทม! มึงหายหัวไปไหนวะ! โทรไปก็ไม่รับ]

 

เสียงคุ้นเคยของไอ้เก้าดังผ่านคลื่นโทรศัพท์ทันทีที่ผมกดรับสาย แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนัก แล้วมองโทรทัศน์ที่เปิดไปเมื่อครู่นี้

 

"อยู่ห้อง" ผมตอบ ก่อนจะกดรีโมตเพื่อดูรายการต่างๆ ในจอสี่เหลี่ยมที่อยู่ตรงหน้า

 

[ไอ้ห่าแทม! มึงลืมไปแล้วหรือไงว่ามีนัดคุยโปรเจกต์]

 

เสียงต่อว่าของมัน ทำให้ผมต้องนึกทบทวนถึงคาบเรียนที่โดดไป วันนี้อาจารย์มีนัดคุยโปรเจกต์ประจำเทอม แต่ผมก็เตรียมรายงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย และมันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

 

"แล้วไงวะ" ผมถามกลับอย่างสงสัย ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจกลับคืนมา

 

[ไอ้สมองปลาทอง! แล้วมีไอ้เหี้ยตัวไหน ที่มันมีหน้าที่พรีเซนต์วะ!]

 

ผมนั่งฟังคำของมันอย่างพิจารณาอีกครั้ง จริงด้วยสินะ...วันนี้ผมมีหน้าที่ต้องนำเสนอผลงาน  เพราะอาจารย์ที่ปรีกษาโปรเจกต์จะสอบความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ทำ

 

"โทษทีวะ กูไม่สบาย" ผมยกข้ออ้างมาช่วยตัวเองให้พ้นผิด แล้วเอนหลังพิงโซฟา "พอดีกูเพิ่งไปมีเรื่องมา"

 

[ฮะ?! มึงไปกวนส้นใครมา]

 

ผมยิ้มรับคำพูดนั้น ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ที่มิเชลนัดผมออกไปเจอจนมาถึงข้อตกลงของผมกับเตยเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

 

[เล่นบ้าๆ]

 

ผมหัวเราะรับคำว่านั้นอย่างไม่ถือสา แล้วลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงคู่กรณี

 

“จับมือเปล่าไม่ได้ กูก็คงต้องวางกับดัก”

 

[คิดจะวางกับดักคนอื่น มึงไม่กลัวพลาดท่าเองหรือไงวะ]

 

ไอ้เก้ากระเซ้ากลับ ก่อนจะเอ่ยต่อเสียงใส

 

[คนที่มีอาหารมาป้อนถึงปากอย่างมึง พอต้องออกหาเองก็คงลำบากหน่อย]

 

“เออ เหนื่อยไม่ใช่เล่น” ผมบ่นรับอย่างอ่อนใจ แล้วหัวเราะแผ่ว “แต่มันก็สนุกดี”

 

ตั้งแต่ที่ผมเริ่มรู้จักกับเตยมา ผมก็รู้สึกว่ากำลังป่วนชีวิตที่สงบสุขให้ยุ่งยากขึ้นด้วยฝีมือของตัวเอง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ผมก็ต้องยอมรับว่า ผลจากความพยายามที่แสนวุ่นวายโดยใช่เรื่องนั้น มันทำให้ผมสนุก

 

สนุก...ที่มีใครสักคนมาทำให้ชีวิตต้องคิดอะไรมากขึ้น

 

สนุก...ที่ทำให้ผมรู้ว่าการครอบครองใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย

 

สนุก...ที่ได้เห็นใครสักคบถูกทำให้เผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา

 

ผมรุ้สึกสนุกที่ทำให้อีกฝ่ายได้จนมุมอยู่ในเงื้อมมือของผม

 

[แต่กูไม่สนุกกับมึง]

 

โทนเสียงที่เปลี่ยนไป ทำให้เสียงหัวเราะของผมชะงัก ก่อนจะระบายยิ้มบาง เมื่อนึกถึงเจ้าของคำพูดที่มีน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ก็นุ่มนวล

 

"ไอ้บอส มึงอย่ามาทำซีเรียส"

 

[หึ! มึงก็รู้ว่ากูเกลียดมัน แต่มึงก็ยังดื้อแพ่งไปยุ่งกับมันอยู่ได้]

 

“มึงลืมจุดประสงค์ของกูไปแล้วหรือไง” ผมตอบกลับเสียงอ่อน “ภารกิจยังไม่ลุล่วง แล้วจะยกเลิกแผนการได้ยังไงวะ”

 

[กูล่ะเพลียกับมึงเต็มทน ถ้ามึงต้องไปเจ็บตัวเพราะมัน กูจะตามไปกระทึบไอ้เด็กเวรนั่นอีกรอบ]

 

“โอเคครับมายบอส กระผมรับทราบ!”

 

ผมอมยิ้ม ก่อนจะนอนฟังไอ้บอสบ่นอีกเล็กน้อย แล้วกดตัดสาย โชคดีที่มันยังไม่รู้ว่า ผมเพิ่งทำข้อตกลงเลือดสาดกับเตย โดยการสร้างความเสี่ยงให้ตัวเองเจ็บตัวเล่น เพียงเพราะความสนุกส่วนตัว ไม่อย่างนั้นไอ้บอสผู้เงียบขรึมคงได้ถลามาอัดผม แล้วมุ่งตรงไปทำร้ายสุดลห่อของผมต่ออย่างไม่ต้องสงสัย

 

ทำไมรอบตัวของผม ถึงมีแต่คนที่ชอบแก้ปัญหาด้วยกำลังทั้งนั้นเลยวะ...

 

ผมมองนาฬิกาที่บอกเวลาบ่ายสองโมง ก่อนจะเอนตัวลงนอนบนโซฟาด้วยความขี้เกียจ สภาพร่างกายที่เพิ่งใช้งานไปเมื่อวานกำลังกระซิบบอกเบาๆ ว่าต้องการพักผ่อน

 

ผมนอนเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองสักพัก ก่อนจะเห็นข้อความของมิเชลที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ถ้ามีเวลาว่าง เราสองคนคงจะได้นัดเจอกันอีก ผมก็ได้แต่หวังว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้จะทำให้หมีขาวของผมสามารถเพิ่มระดับความสัมพันธ์กับแมวน้ำแสนน่ารักคนนั้นได้ อย่างน้อยที่สุดสองคนนั้นก็ไม่ได้เป็นแค่คนแปลกหน้าในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันอีกต่อไป

 

น่าอิจฉาชะมัด...

 

ผมเลื่อนปลายนิ้วปิดข้อความ ก่อนที่สายตาจะสั่งการให้ผมลากนิ้วไปหยุดที่ไอคอนของแกลอรี่ตรงหน้าจอหลักของโทรศัพท์มือถือ

 

ผมเปิดดูรูปที่เก็บเอาไว้ไม่ต่างจากฉายหนังม้วนเก่า ก่อนจะหยุดมองภาพผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือด้วยรอยยิ้ม

 

แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อแมวน้ำกับเสือมันคนละสายพันธุ์กันนี่หว่า...

 

ผมหัวเราะเบาๆ กับความคิดของตัวเอง ก่อนจะปิดภาพที่อยู่ตรงหน้าลง แล้ววางอุปกรณ์สื่อสารของตัวเองไว้บนโต๊ะรับแขก

 

แถมนายพรานอย่างผมก็ดันถนัดแต่ล่ากระต่ายกับกวางมากินเล่นเสียด้วย...

 

ผมนอนเหยียดขายาวเต็มโซฟา ก่อนจะหลับตาลง ทว่าความมืดที่ปิดโสตการมองเห็นไม่สามารถบดบังนัยน์ตาคู่สวยที่แข็งกร้าวในความคิดของผมได้ ผมคลี่ยิ้มออกมา ยามที่นึกถึงเจ้าของที่ป่านนี้ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่

 

เสือหรือ...

 

มันก็แค่แมวร้ายตัวโตที่ดื้อรั้นและชอบใช้กำลังเอาแต่ใจเท่านั้นแหละ

 

 

TBC ++++++++++


Marionetta ::: สวัสดีค่ะ มาลงตอนใหม่แล้วจ้า  :katai4:


สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้ว (จะบอกเพื่อ?) ที่จริงก็ไม่ได้เดินเรื่องไปไกลนัก นอกจากพี่แทมจะกลับมากวนประสาทเหมือนเดิม พร้อมกับเงื่อนไขเอาตัวเข้าแลก เพื่อความสนุกของตัวเอง ฮ่าๆ งานนี้ก็คงต้องรอดูว่าน้องเตยจะมีวิธีการเรียกเลือดพี่แทมยังไงบ้างนะคะ อิอิ (สุดท้ายก็ยังตีกันเหมือนเดิม แฮะๆ)

ขอบคุณที่ยังติดตามกันจนถึงตอนนี้ สามารถแนะนำและติชมได้เช่นเคย
จะได้นำไปปรับปรุงและพัฒนาต่อไปจ้า
ยังไงก็เอาใจ่วยกันด้วยนะคะ

ขอบคุณมากเลยค่ะ  :mew1:



หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 18-05-2014 22:17:32
ว่ากันว่างานเขียนสะท้อนตัวตน :hao3:

อีพี่แทมกวนสุดๆ

เอาเลือดพี่แทมออกด้วยฉากบนเตียงป่ะ :laugh: :laugh:

แต่ดูท่าทาง :เฮ้อ: คงอีกนาน
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sweetpumpkin ที่ 20-05-2014 01:54:20
น้องเตยโมโหร้ายยย พี่แทมก็นะไปกวนน้องก่อนต้องรอลุ้นว่าน้องเตยจะทำให้พี่แทมได้เลือดยังไง
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-05-2014 14:41:19
แหมะ...แต่ละทีหาเรื่องเสียเลือดทั้งนั้น  :ling1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Rainchan ที่ 23-05-2014 23:58:02
หาเรื่องให้เลือดหัวออกอีกแล้วนะพี่แทม หึหึ  :z1: เตยเอาเลยลูกกดเล๊ยยย
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Meikukio ที่ 24-05-2014 10:26:54
เอ๊ะ เรื่องนี้คุ้นๆ
แทมกับเตย....
ใช่เลยเป็นเรื่องที่เราตามในเด็กดีแน่ๆ
เย้ๆ มาลงเล้าแล้ว
ตามอ่านค่าาาาา
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-05-2014 22:19:44
ถ่วงเวลากัยการตอบเม้นเช่นเคยจ้า อิอิ :katai2-1:


ว่ากันว่างานเขียนสะท้อนตัวตน :hao3:

อีพี่แทมกวนสุดๆ

เอาเลือดพี่แทมออกด้วยฉากบนเตียงป่ะ :laugh: :laugh:

แต่ดูท่าทาง :เฮ้อ: คงอีกนาน
สะท้อนออกมาดีหรือเปล่าค่ะ แฮะๆ
สำหรับฉากเรียกเลือด ก็ต้องคอยดูว่าจะโอกาสไหนนะคะ อิอิ
ขอบคุณมากเลยค่ะ
น้องเตยโมโหร้ายยย พี่แทมก็นะไปกวนน้องก่อนต้องรอลุ้นว่าน้องเตยจะทำให้พี่แทมได้เลือดยังไง
คนชอบกวนก็ต้องอยู่กับคนที่ยั่วโมโหขึ้นั่นแหละค่ะ ถึงจะสนุก อิอิ

แหมะ...แต่ละทีหาเรื่องเสียเลือดทั้งนั้น  :ling1:
ความสุขของพี่แกเขาล่ะคะ ฮ่าๆ

หาเรื่องให้เลือดหัวออกอีกแล้วนะพี่แทม หึหึ  :z1: เตยเอาเลยลูกกดเล๊ยยย
ต้องเข้าใจพี่แกที่ชอบแหย่พวกที่เล่นด้วยยากค่ะ แล้วน้องเตยก็เดือดง่ายเหลือเกิน อิอิ
เอาใจช่วยน้องเตยต่อไปด้วยนะคะ

ไอ้พี่แทมม
กวนโอ๊ยมาก :laugh:

เตย จัดสักทีสิ หมั่นไส้พี่มันมาก :z6:
ใตเย็นๆ ค่ะ น้องเตยคงได้เก็บบัญชีกับพี่แทมรวดเดียวแน่ อิอิ

เอ๊ะ เรื่องนี้คุ้นๆ
แทมกับเตย....
ใช่เลยเป็นเรื่องที่เราตามในเด็กดีแน่ๆ
เย้ๆ มาลงเล้าแล้ว
ตามอ่านค่าาาาา
โอ้ว!!! ใช่เลยค่ะ! มันคือเรื่องเดียวกัน แฮะๆ
ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ เย้ๆ

ไอ้พี่แทมม
กวนโอ๊ยมาก :laugh:

เตย จัดสักทีสิ หมั่นไส้พี่มันมาก :z6:
อยากให้จัดเหมือนกันค่ะ แต่มันยังไม่ถึงเวลา ฮ่าๆ
ทนหมั่นไส้กันไปก่อนนะคะ

++++++++++

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ ดีใจมากที่ยังมีคนอ่านอยู่
ยังไงช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ เพราะเรื่องมัน(น่าจะ)ยาว ^^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-05-2014 17:42:27
PLAYBOY # 11 - TOEY



 

 

 

แกร๊ก

ผมเปิดประตูออก ก่อนจะพบกับสายตานับสิบคู่ที่กำลังมองมาเป็นทางเดียว ผมกะพริบตา ก่อนจะยกมือไหว้อาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้อง แล้วเดินหาที่นั่งที่ยังว่างอยู่

ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ และผมก็รับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่างที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ เมื่อหาที่นั่งได้ ผมก็หยิบเอกสารประกอบการเรียนขึ้นมา แล้วมองไปตรงหน้ากระดาน

อาจารย์ไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะทำการสอนต่อ เมื่อท่านสบสายตากับผม และตอนนี้ก็เหลือเวลาแค่สิบนาทีก็จะหมดชั่วโมงเรียนแล้ว

ผมนั่งรอเซ็กชื่อ ก่อนจะนึกเซ็งขึ้นมา ถ้าเกิดก่อนหน้านี้ไม่ได้มีปัญหากับไอ้แทม ผมก็คงไม่ต้องกระหืดกระหอบมาเข้าเรียนแบบนี้หรอก

ผมนั่งรอจนอาจารย์ขานชื่อนักศึกษาครบและเดินออกจากห้อง วันนี้ผมตั้งใจจะไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อน เพราะตอนบ่ายผมยังมีเรียนอีกหนึ่งวิชา

"เตย"

เสียงเรียกชื่อที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังจะลุกจากที่นั่งต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นสีหน้าเกรงๆ ของเพื่อนสาวร่วมชั้นปีตรงหน้าที่กำลังยิ้มแหยมาให้ ผมไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป แต่ก็ส่งสายตาเป็นนัยว่า กำลังรอฟังอยู่ และดูเหมือนเธอเองก็เข้าใจถึงความหมายที่ผมแสดงออกไป

"คือ...พอดีว่า รุ่นพี่เขาฝากมาบอก เอ่อ..."

ผมมองคนที่พูดตะกุกตะกักอย่างนึกรำคาญ วันนี้ผมต้องเจอบททดสอบความอดทนตั้งแต่ลืมตาตื่น และตอนนี้ผมก็ไม่มีอารมณ์ใจเย็นพอที่จะฟังอะไรแบบนี้

"มีอะไร" ผมถามย้ำ พร้อมกับมองใบหน้าหวานที่แสดงอาการประหม่าออกมา

"อ่า,..รุ่นพี่ให้มาบอกนายว่า จะให้นายลงประกวดเดือนมหา'ลัยปีนี้" เธอตอบรัวเร็ว ก่อนจะหลบสายตาของผม

"โทษทีนะ แต่เราไม่ลงหรอก" ผมปฏิเสธทันที และทำให้คนฟังแสดงสีหน้าหนักใจ

"แต่นายได้เป็นเดือนคณะ และคนที่ได้รับตำแหน่งนี้จะต้องลงประกวดตามกฏน่ะ" คนตรงหน้าบอก ผมก็ลอบถอนหายใจ

"ไม่เห็นจะรู้เรื่อง" ผมบอกปัด ก่อนจะลุกจากที่นั่ง ทว่าเมื่อสายตามองไปข้างหน้า ผมก็พบว่าเพื่อนที่อยู่ร่วมห้องเรียนตอนนี้กำลังมองผมอยู่
 
"คือ...พวกเราได้ทำการโหวตกัน รวมไปถึงรุ่นพี่ด้วย" เธอบอก ก่อนจะมองใบหน้าของผม "และคนที่ได้โหวตสูงสุดก็คือนาย”

"ฮะ?!" ผมอุทานอย่างไม่อยากจะเชื่อ โหวตบ้าบออะไรกัน แล้วมาโหวตให้ผมทำไม เพราะไม่ได้ทำอะไรให้น่าโหวตเลยสักนิด เพื่อนในคณะก็ไม่ค่อยคบ กิจกรรมก็ไม่ทำ อัธยาศัยก็เข้าขั้นติดลบ เรียนมาจะสามเดือนแล้ว ผมยังจำชื่อเพื่อนไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ก็ยังมีคนอุตส่าห์มาโหวตให้เนี่ยนะ?!

ตลกเกินไปแล้ว...

"คนนั้นยังเหมาะกว่าเราอีก" ผมพยักพเยิดไปทางเพื่อนอีกคนที่ทำหน้างง ผมว่าเขาดูเหมาะมากกว่าผมอีก อย่างน้อยเขาก็ดูน่าคบกว่าผมเยอะ

"แต่ว่า..."

"เราไม่เหมาะหรอก แค่ชื่อของเธอ เรายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้จะไปเป็นตัวแทนของคณะได้ยังไง" ผมปฏิเสธเสียงเรียบ พร้อมกับยกตัวอย่างของความไม่เข้าท่าอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าผมจะรู้ดีว่าคำพูดนั้นอาจจะทำให้คนฟังรู้สึกแย่ก็ตาม คณะนี้ก็มีคนหน้าตาดีมีความสามารถอยู่เกลื่อน คงไม่ยากนักหรอกที่จะหาตัวแทนที่เหมาะสมไปลงประกวด

และใครคนนั้นคงไม่ใช่ผม!

"ไม่ได้หรอกเตย เพราะพี่ส่งชื่อลงประกวดไปแล้ว"

เสียงที่สามที่ดังแทรกขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมองผู้มาใหม่ รูปร่างผอมบางในชุดนักศึกษาเดินเข้ามา ก่อนที่อีกฝ่ายจะยิ้มทัก

พี่เนสท์ พี่รหัสของผม

"ถือซะว่าช่วยพี่หน่อยนะ"

ผมจ้องตาสีดำสนิทที่มีประกายสดใสออย่างนึกเหนื่อยใจ แล้วถอนหายใจออกมา เพื่อระบายความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้น

ตัวปัญหา...

“ว่าไง? ช่วยกันหน่อยเถอะน่า พ่อน้องรหัสสุดหล่อ”

“ผมไม่อยากทำ” ผมบอกเสียงห้วน ก่อจะหมดความสนใจจากคนตรงหน้า

“อะไรกัน! ขอความร่วมมือหน่อยเดียวเอง” พี่เนสท์ยังตื้อต่อ ก่อนจะขยับมาดักทางออกของผมเอาไว้ “มันก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรสักหน่อย”

“ไม่ล่ะ” ผมปฏิเสธอย่างนึกรำคาญ ทำไมวันนี้ผมต้องเจอแต่พวกดื้อด้านไม่ฟังชาวบ้านด้วยวะ

“เอาแบบนี้แล้วกัน” พี่เนสท์ยังยื้อต่อ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ “ถ้านายลงประกวด พี่จะหยวนเรื่องที่นายโดดกิจกรรมที่ผ่านมาของคณะ โอเคไหม?”

“ผมไม่เคยสนเรื่องอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว” ผมบอก ก่อนจะทำหน้าตึงใส่ แต่คนตรงหน้ากลับยกยิ้มที่มุมปาก พลางเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบใกล้หู พร้อมกับคำพูดนุ่มนวลที่ทำให้ผมร้อนผ่าว

“ถ้าเตยไม่ตกลง พี่จะเอา ‘ไอ้นั่น’ ไปเปิดโชว์ที่ห้องประชุมคณะ และที่นี้ทุกคนก็จะได้รู้กันว่า...”

“ก็ได้!” ผมตอบขัดอย่างหัวเสีย แล้วจ้องมองคนที่ยิ้มร่าอย่างไม่พอใจ 

“ก็แค่นี้” คนตรงหน้าบอกเสียงอ่อน พร้อมกับส่งยิ้มบางมาให้ “เย็นนี้ไปเจอกันที่โรงอาหารคณะด้วยนะ”

ผมมองคนที่ตบไหล่ แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างสบายใจด้วยวคามรู้สึกหงุดหงิด ก่อนจะทำหน้านิ่งมองคนที่รีบหลบสายตาของผม ก่อนจะทยอยออกจากห้อง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว

ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อห้องเรียนเหลือผมอยู่เพียงคนเดียว พอนึกถึงข้ออ้างที่ไอ้พี่เนสท์นั้นกล่าวถึง ผมก็นึกขุ่นเคืองอยู่ในใจ

สิ่งที่ถือเป็นตัวประกันใช้บีบบังคับผม มันก็แค่คลิปน่าขายหน้าที่พวกรุ่นพี่เก็บเอาไว้เล่นงานผมตามประสาพวกชอบสนุกกับความน่าอายของคนอื่น

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ผมได้ไปกินเลี้ยงสายรหัส และพวกรุ่นพี่ก็คงจะนึกหมั่นไส้ท่าทีและนิสัยโลกแคบของผม เลยรวมหัวกันแกล้งผมสารพัด ก่อนจะเก็บหลักฐานเอาไว้ให้ผมอารมณ์เสียเล่น ตอนที่ผมเห็นทีแรก ก็อยากจะกระโจนไปอัดไอ้รุ่นพี่เวรพวกนั้นอย่างโมโห แต่ก็ต้องระงับอารมณ์เอาไว้ เพราะไม่ว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นรุ่นพี่ที่ต้องเคารพยำเกรง

ซวยฉิบ!

ผมสบถกับตัวเองเบาๆ แล้วถีบไปที่เก้าอี้ตัวข้างหน้าอย่างนึกระบายอารมณ์

 

++++++++++

 

เพราะมัวแต่เสียเวลาเกี่ยวกับเรื่องลงประกวดบ้าบออะไรนั่น ทำให้ผมพลาดนัดกินข้าวกลางวันกับเพื่อน ตอนนี้ก็เกือบจะบ่ายโมงแล้ว ผมเลยจำใจต้องเข้าสหกรณ์ในละแวกนั้น แล้วซื้อแซนด์วิชมานั่งกินที่ม้านั่งไม่ไกลจากตึกคณะมากนักแทน แสงแดดยามบ่าย นอกจากจะทำให้อากาศร้อนมากแล้ว ยังเรียกการทำงานของเม็ดเหงื่อในร่างกายของผมได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

ผมขยำถุงกระดาษที่เคยห่ออาหารมื้อแรกของวันนี้เป็นก้อนกลม ก่อนจะโยนมันลงถังขยะที่อยู่ไม่ไกลกันนักอย่างนึกขี้เกียจ

ตั้งแต่ออกมาจากห้องของไอ้แทม ผมก็ยังไม่ได้กินอะไร แต่รีบกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนชุดและหยิบสิ่งที่ต้องใช้ ก่อนจะตรงมามหาวิทยาลัยเพื่อเข้าเรียน

เพราะวิชาเมื่อเช้านี้เป็นวิชาที่มีคะแนนเซ็กชื่อเข้าเรียนด้วย ถึงแม้นิสัยของผม ไม่น่าจะมากังวลเกี่ยวกับเรื่องอะไรแบบนี้ แต่สิ่งไหนที่พอจะทำให้ผมเอาชนะผู้ชายคนนั้นได้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นแค่เม็ดทราย แต่ผมก็จะเก็บมันเอาไว้

ผมจะทำให้เขาได้เห็นว่า ผมไม่ได้เป็นไก่อ่อนที่ยอมทำตามคำสั่งของเขา ผมจะเอาผลการเรียนระดับแนวหน้าเป็นบันไดเพื่อให้เหนือกว่าผู้ชายคนนั้นให้ได้

ผมลุกขึ้นจากม้านั่ง แล้วเดินไปที่ห้องเรียนสำหรับวิชารอบบ่าย เพื่อนร่วมชั้นปีไม่ได้สนใจผมมากนัก ผมเองก็คงไม่ต่างจากตัวละครลับที่หลายคนอาจจะรู้จัก แต่น้อยคนนักที่ยากจะเข้าถึง

การเรียนในช่วงบ่ายเป็นไปอย่างเรียบง่าย  ผมนั่งเท้าคางมองกระดานอยู่หลังห้อง ก่อนจะรับรู้ได้ถึงสายตาที่กำลังมองมา และเมื่อผมเลื่อนสายตาไปมอง เพื่อนผู้หญิงที่ลอบมองผมอยู่ก็รีบหลบสายตาไปทางอื่น

ผมรู้สึกชินชากับท่าทางแบบนั้นจนไม่นึกสนใจ ตั้งแต่ผมเข้ามาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่สนใจผม แต่เอาจริงก็มีไม่กี่คนหรอกครับ ที่กล้าเข้ามาทำความรู้จักกับผมตรงๆ ถึงจะเป็นแบบนั้นชื่อเสียงของผมก็ดังมากพอตัว และยิ่งเรื่องที่ผมนอนกับเพศเดียวกันกระจายออกไป คราวนี้นอกจากผู้หญิงแล้ว ก็ยังมีผู้ชายมารุมเข้าหา

แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมคบหรือนอนกับใครก็ได้หรอกนะครับ ผมเองก็เลือกอยู่เหมือนกัน พวกที่เคยนอนด้วยกันก็แค่ความสัมพันธ์ข้ามคืน ผมไม่เคยคิดจริงจัง และจะด้วยเหตุผลผลใดก็ตามแต่ สุดท้ายตัวตนของผมในขณะนี้ก็ไม่ต่างจากพวกที่ฟันแล้วทิ้ง

ผมไม่อยากนึกต่อไปว่าชีวิตอีกสามปีต่อจากนี้ ชื่อเสียงของผมจะเป็นอย่างไร เพราะแค่เข้าเรียนได้สามเดือน ผมก็ดูเลวพอสำหรับใครก็ตามที่คิดจะคบกับผมจริงจังด้วยสิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’

ความรัก... ที่มาจากรูปลักษณ์ เงินทอง และวัตถุนิยม

สิ่งที่คู่ควรกับความรักแบบนั้นก็แค่สิ่งที่ตอบสนองจากภายนอกและมันคงไม่ใช่หัวใจ

แต่ก็ช่างเรื่องพรรค์นั้นเถอะ เพราะหัวใจของผมตอนนี้กำลังอยู่ในมืออบอุ่นคู่หนึ่งของใครอีกคน ใครคนนั้นที่ผมเฝ้ารอเสมอ

ผมจะไม่รักใคร จนกว่าเขาจะคืนหัวใจของผมกลับมา และมันคงจะเป็นหัวใจที่ตายไปแล้ว


 
+++++++++++

 

 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 10 [18/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-05-2014 17:50:19

 

หลังจากสามชั่วโมงผ่านไป การเรียนวิชาสุดท้ายในวันนี้ก็หมดลง ผมเดินออกจากห้องโดยไม่ได้สนใจใคร และแน่นอนว่าผมก็ไม่คิดจะไปเจอพี่เนสท์เย็นนี้อย่างที่อีกฝ่ายนัดเอาไว้ด้วย นอกจากนี้ผมยังปฏิเสธคำชวนของไอ้เพชรที่จะนัดไปดื่มกันที่ผับคืนนี้ วันนี้ผมเหนื่อยมากพอแล้ว สิ่งเดียวที่ผมจะทำคือการกลับไปนอนพักที่ห้องของตัวเอง

 ผมเดินมารอลิฟต์ได้เพียงครู่เดียว เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ผมหยิบมันขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ผมไม่ได้บันทึกเอาไว้ ก่อนจะกดรับสายด้วยความสงสัย

 ผมไม่ได้พูดอะไรและปลายสายก็ยังไม่ได้เอ่ยอะไรเช่นเดียวกัน ทว่าผ่านไปครู่หนึ่งก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ผมยกโทรศัพท์มือถือออกมาดูหน้าจออีกครั้ง แล้วกดตัดสาย และเมื่อผมตัดการติดต่อเมื่อครู่ลง เสียงของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าเป็นเจ้าของสายเดียวกับที่ผมเพิ่งจะวางสายไป

 ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ผมกดรับสาย ผมตัดสินใจเดินเลี่ยงมาอีกด้านหนึ่ง แล้วกดตัดสายทิ้งอีกครั้ง เมื่อไม่มีบทสนทนาหรือแม้แต่สียงทักทายตามธรรมเนียมที่ดังขึ้นอย่างที่ควรจะเป็น

 แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ธรรมดา เพราะทันทีที่ผมตัดสาย เจ้าของหมายเลขประหลาดก็ติดต่อเข้ามาอีกครั้ง และความผิดปกตินี้ ทำให้ผมนึกถึงใครคนหนึ่งขึ้นมา ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงว่าน่าจะเป็นคนที่ผมคิดเอาไว้ และเมื่อผมกดรับสายอีกครั้ง ผมก็ไม่รีรอที่จะเอ่ยทักปลายสายด้วยความไม่พอใจ

 “...ไอ้แทม”

 [อ๊ะ! ในที่สุดก็พูดซะที]

 เสียงของคนที่ผมทายถูกดังขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ

 [รู้ได้ยังไงว่าเป็นพี่ แหมๆ ที่แท้ก็คิดถึง...]

 ผมกดตัดสายทิ้ง โดยไม่ทนฟังมันพล่ามให้จบ สงสัยมันคงว่างจัด ถึงได้มีเวลามากวนประสาทคนอื่นแบบนี้ แต่ดูเหมือนความตั้งใจของผมคงจะไม่สำเร็จโดยง่าย เมื่อผมต้องรับมือกับไอ้บ้าคนหนึ่ง และด้วยเหตุนี้ผมเลยจัดการบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของมัน แล้วเดินไปที่ลิฟต์อีกครั้ง

 วันนี้ผมขี้เกียจจะทะเลาะกับมันแล้ว

 ผมไม่ได้นึกแปลกใจว่ามันเอาเบอร์โทรศัพท์มือถือของผมมาได้อย่างไร เพราะคิดว่าคนอย่างไอ้แทมก็คงมีวิธีในแบบของมัน แต่ตอนนี้ผมกำลังสงสัยว่า มันคิดอะไรอยู่กันแน่ ในเมื่อผมเองก็พอจะรู้มาบ้างว่า ผู้ชายที่ไอ้แทมสนใจ มันไม่ใช่คนแบบผม

 ผมยังไม่ได้เล่าเรื่องที่ไอ้แทมตามตื้อผมก่อนหน้านี้ให้เพื่อนฟัง ถ้าเริ่มบอกเมื่อไร พวกมันคงต้องอยู่ไม่สุขแน่ เพราะจะต้องคอยเซ้าซี้ผมให้เล่าเรื่องแบบละเอียดยิบและตามติดผมแบบไม่คลาดสายตาด้วยความอยากรู้ ในเมื่อพวกมันเองก็รู้จักชื่อเสียงของไอ้แทมไม่ต่างจากที่ผมรู้จัก

 ไอ้เวรเอ๊ย! คิดว่ากูจะให้มึงเล่นงานกูได้ง่ายๆ หรือไงวะ! 

 ส่วนเรื่องที่ผมตกลงกับมันเอาไว้ ผมก็ไม่คิดจะวิ่งเข้าหามัน เพื่อเอาเลือดบ้าๆ ของมันออกหรอกนะครับ ผมไม่ได้ไร้สมองขนาดนั้น แต่ผมจะรอให้ไอ้แทมวิ่งเข้าฝ่าเท้าของผมเอง แล้วค่อยจัดการทีเดียว ผมจะเอาให้มันเลิกยุ่งและไม่กล้าพาตัวเองมาวนเวียนในชีวิตของผมได้อีก

 ผมหมายมาดกับตัวเองไว้ในใจด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ที่กำลังเปิดออกกว้าง เพียงไม่นานผมก็มาถึงชั้นล่างพร้อมกับนักศึกษากลุ่มหนึ่ง ผมเดินพ้นจากชายคาของตึกใหญ่ ก่อนสายตาจะฉายภาพหญิงสาวในชุดนักศึกษาเข้ารูป พร้อมกับเรือนผมที่เคยเหยียดตรงและเป็นสีดำ แต่ตอนนี้ถูกดัดจนเป็นลอนและย้อมด้วยสีน้ำตาลทองสะท้อนกับแสงแดด

 "เตย!”

 ผมลอบถอนหายใจ พร้อมกับกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย วันนี้ผมเหมือนคนที่วิ่งหนีเสือมาปะจระเข้ แถมยังพ่วงด้วยปลิงดูดเลือด แล้วแบบนี้ผมจะเหลือสภาพไหนกลับไปถึงห้องของตัวเองกัน

 “ในที่สุดก็เจอเตยสักที!” เสียงหวานร้องบอกด้วยความดีใจ ก่อนจะกอดแขนของผมเอาไว้แน่น

 “พี่ทรายมีอะไร” ผมตอบกลับไปอย่างนึกไม่สบอารมณ์

 “ทำไมถึงถามแบบนั้น เตยไม่ติดต่อมาหลายวันแล้วนะ โทรไปก็ไม่รับ” พี่ทรายว่าเสียงขุ่น พร้อมกับชักสีหน้างอใส่อย่างมีจริต

 “ตอนนี้ไม่อยากคุย” ผมตอบไปตามตรง แล้วมองไปที่แขนของตัวเอง “แล้วก็ช่วยปล่อยแขนผมด้วย”

 “เตยอ่ะ! ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ!” พี่ทรายต่อว่า พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจ “เตยไม่คิดถึงทรายบ้างหรือไง เราเป็นแฟนกันนะ!”

 ผมมองท่าทีของผู้หญิงตรงหน้าอย่างนึกขำ แฟนกัน? เธอคงเข้าใจอะไรไปคนเดียวอย่างที่คู่ขาของผมมักจะตีความกันไปเอง ทั้งที่ตอนแรกว่าจะเก็บเอาไว้รอหาวิธีแก้เผ็ดจากเหตุการณ์ที่เธอหลอกจนผมกับเพื่อนๆ ต้องเจ็บตัว แต่ตอนนี้ผมรำคาญผู้หญิงคนนี้เกินกว่าจะมีอารมณ์มาหาวิธีเอาคืนอย่างที่ตั้งใจเอาไว้

 และที่สำคัญไปกว่านั้น พอผมเห็นใบหน้าของพี่ทรายทีไร ผมก็ยิ่งหงุดหงิด เพราะความมักมากของเธอนั่นแหละ ที่ทำให้ผมต้องมาเจอกับไอ้แทม และชีวิตของผมก็โดนไอ้บ้าคนหนึ่งก่อกวนอย่างที่เป็นอยู่

 ถ้าเธอไม่เข้ามาอ่อยผม…

 ถ้าเธอไม่โกหกว่ายังไม่มีใคร...จนแฟนตัวจริงมาอาละวาด แฟนของเธอที่เป็นเพื่อนสนิทของไอ้แทม

 ทั้งหมดก็เพราะเธอเพียงคนเดียว!

 “เตย...” พี่ทรายเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นผมเอาแต่จ้องใบหน้าของเธอ แน่นอนว่ามันคงไม่ใช่สายตาหานซึ้งอะไรด้วย

 “ถ้าพี่ทรายไม่มีธุระอะไร ก็ช่วยปล่อยมือของพี่ออกด้วย” ผมบอกอีกครั้ง แต่ก็ยังเหลือความดีพอที่จะไม่กระชากแขนของตัวเองออกเอง

 “ทรายคิดถึงเตย” พี่ทรายบอก ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ “วันนี้เราไปเที่ยวกันนะ”

 “ไม่ล่ะ ผมจะกลับห้อง” ผมปฏิเสธและดึงแขนของตัวเองออก เพราะมดความอดทนกับการเหนี่ยวรั้งของคนตรงหน้า การกระทำนั้นทำให้ดวงตากลมโตที่ประดับด้วยขนตาปลอมเบิกกว้าง

 “งั้นทรายไปที่ห้องเตยด้วยนะ” พี่ทรายยังดึงดันที่จะตื้อต่อ ผมมองกลับด้วยความไม่พอใจ

 “บอกว่าไม่ไง!” ผมว่าเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง

 ให้ตายเถอะ! คนพวกนี้ มันอะไรกัน จะมายุ่งอะไรกับผมนักหนา!

 “ทำไมล่ะ?! เรื่องแค่นี้...ทำไมต้องตวาดกันด้วย!” พี่ทรายโต้กลับ พร้อมกับนัยน์ตาสีเข้มที่มองมาอย่างตัดพ้อและไม่เข้าใจ

 “ถ้ารับไม่ได้ จะไปไหนก็ไป” ผมบอก แล้วเมินสายตาที่กำลังแสดงความตกใจออกมา

 “นี่เตย...กำลังไล่ทราย” พี่ทรายพูดขึ้น ก่อนจะสบสายตากับผม “เตยกำลังไล่ทราย...”

 “ก็ทำนองนั้นนั่นแหละ” ผมตอบรับ แล้วมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างเบื่อหน่าย

 ผมถอนหายใจกับท่าทางเหมือนจะช็อกของเธอ ผมไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นอีก แล้วเดินหนีไป แต่มือเล็กของพี่ทรายก็คว้าแขนของผมเอาไว้แน่น
 
“เตยทำแบบนี้กับทรายไม่ได้นะ!” พี่ทรายร้องบอกเสียงดัง พร้อมกับใบหน้าที่กำลังเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา “เตยไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!”

“พูดอะไรไม่รู้เรื่อง” ผมบ่นอย่างไม่พอใจ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับคนดื้อด้านอีกครั้ง “ผมรำคาญพี่ แล้วก็เลิกมายุ่งกับผมได้แล้ว เข้าใจนะ”

“ไม่!!!” พี่ทรายกรีดร้องเสียงแหลม แล้วเข้ามากอดเอวของผมเอาไว้ “เตยจะมาทิ้งทรายแบบนี้ไม่ได้นะ!!!”

“ปล่อย!”

“ไม่! ทรายไม่ปล่อย!”

ผมกระชากมือของผู้หญิงตรงหน้าออก พร้อมกับเสียงร้องของเธอที่ดังขึ้น เมื่อร่างบางเซไปล้มกับพื้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้กำลังเรียกความสนใจจากบรรดานักศึกษาที่อยู่ในละแวกนั้นได้เป็นอย่างดี

แล้วยังไงล่ะ?

ตอนนี้ในสายตาและความคิดของผู้ที่พบเห็น คงจะมองว่าผมเป็นผู้ชายเลวๆ ที่กล้าทำร้ายผู้หญิง แต่คำด่าทอแบบนั้น มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปหรอกครับ ผมมองใบหน้าหวานที่กำลังแสดงความเสียใจอย่างนึกสมเพช

ถ้ายอมไปตั้งแต่ทีแรก ก็ไม่ต้องมาเจอแบบนี้แล้ว

ผมว่าพี่ทรายอยู่ในใจ แล้วเดินหนี แต่ความตั้งใจของผมก็สะดุดลง เมื่อผมคาดคะเนความไร้ยางอายของเธอต่ำไป พี่ทรายลุกขึ้นมากอดเอวของผมเอาไว้ ก่อนจะว่าเสียงดัง

“เตยเลิกกับทรายไม่ได้นะ!” พี่ทรายคร่ำครวญต่อ ก่อนจะมองผมด้วยแววตาที่บอบช้ำ “เรามีอะไรกันแล้ว เตยจะทำแบบนี้กับทรายไม่ได้!”

เอาเข้าไป..

เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบด้าน หลังจากสิ้นเสียงของหญิงสาวตรงหน้า เธอคงคิดว่าจะเอาเรื่องแบบนี้มาผูกมัดผมได้หรือไง สิ่งที่เธอจะได้รับไปก็มีแต่ความอับอายเท่านั้นแหละ

ผมมองความพยายามของพี่ทรายอย่างนึกละเหี่ยใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วมองคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ ผมคว้ามือที่กำแน่นของเธอเอาไว้ พร้อมกับสบตาที่แดงก่ำและเอ่อไปด้วยน้ำตาอย่างจริงจัง

“พี่ฟังผมนะ” ผมพูดขึ้น แล้วมองใบหน้าหวานที่ยังแสดงควspan style=ามเสียใจอยู่ “พี่กับผม เราไม่ได้เป็นแฟนกัน และผมก็รู้ดีว่า พี่ไม่ได้นอนกับผมคนเดียว เพราะฉะนั้น...เรื่องที่ผมเคยนอนกับพี่ มันไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับผมเลยสักนิด”

“เตย...” พี่ทรายครางเสียงแผ่ว ก่อนที่ผมจะเผยรอยยิ้มออกมา

“พี่ก็คงพอจะได้ยินเรื่องของผมมาบ้าง แล้วก็น่าจะรู้ว่า ผมนอนกับใครอีกหลายคน รวมไปถึง...ผู้ชายด้วย” ผมบอกต่อ พร้อมกับจ้องตาของพี่ทรายที่เบิกว้างขึ้นอีกครั้ง

“ไม่...” คนตรงหน้าครางเสียงแผ่วอีกครั้งด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด แต่ผมก็ไม่สนใจ ก่อนจะเหยียดยิ้มออกมา แล้วเลื่อนริมฝีปากไปที่ใบหูนิ่ม

“พอดีว่าคืนนี้ผมมีนัด ถ้าพี่นอนร่วมกับผู้ชายของผมอีกคนได้ ผมอาจจะคิดเรื่องของพี่อีกที” ผมกระซิบบอก ก่อนจะหัวเราะในลำคอ “หึ! สนุกกันสามคนก็น่าตื่นเต้นดีใช่ไหมล่ะ”

ทันทีที่ผมพูดจบ ผู้หญิงตรงหน้าก็กรีดร้องจนสุดเสียง ผมชักสีหน้าใส่กับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะเดินหนีออกมา ท่ามกลางสายตารอบข้างที่มองผมด้วยความหมายที่ผมไม่คิดจะสนใจ


TBC ++++++++++

 

Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^  เอาตอนใหม่มาลงอล้วจ้า

            สำหรับตอนนี้ก็บอกเล่าเรื่องราวเล็กๆ ที่สะท้อนนิสัยของน้องเตยออกมา พอแต่งพาร์ทของเตยทีไร บรรยากาศจะดูอืนๆ ทุกที แค่อยากจะให้เห็นว่า น้องเตยเองก็มีด้านโฉดในแบบของตัวเองเหมือนกันค่ะ ถึงแม้จะเสียท่าโดนพี่แทมแกล้งก็เถอะ แฮะๆ
           
 ขอบคุณสำหรับมุกคอมเมนต์และทุกกำลังใจที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้  ยังไงก็ฝากเรืีองนี้ต่อไปด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ปล. เป็นตอนที่ใช้กำจัดทรายโดยเฉพาะ อิอิ


หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 26-05-2014 21:04:05
เตยร้ายอีกแล้ว  :m20:สะใจพี่ทรายที่โดนเตยปฏิเสธ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 26-05-2014 23:30:04
สมน้ำหน้าประจานตัวเองชัดๆ ยัยทราย :laugh:
เต้ยร้ายแบบนี้แทมจะรับมือไหวไหมเนี้ย o13
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 27-05-2014 00:28:42
เตยวาจาร้ายกาจมากกกกกกกกกก
ต้องให้พี่แทมจัดการอ่ะ
เข้าใจว่ายังคงรอใครคนนั้นแต่ก็ไม่ต้องขนาดนี้ปะ
ถ้ามองในแง่ผญมันคงแย่มากนะ โดนตอกหน้าแบบนั้น
สุดท้ายขอให้เตยรักแทมเร็วๆค่ะ55555555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 27-05-2014 01:26:35
บางทีก็สงสารเตย :mew2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 27-05-2014 02:50:30
เตยดูร้ายกาจ แต่แทมเจ้าเล่ห์มากกกกกกก ตกลงใครรุกใครรับนะ หรือสลับกัน เดาไม่ออกเลยยยย  :mew3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: PK13 ที่ 27-05-2014 13:23:37
เตยกำลังรักใครอยู่~ อยากรู้อ่ะ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-06-2014 13:22:06
เตยร้ายอีกแล้ว  :m20:สะใจพี่ทรายที่โดนเตยปฏิเสธ
หมั่นไส้พี่ทรายเหมือนกัน แต่มานั่งนึกๆ ก็เพราะพี่ทรายที่ทำให้น้องเขามาเจอกัน อิอิ

สมน้ำหน้าประจานตัวเองชัดๆ ยัยทราย :laugh:
เต้ยร้ายแบบนี้แทมจะรับมือไหวไหมเนี้ย o13
น้องเตยเป็นพวกโมโหร้าย แต่พี่แทมเป็นพวกใจร้ายนะ ฮ่าๆ

เตยวาจาร้ายกาจมากกกกกกกกกก
ต้องให้พี่แทมจัดการอ่ะ
เข้าใจว่ายังคงรอใครคนนั้นแต่ก็ไม่ต้องขนาดนี้ปะ
ถ้ามองในแง่ผญมันคงแย่มากนะ โดนตอกหน้าแบบนั้น
สุดท้ายขอให้เตยรักแทมเร็วๆค่ะ55555555555
จัดไปจ้า อิอิ น้องเตยเป็นวพกฝังใจค่ะ แถมขี้รำคาญด้วย สำหรับพี่ทรายเเกิดมาเพื่อการใช้แล้วทิ้งโดยเธพาะ อาจจะไปแบบเจ็บช้ำหน่อย แฺฮะๆ
มิ้นก็อยากให้มันรักกันเร็วๆ แต่ก็ยังไม่ถึงโอกาสนั้น เหอะๆ

]
บางทีก็สงสารเตย :mew2:
น้องเตยเป็นเด็กมีปมค่ะ ^^

เตยดูร้ายกาจ แต่แทมเจ้าเล่ห์มากกกกกกก ตกลงใครรุกใครรับนะ หรือสลับกัน เดาไม่ออกเลยยยย  :mew3:
ต่างคนก็ต่างมีจุดแข็งของตัวเองค่ะ ส่วนเรื่องตำแหน่งนั้น รออ่านต่อไปก็จะรู้แล้วล่ะค่ะ (มั้ง)

เตยกำลังรักใครอยู่~ อยากรู้อ่ะ
อีกไม่นานคนที่น้องเตยมันพร่ะเพ้อจะโผฃ่หัวออกมาแล้วค่ะ อิอิ

++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ค่ะ จะมาลงตอนใหม่เร็วๆ นี้ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-06-2014 22:06:40
PLAYBOY # 12 - TOEY



ผมเดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะหันมามองกระจกบานใหญ่ที่กำลังฉายภาพสะท้อนของตัวเอง ผมแค่นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือด้วยความเคยชิน แล้วผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นหมายเลขคุ้นเคยที่ไม่ได้ผ่านสายตามานาน

เบอร์โทรศัพท์ที่บ้าน...

ตั้งแต่ผมเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกลับไปที่บ้านอีก ทว่าการติดต่อมาอย่างเหนือความคาดหมายนี้ ทำให้ผมนึกแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีวี่แววว่าใครจะติดต่อมาหาผม สายที่ไม่ได้รับนี้ ผมไม่แน่ใจว่าควรจะโทรศัพท์กลับไปหรือเปล่า

หรือว่าจะมีเรื่องอะไร?

ผมเดินกลับมานั่งที่เตียง ทั้งที่มือยังถือโทรศัพท์มือถืออยู่ สายตาจ้องมองหมายเลขที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าจอสี่เหลี่ยมอย่างครุ่นคิด ก่อนที่ผมจะสูดหายใจเข้าลึก แล้วผ่อนออกมาช้าๆ เพื่อปรับอารมณ์และความคิดของตัวเอง แล้วเลื่อนนิ้วไปยังปุ่มสำหรับโทรออก

ผมรอสัญญาณเพียงครู่เดียว ก่อนจะมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งรับสาย

[บ้านวัชรดิษฐ์ค่ะ]

“ป้านิ่ม” ผมตอบรับด้วยการเรียกชื่อของคู่สนทนา เพราะผมจำน้ำเสียงของคนที่เลี้ยงดูผมตั้งแต่เด็กได้

[คุณหนู! เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีหรือเปล่า กินข้าวครบสามมื้อไหมคะ ป้าเป็นห่วงคุณหนูมากเลยค่ะ ไม่เห็นคุณหนูจะติดต่อมาเสียที]

“ถามมาเยอะแบบนี้ แล้วจะให้ผมตอบข้อไหนก่อนล่ะครับ” ผมตอบกลับเสียงนุ่ม ก่อนจะวาดยิ้มบางออกมา

[ก็ป้าตื่นเต้นที่คุณหนูโทรกลับมานี่คะ]

ผมอมยิ้มฟังน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย แล้วเอนตัวลงนอนราบกับเตียง พร้อมกับตอบคำถามทีละข้ออย่างไม่รีบร้อน ตอนนี้คนในบ้านนั้นก็คงเหลือแต่ป้านิ่มคนเดียวที่ผมไว้ใจและสนิทใจที่จะพูดคุยด้วย

“ผมดูแลตัวเองดีครับ ไม่ต้องห่วง ว่าแต่...ป้านิ่มโทรมาหาผมหรือเปล่าครับ”

[ป้าเป็นคนโทรไปหาคุณหนูเองค่ะ]

“แล้วมีอะไรหรือเปล่าครับ”

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งจนผมสงสัย ก่อนน้ำเสียงอบอุ่นที่นุ่มนวลจะดังขึ้นอีกครั้ง

[คุณหนูพอจะกลับมาที่บ้านวันพรุ่งนี้ได้ไหมคะ]

“พรุ่งนี้? มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

[ป้าคิดถึงคุณหนู ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนแล้ว ไม่คิดจะมาเยี่ยมป้าบ้างหรือไงคะ]

ผมหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของป้านิ่มที่แสดงอาการเหมือนหญิงสาวที่กำลังงอนแฟนหนุ่มของตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจ เพื่อระบายความคิดที่ฟุ้งซ่านลง

“ผมคิดถึงป้านิ่มนะครับ แล้วก็อยากจะไปเยี่ยมด้วย แต่ผมไม่อยากเจอเขา”

[คุณท่านยังไม่กลับค่ะ และไม่รู้ว่าจะกลับวันไหนด้วย]

"งั้นหรือครับ"

[พรุ่งนี้ก็วันหยุดใช่ไหมคะ ป้าจะได้รีบเตรียมของโปรดของคุณหนูเอาไว้ให้ หรือคุณหนูอยากจะกินอะไรก็บอกมาเลยค่ะ ป้านิ่มคนนี้จะทำให้]

“ครับๆ งั้นผมจะไปหาตอนบ่ายๆ นะครับ”

[ค่ะคุณหนู ป้าจะรอนะคะ]

ผมคุยเรื่องทั่วไปกับป้านิ่มอีกเล็กน้อย ก่อนจะกดวางสาย ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แล้วหลับตาลง ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้ป้านิ่มมาหาผมมากกว่า แต่แกเองก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ อีกทั้งจะให้คนแก่มาหา มันก็ดูไม่สมควรเท่าไร ที่สำคัญไปกว่านั้นป้านิ่มก็ไม่ได้อยู่ห่างไกลที่ไหน แกก็อยู่ที่บ้านของผม

“เฮ้อ…”

ทั้งที่ใครๆ ต่างก็บอกว่า สถานที่ที่อบอุ่นและทำให้เราอุ่นใจมากที่สุดก็คือบ้านของเรา แต่สำหรับผม...มันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย


++++++++++


ผมตื่นมาตอนประมาณเก้าโมงเช้า ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกไปหาอาหารเช้ากินข้างนอก และเมื่อจัดการชีวิตประจำวันของตัวเองเรียบร้อย ผมก็ขับรถไปยังสถานที่ที่ผมเคยอยู่ตั้งแต่เด็ก

บ้าน...

ผมขับรถผ่านการจราจรที่แออัดในเมืองหลวง ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในซอยที่ผมคุ้นเคย เวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ผมก็จอดรถอยู่ตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านสวยงาม บ้านทรงร่วมสมัยโดดเด่น ท่ามกลางอาณาเขตกว้างที่บ่งบอกฐานะของเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี ถึงมันอาจจะเป็นบ้านในฝันของใครหลายคน ทว่าสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากความโอ่อ่า มันคือความโดเดี่ยวที่อ้างว้าง

บ้านแบบนั้น ไม่เห็นจะน่าอยู่ตรงไหน…?

ผมคิดอยู่ในใจ ก่อนจะบีบแตรอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เพียงไม่นานก็มีเสียงตอบรับ พร้อมกับประตูรั้วแบบอัตโนมัติที่เปิดกว้าง

ผมขับรถผ่านสวนด้านหน้าที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ก่อนจะขับเลี้ยวเข้าไปยังบริเวณที่เป็นโรงรถ เมื่อดับเครื่องและออกจากรถ ผมก็กวาดตามองไปรอบด้าน พร้อมกับความทรงจำเก่าที่ย้อนกลับมา

เมื่อก่อนผมเคยวิ่งเล่นไปทั่วบริเวณนี้ ถึงแม้จะวิ่งอยู่คนเดียว แต่มันกลับรู้สึกสนุกจนหยุดไม่ได้ ผมมีความสุขที่ได้ขี่จักรยานไปรอบบ้านไม่ต่างจากเด็กน้อยที่ผจญภัยในโลกกว้าง ความรู้สึกที่รับรู้ในตอนนั้นค่อยๆ ซึมซับมาทีละน้อย

ผมหยุดยืนมองสวนตรงหน้า ซึ่งต่างจากภาพที่เคยถูกบันทึกเอาไว้ในความทรงจำของผมอยู่เล็กน้อย บริเวณที่ถูกตกแต่งด้วยไม้พุ่ม เมื่อก่อนนี้มันเคยเป็นสวนดอกไม้ที่แม่ของผมสร้างขึ้น

“คุณหนูคะ”

เสียงเรียกที่ดังขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ของตัวเอง ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ป้านิ่มที่ดูอวบขึ้นหลังจากที่เจอกันครั้งสุดท้าย เธอส่งยิ้มใจดีมาให้อย่างที่ผมคุ้นเคย ผมไม่รอช้าที่จะเดินไปกอดผู้สูงวัยที่กอดตอบผมทันที

“เป็นยังไงบ้างครับ” ผมถามขึ้น ก่อนจะยิ้มออกมา “ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ”

“พูดเหมือนมาไกลเลยนะคะ ทั้งที่เป็นบ้านของคุณหนุแท้ๆ” ป้านิ่มตอบกลับ ก่อนจะเอ็ดผมอย่างเอ็นดู “มาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักก่อนเถอะค่ะ”

ผมเดินกอดเอวป้านิ่มเข้ามาในบ้านหลังกว้าง มีเด็กรับใช้อยู่ไม่กี่คนและพวกเธอก็หันมาไหว้ผมตามมารยาทของลูกจ้าง ผมไม่ได้สนใจนัก แล้วหันมามองคนที่ผมกำลังกอดเอวอยู่แทน

“แล้วทำอะไรให้ผมกินบ้างล่ะครับ”

“มาถึงก็ร้องหาของกินเลยนะคะ ว่าแต่ตอนนี้ก็บ่ายแล้ว เดี๋ยวป้าไปจัดไว้ที่ห้องอาหารนะคะ” ป้านิ่มบอกด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูไปนั่งพักที่ห้องก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ป้าจะขึ้นไปเรียก”

“ก็ได้ครับ” ผมตอบรับ ก่อนจะเดินแยกกับป้านิ่ม แล้วขึ้นไปยังขั้นสองของบ้าน


++++++++++


เมื่อผมเปิดประตูที่ไม่ได้เปิดมานานหลายเดือนออก กลิ่นอายที่คุ้นเคยก็กำจายไปรอบด้านราวกับบอกต้อนรับการกลับมา บรรยากาศที่รู้สึกได้ในตอนนี้ ทำให้ผมสงบใจได้อย่างน่าประหลาด ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงขาวสะอาดด้วยความผ่อนคลาย ความเรียบร้อยที่ฉายผ่านสายตา ทำให้ผมรู้ว่ามีคนดูแลและทำความสะอาดห้องนี้อยู่เสมอ

ผมหันไปมองหัวเตียงที่มีกรอบรูปในวัยเด็กของผมตั้งอยู่ ภาพของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนยิ้มกว้างพร้อมกับผู้หญิงร่างบางที่กำลังโอบกอดจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน ทำให้ใครก็ตามที่มาเห็นจะต้องคลี่ยิ้มรับกับบรรยากาศอบอุ่นที่สะท้อนออกมาจากภาพนี้อย่างชัดเจน แต่สำหรับผมที่เป็นเจ้าของภาพแล้ว ยามที่มองภาพนี้ทีไร ก็เหมือนตัวเองกำลังจมอยู่ในโลกสีเทา ผมไม่แน่ใจว่าครั้งสุดท้ายที่ผมยิ้มได้แบบนั้นคือตอนไหน

ผมถอนหายใจ แล้วเดินไปหยุดตรงหน้าต่างบานใหญ่ ผมเปิดมันออก ก่อนจะสัมผัสกับสายลมอ่อนที่เดินทางผ่าน ภาพทิวทัศน์ที่มักจะมองเห็นเสมอยามที่ยืนอยู่ตรงนี้ยังไม่ต่างจากวันก่อน ทว่าความรู้สึกของผมกลับไม่เหมือนเดิม

ความรู้สึกที่ถูกผันแปรด้วยเวลา หรืออาจจะถูกชักนำด้วยหัวใจ หัวใจที่ปรับความคิดให้เปลี่ยนไป...

ผมไม่แน่ใจว่ายืนมองภาพตรงหน้าอยู่นานเท่าไร ก่อนจะมีเสียงเคาะประตูดังขี้น และเมื่อผมตอบรับ เสียงประตูเปิดออกก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของป้านิ่มที่เดินเข้ามาในห้อง

"ขอบคุณที่่ช่วยดูแลห้องให้นะครับ" ผมพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มขอบคุณไปให้

"ยินดีค่ะ ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไร ห้องนี้จะยังรอคอยคุณหนูเสมอ" ป้านิ่มตอบ ก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างผม "ป้าอยากให้คุณหนูกลับมาอยู่ที่บ้าน"

"มันไม่ใช่บ้านสำหรับผมแล้วล่ะครับ" ผมตอบ แล้วถอนหายใจออกมา "ผมไม่อยากกลับมาเลยสักนิด"

"คุณหนู..." ป้านิ่มเอ่ยเสียงแผ่ว ใบหน้าสูงวัยแสดงถึงความกังวลใจ

"แต่ยังไงที่นี่ก็ยังมีป้านิ่มอยู่ ถึงไม่อยากกลับมา แต่ผมก็ต้องมา" ผมพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะเบาๆ พร้อมกับทอดสายตามองไปยังทิวทัศน์เบื้องหน้า "เราไปกินข้าวกันดีกว่า ผมอยากรู้ว่าป้านิ่มฝีมือตกหรือเปล่า"

"ค่ะ" ป้านิ่มยิ้มรับ แล้วพูดเสียงเบา "ไม่ว่าสิ่งที่คุณหนูรู้สึกจะเป็นยังไง แต่สายเลือดที่มีอยู่ ก็ไม่มีวันจางหายไปได้"

ผมไม่ได้ตอบรับคำพูดนั้น เพราะผมเองก็รู้ถึงความจริงข้อนี้ดี ไม่ว่าอย่างไรผมก็คงไม่สามารถปฏิเสธสายเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายตอนนี้ได้

สายเลือดของผู้ให้กำเนิด...

สายสัมพันธ์ที่ผมไม่มีวันหลีกหนีจากผู้ชายคนนั้น


++++++++++

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 11 [26/05/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-06-2014 22:11:36

"ป้าฝีมือตกไหมคะคุณหนู" ป้านิ่มถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"ยังอร่อยเหมือนเดิมครับ" ผมบอก ก่อนจะตักแกงจืดฟักมะนาวดองมาใส่จานของตัวเอง

"ถ้าอร่อยจริง ก็ต้องกินให้หมดนะคะ" ป้านิ่มแกล้งบอกเสียงเข้มที่แต้มด้วยรอยยิ้มเอ็นดู

"ถ้าผมกินหมด คงลุกจากเก้าอี้ไม่ไหวแน่" ผมตอบเสียงอ่อน พร้อมกับป้านิ่มที่หัวเราะรับออกมาเบาๆ

ผมนั่งกินข้าวกลางวัน พร้อมกับคุยเล่นกับป้านิ่มอย่างผ่อนคลาย และเมื่อผมตักข้าวคำสุดท้ายหมด พร้อมกับปฏิเสธข้าวจานที่สาม เด็กรับใช้ก็ทยอยมาเก็บอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ

"คุณหนูจะค้างที่นี่สักคืนไหมคะ พรุ่งนี้ก็ยังหยุดอีกวัน" ป้านิ่มพูดขึ้น พร้อมกับแสดงสีหน้าถึงการคาดหวังอย่างชัดเจน

"คงไม่ล่ะครับ พรุ่งนี้ผมมีนัด"  ผมบอก แล้วนึกขอโทษอีกฝ่ายอยู่ในใจที่โกหกออกไป

"อย่างนั้นหรือคะ" ป้านิ่มตอบรัยเสียงเบา ก่อนจะเผยยิ้มบางออกมา " ยังไงก็รอกินข้าวเข็นที่นี่ก่อนนะคะ"

“ได้ครับ” ผมตอบรับ ก่อนจะพยักหน้าสำทับคำพูดของตัวเอง ทว่าห้วงอารมณ์ที่เบาสบายก็ต้องชะงักลง เมื่อเสียงของใครบางคนดังแทรกขึ้น

“หาทางกลับบ้านเจอแล้วหรือไง”

ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้หันไปมอง แต่น้ำเสียงทุ้มที่ดังขึ้นด้านหลังนั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้ผมรู้ว่าเจ้าของประโยคเมื่อครู่นี้เป็นใคร ก่อนที่ป้านิ่มจะตอกย้ำถึงคำตอบที่อยู่ในใจของผม

"คุณท่าน..."

ความเงียบเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ผมไม่เอ่ยทักหรือพูดอะไรออกไป สิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้คือการนั่งอยู่กับที่และไม่ขยับตัวไปไหน บรรยากาศอึดอัดเล่นงานผมจนเหมือนอากาศถ่ายเทไม่สะดวก

“คุณนิ่ม ช่วยเตรียมกาแฟไปให้ฉันที่ห้องทำงานด้วย ส่วนแกตามฉันมา เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”

ผมไม่ได้ทำตามคำสั่งที่ดังขึ้นในทันที แต่เลื่อนสายตาไปมองใบหน้าของป้านิ่ม ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้แสดงสีหน้าไม่สบายใจออกมา ก่อนจะหลบสายตาของผม แล้วเดินกลับเข้าไปในครัว ผมมองตามร่างนั้นจนสุดสายตา แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ


+++++++++++


ผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง โดยไม่ได้สนใจว่าเจ้าของห้องที่นั่งอยู่จะมองผมด้วยสายตาตำหนิแบบไหน และเมื่อผมนั่งลงตรงหน้าของอีกฝ่าย ซึ่งมีโต๊ะรับแขกคั่นอยู่ตรงกลาง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่ป้านิ่มจะยกกาแฟและของว่างมาวางไว้ให้

“คุณท่านจะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” ป้านิ่มถามขึ้นอย่างนอบน้อม

“ไม่แล้วล่ะ ขอบคุณ” คนตรงหน้าบอก ก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ

ผมไม่ได้สนใจป้านิ่มที่กำลังมองมานัก แต่เลือกที่จะมองไปทางอื่นเหมือนคนที่อยู่ในสายตาตอนนี้ไม่ได้มีอะไรต้องสนใจ เสียงประตูที่ปิดลงดังขึ้น พร้อมกับความเงียบที่เดินทางไปทั่วบริเวณ

ผมนั่งมองผู้ชายที่ยังนั่งจิบกาแฟโดยไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำพูดใดอีก สายตาของเขาจ้องมองหนังสือพิมพ์ธุรกิจจากต่างประเทศไม่ละสายตา บรรยากาศที่เกิดขึ้นตอนนี้ ทำให้ผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงของเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินทางบอกเวลา   

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นเกมรอเวลา และเมื่อปลายสายตาของผมเห็นแก้วกาแฟที่ว่างเปล่า เสียงของเจ้าของห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับซองกระดาษสีน้ำตาลที่ยื่นมาตรงหน้า ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมเข้มนั้นเล็กน้อย ก่อนจะมองไปยังวัตถุที่ถูกส่งมาให้

“ลองเปิดดูสิ” เขาบอก ก่อนจะแค่นลมหายใจออกมา ผมรับซองสีน้ำตาลปริศนามาเปิดดู โดยไม่ได้เอ่ยถามอะไร

ทันทีที่หยิบสิ่งที่บรรจุอยู่ภายในออกมา ผมก็พบกับรูปภาพหลายสิบใบที่ถ่ายในเวลาและสถานที่ต่างๆ ในมุมมองที่หลากหลาย ทว่าก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่เชื่อมโยงความสัมพันธ์ของภาพพวกนี้

ผม...ที่อยู่ในภาพเหล่านั้น

“แกกำลังจะทำอะไรอยู่อย่างนั้นหรือ” เขาเอ่ยขึ้น ก่อนจะสบสายตากับผม นัยน์ตาสีเข้มแสดงออกถึงความไม่พอใจ

“ก็อย่างที่เห็น” ผมตอบรับ แล้ววางภาพที่อยู่ในมือลง พร้อมกับส่งยิ้มไปให้ “ผมควรจะถามคุณต่างหากว่า คุณกำลังจะทำอะไร”

เขาจ้างคนอื่นให้แอบตามผม!

“หึ! ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ก็คงไม่รู้ว่าแกเหลวไหลขนาดไหน” เขาตอบเสียงเรียบ “ฉันจำไม่ได้ว่าเลี้ยงแกให้เป็นคนแบบนี้”

“ผมเองก็คาดไม่ถึงว่าคุณจะทำถึงขนาดนี้เหมือนกัน” ผมแค่นยิ้มตอบ ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น ให้ตายเถอะ! เขาจับตามองผมตลอด ตั้งแต่ที่ผมออกมาอยู่ข้างนอก

“เตย” เขาเอ่ยเสียงดุ แล้วมองมาอย่างไม่พอใจ “แล้วแกเป็นอะไรไป?! กลายเป็นพวกผิดเพศไปแล้วหรือไง”

“ผมก็เหมือนคุณไง แม่ของผมคงจะดีใจ เพราะท่านอยากให้ผมเหมือนคุณ” ผมตอบ แล้วเหยียดยิ้มออกมา “เพียงแต่ผมอาจจะเหนือชั้นกว่าคุณหน่อย ตรงที่ผมไม่ได้แค่ฟันผู้หญิงอย่างเดียว แต่ผมชอบฟันผู้ชายด้วย”

“เตย!” เขาตวาดเสียงดัง พร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด

ผมนั่งอมยิ้มรับท่าทีนั้น ในเมื่อเขาจับตามองผมอยู่ ก็น่าจะรู้ชัดแล้วว่ารูปแบบชีวิตของผมตอนนี้เป็นแบบไหน ในเมื่อความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าแล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องปั้นคำโกหก ที่จริงแล้วผมก็แค่สะท้อนถึงพฤติกรรมของเขาให้ชัดเจนและเป็นรูปธรรมมากขึ้นเท่านั้นเอง

“แกเป็นลุกของฉัน! จะทำอะไรไม่นึกถึงตัวเอง ก็ควรนึกถึงหน้าของฉัน ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลบ้าง!” เขาว่าเสียงกร้าว “แกไม่รู้หรือไงว่ามีสื่อจับตามอง อยากให้เขารู้นักใช่ไหมว่า ทายาทนักธุรกิจพันล้าน นอกจากจะมั่วไม่เลือก แล้วยังเป็นพวกผิดเพศอีก!”

ผมนั่งฟังคำต่อว่านั้นอย่างสงบ ไม่ว่าประโยคต่อว่านั้นจะยืดยาวหรือเรียงร้อยไปด้วยเหตุผลประการใด สิ่งที่ผมตีความได้จากถ้อยคำเหล่านั้น มันก็มีแค่ความหมายเดียว

ลูกงั้นหรือ?

มันก็แค่คำพูดของคนที่ห่วงแต่ตัวเองท่านั้นแหละ!

ผมไม่ได้นับถือคุณเป็นพ่อ ตั้งแต่วันที่แม่ของผมหลับไปตลอดกาล สิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ มันก็คือผลของเมล็ดพันธุ์ที่คุณเคยเพาะปลูกเอาไว้ไง เลือดเนื้อเชื้อไขที่ถ่ายทอดนิสัยและพฤติกรรมของคุณมาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน โดยเฉพาะนิสัยที่คุณกำลังต่อว่าผมอยู่ตอนนี้ด้วย เรียกว่าถอดแบบมาอย่างเข้มข้นเชียวล่ะ

ผมบอกอีกฝ่ายอยู่ในใจ แต่สิ่งที่แสดงออกไปกลับมีเพียงสายตาแวววับที่สบมองกับสายตาที่คุกรุ่นไปด้วยอารมณ์ของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"ช่วยไม่ได้ ผมดันติดนิสัยแบบนี้จนเป็นสันดานแล้ว จะให้มาทำตัวเป็นเด็กดีอย่างที่คุณคาดหวัง คงจะยาก ทางที่ดีก็ไปทำลูกมาใหม่ก็แล้วกัน คุณเองก็มีคนให้เลือกเยอะอยู่แล้วนี่" ผมพูดขึ้น แล้วมองคนตรงหน้าอย่างท้าทาย ผู้ชายอย่างเขามันก็ชอบคั่วไม่ต่างจากผมหรอก ถ้าห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองเสียขนาดนั้น ก็ดัดนิสัยมักมากของตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ

"มันจะมากไปแล้วนะเตย!"  เขาตวาดกลับเสียงสั่นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

"ผมพูดอะไรผิดหรือไง หรือมีอะไรที่ผมพลาด อย่างเช่นว่าคุณเองก็เริ่มหันมาชอบเด็กผู้ชายเหมือนพวกตาแก่โรคจิตสมัยนี้นิยมกัน"

เพียะ!

ผมรู้สึกชาที่ข้างแก้ม ก่อนความแสบร้อนจะวิ่งแล่นไปทั่ว ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และมันก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายของผมนัก

"ฉันเป็นพ่อของแก เป็นสามีของแม่แก ที่ฉันทำทุกอย่างอยู่ตอนนี้ ทั้งหมดก็เพื่อแก!!!"

"ผมเคยบอกหรือไงว่าต้องการ!" ผมตอบกลับ แล้วแค่นยิ้มออกมา "ของแบบนั้น ผมเคยบอกหรือไงว่าต้องการ!!!"

"แล้วที่แกยังมายืนก้าวร้าวกับฉันได้อยู่ตอนนี้ มันไม่ใช่เพราะสิ่งที่ฉันสร้างมาหรือไง! ของที่แกใช้ ความสะดวดสบายที่แกมี มันไม่ใช่เพราะความลำบากของฉันหรือไงกัน!!!"

"ผมเองก็ไม่ได้อยากให้คุณต้องมาลำบากหรือทนอับอายเพราะคนอย่างผม ที่จริงผมก็แค่คนที่เกิดมาเท่านั้น คุณไม่จำเป็นตีองมายุ่งเกี่ยวกับผมก็ได้"

"แกพูดอะไรออกมา..."

"สิ่งที่ผมได้จากเงินองคุณ ผมจะคืนให้ เพราะผมเองก็ไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณเหมือนกัน" ผมบอก แล้วยกยิ้ม "ถ้าคุณจะอ้างว่าชีวิตของผมเป็นของคุณล่ะก็ มันก็หมายความว่า ความรักที่แม่ของผมมีให้คุณ ก็คงจะเป็นความลำบากที่แลกมากับเม็ดเงินของคุณด้วย  ถ้าเป็นแบบนั้น...ผมเองก็จะคืนชีวิตให้คุณ"

"เตย!!!"

ผมยืนสบตากับคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง ฝ่ามือของเขากำแน่นจนเส้นเลือดปูดนูน เขาทำท่าจะง้างมือขึ้นตบหน้าของผมอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำ

"แกอย่ามาลองดี " เขสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำ

"ผมพูดจริง แล้วก็ทำจริง" ผมบอกเสียงเรียบ ก่อนจะหันหลังออกจากห้อง เพราะหมดธุระที่จะคุยกับคนตรงหน้าแล้ว

"ก็ได้...ฉันจะตัดเงินแกจากทุกระบบ อยากจะรู้นักว่าคนอวดดีอย่างแกจะไปรอดสักกี่น้ำ" เขาพูดเสียงเข้มไล่หลังของผม

ผมปิดประตูเสียงดดังเป็นคำตอบ แล้ววิ่งลงจากบันไดชั้นสองมายังห้องโถงด้านล่าง ป้านิ่มมองมาทางผม ก่อนจะรีบเดินมาดักทางของผมเอาไว้

"มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณหนู!" ป้านิ่มร้องถามด้วยน้้ำเสียงร้อนรน ผมแค่นขิ้มออกมา
"วันนี้ผมคงอยู่กินน้าวเย็นไม่ได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ" ผมบอก แล้วสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ พร้อมกับเดินออกมาจากบ้าน

"คุณหนูคะ! แล้วรถ..." ป้านิ่มที่วิ่งตามออกมาร้องถาม เมื่อเห็นผมเดินไปยังประตูรั้วใหญ่ด้านหน้า

"จอดไว้ที่นี่ อะไรที่เป็นองเขา ผมจะไม่เอาไป" ผมหันไปบอก โดยไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของป้านิ่มที่ดังขึ้น

ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดินจนถึงหน้าประตูรั้ว ตอนนี้เวลาใกล้จะห้าโมงเย็นแล้ว แสงอาทิตย์อ่อนแสงจางลง ผมหันกลับไปมองบ้านหลังใหญ่ที่เพิ่งออกมาอีกครั้ง ทั้งที่คิดว่าตัวเองสะใจด้วยซ้ำที่ทำให้ผู้ชายคนนั้นโมโหได้ขนาดนี้ ทว่าความพอใจนั้น กลับทำให้ผมอยากจะร้องไห้

ทำไมผมต้องมาเสียน้ำตาให้ผู้ชายที่ผมเกลียดชังแบบนั้นด้วย!

TBC +++++++++++


 :z2: Marionetta ::: สวัสดีด่ะ ^^ มาต่อจนครบตอนแล้วค่ะ เย้ๆ

สำหรับตอนนี้เป็นตอนของน้องเตยแบบไร้พี่แทมมาเกี่ยวข้อง เลยทำให้ตอนนี้มันดูเหงาๆ ทึมๆ เหมือนชีวิตของน้องเขานั่นแหละค่ะ แฮะๆ แบบว่า...ไม่ถนัดดราม่าจริงๆ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นมากเลยค่ะ มีอะไรสามารถแนะนำมาได้เลยนะคะ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยค่ะ

ปล. อยากให้เป็นแฟนกันเร็วๆ แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงเวลา เหอะๆ

แล.2 ตอนนี้มี fanpage เป็นของตัวเองแล้วค่ะ ยังไงช่วยตามไปกดไลค์ให้ด้วยนะคะ  :กอด1:
<a href="https://www.facebook.com/MarionettaMint">★ Marionetta FANPAGE ★</a>

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 05-06-2014 03:59:01
พี่แทมมาปลอบน้องเตยหน่อยเร็ววววว
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 05-06-2014 09:43:24
พี่แทมมาดูแลน้องเตยด่วน
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 05-06-2014 20:27:03
พี่แทมมารับและดูแลน้องเตยด่วน
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 06-06-2014 01:27:10
ตอนนี้พี่แทมมาทำคะแนนเร็ววววววว
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 06-06-2014 02:09:17
พี่แทมอยู่หนายยยยยยย?
ตอนนี้คือโอกาสดีที่จะทำคะแนนรุกเตยแล้วนะคะพี่ 555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: karatop ที่ 06-06-2014 23:43:18
ชีวิตเตยหน้าสงสารจัง พี่แทมมารับน้องด้วยนะ ^^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 15-06-2014 11:45:26
พี่แทมมาปลอบน้องเตยหน่อยเร็ววววว

กลัวมาปลอล้วจะแย่กว่าเดิมหรือเปล่า อิอิ

พี่แทมมาดูแลน้องเตยด่วน

พี่แทมต้องมาปลอบใจแน่นอนจ้า

พี่แทมมารับและดูแลน้องเตยด่วน

จะรีบส่งพี่แทมไปด่วนค่ะ ^^

อ้างจาก: quiicheh. link=topi
c=41046.msg2727903#msg2727903 date=1401992830
ตอนนี้พี่แทมมาทำคะแนนเร็ววววววว

จัดไปจ้า อิอิ

พี่แทมอยู่หนายยยยยยย?
ตอนนี้คือโอกาสดีที่จะทำคะแนนรุกเตยแล้วนะคะพี่ 555

พี่แทมมันมัวกกเด็กอยู่ค่ะ 555

ชีวิตเตยหน้าสงสารจัง พี่แทมมารับน้องด้วยนะ ^^
ถ้าจีองเตยเขายอมนะคะ อิอิ

+++++++++

ขอบคุณมากเลยค่ะ จะมาต่อเร็วๆ นี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-06-2014 21:20:58
PLAYBOY # 13 – TAM



ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นตั้งฉากกับพื้นโลก ภายในโรงอาหารของคณะวิศวกรรมซาสตร์กำลังพลุกพล่านไปด้วยนักศึกษา เสียงจอแจดังระงมไม่ต่างจากเสียงของแมลงที่ร้องอื้ออึงในยามค่ำคืน ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองใบหน้าเรียบนิ่งของเพื่อนสนิทและที่นั่งข้างกายของมันก็มีหญิงสาวที่พวกเราต่างก็รู้จักกันดีจับจองอยู่

ทราย...

มาได้ยังไงวะ?

ผมหันไปมองไอ้เก้าเป็นเชิงถาม ก่อนจะได้รับสายตาที่ไร้คำตอบที่ต้องการกลับมา ทั้งที่บรรยากาศรอบด้านเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่บริเวณรอบโต๊ะที่กำลังนั่งกันอยู่ตอนนี้กลับเงียบกริบและถูกปกคลุมไปด้วยมวลอากาศต่ำและอุณหภูมิที่ติดลบ

“ไม่ว่ายังไงทรายก็จะรอ” ทรายพูดขึ้น ก่อนจะลุกออกไปจากโต๊ะทันที

ผมมองตามร่างบางที่กลืนหายไปกับฝูงชน ก่อนจะหันมามองไอ้บอสที่ยังไม่ได้พูดอะไร จากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ผมก็พอจะเดาสถานการณ์ได้ว่า อีกฝ่ายคงจะมาขอคืนดี สำหรับผมแล้ว การกลับมาของทรายไม่ได้สำคัญหรือน่าสนใจเท่ากับความคิดของไอ้บอสที่จะทำอย่างไรกับผู้หญิงคนนี้

“มึงจะรีเทิร์น?” ไอ้เก้าถามขึ้นด้วยสายตาที่แสดงความสงสัย

“คงไม่...” ไอ้บอสตอบเสียงเรียบ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ “กูไม่ใช่ของตายของใคร”

“โห...เพื่อนกูโคตรหล่อ!” ผมร้องบอก ก่อนจะอมยิ้ม เมื่อได้รับสีหน้าเอือมระอากลับมา

“ใช่แล้วมึง! ผู้ชายอย่างเราหล่อเลือกได้” ไอ้เก้าพูดต่อ ก่อนจะเผยยิ้มออกมา “ผลการวิจับออกมาแล้ว ผู้ชายหนึ่งคนต่อผู้หญิงเจ็ดสิบสามคน ผู้หญิงดีๆ ยังอ้าขารอมึงอีกเยอะ”

“ไอ้ห่า! พูดดีๆ ให้เกียรติเพศแม่ของมึงหน่อย” ผมแกล้งว่า ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

“หึ! แล้วมันไม่จริงหรือไงวะ” ไอ้เก้าโต้กลับ ก่อนจะหันไปสนใจไอ้บอสต่อ “แถมตอนนี้ผู้ชายแม่งก็หันมากินกันเองอย่างไอ้เวรแถวนี้อีก บอกตามตรง...ผู้หญิงแทบจะวิ่งมาฉุดผู้ชายไปข่มขืนกันแล้ว”

“มึงอยากแดกเลือดผสมข้าวใช่ไหม" ผมว่ากลับ แล้วหันไปทางไอ้บอส “ถ้าเอากับผู้หญิงแล้วทำให้ทุกข์ มึงก็หันมาเดินสายเดียวกับกูดีกว่า รับรองบุคลิกแบบมึงเนี่ย ไปรอดชัวร์”

“ไอัแทม! นี่มึงกำลังจะชักนำเพื่อนไปในทางที่มิชอบนะเว้ย!” ไอ้เก้าโวยขึ้นมา ก่อนจะมองผมอย่างมาดร้าย “ถ้าไอ้บอสเปลี่ยนไป กูจะบอกให้พวกผู้หญิงมาตบปากมึง โทษฐานทำลายทรัพยากรชายแท้ที่มีค่า”

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง กูจะให้ไอ้บอสอัดตูดมึงคนแรก” ผมตอบกลับ ก่อนจะหัวเราะเสียงต่ำอย่างเหนือกว่า เมื่อเห็นไอ้เก้าเบิกตากว้าง 

“สาธุ! ขอให้มึงโดนน้องเขาจับทำเมีย” ไอ้เก้าพูดขึ้น ก่อนจะยกมือพนมประกอบ ผมชักสีหน้าใส่

“คนแบบกูเนี่ยนะ? มึงคิดว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทำอะไรกูได้หรือไงวะ” ผมเย้ยกลับ ก่อนจะยักคิ้วส่งไปให้ “คนอย่างกูเบื้องบนไม่กล้ามายุ่งหรอกเว้ย”

“ก็อาจจะเป็นไปได้ เพราะมึงมันมีแต่กลิ่นความชั่วเคล้าโลกีย์ สิ่งดีๆ คงไม่อยากยุ่งกับมึงให้เป็นราคีหรอก” ไอ้เก้าโต้กลับ ก่อนจะหัวเราะออกมา

“ไอ้สัด! รู้ดีจริง มึงก็เหมือนกูนั่นแหละ” ผมว่า ก่อนจะยิ้มยิงฟันไปให้

“หุบปากได้แล้ว กูรำคาญ” ไอ้บอสต่อว่า พร้อมกับส่งสีหน้าเบื่อหน่ายออกมา “กูซาบซึ้งกับคำพูดปลอบใจแบบจัญไรของพวกมึงมาก”

“พวกกูแค่อยากให้มึงหายเครียด” ผมบอก แล้วหันไปขอแรงสนับสนุนจากไอ้เก้าที่พยักหน้ารับกลับมา

“ว่าแต่...ที่ทรายหันมาหามึง เพราะเลิกกับน้องที่ไอ้แทมมันหวังแทงตูดแล้วใช่ไหมวะ” ไอ้เก้าถามขึ้นต่อ ก่อนที่ไอ้บอสจะหันมาขมวดคิ้วใส่

“ก็คงจะรู้แล้วนั่นแหละ ถึงได้เผ่นแน่บกลับมาแบบนี้” ผมพูดขึ้นบ้าง แล้วอมยิ้มออกมา “แต่รู้ช้ากว่าที่คิดเอาไว้เยอะเหมือนกันนะ”

“เขาจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ” ไอ้บอสบอก แล้วก้มลงมองจานข้าวของตัวเอง “อดีต...ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันหวนกลับอยู่แล้ว”


++++++++++


อันที่จริงผมเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ติดตามเรื่องราวในมหาวิทยาลัยนัก หากไม่ได้มีคนอื่นนำข้อมูลมาป้อนให้ฟัง คนอย่างผมก็สนใจแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้นแหละครับ และเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ผมก็เพิ่งจะสำเหนียกว่าใกล้จะมีกีฬาประเพณีที่สำคัญ นั่นก็คือกีฬาเฟรชชี่ครับ

ผมอยู่ปีสี่แล้ว การไม่รู้เรื่องพวกนี้ก็คงไม่แปลกอะไรหรอกใช่ไหมครับ

ทั้งที่นักศึกษาปีสี่อย่างผมไม่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องหรือรู้เรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อย แต่เพราะความใจอ่อนที่ผมมี ทำให้ผมต้องมานั่งมองรุ่นน้องปีหนึ่งที่กำลังซ้อมเชียร์ลีดเดอร์กันตามแรงออดอ้อนของโอ...แมวน้อยของผม

อ้อนทั้งคำพูด อ้อนทั้งสายตา อ้อนทั้งท่าทาง คนแพ้ทางอย่างผมก็คงทำได้แต่ยอมตามใจคนน่ารักแต่โดยดี

“พี่แทมรออีกนิดเดียวนะฮะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” โอบอก เมื่อเห็นสีหน้าเบื่อหน่ายของผม

“พี่เริ่มหิวแล้ว” ผมบ่นออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเห็นใบหน้าของโอที่กำลังใช้ลูกอ้อนกับผมอีกครั้ง

“รอแป๊บเดียว เดี๋ยวเราค่อยไปเที่ยวกันต่อนะฮะ” โอบอก แล้วเข้ามากอดแขนของผมเอาไว้

“พี่รออีกแค่สิบห้านาทีนะ” ผมบอก ก่อนที่โอจะพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มหวาน

ผมถอนหายใจ แล้วมองตามร่างบางที่เข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนอีกครั้ง เพราะโอเป็นเชียร์ลีดเดอร์เมื่อปีที่แล้ว ปีนี้ก็เลยโดนไหว้วานให้มาช่วยฝึกให้น้องปีหนึ่ง ถึงในกลุ่มนั้นจะมีคนหน้าตาดีชวนมองอยู่ แต่ในช่วงที่ผมท้องว่างแบบนี้ก็หมดอารมณ์มองครับ

ตอนนี้ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำสนิท พร้อมกับสายลมเย็นที่พัดเอื่อย ผมหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ก่อนความคิดจะสั่งการให้ผมลองติดต่อไปหาใครคนหนึ่งที่ผมเองก็รู้ผลลัพธ์ดีอยู่แล้ว

[เลขหมายที่ท่านเรียก...]

น่าเบื่อว่ะ...

ผมกดตัดสายโดยไม่ทนฟังเสียงตอบรับอัตโนมัติพูดจบ วันนี้ก็เกือบจะครบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เจอเตย ผมก็อุตส่าห์เฝ้ารอให้น้องเขามาหา เพราะคิดว่าเตยคงจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองหลุดจากบ่วงที่ผมคล้องเอาไว้โดยเร็วที่สุด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้กลับตรงกันข้าม เตยไม่ได้ทำอะไรสักย่าง อีกทั้งยังเงียบหายไปจากระบบชีวิตของผม

สงสัยคราวนี้ผมต้องเสนอหน้าไปหาเองแล้วล่ะมั้ง…

ผมคิดกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะรับรู้ได้ถึงการทำงานของกระเพาะอาหารที่ต้องการส่วนมาเติมเต็ม อาหารเย็นสำหรับผมถือว่าสำคัญมากครับ เพราะผมจำเป็นต้องใช้พลังงานในการทำกิจกรรมยามดึก ดังนั้นผมจึงไม่อาจละเลยเสียงคร่ำครวญของน้ำย่อยในตอนนี้ได้

แหม...กิจกรรมที่ว่าก็เป็นการทำการบ้าน ทำโปรเจกต์ครับ  มันต้องใช้สมองคิดท่า เฮ้ย! คิดว่ามันต้องทำแบบไหนถึงจะออกมาดี ฮ่าๆ มันสำคัญสำหรับนักศึกษาใกล้จบอย่างผมจริงๆ

ผมมองนาฬิกาของตัวเอง แล้วก็พบว่ามันเลยเวลาสิบห้านาทีที่ผมตั้งลิมิตเอาไว้แล้วด้วย ผมเลื่อนสายตาไปมองโอที่กำลังช่วยรุ่นน้องฝึกซ้อมอย่างขะมักเขม้น และคนดีอย่างผมก็ไม่อยากไปขัดความตั้งใจของใคร ผมเลยตัดสินใจพิมพ์ข้อความทิ้งไว้พอเป็นพิธี ก่อนจะเดินออกมาจากบริเวณนั้นเงียบๆ

ที่จริงแล้วการที่ผมหนีออกมาแบบนี้ เพราะไม่อยากเจอลูกอ้อนอีกครับ ผมเองก็พอจะดูออกว่าโอคงต้องอยู่ช่วยซ้อมจนเสร็จนั่นแหละ และผมก็เดาได้อีกว่ามันคงไม่ต่ำกว่าสามทุ่มแน่นอน ซึ่งท้องที่ร้องประท้วงอยู่ก็ไม่สามารถทนรอได้ถึงขนาดนั้นด้วย งานนี้ก็ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน

ผมเดินออกจากห้องโถงของคณะบัญชีมายังลานจอดรถ ก่อนจะขับรถไปตามเส้นทางที่ไร้ผู้คนตอนหัวค่ำ พลันสายตาที่ปะทะกับป้ายคณะบริหารที่กำลังเลยผ่าน ทำให้ผมกลับมาคิดถึงเตยอีกครั้ง

อยากเจอชะมัด...

ผมจะรอแค่สุดสัปดาห์นี้เท่านั้น ถ้าเตยยังไม่โผล่มาจัดการผมล่ะก็ ผมจะเดินไปจัดการน้องเขาเพื่อสนองตัณหาของตัวเองแล้วล่ะครับ จะปล่อยให้เกมที่ตั้งเอาไว้ค้างเหมือนไม่มีคนเล่นอยู่ได้อย่างไร แบบนั้นก็หมดสนุกกันพอดี

ผมเปิดเพลงจากสถานีวิทยุเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อแสงไฟหน้ารถฉายไปยังร่างของคนคุ้นตาที่กำลังเดินเลียบอยู่ริมทางเท้า ผมยกยิ้มขึ้น ถึงแม้จะมองเห็นแค่แผ่นหลัง แต่ผมก็จำได้ดีว่าเขาคือใคร

นึกถึงเสือ เสือก็โผล่ออกมาสินะ...

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 12 [04/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-06-2014 21:27:27
ผมไม่รอช้าที่จะกลั่นแกล้งอีกฝ่ายด้วยการบีบแตรเสียงดังใส่ จนเป้าหมายที่กำลังเดินอยู่ถึงกับชะงัก แล้วหันมามอง ผมขับรถเลียบไปกับระยะการก้าวเดินของผู้ชายที่กำลังส่งสีหน้าไม่พอใจ พร้อมกับเลื่อนกระจกลง

“ว่าไงครับสุดหล่อ มาเดินคนเดียวมืดๆ อันตรายนะครับ” ผมพูดขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มยั่วไปให้ “หรือตั้งใจมาล่อเหยื่อครับเนี่ย”

เตยไม่ได้ตอบรับอะไร ใบหน้าเรียบนิ่งที่ดูฉุนเฉียวทำแค่มองกลับมาเท่านั้น แต่เชื่อเถอะว่า ในใจของน้องเขาคงด่าสวดผมจนเละไม่เป็นท่าแน่

แต่เรื่องพรรค์นั้น ผมสนใจที่ไหนกันล่ะ!

ผมมองใบหน้าที่เหมือนไม่สบอารมณ์ของเตยอย่างพอใจ พอได้แหย่คนที่อยากแกล้งก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา

“ว่าไง? ให้พี่ไปส่งไหมครับ” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วส่งยิ้มไมตรีไปให้ ทั้งที่รู้ดีอีกนั่นแหละว่าน้องเขาจะต้องปฏิเสธกลับมา แต่ทว่า...

“เตย!!!”

เสียงที่ดังแทรกขึ้น ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมอง แล้วหันกลับมาทิศทางเดิม เมื่อได้ยินคำสบถจากสุดหล่อที่ผมกำลังหยอกเล่นอยู่ แล้วผมก็ต้องนึกแปลกใจขึ้นมา เมื่อเห็นเตยเดินตรงมาที่รถของผม หลังจากนั้นก็เปิดประตูฝั่งด้านข้างของคนขับ แล้วเข้ามานั่ง ก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยพร้อมหน้าตาเฉย

อะไรวะ?

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นผู้ชายสองคนท่าทางตุ้งติ้งเดินเข้ามายื่นหน้าที่กระจกด้านข้าง แล้วร้องเรียกน้องเขาไม่หยุด เหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำให้ผมมองแขกที่เพิ่งขึ้นรถมาตาปริบๆ

“มองอะไรของมึง ออกรถสิวะ!” เตยหันมาสั่งผมเสียงเข้ม ก่อนจะมองตรงไปข้างหน้า โดยไม่สนใจท่าทีของผู้ชายสองคนที่กำลังร้องเรียกอยู่

ผมกะพริบตาอีกสองสามที เพื่อปรับความคิดที่สับสนของตัวเอง และเมื่อสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่กำลังมองมาอย่างไม่พอใจ ผมก็ลอบถอนหายใจ ก่อนจะออกรถ

“หนีมาหรือไง” ผมถามขึ้น แล้วมองไปยังกระจกหลังที่กำลังฉายภาพผู้ชายสองคนที่เหมือนทำท่าไม่พอใจสักอย่างอยู่กลางถนนที่เงียบสงัดในมหาวิทยาลัย

ผมหันไปมองเตยอีกครั้ง เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ ผมเลยเปลี่ยนใจทิ้งความสงสัยเดิม ก่อนจะเริ่มต้นส่งคำถามข้อใหม่ไปให้แทน

“ทำไมเดินกลับ แล้วรถไปไหนล่ะ” ผมถามต่อ แล้วมองไปยังถนนเบื้องหน้า “ครั้งก่อนก็ไม่เห็นทีนึงแล้ว”

“เสือก” เตยตอบกลับ ก่อนจะหันไปมองทางข้างหน้าต่าง

ผมหัวเราะรับคำตอบเบาๆ เอาล่ะ! ผมเองก็ไม่ได้หวังอะไรกับสิ่งที่ได้รับกลับมา ถ้าเจ้าตัวเขาไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร เพราะมันก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่ผมจะต้องรู้

“แล้วเตยกินข้าวยัง พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวมาก” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วเลื่อนสายตาไปมองคนที่นั่งข้างกันเล็กน้อย “อยากกินอะไรหรือเปล่า”

ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ในเมื่อโอกาสมาถึง ผมก็ต้องคว้าเอาไว้ก่อนล่ะครับ ผมตั้งใจแล้วว่า มื้อเย็นของวันนี้จะต้องมีสุดหล่อร่วมโต๊ะด้วย!

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้รับคำตอบ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น และเมื่อผมกดรับสาย เสียงโวยวายของอีกฝ่ายก็ดังลอดผ่านคลื่นโทรศัพท์

 [พี่แทม! ทิ้งโออีกแล้ว!]

“ก็พี่บอกแล้วว่ารอแค่สิบห้านาที”

[แล้วทำไมไม่เรียกโอล่ะฮะ]

“พี่เห็นโอกำลังตั้งใจทำงานเลยไม่อยากกวน”

ผมนั่งฟังเสียงกระเง้ากระงอดที่ดังขึ้นอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนสายตาจะหันไปเห็นเตยที่กำลังมองมา และเมื่อเราสบตากัน น้องเขาก็เลื่อนสายตาไปทางอื่นเหมือนไม่สนใจอะไร

“งั้นพี่ซื้อของขอโทษนะครับ แค่นี้ก่อน” ผมตอบเสียงนุ่ม ก่อนจะตัดสายทิ้ง โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะต้องการพูดคุยต่อหรือไม่ แต่ผมก็แน่ใจว่าโอคงไม่ติดต่อมาเซ้าซี้ผมอีกแน่ จนกว่าผมจะโทรศัพท์กลับไปหาอีกครั้ง

คู่ขาของผมต่างรู้ดีว่า เมื่อไรที่ผมตัดสายทิ้ง นั่นหมายความว่า ผมหมดเรื่องที่จะพูดแล้ว และห้ามโทรศัพท์กลับมาตอแยหรือยื้อให้ผมคุยต่ออีก เพราะเมื่อไรที่ผมอยากจะคุย ผมจะเป็นคนติดต่อกลับไปเอง

“เตย ว่าไง?” ผมถามย้ำอีกครั้ง เมื่อยังเห็นว่าคนที่อยากคุยด้วยดันไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ ก่อนจะแกล้งถามต่อ “ถ้าไม่ตอบ แสดงว่าไม่ปฏิเสธนะ”

เตยหันมามองผมเล็กน้อย แล้วถอนหายใจออกมา ผมมองท่าทีนั้นอย่างสงสัย ถึงแม้เตยจะมีใบหน้าที่เหมือนจะไร้อารมณ์เป็นโลโก้ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันต่างไปจากทุถที รวมไปถึงปฏิกิริยาตอบรับที่มีน้อยผิดปกติเวลาที่พูดคุยกับผม

ถึงจะพูดน้อยอย่างไร แต่แววตาที่สื่อถึงอารมณ์ที่มีอยู่ในใจก็มักจะแสดงออกมาอย่างชักเจน ทว่าตอนนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น

“เตย...” ผมเรียกชื่อของน้องเขาอีกครั้ง แล้วขมวดคิ้วมอง

เตยนิ่งเงียบไปพักใหญ่ หลังจากถอนหายใจออกมา ก่อนที่ผมจะต้องนึกแปลกใจมากกว่าเดิม เมื่อเห็นคนที่นั่งข้างกันอยู่ตอนนี้พยักหน้ารับ

เฮ้ย! น้องมันเป็นอะไรวะ?!


++++++++++

หลังจากที่ผมเดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้า แล้วเดินหาร้านอาหารที่ต้องการ ผมก็อดที่จะลอบมองคนที่เดินมาด้วยกันแต่โดยดีอย่างไม่เข้าใจ

ไม่สบายหรือเปล่าวะ?

ผมคิดกับตัวเองด้วยความสงสัย ถึงแม้ภาพลักษณ์โดยรวมจะยังเป็นเตยคนเดิมที่ผมรู้จัก ทว่ารัศมีแหง่ความยโสโอหังที่น่าสนใจกลับจางหายไป พร้อมกับท่าทีเซื่องซึมเหมือนเสือป่วยที่ผมรับรู้ได้ตอนนี้

ผมเดินเข้าไปนั่งในร้านสเต๊ก ก่อนจะมองดูเมนูที่อยู่ตรงหน้า เมื่อเจอรายการอาหารที่ต้องการ ผมก็เลื่อนสายตาไปมองเตยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“อยากกินอะไรสั่งตามสบายเลยนะ มื้อนี้พี่เลี้ยง” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วสังเกตสีหน้าของคู่สนทนา

เตยสบตากับผมเล็กน้อย แล้วก้มลงมองรายการอาหารที่อยู่ในมือโดยไม่ได้ตอบรับอะไร ความเงียบแปลกๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้ผมรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไรนัก

ผมขมวดคิ้วขึ้น ทั้งที่คิดหาวิธีแกล้งอีกฝ่ายไว้สารพัด แต่เวลานี้ผมกลับหมดอารมณ์ที่จะทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ท่าทางของเตยคอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกเซ็งขึ้นมา

ผมไม่ชอบเตยตอนนี้เลย...

ในที่สุดเตยก็ไม่ได้สั่งอะไร ผมเองที่คะเนพื้นอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ถูกก็ไม่กล้าเซ้าซี้เหมือนทุกที และเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ผมก็จัดการสเต๊กตรงหน้าทันที ก่อนจะรับรู้ได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่กำลังมองมา

“หืม?” ผมร้องถาม เมื่อเห็นสีหน้าข้องใจของเตยที่ส่งมาให้

“อะไรของมึงวะ” เตยพูดขึ้น ก่อนจะมองไปยังจานอาหารที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง “กูบอกแล้วไงว่าไม่กิน”

“ก็ไม่ได้บอกให้กิน พี่แค่สั่งไว้เฉยๆ” ผมตอบ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น “นั่งกินคนเดียวแล้วรู้สึกแปลกๆ น่ะ”

“แล้วตอนนี้มึงไม่ได้กินอยู่คนเดียวหรือไง” เตยถามกลับ แล้วขมวดคิ้วใส่

“อย่างน้อยก็ดูเหมือนมีคนกำลังกินด้วยกันไง” ผมตอบ แล้วยิ้มบางออกมา “แต่เตยจะกินก็ได้นะ พี่ไม่ว่าหรอก”

“ประสาทว่ะ” เตยบ่นออกมา แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง ผมลอบมองท่าทีของอีกฝ่ายประกอบการกินไปด้วย เมื่อครู่นี้ดูเหมือนผมจะดึงเตยคนเดิมกลับมาได้แป๊บเดียว ตอนนี้น้องเขากลับไปนิ่งซึมเหมือนคนท้องผูกอีกแล้ว

“ช่วงนี้เรียนหนักหรือไง” ผมเกริ่นถาม ส่วนใหญ่สิ่งที่เด็กปีหนึ่งมีปัญหา ก็คงเป็นการปรับตัวกับชีวิตและการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยไม่ได้

“เปล่า...” เตยตอบเสียงเบา แล้วมองไปทางอื่น

“ถ้างั้น...แล้วเป็นอะไรล่ะ” ผมถามขึ้นอย่างจริงจัง แล้วมองคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง

“มึงจะยุ่งอะไรนักหนาวะ” เตยบ่นออกมา ก่อนจะส่งสีหน้าไม่พอใจใส่

ผมถอนหายใจอีกครั้ง ทั้งที่ตั้งใจถามด้วยความเป็นห่วง แต่ดูเหมือนไม่ว่าผมจะทำอะไร ก็พาลทำให้น้องเขาอารมณ์เสียไปหมด ตอนนี้ผมชักอยากจะรู้แล้วว่า เตยจะเส้นอารมณ์ขาดง่าย เฉพาะอยู่กับผมหรือเปล่า

“ที่ถาม...ก็แค่เป็นห่วง” ผมพูดออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะหมดความสนใจจากคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน

หลังจากนั้นราวสิบนาที ผมก็เดินออกจากร้านแล้วกลับไปยังลานจอดรถอีกครั้ง โดยมีเตยที่ยังไม่พูดอะไรกับผมสักคำเดินตามมา ทันทีที่พวกเรากลับมาขึ้นรถอีกครั้ง ผมก็หันไปมองอีกฝ่ายที่ทำตัวเหมือนอากาศ

“จะให้ไปส่งที่ไหน”

เตยหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะบอกชื่อสถานที่แห่งหนึ่งออกมา แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อมันเป็นชื่อของหอพักที่ผมรู้จักดี

"คิดว่าอยากกลับห้องตัวเองเสียอีก" ผมเปรยขึ้นกับตัวเอง เพราะรู้ว่าคุณชายอย่างเตยคงไม่มาอยู่หอพักที่มีนักศึกษาเดินไปมาตลอดทั้งคืนแบบนั้น

ผมปล่อยให้ดีเจสาวสร้างบรรยากาศด้วยการเปิดเพลงทำนองฟังสบายโดยไม่ได้พูดคุยอะไรกับคนที่วันนี้ไม่น่าแกล้งเอาเสียเลย และเมื่อผมจอดรถที่หน้าหอพัก เตยก็ไม่รีรอที่จะลงจากรถโดยไม่เอ่ยคำใด

ผมถอนหายใจ แล้วดับเครื่องยนต์ ก่อนจะลงจากรถยนต์ของตัวเอง ท่าทีของผม ทำให้น้องเขาหันกลับมามอง

“มีอะไร” ผมถามกลับ ก่อนจะเดินมายืนอยู่ข้างเตยที่เดินออกมาก่อน

“มึงลงมาทำไม” เตยถามกลับเสียงเรียบ พร้อมกับมองมาด้วยสายตาที่เคลือบแคลง

“มาหาเพื่อน” ผมตอบ ก่อนะเดินนำไปก่อน

เราสองคนหยุดรอลิฟต์ได้เพียงครู่เดียว ก่อนที่ผมกับเตยจะเดินเข้าไปในลิฟต์ ผมมองหมายเลขชั้นที่เตยกดอย่างแปลกใจ ก่อนจะสบตากับเตยที่หันมามองผม เมื่อเห็นผมยังไม่ได้กดปุ่มเพื่อระบุชั้นที่ต้องการ

“เพื่อนพี่ก็อยู่ขั้นนั้นเหมือนกัน” ผมบอก แล้วเมินสายตาของเตยที่กำลังมองมาอย่างจับผิด

วันนี้ผมไม่มีอารมณ์เล่นสนุกแล้วครับ และผมก็ตั้งใจมาเยี่ยมเพื่อนที่พักอยู่หอนี้ด้วย ไม่ได้มีเจตนากวนประสาทหรือต้องการตามตื้อเตยเลยสักนิด แต่บังเอิญว่าเพื่อนของผม มันก็อยู่ขั้นเดียวกับที่เตยกดพอดี

เสียงของลิฟต์ดังขึ้น ก่อนที่มันจะเปิดออก ผมแสดงความบริสุทธิ์ใจของตัวเองด้วยการเดินออกไปก่อน แล้วมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่จำได้ ก่อนจะยืนอยู่หน้าห้องที่ต้องการ ผมหันไปเลิกคิ้วมองเตยที่เดินตามผมมา ก่อนจะหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องก่อนหน้าผม

ผมหันไปเคาะประตูเรียกเจ้าของห้อง โดยไม่ได้สนใจสายตาที่กำลังมองมาไม่วางตา และเมื่อประตูข้างหน้าเปิดออก เสียงทักทายของเจ้าบ้านก็ดังขึ้น

“มาได้ไงวะไอ้แทม!”

“แค่ผ่านมาส่งคนน่ะ” ผมตอบ แล้วหันไปยักคิ้วส่งให้เตยที่กำลังมองผมอยู่ เห็นไหมล่ะ! ผมมาหาเพื่อนจริงๆ

เตยไม่ได้พูดอะไร แล้วหันไปมองไอ้เก่งที่ส่งยิ้มทักทายตามประสาคนอารมณ์ดี และแน่นอนว่ามันได้รับสีหน้าไม่รับแขกกลับมา ก่อนที่เตยจะเปิดประตูเข้าไปในห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ขอให้หน้าแม่งเป็นตะคริว” ไอ้เก่งบ่น แล้วหันมามองผมที่กำลังหัวเราะเบาๆ “เข้ามาข้างในก่อน”

ผมเดินเข้ามานั่งที่โซฟา แล้วมองไปยังหน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังฉายหนังเรื่องหนึ่งอยู่

“แล้วมึงมาส่งใครวะ” ไอ้เก่งถามขึ้น “หรือว่ามึงมาส่งไอ้น้องหน้านิ่งเมื่อกี้? ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไรวะ?!”

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แต่กูเพิ่งนึกได้ว่าเพื่อนของน้องเขาพักอยู่ข้างห้องมึง” ผมพูดขึ้น เมื่อเพิ่งจะนึกเรื่องของเพชรที่พักอยู่ข้างห้องของไอ้เก่งได้ “น้องเขาแชร์หัองกันหรือวะ”

“ก็คงงั้น กูก็เพิ่งเห็นมาอยู่สองสามวันได้แล้วมั้ง” ไอ้เก่งบอก ก่อนจะนั่งลงข้างผม “เห็นขนของมาเมื่อหลายวันก่อน ทำไมวะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมบอก แล้วตั้งใจดูหนังที่ฉายอยู่ตรงหน้าเป็นการตัดบท ทั้งที่ในใจกำลังคิดถึงคนที่อยู่ห้องข้างกันตอนนี้


TBC ++++++++++


Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ

ผลพวงมาจากน้องเตยที่ยังเครียดอยู่ มีผลให้พี่แทมของเราแหย่ไม่ขึ้นค่ะ 555
งานนี้ก็คงเปลี่ยนจากแกล้งมาปลอบใจแทนแล้วล่ะมั้ง อิอิ
ช่วงนี้เนื้อเรื่องก็ยังดูเอื่อยๆ อยู่ แต่ก็ใกล้ถึงจุดหลักของเนื้อรเื่องจริงๆ แล้วล่ะค่ะ (เข็นมาได้ยังไงเนี่ย)
ยังไงก็เอาใจช่วยกันต่อไปด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์มากเลยค่ะ สามารถแนะนำติชมมาได้เต็มที่

ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 16-06-2014 21:48:20
เตยอ่า อย่านิ่งแบบนี้ดิ มีไรก็บอกกันบ้างอะไรบ้าง
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 16-06-2014 22:19:11
จริงๆ ไม่ค่อยชอบแทมเวลาที่แกล้งเตย เหมือนคนเอาเปรียบคนไม่มีทางสู้ตลอดเวลา :mew4:

สงสารเตย :m15:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-06-2014 23:07:40
สนุกมากค่ะ มาต่อไวๆนะคะ ชอบแทมแทม!!
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-06-2014 23:11:34
สงสารเตย :hao5:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 17-06-2014 00:42:52
ชอบเวลาเตยด่าพี่แทมอ่ะ
เสือกแบบคำเดียวเน้นๆ55555555555
แต่สำหรับเราพี่แทมก็น่ารำคาญนะ
ขอแบบเป็นผู้เป็นคนหน่อยแกจะจีบเขาแต่ก็ยังมีนู้นนี้ ฮ่วย

สนับสนุนให้บอสเจอคน(ผช)ดีๆค่ะกร้ากกกกก
ส่งเคะไปปปปปปปปปปปปป
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 17-06-2014 01:41:14
ไม่ชอบเต้ยนิ่งๆแบบนี้เลยอะ :เฮ้อ: มันดูเศร้าๆอะ
แทมนายก็ไปง้อเต้ยหน่อยดิ อย่าพึ่งหมดอารมณ์เลย o12
เต้ยมันเจอเรื่องแย่ๆมานะ(ก็แทมไม่รู้นี่ :m23:)
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 21-06-2014 19:26:31
ชอบเวลาเตยพูดอะไรสั้นๆ ใส่หน้าแทมนะ
แบบว่ามันกระชับแต่แสบทรวงดี
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 22-06-2014 21:46:57
เตยอ่า อย่านิ่งแบบนี้ดิ มีไรก็บอกกันบ้างอะไรบ้าง
โดยธรรมชาติ น้องเป็นคนเก็บกดค่ะ แฮะๆ คงต้องหาคนมาดัดนิสัย อิอิ

จริงๆ ไม่ค่อยชอบแทมเวลาที่แกล้งเตย เหมือนคนเอาเปรียบคนไม่มีทางสู้ตลอดเวลา :mew4:

สงสารเตย :m15:
เตยแค่ไม่สู้ เพราะรำคาญเท่านั้นแหละค่ะ
ถ้าอยากเป็นแฟนกับพี่แทมต้องอดทนค่ะ แอ๊ก! (โดนน้องเตยถีบ)

สนุกมากค่ะ มาต่อไวๆนะคะ ชอบแทมแทม!!
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ชอบ โโยเฉพาะพี่แทม ที่มีแต่คนหมั่นไส้มัน ฮ่าๆ
ติดตามกันต่อไปจนจบนะคะ อิอิ

สงสารเตย :hao5:
สงสารเหมือนกันค่ะ (นิดๆ แฮะๆ) ชีวิตคุณชายไม่ได้โรนด้วยกลีบกุหลาบค่ะ (จะบอกเพื่อ?!) แต่ก็เอาใจช่วยให้ผ่านไปจัดการพี่แทมให้ได้นะคะ อิอิ

ชอบเวลาเตยด่าพี่แทมอ่ะ
เสือกแบบคำเดียวเน้นๆ55555555555
แต่สำหรับเราพี่แทมก็น่ารำคาญนะ
ขอแบบเป็นผู้เป็นคนหน่อยแกจะจีบเขาแต่ก็ยังมีนู้นนี้ ฮ่วย

สนับสนุนให้บอสเจอคน(ผช)ดีๆค่ะกร้ากกกกก
ส่งเคะไปปปปปปปปปปปปป
555 พี่แทมเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาค่ะ
พวกปากดีแบบนี้ ค้องจัดการขั้นเด็ดขาด (แต่เวลานั้นยังมาไม่ถึง เหอะๆ)
ตอนนี้เชิญด่าได้ตามสบาย หมั่นไส้เหมือนกันจ้า
ส่วนพี่บอสนั้น คิดเอาในใจ กำลังทดไว้ในสมองอยู่จ้า

ไม่ชอบเต้ยนิ่งๆแบบนี้เลยอะ :เฮ้อ: มันดูเศร้าๆอะ
แทมนายก็ไปง้อเต้ยหน่อยดิ อย่าพึ่งหมดอารมณ์เลย o12
เต้ยมันเจอเรื่องแย่ๆมานะ(ก็แทมไม่รู้นี่ :m23:)
โอ้! ใช่เลยค่ะ พี่แทมเขาไม่รู้เรื่องนี่น่า อิอิ
แต่อีกไม่นานน้องเตยก็กลับมาเหมือนเดมค่ะ

ชอบเวลาเตยพูดอะไรสั้นๆ ใส่หน้าแทมนะ
แบบว่ามันกระชับแต่แสบทรวงดี
น้องเตยเขาไม่ค่อยอยากเสวนากับพี่แทมเท่าไหร่ค่ะ ฮ่าๆ
เพราะแสดงออกไม่เก่ง เวลาทำหรือพูดอะไรก็คงออกมาตรงๆ แบบนี้นั่นแหละค่ะ

+++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นมาให้ค่ะ ดีใจมากๆ ^^ อ่านแล้วมีความสุข อิอิ
จะมาต่อตอนใหม่ในเร็ววันนี้ค่ะ  จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-06-2014 21:29:22
PLAYBOY # 14 - TAM

 

 

 

“ทำไมมาที่นี่วะ” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย แล้วมองประตูทางเข้าที่มีพนักงานดูแลการเข้าออกอยู่
 
“ก็กูเคยบอกแล้วว่าที่นี่เด็ด” ไอ้เก้าตอบ พร้อมกับจุดยิ้มที่มุมปาก

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากเดินตามคนชวนที่เดินเข้าไปก่อน ที่นี่คือผับที่ชื่อสตาร์ไลท์ครับ ซึ่งเป็นผับที่ผมเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง เพราะว่ามันอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยของผมอยู่พอสมควรเลยไม่มีโอกาสได้แวะเวียนมา

เมื่อตอนเย็นระหว่างที่นั่งงมกับโปรเจกต์ของตัวเองกัน ไอ้เก้าที่ขี้เกียจสุดๆ ก็พูดโพล่งออกมากลางคันว่าอยากเที่ยว สำหรับผมแล้วอย่างไรก็ได้ เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ตะลอนเที่ยวกลางคืนเท่าไรนัก แต่ไอ้บอสกลับปฏิเสธ เพราะพรุ่งนี้เช้ามันมีเรียนวิชาเลือกที่เก็บเอาไว้เรียนปีสุดท้ายอีกหนึ่งวิชา

“แค่เข้ามาก็เจอเชื้อเพลิงแล้วว่ะ” ไอ้เก้าหันมาพูดกับผมอย่างถูกใจ เมื่อเดินผ่านหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมาให้ แถมยังเผื่อยิ้มหวานมาให้ผมอีก

แต่ขอโทษทีเถอะครับ ผมไม่นิยมดื่มนมเท่าไร แต่ชอบกินไข่มากกว่า ฮ่าๆ แหม...ก็มันอิ่มท้องมากกว่ากันเห็นๆ ไม่ใช่หรือไงครับ

ผมเดินตามไอ้เก้าที่ฝ่ากลุ่มคนเบียดเสียด ซึ่งตอนนี้กำลังออกลวดลายการเคลื่อนไหวของตัวเองอย่างเมามันไปหาโต๊ะที่ว่างอยู่ ถึงแม้วันนี้จะไม่ใช่คืนศุกร์หรรษา แต่ก็ต้องยอมรับว่า มีคนมากมายที่มีใจรักในแสงสียามค่ำคืน

พวกเราได้โต๊ะที่ไม่ค่อยดีนัก เพราะติดกับบันไดทางขึ้นลงตรงชั้นลอย แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีที่นั่ง ผมว่ากำไรที่ได้ น่าจะไปขยายพื้นที่ให้มันมากกว่านี้นะครับเนี่ย

“มึงสั่งไปเลย กูยังไงก็ได้” ผมพูดขึ้น ก่อนจะปล่อยให้ไอ้เก้าจัดการต่อตามหน้าที่ของคนที่ชวนมาครับ

คืนนี้ไอ้เก้าตั้งใจจะมาหาผู้หญิงหน้าใหม่โดยเฉพาะ ตามสไตล์ผู้ชายที่รักวันไนท์แสตนด์ แต่สำหรับผม...ถ้าคืนนี้โอกาสดีเจอคนที่เข้ากันได้ก็โอเคครับ ผมไม่ได้หวังอะไรมาก นอกจากมาเที่ยวเล่นๆ

“มึงเป็นอะไรวะ” ไอ้เก้าหันมาถามผม ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ “หรือว่าพักนี้มึงไม่ค่อยได้ออกศึก”

“ม้าศึกของกูพร้อมตลอด แต่ข้าศึกแม่งหนีหายไปไหนก็ไม่รู้ว่ะ” ผมตอบรับ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

“มีคนหนีมึงด้วย?” ไอ้เก้าร้องถามอย่างแปลกใจ “คนไหนวะ?”

“จะมีคนไหนอีกล่ะ นอกจากคนนั้นที่กูยังรุกฆาตไม่ได้” ผมตอบแกมบ่นออกมาเล็กน้อย พร้อมกับไอ้เก้าที่นั่งคิดได้เพียงครู่เดียวก็หัวเราะออกมา

“ก็มึงมัวแต่เล่นอยู่ได้” ไอ้เก้าว่า แล้วส่งยิ้มกวนประสาทมาให้ “ถ้าตั้งใจเอาจริงตั้งแต่แรกก็จบไปนานแล้ว”

“มึงคิดว่า เตยมันยอมให้กูง่ายๆ หรือไงกัน” ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมา

“ก็มึงไปกวนประสาทน้องเขาเอง แล้วยังมาบ่น” ไอ้เก้าว่าต่อ แล้วส่งแก้วเหล้ามาให้ “แถมยังไปตั้งเกมปัญญาอ่อนแบบนั้นอีก มึงก็คอยหลบตีนน้องเขาเอาไว้เถอะ”

“ก็มันน่าสนุกดีนี่หว่า” ผมตอบ ก่อนจะยกแก้วเหล้าที่ไอ้เก้าส่งมาให้ขึ้นดื่ม

“มึงมันก็บ้า เสือกวิ่งไล่ตามคนที่เอาแต่หนีมึงอยู่ได้ ไม่เหนื่อยหรือไงวะ” ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วมองผมอย่างหาคำตอบ

“เหนื่อย” ผมตอบกลั้วหัวเราะ แล้วส่งยิ้มบางกลับไป “แต่ไม่รู้ทำไมขาของกูถึงไม่หยุดวิ่งว่ะ”

“ถามจริงเถอะไอ้แทม” ไอ้เก้าหันมาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น แล้วสบตาของผมนิ่ง “ทำไมมึงต้องมาทำอะไรแบบนั้นกับอีแค่เด็กคนเดียววะ ไอ้เด็กนั่นมันน่าเอามากหรือไงกัน”

“บอกไม่ถูกว่ะ มันก็คงเหมือนตอนกำลังล่าบอสในเกมล่ะมั้ง ถึงมันจะยาก แต่ก็ท้าทายดีไม่ใช่หรือวะ” ผมบอก แล้วเอนหลังพิงกับโซฟาอย่างคลายอารมณ์

“แล้วรางวัลที่ได้รับล่ะ มึงอยากได้อะไรจากน้องเขา มันคุ้มค่าพอที่มึงจะมาเสียเวลากับคนๆ เดียวหรือเปล่าวะ” ไอ้เก้าถามต่อ ก่อนจะสบตากับผม

“ที่จริงแล้วเรื่องนั้น...ถ้ายังไม่ได้อยู่ในมือ กูไม่รู้หรอกว่าคุ้มค่าหรือเปล่า” ผมตอบ แล้วมองแก้วเหล้าที่ว่างเปล่า “สิ่งที่กูทำอยู่ตอนนี้ มันก็แค่...อยากทำเท่านั้นแหละ”

นั่นสินะ...

ผมมองไอ้เก้าที่ยิ้มรับคำตอบของผมโดยไม่ได้ถามอะไรต่ออีก แล้วลองเก็บคำพูดของมันกลับมาคิดทบทวนกับตัวเองอีกครั้ง

ทำไมกัน...

ทำไมถึงอยากเข้าไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้น

...ก็แค่ผู้ชายท่าทางอวดดี เอาแต่ใจ หยิ่งยโส และชอบทำหน้าเหมือนคนท้องผูก

มีหลายสิ่งในโลก ที่ไม่ว่ามนุษย์จะใช้เวลานานแค่ไหนหรือใช้เทคโนโลยีล้ำหน้ามากเพียงใด ก็คงหาคำตอบและเหตุผลของมันไม่ได้ และหัวใจก็คงเป็นหนึ่งในสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจนี้ด้วยแน่

ผมนั่งคิดกับตัวเอง แล้วอมยิ้มออกมา เมื่อภาพใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดขึ้นในความคิด ภาพวันเก่าที่ย้อนกลับมาเวลาที่เราสองคนเจอกัน

เจอกันทีไรก็ทะเลาะกันตลอด ไม่เห็นจะมีอะไรดีสักอย่าง

แต่ท่าทางแบบนั้น...

มันก็น่ารักดีไม่ใช่หรือไง

ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ เมื่อหาคำตอบที่พอใจได้ ที่จริงแล้วเรื่องแบบนี้ไม่เห็นจะต้องมีอะไรให้คิดยุ่งยากด้วยซ้ำ ผมก็แค่ทำในสิ่งที่อยากทำก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง

แค่ฟังเสียงของหัวใจแล้วทำตามแค่นั้นก็พอ

เพราะสิ่งที่หัวใจบอก บางครั้งมันก็ไม่จำเป็นต้องมีตรรกะให้คิดหรอก

 

++++++++++

 

ผมนั่งคุยเล่นเรื่อยเปื่อยกับไอ้เก้าได้แป๊บเดียว มันก็ออกร่อนหาสาวอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ผมที่ถูกทิ้งให้อยู่เฝ้าโต๊ะ ก็ทำได้แค่ดื่มเหล้าเคล้าเสียงเพลงจังหวะเร้าใจไปพลางๆ นั่นแหละครับ

ผมระบายยิ้มให้ผู้หญิงบางคนที่หันมามองผมอย่างสนใจ แต่ผมก็ทำได้แค่ยิ้มรับโดยไม่คิดจะสานสัมพันธ์ต่อ ที่จริงแล้วผมเองก็เคยนอนกับผู้หญิงด้วยนะครับ เพียงแต่ว่าผมดันชอบมองผู้ชายมากกว่า แล้วเวลามีอะไรกัน มันก็ให้ความรู้สึกดีกว่านอนกับผู้หญิงเท่านั้นเอง ที่สำคัญยังไม่ต้องกลัวว่าจะไปเป็นพ่อคนอย่างไม่รู้ล่วงหน้าด้วย ถึงผมจะป้องกันทุกครั้งก็เถอะ

ผมปล่อยอารมณ์นั่งอยู่คนเดียวได้พักใหญ่ เสบียงที่อยู่บนโต๊ะก็ร่อยหรอ ทั้งที่ยังไม่ถึงเที่ยงคืนด้วยซ้ำ ถ้าไอ้เก้ากลับมา แล้วเห็นของหมด เดี๋ยวมันจะหาว่าผมไม่ดูแลเอาครับ

ผมมองหาพนักงานที่น่าจะเดินผ่านมาทางนี้บ้าง เพราะเป็นเส้นทางที่มีลูกค้าสัญจรอยู่ตลอดเวลา ผมหันซ้ายหันขวา ก่อนที่สายตาจะเจอกับร่างของพนักงานคนหนึ่งที่กำลังจะเดินผ่านโต๊ะของผมไปพอดี

“เดี๋ยวก่อนครับ!” ผมตะโกนเรียกผ่านเสียงเพลงจังหวะหนักที่กำลังบีบจังหวะของหัวใจของผู้ฟังให้เต้นไม่หยุด

ร่างของพนักงานคนนั้นหยุดเดิน เหมือนจะตอบรับเสียงที่ผมเรียกออกไป ผมกวาดตามองดูอาหารที่อยู่บนโต๊ะอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้น เพื่อมาบอกกับ...

“เฮ้ย!” ผมร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกะพริบตาอีกสองสามที เพื่อเรียกสติของตัวเอง และภาพที่กำลังแสดงผ่านจอตาของผมก็ยังเหมือนเดิม

เตย!!!

“ถ้าไม่มีอะไร ขอตัวก่อน”

“ฮะ?! เฮ้ย! เดี๋ยว!”

แต่ดูเหมือนผมจะช้าไป เพราะมัวแต่ติดสตั๊นนานไปหน่อย เลยปล่อยโอกาสให้น้องเขาเดินหนีไป ท่ามกลางกลุ่มคนที่กำลังยืนเหมือนไร้แรงโน้มถ่วง

ผมได้แต่ยืนงงมองสุดหล่อที่หายไปต่อหน้าต่อตาอยู่ที่โต๊ะของตัวเอง ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา แล้วคิดถึงสิ่งที่เห็นเมื่อครู่นี้อีกครั้ง

เตย...กับชุดพนักงานเสิร์ฟ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ?

 

++++++++++

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 13 [16/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-06-2014 21:57:32
 

“หน้านิ่วคิ้วขมวด ปวดขี้หรือวะ” ไอ้เก้าร้องทัก ก่อนจะหัวเราะออกมา

“มึงมาก็ดีแล้ว กูจะได้ไปบ้าง” ผมบอก ก่อนจะลุกขึ้นยืน

ผมไม่ได้สนใจไอ้เก้าที่กลับมาพร้อมกับสาวสวยเปรี้ยวเข็ดฟัน แต่เลือกจะเดินฝ่าลูกค้าในร้านที่แน่นขนัดไปยังชั้นล่างที่มีผู้คนเต้นกันจนไม่มีพื้นที่ว่าง

ผมมองไปรอบด้าน แต่ก็ไร้วี่แววของคนที่ผมตามหา ก่อนที่ผมจะนึกอะไรได้บางอย่าง แล้วเดินไปทางเคาท์เตอร์บาร์ที่อยู่ตรงมุมด้านหนึ่งของผับ

ทันทีที่มาถึง ผมก็มองหาบาร์เทนเดอร์ที่กำลังบริการลูกค้าอย่างแข็งขัน ก่อนจะไปสะดุดเข้ากับใบหน้าอ่อนวัยที่กำลังเดินเติมของที่อยู่ด้านหลังของบาร์

“ไอ้ลม!”

เจ้าของชื่อหันมามอง แล้วยิ้มออกมา มันจัดการงานที่ตัวเองต้องทำ ก่อนจะเดินมาหาผมที่กำลังยืนทำหน้าเซ็งอยู่ริมเสา

“หวัดดีพี่! มาได้ไงเนี่ย!” ไอ้ลมทัก พร้อมกับยกมือไหว้ ผมก็แค่พยักหน้ารับอย่างขอไปที

“กูมีเรื่องจะคุยกับมึงหน่อย” ผมบอก ก่อนจะส่งสีหน้าจริงจังไปให้

“งั้นรอแป๊บนึง” ไอ้ลมบอก ก่อนจะหันกลับไปทำงานของมันต่อ

หลังจากที่เจอกันคราวนั้นที่ผับแห่งนี้ พวกผมก็เจอกับไอ้ลมที่เรียนอยู่คณะเดียวกันบ่อยๆ เจอก็ทักทายกันบ้างตามประสาคนรู้จัก พอมารู้ตัวกันอีกที พวกเราก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่คุ้นเคยกันดีแล้ว

ผมยืนรอได้ครู่หนึ่ง ก่อนที่ไอ้ลมจะเดินออกมา ผมเดินนำมันออกมาด้านนอกของร้านเพื่อลดเสียงรบกวนลง แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแก้เซ็ง

“ว่าไงพี่” ไอ้ลมถามขึ้น ก่อนจะยืนพิงผนังของร้าน

“มึงทำงานเป็นไงบ้าง” ผมถาม พร้อมกับปล่อยควันสีขาวออกมา

“ก็โอเค ตอนนี้ผมก็เป็นบาร์เทนเดอร์ได้ครึ่งตัวแล้ว” ไอ้ลมบอก พร้อมกับส่งสีหน้าสงสัยมาให้ “พี่เรียกผมมาเพื่อถามสารทุกข์สุกดิบนี่หรือ”

“เมื่อกี้กูถามไปงั้น” ผมบอก ก่อนจะยิ้มออกมา เมื่อเห็นสีหน้างวยงงของอีกฝ่าย “กูมีเรื่องที่ต้องรู้จากมึง”

“ถ้าผมตอบได้ล่ะนะ” ไอ้ลมบอก ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกอย่างวางท่า

“เมื่อกี้กูเจอเตย” ผมพูดขึ้น พร้อมกับส่งสีหน้าจริงจังไปให้ “ทำไมเตยมาทำงานที่นี่”

ไอ้ลมมองผมกลับ ก่อนใบหน้าที่เคยสงสัยจะเปลี่ยนไปเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ความเงียบที่เกิดขึ้น โดยมีเพียงเสียงภายในผับที่ดังแว่วออกมา ทำให้ผมรู้สึกประหลาดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วพี่จะอยากรู้ไปทำไม” ไอ้ลมถามกลับ ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“พอดีกูชอบเสือกเรื่องคนอื่น พอใจหรือยัง” ผมตอบกลับ แล้วมองรุ่นน้องร่วมคณะอย่างไม่พอใจนัก

“พี่อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิวะ” ไอ้ลมว่า ก่อนจะส่งยิ้มขัดตาทัพมาให้ “อยู่ดีๆ พี่ก็ถามถึงมัน ผมก็แค่แปลกใจ”

“มึงนี่เรื่องมากจริง” ผมบ่น แล้วทิ้งบุหรี่ที่กำลังสูบลงพื้น ก่อนจะใช้ปลายเท้าขยี้มันซ้ำ “กูแค่เห็นว่าเป็นถึงลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ ไม่น่าจะมาทำงานอะไรแบนี้เท่านั้นเอง”

“ที่มันทำงานก็ต้องอยากได้เงินสิพี่” ไอ้ลมบอก ก่อนจะบิ้มออกมา

“แล้วคนอย่างเพื่อนมึงน่ะ จำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง” ผมพูดขึ้น ก่อนจะโบกหัวของมันไปทีอย่างหมั่นไส้

“โหย...ถ้ามันไม่บอก ผมไม่กล้าเล่าหรอก เดี๋ยวมันมาเล่นงานผมต่อ” ไอ้ลมบอก ก่อนจะส่งสีหน้ากวนประสาทมาให้อีกครั้ง

ถ้าอัดเด็กแถวนี้จะเป็นอะไรไหม?

"ถ้ามึงยังเล่นตัวต่อรองกับกูอยู่แบบนี้ คงไม่ต้องรอให้เตยมาเล่นงานมึงหรอก" ผมบอก ก่อนจะระบายยิ้มออกมา “แต่กูนี่แหละที่จะเล่นงานมึงก่อน”

“พี่ดูจะสนใจไอ้เตยเป็นพิเศษ” ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วมองมาอย่างวิเคราะห์อะไรบางอย่าง

“แล้วจะให้กูสนใจมึงด้วยหรือไง” ผมถามกลับ ก่อนจะมองไอ้เด็กรุ่นน้องอย่างกวนอารมณ์

“แหม...ก็คนที่พี่สนใจน่ะ เป็นแบบไหน ใครๆ ก็รู้กัน” ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วหัวเราะเบาๆ “แล้วเพื่อนของผมคนนี้ ก็ไม่น่าจะมีอะไรให้พี่สนใจได้”

ผมรอให้สายลมเย็นพัดผ่าน แล้วปล่อยเสียงหัวเราะของตัวเองออกมา ก่อนจะมองใบหน้าที่เหมือนข้องใจอะไรบางอย่างของไอ้ลมด้วยรอยยิ้ม

“ทำไมต้องคิดมากขนาดนั้นด้วย” ผมพูดขึ้น แล้วมองไปตรงหน้า “กูก็แค่...สนใจเพื่อนของมึงเฉยๆ”

“ฮะ?” ไอ้ลมร้องออกมาเบาๆ อย่างแปลกใจ “พี่จะบอกว่า...ชอบ...ไอ้เตยหรือ”

“กูก็แค่ติดใจจูบของเพื่อนมึง” ผมบอก พร้อมกับจุดยิ้มที่มุมปาก

ถ้าถามว่าชอบไหม?

ผมคงตอบไม่ได้เต็มปากนักหรอก มันก็แค่ถูกใจมากกว่า

ผมมองสีหน้าตกใจของรุ่นน้องร่วมคณะอย่างพอใจ ถ้าให้ผมเดา เตยคงยังไม่ได้เล่าเรื่องของผมให้พวกมันฟังแน่ ไม่อย่างนั้นไอ้เด็กปากดีนี่คงไม่ยืดเวลาถ่วงความอดทนของผมอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอก
 

“กูเตย เรามีอะไรกันมากกว่าคนรู้จักอย่างที่มึงเข้าใจ” ผมบอก ก่อนจะมองคนตรงหน้านิ่ง “เราสองคนมีอะไรกันมากกว่าที่มึงคิด”

“ฮะ?!” ไอ้ลมร้องขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะอ้าปากค้าง เมื่อสบตากับผม

“ทีนี้มึงจะช่วยบอกสิ่งที่กูอยากรู้ได้หรือยัง” ผมถามขึ้น พร้อทกับวาดยิ้มออกมา

 

 

++++++++++
 

หลังจากที่ผมล้วงข้อมูลของเตยมาได้ ผมก็บอกลากับไอ้เก้าที่นัวเนียอยู่กับสาวเจ้า แล้วอวยพรให้มันรอดพ้นจากโรคร้าย เพราะหิ้วผู้หญิงแปลกหน้ากลับไปนอนด้วยในคืนนี้

ตอนนี้ผมก็พอเข้าใจแล้วว่า ทำไมเตยถึงดูแปลกไปจากปกติ ปัญหาครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อนครับ แต่ถ้าน้องเขาอยากได้รับความช่วยเหลือ ผมก็พร้อมจะขื่นมือไปช่วยอย่างเต็มใจที่สุด

ผมออกจากคอนโดมิเนียมของตัวเองและเดินทางมาถึงที่หมายในเวลาสองทุ่มตรง ก่อนที่ผมจะเดินตรงไปที่เคาท์เคอร์บาร์ที่ยังมีที่นั่งว่างอยู่

"มาอีกแล้วหรือพี่" ไอ้ลมทัก แล้วมองผมด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ดีหรือไง มีลูกค้าประจำเพิ่มอีกคน" ผมตอบกลั้วหัวเราะ

"มันก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่พี่เอาจริงหรือวะ" ไอ้ลมถามกลับ ก่อนจะยิ้มแห้งออกมา

"อะไรของมึง กูไม่ได้มาจีบมึงสักหน่อย" ผมว่า ก่อนจะรับแก้วที่ทันผสมมาให้ "เตยมาหรือยัง"
"มาแล้ว แต่คงอยู่หลังร้าน" ไอ้ลมบอก แล้วหันไปบริการลูกค้ารายอื่นต่อ

ผมนั่งดื่ม พร้อมกับทิ้งเวลาให้ผ่านไปกับเสียงเพลง วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่ผมมาที่ผับแห่งนี้ นับตั้งแต่รับรู้เรื่องราวของเตย และผมตั้งใจว่าจะเสนอหน้าให้น้องเขาเห็นเสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าหนีหายแล้วไม่ตามหา

เมื่อผมละเลียดเครื่องดื่มของตัวเองหมด รอบข้างของผมก็เต็มไปด้วยผู้คนที่หนาตาขึ้น ผมวางแก้วที่ว่างเปล่าลง ก่อนจะลุกจากเก้าอี้บาร์ที่นั่งมาได้พักใหญ่

ผมรู้ดีว่าการตามหาคนในผับไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งที่จะวานให้ไอ้ลมตามให้ก็ได้ แต่มันไม่เท่ไงครับ เรื่องแค่นี้ยังต้องยืมมือคนอื่นช่วย นอกจากจะเสียชื่อแล้ว มันยังดูไร้คลาสเอามากๆ อีกด้วย

ก็ให้มันรู้ไปว่า ผับแค่นี้... ผมจะหาสุดหล่อของผมไม่เจอ

ผมยืนส่องตามทางเดินมาสักพัก ก่อนสายตาจะสะดุดเข้ากับผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง สัญชาตญาณสั่งการให้เดินไปดู แล้วผมก็ต้องระบายยิ้มออกมา เมื่อเห็นเค้าร่างของคนที่คุ้นตา

เสน่ห์แรงจริงนะ...

ผมเดินตรงเข้าไปหากลุ่มสาวๆ ที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น พร้อมกับยิ้มหวานไปให้เจ้าหลอนทั้งหลายที่ล้อมรอบสุดหล่อของผม

"ขอโทษระครับสาวๆ" ผมพูดขึ้น ซึ่งมันก็เรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี "เตยมาอยู่ตรงนี้เอง'

"ไอ้..."

"โอ๋ๆ ไม่งอนนะครับ" ผมพูดขัด ก่อนจะกอดคอของเตยเอาไว้

เตยมองมาเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เอ่ยอะไร ซึ่งมันก็เปิดโอกาสให้ผมได้สัมผัสกับริมฝีปากได้รูปเบาๆ ท่ามกลางสายตาตกใจของเหล่าดอกไม้ที่กำลังยั่วยวนแมลงรูปงามของผม

"ถ้าไม่มีอะไร ผมขอ 'คนของผม' คืนก่อนนะครับ" ผมชอก ก่อนจะพาเตยเดินออกมาจากจุดเกิดเหตุ

ผมพาเตยมาที่ด้านหลังของห้องน้ำข้างผับ ก่อนที่เตยจะดึงตัวเองออกมาจากพันธนาการของผม แล้วมองมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก

"ทำอะไรของมึงเนี่ย" เตยบ่นออกมา พร้อมกับขมวดคิ้วออกมา

"เอ้า! อุตส่าห์ข่วยออกมาจากแร้งรุม ยังมาว่ากันอีก" ผมว่ากลับ ก่อนจะถอนกายใจออกมา

"กูเจอแร้งรุม ยังดีกว่าต้องมาเจอกับมึง" เตยพูดขึ้นด้วยท่าทีหงุดหงิด

'แน่ใจ?" ผมย้อนถาม ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

เตยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากแค่นลมหายใจออกมา เหมือนต้องการระบายอารมณ์ของตัวเอง แล้วหมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง แต่ผมก็รั้งเอาไว้ทันเสียก่อน

"จะรีบหนีไปไหนล่ะ คุยกันก่อนสิ" ผมพูดขึ้น แล้วส่งยิ่มนำเป็นกองหน้า

"แต่กูไม่มีอะไรจะคุยกับมึง" เตยตอบกลับเสียงเรียนด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง

"แต่พี่มีว่ะ" ผมตอบแย้งกลับ แล้วฉายยิ้มออกมา "อย่างเรื่องของเด็กมีปัญหาแถวนี้"

เตยชักสีหน้าใส่ผมอย่างไม่พอใจ นัยน์ตาสีน้ำตาบเข้มคุ่สวยกำลังกรุ่นด้วยอารมณ์จนดูดุดัน แต่ผมก็ไม่หวั่นใจหรอกครับ เพราะผมเห็นจนชินเสียแล้ว

"พี่อยากช่วยเตยนะ” ผมพูดเกริ่นขึ้น แล้วสบตาที่วาวโรจน์อย่างจริงจัง “แค่เตยบอกมา...”

"ไม่จำเป็น!" เตยตอบเสียงห้วน แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะบั่นทอนน้ำใจของผมไปได้

“พี่แค่ไม่อยากเห็นเตยต้องมาทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ” ผมบอก ก่อนจะระบายยิ้มบางออกมา “เห็นเตยที่ต้องฝืนใจแบบนั้น พี่ก็ปวดใจ”

"น่ารำคาญ! ถ้าไม่ได้เจ็บตัว คงหยุดกวนตีนกูไม่ได้ใช่ไหม!" เตยถามเสียงเข้มเด้วยแววตาที่เอาเรื่อง

"พี้่ก็รอเตยอยู่ตลอดนั่นแหละ แต่คนปากเก่งก็ไม่เห็นจะลงมือสักที" ผมว่า แล้วหัวเราใมนลำคอ

"ไอ้แทม!!!"  เตยตวาดผมเสียงดัง ก่อนจะขยำคอเสื้อของผมเอาไว้แน่น

"ไม่เอาน่า! ไม่ทะเลากันสิ” ผมร้องห้าม พร้อมกับแกะมือของเตยออก” พี่รู้อยู่หรอกว่าเตยกำลังยุ่ง เรื่องของพี่เมื่อไรก็ได้ พี่แค่มีงานดีๆ มาเสนอ"

"เสียเวลา กูจะไปทำงาน" เตยปฏิเสธ พร้อมกับยอมปล่อยมืออกจากคอเสื้อของผม แล้วเดินหันหลังให้

“อย่าเพิ่งตัดสินไปเองก่อนสิ” ผมว่า ก่อนจะสบตากับเตยที่หันกลับมามอง “พี่ตั้งใจอยากช่วยเตยจริงๆ”

"งานอะไรของมึง" เตยถามกลับ ก่อนจะถอนหายใจเหมือนเอือมระอาเต็มทน

“มันก็ไม่เชิงว่าเป็นงานหรอก” ผมบอก ก่อนจะอมยิ้มออกมา “สิ่งที่ต้องทำก็แค่เอาใจพี่”

"เอาใจมีง?" เตยทวนคำซ้ำ แล้วมองผมไม่วางตา

"ใช่! ง่ายๆ แค่ทำตามที่พี่บอก" ผมอธิบายต่อ แล้วยักคิ้วให้ "อย่างเข่น...ยอมให้พี่กดสักครั้ง"

"มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป! ไอ้เหี้ยแทม!" เตยตวาดกลับเเสียงดัง ก่อนจะเดินหนีเข้าไปในผับด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

ผมมองคนที่เดินหนีลับไปจากสายตา แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์ดี

ให้ตายเถอะ! ช่างเป็นคนที่แกล้งแล้วรู้สึกสนุกจริงๆ

 

TBC +++++++++++

 

Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ ในที่สุดก็มาลงตอนใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ อิอิ

สำหรับตอนนี้ก็ได้เห็นน้องเตยมาดหม่กันแล้ว (คุณชายเด็กเสิร์ฟ 555)
น้องเขาก็หางานทำนะคะ แต่ก็หนีไม่พ้นต้องมาเจอพี่แทมก่อกวนอยู่ดี (อยากจะเตะตูกพี่แทมออกนอกโลกไปจริงๆ)
ถึงปากจะวอนหาเรื่อง แต่พี่เขาก็ห่วงสุดหล่อจริงๆ นะ อิอิ
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่า พี่แทมนับวัน นอกจากจะกวนส้นแล้ว ระดับความหื่นก็เสเวสอัพด้วยนะเนี่ย เหอะๆ น่าปวดหัวแทนน้องเตยจริงๆ

ตอนนี้มิ้นลงอิมเมจภาพน้องเตยกับพี่แทมเอาไว้ที่แฟนเพจ ไม่รู้ว่ามีใครเห็นหรือยัง แต่ก็เข้าไปชมกันได้นะคะ (นำเสนอสุดฤทธิ์)
ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี รวมไปถึงคอเมมนต์ที่ทำให้เรื่องนี้ยังเดินหน้าต่อไปได้ค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆ

ปล. ถ้แฟนเพจครบ 100 คนเมื่อไหร่ จะอัพตอนพิเศษฉลองจ้า (และมันคงอีกนานโคตรๆ) งานนี้...ถ้าไม่มีเสียตัว ก็มีเสียเลือด เสียเหงื่อกันบ้างล่ะค่ะ ฮ่าๆ (พี่แทมกับน้องเตยหันมามองตาขวาง >0<)



หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 23-06-2014 22:45:46
ชอบอิมเมจพี่แทม >< ดูเคะได้อยู่นะ *ชูป้ายพี่แทมเคะต่อปายยยยยยยยยย*  :z2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 24-06-2014 01:28:27
พี่แทมหื่นขึ้นทุกวัน สงสารเตยต้องมานั่งทำงานงกๆ เหมือนจะปลอบใจแต่ไปกวนประสาทเตยแทน แล้วเมื่อไรเตยจะยอมล่ะนี่ อุ๊บ oxo  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-06-2014 04:16:32
Toey is really cute≧◇≦
Love and cheer this pairing; P'Tam x Toey 555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 26-06-2014 19:10:56
โห แทมก็กวนน้องตลอดอ่ะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 27-06-2014 12:22:20
แทมเมื่อไหร่จะชนะใจเตยมัวแต่แหย่เล่นอยู่นั้นแหละ
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-06-2014 22:46:34
ชอบอิมเมจพี่แทม >< ดูเคะได้อยู่นะ *ชูป้ายพี่แทมเคะต่อปายยยยยยยยยย*  :z2:
ขอบเหมือนกันต้า อิอิ

พี่แทมหื่นขึ้นทุกวัน สงสารเตยต้องมานั่งทำงานงกๆ เหมือนจะปลอบใจแต่ไปกวนประสาทเตยแทน แล้วเมื่อไรเตยจะยอมล่ะนี่ อุ๊บ oxo  :katai1:
พี่แทมเขาหยอกไปเรื่อย ก็ต้องรอว่าเตยจะยอมเมื่อไหร่ อิอิ

Toey is really cute≧◇≦
Love and cheer this pairing; P'Tam x Toey 555
น้อเงตยจะค่อยๆ น่ารักขึ้น (มั้ง) เรื่อยๆ ค่ะ
ดีใจจังที่ชอบ

โห แทมก็กวนน้องตลอดอ่ะ  :hao4:
อนถญาตให้ตยได้เลยค่ะ ถ้าหมั่นไส้ 555

แทมเมื่อไหร่จะชนะใจเตยมัวแต่แหย่เล่นอยู่นั้นแหละ
 :เฮ้อ:
ที่จริงพี่แทมเขาก็ไม่ได้หวังมากหรอกค่ะ ได้ก็ดี ทำนองนั้น 555
++++++++++
ขอบคุณมากเลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 14 [23/06/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-07-2014 10:41:22
PLAYBOY # 15 - TOEY




ไอ้เพื่อนไม่รักดี!

ผมได้แต่นั่งคิดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะมองไอ้ลมที่ตอนนี้ทำหน้าอ่อนต่อโลกมาให้อย่างนึกแค้นเคืองอยู่ในใจ

หลังจากที่ผมเจอกับไอ้แทมเมื่อคืนนี้ ผมก็รู้ทันทีว่าไอ้บ้านั่นจะต้องรู้เรื่องของผมมาจากไอ้เพื่อนปากสว่างคนนี้ แน่ เพราะมีแต่เพื่อนสนิทในกลุ่มเท่านั้นที่รู้ และคนที่มันจะเข้าไปคุยด้วยง่ายที่สุดก็น่าจะเป็นไอ้ลมที่อยู่คณะเดียวกัน

“เลิกโกรธมันได้แล้วน่า” ไอ้วิลพูดขึ้น เมื่อเห็นผมยังเอาแต่มองไอ้ลมอย่างเอาเรื่อง

“นั่นสิ จะแค้นอะไรนักหนาวะ” ไอ้เพชรพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะหยิบขนมขบเคี้ยวขึ้นมากิน

ผม.มองใบหน้าสำนึกผิดของไอ้ลม แล้วถอนหายใจออกมา พออาเข้าจริงผมก็ไม่ได้เป็นคนใจแข็งกับใครได้นานนักหรอก แต่ด้วยความหงุดหงิดที่ยังตกตะกอนอยู่ในใจ ทำให้ผมคว้าหมอนของไอ้เพชรปาใส่ไอ้ลมอย่างนึกระบายอารมณ์

“เออ!” ผมตอบรับเสียงขุ่น ก่อนจะหันไปสนใจรายการโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งเอาไว้

ตอนนี้ผมกับเพื่อนๆ กำลังอยู่ในห้องของไอ้เพชรครับ หลังจากที่ผมทะเลาะกับผู้ชายคนนั้นเมื่อหลายวันก่อน ผมก็ตัดสินใจที่จะออกมาจากคอนโดมิเนียนที่เขาซื้อให้ แล้วย้ายสำมะโนครัวมาขอพักกับไอ้เพชร เพราะผมไม่อยากรบกวนไอ้วิลกับไอ้ลมที่ยังพักอยู่กับครอบครัวที่บ้านครับ

ในวันรุ่งขึ้นผมก็ถูกตัดขาดทางด้านการเงินอย่างที่เขาประกาศกร้าวเอาไว้ ตอนนี้ผมเองก็ไม่ต่างจากคนที่มีแต่ตัว ถึงจะมีท่าทีไม่สนใจไยดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ในใจของผมก็รู้ดีว่าต่อจากนี้ไปคงต้องลำบากแน่ ในเมื่อชีวิตประจำวันของมนุษย์ยังต้องดำเนินไปด้วยปัจจัยที่เรียกว่า ‘เงิน’

ดังนั้นเมื่อผมเก็บข้าวของที่ห้องของไอ้เพชรเรียบร้อน สิ่งที่ผมทำต่อมาก็คือการหมุนทรัพย์สินของตัวเองแลกเป็นเงินที่มีสภาพคล่อง มากที่สุดด้วยการขายโทรศัพท์มือถือราคาแพงที่มีอยู่ แล้วหันมาใช้รุ่นธรรมดาทั่วไปแทน นอกจากนั้นผมยังเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเอง เพื่อต้องการจะตอกย้ำกับตัวเองว่า นับตั้งแต่วินาทีนี้ ผมจะเริ่มต้นเป็นคนใหม่

ไม่ใช่ลูกชายของนักธุรกิจที่มีเงินให้ใช้จนล้นเหลือ

ไม่ใช่ผู้ชายที่กินเที่ยวไปวันๆ อย่างไร้ความหมาย

แต่ผมจะเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาคนหนึ่งที่จะยืนหยัดด้วยตัวเอง และจะทำให้เขารู้ว่า ผมสามารถอยู่ได้ โดยไม่ต้องพึ่งเงินของเขามาหล่อเลี้ยงชีวิต

ถึงแม้ว่าผมจะตั้งเป้าหมายของตัวเองอย่างชัดเจน แต่ทว่าชีวิตจริงไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวังเอาไว้ ความคิดที่เป็นเพียงมโนภาพเลือนหาย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่เป็นอยู่ 

การหาเงินมาด้วยตัวเองไม่ใช่เรื่องง่าย อีกทั้งนิสัยที่ผมเป็นและคุณวุฒิที่มี ทำให้งานที่ผมต้องการถูกจำกัดและผูกมัดด้วยคำว่า ‘พาร์ทไทม์’

งานล่วงเวลาที่นักศึกษาอย่างผมพอจะทำได้ และช่วงจังหวะของชีวิตที่กำลังร้อนเงินอยู่ตอนนี้ ทำให้ผมไม่มีเวลาพอจะไปเริ่มเก็บเล็กผสมน้อย งานที่มองหาเลยจำเป็นต้องวัดจากค่าจ้างที่ได้มาเป็นหลัก และงานที่ได้เงินเยอะแบบนั้น อีกทั้งคุณสมบัติที่ผมมีพร้อม ก็คงต้องพาตัวเองเข้าสู่วงการบันเทิงเท่านั้นแหละครับ แต่ถึงจะมีทางเลือกที่น่าสนใจแบบนั้น แต่ผมก็ไม่ทำหนอกครับ

ผมไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผมมากไปกว่านี้แล้ว

ผมนั่งปรึกษากับพวกมัน เพื่อหาช่องทางของงานที่ทำให้ผมมีรายได้ ก่อนที่ผลสรุปจะมาบรรจบตรงการเป็นพนักงานเสิร์ฟในผับของญาติไอ้ลมครับ

ถึงจะไม่มีใจรักในด้านบริการ แต่เมื่อคำนวณรายได้เปรียบเทียบกับความอดทนที่ผมต้องใช้ในการทำงานแล้ว ก็พอจะทำให้ผมพอใจได้ แค่ทำงานในสถานที่เที่ยวยามค่ำคืนที่คุ้นเคย คงไม่ยากเกินความพยายามของผมหรอก

แต่ความจริงก็ย่อมเป็นความจริง เมื่อผมทำงานได้วันแรกก็ต้องยอมรับว่าเกือบจะเส้นอารมณ์ขาดอยู่หลายรอบ คนที่ไม่เคยสนใจใครอย่างผมกลับต้องมาทนบริการให้ไอ้พวกขี้เมา แถมยังโดนลูกค้าบางคนลวนลาม มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ผมจะต้องแบกรับกับสภาวะทางอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิด ได้เกือบตลอดเวลา แต่โชคดีที่เมื่อทำงานเสร็จในแต่ละวัน ผมจะได้รับค่าจ้างไม่ต่างจากสายน้ำเย็นที่ช่วยบรรเทาไฟที่กรุ่นด้วยความโมโห ของผมมอดดับลงได้

งานที่ทำไม่ได้มีอะไรมาก นอกจากจะใช้ความอดทนกับลูกค้าเป็นหลัก และผมเองก็คิดว่างานนี้กำลังไปได้ดี จนกระทั่งวันที่ผมได้เจอใครบางคนโดยบังเอิญ

ไอ้แทม!

สิ่งมีชีวิตเพศผู้ที่ขอบกวนประสาทและเขย่าความอดทนของผมได้ มันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมได้รู้ว่า ตัวเองไม่ได้เยือกเย็นอย่างที่เข้าใจมาโดยตลอด

ทันทีที่ผมสบกับนัยน์ตาสีดำที่แสดงถึงความตกใจ วินาทีนั้นผมก็รับรู้ได้ว่า ชีวิตพาร์ทไทม์ของผมคงจะไม่เรียบง่ายอย่างที่หวังเอาไว้ และเมื่อผมเพิ่งประสบกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้มา มันก็ช่วยเน้นย้ำถึงความคิดของผมมากยิ่งขึ้น ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจข้อตกลงไร้สาระที่จะเล่นเกมบ้าๆ ของมันแล้วครับ ในเวลานี้ผมมีสิ่งที่ต้องทำมากกว่าการทะเลาะกับไอ้บ้าคนหนึ่ง

“มึงยกโทษให้ไอ้ลมก็ดีแล้ว คราวนี้มาพูดเรื่องของมึงกันต่อ” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วหันมามองผม “ตกลงแล้ว เรื่องของมึงกับพี่แทม มันยังไงกันแน่”

“มันไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบ ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

“จะไม่มีได้ยังไง พี่เขาบอกว่าชอบมึง แล้วก็มีอะไรกันมากกว่าที่พวกกูรู้” ไอ้ลมพูดขัด ก่อนจะบิ้มแห้งออกมา “ก็พี่เขาอ้างกับกูว่าอย่างนั้น”

“ไอ้เตย! ถ้ามึงยังเห็นพวกกูเป็นเพื่อนอยู่ล่ะก็ มึงต้องเล่าความจริง” ไอ้วิลพูดเสริม แล้วมองผมไม่วางตา

“ความจริงคือกูไม่ชอบมัน” ผมตอบเสียงแข็ง แล้วขมวดคิ้วขึ้น “ทั้งหมดก็แค่นี้”

“ความจริงคือมึงปิดบังพยกกูอยู่ต่างหาก” ไอ้เพชรว่า แล้วทำหน้าบึ้งใส่ “เมื่อไรมึงจะเลิกทำตัวเหมือนไม่มีใครคบสักทีวะ”

“มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่พวกมึงต้องสนใจหรอก ก็แค่คนๆ นึงเท่านั้นแหละ” ผมตอบเสียงอ่อนลง เมื่อเห็นสายตาที่กำลังมองอย่างไม่ลดละ

“มึงคงคิดว่าพวกกูพึ่งพาและไม่น่าไว้ใจพอที่มึงจะเล่าเรื่องให้ฟังใช่ไหมวะ” ไอ้วิลพูดขึ้น แล้วมองผมนิ่ง “มึงไม่คิดหรือว่า พวกกูจะรุ้สึกยังไง ตอนที่รู้เรื่องขอมึงจากปากคนอื่นเป็นกลุ่มสุดท้าย”

“มึงอย่าจริงจังได้ไหมวะ มันไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น” ผมบ่นใส่ เมื่อบรรยากาศเริ่มกดดันขึ้นมา "จะเสือกเริ่องไร้สาระไปทำไมวะ"

"มึงคิดว่า 'เพื่อน' คืออะไรวะไอ้เตย" ไอ้เพชรพูดเสียงเรียบ

เมื่อสิ้นสุดประโยคนั้น ความเงียบก็โรยตัวขึ้นโดยรอบ ความอีดอัดกำจายจนไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหว ผมมองสายตาสามคู่ที่มองมาอย่างนึกอ่อนใจ

“พวกมึงนี่น่ารำคาญจริงๆ” ผมบ่น แล้วถอนหายใจออกมา

ผมนั่งคิดกับตัวเองเล็กน้อยว่าควรจะเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ตอนไหน เพราะจุดเริ่มต้นพวกมันก็อยู่ด้วย เพียงแต่ตอนนั้นมันมีอย่างอื่นที่ผมเจอมากกว่าสิ่งที่พวกมันเจอ

จูบของไอ้แทม!

ตั้งแต่ที่ผมพลาดท่าไป ไอ้บ้านั่นก็ตามหลอกหลอนผมจนถึงตอนนี้ แถมยังบอกให้ผมไปเป็นมียของมันอีก ต่อให้ตายยังไงผมก็ไม่มีวันยอมมันหรอก

“ว่าไงไอ้เตย” ไอ้เพขรถามเร่ง เมื่อเห็นว่าผมเอาแต่เงียบ

“เฮ้อ...” ผมถอนหายใจ แล้วมองใบหน้าของพวกมันอย่างหน่ายๆ

ผมตัดสินใจเล่าเรื่องของไอ้แทมที่ตามตื้อผมอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วก็บอกว่าไอ้เวรนั่นมันตั้งใจจะเอาผมไปเป็นเด็กของมัน และมันก็คงไม่ออกจากชีวิตของผม ถ้ามันไม่สมหวัง เพียงแต่ว่าผมจะอัดมันจนเลือดสาดนั่นแหละ

ผมมองไอ้เพื่อนสนิทที่นั่งฟังผมเล่าเรื่องเงียบๆ ไม่ต่างจากเด็กน้อยที่นั่งฟังนิทานอย่างตั้งใจ ผมถอนหยใจอีกรอบ เมื่อพบว่าท่าทีสงบเสงี่ยมแบบนั้นเคลือบแฝงไปด้วยความใครรู้จนแววตาเป็น ประกาย

“แล้วมึงว่าไงวะ” ไอ้วิลพูดขึ้น ก่อนจะมองผมอย่างอยากรู้ “มึงจะยอมพี่เขาหรือเปล่า”

“พูดเหี้ยๆ แล้วมึง” ผมว่ากลับ

“พี่แทมแม่งรวยฉิบหาย” ไอ้ลมพูดขึ้นบ้าง “เท่าที่กูสังเกต พี่เขาคงชอบมึงจริงๆ เพราะเจอกูทีไร ก็ถามเรื่องของมึงตลอด ถ้าคบกัน มึงไม่ต้องทำงานเลยก็ได้”

“ไอ้ห่าลม! ” ผมว่า ก่อนจะยกขาถีบมัน “จะให้กูไปเป็นเด็กของมันหรือไง เดี๋ยวกูกระทืบซะหรอก”

“อย่าเพิ่งโมโหสิวะ” ไอ้เพชรปรามผม ก่อนจะยิ้มออกมา “กูก็เห็นด้วยกับไอ้ลมนะ มันเข้าล็อกพอดี”

“ไอ้เหี้ยเพชร...”

“มึงนี่ฉุนเฉียวง่ายจริง” ไอ้เพรพูดขัดขึ้น แล้วมองมาอย่างตำหนิ

“อะไรของมึง” ผมถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“พี่แทมก็หล่อดีนะเว้ย แถมรวยอีก ที่จริงรับรักพี่เขามา แล้วก็คบกันเล่นๆ พอตั้งตัวได้เมื่อไร มึงค่อยเลิกก็ได้ แต่กูว่า...คบไปเลยก็ดี รับรองสบายโคตรๆ” ไอ้เพชรอธิบาย พร้อมกับผมที่ยกเท้าถีบมันทันทีอย่างอดใจไว้ไม่อยู่

“มึงจะให้กูไปเกาะมันกิน? มึงจะบ้าหรือไง!” ผมว่าเสียงดัง แล้วมองไอ้พวกบ้าอย่างหงุดหงิด   ก่อนจะนีกย้อนไปถึงข้อเสนอของไอ้แทมเมื่อคืนนี้ "ที่สำคัญ...กูไม่มีวันไปเป็นเมียมันหรอกเว้ย!"

ให้ตายเถอะ! ผมยังนึกภาพของตัวเองที่คบกับมันเป็นแฟนไม่ออกจริงๆ เพราะตอนนี้อยู่ด้วยกันไม่ถึงห้านาที ผมก็ทะเลาะกับมันตลอด

ถ้าจะมีใครที่ทำให้ผมไปรักมันได้ ก็คงไม่ใช่กามเทพ แต่เป็นปิศาจที่อยากเห็นความรักนองเลือดมากกว่า

“ไอ้เตย มึงแม่งคิดตื้นๆ ว่ะ” ไอ้วิลว่า แล้วยิ้มออกมา “คบกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปป็นเมียพี่เขานี่หว่า”

ผมมองไอ้วิลอย่างเคลือบแคลง ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น เมื่อทบทวนคำพูดของมันอีกครั้ง

“นี่มึง...” ผมเปรยขึ้นอย่างตกใจ เมื่อรับรู้คำตอบในความคิด

“อย่างที่มึงคิด จะรอให้พี่เขาจับมึงกดหรือไง มึงก็ชิงกดพี่เขาก่อนสิวะ” ไอ้วิลบอกต่อ แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “ลงมือก่อนย่อมได้เปรี่ยบนะเว้ย”

ผมมองไอ้วิลที่พูดขี้นอย่างวางท่า พร้อมกับรู้สึกถึงเส้นประสาทที่เต้นอยู่ตรงขมับ ก่อนสมองจะสั่งการให้ผมยกเท้าถีบเจ้าของความคิดวิปลาสแบบนั้นอย่างไม่ต้อง ประมวลผลให้เสียเวลา

ไอ้พวกเวร!

ผมกวาดตามองไอ้เพื่อนบ้าที่มองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม ถึงแม้จะโดนผมถีบไปคนละทีอย่างเพลียหัวใจ ก่อนจะส่งสายตาดุอย่างคาดโทษไปให้

จะเป็นผัวหรือเมียขแงมัน กูก็ไม่เอาทั้งนั้นนั่นแหละเว้ย!

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-07-2014 10:47:17

"จะรีบไปไหนล่ะ"

ผมหยุดชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของพี่เนสท์ ก่อนจะลอบถอนหายใจ เมื่อนึกถึงสาเหตุของการปรากฏตัวของพี่รหัส

"วันนี้ผมไม่ว่าง" ผมชอกเสียงเรียบ

"พี่ว่า...นายคงไม่ว่างตลอดนั่นแหละ"  พี่เนสท์ว่า ก่อนจะเข้ามาล็อกตัวของผมเอาไว้ "บอกตรงๆ ไม่ได้อยากมายุ่งด้วยหรอกนะ โดนบังคับมาอีกทีเหมือนกัน เราสองคนก็หัวอกเดียวกันนั่นแหละ"

"อยากโง่เอง บอกให้เลือกคนอื่นก็ไม่ทำ" ผมบ่น แล้วปัดแขนของคนที่จับตัวของผมเอาไว้ออก "แล้วที่ผมไม่ว่าง ไม่ใช่ข้ออ้าง แต่มีธุระจริงๆ"

"จะยุ่งขนาดไหนก็เข้าไปคุยกับพวกนั้นหน่อยเถอะน่า ครั้งก่อนก็หนีมาทีนึงแล้ว ไม่เห็นใจคนที่ต้องโดนด่า เพราะความใจแคบของนายบ้างหรือไงวะ!" พี่เนสท์บ่นต่อ พร้อมกับชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ

ผมมองพี่รหัสที่เอาแต่ยืนทำหน้าเซ็งอย่างนึกไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะถอนหายใจออกมา ที่จริงแล้วผมก็พอมีเวลาสักสองหรือสามชั่วโมง ก่อนจะเตรียมตัวไปทำงานพิเศษต่อ แต่ที่ผมต้องคอยหลบหลีกอยู่แบบนี้ เพราะผมไม่อยากไป

“น่ารำคาญ” ผมบ่นอีกรอบ พร้อมกับกลอกตาอย่างนึกเซ็งอารมณ์

ในที่สุดผมก็ตัดสินใจยอมทำตามคำขอร้องของพี่รหัส แล้วมานั่งทำหน้าเบื่อรอรุ่นพี่ที่นัดผมมาคุยด้วย ส่วนคนที่มีหน้าที่นำทาง ก็เอาแต่ยิ้มร่าหนีไปไหนต่อไหนอย่างลอยนวลแล้ว

คนที่ใจแคบมันมึงต่างหาก ไอ้พี่เนสท์!

"เตยเอาน้ำไหม"

คำถามที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นใบหน้าของรัน เพื่อนร่วมคณะที่ได้รับมอบหมายให้มาประกวดดาวมหาวิทยาลัยคู่กับผม

"ไม่เอา ขอบใจ" ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะนั่งเซ็งกับการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตัวเอง

หนีดีกว่า...

ในขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้น รันที่ไปหยิบน้ำเปล่าแช่เย็นก็นั่งลงข้างผม ก่อนจะหันมาส่งยิ้มหวานให้ แล้วถามผมอีกครั้ง

“คิดว่าเตยจะไม่มาแล้วซะอีก”

ผมเลื่อนสายตาไปมองใบหน้าหวานน่ารักที่กำลังมองมาด้วยนัยน์ตากลมโตสดใส แล้วลอบถอนหายใจออกมา

ก็กำลังจะหนีอยู่นี่ไง...

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แล้วมองไปทางอื่นแทน แต่ดูเหมือนว่าท่าทีของผมจะไม่ได้ทำให้ผู้หญิงที่พยายามชวนผมคุยลดความพยายามของตัวเองไปได้

“แต่คราวก่อนที่เตยหนีไป รันแย่เลยอ่ะ” รันพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ต้องมานั่งฟังคำบ่นของรุ่นพี่จนมึนหัวไปหมด”

 ผมได้แต่มองรอยยิ้มนั้นอย่างไร้คำสนทนา พร้อมกับนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ผมหนีพวกรุ่นพี่ที่พยายามบังคับให้ผมเต้นท่าประหลาด ผมเลยหนีออกมา โดยอ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะไปเจอไอ้แทมมากวนประสาทระหว่างทางพอดี

“เอาล่ะเด็กๆ ขอโทษนะจ้ะที่ให้รอกัน” พี่ซันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะส่งสายตาวิบวับน่าขนลุกมาให้ผม “วันนี้พี่ขอร้องเลยนะคะน้องเตย ว่าห้าเกเรแบบครั้งก่อนอีก”

ผมพยักหน้ารับอย่างขอไปที ก่อนจะเมินสายตาไปทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย อย่างที่พอจะเดากันได้ รุ่นพี่คนนี้เป็นเพศที่สามครับ แถมยังทำตัวน่ากลัวด้วยการพยายามใกล้ชิดผม

ถึงผมจะคบกับเพศเดียวกัน แต่ก็ขอย้ำอีกทีว่าผมเลือกครับ

“เพราะน้องเตยหนีไปคราวที่แล้ว พี่ซันนี่ก็กลับมาคิดทบทวนอีกทีว่า คนสวยอย่างพี่ทำผิดอะไร” พี่ซันบอก ก่อนจะทำท่าประกอยคำพูดของตัวเอง

ผิดเพราะมึงนั่นแหละ!

ผมตอบอยู่ในใจ แต่สิ่งที่แสดงออกไปก็แค่ความนิ่งเฉย แต่ถ้ารุ่นพี่คนนี้ยังยืนยันว่าจะให้ผมไปเต้นบ้าๆ บอๆ แบบนั้นอีก ผมคงต้องสร้างเงื่อนไขยื่นคำขาด

“แล้วพี่ซันนี่คิดว่ายังไงบ้างคะ” รันถามขึ้น ก่อนจะมองรุ่นพี่สาว? อย่างตั้งอกตั้งใจ

“น้องรันนี่ขา บางทีพี่อาจจะจิ้นผิดไป” พี่ซันตอบ ก่อนจะส่งสายตาที่เปรียบเสมือนโลกกำลังจะสลายออกมา “เจ้าชายผู้เย็นชาคงไม่มีทางจะไปเต้นเคป็อปได้”

มันก็ต้องเป็นแบบบนั้นอยู่แล้ว! จะให้ผมไปเต้นทำตัวเหมือนไส้เดือนดิ้นได้ยังไง?!

ผมบ่นอยู่ในใจ แล้วขมวดคิ้วออกมา เมื่อนึกไปถึงท่าเต้นประหลาดกับเพลงต่างชาติที่ฟังอย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง

“พี่ซันนี่เลยจะมาถามน้องเตยสุดหล่ออีกครั้งว่า พอจะมีความสามารถพิเศษอะไรอีกไหมค่ะ” พี่ซันหันมาถามผมตาหวาน ผมก็ได้ปต่ขมวดคิ้วตอบ

“ไม่มี”

คำตอบชัดเจนที่ดังขึ้น ทำให้สายตาหวานสั่นสะเทือน พี่ซันยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองแล้วส่ายไปมาราวกับทนฟังคำตอบของผมไม่ได้ แต่ผมไม่ได้สนใจเท่าไรหรอกครับ เพราะครั้งแรกที่ถาม ผมก็ตอบออกไปแบบนี้ ก่อนจะโดนยัดเยียดให้มาเต้นด้วยความไม่เต็มใจ

“น้องเตยคะ! การแสดงมันก็มีแค่ร้องเล่นเต้นรำ ถ้าน้องไม่เอาสักอย่าง แล้วจะทำอะไรล่ะคะ” พี่ไหมที่เดินเข้ามาร่วมกลุ่มถามขึ้นอย่างใจเย็น

“ผมก็ไม่ประกวดไง” ผมตอบเสียงเรียบ แล้วเลิกคิ้วมองรุ่นพี่สาวที่มองผมไม่ละสายตา “พี่ไปหาคนใหม่เถอะ”

“อย่าตัดช่องน้อยแต่พอตัวแบบนี้สิคะ!” พี่ซันว่า ก่อนทำท่าจะตีแขนของผม ซึ่งผมก็ส่งสายตาดุ แล้วนำร่างกายของตัวเองให้พ้นจากรัศมีอันตราย

“มันต้องมีสักอย่างที่เตยทำได้สิ” รันพูดขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มมาให้

“การแสดงที่ใช้ประกวดเป็นการแสดงคู่ เพราะฉะนั้นถึงรันจะพยายามแค่ไหน แต่ถ้าเตยไม่ร่วมมือแบบนี้ พวกเราก็แย่กันหมด” พี่ไหมว่า ก่อนจะส่งสายตาจริงจังมาให้ “เตยตั้งใจจะถ่วงรันที่พยายามเพื่อคณะของเราหรือไง”

ผมสบกับนัยน์ตาของรุ่นพี่นิ่ง ความเงียบเกิดขึ้นเหมือนกับต้องการให้ผมคิดทบทวนความคิดของตัวเองอีกครั้ง ผมเลื่อนสายตาไปมองรันที่กำลังมองกลับมา นัยน์ตาสดใสของเธออ่อนแสงลงมาเล็กน้อย

หึ! ถ่วงคนอื่นอย่างนั้นหรือ...

ผมถอนหายใจกับวาจาร้ายกาจที่ดังขึ้น ถึงจะไม่อยากสนใจอะไรนัก แต่ผมก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกกันแบบนี้

“แล้วจะให้ทำอะไร” ผมพูดขึ้นอย่างเซ็งอารมณ์ ท่าทีที่อ่อนลงของผม ทำให้คนที่นั่งอยู่ด้วยกันตาเป็นแระกาย “เรื่องเต้นกับร้องเพลงไม่เอานะครับ”

"แสดงละครสั้นดีไหมคะ!" รันเสนอขึ้นอย่างกระตือรือร้น

"โทษที แต่ไม่ล่ะ"  ผมตอบ แล้วกลอกตาไปมา จะให้ผมไปแสดงละครเนี่ยนะ? บ้าไปแล้ว ชีวิตจริงยังสับสนกับตัวเองอยู่เลยด้วยซ้ำ

“งั้นก็เหลือแค่เล่นกนตรีเท่านั้น” พี่ไหมบอก แล้วแสดงสีหน้าครุ่นคิด

“แต่ผมเล่นดนตรีไม่เป็น” ผมบอก แล้วมองใบหน้าของรุ่นพี่ที่กำลังมองมา

“ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่ซันนี่คิดแผนสำรองไว้ให้แล้ว” พี่ซันบอก แล้วคลี่ยิ้มออกมา “ก็อย่างที่บอกไปครั้งที่แล้วนะคะ จะให้มานั่งร้องเพลงคู่เล่นกีตาร์ก็ดูธรรมดาเกินไปแล้วล่ะค่ะ เบสิกและจืดชืดที่สุด!”

ผมมองใบหน้าที่แสดงอารมณ์ไปมาของพี่ซันอย่างนึกรำคญ แต่ก็ไม่พูดอะไร เมื่อเห็นว่าพี่ไหมกับรันกำลังรอฟังคำพูดของรุ่นพี่เพศที่สามอย่างตั้งใจ

“ดนตรีไทยค่ะ!” พี่ซันตอบด้วยรอยยิ้ม “การแสงดของเราจะเป็นการเเล่นนตรีไทยที่ไพเราะคู่กัน รับรองได้เลยว่ากรรมการจะตะลึงในความมีตลาส แถมยังไฉไลสุดๆ”

“ดนตรีไทยงั้นหรือ? เข้าท่าเหมือนกันนะ” พี่ไหมเอ่ยขึ้นอย่างสนับสนุน แล้วหันไปมองรัน “รันเล่นขิมได้ใช่ไหม”

“ค่ะพี่ไหม” รับตอบรับด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปมองพี่ซันต่อ “แต่พี่ซันนี่คะ เตยเขาเล่นดนตรีไม่เป็นนี่คะ”

"เรื่องนั่นไม่ต้องเป็นห่วงค่ะรันนี่ขา" พี่ซันบอก ก่อนจะส่งสายตาแพรวพราว “พี่ซันนี่ได้ไปค้นคว้า คิดแล้วคิดอีกจนได้ข้อสรุปที่จะทำให้รันนี่ที่น่ารักเฉิดฉายคู่กับน้องเตยสุดหล่อได้”

“อะไรหรือคะ” รันถามขึ้นอย่างสงสัย ผมเองก็สงสัยเช่นเดียวกัน

คนอย่างผมเนี่ยนะ?! จะไปเล่นดนตรีไทย!

“สำหรับรันนี่ขๅก็เล่นขิมไปนะคะ” พี่ซันบอก ก่อนจะหันมามองผม “ส่วนน้องเตยของพี่จะเป่าขลุ่ยค่ะ เพราะมันเล่นง่ายมากๆ แถมยังเท่โคตรจนคนสวยอย่างพี่ซันนี่ยังต้องระทวย เหมาะกับผู้ชายมาดขรึมและดูไร้หัวใจอย่างสุดหล่อที่สุด!”

ผมกะพริบตามองพี่ซันอย่างมึนงง แล้วนึกปลงท่าทางจนเกินพอดีของรุ่นพี่ตรงหน้า ก่อนที่จะนั่งคิดกับตัวเอง โดยไม่ได้สนใจบทสนทนาที่ต่อยอดจากถ้อยคำก่อนหน้านี้

ขลุ่ยอย่างนั้นหรือ…?

 

TBC ++++++++++

 :hao3: Marionetta ::: วันนี้เอาคอนใหม่มาลงแล้วค่ะ เย้ๆ
ตอนแรกตั้งใจจะเอามาลงสักพักแล้ว แต่ช่วงนี้ยุ่งๆ ก็เลยช้าไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยนะคะ

สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนที่ย้อนเล่าเรื่องของน้องเตยเพื่อลำดับเรื่องราวเล็กน้อย ก่อนจะจบด้วยการแระกวดเดือนอีกนิด ก็ออกแนวชีวิตประจำวันเรื่อยๆ ของเตยเขาล่ะค่ะ และตอนนี้ก็เฉดหัวพี่แทมออกไปด้วย ฮ่าๆ (หมั่นไส้มัน)

ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี้ ดีใจมากเลยค่ะ คิดว่าจะไม่รอดแล้ว
สามารถแนะนำมาได้เต็ใที่นะคะ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยจ้า

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 04-07-2014 12:58:15
ตอนนี้ไม่มีพี่แทมก็คิดถึง5555555
เตยต้องหัดพึ่งของอื่นบ้างนะคะะะะะ
ชีวิตนี้ไม่ได้เกิดคนเดียวตายคนเดียวนะรู้เปล่า
ไม่ว่าพี่แทมจะเป็นผัวเป็นเมียแต่พี่แทมคงเป็นคนเดียวที่ดัดนิสัยเตยได้อ่ะ
นี่ถ้าแบบเจอรุ่นพี่เฮี้ยวๆ เตยโดนไปละ
แต่จริงๆพวกนี้ก็วุ่นวายเนอะ มายุ่งกะเตยไมไม่รู้กรั่กๆ
เอาหน่าๆ เป่าขลุ่ยมัดใจพี่แทมเนอะ5555555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 04-07-2014 13:36:09
เตยยยยยยย จะกดพี่แทมทำไมเหนื่อยเปล่าๆลูกกกกกก
ให้พี่แทมกดลูกเนี่ยแหล่ะเริ่ดที่สุดแล้ว!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 04-07-2014 16:44:17
ตามอ่านจนทัน!
 หึหึ
จะรอดไหมเป่าขลุ่ย

ลุ้นคู่นี้จนตัวโก่งตัวงอหมดแล้ว หุหุ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 04-07-2014 19:30:28
ได้ครึ่งทาง ตอนที่ 8 แล้ว ..
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-07-2014 21:19:13
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 04-07-2014 23:33:40
ดีมากเพื่อนๆเชียร์เตยแบบนี้แหละ พี่แทมจะได้สมหวัง :haun5:
ว่าแต่ตอนนี้มาแต่ชื่ออะ คิดถึงพี่แทมนะ ไม่มีใครมากวนประสาทเตยเลย :m18:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 05-07-2014 19:36:34
หน้า 5 ตอนที่ 11  ..
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-07-2014 21:03:22
ตอนนี้ไม่มีพี่แทมก็คิดถึง5555555
เตยต้องหัดพึ่งของอื่นบ้างนะคะะะะะ
ชีวิตนี้ไม่ได้เกิดคนเดียวตายคนเดียวนะรู้เปล่า
ไม่ว่าพี่แทมจะเป็นผัวเป็นเมียแต่พี่แทมคงเป็นคนเดียวที่ดัดนิสัยเตยได้อ่ะ
นี่ถ้าแบบเจอรุ่นพี่เฮี้ยวๆ เตยโดนไปละ
แต่จริงๆพวกนี้ก็วุ่นวายเนอะ มายุ่งกะเตยไมไม่รู้กรั่กๆ
เอาหน่าๆ เป่าขลุ่ยมัดใจพี่แทมเนอะ5555555555
พี่แทมหายไป ตอนนี้เลยค่อนข้างสงบสุขเลย 555
ก็หวังว่าขลุ่ยของน้องเตยจะเปลีย่นใจพี่แทมได้ 555

เตยยยยยยย จะกดพี่แทมทำไมเหนื่อยเปล่าๆลูกกกกกก
ให้พี่แทมกดลูกเนี่ยแหล่ะเริ่ดที่สุดแล้ว!!!!!!!!
แบบนี้ต้องรอดูแล้วล่ะค่ะว่าพี่แทมจะจัดการน้องเตยได้หรือเปล่า อิอิ

ตามอ่านจนทัน!
 หึหึ
จะรอดไหมเป่าขลุ่ย

ลุ้นคู่นี้จนตัวโก่งตัวงอหมดแล้ว หุหุ
ระดับน้องเตยแล้ว คงไปรอดล่ะค่ะ 555
ช่วยลุ้นกันต่อไปด้วยนะคะ

ได้ครึ่งทาง ตอนที่ 8 แล้ว ..
หน้า 5 ตอนที่ 11  ..
สู้ๆ ค่ะ ^^

:katai5:
  :-[


ดีมากเพื่อนๆเชียร์เตยแบบนี้แหละ พี่แทมจะได้สมหวัง :haun5:
ว่าแต่ตอนนี้มาแต่ชื่ออะ คิดถึงพี่แทมนะ ไม่มีใครมากวนประสาทเตยเลย :m18:
เพื่อนๆ เขาก็เชียร์เต็มที่ อิอิ ตอนนี้ก็ปล่อยพี่แทมไปพักก่อน เจอกันตอนหน้าแน่นอนจ้า

+++++++++++++++++++++
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ยังติดตามกันอยู่ จะมาลงตอนในเร็ววันนี้ค่ะ ^0^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-07-2014 09:45:02
PLAYBOY # 16 - TOEY

 
 
 
วันนี้ ผมมีนัดเจอพี่ไหมกับพี่ซันที่ใต้ตึกคณะบริหาร ก่อนพวกรุ่นพี่จะพาผมไปยังโรงเรียนสอนดนตรีไทย พี่ซันบอกว่าจะพาผมไปเรียนเป่าขลุ่ยอย่างถูกต้อง จะได้เล่นเป็นเร็วขึ้น ผมเองก็ไม่ได้ท้วงติงอะไร ถึงจะคิดว่ามันดูมากเกินไปก็ตาม ในเวลานี้ไม่อยากจะคิดอะไรให้เหนื่อยสมองเล่นแล้วล่ะครับ
 
เมื่อ พวกเราไปถึง พวกรุ่นพี่ก็พาผมเข้าไปในห้องที่มีเครื่องดนตรีไทยวางอยู่ ก่อนสายตาของผมจะฉายภาพของหญิงสาวที่ร่วมประกวดด้วยกันกำลังยืนคุยโทรศัพท์ อยู่
 
“เตยรอในห้องนี้ก่อนแล้วกัน ” พี่ไหมหันมาบอก ก่อนจะเดินออกไปกับพี่ซัน
 
ใน ห้องกว้างนี้ปูด้วยกระเบื้องสีขาวราวกับลานน้ำแข็งและไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์ อะไรนัก นอกจากเครื่องดนตรีไทย และตู้สำหรับใส่ของที่วางไว้ชิดผนัง ผมเดินไปที่มุมหนึ่งของห้อง ก่อนจะยืนพิงผนังเพื่อรอเวลา
 
“เตยเป็นยังไงบ้าง ลองเล่นดูหรือยัง”
 
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงทัก รันในขุดลำลองเดินมายืนอยู่ข้างผมด้วยแววตาที่มีประกายสดใส
 
“อืม...ก็ดี” ผม ตอบรับเสียงเรียบ เมื่อวันก่อนผมเพิ่งจะได้รับขลุ่ยเพียงออมา พร้อมกับหนังสือสอนเป่าขลุ่ยที่รุ่นพี่ไปยืมมาให้จากห้องสมุดครับ แต่ก็แค่ลองหยิบมาหมุนเล่น ไม่ได้ลองอะไรจริงจัง
 
“พอดีรันเคยเรียนตีขิมที่นี่ แล้วก็สนิทกับอาจารย์ที่สอน” รันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มหวาน “พอเล่าเรืองการประกวดให้ฟัง ท่านก็เลยอาสาจะช่วยน่ะ"
 
ผม ก็ได้แต่ยืนฟังเงียบๆ ก่อนจะมองไปที่ประตูห้องที่เปิดกว้าง พี่ไหมกับพี่ซันกำลังเดินเข้ามา พร้อมกับผู้ชายร่างสูงหน้าตาดีคนหนึ่ง เขาส่งยิ้มทักทายมาให้อย่างเป็นมิตร ท่าทางอบอุ่นและใจดีของเขาแผ่ออกมาจนผมรู้สึกได้
 
“น้องคนนี้หรือ” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น เมื่อมองมาทางผม
 
“ใช่เลยค่ะ!” พี่ซันบอก ก่อนจะเข้าไปกอดแขนของผู้ชายที่เดินเข้ามาด้วยกัน “ว่าที่เดือนมหา'ลัยปีนี้ ขอหลักสูตรเร่งรัดทันใจนะคะอาจารย์”
 
ผม นึกปลงกับท่าทางของพี่ซัน ก่อนจะมองไปทางคนที่คงจะเป็นอาจารย์ที่รันพูดถึงก่อนหน้านี้ แต่ผมนึกไม่ถึงเลยว่า เดี๋ยวนี้ผู้ชายก็หันมาตีขิมกันแล้ว เพราะผมว่าผู้ชายน่าจะตีระนาดมากกว่า
 
"โอ เคครับน้องซัน" เขาตอบรับด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ถือสากับการแตะเนื้อต้องตัวจนเกินไปของพี่ซันสักเท่าไร นอกจากจะดูใจดีแล้ว ยังอารมณ์ดีพอสมควร
 
“เรียกซันนี่สิคะ!” พี่ซันต่อว่า ก่อนจะใช้สายตาตัดพ้อออกมา
 
“ไอ้ซันนี่ให้มันน้อยๆ หน่อย เกรงใจอาจารย์เขาบ้างสิยะ!” พี่ไหมว่า ก่อนจะแนะนำผมให้รู้จัก
 
ผู้ชาย ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมชื่ออ้นครับ เขาเป็นอาจารย์ที่จะมาสอนผมเป่าขลุ่ย และไม่ใช่อาจารย์ที่สอนรันตีขิิมอย่างที่ผมเข้าใจในตอนแรก แต่เป็นคนที่อาจารย์ของรันแนะนำมาอีกที นอกจากนั้นเขายังจะสอนให้ฟรีด้วย เพราะดีใจที่เห็นว่าวัยรุ่นสมัยใหม่หันมาสนใจเครื่องดนตรีไทย
 
“แต่ไม่ต้องเรียกอาจารย์อะไรหรอกนะ เรียกพี่อ้นก็ได้” พี่อ้นบอกด้วยรอยยิ้มที่เป็นกันเอง
 
“ครับ” ผมตอบรับเสียงเรียบ
 
“งั้นพวกหนูขอฝากน้องๆ ไว้กับพี่อ้นด้วยนะคะ” พี่ไหมบอก ก่อนจะดึงพี่ซันที่กำลังเกาะพี่อ้นออก
 
“ไม่ต้องห่วงครับ” พี่อ้นตอบรับ ก่อนพวกรุ่นพี่จะบอกลา แล้วทิ้งผมกับรันไปหน้าตาเฉย โดยบอกทิ้งท้ายว่า มีอย่างอื่นต้องทำอีก
 
เมื่อภายในห้องเหลือเพียงชายสองหญิงหนึ่ง ความเงียบก็กลับมาเยือน ผมเลื่อนสายตาไปมองรันที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันนัก
 
“เอาล่ะ! พี่ก็พอจะรู้คร่าวๆ  ว่าต้องการการแสดงแบบไหน แล้วก็เตรียมการไว้ให้แล้วด้วย” พี่อ้นบอก ก่อนจะยื่นกระดาษที่มีโน้ตเพลงมาให้ผมกับรัน “สำหรับน้องรันคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะเล่นเป็นอยู่แล้ว แค่ไปฝึกการเว้นจังหวะก็พอ”
 
“ขอบคุณค่ะพี่อ้น” รันตอบรับด้วยรอยยิ้ม พลางก้มมองดูกระดาษที่เพิ่งได้รับมา
 
“ส่วนของเตย” พี่อ้นพูดขึ้น แล้วหันมามองผม “เราจะมาลองฝึกพื้นฐานกันก่อน แล้วค่อยต่อเรื่องเพลงก็แล้วกัน”
 
ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับ แล้วก้มลงดูแผ่นกระดาษที่มีตัวโน้ตและเนื้อเพลงที่เขียนอยู่อย่างพิจารณา
 
ก็แค่เป่าตามโน้ต มันคงไม่มีอะไรยากหรอกมั้ง...
 
 
++++++++++
 
 
“วันนี้ก็พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน” พี่อ้นพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มเป็นกำลังใจมาให้ “พี่ว่าเตยต้องบังคับลมหายใจอีกนิดก็โอเคแล้ว”
 
“ครับ” ผมตอบ แล้วลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
 
“พรุ่งนี้พี่เชื่อว่าเตยต้องทำได้ดีกว่านี้แน่” พี่อ้นบอก แล้วเดินมาตบบ่าของผม “พยายามเข้าล่ะ”
 
ผม พยักหน้ารับ แล้วเดินออกจากห้องที่อยู่มาราวสองชั่วโมงเต็ม ตอนนี้นอกจากผมจะต้องทำงานพิเศษตอนสองทุ่มแล้ว ผมยังมีคอร์สเรียนดนตรีไทยเพิ่มด้วยครับ เหลือเวลาอีกสองอาทิตย์ก็จะถึงการประกวดแล้ว ความคืบหน้าตอนนี้ก็เป็นไปด้วยดี มันไม่ได้ยาก แต่ก็ไม่ได้ง่าย เพราะมันต้องใช้ความตั้งใจและเทคนิคอยู่พอสมควร
 
เมื่อ ผมเดินกลับมาถึงหอก็เกือบจะหนึ่งทุ่มตรง ไอ้เพชรยังไม่กลับครับ ผมอาบน้ำแต่งตัว แล้วเดินทางไปที่ผับต่อ ถึงแม้มันจะดูเหนื่อยอยู่บ้าง แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าเสียงขลุ่ยที่นุ่มนวลนั้น ทำให้ผมผ่อนคลายจากความเครียดที่มีได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมรู้สึกมีสมาธิและมีความอดทนมากขึ้น
 
“เตยมาแล้วหรือครับ!”
 
ผม หันไปมองเจ้าของเสียงเรียกนั้น แล้วขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นใบหน้คุ่นเคยของลูกค้าขาประจำที่กำลังส่งยิ้มมาให้ ก่อนที่ผมจะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ แต่แว่วเสียงของผู้ชายคนนั้นก็ยังเข้ามาให้ได้ยินอยู่ดี
 
“คืนนี้อยู่เป็นหนุ่มนั่งดริงค์กับพี่ด้วยนะครับ!”
 
ไอ้สัด!
 
ผมสบถในใจ แล้วเดินเข้าไปหลังร้านอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเห็นไอ้ลมที่กำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออย่างสบายใจ
 
“เป็นอะไรวะ” ไอ้ลมถามขึ้น เมื่อผมนั่งลงข้างมัน “เจอพี่แทมแหย่มาอีกแล้วหรือ”
 
“แม่งกวนประสาท” ผมบ่นเสียงขุ่น แล้วถอนหายใจออกมา
 
สมาธิ? ความอดทน?...  ผมคงจะรู้สึกไปเอง
 
หลัง จากพักเอาแรง ผมก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเริ่มต้นทำงานในคืนนี้ครับ ตอนนี้ไอ้ลมออกไปอยู่ที่เคาท์เตอร์บาร์แล้ว ผมพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานเพียงเล็กน้อย แล้วเดินไปทำงานของตัวเองต่อ
 
เสียง เพลงในผับยังดังเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา ผู้คนที่ชอบความสนุกของแหล่งบันเทิงในยามราตรียังคงหนาตาเหมือนทุกครั้งที่ ได้พบเจอ ผมเดินผ่านกลุ่มคนเพื่อไปบริการลูกค้าด้วยความรู้สึกเซ็งอารมณ์อย่างเฉยชา
 
“ขอโทษครับ” ผมพูดขึ้น เมื่อต้องเดินแทรกลูกค้ากลุ่มหนึ่งที่กำลังยืนอยู่เต็มทางเดิน
 
“ว๊าย! หล่อจัง ชื่ออะไรหรือคะ” ผู้หญิงในชุดสีแสบตาหันมาถาม ก่อนที่เธอจะยิ้มหวานอย่างโปรยเสน่ห์
 
ผมกลอกตาไปมา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจอเหตุการณ์แบบนี้หรอกครับ
 
“ชื่อตูนครับ” ผมบอก แล้วหยิบชื่อของนักร้องที่เป็นเจ้าของเพลงที่กำลังดังอยู่ในผับตอนนี้
 
“ชื่อน่ารักจัง นั่งคุยกันก่อนสิคะ” ผู้หญิงในกลุ่มนั้นเอ่ยขึ้นต่อ แล้วเดินเข้ามาประชิดตัวของผมเอาไว้
 
“ขอโทษครับ ผมต้องไปทำงาน” ผมตอบกลับเสียงเรียบอย่างอดทน
 
“แต่นั่งคุยกับพวกเราก็เป็นการทำงานนะคะ” ผู้หญิงในกลุ่มนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง “บริการลูกค้าอย่างพวกเราไงล่ะคะ”
 
เสียง พัวเราะรับอย่างชอบใจของเหล่าสาวนุ่งสั้นโชว์อื๋ม ทำให้ผมนึกเหนื่อยใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็พอจะเล่นด้วยหรอก แต่ตอนนี้งานที่จะทำให้ได้เงินสำคัญมากที่สุด
 
“ช่วยหลีกทางหน่อยนะครับ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งอย่างใจเย็น แล้วนึกถึงตำพูดที่เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ได้บอกเอาไว้
 
โอเค... ลูกค้าคือความถูกต้อง ลูกค้าคือพระเจ้า
 

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 15 [04/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-07-2014 09:52:52

 
“จะรีบไปไหนล่ะคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเกาะแขนของผมเอาไว้ เมื่อผมตัดสินใจเดินเลี่ยงไปอีกทาง
 
“ปล่อย...ครับ”
 
“ดื่มกับพวกเราก่อน...กรี๊ด!”
 
เพล้ง!
 
ผม ขมวดคิ้วแน่น แล้วมองขวดเหล้าที่ร่วงลงพื้นเป็นวงกว้าง ก่อนที่มันจะกระเด็นไปโดนบรรดาสาวเจ้าทั้งหลายที่กำลังยึดตัวของผมเอาไว้ ผมจะไม่โมโหขนาดนี้ ถ้าผมไม่ได้ต้องจ่ายค่าเหล้าราคาแพงที่เพิ่งแตกไป เพราะความงีเง่าของผู้หญิงน่ารำคาญพวกนี้
 
“กูบอกให้ปล่อบไง!” ผมตวาดเสียงห้วน แล้วผลักผู้หญิงที่วุ่นวายกับผมให้ออกห่างอย่างไม่สนใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้มีเพื่อนร่วมงานวิ่งเข้ามาดู รวมไปถึงลูกค้าคนอื่นก็หันมาสนใจ
 
“เกิดอะไรขึ้น!” พี่ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นบริกรเข้ามาถามผม
 
“อุบัติเหตุครับ” ผมบอกด้วยความหงุดหงิด แล้วปรายตามองผู้หญิงที่ร้องโวยวายไม่หยุดอย่างอารมณ์เสีย “เดี๋ยวผมไปแจ้งเรื่องก่อน”
 
ผม ตั้งใจจะเดินกลับไปหลังร้านเพื่อบอกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้จัดการกับปัญหา ผมก็ปะทะเข้ากับร่างของใครคนหนึ่งโดยบังเอิญ ก่อนจะมีแรงกระชากเสื้อของผมจากด้านหลัง
 
อะไรอีกวะเนี่ย!
 
ผมหันหลังกลับไปมอง ก่อนจะพบผู้ชายคนหนึ่งกำลังมองผมอย่างเอาเรื่อง ดูจากอาการแล้วก็คงมัวเมาไปกับเครื่องดื่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
 
“มึงกล้าชนเมียกูหรือวะ!”
 
“ขอโทษ” ผม ตอบกลับอย่างปัดรำคาญ แล้วเลื่อนสายตาไปมองผู้หญิงที่ผมเดินชนเมื่อครู่นี้ ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นสายตาเชื่อมหวานที่ทอดมองมา
 
“ไอ้เหี้ย! นี่มึงกำลังอ่อยเมียกูหรือวะ!” ผู้ชายตรงหน้าร้องขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะกระชากคอเสื้อของผมเข้ามาใกล้อย่างฉุนเฉียว
 
ซวยฉิบ!
 
ผม บ่นอยู่ในใจ พร้อมกับดึงมือที่กระชากคอเสื้อของผมออกอย่างเบื่อหน่าย เมื่อกี้ก็เรื่องผู้หญิงน่ารำคาญ คราวนี้ยังต้องมีเรื่องกับไอ้พวกขี้เมาอีกหรือไง
 
“มึงมองแบบนี้ อยากโดนกระทืบแล้วใช่ไหมไอ้สัด!”  คนตรงหน้าตวาดใส่จนผมต้องกำมือแน่นอย่างเก็บอารมณ์
 
“เปล่า...”
 
ทว่า ยังไม่ทันได้พูดจบด้วยซ้ำ ไอ้คนตรงหน้าก็ชกมาเหมือนหมดความอดทน ก้อนอารมณ์ที่เก็บเอาไว้ของผมก็ระเบิดออกมาเช่นเดียวกัน ผมไม่สนใจแล้วว่า อีกฝ่ายจะเป็นลูกค้า แล้วต่อยกลับไอ้ขี้เมาหวงเมียอย่างโมโห
 
“ไอ้สัด! กลับบ้านไปนอนดูดนมเมียมึงไป! ” ผมตวาดกลับ แล้วซัดใส่ใบหน้าของผู้ชายที่กล้ามาหาเรื่องกับผม โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวที่เกิดขึ้นตอนนี้
 
“ไอ้เตยหยุดก่อน!”
 
เสียง ร้องของไอ้ลมดังแว่วเข้ามาในหู พร้อมกับแรงดึงให้ผมออกห่างจากไอ้ลูกค้าคู่กรณี ผมถอนหายใจอย่างระบายอารมณ์ แล้วมองคนที่ถูกเจ้าหน้าที่ของผับพยุงให้ลุกขึ้นตาขวาง
 
ผม เสยผมของตัวเองอย่างหงุดหงิด ทั้งที่ไม่อยากมีเรื่องแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่าโชคจะไม่ได้เข้าข้างผมสักเท่าไร ในขณะที่ผมจะเดินหันหลังกลับไปทางหลังร้านต่อ เสียงร้องของผู้หญิงก็ดังขึ้นจนผมต้องตวัดสายตาไปมอง พร้อมกับรับรู้ได้ถึงร่างของใครบางคนที่ยืนขนาบข้างกับผม
 
โครม! เพล้ง!
 
“หึ...อ่อนว่ะ”
 
น้ำ เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมกับผมที่หันไปมอง ก่อนที่หางตาจะเห็นเท้าของคนที่ยืนอยู่ข้างกันถีบเข้าที่ใบหน้าของคนที่ผม เพิ่งมีเรื่องไปจนมันสลบล้มไปนอนกับพื้น
 
ไอ้แทม...
 
ความ เงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ ผมมองไอ้ขี้เมาหมดสภาพ แล้วหันไปมองไอ้แทมที่ยืนยิ้มอยู่ และเมื่อมันรับรู้ได้ถึงสายตาของผม มันก็หันกลับมายักคิ้วส่งให้อย่างสบายอารมณ์
 
“พี่แทม โตตรเท่เลยว่ะ!”  ไอ้ลมร้องบอก แล้วเดินตรงเข้ามาหาไอ้แทมที่กำลังหัวเราะรับเบาๆ ก่อนที่มันจะหันมาทางผม “ไอ้เตยมึงเกือบโดนไอ้เหี้ยนั่นเอาเหล้าฟาดแล้วมึง”
 
แค่อัดไอ้ขี้เมา ไม่เห็นจะเก่งตรงไหน...
 
ผม คิดอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร อาการฟกช้ำจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ทำให้ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะรับรู้ได้ถึงฝ่ามือที่จับแขนของผมเอาไว้
 
“เรื่องค่าเสียหายที่เตยต้องรับผิดชอบ กูจะจัดการเอง” ไอ้แทมหันไปบอกกับไอ้ลมที่ได้แต่พยักหน้ารับและไม่ทันที่ผมจะได้ห้ามหรือพูดอะไรออกไป มันก็หันมายิ้มให้ “วันนี้หมดเวลางานของสุดหล่อแล้วครับ เราไปกันเถอะ”
 
ฮะ?!
 
 
+++++++++++
 
 
อะไรของกูวะ?
 
ผมได้แต่บ่นกับตัวเองอยู่ในใจ เมื่อพบว่าตอนนี้กำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตคันหรูของไอ้แทมด้วยความไม่เข้าใจตัวเองเท่าไรนัก
 
“ก็บอกแล้วว่าเตยไม่เหมาะกับงานแบนี้หรอก ให้มาทำงานกับพี่ก็ไม่เอา” ไอ้แทมบ่นออกมา
 
ผม ขมวดคิ้วมองใบหน้าที่ยังมองถนนเบื้องหน้า อาจเป็นเพราะช่วงเวลานี้ดึกมากแล้ว ถนนเลยค่อนข้างว่างพอจะทำให้รถราคาแพงอวดโฉมสมรรถภาพของเครื่องยนต์ได้บ้าง
 
“ทำไมชอบเสือกเรื่องของกูจริงๆ” ผมบ่นขึ้นต่อราวกับพึมพำกับตัวเอง แต่ก็หวังให้คนที่นั่งอยู่ด้วยกันได้ยินด้วย
 
“มีคนสนใจไม่ดีหรือไง” ไอ้แทมโต้กลับ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
 
ผมส่งสายตาไม่ค่อยพอใจไปให้ แล้วมองไปทางหน้าต่างด้านข้างแทน ภาพที่ผ่านสายตาอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมมองเพลินจนเกือบลืมสิ่งสำคัญไป
 
“มึงจะไปไหน” ผมหันไปถามคนขับที่นั่งเงียบไม่ได้บอกจุดหมายปลายทาง
 
“จะไปหาที่คลายเครียด” ไอ้แทมตอบ ผมขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย
 
 “คลายเครียด? ที่ไหน ” ผมถามต่ออย่างสงสัย
 
“ก็ที่คอนโดของพี่ไง” ไอ้แทมตอบหน้าตาย แล้วหันมายักคิ้วให้อย่างกวนอารมณ์
 
“รับรองคราวนี้ กูจะเอาให้มึงร้องไห้” ผมบอกเสียงเข้ม แล้วหันไปมองทางอื่น พร้อมกับเสียงหัวเราะของไอ้แทมที่ดังขึ้น
 
“โอเค ไม่พาไปแล้ว” ไอ้แทมพูดขึ้นเสียงอ่อน พลางหัวเราะออกมา “งั้นพาไปชมวิวกลางคืนแทนแล้วกัน”
 
“กูอยากกลับห้อง” ผมบอก แล้วมองใบหน้าของไอ้แทมนิ่งอย่างกดดัน
 
“สรุปว่าจะไปคลายเครียดกันที่ห้องเตยใช่ไหม พี่โอเคนะ” ไอ้แทมตอบรับ แล้วยิ้มออกมา
 
“ไอ้สัด” ผมสบถออกมาเบาๆ เมื่อมันยังไม่หยุดพูดถึงเรื่องบนเตียงเสียที “มึงช่วยคุยกับกูแบบไม่กวนตีนสักครั้ง มันจะตายเลยหรือไงวะ”
 
“พี่คุยปกติทุกครั้งนะ” ไอ้แทมบอก แล้วยิ้มออกมา “ไม่กวนแล้วก็ได้ แต่ไม่พากลับห้องนะ”
 
 ผม ไม่ได้ตอบรับอะไร อยากจะพาไปไหนก็เรื่องของมัน และเมื่อเวลาผ่านไปได้เพียงไม่นาน ผมก็ได้รับคำตอบที่ต้องการ เมื่อเห็นทางเลียบริมแม่น้ำหลักที่เปรียบเสมือนหัวใจของประเทศ
 
ไอ้แทมดับเครื่อง ก่อนจะลงจากรถ แล้วเดินนำผมขึ้นสะพานไปยืนเท้าแขนกับแผงกั้นที่มองเห็นธารน้ำสีดำสายใหญ่ที่ไหลเอื่อยอยู่ตรงหน้า
 
ผม เดินตามมายืนอยู่ข้างไอ้แทม ก่อนจะปล่อยให้ความเงียบเคลื่อนผ่าน อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เช้าวันใหม่ก็จะเริ่มต้นอีกครั้ง แต่ผมที่ยืนอยู่ตรงนี้ยังหาจุดเริ่มต้นของตัวเองไม่ได้
 
ไอ้ แทมไม่ได้พูดอะไร นอกจากยืนชมวิวแม่น้ำ แล้วทิ้งเวลาให้หมุนผ่านไปราวกับยืนอยู่ที่นี่คนเดียว ผมมองมันเพียงเล็กน้อย ก่อนจะยืนเท้าแขนกับแผงกั้นพลางมองตรงไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย
 
"กู เหนื่อย" ผมพูดขึ้น หลังจากที่จมอยู่ในภวังค์ของตัวเองมาพักหนึ่ง ก่อนจะนึกแปลกใจกับตัวเองเล็กน้อยที่เอ่ยออกมากับคนที่ตัวเองไม่ชอบหน้า เท่าไร
 
บาง ทีอาจเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา รวมไปถึงความเครียดที่เก็บเอาไว้ ทำให้ผมอยากระบายให้ใครสักคนได้ฟัง และตอนนี้ไอ้แทมก็มาอยู่ด้วยกันในช่วงจังหวะที่ผมเผชิญกับขีดจำกัดของตัวเอง พอดี
 
"เหนื่อยก็พัก ไม่เห็นจะยาก" ไอ้แทมตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา
 
"คนอย่างมึงคงเป็นพวกที่ไม่เคยคิดอะไรจริงจังเลยล่ะสิ" ผมว่ากลับ ไอ้แทมเลิกคิ้วมองมา
 
“ก็ คงจะอย่างนั้น” ไอ้แทมตอบ แล้วหันไปมองแม่น้ำกว้างที่ไม่ต่างจากผืนผ้าสีเข้มขนาดใหญ่ “ชีวิตไม่ได้อยู่ยากขนาดนั้น ปัญหาและอุปสรรคที่เจอ ก็แค่บททดสอบที่ทำให้เราแกร่งขึ้นไม่ใช่หรือไง”
 
 “เพิ่งจะรู้ว่ามึงก็พูดอะไรมีสาระเป็น” ผมบอก ก่อนจะหันไปมองใบหน้าของไอ้แทมที่กำลังมองมาเช่นเดียวกัน
 
“พี่ยังมีอีกหลายอย่างที่เตยยังไม่รู้” ไอ้แทมบอก แล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย “อยากจะรู้จักอย่างลึกซึ้งไหมล่ะ”
 
ผม แค่นสีเยงในลำคอรับ แล้วหันกลับไปมองแม่น้ำที่ทอดยาวตรงหน้าอีกครั้ง สายลมพัดผ่านหอบไอแม่น้ำเข้ามาปะทะร่างกาย สิ่งที่สัมผัสตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกสงบใจอย่างบอกไม่ถูก
 
 “พา มาให้พัก อย่าคิดอะไรมากเลย” ไอ้แทมพูดขึ้น "ทิ้งความเครียดลงแม่นํ้าไป แล้วมองให้ไกลจนสุดสายตา ที่ตรงนั้นยังมีสิ่งที่ดีรอเราอยู่"
 
สิ่งที่ดีหรือ...
 
"ไม่เชื่อหรือไง" ไอ้แทมถามขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงจับผิด
 
ผมที่ติดอยู่กับคามคิดของตัวเองหันกลับไปมอง ก่อนจะพบรอยยิ้มบางที่แต้มอยู่บนใบหน้าได้รูปของคนที่ยืนอยู่ข้างกัน
 
"เชื่อเถอะน่า" ไอ้แทมบอกด้วยรอยยิ้ม "เพราะสุดสายตาของเตยจะมีพี่อยู่ยังไงล่ะ"
 
“หึ...เพ้อเจ้อว่ะ”ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะดังแผ่วผ่านสายลม
 
"ทำไม? เขินหรือไง " ไอ้แทมถามต่อ แล้วยักคิีวมาให้
 
"มึงนั่นแลหะที่เขิน" ผมว่ากลับ แล้วมองรอยยิ้มบางของมันด้วยสายตาดุ
 
"เตยก็น่าจะรู้ว่า พี่ไม่ได้หน้าบางแบบนั้น" ไอ้แทมตอบกลับ พลางยักคิ้วมาให้ผมอย่างกวนประสาท
 
ผม ระบายยิ้มออกมา เมื่อเห็นว่าไอ้แทมหันกลับไปมงอแม่น้ำที่อยู่เบื้องงหน้าเหมือนเดิม ใบหน้าที่ยังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มของมันตอนนี้ ทำให้ผมนึกถึงรอยยิ้มของใครอีกคนที่ผมคิดถึงเสมอ
 
รอยยิ้มที่อ่อนโยนราวกับบอกกับผมว่า...ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
 
ภาพ ใบหน้าด้านข้างที่เห็นชัดตา ทำให้ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าอีกฝ่ายกำลังยืนชิดกับผมตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ไอ้แทมเลื่อนสายตามามองผมเล็กน้อย ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อสบกับสายตาของผมที่มองมันอยู่
 
“ว่าไง...”
 
ผม ไม่ได้ตอบรับอะไร แต่เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ถึงสัมผัสอ่อนนุ่มตรงริมฝีปากของตัวเอง ผมชะงักไปเล็กน้อยแล้วถอยห่างออกมา เมื่อได้สติอีกครั้ง
 
สงสัยผมจะเจอผีแม่น้ำเข้าสิงแน่ๆ!
 
ไอ้แทมมองผมอย่างแปลกใจ ก่อนนัยน์ตาสีดำขลับจะทอแววเหมือนกำลังล้อเลียนบางอย่าง ผมไม่ได้สนใจ แต่เลือกที่จะหันไปทางอื่น
 
“กูจะกลับแล้ว” ผมบอก พร้อมกับเดินนำอีกฝ่ายลงจากสะพานที่ยืนมาได้พักใหญ่ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองไปมา
 
“รอด้วยสิ!” ไอ้แทมบอก ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
 
ผมไม่ได้หันหลังกลับไปมอง แล้วลอบถอนหายใจออกมา เมื่อย้อนกลับไปคิดถึงสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะกระทำไปเมื่อครู่นี้
 
ก็แค่...บรรยากาศพาไปเท่านั้นแหละ
 
 
TBC ++++++++++
 
Marionetta ::: ดีจ้า! ในที่สุดก็ฝาตอตอนใหม่แล้วค่ะ เย้ๆ
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรใาก นอกตากความอ่อนไหวของย้องเตยค่ะ 555
ยังไงก็ช่วยตืดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล. ตอนนี้สมาชิกแฟนเพจมาได้ตรึ่งทางแล้ว ฮ่าๆ ก็คงจะเริ่มมโนตอนพิเศษได้จางๆ แล้วล่ะค่ะ 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 10-07-2014 10:36:36
หุ! มีสัญญาณบางอย่างแว้ววว
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 10-07-2014 11:45:27
จุ้บๆ...แอร๊ยยยยย มีความคืบหน้าล้าวววว :katai5:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 10-07-2014 13:42:32
เตย-ซึน!!!!

โคตรน่ารักเลยอ่าาาาาาาา

เริ่มมีสัญญาณเข้าคู่แล้ววววว555

ยังคงโบกป้ายไฟ แทมxเตย ต่อไปอิอิ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 10-07-2014 14:00:46
มันไม่ใช่แค่บรรยากาศแล้วละเตยแบบนี้ :m3:
เริ่มใจอ่อนให้พี่แทมแล้วอะดี้ :m12:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 10-07-2014 15:22:23
โฮะๆๆ พยายามเข้าาาาาาา แทมแทม
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Rainchan ที่ 12-07-2014 01:09:43
อั๊ยย๊ะๆๆๆๆ แหมๆๆๆน้องเตยนี่ก็ซึนจุงเบย  :hao7:
ใจอ่อนให้พี่แทมแล้วล่ะสิ คึคึ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 12-07-2014 14:42:27
จูบกลางแม่น้ำ ท่ามกลางบรรยากาศที่พาไป ..
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 16-07-2014 00:14:07
บรรยากาศเป็นใจเหลือเกิน เริ่มมีลุ้นล่ะพี่แทม จัดการน้องเตยเลยดีไหม 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Autonomyz ที่ 18-07-2014 23:12:42
 :hao6: :hao6:
โอยยยยชอบแทมมากค่ะ 555555555 :laugh:
ขอร้องล่ะแทม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอร้อง อย่า หยุด บ้า!
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
บอกเลยเอาความบ้าพุ่งชนแหละเดี๋ยวเตยก็เออออๆตามแกไปแบบงงๆเองแหละ
5555555555555555555555555555555555
แทมคือดีอ่ะมาดราชินีมาก55555
ระวังนะแทม ตลกมักได้ คนบ้ามันเอาจริงนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 21-07-2014 19:04:25
ในที่สุดก็ตามทันล้าววววว
แต่ว่าค้างอย่างแรงงง
มาต่อเร็วๆน้าาาาาา
เค้าอยากรู้แล้วว่าเตยจะทำไงต่อ
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-07-2014 15:15:22
หุ! มีสัญญาณบางอย่างแว้ววว
โอ้ ใช่เลยจ้า อิอิ

จุ้บๆ...แอร๊ยยยยย มีความคืบหน้าล้าวววว :katai5:
ไปช้างหน้าแบบกระดึ๊บๆ

เตย-ซึน!!!!

โคตรน่ารักเลยอ่าาาาาาาา

เริ่มมีสัญญาณเข้าคู่แล้ววววว555

ยังคงโบกป้ายไฟ แทมxเตย ต่อไปอิอิ
กว่าจะให้จับสัญญาณกันได้ ก็เหนื่อยเหมือนกันค่ะ
แต่คงต้องค่อบเป็นค่อยไปนะคะ
เอาใจช่วยกันต่อไปด้วยจ้า

มันไม่ใช่แค่บรรยากาศแล้วละเตยแบบนี้ :m3:
เริ่มใจอ่อนให้พี่แทมแล้วอะดี้ :m12:
เชื่อน้องเตยเขาหน่อยเถอะค่ะ เขาแค่เผลอไปเอ๊งงง ฮ่าๆ

โฮะๆๆ พยายามเข้าาาาาาา แทมแทม
ขอบคุณค่ะ สู้ๆ

อั๊ยย๊ะๆๆๆๆ แหมๆๆๆน้องเตยนี่ก็ซึนจุงเบย  :hao7:
ใจอ่อนให้พี่แทมแล้วล่ะสิ คึคึ  :hao3:
อิมเมจของน้องเตยคือหนุ่มขรึมค่ะ ไม่ว่าจะเผลอทำอะไรไปก็ต้องนิ่งตีมึนไปก่อน 5555

จูบกลางแม่น้ำ ท่ามกลางบรรยากาศที่พาไป ..
ไม่ได้ตั้งใจ แต่บรรยากาศพาไปจริงๆ (เตยเขาว่างั้นนะ อิอิ)

บรรยากาศเป็นใจเหลือเกิน เริ่มมีลุ้นล่ะพี่แทม จัดการน้องเตยเลยดีไหม 
ไฟเริ่มติดกันแล้วค่ะ อิอิ ต้องคอยลุ้นกันต่อไปนะคะ

:hao6: :hao6:
โอยยยยชอบแทมมากค่ะ 555555555 :laugh:
ขอร้องล่ะแทม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอร้อง อย่า หยุด บ้า!
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
บอกเลยเอาความบ้าพุ่งชนแหละเดี๋ยวเตยก็เออออๆตามแกไปแบบงงๆเองแหละ
5555555555555555555555555555555555
แทมคือดีอ่ะมาดราชินีมาก55555
ระวังนะแทม ตลกมักได้ คนบ้ามันเอาจริงนะ :laugh:
พี่แทมก็เดาอารมณ์ไม่ค่อยได้นั่นแหละค่ะ
ยังไงก็เอาใจช่วยให้มันเพี้ยนต่อไป ฮ่าๆ
สโลแกนพี่เขาก็ด้านๆ อย่างที่เป็นตั้งแต่แรกนั่นแหละค่ะ อิอิ
(นานๆ ทีจะมีคนเข้าใจความบ้าของพี่แทม TvT)

ในที่สุดก็ตามทันล้าววววว
แต่ว่าค้างอย่างแรงงง
มาต่อเร็วๆน้าาาาาา
เค้าอยากรู้แล้วว่าเตยจะทำไงต่อ
 :impress2: :impress2: :impress2:
ดีใตด้วยค่ะ เย้ๆ
ยังไงก็ติดตามต่อไปจนจบด้วยนะคะ

++++++++++++++++++++

เจอกันตอนหน้าคืนนี้จ้า 555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 30-07-2014 19:23:01
มารอนะค๊าาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-07-2014 21:39:09
PLAYBOY # 17 – TAM

 

 

 

หลังจากที่ผมเดินออกจากห้องของอาจารย์เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับโปรเจกต์ประจำเทอมเรียบร้อยแล้ว ไอ้เก้าที่เดินตามหลังมาก็ข้ามากอดไหล่ของผมเอาไว้

 “ช่วงนี้มึงไปสตาร์ไลท์บ่อยหรือวะ” ไอ้เก้าถามขึ้น ก่อนที่ผมจะหันไปมองอย่างแปลกใจ

“มึงรู้ได้ยังไง” ผมถามกลับ เพราะผมไม่ได้บอกใครเรื่องไปที่ผับนั้น

“กูก็มีเส้นสายบ้างเถอะ ว่าแต่มึงไปติดใจอะไรวะ” ไอ้เก้าถามต่ออย่างสงสัย ผมก็ได้แต่หัวเราะรับ

“ก็มีคนที่กูสนใจอยู่ไง” ผมบอก ก่อนที่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมจะดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

ไอ้เก้าไม่ได้เซ้าซี้ต่อ แล้วหันไปคุยกับไอ้บอสที่เดินตามหลังมาอีกทีแทน ผมหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา แล้วกดรับสาย

“ว่าไงจ้ะ ดาร์ลิง” ผมทักปลายสาย แล้วอมยิ้มออกมา ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ พ่อหมีขาวแสนซื่อของผมเอง

[ปากดีไปเถอะไอ้แทม พ่อมึงกำลังจะมาแล้ว!]

ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วทบทวนคำพูดที่เพิ่งได้ยินจากมิเชลอีกครั้ง

“พ่อกู...เฮ้ย!”

[เออ! นี่บ่นว่าติดต่อมึงไม่ได้ ไอ้แทม มึงบล็อกเบอร์พี่ตินหรือวะ!]

“เอ่อ...กูลืมไปแล้วว่าบล็อกเอาไว้” ผมบ่นออกมา แล้วถอนหายใจ

[มึงก็เตรียมตัวไว้แล้วกัน พี่เขาบอกกูว่าจะมาหามะรีนนี้ ให้มึงไปรับด้วย]

“เออๆ เดี๋ยวกูโทรหามันเอง” ผมบอกอย่างเซ็งอารมณ์ขึ้นมา

[หึ! ไว้ค่อยเจอกันนะมึง]

มิเชลตัดสายไปแล้วครับ ตอนนี้มันกำลังเรียนหนักเลยหาเวลาพบปะสังสรรค์กันยากไปหน่อย แต่ก็พอจะได้คุยโทรศัพท์หรือติดต่อกันผ่านสื่อออนไลน์บ้าง

ชีวิตของมันตอนนี้ นอกจากจะจมอยู่กับตำราและห้องแล็บแล้ว พ่อหมีขาวของผมก็ยังได้แต่ชะเง้อมองแมวน้ำคนสวยของมันต่อไปครับ ข่าวล่าสุดที่ได้ยินมา น้องแอร์ที่มันแอบมีใจให้ เขามีแฟนแล้ว แถมยังเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักอีกด้วย มันที่เป็นแค่คนรู้จักก็ทำได้แต่รอให้เขาเลิกกัน คนดีอย่างมิเชลไม่กล้าเข้าไปตบตีแย่งผู้ชายกับใครเขาหรอกครับ ฮ่าๆ แต่อย่างน้อยแมวน้ำกับหมีขาวก็อยู่ใกล้และสนิทกันในระดับหนึ่งนั่นแหละครับ

แต่ช่างเรื่องชีวิตรักน่ารันทดของมันเถอะ ตอนนี้ผมกำลังเจอกับตัวปัญหาที่กำลังมาป่วนชีวิตของผมไม่ต่างจากพายุที่พัดผ่านมหาสมุทรทุกปีนั่นแหละครับ นอกจากจะมาวุ่นวายให้รำคาญแล้ว ยังสร้างความปวดหัวให้ผมอารมณ์เสียได้เสมอ

ติน... พี่ชายแท้ๆ ของผมเองครับ

ที่จริงผมไม่อยากจะพูดถึงพี่ชายคนเดียวคนนี้ของผมสักเท่าไร เพราะว่ามันเพี้ยนและบ้าบอจนผมไม่อยากจะนับญาติกับมัน เราสนิทกันพอจะพูดคุยกันเหมือนเพื่อนมากว่าพี่น้องครับ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ผมก็รักพี่ชายของผมนะ

ตินอายุห่างจากผมห้าปีครับ เรียนจบปริญญาโทด้านไฟน์อาร์ตจากอเมริกา ตอนนี้ก็เป็นจิตรกรอิสระตระเวนแสดงผลงานตามพิพิธภัณฑ์และงานแสดงภาพต่างๆ รวมไปถึงการเที่ยวละเลงสีตามผนังหรือกำแพงของชาวบ้านรอบโลกคล้ายๆ กับการปักธงบนยอดเขาประกาศตัวตนของตัวเอง โดยไม่สนใจว่าเขาอนุญาตหรือไม่ ผมก็กลัวว่ามันจะถูกจับหรืออุ้มฆ่าหายไปอย่างไร้ร่องรอยเข้าสักวัน

นอกจากอุดมการณ์ด้านศิลปะที่ลึกล้ำจนยากจะหยั่งถึงแล้ว ตินยังมีหน้าที่ต้องกลับมาดูว่าผมยังมีชีวิตอยู่ดีหรือไม่ตามคำสั่งของพ่อกับแม่ครับ

นี่อาจจะเป็นกุศโลบายอย่างหนึ่งที่บุพการีทั้งสองตั้งเอาไว้ เพื่อป้องกันลูกชายคนโตหายสาบสูญ เพราะฉะนั้นถึงมันจะไปวิ่งหนีสิงโตที่อัฟริกา หรือล่องแม่น้ำชมจระเข้แถบอเมริกาใต้เพื่อหาแรงบันดาลใจ ไม่ว่าจะไปไกลแค่ไหน สุดท้ายมันก็ต้องกลับมาหาผมอยู่ดี แต่คงไม่ใช่บทบาทของพี่ชายหรอกนะครับ แต่เป็นหน้าที่ของพี่ชายต่างหาก

พ่อกับแม่ของผมอยู่ที่ต่างประเทศครับ พวกท่านทำธุรกิจเกี่ยวกับอัญมณีและอาศัยอยู่ที่ฝรั่งเศสเป็นหลัก จนเมื่อตินเข้ามหาวิทยาลัย ผู้ให้กำเนิดทั้งสองก็ปล่อยให้พี่ชายดูแลผมตามลำพังอย่างอิสรเสรี ก่อนที่มันจะหนีผมไปอเมริกาและทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวจนถึงทุกวันนี้

ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ไม่ได้คิดน้อยใจจนเก็บเป็นปมของชีวิตหรอกนะครับ อยู่คนเดียวแบบนี้ก็สบายดี อาจมีบางครั้งที่เหงาไปบ้าง แต่ผมก็หาวิธีแก้เหงาในแบบของตัวเองได้ ที่สำคัญอยู่กับตินมีแต่จะทำให้ผมใช้ชีวิตรักสบายยุ่งยากขึ้น

มันไม่ใช่แค่อาร์ตตัวพ่อธรรมดา แต่มันอาร์ตถึงแก่นวิญญาณเลยล่ะครับ แค่คิดว่าจะต้องมาถกเรื่องปัญหาชีวิตที่เป็นแอ็บสแตรคกับมัน ผมก็เวียนหัวแล้ว!

“มีเรื่องอะไรวะ” ไอ้ก้าถามขึ้น สีหน้าปลงตกกับชีวิตของผมคงจะแสดงออกมาอย่างชัดเจน

“ตินกำลังมา” ผมบอกเสียงเรียบ แล้วนึกเซ็งอย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

“พี่ตินหรือวะ” ไอ้ก้าพูดขึ้น แล้วหัวเราะออกมา

ไอ้เก้ากับไอ้บอสเคยเจอตินครั้งแรกตอนที่ผมอยู่ปีสองครับ ตอนแรกที่พบกัน พวกมันยังบอกว่าผมกับตินไม่น่าจะเป็นพี่น้องกันเลย เพราะรสนิยมและแนวคิดต่างกันคนละขั้ว แต่พอได้พูดคุยสังเกตนิสัยใจคอแล้วล่ะก็ พวกมันก็พอจะเชื่อมโยงดีเอ็นเอของผมกับตินได้

"ครั้งนี้กูไม่เจอนะ" ไอ้บอสบอกอย่างเฉยชา ผมหรี่ตามองคนพูดเล็กน้อย

"มันต้องถามหามึงอยู่แล้ว พ่อน้องชายคนโปรด" ผมว่า แล้วหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าปั้นยากของไอ้บอส

"กูว่าพี่ตินเจ๋งดีออก" ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วระบายยิ้มออกมา "แนวคิดแม่งสุดโต่ง"

ผมลอบถอนหายใจกับท่าทางของเพื่อนทั้งสองคน ตินไม่ชอบคนพูดมากแบบไอ้เก้าครับ แต่ชอบคนพูดน้อยแบบไอ้บอส เพราะตินมันพูดมาก ถ้าเอาแต่แข่งกันพูด แล้วใครจะฟังล่ะครับ และเหยื่อของมันก็คือไอ้บอสนี่แหละ

"เตรียมใจไว้เถอะมึง" ผมบอกไอ้บอส แล้วตบบ่าของมันเบาๆ

ท่าทางของไอ้บอสที่ถอนกายใจออกมาเหมือนจำใจรับสภาพของตัวเอง ทำให้ผมอดที่จะขำขึ้นมาไม่ได้ ตินจะกลับมาเยื่ยมผมปีละสองถึงสามครั้ง แล้วแต่อารมณ์ของมัน และนี่ก็เป็นการมาครั้งแรกตั้งแต่ผมขึ้นปีสี่ครับ

"พี่ชายมาหาทั้งที่ ทำหน้าให้มันดีใจหน่อย" ไอ้เก้าแกล้งว่า

"กูดีใจจนน้ำตาตกในแล้วมึง" ผมบอก ก่อนจะเดินไปที่โรงอาหารของคณะด้วยความเบื่อหน่าย

 

++++++++++

 

ผมขับรถมาถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิตอนห้าทุ่มสี่สิบห้าโดยประมาณ ก่อนจะไปรอตินที่ร้านกาแฟตามที่นัดกันไว้ เพราะมันบอกว่าจะมาถึงตอนห้าทุ่มตรง ทว่าเมื่อผมนั่งรอได้ราวชั่วโมงก็ยังไร้วี่แววของพี่ชายคนเดียวของผม

หลังจากนั่งรออีกประมาณครึ่งชั่วโมง ผมก็ไปเช็กเที่ยวบินของตินว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า ก่อนจะพบว่าไฟลท์จากเมดริกจะมาถึงตอนตีสี่

ไอ้พี่ชายสารเลว!

ผมได้แต่สบถกับตัวเอง แล้วกลับไปนั่งรอที่ร้านกาแฟเหมือนเดิมอย่างหงุดหงิด สาเหตุที่มันหลอกผม ก็คงต้องการแก้เผ็ดเรื่องที่ผมบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของมันนั่นแหละครับ

ส่วนเรื่องจะมาแปะหรือส่งข้อความตามสังคมออนไลน์ตัดไปได้เลย เพราะมันเกลียดชุมชนอินเทอร์เน็ตแบบสุดๆ แถมยังห้ามผมเล่นด้วยเหตุผลที่ว่า นอกจากจะไม่จริงใจแล้ว ยังทำให้คนเล่นสมองขี้เลื่อย เพราะวันๆ มัวแต่จมอยู่กับโลกสองมิติจนกลายเป็นพวกเก็บกดผิดปกติได้

มีงนั่นแหละที่ผิดปกติ!

ผมไม่ได้สนใจคำห้ามปัญญาอ่อนของมันหรอกครับ ผมมีวุฒิภาวะพอจะแยกแยะขข้อมูลที่ได้รับมา เพราะฉะนั้นหนทางเดียวที่มันจะติดต่อกับผมได้ก็คือการโทรศัพท์ ถึงแม้ว่ามันจะเคยบ่นว่าคลื่นจากโทรศัพท์มือถือทำลายสมองของมันก็ตาม

ที่จริงแล้วตินมันชอบส่งจดหมายกับโปสการ์ดครับ ผมเองที่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ก็เลยมีโปสการ์ดกับแสตมป์ให้สะสมโดยปริยาย

ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตีสามแล้วครับ ความง่วงที่สะสมเอาไว้ก็ถูกคาเฟอีนจากเอสเพรสโซเข้มขันบั่นทอนไปได้พอสมควร ก่อนที่ผมจะลิ้มรสขมอมหวานของช็แกโกแลตฆ่าเวลา

ผมนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือจนเบื่อ ก่อนจะมองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมาจากกระจกใสบานใหญ่ของร้าน บรรยากาศโดยรอบไม่หยุดนิ่งและขับเคลื่อนไปด้วยจังหวะของชีวิตตลอดเวลา ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นไปราวกับไม่มีวันที่หลับใหล

ผมถอนหานใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่เสียงเตือนเวลาจะดังขึ้น ผมลุกจากเก้าอี้ที่นั่งจนเมื่อย แล้วไปยืนรอรับที่ช่องทางออกของผู้โดยสารขาเข้า เพื่อประหยัดเวลาในการต้องรอไอ้พี่ชายตัวดีเดินทางมาหา

ผมมองผู้คนที่ทยอยเดินออกมาจากจุดที่เจ้าหน้าที่ตรวจสอบความเรียบร้อย ก่อนจะเห็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งกับเรือนผมสีแดงเพลิงเด่นมาแต่ไกล ใบหน้าได้รูปที่ไม่อยากจะชมว่าดูดี พร้อมกับเสื้อยืดพิมพ์ลายและกางเกงยืนส์สีซีดที่ดูเข้ากันอย่างประหลาดกับรองเท้าผ้าใบเปื่อยๆ กำลังฉายชัดในสายตาของผม

ไอ้พี่ตัวแสบ...

ผมยกมือขึ้นทัก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหันมาทางนี้พอดี ทว่ายังไม่ทันที่ตินจะเดินเข้ามาถึงตัวของผม ก็มีผู้ชายคนหนึ่งคว้าเอาพี่ชายสุดโต่งของผมไปกอดต่อหน้าต่อตา

เฮ้ย!

ผมได้แต่ร้องอยู่ในใจ ทว่าสิ่งที่ผมแสดงออกมากลับมีเพียงดวงตาที่เบิกกว้าง พร้อมกับปากที่กำลังจะขยับ แต่ไร้ซึ่งเสียงใดเล็ดลอดออกมา

ดูเหมือนว่าความตกใจจะไม่หยุดเล่นงานผมเพียงเท่านี้ เมื่อสายตาของผมกำลังแสดงภาพของเค้าร่างที่คุ้นตาของชายแปลกหน้าที่กล้าเข้าไปกอดตินอย่างไม่เกรงใจใคร แม้กระทั่งน้องชายแท้ๆ อย่างผมที่ยืนมองอยู่ ก่อนที่ผมจะนิ่งค้างเหมือนโดนน็อกเอาท์กลางอากาศ เมื่อได้สบกับสายตาที่กำลังมองกลับมา

นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม...

"ไหนนัดกันที่ร้านกาแฟ แล้วมายืนบื้ออะไรแถวนี้"

คำทักของติน ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นพี่ชายตัวดียืนกอดไหล่ของคนที่ผมคุ้นเคยอยู่อย่างสนิทสนม

“นี่คือคำทักทายของคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาครึ่งปีหรือไง ว่าแต่มึงเถอะ...” ผมถามกลับ แล้วมองผู้ชายที่ยังมองผมไม่วางตา “แอบคบเด็กอยู่หรือ”

ตินทำหน้าสงสัยเพียงครู่เดียว ก่อนจะมองตามสายตาของผม แล้วอมยิ้มออกมา วงแขนที่กอดไหล่ของอีกฝ่ายเอาไว้กระชับมากยิ่งขึ้น

“อ้อ! นี่เตย เพื่อนรุ่นน้อง” ตินบอก ก่อนจะหันไปมองคนที่กอดไหล่อยู่ “ส่วนนี่ไอ้แทม น้องชายพี่เอง”

ผมมองเตยที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเลยสักนิดอย่างแปลกใจ ผมไม่เคยรู้เรื่องส่วนตัวหรือเพื่อนฝูงของตินนัก เพราะเราต่างเคารพในโลกส่วนตัวของใครของมัน และแน่นอนว่าผมไม่เคยรู้มาก่อนว่า ตินจะรู้จักกับเตยมาก่อน

นี่มันยิ่งก่าโลกกลมแล้ว!

อาจเป็นเพราะเตยไม่ได้แสดงท่าทีว่ารู้จักผมมาก่อน ผมก็เลยทำเหมือนไม่เคยรู้จักน้องเขามาก่อนเหมือนกัน ผมทำแค่เพียงหยิบหน้ากากยิ้มออกมาใส่ตามมารยาท ทั้งที่ในใจกำลังสงสัย งุนงง พร้อมกับมีคำถามก่อดัวขึ้นมาไม่หยุด และหนึ่งในคำถามที่ผมสงสัยก็คงเป็นการกอดต้อนรับอย่างแนบแน่นของผู้ชายเย็นชาที่ผมไล่ตามอยู่
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 30-07-2014 21:49:47
เตยยยยยยยยย
สนิทกับตินตินไหนจ้าาาาาาา????

ปั๊ดจิ้น ตินxเตย เสียเลย 555
แทมจ๋าาาาา
เมื่อไหร่จะเผด็จศึกเตยเสียที!!!!
รออยู่น้าาาาา

โบกธง แทมxเตย ต่อไป^^
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 16 [10/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-07-2014 21:51:43
ชอบติน...อย่างนั้นหรือ?

ถึงไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สงสัย แต่ภาพที่เห็น รวมถึงสายตาที่มองพี่ชายของผมด้วยความรู้สึกโหยหาแบบนั้น มันก็ไม่อาจหาคำตอบไหนมาแก้ขัดได้

“ท่าทางสนิทกันดีนี่” ผมพูดขึ้น แล้วหรี่ตามอง “กอดไหล่กันแน่นเชียว”

“คิดอะไรของมึงอยู่เนี่ย” ตินว่า พร้อมกับคลายวงแขนของตัวเองออก แล้วโยนถุงกระดาษมาให้ผมแทน “ของฝาก”

ผมไม่ได้สนใจจะเปิดดูสิ่งที่ได้รับมา แต่หันไปมองเตยที่ยังทำหน้านิ่งอยู่ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมองผมเพียงครู่เดียว ก่อนจะหันไปมองตินต่อ

“ไม่รู้ว่ามาก่อนว่ามีน้องด้วย” เตยพูดขึ้นอย่างไม่สนใจว่าผมจะมีท่าทีอย่างไร

“พอดีมีน้องชายที่ไม่ค่อยน่าอวดเลยไม่เคยพูดถึงน่ะ” ตินตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ แล้วยิ้มมองผม “แล้วมารอตั้งแต่กี่โมงล่ะ”

“ยังมีหน้ามาถามอีก” ผมว่ากลับ แล้วเมองพี่ชายอย่างไม่พอใจนัก

“สมน้ำหน้า” ตินว่ากลั้วหัวเราะ ก่อนจะเข้ามาตบหัวของผม “มันยังน้อยกว่าเวลาที่กูติดต่อมึงไม่ได้ก็แล้วกัน”

ผมเดาะลิ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปทางเตย เมื่อยังเห็นท่าทางที่เหมือนเป็นอากาศของอีกฝ่าย ผมถอนหายใจเล็กน้อย แล้วหันมามองพี่ชายของตัวเอง

“กลับได้หรือยัง กูง่วงแล้วเนี่ย” ผมบ่นออกมา แล้วลอบมองเตยอีกครั้ง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่น้องเขาหันมามองผมพอดี แววตาอ่อนโยนเมื่อมองพี่ชายของผมก่อนหน้านี้ กลับนิ่งเรียบเหมือนน้ำในทะเลสาบ

“เออๆ แต่มึงไม่ต้องขับนะ กูยังไม่อยากตาย” ตินพูดขึ้น แล้วหันไปทางเตยต่อ “เตยก็กลับด้วยกันนะ”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับแท็กซี่” เตยบอก สายตาเฉยชาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนใสอย่างชัดเจน พร้อมกับรอยยิ้มที่แต้มอยู่บนริมฝีปากเรียวได้รูป

ยิ้ม...

นี่ผมตาฝาด เพราะไม่ได้นอนหรือเปล่าครับ ที่เห็นเสือยิ้มยาก ยิ้มออกมาง่ายๆ แบบนี้!

 “เกรงใจอะไร เดี๋ยวไปพักที่ห้องของไอ้แทมก่อน” ตินบอกด้วยรอยยิ้ม “พี่จะทำอะไรให้กิน แล้วค่อยกลับ”

คำชักชวนนั้นถูกตอบรับด้วยการยอมให้ตินจับแขนพาเดินออกไป ใบหน้าที่มักจะเรียบนิ่งอยู่เสมอ ในเวลานี้กลับดูนุ่มนวลชวนมองด้วยรอยยิ้มที่ประดับจนไม่อาจละสายตาได้

ยิ้มอีกแล้ว...

ผมได้แต่มองอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วเก็บงำความคิดของตัวเองเอาไว้ ผมตั้งใจแล้วว่าจะไปถามรายละเอียดเรื่องของเตยกับตินทีหลัง

อยากจะรู้ว่า...มันใช้วิธีไหน สร้างรอยยิ้มแบบนั้นขึ้นมา

รอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้รับ...

พวกเราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงรถยนต์ที่ผมจอดเอาไว้ หลังจากเก็บของเสร็จเรียบร้อย ตินก็ขอกุญแจรถจากผม และในขณะที่พี่ชายคนดีกำลังเปิดประตูฝั่งคนขับออก เสียงทุ้มของเตยก็ดังขึ้น

“เดี๋ยวผมขับให้ดีกว่า ตินเพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ”

“ไม่เป็นไรๆ”

“เอาไว้ค่อยทำข้าวเช้าเลี้ยงทีเดียว"

บทสนทนาจบลง เมื่อคนดื้อด้านฉวยกุญแจรถไปอย่างที่ตั้งใจไว้ แล้วทิ้งให้ตินยืนทำสีหน้าอ่อนใจออกมา ผมที่เหมือนถูกลืม ก็เลยต้องสละที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับให้พี่ชาย แล้วย้ายมานั่งด้านหลังแทนด้วยความหงุดหงิดที่ยังหาสาเหตุไม่ได้

 

++++++++++

 

"ตอนนั้นคิดว่าหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว แต่พอเอามือไปทาบดู ก็รู้ว่ามันเต้นเร็วสุดๆ เลยต่างหาก"

ประโยคที่เจือด้วยเสียงหัวเราะดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบในรถยนต์ที่เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ ผมกำลังนั่งฟังพี่ชายพล่ามเรื่องราวที่เพิ่งวิ่งหนีตำรวจท้องถิ่นได้อย่างหวุดหวิด เพราะมันดันไปพ่นสีบนกำแพงบ้านของคนรวยในละแวกนั้น โดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างเหนื่อยใจ

"มันไม่ตลกเลยนะ" ผมว่าเสียงเรียบ แล้วมองคนเล่าอย่างตำหนิ

"ก็สนุกดีนี่หว่า มันยิ่งกว่าได้โดดบันจี้จัมป์อีก" ตินหันมาบอก แล้วมองมาอย่างวางท่า "ที่สำคัญก็ไม่ได้ทำร้ายใคร เหมือนที่มึงชอบหาเรื่องหรอก"

"กูทำเพราะป้องกันตัว ส่วนมึงหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ" ผมว่าต่อ แล้วถอนหายใจออกมา

"ศิลปะกับชีวิตมันแยกกันไม่ออกอยู่แล้ว พวกไร้จินตนาการอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก" ตินพูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

"ถ้าถูกจับได้ จินตนาการมึงจบเห่แน่ติน" ผมว่าต่ออย่างเหลืออด

"กูเอาตัวรอดได้หรอกน่า" ตินบอกอย่างไม่ใส่ใจนัก "เคยพลาดที่ไหนกัน"

ผมถอนหายใจรับคำตอบนั้น ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมา รับรองได้เลยว่าพ่อกับแม่ได้มีคำสั่งกักบริเวณมันแน่นอน  ซึ่งนั่นก็เหมือนฆ่าตินที่รักอิสระให้ตายทั้งเป็นนั่นแหละ

"เอาไว้มึงปิดเทอม กูจะพาไปดูอนาคอนด้า มึงอาจจะเข้าใจชีวิต ศิลปะการเอาตัวรอดและธรรมชาติมากขึ้น" ตินบอกกลั้วหัวเราะ “วิ่งหนีงูยักษ์เหมือนในหนัง คงมันดี”

"ไอ้ประสาท" ผมว่าพี่ชายอย่างอ่อนใจ

ผมมองตินที่หัวเราะรับคำพูดของผมอย่างไม่ถือเป็นเรื่องจริงจัง ก่อนจะมองไปทางเตยที่ยังขับรถเงียบไม่พูดอะไรออกมา เพียงไม่นานรถยนต์ก็เลี้ยวเข้ามาในลานจอดรถของคอนโดมิเนียมของผม

เมื่อรถยนต์จอดสนิท ผมก็ต้องกุมขมับของตัวเองอย่างปลงตก เมื่อเห็นตินออกจากรถไปยกกระเป๋าดินทางของตัวเองหน้าตาเฉย

ผมชักไม่แน่ใจว่า มันจะรอดในการตะลอนโลกกว้างได้นานเท่าไรกัน เพราะแค่ระยะทางจากสนามบินกลับมาห้องของผม มันยังไม่เอะใจอะไรที่ผิดปกติสุดๆ

ผมออกจากรถมามองเตยที่กำลังช่วยตินยกกระเป๋า ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองผม ก่อนจะโยนกุญแจรถคืน ซึ่งผมก็รับเอาไว้ได้ ก่อนที่ผมจะเดินผ่านสุดหล่อ แล้วพูดให้ได้ยินกันสองคน

“ไม่รุ้จักกันมาก่อน แต่ก็มาห้องพี่ถูกนะ”

 

++++++++++

 

ผมเดินเข้ามาในห้อง โดยลอบสังเกตท่าทางของตินกับเตยเป็นระยะ แต่ดูเหมือนพี่ชายของผมจะไม่ได้สงสัยอะไรกับการรู้เส้นทางของเตยเลยสักนิด

ตินเป็นคนไม่คิดอะไรมากและยังเชื่อใจคนที่รู้จักอย่างน่ากลัวอีกด้วย มันคงวางใจจนไม่ทันได้สนใจ เพราะเตยก็ไม่ได้ถามทางด้วยล่ะมั้ง ในทางกลับกัน ถ้าหากมันคิดมากหรือสงสัยอะไร พี่ชายคนนี้จะไม่ยอมหยุดจนกว่าจะได้รับคำตอบที่พอใจนั่นแหละครับ ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าตินที่คิดน้อยกับตินที่คิดมาก แบบไหนดีกว่ากัน

ผมลอบถอนหายใจและตั้งใจเก็บสิ่งที่คาใจเอาไว้ทีหลัง เพระเมื่อพบกับบรรยากาศที่คุ้นเคย ความง่วงที่หยุดทำงานก็เร่งเร้าให้ผมมุ่งตรงไปที่เตียงหลังใหญ่ในห้องนอนราวกับมีแรงดึงดูด แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวไปถึงหน้าประตูห้องนอน เสียงของตินก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน

“นี่มึงจะไม่สนใจดูแลพี่ชายที่มาเยี่ยมหน่อยหรือไง”

“โตเป็นควายแล้ว ดูแลตัวเอง”

ผมหันไปว่าพลางถอนหายใจออกมา เมื่อเห็นใบหน้าของตินแต้มไปด้วยความยียวนอย่างไม่ปิดบัง ห้องพักของผมก็เหมือนห้องของมัน เพราะตั้งแต่ผมได้ห้องนี้มา ตินก็เป็นคนดูแลทั้งหมดครับ โชคดีที่มันออกแบบห้องนี้ด้วยสไตล์เรียบง่ายตามใจผม ไม่ได้ทำตามใจลูกบ้าที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณอย่างที่มันชอบอ้าง แวลาตั้งใจจะยัดเยียดผลงานให้ผมได้ชื่นชม

"ไอ้แทม แล้วมึงมีอะไรในตู้เย็นบ้าง" ตินพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปมองดูรอบๆ อย่างสำรวจ

"ไปดูเอาเองแล้วกัน" ผมตอบเสียงเรียบ แล้วหมุนตัวพุ่งตรงไปยังเป้าหมายเดิมที่เป็นประตูห้องนอนอีกครั้ง

ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจแล้วว่าพี่ชายและเพื่อนรุ่นน้องของมันจะทำอะไรกันต่อ สิ่งเดียวที่ผมรับรู้ คือ การได้นอนบนเตียงนุ่มในห้องอย่างสงบสุขเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าความปรารถนาอย่างลึกล้ำคงจะไม่สำเร็จโดยง่าย เมื่อผมรับรู้ได้ถึงการเหนี่ยวรั้งด้วยเสียงจากแขกกิตติมศักดิ์

"วีนัสหมายเลขสามของกูอยู่ไหน"

ผมชะงักความหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้น เมื่อระลึกถึงคำตอบที่พี่ชายคนดีได้ถามออกมา ความง่วงที่มีก่อนหน้านี้ถูกปัดออกจากสมอง เมื่อข้อเท็จจริงบางอย่างกำลังทำงานอยู่ในความคิด

 

TBC ++++++++++

Marionetta ::: ดีค่ะ ^^ มนที่สุดก็มีโอกาสได้มาลงต่อสักที หวังว่าจะไม่นานเกินรอนะคะ

สำหรัยตอนนี้ก็มีตัวละครเพิ่มมาอีกแล้ว ฮ่าๆ
ซึ่งเป็นคนที่น้องเตยเขาเคนเพ้อๆ มาตั้งแต่แรก นั่นก็คือ พี่ตินคนนี่้นี่เอง!!!
เป็นอีกตัวละครที่อุ้มท้องมานานแล้ว  แต่เพิ่งจะได้คลอด แฮะๆ พี่ตินเขาน่ารักนะ อิอิ
บรรยากาศตอนนี้จะดูอึนๆ ไปบ้าง เพราะอยุู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนะคะ

ขอบคุณที่ยังติดตามกันมาจนถึงตอนนี้
สามารถแนะนำและติชม เพื่อจะได้นำไปปรับปรุงและพัฒนาต่อไปค่ะ
ยังไงก็ช่วยติดตามพี่แทมกับน้องเตยไปด้วยกันนะคะ

ขอบคุณค่ะ  :mew1:



 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 30-07-2014 22:21:07
กลับมาต่อแล้วววว คิดถึงจังค่า :hao5:

ตินตลกอะ มีพี่งี้เป็นสีสันดีเนอะ 5555555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 30-07-2014 22:37:33
แอบจี๊ดๆตรงที่สายตาของเตยที่มองพี่ติน นี่แหละ... :ling3:

ถ้าไม่คิดมากอาจจะเป็นผู้มีพระคุณเตยอะไรแบบนี้ :hao4:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 31-07-2014 06:53:26
 :sad4:สงสารแทมอ่ะรู้สึกเหมือนเริ่มได้กลิ่นมาม่านิดๆ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 31-07-2014 08:17:18
แทมเกิดอาการ หึงและน้อยใจนิดๆ :oni2:
อิจฉาพี่ตินละสิ :haun5:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 31-07-2014 09:13:13
ก็ดีนะที่เตยดูสนิทกะติน o18
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 01-08-2014 04:13:14
พี่ตินก็ไม่สงสัยอะไรเลยเนอะ อย่าบอกนะว่าเตยแอบชอบพี่ติน แววดรามาเริ่มมา
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 05-08-2014 21:58:43
เตยยยยยยยยย
สนิทกับตินตินไหนจ้าาาาาาา????

ปั๊ดจิ้น ตินxเตย เสียเลย 555
แทมจ๋าาาาา
เมื่อไหร่จะเผด็จศึกเตยเสียที!!!!
รออยู่น้าาาาา

โบกธง แทมxเตย ต่อไป^^
ตงต้องให้เวลาคนที่ไม่ชอบกันได้สานสัมำนธ์ดีๆ? กันหน่อยนะคะ
ยังไงก็ช่วยเชียร์กันต่อไปนะคะ

กลับมาต่อแล้วววว คิดถึงจังค่า :hao5:

ตินตลกอะ มีพี่งี้เป็นสีสันดีเนอะ 5555555
555 ตินมาแบบอาร์ต แต่ก็น่ารักในแบบของเขานั่นแหละค่ะ
ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

แอบจี๊ดๆตรงที่สายตาของเตยที่มองพี่ติน นี่แหละ... :ling3:

ถ้าไม่คิดมากอาจจะเป็นผู้มีพระคุณเตยอะไรแบบนี้ :hao4:
พี่ตินเป็นคนที่ทำให้น้องเตยประทับใจว่างั้นก็ได้นะคะ อิอิ

:sad4:สงสารแทมอ่ะรู้สึกเหมือนเริ่มได้กลิ่นมาม่านิดๆ
เรื่องนี้ก็อาจจะมีกลิ่นมาม่าประปรายแต่ไม่มากหรอกค่ะ
แต่ละคนก็ต้องมุมดาร์กของตัวเองล่ะนะ

แทมเกิดอาการ หึงและน้อยใจนิดๆ :oni2:
อิจฉาพี่ตินละสิ :haun5:
ก็คงจะประมาณนั้นนั่นแหละค่ะ หึงนี่ไม่แน่ใจ แต่คงน้อยใจแน่ๆ
แหม...ก็ตามมาตั้งนาน ดันเจอพี่ชายคว้าไปซะงั้น 555

ก็ดีนะที่เตยดูสนิทกะติน o18
สองคนนี้เขาก็สนิทกันพอตัวล่ะคะ ^^

พี่ตินก็ไม่สงสัยอะไรเลยเนอะ อย่าบอกนะว่าเตยแอบชอบพี่ติน แววดรามาเริ่มมา
ขอบอกเลยว่า น้องเจยเขาชอบพี่ตินอยุ๋นั่นแหละค่ะ
แต่เรื่องนี้มีกราม่า(เล็กๆ) แน่นอนค่ะ เตรียมใจไว้ได้เลย แฮะๆ

+++++++++++++++++++++++++++++

ดีใจมากเลยที่ยังมีคนติดตามเรื่องนี้อยู่ (คิดว่าไม่มีใครอ่านแล้ว แฮะๆ)
เจอตอนหน้าในวันพรุ่งนี้นะเจ้าคะ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-08-2014 15:46:00
PLAYBOY # 18 - TAM
 

 

 

มันตายไปนานแล้วโว้ย!!!

ถึงผมอยากจะบอกออกไปแบบนั้น แต่ผมก็รู้ดีว่า ทันทีที่ผมพูดจบประโยค ตินคงวิ่งไปคว้ามืดในครัวมาจัดการผมแน่นอน และตอนนี้ผมก็ยังไม่พร้อมจะรับมือพี่ชายที่อารมณ์เสียสักเท่าไร

“ไอ้แทม..หรือว่ามึงทิ้ง”

“อยู่ในกล่อง”

ผมลอบถอนหายใจอย่างนึกปลงกับชะตากรรมของตัวเอง ตอนนี้ผมก็ทำได้แค่ถ่วงระเบิดเวลาของตินเท่านั้น เพราะท้ายที่สุดมันก็ต้องรู้ความจริงอยู่ดี ถึงแม้จะดูโง่เง่าและไร้ประโยชน์ ไม่ต่างจากคนร้ายที่พยายามหาข้ออ้างให้กับความผิดของตัวเอง แต่ผมก็เลือกที่จะทำ

“แล้วมึงเก็บใส่กล่องทำไม” ตินถามต่อเสียงขุ่น

“กูกลัวฝุ่นเกาะ” ผมตอบไปตามเรื่อง ทั้งที่นึกอยากจะกัดลิ้นของตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด

“หึ...คิดอะไรบ้าๆ” ตินว่าด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ แล้วมองผมด้วยความไม่พอใจ “ศิลปะจะมีคุณค่าต่อเมื่อมีคนมองเห็น มึงตั้งใจจะทำลายจิตวิญญาณของกูหรือไงวะ ถึงได้เก็บมันอย่างไร้ค่าแบบนั้น”

กูไม่เคยอยากแตะต้องจิตวิญญาณสักอณูของมึงเลยติน!

ผมร้องบอกอยู่ในใจ เมื่อยังเห็นสายตาคาดคั้นที่เต็มไปด้วยความตัดพ้อ ผมก็ยกธงขาวยอมแพ้ ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะปะทะกับพี่ชายหัวเสียจริงๆ

“โอเค...เดี๋ยวกูเอาออกมา” ผมพูดตัดบทอย่างว่าง่าย แล้วเดินเข้าไปในห้องเก็บของ ก่อนจะยกกล่องกระดาษที่บรรจุวีนัสหมายเลขสามของตินเอาไว้

ผมวางกล่องกระดาษที่มีเทปกาวแปะปิดตายอย่างเรียบร้องเอาไว้ตรงหน้าพี่ชายที่มองตามมาไม่ละสายตา ก่อนจะแกะสิ่งที่ผนึกกล่องตรงหน้าออก แล้วเผยโฉมหน้าของวีนัสที่อีกฝ่ายร้องหา พร้อมกับเลื่อนสายตามองนัยน์ตาที่กรุ่นด้วยอารมณ์จะแปรเปลี่ยนเป็นความตกตะลึง

ไม่ว่าอย่างไร...สุดท้ายเราก็ไม่สามารถหนีความจริงพ้นอยู่ดี

"ทำไม..." ตินถามเสียงแผ่ว พร้อมกับมองร่างขอวีนัสหมายเลขสามที่แตกยับ

"เอ่อ...ก็...อุบัติเหตุ" ผมบอก แล้วทำสีหน้าปั้นยาก

“มึงก็รู้ว่ามันเป็นของสำคัญที่กูตั้งใจทำให้ แต่มึงกลับปล่อยให้สาวน้อยที่บริสุทธิ์ของกูเป็นแบบนี้เนี่ยนะ!” ตินพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนนัยน์ตาจะวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

"มึงเข้าใจนิยามของคำว่า 'อุบัติเหตุ' ไหม มันคือเหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด” ผมตอบกลับอย่างใจเย็น เพราะรับรู้ได้ถึงกระแสอารมณ์ที่กำลังโหมขึ้น และมันคงไม่ใช่แค่ลมแรงธรรมดา แต่อาจจะก่อตัวเป็นพายุในไม่ช้า

วีนัสหมายเลขสาม...เป็นผลงานด้านประติมากรรมของตินที่ทำให้ผมเป็นของขวัญเมื่อปีที่แล้วครับ มันคือแจกันเซรามิกที่เจ้าของผลงานบังคับให้ผมตั้งโชว์เอาไว้ที่ห้องรับแขก ก่อนที่สาวน้อยจะมีอันเป็นไปจากการถูกฆาตกรรมจากฆาตกรใจโหดอย่างเลือดเย็น และไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างที่ผมกล่าวอ้าง

กูขอโทษ... กูไม่ได้อยากให้วีนัสของมึงโดนย่ำยีจนแตกสลายแบบนี้!

“กูพยายามแล้วติน” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเพิ่มระดับจากพายุดีเปรสชั่นเป็นพายุโซนร้อนแล้ว และผมคงไม่ยอมให้พี่ชายกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นเป็นอันขาด “ไม่เอาน่า...มีพบก็ต้องมีจาก มันเป็นเรื่องธรรมดา”

ให้ตายเถอะ! นี่ผมกำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย?! เพราะยังไม่ได้นอน ถึงได้พูดอะไรมั่วซั่วแบบนี้ใช่ไหม?!

"มีอะไรหรือ"

อาจเป็นเพราะบรรยากาศมืดครึ้มที่กำลังก่อตัวขึ้น ทำให้เตยที่ยืนดูอย่างสงบก้าวเข้ามาร่วมเหตุการณ์ด้วย และเมื่อน้องเขาเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง นัยน์ตาสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยความสงสัยในคราแรกก็เปลี่ยนไปในทันที

"ใครทำ? มึง..." ตินถามเสียงเย็น พร้อมกับมองผมอย่างกดดัน

"กูเปล่า! มึงก็รู้ว่า กูไม่มีวันทำลายสิ่งที่มึงรัก ถึงแม้ว่ากูอยากจะทำมากก็เถอะ" ผมรีบปฏิเสธ พร้อมกับสบตาตอกย้ำความบริสุทธิ์ใจของตัวเองสุดฤทธิ์

"ถ้าไม่ใช่มึง แล้วไอ้สารเลวตัวไหน!" ตินถามเสียงเหี้ยมต่อ

ผมกลอกตาไปมา แล้วเลื่อนไปสบตากับเตยที่กำลังมองมาอยู่ด้านหลังของติน นัยน์ตาสีน้ำตาลมีแววกังวลและเคร่งเครียด

หึ! ก็ตัวที่ยืนหล่อออยู่ข้างหลังมึงไง!

ผมตอบพี่ชายอยู่ในใจ รับรองว่าถ้าใครมาทำลายผลงานของมัน ถึงแม้จะรักปานจะกลืนกิน มันก็ไม่เก็บเอาไว้ แต่ทางที่ดีอย่าให้มันโมโหจะดีกว่า เพราะเวลาอารมณ์ร้ายของมันกำเริบ แม้แต่ผมก็ยังขยาด

"ช่างมันเถอะน่า...มึงก็ทำให้กูใหม่แล้วกัน" ผมบอกปัด พลางถอนหายใจออกมา “คนมีพรสวรรค์แบบมึง ต้องทำได้กดีกว่าเดิมแน่”

"มันแทนกันได้ที่ไหน!' ตินว่ากลับ แล้วมองผมเขม็ง "เพื่อนของมึงคนไหนบอกมา กูจะไปจัดการ"

"จำไม่ได้..." ผมตอบ แล้วยกมือปิดปากที่แกล้งหาวขึ้น "ตอนนี้กูง่วงจนนึกอะไรไม่ออก ถ้าจำได้แล้วจะบอก"

"ไอ้แทม มึงอย่ามาปิดบัง ยังไงกูก็ต้องล้างแค้นให้สาวน้อยของกูให้ได้!" ตินบอกเสียงเข้ม แต่ผมเมินสีหน้าซีเรียสเหมือนไม่ใส่ใจนัก

"เอาน่า...ขอนอนก่อน" ผมพูดทิ้งท้ายอย่างตัดจบอย่างกู้สถานากรณ์ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองเตยที่ดำลังมองผมอยู่เล็กน้อย แล้วเปิดประตูห้องนอนของตัวเอง

ติน...ไม่ใช่แค่มึงที่อยากจะล้างแค้น แต่กูเอง...ก็มีคนที่ต้องปกป้องเหมือนกัน

ถึงแม้ว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรก็เถอะ...

 

+++++++++

 

หลังจากได้นอนหลับยาว ผมก็ตื่นมาอีกทีตอนบ่ายสองโมงครึ่ง และเมื่อออกจากห้องนอน ผมก็ไม่เห็นใคร นอกจากโน้ตที่แปะตรงประตูว่า ออกไปเที่ยว แล้วก็ทำอาหารไว้อยู่ในครัว

ผมเดินเข้าไปอุ่นอาหารจากเตาไฟฟ้าที่ไม่ค่อยได้ใช้งาน แล้วยกออกมากิน ก่อนจะเปิดโทรทัศน์ดู

ตินทำอาหารเป็นครับไม่เหมือนผม ในช่วงที่เราอยู่กันสองคนตามลำพัง ก็มีตินที่ดูแลความเป็นอยู่ของผมมาตลอด มันเลยชอบเจ้ากี้เจ้าการคอยสั่งให้ผมทำตามที่มันบอกเสมอ

เมื่อกินข้าวเสร็จ ผมก็ลุกไปล้างจาน แล้วกลับมานั่งอืดอยู่ที่โซฟาอีกครั้ง หลังจากใช้เวลาให้ผ่านไปได้ไม่นาน ประตูห้องของผมก็เปิดออก พร้อมกับพี่ชายคนดีที่เดินยิ้มเข้ามา

"ตื่นแล้อหรือ" ตินทัก แล้ววางถุงกระดาษที่แปะโลโก้ของร้านขื่อดังไว้ข้างตัว “ทำไมยังไม่ดูของฝากอีก”

ผมหันไปมองเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังถุงของฝากที่ถูกทิ้งไว้อย่างไม่มีใครเหลียวแล เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาที่จับจ้องมา ผมเลยต้องหันไปหยิบสิ่งของที่พี่ชายอุตส่าห์ซื้อมาให้

ผมมองกระทิงที่ทำจากไม้เนื้ออ่อนแกะสลักแล้วทาสีอย่างแปลกใจ เมื่อสายตาเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างชัดเจน

“เฮ้ย! มันเขาหักไปข้างหนึ่งนี่หว่า” ผมร้องบอก ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของติน “นี่มันรอยหักเห็นๆ เลยนะ มึงซื้อมาไม่ได้ดูหรือไง”

ตินเลื่อนสายตามามองเพียงครู่เดียว ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

“กูหักมันทิ้งเอง”

ผมมองพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยิบกระทิงออกจากมือของผม แล้วมองมันอย่างพิจารณา

“กูอยากให้มึงระลึกไว้ว่า ถึงจะเจออุปสรรคหรือปัญหามากแค่ไหน แต่ก็อย่าได้ย่อท้อหรือยอมแพ้ จงยืนหยัดเฉกเช่นเดียวกับกระทิงตัวนี้ ที่ถึงแม้ว่าเขามันจะหักไปข้าง แต่ก็ยังยืนอย่างองอาจและสง่างาม”

ผมได้แต่กะพริบตามองคนพูดที่หันมาส่งยิ้มให้ ก่อนพี่ชายจะส่งกระทิงผู้องอาจกลับคืนมา

ติน... มึงบ้าไปแล้ว! มึงไม่รู้ตัวหรือไงว่า มึงกำลังทำลายศิลปะที่มึงรักจากฝีมือคนอื่น แล้วที่สำคัญ...องอาจบ้าบออะไรของมึง! ถ้าไอ้กระทิงมันมีความรู้สึกหรือขยับได้ คงนอนตายห่าน้ำตาตกในไปแล้ว ที่มีคนใจบาปอย่างมึงหักเขาของมันทิ้งเล่น!

“อ้อ....เอามันไปวางไว้ที่กระจกตรงโต๊ะเครื่องแป้งนะ เวลาแต่งตัวจะได้มองเห็นความจริงและสัจธรรมของชีวิต ย้ำเตือนจิตใจของมึงทุกวัน” ตินบอกผมอีกครั้ง ผมก็ได้แต่นึกอยากจะเป็นลมด้วยความเพลีย

กูอยากจะบ้า!

ผมได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ แล้วพยายามยอมรับกับสิ่งที่เผชิญ ใครที่คุยกับมันรู้เรื่องก็คงเป็นพวกเพี้ยนเหมือนกัน แต่ก็ตลกดีชะมัด ขนาดเป็นพวกบ้าแบบนี้ ก็ยังมีคนมาหลงชอบมันได้อีก คนพวกนั้นก็น่าจะเป็นพวกมึนชีวิตพอกัน

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 17 [30/07/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-08-2014 16:01:01
พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็รู้สึกขำขึ้นมา เมื่อนึกถึงคนหน้ามึนบางคนที่พอเจอคนบ้าก็ชิ้มออกมาง่ายๆ อย่างผิดปกติสูดๆ

"แล้วเตยล่ะ" ผมถามขึ้น พร้อมกับวางกระทิงที่น่าสงสารไว้บนโต๊ะรับแขก

"กูไปส่งที่ห้องแล้ว" ตินตอบ พลางรื้อของออกมาจากถุงที่เพิ่งหิ้วกลับมา ซึ่งก็เป็นอุปกรณ์สำหรับวาดรูประบายสีอย่างที่มันชอบ

"ว่าแต่มึงไปรู้จักน้องเขาได้ยังไง" ผมถามต่ออย่างสงสัย

"ก็เคยเจอกันตอนที่กูยังเรียนอยู่ที่นี่" ตินตอบ พร้อมกับมองแปรงทาสีที่อยู่ในมือ

"ก็นานแล้วนี่หว่า" ผมพูดขึ้น แล้วเปลี่ยนช่องในโทรทัศน์ไปเรื่อย "คงจะสนิทกันมากล่ะสิ"

"ก็พอสมควร" ตินตอบเหมือนไม่ใส่ใจนัก เมื่อสายตายังคงสนใจแต่สิ่งของที่เพิ่งซื้อมา

"อืม มิน่า...ตอนนั้นถึงได้ยืนกอดกันกลม" ผมพูดขึ้นอย่างไม่จริงจัง แล้วมองพี่ชายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"มึงอย่าเอารสนิยมของตัวเองมามองคนอื่นสิวะ" ตินว่า พร้อมกับชักสีหน้าใส่ "กูไม่ได้ชอบผู้ชายแบบมึง แล้วก็แค่เอ็นดูเหมือนน้องชายเฉยๆ”

"จริงอ่ะ?" ผมแกล้งถามต่อ แล้วถอนหายใจออกมา "พี่น้องกันไม่จำเป็นต้องปิดบังหรอกน่า"

"ไอ้นี่! ก็จริงสิวะ" ตินว่าต่อ แล้วมองผมเหมือนคนไม่สบอารมณ์

ผมแค่ยิ้มรับ เพราะรู้ดีว่าตินไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วก็คงเอ็นดูอย่างที่บอกจริงๆ พี่ชายของผมไม่เคยโกหกหรอกครับ แต่ผมว่าคนที่มันเอ็นดูคงไม่ได้คิดแบบนั้น

"มองกูอย่างนี้ทำไม" ตินหันมาถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นผมมองมันไม่ละสายตา

"กูแค่อยากรู้ว่า มึงมีดีอะไรให้คนอื่นชอบวะ" ผมบอก แล้วทำสีหน้าครุ่นคิด

"กูหล่อไง แถมยังเป็นคนดี มีเงินอีกต่างหาก" ตินตอบอย่างมั่นใจ แล้วหัวเราะเบาๆ

ผมเองก็ได้แต่ยิ้มรับคำพูดหลงตัวเองของมัน จะทำอย่างไรได้ ผมเองก็มั่นใจในตัวเองเหมือนพี่ชายของผมนั่นแหละ คนมีดีทำอะไรก็ไม่ผิดครับ

"จริงสิ! กูเพิ่งนึกได้ว่า เตยก็เรียนที่เดียวกับมึงนี่ เคยเจอกันบ้างหรือเปล่า" ตินถามตอ ผมก็เลิกคิ้วมอง

"แล้วเด็กของมึงว่าไงล่ะ" ผมถามกลับ ผมยังไม่กล้าตอบทันทีหรอกครับ กลัวน้องเขาไม่อยากเคยเห็นหน้าผมมาก่อน ถ้าเป็นแบนนั้นผมก็ไม่อยากเคยเจอมาก่อนเหมือนกัน

"กูยังไม่ได้ถาม" ตินตอบ

"งั้นหรือ ก็คงไม่เคยเห็นมั้ง" ผมบอกอย่างไม่ได้สนใจนัก

"อืม...ช่างเถอะ พอดีช่วงนี้เตยมันมีปัญหา กูก็เลยเป็นห่วง" ตินพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออก

"อะไรกันครับคุณพี่ชาย" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย "น้องชายนั่งหน้าหล่ออยู่ไม่ห่วง กลับไปห่วงคนอื่น สรุปน้องชายเฉยๆ จริงหรือวะ"

"เดี๋ยวกูต่อยปากแตก" ตินว่ากลับ แล้วมองผมด้วยสายตาเอาเรื่อง "พอดีน้องชายกูมันทำตัวไม่ให้น่าห่วง  ชอบหายหัวเงียบ"

"มึงนี่ขี้ใจน้อยจริง" ผมแกล้งบ่น "แล้วที่สำคัญ ดูเหมือนน้องเขาไม่ค่อยชอบหน้ากููเท่าไร"

"จะไม่ชอบได้ยังไง ไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย" ตินพูดขึ้น พร้อมกับมองผม "อาจจะดูเข้ากับคนยากไปนิค แต่ก็เป็นเด็กที่น่าสงสารมากเลยนะ"

ผมแค่เลิกคิ้วตอบ คนที่น่าสงสารมันคือน้องชายองมึงต่างหาก นอกจากจะโดนเมินอย่างไม่ไยดีแล้ว ยังเคยโดนอัดโดนด่า แถมตอนนี้ยังถูกมองว่าเป็นคนแปลกหน้าอีก

เย็นชาจริงๆ...

"ที่จริงก็เป็นลูกคนมีเงินอยู่ แต่ดันมีปัญหากับที่บ้าน เลยโดนตัดเงิน ตอนนี้เลยต้องมาทำงานพิเศษ หาเงินเอง" ตินพูดขั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมรู้ดีอยู่แล้ว

"ก็ดีแล้วนี่ ลูกผู้ชายก็ต้องเติบโตด้วยหนทางของตัวเอง" ผมบอก แล้วมองตินอย่างพิจารณา "ธรรมดามึงชอบแบบนี้ไม่ใช่หรือไง"

"มันไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นมึงก็ว่าไปอย่าง" ตินบอก แล้วมองด้วยสายตาเหยียด

"แล้วทำไมกูต้องไปลำบากแบบนั้นด้วย" ผมย้อนถาม พลางเอนหลังอย่างขี้เกียจ

"มึงมันไม่ได้เรื่อง" ดินว่า แล้วถอนหายใจออกมา "กูปล่อยวางเรื่องของมึงแล้ว แต่กูไม่สบายใจเรื่องของเตยเท่าไร ยิ่งมาเห็นสีหน้าทีทำเหมือนมีความสุขดี กูก็ยิ่งกังวล"

"ห่วงกันจริง จะให้เลิกทำงาน แล้ารับมาเลี้ยงดูอย่างเป็นทางการดีไหมล่ะ" ผมถามขึ้นทีเล่นทีจริง

"ว่าแต่กู มึงเองก็ชอบประชดประชันเหมือนเด็กขี้อิจฉา " ตินพูดขึ้นพร้อมกับผมที่ชักสีหน้าใส่ "คืนนี้กูจะไปดูที่ทำงานของเตยสักหน่อย มึงรู้จักผับชื่อสตาร์ไลท์หรือเปล่า"

"ก็รู้จัก แต่กูไม่ว่างพามึงไปหรอกนะ"  ผมตอบอย่างรู้ทัน แล้วเมินไปทางอื่นอย่างไม่สนใจ

"ไม่ใด้ มึงต้องไปกับกู" ตินหันมาบอก แล้วเข้ามากอดคอของผมเอาไว้ "อ้อ...แล้วก็เรียกเพื่อนมึงมาด้วยล่ะ กูจะจัดการเรื่องของวีนัสด้วย"

 

+++++++++

 

เสียงเพลงในผับยังดังต้อนรับอย่างทุกครั้งที่เข้ามา วันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวอย่างทุกที แต่พ่วงพี่ชายและเพื่อนสนิทที่มีทั้งเต็มใจมาและถูกบังคับให้มา

“คนเยอะว่ะ” ตินพูดขึ้นพลางมองไปรอบร้าน

“อืม” ผมตอบรับ แล้วนั่งลงบนโซฟา

“น่าเสียดายที่ไมค์ไม่มา” ตินพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วรับแก้วที่ไอ้เก้าผสมมาให้ “แล้วพวกมึงเป็นไง”

“สบายดีครับพี่” ไอ้เก้าตอบ แล้วยกแก้วขึ้นดื่ม “พี่เลี้ยงใช่เปล่าครับ”

“ไอ้แทม มึงเลี้ยง” ตินหันมาบอกหน้าตาเฉย ผมก็ชักสีหน้าไม่พอใจ

“อะไรวะ พามาแล้วต้องมาเลี้ยงอีกหรือไง ไม่เอา” ผมบ่นออกมา แล้วมองตินอย่างไม่พอใจ “มึงเป็นพี่กูนะ ทำงานแล้ว ต้องเลี้ยงสิวะ”

“อย่ามาอ้างสิทธิ์น้องชายไม่มีเงินตอนนี้” ตินหันมาว่า แล้วมองผมด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย “เงินที่มึงใช้เลี้ยงเด็กของมึง ยังไม่ถึงหนึ่งในสามของค่าเหล้าคืนนี้ด้วยซ้ำ”

“พี่ตินแม่งพูดถูก” ไอ้เก้าพูดสนับสนุน พร้อมกับพี่ชายของผมที่พยักหน้ารับ

“มึงคิดอะไรกับพี่กูหรือเปล่าเนี่ย” ผมว่า แล้วมองไอ้เก้าอย่างจับผิด “เข้าข้างมันจริง”

“กูนับถือเว้ย! ไม่ได้มีรสนิยมแบบมึง” ไอ้เก้าตอบ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ติน “ที่นี่ผมมาบ่อย สนใจคนไหน ผมอาจจะรู้จัก”

“แล้วมึงรู้จักเตยหรือเปล่า” ติยหันไปถามเสียงเรียบ   

ไอ้เก้ามองตินอยู่ครู่iดียว ก่อนจะหันมามองผม ไอ้บอสที่ยังนั่งเงียบก็เก็บควาสงสัยผ่านสีหน้าเอาไว้ไม่อยู่ ผมเองก็ลืมบอกพวกมันเรื่องที่ผมทำตัวเหมือนไม่รู้จักเตยมาก่อน

“ทำไมหรือพี่” ไอ้เก้าถามต่อ แล้วมองตินอย่างสงสัย

“ก็เห็นบอกว่ามาบ่อย ก็เลยถาม” ตินบอก แล้วมองไอ้เก้าเหมือนพิจารณาบางอย่าง “ถ้าไม่รู้จัก ก็ช่างเถอะ”

ไอ้เก้าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมก็ห้ามด้วยสายตาเอาไว้ก่อน โชคดีที่ผมกับไอ้เก้าสนิทกันมากพอจะเข้าใจความนัยที่สื่อผ่านสายตากันได้ไม่ยาก

“แล้วเงียบกันทำไม” ตินพูดขึ้นอย่างสงสัย แล้วหันมามองผมสี่ทำสีหน้าไม่ถูก “ไอ้แทม มึงเป็นอะไร”

“เปล่าๆ” ผมตอบ แล้วหันไปทางเพื่อนอีกสองคนที่กำลังมองผมอยู่ “พอดีว่าตินอยากมาดูรุ่นน้องที่รู้จัก เขาทำงานอยู่ที่นี่”

“อ้อ อย่างนี้เอง” ไอ้เก้าพูดขึ้น ก่อนจะมองมาทางผม

“ไหนมึงบอกจะถามพวกมันเรื่องวีนัสไง” ผมรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากให้ไอ้เก้ากับไอ้บอสทำเสียเรื่อง

"เออใช่!! กูก็มัวแต่คิดเรื่องของเตย” ตินพูดขึ้น แล้วปรับสีหน้าตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเพื่อนของผม “พวกมึงมาห้องไอ้แทมครั้งสุดท้ายเมื่อไร”

“ก็นานแล้ว” ไอ้บอสตอบ ก่อนจะมองไปทางผมในทำนองที่ว่า...มีอะไรวะ

“ใช่ๆ ช่วงนี้ไม่ได้ไปหามันเลย” ไอ้เก้าพูดขึ้น “มีอะไรหรือ”

ผมมองตินที่กำลังมองไอ้บอสกับไอ้เก้าอย่างจับผิด แต่สีหน้าของเพื่อนสนิทของผมก็แสดงความงุนงงอย่างชัดเจน

"พอดีว่ามีคนทำลายวีนัสของภู" ตินพูดขึ้น พร้อมกับมองผู้ต้องสงสัยอย่างกดดัน  “มึงรู้ไหม มันคืออะไร”

“ไม่รู้” ไอ้บอสตอบ แล้วมองผมในทำนองที่ว่า...พูดเรื่องอะไรวะ

“ใครจะกล้าไปแตะต้องผลงานของพี่ ผมไปแต่ละทีแทบไม่กล้าจับอะไรที่วางอยู่ในห้องของมัน” ไอ้เก้าตอบ แล้วเหล่ตามามองผมเล็กน้อย

พวกมันต่างรู้ดีว่า ตินบ้าศิลปะขนาดไหน รวมไปถึงความคลั่งไคล้ในผลงานของตัวเอง แน่นอนว่าผมบอกพวกมันก่อนจะไปที่ห้องของผมครั้งแรกแล้วว่า นอกจกโซฟากับรีโมต ห้ามพวกมันหยิบจับอะไรโดยพลการ

“งั้นหรือ” ตินตอบรับเสียงเรียบ แล้วมองเพื่อนของผมอีกครั้ง “ถ้าไม่ใช่พวกมึง แล้วจะเป็นใคร”

“เด็กที่มันหิ้วไปนอนหรือเปล่าพี่” ไอ้เก้าบอก แล้วหันมามองผม “มันเลยโยนความผิดมาให้พวกผม”

“ไอ้ห่าเก้า มึงก็รู้ว่ากูไม่หิ้วเด็กเข้าห้อง” ผมว่า แล้วหันไปมองติน “กูไม่เคยเอาใครมานอน มึงก็รู้”

ถึงผมจะดูมั่วไปหน่อย แต่ผมก็ไม่เคยพาคู่ขามานอนที่ห้องของตัวเองหรอกครับ นอกจากตินจะสั่งห้ามแล้ว ผมเองก็ไม่ชอบด้วย แบบว่า...ผมค่อนข้างหวงห้องนอของตัวเอง โดยเฉพาะเตียงนอน ถ้าไม่ใช่พี่ชาย ผมก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับมัน

“แม่บ้านหรือเปล่าพี่” ไอ้เก้าเสนอควมคิดอีกครั้ง

“อาจจะเป็นไปได้” ผมตอบรับ เมื่อไอ้เก้าชี้ทางไปยังบุคคลอื่นที่หลุดจากวงโคจร “เหมือนจะจำได้ว่า แม่บ้านเก็บซากเอาไว้ให้ล่ะมั้ง”

“จริงหรือวะ!” ตินพูดขึ้นอย่างตกใจ แล้วขมวดคิ้ว “ซุ่มซ่ามแบบนี้ มึงไล่ออกไปเลยนะ”

ผมได้แต่มองสีหน้าบูดบึ้งของพี่ชาย แล้วมองไอ้บอสกับไอ้เก้าที่กำลังมองอย่างเหนื่อยใจไม่แพ้กัน

“เอาแค่หักเงินก็พอมั้ง” ผมบอก พร้อมกับนึกขอโทษแม่บ้านจ้้าประจำอยู่ในใจ

"ไม่ได้! มังคิดว่าวีนัสของกู ไม่มีค่าเลยใช่ไหม?!" ตินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ถ้าไล่แม่บ้านออก แล้วใครจะมาทำงานบ้านให้กู" ผมบ่นออกมา ไม่ใช่อะไรหรอกครับ สงสารแพะรับบาปเท่านั้น

“โง่จริงๆ เลยมึง เพราะอย่างนี้ไง กูถึงไม่อยากบอกว่ามีน้องชาย” ตินว่า แล้วถอนหายใจออกมา “ไล่คนเก่าออก ก็หาคนใหม่สิวะ”

“แต่กูไม่เอาแบบซี้ซั้วนะมึง” ผมว่า แล้วขมวดคิ้วขึ้น

กูก็ไม่อยากบอกคนอื่นว่า มีพี่ชายแบบมึงเหมือนกัน

“เออๆ เดี๋ยวกูหาใหม่ให้” ตินบอกอย่างตัดรำคาญ พร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม

 “ไอ้แทม มึงมีบุหรี่ไหม กูอยากสูบว่ะ” ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วหันมามองผม

“เหมือนกัน” ผมตอบ แล้วหันไปมองไอ้บอส "นั่งฟังตินพล่ามไปก่อนนะมึง"

“ไอ้น้องเวร! มึงเองก็อย่าสูบเยอะล่ะ” ตินหันมาว่าผมอีกครั้งด้วยสีหน้าตำหนิ

“รู้แล้วครับคุณพี่ชาย” ผมบอก ก่อนจะเดินตามไอ้เก้าที่ลุกจากโซฟา

 

TBC ++++++++++


 :monkeysad: Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ ตอนใหม่มาแล้วค่ะ แฮะๆ

ไม่รู้ว่ามีใครจำแจกันใบนั้น เมื่อนานมาแล้วได้ไหม ฮ่าๆ
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากเรื่องพี่น้องของพี่ตินกับพี่แทมนั่นแหละค่ะ อารมณ์อึนแบบเบาๆ กันนะคะ

ขอบคุณที่ยังติดตามมาจนถึงตอนนี้ สามารถแนะนำและติชมมาได้ เพราะยังอ่อนหัดอยู่ค่ะ แฮะๆ
ยังไงก็ฝากติดตามไปด้วยกันจจบเลยนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

ปล. ตอนพิเศษฉลองสมาชิกแฟนเพจ มิ้นขอสงวนให้เฉพาะสมาชิกเท่านั้นนะคะ ส่วนรายละเอียด ถ้าครบ 100 เมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกทีจ้า อิอิ
ปล. 2 ตอนหน้าก็จะได้รู้อะไรดีๆ กันด้วยล่ะ ฮ่าๆ และอาจจะทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้น ติดตามกันด้วยนะคะ
 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 06-08-2014 19:59:27
 :z2:มาต่อแว้วรอๆตอนต่อไปจร้า
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 06-08-2014 21:44:31
เอาล่ะสิ เตยจะยอมรับมาเอง หรือ พี่ตินจะรู้เอง...

ตอนนี้แอบสงสารแทม  :monkeysad:

สงสารคุณแม่บ้านด้วย โดนลูกหลงทั้งที่ไม่รู้อะไรด้วย

จะจิ้น ติน x แทม แทนแล้วน่าจิ้นซะจริงๆ :hao3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 06-08-2014 22:56:22
เตยยยยยย ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยน้าาา><

พี่ตินนี่ได้ใจอ่ะ!!!
อยากจับจิ้นกับเตยให้รู้แล้วรู้แรดไปเลย 555
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 07-08-2014 00:11:50
เรื่องนี้แม่บ้านรับไปเต็มๆอะ น่าสงสารแพะจริงๆ :monkeysad:
ถ้าพี่ตินรู้ว่าใครทำ จะยังโกรธเป็นฟืน เป็นไฟแบบนี้มั้ยนะ :m28:
พาทนี้แทมแอบน่ารักนะเนี้ย อยากปกป้องคนที่ตัวเองรัก :m3:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 13-08-2014 12:14:12
:z2:มาต่อแว้วรอๆตอนต่อไปจร้า
-ขอบคุณค่ะ ^^

เอาล่ะสิ เตยจะยอมรับมาเอง หรือ พี่ตินจะรู้เอง...

ตอนนี้แอบสงสารแทม  :monkeysad:

สงสารคุณแม่บ้านด้วย โดนลูกหลงทั้งที่ไม่รู้อะไรด้วย

จะจิ้น ติน x แทม แทนแล้วน่าจิ้นซะจริงๆ :hao3:
ฮ่าๆ สงสารแม่บ้านเหมือนกันค่ะ แต่ตินกับแทมก็น่าจิ้นดูนะ อิอิ

เตยยยยยย ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยน้าาา><

พี่ตินนี่ได้ใจอ่ะ!!!
อยากจับจิ้นกับเตยให้รู้แล้วรู้แรดไปเลย 555
น่ารักแบบมึนๆ หรือเปล่าค่ะ แฮะๆ
ดีใจจังที่ชอบพี่ตินกัน อิอิ

เรื่องนี้แม่บ้านรับไปเต็มๆอะ น่าสงสารแพะจริงๆ :monkeysad:
ถ้าพี่ตินรู้ว่าใครทำ จะยังโกรธเป็นฟืน เป็นไฟแบบนี้มั้ยนะ :m28:
พาทนี้แทมแอบน่ารักนะเนี้ย อยากปกป้องคนที่ตัวเองรัก :m3:
แม่บ้านเป็นู้รับเคราะห์ไปค่ะ แต่ถ้าพี่ตินรู้ความจริงก็ยังเดาไม่ได้เหมือนกัน อิอิ
แต่พี่แทมแต่ไม่อยากมีเรื่อง (มั้ง) อิอิ

++++++++++++++++++++++++++++

เจอตอนหน้าพรุ่งนี้ค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Autonomyz ที่ 13-08-2014 16:37:58
เตยยยยยจ๋า พูดมากๆหน่อยดอกพิกุลไม่ร่วงจากปากหรอกนะจ๊ะ
แต่ต่อจะให้นิ่ง กวน อึน อึมครึมยังไง
พี่แทมเค้าก็ชอบของเค้าใช่ไหมล้าาาา :hao6:
ใจอ่อน ยอมๆพี่เค้าหน่อยสิตัว
เค้ายอมรับผิดแทนเตยตั้งหลายเรื่องละ
ไม่งั้นเราจะยุให้แทมจับกดจริงๆละนะ 5555 :hao7:
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-08-2014 21:50:33
PLAYBOY  # 19 - TAM

 

 

 

 

หลังจากเดินมาหลบมุมอยู่ในบริเวณที่สูบบุหรี่ของผับ ผมก็ถอนหายใจออกมา พร้อมกับมองใบหน้าของเพื่อนสนิทที่กำลังมองผมอย่างจริงจัง

“หวังว่าไอ้บอสจะไม่พูดอะไร” ผมพูดขึ้น แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“ก็น่าจะเป็นแบบนั้น แล้วเรื่องเด็กของมึงนี่มันยังไง” ไอ้เก้าถาม แล้วมองผมนิ่ง “ที่มึงมาบ่อย ก็เพราะเหตุนี้สินะ”

ผมพยักหน้ารับ แล้วเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้มันฟัง รวมไปถึงเรื่องของพี่ชายด้วย ไอ้เก้าไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไร นอกจากถอนหายใจออกมา

“บังเอิญสุดๆ เลยว่ะ” ไอ้เก้าพูดขึ้น หลังจากฟังเรื่องเล่าจากผมจบ

“เออสิวะ ไปๆ มาๆ แม่งก็วนเวียนกันอยู่นี่แหละ” ผมบอก ก่อนไอ้เก้าจะยิ้มรับโดยไม่ได้พูดอะไร

ผมยืนปล่อยให้ไฟเผามวนกระดาษอย่างใช้ความคิด  พลางมองควันสีจางไม่ต่างจากความรู้สึกของผมที่ไม่ชัดเจนในตอนนี้ แต่ถึงจะคิดมากไปก็เท่านั้น สิ่งที่ผมเรียนรู้มาจนถึงตอนนี้คือความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความจริง ไม่ว่าโชคชะตาจะปูทางอย่างไร ผมก็แค่ทำในสิ่งที่คิดว่าจะไม่ เสียใจภายหลังก็พอแล้ว

ผมกับไอ้เก้ากลับเข้ามาที่โต๊ะของตัวเองอีกครั้ง บรรยากาศไม่ได้แตกต่างจากก่อนหน้านี้นัก

“ไปนานจนกูคิดว่าไปหลับ” ตินทักขึ้น เมื่อผมกับไอ้เก้านั่งลงที่โซฟา

“ก็กะจะไปหลับนั่นแหละ แต่ยังหาคนไปหลับด้วยกันไม่ได้” ผมตอบ แล้วหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าของตินที่เหมือนเอือมระอาบางอย่าง

“แล้วทำไมไม่ชวนเก้าไปด้วยกันล่ะ” ตินถามต่อ ก่อนจะเลิกคิ้วมองผม

"ถ้าไอ้แหมมันเป็นผู้หญิง ผมก็พอจะหลับทูหลับตาเอากับมันได้หรอก" ไอ้เก้าบอก ก่อนจะโดนผมตบกะโหลกด้วยความหมั่นไส้

"ไอ้สัด! ดี๋ยวกูให้ไอ้บอสจัดการมึง" ผมว่า พร้อมกับมองไอ้เพื่อนสนิทอย่างมาดร้าย

"มึงช่วยอย่าทำให้กูต้องแปดเปื้อนไปกับพวกมึงได้ไหมเนี่ย ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงคำพูดก็เถอะ" ไอ้บอสบอก แล้วทำสีหน้าเซ็งใส่

"แย่จริงๆ แต่อย่างน้อยก็ยังมีบอสนี่แหละที่พอจะให้วางใจได้บ้าง" ดินพูดขึ้น แล้วปรายตามองผมกับไอ้เก้า เหมือนปลงกับอะไรบางอย่าง

"พี่ไม่คิดว่า เพราะเป็นพวกเดียวกัน ถึงได้มาคบด้วยกันหรือครับ" ไอ้เก้าพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มออกมา

"สิ่งเดียวที่กูเห็นว่าพวกมึงสามคนเหมือนกัน ก็คือสถานะเพศชายเท่านั้นแหละ" ตินพอกเสียงเรียบ

"แล้วมึงไม่ตามหาเด็กแล้วหรือไง" ผมพูดเปลี่ยนเรื่อง เพราะขี้เกียจฟังการทะเลาะไร้สาระของคนที่ชอบเอาชนะ แถมยังไม่ยอมใครทั้งคู่

"กูตั้งใจว่าจะมาดูเฉยๆ ไม่อยากไปกวน เพราะมันไม่อยากให้มา" ตินหันมาบอก ก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเอง

บท สนทนาเปลี่ยนไปเมื่อไอ้เก้าหยิบยกหัวข้อใหม่ออกมา ผมไม่ค่อยสนใจนัก เหมือนกับไอ้บอสที่ไม่ได้อยากมาตั้งแต่แรก ก่อนที่มันจะหันมาสบตากับผม พร้อมกับถ้อยคำที่ส่งผ่านแววตาคู่คม ผมถอนหายใจเล็กน้อย เมื่อต้องพูดเรื่องเดิมซ้ำอีกรอบ

 

++++++++++

 

ที่จริงแล้วผมก็ไม่ใช่คนตื่นสายอะไร แต่ในเมื่อเป็นวันหยุดทั้งที ผมก็อยากจะนอนอืดเหมือนคนขี้เกียจบ้าง แต่ก็คงจะทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ได้ยาก เพราะตอนนี้ผมยังมีพี่ชายอาศัยอยู่ด้วย

'ตลอดเวลาที่กูอยู่ ห้ามมึงไปไหนกับเด็กของมึงเด็ดขาด'

เพราะถ้อยคำประกาศิตนี้ ทำให้ผมจมปลักอยู่กับพี่ชายจอมเพี้ยนอย่างไร้ทางเลือก ตอนนี้ผมเลยขาดหนุ่มน้อยน่ารักมาปลอบประโลมหัวใจ

วันนี้ผมถูกตินลากให้พาไปเที่ยวรอบเมืองตลอดทั้งวันตั้งแต่เช้าครับ ส่วนไหปู่ก็ไปดูตามวัดหลวงหรือไม่ก็พิพิธภัณฑ์ตามประสาคนอย่างมัน กว่าจะจบทริปก็ปาเข้าไปเกือบจะสองทุ่ม ตินก็บอกให้ผมแวะซื้อของสดกลับไปใส่ตู้เย็นและเอาไว้ทำสุกี้ที่จะเป็นมื้อ เย็นในวันนี้ ทว่าทันทีที่ผมกับตินเดินกลับมาที่ห้องก็มีใครบางคนมายืนรออยู่ก่อนแล้ว

“กูนัดมาเอง จะให้มากินข้าวเย็นด้วยกันหน่อย” ตินพูดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าประหลาดใจของผม

ผมแค่พยักหน้ารับรู้ แล้วมองแขกร่วมมื้อเย็นที่กำลังมองมาอย่างเฉยชา ก่อนสายตาเรียบนิ่งจะเลื่อนไปมองตินแทน เมื่อคำทักของพี่ชายของผมดังขึ้น

“มารอนานหรือเปล่า พอดีต้องแวะซื้อของก่อน”

“ก็ไม่นานหรอก” เตยตอบรับพลางมองถุงที่ผมกับดินถืออยู่ "ซื้อมาทำอะไรเยอะแยะ"

"สุกี้น่ะ น่ากินใช่ไหมล่ะ" ตินตอบด้วยน้ำเสียงสดใส

ผมไม่ได้สนใจ ก่อนจะเปิดประตูห้อง แล้วเดินเตรงเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำ และเมื่อผมออกมาจากห้องของตัวเองอีกครั้ง กลิ่นหอมของอาหารมื้อเย็นก็จูงผม ให้เดินไปที่โต๊ะอาหารทันที

ตอนนี้โต๊ะกินข้าวที่เคยว่างเปล่ากลับเต็มไปด้วยอาหารสดวางอยู่ โดยมีจุดศูนย์กลางเป็นหม้อสุกี้ที่มีน้ำซุปกำลังเดือดพล่าน

"น่ากินชะมัด!" ผมพูดขึ้นอย่างถูกใจ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

ทุก ครั้งที่ตินกลับมาเยี่ยมผม พวกเราจะต้องทำสุกี้กินด้วยกันสองคนเสมอ ด้วยเหตุผลที่ว่าสุกี้เป็นอาหารสำหรับครอบครัว ทว่าครั้งนี้กลับต่างไปจากทุกที เพราะมีคนนอกครอบครัวมาร่วมด้วย

“มาถึงก็มากินอย่างเดียว ไม่ช่วยกันก่อนเลยนะ” ตินหันมาบ่นใส่ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนัก

“แหม...ก็พาเที่ยวทั้งวันยังไม่พออีกหรือไง รู้อยู่หรอกน่าว่าต้องเป็นคนเก็บล้าง มีหน้าที่ทำก็ทำไปเถอะ อย่าบ่นเป็นคนแก่” ผมว่ากลับ ก่อนจะหยิบลูกชิ้นปลามาลวก

“มึงนั่นแหละที่ขี้บ่น” ตินโต้กลับ ก่อนจะหันไปสนใจแขกที่ยังนั่งเงียบ “ไม่ต้องเกรงใจ มัวแต่ชักช้า เดี๋ยวไอ้แทมมันแย่งกินหมดไม่รู้ด้วย”

“อืม” เตยตอบรับ ก่อนจะเริ่มต้นลงมือกับมื้อเย็นของตัวเอง

บรรยากาศ ของมื้ออาหารเป็นไปอย่างเรียบง่าย โดยมีตินที่เป็นคนพูดเสียส่วนใหญ่ ผมเองก็เคยชินกับการที่มันชอบพล่ามอยู่คนเดียวเลยไม่ได้สนใจ จนกระทั่งได้เห็นความมีน้ำใจที่อุตส่าห์เอื้อเฟื้อลวกอาหารให้พี่ชายของแขกในวันนี้ ทั้งที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อยจนดูธรรมดาด้วยซ้ำ แต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

ผมเก็บความไม่สบอารมณ์เอาไว้ แล้วกินสุกี้ต่อ อย่างน้อยความอร่อยของมันก็ทำให้ผมปัดก้อนอารมณ์ที่ก่อตัวอยู่ในใจได้ ก่อนจะมาสะดุดกับตะกร้อที่มีคนอยากจะใช้ในเวลาเดียวกันพอดี

ผมเงยหน้ามองคู่กรณีที่กำลังมองมา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมีแววแปลกใจครู่เดียว ก่อนที่จะเปลื่ยนเป็นเฉยชาดังเดิม

“เอาก่อนสิ” ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “เสียจังหวะเป็นบ้า ถ้ารู้ว่าจะมีคนนอกมา ก็น่าจะซื้อตะกร้อมาเพิ่ม”

“พูดอะไรของมึงเนี่ย” ตินว่าเสียงขุ่น ก่อนจะเอาตะกร้อที่เพิ่งลวกหมูจนสุกมาให้ แล้วหันไปมองเตยต่อ “อย่าไปสนใจไอ้แทมเลย มันปากเสียน่ะ” 

“หึ...ไม่เป็นไรหรอก” เตยตอบ แล้วหันไปมองติน “ช่วงนี้ก็เจอคนปากเสียมากวนบ่อยเหมือนกัน”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ที่ชวนมากินสุกี้ด้วยกัน ก็อยากให้รู้จักกันน่ะ” ตินพูดขึ้น แล้วยิ้มออกมา “ไอ้แทมก็เรียนที่เดียวกับเตยนะ แต่เรียนวิศวะปีสี เคยเจอกันบ้างหรือเปล่า”   

“ไม่แน่ใจ” เตยบอก ก่อนจะก้มลงมองหม้อสุกี้ “แต่ถึงเคยเจอ...ก็จำไม่ได้หรอก”

“ก็จริง เมื่อก่อนไม่เคยเจอ แต่ตอนนี้ก็รู้จักกันแล้ว” ตินตอบรับด้วยรอยยิ้มบาง “สนิทกันไว้ก็ดีนะ”

“มึงต้องการอะไรกันแน่ติน” ผมพูดขึ้น ก่อนจะหันไปมองพี่ชายเล็กน้อย “อยากให้น้องเขาอยู่ในสังกัดกูหรือไง”

“พูดบ้าๆ อย่าแม้แต่จะคิด ” ตินหันมาบอกผมเสียงเข้ม แล้วหันไปยิ้มให้เตยต่อ “เมื่อคืนนี้แวะไปที่ผับที่เตยทำงานด้วย”

เตยตอบรับในลำคอเหมือนไม่ได้ตกใจอะไร ผมได้แต่มองพี่ชายที่ยังเดาไม่ได้ว่าคิดอะไรอยู่ พร้อมกับจัดการสุกี้ไปเรื่อยๆ

“บอกตรงๆ พี่ว่างานบริการที่ต้องเจอคนเยอะแบบนั้น ไม่เหมาะกับเตยหรอก” ตินพูดขึ้นอีกครั้ง ผมเองก็นึกเห็นด้วยอยู่ในใจ จะให้คุณชายไปเป็นบ๋อยแบบนั้นเกินอาทิตย์ก็มากพอแล้ว

“งั้นหรือ...” เตยตอบรับเหมือนไม่ใส่ใจนัก แต่ก็มองตินอย่างตั้งใจ

“อืม พี่เลยคิดว่าเตยควรจะหางานใหม่” ตินบอก แล้วยิ้มออกมา “แล้วบังเอิญพี่ก็มีงานที่อยากให้เตยทำพอดี เงินดี แถมไม่ต้องเหนื่อยมากด้วย”

“งานอะไรหรือ” เตยถามกลับอย่างสงสัย ผมเองก็สงสัยเหมือนกันว่า พี่ชายที่ชอบล่องลอยไปหางานที่ไหนมาให้สุดหล่อทำ

“พี่อยากให้เตยมาเป็นพ่อบ้านให้ไอ้แทมมันน่ะ” ตินพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มหวานออกมา

 

++++++++++

หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-08-2014 22:07:06
 

พ่อบ้าน?!

"พ่อบ้าน?!” เตยพูดขึ้นอย่างตกใจ พร้อมกับผมที่พูดกับตัวเองอยู่ในใจเช่นเดียวกัน

“ใช่แล้วล่ะ เมื่อเช้าพี่เพิ่งโทรไปเลิกจ้างแม่บ้านคนเก่าของไอ้แทมน่ะ” ตินบอก พร้อมกับรอยยิ้มที่ยังไม่จางหายจากใบหน้า

“ไม่เอาหรอก” เตยบอก ก่อนจะเลื่อนสายตามองผมเล็กน้อย แล้วหันไปมองตินต่อ “ตินก็น่าจะรู้ว่าผมทำงานแบบนั้นเป็นที่ไหน”

“งานไม่มีอะไรหรอก ไอ้แทมมันก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอะไรด้วย” ตินพูดหว่านล้อมต่อ “พี่ให้เดือนละสองหมื่น สวัสดิการอยากได้อะไรก็บอกไอ้แทมได้เต็มที่”

“เฮ้ยๆ ถามกูนิดนึงก่อนดีไหม” ผมว่า แล้วเลิกคิ้วมองพี่ชาย

“มึงเงียบไปเถอะน่า” ตินว่ากลับ แล้วหันไปสนใจเตยต่อ “ดูแลไอ้แทมแค่คนเดียว ก็ยังดีกว่าต้องไปทนดูแลลูกค้าที่ผับแบบนั้นอีก”

“แต่...” เตยเหมือนจะพูดปฏิเสธอีกครั้ง แต่ตินก็พูดขัดจังหวะก่อน

“ยังไม่ทันลองจะรู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้ ถ้าอยากก้าวหน้าอย่างที่เคยบอกพี่เอาไว้ ก็อย่ากลัวที่จะเจอกับสิ่งท้าทายใหม่ๆ สิ”

ผมมองท่าทีของเตยกับตินที่กำลังเจรจาการจ้างงานกันอย่างครุ่นคิด ผมนึกไม่ถึงเลยว่า ตินจะให้เตยมาทำงานพ่อบ้านแทนแม่บ้านคนเก่าที่เพิ่งถูกโยนให้เป็นแพะรับบาปไป แค่นึกภาพเตยทำงานบ้าน ผมก็อดที่จะขำขึ้นมาไม่ได้ และอาการของผมก็ทำให้คนที่กำลังคุยกันอยู่หันมามอง ผมแกล้งกระแอมไอเลิกน้อย

“ถ้าน้องเขาไม่อยากทำ มึงจะไปบังคับทำไม” ผมพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออกมา “เรื่องแม่บ้าน เดี๋ยวกูหาเองใหม่ก็ได้”

“กูบอกไปแล้วว่า จะหาให้ ก็ต้องหาให้สิวะ” ตินหันมาบอกผม แล้วชักสีหน้าขึ้นมาเล็กน้อย “เดี๋ยวมึงก็เอาพวกไม่ได้เรื่องมาทำของกูพังอีก มันคุ้มที่ไหนกัน”

มึงนั่นแหละที่ใส่ความผู้บริสุทธิ์ แล้วชวนฆาตกรตัวจริงเข้าห้องกูเนี่ย!

 “ตามใจ” ผมบอกอย่างไม่เรื่องมาก แต่ก็อดที่จะลอบยิ้มออกมาไม่ได้

ถึงผมจะบอกไม่อยากบังคับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่า อยากให้มาทำงานให้  ยิ่งเป็นตินก็เชื่อขนมกินได้เลยว่า ผมได้พ่อบ้านคนใหม่แน่ๆ คราวนี้คงได้สนุกกันยกใหญ่ล่ะ

“พี่เองก็ไม่ได้บังคับให้ตกลงตอนนี้หรอกนะ” ตินพูดขึ้นอีกครั้ง “เตยลองคิดดูแล้วกัน เพราะอีกไม่กี่วันพี่ก็จะกลับแล้ว ไม่อยากผิดคำพูดกับไอ้แทมหรอก”

“อืม” เตยตอบ พร้อมกับพยักหน้ารับอย่างคนคิดไม่ตก

 

++++++++++

 

เตยในชุดเมด...

ให้ตายเถอะ! แค่จินตนาการก็ตลกเป็นบ้า

ผมนึกขำอยู่ในใจ พลางล้างถ้วยอยู่ในครัวคนเดียว ตอนนี้ตินกับเตยนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก พี่ชายของผมคงนั่งกล่อมต่อ เพราะตินเป็นพวกอยากได้อะไรแล้วก็ต้องได้ แกมยังเป็นพวกบ้าทั่ไม่ ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ด้วย

เมื่อจัดการงานของตัวเองเสร็จ ผมก็เดินออกจากห้องครัว แล้วตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง พร้อมกับเสียงของพี่ชายทั่ดังขึ้น

"ไอ้แทม คืนนี้เตยจะค้างที่นี่ด้วยนะ"

ผมกะพริบตารับข้อมูล ก่อนจะมองพี่ชายแล้วหันไปมองเตยที่ยังทำหน้านิ่งอย่างงุนงง

“ค้าง!” ผมร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่อสมองประมวลผลลัพธ์เรียบร้อย

“มึงจะร้องเสียงดังทำไม” ตินบ่นใส่ แล้วระบายยิ้มออกมา “แค่อยากให้เตยชินกับบรรยากาศ เวลากูไม่อยู่ จะได้ไม่อึดอัด”

มึงไม่อยู่เมื่อไร ห้องพังแน่!

ผมคิดกับตัวเองในใจ แล้วถอนหายใจเลิกน้อย ดูก็รู้ว่าโดนบังคับให้ค้างชัวร์  ผมเดินกลับมาดึงตัวพี่ชายที่แสนดีออกมาคุยกันอีกด้านตามประสาพี่น้อง

“คิดอะไรของมึงเนี่ย” ผมพูดขึ้น แล้วมองพี่ชายอย่างหาคำตอบ

"ก็หาพ่อบ้านให้มึงไง" ตินบอก แล้วมองเหมือนผมพูดอะไรไร้สาระออกมา

"น้องเขาตกลงแล้ว?" ผมถามต่ออย่างอยากรู้

"แน่ล่ะ ว่ายัง" ตินตอบ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ "ถูเลยให้ลองค้างสักคืน ตีเหล็ก มันต้องตีตอนร้อนเว้ย ถ้าเตยไม่ตกลง กูไม่ปล่อยให้ออกจากห้องนี้หรอก"

ผมหัวเราะรับ แล้วมองพี่ชายที่เดินกลับไปคุยกับแขกต่อ พี่ชายของผม บทจะซื่อก็แสนดีจนไร้เดียงสา แต่พอจะร้ายขึ้นมา ก็คือหมาป่าในชุดลูกแกะดีๆ นี่เอง

 

++++++++++

 

คอน โดมิเนียมของผมมีสองห้องนอนครับ แต่อีกหนึ่งห้องนอน ผมแปลงเป็นที่เก็บของไปแล้ว ธรรมดาไม่ค่อยมีใครมาค้างนอกจากติน เพราะผมก็หวงห้องนอนที่เปรียบเสมือนพื้นที่ส่วนตัวอยู่เหมือนกัน

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวนอนข้างนอกได้"

เสียงของเตยดังขึ้น พร้อมกับประตูห้องนอนที่เปิดกว้าง ทำให้ ผมที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นไปมอง ตินกำลังกอดไหล่ของเตยด้วยรอยยิ้ม

“เห็นไหม เตียงก็กว้างจะตาย นอนสามคนสบายๆ เลยด้วยซ้ำ” ตินบอก

“ไม่อยากกวนน้องชายติน” เตยบอก แล้วมองผมเล็กน้อย  ผมเองก็ยกยิ้มที่มุมปากรับ

หึ...น้องชายตินหรีอ?

“คิดมากไปแล้ว ไอ้แทมมันยังไม่ว่าอะไรสักคำ” คินพูดต่อ แล้วมองมาทางผม

"อืม ไม่ต้องเกรงใจหรอก" ผมพูดขึ้น แล้วมองเตยที่ยังทำหน้านิ่ง "หรือว่ากลัวอะไร"

ถึงผมจะหวงเตียงนอน แต่สำหรับน้องเตย...ผมเต็มใจยอมให้ใช้เตียงร่วมกันเต็มที่ ถ้าปล่อยโอกาสให้หลุดมือไป ผมคงเป็นผู้ชายโง่อย่างทั่ตินชอบบ่นแน่

"เปล่า... ตามใจดินแล้วกัน" เตยตอบรับ แล้วมองผมเพียงครู่เดียว ก่อนจะหันไปมองตินต่อ

ผมแค่ยิ้มรับ แล้วนอนเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเอง โดยไม่ได้สนใจใครอีก จนกระทั่งตินกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงและมีเตยยืนอยู่ไม่ห่างกันนัก ทั้งสองคนอาบน้ำเรียบร้อย ตอนนี้ก็คงได้เวลาเข้านอนแล้วครับ

“บอกไว้ก่อน ไม่นอนกลาง” ตินพูดขึ้น “มันอึดอัดเหมือนโดนบีบยังไงก็ไม่รู้”

“กูก็ไม่ชอบนอนกลางเหมือนกัน” ผมบอกต่อ แล้วขยับตัวไปอยู่ริมเตียง

“ผมก็ไม่ชอบนอนกลาง” เตยพูดขึ้น แล้วหันไปทางพี่ชายของผม “ตินนอนกลางแล้วกัน”

“ไม่ไหวๆ นอนไม่หลับแน่” ตินบอก ก่อนจะเบ้หน้าออกมา

“มึงน่ะหลับง่ายจะตาย แถมยังหลับลึกหลับดีอีกต่างหาก” ผมบอก ก่อนจะทำหน้าเซ็ง “เป็นพี่ก็ต้องเสียสละสิวะ”

“มึงว่าอะไรนะ กูไม่ได้ยิน” ตินบอก ก่อนจะล้มตัวลงนอนยังที่มั่นของตัวเอง “ง่วงแล้ว นอนดีกว่า”

“เห็นแก่ตัวว่ะติน” ผมบ่นอย่างไม่พอใจ แต่ดูเหมือนพี่ชายของผมจะไม่สนใจ แถมยังเอาผ้าห่มมาคลุมหนีอย่างเปิดเผยด้วย

ผมมองเตยที่มองตินเหมือนคิดหนัก ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันมามองผม แล้วถอนหายใจออกมา

“แล้วจะเอายังไง” เตยถามขึ้น ใบหน้านิ่งเรียบเริ่มบูดบึ้งขึ้นมา

“ตามใจแล้วกัน ยังไงก็ได้” ผมตอบ เพราะไม่ว่าเตยจะนอนริมหรือนอนกลาง ผมก็ได้กำไรอยู่แล้ว

 “ช่างเถอะ... กูนอนกลางก็ได้”

เตย ขึ้นไปนอนตรงกลางเหมือนเซ็งชีวิต โดยมีผมที่เดินไปปิดไฟ แล้วขึ้นมานอนริมเตียงอีกด้าน ผมเองก็พอจะรู้อยู่แล้วว่า เตยคงเลือกนอนกลาง เพราะอย่างน้อยก็ยังได้นอนใกล้ตินดีกว่านอนใกล้ผมคนเดียว

 

+++++++++++

 

ทั้งที่เวลาก็เข้ามาถึงเช้าวันใหม่แล้ว แต่ผมก็ยังข่มตานอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะคนที่นอนอยู่ข้างกันก็ได้ มันรู้สึกแปลกอยู่นิดๆ เมื่อได้มานอนกับคนที่หวังจะมีอะไรกัน แต่กลับทำอะไรไม่ได้

เพราะถ้าอีกฝ่ายหันไปปลุกตินมาช่วยก็ซวยแน่ ถึงจะหลับลึกตื่นยาก แต่ถ้าโ๑นปลุกจริงจัง ตินก็ตื่นมาอัดผมได้แน่

ผมปัดความคิดของตัวเอง ก่อนจะลืมตามองความมืดบนเพดาน แล้วพลิกตัวเปลี่ยนท่านอนของตัวเอง ทั้งทีี่เตียงก็กว้าง แต่เวลานี้กลับดูเล็กลงจนรู้สึกได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เบียดจนอึดอัด แต่ผมก็ไม่สบายตัวเท่าไร

ผมหลับตาลง พร้อมกับปล่อยให้ความมืดชักพาไปสู่ห้วงฝัน ทว่าความตั้งใจของผมก็ไม่สำเร็จโดยง่าย ถึงแม้จะลองหยิบแกะมานับเล่นแล้วก็ตาม ผมผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ อย่างนึกเบื่อตัวเอง

ทำไมถึงนอนไม่หลับวะ...

ผมนอนคิดอย่างเบื่อหน่าย นึกอิจฉาคนหลับง่ายแบบตินขึ้นมาตงิดๆ และพอนึกถึงติน ผมก็กลับมานึกถึงคนที่นอนอยู่ข้างกันอีกครั้ง

อาการนอนไม่หลับทำให้ผมหันกลับไปมองคนที่นอนยู่ข้างกัน ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเห็นคนที่ควรหลับกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในความมืด

ผม ไม่รู้ว่าตัวเองพยายามข่มตานอนอยู่นานเท่าไร แต่ก็คงนอนนิ่งพอจะทำให้สุดหล่อหาญกล้ามาลักหลับตินอย่างไม่เกรงใจน้อง ชายอย่างผม แน่นอนว่าพี่ชายของผมนอนหลับไม่รู้เรี่องหรอก

“นิสัยไม่ดีเลยนะ” ผมพูดขึ้นเสียงเบา แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งอย่างชัดเจน ผมมองเตยที่หันกลับมามอง แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ตินมันคงผิดหวังน่าดู ถ้ารู้ว่าน้องสุดที่รักคิดไม่ซื่อกับตัวเอง” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง ทั้งที่รอยยิ้มยังไม่จางหาย “แถมยังแอบลักหลับมันอีกต่างหาก”

“ไอ้แทม” เตยพูดเสียงกดต่ำ แต่ผมไม่สนใจหรอก

“อ้าว! จำกันได้แล้วหรือ” ผมแกล้งทัก แล้วถอนหายใจออกมา “มาทำเป็นรู้จักตอนนี้ คิดว่าจะห้ามไม่ให้พี่บอกเรื่องนี้กับตินหรือไง”

เตยไม่ตอบอะไร นอกจากนอนลงแล้วหันหลังหนี  ผมเองก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม ก่อนจะนอนหันหลังให้เตย โดยเว้นระยะเพียงเล็กน้อยที่พอจะทำให้อีกฝ่ายได้ยินคำพูดของผม

“ทั้งเรื่องลักหลับ ไหนจะเรื่องวีนัสอีก เตยนี่ทำแต่เรื่องจริงๆ” ผมบ่นออกมา “แต่ยังไงก็ดูเหมือนไม่แคร์อยู่แล้ว ถ้าบอกความจริงออกไป ก็คงไม่เป็นไร”

“มึงต้องการอะไร” เตยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ปิดความหงุดหงิดไม่มิด

“อยากให้เก็บความลับให้ ก็ต้องมีค่าตอบแทนสิ” ผมบอก ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “จูบปิดปากเป็นไง”

ผม นอนรอคำตอบรับอย่างไม่ได้สนใจนัก แล้วนึกอยากจะแกล้งยั่วอีกคนฆ่าเวลาเล่น ทว่าไหล่ของผมก็ถูกดึงให้นอนหันกลับมาอีกทาง ก่อนจะรู้สึกได้ถึงสัมผัสร้อนที่แนบกับริมฝีปากของตัวเองโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะยอมรับเงื่อนไข ก่อนที่เตยจะถอนจูบที่แผ่วเบาราวกับปีกของผีเสือ พลางสบตากับผมโดยไม่ได้พูดอะไร ความประหลาดใจก่อตัวขึ้น แล้วละลายหายไป เมื่อผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่อยู่ไม่ห่าง พร้อมกับริมฝีปากที่ถูกสัมผัสอีกครั้ง

ความแผ่วเบาที่อ่อนโยนในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานร้อนแรงขึ้น เมื่อปลายลิ้นของเราสองคนตวัดรับกัน ผมยกมือคว้าท้ายทอยของเตยเอาไว้ พร้อมกับรับรู้ได้ถึงฝ่ามือคู่หนึ่งทั่ประคองใบหน้าของผมอยู่

ถึงแม้สิ่งที่เกิดขึ้นจะทำให้ผมสงสัยและงุนงง แต่ความพอใจที่ชวนให้เคสิบเคลิ้มนั้น ทำให้ผมเลิกสนใจอย่างอื่น รวมไปถืงพี่ชายที่กำลังนอนหลับอยู่ ตอนนี้ผมรู้แค่เพียงอยากสัมผัสผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจนแทบทนไม่ไหว

ผมวาดมือจากท้ายทอยจนถึงแผ่นหลัง ก่อนจะลากฝ่ามือไปยังบั้นเอวจนถึงสะโพก ทั้งที่ริมฝีปากของเราสองคนยังไม่ห่างจากกัน ปลายนิ้วของเตยกำลังแทรกผ่านเส้นผมของผมจนทำให้รู้สึกวาบหาามมากกว่าเดิม

จน กระทั่งผมเลื่อนมือผ่านเข้าไปในกางเกงยางยืดของเตยเท่านั้นแหละ คนที่ปล้นจูบผมอย่างดูดดื่มถึงได้หยุด พร้อมกับคว้ามือที่กำลังเลื้อยเป็นงูของผมเอาไว้ เสียงลมหายใจที่ผิดจังหวะสะท้อนอยู่ในความเงียบแผ่วเบา

เตย ปล่อยมือของผมออก แล้วลุกออกจากเตียงไปยังหน้าประตูห้องนอนทั่ปิดอยู่ ผมมองแผ่นหลังที่หายไปหลังประตูบานนั้นด้วยรอยยิ้ม เมื่อนึกถึงถ้อยคำทิ้งทายของคนที่สงสัยจะเมาสุกี้

'ความลับ...ของ เรา'

 

TBC ++++++++++

   

 :katai2-1:Marionetta ::: สวัสดีค่ะ เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ เย้ๆ ^^

สำหรับตอนนี้ก็เริ่มเข้าสู่ช่วงต่อไปของเรื่องแล้วล่ะคะ่  นั่นก็คือ คุณชายพ่อบ้านนั่นเองงงงง!!!
ที่จริงก็แค่อยากแต่งเรื่องพ่อบ้านจอมนิ่ง (ทำอะไรไม่เป็น) กับเจ้านายตอมกวนประสาท (ทำอะไรไม่เป็นเหมือนกัน) มาอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง  แฮะๆ แต่กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้ ก็ผ่านไปหลายตอนมากๆ เลย
(คิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว) แต่นังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่แสดงมามากเลยค่ะ เพราะมีสิ่งนี้ที่ทำให้รู้ว่า ยังมีคนติดตามอยู่
ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ ตอนหน้ารอเจอพาร์ทของเตยได้เลยจ้า

ปล. ตอนนี้แฟนเพจมาได้ 80% แล้ว อีกไม่นานก็คงได้อ่านตอนพิเศษกันล่ะมั้ง อิอิ (ยังไม่ได้คิดเลย ฮ่าๆ)

 

 
หัวข้อ: Re: ♥ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 18 [06/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-08-2014 22:08:58
เตยยยยยจ๋า พูดมากๆหน่อยดอกพิกุลไม่ร่วงจากปากหรอกนะจ๊ะ
แต่ต่อจะให้นิ่ง กวน อึน อึมครึมยังไง
พี่แทมเค้าก็ชอบของเค้าใช่ไหมล้าาาา :hao6:
ใจอ่อน ยอมๆพี่เค้าหน่อยสิตัว
เค้ายอมรับผิดแทนเตยตั้งหลายเรื่องละ
ไม่งั้นเราจะยุให้แทมจับกดจริงๆละนะ 5555 :hao7:

อิมเมจของน้องเตยคือหนุ่มขรึม เลยพูดมากไม่ได้ 5555
แต่ก็อย่างว่านั่นแหละค่ะ ยังไงพี่แทมเขาก็ชอบ อิอิ

ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 14-08-2014 22:31:12
ได้แต่สงสัยว่าน้องเตยจะชอบพี่ติน

แต่พี่ตินน่าจะทำการสักอย่างเพื่อให้น้องเตยเป็นของแทม

และๆๆ ... แทมกะเตย คือ งง ปฎิกิริยาบางอย่าง  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 15-08-2014 09:09:51
สั้นจังอยากอ่านแบบยาวๆอ่ะ
กะลังสนุกลุ้นๆคุณชายพ่อบ้าน
ยังรอและก็ติดตามจร้า สู้ๆ :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Autonomyz ที่ 15-08-2014 09:26:14
แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆคุฯพี่ชายจอมบงการยื่นเหยื่อ(?)เข้าปากแทมชัดๆ
ถึงไม่ใช่สเปคเเทมแต่ แทมจ้องอยู่นะ รู้ยัง?
คริคริ :katai2-1:
บอกเลยว่าแทม รุกเลยรุก รุกจีบเลย
ถ้าไม่เวิร์คก็ลองรับดู 5555555
เรายังมองไม่อ๊อออกไม่ออกเลยว่าเตยใจออ่อนตรงไหน
รักกันไวๆสิ คนลุ้นลุ้นเหนื่อยนะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 15-08-2014 13:12:27
 :-[  :-[ รอค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-08-2014 13:38:25
 o13 o13 o13 o13 :ling1: :katai5: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-08-2014 17:47:23
ขอบคุณค่ะ  ^3^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 15-08-2014 18:51:32
คิดในอีกแง่ เตย ถึงขนาดยอมจูบแทมเพื่อให้ปิดปากเรื่อง ลักหลับตินเนี่ย......คงไม่ได้แค่ชอบแล้วมั้ง  :serius2:

หวังว่าคงไม่เป็นรักสามเศร้านะ... :z3:

//สงสัยจะคิดมากไป
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 15-08-2014 20:51:06
เสนอคู่ใหม่ค่ะ
 ตินบอส 555555555555
อยากเห็นพี่ตินเป็นฝั่งเป็นฝา  :katai5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 15-08-2014 22:10:43
หน่วงเล็กๆที่อาจจะรู้สึกไปเอง  อารมณ์แบบคล้ทยๆว่าแทมจะชอบเตยไปแล้วนา
แล้วเตยดันมาชอบพี่ชายตัวเองอ่ะ มันต้องอึดอัดอยู่แล้ว แง๊งงงงงงง

ไม่เอาดิเตยไม่ทำแบบนี้ สงสารแทม แง่วววววว
ค้างค่ะ รอต่อนะคะ

 :o8:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♥ PLAYBOY NO. 19 [14/08/2014] ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 15-08-2014 23:43:21
แทมมมมมม "กด" เตยเลยยยยยยยยยย><
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 19 ❤ [14/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-08-2014 13:43:44
กว่าพี่แทมจะได้กดเตยนี่อีกชาติกว่าแน่
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 19 ❤ [14/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-08-2014 23:29:42
ได้แต่สงสัยว่าน้องเตยจะชอบพี่ติน

แต่พี่ตินน่าจะทำการสักอย่างเพื่อให้น้องเตยเป็นของแทม

และๆๆ ... แทมกะเตย คือ งง ปฎิกิริยาบางอย่าง  :mew1:
นน้องเตยชอบพี่ตินค่ะ แฮะๆ แต่ดูเหมือนพี่ตินจะกลายเป็นพ่อสื่อแบบไม่รู้ตัว ฮ่าๆ
จะเป็นยังไงก็คอยติดตามกันต่อนะคะ
ขอบคุณค่ะ

สั้นจังอยากอ่านแบบยาวๆอ่ะ
กะลังสนุกลุ้นๆคุณชายพ่อบ้าน
ยังรอและก็ติดตามจร้า สู้ๆ :L2: :pig4: :L2:
ขอบคุณมากเลยค่ะ สั้นไปจริงหรือ? แฮะๆ
 :katai5:

แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆคุฯพี่ชายจอมบงการยื่นเหยื่อ(?)เข้าปากแทมชัดๆ
ถึงไม่ใช่สเปคเเทมแต่ แทมจ้องอยู่นะ รู้ยัง?
คริคริ :katai2-1:
บอกเลยว่าแทม รุกเลยรุก รุกจีบเลย
ถ้าไม่เวิร์คก็ลองรับดู 5555555
เรายังมองไม่อ๊อออกไม่ออกเลยว่าเตยใจออ่อนตรงไหน
รักกันไวๆสิ คนลุ้นลุ้นเหนื่อยนะ  :mew1:
พี่ตินเกิดมาเพื่อเป็นป๋าดันค่ะ ดันแบบไม่รู้ตัว 555
น้องเตยก็คงใจอ่อนนิดๆ นั่นแหละค่ะ แต่ยังไม่แสดงอาการอะไรเท่านั้นเอง (อยุ๋ลึกมากๆ)
ช่วยลุ้นกันต่อไปนะคะ

:-[  :-[ รอค่ะ
ขอบคุณค่ะ  :mew1:

o13 o13 o13 o13 :ling1: :katai5: :pig4: :pig4:
:กอด1: :pig4:

ขอบคุณค่ะ  ^3^
ขอบคุณมากเลนค่ะ  :L2:

คิดในอีกแง่ เตย ถึงขนาดยอมจูบแทมเพื่อให้ปิดปากเรื่อง ลักหลับตินเนี่ย......คงไม่ได้แค่ชอบแล้วมั้ง  :serius2:

หวังว่าคงไม่เป็นรักสามเศร้านะ... :z3:

//สงสัยจะคิดมากไป
อย่าคิดมากค่ะ อ่านแบบสบายๆ ด็แค่น้องเตยชอบพี่ติน ก็เลยแคร์พี่ตินมากกว่าพี่แทมเท่านั้นเอง (จะบอกเพื่อ?)
ขอบคุณมากเลยค่ะ

เสนอคู่ใหม่ค่ะ
 ตินบอส 555555555555
อยากเห็นพี่ตินเป็นฝั่งเป็นฝา  :katai5:
555 คู่นี้ไม่ได้คิดเลยค่ะ แต่ก็เชิญจิ้นกันตามสบาย
แต่เอาเป็นว่า...คนที่จะเอาพี่ตินอยุู่หมัด คงไม่ธรรมดาหรอกค่ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ

หน่วงเล็กๆที่อาจจะรู้สึกไปเอง  อารมณ์แบบคล้ทยๆว่าแทมจะชอบเตยไปแล้วนา
แล้วเตยดันมาชอบพี่ชายตัวเองอ่ะ มันต้องอึดอัดอยู่แล้ว แง๊งงงงงงง

ไม่เอาดิเตยไม่ทำแบบนี้ สงสารแทม แง่วววววว
ค้างค่ะ รอต่อนะคะ

 :o8:
ตอนนี้ก็แทรกดาร์กเล็กๆ ของพี่แทมเอาไว้ค่ะ แต่เพราะความรู้สึกแบบไหน ก็คงจะคิดเอาเอง ฮ่าๆ
จเพราะต่างคนก็ต่างไม่ใช่คนที่จะยอมรับอะไรได้ง่ายๆ ก็คงต้องรอดูว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากความรู้สึกแบบไหนกันแน่ อิอิ
ขอบคุณมากเลนค่ะ

แทมมมมมม "กด" เตยเลยยยยยยยยยย><
เรื่องกดกันเนี่ย ต้องรอโอกาสและสถานการณ์จริงๆ ค่ะ  :hao7:  :pig4:

กว่าพี่แทมจะได้กดเตยนี่อีกชาติกว่าแน่
ก็...อาจจะประมาณนั้น ถ้าพี่แทมเขาทำได้ 5555
ขอบคุณค่ะ


++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณมากเลยค่ะ เจอกันตอนหน้าในวันพรุ่งนี้ค่ะ
ดีใจจังที่มีคนอ่านอยุ๋เน้  :mew6:

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 19 ❤ [14/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-08-2014 21:32:09
PLAYBOY # 20 - TOEY

 

 ไอ้บ้าแทม!

ผมบ่นกับตัวเอง หลังจากที่ปิดประตูห้องนอน แล้วเผชิญกับความมืดเพียงลำพัง ถึงจะบ่นกับตัวเองไปแบบนั้น แต่ผมก็รู้ดีว่าคนที่บ้าน่ะ มันเป็นตัวเองต่างหาก

ไอ้บ้าเตย! นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย?!

ผมยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเอง แล้วใช้สายตาที่เริ่มชินกับความมืดในตอนนี้เดินตรงไปยังส่วนของห้องรับแขก ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาราวกับคนที่หมดแรง

ก็เพราะคำขู่ของมันนั่นแหละ...

ผมบอกกับตัวเองอยู่ในใจ สิ่งที่ทำลงไป ก็เพราะคำขู่ที่จะบอกความจริงกับติน ที่จริงแล้วผมไม่ได้กลัวเรื่องที่ตินจะรู้ว่าผมคิดอย่างไร แต่ผมกลัวว่าตินจะรู้เรื่องที่ผมทำลายผลงานของเขาต่างหาก ถึงแม้ว่ามันจะเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมก็ไม่กล้าเสี่ยงกับอารมณ์ร้ายของตินที่บ้าผลงานของตัวเองสักเท่าไร

ผมถอนหายใจกับตัวเองอย่างระบายความรู้สึก ทั้งที่พยายามไม่คิดอะไร แต่สัมผัสที่ยังอุ่นตรงริมฝีปาก อีกทั้งความรู้สึกที่ยังอบอวลอยู่ตอนนี้ ไม่อาจทำให้ผมรู้สึกกลับเป็นปกติได้ ผมเอนหลังพิงกับโซฟาแล้วหลับตาลง เพื่อปิดกั้นทุกอย่าง แต่มันก็ยิ่งทำให้ผมรับรู้ได้มากยิ่งขึ้น

ลมหายใจอุ่น…

รสจูบที่นุ่มร้อน…

บ้าฉิบ!

ผมตบแก้มของตัวเอง เพื่อเรียกตัวตนให้กลับมา ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ ทั้งที่ชอบตินมากแท้ๆ แต่ผมกลับทำได้แค่มอง โดยไม่กล้าแตะต้อง ไม่กล้าแม้กระทั่งจะสัมผัสใบหน้ายามหลับของเขาด้วยซ้ำ แต่พอมาเจอไอ้แทม ผมกลับกล้าจูบมันไปแบบนั้นได้อย่างไรก็ไม่รู้

ให้ตายสิ! ผมไม่ยอมรับตัวเองในตอนนั้นแน่!

ผม ถอนหายใจอีกครั้ง เพื่อระบายความอึดอัดและไม่เข้าใจของตัวเอง ถึงมันจะเป็นเรื่องผิดพลาดที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ผมก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า จูบที่ผมเพิ่งสัมผัสจากคนที่ไม่ชอบหน้ากัน ทำให้ผมเผลอไผลไป อาจเป็นเพราะความเชี่ยวชาญของไอ้แทมด้วยล่ะมั้ง ที่ทำให้ผมเผลอตัวไปแบบนั้น มันก็แค่ความรู้สักชั่ววูบที่สับสนไปขณะหนึ่ง เพราะไม่ว่าอย่างไรในใจของผมก็ยังมีตินคนเดียวเสมอ

ติน... คนที่พารอยยิ้มมาให้ผมอีกครั้ง

พอนึกถึงตินที่แสนดี ผมก็นึกไม่ถึงเลยว่า เขาจะมีน้องชายกวนประสาทที่กำลังมีเรื่องกับผมอยู่ และที่แย่ยิ่งไปกว่านั้น เขายังจะให้ผมไปเป็นพ่อบ้านดูแลมันอีก ซึ่งมันเป็นเรื่องบ้าบอชะมัด ผมทำใจลำบากจริงๆ อยู่กับมันไม่กี่นาที ก็มีเรื่องตลอด แล้วถ้าต้องอยู่กับมันบ่อยๆ มีหวังได้เกิดเรื่องร้ายกับใครสักคนแน่

โชคชะตาคงอยากจะทดสอบผมเล่น ถึงได้นำพาให้ผมต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจออยู่เรื่อย ไม่แน่ว่าชีวิตของผมคงถูกกำหนดให้โคจรใกล้ไอ้แหม ตั้งแต่วันที่ผมโชคร้ายเจอกับมันครั้งแรกแล้วก็ได้

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรที่จะเชื่อมโยงไปถึงมันเด็ดขาด!

แต่ถึงจะคิดกับตัวเองแบบนั้น ผมก็ไม่เคยนึกเสียใจที่ได้เจอกับติน ถึงแม้สุดท้ายผมจะต้องมารู้จักกับไอ้แทมในฐานะน้องชายของเขาก็ตาม

ตอนนี้ชีวิตของผมคงอยู่ในช่วงพลิกผันครั้งใหญ่ ผมถึงได้เจอแต่เรื่องที่ทำให้ต้องคิดหนักแบบนี้ ถ้าผมยอมตกลงทำงานให้ติน ชีวิตของผมจะเดินหน้าไปอย่างไรต่อ ผมก็เดาไม่ถูกจริงๆ

ผมนั่งคิดเรื่องของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาภายในห้องที่เงียบสงบ ตอนนี้พระอาทิตย์คงใกล้จะทอแสงยามเช้าแล้ว แต่ผมยังคงจมอยู่ในความคิดที่มืดมนของตัวเอง

จะลองเปิดใจกับงานที่ตินเสนอให้ หรือปฏิเสธเพื่อกลับไปดำเนินชีวิตอย่างที่เป็นมา…

ในเมื่อตัดสินใจเปลี่ยนชะตาด้วยตัวเองมาถึงขนาดนี้แล้ว จะยอมเสี่ยงก้าวไปตามเส้นทางสายใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกสักครั้งไหม?

“ตื่นเช้าเหมือนกันนะ”

เสียงทักที่ดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นตินกำลังเดินเข้ามาในห้องรับแขก ใบหน้าอ่อนกว่าวัยแต้มรอยิ้มบาง

“พอดียังไม่ชินน่ะ” ผมตอบ แล้วระบายยิ้มไปให้ ผมไม่อยากให้ตินเป็นห่วง แต่ดูเหมือนว่าจะทำอย่างที่หวังเอาไว้ไม่ได้

“อืม แล้วคิดเรื่องงานที่พี่บอกไปถึงไหนแล้ว” ตินถามต่อ แล้วนั่งลงข้างผม

“ที่จริงผมไม่อยากทำเท่าไร” ผมตอบไปคามตรง "ตินก็รู้ว่า ผมทำงานบ้าน ดูแลใครแบบนั้นได้ที่ไหน"

ตินหัวเราะเบาๆ รับคำพูดของผม ก่อนจะมองด้วยแววตาที่อ่อนโยน ผมชอบตินที่เป็นเหมือนพระอาทิตย์ยามเยเย็นแบบนี้ที่สุด

"อย่ากลัวที่จะเริ่มต้น พี่รู้ว่าเตยไม่ได้เป็นคนขี้ขลาดแบบนั้นหรอก" ดินพูดขึ้น แล้วมองผมด้วยรอยยิ้มบาง "ถ้ามีปัญหาอะไร เราก็แก้ไขไปด้วยกัน พี่ว่างานนี้มันง่ายกว่างานในผับตั้งเยอะ"

ก็เหมือนจะง่ายอยู่หรอก ถ้าคนที่ผมต้องทำงานด้วยไม่ใช่ไอ้แทมที่ขยันตัดเส้นอารมณ์ของผมล่ะนะ...

"ข้อเสนอที่พี่ให้ก็ดีกว่างานเก่า ส่วนไอ้แทม... ถึงมันจะปากเสีย ดูกวนๆ ไปบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรหรอก" ตินบอก "ที่พี่อยากให้เตยมาทำงานนี้ ก็เพราะเป็นห่วงเตยเองนั่นแหละ"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แล้วปล่อยให้ความเงียบเดินทางผ่าน ตอนนี้แสงยามเช้าทอดคัวเข้ามาจนทำให้บริเวณที่เคยมืด ค่อยๆ สว่างขึ้นทีละน้อย

"พี่เคยบอกเตยไปแล้วใช่ไหมว่า เตยน่ะเป็นสีเทา" ตินพูดขึ้นต่อ ก่อนที่ผมจะหันไปมองอีกฝ่ายอีกครั้ง "สีเทาที่ทาไปครงไหนก็ดูหมอง ผสมกับสีอะไรก็ไม่สดใส"

ผมนึกย้อนไปถึงคำพูดของตินมื่อนานมาแล้ว ตอนที่เราสองคนเพิ่งรู้จักกัน ในเวลานั้นผมยอมรับว่า ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เขาพูดนัก แต่ก็รู้สึกสนใจความคิดที่ไร้กรอบแบบนั้น อยากจะมีความคิดที่ไม่ยึดติดกับสิ่งใด นอกจากความเชื่อมั่นของตัวเองบ้าง

"แต่ก็มีความหนักแน่น มั่นคง..."

"มันก็ใช่... แต่กลัวนานไป สีเทาจะเข้มข้นขึ้นจนกลายเป็นสีดำไปน่ะสิ"

ผมมองตินที่ยังประดับด้วยรอยยิ้มและนัยน์ตาที่สดใสอย่างทบทวนถึงความนัยที่เขาตั้งใจบอก

"แล้วเตยไม่คิดจะเปลี่ยนสีของตัวเองบ้างหรือไง" ตินถาม ก่อนจะยกแขนกอดไหล่ของผมเอาไว้ "เห็นไอ้แทมเป็นแบบนั้น แต่มันก็เป็นสีขาวนะ "

"สีขาวงั้นหรือ..." ผมพูดขึ้นเหมือนเปรยกับตัวเอง แล้วนึกสงสัยว่า ไอ้แทมมันเป็นสีขาวตรงไหน

"ดูไม่ออกเลยใช่ไหม" ตินพูดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าของผม "ไอ้ แทมไม่ใช่สีขาวที่บริสุทธิ์หรอกนะ แต่เป็นสีขาวที่เปื้อนสีอื่นไปแล้ว แตถึงอย่างนั้นคุณสมบัติของสีขาวก็ยังพร้อมจะรับสีอื่นเสมอ  รวมถึงสีเทาอย่างเตยด้วย"

ผมนั่งคิดตามคำพูดของติน แน่ล่ะ...ผมรู้ว่าสีขาวทำอะไรได้บ้าง แต่ผมไม่คิดว่าสีขาวแบบไอ้แทมจะช่วยอะไรผมที่เป็นสีเทาได้

"ไม่ว่ายังไงเราก็ไม่สามารถลบสีที่เป็นตัวตนของตัวเองไปได้ แต่เตยจะไม่ลองลดเฉดสีเทาของตัวเองด้วยสีขาวของไอ้แทมดูหน่อยหรือ" ตินถามผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ผมรู้ว่าตินอยากให้ผมเป็นคนที่แจ่มใสมากกว่านี้ แต่ทำไมต้องเป็นไอ้แทมด้วย...

ผมคิดกับคัวเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่ว่าอย่างไรตินก็คงไม่หยุดโน้มน้าวจนกว่าผมจะตกลงนั่นแหละ จะเป็นสีอะไรก็ช่างมันเถอะ! ขอแค่ทำให้ผู้ชายตรงหน้ามีความสุขก็พอแล้ว ถึงแม้ว่าความสุขนั้นต้องแลกกับความลำบากใจของตัวเองก็ตาม

"เฮ้อ...ถึงผมจะปฏิเสธยังไง ตินก็คงไม่ยอมหรอกใช่ไหม" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ

"อย่าพูดเหมือนโดนบังคับสิ พี่แค่อยากให้เตยได้รับสิ่งที่ดีกว่า" ตินบอก แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย "สรุปว่าตกลงแล้วใช่ไหม"

ผมมองคนที่นั่งข้างกัน แล้วอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ก่อนจะพยักหน้ารับ พร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่ได้รับกลับมา ผมลอบถอนหายใจ เมื่อตินกอดคอของผมเอาไว้แน่นขึ้น

สิ่งที่ทำให้ผมยอมตกลงไม่ใช่ข้อเสนอหรือคำพูดที่บอกว่าผมจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี ขึ้นหรอก แต่เพราะคนที่ชวนผมเป็นเขาต่างหาก และตอนนี้ผมก็ตัดสินใจจะก้าวไปข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าหนทางจะเป็นอย่างไร แต่ผมก็อุ่นใจ เพราะตลอดทางที่เดินไป จะมีตินเป็นกำลังใจให้เสมอ

แค่มีผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าก็พอแล้ว...

ผมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะหันไปกอดตินเอาไว้ ทว่าหางตาก็เห็นใครอึกคนกำลังยืนมองอยู่ ผู้ชายที่อีกไม่นานผมจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันมากขึ้น

"เฮ้ยๆ จะสวึตกัน ก็เกรงใจเจ้าของห้องบ้างเถอะ" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะมองมาด้วยสายตาเรียบเฉย

ตินคลายอ้อมแขนที่กอดผมเอาไว้ออก แล้วหันไปมองไอ้แทมด้วยรอยยิ้ม

"กูแค่ดีใจหรอกน่า!"  ตินบอก แล้วฉายยิ้มเหมือนเด็ก "เตยตกลงจะมาเป็นพ่อบ้านให้มึงแล้วนะ"

"อืม" ไอ้แทมตอบรับ ก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟาข้างติน "ไปทำข้าวเช้าได้แล้ว กูหิว"

"มึงนี่น้า..." ตินหันไปโยกหัวของไอ้แทมเบาๆ อย่างเอ็นดู ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปทางห้องครัวต่อ

ผมมองตามหลังของติน ก่อนจะเลื่อนสายตามองไอ้แทมที่นั่งอยู่ด้วยกันต่อ และท่าทีนิ่งเฉยเหมือนไม่สนใจ ก็ทำให้ผมนึกแปลกใจขึ้นมา ในเมื่อปกติแล้ว ถ้ามันรู้ว่าผมจะได้มาอยู่ใกล้ชิด ก็มักจะแสดงท่าทีบางอย่างที่ชวนให้ผมรู้สึกหมั่นไส้เสมอ

ที่จริงแล้วนับตั้งแต่ผมได้เจอมัน ไอ้แทมก็แสดงท่าทีห่างเหินออกมา จนกระทั่งเมื่อคืนนี้ที่เราสองคนดันทำอะไรแบบนั้น ก็แค่ตอนนั้นที่ผมเหมือนได้เจอไอ้แทมที่ผมรู้จัก ไม่ใช่ไอ้แทมที่นั่งนิ่งเปิดโทรทัศน์ดูข่าวไม่สนใจใครอย่างตอนนี้

ผมลอบมองท่าทีของมันอีกครั้ง ช่องว่างที่คั่นกลางจากระยะห่างที่เรานั่งด้วยกัน คงไม่ต่างจากท่าทีของมันที่เหมือนเว้นระยะความสัมพันธ์ไว้ ถ้าหากไม่มีตินร่วมอยู่ด้วย ไอ้แทมก็จะไม่ยุ่งหรือพูดคุยกับผมเกินความจำเป็น ทั้งที่ไม่ควรจะนึกสนใจว่ามันจะแสดงท่าทีอย่างไร แต่ผมกลับรู้สึกวางตัวไม่ถูก เมื่อต้องเจอกับไอ้แทมในมาดนี้

แต่มันไม่สนใจผมก็ดีแล้ว ไม่เห็นจะต้องไปคืดอะไรใหเสียเวลาเลย...

"นอนหลับหรือเปล่า"

อยู่ดีๆ ไอ้แทมก็พูดขึ้น ผมปรายตามองมันเล็กน้อย แล้วเห็นว่ามันยังคงมองโทรทัศน์เบื้องหน้าอยู่ ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน ก่อนเสียงของคนที่นั่งอยู่อีกฟากของโซฟาจะดังขึ้นอีกครั้ง

"เมื่อคืนพี่ฝันแปลกๆ แต่ก็พอจะเป็นฝันดีได้ล่ะนะ"

"แต่กูฝันร้าย" ผมบอก แล้วลุกขึ้นจากโซฟา "และต่อจากนี้ก็คงฝันร้ายไปเรื่อย"

ไอ้แทมหันมามองผม ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่จุดตรงมุมปาก

"งั้นก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน ความฝันควบคุมกันไม่ได้ซะด้วย"

ผมขมวดคิ้ว เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ฉายชัด ผมนึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เมื่อได้ยินถ้อยคำที่เหมือนล้อเลียนแบบนั้น ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าแปรงฟัน

ไอ้แทมเนี่ยนะสีขาว? มันคงเป็นสีดำที่ทาด้วยสีขาวหลอกตาตินมากกว่า
             

 

++++++++++++

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 19 ❤ [14/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 25-08-2014 21:39:48



ตอนนี้พวกเรากำลังทานอาหารเช้ากันครับ มันเป็นอาหารที่ทำมาจากวัตถุดิบที่เหลือจากสุกี้เมื่อคืนนี้ผัดกับข้าวสวยเป็นข้าวผัดรวมมิตร ถึงหน้าตาจะแปลกไปหน่อย แต่ก็อร่อยดีครับ

"เดี๋ยววันนี้พี่จะทำสัญญาจ้าง เตยก็กลับไปขนของย้ายมาอยู่นี่ได้เลย" ตินพูดขึ้น และทำให้ผมต้องหยุดกินอาการในทันที

"ทำไมต้องขนของมาด้วย" ผมถามกลับ แล้วมองตินนิ่ง เรื่องสัญญาอะไรนั่น ผมไม่สนใจหรอก แต่เรื่องที่ต้องขนของย้ายมานี่มันอย่างไรกัน

"ย้ายมาอยู่นี่เลย ก็สบายดีออก ทำไมต้องเดินทางไปๆ มาๆ ให้เสียเงินเล่น ที่สำคัญเตยจะได้ไม่ต้องไปกวนเพื่อนด้วย พี่ว่าสะดวกจะตายไป" ตินอธิบายอย่างเรียบง่าย แต่ผมนึกอยากจะกุมขมับของตัวเองขึ้นมา

"ทำไมตัดสินใจอะไร ไม่เคยถามกูเลยวะ" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วมองตินด้วยสายตาหน่ายๆ

"โอเค งั้นกูให้เตยมาทำงาน แล้วก็ค้างอยู่ที่นี่ มึงว่ายังไง" ตินหันไปถามไอ้แทมที่เงยหน้าจากจานข้าวของตัวเอง

"ยังไงก็ได้ " ไอเแทมตอบ พร้อมกับกินข้าวของตัวเองต่อ

"ทำตัวไม่น่ารักอีกแล้ว" ตินบ่น ก่อนที่ไอ้แทมจะหัวเราะเบาๆ ตินคงชินกับนิสัยของไอ้แทมแล้ว ถ้าเป็นผม คงใส่อารมณ์สวนกลับความกวนตีนของมันแน่

"ผมไม่เดือดร้อนหรอก" ผมบอก แล้วมองตินอย่างจริงจัง แม้ว่าลึกๆ แล้วจะหวั่นใจเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องอาศัยอยู่ที่นี่ก็ตาม ผมรู้สึกว่า ตัวเองกำลังจะซวยอย่างบอกไม่ถูก

"มาอยู่ที่นี่แหละดีแล้ว พี่อยากให้ช่วยดูเรื่องกินอยู่ของไอ้แทมด้วย" ตินพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออกมา "ถ้าไม่มีคนดูแล มันก็ไม่ค่อยสนใจตัวเองนักหรอก"

"กูก็กินอิ่มนอนหลับ แล้วก็แข็งแรงดี ออกกำลังกายเป็นประจำด้วย" ไอ้แทมบอก

"กูดูจากความว่างเปล่าในตู้เย็นของมึง กูก็รู้แล้วว่า ชีวิตของมึงอยู่ด้วยอะไรบ้าง" ตินว่าต่อ แล้วมองไอ้แทมด้วยสายตาตำหนิ "ในฐานะพี่ชาย กูทนนิ่งดูดายไม่ได้หรอก"

ไอ้แทมมองตินอีกครั้ง แล้วไม่ได้ตอบโต้อะไร ตินถอนหายใจออกมา แล้วหันมาทางผมอีกครั้ง ผมเองก็รู้สึกหนักใจเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของไอ้แทมหรอกนะครับ แต่เป็นเรืองที่ผมต้องมาดูแลปากท้องของไอ้กวนประสาทนี่ต่างหาก

อย่าว่าแต่ไอ้แทมเลยครับ ผมเองก็ใช้ชีวิตไม่ต่างจากมันเท่าไร แล้วแบบนี้มันไม่พากันตายคู่หรอกหรือครับ

"ติน... ผมเองก็ทำกับข้าวไม่เป็นหรอกนะ" ผมบอก แล้วมองตินที่กำลังยิ้มบางออกมา

"เรื่องนั้นเดี๋ยวพี่จะสอนเอง แค่ได้พื้นฐาน จะทำอย่างอื่นก็ไม่ยากหรอก" ตินบอก แล้วหันไปมองไอ้แทม "วันนี้มึงก็จัดห้องให้เตยด้วยล่ะ มีอะไรขาด จะได้หามาเตรียมไว้ มะรืนนี้กูจะไปแล้ว"

"ทำไมคราวนี้อยู่ไม่กี่วันเอง" ไอ้แทมถามกลับด้วยสีหน้าสงสัย "แล้ววันนี้กูไม่ว่าง มีนัดกัยเพื่อนที่มหา'ลัย"

"กูมีงานต่อ" ตินตอบ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย "แล้วกูก็ขอเวลามึงแล้วไงว่า ตลอดเวลาที่กูอยู่ มึงห้ามหนีไปเที่ยวกับคนอื่นน่ะ"

"มีประชุมภาคเว้ย ไม่ได้ไปเที่ยว"  ไอ้แทมตอบ แล้วดื่มน้ำในแก้วที่วางอยู่ "มึงอยากทำอะไรก็ตามใจแล้วกัน"

"เออๆ ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" ตินบอก แล้วหันมามองผม "ก็ตามนี้แหละ เตยก็ไปจัดของมาได้เลย"

ผมก็ได้แต่นึกเหนื่อยใจขึ้นมา ในเมื่อทุกอย่างดูจะรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน ทั้งที่เวลาเดินผ่านไปไม่ถึงวันด้วยซ้ำ แต่ผมก็พบเรื่องที่น่าปวดหัวมากมาย หรือเพราะผมยังไม่ได้นอนเลยรู้สึกเพลียขึ้นมา

"พรุ่งนี้ผมค่อยย้ายมาดีกว่า ตินจะได้ไม่ต้องรีบ ผมเองก็มีงานอื่นที่ต้องจัดการเหมือนกัน" ผมบอก เรื่องเป็นพ่อบ้านดูแลความเป็นอยู่ของไอ้แทม ผมจะพยายามทำใจให้ได้ แต่ขอเวลาผมปรับสภาพจิตใจของตัวเองสักคืน

"มึงก็ไม่ต้องรีบไปหรอก ก็แค่มีคนมาอยู่เพิ่มเท่านั้นเอง" ไอ้แทมหันไปบอกติน แล้วลุกจากเก้าอี้ "งั้นกูไปก่อนนะ"

"ไหนๆ มึงจะไปมหา'ลัยอยู่แล้ว ก็แวะไปส่งเตยด้วยสิ" ตินพูดขึ้น แล้วหันมาทางผม "หอที่พักก็อยู่แถวนั้นนี่ ให้ไอ้แทมไปส่งสิ"

"ไม่เป็นไรหรอก" ผมปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด แต่มันก็คงไม่มีผลต่อการตัดสินใจของติน

"เอาน่าๆ จะได้สนิทกันเร็วๆ" ตินบอกอย่างกระตือรือร้น ก่อนที่ผมจะเห็นไอ้แทมยกยิ้มขึ้น

"ดีเหมือนกัน จะได้สนิทกันมากขึ้น" ไอ้แทมตอบรับ แล้วมองมาทางผมเล็กน้อย

สนิทอะไรของมึง! รู้จักแค่นี้ก็เกินพอแล้ว!

ผมมองไอ้แทม ก่อนจะจำใจลุกจากเก้าอี้ เมื่อรับรู้ว่ามีสายตาขงตินกำลังมองอยู่ ทั้งที่อยากอยู่สองต่อสองกับเขาให้มากกว่านี้แท้ๆ แต่ก็ช่างเถอะ… กลับไปพักที่ห้องก่อนก็ดีเหมือนกัน เผื่อสมองจะได้ติดอะไรได้ดีกว่านี้

 

++++++++++

 

อาจเพราะมีตินอยู่ด้วย ไอ้แทมเลยทำตัวแปลกไป ผมคงจะไม่รู้สึกอะไรนัก ถ้าหากมันจะแสดงท่าทีอะไรบ้าง เมื่อรู้ว่าผมยอมตกลงเป็นพ่อบ้านให้ แต่ไอ้คนที่ชอบกวนประสาทก็ทำเพียงแค่รับรู้ด้วยท่าทีนิ่งเฉยราวกับไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร รวมไปถึงตอนนี้ที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังแล้ว แต่มันก็ยังทำเป็นไม่สนใจจนผมรู้สึกไม่ชินเอาเสียเลย

ผมนั่งมองวิวผ่านกระจกที่ผ่านไปตามความเร็วของเครื่องยนต์ ก่อนความคิดจะวิ่งย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้อีกครั้ง แล้วอดที่จะลอบถอนหายใจออกมาไม่ได้ ดูเหมือนไอ้แทมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก ก็แค่จูบกัน... สำหรับมันคงไม่ได้ถือเป็นเรื่องผิดแปลกอะไร และผมเองก็ไม่ใช่พวกอ่อนต่อโลกไม่เคยเรื่องพวกนี้เสียเมื่อไรกัน ทั้งที่ไม่ควรคิดอะไรด้วยซ้ำ แต่ทำไมมันถึงได้วิ่งเข้ามาในสมองของผมอยู่เรื่อย

ก็อย่างที่ไอ้แทมบอกนั่นแหละ มันก็แค่ความฝัน แล้วก็เป็นฝันร้ายคืนหนึ่งเท่านั้น...

พวกเราไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ จนกระทั่งรถมาจอดอยู่หน้าหอพักของไอ้เพชรที่ผมอาศันอยู่ด้วย ทว่าเมื่อผมกำลังจะเปิดประตู เสียงของคนขับก็ทำให้ผมต้องหันไปมอง ไอ้แทมกำลังเอาหน้าซบกับพวงมาลัยรถ พร้อมกับเลิกคิ้วมอง ท่าทีแบบนั้น ทำให้ผมรู้สึกเหมือนได้เจอไอ้แทมที่เคยรู้จักอีกครั้ง

“แล้วค่อยเจอกันนะครับ คุณพ่อบ้าน”

ผมมองรอยยิ้มมุมปากของมัน โดยไม่ได้พูดอะไร นอกจากปิดประตู แล้วเดินเข้าไปในหอพัก และเมื่อรับรู้ว่า รถยนต์ได้เคลื่อนตัวห่างออกไป ผมก็หันกลับไปมองถนนที่ว่างเปล่าอีกครั้ง

ผมถอนหายใจกับตัวเอง แล้วเดินขึ้นลิฟต์ และเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ บรรยากาศเลยเงียบสงบกว่าวันธรรมดาทั่วไปจนรู้สึกเงียบเหงาอย่างบอกไม่ถูก ผมเดินมาหยุดที่หน้าห้องของไอ้เพชร ก่อนจะใช้กุญแจสำรองที่มันเคยให้เอาไว้ไขประตูออก

ผมมองเจ้าของห้องที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงเล็กน้อย แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเอง ก่อนจะเดินตรงไปอาบน้ำให้สดชื่นขึ้น และเมื่อผมจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เห็นไอ้เพชรที่นั่งมองผมอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่แสดงถึงความงัวเงียอยู่

“มึงหายไปไหนมา” ไอ้เพชรถามขึ้น

“กูไปค้างห้องไอ้แทมมา” ผมบอกไปตามตรง และเมื่อเห็นสายตาที่เหมือนตกใจของอีกฝ่าย ผมก็ต้องรีบขยายความเพิ่ม “กูเพิ่งรู้ว่าไอ้แทมเป็นน้องชายติน แล้วตินก็บังคับให้กูค้างด้วย”

“เฮ้ย! จริงหรือวะ” ไอ้เพชรถามกลับอย่างแปลกใจ เพื่อนของผมรู้จักตินทุกคนครับ แล้วก็รู้ว่าผมชอบตินมากด้วย

“อืม กูก็เพิ่งรู้ ตกใจเหมือนกัน” ผมพูดขึ้น แล้วนั่งลงบนเตียงที่ไอ้เพชรยังนั่งอยู่ ก่อนจะเอนตัวลงนอน พอรู้สึกสบายตัวขึ้น ความง่วงที่ถูกสะกดเอาไว้ก็เหมือนจะเริ่มทำงานอีกครั้ง

“มาเล่าให้รู้เรื่องก่อน อย่าเพิ่งนอนสิวะ” ไอ้เพชรว่า แล้วพยายามจะดึงผมให้ลุกขึ้นนั่ง แต่เวลานี้ผมไม่สนใจแล้วครับ ก็เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลยสักงีบ

“ตอนนี้กูง่วงมาก เมื่อคืนไม่ได้นอน” ผมบอก แล้วพยายามฝืนเปลือกตาที่กำลังจะปิดอย่างเต็มที่ “มีอะไร ค่อยคุยหลังจากที่กูตื่นแล้วกัน”

“ฮะ?! ไม่ได้นอน?” ไอ้เพชรร้องถาม แล้วเขย่าตัวของผมที่หลับตาอยู่ไปมา “นี่มึงเล่นสวิงกิ้งกันทั้งคืนเลยหรือวะ”

“ไอ้สัด!” ผมด่ากลับ แล้วลืมตามองไอ้คนพูดอย่างไม่พอใจ ไอ้เพชรหัวเราะขึ้นมาเบาๆ

“ตลกดีว่ะ ตั้งแต่ที่มึงเจอกับพี่แทม ดูเหมือนชีวิตของมึงก็ผูกติดกับพี่เขาแล้วว่ะ” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วยิ้มออกมาน้อยๆ

“เหลวไหล” ผมบ่นใส่ แล้วหลับตาลงอย่างไม่สนใจคนที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยกันอีก แต่ในใจก็อดคิดแบบนั้นขึ้นมาไม่ได้เหมือนกัน แต่จะทำอย่างไรได้ นอกจากเผชิญหน้ากับสิ่งที่เป็นอยู่เท่านั้น

 

TBC +++++++++++


 :m25: Mationetta ::: สวัสดีค่ะ เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ
ตอนนี้ก็เป็นช่วงที่น้องเตยต้องคิดทยทวนตัวเองอีกครั้ง
แต่สุดท้ายก็นอมตกลงเป็นพ่อบ้านให้พี่แทม ทั้งที่นังงงกับตัวเองอยุ๋เล็กน้อย 555
สองคนนี้จะเแ็นยังไงต่อ ก็ช่วนติดตามกันด้วยนะคะ

สามารถแนะนำและติชมมาได้ เพื่อจะได้พัฒนาตัวเองมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-08-2014 22:03:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-08-2014 22:07:05
วรั้ยน้องเตย ยอมรับความจริงเถอะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 25-08-2014 22:44:39
เตยน่าร้ากกกกกกกกกก
แทมเก็บอาการมิดเลยนะ
เดี๋ยวจะรอดูตอนเตยย้ายเข้ามาอยู่ กับตอนที่ตินกลับไปแล้ว
ว่าจะยังนิ่งแบบนี้ได้อยู่รึเปล่า555
อย่าลืมนะแทม รุกเตยมากๆ เอาให้ดีกดเลย ก่อนที่เตยจะเปลี่ยนใจมากดแทมเสียเอง อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 25-08-2014 22:45:05
เอาล่ะสิ 3 ติน เตย แทม :ruready

เตยถ้ามันจะชอบตินแล้วมาหวั่นไหวแทมละก็ ควบสองเลยเถอะ

ยังนึกภาพไม่ออกว่าเตยมันจะตัดใจจากพี่ตินแ้ลวไปชอบแทมจริงๆจังตอนไหน :z10:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-09-2014 14:18:27
:pig4:
:กอด1:

วรั้ยน้องเตย ยอมรับความจริงเถอะ
ขอเวลาน้องเขาเล่นตัวหน่อยเุอะค่ะ 555

เตยน่าร้ากกกกกกกกกก
แทมเก็บอาการมิดเลยนะ
เดี๋ยวจะรอดูตอนเตยย้ายเข้ามาอยู่ กับตอนที่ตินกลับไปแล้ว
ว่าจะยังนิ่งแบบนี้ได้อยู่รึเปล่า555
อย่าลืมนะแทม รุกเตยมากๆ เอาให้ดีกดเลย ก่อนที่เตยจะเปลี่ยนใจมากดแทมเสียเอง อิอิ
:z1: ช่วงนี้เป็นแทมโหมดขรึมค่ะ 555 ก็คงต้องรอให้ตินไปก่อน ถึงจะเริ่มออกลายเหมือนเดิม

เอาล่ะสิ 3 ติน เตย แทม :ruready

เตยถ้ามันจะชอบตินแล้วมาหวั่นไหวแทมละก็ ควบสองเลยเถอะ

ยังนึกภาพไม่ออกว่าเตยมันจะตัดใจจากพี่ตินแ้ลวไปชอบแทมจริงๆจังตอนไหน :z10:
อิอิ มันต้องมีเหตุการณ์ที่ทำให้เตยเปลี่ยนใจค่ะ 555 (อยากบอกแต่บอกไม่ได้  :hao6

+++++++++++++++++
ขอบคุณมากเลยค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-09-2014 10:31:52
PLAYBOY # 21 - TOEY


 

 

 เสียงบางอย่างที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังเข้าโหมดพักผ่อนต้องลืมตาขึ้นมามอง ก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทนั่งหน้าสลอนกันครบ แถมยังเปิดโทรทัศน์เสียงดังไม่เกรงใจกันเลยสักนิด

"ลดเสียงหน่อยสิวะ" ผมบ่นอกมา แล้วลุกขึ้นนั่ง

"โทษทีว่ะ เมื่อคืนไม่ได้นอน? ทำอะไรกับพี่แทมวะ" ไอ้ลมทักขึ้น ก่อนไอ้เพื่อนเวรจะหัวเราะรับกัน

"กวนตีน" ผมว่ากลับ ก่อนจะหันไปมองไอ้เพชร "มึงเรียกพวกมันมาทำไมวะ"

"ก็มึงบอกว่าจะแถลงการณ์ กูเลยตามพวกมันมาฟังพร้อมกัน จะได้ไม่ต้องเล่าหลายรอบ" ไอ้เพชรตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา "กูทำเพื่อมีงเลยนะเว้ย"

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะลุกไปล้างหน้า แล้วเดินกลับมาจุดเดิมอีกครั้ง ตอนนี้โทรทัศน์ถูกปิดไปแล้ว รวมไปถึงเพื่อนสนิทที่กำลังมองมาที่ผมอย่างสนใจเต็มที่

"เชิญนั่งตามสบายเลยครับ จะจิบน้ำเปล่าก่อนไหม จะได้เล่าเรื่องได้คล่องคอ" ไอ้ลมพูดขึ้น ผมก็ส่งสายตาไม่พอใจไปให้ แต่มันก็ไม่มีผลอะไรหรอกครับ

"พวกกูพร้อมจะรับรู้เรื่องของมึงแล้ว เล่ามาเลย" ไอ้วิลบอก แล้วยิ้มออกมา "เอาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนที่มึงเดินสะโหลสะเหลกลับมาเลยนะเว้ย"

"เยอะไปแล้วพวกมึง กูก็แค่ไปนอนค้าง ไม่มีอะไรทั้งนั้น" ผมบอกแกมบ่น

"อย่ามาปิดบังกันน่า! มึงไปค้างห้องพี่แทมเลยนะเว้ย ก็รู้ๆ กันอยู่ว่า พี่เขาสนใจจะล่อมึงอยู่" ไอ้เพชรพูดขึ้น พร้อมกับมองผมอย่างพิจารณา

"พี่เขาไม่น่าปล่อยมึงมาง่ายๆ หรือว่ามึงโดนแล้วไม่กล้าบอก?" ไอ้ลมพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะส่งสายตาเห็นใจมาให้ "ไม่เป็นไรนะเว้ยมึง"

"เหลวไหล" ผมว่าด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด นึกอยากจะอัดพวกมันทิ่มีความคิดบ้าๆ แบบนั้น แต่มันก็คงเปลี่ยนนิสัยปากเสียไม่ได้ "ที่กูไปค้าง เพราะโดนตินบังคับต่างหาก"

"เห็นไอ้เพชรบอกว่า พี่ตินเป็นพี่ของพี่แทมหรือวะ" ไอ้วิลถามขึ้น

"เออ กูก็ตกใจเหมือนกัน" ผมตอบรับ แล้วปรับท่าทีให้จริงจังขึ้น "ที่จริง...กูมีเรื่องสำคัญจะบอก"

ผมมองเพื่อนที่มองมาด้วยความตั้งใจ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก เพื่อรับมือกับคำพูดที่จะตอบรับกลับมา เมื่อผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดจบ

"กูจะลาออกจากงานที่ผับ"

"ทำไมวะ" ไอ้ลมร้องถาม พร้อมกับแสดงสีหน้าสงสัยอย่างชัดเจน "ถ้ามึงกังวลเรื่องที่มีเรื่องกัน ก็ลืมไปได้เลย เพราะพี่กูไม่ได้ว่าอะไรมึงเลย"

"เปล่าหรอก พอดีกูได้งานใหม่แล้ว" ผมบอก

"งานอะไรวะ" ไอ้วิลถามต่อ ผมกลั้นลมหายใจของตัวเองเลิกน้อย

"...พ่อบ้าน" ผมตอบไม่เติมเสียงนัก

หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าของคนฟังทั้งสามคนแสดงอาการตกใจ มึนงง และสงสัยอย่างชัดเจน ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้ว เมื่อเสียงหัวเราะของพวกมันดังขึ้น

"ล้อกูเล่นหรือเปล่า" ไอ้เพชรพูดขึ้น พร้อมกับแสดงสีหน้าไม่เชื่อสุดฤทธิ์ ก่อนจะยิ้มออกมา "ใครจะบ้าจ้างคนอย่างมึงไปเป็นพ่อบ้านกัน"

"ใช่ๆ มึงแน่ใจแล้วหรือวะ ถึงจะบอกว่าเป็นพ่อบ้าน แต่มันก็งานคนใช้นะเว้ย" ไอ้ลมพูดต่อ แล้วยกมือขึ้นกอดอก "มันไม่ใช่งานที่คนอย่างมึงจะยอมทำเลยว่ะ"

"นั่นสิวะ  กูนึกภาพคุณชายอย่างมึงไปจับไม้กวาดไม่ถูกเลยว่ะ" ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง "กูว่าทำงานที่ผับอย่างเดิมก็ดีอยู่แล้ว"

ผมนั่งฟังความคิดเห็นที่มีต่องานใหม่อย่างนึกอ่อนใจ อย่าว่าแต่พวกมันจะไม่เชื่อเลย ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมก็รับปากตกลงทำงานไปแล้ว ก็คงต้องเดินหน้าต่อเท่านั้น และที่สำคัญไปกว่านั้นผมไม่อยากทำให้ตินต้องผิดหวัง

"ถึงจะดูไม่เข้ากับกูเลยก็เถอะ แต่ภูกิรับปากตกลงไปแล้ว" ผมพูดขึ้น แล้วกวาดตามองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ตรงหน้า "งานนี้ตินเป็นคนหาให้ แล้วกูก็เชื่อในความคิดของเขาด้วย"

คนตรงหน้าต่างก็แสดงท่าทีเข้าใจกับการตัดสินใจของผม ถึงผมจะไม่เคยบอกความรู้สึกออกไปตามตรง แต่พวกมันก็รู้ว่า ผมคิดกับตินมากกว่ารุ่นพี่คนสนิท

ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่า เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ผมสนใจผู้ชายในแง่นั้นขึ้นมา และเมื่อผมคิดถึงเขา ก็มักจะมองหาคนที่มีนิสัยคล้ายตินมานอนด้วย ทั้งที่รู้ดีว่า ไม่สามารถเติมเต็มความรู้สึกของตัวเองได้

"ถ้ามึงคิดว่าอย่างนั้น กูก็คงไม่มีอะไรจะไปขัด" ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วระบายยิ้มออกมา "แล้วมึงต้องไปเป็นพ่อบ้านให้ใครวะ "

ในที่สุดคำถามที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึง ให้ตายเถอะ! ผมไม่อยากบอกเลยจริงๆ

"เงียบทำไมวะ ไอ้เตย" ไอ้วิลถามขึ้นต่ออย่างแปลกใจ

"กู...ไปเป็นพ่อบ้านให้ไอ้แทม" ผมตอบเสียงเรียบราวกับเป็นเรื่องธรรมดา แต่ความรู้สักข้างในอยากจะกุมขมับตัวเอง

"อะไรกันวะมึง ไหนบอกไม่ชอบไง แต่ทำไมไปตกลงทำงานกับพี่เขาล่ะวะ" ไอ้ลมถามกลั้วหัวเราะ แล้วยิ้มมองผมอย่างล้อเลียน "มึงก็หวั่นไหวแล้วใช่ป่ะ"

"พูดอะไรของมึงวะ ไร้สาระว่ะ" ผม ว่ากลับ พร้อมกับส่งสีหน้าไม่พอใจไปให้ แต่อยู่ดีๆ ผมก็ดันไปนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก่อนภาพรอยยิ้มมุมปากของมันในตอนเช้าจะทำให้ผมต้องขมวดคิ้วออกมา

หวั่นไหวงั้นหรือ... ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว

"ฮ่าๆ แบบนี้กูก็พอเข้าใจแล้ว" ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มมาให้ผม "เผลอๆ มึงอาจจะไม่ต้องทำงานบ้านเลยก็ได้ แค่คอยเป็นพ่อบ้านดูแลร่างกายและหัวใจให้พี่เบาก็พอแล้วมั้ง"

"ไอ้สัด!' ผมด่ากลับ พลางลุกขึ้นจะถีบไอ้เพื่อนปากเสีย แต่มันก็ขยับหนีไปก่อน พร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกมันที่ดังขึ้น

"แบบนี้กูค่อยวางใจหน่อย" ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง

"ฮ่าๆ เรื่องลาออก เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงเตรียมตัวไปทำงานใหม่เถอะ" ไอ้ลมบอกด้วยรอยยิ้ม ผมได้แต่ข่มอารมณ์อยากอัดคนเอาไว้ในใจ

"เอาเป็นว่าพวกภูอนุมัติให้มึงทำงานใหม่นี้ได้" ไอ้เพชรบอก ก่อนจะเดินมาตบไหล่ของผม "พวกกูจะคอยเป็นกำลังใจให้มึงเต็มที่ อย่าทำให้พวกถูต้องผิดหวังล่ะ"

พวกมึงหวังอะไรกันอยู่วะ!

ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจ แน่นอนว่ามันคงไม่ใช่หวังดีแน่ พร้อมกับมองใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มแฝงนัยของพวกมันอย่างนึกปลงตก

นี่ผมหลงไปคบเป็นเพื่อนสนิทของพวกมันได้ยังไงกันเนี่ย?

 

 

+++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 20 ❤ [25/08/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-09-2014 10:43:17


ถึงไอ้ลมบอกว่า จะจัดการเรื่องลาออกจากงานให้ แต่ผมก็เกรงใจพี่ชายของมันที่เป็นเจ้าของผับ พี่เขาอุตส่าห์รับผมเข้าทำงานแบบไร้เงื่อนไข แถมเวลาผมมีปัญหา เขาก็ไม่เคยเอาเรื่องอะไรนัก ดังนั้นมันคงเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก ถ้าผมจะไม่ไปลาพี่เขาด้วยตัวเอง

ผมนั่งเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จตอนเกือบจะหกโมงเย็น แน่นอนว่ามันล้อผมเรื่องที่ต้องย้ายไปอยู่กับไอ้แทมอย่างสนุกปาก จนผมเกือบจะเอาเท้ากระแทกปากของพวกมันอยู่หลายรอบ ก่อนจะไปหาอะไรกินกับไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดีทั้งหลายต่อ แล้วเดินทางไปที่ผับสตาร์ไลท์ตอนสองทุ่มตรง

ผมเดินไปบอกลาเพื่อนพนักงาน แล้วเดินไปพบกับพี่ของไอ้ลมเพื่อแจ้งเรื่องลาออก พร้อมกับขอบคุณที่เขาช่วยเหลือผมมาโดยตลอด หลังจากนั้นไอ้ลมก็ไปทำงานของมันต่อ ผมเองก็นั่งเล่นอยู่ที่บาร์จนถึงสี่ทุ่ม ไอ้เพชรกับไอ้วิลก็ขอตัวกลับไปก่อน เหลือแต่ผมที่ยังนั่งทิ้งเวลาให้ผ่านไปคนเดียว

“มึงไม่กลับไปพักก่อนหรือ” ไอ้ลมถามขึ้น

“กูอยากหาอะไรย้อมใจหน่อย” ผมตอบ แล้วถอนหายใจออกมา เมื่อนึกถึงอนาคตข้างหน้า

“ฮ่าๆ เอาน่า...ตกลงแล้ว ก็ต้องทำให้เต็มที่นั่นแหละวะ” ไอ้ลมบอก ก่อนจะส่งเครื่องดื่มมาให้ “นี่ Long Ice Land ของมึง”

“ขอบใจ” ผมตอบ ก่อนจะยกแก้วลิ้มลองรสชาติของมัน

“ขอ Cuba Libre”

เสียงผู้มาใหม่ที่นั่งข้างกันดังขึ้น และเพราะเป็นเสียงที่คุ้นเคยดีเลยทำให้ผมต้องหันไปมอง

“อ้าว! พักนี้ไม่เห็นหน้าเลยนะครับ” ไอ้ลมทัก ก่อนจะผสมเครื่องดื่มที่ได้รับการสั่ง แล้วส่งให้เจ้าของ “วันนี้คิดว่าจะเอาอะไรแรงๆ แบบทุกที”

“วันนี้มาแบบสบายๆ น่ะ” ไอ้แทมตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา “เรียบง่าย แต่ดูดีน่ะ เข้าใจไหม”

ไอ้ลมหัวเราะรับเบาๆ ก่อนจะมองผมที่ยังนั่งนิ่งไม่พูดอะไร ก่อนที่มันจะหันไปบริการลูกค้ารายอื่นต่อ แล้วปล่อยให้ผมยู่กับไอ้แทมตามลำพัง ที่จริงก็ไม่ตามลำพังหรอกครับ เพียงแต่บรรยากาศมันทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น

ผมนั่งซดเครื่องดื่มสีอ่อนในมือ แล้วปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่างไร้ค่า พรุ่งนี้ผมยังมีธุระที่ต้องจัดการ รวมไปถึงการเตรียมใจกับงานใหม่ที่จะเริ่มต่อจากนี้ด้วย

ผมลอบมองคนที่นั่งข้างกันเล็กน้อย ไอ้แทมกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ มันคงกำลังพิมพ์คุยกับใครสักคน เพราะผมเห็นมันกดไม่หยุด ผมหันกลับมามองเบื้องหน้าอีกครั้งด้วยความเบื่อหน่ายอย่างบอกไม่ถูก

ผมทิ้งให้ความคิดและความรู้สึกผสานกับเสียงเพลงที่ดังผ่านหู ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนที่นั่งข้างกันอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังลุกจากเก้าอี้

ไอ้แทมเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า พลางมองมาทางผมเล็กน้อย แล้วเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไร แต่ผมกลับไม่ชอบใจนัก เมื่อเห็นท่าทางไม่สนใจทองมันแบบนั้น

ผมถอนหายใจแรง ก่อนจะยกแก้วครั้งสุดท้าย พร้อมกับของเหลวมึนเมาที่ไหลลงคอจนหมด ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกมาโดยไม่ได้บอกลาได้ลมที่ยืนอยู่อีกด้านของเคาน์เตอร์บาร์

ผมเดินตรงมาเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัว ก่อนสายตาจะไปหยุดที่ร่างของใครคนหนึ่งที่เพิ่งเจอกัน ผมมองคนที่อยู่ในสายตาอย่างไม่เข้าใจนัก และดูเหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้ มันถึงได้หันมาเลิกคิ้วมอง พลางคาบบุหรี่ไว้ในปาก

ทั้งที่จะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจก็ได้ แต่ผมกลับก้าวเท้าเข้าไปหา ไอ้แทมยังคงมองผมด้วยสายตาสงสัย และเมื่อผมมายืนอยู่ตรงหน้าของมัน ผมกิดึงบุหรี่ในปากของมันออก ก่อนจะใช้บุหรี่มวนเดียวกันอัดเข้าปอดของตัวเองบ้าง

ที่จริงเมื่อก่อนผมเคยติดบุหรี่ตอนช่วงมัธยมปลาย ก่อนจะโดนตินสั่งให้เลิก หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เกิดอาการอยากจะแตะต้องมันขึ้นมาอีก จนมองบุหรี่แล้วรู้สึกเฉยๆ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมกลับอยากสูบมันขึ้นมาอีกครั้ง

ผมยืนพิงผนังของผับ พลางปล่อยควันลอยไปในอากาศ แล้วเลื่อนสายตาไปมองไอ้แทมที่กำลังมองผมอยู่

"อะไร" ผมถามขึ้น เมื่อเห็นสายตาที่มองมาไม่ละสายตา

"คำนั้นพี่ควรจะพูดมากกว่านะ" ไอ้แทมตอบ แล้วหรี่ตาลง "แถมยังมาแย่งของกันจากปากแบบนี้ หมายความว่ายังไง"

"หวงหรือไง" ผมถามกลับ ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงในถังที่วางอยู่ข้างตัว "ตินไม่น่าปล่อยให้มึงสูบบุหรี่"

"หึ...มันเองก็สูบเหมือนกันนั่นแหละ" ไอ้แทมบอก แล้วถอนหายใจออกมา "แล้วนี่เป็นอะไร อยู่ดีๆ ถึงได้เดินตามพี่มาน่ะ"

"ใครเดินตามมึง" ผมว่า แล้วขมวดคิ้วขึ้น "กูแค่มาเข้าห้องน้ำ"

"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? เตยก็เดินมาหาพี่ แล้วก็ดึงบุหรื่ไปสูบต่อ" ไอ้แทมพูดต่อ แล้วเมองผมด้วยรอยยิ้ม "ฮั่นแน่! จะจูบกับพี่ทางอ้อมหรือไงครับ"

"เพ้อเจ้อ"  ผมว่ากลับ แล้วลอบถอนหายใจออกมา

ทั้งที่รู้ว่า มันกำลังจะกวนประสาท แต่ผมกลับรู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะผมไม่ชอบให้ใครมามองเมินเหมือนไม่สนใจล่ะมั้ง

"ไม่ยอมรับก็ช่าง ว่าแต่จะกลับหรือยังล่ะ ให้พื่ขับรถไปส่งไหมครับ" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มมองผม

"กูมีปัญญากลับเองได้" ผมตอบ ก่อนจะเดินห่างออกมา แต่ก็โดนอีกฝ่ายจัับแขนเอาไว้ และทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง

"เอาน่า... ถือว่าเป็นน้ำใจของว่าที่เจ้านายก็แล้วกัน" ไอ้แทมบอก แล้วส่งยิ้มมาให้

ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ขี้เกียจเถียงกับมัน ในเมื่ออีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ผมจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันมากขึ้น แค่ให้มันขับรถไปส่ง ก็แทบเป็นเวลาสั้นๆ เมื่อเทียบกับเวลาต่อจากนี้ที่ผมจะต้องเจอกับมัน

ไอ้แทมเดินนำผมมาที่รถยนต์คันเดิมที่ผมเพิ่งโดยสารมาเมื่อเช้า ทันทีที่พวกเราเข้าไปนั่งเรียบร้อย เสียงเครื่องยนต์ก็ทำงาน พร้อมกับอากาศที่ค่อยๆ เย็นขึ้น

ไอ้แทมไม่ได้เอ่ยทักอะไร นอกจากขับรถไปเงียบๆ ก่อนจะมาถึงหอพักของไอ้เพชรราวสี่สิบห้านาทีต่อมา ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตู เสียงของคนขับก็ดังขึ้น

"ทำไมถึงยอมตกลงมาทำงานกับพี่ล่ะ"

ผมหันไปมองไอ้แทมที่กำลังมองมา ก่อนที่มันจะมองผมเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง

"ทั้งที่ก่อนหน้านี้ พื่ก็เคยชวน กลับไม่ยอม แต่พอเป็นตินก็ยอมตกลงง่ายๆ" ไอ้แทมพูดขึ้นต่อ "ชอบมันมากหรือไง"

"เรื่องของกู" ผมตอบเสียงเรียบ แน่นอนว่าเป็นอย่างที่มันพูด และยิ่งไปกว่านั้นคำชวนของตินก็ต่างจากของมัน  ตินชวนผมมาทำงาน แต่มันชวนผมมา เป็นเด็กในสังกัดของมัน แค่นี้ก็คนละเรื่องกันแล้ว ถึงแม้สุดท้าย ผมจะต้องมาอยู่กับมันเหมือนกันก็ตาม แต่ความรู้สักกับศักดิ์ศรีมันคนละแบบกันเลย

"ไม่อยากพูดให้เสียความรู้สึกหรอกนะ ถ้าไม่ใช่วีนัสหรือโมนาลิซ่า ก็อย่าหวังว่าจะให้ตินมาหลงรักเลย" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วยกยิ้ม "หรือไม่ก็เดวิด ถึงพอจะให้มันหลงใหลได้บ้าง คิดจะชอบมัน ก็คงเตรียมใจอกหักแล้วสินะ"

"ทำไม? ต้องมาชอบมึงหรือไง กูถึงจะไม่อกหักน่ะ" ผมตอบเสียงแข็ง พร้อมกับมองอย่างไม่พอใจ

"เรื่องนั้น...ก็คงต้องลองดูล่ะนะ" ไอ้แทมบอก แล้วหัวเราะออกมา

 

++++++++++

 

ผมตื่นแต่เช้า แล้วจัดการตัวเองให้เรียบร้อย วันนี้ผมคงต้องไปอยู่ที่ใหม่แล้ว และผมก็มีนัดกับตินเรื่องงานที่ต้องทำด้วย

ไอ้เพชรตื่นขึ้นมาบอกลาผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ ผมไม่ได้คืนกุญแจสำรองกับมัน เพราะเผื่อมีเหตุฉุกเฉินอะไร ผมจะได้เข้ามาในห้องได้สะดวก

ผมเรียกรถแท็กซี่ แล้วใช้เวลาเดินทางไม่นาน ผมก็มาหยุดยืนที่หน้าห้องของไอ้แทมในเวลาสิบโมงตรง และเมื่อผมกดออดหน้าห้อง ตินก็เปิดประตูรับด้วยรอยยิ้ม

"เชิญเลยๆ" ตินพูดขึ้น ก่อนจะเดินนำผมเข้ามาในห้อง "ไอ้แทมมันยังนอนอยู่ เดี๋ยวพี่ไปเรียกมันก่อน"

"ไม่ต้องหรอก" ผมรีบบอก ก่อนจะส่งยิ้มให้ "ตินจะให้ผมพักที่ไหนหรือ"

หลังจากนั้นผมกิเดินตามตินมายังห้องนอนของตัวเอง มันไม่ได้ใหญ่โตอะไร ผมมองเตียงเดี่ยวที่วางชิดผนัง ก่อนจะไล่มองตู้เสื้อผ้าจนถึงโต้ะเขียนหนังสือที่ถูกจัดไว้เข้ามุมห้อง

"โอเคหรือเปล่า มีอะไรอยากให้เปลี่ยนไหม" ตินถามขึ้น

ทุกอย่างโอเคหมด ยกเว้นเจ้าของห้องที่อยากให้เปลี่ยนด่วน!

ผมตอบตินอยู่ในใจ แต่สิ่งที่แสคงออกมาก็คือการส่ายหน้า ตินยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษบางอย่างที่วางไว้ไม่ห่างกันนัก

"นี่เป็นสัญญาจ้าง ลองอ่านดูแล้วกัน" ตินบอก พร้อมกับยื่นกระดาษที่แสดงรายละเอียดเกี่ยวกับงานให้ผมดู "ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ทำให้มัันเป็นทางการเท่านั้นแหละ"

ผมพยักหน้ารับ แล้วอ่านเงื่อนไขการว่าจ้างอย่างตั้งใจ ทั้งที่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่พออ่านข้อแรก ผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองตินทันที

"ห้ามลาออกจนกว่าไอ้...เอ่อ แทมจะเรียนจบ นี่มันยังไง" ผมถามขึ้นอย่างข้องใจ แค่อาทิตย์เดียวจะรอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่ให้ทำนานขนาดนั้น ผมคงหนไม่ไหวแน่

"อืม...ก็ตามนั้นเลย ก็แค่หนึ่งเทอมกับไม่กี่เดือนเองนะ ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ" ตินบอก แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย

"แล้วถ้าผมทนทำต่อไม่ถึงตอนนั้นจะทำยังไง" ผมถามต่อ และผมก็ไม่คิดว่าจะทนอยู่กับมันได้นานขนาดนั้นด้วย

"พี่จะกลับมาจัดการไอ้แทมทันทีเลย" ตินบอก ผมก็พยักหน้ารับ แล้วก้มลงอ่านเนื้อหาในกระดาษที่ถืออยู่ต่อ

เงื่อนไขอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากทำความสะอาดทั่วไป ห้ามทำผลงานทางศิลปะของตินเสียหาย อย่าปล่อยให้ไอ้แทมหิ้วคนแปลกหนำมานอน แล้วก็ทำอาหารเช้าให้ทุกวัน เพราะไอ้แทมไม่ค่อยกินมื้อเช้า แต่จะยอมอดไปกินมื้อเที่ยงทีเดียว ส่วนเรื่องเสื้อผ้าก็ส่งร้านชักรีด จะว่าไปงานก็แทบไม่มีอะไรหนักหนานัก

"เตย...ที่จริงพี่ก็มีเรืองสำคัญอย่างหนึ่งของไอ้แทมที่อยากจะบอก" ตินพูดขึ้นอีกครั้ง "พี่หวังว่า เตยจะไม่รังเกียจที่จะอยู่กับมันหรอกนะ"

ไอัแทมมันมีอะไรผิดปกติหรือไง..

ผมคิดกับตัวเองอยู่ในใจ เมื่อเหินท่าทางลำบากใจของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ตินถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองผมด้วยสายตาจริงจัง

"ไอ้แทมมันเป็นเกย์น่ะ" ตินบอก พลางทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก "แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พี่สั่งห้ามไม่ให้มายุ่งกับเตยแบบนั้นเด็ดขาดไปแล้ว เตยคงไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ใช่ไหม"

"อืม" ผมตอบรับ พร้อมกับตินที่ยิ้มกว้างออกมา

ผมลอบถอนหายใจเลิกน้อย ก่อนจะเซ็นยอมรับเงื่อนไขในการทำงานโดยไม่ได้โต้แย้งอะไรอีก พลางนึกถึงเรื่องสำคัญของไอ้แทมที่ตินเพิ่งบอกมาด้วยความกังวลและเกรงใจผมด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก

จะว่าอย่างไรดีล่ะ... ผมเองก็ดันชอบผู้ชายเหมือนกัน

 

TBC ++++++++++

 :z10:Narionetta ::: ดีค่ะ ! ตอนนี้ก็เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ ^^

สำหรับตอนนี้น้องเตนก็เข้ามาอยู่มรฐานะพ่อบ้านอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ จะเป็นยังไงต่อ ก็คงต้องรอตอนต่อไป อิอิ

จอยคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ สามารถแนะนำและติชมมาได้เช่นเคย

ปล. ตอนพิเศษเสร็ตแล้วค่ะ เย้ๆ คงจะได้อ่านกันเร็วๆ นี้

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 04-09-2014 17:23:08
อั๊ยย่ะ!!!! ชอบเตยอ่ะ><
หวังให้แทมรุกเตยไวๆ 555
รออ่านนะคะ ชอบมากกกกเรื่องนี้บอกเลยค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 04-09-2014 18:55:07
ประโยคสุดท้ายทำหัวใจกริบกร้าวมาก
555555555555555555
รุกเลยแทมมมมมมม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 04-09-2014 21:55:16
พี่ตินคะ แอบดันน้องอยู่ลับๆปะเนี่ย  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 05-09-2014 10:43:15
ยังกะพี่ตินห้ามเพื่อยุให้แทมกับเตยจับคู่กัน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 05-09-2014 14:27:38
เตยเริ่มหวั่นไหวไปกะแทมแล้วนะเนี่ย
แต่แค่ยังไม่รู้ตัวและคิดว่าตัวเองชอบติน
แค่แทมทำท่าเมินเฉยก็เรียกร้องความสนใจ
แระเหมือนกลัวเค้าจะไม่สนใจตัวเองอีก
รอๆตอนพิเศษว่าจะเป็นพาร์ทของคู่อื่นไหม
ปอลอ อิคนอ่านชอบแบบมีหลายๆคู่เฉยๆ o18 o18
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-09-2014 20:37:56
อั๊ยย่ะ!!!! ชอบเตยอ่ะ><
หวังให้แทมรุกเตยไวๆ 555
รออ่านนะคะ ชอบมากกกกเรื่องนี้บอกเลยค่ะ อิอิ
ขอบคุณมากเลยค่ะ เชียร์กันต่อไปเน้อ

ประโยคสุดท้ายทำหัวใจกริบกร้าวมาก
555555555555555555
รุกเลยแทมมมมมมม
พี่แทมเขารุกนิ่มจ้า อิอิ

พี่ตินคะ แอบดันน้องอยู่ลับๆปะเนี่ย  :hao3:


พี่ตินเขาเป็นพ่อสื่อเฉพาะกิจจ้า ดันไม่รู้ตัว ฮ่าๆ

ยังกะพี่ตินห้ามเพื่อยุให้แทมกับเตยจับคู่กัน
พี่ตินก็รักน้องชายของเขาทั้งคู่ล่ะคะ อยากให้ดูแลกันและกัน กร๊ากกก (แบบพี่ชายกับน้องชายนะคะ) อิอิ

เตยเริ่มหวั่นไหวไปกะแทมแล้วนะเนี่ย
แต่แค่ยังไม่รู้ตัวและคิดว่าตัวเองชอบติน
แค่แทมทำท่าเมินเฉยก็เรียกร้องความสนใจ
แระเหมือนกลัวเค้าจะไม่สนใจตัวเองอีก
รอๆตอนพิเศษว่าจะเป็นพาร์ทของคู่อื่นไหม
ปอลอ อิคนอ่านชอบแบบมีหลายๆคู่เฉยๆ o18 o18
โอ้วววว วิเคราะห์ได้เฉียดแล้วค่ะ 555 ทำนองนั้นแหละจ้า อิอิ
ตอนนี้ตอนพิเศษเสร็จแล้วค่ะ ติดตามได้ที่แฟนเพขนะคะ

+++++++++++++++++++++
ขอบคุณมากเลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY NO. 21 ❤ [04/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-09-2014 20:58:18
PLAYBOY # 22 - TOEY

 
หลังจากที่ผมเก็บของเรียบร้อย ตินก็พาผมเดินดูรอบๆ ในละแวกนั้น ก่อนจะขับรกไปดูของกันต่อที่ซุปเบอร์มาร์เก็ต

"ตินรู้เรื่องแบบนี้ดีจังเลยนะ" ผมพูดขึ้น เมื่อฟังตินอธิบายการเลือกของสดต่างๆ

"พี่ก็ใช้ประสบการณ์นั่นแหละ" ตินบอก ก่อนจะเดินไปยังส่วนของใช้ในบ้านต่อ

"ธรรมดาแม่บ้านคนเก่าต้องมาซื้อของแบบนี้ด้วยหรือไง" ผมถามต่อด้วยความสงสัย

"ไม่หรอก คนเก่าแค่มาทำความสะอาดอาทิตย์ละสองครั้ง แล้วก็เอาผ้าไปส่งร้านซักรึดเท่านั้นเอง" ตินอธิบาย แล้วส่งยิ้มให้ " แต่ที่พี่ให้เตยมาดูด้วย เพราะต้องอยู่ด้วยกันน่ะ"

ผมพยักหน้ารับ แล้วมองตินที่หยิบของใช้บางอย่างมาใส่รถเข็น พร้อมกับให้ความรู้ประกอบ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปคิดเงิน ก่อนจะถือถุงพลาสติกใบโตกลับมาที่รถ

"จริงๆ พี่ก็อยากให้มีเงินเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น และที่สำคัญจะได้มีเวลาให้กับการเรียนด้วย" ตินพูดขึ้น พร้อมกับขับรถออกจากลานจอดรถ ก่อนจะเลื่อนสายตามามองผม "ทำงานมันก็ดีอยู่หรอก แต่ตอนนี้อยู่ในวัยเรียน ก็ต้องตั้งใจเรียนให้เต็มที่ เข้าใจไหม"

"แต่ดูเหมือนน้องชายของตินจะไม่ใช่คนแบบนั้นนะ" ผมพูดขึ้นบ้าง ผมไม่ค่อยชอบให้เขาสั่งสอนเหมือนผมเป็นลูกชายของเขาเท่าไรหรอก

"ฮ่าๆ ไอ้แทมเวลาเรียนก็ตั้งใจนะ พวกไม่ค่อยคิดอะไรแบบมัน แต่เวลาจริงจังก็มักจะเครียดมากกว่าคนอื่นน่ะ" ตินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ "ว่าแต่ติดต่อที่บ้านบ้างหรือเปล่า"

"เปล่า" ผมตอบ แล้วหันไปมองวิวข้างหน้าต่าง ตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมก็ตัดขาดจากคนที่บ้านอย่างสิ้นเชิง คนที่ผมวางใจจะคุยได้ ตอนนี้ผมก็ไม่มั่นใจว่าเป็นแบบนั้นแล้ว

"ไม่เป็นไรหรอก ถ้าถึงเวลาที่เหมาะสม ทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีแน่" ตินบอก พร้อมกับส่งยิ้มให้กำลังใจผมอย่างที่ผ่านมา


++++++++++

 
เมื่อผมกับตินเดินเข้ามาในห้อง ไอ้แทมที่อยู่ในชุดลำลองกำลังนอนดูโทรทัศน์ก็หันมามองเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยทัก ทั้งที่สายตายังจ้องมองไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยมอยู่

“จะไปไหนก็หัดทำอะไรทิ้งไว้ให้กินหน่อยสิ ไม่รู้หรือไงว่า คนเพิ่งตื่นน่ะ หิวง่าย”

“ก็ไปหาของมาให้มึงรับประทานอยู่นี่ไง” ตินบอก แล้วเดินเข้าไปตบหัวของไอ้แทมอย่างนึกหมั่นไส้

“อะไรๆ นี่มันกี่โมงแล้ว มัวแต่ไปออกเดตจนลืมน้องชายไปเลยสินะ” ไอ้แทมบ่นขึ้นอีกครั้ง พลางลูบหัวของตัวเอง

“กูพาเตยไปสอนงานต่างหาก” ตินหันไปบอก พร้อมกับยกของสดที่ซื้อมาไปไว้ในห้องครัว “เพราะอีกไม่นานเตยก็ต้องมาดูแลความเป็นอยู่ของมึงแล้ว”

“เอาเถอะๆ รีบไปทำอะไรมาให้กินได้แล้ว” ไอ้แทมพูดขึ้นอย่างตัดบท แล้วหันไปสนใจรายการที่กำลังฉายอยู่ต่อ

ผมหันไปมองมันเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามตินเข้าไปในห้องครัว แล้วช่วยเตรียมของง่ายๆ อย่างเช่นการล้างผัก เพราะผมไม่เคยเข้าครัวทำอาหารมาก่อน และมื้อนี้ตินก็บอกว่า จะทำอาหารพื้นฐานสามอย่าง ได้แก่ ไข่เจียว แกงจืด แล้วก็ผัดผักครับ ถึงแม้มันจะเป็นเมนูธรรมดา แต่ก็ท้าทายความสามารถของคนที่ไม่เคยจับตะหลิวกับกระทะอย่างผมมากพอตัว

“เราก็ใส่รากผักชีกับก้อนซุปสำเร็จรูปในหม้อน้ำเดือด พอได้ที่แล้ว เราก็ใส่กระดูกหมูกับผักต่างๆ ลงไป” ตินอธิบาย พร้อมกับสาธิตให้ผมดู “ง่ายมากเลยใช่ไหมล่ะ”

“อืมๆ” ผมตอบรับในลำคอ พร้อมกับพยักหน้ารับ มันก็ดูง่ายจริงๆ นั่นแหละ ก็แค่ใส่ๆ ให้มันสุกก็พอแล้ว

“พอทุกอย่างได้ที่แล้ว เราก็ปรุงรสตามใจชอบ แค่นี้ก็เสร็จแล้ว” ตินหันมาบอกด้วยรอยยิ้ม “ต่อไปเราก็มาทอดไข่เจียวกันต่อ”

ผมมองแกงจืดที่กำลังส่งกลิ่นหอมอย่างพิจารณา มันดูง่ายกว่าที่ผมคิดเอาไว้มาก ตอนนี้อาหารอย่างแรกก็เสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นผมก็หันมามองตินที่กำลังหั่นมะเขือเทศกับแครอทเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วนึกทึ่งความสามารถของอีกฝ่ายที่ผมคงไม่สามารถทำแบบนี้ได้แน่

“เตยไปเอาไข่มาตอกใส่ชามสามฟองนะ” ตินหันมาบอกผม ก่อนจะสนใจหั่นผักที่ผมล้างเอาไว้ต่อ

ผมเดินไปหยิบไข่ไก่ที่อยู่ในตู้เย็นมาสามฟอง ก่อนจะเดินไปหยิบชามใบใหญ่มาหนึ่งใบ แล้วมองของที่หยิบมาทั้งหมดอย่างใช้ความคิด

เอาล่ะ! แค่ทำให้เปลือกไข่แตก แล้วก็เอาไข่แดงกับไข่ขาวข้างในใส่ชาม

ผมคิดกับตัวเองเสร็จสรรพ ก่อนจะหยิบไช่ไก่ขึ้นมาหนึ่งฟอง แล้วมองมันอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อพบปัญหาใหม่ที่ต้องวิเคราะห์ต่อ

จะทำให้มันแตกด้วยวิธีไหนดีล่ะ?

ผมคิดกับตัวเองอีกครั้ง แล้วเลื่อนสายตากลับไปมองอีกคนที่อยู่ในครัวด้วยกันเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาสนใจไข่ไก่ในมือต่อ พร้อมกับคำตอบที่เกิดขึ้นในใจ

กระแทกกับชามนี่ก็แล้วกัน...

เมื่อสรุปผลลัพธ์ของปัญหาได้ ผมก็จัดการเอาไข่ไก่ที่อยู่ในมือกระแทกข้างชามกระเบื้องเบาๆ และเมื่อเห็นรอยร้าวเกิดขึ้น ผมก็แกะเปลือกไข่ตามรอยแตกต่อ ซึ่งมันก็ทำให้ไข่แดงกับไข่ขาวลงไปอยู่ในชามเรียบร้อย พร้อมกับของแถมเป็นเปลือกไข่ที่ร่วงลงไปด้วย

“ตอกไข่เสร็จหรือยัง” ตินหันมาถาม และทำให้ผมที่กำลังงงกับปัญหาชีวิตของตัวเองต้องหันไปมอง

“โทษที พอดีผมไม่เคยทำมาก่อน” ผมบอก แล้วทำสีหน้าปั้นยากออกมา เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของติน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ทำให้ดู แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ” ตินบอก แล้วตอกไข่เป็นตัวอย่างให้ผมดู ซึ่งมันก็ออกมาดูดี ไม่ได้แตกจนดูไม่ได้แบบของผม “อีกฟอง เตยก็ลองดูอีกทีกีแล้วกัน”

ผมพยักหน้ารับ แล้วลองทำตามที่ตินเคยสาธิตให้ดู ถึงมันจะไม่ได้สวยงามนัก แต่ก็ไม่มีเปลือกไข่ร่วงลงไปในชามอย่างตอนแรกอีก หลังจากนั้นตินก็เอาผักที่หั่นเป็นชิ้นเล็ดๆ ใส่ลงไป แล้วตีไข่ในชามให้ผมดูเป็นวิทยาทานอีกครั้ง ตอนนี้ผมเหมือนเด็กน้อยที่อ่อนต่อโลกไปเลย

“จากนั้นก็มาเตรียมกระทะกันต่อ” ตินพูดขึ้น แล้วเทน้ำมันลงในกระทะที่ตั้งไฟอยู่ “พอน้ำมันร้อนแล้ว ก็ค่อยเทไข่ลงไปแบบนี้”

ผมมองไข่สีเหลืองที่พองขึ้น เมื่อโดนน้ำมันร้อนในกระทะ ก่อนที่มันจะส่งกลิ่นหอม พร้อมกับสีที่เปลี่ยนเป็นเข้มขึ้น หลังจากนั้นตินก็พลิกไปมาให้ผมดูสักพัก และเมื่อมันสุกดีแล้วก็ยกใส่จาน

“เท่านี้ก็เสร็จไปอีกอย่างแล้ว” ตินพูกขึ้น แล้วยิ้มให้ผม “พอจะทำได้ไหม”

“อืม ก็น่าจะทำได้” ผมตอบ ถึงแม้ว่ามันจะดูง่าย แต่ผมก็ไม่คิดว่า ตัวเองจะทำได้อย่างที่ตินหวังเอาไว้หรอก

หลังจากนั้นผมก็มองตินเนรมิตผัดผัก ซึ่งเป็นอาหารจานสุดท้ายอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานอาหารทั้งสามอย่างก็อวดโฉมแข่งกันส่งกลิ่นหอมโดยพร้อมเพรียงกัน ก่อนที่ผมจะทยอยยกออกไปวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวต่อ

“ทำอะไรเยอะแยะ” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

“ก็ลองทำให้เตยดู เผื่อจะทำให้มึงกินได้บ้าง” ตินบอก พร้อมกับตักข้าวสวยใส่จาน

“ไม่ไหวหรอกมั้ง” ไอ้แทมพูดขึ้น พลางหันมามองผมเหมือนไม่เชื่ออย่างชัดเจน

“ก็คงงั้น” ผมตอบเสียงเรียบ ฝันไปเถอะว่า ผมจะมานั่งทำอะไรแบบนี้ให้มัน ตอนนี้ผมแค่ไม่อยากขัดใจตินเท่านั้นเอง

“เห็นไหมล่ะ มึงเนี่ย...ชอบทำอะไรให้ยุ่งยากอยู่เรื่อย” ไอ้แทมหันไปพูดกับตินต่อ

“มึงนั่งกินเงียบๆ ไปเลย” ตินว่า แล้วหันมองมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก “เตยต้องทำให้ได้นะ อย่าให้ไอ้แทมมันดูถูกได้ล่ะ”

ผมไม่ตอบอะไร นอกจากพยักหน้ารับย่างขอไปที ผมคิดเอาไว้แล้วว่า ถ้าตินกลับเมื่อไร ผมคงจะเลี้ยงไอ้แทมด้วยอาหารตามสั่งกับอาหารสำเร็จรูปอุ่นไมโครเวฟเท่านั้นแหละ ผมไม่คิดจะมาอดทนทำอะไรเพื่อคนที่ไม่ชอบหน้ากันหรอก


++++++++++

 
หลังจากนั้นผมก็ใช้เวลาที่เหลือไปกับการเรียนงานที่ตินสอนต่อ ตั้งแต่การทำความสะอาดต่างๆ ตลอดจนการติดต่อส่งเสื้อผ้าให้กับร้านซักรีด ที่จริงมันก็ไม่ได้ยากอะไร งานที่หนักหน่อย ก็คงเป็นเรื่องของการล้างห้องน้ำที่ผมต้องทำอาทิตย์ละครั้ง

เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็นอีกครั้ง ตินก็ชวนผมเข้าไปเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นต่อ โดยให้ผมมีส่วนร่วมในการทำมากกว่าเดิม

หลังจาดมื้อเย็นที่เรียบง่ายผ่านไป ตินก็แยกตัวไปเก็บของเพื่อเตรียมตัวเดินทางในวันพรุ่งนี้ ไอ้แทมก็กลับเข้าห้องนอนของตัวเองต่อ ส่วนผมก็เดินกลับห้องนอนของตัวเองเหมือนกัน วันนี้เป็นวันหยุดที่แสนเหน็ดเหนื่อยกว่าที่คิดเอาไว้

พรุ่งนี้ตินจะต้องไปทำงานที่ออสเตรเลียต่อ ผมเองก็อยากไปส่งที่สนามบิน แต่เที่ยวบินดันตรงกับเวลาเรียนของผมพอดี ตินเลยสั่งห้ามผม แล้วบังคับให้ไอ้แทมไปส่งแค่คนเดียว

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่วางไว้ตรงราวตากผ้า แล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก

หลังจากที่ได้ล้างตัวให้สะอาดขึ้น ผมที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเองก็ต้องชะงัก เมื่อเจอกับไอ้แทมที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเองเหมือนกันพอดี ในมือของมันมีแก้วกาแฟที่กำลังส่งกลิ่นหอมแตะจมูก

“แหม...อาบน้ำตัวหอมเลยนะ” ไอ้แทมทักขึ้น แล้วมองผมด้วยรอยยิ้มอย่างทุกที

“กวนตีน” ผมตอบ พลางขมวดคิ้ว ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของมัน

ผมไม่ได้สนใจ แล้วเดินเข้าห้องนอนของตัวเอราวกับอีกฝ่ายไม่อยู่ในสายตา

ให้ตายสิ! ผมจะอยู่กับมันได้นานเท่าไรกัน


++++++++++

 
เมื่อคืนนี้ผมนอนหลับไม่สนิทนัก อาจเป็นเพราะยังไม่คุ้นกับห้องนอนใหม่ หลังจากกินอาหารเช้าแบบตะวันตกด้วยฝีมือของตินจนหมด ผมก็เดินไปเก็บจาน แล้วเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยต่อ

“ไว้เจอกัน” ตินพูดขึ้น เมื่อผมกำลังใส่รองเท้าอยู่ที่หน้าประตู

“เอาไว้ผมจะโทรไปหานะ” ผมบอก แต่ตินกลับส่ายหน้ารับ

“มีอะไร ก็ส่งเมลมาดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียค่าโทร”

ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินเข้าไปกอดตินเอาไว้อีกครั้ง ถ่ายทอดความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ข้างในก้นบึ้งของหัวใจ

“กลับมาอีกเร็วๆ นะ” ผมบอก แล้วซึมซับกลิ่นอายของผู้ชายในอ้อมแขนเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ถึงจะได้เจอหน้ากันอีกครั้ง ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นปีหน้าเลยก็ได้

“ก็คงได้เจอกันอีกไม่นานนี้หรอก” ตินบอก แล้วยกมือโอบหลังของผมตอบ “ฝากดูไอ้แทมด้วยล่ะ”

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากคลายอ้อมกอดของตัวเองลง แล้วส่งยิ้มให้ ก่อนจะตัดใจเดินออกจากห้อง และเมื่อประตูด้านหลังปิดลง ผมก็ต้องถอนหายใจออกมา

ไปอีกแล้ว...

ผมได้แต่คิดในใจ พลางเดินไปทางลิฟต์ที่อยู่ห่างออกไป ทุกครั้งที่ต้องจากกัน ผมจะรู้สึกใจหายเสมอ พร้อมกับความอึดอัดบางอย่างที่ก่อตัวขึ้น มันรู้สึกเหมือนผมจะต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง ทั้งที่ความจริงแล้ว ผมก็ยังมีเพื่อนที่คอยดูแลและห่วงใยอยู่ข้างกาย

ผมมาถึงมหาวิทยาลัยตอนประมาณแปดโมงครึ่ง วันนี้นอกจากผมจะมีเรียนทั้งวันแล้ว ตอนเย็นผมก็ยังมีนัดไปซ้อมเป่าขลุ่ยเหมือนเดิม และในวันศุกร์นี้ก็จะมีการประกวดดาวเดือนประจำปีกันแล้ว ความสามารถในการแสดงของผม ก็คงพอฟังกันได้นั่นแหละครับ

ผมเรียนช่วงเช้าด้วยคาบเบื่อหน่าย ตอนนี้ผ่านมาครึ่งเทอมแล้ว แต่ผมก็ยังหาเพื่อนสนิทในคณะเดียวกันไม่ได้ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีใครคบสักทีเดียวหรอกนะครับ อย่างน้อยก็มีรันที่ยังเข้ามาคุยกับผม

“เตยวันนี้ต้องไปซ้อมด้วยนะ” รันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“อืม” ผมตอบรับ แล้วลุกจากเก้าอี้ของตัวเอง กลางวันนี้พวกเพื่อนชอบเสือกของผมนัดให้ไปกินข้าวกลางวันด้วยกันครับ

“อ้อ... เดี๋ยวเย็นนี้ไปด้วยกันเลยนะ” รันบอกอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะพยักหน้ารับ แล้วเดินแยกออกมา

ผมเดินไปที่หน้ามหาวิทยาลัย เพราะพวกมันนัดกันมากินร้านอาหารข้างนอก และเมื่อผมไปถึง พวกมันก็นั่งรอกันครบแล้ว

“ไอ้เตยมาแล้ว สั่งเลยๆ” ไอ้ลมพูดขึ้น ก่อนจะหันไปส่งกระดาษที่เขียนรายการอาหารเอาไว้ ร้านนี้เป็นร้านขายข้าวหมูแดงหมูกรอบครับ

“แล้วทำไมพวกมึงมากินที่นี่วะ” ผมถาม พลางนั่งลงด้านนอกสุดของโต๊ะ

“ก็ร้านนี้เขาว่าอร่อย มีคนแนะนำมา” ไอ้เพชรบอก ก่อนจะดูดน้ำชาที่วางอยู่ข้างตัว “แล้วกูก็เริ่มเบื่อบรรยากาศในโรงอาหารแล้วด้วยว่ะ”

“แล้วมึงเป็นไงบ้างวะ” ไอ้ลมหันมาถามผม แล้วมองเหมือนกำลังจับผิดอะไรบางอย่าง

“ไม่มีอะไร เมื่อวานนี้ตินก็สอนงานกูนิดหน่อย” ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมา “ตอนนี้บินหนีไปออสเตรเลียต่อแล้ว”

“ดูพี่เขางานยุ่งเหมือนกันนะ” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม “แต่เมื่อคืนมึงคงนอนหลับดีใช่ไหมวะ”

“เออ! กูนอนหลับสนิท แล้วก็ไม่มีอะไรที่พวกมึงคิดทั้งนั้น” ผมบอกเสียงเรียบ ก่อนจะมองพวกมันอย่างคาดโทษ

“แบบนี้พี่ตินก็ไม่อยู่แล้ว มึงก็อยู่กับพี่แทมสองต่อสองสิวะเนี่ย” ไอ้เพชรพูดขึ้นต่อ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “คืนนี้มึงก็ระวังให้ดีล่ะ นอนล็อกห้องด้วยนะมึง”

“ไอ้สัตว์!” ผมด่ามันอย่างหงุดหงิด พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังตอบรับกลับมา

ถึงแม้จะรู้ดีว่าพวกมันต้องการจะแหย่เล่น แต่ผมก็ชอบไหลตามเกมของพวกมันทุกที ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนได้ง่ายนัก จนเพื่อนมองว่าเป็นพวกเย็นชาด้วยซ้ำ ทว่าทุกครั้งที่ผมโดนล้อเรื่องไอ้แทมทีไร ผมกลับต้องอารมณ์เสียได้ทุกที


+++++++++

 
หลังจากเลิกเรียนในตอนเย็น ผมก็เดินทางไปฝึกซ้อมการแสดงกับรันที่โรงเรียนสอนดนตรีไทย โดยมีพี่อ้นเป็นผู้ดูแลและคอยให้คำแนะนำ ผมใช้เวลาในการฝึกซ้อมตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงสามทุ่ม ก่อนจะเดินทางกลับมายังที่พักแห่งใหม่ของตัวเอง

เมื่อผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง โดยใช้คีย์การ์ดสำรองที่ตินให้เอาไว้ ผมก็เห็นไอ้แทมกำลังนั่งเล่นโน้ตบุ๊กอยู่ที่โต๊ะรับแขก พร้อมกับเปิดโทรทัศน์ทิ้งเอาไว้ด้วย

“ทำไมกลับดึกจัง คิดว่าหนีไปแล้ว” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะหันมามองผม “กินอะไรมาหรือยังล่ะ”

“กินแล้ว” ผมตอบ แล้วเดินผ่านห้องรับแขกตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง อยู่ดีๆ ผมก็รู้สึกแปลกขึ้นมา เมื่อต้องมาอยู่ตามลำพังแบบนี้

“ไม่ไหวเลยนะ แค่ตินไม่อยู่ ก็เหลวซะแล้ว” ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะหยุดฝีเท้าของตัวเอง แล้วหันไปมองรอยยิ้มของมัน “ถ้าไม่อยากทำงานอยู่ด้วยกัน จะกลับไปอยู่กับเพื่อนเหมือนเดิมก็ได้ พี่ไม่ว่าหรอก รับรองไม่บอกตินแน่ แถมยังจ่ายเงินให้ครบ ไม่ต้องห่วง”

“กูไม่ใช่คนเหลาะแหละแบบนั้น” ผมบอกเสียงเข้ม เมื่อเห็นท่าทางเหมือนดูถูกของมัน ถึงแม้ว่าจะเป็นข้อเสนอที่ดีมากก็ตาม สงสัยตอนนี้มันคงไม่มีอะไรทำ เลยหันมาทดสอบความอดทนของผมเล่น

“อืม... งั้นก็ดี พี่ไม่รู้หรอกนะว่า เตยไปตกลงอะไรกับตินเอาไว้บ้าง” ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง พลางมองผมอย่างจริงจัง “กฎของการอยู่ด้วยกันอย่างแรก... จะไปไหนแล้วกลับช้า ก็ต้องโทรมาบอกกันก่อน”

“กูไม่มีเบอร์มึง” ผมตอบอย่างเฉยชา

“ไม่จริงน่า!” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับมองผมอย่างไม่เชื่อ

“กูเปลี่ยนเบอร์ แล้วก็เครื่องด้วย และมึงคงไม่คิดว่ากูจะเก็บเบอร์ของมึงเอาไว้หรอกนะ” ผมบอกเสียงเรียบ พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างใจเย็น

ไอ้แทมทำหน้าประหลาดใจ ก่อนจะพยักหน้า พลางลุกขึ้นยืนหันหน้ามาทางผม แล้วยกมือยื่นมาครงหน้าของผมต่อ ผมสบตากับเจ้าของมือข้างนั้นเป็นเชิงถาม

“ส่งมือถือมาให้พี่ครับ คุณพ่อบ้าน”

“มึงจะทำอะไร”

“ก็เก็บเบอร์สำคัญของเตยเอาไว้ไงครับ"

ผมมองรอยยิ้มของมับด้วยความรู้สึกเอือมระอาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ยอมส่งโทรศัพท์มือถือราคาย่อมเยาของตัวเองไปให้ 

ไอ้แทมรับมาดูเล็กน้อย ก่อนจะกดอะไรบางอย่างลงบนหน้าจอของอุปกรณ์สื่อสารที่อยู่ในมือ แล้วส่งคืนมาให้ผมตามเดิม ผมไม่ได้สนใจ พร้อมกับเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง

"คราวนี้เราก็มาตกลงกฎของการอยู่ร่วมกันต่อ" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะชูสามนิ้วขึ้นมา “พี่ก็มีกฎอยู่สามข้อ ข้อแรกก็ที่บอกไปแล้ว ข้อที่สอง ในเมื่อพี่เป็นเจ้านาย เวลาเรียกก็ต้องให้เกียรติกันบ้าง จะเรียกพี่แทมหรือแทมก็ได้ โอเคหรือเปล่า”

“อืม” ผมตอบรับอย่างไม่เรื่องมาก พร้อมกับไอ้แทมที่พยักหน้ารับ

“ส่วนข้อสุดท้าย อืม...” ไอ้แทมพูดขึ้นต่อ พลางมองใบหน้าของผมอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเผยรอยยิ้มบางออกมา "ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อย่าทำให้พี่ไม่พอใจก็พอ แค่นี้แหละ"

"บ้าบอสิ้นดี" ผมพูดเหมืนบ่นกับตัวเอง แต่มั่นใจได้เลยว่า อีกฝ่ายได้ยินแน่นอน แถมมันยังหัวเราะรับอีกต่างหาก

"อ้อ...ส่วนเรื่องเกมที่เคยตกลงกันไว้ ก็ห้ามเล่นระหว่างอยู่ในห้องนี้นะ" ไอ้แทมบอก แล้วเบ้หน้าขึ้นมาเล็กน้อย "พี่ไม่อยากระวังตัวเวลาอยู่ในห้องของตัวเองน่ะ"

"เกมอะไร" ผมถามกลับอย่างไม่เข้าใจ และทำให้ไอ้แทมหน้าบูดมากกว่าเดิม

"เสียใจว่ะ ทั้งที่พี่ไม่เคยลืมสัญญาของเราเลยแท้ๆ"  ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจอย่างชัดเจน ก่อนจะถอนกายใจออกมา "ก็เกมที่แลกอิสรภาพของเตยกับเลือดของพี่ไงล่ะครับ หรือเตยจะยกเลิก พี่จะได้ปรับแพ้"

เกมนี้นเอง...

ผมนึกกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะมองสีหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และนัยน์ตาที่หรี่ลงเหมือนกำลังประเมินบางอย่างอยู่

ทว่าผ่านไปเพียงไม่นาน มันก็เดินมาประชิดด้านหน้าของผมจนรับรู้ได้ถึงสัมผัสของลมหายใจ ก่อนจะใช้หลังมือไล้แก้มของผมโดยไม่ได้ขออนุญาต

"และโทษของคนที่แพ้ ก็ต้องยอมทำตามคำสั่งของคนชนะนะครับ" ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับสายตาพราวอย่างถูกใจ

ผมคว้ามือของไอ้แทมออก ก่อนจะผลักตัวของมันให้ออกห่างด้วยความไม่พอใจ ไอ้แทมไม่ได้ต่อว่าอะไรกับท่าทีของผม นอกจากหัวเราะเบาๆ แล้วระบายยิ้มออกมา

"ว่าไงครับคุณพ่อบ้าน" ไอ้แทมถามขึ้น พลางกอดอกมองผมด้วยท่าทีสบายๆ "ยืนนิ่งแบบนี้ แสดงว่ายอมแพ้ใช่ไหม"

"เกมบ้าๆ ตอนนี้มันไม่สำคัญอะไรแล้ว ในเมื่อไม่ว่ายังไง กูก็ต้องอยู่กับมึงอยู่ดี" ผมบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด จะแพ้หรือชนะ ตอนนี้ชีวิตของผมก็ต้องเกี่ยวข้องกับไอ้แทมอยู่ดี

"อืม... ถ้างั้นเอาแบบนี้แล้วกัน" ไอ้แทมบอก พร้อมกับยิ้มมองผม "ถ้าเตยคิดว่าทำสำเร็จ แล้วไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก ก็เชิญลงมือตามสบาย ยกเว้นตอนอยู่ในห้องนี้ก็แล้วกัน โอเคหรือเปล่า"

ผมยอมรับเลยว่า ไม่เข้าใจความคิดของไอ้แทมเลย เพราะเมื่อผมมาคิดทบทวนอีกครั้ง ก็ไม่เห็นว่ามันจะได้อะไรขึ้นมาเลย

"มึงจะทำแบบนี้ไปทำไมวะ" ผมถามขึ้นด้วยความข้องใจ  ไอ้แทมก็แค่เลิกคิ้วมอง

"ก็พอใจไง มันต้องมีเหตุผลอะไรด้วยหรือ"  ไอ้แทมตอบ แล้วเเดินกลับไปนั่งเล่นโน้ตบุ๊กของตัวเองต่อเหมือนหมดเรี่องที่จะคุยกับผมแล้ว

ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แล้วตั้งใจจะกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตอนแรก ทว่าเสียงของคนที่นั่งหันหลังเล่นโน้ตบุ๊กก็ดังขึ้นอีกครั้ง แม้จะไม่ได้ดังนัก แต่ผมก็ได้ยินชัดเจน

"ที่จริง...พี่ก็แค่อยากอยู่ใกล้เตยเท่านั้นเอง"

TBC ++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY SP @ Fan page❤ [14/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 26-09-2014 00:40:22
คิดถึงพี่แทมกับหนูเตยแล้ว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY SP @ Fan page❤ [14/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-10-2014 15:07:16
PLAYBOY # 23 - TAM

 

 

เสียงเตือนของฟังก์ชั่นนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือที่ตั้งเอาไว้เรียกให้ผมลืมตาขึ้น ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ที่กำลังส่งเสียงน่ารำคาญมาปิดการทำงานของมัน แล้ววางไว้ที่เดิม

ผมหาวออกมา เมื่อคืนนี้ผมทำรายงานจนถึงตีหนึ่ง ก่อนจะเล่นเกมคลายเครียดจนถึงตีสาม และกว่าจะได้เข้านอนจริงๆ ก็เกือบตีห้า นับเวลาจากตอนนั้นมาถึงวินาทีนี้ก็ได้นอนประมาณสี่ชั่วโมงเท่านั้น

ผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำภารกิจในตอนเช้า ก่อนจะเดินออกมาแต่งตัว วันนี้ผมมีเรียนช่วงบ่ายครับ แล้วก็มีนัดเที่ยวกับไอ้เก้าฉลองอิสรภาพจากพี่ชายคนดีที่เพิ่งจะเดินทางไปอีกทวีปหนึ่งเมื่อวานนี้

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็เดินออกจากห้องนอนด้วยความมั่นใจ ก่อนจะหยุดมองกระดาษโน้ตแผ่นเล็กที่แปะไว้ที่หน้าประตูด้วยความประหลาดใจ

'ข้าวเช้าอยู่ในครัว'

ผมอ่านข้อความสั้นๆ วนไปมาอย่างไม่เชื่อสายตาของตัวเอง แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้น ที่จริงตินก็บอกเรื่องเงื่อนไขในสัญญาจ้างให้ผมฟังแล้ว แถมยังย้ำด้วยน้ำเสียงบังคับแกมข่มขู่อีกว่า ห้ามทำอะไรเตยเด็ดขาด ผมล่ะอยากจะบอกมันเหมือนกัน น้องชายนอกสายเลือดที่มันเป็นห่วงก็ใช่ย่อยเมื่อไรกัน แค่เชื่อง เวลาอยู่กับมึงเท่านั้นนั่นแหละ

ผมเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองอีกครั้ง แล้วเก็บกระดาษโน้ตใส่ในลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะเดินไปในครัว เพื่อดูอาหารเช้ามื้อแรกขอพ่อบ้านป้ายแดง

ผมมองไปรอบห้องครัวที่สะอาดเอี่ยมอย่างแปลกใจ ก่อนที่สายตาจะหยุดตรงชามใบหนึ่งที่มีฝาหม้อปิดเอาไว้ ผมไม่รอช้าที่จะเดินตรงไปดูทันที และเมื่ออาหารเช้าปรากฏในสายตา ผมก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

มาม่าขึ้นอืด...

ถ้าจะทำอาหารสิ้นคิดแบบนี้ ไม่ต้องเสียเวลาทำก็ได้

ผมถอนหายใจ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ก่อนจะอัปโหลดลงเฟซบุ๊กของตัวเอง พร้อมกับข้อความบรรยายภาพอีกเล็กน้อย

'อาหารเช้าฝีมือพ่อบ้านสุดหล่อ'

ผมยิ้มกับตัวเอง แล้วยกชามอาหารเช้าสำเร็จรูปมากินที่โต๊ะอาหารด้านนอก ตินเคยบอกผมแล้วว่า ให้เตยทำอาหารเช้าให้ผมด้วย เพราะผมชอบอดอาหารเช้าไปกินอาหารเที่ยงทีเดียว ผมเองก็ฟังผ่านอย่างไม่ค่อยสนใจ เพราะรู้ดีว่า น้องเขาคงไม่ทำอะไรแบนนั้น แต่สิ่งที่เกิดขั้นตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกคาดไม่ถึงจริงๆ

หลังจากกินอาหารเช้าหมด ผมก็ยกไปล้างเก็บให้เรียบร้อย แล้วอดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า กินอาหารแบบนี้ก็แย่ไม่ค่างจากการไม่กินอะไรเท่าไรหรอก ก่อนที่ผมจะระบายยิ้มออกมา พลางเดินออกจากห้อง

เอาเถอะ...เตยก็อุตส่าห์มีน้ำใจทำให้ แล้วรสชาติก็ไม่ได้แย่ ก็แค่อืดมากไปหน่อยเท่านั้นเอง

 

+++++++++++

 

"เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นวะ"

คำทักของไอ้เก้าดังขึ้นทันทีที่เจ้าของเสียงมาถึงห้องสำหรับคุยงาน ผมเลิกคิ้วมอง ก่อนจะระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ก็อย่างที่มึงเห็น" ผมบอก ก่อนจะนั่งดูแบบร่างของโครงงานที่ต้องทำ

"มึงมีพ่อบ้านตั้งแต่เมื่อไรวะ" ไอ้เก้าถามต่อ พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ข้างผม

"คนที่พี่ตินหามาแทนแม่บ้านคนเก่าหรือไง" ไอ้บอสถามขึ้น

"ใช่ พ่อบ้านกิตติมศักดิ์เลยนะ" ผมบอกด้วยน้ำเสียกลั้วหัวเราะ แล้วระบายยิ้มออกมา "ลองทายดูไหมล่ะว่าเป็นใคร"

"กูจะไปรู้ได้ยังไงว่า คนอย่างพี่ตินจะหาใครมาทำงานให้มึง" ไอ้เก้าตอบ แล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย "ขอบเขตกว้างเกินไป แถมคนแบบนั้น...ถ้าอยากให้จัสติน บีเบอร์มาถูห้องให้ ก็คงหาวิธีจนได้นั่นแหละ"

"มึงก็พูดเกินไป พี่ตินก็ไม่ได้เป็นขนาดนั้น" ไอ้บอสบอก แต่ไอ้เก้ากลับส่ายหน้าเหมือนไม่ยอมรับ

"มึงกล้าพนันกับกูไหมล่ะ" ไอ้เก้าถามต่อ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ "กูยอมยกดูคาติเลยเอ้า!"
                                                   
"เว่อร์แล้วมึง คิดว่ารวยแล้วแน่นักหรือไงวะ" ไอ้บอสว่ากลับ พร้อมกับจ้องคู่กรณีด้วยสายตากดดัน

"ยังจะมาถามอีก ถ้าไม่รวยจริง กูจะกล้าหรือวะ" ไอ้เก้าตอบ พลางหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วหันมาทางผมต่อ "ว่าไง? ใครวะ"

"บอกตรงๆ ก็ไม่สนุกสิ" ผมบอก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา "ถ้างั้นจะใบ้หน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวเย็นนี้กูจะพาไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการอีกที"

"มีพาไปเปิดตัวด้วย?" ไอ้เก้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงใคร่รู้ "เห็นจากฝีมือการทำอาหารเช้าให้มึง กูก็รู้แล้วว่าไม่ธรรมดา"

ผมก็ได้แต่หัวเราะรับ พลางไล่นิ้วไปตามรายชื่อของเจ้าของหมายเลขสิบหลักที่เพิ่งจะได้มาเมื่อวานด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกดปุ่มโทรออก แล้วมองสายตาอีกสองคู่ที่กำลังมองมาอย่างสนใจ

ผมรอฟังเสียงสัญญาณอยู่เพียงไม่นาน ปลายสายก็ยอมรับการติดต่อ ก่อนที่ผมจะเปิดลำโพง เพื่อให้เพื่อนทั้งสองที่นั่งอยู่ด้วยกันได้ยินด้วย

“ฮัลโหล ทำอะไรอยู่ครับคุณพ่อบ้าน” ผมเอ่ยทักปลายสาย แล้วเลิกคิ้วมองเพื่อนสนิทที่กำลังรอฟังเสียงของคู่สนทนาของผม

[มีอะไร]

“ถามทำไมไม่ตอบล่ะครับ” ผมพูดขึ้น แล้วมองสีหน้าที่ต่างออกไปของเพื่อนทั้งสองคน ตอนนี้ไอ้เก้ากำลังกลั้นขำเอาไว้ ในขณะที่ไอ้บอสก็เอาแต่นั่งตีหน้านิ่งเฉย

อีกฝ่ายเงียบไปเหมือนไม่อยากจะคุยกับผมอีก แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสายไป ถึงแม้จะไม่ได้เอ่ยอะไรหรือไม่ได้เห็นหน้า แต่ผมก็เดาอารมณ์ตอนนี้ของคู่สายออกล่ะครับ

“ช่างเถอะ...จะโทรมาบอกว่า เย็นนี้จะพาไปกินข้าวด้วยกัน” ผมบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

[กูไม่ว่าง]

"ไม่ว่าง? ไปไหนล่ะ" ผมถามกลับด้วยความสงสัย

[เสือก]

ผมกะพริบตาฟังข้อความที่เพิ่งได้รับมา  ก่อนสัญญาณจะถูกตัดไป พร้อมกับไอ้เก้าที่หัวเราะออกมาอย่างไม่สามารถอดกลั้นอาการของตัวเองได้อีก ส่วนไอ้บอสก็เอาต่มองโทรศัพท์มือถือของผมเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"เป็นไงล่ะพวกมึง" ผมพูดขึ้น พร้อมกับเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋กางเกงเหมือนเดิม แม้จะนึกเสียดายที่ไม่ได้พาไปเปิดตัวอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่น้องขายอมคุยกับผมผ่านคลื่นโทรศัพท์

“มีไม่กี่คนหรอกที่มึงยอมให้พูดแบบนี้ นอกจากจะไม่โกรธแล้ว ยังทำหน้าระรื่นได้อีก” ไอ้เก้าพูดขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนรู้ทันบางอย่าง “ถ้ากูทายถูกจะได้อะไรวะ”

“ก็ได้คำยืนยันจากกูไง” ผมตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา “กูไม่ได้หน้าใหญ่ใจถึงแบบมึงนี่”

“กล้าพูดนะมึง” ไอ้เก้าโต้กลับ “คิดว่ากูไม่รู้เรื่องนาฬิกาเรือนหรูของนัทหรือไง”

ผมก็ได้แต่อมยิ้มตอบ ที่จริงผมก็แค่ซื้อของขวัญวันเกิดให้เท่านั้นเองครับ

“แล้วมึงคิดว่าเป็นใคร” ผมหันไปถามไอ้บอสต่อ

“ถ้ามึงอยากให้พวกกูทาย แสดงว่าพวกกูต้องรู้จัก” ไอ้บอสพูดขึ้นเสียงเรียบ ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย “แล้วคนที่พวกกูกับตินรู้จัก แถมยังคุยกับมึงแบบนี้ ตอนนี้...กูคิดว่ามีแค่คนเดียว”

“วิเคราะห์ได้เฉียบขาดสมกับเป็นลูกชายกำนัน” ไอ้เก้าชม แล้วหัวเราะขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าคนโดนชมที่แผ่รังสีความน่ากลัวออกมา ก่อนจะหันมาทางผม “กูขอทายว่า เป็นน้องคนนั้นที่มึงยังแอ้มไม่ได้”

“นอกจากจะแอ้มไม่ได้ กูยังโดนห้ามเข้าไปยุ่งด้วย” ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมา “พวกมึงนี่แสนรู้สมกับเป็นเพื่อนรักกูจริงๆ”

“แล้วทำไมไอ้เด็กนั่นถึงยอมมาเป็นพ่อบ้านให้มึง” ไอ้บอสถามต่อ ตอนนี้เพื่อนของผมลดระดับความเกลียดชังที่มีต่อเตยลงเหลือแค่ไม่ชอบหน้ากันเท่านั้นครับ

“เรื่องนี้มึงต้องไปถามเอง” ผมตอบ ที่จริงผมก็พอจะรู้เหตุผลอยู่หรอกครับ แต่ไม่อยากบอกพวกมันมากกว่า

“แบบนี้ก็เข้าทางมึงเลยสิวะ” ไอ้เก้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะยิ้มมองผม “จัดการเลยมึง!”

“มึงก็รุ้ว่ากูเป็นคนดีเชื่อฟังพี่ชายตลอด” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม

“มึงจะตัดใจ?” ไอ้เก้าถามขึ้นทีเล่นทีจริง

“กูไม่เคยผิดคำพูดกับติน” ผมตอบ ก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย “แต่กูก็ไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ เหมือนกัน”

“นี่มึงยังไม่หยุดคิดเรื่องนั้นอีกหรือไงวะ” ไอ้บอสพูดขึ้น แล้วมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมึงแล้วไอ้บอส ต่อจากนี้ไปป็นเรื่องของไอ้แทมล้วนๆ” ไอ้เก้าหันไปบอก ก่อนจะหันกลับมามองผม “ใช่ไหมวะ”

“ประมาณนั้น เพื่อศักดิ์ศรีและชัยชนะของกู” ผมตอบรับ “แล้วตอนนี้กูก็มีแผนบางอย่างไว้ในใจแล้ว”

“แผนอะไรของมึงวะ” ไอ้เก้าถามต่ออย่างสนใจเต็มที่ “มึงจะเข้าไปปล้ำน้องเขาแล้วใช่ไหม”

“ถ้ากูคิดจะทำจริง ก็ทำไปนานแล้ว มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบฝืนใจใคร” ผมบอก พลางยักไหล่อย่างวางท่า

“เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครปฏิเสธมึงต่างหาก” ไอ้เก้าโต้กลับ ก่อนนัยน์ตาจะเป็นประกาย “มึงจะทำให้น้องเขาสมยอมหรือไง”

 “มึงก็คอยดูแล้วกัน” ผมตอบด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก

“กูก็รอจนเบื่อแล้วเนี่ย” ไอ้เก้าตอบรับ ก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย

 “พวกมึงนี่มัน...ช่างเถอะ กูขี้เกียจด่าพวกมึงแล้ว” ไอ้บอสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเหนื่อยใจอย่างชัดเจน แต่ผมกับไอ้เก้าก็แค่หัวเราะรับเท่านั้น

ที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ปล่อยให้เวลาเสียเปล่าหรอกนะครับ ผมก็แค่ลองโยนหินถามทางดูตามประสาคนที่ไม่เคยไล่ตามใครมาก่อน และเมื่อไม่นานมานี้ ผมก็เริ่มคิดแผนการได้บางอย่าง ซึ่งมันอาจจะใช้เวลา แต่ผมคิดว่า มันก็คุ้มที่จะลองเสี่ยงดู

ในเมื่อผมเข้าไปยุ่งกับเตยในลักษณะนั้นไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอวางกับดักรอให้น้องเขามายุ่งกับผมเองก็แล้วกัน

หึ...คราวนี้จะเลี้ยงเสือให้เชื่องเป็นแมวไปเลย

 

+++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY SP @ Fan page❤ [14/09/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-10-2014 15:14:23
 

“พี่แทมจะไปดูงานประกวดคืนนี้ไหมฮะ”

คำถามของโอที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังเพลิดเพลินไปกับไอศกรีมรสเลิศต้องเงยหน้าขึ้นมามอง ที่จริงผมก็ไม่ค่อยชอบของหวานนักหรอก แต่ถ้าอร่อย ผมก็ไม่ปฏิเสธนะ

“ประกวดอะไรหรือ” ผมถามกลับอย่างไม่ค่อยสนใจนัก วันนี้ผมไม่มีเรียนหรอกครับ แต่มีนัดกับโอที่โทรศัพท์มาอ้อนแต่เช้า

“งานประกวดดาวเดือนปีนี้ไง” โอบอก พลางตักไอศกรีมเข้าปาก “ถ้าพี่แทมไปดู โอจะไปดูด้วย”

“ก็คงไม่หรอก ไม่ได้สนใจใครในนั้น” ผมบอกไปตามตรง ที่จริงแล้วตั้งแต่เปิดเทอมมา ผมก็ไม่ค่อยได้ตามติดหนุ่มหน้าใสน้องใหม่เท่าไร

 แต่เดี๋ยวนะ...งานประกวดดาวเดือนอย่างนั้นหรือ?

ผมตักไอศกรีมอีกครั้ง ก่อนจะคาบช้อนไว้ในปากอย่างครุ่นคิด จริงอยู่ว่าตอนนี้ผมไม่ได้สนใจเด็กปีหนึ่งในปีนี้เท่าไร แต่ก็มีหนึ่งคนที่ผมตามอยู่ และพอมาพิจารณาดูแล้ว ก็มีแนวโน้มสูงว่าจะเข้าร่วมประกวดนี้ด้วย ถึงแม้นิสัยจะไม่สอดคล้องกับกิจกรรมแบบนี้เลยก็ตาม

“พี่แทมคิดอะไรอยู่หรือ” โอถามขึ้นด้วยความสงสัย คงเพราะเห็นผมเอาแต่คาบช้อนอยู่ในปากล่ะมั้ง

“ไม่มีอะไรหรอก แล้วโอจะไปหรือ” ผมถามต่อ พร้อมกับตักไอศกรีมกินต่อ

“ก็อาจจะไปมั้ง เพื่อนของโอชวนอ่ะ” โอบอก แล้วทำสีหน้าอ้อนออกมา “แต่อยากอยู่กับพี่แทมมากกว่า เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลย”

“ก่อนหน้านี้พี่ยุ่งๆ น่ะ” ผมบอก แล้วหัวเราะเบาๆ แต่คนฟังกลับทำหน้าบูดมากกว่าเดิม

“คงไม่ได้แอบไปเอาใจคนอื่นอยู่นะฮะ” โอพูดขึ้น แล้วทำหน้างอนใส่ผมอย่างน่ารัก

แหม...ตนน่ารัก ทำอะไรก็น่าเอ็นดูจริงๆ

“ยังไงคืนนี้พี่แทมอยู่กับโอนะ” โอพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แล้วส่งยิ้มหวานมาให้ “เราไม่ได้กอดกันตั้งนานแล้วนะฮะ”

ผมมองใบหน้าน่ารักของโออย่างชั่งใจ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ผมคงไม่ปฏิเสธหรอก แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว ตอนนี้ผมยังมีสมาชิกอีกคนที่อยู่ด้วยกัน ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องสนใจก็ได้ แต่ผมกลับรู้สึกไม่ดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน” ผมบอก ก่อนจะส่งยิ้มให้โอที่หน้าหงอยลง “พี่ก็ยังไม่ได้หายไปไหนนี่”

โอไม่ได้ตอบอะไร นอกจากพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือบางที่วางอยู่บนโต๊ะเอาไว้

“วันนี้โออยากได้อะไร พี่ตามใจหมดเลยดีไหม” ผมพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มให้

“ก็ได้ฮะ” โอตอบรับ ก่อนจะอมยิ้มออกมาในที่สุด

ผมมองท่าทางร่าเริงของโอที่กลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่ง เพื่อไปจ่ายค่าไอศกรีมสำหรับมื้อของหวานในครั้งนี้

หึ... เพราะแบบนี้ไง ผมถึงรักใครไม่ได้สักที

 

++++++++++

 

หลังจากไปส่งโอที่ห้อง ผมก็ใช้เวลาชดเชยความคิดถึงตามที่ลูกกวางน้อยของผมต้องการครู่หนึ่ง ก่อนจะขอตัวกลับ แล้วขับรถไปมหาวิทยาลันต่อ

ตอนนี้เวลาประมาณห้าโมงเย็นแล้ว เพราะความคิดชั่วแล่น ทำให้ผมเกิดความสงสัยจนก่อตัวเป็นความอยากรู้ขึ้นมา ผมก็แค่อยากจะแน่ใจในสิ่งที่ตัวเองคิด อย่างน้อยก็ได้เปิดหูเปิดตามองเด็กปีหนึ่งหน้าตาดีคนอื่นบ้าง

ทันทีที่ผมไปถึงบริเวณหอประชุมสำหรับการงัดงาน นักศึกษาทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าก็เดินกันพลุกพล่าน ผมที่ยืนอยู่คนเดียวเลยอดไม่ได้ที่จะติดต่อไปหาไอ้เพื่อนสนิทที่น่าจะจีบสาวอยู่แถวนี้ต่อ

“ไอ้เก้ามึงอยู่ที่ไหนวะ” ผมพูดขึ้น เมื่ออีกฝ่ายรับสาย

[กูอยู่อักษร มึงมีอะไรวะ]

“มึงมาหากูที่หอประชุมหน่อยสิวะ” ผมบอก พร้อมกับเดินไปหาที่นั่งรอ

[หืม? ทำไมกูต้องไปด้วย คอนนี้กูมีภารกิจช่วยโลกอยู่]

“ไอ้สัด! จัดการจ้าวโลกของมึงให้เรียบร้อย แล้วมาหากูด้วย กูให้เวลามึงแค่ยี่สิบนาที” ผมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

[เออๆ มึงนี่มันมารความสุขกูจริงๆ ไอ้เหี้ยแทม]

ผมกดตัดสายไปอย่างไม่สนใจ พร้อมกับนั่งมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีเข้ม และผมก็นั่งรออยู่คนเดียวได้เพียงไม่นาน ไอ้เก้าที่กำลังทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็เดินตรงเข้ามา แล้วมองผมเหมือนแค้นมาสักสิบชาติ ส่วนที่ผมไม่ได้ตามไอ้บอส เพราะรู้ว่า วันนี้มันมีสอนพิเศษครับ

“ขัดจังหวะกำลังได้ที่เลยมึง” ไอ้เก้าบ่น ผมก็หัวเราะรับเบาๆ

“เอาน่า... กูพามึงมาดูของดีไง” ผมบอก แล้วลุกขึ้นยืน

“อะไรวะ” ไอ้เก้าถามกลับ แล้วมองไปทางหอประชุม ใบหน้าพราวเสน่ห์แสดงความแปลกใจเล็กน้อย “กูลืมไปเล้วว่า วันนี้มีงานประกวด แต่กูไม่นึกว่ามึงจะสนใจ”

“กูแค่สงสัย เลยจะมาดูสักหน่อย” ผมตอบ แล้วเดินนำไอ้เก้าเข้าหอประชุม

ภายในหอประชุมเต็มไปด้วยนักศึกษาที่นั่งกันจนเต็มพื้นที่ บริเวณเวทีตรงกลางถูกตกแต่งด้วยผ้าและดอกไม้อย่างสวยงาม ผมกวาดตามองโดนรอบอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ชั้นบนสุด

“มึงมาส่องใครวะ” ไอ้เก้าถามขึ้น ก่อนจะกอดไหล่ของผมเอาไว้ “เฮ้ยๆ หรือว่า....”

ผมแค่ยิ้มรับ โดยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากนั่งฟังเสียงหัวเราะของคนที่นั่งข้างกัน พร้อมกับมองพิธีกรที่ขึ้นมาเปิดงานบนเวที

ผมไม่ได้สนใจคำกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเองของพิธีกรหนุ่มสาวที่มีหน้าที่บรรยายงานในวันนี้ นอกจากนั่งรอการเปิดตัวผู้เข้าประกวดอย่างอดทน ก่อนที่ผมจะยิ้มขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าคุ้นตาของผู้ชายคนหนึ่งที่ผมคาดเดาเอาไว้ในใจ

มีพ่อบ้านเป็นเดือนมหา’ลัยก็เข้าท่าดีเหมือนกัน...


TBC ++++++++++

 

 :katai5: Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ มาต่อแล้วค่ะ

ตอนนี้ก็เหมือนเริ่มต้นของช่วงที่พี่แทมกับน้องเตยมาอยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังไม่ค่อนคืบหน้าไปไหนอยุ่ดี แฮะๆ
ก็ได้แต่หวังว่าพี่แทมจะทำแต้มได้ กร๊ากๆ ก่อนจะขอจบด้วยการประกวดที่เกริ่นไปเมื่อนานมาแล้วจ้า

ขอบคุณที่ยังติดตามกันจนมาถึงตอนนี้ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยนะคะ

ขอบคุณมากจริงๆ ่ะ  :mew1:


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 08-10-2014 20:09:11
ขอบคุณคนเขียนที่ยังคงพาพี่แทมกับน้องเตยมาพบมิตรรักนักอ่านเช่นกันจ้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 10-10-2014 16:25:36
 ขอบคุณคนเขียนเหมือนกันคร้าาา
ที่เขียนนิยายสนุกๆให้กับเราคนอ่านทั้งหลาย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-10-2014 19:54:42
ตามเก็บหลายตอนเลย
ที่บอกว่าจะเปลี่ยนเสือให้เป็นแมวเชื่องๆขี้คร้านพี่แทมจะโดนน้องเตยปราบให้หงอ
ถ้าพ่อบ้านได้ตำแหน่งงานนี้พี่แทมจะตบรางวัลอะไรให้ดีน้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-10-2014 10:30:44
ขอบคุณคนเขียนที่ยังคงพาพี่แทมกับน้องเตยมาพบมิตรรักนักอ่านเช่นกันจ้า  :mew1:
ขอบคุณที่ยังติดตามเช่นกันจ้า

ขอบคุณคนเขียนเหมือนกันคร้าาา
ที่เขียนนิยายสนุกๆให้กับเราคนอ่านทั้งหลาย
จอบคุณมากเลยค่ะ ดีใจที่ยังมีคนอ่านกันอยู่เน้อ ^^

ตามเก็บหลายตอนเลย
ที่บอกว่าจะเปลี่ยนเสือให้เป็นแมวเชื่องๆขี้คร้านพี่แทมจะโดนน้องเตยปราบให้หงอ
ถ้าพ่อบ้านได้ตำแหน่งงานนี้พี่แทมจะตบรางวัลอะไรให้ดีน้า

ฮ่าๆ งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะได้ปราบใครกันแน่ อก็ต้องึอนติดตามกันต่อไปนะคะ อิอิ

++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ คงจะมาต่อที่นี่ช้าหน่อย ถ้าอดใจรอกันไม่ไกว ก็สามารถติดตามได้ที่เว็บเด็กดีนะคะ
 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 24-10-2014 01:00:13
อ่านทันแล้ว

สนุกมากครับ

น่าติดตาม,,,
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-10-2014 01:24:54
แทมเตยยยยยย
รอวันที่แทมปราบเตยบนเตียงให้ครางเหมือนลูกแมวอยู่นะเนี่ย 555 :ling1: :z1: :z1: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-10-2014 10:02:48
อ่านทันแล้ว

สนุกมากครับ

น่าติดตาม,,,
ขอบคุณค่ะ ติดตมต่อไปก้วยนะคะ ^^

แทมเตยยยยยย
รอวันที่แทมปราบเตยบนเตียงให้ครางเหมือนลูกแมวอยู่นะเนี่ย 555 :ling1: :z1: :z1: :haun4: :haun4:
โอ้ววว มันต้องมีวันนั้นแน่ 555
ขอบคุณมกเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-10-2014 14:41:35
PLAYBOY # 24 - TOEY


 

 

“เตยพร้อมแล้วนะ”

เสียงของพี่ไหมเรียกให้ผมที่กำลังยืนทำใจกับตัวเองต้องหันไปมอง แล้วพยักหน้ารับ เมื่อได้รับคำตอบรับจากผม รุ่นพี่ที่ช่วยดูแลก็ยิ้มขึ้น ก่อนจะหันไปสนใจรันที่กำลังแต่งตัวอยู่ต่อ

ผมลอบถอนหายใจออกมา เมื่อบรรยากาศหลังเวทีตอนนี้วุ่นวายจนน่ามึนหัว ผมเลยตัดสินใจไปยืนหลบมุมเพื่อตั้งสมาธิของตัวเอง

ภาพผู้ชายรูปร่างคุ้นตาในชุดไทยประยุกต์สีขาวสะอาดสะท้อนผ่านกระจกเงาบานใหญ่ที่วางชิดติดริมผนัง ผมมองใบหน้าของตัวเองที่ถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางค์เล็กน้อย แล้วอดที่จะถอนหายใจออกมาอีกครั้งไม่ได้

เฮ้อ...

ตอนนี้ผ่านช่วงของการเปิดตัวผู้เข้าประกวดไปแล้ว ซึ่งมันก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากไปเดินโชว์ตัวบนเวที แต่หลังจากนี้ต่างหากที่ผมรู้สึกกังวลใจขึ้นมา อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ผมจะต้องแสดงผลลัพธ์จากการฝึกซ้อมที่ผ่านมาแล้ว แค่ห้านาทีเท่านั้น ทุกอย่างก็จะสิ้นสุดลง

การแสดงของผู้เข้าประกวด

ถึงจะพอมั่นใจในตัวเองบ้างแล้ว เพราะผมกับรันก็พยายามและตั้งใจฝึกซ้อมกันอย่างเต็มที่ แต่เวลานี้หัวใจที่เคยเต้นอย่างเป็นจังหวะมั่นคงกลับเปลี่ยนท่วงทำนองไป จังหวะบีบรัดที่เร็วขึ้นกำลังฟ้องชัดถึงสภาพจิตใจของผมได้เป็นอย่างดี

“น้องเตยขา เตรียมตัวได้แล้วค่ะ” พี่ซันบอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับส่งสายตาเป็นประกายชวนให้ผมขนลุกเล่น ผมก็แค่พยักหน้า ก่อนจะเดินไปหารันที่ยืนรอตรงทางขึ้นเวทีแล้ว

“ตื่นเต้นจังเลยนะเตย” รันพูดขึ้น พร้อมกับมือที่กำแน่นอยู่ข้างลำตัว ก่อนจะหันมาส่งยิ้มบางให้

“ก็ทำอย่างที่ซ้อมมานั่นแหละ” ผมบอก แล้วมองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะลอบถอนหายใจกับตัวเองอีกครั้ง ตอนนี้ผมต้องตั้งสมาธิคิดทบทวนสิ่งที่ตัวเองต้องทำ ทว่าในขณะที่ผมกำลังหลับตาสงบจิตใจของตัวเอง เรื่องบางอย่างก็ฉายชัดขึ้นมาในความคิดอย่างไม่ถูกเวลาสักเท่าไร

จริงสิ! ยังไม่ได้โทรไปบอกไอ้แทมเลยว่าจะกลับช้า

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อนึกถึงคำพูดของเจ้านายคนปัจจุบันที่เคยบอกเอาไว้ว่า ถ้าจะกลับช้าก็ต้องโทรศัพท์ไปบอกด้วย แต่เวลานี้ก็น่าจะทุ่มครึ่งได้แล้ว กว่างานจะเลิกก็คงเกือบสามทุ่ม แต่ก็ช่างมันเถอะ...คนอย่างนั้น คงไม่สนใจอะไรหรอก มันก็แค่พูดจากวนประสาทผมก็เท่านั้น

ผมสลัดเรื่องไร้สาระออก แล้วกลับมาตั้งสติกับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันอีกครั้ง ตอนนี้เสียงปรบมือกำลังดังขึ้น เมื่อการแสดงก่อนหน้านี้จบลง และผมกับรันจะต้องขึ้นแสดงเป็นลำดับถัดไป

“เต็มที่นะเด็กๆ” พี่ซันบอก พร้อมกับส่งรอยยิ้มเป็นกำลังใจให้ เมื่อพิธีกรบนเวทีกำลังเปิดตัวแนะนำตัวแทนจากคณะบริหาร

ผมเดินขึ้นเวทีไปพร้อมกับรัน แล้วกวาดสายตาไปทั่วบริเวณที่ต้องใช้แสดง ตอนนี้พื้นที่ตรงกลางเวทีมีแคร่ไม้ขนาดใหญ่วางอยู่เด่น และมีขิมตัวหนึ่งวางอยู่บนนั้น

รันเดินไปนั่งบนแคร่ไม้ด้วยท่าพับเพียบ ก่อนที่ผมจะนั่งในท่าเดียวกันอยู่ข้างกัน แล้วหยิบขลุยที่วางอยู่ข้างลำตัวขึ้นมา แสงไฟภายในหอประชุมสาดส่องมายังตำแหน่งของพวกเราอย่างชัดเจน

ผมสูดลมหายใจของตัวเองอีกครั้ง เมื่อจัดตำแหน่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ความเงียบก็โรยตัวขึ้น ก่อนที่ผมจะกดนิ้วลงบนช่องดนตรี แล้วเป่าลมตามจังหวะที่ฝึกซ้อมมา พร้อมกับเสียงขิมที่ดังผสานอย่างอ่อนหวาน

ผมมองไปยังภาพสลัวของผู้ชมเบื้องหน้ าพลางไล่นิ้วไปตามโน้ตอย่างต่อเนื่อง ในใจก็จินตนาการว่า ตัวเองกำลังฝึกอยู่ในห้องอย่างที่ผ่านมา ความประหม่าที่เคยมีลดน้อยลง เมื่อผมรัยรู้ได้ถึงทำนองไพเราะราวกับตัวเองตกอยู่ในภวังค์

ก่อนหน้านี้ผมยอมรับว่า ไม่เคยสนใจดนตรีมากเท่าไร โดยเฉพาะดนตรีไทยที่ดูไกลตัวจนไม่น่าจะเข้ามาในชีวิตได้ แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกสงบและอบอุ่นอย่างน่าประหลาด จนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีที่ได้สัมผัสและรู้จักกับเครื่องดนตรีไทย

ตอนนี้ผมแทบจะลืมไปแล้วว่า ตัวเองกำลังแสดงเพื่อเรียกคะแนนและความประทับใจจากคณะกรรมการและผู้ฟัง ในห้วงความคิด ผมก็แค่รู้สึกดีกับสิ่งที่ตัวเองทำเท่านั้น

บทเพลงจากดนตรีไทยที่เล่นคู่กันถ่ายทอดท่วงทำนองหวาน เสียงดนตรีดังแจ่มชัดท่ามกลางความเงียบราวกับต้องการขับกล่อมให้ผู้ที่ได้ฟังตกอยู่ในมนต์สะกด และเมื่อผมกับรันบรรเลงโน้ตตัวสุดท้าย ความเงียบชั่วอีดใจก็ทำงานขึ้น ก่อนเสียงปรบมือตอบรับจะดังกึกก้องไปทั่วหอประชุม

ผมลอบถอนหายใจใจอย่างนึกโล่งอกที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ก่อนจะเดินไปยืนคู่กับรันอีกครั้งโดยมีพิธีกรชายหญิงที่บรรยายงานประกวดในครั้งนี้ยืนขนาบข้าง

“ช่างเป็นการแสดงที่น่าประทับใจมากจริงๆ ค่ะ”พิธีกรหญิงพูดขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มมาให้

“ใช่แล้วครับ ผมรู้สึกได้ถึงมนต์ขลังและท่วงทำนองที่ไพเราะมากเลยล่ะครับ” พิธีกรชายพูดเสริมต่อ แล้วหันไปมองรัน “อยากทราบว่าเตรียมตัวสำหรับการแสดงนี้มานานไหม แล้วทำไมถึงเลือกการแสดงดนตรีไทยครับ”

“พวกเราฝึกซ้อมกันประมาณหนึ่งเดือนค่ะ” รันตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉานอ่อนหวาน “และการที่พวกเราเลือกแสดงคนตรีไทยก็เพราะต้องการถ่ายทอดคุณค่าความงามและความไพเราะของความเป็นไทยค่ะ”

“แค่เดือนเดียวก็สามารถแสดงได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้” พิธีกรชายพูดขึ้น แล้วหันไปทางหญิงสาวที่ทำงานร่วมกัน “ปีนี้คณะบริหารมาแบบจัดเต็ม ไม่ธรรมดาจริงๆ นะครับ”

“ใช่แล้วล่ะค่ะ ดิฉันยังรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับความไพเราะอยู่เลยค่ะ” พิธีกรสาวตอบ แล้วหันมาทางผมต่อ “ไม่ทราบว่าบทเพลงที่แสดงไปเมื่อครู่นี้มีชื่อว่าอะไรหรือคะ”

“ชื่อเพลงรักครับ” ผมตอบ พลางบ่นขึ้นมาในใจไม่ได้ว่า ทำไมต้องมาตอบอะไรแบบนี้ด้วย

“แล้วทำไมถึงเลือกเล่นเพลงนี้ล่ะคะ” พิธีกรหญิงถามขึ้นอีกครั้ง

ไม่รู้เหมือนกัน ก็เขาให้เล่นเพลงนี้...

ผมได้แต่ตอบกับตัวเองอยู่ในใจ แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มรับเล็กน้อย เพราะผมก็พอจะเตรียมตัวเจอกับคำถามประเภทนี้มาบ้างแล้ว

“เพราะพวกเราต้องการมอบความรักครับ” ผมตอบด้วยรอยยิ้มทางการค้า “ความรักบริสุทธิ์ของการเป็นผู้ให้ความสุขแก่ผู้ฟังทุกคนครับ”

“แหม...อยากให้น้องเตยมาเล่นเพลงรักให้ฟังอีกรอบจังเลยค่ะ” พิธีกรสาวพูดขึ้นต่อ พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบไปตามมารยาท

“ถ้าจะจีบผู้เข้าประกวดไว้รองานเลิกก่อนนะครับ” พิธีกรชายแซวขึ้น ก่อนคนที่โดนกระเซ้าแหย่จะหัวเราะรับอย่างเป็นกันเอง ผมก็ได้แต่ยืนอดทนกับผู้บรรยายทั้งคู่

ให้ตายเถอะ...

ผมได้แต่ยืนสบถกับตัวเองอยู่ในใจ แล้วยกมือขอบคุณอีกครั้ง เมื่อพิธีกรกล่าวปิดการแสดงของผมกับรันด้วยเสียงปรบมือ ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปทางหลังเวทีพร้อมกับรันต่อ

 

++++++++++

 

ผ่านเข้ารอบ?!

ผมได้แต่ยืนคิดกับตัวเองอยู่ในใจ ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใส่ชุดนักศึกษาเหมือนตอนแรกและกำลังยืนเรียงหน้ากระดานกับผู้เข้าประกวดรายอื่นที่ผ่านเข้ารอบมาด้วยกัน ก่อนที่ผมจะเลื่อนสายตาไปมองรันที่ยืนอยู่ข้างกันเล็กน้อย เธอกำลังยืนยิ้มอย่างน่ารักเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

“ตอนนี้เราก็ได้ผู้ที่ผ่านเข้ารอบแล้วนะคะ” พิธีกรหญิงพูดขึ้น แล้วหันไปส่งยิ้มกับพิธีกรชายที่ยืนอยู่ข้างกัน

 “ใช่แล้วครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาเข้าช่วงต่อไปกันเลยนะครับ” พิธีกรชายพูดต่อ “รอบต่อไปจะเป็นการตอบคำถามนะครับ”

“ค่ะ เราจะเริ่มจากคณะบัญชีก่อนเลยนะคะ” พิธีกรสาวพูดขึ้น แล้วเดินไปด้านข้าง เพื่อให้ผู้เข้าประกวดได้มายืนตรงกลางแทน

ผมยืนมองผู้เข้าประกวดตอบคำถามที่ตัวเองจับฉลากได้ต่อหน้าคณะกรรมการ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องทั่วไปในมหาวิทยาลัย ค่านิยม ตลอดจนการเมืองและสังคมในปัจจุบัน ถึงแม้จะไม่ได้คาดหวังกับรางวัลอะไร แต่ผมก็พยายามเต็มที่เพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วง รวมไปถึงทำให้ตัวเองต้องเสียหน้า

 “ตอบได้ดีมากจริงๆ ค่ะ แบบนี้ต้องส่งเรื่องถึงอธิการบดีแล้วใช่ไหมคะ” พิธีกรหญิงพูดขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังตอบรับ หลังจากรันตอบคำถามเกี่ยวกับปัญหาความสะอาดในมหาวิทยาลัยจบ

“ครับ ต่อไปเชิญน้องเตยจากคณะบริหารครับ” พิธีกรชายพูดขึ้นต่อ

ผมเดินไปยืนหน้าเวที พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังขึ้น ก่อนจะล้วงมือไปหยิบคำถามในกล่อง แล้วส่งให้พิธีกรชายต่อ

“เป็นคำถามที่น่าสนใจมากทีเดียวครับ” พิธีกรชายพูดขึ้น แล้วหันมายิ้มให้ผม “น้องเตยมีความคิดเห็นอย่างไรกับการใช้ภาษาวิบัติของวัยรุ่นไทยในปัจจุบันครับ”

ผมมองคนถามเล็กน้อย พร้อมกับครุ่นคิดคำตอบที่มีอยู่ในใจ

ไม่มีความคิดอะไรทั้งนั้นนั่นแหละ ใครอยากใช้ยังไงก็เรื่องของเขา ผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว...

“ผมคิดว่าภาษวิบัติเกิดจากความผิดเพี้ยนในการถ่ายทอดระหว่างการสนทนากันครับ หากเราใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้องไม่ว่าจะเป็นการพูดหรือการเขียน ภาษาวิบัติก็จะหายไปเองครับ” ผมตอบ แล้วยิ้มการค้าปิดท้ายพอเป็นพิธี ผมคิดว่าคำตอบของผมดูเป็นกลางแล้วนะครับ

“ตอบได้ดีมากเลยค่ะ” พิธีกรหญิงตอบรับ ก่อนจะหันไปทางผมต่อ “เพื่อไม่ให้เกิดภาษาวิบัติ เราก็ควรใส่ใจเกี่ยวกับการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันมากขึ้นใช่ไหมคะ”

“ครับ” ผมตอบรับ พร้อมกับระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

จะถามอะไรอยู่ได้ คำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว...

ผมคิดกับตัวเองอยู่ในใจ แล้วยืนรอพิธีกรปิดจบการตอบคำถามของผมอย่างใจเย็น และเมื่อผมได้กลับมายืนที่ตำแหน่งเดิมบนเวทีก่อนหน้านี้อีกครั้ง ผมก็อดที่จะรู้สึกเพลียขึ้นมาไม่ได้

เฮ้อ... เมื่อไรมันจะจบงานเสียที

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [08/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-10-2014 14:51:55
 

ผ่านเข้ารอบสามคนสุดท้าย!!!?

ผมได้แต่ยืนหน้านิ่งอยู่ที่เวทีพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นปีต่างคณะที่ผ่านเข้ารอบมาด้วยกันอีกสองคน ตอนนี้เข้าสู่รอบสุดท้ายของการประกวดแล้วครับ ผมบอกตามตรงเลยว่า มาถึงรอบนี้ได้อย่างไรก็ไม่รู้

“อีกไม่กีนาทีข้างหน้า เราจะได้ทราบแล้วล่ะค่ะว่า ใครจะเป็นดาวและเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้” พิธีกรสาวพูดขึ้น ก่อนจะหันไปทางพิธีกรคู่ของตัวเอง “น่าตื่นเต้นจริงๆ เลยค่ะ”

“ครับ เป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นจริงๆ และผมเชื่อว่าผู้เข้าประกวดเองต้องตื่นเต้นมากกว่าพวกเราแน่นอน” พิธีกรชายพูดต่อด้วยรอยยิ้ม

“”เอาล่ะค่ะ เราจะประกาศรางวัลป็อปปูล่าร์โหวตกันก่อนนะคะ” พิธีกรหญิงบอก แล้วยิ้มหวานออกมา

“ครับ ผมขอเริ่มจากผู้เข้าประกวดฝ่ายหญิงที่ได้รับรางวัลป็อปปูล่าร์โหวตจากการซื้อดอกไม้ของกองประกวดนะครับ ซึ่งผู้ที่ได้รับรางวัลนี้ได้แก่....”

ผมได้แต่ยืนกลออกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย พลางฟังเสียงดนตรีที่ดีงขึ้นประกอบเพื่อสร้างสีสีนในการประกาศรางวัล และเมื่อพิธีกรเอ่ยชื่อผู้ที่ได้รับรางวัล เสียงปรบมือก็ดังขึ้น ก่อนที่แสงไฟจะส่องไปที่หญิงสาวจากคณะบัญชีที่กำลังยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

ผมเลื่อนสายตาไปมองรันที่ยืนห่างออกไป เธอไม่ได้มีท่าทีอะไร นอกจากปรบมือให้เกียรติกับผู้ที่ได้รับรางวัล

“ได้รับแรงเชียร์มากมายจริงๆ เลยค่ะ” พิธีกรสาวบอก พร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ไปให้ “แสดงความยินดีด้วยนะคะ”

“ครับ ต่อไปก็มาทางฝ่ายชายกันบ้าง และผู้ที่ได้รับรางวัลป็อปปูล่าร์โหวตในปีนี่ ได้แก่....”

จะเป็นใครก็ช่างหัวมันเถอะ ขอให้จบงานนี้เร็วๆ ก็พอ!

ผมบอกกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะกระพริบตา เมื่อรู้สึกถึงแสงไฟที่ส่องมาที่ตัวเอง พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังลั่นหอประชุม

ฮะ?

ผมร้องอุทานอยู่ในใจ ทั้งที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ก่อนจะได้ยินเสียงพิธีกรหญิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

“น้องเตยเดินมาข้างหน้าเลยค่ะ ดูสิคะ สงสัยจะตกใจมากเลย”

ผมก็ได้แต่ทำหน้างง แล้วเดินออกมายืนรับช่อดอกไม้จากกรรมการทีขึ้นมามอบรางวัลโดยพูดแค่คำว่า ขอบคุณเท่านั้น ก่อนจะเดินมายืนคู่กับผู้หญิงที่ได้รับรางวัลเดียวกันเพื่อถ่ายรูปคู่

ยังไงวะ?

ผมคิดกับตัวเองด้วยความสงสัย ก่อนจะเดินกลับไแยืนที่เดิม เมื่อถ่ายรูปเสร็จ ตอนนี้ผมกำลังยืนถือช่อดอกไม้เต็มมือ แล้วก็มีสายสะพายติดตัวมาหนึ่งเส้นครับ

“ดิฉันต้องขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ได้รับรางวัลป็อปปูล่าร์โหวตทั้งคู่ด้วยนะคะ ลำดับต่อไปจะเป็นการประกาศผู้ที่ได้รับตำแหน่งดาวและเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้ค่ะ” พิธีกรสาวพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ครับ เพื่อไม่ให้เสียเวลามากไปกว่านี้ ผมขอเริ่มจากตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยประจำปีนี้ก่อนเลยนะครับ” พิธีกรหนุ่มพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มออกมา “ซึ่งผู้ที่ได้รับตำแหน่งนี้ได้แก่....”

ผมหันไปมองทางฝั่งผู้หญิงที่ยืนอยู่อีกด้านของเวที แสงไฟสาดส่องไปมา เหมือนกำลังเสาะหาผู้ที่เหมาะสมกับตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้ และเมื่อชื่อขอผู้ที่ได้รับตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยปีนี้ดังขึ้น ผมก็ต้องยิ้มออกมา เล็กน้อย เมื่อเห็นเพื่อนร่วมคณะกำลังยิ้มกว้าง แล้วเดินมาที่หน้าเวที

“ยินดีด้วยนะคะ”พิธีกรสาวบอก

“ดาวในปีนี้ก็เป็นน้องรัน สาวน้อยน่ารักจากคณะบริหารนะครับ วันนี้การแสดงตีขิมของเธอยอดเยี่ยมมากจริงๆ”

ผมปรบมือให้กับรันที่เปื้อนยิ้มอยู่ทั่วใบหน้า ตอนนี้เธอกำลังรับช่อดอกไม้และสายสะพายประจำตำแหน่งครับ ก่อนที่ความเงียบจะกลับมาอีกครั้ง เมื่อการมอบรางวัลให้กับผู้ที่ได้รับตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยในปีนี้จบลง

“ลำดับต่อไป ก็เป็นการประกาศผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยประจำอชปีนี้นะคะ" พิธีกรสาวพูดขึ้น พร้อมกับรอยยิ้ม “ซึ่งผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยในปีนี้ ได้แก่....”

รายชื่อที่ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังสนั่น ผมลอบถอนหายใจออกมา เมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างผมออกไปยืนหน้าเวที พร้อมกับรับรางวัลต่างๆ สำหรับผู้ที่ได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยในปีนี้

ผมมองบรรดาช่างภาพที่กำลังกระหน่ำชัตเตอร์ใส่ไม่หยุดด้วยความรู้สึกเซ็ง เมื่อตัวเองต้องมายืนถ่ายรูปรวมอีกครั้ง ก่อนที่พวกเราจะเดินไปที่หลังเวทีเมื่อการประกวดจบลง

เฮ้อ... ในที่สุดก็จบเสียที เหนื่อยชะมัด

 

++++++++++

 

“น่าเสียดายจริงๆ” พี่ไหมพูดขึ้น แล้วหันมาทางผม “เมื่อกี้พี่แอบไปดูคะแนนมา ห่างแค่สองคะแนนเอง”

“ไร้รสนิยมที่สุด!” พี่ซันบ่นขึ้นบ้าง ก่อนจะทำสีหน้าไม่พอใจ “ทำไมไอ้ท่าเต้นสัปรังเคนั่น ถึงได้คะแนนเยอะกว่านะ”

“แต่เขาก็เต้นเก่งจริงๆ นะคะ” รันพูดขึ้นอย่างปลอบใจ

“น้องเตยของซันนี่ขาก็แสดงได้ยอดเยี่ยมเหมือนกัน!” พี่ซันพูดขึ้น แล้วทำท่าจะเข้ามาหาผม “ไม่ต้องเสียใจนะคะ เดี๋ยวคืนนี้ซันนี่ขาจะปลอบใจทั้งคืนเลย”

ไปไกลๆ กูเลย....

ผมบ่นอยู่ในใจ แต่ก็ทำได้แค่ลุกหนี ไปอีกทางแทน ผมเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับการประกวดในครั้งนี้อยู่แล้ว แค่รางวัลป็อปปูล่าร์โหวตที่ได้มาก็เกินความคาดหมายสุดๆ ที่สำคัญผมไม่อยากมีภาระติดตัวด้วย​การมีตำแหน่งให้ยุ่งยากหรอกครับ

ผมหันไปเก็บของใส่กระเป๋า แล้วตั้งใจว่า จะขอตัวกลับไปพักผ่อน ทว่าใครบางคนก็เดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มสดใสเสียก่อน

“เป็นยังไงกันบ้าง” พี่อ้นทักขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“พี่อ้นมาดูด้วยหรือคะ” รันถามขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะยิ้มออกมา

“อืม ก็อยากมาดูผลงานของตัวเองน่ะ” พี่อ้นบอก แล้วหันมาส่งยิ้มให้ผม “แล้วก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลย ทำได้ดีมาก”

ผมก็แค่ก้มหน้ารับคำชม แล้วมองพี่ซันที่วิ่งเข้าไปเกาะแขนของพี่อ้นชวนให้น่ารำคาญ ส่วนคนที่โดนกอดแขนก็เอาแต่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีเหมือนไม่คิดอะไรมาก

"ต้องขอบคุณพี่อ้นมากเลยค่ะ" พี่ไหมพูดขึ้น ก่อนจะยกมือไหว้ พร้อมกับพี่อ้นที่รีบปัดมือไปมาอย่างเกรงใจ

"เรื่องเล็กน้อยน่า ที่จริงพี่ก็ตั้งใจจะพาไปเลี้ยงฉลองกันด้วย" พี่อ้นพูดขึ้น

"ว๊ายๆ เทพบุตรจองซันนี่! นอกจากจะรูปงามบ้านรวยแล้ว ยังมีจิตใจกว้างขวางสมกับเทพธิดาอย่างซันนี่ที่สุด!"  พี่ซันพูดขึ้นด้วยสายตาวิบวับ พร้อมกับรอยยิ้มที่ผมรู้สึกแขยงขึ้นมานิดๆ

ผมได้แต่ยืนฟังเสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่เดินทางไปทั่วบริเวณอย่างไม่ค่อยได้สนใจนัก และเมื่อผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ความคิดก็พลันหวนไปนึกถึงใครคนหนึ่ง ผมมองตัวเลขบอกเวลาที่แสดงบนหน้าจอของอุปกรณ์สื่อสาร ตอนนี้เกือบจะสามทุ่มครึ่งแล้วครับ

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ถึงอยากจะกลับไปอาบน้ำนอนก็คงทำไม่ได้ ในเมื่อพี่อ้นออกปากชวนไปเลี้ยงฉลอง ผมก็คงต้องตอบรับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผมกดหาชื่อของปลายสายที่ต้องการติดต่อ และเมื่อผมเห็นชื่อที่ตัวเองบันทึกเอาไว้ ความทรงจำก็หวนกลับไปคิดถึงความหงุดหงิเในช่วงเวลาที่ผมได้เห็นชื่อที่ถูกบันทึกเอาไว้จากเจ้าของหมายเลจสิบหลักจอมกวนประสาทเป็นครั้งแรก แน่นอนว่าผมได้เปลี่ยนชื่อจาก 'ที่รักของน้องเตย' เป็น 'ไอ้กวนประสาท' ในทันที

ผมกดปุ่มโทรออก แล้วเดินเลี่ยงมาอีกทางหนึ่งเพื่อลดเสียงรบกวน ขณะที่กำลังรอสัญญาณ สายตาของผมก็ฉายภาพบรรดาเพื่อนสนิทที่กำลังเดินมาหา

"ไอ้เตย! มึงร้ายกาจจริงๆ เก็บเงียบเลยนะมึง" ไอ้เพชรพูดขึ้นทันที

"ใช่ๆ กูไม่นึกเลยว่า มึงจะทำอะไรแบบนี้ แบบว่า...มหัศจรรย์จนกูคิดว่าตาฝาด" ไอ้ลมพูดขึ้นต่อ "งานนี้ต้องมีเลี้ยงฉลอง!"

"พวกกูไปซื้อดอกไม้ให้มึงแทบไม่ทัน รางวัลที่มึงได้มา ก็เพราะพวกกูเลยนะเว้ย" ไอ้วิลพูดต่อด้วยรอยยิ้ม "ต้องตอบแทนพวกกูด้วยนะมึง"

ผมก็พยักหน้ารับอย่างขอไปที พร้อมกับชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเองที่กำลังแนบหูอยู่เป็นการบอกว่า อย่ามานยุ่งตอนนี้ ซึ่งพวกมันก็เข้าใจ แล้วหันไปคุยกันเองต่อ

ผมเดินออกมายังบริเวณด้านนอกเพื่อหาความเงียบ และในขณะที่ผมเกือบจะตัดสินใจตัดสาย เมื่อไม่ได้รับการตอบรับกลับมา เสียงของปลายสายก็ดังขึ้น

[ครับ...]

“กูจะกลับช้าหน่อย” ผมบอก แล้วฟังเสียงถอนหายใจตอบรับกลับมา

[แล้วจะกลับกี่โมง]

“ยังไม่รู้” ผมบอก อาจเป็นเพราะน้ำเสียงเหมือนเหนื่อยใจที่ถ่ายทอดออกมา ทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย  “แต่ไม่เกินเที่ยงคืนหรอก”

[อืม เดี๋ยวพี่ไปรับ]

“ไปรับ?...” ผมพูดขึ้นอย่างสงสัย  ทว่ายังไม่ทันที่จะไขข้อข้องใจ ภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์ก็ผ่านเข้ามาในสายตา และเมื่อเราสบตากัน อีดฝ่ายก็ยักคิ้วให้พลางระบายยิ้มอย่างมีเลศนัย

ผมขมวดคิ้ว แล้วกดตัดสายทันที ความรู้สึกไม่ดีก่อนหน้านี้หายไป เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของผู้ขายที่ยืนยิ้ม แถมยังโบกมือให้อยู่ตรงหน้า

ไอ้แทม!

 

TBC ++++++++++

 :a5: Marionetta :::  สวัสดีค่ะ มาต่อตอนใหม่แล้วจ้า อิอิ

สำหรับตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากการประกวด แต่ก็พอให้เห็นบางมุมของน้องเตยแล้วกันนะคะ แฮะๆ
ขอบึุณที่ยังติดตามจนถึงตอนนี้ค่ะ คงมาลงที่นี่ช้าหน่อยนะคะ ถ้ายังไงก็สามารถติดามได้ที่หน้าแฟนเพจจ้า

ปล. ลงลำดับตอนที่แล้วผิด แบบไม่รู้ตัวเลย   o22

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 27-10-2014 22:58:43
Popular vote ซะด้วย

พี่แทมหมดตัวไปเท่าไหร่ล่ะเนี๊ยะ???
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 28-10-2014 19:24:19
อ่านทันแล้วววววววววว

พี่แทมนี่ สุดๆเลยยยยยยยยยยย 

เมื่อไรเตยจะมองพี่แทมมั้งน้าาาาาา

รอตอนต่อไปค่าาาาา
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 28-10-2014 20:19:23
 :pig4:รอๆตอนต่อไปคร้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 02-11-2014 09:35:01
Popular vote ซะด้วย

พี่แทมหมดตัวไปเท่าไหร่ล่ะเนี๊ยะ???
หมดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ค่ะ แต่ขนหน้าแข้งของพี่แกไม่ร่วงแน่นอน ฮ่าๆ
ขอบคุณมากเลยค่ะ

อ่านทันแล้วววววววววว

พี่แทมนี่ สุดๆเลยยยยยยยยยยย 

เมื่อไรเตยจะมองพี่แทมมั้งน้าาาาาา

รอตอนต่อไปค่าาาาา
ขอบคุณมากเลยคค่ะ อีกไม่นานความพยายามของพี่แทมก็เป็นผลแล้วค่ะ (สปอยล์นิดๆ อิอิ)

:pig4:รอๆตอนต่อไปคร้า
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ยังติดตามอยู่ อิอิ

++++++++++++++++++++++
คาดว่าไม่เกินสองวันนี้จะมาต่อตอนต่อไปตะ
ขอบคุณที่ยังติดตามมาจนถึงตอนนี้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-11-2014 15:14:34
PLAYBOY # 25 – TOEY


 

 

"เซอร์ไพรซ์ไหม" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"แล้วมึงมาทำอะไรแถวนี้" ผมถามกลับเสียงเรียบ แล้วนึกเคืองเหมือนตัวเองกำลังถูกหลอกขึ้นมาตงิดๆ

"พี่ก็มาดูการประกวดน่ะสิ แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีพ่อบ้านของตัวเองเข้าร่วมกับเขาด้วย" ไอ้แทมพูดขึ้นต่อ แล้วเดินเข้ามาประชิดตัวของผม "เป่าขลุ่ยเก่งนี่ วันหลังคงต้องหาโอกาสให้น้องเตยเป่าขลุ่ยของพี่บ้างแล้ว คงรู้สึกดีสุดๆ แน่"

"ไอ้เหี้ย..." ผมด่ากลับอย่างหงุดหงิด ก่อนจะมองด้วยความไม่พอใจ "กูว่ามึงควรจะโดนอัดปากสักที"

"ถ้าเป็นขลุ่ยของเตย พี่ก็จะยอมให้อัดปากสักทีก็ได้" ไอ้แทมตอบรับด้วยเสียงหัวเราะแผ่ว พร้อมกับความอดทนของผมที่ถูกสะบั้นจนขาด และผมคงจะเอาหมัดกระแทกใส่หน้าของมันแน่ ถ้าไม่เห็นว่ามีบุคตลที่สามเดินเข้ามา

"เตยทุกคนกำลังรออยู่..." พี่อ้นพูดขึ้น ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "แทม!"

ผมมองพี่อ้นที่แสดงสีหน้าตกตะลึง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง พร้อมกับเดินเข้ามาหาผมกับไอ้แทมที่ยังยืนนิ่งไม่พูดอะไร สีหน้าของมันแสดงความแปลกใจอย่างชัดเจน

"โผล่มาได้ยังไงวะ" ไอ้แทมพูดขึ้นเหมือนบ่นกับตัวเอง แล้วตีสีหน้านิ่ง

"ไม่เจอกันตั้งนาน ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"

น่ารัก...?!

ผมแทบจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดๆ เมื่อได้ยินคำทักของพี่อ้น เรื่องที่สองคนนี้เหมือนจะรู้จักกันก็ทำให้ผมประหลาดใจมากพออยู่แล้ว แต่การที่ครูสอนดนตรีของผมบอกว่าไอ้แทมน่ารัก มันเป็นอะไรที่น่าตกใจยิ่งกว่าอุกกาบาตพุ่งชนโลกเสียอีก

"พูดแบบนี้ อยากโดนกูกระทืบหรือไง" ไอ้แทมพูดเสียงแข็ง นัยน์ตาสีดำที่มักพราวไปด้วยความเจ้าเล่ห์  ตอนนี้กำลังวาวโรจน์ด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะเลื่อนมาทางผมต่อ "เราไปกันเถอะ"

"จะพาเตยไปไหนน่ะ เขาเป็นลูกศิษย์ของพี่นะ" พี่อ้นพูดขึ้น ก่อนจะมองผมเล็กน้อย แล้วหันไปมองไอ้แทมต่อ "เดี๋ยวเขาต้องไปเลี้ยงฉลอง แทมจะไปด้วยกันก็ได้นะ"

"ไม่ล่ะ แค่ทนไม่เข้าไปอัดหน้ามึงก็เต็มกลืนแล้ว" ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดชัดเจน ก่อนจะหันมาทางผม "งั้นไว้ค่อยเจอกันที่ห้องแล้วกัน เสียอารมณ์เป็นบ้า"

ผมไม่ได้พูดอะไร เพราะอีกฝ่ายที่กำลังเดินจากไปก็เหมือนไม่สนใจคำตอบรับของผมเช่นเดียวกัน

ถ้านับจากเหตุการณ์ที่ไอ้แทมไปไล่อัดนักเลงกลางสายฝนเมื่อคราวก่อน นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมเห็นมันทำหน้าหงุดหงิดไม่เอาใครแบบนี้

"แทม! ขอเวลาคุยกันหน่อยสิ" พี่อ้นพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วเดินเข้าไปจับแขนของไอ้แทมเอาไว้อย่างไม่สนใจอารมณ์ของอีกฝ่าย "ทำไมต้องทำตัวห่างเหินไม่สนใจกันแบบนี้ด้วย ทั้งที่เมื่อก่อน..."

"เมื่อก่อนของมึง ก็แค่อดีตที่ไม่มีความหมายอะไรสำหรับกู" ไอ้แทมพูดขัดขึ้นเสียงเย็น พร้อมกับดึงแขนของตัวเองออกด้วยสายตาที่กรุ่นด้วยอารมณ์

"ถ้าอดีดของเรามันไร้ค่าแบบนั้น ถ้าทำแบบนี้ ก็คงจะไม่มีความหมายอะไร เพราะต่อไปมันก็เป็นแค่อดีตเหมือนกัน" พี่อ้นพูดขึ้น แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบไอ้แทมอย่างรวดเร็ว

ผลั่วะ!

ผมมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าตาไม่กะพริบ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองแท้ๆ แต่ผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิม

ผมมองพี่อ้นที่ล้มไปกองกับพื้น เพราะหมัดของไอ้แทมที่กำลังยืนมองด้วยสายตาเหยียด ก่อนที่มันจะพูดใส่หน้าคนที่ตัวเองทำร้ายอย่างเอาเรื่อง แล้วเดินไปอย่างไม่สนใจ

"ไอ้สัด! ถ้ากูเจอมึงอีก กูฆ่ามึงแน่"

ผมมองตามไอ้แทมที่เข้าโหมดบ้าเลือดจนลับสายตา โชคดีที่บริเวณนี้ไม่มีคนเดินผ่าน ไม่อย่างนั้นคงได้เป็นเรื่องให้ซาวบ้านพูดกันเล่นแน่

“พี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า” ผมถามขึ้น เมื่อพี่อ้นลุกขึ้นจับแก้มที่โดนต่อยของตัวเอง

“ไม่เป็นอะไรหรอก” พี่อ้นตอบ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ “แค่ไม่ชินเท่านั้นเอง หมัดหนักชะมัด”

ผมพยักหน้ารับ พร้อมกับมองสีหน้าเหยเกของพี่อ้นอย่างพิจารณา ผมไม่รู้ว่าไอ้แทมกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมตอนนี้รู้จักกันในลักษณะไหน แต่มั่นใจได้ว่า ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ดีแน่

"เผลอทำเรื่องไม่ดีให้เห็นจนได้" พี่อ้นพูดขึ้น แล้วใช้มือเช็ดเลือดที่ซึมขึ้นตรงมุมปาก

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ผมบอกเสียงเรียบ "ผมคิดว่าพี่จะวิ่งตามต่อเสียอีก"

"ขืนยังตามต่อ ถูกฆ่าแน่" พี่อ้นตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะถอนหายใจออกมา "พี่ก็ดันทุรังไปอย่างนั้นเอง ถ้าเขายอมคุยด้วยจริง ก็คงได้คุยกันตั้งแต่หลายปีก่อนแล้ว"

ผมมองใบหน้าของพี่อ้นที่ยังทิ้งร่องรอยจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ชัดเจน  ก่่อนจะเห็นรอยยิ้มบางที่แต้มด้วยบาดแผลเข้ามาในสายตา

"พวกนั้นคงบ่นแย่แล้ว เราไปกันเถอะ" พี่อ้นพูดขึ้น ก่อนจะเดินนำผมไปก่อน

 

+++++++++

 

เมื่อผมเดินกลับมาพร้อมกับพี่อ้น บาดแผลที่ฟ้องชัดอยู่บนใบหน้าของคนอารมณ์ดีก็ทำให้ผู้ที่พบเห็นต้องตกใจ ก่อนที่พี่อ้นจะกล่าวอ้างไปถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ผมคิดว่าคงไม่มีใครเชื่อ หลีงจากนี้นผมก็แยกตัวไปคุยกับเพื่อนสนิทที่พยายามเรียกร้องค่าเสียหายจากผม ก่อนจะโดนผมไล่กลับไปด้วยความรำคาญ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย พี่อ้นก็พาพวกเราไปเลี้ยงฉลองกันต่ออย่างที่ตั้งใจเอาไว้  ซึ่งเป็นสวนอาหารที่มีบรรยากาศดีแห่งหนึ่ง ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกหิวอะไรมากนัก จึงกินไปพอเป็นพิธี ก่อนจะหันไปมองเจ้าภาพที่สะกิดไหล่อยู่

"เตยไปคุยเล่นด้วยกันหน่อยสิ" พี่อ้นพูดขึ้น ก่อนจะระบายยิ้มออกมา

ผมพยักหน้ารับ แล้วลุกจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินตามพี่อ้นมายังสวนหย่อมขนาดเล็กที่ทางร้านสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มความประทับใจให้กับลูกค้า

พี่อ้นหยุดยืนพิงรั้วไม้ ก่อนจะหันมามองผมด้วยรอยยิ้มบาง

"เรื่องแทม" พี่อ้นพูดขึ้น แล้วผ่อนลมหายใจของตัวเอง "โทษทีนะ ที่จริงก็ไม่อยากพูดถึงแล้ว แต่อยากรู้น่ะ"

"ทำไมหรือครับ" ผมถามกลับด้วยท่าทีเฉยชา แล้วมองไปยังท้องฟ้าผืนกว้างสีมืดตอนนี้

"เตยเป็นอะไรกับแทมงั้นหรือ" พี่อ้นถามขึ้นต่อ "เหมือนจะอยู่ด้วยกัน"

"แค่คนรู้จัก ไม่มีอะไรหรอกครับ" ผมตอบ พลางมองใบหน้าของคนที่ยืนอนู่ข้างกันนิ่ง "แค่ไปอยู่อาศัยชั่วคราว"

"อืม แต่ดูเหมือนเตยจะไม่ตกใจที่เห็นพี่จูบผู้ชายด้วยกันเลยนะ" พี่อ้นพูดขึ้น พร้อมกับมองผมเหมือนกำลังอ่านความคิดบางอย่าง

"ก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน" ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมา "พี่ไม่ต้องกังวลเรื่องที่ผมจะรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้หรอก"

"ก็ไม่ได้กังวลอะไรหรอก" พี่อ้นตอบกลับด้วยรอยยิ้ม "จริงสินะ ถ้าอยู่กับแทม ก็คงไม่แปลกใจอะไร แล้วรู้จักกีนมานานหรือยัง"

"เพิ่งรู้จัก" ผมตอบอย่างไม่ค่อยสนใจนัก

ที่จริงก็ไม่ได้อยากรู้จักด้วยซ้ำ...

ผมพูดต่อในใจ ก่อนจะมองใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มและบาดแผลของพี่อ้นต่อ เมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้น

"แล้วคิดว่าแทมเป็นคนยังไงล่ะ"

"กวนประสาท"

เสียงหัวเราะของคนถามดังขึ้น ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองพี่อ้นที่เหมือนอารมณ์ดีสุดๆ

"ยังเหมือนเดิมเลยสินะ" พี่อ้นพูดขึ้น พร้อมกับมองตรงไปข้างหน้า "แทมเป็นคนมีเส่ห์มากนะ ถึงจะกวนจนน่าโมโหยังไง ก็ยังชอบให้อยู่ใกล้ๆ อยูดี"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แล้วมองพี่อ้นที่กำลังอมยิ้มกับคัวเอง ตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่า ผู้ชายคนนี้คงเพี้ยนไปแล้วที่ดันไปชอบคนอย่างไอ้แทมได้

"พี่รู้จัักกับแทมตอนที่เรียนมัธยม ถึงจะห่างกันสี่ปี แต่เราก็สนิทกันสุดๆ" พี่อ้นพูดขึ้นอีกครั้ง "เราไม่เคยมีความลับกัน มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด ตอนนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขมาก"

ผมมองเสี้ยวหน้าที่คงรอยยิ้มบางยามที่เล่าเรื่องราวของตัวเองให้ผมฟังอย่างนึกเซ็งขึ่นมาเล็กน้อย

ไม่ได้อยากรู้ จะเล่าใหเฟังทำไมเนี่ย...

ผทบ่นอยู่ในใจ แต่ก็ทำได้แค่ยืนนิ่งอย่างจำใจ อาจเป็นเพราะเพิ่งโดนไอ้แทมปฏิเสธอย่างไม่ไยดีเลยอยากจะหาเพื่อนคุยระบายความเครียด

"ตอนนั้นพี่สอนทุกอย่างที่เขาอยากรู้" พี่อ้นบอกด้วยรอยยิ้ม "คิดถึงแทมตอนที่อ้อนให้สอนจูบจัง"

สอนจูบ...?

ผมคิดกับตัวเองในใจด้วยความแปลกใจ แล้วนึกถึงรสจูบที่เคยได้รับมา ไม่อยากจะเชื่อว่าเทคนิคการจูบที่เล่นงานผมจนเผลอเคลิ้มตลอดจ ะมาจากผู้ชายอารมณ์ดีท่าทางซื่อๆ คนนี้

"เฮ้อ...แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด ตั้งแต่วันนั้น...ที่พี่ทรยศความไว้ใจของแทม" พี่อ้นพูดต่อเสียงอ่อน แล้วเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยสายตาที่หม่นแสงลง "กว่าจะรู้ตัว...ก็สร้างบาดแผลที่ไม่มีวันจางหายไปแล้ว"

บาดแผลที่ไม่มีวันจางหาย...

ผมทวนคำกับตัวเองอยู่ในใจ ถึงแม้จะไม่ได้อยากรู้ตั้งแต่แรก แต่ความสงสัยที่ก่อตัวขึ้นก็ทำให้ผมรู้สึกคาใจขึ้นมาไม่ได้ บาดแผลนั้นเกิดจากอะไร

"เผลอเอาแต่ใจเล่าเรื่องของตัวเองยาวเลย" พี่อ้นพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ "ขอโทษอีกทีที่ต้องมาทนฟังเรื่องไร้สาระนะ เราไปข้างในกันเถอะ"

เฮ้ย! อย่ามาทำให้อยากรู้ แล้วจากไปอย่างไร้ความรับผิดขอบสิวะ!

ผมต่อว่าอีกฝ่ายอยู่ในใจ แต่ก็ทำแค่แสดงสีหน้านิ่งเฉยออกมา

"บาดแผลนั้นคืออะไรหรือ" ผมถามขึ้น ขณะที่พี่อ้นกำลังจะเดินกลับเข้าไปที่โต๊ะอาหารในร้านต่อ

"ไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอก อย่ารู้เลย" พี่อ้นบอก "วันนี้เตยเห็นพี่ทำเรื่องไม่ดีเยอะแล้ว"

"อยากรู้เอาไว้ จะได้ไม่ไปสร้างรอยแผลเพิ่มโดยที่ไม่รู้ตัวน่ะ" ผมบอก แล้วมองผู้ชายที่ยืนอยู่ด้วยกันนิ่ง "ผมไม่อยากโดนต่อยแบบพี่หรอก"

พี่อ้นหัวเราะเสียงแผ่ว ก่อนจะระบายยิ้มออกมา พลางสบตากับผมเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"เอาเถอะ..." พี่อ้นพูดขึ้น แล้วทำสีหน้าปั้นยาก "พี่...เค่เกือบ,,,เอ่อ,,,ขืนใจแทมน่ะ"

เกือบขืนใจ!

คนอย่างไอ้แทมเนี่ยนะ?!

ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ และเพราะสีหน้าที่เปลี่ยนไปของผม พี่อ้นเลยรีบพูดขึ้นอีกครั้ง

"แค่เกือบน่ะ วัยรุ่นอ่ะนะ ไม่ค่อยใช้สมองเท่าไร" พี่อ้นบอก แล้วหัวเราะเสียงแห้ง "ตอนนั้นโดนอัดจนน่วมเข้าโรงพยาบาลเลย"

สมควรแล้ว...

ผมตอบกับตัวเองอยู่ในใจ คิดไม่ถึงเลยว่าคนอารมณ์ดียิ้มง่ายอย่างพี่อ้นจะกล้าทำอะไรแบบนั้น พราะอย่างนี้สินะ ถึงเป็นรอยแผลที่ไม่มีวันจางหาย

"บอกแล้วว่าเป็นเรื่องไม่ดี ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็กลายเป็นคนแปลกหน้า ก่อนที่พี่จะไปเรียนต่อเมืองนอกอย่างพวกสิ้นคิดที่ต้องการหนีปัญหา " พี่อ้นเล่าต่อ แล้วถอนหายใจ "แต่เพราะมันเป็บบาปที่ฝังอยู่ในใจ ถึงจะรักแค่ไหน ก็คงไม่กล้าไปเจอหน้าอีก"

"แค่พี่รู้สึกสำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำ แค่นั้นก็พอแล้ว" ผมพูดขึ้น แล้วมองคนที่ยืนทำหน้าเศร้านิ่ง

"อืม รู้แบบนี้ ก็คงจะไม่เผลอไปสร้างรอยแผลซ้ำแล้วใช่ไหม" พี่อ้นพูดขึ้นอึกครั้ง ก่อนจะส่งยิ้มบางมาให้ ทั้งที่ดวงตายังสะท้อนตะกอนความผิดอย่างชัดเจน

"ผมคงไม่มีทางหน้ามืดแบบนั้น" ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะตอบรับกลัับมา

"เป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว" พี่อ้นบอก พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ "พี่คงไม่ได้เจอแทมอีก ยังไงก็ฝากดูแลแทมด้วยแล้วกัน"

ทำไมถึงมีแต่คนฝากให้ดูแลไอ้แทมตลอดเลยนะ...

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 24 ❤ [27/10/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-11-2014 15:36:39

ผมกลับมาถึงห้องพักของตัวเองราวห้าทุ่มครึ่ง แต่ก็ต้องนึกแปลกใจ เมื่อเห็นไฟในห้องปิดสนิท อาจเป็นเพราะทุกครั้งที่กลับมา ก็มักจะเจอเจ้าของห้องนั่งเล่นที่ห้องรับแขกประจำ พอกลับมาไม่เจอใคร ก็เลยรู้สึกแปลกขึ้นมา

ผมเดินตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะชะงักฝีเท้าของตัวเอง เมื่อเดินผ่านหน้าห้องของไอ้เแทม ผมมองบานประตูที่ปิดสนิท แล้วนึกถึงเรื่องที่เพิ่งรับรู้มา ผมลอบถอนหายใจ แล้วเดินเข้าห้องนอนของตัวเองต่อ

จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ...

 

++++++++++

 

วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ แล้วผมก็ไม่มีธุระต้องออกไปไหน และมันก็ถึงเวลาที่ผมควรจะทำหน้าที่ตามตำแหน่งและเงินเดือนที่ได้รัมาเสียที

ผมตื่นตั้งแต่แปดโมงเช้า หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็เดินออกมาจากห้อง แล้วมุ่งตรงไปในห้องครัวต่อ เพื่อเตรียมอาหารเช้าที่ต้องทำทุกวัน ที่จริงผมไม่จำเป็นต้องทำเลยก็ได้ แต่ผมไม่อยากผิดคำสัญญากับติน

นับตั้งแต่วันที่ตินจากไป ผมก็มาอาศัยอยู่กับไอ้แทมในฐานะพ่อบ้านได้ราวหนึ่งอาทิตย์แล้วครับ สิ่งที่เป็นอยู่ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ผมเคยจินตนาการเอาไว้ อาจเป็นเพราะเราสองคนแทบจะไม่เจอหน้ากันก็ได้ อีกทั้งไอ้แทมก็ไม่ได้กวนใจผมมากอย่างที่คิด ส่วนใหญ่ผมจะได้เจอเจ้าของห้องที่มักจะเอาโน้ตบุ๊กออกมาเล่นที่ห้องรับแขกตอนผมกลับมาเท่านั้น และเมื่อผมออกจากห้องนอนของตัวเองอีกครั้ง คนที่เคยนั่งอยู่ที่หน้าโทรทัศน์ก็หายไป พร้อมกับไฟทุกดวงก็ปิดสนิท

ผมเปิดตู้เก็บของบนเคาท์เตอร์ เพื่อมองหาสิ่งที่ต้องใช้ ซึ่งมันก็ไม่มีอะไร นอกจากบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปยี่ห้อต่างๆ ที่ไอ้แทมมันซื้อติดเอาไว้ ผมไม่คิดจะทำอาหารหรูหราหรืออะไรที่ยุ่งยากให้มันกินหรอกครับ

เมื่อจัดเตรียมอาหารแสร็จ ผมก็เริ่มทำงานต่อ โดยไปยกตะกร้าผ้าที่อยู่ในห้องนอนของตัวเองออกมา เพื่อส่งให้ร้านซักรีด ก่อนที่ผมจะหยุดที่หน้าห้องของไอ้แทม เพราะต้องเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของมันออกมาด้วย

ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะลองหมุนลูกบิดประตู แล้วก็ต้องนึกแปลกใจที่มันไม่ได้ล็อกอย่างที่คิดเอาไว้ และเมื่อผมเปิดประตูห้องนอนของเจ้านายตอนนี้ออก ผมก็กวาดสายตามองอย่างสำรวจ

บนเตียงตอนนี้มีกองผ้าห่มวางเด่นหราอยู่ แต่ไร้ร่างของคนที่อาศัยอยู่ในห้อง ผมเดินเข้าไปหยิบตะกร้าผ้าที่ถูกวางเอาไว้มุมหนึ่งติดกับประตูห้องน้ำ ทว่าเมื่อผมกำลังจะหันตัวกลับ ประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทก็เปิดออก ก่อนที่ผมจะปะทะกับไอ้แทมที่กำลังทำหน้างงอยู่ในสภาพที่มีแต่ผ้าขนหนูพันรอบเอวเอาไว้

“นี่เข้าห้องมาให้ท่าพี่หรือไง” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มกวนประสาทมาให้

ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่รีบยกตะกร้าผ้า แล้วเดินออกจากห้องของมันอย่างไม่สนใจ ผมรู้จักกับมันมากพอที่จะรู้ว่า ควรหลีกเลี่ยงการปะทะคารมกับมันดีกว่า เพราะมันไม่เคยเกิดประโยชน์อะไรกับตัวเอง นอกจากจะอารมณ์เสียหนักกว่าเดิม

 

++++++++++

 

“มาม่าอีกแล้วหรือ” ไอ้แทมบ่นขึ้น หลังจากที่นั่งมองอาหารเช้าของตัวเองในวันหยุดสุดสัปดาห์ ผมก็ได้แต่มองสีหน้าปั้นยากของมัน

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากนั่งดูโทรทัศน์เป็นการพัก ก่อนจะทำความสะอาดห้องต่อ และที่หนักที่สุด ก็คือ การล้างห้องน้ำ

“เตย พี่บอกตามตรงว่า พี่กินมาม่าต่อไปอีกมื้อไม่ได้แล้วนะ” ไอ้แทมหันมาบ่นใส่ พร้อมกับขมวดคิ้ว “นี่มันของกันตาย ไม่ใช่อาหารด้วยซ้ำ”

“กูก็ให้มึงกินกันตายไปนั่นแหละ” ผมบอกอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจออกมา

“แบบนี้ไม่ไหวแน่” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วลุกจากเก้าอี้ พลางมองใบหน้าของผมอย่างจริงจัง “แล้วเตยกินอะไร”

“ขนมปัง” ผมตอบเสียงเรียบ ผมซื้อขนมปังติดกระเป๋าเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานครับ

ไอ้แทมมองผมอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง ผมเลื่อนสายตาไปมองชามอาหารเช้าที่ยังอยู่เต็ม มันคงจะกินไม่ลงแล้วจริงๆ นั่นแหละ

ผมลอบถอนหายใจ ก่อนจะลุกจากโซฟา เพื่อไปเก็บชามมาม่าที่ถูกทิ้งเอาไว้อย่างไม่มีใครเหลียวแล ก่อนจะหันไปมองไอ้แทมที่เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเอง

"เตยไปหาอะไรกินข้างนอกกันเถอะ" ไอ้แทมพูดขึ้น

“กูมีงานต้องทำ” ผมบอกเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปเก็บชามในห้องครัวต่อ

"ไปกับพี่ก็ถือเป็นงานเหมือนกัน" ไอ้แทมบอก แล้วทำสีหน้าจริงจัง "ดูแลความเป็นอยู่ของเจ้านายก็เป็นงานของพ่อบ้าน"

"อะไรของมึงวะ" ผมบ่นออกมา "จะไปไหนก็เรื่องของมึง"

"นี่เตยลืมกฏแล้วหรือไง" ไอ้แทมตอบกลับ "ห้ามทำให้พี่ไม่พอใจน่ะ จำได้ไหม"

ผมมองใบหน้าที่แสดงท่าทียียวนของไอ้แทมอย่างนึกหงุดหงิด ทั้งที่ตั้งใจว่าจะทำงานของตัวเองอย่างสงบ ก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

 

++++++++++

 

พวกเราเดินทางมายังซุปเปอร์สโตร์ชื่อดัง ก่อนที่ไอ้แทมจะเข้าร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด เพื่อเติมท้องในมื้อเช้าด้วยชุดไก่ทอดเซตใหญ่ที่บังคับให้ผมกินด้วย หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปซื้อของกันต่อ

ตอนนี้ผมกำลังเดินตามไอ้แทมที่กำลังเดินเข็นรถเข็นพลางมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง ก่อนที่มันจะเดินนำผมเข้าไปยังส่วนของอาหารแช่แข็ง

“เอาแบบนี้แล้วกัน” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะหยิบอาหารแช่แข็งหลากรสชาติหลายกล่องใส่ในรถเข็น

ผมก็แค่พยักหน้ารับ โดยไม่ได้พูดแย้งอะไร ที่จริงผมก็ตั้งใจเอาไว้แบบนั้นอยู่แล้ว เพียงแต่รอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากเอง จะได้ไม่ต้องมาว่าผมทีหลัง

ไอ้แทมหยิบของกินจำนวนหนึ่งมาใส่รถเข็นเพิ่ม ก่อนจะเดินไปดูของใช้ในบ้านและของใช้ส่วนตัวต่อ ผมก็ได้แต่เดินตาม แล้วก็หยิบของที่ตัวเองต้องการใส่รถเข็นบ้าง ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสมาเดินซื้อของกับคนตรงหน้านี้ด้วย

“ไม่เอาอะไรเพิ่มแล้วใช่ไหม” ไอ้แทมหันกลับมาถามผมอีกครั้ง และเมื่อผมส่ายหน้า มันก็เดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจ่ายค่าสินค้าทั้งหมด โดยไม่สนใจเรื่องที่ผมต้องการจะออกเงินจ่ายของส่วนตัวของตัวเอง

ผมได้แต่ลอบถอนหายใจ เพราะไม่อยากมายืนเถียงกับมันต่อหน้าพนักงานเก็บเงิน และเมื่อสิ่งของที่ถูกชำระด้วยเงินใส่ถุงทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ผมก็เข็นรถเข็นไปยังลานจอดรถต่อ

“เรื่องแค่นี้เอง ทำไมต้องโมโหด้วย” ไอ้แทมพูดขึ้น ขณะที่เดินคู่มากับผม “ออกเงินให้ไม่ดีหรือไง”

“กูไม่ได้เกาะมึงกิน” ผมตอบเสียงเรียบ ถึงผมจะเป็นลูกจ้างของมัน แต่ก็ไม่ได้หวังมาพึ่งพาให้มันเลี้ยงดูหรอกนะครับ

“อย่าคิดมากสิ” ไอ้แทมพูดต่อ แล้วส่งยิ้มมาให้ “ถือว่าเป็นน้ำใจของพี่ก็แล้วกัน”

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร ก่อนจะหยุดฝึเท้าของตัวเอง เมื่อเดินมาถึงรถยนต์สีเงินที่โดยสารมา ไอ้แทมกดปลดล็อก แล้วเดินมาเปิดกระโปรงหลังรถออก ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะยกของในรถเข็นใส่ ผมก็ต้องนึกตกใจ เมื่อสายตาฉายภาพดอกไม้กองใหญ่ที่อัดแน่นอยู่เต็มพื้นที่

นี่มัน...

“ลืมไปเลย” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วหยิบดอกไม้ที่ใช้ในการโหวตรางวัลเมื่อคืนนี้ออกใส่รถเข็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็ได้แต่กะพริบตาปรับความคิดของตัวเอง แล้วช่วยเจ้าของรถหยิบของที่ไม่ได้ใช้งานออก

เมื่อเก็บของที่ซื้อมาทั้งหมดเรียบร้อย ไอ้แทมก็ฮัมเพลง พร้อมกับขับรถออกจากซุปเปอร์สโตร์อย่างอารมณ์ดี ผมไม่ได้เอ่ยทักอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เห็น ทว่าก็ยังไม่สามารถหยุดสายตาของตัวเองไม่ให้ลอบมองเจ้าของรถที่นั่งข้างกันได้อยู่ดี

 

TBC ++++++++++

 :z13: Marionetta :::  สวัสดีค่ะ ^^

ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นช่วงเก็บตก และการทิ้งพี่อ้นอย่างสมบูรณ์แบบ ใช้งานเสร็จก็เขี่ยทิ้งค่ะ  :hao6:
ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ

จะมาต่อในเร็วๆ นี้ จ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 03-11-2014 16:27:11
 เบื้องหลังของเดือนมันเป็นอย่างนี้เอง o18
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 03-11-2014 17:37:28
ไม่นึกว่าแทมจะมีปม :a5:

ยังรอวันที่เตยจะหันมามองแทมบ้างนะคะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 03-11-2014 17:52:15
 :z1:มาต่อเร็วๆนะครับ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 03-11-2014 19:01:44
ที่แท้พี่แทมก็เป็น 1 ในนั้นนั่นเองที่โหวตให้เต้ย :m4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-11-2014 16:58:44
พี่แทมทุ่มทุนสร้างมากค่ะ 5555

เราอยากให้สลับกันนะ เอาแทมเตยก่อนแล้วค่อยเตยแทม5555555555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 15-11-2014 19:40:48
 :hao7: ทำไมเราหลงไหลอิพี่แทม 
รอแทมกดเตย :oo1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 16-11-2014 11:28:57
แทมน่ารักจัง น้องเตยเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่ไหมคะ คิคิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-11-2014 15:03:58
มาให้กำลังใจจ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 17-11-2014 23:41:48
งื้ออออออ เตยเอาไงเตยยยย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: เกลียวคลื่น ที่ 18-11-2014 15:56:22
เอาแล่วๆ
แทมนี่สงสัย ต้องเป็นเคะซะแล้วล่ะ
(เชียร์มาตั้งแต่ตอนแรกๆ) 555

แอบจิ้น ตินxแทม เบาๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 18-11-2014 23:16:45
เบื้องหลังของเดือนมันเป็นอย่างนี้เอง o18
vอิอิ ก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ

ไม่นึกว่าแทมจะมีปม :a5:

ยังรอวันที่เตยจะหันมามองแทมบ้างนะคะ  :hao3:
พี่แทมก็ต้องมีเรื่องดาร์กในชีวิตกันบ้างค่ะ ฮ่าๆ

:z1:มาต่อเร็วๆนะครับ
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ติดตาม

ที่แท้พี่แทมก็เป็น 1 ในนั้นนั่นเองที่โหวตให้เต้ย :m4:
ใช่เลยจ้า แต่คงไม่ใช่แค่ 1 หรอกค่ะ อิอิ

พี่แทมทุ่มทุนสร้างมากค่ะ 5555

เราอยากให้สลับกันนะ เอาแทมเตยก่อนแล้วค่อยเตยแทม5555555555
แหม... ขอคิดก่อนนะคะ ฮ่าๆ

:hao7: ทำไมเราหลงไหลอิพี่แทม 
รอแทมกดเตย :oo1:
หลงเสน่ห์ความบ้าบอของพี่แทมไปแล้ว มีคู่แข่งเยอะด้วยนะคะ ^^

แทมน่ารักจัง น้องเตยเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่ไหมคะ คิคิ
คิดว่า...เป็นเช่นนั้นนั่นแหละ อิอิ

มาให้กำลังใจจ้า
ขอบคุณมากเลยค่ะ

งื้ออออออ เตยเอาไงเตยยยย
คงต้องรอติดตามต่อไปนะคะ

เอาแล่วๆ
แทมนี่สงสัย ต้องเป็นเคะซะแล้วล่ะ
(เชียร์มาตั้งแต่ตอนแรกๆ) 555

แอบจิ้น ตินxแทม เบาๆ  :hao7:
โอ้ ... กล้วแทมจะรับความอาร์ตของพี่ตินไม่ไหวค่ะ ฮ่าๆ เชียร์กันเต็มที่จ้า

++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ คิดว่าจะไม่มีคนอ่านแล้วซะอีก แฮะๆ
จะมาลงวันพรุ่งนี้จ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-11-2014 19:36:58
PLAYBOY # 26 – TAM

 

 

ผมเดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะไปหยุดยืนที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วกวาดตามองเสื้อผ้าที่ถูกแขวนเอาไว้จนเต็มอย่างพิจารณา ปกติในวันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้ ผมมักจะมีนัดกับใครสักคน เพื่อไม่ให้วันหยุดที่เงียบเหงาผ่านไปอย่างว่างเปล่า แต่วันนี้ผมกลับเลือกใช้เวลาอยู่ในห้องของตัวเอง โดยมีความตั้งใจว่า จะใช้เวลาตลอดทั้งวันเพื่อเฝ้ามองพ่อบ้านคนใหม่ให้เต็มที่

ที่จริงผมก็อยู่กับเตยตามลำพังมาได้ครบหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่กลับใช้เวลาด้วยกันไม่ถึงหนึ่งวันด้วยซ้ำ เพราะในวันธรรมดาที่ผ่านมา ผมจะได้เจอใบหน้าไม่สนใจโลกของเตยก็ตอนที่น้องเขากลับมาเท่านั้น  และหลังจากงานประกวดเมื่อวานจบลง ผมก็พอจะลำดับเรื่องราว รวมถึงสาเหตุที่สุดหล่อของผมกลับดึกตลอดสัปดาห์ได้ แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายสุดๆ ก็คงจะเป็นการที่ได้เจอไอ้เวรนั่นอีกครั้งต่างหาก

ถึงแม้จะเป็นเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมานานจนกลายเป็นภาพสีเก่าในความทรงจำ ทว่าความรู้สึกในตอนนั้นก็ยังคงชัดเจนอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ผมคงจะไม่รู้สึกอะไร ถ้าหากไม่มีใครไปกวนตะกอนของเหตุการณ์ในวันนั้นขึ้นมาอีก

ก็แค่ฝันร้ายคืนหนึ่งเท่านั้น...

ผมหยิบเสื้อยืดกับกางเกงที่ใส่นอนออกมา หลังจากแต่งตัว พร้อมกับสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ผมก็เดินออกจากห้อง ก่อนจะมองหาคนที่หมายตาเอาไว้ ทว่าก็พบแต่ความว่างเปล่า

เมื่อตอนสายผมพาเตยออกไปซื้อของข้างนอก ก่อนจะพาไปหาอะไรกินต่อเป็นมื้อกลางวันที่ร้านอาหารในละแวกเดียวกัน และเมื่อกลับมาที่ห้องอีกครั้ง เตยที่บอกมว่าจะทำงาน ก็เข้าไปอยู่แต่ในห้องนอนของตัวเอง แล้วยังไม่เห็นจะทำอะไรสักอย่าง

สรุปว่าเป็นพวกท่าดีทีเหลวจริงๆ ล่ะมั้ง...

ผมเดินมาหยุดยืนที่หน้าห้องนอนของพ่อบ้านที่เมื่อก่อนเป็นแค่ห้องเก็บของ ก่อนจะเคาะประตูเรียกเจ้าของห้อง เพราะตอนนี้ได้เวลาเติมมื้อเย็นลงกระเพาะแล้ว

“มีอะไร” เตยพูดขึ้น หลังจากที่เปิดประตูห้องนอนออก

“กินข้าวเย็น” ผมบอก พร้อมกับมองใบหน้าเรียบเฉยของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “สองทุ่มแล้ว”

“มึงก็หากินเองสิ กับข้าวก็ซื้อมาแล้วไม่ใช่หรือไง” เตยตอบกลับ

“แล้วเตยไม่กินหรือไง” ผมถามต่อ

“ไม่” เตยตอบ ก่อนจะถอนหายใจออกมา เมื่อผมขมวดคิ้วชึ้นเล็กน้อย “ถ้ากูหิวจะไปหาอะไรกินเอง”

“ไม่เอาน่า กินพร้อมกันนี่แหละ พี่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว” ผมบอก แล้วจับข้อมือของเตยเอาไว้ “อยู่ในห้องมาหลายชั่วโมงแล้ว ทำอะไร”

ที่จริงผมก็ไม่อยากเซ้าซี้หรอกนะครับ แต่ผมอุตส่าห์ไม่ไปไหนทั้งที ก็น่าจะได้ใช้เวลาอยู่กับเตยทั้งวัน ทว่าอีกฝ่ายกลับหมกตัวอยู่แต่ในห้องของตัวเอง แล้วแบบนี้ผมจะมีอะไรทำล่ะครับ

“วุ่นวายว่ะ” เตยบ่นออกมา แล้วดึงข้อมือที่ผมยึดเอาไว้ออก “กูอ่านหนังสือสอบ เลิกกวนสักที”

“อ่านหนังสือสอบ?” ผมทวนคำพูดของเตย ก่อนจะนึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้อีกอย่าง อาทิตย์หน้าก็จะเริ่มสอบกลางภาคแล้ว เพราะผมมีสอบแค่ไม่กี่วิชา เลยไม่ได้ใส่ใจเท่าไร สมองที่ประมวลผลเรื่องการเรียน ก็เอาแต่คิดเรื่องโปรเจกต์ประจำเทอมที่แสนจะน่าปวดหัวมากกว่า

“ถ้าเข้าใจแล้ว กูจะไปอ่านหนังสือต่อ” เตยบอก แล้วทำท่าจะปิดประตูใส่หน้าของผม แต่ผมก็ยังไวพอที่จะจับบานประตูไม้ตรงหน้าเอาไว้ทัน พร้อมกับได้รับสายตาที่สะท้อนความไม่พอใจออกมา

“อย่างนั้นก็ต้องยิ่งไปกินเลย ท้องว่าง สมองจะไม่แล่นนะ” ผมบอก แล้วส่งยิ้มไปให้ “มัวแต่เล่นตัวอยู่แบบนี้ ก็เสียเวลาไปหลายนาทีแล้ว รีบกินจะได้รีบไปอ่านหนังสือไง หรือว่า...เตยชอบให้พี่ตื้อแบบนี้?”

“มึงนี่มัน...” เตยพูดขึ้น ก่อนจะทำสีหน้าไม่สบอารมณ์ออกมา แต่ก็ยอมออกจากห้อง เพื่อมากินมื้อเย็นกับผมในที่สุด

 

+++++++++

 

“เอาอะไรดี” ผมพูดขึ้น พลางมองอาหารแช่แข็งที่ซื้อมาเต็มตู้เย็น ผมตั้งใจแล้วว่า จะหาอาหารสำเร็จรูปมาติดตู้เย็นเอาไว้อาทิตย์ละครั้ง เพราะคงคาดหวังเรื่องปากท้องกับพ่อบ้านคนใหม่ไม่ได้

“หยิบมาสักอย่างเถอะน่า เรื่องมากจริง” เตยบ่นออกมาอีกรอบ พลางกอดอกมองผมอยู่ด้านหลัง

“อืมๆ แล้วเตยจะกินอะไร” ผมหันไปถาม พร้อมกับหยิบข้าวผัดกุ้งออกมา

“อะไรก็ได้” เตยตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“ดีจังเลยนะ ที่ไม่ใช่คนเรื่องมาก” ผมพูดขึ้น แล้วหยิบข้าวไก่เทอริยากิออกมา “พี่ชอบ”

เตยไม่ได้ตอบอะไร แล้วเอาข้าวกล่องที่ผมถืออยู่ไปใส่ไมโครเวฟ ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ผมมองตามแผ่นหลังของอีกฝ่าย เพียงไม่นานอาหารสำเร็จรูปที่ถูกใส่รังสีความร้อนก็ส่งกลิ่นหอม ก่อนที่เตยจะเข้ามาหยิบข้าวกล่องของตัวเองออกไปเหมือนไม่เห็นผมที่กำลังยืนมองตาปริบๆ อยู่ในสายตา

ให้มันได้อย่างนี้สิน่า!

ผมบ่นอยู่ในใจ พลางถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ซึ่งตอนนี้มีพ่อบ้านกำลังเริ่มจัดการอาหารเย็นของตัวเอง

“นี่ไม่คิดจะคุยเล่นอะไรกับพี่เลยหรือไง” ผมพููดขึ้น อย่างน้อยในฐานะของคนอยู่ร่วมกัน ความสัมพันธ์มันก็ควรจะดีกว่านี้

เตยเลื่อนสายตามองโดยไร้ตำพูดเป็นคำตอบ ก่อนจะกลับไปสนใจอาหารของตัวเองต่อ

ผมชักสีหน้าขึ้นเล็กน้อย ขืนยังปล่อยให้บรรยากาศระหว่างเราว่างเปล่าเป็นสุญญากาศอยู่แบบนี้ คงน่าเบื่อจนชวนให้หงุดหงิดแน่

"แล้วไหนบอกว่าจะทำงาน ตั้งแต่กลับมาก็ไม่เห็นจะทำอะไร" ผมพูดขึ้นต่อ พลางเลิกคิ้วมองตนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"ค่อยทำพรุ่งนี้"  เตยบอกเสียงเรียบด้วยใบหน้านิ่งเฉย

ผมลอบถอนหายใจออกมา เมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังคุยกับหุ่นยนต์ ถ้าไม่ทำให้เครื่องกลรวน ก็คงโต้ตอบกับผมเหมือนพวกตายด้าน

"เตย ให้พี่ช่วยติวสอบให้เอาไหม" ผมพูดขึ้นอีกครั้ง อย่างน้อยก็ต้องหาบทสนทนามาทอดสะพานก่อน

"ไม่จำเป็น" เตยตอบกลับ พลางเลื่อนสายตามามองอย่างเย็นชา

ผมฟังถ้อยคำที่หักสะพานของผมอย่างไม่ไยดี แล้วนึกเซ็งขึ้นมา ก่อนจะปลอบอารมณ์ของตัวเอง พร้อมกับเริ่มต่อเสาสร้างสะพานใหม่อีกรอบ

ก็เพราะยาก ถึงอยากได้ไม่ใช่หรือไง...

"เห็นพี่หน้าตาดีแบบนี้ สมองก็ดีด้วยนะ" ผมบอก แล้วหัวเราะออกมา "ยินดีติวพิเศษแบบตัวต่อตัวทั้งคืน"

อิ้อหิอ! แหย่ไม่ขิ้นแฮะ...

ผมมองใบหน้าไร้อารมณ์อีกครั้งอย่างผิดหวัง  แต่ก็ช่างเถอะ... ตอนนี้ก็เพิ่งเริ่มต้น ผมยังเหลือเวลาอีกเยอะ เอาไว้ค่อยตะล่อมเอาก็ได้

ตอนนี้ผมพอจะเรันรู้แล้วว่า การพุ่งชนกับเตย มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายหนี ถ้าจะจัดการกับคนแบบนี้  ก็คงต้องใช้ไม้อ่อนกล่อมไปก่อน แล้วค่อยใช้ไม้แข็งรวบยอด เท่านี้สุดหล่อเคี้ยวยากก็หนีไปไหนไม่รอด แต่กว่าจะถึงเวลานั้น ผมก็ต้องจับจุดอ่อนของเตยให้ได้ก่อน

"มีอะไร" เตยถามขึ้น แล้วขมวดคิ้วมองผมนิ่ง

"เปล่า" ผมตอบ แล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อย "แค่คิดว่า โชคดีที่มีพ่อบ้านหน้าตาดีเป็นอาหารตา"

เตยแค่นเสียงในลำคอตอบรับ แล้วยกแก้วน้ำของตัวเองขึ้นดื่ม ก่อนที่ผมจะนึกแปลกใจ เมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่กำลังมองมา

"มองแบบนี้ ต้องการยั่วทางสายตาหรือไงครับ" ผมแกล้งถามกลับ ก่อนจะยักคิ้วส่งไปให้

"แค่สงสัย อยากถามหน่อยได้หรือเปล่า" เตยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"โอ๊ะ! ได้สิ พี่ตอบทุกคำถามนั่นแหละ"  ผมบอก พลางระบายยิ้มออกมา นานๆ ทีเตยจะทำท่าสนใจผมนะเนี่ย

"กูแค่อยากรู้ว่า ทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย" เตยถามต่อ ก่อนที่ผมจะทำสีหน้าครุ่นคิดออกมา

"อืม...นั่นสินะ"  ผมพูดขึ้น ก่อนจะเผยรอยยิ้มที่มุมปาก "คงเะราะไม่ต้องกลัวเป็นพ่อใคร แบบไม่รู้ตัวล่ะมั้ง"

ที่จริงผมก็ไม่ได้เจอคำถามนี้เป็นครั้งแรกหรอกครับ และทุกครั้งผมก็มักจะตอบด้วยความสนุกปากอย่างกวนอารมณ์กลับ ทว่าพอมานึกถึงสาเหตุของรสนิยมทางเพศของตัวเองอย่างจริงจัง ผมก็หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้

แค่รู้ว่าชอบ... ผมก็ไม่มามัวนั่งคิดมากให้เหนื่อย เรื่องแบบนี้ไม่ต้องใช้สมอง แค่ความรู้สึกก็พอ

"หึ...คำตอบสมกับเป็นมึงดี"  เตยพูดขึ้น เหมือนเดาคำตอบของผมได้อยู่่แล้ว

"แล้วทำไมเตยถึงชอบผู้ชายล่ะ" ผมถามกลับด้วยนความสงสัยว่า อีกฝ่ายคิดอะไร ถึงมาถามเรื่องแบบนี้

"ถ้าตินเป็นผู้หญิง กูคงไม่สนใจผู้ชาย" เตยตอบเสียงเรียบ พร้อมกับผมที่เลิกคิ้วขึ้น

"แหม...จะบอกว่าตินเป็นผู้ชายคนเดียวที่สนใจหรือไง มันคงดีใจน่าดู" ผมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกวนอารมณ์ แล้วหรี่ตามองคนตรงหน้า  "แต่ยังไงเตยก็เคยนอนกับผู้ชายคนอื่นไม่ใช่หรือ"

"หึ...มึงชอบผู้ชายทุกคนที่มึงนอนด้วยหรือไง" เตยถามกลับ พร้อมกับรอยยิ้มเหยียด

"แน่นอน ขนาดคนทีียังไม่เคยนอนด้วย พี่ยังชอบเลย" ผมตอบ แล้วสบตากลับอย่างท้าทาย "ถ้าไม่ได้คิดอะไรจริง สนใจนอนกับพี่คืนนี้ไหมล่ะ"

"ถ้ามึงยอมถูกกด กูอาจจะไปคิดเรื่องของมึงใหม่อีกที" เตยตอบกลับ แล้วลุกออกจากโต๊ะ พร้อมกับกล่องข้าวที่ว่างเปล่า

ผมก็แค่หัวเราะรับ  ก่อนจะเลื่อนสายตามองคนที่เดินห่างออกไปด้วยรอยยิ้ม

จะเรียกว่าให้ท่าได้หรือเปล่านะ...

 

++++++++++

 

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 25 ❤ [03/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-11-2014 19:46:52

 

“เอาอะไรดี” ผมพูดขึ้น พลางมองอาหารแช่แข็งที่ซื้อมาเต็มตู้เย็น ผมตั้งใจแล้วว่า จะหาอาหารสำเร็จรูปมาติดตู้เย็นเอาไว้อาทิตย์ละครั้ง เพราะคงคาดหวังเรื่องปากท้องกับพ่อบ้านคนใหม่ไม่ได้

“หยิบมาสักอย่างเถอะน่า เรื่องมากจริง” เตยบ่นออกมาอีกรอบ พลางกอดอกมองผมอยู่ด้านหลัง

“อืมๆ แล้วเตยจะกินอะไร” ผมหันไปถาม พร้อมกับหยิบข้าวผัดกุ้งออกมา

“อะไรก็ได้” เตยตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ

 ดีจังเลยนะ ที่ไม่ใช่คนเรื่องมาก” ผมพูดขึ้น แล้วหยิบข้าวไก่เทอริยากิออกมา “พี่ชอบ”

เตยไม่ได้ตอบอะไร แล้วเอาข้าวกล่องที่ผมถืออยู่ไปใส่ไมโครเวฟ ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ผมมองตามแผ่นหลังของอีกฝ่าย เพียงไม่นานอาหารสำเร็จรูปที่ถูกใส่รังสีความร้อนก็ส่งกลิ่นหอม ก่อนที่เตยจะเข้ามาหยิบข้าวกล่องของตัวเองออกไปเหมือนไม่เห็นผมที่กำลังยืนมองตาปริบๆ อยู่ในสายตา

ให้มันได้อย่างนี้สิน่า!

ผมบ่นอยู่ในใจ พลางถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ซึ่งตอนนี้มีพ่อบ้านกำลังเริ่มจัดการอาหารเย็นของตัวเอง

“นี่ไม่คิดจะคุยเล่นอะไรกับพี่เลยหรือไง” ผมพููดขึ้น อย่างน้อยในฐานะของคนอยู่ร่วมกัน ความสัมพันธ์มันก็ควรจะดีกว่านี้

เตยเลื่อนสายตามองโดยไร้ตำพูดเป็นคำตอบ ก่อนจะกลับไปสนใจอาหารของตัวเองต่อ

ผมชักสีหน้าขึ้นเล็กน้อย ขืนยังปล่อยให้บรรยากาศระหว่างเราว่างเปล่าเป็นสุญญากาศอยู่แบบนี้ คงน่าเบื่อจนชวนให้หงุดหงิดแน่

"แล้วไหนบอกว่าจะทำงาน ตั้งแต่กลับมาก็ไม่เห็นจะทำอะไร" ผมพูดขึ้นต่อ พลางเลิกคิ้วมองตนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"ค่อยทำพรุ่งนี้"  เตยบอกเสียงเรียบด้วยใบหน้านิ่งเฉย

ผมลอบถอนหายใจออกมา เมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังคุยกับหุ่นยนต์ ถ้าไม่ทำให้เครื่องกลรวน ก็คงโต้ตอบกับผมเหมือนพวกตายด้าน

"เตย ให้พี่ช่วยติวสอบให้เอาไหม" ผมพูดขึ้นอีกครั้ง อย่างน้อยก็ต้องหาบทสนทนามาทอดสะพานก่อน

"ไม่จำเป็น" เตยตอบกลับ พลางเลื่อนสายตามามองอย่างเย็นชา

ผมฟังถ้อยคำที่หักสะพานของผมอย่างไม่ไยดี แล้วนึกเซ็งขึ้นมา ก่อนจะปลอบอารมณ์ของตัวเอง พร้อมกับเริ่มต่อเสาสร้างสะพานใหม่อีกรอบ

ก็เพราะยาก ถึงอยากได้ไม่ใช่หรือไง...

"เห็นพี่หน้าตาดีแบบนี้ สมองก็ดีด้วยนะ" ผมบอก แล้วหัวเราะออกมา "ยินดีติวพิเศษแบบตัวต่อตัวทั้งคืน"

อิ้อหิอ! แหย่ไม่ขิ้นแฮะ...

ผมมองใบหน้าไร้อารมณ์อีกครั้งอย่างผิดหวัง  แต่ก็ช่างเถอะ... ตอนนี้ก็เพิ่งเริ่มต้น ผมยังเหลือเวลาอีกเยอะ เอาไว้ค่อยตะล่อมเอาก็ได้

ตอนนี้ผมพอจะเรันรู้แล้วว่า การพุ่งชนกับเตย มีแต่จะทำให้อีกฝ่ายหนี ถ้าจะจัดการกับคนแบบนี้  ก็คงต้องใช้ไม้อ่อนกล่อมไปก่อน แล้วค่อยใช้ไม้แข็งรวบยอด เท่านี้สุดหล่อเคี้ยวยากก็หนีไปไหนไม่รอด แต่กว่าจะถึงเวลานั้น ผมก็ต้องจับจุดอ่อนของเตยให้ได้ก่อน

"มีอะไร" เตยถามขึ้น แล้วขมวดคิ้วมองผมนิ่ง

"เปล่า" ผมตอบ แล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อย "แค่คิดว่า โชคดีที่มีพ่อบ้านหน้าตาดีเป็นอาหารตา"

เตยแค่นเสียงในลำคอตอบรับ แล้วยกแก้วน้ำของตัวเองขึ้นดื่ม ก่อนที่ผมจะนึกแปลกใจ เมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่กำลังมองมา

"มองแบบนี้ ต้องการยั่วทางสายตาหรือไงครับ" ผมแกล้งถามกลับ ก่อนจะยักคิ้วส่งไปให้

"แค่สงสัย อยากถามหน่อยได้หรือเปล่า" เตยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"โอ๊ะ! ได้สิ พี่ตอบทุกคำถามนั่นแหละ"  ผมบอก พลางระบายยิ้มออกมา นานๆ ทีเตยจะทำท่าสนใจผมนะเนี่ย

"กูแค่อยากรู้ว่า ทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย" เตยถามต่อ ก่อนที่ผมจะทำสีหน้าครุ่นคิดออกมา

"อืม...นั่นสินะ"  ผมพูดขึ้น ก่อนจะเผยรอยยิ้มที่มุมปาก "คงเะราะไม่ต้องกลัวเป็นพ่อใคร แบบไม่รู้ตัวล่ะมั้ง"

ที่จริงผมก็ไม่ได้เจอคำถามนี้เป็นครั้งแรกหรอกครับ และทุกครั้งผมก็มักจะตอบด้วยความสนุกปากอย่างกวนอารมณ์กลับ ทว่าพอมานึกถึงสาเหตุของรสนิยมทางเพศของตัวเองอย่างจริงจัง ผมก็หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้

แค่รู้ว่าชอบ... ผมก็ไม่มามัวนั่งคิดมากให้เหนื่อย เรื่องแบบนี้ไม่ต้องใช้สมอง แค่ความรู้สึกก็พอ

"หึ...คำตอบสมกับเป็นมึงดี"  เตยพูดขึ้น เหมือนเดาคำตอบของผมได้อยู่่แล้ว

"แล้วทำไมเตยถึงชอบผู้ชายล่ะ" ผมถามกลับด้วยนความสงสัยว่า อีกฝ่ายคิดอะไร ถึงมาถามเรื่องแบบนี้

"ถ้าตินเป็นผู้หญิง กูคงไม่สนใจผู้ชาย" เตยตอบเสียงเรียบ พร้อมกับผมที่เลิกคิ้วขึ้น

"แหม...จะบอกว่าตินเป็นผู้ชายคนเดียวที่สนใจหรือไง มันคงดีใจน่าดู" ผมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกวนอารมณ์ แล้วหรี่ตามองคนตรงหน้า  "แต่ยังไงเตยก็เคยนอนกับผู้ชายคนอื่นไม่ใช่หรือ"

"หึ...มึงชอบผู้ชายทุกคนที่มึงนอนด้วยหรือไง" เตยถามกลับ พร้อมกับรอยยิ้มเหยียด

"แน่นอน ขนาดคนทีียังไม่เคยนอนด้วย พี่ยังชอบเลย" ผมตอบ แล้วสบตากลับอย่างท้าทาย "ถ้าไม่ได้คิดอะไรจริง สนใจนอนกับพี่คืนนี้ไหมล่ะ"

"ถ้ามึงยอมถูกกด กูอาจจะไปคิดเรื่องของมึงใหม่อีกที" เตยตอบกลับ แล้วลุกออกจากโต๊ะ พร้อมกับกล่องข้าวที่ว่างเปล่า

ผมก็แค่หัวเราะรับ  ก่อนจะเลื่อนสายตามองคนที่เดินห่างออกไปด้วยรอยยิ้ม

จะเรียกว่าให้ท่าได้หรือเปล่านะ...

 

++++++++++

 

ทั้งที่คิดเอาไว้ว่า วันหยุดทั้งทีจะได้ใช้เวลาร่วมกับพ่อบ้านคนใหม่ให้เต็มที่ แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้ว ผมกับเตยก็แทบจะไม่ได้คุยกันเท่าไร อาจเป็นเพราะเตยเอาแต่ขังตัวเองกับการเตรียมตัวสอบที่จะมาถึงในอาทิตย์หน้านี้  และผมคาดเดาว่า บรรยากาศแบบนี้จะดำเนินตลอดเทศกาลสอบและล่วงเลยต่อไป ถ้าหากผมไม่ทำอะไรสักอย่าง

ผมนอนดูโทรทัศน์จนรู้สึกเบื่อ เมื่อบรรยากาศรอบตัวเหมือนตัวเองอยู่ในห้องคนเดียวเหมือนเดิมอีกครั้ง ผมหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้ใกล้ตัว แล้วมองหารายชื่อของใครสักคนที่สามารถคลายอารมณ์เหงาของผมในตอนนี้ได้

เพียงไม่นานผมก็ติดต่อกับคู่ขาเจ้าประจำที่ช่วงนี้กำลังอ่านหนังสือหนัก และเมื่อผมเอ่ยปากชวนเที่ยวคลายอารมณ์ อีกฝ่ายก็ไม่รีรอที่จะตอบรับคำชวน ก่อนที่เราสองคนจะนัดเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ โดยที่ผมไปรับที่หน้าหอพักที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย

ผมกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าห้องของคุณพ่อบ้านที่ดูจะไม่แคร์เจ้านายเลยสักนิด ผมลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วเคาะประตูตามมารยาทสากล

“มีอะไร” เตยเปิดประตูออก ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ

 “เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอก” ผมบอก แล้วยิ้มออกมา

“อืม” เตยตอบรับ ก่อนจะปิดปรตูอย่างไม่สนใจ

ผมมองบานประตูที่ปิดสนิทอยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนใจ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าออกจากห้องพักของตัวเองเพื่อโลดแล่น พร้อมกับรถสปอร์ตคู่ใจ

หลังจากขับรถได้ไม่ถึงยี่สิบนาที ผมก็มาถึงสถานที่นัดหมาย ก่อนจะเห็นร่างบางในชุดสีเรียบของนัทที่เดินเข้ามาใกล้

“นานๆ ที แทมจะชวนนัทมาเที่ยวนะ” นัทพูดขึ้นทันทีที่เข้ามานั่งในรถ ก่อนที่ผมจะพารถยนต์มุ่งสู่ถนนใหญ่อีกครั้ง

“เบื่อๆ น่ะ” ผมตอบ ก่อนจะฮัมเพลงที่กำลังเปิดอยู่อย่างอารมณ์ดี

“ต้องรอให้แทมรู้สึกเบื่อ ถึงจะนึกถึงนัทหรือไง” นัทพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่แข็งขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้นึกสนใจ เพราะรู้พื้นนิสัยของอีกฝ่ายดี

“ก็คงอย่างนั้นล่ะมั้ง” ผมคอบ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะหันมายักคิ้วให้อย่างกวนอารมณ์

“เฮ้อ... แทมนี่นิสัยเสียจริงๆ” นัทว่า แล้วทำหน้าบึ้งใส “แล้วแทมจะพานัทไปดูหนังหรือไง”

“อยากหาอะไรกินมากกว่า” ผมตอบ แล้วมองคนที่นั่งข้างกันเล็กน้อย พร้อมกับขยับยิ้มที่มุมปากอย่างสิ่อความหมาย “อยากกินเนื้อนุ่มๆ”

“ก็เอาสิ” นัทตอบ แล้วระบายยิ้มออกมา

 

++++++++++

 

ไม่ว่าจะสัมผัสด้วยลิ้นหรือกัดจนเต็มเขี้ยว เนื้อนุ่มหอมจางก็หวานละมุนจนผมอยากจะกลืนกินมันโดยไม่คิดสนใจใคร หากไม่ได้รับรู้ถึงสายตาที่สื่อนัยตำหนิมาให้เสียก่อน

ตอนนี้เวลาบ่ายสองโมงสี่สิบนาที ผมกำลังนั่งอยู่ในร้านเนื้อย่างกับนัทที่กำลังทำหน้านิ่งมองผมเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง  เสียงฉู่ฉ่าของความร้อนดังขึ้นผสานกับกลิ่นหอมที่ลอยตัวโดยรอบ ผมสบกับนัยน์ตาสีดำขลับที่กำลังสะท้อนเงาของความไม่พอใจเอยู่เจือจางด้วยรอยยิ้มทีีซ่อนเอาไว้

“อะไรกัน ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ผมถามขึ้น ก่อนจะคีบเนื้อบ่างเข้าปาก “ร้านนี้อร่อยมากนะ แทมก็เคยพามากินไม่ใช่หรือไง”

“แทมนี่กวนประสาทชะมัด” นัทพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออกมาเหมือนไม่สบอารมณ์

“ฮ่าๆ หวังอะไรอยู่หรือไง” ผมถามขึ้นด้วยรอยยิ้มขำ

“ยังมาพูดอีก ก็ตั้งใจให้คิดแบบนั้นไม่ใช่หรือไง” นัทว่าต่อ แล้วส่งสีหน้าไม่พอใจออกมา

“แทมไม่ใช่พวกลามกขนาดนั้นนะ” ผมตอบกลับ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ที่จริงผมก็ตั้งใจแกล้งนัทนั่นแหละ “อย่าอารมณ์เสียสิ อ่านหนังสือสอบยังเครียดไม่พอหรือไง”

“ช่างเถอะ แล้วแทมล่ะ อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว”  นัทถามกลับ แล้วพลิกเนื้อย่างที่อยู่ในเตา “ตอนนี้นัทกำลังจะบ้า ต้องนั่งจำอะไรตั้งเยอะแยะ”

“อืม พอดีแทมเรียนช่วงปิดเทอมไปเยอะแล้ว ตอนนี้ก็เหลือไม่กี่ตัวหรอก” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

“ดีจริงปีนี้ก็จะจบแล้ว นัทยังเหลืออีกปีนึง” นัทบ่นออกมา แล้วชักสีหน้าขึ้น

“เวลาผ่านไปเร็วจะตาย” ผมพูดขึ้น แล้วเคี้ยวเนื้อย่างที่หมักจนนุ่มแทบละลายในปากอย่างทีความสุข

ให้ตายเถอะ! ผมรักเนื้อย่างจริงๆ

“ว่าแต่ช่วงนี้แทมเงียบไปเลยนะ” นัทพูดขึ้น ขณะกำลังจัดการเนื้อย่างในจานของตัวเอง

“ถือว่าดีหรือไม่ดีล่ะ” ผมย้อนถามกลับ โดยไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

“นั่นน่ะสิ” นัทพูดขึ้น ก่อนจะเลื่อนสายตามามองผม “เห็นว่าไม่ได้หิ้วใครซะด้วย เด็กนั่นก็โทรมากวนใจนัทเรื่องที่แทมเงียบไปด้วย น่ารำคาญชะมัด”

“โอน่ะหรือ” ผมถามกลับ แล้วระบายยิ้มออกมา ผมเพิ่งเจอกับโอเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมานี้เอง

“อืม เห็นว่าแทมไม่ติดต่อไปเลย คงกลัวโดนทิ้งล่ะมั้ง” นัทบอกต่อ แล้วมองผสอย่างจับผิด “ตอนนี้แอบไปติดเด็กคนไหนอยู่ล่ะ”

“ก็ไม่ได้ติดเด็กคนไหนหรอก แค่วุ่นอยู่กับเรื่องส่วนตัว” ผมตอบไปตามเรื่อง นับตั้งแต่ที่ตินมาหา ผมก็ติดแหง็กกับพี่ชาย ก่อนจะมาติดพ่อบ้านคนใหม่ต่อ จนแทบจะไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างทุกที

“แต่นัทก็รู้มาว่า แทมจ้างพ่อบ้านมาอยู่ที่ห้องด้วยกัน แถมยังเป็นเด็กปีหนึ่งที่มหา'ลัยด้วย” นัทพูดขึ้น ก่อนจะมองสีหน้าสงสัยของผม “เก้าเป็นคนบอกน่ะ”

“อืม ไม่คิดว่านัทจะคุยกับมันด้วย“ ผมตอบ แล้วนึกถึงไอ้เพื่อนสนิทที่คาบข่าวเรื่องส่วนตัวของผมไปบอกคนอื่น “ถ้ารู้ดีแบบนี้ ไม่ต้องมาถามก็ได้มั้ง”

"ก็แค่สงสัยว่า แทมคิดอะไรอยู่" นัทพูดขึ้นอีกครั้ง "คนที่ชอบความเป็นส่วนตัว แล้วไม่ยึดติดกับใครแบบแทม ทำไมถึงยอมให้คนอื่นไปอยู่ด้วย สนิทกันหรือไง"

"ก็แค่รู้จัก" ผมตอบด้วยรอยยิ้มบาง แต่คนฟังก็ยังไม่คลายความสงสัยไปจากใบหน้า

"แต่น่าแปลก... เตยเองก็เป็นลูกนักธุรกิจใหญ่ ทำไมถึงต้องไปทำงานเป็นพ่อบ้านให้แทมด้วย" นัทถามขึ้นต่ออย่างข้องใจ

"ทำงานก็ต้องอยากได้เงินสิ แล้วแทมก็กำลังอยากได้คนมาดูแลห้องพอดี" ผมพูดขึ้น พลางมองใบหน้าสวยที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก “หรือว่านัทคิดว่าเพราะอะไร”

"นัทก็เดาใจแทมไม่ถูก" นัทตอบ แล้วหลุบสายตาลง "ถ้าแทมอยากได้คนช่วยดูแลห้อง นัททำให้ก็ได้"

"อย่าเลย เป็นอย่างตอนนี้ก็ดีแล้ว ไม่ยุ่งวุ่นวายดี" ผมบอก พร้อมกับส่งยิ้มไปให้

"งั้นหรือ... ที่จริงช่วงนี้นัทก็ไม่ได้ข่าวเรื่องของน้องเขาเหมือนกัน นอกจากเรื่องการประกวดเมื่อวันก่อน" นัทพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะกินเนื้อย่างต่อ "นัทยังนึกไม่ออกว่า แทมไปรู้จักกับน้องเขาได้ยังไง"

"ก็แค่บังเอิญ" ผมบอก แล้วมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาเคลือบแคลง "นัทรู้เรื่องของเตยดีเหมือนกันนะ สนใจหรือไง"

"สนใจสิ  ทั้งหน้าตาดี แถมยังมีเงิน ถึงตอนนี้จะไม่รู้ว่าทำไมต้องไปเป็นพ่อบ้านให้แทมก็เถอะ" นัทบอก แล้วอมยิ้มออกมาเล็กน้อย "ที่สำคัญก็เคยนอนด้วยกันมาก่อนด้วย"

ผมเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ ก่อนควันจางของความไม่สบอารมณ์จะลอยตัวอยู่ในความรู้สึก

แค่นึกฉากบนเตียงของเตยกับนัท ผมก็รู้สึกตงิดๆ อย่างบอกไม่ถูก

"ทำสีหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง" นัทพูดขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นต่อ "คงไม่คิดว่า นัทจะยอมแค่แทมคนเดียวหรอกใช่ไหม"

"หึ...แล้วเป็นไงล่ะ ระหว่างแทมกับเตยใครดีกว่ากัน" ผมถามด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

"ก็ดีคนละแบบ" นัทบอก แล้วมองผมด้วยสายตาที่เป็นประกาย "หึงหรือไง"

“แทมจะหึงทำไม เราไม่ได้เป็นแฟนกัน” ผมบอก แล้วมองนัทที่เปลี่ยนท่าทีของตัวเองไป

"แล้วรู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า" นัทถามต่อ ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้น

"ตกใจนิดหน่อย เต่มันก็เป็นสิทธิ์ของนัทนั่นแหละ เพราะเราก็แค่คู่ขากันธรรมดา"  ผมตอบไปตามตรง แล้วระบายยิ้มออกมา "แหม...เทสต์ดีเหมือนเดิมนะ"

นัทไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองผมไม่ละสายตา ความเปล่งประกายสดใสก่อนหน้านี้จางหายไป เหลือเพียงไอของความอึมครึมที่แทรกเข้ามาแทน ผมกะพริบตามองท่าทางของคนตรงหน้าอย่างสงสัย

เป็นอะไรไปล่ะเนี่ย?

"เมื่อกี้นัทโกหก แทมเชิ่อหรือไง" นัทถามเสียงเข้มขึ้น พร้อมกับสายตาที่หม่นแสงลง

"อ้าว...งั้นหรือ" ผมตอบรับด้วยความแปลกใจอีกครั้ง สรุปว่าเมื่อกี้แค่่เรื่องอำเล่น?

“ถามจริงเถอะ! แทมรู้สึกกับนัทยังไงกันแน่” นัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว ทว่าสายตาที่จ้องผมกลับเปราะบางจนรู้สึกได้ “ที่ผ่านมา แทมไม่เคยรู้สึกอะไรเลยหรือ นัทเป็นแค่คนที่ชวนมานอนด้วยเวลามีอารมณ์เท่านั้นหรือไง!”

“จะให้ตอบจริงหรือไง” ผมถามกลับ แล้วคีบเนื้อย่างไปให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม “อย่าดีกว่า เฮ้อ...นี่แทมพามาคลายเครียดนะ”

"นัทรักแทมจริงๆ" นัทบอก แล้วมองผมด้วยสายตาอ่อนไหวที่จริงจัง  "ที่ผ่านมา...แทมไม่รู้บ้างหรือไง"

ผมลอบถอนหายใจออกมา แล้วสบนัยน์ตาสีดำคู่สวยที่อัดแน่นไปด้วยอารมณ์ของเจ้าของที่ส่งผ่านออกมาอย่างอ่อนใจ

"รู้สิ ก็นัทเคยบอกแทมแล้วนี่" ผมบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย พร้อมกับพลิกเนื้อย่างกลิ่นหอมที่อยู่ในเตา

“แทม...นัทก็มีหัวใจนะ” นัทพูดขึ้นเสียงแผ่ว

ผมไม่ได้มองใบหน้าของนัท แต่คีบชิ้นเนื้อนุ่มที่สุกกำลังดีไปให้คนที่นั่งอยู่อีกด้านของเตาแทน

“แทมก็มีหัวใจเหมือนกัน” ผมบอก แล้วส่งยิ้มบางไปให้นัทอีกครั้ง “แต่พอดีว่า แทมไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่นัทต้องการเท่านั้นเอง”

 

TBC ++++++++++


 o13 Marionetta ::: ดีจ้า! เอาตอนใหม่มาลงแล้วค่ะ

ขอบคุณที่ยังติดตามจนถึงตอนนี้ จะมาต่อตอนต่อไปในเร็วๆ นี้ค่ะ


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 19-11-2014 21:23:07
เฮ้อ.... ไม่คืบหน้าเลย..แทม :ling2: :ling2:

เตยเขายังปักหลักอยู่กับติน ทำไมเตยไม่สารภาพกับตินไปเลย

ไม่ก็ 3P threesome ไปจะได้ไม่ต้องเลือก  :laugh:

//แอบสงสารแทม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 19-11-2014 23:40:25
แทมต้องใชัความพยายามอย่างมากเลยนะครับ

มอมยาสลบ แล้วจับกดเลย 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 20-11-2014 19:49:27
แทมเย็นชาจุงแอบสงสารนัทอะถ้าแทมไม่มีใจกะเลิกไปเหอะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-11-2014 09:05:48
เหมือนเคยเห็นแวบๆเรื่องที่ว่าพี่แทมเป็นคนชาเย็นลึกๆ เย็นชาจริงๆค่ะ

แต่เราไม่ได้เกลียดคนแบบนี้นะ รู้สึกก็สมเป็นแทมดี..
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 21-11-2014 15:00:52
อยากให้แทมโดนกด :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 21-11-2014 18:15:35
เตยก็ยังใจแข็งเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 26-11-2014 14:23:50
พึ่งเข้ามาอ่านค่าาาา
สนุกดี น่าติดตามมาก
ลุ้นแทมเตย เตยแทม ใครกดใครก็ไม่รู้สินะ 5555555
ตื้อต่อไปนะแทมนะ สู้ๆ
สงสารนัทกับโอง่ะ คู่กันเลยดีไหมคะ 55555555
นี่เชียร์จริงๆนะเนี่ยยยย
ชอบพี่ตินนนน ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่นแต่ก็มีมุมน่ารักๆ

รอติดตามต่อค่าาา
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 26-11-2014 14:29:10
เฮ้อ.... ไม่คืบหน้าเลย..แทม :ling2: :ling2:

เตยเขายังปักหลักอยู่กับติน ทำไมเตยไม่สารภาพกับตินไปเลย

ไม่ก็ 3P threesome ไปจะได้ไม่ต้องเลือก  :laugh:

//แอบสงสารแทม
555 ต้องอภัยกับความอืดค่ะ แหม....ึิดว่าสงสารนัทซะอีก อิอิ


แทมต้องใชัความพยายามอย่างมากเลยนะครับ

มอมยาสลบ แล้วจับกดเลย 555
เคยคิดเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ จะรับเอาไว้พิจารณาค่ะ 555

แทมเย็นชาจุงแอบสงสารนัทอะถ้าแทมไม่มีใจกะเลิกไปเหอะ
ก็คนมันไม่ได้รักอ่ะค่ะ แฮะๆ สงสารนัทเหมือนกัน  :sad4:


เหมือนเคยเห็นแวบๆเรื่องที่ว่าพี่แทมเป็นคนชาเย็นลึกๆ เย็นชาจริงๆค่ะ

แต่เราไม่ได้เกลียดคนแบบนี้นะ รู้สึกก็สมเป็นแทมดี..
โอ้วววว... ใช่เลยค่ะ พี่แทมจะค่อยๆ กลายร่างจริงเรื่อยๆ ฮ่าๆ  :katai1:

อยากให้แทมโดนกด :hao7:

 :mc4: :mc4: :mc4:


เตยก็ยังใจแข็งเหมือนเดิม
:katai5: กำลังกระเทาะอยู่จ้า อิอิ :hao7:

พึ่งเข้ามาอ่านค่าาาา
สนุกดี น่าติดตามมาก
ลุ้นแทมเตย เตยแทม ใครกดใครก็ไม่รู้สินะ 5555555
ตื้อต่อไปนะแทมนะ สู้ๆ
สงสารนัทกับโอง่ะ คู่กันเลยดีไหมคะ 55555555
นี่เชียร์จริงๆนะเนี่ยยยย
ชอบพี่ตินนนน ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่นแต่ก็มีมุมน่ารักๆ

รอติดตามต่อค่าาา

ขอบคุณค่ะ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปจนจบเรื่องเลยนะคะ อิอิ
มีคนเชียร์นัทกับโอเยอะจริงๆ แฮะ


++++++++++++++++++++

ขอบคุณมากเลยค่ะที่ยังติดตามอยู่ คอมเมนต์หนึ่งคนก็มีค่ามากเลยค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 26-11-2014 14:44:45
แทมมมมม เปิดซิงเตยให้ได้นะรออ่าน และคอยเชียร์อยู่555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-11-2014 17:56:18
แทมมมมม เปิดซิงเตยให้ได้นะรออ่าน และคอยเชียร์อยู่555

ขอบคุณค่ะ แทมก็รออยู่เหมือนกัน อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: การจากลาเพื่อพบกัน ที่ 30-11-2014 19:14:27
FC' พี่แทม
((จงโดนกด))
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-12-2014 14:51:40
FC' พี่แทม
((จงโดนกด))
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:


ฮ่าๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-12-2014 22:45:06
PLAYBOY # 27 - TOEY

 

 

‘ผมสบายดี ทุกอย่างไม่มีปัญหาอะไร ไม่ค้องเป็นห่วง คิดถึง’

ผมมองข้อความที่อยู่ในหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองพลางขมวดคิ้วขึ้น แล้วกดลบคำว่า ‘คิดถึง’ ออก ก่อนจะกดส่งข้อความตอบอีเมลของตินที่เพิ่งส่งมาให้ผมเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ทั้งที่มีความในใจมากมายอยากจะบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แต่ผมกลับพิมพ์อะไรไม่ออก นอกจากถ้อยคำธรรมดาทั่วไป

 ผมถอนหายใจออกมา แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน ดูเหมือนว่าการสอบในรั้วมหาวิทยาลัยจะลำบากและชวนให้เหน็ดเหนื่อยกว่าที่คิดเอาไว้ ทั้งที่ตอนเรียนไม่ได้จริงจังอะไร แต่เนื้อหาที่ใช้ในการสอบกลับเยอะมหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ ผมเองก็ยังนึกขอบคุณไอ้พี่เนสท์ที่เอาชีทเก่าที่เป็นของตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นมาให้ผมอ่านติวสอบ เพราะมันช่วยผ่อนแรงในการอ่านหนังสือได้พอสมควร

ผมขยับตัวเล็กน้อยอย่างขี้เกียจ ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อหาอะไรกินรองท้อง ตอนนี้เวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว แต่ผมยังมีชีทอีกกองหนึ่งที่ต้องอ่าน ทว่าเมื่อเดินเข้าไปในห้องครัวได้สักพัก เจ้าของห้องก็เดินตามเข้ามา

“อ้าว...” ไอ้แทมทักขึ้น ก่อนจะมองถ้วยบะหมี่ที่เพิ่งใส่น้ำร้อนของผม “หาของกินรอบดึกหรือ”

ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วยกอาหารว่างออกจากห้องครัว เพราะสิ่งที่ผมทำ มันก็ตอบคำถามของอีกฝ่ายได้ดีอยู่แล้ว บางครั้งผมก็นึกไม่สบอารมณ์กับคำถามที่ไม่น่าจะถามแบบนี้

“เดี๋ยว! จะรีบหนีไปไหนล่ะ ชงกาแฟให้กินหน่อย” ไอ้แทมพูดขึ้น ขณะที่ผมกำลังจะก้าวพ้นจากอาณาเขตของห้องครัว

มึงก็ทำเองสิวะ...

ผมตอบมันอยู่ในใจ แต่ก็ทำแค่หันไปมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอย่างไม่ค่อยพอใจนัก มันบ้าหรือเปล่า...ที่อยากจะอัคคาเฟอีนตอนใกล้จะเที่ยงคืนแบบนี้ และดูเหมือนว่าไอ้แทมเองก็เดาสิ่งที่อยู่ในใจของผมได้ เจ้าของห้องก็ยกมือขึ้นกอดอกพลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างวางท่า

“อะไรกัน นี่มันงานของพ่อบ้านไม่ใช่หรือไง” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วทำสีหน้าเหมือนเหนื่อยใจออกมา “จ้างก็แพง แต่กลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เฮ้อ.... ช่างเถอะๆ พี่เองก็ไม่น่าคาดหวังอะไรมากไปอยู่แล้ว”

ผมได้แต่มองใบหน้ากวนอารมณ์อย่างนึกข่มจิตใจที่กรุ่นขึ้นของตัวเอง มันก็จริงอยู่ที่ผมไม่ได้เป็นพ่อบ้านที่ดีนัก ความเป็นอยู่ที่ผ่านมา ผมก็ทำอย่างขอไปทีแบบต่างคนต่างอยู่ ถึงไม่อยากจะสนใจคำพูดของมัน แต่ผมก็ไม่ชอบให้ใครมาว่าในเชิงดูถูกแบบนี้

“ออกไป” ผมพูดขึ้น พร้อมกับวางถ้วยบะหมี่ของตัวเองไว้ที่เคาท์เตอร์ใกล้ๆ ไอ้แทมยกยิีมขึ้นมา แล้วพูดขึ้นขณะทีีกำลังเดินผ่านผมไป

“พี่จะไปนั่งรอที่ห้องรับแขกนะครับ”

ผมนึกเซ็งขึ้นมาที่ดันดวงซวยมาเจอไอ้แทมตอนนี้ ผมเดินเข้าไปที่ชั้นวางแก้วกาแฟ ก่อนจะหันไปมองอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่วางอยู่ไม่ไกลจากกันนัก

เครื่องชงกาแฟ...

ผมขมวดคิ้วขึ้น พลางมองเครื่องมือที่สามารถเนรมิคกาแฟสดที่เห็นตามร้านขายกาแฟอย่างพิจารณา ตินเคยสอนวิธีใช้งานเบื้องต้นให้ผมบ้างแล้ว ตั้งแต่ที่สอนงานครั้งก่อน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันอีก รู้เพียงแต่ว่าใส่เมล็ดกาแฟในเครื่อง หลังจากนั้นก็รอสักพัก  จะได้ผงกาแฟออกมา แล้วเทใส่เครืีอง หลังจากนั้นกดปุ่มเลือกระดับความเข้มข้น เพียงไม่นานกาแฟก็จะไหลออกมาเอง

เรื่องมากฉิบ...

ผมบ่นอยู่ในใจ แต่ก็พอสังเกตพฤติกรรมของไอ้แทมว่า มันคงเป็นพวกคอกาแฟ เพราะเห็นดื่มวันละหลายแก้ว ผมมองผงกาแฟที่อัดแน่นอยู่ในแก้วขนาดเล็ก แล้วเทใส่เครื่องเพิ่มแรงดันด้วยความร้อน ก่อนจะมองดูปุ่มด้านข้าง หลังจากนั้นก็กดเลือกระดับหนึ่งที่ชงกาแฟด้วยความเข้มข้นมากที่สุด

ผมไม่ได้อยากจะแกล้งมันหรอกนะครับ ส่วนใหญ่คนที่อยากดื่มกาแฟ ก็เพราะต้องการกระตุ้นในสมองทำงานได้ดีขึ้น ผมก็เลยหวังดี เอาให้มันตาค้างจนนอนไม่หลับไปเลยแล้วกัน

หลังจากรอได้เพียงไม่นาน ผมก็ได้กาแฟแก้วเล็กที่ส่งกลิ่นหอมและอัดแน่นด้วยคาเฟอีนอย่างเต็มเปี่ยม ก่อนที่ผมจะเทเครื่องดื่มสีเข้มลงในถ้วยกาแฟ แล้วยกไปเสิร์ฟให้ไอ้เจ้านายที่กำลังนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก

“ขอบคุณครับ” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับรับแก้วกาแฟจากผม แล้วยิ้มออกมา “รู้สึกดีจัง เหมือนเตยกำลังดูแลเอาใจใส่พี่เลย”

ผมแค่นเสียงในลำคอตอบ ก่อนจะส่งสีหน้าไม่ชอบใจไปให้ ทว่าสายตาก็ลอบมองสีหน้าของไอ้แทมที่กำลังยกกาแฟขึ้นดื่มไปด้วย ผมอยากจะรู้ว่า มันจะทำสีหน้าอย่างไร เมื่อได้ลิ้มรสความเข้มข้นจากเมล็ดกาแฟคั่วสดที่ไร้สิ่งใดเจือปน ผมรับประกันได้เลยว่า มันต้องขมสุดๆ แน่นอน

ไอ้แทมกะพริบตาเล็กน้อย แล้วมองกาแฟในแก้วของตัวเอง สีหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มจางลง ก่อนที่มันจะหันมามองผมเหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่าง

อะไร?! ขมจนพูดไม่ออกเลยหรือไง?

“นี่เตย...” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วสบตากับผมนิ่ง ผมก็ได้แต่ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างสงสัย

นี่มันกำลังจะว่าผมใช่หรือเปล่า...

ผมได้แต่คิดกับตัวเองอยู่ในใจ แต่ถึงมันจะบ่นอะไร ผมก็ไม่คิดสนใจอยู่แล้ว ดีเสียอีก...ทีหลังมันจะได้ไม่ต้องมาสั่งให้ผมทำให้ ทว่าความคิดของผมก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อใบหน้านิ่งเฉยกลับค่อยๆ เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนที่ไอ้แทมจะยกแก้วกาแฟดื่มต่อ

“นึกไม่ถึงเลยว่า แเตยจะรู้ใจพี่ขนาดนี้ พี่ชอบรสชาติแบบนี้ที่สุดเลย!” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มมาให้ “อืม...เพอร์เฟ็กต์เอสเปรสโซสุดยอดจริงๆ”

ผมได้แต่ทำหน้างงกับสีหน้าเคลิบเคลิ้มของไอ้แทม ก่อนจะเดินไปกินอาหารรอบดึกของตัวเองที่ยังวางทิ้งเอาไว้ในห้องครัวต่อ นี่ผมคงจะคะเนความเพี้ยนของมันต่ำไป แต่จะว่าไปก็ดูสมกับนิสัยผิดปกติของมันดี ถ้ามันจะชอบดื่มกาแฟที่ขมจัดแบบนั้น ก็คงไม่แปลกอะไรล่ะมั้ง

 

++++++++++

 

ผมเดินออกจากห้องสอบด้วยความรู้สึกโล่งใจ ตอนนี้ความกดดันที่เคยมีอนู่ก็เหมือนสลายไปในอากาศ บรรยากาศชวนอึดอัดจากการสอบเลือนหายไป ก่อนที่ผมจะถอนหายใจเพื่อปรับสมดุลในร่างกายและจิตใจของตัวเอง วิชาที่ผมเพิ่งทำข้อสอบเสร็จไปเป็นวิชาสุดท้ายของการสอบกลางภาคที่ใช้เวลาร่วมสองอาทิตย์ครับ

“เตยเป็นยังไงบ้าง”

เสียงที่ทักขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นเพื่อนสาวร่วมคณะที่กำลังเดินมาหา พร้อมกับรอยยิ้มสดใสที่ส่งมาให้

“ก็โอเค” ผมตอบไปตามเรื่อง ที่จริงก็ไม่ได้มั่นใจอะไรนักหรอกครับ เพราะเป็นวิชาเกี่ยวกับการวิเคราะห์ ผมก็ได้แต่หวังว่าทัศนคติเชิงธุรกิจของผมจะถูกใจอาจารย์

“ดีจัง รันก็เครียดอยู่เหมือนกัน” รันพูดขึ้น แล้วชักสีหน้าขึ้นมาเล็กน้อย “ได้ยินว่าอาจารย์เป็นพวกชอบกดคะแนนด้วย”

“อืม” ผมตอบรับอย่างไม่ค่อยนึกสนใจนัก ก่อนจะเดินต่อ พร้อมกับรันที่เดินมาด้วยกัน

“แล้วเตยจะไปไหนต่อหรือ” รันถามขึ้น

“ก็กลับห้อง” ผมตอบโดยไม่ได้หันไปมองอีกฝ่าย ผมยังมีงานบ้านบางอย่างที่ต้องไปทำ เพราะก่อนหน้านี้ใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือสอบมากกว่า และไอ้แทมก็ไม่ได้บ่นอะไรกับการที่ผมไม่สนใจทำความสะอาดห้องให้มัน

“ถ้าไม่รีบไปไหน ไปหาอะไรกินด้วยกันไหม ตอนนี้ก็บ่ายแล้วด้วย” รันพูดขึ้นต่อ

“แล้วไม่ไปกับเพื่อนหรือไง” ผมถามกลับ เพราะรันก็มีกลุ่มเพื่อนผู้หญิงอีกสามคนที่สนิทกันอยู่

“พวกนั้นหนีไปเที่ยวกับแฟนกันหมด คนโสดอย่างรันก็เลยถูกทิ้ง” รันบอกด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร พลางมองใบหน้าสวยหวานของรัน ในชั้นปีก็มีแค่ผู้หญิงที่เดินข้างกันตอนนี้เท่านั้นที่เข้ามาคุยกับผม เวลาที่มีงานกลุ่มหรือต้องทำรายงานก็มีรันเพียงคนเดียวที่ชวนผมเข้าร่วมด้วย อาจจะเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนในคณะของผมคนเดียวก็ได้

เพราะความมีมนุษย์สัมพันธ์ดีของเธอ ทำให้เกิดกระแสซุบซิบเรื่องที่ผมกับรันกำลังแอบคบกันอยู่ สำหรับผมแล้วเรื่องนี้มันไร้สาระเกินที่จะใส่ใจ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมรันถึงได้เข้ามาคุยกับผม

เราสองคนนั่งรถแท็กซี่ที่หน้ามหาวิทยาลัย ก่อนจะเดินทางไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลนัก หลังจากนั้นผมกับรันก็เดินหาร้านอาหาร เพื่อเริ่มต้นมื้อกลางวันของตัวเอง

“ไปกินร้านนั้นไหม” รันหันมาถาม

“อืม” ผมตอบรับอย่างไม่เรื่องมาก ก่อนจะเดินตามรันที่เดินนำเข้าไปก่อน

เมื่อได้ที่นั่งเรียบร้อย เราสองคนก็เริ่มสั่งรายการอาหาร เพียงไม่นานพนักงานก็มารับออร์เดอร์ ก่อนจะเหลือแค่ผมกับรันที่นั่งเผชิญหน้ากันอยู่ ผมไม่ได้พูดอะไร แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาอย่างหาอะไรทำรอเวลา

“รายงานที่จะต้องส่งอาทิตย์หน้า เตยทำเสร็จหรือยัง” รันพูดขึ้น ผมเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะพยักหน้ารับเล็กน้อย

“ดีเลย เดี๋ยวคืนนี้เตยส่งมาให้รันด้วยนะ จะได้เอาไปทำพาวเวอร์พอยต์ต่อ” รันบอกด้วยรอยยิ้ม ผมก็แค่พยักหน้ารับรู้

“แล้วเตยได้ติดต่อกับพี่อ้นบ้างหรือเปล่า” รันถามขึ้นอีกครั้ง

“เปล่า” ผมตอบ ก่อนจะนึกถึงตรูสอนดนตรีไทย รวมไปถึงเรื่องราวที่เขาเคยเล่าให้ผมฟัง ถ้าไม่ได้ยินด้วยตัวเอง ผมคงไม่เชื่อแน่นอน

“เหมือนกันเลย” รันพูดขึ้น ก่อนจะยกมือขึ้นเท้าคางกับโต๊ะ

ความเงียบเดินทางผ่านระหว่างเราอีกครั้ง เมื่อไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเวลาเดินทางไปครู่หนึ่ง อาหารที่สั่งเอาไว้ก็ทยอยเสิร์ฟ ผมนั่งกินอาหารตรงหน้าของตัวเอง ก่อนจะมีเสียงของรันที่ดังขึ้นอีกครั้ง

“เตยยอมรับรันเป็นเพื่อนแล้วใช่ไหม”

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองใบหน้าของรันอย่างสงสัย คนที่อยู่ในสายตาส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะพูดขึ้นต่อ

“พวกเพื่อนๆ ก็คิดว่าเตยเป็นคนคบยาก แต่รันไม่คิดแบบนั้น”

“’งั้นหรือ”

“เตยก็แค่พูดน้อย ไม่ค่อยสนใจใครเท่านั้นเอง แต่เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก เพราะรันจะเป็นคนชวนคุย แล้วก็สนใจเตยเอง”

ผมมองรอยยิ้มหวานของรันอย่างพิจารณา พลางนึกหาเหตุผลที่ผู้หญิงตรงหน้าพยายามเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันที่แสนน่าเบื่อของผม ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากสบสายตาสีดำสดใสของรัน

“ถ้างั้น...ต่อไปนี้เราสองคนมาเป็นเพื่อนสนิทกันเถอะ”

คำพูดอย่างตรงไปตรงมาของรัน ทำให้ผมนึกแปลกใจขึ้นมา จริงอยู่วาเพื่อนไม่มีการแบ่งเพศ แต่จะให้มาคบผู้หญิงเป็นเพื่อนสนิท ผมก็รู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจขึ้นมาพิกล แต่ก็ช่างเถอะ...อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ได้เพื่อนสนิทในชั้นปีเดียวกันเสียที

“อืม”

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 26 ❤ [19/11/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-12-2014 22:54:26
 

หลังจากผ่านการสอบกลางภาคไปราวหนึ่งอาทิตย์ คะแนนสอบก็เริ่มประกาศออกมาให้นักศึกษาได้ลุ้นระทึกกัน ผมมองตัวเลขบนกระดาษที่แปะอยู่หน้าห้องพักของอาจารย์ ก่อนจะเดินเลี่ยงกลุ่มเพื่อนในคณะที่กำลังมุงดูกันอยู่

“เป็นยังไงบ้างคุณน้องรหัส”

ผมมองตามเสียงเรียกที่ดังขึ้น ก่อนจะเห็นพี่เนสท์กำลังยกมือทักด้วยรอยยิ้ม ผมเลยจำใจต้องเดินไปหา เพราะไม่อยากโต้เถียงกับรุ่นพี่ของตัวเอง

“มีอะไร” ผมพูดขึ้น ก่อนจะนั่งลงที่ม้าหิน

“คะแนนสอบเป็นไงบ้าง เดี๋ยวจะมาหาว่าพี่รหัสไม่สนใจ” พี่เนสท์ตอบ แล้วส่งยิ้มกวนประสาทมาให้

“ก็ดี” ผมบอก แล้วลอบถอนหายใจออกมา ที่จริงมันก็ไม่ได้ดีมากอะไร แต่ก็ไม่ได้แย่หรือตกเกณฑ์อย่างที่กังวลเอาไว้

“งั้นก็ดี คืนนี้ไปเที่ยวด้วยกันหรือเปล่า” พี่เนสท์พูดขึ้น

“ไม่ล่ะ ไม่ว่าง” ผมปฏิเสธอย่างไม่คิดให้เสียเวลา

“อะไรกันวะ! นี่มึงจะไปเอารุ่นพี่คนนี้เลยหรือไง” พี่เนสท์บ่นขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งน้อยใจ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

“เตยอยู่นี่เอง!”

ผมกับพี่เนสท์หันไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะเห็นรันที่เดินตรงเข้ามา เธอไหว้พี่รหัสของผม ก่อนจะส่งยิ้มมาให้

“มีอะไร” ผมภาม ตั้งแต่ยอมตกลงเป็นเพื่อนกับรัน เธอก็พยายามทำตัวติดผมจนน่าสงสัย และด้วยเหตุนี้ข่าวเรื่องที่ผมกับรันแอบคบกัน ก็กลายเป็นว่าตกลงเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้ว

“มาชวนไปกินข้าวกลางวันด้วยกันน่ะ” รันบอก แล้วหันไปทางพี่เนสท์ “พี่เนสท์มานั่งทำอะไรคนเดียวหรือคะ”

“รอเพื่อนน่ะ มีเรียนแค่ตอนบ่าย” พี่เนสท์บอก แล้วส่งยิ้มเลศนัยมาให้ผม “ไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงเลยแฮะ”

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร รันก็ขอตัวลา พร้อมกับพาผมเดินห่างออกมาด้วย ผมก็ได้แต่มองหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างกันอย่างไม่เข้าใจ

“พอดีเรามีนัดกับเพื่อนแล้ว” ผมพูดขึ้น ก่อนที่รันจะแสดงสีหน้าสงสัยออกมา

“เพื่อนคนไหนหรือ แต่ยังไงรันก็ขอไปกินข้าวด้วยคนนะ” รันถามกลับ พลางมองผมด้วยความอยากรู้

"ก็เพื่อนเก่าตั้งแต่มัธยม" ผมบอก แล้วลอบถอนหายใจออกมา “แล้วทำไมไม่ไปกินกับเพื่อนในกลุ่ม”

“แหม... ก็พวกนั้นไปกับแฟนกันหมดแล้วน่ะสิ” รันบอก แล้วทำสีหน้าเหนื่อยใจออกมา ผมชักสงสัยแล้วว่า รันมีนิสัยอย่างไรกันแน่

“แล้วธรรมดาไปกินข้าวกับใคร” ผมถามต่อด้วยวคามข้องใจ

“ก็ไปกับเพวกนั้น แต่ก็เหมือนไปเป็นส่วนเกินนั่นแหละ” รันตอบ แล้วถอนหายใจออกมา “พวกมีแฟน ทำไมถึงไม่เห็นใจเพื่อนที่ยังไม่มีแฟนกันบ้างเลยนะ”

“แล้วทำไมไม่หาแฟนบ้างล่ะ” ผมถามขึ้นต่อ ในเมื่อรันเองก็มีคนมาจีบตั้งเยอะ แถมยังเป็นถึงดาวมหาวิทยาลัยประจำปีนี้อีก

“ก็ไม่รู้สิ รันก็ไม่ได้สนใจเท่าไรหรอก” รันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ก่อนจะหันมามองผมด้วยสีหน้าจริงจังขึ้น “แล้วเตยล่ะ มีแฟนหรือยัง”

“ยัง” ผมตอบอย่างไม่ค่อยสนใจนัก

“เห็นไหมล่ะ! ขนาดเตยยังไม่มีเลย รันไม่มีก็ไม่เห็นแปลก” รันพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

ผมไม่ได้สนใจท่าทีของรันอีก หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินมาถึงโรงอหารของคณะวิศวกรรมศาสตร์ และเมื่อผมมองหาพรรคพวกโดยรอบอยู่ครู่หนึ่ง ก็เห็นกลุ่มไอ้เพื่อนตัวแสบที่กำลังนั่งจ้อกันอยู่

“ไง” ผมเอ่ยทัก ก่อนจะนั่งลงข้างไอ้ลม ทว่าสายตาของเหล่าเพื่อนสนิทกลับไม่ได้มองมาที่ผม แต่เลื่อนไปมองเพื่อนสาวร่วมคณะของผมที่กำลังยืนยิ้มหวานอยู่

เมื่อเห็นแบบนั้น ผมเลยแนะนำรันให้พวกมันรู้จัก และไม่ทันที่ผมจะได้แนะนำพวกเพื่อนให้รันรู้จัก ไอ้พวกนิสัยไม่ดีก็พากันแนะนำตัวเองเสียงใส แถมยังโปรโมตสถานะโสดของตัวเองกันเต็มที่

ไอ้พวกบ้า...

หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธีแล้ว ผมกับรันก็แยกตัวไปซื้อข้าวกลางวันต่อ ก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะอีกครั้ง พร้อมกับพวกปากเสียที่โผล่หางของตัวเองอย่างอดไม่อยู่

“ทำไมรันถึงมาคบกับไอ้เตยเป็นเพื่อนล่ะครับ ไอ้นี่มันนิสัยเสียนะ ขอเตือนไว้ก่อน” ไอ้เพชรพูดขึ้น

“ใช่ๆ มันก็แค่หน้าตาดี อย่างอื่นไม่มีดีสักอย่าง” ไอ้วิลพูดต่อ

“แล้วทำไมพวกนายยังเป็นเพื่อนกับเตยล่ะ” รันถามด้วยรอยยิ้มขำ

“โธ่... ที่พวกเราคบกับมัน ก็เพราะให้มันพาผู้หญิงน่ารักแบบรันมาให้พวกเรารู้จักไง” ไอ้เพชรตอบ แล้วส่งยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา

“มากไปแล้วพวกมึง” ผมว่าอย่างนึกรำคาญ

“มึงหวงหรือไง? บอกมาตรงๆ ดีกว่า ที่พามากินข้าวด้วยนี่ เพื่อนหรือแฟนครับคุณชาย” ไอ้ลมกระเซ้าต่อ ก่อนที่พวกมันจะหัวเราะกัน

“เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน” รันพูดขึ้น โดยไม่ต้องรอให้ผมบอก ก่อนพวกเเุพื่อนของผมจะแกล้งทำหน้าผิดหวังออกมา

“อะไรกันวะไอ้เตย ยังไม่ทันไรก็โดนหักอกซะแล้ว” ไอ้เพชรพูดขึ้น ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้รัน  “ถ้าไม่ได้เป็นแฟนกับไอ้เตย ก็มาเป็นแฟนกับเพชรนะครับ”

“เร็วไปแล้วไอ้เพชร แบบนี้มันต้องแข่งกันเว้ย!” ไอ้ลมหันไปว่า ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้รัน “คบกับลมดีกว่า รูปหล่อ ชี้เล่น นิสัยดี ที่สำคัญรักหมดใจเลยครับ”

“หุบปากทั้งคุ่นั่นแหละ น่ารำคาญ” ผมว่า แล้วถอนหายใจออกมา

“พวกมันก็แค่พวกหมาเห่ายานอวกาศนั่นแหละ” ไอ้วิลพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“พวกไม่โสดอย่างมึง เงียบไปเลยดีกว่า” ไอ้ลมหันไปว่ากลับ ก่อนที่ไอ้เพชรจะพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“โทษที พวกนี้ก็วุ่นวายแบบนี้แหละ อย่าใส่ใจ”  ผมหันไปบอกรัน แต่อีกฝ่ายก็ส่ายหน้า แล้วยิ้มตอบกลับมา

“ไม่เป็นไรหรอก ตลกดีออก” รันบอก แล้วยิ้มมองพวกเพื่อนของผมที่กำลังทะเลาะกันอย่างอารมณ์ดี

“อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ”

เสียงที่ดังขึ้น ทำให้พวกเราทั้งหมดต้องหันไปมอง ก่อนจะพากันยกมือไหว้ผู้มาใหม่ ยกเว้นผมแค่คนเดียวที่ทำหน้าเซ็งออกมา

“พี่แทม! หายหน้าหายตาไปเลยนะพี่” ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วทำหน้ายียวนไปให้ “แค่ไอ้เตยไม่ไปทำงาน ก็เลิกเป็นขาประจำร้านของผมแล้วหรือไงครับ”

“ฮ่าๆ ก็ไม่มีอะไรให้ไปมองแล้วนี่” ไอ้แทมตอบกลับ ก่อนจะยักคิ้วมาให้ผม “จริงไหมครับ”

“โหย... นานๆ ทีได้เจอกัน พี่ต้องเลี้ยงเหล้าหน่อยแล้ว!” ไอ้เพชรพูดขึ้นต่อ แล้วทำสีหน้าอ้อนตีนออกมา

“แล้วทำไมกูต้องเลี้ยงด้วยวะ” ไอ้แทมถามกลับ พลางมองไอ้เพชรที่เบ้หน้าด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะเลื่อนสายตามามองผมอีกครั้ง “แต่ถ้าน้องเตยอยากให้เลี้ยง ก็นัดวันมาแล้วกัน”

ไอ้แทม!

ผมได้แต่มองคนที่หัวเราะรับเสียงโห่ของเพื่อนสัมภเวสีอย่างไม่สบอารมณ์ ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้โต้เถียงอะไร คนก่อเรื่องก็ชิ่งหนัไปก่อน

“อยากจะนั่งกินข้าวด้วย แต่ตอนนี้มีนัด” ไอ้แทมบอก ก่อนจะส่งยิ้มให้ผม “ไว้เจอกันที่ห้องนะครับ”

“พี่แทมเม่งร้าย” ไอ้วิลพูดขึ้น แล้วหัวเราะเบาๆ

“กวนตีน” ผมว่ากลับ แล้วถอนหายใจอย่างนึกหงุดหงิด

“เอ๋? พี่คนนั้นเป็นใครหรือ” รันถามขึ้น แล้วหันมามองผมอย่างสงสัย “ดูพี่เขาตามใจเตยเป็นพิเศษเลยนะ”

“ก็แค่...” ผมตอบ ทว่ายังไม่ทันพูดจบ ไอ้เพื่อนเวรก็ดันชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“ตอนนี้พี่เขาเป็นเจ้าของไอ้เตยน่ะ” ไอ้เพชรตอบ แล้วหัวเราะอย่างชอบใจ

“เจ้าของ?! หมายถึงแฟนน่ะหรือ” รัยถามกลับด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ไม่...” ผมปฏิเสธ และก็เป็นอีกครั้งที่ไอ้เพื่อนตะไลทั้งหลายพูดขัดจังหวะของผมอีกรอบ

“พี่เขากำลังตามจีบไอ้เตยอยู่” ไอ้ลมบอก ก่อนจะอมยิ้มมองผมอย่างล้อเลียน “ตอนนี้ก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว อยู่ในช่วงกำลังดูใจกัน”

“แสดงว่าอีกไม่นานก็จะคบเป็นแฟนกันหรือ” รัยถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงใคร่รู้ที่เต็มไปด้วบความตื่นเต้นชัดเจน

“ก็คงจะเป็นแบบนั้นล่ะมั้ง” ไอ้วิลพูดขึ้น แล้วระบายยิ้มออกมา

ไอ้สัด!

ผมสบถอยู่ในใจ พลางกวาดตามองพวกเพื่อนสนิทนิสัยเสียที่พากันหัวเราะอย่างไม่กลัวตาย และไม่ทันที่ผมจะได้ลงมือกับพวกปากเสีย เสียงของรันก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“พยายามเข้านะเตย รันจะเป็นกำลังใจให้”

ผมได้แต่ข่มอารมณ์ พร้อมกับหันไปมองรอยยิ้มหวานอย่างนึกขุ่นเคืองอยู่ในใจ

เข้าใจอะไรผิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย!

 

TBC ++++++++++


Marionetta:::
  ดีค่ะ ^^ เอาตอนใหม่มาลงแล้วจ้า  :z2:

ตอนนี้จะว่าเป้นตอนของรันก็ได้ค่ะ ที่จริงเป้นตัวละครที่ชอบเลยทิ้งไม่ลงค่ะ ฮ่าๆ ก็ถือเป็นส่วนเสริมนิดหน่อยของเรื่องแล้วกันเนอะ
จ้องขอโทษที่จะเดินเรื่องช้าหน่อย เพราะด้วยอะไรหลายอย่าง แต่อตตนี้ก็มาได้ครึ่งทางแล้วค่ะ แฮะๆ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห้นมาเลยค่ะ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

หลังจากนี้จะเริ่มเข้าช่วงสำคัญแล้วจ้า อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 04-12-2014 00:00:40
เพื่อนๆเตยนี่สนับสนุนเต็มที่เลย เตยยอมๆเหอะน่าา :hao3:

ปล.ถึงจุดเปลี่ยนแล้วใช่มั้ยค้าาาาา รออออ :katai3:

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 04-12-2014 07:33:09
 :3123: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 04-12-2014 12:05:50
รันถ้าไม่มีแผนอะไรก็ถือว่าเป็นคนที่น่ารักมาก
เพราะดูร่าเริงเข้ากับคนได้ง่ายอต่กลัวแค่ว่า
จะเข้ามาตีสนิทดับเตยเพราะมีแผนนะสิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 05-12-2014 22:42:30
เตยก็ยอมๆแทมไปเหอะครับ,,,,
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: FarawayII ที่ 06-12-2014 18:02:45
เพิ่งตามอ่านทัน ฮือ ชอบพี่แทมมากกก ร้ายละเกิน
เลือกไม่ถูกเลยจะให้ใครกดใครดี 5555   :laugh:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ✖£įβєя†ч✖ ที่ 06-12-2014 18:50:53
อยากให้แทมโดนเตยกด  :o8:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-12-2014 20:46:55
 เพื่อนมันชงขนาดนี้ก็เออ ออไปกับเขาเถอะเตยเอ๊ย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-12-2014 10:07:24
เพื่อนๆเตยนี่สนับสนุนเต็มที่เลย เตยยอมๆเหอะน่าา :hao3:

ปล.ถึงจุดเปลี่ยนแล้วใช่มั้ยค้าาาาา รออออ :katai3:


:hao6: กฌดพื่แนๆ ของเตย เขาชอบพี่แทมกัยนี่น่า อิอิ กำลังจะเปลี่ยนแล้วจ้า 555

:3123: :pig4: :pig4:
 :กอด1: :กอด1:


รันถ้าไม่มีแผนอะไรก็ถือว่าเป็นคนที่น่ารักมาก
เพราะดูร่าเริงเข้ากับคนได้ง่ายอต่กลัวแค่ว่า
จะเข้ามาตีสนิทดับเตยเพราะมีแผนนะสิ
5555 ไม่แน่ใจ แต่ก็อาจจะมีอะไรบางอย่างก็ได้นะคะ
แต่ชอบรันอ่ะ  :-[

เตยก็ยอมๆแทมไปเหอะครับ,,,,
อีกไม่นานก็คงจะยอมนั่นแหละค่ะ ก็เขาคู่กันนี่น่า อิอิ

เพิ่งตามอ่านทัน ฮือ ชอบพี่แทมมากกก ร้ายละเกิน
เลือกไม่ถูกเลยจะให้ใครกดใครดี 5555   :laugh:
:mc4: ใครจะได้กดใครก็ต้องคอยลุ้กันต่อไปค่ะ ดีใจที่มีแฟนพี่แทมเพิ่มขึ้นอีกคน

อยากให้แทมโดนเตยกด  :o8:
:z1:ถ้าแทมยอม เตยก็คงได้กดจ้า 555 ...ถ้ายอมล่ะนะ

เพื่อนมันชงขนาดนี้ก็เออ ออไปกับเขาเถอะเตยเอ๊ย
เเจอเพื่อนยุ ก็ไ่แน่นะคะ (เตยก็รู้สึกอะไรบางแกละ อิอิ)

+++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ติดตามากเลยค่ะ อยู่ด้วยกันจนถึงตอนจบเลยนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-12-2014 15:50:58
PLAYBOY # 28 – TOEY

 

 

"นี่เตยทำอะไรให้พี่กินหรือเปล่า"

เสียงของไอ้แทม ทำให้ผมต้องหันไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง ตอนนี้ผมกำลังจะออกไปเรียนครับ และผมก็ไม่คิดว่าจะเจอกับมันตั้งแต่เช้าแบบนี้

"เปล่า" ผมตอบ แล้วเดินไปที่หน้าประตู ก่อนจะหยิบรองเท้าที่อยู่ในตู้ใส่รองเท้าออกมา

"นี่พี่หมดโปรโมชั่นอาหารเช้าแล้วหรือเนี่ย อะไรวะ! ได้กินแต่มาม่าเอง" ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาหา

"กูไม่รู้ว่ามึงจะกินอะไร แค่เอาอาหารใส่ไมโครเวฟ มึงคงมีปัญญาทำเองได้" ผมบอก แล้วหันไปมองใบหน้าของคนบ่นอย่างไม่นึกสนใจนัก "หรือกูคาดหวังความสามารถของมึงมากไป"

“แต่ยังไงก็เป็นงานของพ่อบ้านไม่ใช่หรือ” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออกมา “จะไปเรียนใช่ไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ไม่...”

“พี่จะออกไปหาอะไรกินด้วย”

ผมได้แต่มองไอ้แทมที่กำลังใส่รองเท้า ก่อนจะเดินนำผมออกจากห้องด้วยท่าทางสบายอารมณ์ ผมลอบถอนหายใจออกมา แล้วเดินไปทางลิฟต์ หลังจากล็อกประตูเรียบร้อยแล้ว

“นี่เป็นครั้งแรกเลยใช่ไหม ที่พี่ขับรถไปส่งที่มหา’ลัยน่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้น ขณะกำลังเดินออกจากลิฟต์ ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ได้สนใจคำตอบของผมเช่นเดียวกัน

ไอ้แทมหันมามองผมเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยุดที่รถยนต์สีเงินที่ใช้ประจำ ก่อนที่เราสองคนจะเดินทางไปมหาวิทยาลัยกันต่อ

เสียงเพลงฟังสบายดังขึ้นจากสถานีวิทยุ อากาศที่ถูกปรับอุณหภูมิอย่างเหมาะสม ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูผ่อนคลาย ถึงแม้จะต้องเผชิญกับปัญหาการจราจรที่แสนน่าเบื่อก็ตาม

“เสาร์อาทิตย์นี้พี่จะไปเที่ยวต่างจังหวัด ค้างคืนนึง” ไอ้แทมพูดขึ้นขัดเสียงของดีเจที่กำลังโปรโมตผู้สนับสนุนรายการ

“อืม” ผมตอบรับอย่างขอไปที มันจะไปไหนก็เรื่องของมัน

“เตยก็ต้องไปด้วยนะ” ไอ้แทมบอก  และเมื่อผมหันไปมอง มันก็ส่งยิ้มมาให้  “ห้ามปฏิเสธนะครับ”

“กูไม่ไป” ผมตอบอย่างไม่สนใจ

“เอางั้นหรือ กะว่าจะพาไปเจอตินสักหน่อย” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเสียดาย ทว่าเนื้อความของคำพูดนั้นก็ทำให้ผมต้องหันไปสนใจอีกครั้ง

“ติน? หมายความว่าไง” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ถ้าตินกลับมาจริง อีเมลล่าสุดก็น่าจะเขียนมาบอกผมบ้าง

“ตอนนี้ตินมางานสัมมนาเรื่องศิลปะของมันสองสามวั แล้วก็กลับ พี่เลยกะว่าจะพาใครบางคนไปหาหน่อย” ไอ้แทมพูดขึ้นอย่างวางท่า “แต่ถ้าเจ้าตัวไม่อยากไป ก็ดีเหมือนกัน ขี้เกียจไปเจอหน้ามัน”

ผมได้แต่ทำสีหน้าไม่พอใจไปให้ เมื่อรู้ดีว่า ตอนนี้ตัวเองกำลังตกเป็นรอง ถึงไม่อยากไปกับมัน แต่ผมก็ปฏิเสธความรู้สึกที่อยากเจอตินมากแค่ไหนไม่ได้

"สรุปว่าจะไปหรือไม่ไป?" ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเลี้ยวรถเข้าพื้นที่ของมหาวิทยาลัย

"เออ" ผมตอบรับอย่างจนใจ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วดังตอบกลับมา

 

++++++++++

 

“เรียบร้อย ออกเดินทางได้”

ผมทำหน้าเซ็ง แต่ก็เดินเข้าไปนั่งในรถอย่างจำใจ ถึงแม้ไม่ได้อยากไป แต่ถ้าได้เจอกับตินอีกครั้ง ผมก็จะยอมทนกับการเดินทางครั้งนี้

“อ้อ แต่เราไม่ได้ไปกันสองคนหรอกนะ” ไอ้แทมพูดขึ้น เมื่อขับรถออกจากคอนโดนมิเนียม “พี่ชวนคนอื่นไปอีกสองคน”

“จะไปหาติน แล้วจะพาคนอื่นไปทำไม” ผมถามกลับ

“ผิดแล้วครับ คนที่จะไปหาตินคือเตยคนเดียว ส่วนพี่ก็แค่ไปเที่ยว ก็อย่างที่บอก... พี่อยากเอาใจเตยเฉยๆ” ไอ้แทมบอก แล้วยักคิ้วให้

ผมมองใบหน้าเปื้อนยิ้มแค่เล็กน้อย ก่อนจะแค่นเสียงในลำคอรับ แล้วหันไปมองหน้าต่างข้างทางแทน ถึงแม้จะยังคาใจกับการกระทำของมัน เพราะยังเดาจุดประสงค์ที่แท้จริงของมันไม่ได้  แต่ผมก็ทำได้แค่วิ่งตามเกมที่มันวางเอาไวัเท่านั้น

จะเพราะอะไร ก็เรื่องของมัน...

หลังจากนั้นรถยนต์สีเงินก็แล่นเข้ามาในบริเวณหอพักที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก และเมื่อยานพาหนะสี่ล้อหยุดวิ่ง ผมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา พร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร กระจกหน้าต่างของผมก็เลื่อนลง ในจังหวะเดียวกับที่ผู้ชายคนนั้นมาหยุดยืนที่หน้าประตูพอดี พร้อมกับเสียงของไอ้แทมที่ดังขึ้น

“โอไปนั่งข้างหลังนะ”

“ฮะ?!”

ผมได้แต่มองใบหน้างงของผู้ชายตรงหน้า นัยน์ตาสีดำเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนที่ไอ้แทมจะเลื่อนกระจกขึ้นเหมือนเดิม  โดยไม่สนใจอาการตอบรับของอีกฝ่าย

ผมหันไปมองมันเล็กน้อย ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูด้านหลัง และเมื่อผมหันไปมอง ผู้ชายร่างบางหน้าตาน่ารักที่เดินยิ้มอยู่ก่อนหน้านี้ ก็ตีหน้าบูดออกมาอย่างชัดเจน แล้วมองผมด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวค่อยแนะนำทีเดียว” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วขับรถไปอีกหน้าหอพักหนึ่งในละแวกเดียวกัน

ผมไม่ได้พูดอะไร แต่ก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่จับจ้องอยู่ด้านหลัง และทันทีที่รถยนต์หยุดแล่นอีกครั้ง ผมก็หันไปมองผู้ชายอีกคนที่เดินตรงเข้ามา และดูเหมือนผมจะเจอกับปรากฏการณ์เดจาวู เมื่อเหตุการณ์ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เกิดขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่เปลี่ยนสถานที่และสรรพนามที่ไอ้แทมเรียกอีกฝ่าย หลังจากเลื่อนกระจกหน้าต่างของผมลง

"นัทไปนั่งข้างหลังนเะ"

ผมมองผู้ชายหน้าสวยที่มองผมเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ ก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดประตูด้านหลังโดยไม่ได้พูดอะไร ทว่าความเงียบก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงร้องของผู้ชายหน้าตาน่ารักที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“พี่แทมชวนพี่นัทมาทำไม!”

“นั่นน่ะสิ แทมชวนนายนี่มาทำไมกัน”

ที่จริงก็ไม่สมควรมาทั้งคู่นั่นแหละ...

ผมบ่นอยู่ในใจ พลางลอบมองผู้ชายสองคนที่กำลังส่งสายตากันอย่างดุเดือด ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้แทมที่ดังขึ้นอย่างไม่สนใจอะไร

“ถ้าชวนคนใดคนหนึ่ง แทมไม่อยากโดนบ่น เพราะอีกคนมารู้เรื่องทีหลังน่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วขับรถออกสู่ถนนใหญ่ “อ้อ คนที่นั่งข้างแทมชื่อเตย อยู่ปีหนึ่งบริหาร แต่ก็น่าจะรู้จักอยู่แล้วมั้ง เพราะน้องเขาก็ดังอยู่ จริงไหม?”

กวนตีน...

ผมต่อว่ามันอยู่ในใจ เมื่อได้รับท่าทางกวนอารมณ์มา ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง ก่อนทีีผมจะหันไปมองผู้ร่วมเดินทางในครั้งนี้  พร้อมกับได้รับสายตาสองคู่ที่มองมาอย่างมีควาหมาย ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีนัก แต่ถึงอย่างนั้ผมมก็ไม่มาปั้นหน้ายิ้ม เพื่อแสดงความเป็นมิตรกับใครหรอก

“คนด้านขวาชื่อโอ อยู่ปีสองบัญชี ส่วนอีกคนชื่อนัท รุ่นเดียวกับพี่อยู่เภสัชฯ” ไอ้แทมแนะนำด้วยน้ำเสียงแจ่มใส “ฮ่าๆ นี่เป็นทริปหนุ่มโสดแต่ไม่ซิงนะ”

ผมได้แต่มองคนอารมณ์ดีอย่างนึกเอือมระอา ที่แท้มันก็อยากพาเด็กของมันมาเที่ยวนี่เอง ก็ดีเหมือนกัน... มันจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับผม

“แล้วน้องเขาเป็นอะไรกับพี่แทมล่ะฮะ”คนที่ชื่อโอถาม ก่อนที่ผมจะปรายตาไปมองเล็กน้อย

“หึ...นี่ไม่รู้อะไรเลยหรือไง” คนที่ชื่อนัทพูดขึ้น แล้วกอดอกของตัวเองอย่างวาบท่า

“พูดแบบนี้หมายความว่าไง!” คนที่ชื่อโอถามต่อด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“คิดเอาเองสิ ไม่บอกหรอก” คนที่ชีอนัทตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เป็นต่อ

ผมนึกเบื่อหน่ายจนไม่อยากจะสนใจ แต่ในเมื่อผมเป็นหัวข้อในการพูดพาดพิงถึง ไม่ว่าอย่างไรก็คงต้องแนะนำตัวอย่างชัดเจนอึกครั้ง เพื่อยุติการโต้เถียงที่อาจจะกลายเป็นมลพิษทางเสียงในไม่ช้า ทว่าไอ้แทมก็พูดขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

“เตยก็เป็นคนของพี่อีกคนไง”

ไอ้เวร...

ผมด่ามันในใจ พร้อมกับส่งสายตาดุไปให้ และแน่นอนว่าคำตอบที่ดังขึ้นนั้น ก็ยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิม แต่ดูเหมือนคนก่อเพลิงจะสนุกที่ได้แหย่ให้คนอื่นทะเลาะกันเล่น

“พูดอะไรของมึงวะ” ผมว่ากลับ แล้วหันไปมองผู้ชายร่างบางสองคนที่กำลังมองผมเขม็ง “แค่คนรู้จัก ไม่มีอะไร”

“ไม่มีอะไรได้ยังไง เราอยู่ด้วยกันนะ แล้วเราก็... ” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วอมยิ้มออกมา "เตยก็รู้ดีว่า เราสองคนสนิทกันแค่ไหน"

มึงต้องการอะไรจากกูกันแน่วะ?!

ผมขมวดคิีวมองด้วยความไม่พอใจ ผมไม่อยากมีปัญหาปัญญาอ่อนกับผู้ชายสองคนที่บ่งบอกความสัมพันธ์กับไอ้แทมอย่างชัดเจนหรอก และที่สำคัญผมไม่อยากถูกเหมารวมเป็นประเภทเดียวกันกับสองคนนั้น

“สรุปว่ายังไงกันแน่ฮะพี่แทม!” คนที่ชื่อโอถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงคาดคั้น แต่คนที่ถูกกดดันกลับทำสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรจนน่าหมั่นไส้

"อืม  แต่คงมีบางคนกำลังจะโดนทิ้งล่ะมั้ง" คนที่ชื่อนัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

"ก็ดีกว่าบางคนที่โดนทิ้งไปแล้วนั่นแหละ" คนที่ขีอโอพูดสวนกลับอย่างเผ็ดรัอน

"ว่าไงนะ?!"

"ว่าไงล่ะ?!"

น่ารำคาญเป็นบ้า!

ให้ตายสิ! ทำไมผมต้องมาทนฟังคนทะเลาะะกัน เพราะไอ้แทมด้วยวะ?!

ผมหันไปมองที่นั่งด้านหลังด้วยความหุดหงิด ก่อนจะตัดสินใจสอดปากของตัวเอง เพื่อความสงบในภายภาคหน้า

"ผมมีธุระส่วนตัว ก็แค่ติดรถมาด้วย" ผมยอกเสียงเรียบ พร้อมกัยสบกับนัยน์ตาสองคู่อย่างเย็นชา "เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาหึงแทมเพราะผม มันน่ารำคาญ"

ผมถอนหายใจ พร้อมกับหันไปสนใจวิวข้างทางอย่างปรับอารมณ์ โดยไม่ได้สนใจว่าจะทำให้คนฟังไม่พอใจหรือไม่ ผมก็แค่พูดในสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์กับตัวเองเท่านั้น

"เย็นชาไปแล้วนะ" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วมองผู้โดยสารอีกสองคนด้านหลังด้วยรอยยิ้มบาง "ก็ตามนั้นแล้วกัน"

”แต่...”

"จบการทำความรู้จักกันแค่นี้ แล้วก็หยุดเถียงกันได้แล้ว แทมตัองใช้สมาธิขับรถนะ เฮ้อ... ทะเลาะกันทุกที ไม่เบื่อบ้างหรือไง" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วระบายยิ้มออกมา "ถ้าแทมหงุดหงิด จะโดนไล่ลงจากรถนะครับ"

ผมลอบมองคนพูดที่มีสีหน้าสบายอารมณ์ผิดกับบรรยากาศของคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ทั้งที่น้ำเสียงที่ดังขึ้นเหมือนแค่หยอกแกมขู่กันเล่นอย่างไม่ได้จริงจังอะไร แต่ในเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก ผมกลับตระหนักว่า มันทำได้จริงตามที่ตัวเองพูดแน่

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 27 ❤ [03/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-12-2014 15:59:53

 

ผมยืนกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ถึงแม้การเดินทางมาถึงโรงแรมจะผ่านไปโดยสวัสดิภาพ และผมก็ได้รับท่าทีที่เป็นมิตรขึ้น จนพอจะพูดคุยอย่างขอไปทีได้ แต่ในเมื่อยังมีคนน่ารำคาญอยู่ด้วย เรื่องน่ารำคาญก็คงจะไม่หายไปไหน

"ทำไมต้องให้โออยู่ห้องเดียวกับพี่นัทด้วย โออยากอยู่กับพี่แทม!"

"แบบนี้ดีแล้ว จะให้พี่เอาใจโอคนเดียวได้ยังไง"

"ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่กับนายเหมือนกัน!"

"ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ ก็ไปหาที่พักกันเองแล้วกัน"

ผมยืนมองผู้ชายสามคนที่กำลังเจรจาเรื่องการเข้าพัก แต่ไม่ใช่แค่พี่โอกับพี่นัทที่ไม่พอใจเรื่องห้องพัก ผมเองก็ไม่พอใจเช่นเดียวกัน

แล้วทำไมผมต้องมานอนห้องเดียวกับไอ้แทมด้วย! บางทีผมน่าจะไปหาห้องพักอื่นอย่างที่มันว่า เพราะผมเองก็ไม่อยากอยู่กับมันเหมือนกัน

"พี่แทมอ่ะ!" พี่โอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"หึ! ถ้าจะให้นอนหัองเดียวกับนาย ฉันอยู่ห้องเดียวกับเตยดีกว่่า" พี่นัทพูดขึ้น ก่อนจะหันมาทางผม "ตกลงไหม"

ฮะ?!

"ดีเลย! แบบนี้พี่แทมก็มาอยู่ห้องเดียวกับโอนะฮะ" พี่โอพูดขึ้นเสียงใส พร้อมกับกอดแขนของไอ้แทมเอาไว้

"เอาอย่างที่แทมบอกนั่นแหละ อย่าเอาแต่ใจกันสิ" ไอ้แทมว่า แล้วหันมาทางผม "เตยไปกันเถอะ อยากไปพักแล้ว"

"เดี๋ยวสิพี่แทม!" พี่โอร้องเรียก ก่อนจะรียเดินตามไอ้แทมที่มุ่งหน้าเข้าห้องพักอย่างไม่สนใจใคร

"นี่มันบ้าชัดๆ!" พี่นัทบ่นขึ้น พลางมองไอ้แทมกับพี้โอที่วิ่งตามอย่างไม่พอใจ

ผมได้แต่นึกปลงตกกับตัวเอง สุดท้ายคนที่เอาแต่ใจที่สุดก็คือไอ้แทมนั่นแหละ

 

++++++++

 

"เหนื่อยจัง" ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วนอนลงบนเตียง

ผมไม่ได้สนใจ แล้วมองรอบหัองอย่างสำรวจ ยังดีที่เป็นเตียงเดี่ยว ถึงอย่างนั้นการที่ต้องอยู่ตามลำพังในห้องนอนกับมันก็ยังอันตรายชวนให้ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี

"เตยมานวดให้พี่หน่อย ปวดหลัง" ไอ้แทมพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมขยับท่าทางของตัวเองไปมา

"น่ารำคาญ ไปเรียกคนของมึงนู้น" ผมว่า แต่มันดันยิ้มกลับมา

"เตยก็เป็นคนของพี่ไม่ใช่หรือไง" ไอ้แทมบอก ก่อนจะนอนเท้าหัวกับหมอนที่อยู่บนเตียง  "คืนนี้มาเล่นอะไรกันหน่อยไหม"

"หึ... ถ้าอยากนัก ก็ไปหาสองคนนั้นไป!" ผมบอกเสียงแข็ง แต่ก็คงไม่ทำให้ตนโดนว่ารู้สึกอะไรได้

"แต่พี่อยากเล่นกับเตยมากกว่า"  ไอ้แทมตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ  พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนที่ผมจะถอนหายใจออกมา

"ถ้ามึงไม่สนใจ แล้วจะพามาทำไมวะ" ผมถามขึ้นด้วยความข้องใจ

 "ก็พี่กลัวเหงา ถ้าเตยมัวแต่สนใจติน พี่ก็โดนทิ้งสิ" ไอ้แทมตอบ แล้วล้มตัวลงนอนเต็มที่

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร พลางมองคนปากดีอย่างไม่ค่อยสนใจนัก เมื่อจัดการสัมภาระของตัวเองเสร็จ ผมก็หันไปมองคนที่นอนหลับตาอยู่ แต่ผมว่ามันไม่ได้หลับหรอก เพราะระหว่างที่เดินทางมา ผมเห็นมันดื่มกาแฟไปสองแก้วแล้ว

"แล้วตินพักที่นี่หรือเปล่า"  ผมถามขึ้น และก็เป้็นอย่างที่คิดเอาไว้ เพราะทันทีที่ผมถาม อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้น

"อืม" ไอ้แทมตอบ แล้วมองผมอย่างอารมณ์ดี "แต่ถ้าคิดจะไปหามันตอนนี้คงไม่ได้หรอก มันทำงานอยู่ เอาไวัตอนเย็นนั่นแหละ"

ผมแค่มองมันเป็นการรับรู้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ บางทีคืนนี้ผมน่าจะย้ายไปนอนกับตินแทนดีกว่า

 

++++++++++

 

ผมเดินมาทางล็อบบี้ของโรงแรม แล้วเดินเลี้ยวไปยังสวนด้านข้าง เพื่อมุ่งตรงไปยังชายหาดที่อยู่อีกด้าน ตอนนี้ผมกำลังหนีพวกน่ารำคาญอยู่ครับ

หลังจากเก็บของอยู่ในห้องได้ครึ่งชั่วโมง คนที่ไอ้แทมพามาด้วย ก็พากันมาเคาะประตู ก่อนจะพยายามดึงไอ้แทมที่ทำเป็นเล่นตัวให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน ผมเลยอาศัยความชุลมุนปลีกตัวออกมา พร้อมกับกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือ

ผมนั่งลงบนกำแพงหินที่สร้างขึ้นเพือกั้นระดับพื้นที่ของโรงแรมและหาดทราย ก่อนจะหยิบขวดน้ำเปล่าที่เพิ่งซื้อจากมินิมาร์ทก่อนหน้านี้ขึ้นดื่ม พลางมองเส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลสายตา

ท้องฟ้าผืนกว้างเปลี่ยนเฉดสีตามดวงอาทิตย์ที่คล้อยต่ำลง เสียงคลื่นที่ซัดซาดมาพร้อมกับสายลมเอื่อยที่พัดจากทะเลมาเป็นระยะ ความเรียบง่ายที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ขึ้นตรงหน้า ทำให้ผมรู้สึกปลอดโปร่งอย่างที่ไม่ค่อยได้เป็นนัก ผมจำไม่ได้แล้วว่าได้นั่งมองทะเลด้วยความสงบใจครั้งสุดท้ายเมื่อไร

ผมปล่อยความคิดและอารมณ์ให้ลอยห่างออกไปยังทะเลกว้างจนเวลาล่วงเลยมาได้พักใหญ่ ก่อนเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือจะดังขึ้น และผมคงจะไม่สนใจมันเมื่อหสายที่ติดต่อมาก่อนหน้านี้ ถ้าหากไม่ใช่เสียงพิเศษที่ผมตั้งเอาไว้โดยเฉพาะ

"ติน!"

[ว่าไง ตอนนี้อยู่ที่ไหน]

น้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังตอบกลับมา ทำให้ผมต้องอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

“แล้วตินอยู่ที่ไหน รู้หรือเปล่าว่าผมอยู่ที่ไหน”

[ฮ่าๆ รู้หรอกน่า เพิ่งคุยกับไอ้แทมเมื่อกี้เอง]

“’งั้นหรือ แล้วทำไมกลับมาไม่บอก”

[ตอนแรกไม่ได้จะมาหรอก แต่โดนบังคับให้มา ว่าแต่ตอนนี้เตยอยู่ไหน]

“นั่งอยู่ที่ริมหาดอีกด้านของโรงแรม ตินจะมาหาหรือ”

[พูดแบบนี้ หมายความว่าไม่อยากให้ไปหาหรือไง]

“เปล่า ถ้าตินไม่มา ผมก็จะไปหาเอง”

[พี่ไปหาดีกว่า เดี๋ยวเจอกัน]

ผมมองโทรศัพท์มือถือที่ถูกตัดสายไปด้วยรอยยิ้ม แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะปล่อยออกอย่างอ้อนอิ่ง ลมเย็นที่หอบไอของทะเล ถึงแม้จะรู้สึกเหนียวตัว แต่ผมกลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

ผมนั่งอยู่ตามลำพังได้เพียงไม่นาน ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้น และเมื่อผมหันไปมอง ก็ได้พบกับใบหน้าอ่อนวัยและรอยยิ้มที่แสนคิดถึง ผมไม่รีรอที่จะลุกขึ้น แล้วเดินไปกอดผู้ชายตรงหน้าอย่างที่ใจต้องการ

“แล้วมานั่งทำอะไรอยู่คนเดียว ไอ้แทมตามหาอยู่น่ะ” ตินถามขึ้น แล้วยกแขนกอดตอบผม สัมผัสของเขา ทำให้ผมอบอุ่นเสมอ

“มานั่งเล่นแก้เบื่อน่ะ” ผมตอบ แล้วคลายอ้อมแขนของตัวเองลง “ว่าแต่ตินมาทำอะไรที่นี่หรือ”

“มาเป็นวิทยากรในงานสัมมนา” ตินตอบ แล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะมองไปยังทะเลเบื้องหน้า “งั้นนั่งคุยกันแถวนี้แล้วกัน”

“อืม” ผมตอบรับ แล้วนั่งลงที่เดิม พร้อมกับยิ้มมองใบหน้าของตินที่กำลังถูกย้อมด้วยเสงตะวันสีส้ม “ติน...คืนนี้ไปนอนด้วยได้หรือเปล่า”

“ทำไมหรือ แต่ยังไงก็ไม่สะดวกหรอก เพราะพี่นอนอยู่กับเพื่อน” ตินบอก แล้วมองผมด้วยความสงสัย และเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของผม เขาก็กอดไหล่ของผมเอาไว้ “อย่าทำท่าอย่างนั้นสิ ไม่ดีเลยนะ ถอนหายใจมากๆ จะตายเร็ว”

“แต่คงไม่ตายก่อนตินหรอก” ผมตอบกลับ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะตอบกลับมา

ผมมองใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของติน แล้วอดที่จะยิ้มตามออกมาไม่ได้ ผมไม่อยากให้เวลาเดินผ่าน แต่ก็รู้ดีว่าคงทำแบบนั้นไม่ได้ ก็เหมือนกับวคามรู้สึกของผมที่ไม่สามารถหยุดได้

อยากอยู่กับคนๆ นี้....

“เตย... คิดว่าพี่เป็นยังไง”

คำพูดของติน ทำให้ผมต้องหันไปมองด้วยความสงสัย ก่อนจะเห็นตินระบายยิ้มมาให้ แล้วยืดแขนของตัวเองไปมาอย่างบิดขี้เกียจ ผมมองท่าทางของคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมหรือ”

“อืม... พี่อยากรู้ความรู้สึกขอเตย”

ผมมองตินอย่างพูดไม่ออก เพราะไม่สามารถกลั่นความรู้สึกที่มีต่อเขาออกมาเป็นคำพูดได้

รัก...ห่วงหา...ต้องการ...อบอุ่นใจ...

ถึงจะรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นด้วยความประหม่ามากแค่ไหน แต่ผมก็อดที่จะรู้สึกสงสัยขึนมาไม่ได้ และคงเพราะผมเอาแต่เงียบ เขาเลยป็เนฝ่ายทำลายความเงียบเอง

“งั้นพี่จะเป็นคนบอกความรู้สึกในใจของพี่เองดีกว่า” ตินพูดขึ้น แล้วมองไปข้างหน้า “พี่รักเตยเหมือนกับรักไอ้แทมเลย”

ผมได้แต่ฟังโดยไม่ได้โต้ตอบอะไร ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับผม ก็แต่น้องชาย... แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากให้เขาเก็บหัวใจของผมเอาไว้ ไม่ต้องดูแล ไม่ต้องใส่ใจ แค่เก็บมันเอาไว้ก็พอ แค่...

“ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรู้สึกของพี่ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง” ตินพูดขึ้นต่อ แล้วมองผมด้วยรอยยิ้มบาง “ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่มันจะมีคุณค่าก็ต่อเมื่อได้มอบให้คนที่เหมาะสม”

หึ...

“เฮ้อ ไม่ถนัดพูดเรื่องแบบนี้เลยแฮะ” ตินพูดแกมบ่นชวนให้ผ่อนคลาย แต่ผมกลับหายใจไม่ออก

“รังเกียจหรือไง” ผมถามเสียงแผ่ว ก่อนจะแค่นยิ้มออกมา

ผมไม่ได้ตื่นตกใจที่เขารับรู้ความรูสึกของผมเสียที เพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ปิดบังอะไรนัก เพียงแต่ผมยังไม่ได้เตรียมใจเผชิญหน้ากับเรื่องนี้

“ไม่ใช่แบบนั้น” ตินบอก แล้วถอนหายใจออกมา “พี่ไม่ได้รังเกียจอะไร แค่ไม่อยากให้เตยเสียเวลากับพี่”

“นั่นมันเรื่องของผม!” ผมตอบเสียงแข็ง แล้วลุกขึ้นยืน "ตินไม่ต้องสนใจเรื่องนั้นหรอก แค่เป็นอย่างที่ผ่านมาก็พอ"

“ไม่ได้หรอก” ตินตอบ แล้วลุกขึ้นยืนตาม พร้อมกับมองผมนิ่ง “พี่ไม่ยอมทำร้ายเตยแบบนั้นเด็ดขาด”

“แล้วจะทำอะไรได้! จะห้ามไม่ให้ผมรักตินหรือไง? ถ้าทำได้ ผมคงทำไปนานแล้ว!” ผมว่ากลับเสียงดัง แล้วเดินหนีมา แต่ตินก็ดึงแขนของผมเอาไว้

“พี่รู้ว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ แต่ความรู้สึกแบบนั้น...ทรมานเกินไป” ตินบอก พร้อมกับมองผมอย่างจริงจัง ผมก็แค่หัวเราะเสียงแห้งรับ

“ไม่ต้องห่วงความรู้สึกของผมหรอก หัวใจที่มันตายไป มันไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว” ผมตอบเสียงเรียบ แล้วดึงแขนของตัวเองออก หัวใจของผมเต้นได้ เพราะความอบอุ่นและความอ่อนโยนที่ตินมีให้ แต่ถ้าเขาจะโยนทิ้งไป ก็ช่างมันเถอะ!

“จะบ้าหรือไง! ความรู้สึกที่พี่ตอบรับไม่ได้ จะต้องมีคนที่เหมาะสมรอดูแลอยู่แน่” ตินบอกด้วยสีหน้ามุ่งมั่น ผมก็แค่ถอนหายใจ แล้วเดินจากมาอย่างไม่สนใจ

ทั้งที่เพิ่งถูกหักอกแบบไม่ทันได้สารภาพไปแท้ๆ แต่น่าแปลกที่ผมกลับร้องไห้ไม่ออก น้ำตาก็ไม่ไหลออกมาสักหยด มีแต่ความอึดอัดที่อัดแน่นจนชาไปทั้งหัวใจ

ชา... จนไร้ความรู้สึก

นั่นสินะ...

ก็มันตายไปแล้วนี่...

 

TBC ++++++++++

 

Marionetta ::: :man1:  สวัสดีค่ะ ^^ ยังสายดีกันอยู่นะคะ
ตอนนี้พี่แทมก็พาเด็กๆ มาเที่ยวค่ะ ก่อนจะปิดท้ายด้วยการหักอกน้องเตย ฮ่าๆ
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ ก็ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี้ สามารถแนะนำและติชมมาได้จ้า
ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-12-2014 19:07:01
มาซบอกพี่แทมดีกว่านะจ๊ะน้องเตย
เชียร์ให้พี่แทมกดน้อง
เด็กขาดความรักความอบอุ่นสมควรโดนกอดจนร้อน กรี๊ดด ><
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 10-12-2014 21:09:23
แล้วเตยจะมารักแทมอย่างไง ยังเดาจุดไม่ได้เลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 11-12-2014 19:33:51
แรกๆก็ดูสบายๆอ่ะนะแต่พอตอนท้ายทำไมมันหน่วงงี้อ่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 11-12-2014 22:56:45
หน่วงสุดๆเลยนะครับ

เห้อ

เศร้าจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: FarawayII ที่ 12-12-2014 10:18:52
อ่านตอนนี้ไม่รู้ทำไมรู้สึกสงสารแทมมากกว่าเตยอีก
กว่าเตยจะรักแทมคงอีกนาน  :z3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-12-2014 11:23:46
เข้ามารอตอนต่อไปครับ
เมื่อไหร่แทมเตยจะลงเอยกันสะทีนะ
รออออครับผม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 13-12-2014 00:24:04
รอมาตั้งนาน มาต่อไวๆ นะ  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-12-2014 03:46:18
โซนอยแบบเตยนี่รู้สึกว่าเอามาดูแลแทมก็คงไม่เหมาะ จะฝากเตยไว้กับแทมก็ไม่ค่อยไว้ใจความเหี้ยมลึกของฮีเลย

ถึงแบบนั้นหนูก็อยู่ทีมพี่เป็นหลักนะคะพี่แทม 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 16-12-2014 10:35:09
มาซบอกพี่แทมดีกว่านะจ๊ะน้องเตย
เชียร์ให้พี่แทมกดน้อง
เด็กขาดความรักความอบอุ่นสมควรโดนกอดจนร้อน กรี๊ดด ><
:impress2: น้องเตยจ้องไปซบอกพี่แทมแน่นอนอยู่แล้วจ้า ฮ่าๆ

แล้วเตยจะมารักแทมอย่างไง ยังเดาจุดไม่ได้เลย
ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ มันก็ต้องมีทางล่ะน้า (ปลอยใจตัวเอง  :katai5:)

แรกๆก็ดูสบายๆอ่ะนะแต่พอตอนท้ายทำไมมันหน่วงงี้อ่ะ
ถือว่าเป็นการหักดิบน้องเตยจ้า จะเป็นยังไงต่อ ก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

หน่วงสุดๆเลยนะครับ

เห้อ

เศร้าจริงๆ
ฟเาหลังฝนจะต้องสดใสจ้า  :mc4:

อ่านตอนนี้ไม่รู้ทำไมรู้สึกสงสารแทมมากกว่าเตยอีก
กว่าเตยจะรักแทมคงอีกนาน  :z3:
มีความน่าสงสารกันคนละแบบนะคะ อีกไม่นานก็(น่าจะ)รักกันจ้า ฮ่าๆ


เข้ามารอตอนต่อไปครับ
เมื่อไหร่แทมเตยจะลงเอยกันสะทีนะ
รออออครับผม
ขอบคุณค่ะ ถ้าได้จังหวะก็คงลงเอยกันได้ค่ะ (อดทนรอหน่อยะคะ แฮะๆ)

รอมาตั้งนาน มาต่อไวๆ นะ  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ขอบคุณค่าาาา  :mew1:

โซนอยแบบเตยนี่รู้สึกว่าเอามาดูแลแทมก็คงไม่เหมาะ จะฝากเตยไว้กับแทมก็ไม่ค่อยไว้ใจความเหี้ยมลึกของฮีเลย

ถึงแบบนั้นหนูก็อยู่ทีมพี่เป็นหลักนะคะพี่แทม 
ก็คงต้องดูแลกันและกันล่ะจ้า อิอิ พี่แทมก็จะค่อยๆ กลายร่างจริงเรื่อยๆ กร๊ากๆ

+++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ติดตามาจนถึงตอนนี้จ้า จะมาลงตอนต่อไปในวันพรุ่งนี้ค่ะ
 :katai4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-12-2014 17:44:21
PLAYBOY # 29 – TAM

 

 

ผมถอนหายใจ พร้อมกับมองตามแผ่นหลังที่ห่างออกไปจนลับสายตา ก่อนจะเดินไปหาผู้ชายที่กำลังทำหน้ายุ่งอย่างไม่ค่อยได้เห็นนัก แล้วยิ้มออกมา

“ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือไง” ผมพูดขึัน พร้อมกับมองตินที่ ยังทำสีหน้าหนักใจ "น่าสงสารแฮะ"

“ไม่หรอกน่า” ตินบอก แล้วถอนหายใจออกมา “เฮ้อ... ไม่น่ามาเจอเรื่องแบบนี้เลย"

“จะบอกว่าเป็นความผิดของกูหรือไง” ผมถามกลับ พร้อมกังมองใบหน้าของพี่ชาย “ไม่คิดว่าจะจัดการเร็วแบบนี้"

“มึงก็รู้ว่า กูไม่ชอบอะไรที่ค้างคา ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วย” ตินตอบเสียงเอื่อย ก่อนจะนั่งลงบนกำแพงหิน

"มึงไม่รู้ตัวเลยหรือไงวะ โง่ชะมัด" ผมว่าอย่างไม่จริงจังนัก แล้วนั่งลงข้างพี่ชายของตัวเอง

"ก็กูไม่ได้คิดอะไร! รักเหมือนน้องขายแท้ๆ" ตินบอก แล้วหันมามองผม "กูหล่อขนาดผู้ชายยังมาชอบเลยหรือวะ"

"มึงก็หน้าตางั้นๆ ได้ความหล่อมาจากกูนิดหน่อย" ผมบอก ตินก็หัวเราะรับ พร้อมกับตบหัวของผมอย่างที่ชอบทำเวลาหมั่นไส้ผมขึ้นมา

"กูไม่เข้าใจเลยว่ะ ว่าเตยมาชอบกูได้ยังไง ถ้ามึงไม่บอก กูไม่เชื่อแน่" ตินพูดขึ้น พร้อมกับมองทะเลที่เป็นสีดำเบื้องหน้า "ใจคนเราก็เหมือนทะเลที่เดาได้ยาก"

"แถมยังเป็นทะเลตอนกลางคืนที่มืดจนดูไม่ออกอีกตางหาก" ผมพูดเสริม ตินก็พยักหน้าอย่างนึกเห็นด้วย

"เตยควรจะได้เจอกับผู้หญิงดีๆ าสักคน" ตินพูดขึ้นต่อราวกับเปรยกับตัวเอง

"หรือผู้ชายดีๆ สักคน" ผมพูดเสริมอีกครั้ง แล้วยกยิ้มขึ้น เมื่อเห็นสายตาของพี่ชายที่กำลังมองมา "ทำไม? กูพูดอะไรผิด"

"ไอ้แทม" ตินเรียกชื่อของผมเสียงเข้ม พร้อมกับมองด้วยสายตากดดัน ผมก็แค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

"อ้าว! ก็น้องเขาชอบผู้ชายไม่ใช่หรือไง" ผมบอก แล้วลุกขึ้นยืน "ไปดูหน่อยดีกว่า ไม่รู้ป่านนี้เตลิดไปไหนแล้ว"

"ไอ้แทม อย่าลืมเรื่องที่กูบอก" ตินว่าอย่างรู้ทันความคิดของผม ผมก็แสร้งทำท่าเหนื่อยใจ

"อะไรของมึง ถ้ากลัวนัก ก็ไม่ต้องให้มาอยู่กับกูตั้งแต่แรกสิวะ" ผมว่ากลับ แล้วถอนหายใจออกมา "กูก็ว่าไปตามเรื่อง น้องเขาจะชอบผู้ชาย ผู้หญิง หรือเผลอหลงเสน่ห์ของกูขึ้นมา มึงก็ห้ามไม่ได้หรอก  หรือว่ามึงหวง?"

"ไม่ใช่เว้ย! กูอยากให้เตยคบกับผู้หญิง" ตินบอกแกมบ่นด้วยสีหน้ายุ่ง "แล้วกูก็ไม่อยากให้เตยมาชอบมึงด้วย"

"ทำไมวะ?!" ผมถามกลับ พร้อมกับมองตินด้วยสายตาจริงจัง "ผู้ชายอย่างกู มันแย่นักหรือไง"

"มึงมันเลวร้ายสุดๆ เลยไอ้แทม" ตินว่าต่อด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ "ให้ตายเถอะ! กูไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า เครียด!"

ผมก็ได้แต่หัวเราะขำกับท่าทางไม่พอใจของติน  พี่ชายของผมคงกังวลเรื่องของเตยน่าดู ยิ่งตอนนี้มารู้ว่าเตยดันชอบผู้ชายด้วยกัน มันคงกลัวผมจะทำอะไรน้องสุดที่รักของมันล่ะมั้ง

ไม่ต้องห่วง...

ผมทำแน่! และจะไม่หยุด จนกว่าผมจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

 

++++++++

 

ผมลองโทรศัพท์ไปหาเตย และก็เป็นอีกตรั้งที่น้องเขาไม่รับสายของผม

หลังจากที่รู้ตำแหน่งของพ่อบ้านที่แอบหนีไปจากติน ผมก็ปลีกตัวมาจากนัทกับโอ โดยอ้างว่าจะไปหาซื้ออะไรกินเล่นตามลำพังด้วยการถูกยึดคีย์การ์ดกับกุญแจรถเอาไว้เป็นตัวประกัน

ที่จริงผมไม่จำเป็นต้องพาสองคนนั้นมาให้เกะกะเลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็ต้องวางฟอร์มของตัวเองเอาไว้บ้าง ผมไม่อยากให้เตยคิดว่า ผมสนใจมากเป็นพิเศษ ถึงแม้ตอนนี้ผมจะรู้สึกแบบนั้นก็ตาม แล้วผมก็ไม่ชอบเป็นส่วนเกินของใครด้วย

ผมใช้เวลาเดินวนรอบโรงแรมอยู่พักใหญ่ บริเวณใกล้เคียงเป็นเขตชุมชน ร้านค้าและสถานบันเทิงยามค่ำคืนก็อยู่ห่างออกไปพอสมควร ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่เตยจะยังอยู่ในพื้นที่ของโรงแรม แต่ผมก็ยังหาไม่เจออยู่ดี

เมื่อล้มเหลวกับการตามหาคน ผมเลยตัดสินใจกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง เพื่อจัดการคนที่ทิ้งเอาไว้ในห้องให้เรียบร้อย แล้วค่อยลองขับรถตามหาด้านนอกของโรงแรมดูอีกที เผื่อเตยจะไปเดินเปลี่ยวอารมณ์ข้างนอก ทว่าทันทีที่ผมเคาะประตูเรียกคนที่อยู่ข้างในห้อง ผมก็ต้องนึกตกใจ เมื่อได้เจอกับคนที่คาดไม่ถึง

"เตย!" ผมเรียกชื่อของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ก่อนจะนึกขำตัวเองที่อุตส่าห์เดินตามหาจนเหนี่อย แต่สุดท้ายน้องเขาก็มารอผมที่ห้องแล้ว

“แล้วสองคนนั้นล่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อเดินเข้ามาในห้อง แล้วไม่พบนัทกับโอที่ยึดคีย์การ์ดของห้องนี้เอาไว้

“ไม่รู้” เตยตอบเสียงเรียบ พร้อมกับเดินออกไปทางระบียงอย่างไม่สนใจ

สงสัยโดนไล่ไปแล้วเน่...

ผมได้แต่คิดกับตัวเองอยู่ในใจ เตยคงทวงคีย์การ์ดของห้องคืน แล้วไล่สองคนนั้นออกไปตามสไตล์คนขี้รำคาญ โดยเฉพาะช่วงเวลาแบบนี้ ความอดทนคงต่ำมากกว่าปกติ

ผมมองดูโดยรอบอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา เมื่อไม่พบกุญแจรถของตัวเองอยู่ในห้อง สองคนนั้นต้องเอาไปแน่  และในขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องกุญแจรถของตัวเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขัดขึ้น

“อืม”

[แทมอยู่ที่ไหน นัทตามหาไม่เจอ]

“อยู่ข้างนอก พอดีบังเอิญเจอคนรู้จัก เขาเลยชวนไปหาอะไรกินด้วยกันต่อแบบกะทันหันน่ะ มีอะไร”

[แทมบ้า! แล้วทำไมไม่บอกกันบ้าง]

"โทษที! ก็กำลังจะโทรบอกนี่แหละ ฝากตีย์การ์ดให้เตยด้วยนะ แทมคงไม่ได้กลับไปนอนคืนนี้หรอก"

[เตยเอาคีย์การ์ดไปแล้ว แย่ที่สุด! นี่แทมจะทิ้งนัทเอาไว้แบบนี้หรือไง?! แถมยังต้องอยู่กับเด็กนั่นอีก! ฝันร้ายชัดๆ!]

“เอาน่าๆ แทมรับผิดทุกอย่าง หรือนัทจะไปอยู่กับเตย แทมก็ไม่ว่าหรอก แค่นี้ก่อนนะ”

ผมตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ ถึงจะบอกออกไปแบบนั้น แต่ผมรู้ว่านัทคงไม่มายุ่งกับเตยแน่ ส่วนเรื่องกุญแจรถก็ค่อยไปทวงคืนทีหลัง

ผมวางโทรศัพท์มือถือที่ปิดเสียงและการสั่นเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะเดินไปที่ระเบียง เพื่อดูอาการของคนเพิ่งช้ำรัก

เมื่อเปิดประตูกระจกออก ผมก็เดินมายืนอยู่ข้างเตยที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ น้องเขาไม่ได้หันมามองผม นอกจากยืนเท้าแขนกับราวระเบียงอย่างเหม่อลอย

“พี่โทรไปหาตั้งหลายรอบ ทำไมไม่รับสาย” ผมพูดขึ้น พร้อมกับหันหลังพิงกับราวระเบียงเอาไว้ “แล้วได้เจอตินหรือเปล่า พี่เพิ่งคุยกับมันเมื่อสักสองชั่วโมงก่อน”

เตยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากปรายตามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองท้องฟ้าสีมืดตามเดิม นัยน์ตาสีน้ำตาลสวยยังคงความเย็นชาไว้เหมือนเก่า แต่ผมก็ยังมองเห็นบางอย่างที่แปลกไป

ความเศร้า...

“เป็นอะไร” ผมถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ทั้งที่รู้สาเหตุดีอยู่แล้ว

“กูอยากอยู่คนเดียว” เตยตอบ แล้วปล่อยควันสีจางไปในอากาศ

“อุตส่าห์พามาเที่ยว ทำตัวให้มันร่าเริงหน่อย” ผมว่า แล้วมองไปยังถุงพลาสติกใบใหญ่ที่บรรจุกระป๋องเบียร์และขวดเหล้าเอาไว้ “แล้วนี่ซื้อมาดื่มคนเดียวหรือไง ไม่มีชวนอ่ะ”

“น่ารำคาญว่ะ” เตยว่ากลับ แล้วมองผมด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ “มึงจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู”

“อย่าเย็นชานักสิ! จะให้ไปไหน? ก็พี่นอนที่ห้องนี้” ผมตอบ แล้วยิ้มออกมา “แถมที่นี่ก็ยังมีของดีให้กินอีก”

เตยมองผมด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับทิ้งก้นบุหรี่ลงในถังขยะ ผมเดินมานั่งบนเก้าอี้ไม้ยาวที่ทางโรงแรมจัดเอาไว้ แล้วหยิบกระป๋องเบียร์แช่เย็นออกมา โดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของที่ยังมองมาไม่ละสายตา

“สรุปแล้วได้เจอตินหรือยัง” ผมถามขึ้น พลางแกะฝากระป๋องเบียร์ออกมาอย่างสบายอารมณ์

“มึงจะอยากรู้ไปทำไม” เตยถามกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างชัดเจน แต่ผมก็ยิ้มรับ

“อ้าว... ก็พี่อุตส่าห์ขับรถมาไกลเพื่อเตยเลยนะ ถ้ายังไม่ได้เจอ พี่จะได้โทรให้มันมาหาที่ห้อง” ผมบอก แล้วยกกระป๋อเบียร์ขึ้นดื่ม

“เจอแล้ว! พอใจหรือยัง!” เตยตอบเสียงขุ่น แล้วเดินมานั่งบนเก้าอี้อีกด้าน ก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์ออกนาเปิดบ้าง

“อืม แล้วทำไมไม่ไปอยู่กับมัน พี่ก็คิดว่าเตยจะไม่กลับมาที่นี่แล้ว” ผมพูดขึ้น แล้วเลิกคิ้วถาม

“เรื่องของกู” เตยตอบแกมบ่น แล้วซดเบียร์ที่อยู่ในมือไม่ต่างจากน้ำเปล่า

“แหม... ที่จริงเตยก็คิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหม ถึงได้มารอที่ห้องน่ะ” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่

“กูไม่รู้จะไปไหนต่างหาก!” เตยกระแทกเสียงตอบกลับ แล้วมองผมด้วยความไม่สบอารมณ์

ผมลอบมองท่าทีของคนที่นั่งเงียบอัดแอลกอฮอล์เข้ากระแสเลือดราวกับคนกระหายน้ำ แล้วขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

“เร็วไปแล้วครับน้องเตย เกี๋ยวก็เมาหรอก” ผมพูดขึ้น เมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ด้วยกันเปิดเบียร์กระป๋องที่สาม

“เสือก!” เตยด่ากลับ แล้วมองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ “กูอยากเมา ไม่งั้นกูจะซื้อมาทำเหี้ยอะไร”

“หึ... งั้นก็ตามสบายเลยครับ ระวังเมาแล้วถูกลวนลามก็แล้วกัน” ผมพูดเตือน แล้วยกยิ้มที่มุมปาก

“กูไม่ได้อ่อน!” เตยตอบเสียงแข็ง แล้วหรี่ตามองผม “ใครจะมาลวนลามกู มึงหรือไง?”

“คงไม่ใช่พี่หรอกมั้ง” ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมา เครื่องดื่มมึนเมาทำให้พ่อบ้านของผมดุขึ้นหรือเปล่าวะ

“หึ! มึงไม่ทำหรอก” เตยบอก แล้วขยับมานั่งใกล้ผมมากขึ้นอย่างท้าทาย

ผมก็ได้แต่หัวเราะรับ พลางลิ้มรสนุ่มของเครื่องดื่มแช่เย็นที่ถืออยู่ต่อ ถึงผมจะไม่ชอบทำอะไรคนเมา เพราะมันไม่ได้สนุกอะไร แต่ถ้าเป็นคนที่นั่งข้างกันตอนนี้ก็ไม่แน่ ผมเองก็ไม่ใช่พวกอ่อนหัดที่จะเสร็จใครง่ายๆ เหมือนกัน

“แล้วอยู่ดีๆ ทำไมถึงอยากเมา ทำตัวอย่างกับคนเพิ่งอกหักมา” ผมพูดขึ้น เมื่อปล่อยให้ความเงียบผ่านไประยะหนึ่ง พร้อมกับมองคนที่ชะงักไป นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่สบมาหม่นแสงลงเล็กน้อย ก่อนจะวาวโรจน์ขึ้น

“ไอ้สัด! มึงรู้!” เตยตวาดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ผมก็ทำสีหน้างง

“รู้อะไร” ผมถามกลับ ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าอีกฝ่ายหมายถึงเรื่องอะไร ในเมื่อผมจงใจพูดวกเข้าเรื่องนี้เอง

“แทม...ไอ้เหี้ย!” เตยว่าผมต่อ พร้อมกับส่งสีหน้าโกรธเคืองมาให้

“เตย” ผมเรียกชื่อของคนตรงหน้าเสียงเย็น พร้อมกับส่งสีหน้าตำหนิไปให้

ให้ตายเถอะ! ผมไม่เคยอดทนกับใครได้มากเท่านี้มาก่อน ถ้าเป็นคนอื่นมาด่าผมปาวๆ แบบนี้มีชกปากแตกไปแล้วครับ

“ทำไม?! ถ้ากูไม่มาที่นี่ ก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้!”

“เตย! อย่าพาลว่ะ พี่ไม่ได้บังคับ”

“ทุกอย่างเริ่มมาจากมึง! ที่กูเป็นแบบนี้ ก็เพราะมึงคนเดียว!”

“เกี่ยวอะไรกับพี่วะ! เพราะติน...”

ผมชะงักคำพูดของตัวเอง ในขณะที่สายตาเกรี้ยวกราดยังจ้องมองมาอย่างไม่ลดละ ก่อนทีีผมจะเดาะลิ้นในปากด้วยความหงุดหงิด

“นั่นไง! มึงหลุดปากมาแล้ว” เตยพูดขึ้น พร้อมกับส่งสีหน้าคาดโทษมาให้ผม

“แล้วไงวะ!” ผมถามกลับอย่างไม่พอใจ ช่างแม่ง! ในเมื่อผมก็หาวิธีเข้าเรื่องที่ต้องการจนได้ ถึงแม่จะไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดเอาไว้ก็เถอะ

ทั้งที่ตั้งใจจะเล่นบทพระเอกที่แสนดี แต่กลับกลายเป็นตัวร้ายที่ถูกจับได้แทน

"ไอ้สัด! ถ้ามึงรู้เรืี่องทุกอย่างอยู่แล้ว อย่ามาทำแบบนี้! กูไม่ชอบ!"  เตยว่าเสียงเข้ม พร้อมกับทำสีหน้าเซ็งใส่ “มึงต้องการอะไรกันแน่วะ!”

“ก็แค่เป็นห่วง!” ผมตอบกลับ แล้วถอนหายใจ เพื่อปรับอารมณ์ของตัวเอง

ช่วยไม่ได้...งั้นเปลี่ยนบทมาเป็นตัวร้ายกลับใจก็แล้วกัน

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 28 ❤ [10/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-12-2014 17:57:38
++++++++++

 

ความเงียบเกิดขึ้น หลังจากทิ้งเวลาให้ระเหยอารมณ์ร้อนไปครู่ใหญ่ เพียงไม่นานสภาวะทางอารมณ์ของผมก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม

ผมไม่ได้หันไปมองว่าเตยมีท่าทีอย่างไร แต่เลือกที่จะดื่มเครื่องดื่มที่กำลังถืออยู่จนหมด ก่อนจะหันไปหยิบเบียร์กระป๋องใหม่มาเปิดต่อ ที่จริงแล้วผมไม่ได้ตั้งใจมานั่งทอดอารมณ์อะไรหรอกนะครับ ผมยังมีแผนการบางอย่างเอาไว้ในใจ

“เมื่อไหร่มึงจะไปสักที” เตยพูดทำลายความเงียบขึ้น

“จะให้ไปไหน ก็อยากอยู่ที่นี่” ผมตอบ พลางลิ้มรสชาติของเบียร์ไปด้วย “นานๆ ทีจะได้นั่งจิบเบียร์ชมจันทร์กับสุดหล่อ”

“ชมจันทร์บ้าบออะไรของมึง มองเห็นที่ไหนกัน” เตยพูดขึ้น แล้วหันมามองผม “มึงจะไม่ไปหาสองคนนั้นหน่อยหรือไง”

“ช่างเถอะน่า ... สองคนนั้นไม่เป็นอะไรหรอก” ผมบอก แล้วเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้อย่างขี้เกียจ “ที่สำคัญคนแถวนี้เพิ่งอกหักมา”

“งี่เง่า” เตยว่ากลับด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก แล้วยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มต่อ

ผมมองใบหน้าหล่อเหลาที่แต้มสีระเรื่อ ก่อนจะอมยิ้มออกมา แล้วโอบไหล่ของคนที่นั่งข้างกันเอาไว้ เตยหันมามองด้วยสายตาไม่พอใจที่ยังถูกบดบังด้วยหมอกของความเศร้า แต่ก็ไม่ได้ขีนตัวออกจากอ้อมแขนของผม

“อกหักไม่ทำให้ถึงตาย... เคยฟังเพลงนี้หรือเปล่า” ผมถามขึ้น หลังจากร้องเพลงยอดฮิตออกมา

“ร้องไม่ได้เรืี่อง” เตยบ่นกลับ ผมก็ได้แต่หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

“ฮ่าๆ พี่ก็กลัวว่า เตยจะเผลอทำร้ายตัวเอง แล้วกลายเป็นผีมาหลอกพี่” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

“ไร้สาระ กูไม่ได้ปัญญาอ่อนขนาดนั้น” เตยตอบ แล้วขมวดคิ้วขึ้น

“คิดแบบนั้นได้ก็ดี อืม... แต่ถ้าอยากเมาเพราะอยากลืม ก็ช่วยได้แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ” ผมพูดขึ้น แล้วระบายยิ้มออกมา “สู้ไปรักคนใหม่เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องสนใจคนเก่าอีก”

“มึงรู้จักความรักดีนักหรือไง” เตยพูดขึ้นบ้าง

“ฮ่าๆ พี่ก็พูดไปอย่างที่คิดเท่านั้นเอง ความรักเป็นยังไงก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน” ผมบอก แล้วก้มลงมองกระป๋องเบียร์ที่กำลังหมุนเล่นอยู่ในมือ “บางครั้งเวลาที่เราต้องการใครสักคน ใครคนนั้น...อาจไม่ใช่คนที่หวังเอาไว้ก็ได้”

“ก็คงงั้น...” เตยตอบรับ พลางมองตรงไปข้างหน้า “ ช่วงนี้เวลากูมีเรื่อง ก็ซวยเจอมึงตลอด”

“แต่พี่ก็ไปช่วยทุกทีไม่ใช่หรือไง” ผมย้อนถาม แต่เตยกลับชักสีหน้าใส่

“มึงชอบยุ่งไม่เข้าเรื่องเอง” เตยหันมาว่า แล้วขมวดคิ้วขึ้น “มึงเป็นตัวซวยของกูแน่ มีเรื่องทีไร ก็เห็นมึงทุกที”

“แต่ก็ดีกว่าไม่เจอใครก็แล้วกัน” ผมพูดขึ้น แล้วหันไปยักคิ้วให้

เตยไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากส่งนัยน์ตาคู่สวยมาให้และรอยยิ้มบางที่ผมเพิ่งจะได้รับเป็นครั้งแรก

ผมได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรู้สึกถึงจังหวะของหัวใจที่เต้นแรงขึ้น ผมกะพริบตาอีกครั้ง เมื่อใบหน้าเฉยชายามปกติของเตยกำลังฉายอยู่ในสายตา

ตาฝาด...?

ผมได้แต่คิดกับตัวเอง อาจเป็นผลข้างเคียงจากเครื่องดื่มมึนเมาที่กำลังถืออยู่ ทำให้ผมสายตาเบลอไป ทว่าเสียงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นอยู่ตอนนี้ล่ะ... มันเกิดมาจากอะไร?

“มึงเป็นอะไร” เตยถามขึ้น พร้อมกับมองผมอย่างสงสัย

“เปล่า แล้วเตยจะทำยังไงต่อ เรื่องของติน” ผมถามกลับ แล้วปรับความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง

“ก็ไม่ทำอะไร” เตยบอกเสียงเรียบ ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่มต่อ “กูก็ยังเหมือนเดิม”

“ไม่เหมือนเดิมหรอก” ผมบอก แล้วสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มด้วยความจริงจัง “เตยก็รู้ดี”

“หึ! ตอนนี้คงไม่มีใครต้องการกูแล้ว” เตยพูดขึ้น แล้วแค่นยิ้มออกมา “ที่จริง...ก็ไม่มีใครต้องการกูตั้งแต่แรก กูก็แค่เข้าข้างตัวเองไปอย่างนั้น แต่... ทำไมต้องตอนนี้ด้วยวะ ทำไมตินต้องปล่อยมือกูตอนน!ี้”

“ช่างมันเถอะ... ยังไงก็ยังมีพี่ที่อยู่ตรงนี้” ผมพูดขึ้น ก่อนจะหันไปยิ้มให้

“มึงก็แค่อยากเอากูเท่านั้นไม่ใช่หรือไง” เตยพูดขึ้น แล้วมองผมอย่างจับผิด ผมก็แค่หัวเราะรับ ก่อนที่น้องเขาจะถอนหายใจออกมา “ช่างเถอะ! ก็จริง...ที่ตอนนี้มีแต่มึงที่อยู่ตรงนี้”

ผมคลายรอยยิ้มของตัวเองลง เมื่อคนที่โอบไหลอยู่เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยเป็นประกายขึ้น ในขณะที่ระยะห่างของเราสองคนลดลงทีละน้อย ผมเผลอกลั้นลมหายใจอย่างไม่รู้ตัว เมื่อสัมผัสกับลมหายใจร้อนที่อุ่นด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์เจือจาง

“แทม... ตอนนี้กูเมาแล้ว”

ฮะ?! เมาตรงไหนของน้องครับ?

ผมได้แต่ทำหน้างง พร้อมกับสบตากับคนที่บอกว่าตัวเองเมาด้วยความไม่เข้าใจ ในเมื่อมองอย่างไรก็รู้ว่ายังไม่เมา แล้วผมก็ต้องเบิกตาโตขึ้นเล็กน้อย เมื่ออยู่ดีๆ เตยก็ยกมือขึ้นมาจับแก้มของผมเอาไว้ แถมยังเกลี่ยนิ้วเบาๆ อีกค่างหาก

ตึกตัก.... ตึกตัก...

นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นแรง ตอนนี้ใบหน้าก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ ก่อนที่ผมจะได้คิดสงสัยอาการของตัวเอง เสียงของเตยก็ดึงความสนใจของผมก่อน

“กูไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วก็ไม่มีสติสุดๆ จำอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น”

ผมได้แต่มองเตยนิ่ง เงาสะท้อนของตัวเองเจ่มชัดในแววตาสีน้ำตาลเข้มที่อยู่ตรงหน้า ก่อนสัมผัสอ่อนโยนจะแนบกับริมฝีปากของผม แล้วหายไปไม่ต่างจากผีเสื้อที่โบยบินยามที่ได้ดอมดมน้ำหวานที่ต้องการ

“กูไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไร มึงเข้าใจใช่ไหมแทม”

“อืม”

เมื่อผมตอบรับคำพูดนั้น เรียวปากอุ่นที่เพิ่งประทับมาเมื่อครู่ก็หวนคืนมาอีกครั้ง ก่อนที่เราสองคนจะสอดปลายลิ้นเข้าไปโพรงปากของกันและกัน เพื่อลิ้มรสหวานที่แสนเร่าร้อนอย่างดูดดื่ม ในวินาทีนี้หัวใจของผมยังเต้นแรงไม่หยุด

อ้อมแขนของผมที่เคยโอบไหล่อยู่ก้อนหน้านี้ ก็เลื่อนมารั้งทัายทอยของเตยแทน ในขณะเดียวกันเตยเองก็จับใบหน้าของผมเอาไว้ เพื่อเพิ่มสัมผัสให้กับจูบที่แสนหวาน พร้อมกับเสียงในลำคอที่ลอดผ่านออกมาตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้น

ผมปรับลมหายใจของตัวเอง เมื่อเกิดช่องว่างระหว่างริมฝีปากของเราสองคน ความร้อนที่แผ่ซ่านและไอความหวานที่ลอยตัวอยู่ในอากาศ ทำให้ผมไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้คลอเคลียใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะซุกไซ้ไปตามลำคอ พลางกดจูบผิวเนื้อที่หอมกรุ่นของเตยอย่างหลงใหล

ผมไม่รู้ว่าเตยคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่มาแบบนี้ก็เข้าทางผมน่ะสิ!

“อืม...” เตยร้องครางออกมา พร้อมกับขยุ้มเส้นผมของผมเหมือนต้องการระบายอารมณ์

ผมลอบยิ้มกับตัวเองอย่างพอใจ ก่อนจะพรมจูบจากปลายคางจนถึงลาดไหล่พลางถลกชายเสื้อเนื้อบางขึ้น เพื่อลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบและหน้าอกที่ตึงแน่น ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้ชิมกับยอดอกสีสวย เตยก็ช้อนใบหน้าของผมขึ้น ก่อนที่เราสองคนจะได้สบตากันอีกครั้ง

“เตย...ทำกันเลยเถอะ” ผมพูดขึ้นเสียงพร่า

เตยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากยกยิ้มที่มุมปาก แล้วก้มลงจูบผมอีกครั้ง พร้อมกับดันร่างของผมให้แนบไปด้านหลังกับเก้าอี้มากยิ่งขึ้น และทันทีที่ถอนริมฝีปากออก คุณพ่อบ้านก็ซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของผมต่อ ก่อนจะลากปลายลิ้นผ่านแก้มจนถึงใบหูของผม แล้วเป่าลมร้อนใส่อย่างเร้าอารมณ์

“ทำก็ได้... แต่มึงต้องยอมกูนะแทม”

 

TBC ++++++++++

[b  :impress2: Marionetta :::[/b] สวัสดีค่ะ ^^ 

ตอนนี้ต้องบอกตามตรงว่าเริ่มแต่ง่ยากขึ้นเรื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้ เหอะๆ เหมือนฝืดๆ ยังไงชอบกล กว่าจะได้ก็แก้ไม่รู้กี่รอบ เฮ้อ...สำหรับเนื้อหาก็คงต้องรอลุ้นกันเอาเองแล้วค่ะ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป 

ขอบคุณที่ยังติดตามกันจนถึงตอนนี้ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล.1  แทมมันร้องเพลงพี่ตูนมั่วค่ะ ฮ่าๆ
ปล.2 ไม่รู้ว่าค้างหรือเปล่า...? รอพี่แทมมาในตอนหน้าต่อนะคะ อิอิ   

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 17-12-2014 18:19:26
ค้างงงง

อยากเห็นแทมยอมเตย :oo1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 17-12-2014 18:47:25
ยอมเตยเถอะนะพี่แทม อร๊ายยยยยยยส์ ฟินจุง o13
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 17-12-2014 20:44:04
เฮ้ยยยยไม่รู้ว่างานนี้ใครจะเสร็จใครละรู้สึกเหมือนใครดีใครได้ไงก็ไม่รู้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: FarawayII ที่ 17-12-2014 21:11:48
กรี๊ดดด ใจเต้นตึกตักตามพี่แทม  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 17-12-2014 22:38:17
555

แล้วใครจะยอมใครล่ะเนี๊ยะ. อยากรู้จริงๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: YING_YING ที่ 17-12-2014 23:08:21
ค้างอย่างแรงงงงงงง บอกเลย รีบมานะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 18-12-2014 00:51:31
FC เตยโดนกดดดดด
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-12-2014 03:52:14
กรี๊ดดดดดดด นั่งรอตอนถัดไปแบบใจจดใจจ่อ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 18-12-2014 22:08:44
ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อไวๆนะไรเตอร์  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 23-12-2014 10:13:44
ค้างงงง

อยากเห็นแทมยอมเตย :oo1:
:-[ ถ้าเตยยอมนะคะ อิอิ

ยอมเตยเถอะนะพี่แทม อร๊ายยยยยยยส์ ฟินจุง o13
:katai2-1: ต้องติดตามต่อนะคะว่าพี่แทมใจอ่อนหรือเปล่า อิอิ

เฮ้ยยยยไม่รู้ว่างานนี้ใครจะเสร็จใครละรู้สึกเหมือนใครดีใครได้ไงก็ไม่รู้
ฮ่าๆ ก็น่าจะเป็นแบบนั้นนั่นแหละจ้า  :hao7:

กรี๊ดดด ใจเต้นตึกตักตามพี่แทม  :z3: :z3: :z3:
พี่แทมเค้าตื่นเต้น 555

555

แล้วใครจะยอมใครล่ะเนี๊ยะ. อยากรู้จริงๆ
ต้องตืดตามต่อไปว่าใครจะยอมก่อน

ค้างอย่างแรงงงงงงง บอกเลย รีบมานะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:impress2:

FC เตยโดนกดดดดด
แฟนคลับพี่แทมเยอะจริงๆ อิอิ

กรี๊ดดดดดดด นั่งรอตอนถัดไปแบบใจจดใจจ่อ
ขอบคุฃณมากเลยค่ะ  :mew1:

ค้าง ค้าง ค้าง ค้าง ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อไวๆนะไรเตอร์  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
:katai4: :katai4: :hao7:

++++++++++++++++++++++
ขอบคุณมากเลยค่ะที่ยังติดตามกันอยู่
จะมาต่อในวันพรุ่งนี้จ้า อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 23-12-2014 12:30:38
โอ้โหหหห ค้างสุดๆค่ะ 55555555
กำลังตื่นเต้นเลยเชียว ใครกดใครหน้อออ
เตยเย็นชากับพี่แทมจัง รีบเปิดรับพี่แทมมาดามใจเถอะนะ
นัทโอก็ยังคงเชียร์ต่อไปค่ะ
จบทริปนี้อาจจะน่ารักต่อกันมากขึ้น หลังจากอยู่ด้วยกันไป1คืน 55555
พี่ตินชัดเจนดีอ่า จะมีคู่ไหมคะ 55555

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 24-12-2014 00:21:30
กำลังลุ้นเลยว่าใครรุกใครรับ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-12-2014 14:05:21
โอ้โหหหห ค้างสุดๆค่ะ 55555555
กำลังตื่นเต้นเลยเชียว ใครกดใครหน้อออ
เตยเย็นชากับพี่แทมจัง รีบเปิดรับพี่แทมมาดามใจเถอะนะ
นัทโอก็ยังคงเชียร์ต่อไปค่ะ
จบทริปนี้อาจจะน่ารักต่อกันมากขึ้น หลังจากอยู่ด้วยกันไป1คืน 55555
พี่ตินชัดเจนดีอ่า จะมีคู่ไหมคะ 55555


:katai2-1: ก็ต้องคอยติดตามว่าจะเป้นยังไงต่อไปนะคะ แต่พี่ตินเรื่องนี้ไม่มีคู่หรอกค่ะ แฮะๆ

กำลังลุ้นเลยว่าใครรุกใครรับ  :hao7:
อดใจรออีกนิดแล้วกันนะคะ อิอิ


+++++++++++++++++
เจอกันตอนเย็นๆ จ้า (หนีไปปั่นต่อ  :katai4:)
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-12-2014 17:35:22
PLAYBOY # 30 – TAM

 

 

ผมลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงียอยู่บนเตียง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูตัวเลขบอกเวลา โดยไม่ได้สนใจจำนวนสายที่ไม่ได้รับ แล้วลุกขึ้นนั่งพลางหันไปมองเตียงอีกหลังที่มีใครคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อความทรงจำของค่ำคืนล่าสุดย้อนกลับเข้ามาในความคิด ก่อนที่ผมจะถอนหายใจ แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวในยามเช้า

หลังจากตื่นเต็มตาพร้อมสำหรับการเริ่มต้นวันใหม่ ผมก็เดินไปหยุดที่ข้างเตียงของเตย พลางมองใบหน้ายามหลับอย่างพิจารณา

อย่างกับเด็ก...

ผมคิดกับตัวเองในใจ ตอนนี้เตยไม่ต่างจากแมวเชื่องตัวโตที่น่าเอ็นดู ทว่าเมื่อคืนนี้กลับกลายร่างเป็นเสือหนุ่มเข้าขย้ำผมอย่างเอาแต่ใจ ผมยังจำแววตาสีน้ำตาลเข้มที่เป็นประกายและเปี่ยมไปด้วยอำนาจแรงดึงดูดได้ดี ความดื้อดึงที่แอบซ่อนอาการออดอ้อนเอาไว้

ร้าย... แต่ก็ยังน่ารัก

ผมเผยยิ้มออกมา แล้วดีดนิ้วไปที่หน้าผากของคนหลับเต็มแรง ก่อนที่ผมจะได้สบกับนัยน์ตาคู่สวยอีกครั้ง

"อะไรของมึง" เตยบ่นขึ้นทันทีด้วยน้ำเสียงของคนเพิ่งตื่นนอน พลางยกมือขึ้นลูบหน้าผากของตัวเอง

"พี่มาปลุก เดี๋ยวกินมื้อเช้าไม่ทัน" ผมบอก แล้วหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี

เตยไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากส่งสายตาขุ่นเคืองมาให้ ก่อนจะลุกจากเตียงอย่างตัดบท แต่ผมก็รั้งน้องเขาเอวไว้ก่อน

"เตย...ยังเมาค้างอยู่หรือเปล่า" ผมถามด้วยรอยยิ้มบาง

"ไม่" เตยตอบเสียงเรียบ ทั้งที่ยังแสดงสีหน้าไม่ชอบใจอยู่

"แต่พี่ยังมึนอยู่ สงสัยจะแฮงก์" ผมบอก พร้อมกับยกมือขึ้นนวดขมับของตัวเอง "ทำยังไงดี เตยช่วยพี่หน่อยสิ"

ผมเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเตยไม่ได้ว่าอะไรหรือเดินหนีอย่างไม่สนใจแบบทุกที แต่เลือกที่จะมองผมกลับเหมือนกำลังอ่านความคิดอะไรบางอย่าง เพียงไม่นานผมก็ต้องนึกแปลกใจอีกครั้ง เมื่อน้องเขาขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ขึ้น แล้วมอบจูบแผ่วเบาจากริมฝีปากนุ่มให้

ผมกะพริบตาปรับความคิดของตัวเอง เมื่อสัมผัสชั่ววินาทีหายไป ดูเหมือนยาแก้ชั้นดีที่เพิ่งได้รับมาจะทำให้ผมเมากว่าเดิมไปเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะมองใบหน้าเฉยชาของเตยที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พอใจหรือยัง” เตยถามเสียงนิ่ง

“แหม... นี่เตยคิดอะไรกับพี่หรือเปล่าเนี่ย”ผมแกล้งถามกลับด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ ทั้งที่คิดไม่ถึงว่าเตยจะยอมทำอะไรแบบนี้

"คิด" เตยตอบ ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "คิดว่ามึงน่ารำคาญ"

"ฮ่าๆ เตยเย็นชากับพี่คนเดียวหรือเปล่าเนี่ย"  ผมพูดขึ้น ก่อนจะคว้าคนตรงหน้ามาดูดปากแรงๆ อย่างเอาคืนคำพูดร้ายกาจนั้น แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “หึ... รำคาญก็ช่าง แต่อย่ามาหลงรักพี่ก็แล้วกัน”

ผมมองสายตาดุดันด้วยรอยยิ้มขำ แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ

“หงุดหงิดแต่เช้าไม่ดีนะ เอาน่า.... อย่าถือสาคนเมาค้างอย่างพี่เลย” ผมพูดขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องโดยไม่หันไปสนใจท่าทีของอีกฝ่าย พลางลอบยิ้มกับตัวเอง

ถึงจะไม่หันไปมอง ผมก็เดาได้ว่า เตยค้องมีอาการอะไรสักอย่างที่แสดงถึงความไม่พอใจแน่ แต่เรื่องพรรค์นั้น....ผมสนใจที่ไหนกัน อีกทั้งตอนนี้ผมก็ได้บางสิ่งที่ต้องการมาแล้ว

การยอมรับ...

ยิ่งจูบที่ได้รับเมื่อครู่นี้ ผมก็ยิ่งมั่นใจว่า เตยไม่ได้รังเกียจสัมผัสของผม

อันที่จริงแล้ว.... เราสองคนต่างก็รู้ดีแก่ใจว่า อีกฝ่ายไม่ได้ ‘เมา’ อย่างที่บอกเอาไว้ เพียงแต่หยิบยกเหตุผลมากลบเกลื่อนท่าทีที่ตัวเองไม่ยอมรับ และถ้าจะยืนยันอาการเมาของตัวเอง ก็คงไม่ใช่อาการ ‘เมารัก’ แต่เป็น ‘เมาอารมณ์’

เพราะมีความต้องการเป็นพื้นฐาน พอผสานกับอารมณ์ทีีเป็นแรงผลักดัน ความร้อนในร่างกายที่กรุ่นด้วยแอลกอฮอล์ก็ถูกโหมจนลุกโชนขึ้นอย่างยากจะต้านทาน

ทว่า...ในขณะที่ไฟราคะกำลังแผดเผาด้วยความปรารถนา สัมผัสร้อนผ่าวที่มอบให้แก่กันอย่างที่ใจต้องการก็มีอันต้องหยุดชะงัก เมื่อเป้าหมายที่หวังเอาไว้ไม่สามารถร่วมทางเดียวกันได้อีก

ใช่แล้วครับ... ถึงขั้นตอนนั้นแหละ

แน่นอนว่าเราสองคนต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน แต่ก็ไม่ได้ฝืนใจอีกฝ่ายด้วยกำลังเพื่อเอาชนะ แต่เลือกจะงัดข้อกันด้วยการเล้าโลมให้อีกฝ่ายยอมจำนนต่างหาก

จะเรียกได้ว่า ถ้าใจไม่แข็งพอ ก็คงพลาดท่าเอาได้

ทรมาน ...แต่ก็ได้อารมณ์สุดๆ

เพราะปั่นอารมณ์กันไปมาจนความร้อนที่อัดแน่นไปด้วยความต้องการแทบจะทะลัก ทั้งที่ยังสรุปหนทางในการพิชิตจุดสุดยอดไม่ได้ สุดท้ายผมเลยเสนอทางสายกลางด้วยการมุ่งสู่เป้าหมายด้วยสองมือของเราแทน

ถึงแม้เตยจะดูอึกอักและไม่ชอบใจเท่าไร  แถมยังดึงดันจะทำอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่เมื่อผมจับจุดอ่อนไหวที่ตื่นตัวเต็มที่โดยไม่สนใจ แล้วเร่งเร้าด้วยจังหวะจากมือของตัวเอง เพียงไม่นานเตยก็ยอมช่วยผมกลับ ก่อนที่พวกเราจะไต่ไปถึงสวรรค์ได้สำเร็จในที่สุด

หลังจากที่เราสองคนได้ปลดปล่อยของเหลวในมือของอีกฝ่าย ผมก็สบตากับเตยแค่เล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร อารมณ์ที่ระเบิดไปเมื่อครู่กำลังฟุ้งกระจายท่ามกลางกลิ่นหวานจางและห้วงของลมหายใจที่หอบกระชั้น ก่อนที่เราสองคนจะมอบรางวัลให้กันด้วยจูบแผ่วที่อ่อนโยน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ผมก็อดที่จะจุดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ถึงแม้หลังจากนั้นเราจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมรู้ดีว่า มีบางอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

 

++++++++++

 

ผมเคาะที่หน้าประตูห้องพักของนัทกับโอได้ไม่นาน สิ่งที่ปิดกั้นตรงหน้าก็เปิดออก ก่อนที่โอจะเข้ามากอดผมเอาไว้ แล้วส่งสีหน้าอ้อนออกมา

“เมื่อคืนนี้พี่แทมไปไหนมาฮะ โอโทรไปหาก็ไม่ยอมรับ” โอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ผมก็แค่ยิ้มรับ แล้วลูบที่เส้นผมนิ่มเบาๆ

“นัทไม่ได้บอกหรือไง แล้วตอนนี้ไปไหน” ผมถามกลับ พร้อมกับมองไปรอบห้องแต่ไร้วี่แววของใครอีกคนที่น่าจะอยู่ในห้องนี้ด้วย

“ก็บอกว่าพี่แทมไปค้างข้างนอก ตอนนี้ไปไหนก็ไม่รู้ แต่พี่แทมอ่ะ.... ทำไมไม่ชวนโอไปด้วย” โอพูดขึ้น พร้อมกับปั้นหน้างอนใส่ผมต่อ

“มันกะทันหัน แต่พี่ก็มารับไปกินข้าวด้วยกันแล้วไง” ผมบอกเสียงนุ่ม พร้อมกับส่งยิ้มปลอบใจไปให้ “แล้วถุญแจรถของพี่อยู่กับใคร”

“นี่ฮะ” โอบอก พร้อมกับส่งกุญแจรถของผมคืนให้ “โอกลัวพี่นัทจะขับรถไปหาพี่แทมคนเดียว โอก็เลยยึดเอาไว้”

ผมก็ได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆ พลางกอดไหล่ของโอเดินออกจากห้อง ก่อนจะบังเอิญมาเจอเตยที่กำลังรอลิฟต์พอดี น้องเขามองผมเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร ผมเองก็แค่ระบายยิ้มออกมา ก่อนที่เราจะเดินเข้าลิฟต์ลงมาพร้อมกัน

“พี่แทม”

เสียงเรียกเบาๆ ของโอ ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นใบหน้าเหมือนไม่ค่อยชอบใจของคนในอ้อมแขนที่กำลังมองไปทางเตยที่อยู่ไม่ไกลกันนัก

“เมื่อคืนนี้โอจะรอพี่แทมที่ห้อง แต่ก็โดนน้องเขาไล่ออกมา แถมยังทำหน้าตาน่ากลัวใส่ด้วย ไม่เกรงใจกันบ้างเลย” โอฟ้องผมเสียงขุ่น พร้อมกับใบหน้าบึ้งตึงที่แสดงความไม่พอใจออกมาชัดเจน

“อืม...อย่าใส่ใจเลย เขาก็เป็นแบบนี้แหละ” ผมตอบอย่างขอไปที ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ แล้วมุ่งตรงไปทางห้องอาหารต่อ

บรรยากาศในห้องอาหารค่อนข้างบางตา เมื่อเทียบกับอาหารแบบบุฟเฟต์ที่ทางโรงแรได้จัดเตรียมเอาไว้ ผมมองไปรอบด้านอย่างสำรวจ ก่อนจะเดินไปหานัทที่กำลังยืนตักอาหารอยู่โดยไม่ได้สนใจเตยที่เดินแยกไปอีกทาง

ตอนนี้หมดเวลาเซ้าซี้กับเตยแล้วครับ ผมตั้งใจว่าหลังจากนี้ตลอดจนการเดินทางกลับ ผมจะไม่สนใจน้องเขาอีก แล้วหันมาเอาใจคนที่ผมพามาด้วยแทน เพราะการดันทุรัง มันไม่ทำให้เกิดผลดีอะไร แค่เรื่องเมื่อคืนนี้ผมก็พอใจแล้ว

“มาแล้วหรือแทม” นัททักขึ้น เมื่อผมเดินเข้ามาใกล้

“อืม มาหาอะไรกิน ก็น่าจะรอแทมหน่อย” ผมพูดขึ้น พร้อมกับตักเบคอนกับข้าวผัดใส่จานที่หยิบมา แล้วส่งไปให้โอต่อ “อันนี้พี่ตักให้นะครับ”

“ขอบคุณฮะพี่แทม” โอตอบเสียงใส พร้อมกับรับจานอาหารที่ผมตักให้ด้วยรอยยิ้มน่ารัก พอได้เห็นะไรเพลินตาแบบนี้ ผมก็รู้สึกอารมณ์ดีมากกว่าเดิม

“โอไปหาที่นั่งก่อนนะ เดี๋ยวพี่เอาน้ำไปให้” ผมบอกด้วยรอยยิ้มบาง และเมื่อเห็นโอพยักหน้ารับแล้วเดินจากไปอย่างว่าง่าย ผมก็หันไปเจอสายตาเย็นชาของนัทที่กำลังมองมาต่อ “ทำไมต้องมองแทมแบบนั้น”

“แทมลำเอียง” นัทพูดขึ้น แล้วเดินไปสั่งไข่ม้วนกับเชฟ โดยมีผมเดินตามไปด้วย

“ธรรมดาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยนี่” ผมพูดขึ้น ก่อนจะหันไปสั่งไข่ดาวกับเชฟที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน

“แทมน่าเบื่อ แล้วกลับมาตอนไหน” นัทถามด้วยน้ำเสียงเซ็งอารมณ์

“เมื่อเช้ามืด” ผมบอกไปตามเรื่องที่โกหกเอาไว้

“แล้วเป็นไง หึ...คงสนุกมากเลยสิ” นัทพูดขึ้นต่อ พร้อมกับรับอาหารกลิ่นหอมที่สั่งเอาไว้ ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาเสียดแทง

“อะไรอีกล่ะ” ผมถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะรับไข่ดาวของตัวเองที่สั่งเอาไว้

"ไม่รู้ตัวเลยหรือ style=ไง ก็ทิ้งรอยเอาไว้เนี่ย" นัทตอบ แล้วทำหน้าบึ้งใส่ “แล้วหมอนั่นยังไม่โวยวายหรือไง”

“ตรงไหน” ผมถามต่อด้วยความสงสัย พร้อมกับนัทที่ตีหน้าเคร่งออกมา

“ก็ตรงนี้ไง!” นัทบอกเสียงแข็ง พร้อมกับเอาส้อมจิ้มมาที่ต้นคอด้านหลังของผมแรงๆ

“เจ็บ!” ผมร้องออกมา ก่อนจะใช้มือลูบตำแหน่งที่โดนทำร้ายไปเมื่อครู่ “อยู่ด้านหลัง แทมเลยมองไม่เห็น ไม่ใช่เป็นรอยส้อมของนัทเมื่อกี้หรอกนะ”

“เอาแบบนั้นไหมล่ะ” นัทถามกลับอย่างเอาเรื่อง

ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งออกมา ทั้งที่ยังนึกแปลกใจกับตัวเอง เพราะไม่คิดว่าเตยจะกล้าทิ้งรอยเอาไว้แบบนี้ แต่ผมเองก็แอบทิ้งรอยเอาไว้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าน้องเขาจะเห็นหรือเปล่า

“เลิกทำหน้าแบบนั้นใส่แทมได้แล้ว มันก็แค่เรื่องสนุกๆ” ผมพูดขึ้นเสียงอ่อน แต่คนฟังก็ยังส่งสีหน้าโกรธเคืองมาให้อยู่ดี

“บ้าชะมัด! ทำไมนัทต้องมารักคนแบบแทมด้วย” นัทบ่นขึ้น ก่อนจะเดินทำหน้าไม่สบอารมณ์ไปอีกทาง

รัก...

ผมลอบถอนหายใจออกมา แล้วเดินไปกดน้ำผลไม้ที่อยู่อีกด้านของห้องอาหารต่อ

เรื่องแบบนั้น... ไม่เห็นน่าสนุกเลย

 

++++++++++

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 29 ❤ [17/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-12-2014 17:46:16
“มาได้สักทีนะมึง”

เทียงทักของไอ้เก้า ทำให้ผมต้องยิ้มออกมา ก่อนจะมองไปยังสาวสวยที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนในอ้อนแขนของเพื่อนสนิทเล็กน้อย แล้วยิ้มทักไอ้บอสที่กำลังมองมาพอดี

“ไงมึง พ่อติวเตอร์ วันนี้ไม่ไปสอนเด็กหรือวะ” ผมถามขึ้น พร้อมกับนั่งลงบนโซฟาอย่างผ่อนคลาย เสียงเพลงที่ดังด้วยจังหวะเร้าใจ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเหมือนถูกกระตุ้นให้เคลื่อนไหวตลอดเวลา

“พอดีน้องเขาขอเลื่อน กูเลยว่าง” ไอ้บอสบอก แล้วหันไปเตรียมเครื่องดื่มให้ผมต่อ

“ต้องขอบคุณน้องเขานั่นแหละ ไม่อย่างนั้นเราคงไม่ได้เจอหน้ามันนอกเหนือเวลาเรียน” ไอ้เก้าพูดขึ้นอย่างกวนอารมณ์ ก่อนจะหันมาทางผมต่อ “แล้วมึงก็อีกคน ไปเที่ยวไม่ชวนเพื่อนฝูง”

“กูไม่ได้ไปเที่ยว แต่ไปทำงาน” ผมบอก ก่อนจะหันไปรับเครื่องดื่มของไอ้บอส มือชงเหล้าประจำกลุ่ม

“ทำงานอะไรของมึง กูเห็นเด็กมึงโพสต์รูปลงเฟซบุ๊กหรา” ไอ้เก้าว่า แล้วหันไปหาสาวเจ้าในอ้อมแขน “เดี๋ยวอาทิตย์หน้า เราไปเที่ยวกันสองคนดีไหมครับ”

“ค่ะ” เธอตอบรับอย่างเอียงอาย ก่อนจะเอนหน้าซบอกของไอ้เก้ายอย่างมีจริต ผมก็ได้แต่ยิ้มขำกับภาพที่เห็น

จะคบนานถึงอาทิตย์หน้าหรือวะ?

“แล้วมึงไปทำงานอะไร” ไอ้บอสถามต่อ

“ภารกิจกินตับพ่อบ้านสุดหล่อไง” ผมตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะยกแก้วในมือขึ้นดื่ม

“แล้วเป็นไงมั้ง” ไอ้เก้าถามต่อด้วนน้ำเสียงอยากรู้ “สรุปมึงได้กิน หรือโดนกินวะ”

“ไอ้สัด! กูไม่มีทางถูกกินหรอกเว้ย” ผมว่า แล้วยกยิ้มขึ้น “ถึงจะไม่ได้กินตับ แต่ก็ทั้งล้วงทั้งจับมาเรียบร้อย”

“ไอ้ห่าแทม! ปากดีไม่เปลี่ยน” ไอ้เก้าว่าเสียงดังด้วยความชอบใจ ผิดกับไอ้บอสที่กำลังส่งสีหน้าเอือมระอามาให้ผม

“ไอ้แทม ถึงกูจะไม่ค่อยถูกขี้หน้าไอ้เด็กนั่น แต่ถ้ามึงชอบ ก็คบกันเป็นแฟนไปเลยก็ได้ กูก็ไม่ว่าอะไร” ไอ้อบอสพูดขึ้นเสียงเรียบ แล้วมองผมอย่างจริงจัง

“โอ้โห! ไอ้บอสเปิดทางให้แล้วเว้ย” ไอ้เก้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ แล้วหันมาทางผมต่อ “แต่กูว่า มึงคงไม่เอาห่วงมาแขวนคอตัวเองหรอก ใช่ไหมวะ?”

“เออ กูไม่โง่หาเรื่องใส่ตัวหรอก” ผมบอก แล้วเอนหลังพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์ “มันเป็นแค่เกม ถ้ากูเคลียร์บอสผ่าน มันก็จบ”

“เรื่องของมึง แต่กูอยากจะเตือนอะไรเอาไว้อย่าง ความรู้สึกของคนไม่ใช่เกมที่ใครจะเอามาเล่นทิ้งๆ ขว้างๆ” ไอ้บอสพูดขึ้นเสียงเรียบ ผมก็แค่ยักไหล่รับอย่างไม่สนใจนัก ก่อนจะลิ้มรสเครื่องดื่มในมือของตัวเองต่อ

“มึงจะจริงจังไปไหนเนี่ย” ไอ้เก้าหันไปว่าไอ้บอส ก่อนจะหันไปสนใจเจ้าสาวที่กำลังอ้อนมันอยู่ต่อ

ไอ้บอสก็ส่งสีหน้าไม่พอใจใส่ ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำต่อ ผมก็ได้แต่ดื่มด่ำกับเสียงเพลงและเครื่องดื่มมึนเมาในมือของตัวเองอย่างใช้ความคิด

ทุกอย่างมันเริ่มต้นตั้งแต่วันที่ผมได้รู้ว่า เตยไม่คิดจะสนใจใคร นอกจากตินคนเดียว  ความรู้สึกบางอย่างกระซิบบอกให้ผมคิดแผนการขึ้น ก่อนที่ผมจะตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาพี่ชาย เพื่อเล่าความรู้สึกของรุ่นน้องที่แอบรักมันข้างเดียว

ผมรู้จักนิสัยของตินดี พี่ชายของผมถึงจะเป็นคนเข้าใจยาก แล้วก็พูดอะไรที่ไม่รู้เรื่อง แต่ถ้ามีสิ่งไหนที่เป็นปัญหา มันจะไม่ปล่อยให้ค้างคา แต่จะรียจัดการเพื่อความสบายใจของตัวเอง แน่นอนว่าความรู้สึกลึกซึ้งที่คนซื่อบื้ออย่างมันไม่เคยรับรู้ ย่อมเป็นปัญหาดวนที่มันต้องทำอะไรสักอย่าง

 

หลังจากผ่านไปได้ไม่กี่วัน ตินก็โทรศัพท์มาหาผมอีกครั้ง แล้วบอกวันที่จะกลับมา พร้อมกับสั่งให้ผมพาเตยไปหาด้วย ตอนนั้นผมก็รู้ได้ทันทีว่า ความรักของพ่อบ้านผู้น่าสงสารของผมจะต้องมีอันเป็นไปในไม่ช้านี้แน่นอน

แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิดเอาไว้ ตินปฏิเสธความรู้สึกของเตยอย่างชัดเจน แล้วก็มาถึงหน้าที่ของผมที่จะต้องไปกอบกู้หัวใจที่แตกสลายมาไว้ในมือของตัวเอง โดยใช้ทฤษฏีที่ว่า หลังจากการอกหัก หัวใจและอารมณ์จะอ่อนไหวมากที่สุด

ถึงแม้ผมจะไม่สามารถจัดการกับสิ่งที่ตัวเองหวังเอาไว้ได้เบ็ดเสร็จ แต่เตยก็มีท่าทีอ่อนข้อให้ผมมากขึ้น อย่างน้อยกำแพงที่ชื่อตินในใจของเตยก็แตกร้าวไป ตอนนี้ผมก็แค่คอยซ้ำรอยหักเหล่านั้น แล้วทำให้นัองเขายอมจำนนต่อผมให้ได้

เมื่อถึงตอนนั้น.... ผมคงมีความสุขกับสิ่งที่รอคอยมานาน

 

++++++++++


 

“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่ง พอดีต้องไปมหา’ลัยเหมือนกัน” ผมพูดขึ้น เมื่อเห็นพ่อบ้านคนสำคัญกำลังจะออกไปเรียนในตอนเช้า

“ตามใจ” เตยตอบ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปก่อน ผมก็ยิ้มรับเล็กน้อย แล้วเดินตามหลังไป

เปลี่ยนไปจริงๆ...

ผมได้แต่คิดกับตัวเอง ก่อนจะลอบมองคนที่นั่งข้างคนขับ ตั้งแต่กลับจากไปเที่ยวต่างจังหวัดในวันนั้น เตยก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ถึงจะไม่ได้ชัดเจนจนผิดสังเกตก็ตาม

อาทิเช่น... เมื่อวานนี้ตอนที่ผมกำลังนั่งดูหนังอยู่ในห้องรับแขก โดยปกติแล้วเตยจะไม่สนใจผมเลยสักนิด แต่วันนั้นกลับเข้ามาถามว่า ผมดูเรื่องอะไร แล้วก็มานั่งดูด้วยกัน หรือเมื่อสองวันก่อน... ในขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้าไปในห้องครัว  เพื่อหาอะไรกินเป็นมื้อเย็น เตยก็เข้าไปเตรียมอาหารให้ ก่อนที่เราสองคนจะกินอาหารเย็นด้วยกัน

รวมไปถึงตอนนี้... ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงต้องปะทะคารมกันยกหนึ่ง กว่าจะยอมไปด้วยกันได้ แต่คราวนี้แค่เอ่ยปากชวนธรรมดา น้องเขาก็ยอมตกลงแต่โดยดี

ผมขับรถเข้ามาในพื้นที่ของมหาวิทยาลัย ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในลานจอดรถใกล้กับคณะบริหาร  และเมื่อดับเครื่องยนต์สนิท คนร่วมทางก็หันมามองผมที่กำลังเปิดประตูรถด้วยความสงสัย

“ไหนๆ ก็มาแล้ว จะแวะกินข้าวเช้าที่นี่เลย” ผมพูดขึ้น แล้วกดล็อกรถของตัวเอง ก่อนจะยิ้มออกมา “จะไปกินด้วยกันหรือเปล่า”

“ไม่ กูมีงานที่ต้องไปทำต่อ” เตยบอก แล้วเดินมุ่งหน้าเข้าไปในอาคารโดยไม่สนใจผมอีก

ผมมองตามหลังเตยไปเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปทางโรงอาหารของคณะบริหารต่อ ที่จริงผมก็ไม่ได้มานั่งส่องหนุ่มน้อยน่ารักแถวนี้นานแล้ว บางทีตอนนี้อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้

“นั่นพี่แทมใช่ไหมคะ”

เสียงเรียกที่ดังขึ้น ทำให้ผมที่กำลังเดินเพลินต้องหันไปมอง ก่อนจะนึกแปลกใจ เมื่อเห็นสาวน้อยน่ารักกำลังยกมือไหว้ผมอยู่

“มีอะไรครับ” ผมถามกลับด้วยรอยยิ้มบาง ถ้าเป็นเด็กหนุ่มน่ารักเรียกก็จะดีใจมากกว่านี้นิดนึง

“มาหาเตยหรือคะ” เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ผมก็ได้แต่นึกแปลกใจอีกรอบ

รู้เรื่องของผมกับเตยด้วย?

“เปล่าครับ พี่มากินข้าว” ผมบอก แล้วมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา สรุปว่าเธอเป็นใครกันเนี่ย?

“ตายจริง! ลืมแนะนำตัวไปเลย หนูชื่อรันเป็นเพื่อนสนิทของเตยค่ะ” เธอกล่าวเนะนำตัวเอง ผมก็ได้แต่ยิ้มรับ

ที่แท้ก็เป็นเพื่อนสนิทของเตยนี่เอง นึกไม่ถึงเลยว่าคนอย่างเตยจะคบเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง แถมยังเล่าเรื่องของผมให้เพื่อนฟังด้วย

“เตยเคยเล่าเรื่องของพี่ให้ฟังหรือ” ผมถามกลับด้วยความอยากรู้

“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ พี่แทมอาจจำไม่ได้ แต่เราเคยเจอกันครั้งนึงแล้วที่โรงอาหารวิศวะ วันนั้นเตยพารันไปกินข้าวกลางวันด้วยน่ะค่ะ”

“งั้นหรือ”

“อุ๊ย! สายแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่นะคะพี่แทม”

ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับไหว้ของรันด้วยรอยยิ้ม แล้วก็อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้จริงๆ ว่า อะไรดลใจให้เตยคบกับรันเป็นเพื่อนสนิท เพราะดูลักษณะทางเคมีแล้วไม่น่าจะเข้ากันได้

 

TBC ++++++++++

 

 Marionetta ::: ดีจ้า มาแล้วค่ะ ^^
 :n1:

แฮะๆ (จะโดนใครเขวี้ยงอะไรมาไหมเนี่ย) ก็อยากจะให้รู้ตำแหน่งกันอยู่นะคะ แต่จะให้มาเสียท่ากันเพราะแบบนี้ก็ใช่เรื่องอยุ่ค่ะ อิอิ
(อย่าเพิ่งงอนจนเลิกอ่านไปก่อนนะคะ  :hao5:) แต่ก็มาได้ครึ่งทาง แล้วก็เข้าช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแล้ว
ถ้าได้เวลาที่เหมาะสมก็คงจะได้รู้ตำแหน่งกันแน่ชักค่ะ
 
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ สามารถแนะนำติชมมาได้นะคะ ยังไงก็ช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยค่ะ

ปล. จะค่อยๆ หวานแล้วล่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-12-2014 18:37:39
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 24-12-2014 19:45:47
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:   อ่านกี่ทีๆก็ขัดใจ อิพี่แทมมันจะทำเล่นๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่

คนเราถ้า แสดงความจริงใจของตัวเองออกมาสักนิดสักหน่อย น้องเตยคงไม่เหวี่ยงไม่วีนทุกทีที่เจอไอ้พี่แทมหรอก   :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 24-12-2014 19:58:21
อิพี่แทมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 24-12-2014 20:08:50
ตอนแรกๆก็โอยู่อ่ะนะแต่พอมาถึงพาร์ทที่คุยกับเพื่อนนะอิแทมน่าโมโหที่สุดเอาความรู้สึกมาล้อเล่นอย่างนี้มันน่าตบหัวหลุดจริงๆ :beat: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-12-2014 21:15:11
 :z6: ถีบยอดหน้าแทมเลย

เอาความรู้สึกคนมาล้อเล่น มันต้องโดน :beat:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-12-2014 21:24:11
พี่แทมกะล่อน นิสัยไม่ได้ ต้องลงโทษด้วยการโดนกด 555555555 :katai4: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-12-2014 22:57:05
ขอคู่แข่งแบบรุกตัวพ่อมารุกน้องเตยแข่งกับพี่แทมที!!!
ชิชะ ปราบบอสเสร็จก็จบเหรอ!?
ถึงจะเชียร์ให้พี่แทมปราบเตยก็เถอะ
แต่มาพูดหมาๆแบบนี้ไม่ปลื้ม! บ่องตง!!!

FC Tam x Toey
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 24-12-2014 23:44:14
พี่แทมทีเล่นทีจริงมาก เหมือนไหร่จะรู้ใจล่ะเนี่ย
:z3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 25-12-2014 00:00:43
คอยดูนะ ถ้าพี่แทมทำเตยเสียใจ

จะโกรธมากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 27-12-2014 21:40:29
มาต่อเถอะ มาต่อเถอะ มาต่อเถอะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 28-12-2014 09:26:16
แทมร้ายอ่าาา นึกว่ารักน้องเตยแล้วซะอีก จริงๆแทมไม่รู้สึกอะไรเหรอคะ สงสารนัทด้วยอ่า  :hao5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-12-2014 10:13:57
:katai1: :katai1: :katai1:
:mew1:

:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:   อ่านกี่ทีๆก็ขัดใจ อิพี่แทมมันจะทำเล่นๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่

คนเราถ้า แสดงความจริงใจของตัวเองออกมาสักนิดสักหน่อย น้องเตยคงไม่เหวี่ยงไม่วีนทุกทีที่เจอไอ้พี่แทมหรอก   :เฮ้อ:
ก็นั่นสินะนะคะ แฮะๆ  :z2:

อิพี่แทมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  :z6: :beat:
:katai5: :katai5: :katai5:

ตอนแรกๆก็โอยู่อ่ะนะแต่พอมาถึงพาร์ทที่คุยกับเพื่อนนะอิแทมน่าโมโหที่สุดเอาความรู้สึกมาล้อเล่นอย่างนี้มันน่าตบหัวหลุดจริงๆ :beat: :beat: :beat:
เอ่อ...เดี๋ยวฝากเตยตบให้นะคะ อิอิ  :z1:


:z6: ถีบยอดหน้าแทมเลย

เอาความรู้สึกคนมาล้อเล่น มันต้องโดน :beat:
อ่า... เดี๋ยวฝากเตยถีบให้นะคะ ไม่ต้องห่วง  o13

พี่แทมกะล่อน นิสัยไม่ได้ ต้องลงโทษด้วยการโดนกด 555555555 :katai4: :hao7:
อันนี้....จะบอกเตยลงโทษให้นะคะ น้องเขาคงชอบ  :impress2:


ขอคู่แข่งแบบรุกตัวพ่อมารุกน้องเตยแข่งกับพี่แทมที!!!
ชิชะ ปราบบอสเสร็จก็จบเหรอ!?
ถึงจะเชียร์ให้พี่แทมปราบเตยก็เถอะ
แต่มาพูดหมาๆแบบนี้ไม่ปลื้ม! บ่องตง!!!

FC Tam x Toey
ขอคิดก่อนนะคะ แค่รุก 2 คนยังกดกันไม่ลงเลย ฮ่าๆ

พี่แทมทีเล่นทีจริงมาก เหมือนไหร่จะรู้ใจล่ะเนี่ย
:z3:
เรื่องแบบนี้ต้องใช่เวลาค่ะ คนแบบแทมต้องเจอดี อิอิ  :hao6:

คอยดูนะ ถ้าพี่แทมทำเตยเสียใจ

จะโกรธมากๆๆๆ
:katai4: ต้องรีบไปบอกพี่แทมให้ระวังตัว แฺฮะๆ

มาต่อเถอะ มาต่อเถอะ มาต่อเถอะ  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
:katai4: :ling1: :ling1:

แทมร้ายอ่าาา นึกว่ารักน้องเตยแล้วซะอีก จริงๆแทมไม่รู้สึกอะไรเหรอคะ สงสารนัทด้วยอ่า  :hao5:
พี่แทมเขาอาจจะไม่รุ้ใจตัวเองก็ได้ อิอิ (สปอบล์นิดๆ) แต่นัทน่าสงสารจริงค่ะ แตคนมันรัก ก็ห้ามไม่ได้อ่ะเน้

++++++++++++++++++

จะแวบมาลงตอนหน้าในวันพรุ่วนี้ค่ะ
ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ  :mew1:

แล. ตอนหน้าคงเรียกคะแนนตกวูบของพี่แมได้บ้างล่ะ อิอิ


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-12-2014 10:07:08
PLAYBOY # 31 – TOEY



 

วันนี้ผมมีนัดหลังเลิกเรียนกับพวกไอ้เพื่อนสนิทที่ผับสตาร์ไลท์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผมเคยทำงานเพิเศษมาก่อน ที่จริงแล้วพวกเราก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรกับการรวมพลครั้งนี้ นอกจากอยากจะมาเมาด้วยกันตามประสาครับ

“แล้ววันนี้มึงทำงานเปล่าวะ” ไอ้วิลหันไปถามไอ้ลมที่ตอนนี้ยังทำงานพาร์ทไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์ได้พักใหญ่แล้ว

“วันนี้กูลาเว้ย” ไอ้ลมบอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกเครื่องดื่มในมือขึ้นดื่ม

“ก็ดี มาทีไรก็ต้องเสียอารมณ์ เพราะมึงต้องไปทำงานต่อ” ไอ้เพชรว่า พร้อมกับตบไหล่ของไอ้ลมอย่างพอใจ “คืนนี้ใช้เงินเดือนมึงจ่าย”

“ไอ้สัด!” ไอ้ลมด่ากลับ ก่อนที่พวกมันจะหัวเราะกัน

“อะไรวะมึง ก็ต้องให้คนหาเงินเองได้เลี้ยงสิวะ” ไอ้วิลพูดขึ้นต่อ แล้วอมยิ้มออกมา “มึงด้วย ไอ้เตย ไม่ต้องมาทำเงียบ”

“งั้นกูกลับ” ผมบอก แล้วทำท่าจะลุกขึ้น แต่พวกมันก็รีบรั้งเอาไว้ก่อน ทั้งที่รู้ว่าผมแกล้งทำ

“ไอ้ห่าเตย แม่งงกว่ะ” ไอ้เพชรว่า แล้วเข้ามากอดไหล่ของผมเอาไว้ “แล้วพี่แทมยังดีกับมึงเหมือนเดิมหรือเปล่าวะ”

“อะไรของพวกมึง” ผมว่า แล้วชักสีหน้าใส่

“พอพูดเรื่องพี่แทมทีไร มึงก็ชอบทำมึนตลอด” ไอ้ลมพูดขึ้นบ้าง แล้วมองผมอย่างจับผิด “ไม่ใช่ว่ามึงชอบพี่เขาไปแล้วนะเว้ย”

“มึงจะบ้าหรือไง” ผมว่าต่อ แล้วขมวดคิ้วขึ้น แต่มันกลับหัวเราะออกมา

“จริงสิ! เมื่อวันก่อนกูเจอเรื่องเด็ดมาด้วย” ไอ้วิลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“เด็ดเท่าหนังเอวีหรือเปล่าว่ะ” ไอ้ลมถามต่ออย่างกวนอารมณ์

“เด็ดกว่านั้นอีกมึง” ไอ้วิลบอก แล้วยกยิ้มอย่างมีเลศนัย “กูบังเอิญไปเจอคนสวีตกัน”

“ไอ้วิล ก็แค่คนสวีตกัน มันมีอะไรน่าสนใจวะ” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วทำหน้าเซ็งออกมา “ถ้าไปเจอคนกำลังเอากันยังน่าสนใจกว่า”

“กูยังไม่ทันเล่าเลยมึง” ไอ้วิลว่ากลับ แล้วทำหน้าเอือมระอาออกมา “มึงมันใจร้อนแบบนี้ไง ถึงไม่มีผู้หญิงที่ไหนเอา”

“พูดแบบนี้ไปเจอกับกูหลังร้านเลย ไอ้เหี้ยวิล” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วแกล้งทำท่าจะเอาเรื่อง

“พวกมึงมัวแต่เถึยงกันอยู่ได้ แล้วเมื่อไหร่จะรู้เรื่อง” ผมบ่นขึ้นอย่างนึกรำคาญ

“ไอ้วิลเล่ามา ไอ้เตยหงุดหงิดแล้ว” ไอ้ลมพูดขึ้น พลางหันไปทางไอ้วิลที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่

“เห็นแก่คุณพ่อบ้าน กูจะยอมให้มึงก่อนนะไอ้วิล” ไอ้เพชรพูดขึ้นอย่างคาดโทษด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

กูว่ามึงมาเจอกับกูก่อนดีกว่า ไอ้เพชร ....

ผมด่ามันในใต แต่ก็ทำแค่เพียงปรายจามองอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ฮ่าๆ โอเค เมื่อวันเสาร์ที่แล้วกูไปเดตกับแฟน แล้ว...” ไอ้วิลพูดขึ้น ก่อนจะมองพวกเรารอบหนึ่ง แล้วมาหยุดที่ผม “กูก็เจอมึงสวีตกับพี่แทมไง”

“เหี้ย! กูไม่เคยสวีตกับมัน” ผมบอก พร้อมกับชักสีหน้าขึ้นอย่างไม่พอใจ

“อย่ามาแก้ตัวไอ้เตย กูเห็นกับตา เดี๋ยวจับ เดี๋ยวโอบ เดินซื้อของกันกระหนุงหระหนิง แถมยังไปกินข้าวด้วยกันอีก” ไอ้วิลบอกต่อ แล้วมองผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ “จะให้กูโซว์รูปที่ถ่ายไว้ไหมล่ะมึง”

ผมก็ได้แต่ขมวดคิ้ว ก่อนที่ไอ้วิลจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อแสดงหลักฐานยืนยันคำพูดของตัวเอง แน่นอนว่าไอ้ลมกับไอ้เพชรก็ถลาเข้าไปสุมหัวกันดูทันที

“โธ่... ไอ้เพื่อนรัก ทำไมต้องปิดบังกูด้วย เล่าความขริงมาเลยมึง” ไอ้เพชรหันมาเค้นผมต่อ พร้อมกับส่งสายตาแสดงความเสือกอย่างชัดเจน

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากถอนหายใจด้วยความไม่สบอารมณ์ เมื่อเจอสายตาสามคู่กำลังเร่งเร้าเพื่อเค้นคำตอบของผมอย่างน่าหงุดหงิด ที่จริงแล้วเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมไปซื้อของเข้าห้องกับไอ้แทม เพราะอาหารแช่แข็งที่กินอยู่ทุกวันหมดแล้ว หลังจากนั้นก็ไปหาอะไรกินต่อเป็นมื้อเย็นเท่านั้นแหละครับ

ส่วนที่เห็นมันจับแขนกับโอบไหล่ของผมก็ตอนที่มันจะดึงให้ผมเดินตามกับตอนที่แหย่ผมเล่น

“กูแค่ไปซื้อของเฉยๆ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงกึ่งรำคาญ เพราะดูเหมือนพวกมันจะไม่เชื่อ “ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง กูพูดความจริงหมดแล้ว”

“เอาเถอะๆ แต่ตอนนี้มึงก็ไม่ได้เกลียดพี่แทมแล้วใช่ไหมวะ” ไอ้วิลถามขึ้น พร้อมกับเก็บโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

“เรื่องของกู” ผมตอบ แล้วยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่มอย่างตัดบท แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่หวังเอาไว้ อาจจะเป็นเพราะรู้จักกันมานาน พวกมันเลยดักทางของผมได้ “กูก็ไม่ได้เกลียดมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

แค่...ไม่ค่อย...ชอบ

“แต่กูนับถือพี่เขาเลยว่ะ ถ้าเป็นกู ... เลิกสนใจไอ้เตยนานแล้ว” ไอ้เพชนพูดขึ้น แล้วยิ้มมองมาทางผม “ไม่รู้ติดใจอะไรมึงนักหนา”

“ถ้าไม่ได้ชอบจริง ไม่มีทางทำแบบนี้หรอก” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง พร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดบางอย่าง “พี่เขาก็ช่วยเหลือมึงทุกอย่าง ถึงบอกว่าจ้างมึงไปเป็นพ่อบ้าน แต่คนอย่างมึงจะไปทำอะไรได้วะ ก็เหมือนตั้งใจช่วยมึง แล้วก็ให้เงินใช้ด้วยอีก”

“มึงคิดว่าไงวะไอ้เตย” ไอ้ลมหันมาถามผม

“แล้วพวกมึงจะสนใจเรื่องพวกนี้ทำไมวะ” ผมถามกลับด้วยความข้องใจ แล้วถอนหายใจออกมา “มันไม่ได้ชอบกูหรอก ก็แค่อยากจะเอากูเหมือนที่ทำกับคนอื่นนั่นแหละ”

“ที่แท้น้องเตยก็กลัวถูกฟันแล้วทิ้งนี่เอง” ไอ้เพชรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงะเย้าแหย่ “ไอ้เตย...มึงก็ทำให้พี่เขาชอบมึงจริงๆ สิวะ”

“ไอ้สัด! ทำไมกูต้องทำอะไรแบบนั้น” ผมตอบเสียงขุ่น

“พี่เขาอาจจะชอบมึงจริงก็ได้” ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วมองผมอย่างจริงจัง “พวกกูรู้นะเว้ยว่า มึงขอยพี่ติน แต่พี่เขาก็ไม่ได้สนใจมึงเลย กูว่ามึงควรหันมามองคนที่เขาดูแลมึงบ้าง คนดีหายากยิ่งกว่าถูกหวยนะมึง”

“แล้วทำไมต้องเป็นมันด้วยวะ” ผมถามกลับ แล้วขมวดคิ้วขึ้น “หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว น่ารำคาญ”

“ที่จริงพี่ตินกับพี่แทมเขาก็เป็นพี่น้องกัน ก็ต้องมีอะไรสักอย่างที่มึงอาจจะชอบเหมือนกันก็ได้” ไอ้วิลพูดขึ้นต่อ แล้วมองสีหน้าไม่ชอบใจของผม “กูแค่ไม่อยากให้มึงปล่อยของดีหลุดมือ ”

“ก็อย่างที่ไอ้วิลมันบอก พวกกูหวังดีกับมึงนะเว้ย” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วส่งยิ้มมาให้ผม “กูว่า...แบบนี้ต้องหาทางพิสูจน์ความในใจของพี่เขาหน่อยแล้ว”

“เข้าท่า! แล้วมึงจะทำยังไงวะ” ไอ้ลมถามขึ้นด้วยความถูกใจ

“ตอนนี้กูยังคิดแผนไม่ออก มึงว่าไงวะ” ไอ้เพชรบอก แล้วหันมาทางผมต่อ “ถ้าพี่เขาแค่เล่นๆ กับมึง พวกกูจะเป็นไม้กันหมาให้เอง”

“แต่ถ้าพี่เขาจริงใจกับมึง พวกกูก็จะได้เชียร์เต็มที่” ไอ้วิลพูดขึ้นต่อ แล้วระบายยยิ้มออกมา

“พวกมึงมันน่ารำคาญยิ่งกว่าไอ้แทมอีก” ผมบ่นออกมา แล้วปั้นสีหน้ายุ่งใส่ “แล้วก็ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ไม่งั้นกูเล่นงานพวกมึงน่”

ผมมองสีหน้าผิดหวังของพวกมัน แล้วขอตัวลุกไปเข้าห้องน้ำ  เพราะไม่อยากคุยเรื่องของไอ้แทมอีก หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็ออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกต่อ

หลังจากเกิดเรื่องครั้งนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับตินอีก ที่จริงแล้วไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร มันก็ไม่มีผลต่อผมสักเท่าไร ในเมื่อผมเองก็รู้ความจริงที่แสนเจ็บปวดดีอยู่แล้ว  ถึงแม้เศษเสี้ยวของความรู้สึกจะแอบหวังเข้าข้างตัวเองเหมือนคนฝันกลางวันบ้างก็ตาม แต่ในเมื่อเขาไม่อาจยอมรับความรู้สึกของผมได้ แล้วจะให้ผมตัดใจไปเลย ก็คงจะทำได้ยาก เพราะตลอดมาเขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ผมยึดมั่นด้วยความรัก

ไดอารี่สมุดวาดเขียนที่เขาเคยซื้อให้ ผมก็ยังบันทึกมันอยู่เสมอ จนกระทั้งเมื่อหลายวันก่อนที่ผมตัดสินใจเก็บมันเอาไว้ในกล่องใต้เตียง อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมคิดถึงเขาน้อยลง

ทั้งที่ผมถูกปฏิเสธอย่างหมดทาง แต่เขาก็จะเป็นคนพิเศษสำหรับผมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าเป็นความเชื่อมั่นหรือความงมงายกันแน่ที่ทำให้ผมไม่สามารถทิ้งควาทรู้สึกนี้ไปได้

ทว่าในช่วงเวลาหนึ่งที่คิดว่าตัวเองกำลังอยูอย่างโดดเดี่ยวอีกครั้ง ก็มีมือของใครคนหนึ่งยื่นมาตรงหน้า ก่อนคำสั่งจากก้นบึ้งของจิตใจจะสั่งการให้ผมคว้าเอาไว้โดยไม่ทันได้คิดอะไรด้วยซ้ำ

มือของไอ้แทม...

ถึงมันจะไม่ได้อบอุ่นเหมือนเก่า แต่ก็บรรเทาความอ้างว้างของคนที่ถูกทิ้งได้อย่างดี

มือ...ที่ทำให้ผมไม่ต้องอยู่คนเดียว

ผมยอมรับว่าไม่ค่อยชอบไอ้แทมเท่าไรนัก แต่มันก็เป็นคนเดียวที่ช่วยผมเสมอเวลาที่เจอปัญหา ถึงจะกวนใจจนน่ารำคาญ แจ่ก็ใจดีกับผมมาตลอด

...ใจดีจนน่าหงุดหงิด

ผมทิ้งก้นบุหรี่ของตัวเอง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่ในร้านอีกครัง

แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็คงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อตอบแทนน้ำใจของมันบ้าง

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 30 ❤ [24/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 30-12-2014 10:16:16


ในวันอาทิตย์ที่แสนน่าเบื่อ หลังจากกินมื้อเช้าง่ายๆ ด้วยโจ๊กสำเร็จรูปกับไอ้แทมเสร็จ มันก็กลับเข้าห้องของตัวเองต่อ ก่อนที่ผมจะเริ่มทำงานบ้านของวันนี้ ทว่าในขณะที่ผมกำลังเดินใช้เครื่องดูดฝุ่นอย่างนึกปลงกับชะตาชีวิตของตัวเอง เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น

ใครมาวะ?

ผมหันไปมอง ก่อนจะเดินไปที่ห้องของไอ้แทม แล้วเคาะประตูเรียก คนที่มาที่นี่ค้องเป็นเพื่อนของมันสักคนแน่ แล้วผมก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวอะไรด้วย และเมื่อผมยืนรออยู่ครู่หนึ่ง ไอ้แทมก็เปิดประตูออก

“มีคนมา มึงไปดู”

ไอ้แทมทำหน้างง แต่ก็ยอมเดินไปทางหน้าประตูแต่โดยดี ผมมองเข้าไปในห้องนอนของมันต่อ หนังสือ เอกสาร และโน้ตบุ๊กที่วางเกะกะอยู่เต็มเตียงฉายอยู่ในสายตา ก่อนที่ผมจะเห็นแก้วกาแฟที่มันวางทิ้งไว้สามใบตรงโต๊ะเขียนหนังสือ

ผมถอนหายใจ ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟที่ว่างเปล่าเอาไปไว้ในครัว แต่ยังไมทันที่ผมจะเดินไปไหน ไอ้แทมก็ทำหน้ายุ่งเข้ามาหา

“อะไร” ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย

“มาหาเตยต่างหาก” ไอ้แทมบอก พร้อมกับจับแขนของผมให้เดินออกไปด้วยกัน

ผมได้แต่มองมันด้วยความแปลกใจ เพราะยังนึกไม่ออกว่าจะมีใครมาหา หรือว่าจะเป็นไอ้พวกนั้น? แต่พวกมันก็น่าจะโทรศัพท์มาบอกผมก่อน และยังไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกลกว่านั้น ปลายเท้าของผมก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นใครคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โซฟา

มาได้ยังไง?!

ผมเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อรู้สึกหายใจลำบากขึ้น แล้วหันไปมองไอ้แทมที่ระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่มันจะทิ้งให้ผมอยู่ตามลำพังกับผู้มาเยือน

“คุณมาทำไม” ผมถามขึ้น หลังจากปล่อยความเงียบผ่านไปพักหนึ่ง

“แกต้องกลับบ้าน” เขาพูดขึ้นเสียยงนิ่ง พร้อมกับสายตาเรียบเฉยที่ผมเกลียดชัง

“ไม่” ผมปฏิเสธ แล้วขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ “คุณกลับไปได้แล้ว ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก”

“เมื่อไหร่แกจะเลิกเหลวไหล ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจเสียที” เขาว่าเสียงแข็ง พร้อมกับมองมาด้วยความไม่พอใจ “ฉันปล่อยให้แกเล่นสนุกมาพอแล้ว”

“ผมไม่ได้เล่นสนุก!” ผมเถียงกลับเสียงดัง พร้อมกับมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความโกรธเคือง

ไม่ว่าอย่างไร...ผมคงไม่มีวันดีพอในสายตาของเขา

“แค่เรื่องที่แกเป็นพวกผิดเพศ ฉันก็เกินจะยอมรับแล้ว แต่นี่แกยังย้ายมาอยู่กินกับมันอีก คนเป็นพ่ออย่างฉันทนต่อไปไม่ได้!” เขาว่าเสียงดังกลับ  พร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ถ้าคุณทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก!”

“ยังไงแกก็ยังเป็นลูกของฉัน แล้วก็ต้องสืบทอดทุกอย่างต่อจากฉัน!"

“ผมจะไม่ทำอะไรที่คุณต้องการทั้งนั้น!”

“ไอ้เตย!”

ผมยืนจ้องตากับเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วแค่นยิ้มออกมา เมื่อเห็นเขากำมืออย่างข่มอารมณ์ของตัวเอง และในวินาทีที่ผมคิดว่าเขาคงจะตบหน้าหรือไม่ก็ต่อยหน้าของผมสักที เพื่อระบานความเกรี้ยวกราดเหมือนครั้งก่อน ก็มีคนชอบยุ่งไม่เข้าเรื่องเข้ามาขัด

“โทษทีครับ! ผมเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟ พอดีไม่ค่อยได้ต้อนรับแขก เลยทำอะไรไม่ค่อยถูก” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับวางแก้วน้ำเปล่าลงบนโต๊ะรับแขกอย่างไม่ดูสถานการณ์ด้วยรอยยิ้ม  “อ้าว! แล้วยืนกันทำไมครับ? หรือโซฟาของผมนั่งไม่สบาย? แหม...ผมตัองขอโททษจริงๆ แต่ก็ไม่ต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นก็ได้นะครับ"

ไอ้บ้า...

ผมปรายตามองไอ้แทมที่หันไปคุยกับผู้ชายคนนั้น  โดยที่เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่มันพล่ามแม้แต่น้อย นอกจากมองผมด้วยสายตาดุดัน มันคงแอบฟังอยู่ แล้วก็ตั้งใจมาขัดจังหวะอย่างไม่ต้องสงสัย

“ฉันจะรอแค่สิบนาที” เขาพูดขึ้นเสียงเคร่ง พร้อมกับมองอย่างกดดัน

“หึ...คุณจะรอกี่นาทีก็ช่าง แต่ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” ผมบอกเสียงแข็งยืนยันความตั้งใจจองตัวเอง ถ้าผมยอม ทุกอย่างที่ผ่านมาจะเสียเปล่า แล้วผมก็เป็นไอ้ขี้แพ้ที่ไม่สามารถเติบโตได้อีก

“แกจะบ้าไปถึงไหนฮะ! จะวิปริตยังไง ก็มีขอบเขตบ้าง!“ เขาตวาดเสียงดัง ผมได้แต่ข่มความโกรธจนตัวสั่น

"วิปริตงั้นหรือ? ก็คงติดมาจากคุณล่ะมั้ง เพราะแม่ของผมก็ปกติดี" ผมตอบแค่นหัวเราะ พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างท้าทาย

"นี่แก!" เขาคำรามขึ้นด้วยน้ำเสียงอดกลั้น แล้วตบหน้าของผมเต็มแรง ถ้าไม่มีคนมาขัดอีกรอบ

"ผมว่าค่อยๆ คุยกันดีกว่านะครับ" ไอ้แทมบอกเสียงนุ่ม พร้อมกับจับแขนของเขาเอาไว้

เขาดึงแขยของตัวเองออกมาไว้ข้างลำตัวทันที ก่อนจะมองไอ้แทมด้วยสายตาแค้นเคือง แน่นอนว่าคนถูกมองก็ทำเป็นไม่สนใจ

"ผมว่าค่อยมาคุยกันต่อวันหลังดีกว่านะครับ" ไอ้แทมบอกต่อ พร้อมกับระบายยิ้มอย่างประนีประนอม แต่ผมรู้ดีว่าเขาไม่สนใจหรอก

"ไม่เกี่ยวกับเธอ!" เขาหันไปว่าไอ้แทมเสียงเข้ม และแววตาที่วาวโจจน์ "อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ว่ามา แล้วห้ามมายุ่งกับลูกของฉันอีก!"

“ฮ่าๆ ผมไม่ได้ต้องการเงินหรอกครับ ที่มีอยู่ก็ไม่รู้จะใช้หมดหรือเปล่า” ไอ่แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วมองเขาอย่างกวนอารมณ์ “แต่ผมอยากได้เตยต่างหาก”

“มันจะมากไปแล้ว!” เขาตวาดขึ้นด้วยความโมโห "เพราะมีคนอย่างพวกแก ลูกของฉันถึงได้เป็นแบบนี้! น่ารังเกียจ!"

“แหม...แย่จริง! คนอย่างผมก็แค่หน้าตาดีมีเงินเท่านั้นด้วย” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “แต่ยังไงผมก็ไม่เลิกยุ่งกับเตยหรอกนะครับ...คุณพ่อ”

"หนอย...แก!" เขาคำรามขึ้นอย่างหมดความอดทน  แล้วทำท่าจะเข้าหาคนปากดีอย่างคุกคาม และผมก็ไม่รอช้าที่จะไปยืนบังไอ้แทมเอาไว้ พร้อมกับมองคนที่อารมณ์ทะลุจุดเดือดอย่างเอาเรื่อง

"พอสักทีเถอะ! ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น แล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว!" ผมพูดขึ้นเสียงดัง ทั้งที่ยังสบสายตากับผู้ชายที่กำลังเผขิญหน้านิ่ง

"วันนี้ฉันจะยอมก่อน แต่ไม่มีวันปล่อยให้แกเป็นแบบนี้ไปตลอดแน่" เขาพูดขึ้นเสียงกร้าว พร้อมกับส่งสายตาดูแคลนมาให้ "หึ! น่าขยะแขยง"

ผมไม่ได้ตอบอะไร พลางมองผู้ชายตรงหน้าอย่างสะกดอารมณ์ ถึงแม้ภายในใจของผมมันจะกรีดร้องและกำลังหลั่งน้ำตาออกมา

ยิ่งตอนโต้ ผมก็ยิ่งเจ็บปวด ทุกถ้อยคำของเขาเหมือนน้ำกรดที่สาดใส่หัวใจของผมจนเป็นแผลเหวอะหวะ

ผมผิดหรือไง? ที่ไม่ยอมเป็นหุ่นให้เขาเขิด  แล้วอยากจะเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง

ผทผิดหรือไง? ที่จะรักหรือขอบมใครสักคน โดยไม่ได้สนใจว่าเขาจะเพศอะไร

ผมผิดหรือ...ที่ทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการ

“คุณจะดูถูกผม ผมก็ไม่ว่า แต่คุณอย่าดูถูกลูกชายชาของคุณสิครับ” ไอัแทมพูดขึ้น พร้อมกับเข้ามากอดเอวของผมจากด้านหลัง ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่พัดผ่านแก้มของตัวเอง "ถึงผมอยากจะนอนกับเตยมากแค่ไหน แต่น้องเขาก็เป็นแค่พ่อบ้านที่ทำงานแลกเงิน มีศักดิ์ศรีและเป็นลูกที่คุณควรขื่นชม"

ผมได้แต่ยืนฟังคำพูดที่แสนธรรมดาทว่าแจ่มชัดทุกพยางค์นิ่ง น้ำเสียงเรียบเรื่อยแต่หนักแน่นตอกย้ำถึงความหมายที่สลักเยู่ในความรู้สึกจนหัวใจของผมเต้นแรงขึ้น

ผมเอี้ยวหน้าไปมอง แต่ก็เห็นเพียงเสี้ยวใบหน้าที่กำลังมองตรงไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มบางและแววตาที่จริงจัง อ้อมแขนที่กอดเอวของผมกระชับขึ้น ก่อนที่แผ่นหลังของผมจะปะทะกับหน้าอกของคนที่กอดเอวของผมเอาไว้  พร้อมกับไออุ่นที่ทำให้ผมร้อนผ่าวแต่ก็รู้สึกสบายอย่างน่าประหลาด

เขาแค่มองกลับมาด้วยสีหน้าที่ยังกรุ่นด้วยเถ้าของความโกรธ แต่ก็ไม่ได้ตอนโต้อะไร นอกจากเดินออกจากห้องไป

ผมยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับสิ่งที่เหลืออยู่จากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้นัก ทว่าในตอนนี้สิ่งที่ผมเข้าใจได้ชัดเจนที่สุด ก็คงเป็นสัมผัสของคนที่กอดผมเอาไว้

ทั้งอบอุ่น... และอ่อนโยน

แล้วผมก็ยังไม่อยากให้มันหายไป แต่...

"เฮ้อ... ไปทำงานต่อดีกว่า" ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับคลายกอดของตัวเองลง แล้วทำท่าจะเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองต่อด้วยท่าทีอ่อนใจ

"แทม... เดี๋ยว!" ผมร้องเรียก ก่อนที่ไอ้แทมจะหันมามอง ผมยังรู้สึกลังเลอยู่เล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจสบสายตาสีดำตรงหน้า "...ขอบใจ"

"เรื่องอะไรล่ะ" ไอ้แทมถามกลับ พลางส่งสีหน้าเจ้าเล่ห์ออกมา 

ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วเดินหนีไปอีกทางเป็นการตัดบท ก่อนจะหันกลับไปมองทางเดิมอีกครั้ง เมื่อแน่ใจว่าคนชอบยุ่งไม่เข้าเรื่องเข้าห้องนอนของตัวเองไปแล้ว

ถึงแม้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายจะไม่ได้อยู่ในสายตา ทว่าถ้อยคำของมันกลับยังดังก้องอยู่ในความคิดของผม

ไอ้แทม...

ผมผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ เพื่อปรับจังหวะของหัวใจให้กลับมาเต้นในความเร็วปกติ รวมไปถึงความรัอนที่กำลังสูบฉีดจนต้องลูบใบหน้าของตัวเองไปมาเพื่อลดอุณหภูมิลง พร้อมกับมองบานประตูไม้ที่ปิดสนิทไม่ละสายตา

ให้ตายเถอะ! อยากได้อ้อมกอดของมันอีกสักครั้ง

 

TBC ++++++++++


Marionetta ::: มาแล้วค่ะ!!!   :man1: Happy new year!!! ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เจอแต่สิ่งดีๆ นะคะ  :call:

ตอนนี้ก็เป็นตอนที่ให้น้องเตยหวั่นไหวเต็มที่ค่ะ แฮะๆ จริงๆ แล้วสุดหล่อของเราก็แค่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจและเห็นคุณค่าในตัวเอง แล้วตอน้ี้พี่แทมก็มาแบบพระเอก?มากๆ อิอิ มิ้นตั้งใจไว้ว่าให้พ่อของเตยไม่กินเส้นกับพี่แทมค่ะ  ถ้ามีโอกาสก็อยากให้ฉะกันดู น่าจะสนุกดี ฮ่าๆ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ที่ยังคอยเป็นกำลังใจและติดตามกันจนถึงตอนนี้ ถึงจะติดขัดแล้วก็มือฝืดแต่งไม่ออกไปบ้าง แต่ก็แต่งมาได้ไกลอย่างไม่น่าเชื่อ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

ปล. 1 หวังว่าตอนนี้จะเรียกคะแนนของพี่แทมที่ตกวูบไปได้บ้าง อิอิ
ปล. 2 ย้ำอีกทีว่ากำลังจะหวานขึ้นทีละนิด
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 30-12-2014 11:40:09
ตอนนี้ก็ดูดีขึ้นมานิดนึงแต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้
แทมต้องแสดงความจริงจังและก็จริงใจ
แล้วก็เลิกกะล่อนทำเป็นเล่นไปหมดซะทุก
อย่างเพื่อความน่าเชื่อถือบ้าง
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 30-12-2014 12:35:07
ดูไปดูมา เหมือนว่าพี่แทมจะกดน้องเตยมากกว่ามั้ง 5555

พ่อเตยดูใจร้อนรุนแรงจริงๆ สู้ๆน้าเตย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 30-12-2014 13:51:19
น้องเตยหวั่นไหวแล้วว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 30-12-2014 14:36:17
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: 

ไม่รู้ว่านี่ก็แผนของอีพี่แทมอีกรึเปล่าเนี่ยสิ  :katai1:  มันร้ายจริ๊มๆๆ 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-12-2014 19:11:56
 :L2: :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 30-12-2014 20:21:43
น้องเตยใจแข็งอะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 03-01-2015 02:23:51
เตยมีอาการหวั่นๆละนะ

อีกไม่นานเกินรอแน่ๆ 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: FarawayII ที่ 03-01-2015 19:07:53
กลับมาอ่านอีกที เจอสองตอนรวด อ่านไปยิ้มไปอย่างกับคนบ้าค่ะตอนนี้ 555
เตยเริ่มรู้สึกอะไรแล้ว แทมก็หล่อมากกก ฮอลล คนอ่านเขินแทนเตยเลยค่ะ  :-[
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 03-01-2015 20:19:53
แทมจะได้กินเตยรึยังงงง :katai5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 06-01-2015 10:05:48
ตอนนี้ก็ดูดีขึ้นมานิดนึงแต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้
แทมต้องแสดงความจริงจังและก็จริงใจ
แล้วก็เลิกกะล่อนทำเป็นเล่นไปหมดซะทุก
อย่างเพื่อความน่าเชื่อถือบ้าง
555 พี่แทมก็ได้แค่นี้นั่นแหละค่ะ  :hao6:

ดูไปดูมา เหมือนว่าพี่แทมจะกดน้องเตยมากกว่ามั้ง 5555

พ่อเตยดูใจร้อนรุนแรงจริงๆ สู้ๆน้าเตย  :katai2-1:
เรื่องแบบนี้ต้องรอดูกันต่อไปค่ะ แต่พ่อน้องเขาก็รุนแรงจริง เหอะๆ

น้องเตยหวั่นไหวแล้วว
ประมาณนั้นล่ะค่ะ  :mc4:

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: 

ไม่รู้ว่านี่ก็แผนของอีพี่แทมอีกรึเปล่าเนี่ยสิ  :katai1:  มันร้ายจริ๊มๆๆ 
อย่าระแวงพี่แทมสิคะ อิอิ

:L2: :L2: :pig4:
:กอด1:

น้องเตยใจแข็งอะ
น้องเตยเป็นพวกดื้อเงียบค่ะ

เตยมีอาการหวั่นๆละนะ

อีกไม่นานเกินรอแน่ๆ 555
ใช่เลยต้า อีกไม่นานเกินรอ อิอิ

กลับมาอ่านอีกที เจอสองตอนรวด อ่านไปยิ้มไปอย่างกับคนบ้าค่ะตอนนี้ 555
เตยเริ่มรู้สึกอะไรแล้ว แทมก็หล่อมากกก ฮอลล คนอ่านเขินแทนเตยเลยค่ะ  :-[
ดีใจจังเลยค่ะ อิอิ ตอนนี้ตั้งใจให้พี่แทมหล่อโดยเฉพาะ

แทมจะได้กินเตยรึยังงงง :katai5:
อันนี้ก็บอกไม้ได้ค่ะ แฮะๆ ต้องติดตามต่อไป

+++++++++++

ดีใจมากเลยค่ะที่ยังมีคนติดตามกันอยู่ ขอบคุณมากเลยค่ะ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ
พรุ่งนี้เจอกันค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-01-2015 10:15:16
PLAYBOY # 32 - TAM


 

 

หลังจากนั่งคุยงานหลังเลิกเรียนช่วงบ่ายจนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็น ผมก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดเจ้าอร่อยพร้อมกับไอ้เก้ากับไอ้บอสต่อ ก่อนจะแยกย้ายทางใครทางมัน และผมก็ไม่ลืมซื้อไปฝากเป็นมื้อเย็นให้พ่อบ้านคนสำคัญด้วย และเมื่อกลับมี่าถึงห้อง ผมก็เห็นเตยกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องรับแขก

"กินอะไรหรือยัง" ผมเอ่ยทัก พร้อมกับชูถุงก๋วยเตี๋ยวเป็ดรสเด็ดขึ้น "พี่ซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝาก"

"แต่กูกินแล้ว" เตยตอบ แล้วมองไปที่ถุงของฝากที่ผมถืออยู่

"อ้าวหรือ..." ผมตอบรับด้วยความรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปในห้องครัวต่อ

ผมวางถุงก๋วยเตี๋ยวเป็ดไว้บนเคาท์เตอร์ แล้วมองอย่างครุ่นคิด ถ้าจะให้ผมกินค่อตอนนี้ ก็ไม่ไหวแล้ว แต่ถ้าจะให้ทิ้งไปเลย ก็นึกเสียดายขึ้นมา ผมเลยตัดสินใจวางทิ้งเอาไว้ก่อน ไม่แน่ว่าคืนนี้ผมอาจจะหิวรอบดึกขึ้นมาก็ได้ ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้องครัว เตยก็เดินเข้ามา

ผมไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินสวนทางออกไป แต่ผมก็ต้องชะงักเท้าของตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงของพ่อบ้านดังขึ้น

"ที่จริง...กูก็ยังไม่อิ่มเท่าไหร่"

ผมหันหลังกลับไปมอง ก่อนจะเห็นเตยกำลังแกะถุงก๋วยเตี๋ยวเป็ดอยู่ แล้วหันมามองผมพลางขมวดคิ้ว

“ทำไม” เคยถามขึ้น ก่อนจะหันไปเทก๋วยเตี๋ยวเป็ดใส่ชามที่หยิบมา

ผมก็ได้แต่ระบายยิ้มออกมา แล้วเดินออกจากห้องครัวโดยไม่ได้เอ่ยอะไร ทั้งที่อยากพูดแซวท่าทางของอีกฝ่ายแทบแย่ แต่ก็ไม่อยากทำให้เตยไม่พอใจจนไม่กล้าทำเรื่องน่ารักแบบนี้อีก

 

++++++++++

 

หลังจากนอนคุยโทรศัพท์กับหนุ่มน้อยคนล่าสุดที่เพิ่งรู้จักกันในโลกออนไลน์จนเบื่อ ผมก็ลุกขึ้นจากเตียง แล้วปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองออก ก่อนจะเดินไปยืนที่หน้ากระจกเงาบานใหญ่

อืม... เริ่มมีหน้าท้องแล้วแฮะ

ผมจับท้องของตัวเอง พลางมองคนที่อยู่ในกระจกเงาไปด้วย  อาจเป็นเพราะช่วงนี้ผมกินๆ นอนๆ แถมยังไม่ค่อยได้เสียเหงื่อจากการเล่นกีฬาและกิจกรรมยามดึกอย่างที่ผ่านมา

ผมไม่ใช่พวกบ้ากล้ามหรือชอบเข้าฟิตเนสเพื่อปั้นซิกแพคอย่างที่หลายคนนิยมกันหรอกนะครับ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็มีกล้ามเนื้อที่ได้มาจากการออกกำลังกายในเวลาว่าง ถึงจะไม่ได้เป็นมัดกล้ามสวยงามอะไร แต่ก็แข็งแน่นน่าสัมผัสนะครับ ฮ่าๆ

ผมยิ้มให้กับคนในกระจกเงา แล้วหันไปรื้อหาของที่ต้องใช้ต่อ หลังจากตัดสินใจอะไรได้บางอย่าง ก่อนจะเดินออกจากห้องนอน เมื่อเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย

ในเมื่อตอนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไร ผมเลยตั้งใจจะไปว่ายน้ำเสริมหุ่นของตัวเองสักหน่อย แน่นอนว่าถ้าไปคนเดียวก็คงจะไม่สนุก ผมเลยต้องชวนพ่อบ้ายผู้น่ารักของผมไปด้วย อย่างน้อยจะได้มีอะไรเพลินๆ มองเป็นอาหารตาแก้เหนื่อยบ้าง

“เตย!” ผมเคาะประตูตรงหน้า พร้อมกับร้องเรียกเจ้าของห้อง

“มีอะไรอีก” เตยถาม หลังจากเปิดประตูออก

“ก๋วยเตี๋ยวอร่อยไหม” ผมถามต่อ แล้วส่งยิ้มไปให้

“ก็ดี” เตยตอบ แล้วมองผมด้วยสายตาเบื่อหน่าย “จะมาถามเรื่องแค่นี้หรือไง”

“เปล่า แต่จะชวนไปว่ายน้ำด้วยกัน” ผมบอก แล้วจับข้อมือของเตยเอาไว้ “ไปด้วยกันนะ”

“ไม่ล่ะ” เตยปฏิเสธทันที พร้อมกับดึงข้อมือที่ผมจับเอาไว้ออก แล้วขมวดคิ้วขึ้น “อยากไปก็ไปคนเดียว แล้วตอนนี้ก็จะสองทุ่มแล้วด้วย”

“โหย...ไปด้วยกันเถอะน่า ไปเวลานี้แหละ จะได้ไม่มีคนมากวนใจ” ผมบอกต่อ ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย “หรือว่าเตยว่ายน้ำไม่เป็น? พี่สอนให้ก็ได้นะ”

“กูว่ายน้ำเป็น” เตยตอบสียงเรียบ แล้วถอนหายใจออกมา “กูอยากพัก แล้วกูก็ไม่มีกางเกงว่ายน้ำด้วย”

“มัวแต่นอนอืดไม่ออกกำลังกาย เดี๋ยวจะเสียใจทีหลังนะ” ผมแกล้งว่าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะดึงแขนของเตยให้เดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง “เรื่องกางเกงว่ายน้ำไม่ต้องห่วง พี่มีตัวใหม่ยังไม่ได้แกะกล่องอีกตัว”

เตยไม่ได้ตอบอะไรออกมา ถึงจะมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยอมเดินตามผมมาแต่โดยดี และเมื่อผมเดินไปหยิบกางเกงว่ายน้ำตัวใหม่ส่งไปให้ น้องเขาก็ถอนหายใจออกมา

“อย่าทำท่าทางอย่างนั้นสิ” ผมว่า แล้วขยับเข้าไปใกล้ ก่อนจะยกยิ้มขึ้น "หรือว่าเตยจะมาออกกำลังกายกับพี่บนเตียงแทน อืม...ก็เข้าท่าเหมือนกัน"

“ถ้าจะเอาแบบนั้น กูไม่ยอมจบด้วยมือแน่” เตยตอบกลับ พลางมองผมนิ่ง

"จะใช้ปากด้วยก็ไม่ว่าหรอก" ผมโต้กลับ แล้วหัวเราะเบาๆ "พี่ขอใช้แค่บั้นท้ายแน่นๆ ของเตยก็ุพอ"

"หึ..จะเอากู ก็ระวังจะโดนสอยเองด้วยแล้วกัน" เตยบอก ก่อนจะดึงกล่องกางเกงว่ายน้ำที่ผมถือไป แล้วเดินหนีออกจากห้อง ผมก็ได้แต่ยิ้มขำออกมา

ท้าให้อยาก แล้วจากไปจริงๆ นะเนี่ย...

 

+++++++++

 

พื้นที่ส่วนกลางในส่วนของสระว่ายน้ำกลางแจ้งอยู่ชั้นที่สิบของคอนโดมิเนียมครับ สำหรับผู้ที่จะมาใช้บริการจะตัองมีบัตรสมาชิก ซึ่งผู้ที่มีสิทธิ์ถือบัตรจะสงวนไว้ให้เฉพาะผู้ที่พักอาศัยอยู่ในคอนโดมิเนียมแห่งนี้เท่านั้น และจะต้องเสียค่าบำรุงรักษาทุกปี โดยปกติแล้วผมจะมาใช้บริการสระว่ายน้ำแห่งนี้ประมาณอาทิตย์ละครั้งแล้วแต่อารมณ์ครับ

ผมเดินไปยังบริเวณสำหรับเปลี่ยนชุด พลางลอบมองคนที่เดินมาข้างกันด้วยรอยยิ้ม นอกจากตั้งใจจะมาออกกำลังกายแล้ว จุดประสงค์แอบแฝงของผมก็คือ การเห็นสุดหล่อในชุดว่ายน้ำครับ!

น้องเตยที่เปียกปอนในชุดว่ายน้ำจะเซ็กซี่มากแค่ไหน?!

ผมอมยิ้มกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดของตัวเองในห้องชุด และทันทีที่ผมเดินออกมา ผมก็เห็นเตยกำลังนั่งทำหน้านิ่งอยู่บนม้านั่งไม้ยาว โดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอวเอาไว้

"นั่งรอพี่หรือครับ" ผมแกล้งถาม ก่อนจะเดินไปยังบริเวณที่ใช้ล้างตัว แล้วหันไปเลิกคิ้วมองคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ เตยทำหน้าเซ็งเป็นคำตอบ ก่อนจะเดินตามมา

ผมปลดผ้าเช็ดตัวที่พันเอวของตัวเองไปวางพาดไว้กับราวไม่ไกลจากมือ ก่อนจะหมุนเปิดฝักบัว แล้วลูบใบหน้าของตัวเอง เมื่อสายน้ำเย็นกำลังไหลผ่าน หลังจากความสดชื่นเข้ามาในร่างกาย ผมก็หันไปมองเตยที่กำลังยืนล้างตัวห่างออกไปเล็กน้อย และผมก็ต้องเบิกตากว้างกับสิ่งที่ตัวเองเห็น

โอ้ มาย ก็อด!

เอ็กซ์ฉิบหายเลยครับ!

ใบหน้าได้รูปหล่อเหลาและเส้นผมสีดำที่ลู่ลงพราวไปด้วยหยดน้ำ อีกทั้งรูปร่างไร้ไขมันส่วนเกินในชุดกางเกงว่ายน้ำสีเข้มที่ตัดกับผิวสีน้ำนมเรียบเนียนน่ากัด โดยเฉพาะท่าทางเสยผมใต้สายน้ำสุดเซ็กซี่ที่กำลังฉายผ่านสายตาอยู่ตอนนี้ ก็สั่นคลอนความรู้สึกของผมจนอยากจะกระโจนเข้าไปหา

สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าไม่ต่างจากภาพวาดเชืงอิโรติกที่ทำให้คนมองต้องร้อนผ่าวในความงดงามที่ปลุกเร้าความปรารถนาให้ปะทุขึ้น

ดูเหมือนว่าสายตาที่ร้อนแรงของผม จะทำให้เตยต้องหันมามามองด้วยนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยที่ไม่ส่อความรู้สึก ทว่่ากลับยั่วอารมณ์และเพิ่มระดับฟีโรโมนที่อบอวลอยู่ตอนนี้ให้ฟุ้งกระจายจนผมรู้สึกหน้ามืดขึ้นมา

ถ้าปล้ำผู้ชายในที่สาธารณะ จะติดคุกไหมวะเนี่ย?!

"...แทม"

เสียงเรียกของเตย ทำให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง ก่อนจะพบว่าสุดหล่อที่กำลังปั่นป่วนคลื่นพิศวาสกำลังขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าเรียบนิ่งแต่อัดแน่นไปด้วยเสน่ห์อันร้ายกาจกระตุ้นจังหวะหัวใจของมผให้เต้นแรงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

น้องเตยครับ! เพื่อความปลอดภัย อย่าเข้ามาใกล้พี่ตอนนี้ครับ!

ถึงแม้ผมจะร้องเตือนอีกฝ่ายอย่างจริงจัง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผมก็ได้แต่มองสุดหล่อที่เข้ามาใกล้ทีละน้อยตาไม่กะพริบด้วยความตื่นเต้น  ร่างกายที่ประดับไปด้วยหยดน้ำและสายตาสีน้ำตาลเข้มที่สบมองมา ยิ่งเร่งเร้าความต้องการที่กำลังก่อตัวขึ้นภายใน

เตย...พี่เตือนแล้วนะครับ!

ผมบอกคนตรงหน้าอีกครั้ง แล้วกลืนน้ำลายของตัวเอง เมื่อช่องว่างของร่างกายเหลือเพียงไม่กี่ก้าว ก่อนที่เตยจะมายืนใกล้ผมในระยะประชิดพร้อมกับกลิ่นอายชวนหลงใหล นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยดึงดูดให้ผมตกอยู่ในห้วงของความรู้สึก และในขณะที่ผมกำลังจะสัมผัสคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างยากจะทัดทานความต้องการของตัวเอง เสียงของเตยก็ดังขึ้นราวกับคลายมนต์สะกดที่ตริงผมก่อนหน้านี้เอาไว้

"มึงเลือดกำเดาไหล"

"...ฮะ?"

ผมกะพริบตาเพื่อปรับความคิดเล็กน้อย ก่อนจะยกมือแตะจมูกของตัวเอง แล้วก็พบว่ามีของเหลวสีแดงเปื้อนนิ้วอยู่

เลือดจริงๆ ด้วย.!

เตยถอนหายใจ พร้อมกับหันไปหมุนปิดฝักบัว แล้วพาผมไปนั่งที่ม้านั่งไม้ยาวที่วางของเอาไว้ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูที่เตรียมมาเช็ดเลือดที่จมูกของผม

“งี่เง่า ยืนให้เลือดมันไหลอยู่ได้” เตยบ่นหน้ามุ่ย ก่อนจะบังคับให้ผมเงยหน้าขึ้น พลางกดผ้าขนหนูที่จมูกของผมเพื่อหยุดเลือด

"โทษที เดี๋ยวพี่ทำเอง" ผมบอกเสียงอู้อี้ พร้อมกับดึงมือของเตยที่กดผ้าขนหนูที่จมูกของผมออก แล้วจัดการห้ามเลือดเอง “ขอบใจ”

เตยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากปล่อยให้ผมเงยหน้าเอาผ้าขนหนูกดจมูกของตัวเองต่อ ก่อนที่ผมจะเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นสายตาที่ยังจับจ้องอยู่

“แล้วอยู่ดีๆ เลือดกำเดามึงไหลได้ยังไงวะ” เตยถามขึ้น ทั้งที่ยังมองผมไม่ละสายตา

“ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยช่วงนี้เครียด พักผ่อนน้อย กินอาหารไม่มีประโยชน์ล่ะมั้ง” ผมบอก ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ “เตยเป็นห่วงพี่หรือไง ดีใจจัง”

“หึ...งั้นหรือ” เตยพูดขึ้น พร้อมกับมองผมด้วยความสงสัย “คิดว่าเป็นเพราะกู”

“จะเกี่ยวกับเตยได้ยังไง” ผมถามกลับ แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย ทั้งที่ใบหน้ากำลังร้อนขึ้นด้วยความอับอาย

ให้ตายเถอะ! ไม่ว่าอย่างไรผมก็ไม่ยอมรับว่า เตยในชุดว่ายน้ำจะทำให้ผมเลือดกำเดาไหลเหมือนพวกตาแก่หื่นกามเด็ดขาด 

“นั่นสิ” เตยตอบรับ แล้วมองผมราวกับมีเลศนัยบางอย่าง “มึงจำเกมที่เราตกลงกันได้หรือเปล่า”

“เกม...?” ผมทวนคำ พร้อมกับนึกถึงเกมที่อีกฝ่ายกำลังอ้างถึง และเมื่อนึกออก ผมก็เบิกตากว้างขึ้น

เกมแลกเลือดของผม... ถ้าเตยทำให้ผมเลือดออกได้ หลังจากนั้นผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับชีวิตของเตยอีก แต่...ต้องมาพลาดท่าแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรผมก็ไม่ยอมรับ

“อ่า....แล้วไง”ผมถามกลับ แล้วขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นสายตาเหมือนรู้ทันบางอย่าง

“ช่างเถอะ...ยังไงตอนนี้กูก็ยังตัองอยู่กับมึงอยู่ดี” เตยพูดขึ้น แล้วมองผมอย่างพิจารณาอีกครั้ง “แล้วมึงจะยังว่ายน้ำต่ออีกหรือเปล่า”

“ว่ายสิ ก็เพราะไม่ได้ออกกำลังกาย เลือดกำเดาถึงได้ไหลออกมาแบบนี้ไง” ผมบอก พร้อมกับยกเหตุผลมาอ้าง ก่อนจะระบายยยิ้มออกมา “แค่นั่งพักแป๊บนึงก็โอเคแล้ว”

“ตามใจ งั้นกูไปก่อน” เตยบอก พร้อมกับส่งรอยยิ้มแฝงนัยรู้ทันที่ชวนให้ผมรู้สึกไม่ชอบใจนัก ก่อนจะเดินไปทางสระว่ายน้ำต่อ

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 31 ❤ [30/12/2014]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 10-01-2015 10:21:21

 หลังจากเลือดบ้าๆ หยุดไหลแล้ว ผมก็นึกเซ็งตัวเองที่เสียท่าด้วยเรื่องไม่เข้าท่าแบบนี้ แล้วเดินไปทางสระว่ายน้ำต่อ ก่อนจะเห็นเตยกำลังพิงขอบสระว่ายน้ำอยู่อีกด้านหนึ่ง พร้อมกับตกเป็นอาหารตาให้หญิงสาวอีกสามคนที่กำลังว่ายน้ำเล่นอยู่

ก็ได้แต่มองนั่นแหละ...

ผมยกยิ้มขึ้น ก่อนจะเดินไปนั่งบนเก้าอี้นอนที่ปูด้วยเบาะสีเข้ม ความมืดที่โอบล้อมอยู่ตอนนี้ ทำให้ดวงจันทร์ฉายแสงสว่างชัด ผมซึมซับบรรยากาศเย็นสบายจนพอใจ แล้วมองพ่อบ้านคนสำคัญที่กำลังว่ายน้ำอยู่ด้วยความสนใจ

 เตยกำลังว่ายน้ำด้วยท่าฟรีสไตล์อย่างคล่องแคล่ว และการได้มองสัดส่วนของร่างกายอันน่าหลงใหลจากมุมสูงแบบนี้ ก็ทำให้ผมรู้สึกพอใจจนอดที่จะยกมือขึ้นแคะจมูกของตัวเองอย่างคนเริ่มวิตกจริตนิดหน่อยไม่ได้

ทุเรศตัวเองชะมัด....

ผมถอนหายใจกับตัวเอง แล้วเดินไปดักรอเตยที่กำลังว่ายน้ำเข้ามาหา ก่อนจะย่อตัวลง เมื่อเห็นพ่อบ้านสุดหล่อแตะขอบสระ

“ว่ายเก่งเหมือนกันนี่” ผมพูดขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มไปให้ “ตั้งใจว่ายอวดสาวหรือไง”

“ไร้สาระว่ะ” เตยบ่นขึ้น แล้วทำท่าจะขึ้นจากสระ แต่ผมห็รั้งเอาไว้ก่อน

“จะไปไหนน่ะ พี่ยังไม่ทันได้ลงเลย” ผมพูดขึ้น พร้อมกับกระโดดลงมาในสระว่ายน้ำ “มาว่ายน้ำแข่งกันดีป่ะ”

“ไม่ล่ะ” เตยตอบ แล้วขมวดคิ้วมองผม “ทำไมมึงถึงชอบชวนกูแข่งนู่นแข่งนี่อยู่เรื่อย”

“ก็มันน่าสนุกดีนี่” ผมตอบ พร้อมกับส่งยิ้มยียวนไปให้ “ว่ายฟรีสไตล์ไปกลับรอบนึงแล้วกัน กล้าหรือเปล่าล่ะ?”

“หึ...ก็ได้ แล้วชนะจะได้อะไร” เตยตอบรับ ก่อนที่ผมจะนึกคิดหาของรางวัลของเกมนี้

“เอาแบบนี้แล้วกัน ถ้าใครชนะจะได้จูบคนแพ้โชว์สาวเป็นไง” ผมบอก แล้วยักคิ้วขึ้น

“กูเปลี่ยนใจแล้ว” เตยบอก แล้วทำท่าจะขึ้นจากสระว่ายน้ำอีกครั้ง แต่ผมก็โผเข้าไปกอดคอของน้องเขาจากด้านหลังเอาไว้ด้วยเสียงหัวเราะ

“เฮ้! ล้อเล่นน่า! ถ้าใครชนะจะมีสิทธิ์ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่างจากคนแพ้ก็แล้วกัน” ผมบอก แล้วเผชิญหน้ากับคนที่ยังตีหน้านิ่ง "โอเค?"

“อืม”

หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อย ผมก็ลอบมองผู้หญิงสามคนที่ยังวนเวียนไม่ยอมไปไหนด้วยรอยยิ้ม แล้วหัวเราะในลำคออย่างข่มขวัญความตั้งใจของคู่แข่งที่มองผมด้วยท่าทีเคลือบแคลง และเมื่อผมให้สัญญาณเริ่มต้นการแข่งขัน เราสองคนก็ออกตัวพร้อมกัน

ที่จริงผมไม่ได้เชี่ยวชาญหรือว่ายน้ำได้เร็วนัก เรียกได้ว่าเป็นสกิลติดตัวอย่างหนึ่ง และผมก็ไม่ได้คาดหวังชัยชนะกับการแข่งขันครั้งนี้ด้วย

ผมก็แค่อยากเล่นอะไรสนุกๆ คลายเครียดนิดหน่อย

ตอนนี้เตยว่ายไปแตะขอบสระอีกด้านแล้ว และกำลังจะหมุนตัวกลับสวนทางกับผมเพื่อไปยังเส้นชัยที่เป็นจุดเริ่มต้น ผมยังคงว่ายท่าฟรีสไตล์ด้วยความเร็วปกติ โดยแอบมองหญิงสาวที่กำลังลอบมองการแข่งขันของผมกับเตยอยู่

ผมสบตากับเตยเพียงเสี้ยววินาทีที่สวนทางกัน ก่อนที่ผมจะอมยิ้มออกมา เมื่อเริ่มรับรู้ได้ถึงปลายเท้าของอีกฝ่ายที่กำลังตีน้ำเป็นจังหวะห่างออกไป และผมก็ไม่รอช้าที่จะทำตามแผนที่ได้วางเอาไว้

ผมไม่ได้ว่ายน้ำไปถึงขอบสระตรงหน้า แต่เลือกที่จะหมุนตัวกลับ แล้วดำลงไปใต้สระว่ายน้ำที่ลึกประมาณเกือบสองเมตร ก่อนจะใช้ลมหายใจที่กักเก็บเอาไว้พุ่งทะยานไปหาคู่แข่งที่กำลังว่ายน้ำอยุู่ตรงหน้า

ผมกวาดวงแขนพร้อมกับตีจังหวะที่ปลายเท้าเพื่อเร่งความเร็วของตัวเอง และเมื่อระยะของมือเอื้อมถึง ผมก็แปลงร่างเป็นผีพรายคว้าข้อเท้าของเตยเอาไว้ แล้วใช้แรงทั้งหมดที่มีกระชากอีกฝ่ายให้จมลงสู่ใต้น้ำด้วยกัน

เตยมีท่าทีตกใจอย่างชัดเจน ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาที่เบิกกว้าง แล้วผมก็ไม่รอช้าที่จะรั้งลำคอของคนที่ยังตกตะลึงตรงหน้ามาประกบปากเพื่อเติมเต็มออกซิเจนให้กับตัวเอง ทว่าผลจากการจู่โจมในครั้งนี้กลับเป็นปลายลิ้นและอ้อมแขนทีทำให้ผมเริ่มจะขาดลมหายใจ

เตย...

ผมมองคนตรงหน้า พร้อมกับผละตัวออกห่าง แล้วดันตัวเองขึ้นเหนือน้ำก่อนห้วงของลมหายใจจะหมดลง ผมหอบเอาอากาศรอบตัวเข้าปอด ทว่ายังรับรู้ได้ถึงความร้อนที่แล่นไปทั่วริมฝีปาก

ผมปรายตามองคู่กรณีเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเลิกคิ้วมองผู้หญิงสามคนที่รีบเดินหนีไป

ผมหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ ถึงแม้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะอยุู่ใต้น้ำ แต่ผมก็มั่นใจว่าผู้หญิงสามคนนั้นคงมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นชัดเจน

ความจริงแล้วผมตั้งใจจะไล่พวกเจ้าหล่อนไปเท่านั้นเอง เพราะดูท่าทางว่า ถ้าหากเตยไม่กลับ แม่พวกนั้นก็คงจะไม่ยอมไปไหนเช่นเดียวกัน ผมก็เลยแสดงความเป็นเจ้าของสักหน่อย

จะมองก็ไม่ว่า แต่ถ้ามองนานๆ ผมก็ไม่ชอบ

ผมลูบใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะหันไปเจอกับเตยที่ทำสีหน้าไม่พอใจ ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มขัดตาทัพไปให้

“ขำๆ น่า” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ แต่คนฟังยังส่งสายตาดุกลับมา “รู้หรอกน่าว่าแพ้”

“มึงโกง ยังไงก็ถูกปรับแพ้อยู่แล้ว”เตยว่าเสียงเข้ม ก่อนจะหันไปทางอื่น “เล่นบ้าๆ”

“ก็อยากแกล้งแม่พวกนั้น” ผมบอก พร้อมกับว่ายน้ำไปเกาะขอบสระที่ไกล้ที่สุด “แล้วเตยอยากจะขออะไรจากพี่ล่ะ”

“เอาไว้ทีหลังก็แล้วกัน” เตยบอก ก่อนจะว่ายน้ำแยกไปอีกทาง ผมก็ได้แต่หันไปมอง พร้อมกับยกตัวเองขึ้นมานั่งบนขอบสระ

ในที่สุดสระว่ายน้ำแห่งนี้ก็เหลือเพียงผมกับเตยแค่สองคน ผมมองคนที่อยู่ห่างออกไปอีกด้านของสระว่ายน้ำ แล้วนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

เอาล่ะ...ผมยอมรับว่าแค่อยากจะแกล้งแม่พวกนั้น แล้วก็จะได้ลักไก่จูบเตยไปเลยทีเดียว ถือได้ว่าเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายไปกว่านั้นก็คือ อาการตอบสนองของเตย

ผมขมวดคิ้วมองคนที่ยังหันหลังให้ผมอย่างครุ่นคิด ก่อนจะตัดสินใจเรียกอีกฝ่าย แล้วกวักมือเร่ง เมื่อเตยหันมามองเหมือนไม่ค่อยพอใจ

“มีอะไร” เตยถามขึ้น เมื่อยอมว่ายน้ำมาหยุดอยู่ข้างผม 

“เหนื่อยหรือยัง” ผมถาม พร้อมกับมองท่าทีของอีกฝ่าย

“... ทำไม?” เตยถามกลับ ก่อนจะหันหลังพิงกับขอบสระ “แล้วมึงไม่ว่ายน้ำแล้วหรือไง”

"ขี้เกียจแล้ว" ผมบอก พลางมองเตยด้วยรอยยิ้ม "ขอจูบหน่อยสิ"

ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่ผมกับเตยจูบกัน ก็มักจะมีเหตุการณ์บางอย่างหรืออะไรก็ตามที่ไม่ได้มาจากความตั้งใจของเราทั้งสองคน

"มึงเป็นคนแพ้ไม่ใช่หรือไง" เตยย้อนถาม พร้อมกับมองผมนิ่ง

"ไม่ได้เกี่ยวกับเกม แต่เป็นความต้องการของพี่เอง" ผมบอก พลางเอามือลูยแขนของตัวเอง เมื่อรู้สึกเย็นขึ้นมานิดๆ

ผมก็แค่อยากรู้...ถ้าขอกันตรงๆ อย่างไร้เงื่อนไข เตยจะจูบผมหรือเปล่า

ผมเลิกคิ้วมอง เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เงียบ ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะเอ่ยถามซ้ำ ก็มีแรงกระชากขาของผมให้ลงไปในสระว่ายน้ำอีกครั้ง

ตู้ม!

ผมจมดิ่งในกระแสน้ำคลอรีนด้วยความตกใจ แล้วก็ต้องเบิกคากว้าง เมื่อเห็นใบหน้าเรียบเฉยที่กำลังมองมา ก่อนริมฝีปากที่มักเอ่ยถ้อยคำเย็นชาใส่ผมเสมอ จะแนบชิดพร้อมกับส่งผ่านความรัอนที่แสนนุ่มนวล

"เตย..." ผมเรีนกขื่อของอีกฝ่าย เมื่อโผล่พ้นผิวน้ำ  พลางมองคนที่อยู่ในสายตาด้วยความสงสัยและแปลกใจ

"เอาคืนเรื่องก่อนหน้านี้ไง" เตยบอก พลางมองมาทางผมเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางอื่น "กูจะกลับแล้ว"

"เดี๋ยว!" ผมร้องขัด พร้อมกับจับแขนของเตยเอาไว้ "แล้วเรื่องที่พี่ขอล่ะ"

"อะไรอีก ก็ทำไปแล้วไง"

"โหย...เมื่อกี้พี่ตกใจอ่ะ แล้วก็เป็นแค่การเอาคืนเท่านั้นไม่ใช่หรือไง"

"เรื่องมาก"

"เตย...ขอใหม่อีกรอบ"

"เอาแต่ใจว่ะ"

เตยส่งสีหน้าเหมือนรำคาญมาให้ แต่ก็ขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ก่อนจะมอบสัมผัสอ่อนนุ่มผ่านเรียวปากตามที่ผมต้องการ

ความอ่อนหวานแทรกผ่านปลายลิ้นที่กำลังตวัดรับ พร้อมกับความอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านทั่วใบหน้าและหัวใจของผมที่เต้นเปลี่ยนจังหวะไป

ผมมองนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่สบมาพอดีอย่างพิจารณา  ทั้งที่ริมฝีปากของเราสองคนยังเขื่อมถึงกัน ก่อนที่ผมจะปิดเปลือกตาลงเพื่อเปิดรับประสาทสัมผัสทางกายให้มากขึ้น

ลมกลางคืนพัดผ่าน ทว่าความหนาวที่ควรเกิดขึ้นกลับถูกจูบที่แสนหวานดูดซับจนร้อนผ่าวทั้งที่ยังอยู่ในสระว่ายน้ำ

เตย...

ผมยกมือจับไหล่กว้างของคนตรงหน้า ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องข้า แล้วลอบยิ้มกับตัวเองในใจ

 

TBC ++++++++++



Marionetta :::
มาแล้วค่ะ ^^  :z1:

สำหรับตอนนี้มาแบบสบายๆ เจ้าค่ะ อ่านเอาฮาผสมความหวานพอกรุ้มกริ่ม น้องเตยก็เพิมความหวั่นไหวต่อเนื่องแบบซึนๆ ส่วนพี่แทมก็เริ่มรู้สึกอะไรได้แล้วล่ะค่ะ อิอิ

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจให้กันจนถึงตอนนี้นะคะ ช่วงนี้มิ้นปั่นไม่ออกค่ะ ได่แต่คิดๆ ไว้ในหัวเท่านั้น เหอะๆ แต่ก็จะพยายามเต็มที่ ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล. ตอนหน้าเจอกับน้องเตยค่ะ เพิ่มระดับความหมานอีกนิดนึง ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 10-01-2015 11:20:28
ตอนนี้เค้าดูคล้ายตามกันดีนะขออะไรก็ได้ง่ายๆ
แต่เราฮาอิตอนแทมเลือดพุ่งอ่ะอะไรจะหื่นขนาด
นั้นแค่เห็นน้องเตยเซ็กซี่นิดเดียวเอง :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 10-01-2015 11:22:28
น่ารักทั้งคู่  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-01-2015 11:29:01
กลับไปบนห้องจัดการต่อเลย :hao6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 10-01-2015 16:41:34
หวานนิดๆ เริ่มใจอ่อนละใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-01-2015 18:56:26
 แวะเข้ามาอ่านค่ะ อ่านทันในที่สุด

ชีวิตครอบครัวของน้องเตยน่าสงสารมาก แต่ไม่ต้องกลัว พี่แทมจะอยู่เคียงข้างเตยเสมอ

ตลกแทม เห็นน้องเตยในชุดว่ายน้ำ ถึงกับเลือดดำเดาไหล

ตอนพี่แทมลากเตยไปจูบในสระ ถ้าเราเป็นผู้หญิงพวกนั้น เราจะฟินมาก5555

อยากให้น้องเตยยอมพี่แทมเร็วๆจัง จะได้สวีทมากกว่านี้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: FarawayII ที่ 10-01-2015 22:18:24
แทมไม่จำเป็นต้องอายเรื่องกำเดาเลยค่ะ เราเข้าใจ... /นึกภาพแล้วกำเดาไหลตาม ถถถถถ  :z3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sinyou ที่ 10-01-2015 23:36:02
จิ้มๆ ไว้ก่อน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 10-01-2015 23:42:10
เมื่อไหร่พี่แทมจะได้ผลกำไรจากการลงทุนคะ นี้ก็ปีใหม่แล้วจะพี่เเทมน่าจะได้ปันผลจากน้องเตยบ้างน๊าาา เป็นคำว่าชิบ ยอมให้กอดสักคืนสิงคืนไรงี้อะ แบบสงสารแทม :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 11-01-2015 14:58:36
ฟินไปอีก >//////////////////////////////< มาต่อไวๆนะคะไรเตอร์ รออ่านอยู่ เขินนนน  :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: bumzaza258 ที่ 11-01-2015 17:05:21
ชายเตยนี้เอาบทนางแมวยั่วสวาทไปเลยครัชช   :z1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-02-2015 11:35:58
ตอนนี้เค้าดูคล้ายตามกันดีนะขออะไรก็ได้ง่ายๆ
แต่เราฮาอิตอนแทมเลือดพุ่งอ่ะอะไรจะหื่นขนาด
นั้นแค่เห็นน้องเตยเซ็กซี่นิดเดียวเอง :z1: :z1:
555  :pighaun: อทมเก็บความหื่นไว้ไม่อยู่


น่ารักทั้งคู่  :-[ :-[
:-[

กลับไปบนห้องจัดการต่อเลย :hao6:
อันนี้ต้องตามไปดูเอาเองนะคะ   :katai5:

หวานนิดๆ เริ่มใจอ่อนละใช่มั้ย

น้องเตยเขาใจอ่อนแล้วล่ะคะ

แวะเข้ามาอ่านค่ะ อ่านทันในที่สุด

ชีวิตครอบครัวของน้องเตยน่าสงสารมาก แต่ไม่ต้องกลัว พี่แทมจะอยู่เคียงข้างเตยเสมอ

ตลกแทม เห็นน้องเตยในชุดว่ายน้ำ ถึงกับเลือดดำเดาไหล

ตอนพี่แทมลากเตยไปจูบในสระ ถ้าเราเป็นผู้หญิงพวกนั้น เราจะฟินมาก5555

อยากให้น้องเตยยอมพี่แทมเร็วๆจัง จะได้สวีทมากกว่านี้
ชีวิตน่าสงสารของน้องเตย พี่แทมจะช่วยดูแลเองจ้า อิอิ

แทมไม่จำเป็นต้องอายเรื่องกำเดาเลยค่ะ เราเข้าใจ... /นึกภาพแล้วกำเดาไหลตาม ถถถถถ  :z3:

แต่งเอง ยังฮาเองเลยค่ะ ฮ่าๆ

จิ้มๆ ไว้ก่อน
:mew1:

เมื่อไหร่พี่แทมจะได้ผลกำไรจากการลงทุนคะ นี้ก็ปีใหม่แล้วจะพี่เเทมน่าจะได้ปันผลจากน้องเตยบ้างน๊าาา เป็นคำว่าชิบ ยอมให้กอดสักคืนสิงคืนไรงี้อะ แบบสงสารแทม :mew1:
แทมเลือกลงทุนระยะยาวนะคะ กำไรได้นิดๆ หน่อยๆ แต่ได้เรื่อยๆ จ้า
อีกไม่นานก็จะได้ทุนคืนแล้วค่ะ

ฟินไปอีก >//////////////////////////////< มาต่อไวๆนะคะไรเตอร์ รออ่านอยู่ เขินนนน  :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ขอบคุณค่ะ  :impress2:

ชายเตยนี้เอาบทนางแมวยั่วสวาทไปเลยครัชช   :z1:
น้องเตยไม่ได้ยั่วนะ แต่แทมมันคิดไปเอง 555 :z1:

+++++++++++++++++++++++++++++++
จะมาต่อในไม่ช้านี้ึ่ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-02-2015 14:52:45
ตายแล้ว55555

น้องเตยแผ่ออร่าแฮนซั่มขึ้นทุกวัน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-02-2015 10:02:32
ตายแล้ว55555

น้องเตบแผ่ออร่าแฮนซั่มขึ้นทุกวัน

อิอิ ^0^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-02-2015 10:05:22
PLAYBOY # 33 - TOEY


 

 

“...เตยๆ”

เสียงเรียกของรัน ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ของตัวเอง ก่อนที่ผมจะหันไปมองเพื่อนสาวที่กำลังมองมาด้วยสายตาไม่พอใจ

“เตยไม่ได้ฟังที่รันเล่าเลยใช่ไหมอ่ะ” รันถามขึ้นด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“โทษที ว่าไง” ผมพูดขึ้น พร้อมกับมองสีหน้าเหมือนกำลังเหนื่อยใจของรัน

“ช่างเถอะๆ แต่ช่วงนี้เตยดูเหม่อๆ นะ เป็นอะไรหรือเปล่า” รันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย ก่อนนัยน์ตาสีดำสวยจะทอแววยิ้ม  “เอ๋? หรือว่ากำลังคิดถึงใครอยู่เอ่ย”

“พูดเรื่องอะไร” ผมถามกลับเสียงเรียบ

“แหม... รันก็นึกว่าคิดถึงพี่แทมอยู่ซะอีก” รันพูดขึ้นเสียงใส ก่อนจะมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “เมื่อเช้ารันเห็นนะ! พี่แทมมาส่งใช่ไหมล่ะ”

“รันรู้จักมันด้วยหรือ” ผมถามต่อด้วยความแปลกใจ แต่รันกลับตีมือของผมกลับ

“เตยอ่ะ! เรียกพี่เขาว่ามันได้ยังไง” รันว่า พลางปั้นหน้าดุใส่ “ก็เราเคยเจอกันมาก่อนแล้วไง”

“เมื่อไหร่” ผมถามต่อด้วยความสงสัย โดยไม่ได้สนใจคำต่อว่าของรันก่อนหน้านี้

“เฮ้อ...ก็เคยเจอตั้งแต่ไปกินข้าวที่โรงอาหารวิศวะตอนนั้นไง แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนรันก็เจอพี่เขาแถวคณะด้วย” รันบอก ก่อนจะส่งยิ้มบางมาให้ “ว่ายังไง? ที่เตยเหม่อๆ ก็เพราะคิดถึงพี่เขาใช่ไหม”

“เหลวไหล” ผมว่ากลับ พร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจไปให้ นับวันรันก็ชักน่ารำคาญเหมือนพวกไอ้เพื่อนบ้าทุกที

ที่จริงแล้วรันเพิ่งจะสารภาพกับผมเมื่อไม่นานมานี้ว่าเป็น ‘สาววาย’ ที่ชอบจับคู่ให้ผู้ชายมาขอบกันเองและด้วยเหตุนี้เธอเลยอยากสนิทกับผม เพราะเคยได้ยินข่าวฉาวทำนองนี้ของผมมาก่อน ตอนนี้ผมเลยตกเป็นเหยื่อในจินตนาการของรันไปเรียบร้อย

“ว่ารันแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ” รันพูดขึ้น พลางอมยิ้มมองผม

“รัน!” ผมว่าเสียงเข้ม แล้วเมินหน้าไปทางอื่น

“โอ๋ๆ รันล้อเล่น” รันบอกเสียงอ่อน แล้วจับแขนของผมเอาไว้ “ตอนแรกไม่แดงหรอก แต่ตอนนี้ก็แดงนิดๆ แล้ว”

ผมหันไปส่งสีหน้าดุใส่ ก่อนจะถอนหายใจ เมื่อคนตรงหน้าดูจะไม่เกรงกลัวเลยสักนิด แถมยังหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจอีกต่างหาก โชคดีที่เพื่อนผู้หญิงอีกคนมาชวนรันคุยเรื่องอื่นก่อน ผมถึงได้หลุดพ้นจากคำพูดแซวบ้าๆ เสียที

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะกดตอบข้อความของไอ้เพื่อนตัวแสบในห้องกลุ่มตามปกติรอเวลาอาจารย์เข้ามาสอน พลางนึกถึงเรื่องราวของตัวเองที่เป็นอยู่ในตอนนี้

ตั้งแต่ที่เจอกับผู้ชายคนนั้นเมื่อหลายวันก่อน ผมก็รู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก เมื่อรู้ว่าเขาอาจจะจ้างใครสักคนมาจับตามองผมอยู่ ช่วงนี้เวลาที่ผมรับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมา ผมก็มักจะหันไปมองตอบด้วยความไม่พอใจทุกที และที่สำคัญไปกว่านั้น ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเปลี่ยนไป

ไม่ใช่รูปร่างหรือนิสัยใจคอ แต่เป็นความรู้สึกที่มีต่อคนๆ หนึ่ง

ไอ้แทม....

ผมลอบถอนหายใจออกมา หลังจากที่ผมตั้งใจจะปรับมุมมองและทัศนคติของตัวเองใหม่  ผมก็พบว่าคนที่ตัวเองไม่ค่อยชอบหน้าก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ถึงบางครั้งจะกวนประสาทไปบ้าง แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ไอ้แทมมันดีกับผมจริงๆ

อาจเป็นเพราะผมเพิ่งจะผิดหวังจากตินมาไม่นาน คำพูดปลอบใจหรือสัมผัสทางกายที่ได้รับมา มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจนผมกังวล แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่ไม่รับฟังความรู้สึกของตัวเอง เพียงแต่มันยากที่จะยอมรับ

ถึงแม้จุดเริ่มต้นของเราสองคนจะไม่ได้เกิดจากความประทับใจ ทว่าความผูกพันที่ถักทอด้วยระยะเวลาที่รู้จักกัน ทำให้ผมใช้ชีวิตประจำวันโดยที่มีใครอีกคนเข้ามาเกี่ยวข้องโดยไม่รู้ตัว และกว่าจะตั้งตัวได้ทัน... ความรู้สึกของผมก็ไม่เหมือนเดิม

ตั้งแต่เมื่อไร? ...ที่เผลอชอบมันไปแล้ว

และต่อจากนี้ไป... ผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี?

 

++++++++++

 

ผมมาถึงคอนโดมิเนียมตอนประมาณห้าโมงสี่สิบห้านาที หลังจากเก็บของเสร็จเรียบร้อย ผมก็นั่งดูโทรทัศน์เป็นการพักผ่อนจนถึงสองทุ่ม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัว แล้วหยิบสปาเกตตีผัดขี้เมาใส่ไมโครเวฟเพื่ออุ่นเป็นมื้อเย็น

หลังจากนั้นผมก็ใช้เวลากับกิจวัตรประจำวันที่แสนน่าเบื่อ ก่อนจะเงยหน้ามองนาฬิกาแขวนผนังที่บอกเวลาสี่ทุ่ม แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำต่อ ผมใช้เวลาในห้องน้ำราวหนึ่งชั่วโมง และเมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมก็มองเวลาปัจจุบันอีกครั้ง

ห้าทุ่มยี่สิบนาที

ผมขมวดคิ้วขึ้น พลางเดินเข้าไปในห้องรับแขก แล้วหยิบรีโมตเพื่อเปิดโทรทัศน์หารายการตามช่องสถานีต่างๆ ก่อนจะหยุดที่ช่องกีฬา ถึงผมจะไม่ได้ติดตามเรื่องราวเกี่ยวกับงงการลูกหนังเท่าไรนัก แต่ตอนนี้ได้ดูบอลสักคู่ก็ไม่เลวเหมือนกัน

เที่ยงคืนสามสิบห้านาที

ผมปิดโทรทัศน์แล้วเดินกลับห้องนอนของตัวเอง เพราะมันสมควรแก่เวลาที่จะต้องพักผ่อนแล้ว ทว่าเมื่อผมล้มตัวลงนอน นัยน์ตาที่อ่อนล้ากลับไม่ยอมปิด

ไปไหนของมัน?

ผมถามกับตัวเองอยู่ในใจ ความง่วงที่สะสมเอาไว้ไม่สามารถทำให้ผมนอนหลับได้ ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ท่ามกลางความมืดที่เงียบงัน สมองของผมกำลังทำงานและคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับคนที่ยังไม่กลับมาด้วยความหงุดหงิด

“โธ่เว้ย!” ผมสบถออกมา ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเอง พร้อมกับลุกจากเตียง แล้วเดินออกจากห้องนอนอีกครั้ง

ผมเดินมานั่งบนโซฟาที่ห้องรับแขก พลางไล่หารายชื่อในโทรศัพท์มือถือของคนที่หายจ้อย ทั้งที่มาสั่งผมเอาไว้ว่า ถ้าจะกลับช้าก็ต้องโทรศัพท์มาบอก คนรอจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง

ให้ตายเถอะ! ทั้งที่รู้ทุกอย่างดีอยู่แล้ว ก็ยังจะทำ!

ผมได้แต่ต่อว่าเจ้าของห้องด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะนึกลังเล เมื่อปลายนิ้วมาหยุดตรงรายชื่อ ‘ไอ้กวนประสาท’ ที่บันทึกเอาไว้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้โทรศัพท์ไปหามันเท่าไรนัก แต่เวลานี้ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ข้างในก็สั่งการให้ผมลดทิฐิของตัวเองลง แล้วกดปุ่มโทรออกทันทีโดยไม่ได้สนใจสิ่งใด ทว่าผมก็ต้องรีบกดตัดสายทิ้งและวิ่งกลับเข้าห้องนอนของตัวเองด้วยความเร็วสูงสุดในทันที เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดดังขึ้น

ปัง!

ฉิบหาย!

ผมสบถกับตัวเอง พร้อมกับยืนหันหลังพิงกับบานประตูที่เพิ่งส่งเสียงดังเมื่อครู่ เพราะเผลอปิดแรงไป ทั้งที่ไม่อยากให้มันรับรู้ แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว

แล้วทำไมกูต้องมาทำบ้าอะไรแบบนี้ด้วยวะ!

ผมค่าตัวเองในใจต่อ แล้วผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเชื่องช้า เมื่อมีเพียงความเงียบที่ตามหลังมา ก่อนที่ผมจะสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้าของโทรศัพท์มือถือในความมืด

หึ!

ผมแค่นเสียงในลำคอ แล้วอมยิ้มออกมา หลังจากได้อ่านข้อความ ก่อนที่ผมจะเดินกลับมาล้มตัวลงนอนบนเตียงต่อ

ความเหนื่อยล้าเข้ามาทักทายพร้อมกับเอ่ยต้อนรับห้วงนิทราที่สั่งให้ผมหลับตาลง ทว่าความสงบทั้งกายและจิตใจไม่อาจหยุดความคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น รวมไปถึงข้อความที่เพิ่งได้รับมา

'ฝันดีนะครับ'

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 32 ❤ [10/01/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-02-2015 10:11:39
 

ในวันพักผ่อนประจำสัปดาห์ที่แสนจะธรรมดา ผมยังคงทำหน้าที่ในตำแหน่งพ่อบ้านของตัวเอง หลังจากกินอาหารเช้าและจัดการกับเรื่องส่วนตัวเสร็จ ผมก็หยิบตะกร้าผ้าออกมาจากห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของไอ้แทมต่อ โดยไม่ได้เคาะประตูตามมารยาทอย่างที่ควรทำ ถึงจะไม่ใช่งานที่ชอบหรือถนัด แต่ความเคยชินก็ทำให้ผมไม่ได้รู้สึกแย่จนทนไม่ได้

ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในห้อง ก็เห็นไอ้แทมกำลังนอนคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียง ผมสบตากับมันเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยิบตะกร้าผ้าของเจ้าของห้อง ทว่าบทสนทนาที่ได้ยิน ก็ทำให้ผมต้องละล้าละลังที่จะเดินออกจากห้องในทันที

“ฮ่าๆ พูดแค่นี้ก็ต้องงอนด้วยหรือครับดาร์ลิ้ง”

ผมปรายตาไปมองเล็กน้อยด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาตงิดๆ พลางจัดของที่เป็นระเบียบอยู่แล้วอย่างต้องการถ่วงเวลาด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยได้ยินไอ้แทมคุยกับใครเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้มาก่อน

“ถ้าคิดถึงกันขนาดนี้ จะรีบไปหาเลยครับ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ผมเลยเดินไปดึงผ้าห่มของคนที่ยังนอนอยู่ออก ไอ้แทมมองผมด้วยความแปลกใจ แล้วลุกจากเตียง ก่อนที่มันจะหันไปสนใจสายในโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง

"แทม ผ้าผืนใหม่อยู่ไหน"  ผมถามขึ้น หลังจากดึงผ้าปูที่นอนออก

"อยู่ในตู้นั้น ลองหาดู" ไอ้แทมบอก พร้อมกับชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่อีกด้านของห้องนอน

"มึงไปหา จะได้เสร็จเร็วๆ" ผมบอกเสียงเรียบ แล้วโยนผ้าที่ไม่ใช้แล้วลงใส่ตะกร้า

"งั้นแค่นี้ก่อน ค่อยเจอกันที่ห้อง" ไอ้แทมบอกปลายสาย ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบผ้าปูที่นอนชุดใหม่ออกมา "วันนี้ขยันจังเลยนะ'

"หึ...มึงปูเองแล้วกัน กูจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ" ผมบอก พร้อมกับหยิบตะกร้าผ้าขึ้น ที่จริงแล้วผมก็แค่จะมาเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของมันไปส่งร้านซักรีดเท่านั้น แต่ที่ทำเป็นจัดของ แล้วก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ เพราะความอยากรู้ที่ผสมความไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

"จะรีบไปไหน มาช่วยกันก่อน" ไอ้แทมร้องบอก พร้อมกับทำหน้ายุ่งออกมา "พี่เคยทำเองซะที่ไหน"

แล้วกูเคยทำหรือไง?

ผมบ่นกลับในใจ แต่ก็รับผ้าปูที่นอนที่ไอ้แทมส่งมาให้ ก่อนจะคลี่ผ้าผืนใหญ่ที่พับอยู่ออก แล้วเราสองคนก็ช่วยกันสวมมุมผ้าที่เป็นยางยืดเข้ากับมุมเตียงแต่ละด้านจนเสร็จเรียบร้อย ไอ้แทมก็ขึ้นไปนั่งบนเตียงต่อ

“เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอก” ไอ้แทมพูดขึ้น พลางมองผมที่กำลังใส่ปลอกหมอนอยู่ “เตยไปด้วยกันไหม”

“ไม่” ผมตอบเสียงเรียบ แล้วปาหมอนใส่ไอ้แทม ก่อนจะใส่ปลอกหมอนข้างต่อ ถ้าผมเดาไม่ผิด มันคงจะไปหาคนที่เพิ่งคุยกันเมื่อครู่นี้แน่ แต่มันจะชวนผมไปด้วยทำไม

“แต่วันนี้จะต้องไปซื้อของด้วยนี่ ของกินหมดแล้ว” ไอ้แทมบอก พร้อมกับกอดหมอนที่ผมเพิ่งปาใส่เอาไว้

“มึงก็ซื้อเข้ามาเลยแล้วกัน” ผมตอบไปตามเรื่อง ก่อนจะผูกเชือกที่ปลายปลอกหมอนข้างให้เรียบร้อย

“ไม่เอาอ่ะ” ไอ้แทมบอกเสียงอ่อน พร้อมกับดึงหมอนข้างที่ผมกำลังถืออยู่ เพราะผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยเซถลาไปหามัน และเมื่อผมส่งสายตาไม่พอใจไปให้ คนตรหงน้าก็ยิ้มออกมา “ไปด้วยกันเถอะ”

ผมสบนัยน์ตาสีดำสดใสที่กำลังมองผมไม่ละสายตาเพียงครู่เดียว ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น แล้วปรับท่าทีที่เริ่มผิดปกติของตัวเอง

“เออ” ผมตอบรับเสียงแข็ง ก่อนจะเดินไปหยิบตะกร้าผ้าที่วางทิ้งไว้ แล้วเดินออกจากห้อง

ผมถอนหายใจออกมา เมื่อปิดประตูที่เพิ่งผ่านมาลง ก่อนจะจัดการงานบ้านที่ต้องทำต่อ ทั้งที่เสียงหัวใจยังร้องบอกความรู้สึกที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

 

+++++++++

 

ถึงแม้ไม่อยากจะสนใจ แต่ไม่อาจห้ามความรสงสัยและไม่พอใจบางอย่างได้อยู่ดี

ไอ้แทมพาผมนั่งรถราวๆ สี่สิบห้านาที ก่อนจะขับรถเลี้ยวเข้าอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง แล้วบอกกับผมว่า ค่อยไปซื้อของกับกินมื้อเย็นตอนกลับเลยทีเดียว

เมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินตามไอ้แทมเข้าไปด้านใน หลังจากนั้นเราสองคนก็ขึ้นลิฟต์ แล้วเดินไปหยุดยืนที่หน้าห้องหมายเลขสามศูนย์สอง ก่อนที่มันจะเคาะเรียกจ้าของห้อง

ทว่าทันทีที่ประตูตรงหน้าเปิดออก ผมก็ต้องอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อเห็นผู้ชายผิวขาวรูปร่างสูงใหญ่ในขุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเขียวเข้ม และสิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือ นัยน์ตาสีน้ำทะเลสวยกับเรือนผมสีบอลนด์ทองสะดุดตา

ฝรั่ง...?

ถึงรูปลักษณ์จะไม่ใช่หนุ่มน้อยตัวเล็กน่ารักอย่างที่คิดเอาไว้แบบที่มันชอบ แต่คนครงหน้าก็จัดว่าหน้าตาดีเข้าขั้น เมื่อคิดดูดีๆ แล้ว ถ้ามันยังขอบผมได้ ผู้ชายชาวต่างชาติคนนี้ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไร 

“Hi! Baby I miss you!”ไอ้แทมเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ก่อนจะเข้าไปกอดคนที่ยืนอยูตรงหน้า ถ้าหากเจ้าของห้องไม่ยื่นเท้ายันออกมาต้อนรับก่อน

“Damn! เมื่อไหร่มึงจะเลิกกวนประสาทกูแบบนี้สักที” เจ้าของห้องว่าด้วยน้ำเสียงอือมระอา พร้อมกับโต้ตอบภาษาไทยกลับอย่างชัดเจนจนผมทึ่งอีกรอบ

“มิเชลอ่ะ พูดแบบนี้แทมเสียใจนะครับ” ไอ้แทมตอบกลับด้วยน้ำเสียงน้อยใจ แต่กลับดูกวนประสาทถึงที่สุด

“Fuck you!” เจ้าของห้องสบถออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเป็นการเชื้อเชิญ โดยมีไอ้แทมที่กำลังหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเดินตามเข้าไปด้านใน

เพื่อน...

ผมคิดกับตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะเดินตามหลังไอ้แทมเข้าไปในห้องด้วยความรู้สึกสบายใจขึ้น แล้วมองรายละเอียดรอบตัวอย่างสำรวจ

 “ห้องยังรกเหมือนเดิม สมกับเป็นหนุ่มเวอร์จิ้น” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วเข้าไปนั่งบนโซฟา

“กูเลือก ไม่ได้มั่วแบบมึง” เจ้าของห้องว่า แล้วหันมามองผมพลางระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย “เตยใช่ไหม พี่ชื่อไมค์ อยู่กับไอ้แทมคงลำบากน่าดู”

“มิเชลพูดอะไร กูดูแลเป็นอย่างดีว่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วหันมายักคิ้วให้ผม “จริงไหมครับ?”

“ดูแลแบบไหนวะ” พี่ไมค์ถามกลับด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ ก่อนจะหันมาทางผมอีกครั้ง “ทำตัวตามสบาย เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้”

ผมก็แค่พยักหน้า ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา แล้วหันไปมองไอ้แทมที่ขยับเข้ามานั่งใกล้ด้วยความประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย

ช่วงนี้ผมดันเกิดอาการประหลาดไม่กล้าสู้หน้ามันขึ้นมาครับ บางครั้งเวลาที่เราสบตากัน ผมจะรู้สึกร้อนวูบวาบแล้วก็ปั้นสีหน้าของตัวเองไม่ค่อยถูกเท่าไร คงเป็นเพราะความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของผมนั่นแหละ

“จำมิเชลไม่ได้หรือ” ไอ้แทมถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ทำไม” ผมถามกลับ แล้วมองใบหน้าเปื้อนยิ้มเพียงเล็กน้อย “พี่เขาชื่อไมค์ไม่ใช่หรือไง”

“เรียกมิเชลมันน่ารักกว่านี่ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ... มิเชลมันชอบน้องแอร์คนนั้นอยู่ล่ะ” ไอ้แทมบอก พร้อมกับอมยิ้มออกมา

“พี่แอร์?” ผมย้อนถาม พลางนึกถึงใบหน้าของรุ่นพี่หน้าหวานที่ไม่ได้คุยกันนานแล้ว “แต่พี่แอร์มีแฟนแล้ว”

ทว่าไม่ทันที่ไอ้แทมจะได้โต้ตอบอะไร พี่ไมค์ก็ยกชามะนาวกับกาแฟเย็นมาเสิร์ฟ ทำให้คนที่เพิ่งนินทาเพื่อนของตัวเองต้องหันไปพูดเอาใจเจ้าของห้องแทน

“มิเชลรู้ใจแทมที่สุดว่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้นอย่างถูกใจ พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน ซึ่งทำให้ผมเริ่มรู้สึกตงิดๆ อีกครั้ง

ถึงจะรรู้ว่าไอ้แทมแค่แกล้งทำ เพื่อยั่วประสาทเพื่อนเล่น แต่เห็นแบบนี้แล้ว ผมก็ชักไม่ค่อยชอบสักเท่าไร

ผมหันไปบอกขอบคุณพี่ไมค์ ก่อนจะได้รับรอยยิ้มตอบแทนกลับมา แล้วยกแก้วชามะนาวขึ้นดื่มตามมารยาทของแขกที่ดี

“เฮ้ยๆ นั่งยิ้มให้เด็กกูอยู่ได้ หวงนะเว้ย” ไอ้แทมหันไปว่าด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ พร้อมกับวางแก้วกาแฟเย็นที่เหลือค่อนแก้วลง “แล้วมึงมีอะไรจะอวดกูวะ” 

“หึ... เดี๋ยวกูมา” พี่ไมค์บอก ก่อนจะลุกออกไปอีกครั้ง

เมื่อพ้นสายตาของเจ้าของห้อง ผมก็ส่งสายตาคาดโทษไปให้ คนที่นั่งอยู่ข้างกัน แต่ไอ้แทมก็แค่ส่งยิ้มยียวนมองผมอย่างไม่สนใจเท่านั้น

ถึงจะไม่ค่อยชอบคำว่า ‘เด็กกู’ ที่มันเพิ่งพูดออกมา แต่คำว่า ‘หวง’ ก็พอจะทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้น 

ในขณะที่ผมกำลังจะคุยกับไอ้แทมอีกครั้ง พี่ไมค์ก็เข้ามา พร้อมกับดึงความสนใจทั้งหมดในทันที ก่อนที่ผมจะมองสิ่งที่อยู่ในมือของเจ้าของห้องด้วยความประหลาดใจ

“นี่มัน....” ไอ้แทมพูดขึ้น พลางมองสิ่งมีชีวิตที่พี่ไมค์กำลังถืออยู่ตาไม่กะพริบ “ของมึง?”

“เออ กูเพิ่งได้มาเมื่อวันก่อน น่ารักไหมล่ะ” พี่ไมค์บอกด้วยรอยยิ้ม

“มิเชลเลี้ยงเต่า!” ไอ้แทพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ ต้องการตอกย้ำตัวตนของตัวเองหรือไงวะ”

“กูนึกถึงมึงเลยซื้อมาเลี้ยงต่างหาก ไอ้เต่าแทม” พี่ไมค์โต้กลับ แล้วยกยิ้มขึ้น

“ไอ้มิเชล” ไอ้แทมว่าอย่างขอไปที ทั้งที่สายตายังจ้องมองเต่าที่อยู่ในมือของพี่ไมค์ไม่ละสายตา “ขามันมีจุดสีแดงๆ ด้วย ติดโรคหรือเปล่ววะ”

“เป็นลักษณะพันธุ์ของมันต่างหาก!” พี่ไมค์บอกเสียงเข้ม ก่อนจะส่งสายตาเหนื่อยหน่ายไปให้คนใส่ร้ายสัตว์เลี้ยงของตัวเองต่อ “เต่าพันธุ์เรคฟุตหนึ่งปี ตัวผู้ ชื่อจอห์น”

 “ชื่อเห่ยว่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ “มึงวางมันลงบนโต๊ะสิวะ กูจะเล่นกับจอห์นหน่อย”

“จะเล่นหรือจะแกล้งมันกันแน่” พี่ไมค์บ่น แต่ก็ยอมวางสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของตัวเองลงบนโต๊ะรับแขก และทันทีที่จอห์นได้รับอิารภาพ มันก็ค่อยๆ เดินต้วมเตี้ยมอย่างน่ารัก

“แล้วมึงจะเลี้ยงรอดหรือวะ” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะเอามือบังเส้นทางของจอห์นที่กำลังก้าวเดินอย่างเชื่องช้าแต่มั่นคงด้วยความสนุกสนาน

“มันเลี้ยงง่าย กินผักกับผลไม้ได้ทุกอย่าง อาจจะลำบากเรื่องปรับสภาพแวดล้อมนิดหน่อย”  พี่ไมค์บอก แล้วมองเพื่อนของตัวเองด้วยความเอือมระอา “แล้วอย่าลืมว่ากูเป็นว่าที่สัตวแพทย์”

“เออว่ะ” ไอ้แทมตอบรับ ก่อนจะเลิกสนใจจอห์น เมื่อเอาของมาวางขังเต่าน้อยเอาไว้ไม่ให้มันเดินไปไหนได้อีก ก่อนจะหันไปคุยเรื่องอื่นต่อ

ผมไม่ได้สนใจบทสนทนาของไอ้แทมกับพี่ไมค์อีก แต่มองความพยายามของสัตว์ตัวเล็กที่ถูกไอ้แทมรังแกอย่างนึกสงสาร ก่อนจะยกตัวมันมาวางที่ฝ่ามือของตัวเอง แล้วมองอย่างพิจารณา จอห์นเหมือนตุ๊กตาเต่าที่เคลื่อนไหวได้ และพอมองดูสักพัก ผมก็รู้สึกว่ามันน่ารักดีเหมือนกัน

“เตยชอบหรือ” ไอ้แทมถามขึ้น แล้วยิ้มมองผม

“ก็น่ารักดี” ผมบอกไปตามตรง แล้วใช้ปลายนิ้วลูบกระดองของมันอย่างเบามือ

“มิเชลกูขอซื้อต่อ” ไอ้แทมหันไปพูดกับพี่ไมค์ต่อ ผมก็ได้แต่มองมันนิ่งๆ

“จะบ้าหรือไงวะ กูไม่ขาย!” พี่ไมค์ตอบกลับทันที โดยไม่สนใจสีหน้าผิดหวังของไอ้แทม

“ตัวนี้กูขอให้เตย มึงไปซื้อตัวใหม่แล้วกันนะมิเชลที่รัก” ไอ้แทมบอกหน้าตาย

“กูไม่ได้อยากได้” ผมพูดขัดขึ้น แล้วลอบถอนหายใจออกมา พร้อมกับส่งจอห์นที่ควรจะกลับไปพักผ่อนตามประสาเต่าได้แล้วให้พี่ไมค์ “อย่าไปสนใจแทมเลยครับ”

“พี่ทำเพื่อเตยเลยนะ” ไอ้แทมหันพูดกับผมด้วยสีหน้าน้อยใจ “เตยชอบไม่ใช่หรือ”

“ก็แค่ชอบ แต่ไม่ได้อยากได้” ผมบอก แล้วมองคนที่นั่งข้างกันด้วยสายตาตำหนิ

“งั้นหรือ ไม่เหมือนพี่เลย” ไอ้แทมตอบรับ แล้วยกแก้วกาแฟเย็นดูดต่อ “อะไรที่พี่ชอบ ก็อยากได้ทั้งนั้นแหละ แล้วก็ต้องได้ด้วยสิ”

“ก็มึงนิสัยเสียไง” พี่ไมค์ว่า แล้วหันมามองผมแทน “ตอนนี้ก็จะบ่ายสองแล้ว หิวหรือยัง กะว่าจะสั่งพิซซ่า กินหน้าอะไรได้บ้างล่ะ”

“อะไรก็ได้ครับ ผมไม่มีปัญหา” ผมตอบ ก่อนพี่ไมค์จะพยักหน้ารับ

“เตยกินง่ายเลี้ยงง่ายยิ่งกว่าเด่ากิ๊กก๊อกของมึงอีก” ไอ้แทมพูดขึ้น แต่พี่ไมค์ก็แค่หันมาส่งนิ้วกลางให้ แล้วเดินเข้าไปด้านในห้อง

ผมลอบถอนหายใจ แล้วมองไอ้แทมที่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่น ก่อนจะนึกถึงคำพูดของมันที่เพิ่งเอ่ยออกมาก่อนหน้านี้อย่างครุ่นคิด ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันพูดเล่นหรือพูดจริง แต่ถ้อยคำเหล่านั้นก็ยังดังอยู่ในความคิดของผม

ชอบ...อยากได้...ต้องได้

ถ้าได้แล้ว...

มึงจะทำยังไงต่อวะ แทม...

                                                                       

TBC ++++++++++

 

Marionetta ::: ดี  :katai4: ค่ะ! ยังรออยู่ใช่ไหมค่ะ แฮะๆ

ตอนนี้ก็เป็นการเพิ่มความหวานของน้องเตยค่ะ ก็น้องเขายอมรับแล้วนี่ อิอิคงเหลือแต่พี่แทมที่ยังต้องเดาใจกันต่อไป ฮ่าๆ พร้อมกับพี่ไมค์ที่หายไปนาน กว่าจะหาบทให้ได้ (พิศวาสส่วนตัวค่ะ ^^) หวังว่าจะทำให้กระชุ่มกระชวยกันได้บ้าง

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจมากเลยค่ะ เพิมพลังแรงปั่นได้เยอะจริงๆ ^^ ช่วงนี้พาน้องเตยมาเรียกคะแนน อิอิ ตอนนี้นอกจากจะไม่สบายเท่าไหร่แล้ว ก็เริ่มยุ่งด้วยค่ะ ก็คงจะช้าหน่อย แต่ไม่หายไปแน่นอน ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ

ปล. ตอนหน้า...น้องเตยจะออกตัวแล้วล่ะค่ะ กร๊ากกก >///<
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 03-02-2015 13:43:24
ได้แล้วก็เลี้ยงดูต่อไงพี่ไมค์
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 03-02-2015 14:35:08
 :hao7: รู้สึกว่าพี่แทมจะกวนทุกตอน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 03-02-2015 14:51:37
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 03-02-2015 20:08:02
น้องเตยออกตัวแล้วแต่อิพี่แทมล่ะ
ยังติดนืสัยเล่นๆอยู่นะแล้วอย่างนี้
เตยควรจะเชื่อคำพูดพี่มันไหมเนี่ย
อยากอ่านพี่ไมค์กะแอร์แบบยาวๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 03-02-2015 20:10:10
รอ รอ รอ มาต่อไวๆนะ มารอทุกวันเลยยย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 04-02-2015 23:42:40
นั่นสิ. ถ้าได้แล้วจะทำไงต่อ

จะรัก หรือจะทิ้ง
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 05-02-2015 01:21:18
นั่นสิคะ พี่แทมเดาใจยากจัง
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-02-2015 10:17:28
ได้แล้วก็เลี้ยงดูต่อไงพี่ไมค์
:hao6:

:hao7: รู้สึกว่าพี่แทมจะกวนทุกตอน
:impress2: พี่เขาเป็นแบบนั้นค่ะ

:pig4: :pig4:
:กอด1:

น้องเตยออกตัวแล้วแต่อิพี่แทมล่ะ
ยังติดนืสัยเล่นๆอยู่นะแล้วอย่างนี้
เตยควรจะเชื่อคำพูดพี่มันไหมเนี่ย
อยากอ่านพี่ไมค์กะแอร์แบบยาวๆอ่ะ
นั่นสิๅ น่าสงสารน้องเตยจัง อิอิ
สำหรับพี่ไมค์ถ้ามีโอกาสนะคะ แฮะๆ

รอ รอ รอ มาต่อไวๆนะ มารอทุกวันเลยยย
ขอบคุณมากเลยค่ะ ถ้าทนรอที่นี่ไม่ไหว ไปอ่านที่เด็กดีก่อนก็ได้นะคะ เนื้อหาจะนำไปนิดนึง  :z10:

นั่นสิ. ถ้าได้แล้วจะทำไงต่อ

จะรัก หรือจะทิ้ง
คงต้องรอดูและติดตามกันต่อไปค่ะ

นั่นสิคะ พี่แทมเดาใจยากจัง
พพี่แทมมันก็ไหลไปเรื่อย ยังไงก็ติดตามกันต่อนะคะ อิอิ

+++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันจนถึงตอนนี้  :mew1:
อาจจะมาลงที่นี่ช้าไปหน่อย ยังไงก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ
ติดตามตอนต่อไปได้เร็วๆ นี้



หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 27-02-2015 19:33:46
โอยอยากอ่านต่ออออออออออออออออออ

 :hao5: คนเขียนสู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-03-2015 10:21:39
โอยอยากอ่านต่ออออออออออออออออออ

 :hao5: คนเขียนสู้ๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-03-2015 10:30:01
PLAYBOY # 34 - TOEY


                     

 

 

พวกเราออกจากห้องของพี่ไมค์ตอนประมาณห้าโมงเย็น ก่อนจะมาซื้อของกันต่อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตและแวะกินมื้อเย็นง่ายๆ แล้วเดินทางกลับคอนโดมิเนียม

หลังจากที่ผมคิดทบทวนกับตัวเองอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจอะไรได้บางอย่าง

“แทมถามอะไรหน่อย” ผมพูดขึ้น ขณะที่เราสองคนกำลังนั่งดูรายการตลกจากเกาหลีที่ห้องรับแขกด้วยกัน

“ว่าไงครับ” ไอ้แทมตอบรับ พร้อมกับหันมามองด้วยรอยยิ้ม

“มึงเคยมีแฟนหรือเปล่า” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติ ถึงจะอยากรู้ แต่ผมก็พอจะเดาคำตอบได้อยู่แล้ว

“ไม่เคยหรอก ทำไมหรือ” ไอ้แทมตอบ ก่อนจะมองผมด้วยความสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปสนใจรายการโทรทัศน์ตรงหน้าต่อ “สนใจพี่หรือไงครับ”   

“หึ... คนอย่างมึงน่าจะมีคนมาชอบเยอะไม่ใช่หรือไง” ผมถามต่อ โดยไม่สนใจจะตอบคำถามของมัน แน่ล่ะ...ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกไป เพราะอยากดูท่าทีของมันก่อน

“มีแฟนแล้วท่าทางจะยุ่ง ชีวิตก็ไม่เป็นส่วนตัว น่ารำคาญจะตาย” ไอ้แทมบอก แล้วหันมามองผม “แล้วเตยมีแฟนคนแรกอายุเท่าไร”

“กูไม่เคยมีแฟน” ผมบอก พร้อมกับมองใบหน้าแสร้งทำเป็นแปลกใจของคนที่นั่งอยู่ข้างกัน “แต่กูไม่ได้คิดแบบมึงหรอก แค่ยังไม่เจอคนที่อยากเป็นแฟนด้วย”

“อืม... สเปคของเตยก็คงเป็นคนใจดี ร่าเริง อ่อนโยน” ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อย “แบบตินล่ะสิ”

“กูไม่ได้มีสเปคอะไร” ผมบอกเสียงเรียบ ถึงแม้การได้ยินชื่อของตินจะทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวไปบ้าง แต่ก็เป็นเพียงระลอกคลื่นบางเบาที่เข้ามาปะทะจิตใจแล้วก็หายไป ที่สำคัญตอนนี้ผมก็มีใครอีกคนที่กำลังสนใจมากกว่า

“แต่พี่มีนะ พี่ชอบผู้ชายตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก ขี้อ้อน ยิ้มเก่ง” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยักคิ้วให้ “ถึงไม่ตรงสเปค แต่พี่ก็ชอบเตยนะ”

“งั้นหรือ” ผมตอบรับอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ถึงแม้จะรู้สึกดีใจอยู่นิดหน่อยก็ตาม “แล้วอยากลองเป็นแฟนกับกูไหมล่ะ”

“ฮะ? ว่าไงนะ?!” ไอ้แทมร้องถามด้วยความตกใจ แต่ผมก็แค่ปรายตามอง

ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้น...

ผมต่อว่ามันอยู่ในใจ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร ถ้าไอ้แทมดันตอบตกลงขึ้นมา และมันจะชวนให้แปลกใจจนน่าหัวเราะหรือเปล่า ถ้าผมจะลองขอมันเป็นแฟน ทั้งที่ก่อนหน้านี้แสดงออกว่าไม่ค่อยชอบมาตลอด

แต่ในเมื่อตอนนี้ก็ชอบมันไปแล้ว ก็คงต้องลองดู เพราะผมไม่อยากเก็บความรู้สึกเอาไว้อย่างเดียวอีกแล้ว

ไม่อยากผิดหวัง ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเหมือนที่เกิดขึ้นกับตินอีก

ความรักที่ไม่ทันได้ส่งไปถึง

“มึงจำเรื่องที่ติดค้างสัญญากับกูได้หรือเปล่า” ผมพูดขึ้นโดยไม่สนใจท่าทางของอีกฝ่าย “ที่กูชนะแข่งว่ายน้ำกับมึงน่ะ”

“...จำได้” ไอ้แทมตอบ ทั้งที่ยังแสดงสีหน้างุนงงและยังคงมองผมด้วยความสงสัย “แล้วเรื่องที่เตยพูดเมื่อกี้?”

“กูแค่อยากลองเป็นแฟนกับคนไม่อยากมีแฟนสักวัน” ผมตอบ ก่อนจะมองสีหน้าประหลาดใจของคนฟัง “ก็แค่หมั่นไส้มึงเท่านั้นแหละ”

“โธ่! ตกใจหมดเลย คิดว่าเตยจะขอพี่เป็นแฟน ฮ่าๆ” ไอ้แทมตอบรับด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ผมก็ได้แต่ลอบถอนหายใจออกมา

"ถ้ากูทำแบบนั้นจริง มึงจะตกลงหรือเปล่าล่ะ" ผมแกล้งถามต่อ พลางสบนัยน์ตาสีดำนิ่ง

"อืม...ถามแบบนี้ แอบหลงรักพี่หรือเปล่าเนี่ย" ไอ้แทมถามกลับ พลางมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ 

"กูถามไปงั้น" ผมตอบเสียงเรียบ ในเมื่อมันก็บอกคำตอบชัดเจนมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ผมพลาดเองที่เผลอใจไปให้มันก่อน และความรู้สึกที่มีก็มากจนยากจะเปลี่ยนใจ ทั้งที่รู้ดีว่ามันก็แค่อยากจะยิงประตูหลังของคนที่ไม่ได้รักอย่างผมเล่นเท่านั้น

'ฟันแล้วทิ้ง'  ก็คงไม่ใช่พฤติกรรมเกินจริงของคนรักสนุกอย่างมันสักเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้น... หัวใจก็ยังสั่งให้ผมวิ่งไล่จับสายลมที่ไม่เคยหยุดอยู่ที่ใครอยู่ดี

สายลมที่ผมไม่เคยสนใจและไม่เคยมองเห็น จนกระทั้งได้หยุดนิ่งอย่างพิจารณา ถึงได้รับรู้ตัวตน

แปรปรวน ไร้ทิศทาง แต่ก็ยังไม่หายไป

โชยเอื่อย... ช่วยเหลือและปลอบโยนยามที่มีปัญหา

พลิ้วไหว... อยู่ด้วยกัน ลบความเหงาและความโดดเดี่ยว

พัดผ่าน... ผลักดันให้ยืนหยัดได้อีกครั้ง

ความเย็นสบายของสายลมที่ไม่เคยเฝ้ามองนั้นอบอุ่นอย่างน่าประหลาดยามที่ได้สัมผัส ถึงแม้อีกด้านหนึ่งของความใจดีนั้น จะแอบซ่อนคมที่บาดผิวจนเป็นแผลได้ก็ตาม

แต่ผมก็ยังรู้สึกดี...จนอยากจะเก็บเป็นเจ้าของเอาไว้คนเดียว

“แล้วจะให้พี่เป็นแฟนมื่อไหร่ล่ะครับ” ไอ้แทมถามขึ้นอีกครั้ง พลางคลี่ยิ้มออกมา

“วันเสาร์หน้าแล้วกัน” ผมตอบด้วยความขัดเขินอยู่นิดหน่อย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย “แล้วก็พากูไปเดตด้วย”

“เดตหรือ” ไอ้แทมย้อนถาม ผมก็แค่มองสีหน้าของมันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“อืม แล้วก็ไม่เอาแบบที่มึงพาเด็กของมึงไปเที่ยว เพราะกูเป็นแฟนไม่ใช่คู่ขาของมึง” ผมบอก แล้วเดินหนีออกมาโดยไม่ได้รอฟังคำตอบ เพราะไม่อยากให้มันจับสังเกตไปมากกว่านี้

เรื่องเงื่อนไขการชนะพนันก็เป็นแค่เครื่องมือที่หยิบมาใช้เป็นข้ออ้าง อันที่จริงแล้ว...ผมแค่อยากใกล้ชิดกับมันให้มากขึ้นกว่าที่ผ่านมา โดยไม่ต้องกังวลที่จะต้องหาเหตุผลมาอธิบายการกระทำของตัวเอง

ผมเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะปิดไฟแล้วเดินฝ่าความมืดไปล้มตัวลงนอนบนเตียง ผมอมยิ้มออกมา เมื่อทบทวนสิ่งที่อยู่ในความคิดของตัวเองอีกครั้ง รวมไปถึงคำพูดที่ไอ้เพื่อนตัวแสบเคยเป่าหูเอาไว้

‘ไอ้เตย...มึงก็ทำให้พี่เขาชอบมึงจริงๆ สิวะ’

นั่นสิ...

แต่การจะทำให้คนอย่างไอ้แทมมาชอบจริง ก็คงมีความเสี่ยงสูงและยากยิ่งกว่าวิเคราะห์แนวโน้มการลงทุนในตลาดหุ้นแน่

 

++++++++

 

ถ้าจะบอกว่าไม่สนใจเลย ก็คงเป็นการโกหกครั้งใหญ่ ถึงผมจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไร แต่ก็นับวันตั้งตารออย่างใจจดใจจ่อ พร้อมกับจินตนาการถึงเดตของไอ้แทมว่าจะเป็นแบบไหน แต่จะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการคิดหาวิธีพิชิตใจของมัน โดยไม่ต้องเสียบริสุทธิ์ด้านหลังเสียก่อน

ถึงจะไม่เคยจีบใคร แต่ผมก็จะพยายามเต็มที่ คราวนี้คงต้องวางแผน ‘รุก’ จนทำให้อีกฝ่ายตั้ง ‘รับ’ อย่างเดียวให้ได้!

ในที่สุดเช้าวันเสาร์ก็มาเยือน ผมตื่นขึ้นมาในเวลาแปดโมงเช้า หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวสบายๆ ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ ผมก็เดินออกจากห้องมาเจอไอ้แทมกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ที่โต๊ะอาหาร โดยมีโจ๊กกึ่งสำเร็จรูปวางอยู่ตรงหน้าสองกระป๋อง

ทั้งที่เป็นตอนเช้าเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมา แต่ผมกลับรู้สึกตื่นเต้นจนเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง

“แทม” ผมเรียกคนที่นั่งอยู่ก่อน มันเงยหน้าขึ้น แล้วส่งยิ้มให้

“กินข้าวเช้าก่อนสิ พี่เตรียมไว้ให้แล้ว” ไอ้แทมพูดชึ้นด้วยรอยยิ้ม “บริการมื้อเช้าจากแฟนชั่วคราวสุดหล่อครับ”

แฟนชั่วคราว...       

ผมแค่ยกยิ้มรับโดยไม่ได้โต้ตอบอะไร ก่อนจะนั่งลงกินโจ๊กที่ใส่เพียงน้ำร้อนแล้วปิดฝาสามนาที โดยปกติแล้วผมจะเตรียมอาหารเช้าให้ครับ ถ้ารู้ว่ามันต้องไปเรียนตอนเช้า ถึงแม้บางครั้งจะเป็นแค่กาแฟแก้วเดียวก็ตาม

“แล้วมึงยังไม่กินหรือไง” ผมถาม พลางมองโจ๊กที่ยังวางอยู่ตรงหน้าของมัน

“รอให้เย็นกว่านี้หน่อย” ไอ้แทมหันมาบอก ผมก็พยักหน้ารับ พลางใช้ช้อนคนโจ๊กที่ส่งกลิ่นหอมและไอความร้อนออกมา

“เอ้า! กูเป่าให้แล้ว” ผมพูดขึ้น พร้อมกับส่งโจ๊กที่ตัวเองเป่าให้เย็นลงให้คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ไอ้แทมมีท่าทางตกใจอย่างชัดเจน แต่ผมก็แค่ยิ้มออกมาเล็กน้อย "บริการพิเศษจากแฟนวันนี้ของมึง"

“อ่ะ... เตยน่ารักจัง” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แล้วอ้าปากกินโจ๊กที่ผมป้อนให้ “จะป้อนให้ตลอดเลยหรือเปล่า”

“ไม่ล่ะ ถ้าทำแบบนั้นกูก็ไม่ได้กินน่ะสิ” ผมตอบ ก่อนจะตักโจ๊กของตัวเองกินต่อ ที่ผมปฏิเสธไม่ใช่เพราะไม่อยากทำให้ แต่ไม่อยากให้ผิดปกติมากเกินไปต่างหาก

“แหม... ถ้าเป็นเด็กมัธยมทำแบบนี้ ก็เหมือนจูบกันทางอ้อมเลยนะ” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนตั้งใจจะแหย่ผมเล่น

“ถ้ากูอยากจูบก็จูบจริง ไม่ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นหรอก” ผมบอก พลางก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้าของตัวเอง  ถึงจะไม่ได้คิดแบบนั้นตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินที่มันพูดแล้ว ผมก็รู้สึกเขินขึ้นมานิดๆ  ทั้งที่เคยจูบกับมันไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ตาม

“ไม่โรแมนติกเลย” ไอ้แทมพูดแกมบ่นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะเริ่มตักโจ๊กของตัวเองกิน “ได้เดตกับพี่เป็นคนแรก รู้สึกยังไงบ้างครับ พี่ตื่นเต้รเหมือนกันนะเนี่ย”

“ก็เฉยๆ” ผมบอกเสียงเรียบ ก่อนจะตักโจ๊กคำสุดท้าย ถึงแม้ในใจจะตรงข้ามกับสิ่งที่บอกไปก็ตาม

“เฮ้อ...เย็นชาชะมัด” ไอ้แทมบ่นออกมาอีกรอบ ก่อนจะแต้มรอยยิ้มที่มุมปาก “แต่รับรองได้เลยว่า วันนี้เตยจะต้องสนุกกับเดตของพี่แน่”

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองรอยยิ้มเลศนัยที่ส่งมาให้ ก่อนจะลอบยิ้มกับตัวเอง แพราะวันนี้ผมเองก็จะทำให้มันหวั่นไหวให้ได้เหมือนกัน

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 33 ❤ [03/02/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 09-03-2015 10:36:05


 

“แทม...กูขอพักก่อน” ผมบอก พร้อมกับนั่งลงบนม้านั่งยาวด้วยสภาพไม่ปกตินัก

“ไหวหรือเปล่าเนี่ย” ไอ้แทมถาม แล้วอมยิ้มออกมา “หน้าซีดเลยนะ ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่อยได้ไหม”

ผมก็ได้แต่ส่งสายตาดุไปให้ แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาถ่ายรูปอย่างที่บอกเอาไว้พร้อมกับเสียงหัวเราะ ก่อนจะนั่งลงข้างผม

ตอนนี้เราสองคนกำลังอยู่ในสวนสนุกครับ ซึ่งเป็นสถานที่ออกเดตในวันนี้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าหากจะพาคนพิเศษมาใช้เวลาดีๆ ร่วมกัน เพียงแต่เดคของผมมันออกจะฮาร์ดคอร์ไปหน่อย

ตั้งแต่ที่ผมกับไอ้แทมเหยียบย่างเข้ามาในเขตแดนมหัศจรรย์ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ยิ้มแย้มและเครื่องเล่นชนิดต่างๆ ที่น่าสนใจ มันก็พาผมตะลุยเล่นเครื่องเล่นผาดโผนแบบไม่มีหยุดพัก ซึ่งแต่ละอย่างก็เขย่าเครื่องในของผมได้ไม่ยาก มีทั้งแรงเหวี่ยงแหกโค้ง การวัดความเร็วกับแรงโน้มถ่วงของโลก และล่าสุดก็การหมุนของเกลียวนรกที่ทำให้ผมอยากอยู่กับพื้นนิ่งๆ สักพัก

การตะลุยเครื่องเล่นหวาดเสียวแบบจัดเต็ม โดยมีเวลาปรับสภาพแค่การต่อแถวรอคิว ทำให้ผมรู้ว่า ตัวเองไม่ค่อยถูกกับเครื่องเล่นแนวนี้เท่าไร ถึงมันจะสนุกจนวิญญาณจะหลุดออกจากร่างก็เถอะ

“หึ...หน้ามึงก็ไม่ไหวเหมือนกันนั่นแหละ” ผมโต้กลับ พร้อมกับมองใบหน้าของไอ้แทมที่มีเหงื่อซึมไร้ร่องรอยของเลือดฝาด

“ฮ่าๆ ถ้าเตยไม่บอกพี่ก่อน พี่ก็ตั้งใจจะพักอยู่แล้ว” ไอ้แทมตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วผ่อนลมหายใจของตัวเองออกมา “รถไฟเหาะเมื่อกี้เอฟเฟกต์รุนแรงว่ะ”

“แล้วมึงจะรีบเล่นไปไหน มีเวลาทั้งวัน” ผมบ่นออกมา พลางมองใบหน้าที่ยังเปื้อนรอยยิ้มของมันอย่างสงสัย “มึงจะชวนแฟนมาเล่นแบบนี้จริงๆ หรือ หรือว่าแค่อยากแกล้งกู?”

“อืม ก็พี่ชอบแบบนี้ ถ้ารับไม่ได้ พี่คงไม่เอามาเป็นแฟนหรอก” ไอ้แทมตอบ พร้อมกับอมยิ้มมองผม “แล้วพี่ก็ไม่ได้แกล้ง แค่มันน่าสนุกจนอยากเล่นเร็วๆ ต่างหาก”

“มึงยี่สิบเอ็ดแล้วนะ” ผมพูดขึ้นอย่างอ่อนใจ แล้วยกมือลูบเส้นผมสีอ่อนของคนที่นั่งด้วยกัน ก่อนไอ้แทมจะเลิกคิ้วมอง “ทำไมหรือ”

“แปลกๆ ว่ะ” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับมองผมเหมือนไม่แน่ใจนัก “อืม...แบบว่าเตยมาลูบผมพี่เนี่ย ที่จริงไม่ค่อยมีใครทำแบบนี้กับพี่เท่าไร” 

“แล้วมึงชอบหรือเปล่าล่ะ” ผมถามเสียงอ่อน พร้อมกับสบตากับคนที่ยังทำหน้าเหมือนสงสัยอะไรบางอย่างอยู่

“ก็ดีกว่าโดนตบกะโหลกเยอะ” ไอ้แทมบอก ก่อนจะยกยิ้มขึ้น “วันนี้เตยดูใจดีผิดปกตินะ”

“ก็วันนี้มึงเป็นแฟนกู” ผมบอก แล้วระบายยยิ้มออกมา พลางเลื่อนมือที่ลูบผมของไอ้แทมลงมาจับแก้มของมันเอาไว้ “แทมไม่ชอบหรือไงครับ”

ไอ้แทมกะพริบตามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเสียงแผ่ว พร้อมกับคว้ามือของผมมาจับเอาไว้ แล้วสบสายตากับผมด้วยรอยยิ้ม

“ชอบสิครับ” ไอ้แทมบอกเสียงหวาน ก่อนจะยกมือของผมขึ้น แล้วจูบบนนิ้วของผม “ถ้าไม่มีเด็กมอง พี่ต้องจูบเตยแน่”

ผมแค่ยกยิ้มรับ ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นแรง ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นยืน พร้อมกับดึงไอ้แทมที่ยังจับมือของผมเอาไว้ให้ลุกขึ้นตาม

ผมสบกับนัยน์ตาสีดำชั่วครู่ พลางเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าทีหนึ่ง แล้วขยับยิ้มที่มุมปาก

“ตอนนี้มีแค่มึงคนเดียวเท่านั้นที่กูสนใจว่ะแทม” ผมบอก ก่อนจะดึงคนที่เหมือนยังอึ้งอยู่ให้เดินต่อ “ไปหาอะไรกินกันเถอะ ตอนนี้ก็จะบ่ายโมงแล้ว”

 

++++++++++

 

หลังจากนั้นเราสองคนก็ไปหาอะไรกินรองท้องเป็นมื้อกล่งวันที่ซุ้มขายอาหารแบบรถเข็นที่มีอยู่ทั่วสวนสนุกแห่งนี้ ก่อนที่ไอ้แทมจะพาผมไปเล่นเครื่องเล่นต่อ แน่นอนว่าเป็นเครื่องเล่นระดับเอสที่ทำให้ผมอยากจะขย้อนของเก่าออกมาอีกรอบ

“มึงชอบเครื่องเล่นแนวนี้จริงๆ นะเนี่ย” ผมพูดแกมบ่น หลังจากลงจากกระเช้าลอยฟ้าที่สร้างความโรแมนติกไม่ได้ นอกจากทำให้เสียวท้องน้อยเล่นกับวงล้อที่เคลื่อนที่ตั้งฉากกับพื้นโลก “ถ้าไม่บอกว่าเดต กูคิดว่ามาเที่ยวเป็นเพื่อนมึง”

“ฮ่าๆ แต่ก็น่าตื่นเต้นจนหัวใจพี่เต้นแรงไม่หยุดเลยนะ สงสัยจะสูบฉีดเต็มที่” ไอ้แทมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แล้วมองไปทางอื่น “วันนี้พี่สนุกมาก”

ผมมองเสี้ยวใบหน้าได้รูปที่แต้มไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอมยิ้มออกมา แล้วจับมือของไอ้แทมเอาไว้ พร้อมกับเดินไปรอคิวเครื่องเล่นที่อยู่ในสายตาต่อ โดยไม่ได้สนใจสายตาที่มองมา ถึงอย่างนั้นเจ้าของมือที่ผมจับเอาไว้ก็ไม่ได้ดึงออก

เพียงไม่นานท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสี พร้อมกับผู้คนที่บางตาลง ผมมองหน้าปัดของนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาห้าโมงเย็น แล้วหันไปมองไอ้แทมที่กำลังยกขวดน้ำเปล่าขึ้นดื่ม หลังจากที่เราสองคนเพิ่งจะลงมาจากรถไฟเหาะที่เล่นเป็นรอบที่สามของวันนี้

“มึงจะกลับเลยไหม” ผมถามขึ้น พลางรับขวดน้ำเปล่าของไอ้แทมมาดื่มต่อจนหมดขวด

“อืม เดี๋ยวพี่จะพาไปกินร้านเด็ด” ไอ้แทมบอก แล้วส่งยิ้มมาให้

ผมก็แค่พยักหน้ารับ พร้อมกับมองไอ้แทมที่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วขยับมายืนใกล้ผมมากขึ้น ผมรู้ได้ทันทีว่ามันกำลังจะถ่ายรูปอีกแล้ว

นอกจากยืนต่อแถวรอคิวเล่นเครื่องเล่นแล้ว ช่วงเวลาที่ได้พักอื่นๆ ไอ้แทมก็จะชวนผมถ่ายรูปเล่น ถึงผมจะไม่ค่อยชอบ แต่ดูเหมือนมันจะชอบเลยไม่อยากขัดใจเท่าไร

“เอ้า! ยิ้มหน่อยครับน้องเตย” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือที่เปิดแอพพลิเคชั่นกล้องเอาไว้มาตรงหน้าของเราสองคน ก่อนที่ผมจะเพิ่งสังเกตว่า ตอนนี้เป็นโหมดวีดีโออยู่

“อย่าเรียกแบบนั้นได้ไหม” ผมบอกเสียงขุ่น ผมไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนั้นจริงๆ โดยเฉพาะคนที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างผมตอนนี้ด้วย

“โอเคครับพี่เตย วันนี้เดตกับน้องแทมเป็นยังไงบ้าง” ไอ้แทมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนที่ผมจะถอนหายใจออกมา แล้วมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่กำลังฉายภาพของเราสองคนอยู่

“ก็ดี” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แต่ดูเหมือนจะยังไม่ถูกใจคนถามสักเท่าไร “ขอบคุณที่พามา”

“แหม...ดีใจจัง!” ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปด้วย ก่อนจะทำสีหน้ากวนประสาทออกมา “แต่เดตครั้งหน้าพี่จะมากับแฟนตัวจริงเท่านั้นนะครับ”

“อืม” ผมตอบรับตามปกติ เพราะไม่ว่าอย่างไรคนที่จะมากับไอ้แทมครั้งหน้าก็ต้องเป็นผมแน่นอน

“ทำหน้าตายด้านอีกแล้ว” ไอ้แทมบ่น ก่อนจะหันกล้องมาทางผมคนเดียว “มีอะไรอยากจะบอกพี่อีกไหม”

ผมมองกล้องของโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะมองเลยไปยังคนที่ถืออยู่ แล้วยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย พลางมองตำแหน่งของกลัองอีกครั้ง

“วันนี้สนุกดี” ผมพูดขึ้น พร้อมกับระบายยิ้มออกมา “กูอยากเป็นแฟนกับมึง ครั้งหน้าจะได้มาด้วยกันอีก”

ผมไม่รู้ว่า ตอนนี้ไอ้แทมมีสีหน้าและความรู้สึกอย่างไร แต่ผมก็ได้บอกความต้องการที่แท้จริงในใจไปแล้ว

ความรู้สึกของกู...

“ไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้  สำหรับเตย...  ถ้าอยากมา เราค่อยมาด้วยกันอีก” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับลดโทรศัพท์มือถือของตัวเองลง

“ไม่ล่ะ” ผมปฏิเสธ พร้อมกับมองใบหน้าแปลกใจของคนฟัง “ครั้งหน้ากูก็จะมาเดตกับแฟนตัวจริงเท่านั้นเหมือนกัน”

แทม...

คนตรงหน้าตาโตขึ้น ก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือของตัวเลงใส่กระเปากางเกง

"งั้นหรือ" ไอ้แทมตอบรับ แล้วหันหลังเดินนำผมไปยังทางออกของสวนสนุกที่ถูกย้อมด้วยแสงอาทิตน์ยามเย็น

...มึงจะรับรู้บ้างหรือเปล่า

 

++++++++++

 

ตอนนี้ผมกับไอ้แทมกำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตกริมถนนกันอยู่ครับ ถึงจะเป็นร้านข้างทาง แต่ก็มีลูกค้าจำนวนมากสมกับเป็นร้านเด็ดที่คนพามาคุยโวเอาไว้

“คิดว่าจะพาไปกินร้านอาหารหรูๆ” ผมพูดขึ้น แล้วหันไปดูดชาดำเย็นที่วางอยู่ใกล้มือ

“อย่างนั้นพาไปกินแบบเอาใจทั่วไป แต่ถ้าเป็นแฟนกัน...กินที่ไหนก็ได้” ไอ้แทมบอก ก่อนจะยักคิ้วให้ “แค่ได้ใช้เวลาด้วยกัน ก็พอแล้ว แต่ถ้าเตยอยากไปกินร้านหรู พี่พาไปก็ได้นะ”

“เปล่า แค่แปลกใจ” ผมบอก แล้วยิ้มออกมา “กูดีใจที่มึงคิดแบบนั้น”

“พี่หล่อล่ะสิ” ไอ้แทมพูดขึ้นเสียงใส พร้อมกับนัยน์ตาสีดำที่เป็นประกาย “เตยชอบพี่แล้วใช่ไหม”   

“อืม ชอบมาก” ผมตอบ พร้อมกับมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ละสายตา  "บางที...อาจจะรักมึงไปแล้วก็ได้"

"เตยครับ พูดเล่นแบบนี้ พี่หวั่นไหวนะ" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะเผยรอนนิ้ทเลศนัยบางอย่าง

"มึงต่างหากที่ชอบพูดเล่น" ผมบอก ก่อนจะก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีดำที่จ้องมองมา “เป็นแฟนกัน ก็ต้องพูดแบบนี้ไม่ใช่หรือไง” 

“ก็ใช่” ไอ้แทมตอบรับ แล้วคลี่ยิ้มออกมา  "หึ...เป็นแฟนได้สบทบาทจริงๆ นะครับ"

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองใบหน้าของไอ้แทมที่ผมยังเดาความในใจไม่ออก

หลังจากจัดการมื้อเย็นจนอิ่มท้อง ผมกับไอ้แทมก็ออกจากร้านตอนประมาณหนึ่งทุ่มตรง ก่อนจะเดินข้ามถนนมหญ่ เพราะต้องจอดรถไว้อีกฟ่ากของถนน

"รถเยอะว่ะ" ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับมองรถยนต์ที่เคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว

"ต้องรอไฟแดงนั่นแหละ" ผมบอก  ก่อนจะหันไปมองสัญญาณไฟจราจรที่กำลังจะเปลี่ยนสี

ทันทีที่รถยนต์เริ่มชะลอความเร็วลงจนหยุดนิ่ง ผมก็คว้ามือของไอ้แทมเอาไว้ ก่อนจะเดินข้ามถนนไปด้วยกัน

มือที่ผมคว้าเอาไว้แล้ว...

คราวนี้จะไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกเด็ดขาด

 

TBC ++++++++++



Marionetta :::   :katai2-1: ดีค่ะ ^^ มาแล้วค่ะ!

ตอนนี้ก็ป็นตอนเปิดตัวน้องเตยอย่างเป็นทางการค่ะ เพิ่มความหวานนิดๆ กับเดตของพี่แทม อิอิ แต่ก็มีหลายคนเดาได้อยู่แล้วล่ะนะ ฮ่าๆ

ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามมากเลยค่ะ มาถึงตอนนี้ก็ยังเดากันไม่ถูกเลยใช่ไหมว่าใครจะเสร็จใคร (มิ้นก็งงว่าเดากันไม่ออกจริงหรือเนี่ย ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้มาเดากันเลยนะเออ) แต่ยังไงก็มาลุ้นด้วยกันเถอะค่ะ ฮ่าๆ (มิ้นเองก็ลุ้นว่า จะรู้กันตอนจบเลยหรือเปล่า ><) ตอนนี้ติดงานหลวงเยอะ ไม่ค่อบมีเวลาค่ะ อาจจะช้า แต่ก็จะพยายามเต็มที่ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

ปล. ตอนหน้าเจอกับพี่แทมจ้า ^^

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 09-03-2015 13:07:53
ดีมากครับเตย จะได้รักกันสะทีสินะ เทมเตย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 09-03-2015 13:41:40
อร๊ายยยยยน้องเตยฟินอ่ะดิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 09-03-2015 20:02:48
หวานจังเลย :o8: :-[
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-03-2015 20:28:31
น่ารักจังเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: monday1995 ที่ 09-03-2015 21:15:25
เพิ่งมาอ่านค่ะ อยากจิบอกว่าเรานี้ชูป้าย พี่แทมโดนกด เลยค่ะ!!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 09-03-2015 23:42:10
เป็นแฟนกันจริงๆเลยสิครับผม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-03-2015 06:59:20
แบบอิพี่แทมนี่จีบยากมากค่ะเตย พยายามเข้านะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 10-03-2015 09:39:00
พี่แทมนี่ไหลลื่นชะมัด
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 10-03-2015 20:16:43
 :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 17-03-2015 10:46:21
ดีมากครับเตย จะได้รักกันสะทีสินะ เทมเตย
:impress2: อีกไม่นานแล้วล่ะค่ะ


อร๊ายยยยยน้องเตยฟินอ่ะดิ
ก็คงอย่างนั้นแหละค่ะ อิอิ

หวานจังเลย :o8: :-[
:-[ ขอบคุณค่ะ

น่ารักจังเลยค่ะ
:กอด1: ขอบตุณค่ะ

เพิ่งมาอ่านค่ะ อยากจิบอกว่าเรานี้ชูป้าย พี่แทมโดนกด เลยค่ะ!!
ขอบคุณมากเลยค่ะ แฟนึลับพี่แทมเขาเยอะนะคะ อิอิ


เป็นแฟนกันจริงๆเลยสิครับผม
ก็อยากให้เป็นแบบนั้นล่ะค่ะ แต่ต้องถามพี่แทมก่อนว่าจะเอายังไง 555

แบบอิพี่แทมนี่จีบยากมากค่ะเตย พยายามเข้านะ
งานเข้าน้องเตยแล้วล่ะค่ะ อิอิ

พี่แทมนี่ไหลลื่นชะมัด
สกิลพี่แกค่อยข้างสูงกับเรื่องแบบนี้ล่ะค่ะ  :hao6:

:pig4: :L2: :L2:
:z2:

+++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ อาจจะช้าหน่อย แต่ก็ไม่ได้หนีไปไหนแน่นอนค่ะ
จะมาต่อตอนหน้าในเร็วๆ นี้จ้า

ขอบคุณค่ะ  :o8:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-03-2015 10:57:11
PLAYBOY # 35 – TAM


 

 

วันนี้ผมมีนัดคุยกับอาจารย์แค่ตอนสิบเอ็ดโมงครับ หลังจากนั้นตอนบ่ายผมก็มีนัดกับหนุ่มน้อยน่ารักที่เพิ่งสอยติดมาไม่นานนี้ ทว่าในขณะที่ผมกำลังเดินลงมาจากตึกอย่างอารมณ์ดี เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น และเมื่อผมเห็นชื่อของปลายสายที่ติดต่อมา ผมก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ครับผม”

[มึงหันมาทางซ้ายสิ]

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากมองไปทางซ้ายอย่างที่อีกฝ่ายบอก ก่อนจะเห็นพ่อบ้านสุดหล่อยืนพิงเสาอยู่ ผมกดตัดสาย แล้วเดินเข้าไปหา

“มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามขึ้น พลางมองอย่างสงสัย

“จะชวนไปหาอะไรกิน กูไม่มีเรียนบ่าย” เตยตอบ ผมหรี่ตาลงเล็กน้อย

“แต่พี่มีนัดว่ะ” ผมบอก แล้วระบายยิ้ม เมื่อเห็นสายตาเรียบเฉยที่มองมาอย่างต้องการคำขยายความเพิ่ม  “นัดเด็กครับ อืม...เอายังไงดี”

ผมทำท่าทีครุ่นคิด พร้อมกับลอบมองคนตรงหน้าไปด้วย  ช่วงนี้เตยทำตัวสนิทสนมกับผมมากขึ้นจนน่าปลื้มใจ ทำให้บางครั้งผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า น้องเขาอาจจะชอบผมแล้ว แน่นอนว่าเรื่องนี้ผมต้องพิสูจน์แน่ แต่คงต้องรอโอกาสเหมาะเสียก่อน

"งั้นกูกลับก่อนก็ได้" เตยพูดขึ้นเสียงเรียบเหมือนปกติ แต่กลับส่งสายตาราวกับจะถามผมว่า ... มึงจะปล่อยให้กูกลับแบบนี้หรือไง? ซึ่งมันก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูเกินกว่าที่ผมจะมองเฉยได้

"อย่าเพิ่งสิ" ผมพูดขึ้น พร้อมกับเข้าไปกอดไหล่ของเตยเอาไว้ “ไปหาอะไรกินเล่นกับพี่ก่อนดีกว่า”

"แล้วนัดของมึง?" เตยถามกลับ พลางหันมามอง โดยไม่ได้แสดงอาการขัดขืนกับการถึงเนื้อถึงตัวของผม

"ยังมีเวลา ก็เตยอุตส่าห์มาชวนพี่ถึงที่เลยนี่" ผมบอก พร้อมกับยักคิ้วไปให้ ก่อนที่ผมจะเดินกอดไหล่ของเตยไปถึงลานจอดรถอย่างอารมณ์ดี

ตอนนี้ผมยังมีเวลาอีกพักใหญ่ ก่อนจะถึงเวลานัดครับ น่าแปลก...ทั้งที่เราสองคนก็อยู่ด้วยกันทุกวัน แต่แค่เตยชวนผมไปกินข้าวด้วยกัน มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีจนอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ทว่าทันทีที่รถสปอร์ตตันสวยฉายอยู่ในสายตา คนที่เดินมาด้วยกันก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับน้ำแข็ง

"เพราะมีนัด มึงเลยเอาคันนี้มาหรือไง"

ผมเลิกคิ้วขึ้น แล้วทำท่าไม่ใส่ใจอะไรนัก ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในรถ เพราะวันนี้เตยออกมาเรียนก่อนผม เลยไม่รู้ว่าผมเอาลัมโบร์กินีมา

"อืม ความรวยก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งนี่" ผมตอบ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้เตยที่ขมวดคิ้วขึ้น

“ถ้าชอบมึงจริง คงไม่สนใจเรื่องพรรค์นี้หรอกว่ะ” เตยพูดขึ้น ผมก็ได้แต่อมยิ้มรับ

“ก็จริง แต่มันก็ดันใช้ได้ผลทุกทีน่ะสิ” ผมบอก ก่อนจะขับรถออกไปยังถนนใหญ่มุ่งหน้าออกจากมหาวิทยาลัย

หลังจากใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ผมก็มาถึงห้างสรรพสินค้าชั้นนำใจกลางเมือง เพราะตอนนี้เป็นวันธรรมดาและอยู่ในช่วงเวลาทำงาน ผู้คนเลยไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าที่ควรนัก เพียงไม่นานผมก็ได้กลิ่มหอมละมุนที่แสนเย้ายวน

“กลิ่นกาแฟหอมว่ะ ขอแวะก่อนได้หรือเปล่า”

"อืม"

ผมหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังดีสีหน้าเรียบเฉยเป็นปกติ  แต่กลับซ่อนเสน่ห์เอาไว้อย่างไม่น่าเชื่อ ดูเหมือนเวลาที่ใช้ในการเดินทางก่อนหน้านี้ จะช่วยลดสีหน้าบูดบึ้งให้คลายลงได้ไม่น้อย

ผมยกมือขึ้นหยิกแก้มของเตยเล่นอย่างนึกหมั่นเขี้ยว แล้วก็ต้องแปลกใจขึ้นมา เมื่อได้รับผลลัพธ์จากการกระทำของตัวเอง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงต้องถูกตอกกลับด้วยคำพูดหรือท่าทีไม่พอใจสักอย่าง แต่ไม่ใช่วันนี้...

เตยหันมามองผม แล้วยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหยิกแก้มของผมคืนเบาๆ แล้วเดินเข้าไปในร้านกาแฟ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็ได้แต่มองแผ่นหลังที่ห่างออกไป แล้วจุดยิ้มที่มุมปาก

ก็เปลี่ยนไปแบบพลิกฝ่ามือขนาดนี้ จะไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองได้อย่างไร

 

++++++++++

 

ผมใช้เวลาดื่มด่ำกับเอสเพรสโซสุดโปรดอย่างสบายอารมณ์  ความหอมเข้มข้นผสานกับบทเพลงรื่นหูที่ดังขึ้นเพื่อสร้างบรรยากาศภายในร้านนั้นเข้ากันอย่างลงตัว

หลังจากตัดสินใจพาเตยมาด้วยกันแทนที่จะไปรอรับเด็กใหม่ที่นัดเอาไว้ ผมก็ส่งข้อความไปบอกน้องเขาให้มาเจอกันที่นี่แทนด้วยความสำนึกผิดเล็กน้อย

“แทม ใช่คนนั้นหรือเปล่า” เตยถามขึ้น ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านบทความในโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

ผมหันไปมอง ก่อนจะเห็นใบหน้าหวานน่ารักกำลังมองไปรอบร้าน  ผมเลยยกมือขึ้นเป็นการบอกตำแหน่งของตัวเอง ทว่าทันทีที่น้องเขาเดินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มสดใสก็คลายลง พร้อมกับทอดมองไปทางเตยไม่ละสายตา

ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะหันไปมองเตยเล็กน้อย ซึ่งคนที่ตกเป็นเป้าสายตา ก็ยังทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีตัวตนในเวลานี้

"พี่ขอโทษนะไอซ์ ทั้งที่บอกว่าจะไปรับ" ผมพูดขึ้น พร้อมกับส่งสีหน้ารู้สึกผิดไปให้

"เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ" ไอซ์ตอบไม่เต็มเสียง ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างผม

"มาเหนื่อยๆ อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้" ผมพูดขึ้นต่อ แล้วส่งยิ้มไปให้อย่างเอาใจ  ทั้งที่ยังสงสัยอาการของอีกฝ่ายอยู่

"โกโก้ก็ได้ครับ" ไอซ์ตอบ พร้อทกับรอยยิ้มบาง

"ถ้างั้นกูไปก่อนแล้วกัน" เตยพูดขึ้น ก่อนจะวางแก้วกาแฟลง แล้วหันมามองผม "ไว้ค่อยเจอกันที่ห้อง"

"รอก่อนสิ ไม่ได้มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือไง" ผมพูดขึ้น พลางลอบมองท่าทีของคนที่มาใหม่ แล้วหันไปมองเตยต่อ "นั่งเป็นเพื่อนไอซ์แป๊บนึง"

เตยไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองผมเล็กน้อย แล้วหันไปมองไอซ์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะสนใจกาแฟของตัวเองต่อ

ผมหันไประบายยิ้มให้ไอซ์ที่ทำตัวเกร็งอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปทางเคาน์เตอร์ของร้าน โดยที่เก็บงำความสงสัยเอาไว้ สาเหตุที่ผมยังชวนเตยนั่งต่อ ก็เพราะอยากดูท่าทางของไอซ์สักพักเพื่อหาคำตอบ

หรือว่า...จะสนใจเตยแทน?

ผมเดาะลิ้นในปากอย่างไม่ชอบใจนัก ทันทีที่ได้รับเครื่องดื่มและขนมหวานที่สั่งไว้ ผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ แต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นเตยนั่งอยู่เพียงลำพัง

“ไอซ์ไปไหนแล้ว” ผมหันไปถาม ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง

“กลับไปแล้วมั้ง” เตยตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา ก่อนจะมองช็อกโกแลตมูสของผม “มึงจะกินของหวานเป็นอาหารกลางวันเลยหรือไง”

“ฮะ?! กลับไปแล้ว หมายความว่าไง” ผมถามต่อด้วยความข้องใจ

“ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็ลุกไปเลย” เตยบอก แล้วตักช็อกโกแลตมูสของผมกินโดยไม่ได้ขออนุญาต

“อะไรวะ” ผมบ่นออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก  แล้วยกแก้วโกโก้ที่เพิ่งซื้ิอมาดูดต่อ

ตั้งแต่ที่ผมเริ่มโลดแล่นอยู่ในวงการสมัยมัธยมจนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยมีใครหนีผมแบบนี้มาก่อน อันที่จริงแล้วผมเองนั่นแหละที่ชอบทิ้งคู่นัดของตัวเอง เวลาไม่พอใจหรือรำคาญ แต่พอมาเจอกับตัวเองแล้ว เลยพูดอะไรไม่ออกครับ

“มึงจะอารมณ์เสียทำไม ก็แค่คู่ขาไม่ใช่หรือไง” เตยพูดขึ้น พลางมองผมอย่างพิจารณา “ผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก”

ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย พร้อมกับมองเตยที่ตอนนี้แย่งช็อกโกแลตมูสไปกินเองแล้ว อันที่จริงผมก็ซื้อมาเผื่อน้องเขานั่นแหละ เพราะตั้งใจจะหาอะไรมาให้กินเล่นถ่วงเวลา แต่ไม่นึกว่าคนที่คกเป็นผู้ต้องสงสัยจะแอบหนีไปก่อนแบบนี้

"เตยรู้จักหรือไง" ผมถามขึ้นต่อ ตอนนี้ก็เหลือพยานให้ซักไซ้เท่านั้น

"เคยรู้จักช่วงนึง" เตยตอบอย่างไม่ใส่ใจ พลางก้มลงมองถ้วยช็อกโกแลตมูสที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง

พอผมได้ยินคำตอบ ผมก็รู้ทันทีเลยล่ะครับว่า รู้จักกันแบบไหน เพราะอย่างนี้ไอซ์ถึงมีท่าทางแปลกๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรหนีผมไปแบบไม่บอกกล่าวอย่างนี้

"หึ! เสียเวลาว่ะ" ผมบ่นออกมาอีกรอบ ก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาลบทุกอย่างที่เกี่ยวกีบไอซ์ออกจากชีวิต ถึงจะเสียดายหน้าตาน่ารักนั่นก็เถอะ แต่ในเมื่อหนีไปแบบนี้ ก็ไม่ต้องเจอกันอีกเลยแล้วกัน

"แล้วมึงจะเอาไงต่อ" เตยถาม หลังจากจัดการของหวานของผมหมดแล้ว

"เตยจะไปไหนหรือเปล่าล่ะ" ผมถามกลับ เพราะนัดล่ม ตอนนี้ผมเลยว่างแล้วล่ะครับ

"กูจะไปดูรองเท้าหน่อย มึงจะไปด้วยกันหรือเปล่า" เตยบอก พลางมองผมอย่างรอคำตอบ

"ไปสิครับ" ผมตอบ แล้วส่งยิ้มไปให้

 

++++++++++



พวกเราเสียเวลาพักใหญ่ไปกับการเลือกรองเท้าคู่ใหม่ของเตย ถึงผมจะรู้สึกขัดใจที่ไม่ได้เป็นคนออกเงินซื้อให้ แต่รองเท้าคู่นี้ผมก็เป็นคนเลือกแบบให้ครับ

ผมมองคนที่เดินอยู่ข้างกัน แล้วอดคิดกับตัวเองขึ้นมาไม่ได้ ท่าทางของเตยที่กำลังเดินเล่นกับผมในวันนี้ ช่างแตกต่างกับเตยในวันเก่่าอย่างชัดเจน

"มึงจะกินอะไร" เตยหันมาถาม เมื่อเราเสองคนดินเล่นมาพักใหญ่ ทั้งที่ยังไม่ได้กินอะไรจริงจัง

"อืม เยังไงก็ได้ เตยอยากกินอะไร" ผมถามกลับอย่างไม่เรื่องมาก

ถึงจะเดาใจอีกฝ่ายไม่ได้ว่า ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ แต่ในเวลานี้ผมก็อารมณ์ดีพอสมควร

"ธรรมดามึงชอบกินเนื้อย่างไม่ใช่หรือไง"

"กินของชอบบ่อยๆ พี่ก็เบื่อเหมือนกัน"

เตยมองผมนิ่ง ผมก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เพราะเห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ส่อแววจริงจัง ก่อนที่ผมจะถามกลับ

"มีอะไรหรือ"

"ถ้างั้นกินร้านข้างหน้าแล้วกัน"

ผมเดินตามเตยที่เข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยว  และเมื่อสั่งรายการอาหารเรียบร้อย ผมก็นั่งมองคนที่อยู่ตรงหน้า ทันทีที่ได้สบตากัน ผมก็ยิ้มออกมา

"ถึงวันนี้จะผิดแผนไปหน่อย แต่ก็ดีจังเลยนะ" ผมพูดขึ้น ก่อนจะหันไปสนใจน้ำอัดลมที่สั่งเอาไว้

"พูดเหมือนไม่ได้อยากไปนัดตั้งแต่แรก" เตยพูดขึ้น ผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ

"พี่ก็แค่จะมาเอาทุนคืนบ้าง แต่ก็ช่างเถอะ...ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอก" ผมบอก แล้วยกยิ้มที่มุมปาก "ไม่อยากกินของเหลือใครด้วย"

เตยแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะหันไปสนใจก๋วยเตี๋ยวที่ยกมาเสิร์ฟขัดจังหวะ แล้วหันมามองผมต่อ

"ไม่นึกว่ามึงจะสนเรื่องแบบนั้น" เตยพูดขึ้น พร้อมกับตักเครื่องปรุงรสใส่ชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง

"ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากเอาล่ะนะ โดยเฉพาะของกินแล้วจากคนใกล้ตัว" ผมบอก  แล้วยกยิ้ม เมื่อสบกับสายตาคู่สวย

"หึ! พอเอาเข้าจริง มึงก็ฟันไม่เลือกหรอกว่ะแทม" เตยพูดขึ้นต่อ แล้วเริ่มต้นจัดการอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า

"ฮ่าๆ พูดตรงเกินไปแล้วครับ" ผมว่าด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วยักคิ้วให้ "คนที่พี่เลือก เขายังไม่ยอมน่ะสิ เตยว่าควรทำยังไงดี"

"ถ้าเป็นคนอื่น อยากทำอะไร ก็เรื่องของมึง" เตยตอบ พลางเลื่อนสายตามองผม ก่อนจะก้มลงมองชามก๋วนเตี๋ยวของตัวเองต่อ "ถ้าหมายถึงกู มึงก็ไม่ต้องทำอะไร"

"หืม? หมายความว่าไง”ผมถามกลับอย่างสงสัย

"ก็อย่างที่บอก" เตยบอก แล้วยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก “ที่เหลือกูจัดการต่อเอง"

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-03-2015 11:03:56

หลังจากเล่นเกมเสร็จ สมองที่เคยประมวลผลเรื่องกลวิธีในการกำจัดศัตรูก็หยุดลง ก่อนตะกอนความคิดที่ตกค้างจะถูกกวนขึ้นต่อ ตอนนี้ผมมีอยู่เรื่องเดียวที่ได้แต่เก็บข้อสงสัยเอาไว้ในใจเพื่อใช้เพิ่มการตัดสินใจของตัวเอง

ก็เรื่องที่ว่า... เตยชอบผมแล้วหรือเปล่านั้นแหละครับ

ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ถึงผมจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเกี่ยวกับความสัมพันธ์เชิงบวกที่พุ่งสูงเกือบจะเป็นแนวดิ่ง แต่ผมก็ลอบสังเกตอยู่ตลอดนะครับ แล้วตอนนี้ผมก็วิเคราะห์กราฟการทดลอง พร้อมกับหาค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้ของสมมติฐานที่ตั้งเอาไว้ ซึ่งผลสรุปที่ได้ก็เป็นไปอย่างที่คิดมากกว่าครึ่ง อย่างน้อยที่สุดผมก็เป็นคนสำคัญคนหนึ่งในชีวิตของน้องเขาล่ะครับ

แต่ปัญหาก็คือ... จะทำอย่างไรต่อ?

ก่อนหน้านี้ผมก็เคยลองเข้าหาอยู่หลายครั้งแต่ก็ยังไร้ผล เพราะไม่อยากฝืนใจบังคับ ถึงจะคล้อยตามกันด้วยการเล้าโลม แต่พอถึงจุดสำคัญทีไร ก็ต้องติดขัดทุกที  จะใช้แรงงัดข้อกับคนใจแข็ง ก็คงเหนื่อยก่อนจนหมดอารมณ์จะทำอะไรต่อ ในเมื่อเราสองคนยังไม่คิดจะยอมเสียประตูของตัวเอง สุดท้ายเลยได้แต่ลองเชิงกันไปมาพอให้้เสียวเล่น

สำหรับเตย...ถ้าไม่ทำให้โอนอ่อนตามอย่างเต็มใจ ก็คงไม่มีทางยอมผมง่ายๆ แน่ และตอนนี้ผมก็นึกอยากจะลองดูอีกสักครั้ง

ผมขอเรียกแผนการในคืนนี้ว่า 'ตะลุยถ้ำเสือ' แล้วกันนะครับ!

ผมเดินออกจากห้องนอน แล้วมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของพ่อบ้านสุดหล่อ ก่อนจะเคาะประตูเรียกเจ้าของห้อง พลางนึกตลกตัวเองที่ทำคัวเหมือนเจ้านายที่แอบย่องเข้าห้องคนใช้กลางดึก และหลังจากที่ปราการไม้บานใหญ่เปิดออก ผมก็ต้องอมยิ้มขึ้น เมื่อเห็นสภาพของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า 

“มีอะไร” เตยถามเสียงห้วนแกมงัวเงียราวกับเด็กงอแงที่ถูกขัดจังหวะการนอน

“อ่า...นอนแล้วหรือ” ผมถามกลับด้วยน้ำเสียงเกรงใจที่แต้มด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาแขวนผนัง "จะตีสองแล้วหรือเนี่ย ไม่รู้เลยว่ะ"

“ช่างเถอะ...แล้วมีอะไร” เตยตอบปัด พร้อมกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ส่อความนัยว่า ถ้าเหตุผลไม่ดีมีเรื่องแน่!

“พอดีพี่นอนไม่หลับ เลยกะว่าจะมานอนกับเตย” ผมบอกเสียงใส พร้อมกับส่งยิ้มต่อสู้กับแววตาดุที่กำลังจ้องจับผิดอยู่ ถึงสายตาหงุดหงิดของเตยจะดูน่ากลัว แต่แม่ทัพที่ออกรบแล้วอย่างผม จะมาถอยทั้งที่ยังไม่ได้ชักอาวุธได้อย่างไร

“นอนไม่หลับ? เป็นอะไร” เตยถามต่อ พลางส่งสายตาที่ฉายแววสงสัยออกมา

“ผ้าปูที่นอนมันคัน จะไปนอนที่โซฟา ก็กลัวเมื่อยหลัง เลยว่าจะมาขอนอนกับเตยแทน” ผมบอกต่อ แน่นอนว่าคำบอกเล่าที่ผมเพิ่งถ่ายทอดออกไป มันเป็นแค่บทตามสคริปต์ที่เตรียมเอาไว้ และเมื่อเห็นคนตรงหน้านิ่งเงียบไป ผมก็ยิ้มกว้างขึ้น “ตกลงนะครับ”

เตยถอนหายใจออกมา พร้อมกับยอมเปิดทางให้ผมเข้าไปในห้องแต่โดยดี ผมกวาดตามองอย่างสำรวจ  ก่อนที่ผมจะต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นเจ้าของห้องยังยืนอยู่ที่เดิม

“มึงก็นอนที่นี่ เดี๋ยวกูไปนอนข้างนอกเอง” เตยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  นัยน์ตาคู่สวยที่มีแววดุก่อนหน้านี้เจือด้วยความง่วงงุนอีกครั้ง

“จะหนีหรือไง”ผมถาม แล้วคลี่ยิ้มออกมา "ไม่กล้านอนกับพี่หรือครับ"

“มึงคิดว่าเตียงสามฟุตครึ่งจะพอให้ผู้ชายอย่างกูกับมึงนอนด้วยกันหรือไง” เตยตอบกลับ ผมก็แค่ยักไหล่ แล้วเดินไปนอนลงบนเตียงอย่างไม่สนใจ

“พอสิ ถ้าเรานอนเบียดกันหน่อย” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม พลางใช้มือรองศีรษะของตัวเองอย่างสบายอารมณ์

อันที่จริงพื้นที่มันก็น้อยไปสำหรับขนาดตัวของเราสองคนอย่างที่เตยบอก แต่เรื่องแบบนั้นจะสนใจทำไม เพราะไม่แน่ว่าคืนนี้อาจจะไม่ได้นอนก็ได้

“แล้วทำไมกูต้องไปนอนเบียดด้วยวะ” เตยว่า แล้วถอนหายใจออกมา “มึงนอนคนเดียวไปนั่นแหละดีแล้ว”

“แต่พี่อยากนอนกับเตยนี่” ผมบอก แล้วลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับมองคนตรงหน้านิ่ง

“มึงคิดอะไรอยู่กันแน่” เตยถามกลับ พลางขมวดคิ้วขึ้น ผมก็กลอกตารอบหนึ่ง แล้วล้มตัวลงนอนต่อ

“พี่คิดถึงเตย มานอนด้วยกันเถอะ” ผมบอก ถ้าเตยยังดึงดันจะไปนอนข้างนอกให้ได้ ก็คงต้องใช้กำลังนิดหน่อย แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ต้องออกแรงกับเรื่องแบบนั้น

“เอาแต่ใจสุดๆ” เตยบ่นออกมาอีกครั้ง และเมื่อไฟในห้องปิดลง ผมก็จุดยิ้มให้กับตัวเองอย่างพอใจ

ผมเปิดไฟที่หัวเตียง แล้วมองเจ้าของห้องที่เดินมานั่งลงบนที่นอน แสงไฟสีส้มอ่อนกำลังย้อมใบหน้าหล่อเหลาที่ดูไร้อารมณ์ให้นุ่มนวลชวนมอง ผมขยับตัวเปลี่ยนเป็นท่านอนตะแคง เพื่อเพิ่มพื้นที่ว่างที่มีจำกัดให้กว้างขึ้น

เตยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันไปปิดไฟที่หัวเตียง แล้วล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้ผม ถึงแม้ความมืดจะกำลังขับกล่อมให้ตกอยู่ในห้วงนิทรา แต่ผมกลับรู้สึกกระปรี้กระเปร่าราวกับกำลังยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดเจิดจ้า

ผมมองแผ่นหลังที่อยู่ใกล้แต่รู้สึกเหมือนไกลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเริ่มต้นบุกด้วยการกอดเอวของเตยเอาไว้ แน่นอนว่าคนในอ้อมแขนมีปฏิกิริยาตอบสนองในทันที

เตยหันหน้ากลับมามอง และเมื่อเราสบตากัน ผมก็กดไหล่ของอีกฝ่ายให้นอนราบไปกับเตียง แล้วก้มลงจูบริมฝีปากที่ไม่ว่าจะลิ้มรสสักกึ่ครั้งก็ยังไม่รู้สึกเบื่อ

“แทม...” เตยเรียกชื่อของผมเสียงเบา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มทอดมองด้วยประกายที่เห็นชัดในความมืด

ผมยิ้มขึ้น พลางลูบไล้ใบหน้าได้รูปอย่างหลงใหล ก่อนจะก้มลงช่วงชิงลมหายใจผ่านเรียวปากนุ่มที่ตอบรับด้วยปลายลิ้นที่เร่าร้อนอีกครั้ง พร้อมกับเลื่อนมือไปตามเรือนร่างที่อยู่ด้านล่างเพื่อจุดไฟปรารถนาให้กับภารกิจในคืนนี้

เสียงทุ้มครางดังแผ่ว ผมลอบยิ้มกับตัวเอง    พร้อมกับกดจูบไปที่ต้นคอไล่ลงมาถึงหน้าอกอย่างย่ามใจ การตอบสนองที่ไร้การขัดขืนของเตยนั้น ทำให้ผมไม่รีรอที่จะเร่งสัมผัสผิวเนื้อแน่นอย่างที่ใจต้องการ

ในที่สุดผมก็จะได้สมหวังสักที  ถึงแม้จะดีใจที่ได้กลืนกินสุดหล่อเต็มคำ หลังจากได้แต่กินเล่นมานาน ทว่าอีกด้านหนึ่งของความยินดีนั้นกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เพราะเมื่อบรรลุสิ่งที่หวังไว้ ความสนใจที่ผมมีให้เตยก็คงหมดลงไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ผ่านมา

มันก็แค่เกม

เมื่อพิชิตบอสได้ เกมก็ไม่น่าเล่นอีกต่อไป

ผมดึงขอบกางเกงยางยืดลง เพื่อจัดการกับเตยน้อยที่หลบซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้า

แต่ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะเล่นกับน้องชายสุดหวงของพ่อบ้านคนสำคัญ พี่ชายที่ส่งเสียงงึมงำในลำคอก็ยันตัวขึ้น แล้วช้อนใบหน้าของผมให้หันมามองอย่างเรียกร้องความสนใจ

เพียงชั่ววินาทีหลังจากนั้น เตยก็โถมตัวเข้าหาผม พร้อมกับแรงปะทะที่ทำให้ผมต้องนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่ผมจะรับจูบดึงดันที่ซ่อนความอ่อนหวานด้วยสัมผัสที่บ่งบอกความต้องการยิ่งกว่า พลางเค้นคลึงสะโพกอย่างพอใจ

"เตย พี่..."

"แทม ถึงกูจะรักมึง แต่กูไม่ตามใจมึงแล้ว"

ผมนึกอี้งกับคำพูดที่ได้ยินอย่างกะทันหัน ถึงจะเดาความรู้สึกของอีกฝ่ายล่วงหน้าได้อยู่แล้ว แถมยังไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรัก แต่หน้าอกข้างซ้ายของผมกลับเต้นแรงไม่หยุด

จังหวะของหัวใจที่ถี่เร็วและรุนแรงจนน่ารำคาญ

เพราะอะไร...

คำบอกรัก?

แต่ผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับคำพูดเลื่อนลอยแบบนั้นอยู่แล้ว

หึ! ก็แค่อารมณ์ทางเพศเท่านั้นนั่นแหละ

ผมข่มคงามรู้สึกผิดปกติพลางบอกคัวเอง ทั้งที่ไม่เคยมีอาการแบบนี้เวลามีอะไรกับใครมาก่อนก็ตาม

"ถ้างั้น..." ผมพูดขึ้น ในเมื่อเตยก็รักผมแล้ว ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธความสัมพันธ์ทางกายที่ผมหยิบยื่นให้

"กูอยากทำต่อ แต่ตอนนี้กูง่วงมาก แล้วพรุ่งนี้กูมีสอบเช้า" เตยพูดขึ้นขัด พร้อมกับสบตากับผมนิ่ง  "ไว้ต่อคราวหน้านะครับ"

ต่อคราวหน้า...?!

ถึงภารกิจนี้จะเป็นแค่เกมปล้นสวาท แต่เรื่องแบบนี้จะให้เซฟ แล้วค่อยกลับมาเล่นต่อไม่ได้นะเว้ย!

"พูดเป็นเล่น" ผมว่า แล้วยกยิ้มขึ้นอย่างนึกตลก แต่ก็ขำไม่ออก

"กูไม่ชอบพูดเล่น" เตยบอกเสียงเรียบ ผมขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"พี่ก็เอาจริง" ผมบอก ก่อนจะพลิกตำแหน่งของตัวเอง อล้วจับแขนทั้งสองข้างของเตยตรึงไว้กับเตียง

"แทมอย่าทำตัวน่าหงุดหงิดน่า" เตยว่าเสียงขุ่น ผมก็แค่เลิกคิ้วขึ้นรับ  แล้วก้มลงกัดแก้มของคนหน้าบึ้งอย่างกวนอารมณ์

"พี่ก็ชักจะหงุดหงิดเหมือนกัน" ผมบอกต่อ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูนิ่ม "แล้วเตยต้องรับผิดชอบ"

"สรุปว่าคืนนี้ มึงอยากเป็นเมียกู?"

"ใครเป็นเมียใครกันแน่ครับน้องเตย"

เตยไม่ได้โต้ตอบอะไร แล้วปล่อยให้ผมซุกไซ้ซอกคอตามใจชอบ ถึงอย่างนั้นผมก็รับรู้ได้ถึงเรี่ยวแรงที่ต่อต้านพันธนาการของผมเอาไว้

เตยไม่ใช่ผู้ชายร่างบางตัวเล็ก ไม่ได้เป็นจิ้งจอกแสนสวยเหมือนนัท ไม่ได้เป็นกวางน้อยน่ารักเหมือนโอ หรือเหมือนใครก็ตามก่อนหน้านี้ทั่ยินยอมพลีกายให้ผมแต่โดยดี

แต่เตยเป็นเสือหนุ่มสุดหล่อ...ที่เวลาปกติก็น่าหยอกเล่นไม่ต่างจากแมวตัวโต แต่หากเวลาโมโหหรือไม่พอใจ ก็พร้อมจะกางเขี้ยวเล็บและใช้กำลังต่อต้าน

และตอนนี้เสือที่ผมเลี้ยงเหมือนแมวเอาไว้ ก็เริ่มจะไม่เชื่องแล้ว  ซึ่งมันไม่ใช่เรืีองสนุกเลยสักนิดกับการปราบพยศคนที่มีขนาดตัวพอกันแถมยังมีแรงมากแบบนี้

"ให้ตายสิ! นึกถึงตอนที่ขึ้นเตียงด้วยกันครั้งแรกเลยว่ะ" ผมเปรยขึ้น เมื่อสถานการณ์ตอนนี้ใกล้เคียงกับเหตุการณ์ในวันเก่า และผมก็จะไม่ยอมพลาดเหมือนครั้งนั้นแน่  ถึงแม้ตอนนี้จะเคลื่อนไหวไม่ถนัดนัก เพราะต้องใช้มือทั้งสองข้างจับคนที่นอนอยู่ด้านล่างเอาไว้ก็ตาม

"หึ...แต่ไม่เหมือนตอนนั้นหรอก" เตยบอก ก่อนจะยกขาขึ้นรัดตัวของผมเอาไว้ทันที ทำให้ผมล้มลงจนใบหน้าแนบชิดกับคนด้านล่างจนขยับตัวลำบากมากกว่าเดิม

ผมขมวดคิ้วขึ้น ก่อนจะเผลอคลายมือที่ตัวเองกำลังจับอยู่ จนเปิดโอกาสให้มือข้างหนึ่งของเตยหลุดจากแรงที่ผมยึดเอาไว้ เพราะโดนอีกฝ่ายโจมตีจุดอ่อนเข้าอย่างจัง

ทำไมผมต้องสะท้านสุดๆ กับการถูกเป่าลมใส่หูด้วยวะ!

ในขณะที่ผมยังตั้งตัวไม่ทันนั้น เตยก็ฉวยจังหวะดึงมืออีกข้างที่ผมจับเอาไว้ออก ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดเต็มรัก แล้วทิ้งตัวลงนอนตะแคงต่อ พร้อมกับใช้ขาเกี่ยวรัดเอาไว้อีกชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว

โธ่เว้ย!

ผมร้องตะโกนพลางสบถต่ออยู่ในใจ ถึงแม้จะได้รับไออุ่นและกลิ่นหอมจางน่าหลงใหล แต่ต้องมาถูกกอดเป็นหมอนข้างอย่างนี้ ผมก็ไม่เอา!

"ทำอะไรวะเตย" ผมถามด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้ใบหน้าของผมซุกอยู่ตรงซอกคอของเตยพอดี ไม่อย่างนั้นแรงกอดจนขยับตัวไม่ได้แบบนี้ ผมคงหายใจไม่ออกแน่

"หลับได้แล้วแทม" เตยพูดขึ้น ก่อนทีีผมจะรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่หลังคอของตัวเอง "ฝันดีครับ"

"เตย!" ผมร้องเรียก แต่คำตอบรับก็เป็นแค่แรงกอดที่กระชับขึ้นเท่านั้ย

เฮ้ย! ไม่ใช่แบบนี้สิวะ!

ผมร้องตะโกนพลางสบถอยู่ในใจอีกรอบอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

ผมไม่ได้หมดท่า เพราะหนีจากอ้อมแขนของเตยไม่ได้ แต่ไม่อาจต่อสู้กับหัวใจของตัวเองที่ไม่กล้าทำร้ายร่างกายอีกฝ่ายเพื่ออิสระของตัวเองต่างหาก

หัวใจที่ยังเต้นกระหน่ำอยู่ตอนนี้

ทำไม...

ก็ทำเหมือนที่ผ่านมาเท่านั้น

แค่เรื่องอย่างว่า...

ผมเดาะลิ้นในปากพลางกลอกตาไปมาอย่างหงุดหงิด ทั้งที่มีอีกหลายวิธีที่สามารถจัดการได้ แต่ผมกลับยอมทนนอนอึดอัดอยู่ในวงแขนที่อบอุ่นแปลกๆ ด้วยใบหน้าที่ร้อนวูบวาบและจังหวะของขีวิตที่เต้นแรง

ทำไม...ถึงเป็นแบบนี้วะ!

 

TBC ++++++++++

 

Marionetta :::   :hao5: ดีค่ะ มาแบบอืดๆ แต่ก็พยายามสุดๆ แล้วล่ะค่ะ แฮะๆ

ตอนนี้เป็นตอนที่แต่งยากมากที่สุดในเรื่องนี้เลยค่ะ (ปวดคับมากๆ) พี่แทมเข้าใจยากที่สุด! แถมช่วงท้ายก็กลัวโดนท่านผู้อ่านที่รักทำร้ายร่างกายอีก (แต่งไปก็เครียดไป ><) ถ้าใครได้สังเกตฉากหวิวของสองคนนี้จะเริ่มเห็นพัฒนาการที่เกิดขึ้นค่ะ และเมื่อเวลานั้นมาถึงเราก็จะได้จัดเต็มกันสักที อิอิ (แต่งแบบไม่สุด มันยากกว่าปกติเยอะจริงๆ ค่ะ)

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่ติดตามและเป็นแรงบันดาลใจชั้นเลิศมากเลยค่ะ เนื้อเรื่องช่วงนี้ค่อนข้างอ่อนไหว ทำให้แต่งยากมากๆ ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปก่อนะคะ เอาใจช่วยและป็นกำลังใจกันต่อไปด้วยค่ะ

ปล. ตอนหน้าก็ยังเจอกับพี่แทมอยู่

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 34 ❤ [09/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-03-2015 11:04:09
 :z13:
ดีใจที่มาต่อ
บวกและเป็ดขอบคุณ

ปล. เตยมาชวนพี่ไปหาอะไรกินซะด้วย
ถูกต้องเน๊าะ
แบบนี้จะไม่ให้คิดอะไรได้ยังไง
กิ๊วๆๆๆ
โดนเป่าหูแค่นี้ก็ระทวยแหละ
เอาแล้วไง โฮะๆๆๆ
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-03-2015 11:13:33
แทมเตย โอนลี่~~~~~~
สู้กลับเลยแทม
จับเตยกดกระแทกลงบนเตียง
แล้วเผ็ดจศึกซะ!!!!!!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 24-03-2015 11:32:26
เหมือนพี่แทมของเราจะกดน้องเตยไม่ลงนะ
เหมือนจะสลับตำแหน่งกันเลย....สู้ๆพี่แทมอิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-03-2015 15:18:58
 :mew1:  ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
เอาจริงๆก็อยากให้เตยมาเล่านะว่ากดพี่แทมได้ยังไง เชียร์อยู่นะ อิอิ

ปล. มีคำผิดค่ะ "ในวงแยนที่อบอุ่น" น่าจะวงแขนนะคะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sep,16 ที่ 26-03-2015 14:38:43
อะร้ายย พี่แทมอย่าพึ่งระทวยสิคะ
พี่แมนมากนะคะพี่หล่อด้วย พี่อย่ายอมแพ้ง่ายๆแบบนี้
จับเตยทำเมียเลยค่ะพี่แทม เราจะเป็นเมียมันไม่ได้นะคะ เราต้องสู้ค่ะเราต้องสู้
// เรามโนไรเนี่ย555555555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-03-2015 18:08:25
อิพี่แทมเสร็จเด็กแน่ๆ5555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: มะม่วงแรด ที่ 26-03-2015 19:53:00
แน่ๆ แน่ๆ พี่แทมไม่รอดแน่ๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 26-03-2015 21:44:29
แทมเตยคือนิพพานนนน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 26-03-2015 22:25:23
โอม~~~~ พี่แทมจงโดนกด :hao7: :oo1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 26-03-2015 22:58:18
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:ไม่ได้สักทีนะเทม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 27-03-2015 23:02:42
ไม่รอดแน่ๆแทม

เสร็จเตยอีกแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: wann ที่ 28-03-2015 02:22:09
เตยน่ารักอ่าาา

ซื่อสัตย์ต่อใจตัวเองง o13
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: MIIN_PD ที่ 30-03-2015 23:31:10
โอ้ยย ไม่ไหว จะไม่ทน ฟินไป ฟินไป :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 31-03-2015 01:15:28
ชอบก็บอก รักก็คุย ฮิ้ววว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 31-03-2015 22:12:38
อ่านถึงตอนนี้ก็ยังอยากให้เตยกดแทมอะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 31-03-2015 22:41:45
พอจะเดาออกละว่า แทมต้องโดนเตยกดแน่นอนอ่ะ  :m20:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Mamakalo ที่ 01-04-2015 10:10:43
เชียร์ๆๆๆๆๆ เตยทำให้แทมเปลี่ยนความคิดเพราะรักให้ได้นะ
 
  คุณพี่แทม นี่ต้องโดนกดแล้วหละ ถึงจะสนุก
ถ้าเป็นฝ่ายกดเตยก็แนวเดิมอะ มีsexเพราะต้องการ
แต่ถ้าถูกกดเนี่ยจะแสดงถึงพัฒนาการความรักของตัวละครได้ดี
               
                     เตยๆๆ สู้ๆๆๆ บุกๆๆๆ รุกกกๆๆๆ เข้าไปในใจแทมเลย ทำให้พี่แทมมันอ่อนระทวยแล้วกดพี่มันให้ได้ :mc4:
ขอบคุณคะที่มาต่อ มาอีกไวไวนะคะ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 04-04-2015 10:47:45
โอ๊ะๆๆ เรื่องนี้ต้องติดตาม เดาทางไม่ถูกเลยเว้ยย......

ใครจะกดใคร ฮู้วววว์.......... :katai1:!!!????
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 07-04-2015 11:47:37
:z13:
ดีใจที่มาต่อ
บวกและเป็ดขอบคุณ

ปล. เตยมาชวนพี่ไปหาอะไรกินซะด้วย
ถูกต้องเน๊าะ
แบบนี้จะไม่ให้คิดอะไรได้ยังไง
กิ๊วๆๆๆ
โดนเป่าหูแค่นี้ก็ระทวยแหละ
เอาแล้วไง โฮะๆๆๆ
 :impress2:
:-[ ขอบคุณค่ะ น้องเตยออกอาการแล้วล่ะคะ ยังไงก็ติดตามกันตาอไปด้วยนะคะ

แทมเตย โอนลี่~~~~~~
สู้กลับเลยแทม
จับเตยกดกระแทกลงบนเตียง
แล้วเผ็ดจศึกซะ!!!!!!
:z1: แทมก็อยากจะทไแบบนั้นเหมือนกันนะ

เหมือนพี่แทมของเราจะกดน้องเตยไม่ลงนะ
เหมือนจะสลับตำแหน่งกันเลย....สู้ๆพี่แทมอิอิ
นั่นสิน้า อิอิ  :impress2:

:mew1:  ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
เอาจริงๆก็อยากให้เตยมาเล่านะว่ากดพี่แทมได้ยังไง เชียร์อยู่นะ อิอิ

ปล. มีคำผิดค่ะ "ในวงแยนที่อบอุ่น" น่าจะวงแขนนะคะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ แต่ตอนหน้าก็ยังต้องเจอกับพี่แทมอยู่นะคะ

อะร้ายย พี่แทมอย่าพึ่งระทวยสิคะ
พี่แมนมากนะคะพี่หล่อด้วย พี่อย่ายอมแพ้ง่ายๆแบบนี้
จับเตยทำเมียเลยค่ะพี่แทม เราจะเป็นเมียมันไม่ได้นะคะ เราต้องสู้ค่ะเราต้องสู้
// เรามโนไรเนี่ย555555555
5555 มีแต่แฟนคลับพี่แทมแฮะ อิอิ

อิพี่แทมเสร็จเด็กแน่ๆ5555555555555555555555555
:katai2-1: ต้องคอยติดตามกันต่อไปค่ะ อิอิ

แน่ๆ แน่ๆ พี่แทมไม่รอดแน่ๆ :katai2-1:
:z1:

แทมเตยคือนิพพานนนน
:impress2:

โอม~~~~ พี่แทมจงโดนกด :hao7: :oo1:
:katai2-1:

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:ไม่ได้สักทีนะเทม
:z3: แทมคงรุ้สึกประมาณนี้ล่ะคะ

ไม่รอดแน่ๆแทม

เสร็จเตยอีกแน่ๆ
:katai5: :katai5: :katai5:

เตยน่ารักอ่าาา

ซื่อสัตย์ต่อใจตัวเองง o13
ถึงจะมาดนิ่ง แต่ก็เป็นคนเปิดเผยเรื่องความรักค่ะ อิอิ

โอ้ยย ไม่ไหว จะไม่ทน ฟินไป ฟินไป :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
:กอด1:

ชอบก็บอก รักก็คุย ฮิ้ววว
a
 :mew1: น่าจะเป้นแบบนั้นนะ 555

อ่านถึงตอนนี้ก็ยังอยากให้เตยกดแทมอะ
:mc4: อีกไม่นานก็จะได้รุ้กันแล้วล่ะค่ะ


พอจะเดาออกละว่า แทมต้องโดนเตยกดแน่นอนอ่ะ  :m20:
:z1: อิอิ

เชียร์ๆๆๆๆๆ เตยทำให้แทมเปลี่ยนความคิดเพราะรักให้ได้นะ
 
  คุณพี่แทม นี่ต้องโดนกดแล้วหละ ถึงจะสนุก
ถ้าเป็นฝ่ายกดเตยก็แนวเดิมอะ มีsexเพราะต้องการ
แต่ถ้าถูกกดเนี่ยจะแสดงถึงพัฒนาการความรักของตัวละครได้ดี
               
                     เตยๆๆ สู้ๆๆๆ บุกๆๆๆ รุกกกๆๆๆ เข้าไปในใจแทมเลย ทำให้พี่แทมมันอ่อนระทวยแล้วกดพี่มันให้ได้ :mc4:
ขอบคุณคะที่มาต่อ มาอีกไวไวนะคะ^^
เรื่องความรักพี่แทมจะต้องมีพัฒนาการที่ดีขึ้นแน่นอนค่ะ ตจะเป็นยังไงต่อก็ต้องคอยติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ
(พูดมากไม่ได้ เดี๋ยวรู้เรื่องหมด แฮะๆ)  :hao6:

โอ๊ะๆๆ เรื่องนี้ต้องติดตาม เดาทางไม่ถูกเลยเว้ยย......

ใครจะกดใคร ฮู้วววว์.......... :katai1:!!!????

ขอบคุณค่ะ ติดตามจนจบเลยนะคะ อิอิ

++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ยังติดตามกันมาจนถึงคอนนี้นะคะ ดีใจมากเลย
แต่ที่นี่มีแต่แฟนคลับพี่แทมซะส่วนใหญ่แฮะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 07-04-2015 12:04:19
มารอ :hao6: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 07-04-2015 15:39:14
มารอ :hao6: :katai4:
ขอบคุณค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 07-04-2015 15:45:16
PLAYBOY # 36 - TAM


 

 

หงุดหงิด...

ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์เสียสุดๆ ไปเลยครับ แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ด้วย

หลังจากที่ผมกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเตยราวหนึ่งชั่วโมง คนน่าโมโหก็หลับไปพร้อมกับคลายอ้อมกอดของตัวเองในที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหน และตกอยู่ในวงแขนของเตยจนถึงเช้าโดยไม่ได้หลับสักงีบเดียว

ไม่เข้าใจ...

ผมได้แต่คิดทบทวนกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วผมต้องการอะไรกันแน่ ทำไมผมถึงได้ใจ่อ่อนกับเตยทุกที ทั้งที่ก็เป็นแค่คนที่ผมอยากจะฟัดเล่นเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่ผมสนใจ

ก็แค่นั้น... ไม่ได้สำคัญอะไรไปมากกว่านั้น

แต่...ผมก็ไม่ได้ปฏิบัติกับเตยเหมือนอย่างที่คิดเอาไว้

หรือเพราะเป็นคนที่ตินฝากเอาไว้? ผมถึงไม่กล้าลงมือจริงจังอย่างที่ใจคิด ถึงอย่างนั้นผมก็รู้ดีว่า ถ้าผมจะทำ คำสั่งของตินก็แค่ลมปากที่ผมไม่ได้สนใจเท่าไรอยู่แล้ว

แล้วเพราะอะไร...?

ผมนอนมองเพดานด้วยความสับสนจนกระทั่งได้สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มอีกครั้ง เมื่อแสงยามเช้าสาดส่องเข้ามา เตยแค่ส่งยิ้มให้โดยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะลุกจากเตียง แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับผ้าเซ็ดตัว

 ผมขมวดคิ้วขึ้น ก่อนจะถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นเดินกลับห้องนอนของตัวเอง ทิ้งไว้แต่ความคิดที่ยังวนเวียนไม่รู้จบ

ทั้งที่ไม่ใช่คนที่จะมาคิดมากกับเรื่องพรรค์นี้ แต่ผมก็ไม่สามรถห้ามคำถามที่ก่อตัวขึ้นในใจได้

ทำไม....

 

++++++++++

 

เพราะความอ่อนล้าของร่างกาย ทำให้ผมเผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เกือบบ่ายสี่โมงแล้ว ผมไล่ความงัวเงียออก แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายและความรู้สึกให้แจ่มใสขึ้น

ผมนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอยู่ราวหนึ่งชั่วโมง ทั้งที่ตั้งใจจะล้างตะกอนความรู้สึกที่หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ไปกับฟองสบู่และน้ำอุ่นที่อบอวลด้วยกลิ่นสปา ทว่าสิ่งที่หวังเอาไว้ก็ต้องพังทลายลง เมื่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วพบกับต้นตอของความไม่เข้าใจกำลังนั่งอยู่บนเตียงตรงหน้า แถมยังเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ผมใหม่เรียบร้อย

หึ...

ผมแค่มองผ่าน แล้วเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกเงาด้วยความไม่พอใจนัก ก็แค่ผู้ชายหน้าตาดีมากคนหนึ่งที่มีรูปร่างน่าฟัดกับท่าทางหยิ่งผยองชวนให้กำราบเท่านั้น ทั้งที่ผมได้เปรียบกว่าเกือบทุกด้าน แต่น้องเขากล้าดีอย่างไรมาทำกับผมแบบนี้

นอกจากจะคว้าร่างกายมาเป็นเจ้าของไม่ได้แล้ว ความรู้สึกของผมก็ถูกปั่นป่วนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“แทม...”

ผมไม่ได้หันไปมองเจ้าของเสียงเรียก แต่หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมของตัวเองอย่างไม่สนใจ ตอนนี้ผมอยากจะใช้เวลาสักพักเพื่อหาทางออกกับเรื่องที่ตัวเองเผชิญอยู่

ความรู้สึกของผมที่มีต่อเตย

“มึงโกรธกูเรื่องเมื่อคืน?”

ผมไม่ได้ตอบ แต่มองกระจกเงาที่ฉายภาพของเตยที่กำลังนั่งมองผมอยู่ห่างออกไป แล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย นัยน๋ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น มักมีผลต่อผมเสมอ

“เปล่า”

“มึงโกหก”

ผมมองตอบสายตาที่ส่งผ่านภาพสะท้อนในกระจกเงา ก่อนจะหันไปหยิบเสื้อกับกางเกงที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้ามาใส่  แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือที่เสียบสายชาร์จเอาไว้

ผมไม่สนใจว่าเตยจะคิดอย่างไร ในเมื่อความรู้สึกของผมสำคัญที่สุด และผมก็ไม่อยากจะต่อปากต่อคำอะไรกับน้องเขาทั้งนั้น

“แล้วมึงจะไปไหน” เตยถามต่อ ผมก็แค่ปรายตามองเล็กน้อย แล้วเดินมาสำรวจตัวเองที่หน้ากระจกเงาอีกครั้ง

“ไปข้างนอก กลับดึก” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ผมตั้งใจว่าจะไปเที่ยวคลายอารมณ์ แล้วนอนกับใครสักคนที่สุ่มได้จากรายชื่อที่บันทึกเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือ  ผมอยากยืนยันว่าตัวเองยังไม่ได้เปลี่ยนไป

ผมยังเป็นคนเดิมที่ไม่เคยหวั่นไหวกับใคร

“กูรู้ว่ามึงต้องการอะไร” เตยพูดขึ้น ก่อนจะเดินมายืนประจันหน้ากับผม "กูอยากแก้ตัว"

“แก้ตัวยังไง? จะยอมให้พี่เอาแล้วหรือ?” ผมถามกลับด้วยน้ำเสียงติดตลก ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด แล้วระบายยิ้มออกมา เมื่อเห็นสีหน้าเรียบนิ่งของเตย “โทษที... แต่ตอนนี้พี่ไม่มีอารมณ์ว่ะ”

“แทม ถึงกูจะไม่ยอมให้มึงเอา แต่มีอย่างนึงที่กูยอมให้มึง” เตยพูดขึ้น พร้อมกับมองผมนิ่ง ผมก็แค่เลิกคิ้วรับ “กูไม่เคยคิดจะทำให้ใคร นอกจากมึงคนเดียว”

ผมมองท่าทางจริงจังของเตยโดยไม่ได้พูดโต้ตอบอะไร ก่อนจะยอมเดินตามแรงดึงของอีกฝ่ายมานั่งบนเตียงของตัวเองด้วยความอยากรู้

สิ่งที่ยอมทำให้ผมแค่คนเดียว ก็น่าสนใจดีนี่...

ผมหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อเตยย่อตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกับสายตาของผม ก่อนที่คนตรงหน้าจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ แล้วแนบริมฝีปากจูบผมอย่างนุ่มนวล ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรนัก ถึงจะยังสงสัย แต่ผมก็ตอบรับปลายลิ้นที่สอดผ่านเข้าในปากของตัวเองแต่โดยดี

การเล้าโลมผ่านบทจูบยังคงดำเนินต่อไปอย่างเนิบนาบแต่ทวีความลึกซึ้งดูดดื่มขึ้นทุกขณะ ก่อนที่เตยจะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกไปก่อน แล้วสบตากับผมอีกครั้งด้วยประกายแวววาว

“มึงจำเรื่องที่กูบอกเมื่อคืนได้หรือเปล่า” เคยถามขึ้น พลางลากเรียวปากอุ่นผ่านใบหน้าของผมอย่างคลอเคลีย ถึงแม้ลมหายใจร้อนและผิวเนื้อนิ่มจะเป็นตัวนำชั้นดีในการปลุกเร้าความต้องการ แต่ผมก็ทำเพียงแค่ใช้สายตาเลื่อนมองเท่านั้น

“ทำไม” ผมถามกลับเสียงเรียบ ถึงมันจะเป็นคำพูดไร้ความหมายที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร แต่ผมก็ยังจำถ้อยคำนั้นได้อย่างแม่นยำ

คำสารภาพรักของเตย

“ถึงมันดูไม่น่าเชื่อ แต่กูพูดความจริง” เตยบอกด้วยน้ำเสียงปกติ หลังจากกดจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ แล้วสบตากับผมอีกครั้ง

ผมมองใบหน้าหล่อเหลาที่แต้มรอยยิ้มตรงมุมปาก พลางยกมือขึ้นลูบเส้นผมสีดำด้วยความเพลิดเพลิน ท่าทางขของเตยในตอนนี้ช่างดูออดอ้อนน่ารักราวกับแมวที่กำลังออเซาะเจ้านายอย่างเอาใจ แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อเตยปลดตะขอกางเกงของผมออก

“เตยจพทำอะไร” ผมถาม พลางมองท่อนล่างของตัวเองที่กำลังถูกเปิดเผยด้วยฝีมือของคนตรงหน้า ก่อนที่ผมจะต้องเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นเตยก้มลงจูบน้องชายที่หลับใหลของผมอย่างอ่อนหวาน

ให้ตายเถอะ!

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยช้อนมองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะหลุบลงต่ำ ผมมองริมฝีปากสีอ่อนที่กำลังแนบสัมผัสส่วนสำคัญที่กำลังฟ้องความรู้สึกของผมอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ความวาบหวามค่อยๆ พุ่งสูงขึ้นตามจังหวะของความร้อนที่ถูกมอบให้อย่างควบคุมไม่อยู่

ถึงท่าทางของเตยจะดูติดขัดไปบ้าง  แต่ผมก็รู้สึกเสียวสะท้านจนอดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็วให้กระตุ้นความรุ่มร้อนของตัวเองให้มากยิ่งขึ้น

“อืม...เตย....เร็วอีก” ผมบอกด้วยเสียงทุ้มต่ำ พลางจับศีรษะของเตยให้ขยับตามที่ตัวเองต้องการ เมื่อความอดกลั้นที่กักเก็บเอาไวใกล้สิ้นสุดลง

ผมหอบหายใจลึก แล้วยกยิ้มขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากของเตยเป็นการให้รางวัล ถึงจะไม่ได้รับการตอดรัดจากช่องทางเร้นลับอย่างที่ต้องการ แต่การได้เคลื่อนไหวผ่านโพรงปากนุ่มที่กำลังตอบรับเป็นอย่างดีอยู่ตอนนี้ ก็ทำให้ผมพอใจไม่น้อย

การแก้ตัวของเตยยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องผสานกับเสียงห้าวลึกที่ดังขึ้นเป็นระยะ ปลายลิ้นร้อนลากผ่านไปมาพลางฝากรอยจูบอย่างหยอกเย้า ก่อนที่น้องเขาจะบุกประชิดช่วงล่างต่ออย่างแนบแน่นจนผมแทบคลั่ง

ผมกลั้นลมหายใจ ก่อนจะดันใบหน้าป่วนอารมณ์ของเตยให้ออกห่าง เมื่อความอัดอั้นภายในร่างกายกำลังจะระเบิดออก ทว่าอีกฝ่ายกลับฝืนแรงของผมเอาไว้

"...เตย" ผมเรียกเสียงพร่า แต่คนตรงหน้าก็แค่ตอบรัยด้วยการเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

ผมกำมือแน่น ก่อนจะตัดสินใจดันเตยให้ถอยห่างอีกครั้ง  เมื่อความอดทนขับเคลื่อนมาจนสุดปลายทาง ทว่าก็ยังช้าเกินไป ผมมองใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยแรงอารมณ์ของตัวเองที่ปลดปล่อยอออกมาด้วยจังหวะของหัวใจที่เต้นระรัว

ให้มันได้อย่างนี้สิ.!

ผมบ่นกับตัวเองในใจ พร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดของเหลวจากความต้องการของตัวเองออกอย่างเบามือ ก่อนจะสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่ยังคงประกายและรอยยิ้มเชื่อมหวานไม่ละสายตา

ถึงร่างกายจะรู้สึกว่างเปล่าเพราะเพิ่งระบายความร้อนที่อัดแน่นออกไป แต่จิตใจกลับอึดอัด เพราะการบีบรัดอย่างรุนแรงจนแทบจะหายใจไม่ทัน

ผมพยายามปรับระบบลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ แต่ก็ต้องเจอกับอุปสรรคชวนให้ใจหวิว เมื่อเตยคว้ามือของผมที่กำลังเช็ดใบหน้าของน้องเขาเอาไว้ แล้วใช้ลิ้นลบรอยเปื้อนนั้นด้วยท่าทางละมุนละไมแต่เย้ายวนจนผมได้แต่ตกตะลึง

เตย...

ทำไมถึงเซ็กซี่ได้ขนาดนี้!

ผมนึกอยากจะกระโจนเข้าใส่ แล้วฟัดให้หายอยาก แต่ก็ยังช้ากว่าคนตรงหน้าที่พุ่งน้ำหนักเข้าใส่จนผมต้องนอนราบไปกับเตียง ก่อนที่เตยจะจู่โจมต่อต้วยใบหน้าที่ซุกไซ้ซอกคอและฝ่ามือที่ลูบไล้ไปตามร่างกายของผมอย่างเอาแต่ใจ

ผมคงจะเคลิบเคลิ้มไปกับแรงสัมผัสที่ได้รับ ถ้าหากสะโพกของผมไม่ได้โดนบีบเล่น แถมยังมีบางสิ่งกำลังจะลักลอบเข้าไปโดยไม่ได้ขออนุญาต

เฮ้ยๆ!

"น้องเตย...เล่นพี่ทีเผลอหรือครับ" ผมถามด้วยรอยยิ้มแข็งทื่อ พร้อมกับดึงมือของเตยให้พ้นจากพื้นที่อันตราย "เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ"

"ทำไม? กูบอกแล้วไงว่าจะมาต่อ"  เตยย้อนถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ พร้อมกับมองผมนิ่ง "กูรักมึงนะแทม"

"แล้ว?" ผมถามกลับด้วยความรู้สึกตงิดๆ อยู่ในใจ

การบอกรัก มันเกี่ยวอะไรกับการที่ผมต้องโดนเสียบด้วยวะ

"หึ...ก็ทำให้มึงเป็นเมียกูไง" เตยบอกเสียงนุ่ม แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้  "แทม...มาเป็นแฟนกันเถอะว่ะ"

 

++++++++++

 

ใครๆ ก็ชอบให้คนมารักทั้งนั้นนั่นแหละครับ ถึงผมจะไม่ได้สนใจนัก แต่ผมก็พอใจที่ได้รับความรักจากบรรดาหนุ่มน้อยทั้งหลายที่คบหาเอาไว้คลายเหงา ซึ่งคนล่าสุดที่เพิ่งจะสารภาพรักกับผมเมื่ออาทิตย์ก่อน ก็คือหนุ่มสุดหล่อที่เลี้ยงดูอย่างดีในฐานะพ่อบ้านคนสำคัญ เพียงแต่...ความรักของน้องเขา ผมไม่ค่อยโอเคสักเท่าไร

นอกจากจะสารภาพรักถึงสองครั้งแล้ว เตยก็ยังขอผมเป็นแฟนพร้อมกับยัดเยียดตำแหน่ง 'เมีย' ให้เสร็จสรรพอีกต่างหาก

เมีย?! ให้ตายเถอะ! คนอย่างผมเนี่ยนะ?!!!

ละเมอหรือเปล่าครับน้องเตย!!!

แน่นอนว่าวันนั้นผมไม่ไต้ตอบรับคำขอของเตยและไม่ได้ตกเป็นเมียของใคร แต่พยายามเป็น 'ผัว' ของน้องเขาแทน ถึงอย่างนั้นตยก็ยังหนีรอดไปได้อย่างหวุดหวิดด้วยการโจมตีจุดอ่อนของผมอย่างต่อเนื่อง แล้วคืนนั้นผมก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวกลางคืนที่ไหนอย่างที่ตั้งใจเอาไว้

หลังจากวันนั้นเราสองคนก็ยังดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ เพียงแต่ลอบมองท่าทีของกันและกันมากยิ่งขึ้น

ท่าทีอ่อนโยนของเตย...

ความคิดที่สั่นคลอนของผม...

ตอนนี้ผมทั้งไม่แน่ใจและหวาดระแวงศัตรูตัวฉกาจที่เล่นงานอย่างเงียบงัน

หัวใจของตัวเอง

ความรู้สึกกับจุดยืนที่เข้าโรมรันกัน เพื่อตัดสินสถานะของตัวเอง

ความรักเป็นสิ่งสวยงามแต่ก็ทำให้อ่อนแอ

ผมไม่เคยอ่อนแอ

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-04-2015 15:54:27
 :really2:  พี่แทมรอด เสียใจนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

น้องเตยน่ารักจัง อุตส่าห์ยกสถานะเมียให้ ทำไมพี่ไม่รับไว้ล่ะ

 :L2:  :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 07-04-2015 15:57:11
“แทม นอนหรือยัง”

ผมหันไปมองที่หน้าประตูห้องนอน ก่อนจะเห็นเตยที่เดินเข้ามา พร้อมกับกาแฟหอมกรุ่นที่เรียกความสนใจของผมได้เสมอ

“อ่า...ขอบคุณครับ” ผมบอก ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ “แล้วอ่านหนังสือสอบจบแล้วหรือ”

“อืม” เตยตอบรับ  พร้อมกับวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะของผมด้วยใบหน้าที่แต้มอมยิ้มเอาไว้

ตอนนี้เข้าสู่เทศกาลสอบไฟนอล ซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของเทอมนี้แล้วครับ ผมมีตารางสอบเพียงไม่กี่วิชา แต่ที่น่าหนักใจ ก็คือโปรเจกต์ประจำเทอมที่จะต้องสอบอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว ความรู้สึกไร้สาระที่เกิดขึ้นช่วงนี้เลยต้องถูกปัดออกไปก่อน

"แล้วพรุ่งนี้มีสอบตอนไหน" เตยถาม ก่อนจะเดินเข้ามาจับพนักเก้าอี้ที่ผมนั่ง แล้วโน้มตัวลงมองหนังสือที่ผมกำลังอ่านอยู่ ผมเลิกคิ้วขึ้น พลางเลื่อนสายตาไปมองเสี้ยวใบหน้าทรงเสน่ห์ที่อยู่ในระยะลมหายใจผ่านผิวแก้ม "เหลืออีกเยอะหรือเปล่า"

"สอบเช้า" ผมตอบคำถามแรก ก่อนจะเชื่อมสายตากับคนที่หันมามอง ตอนนี้ผม รู้สึกเหมือนเตยกำลังกอดผมเอาไว้ ทั้งที่ไม่ได้โดนตัวของผมแม้แต่น้อย "เหลือไม่เยอะหรอก ทำไมหรือ"

"เปล่า" เตยตอบเสียงเบา ก่อนจะยีนเต็มความสูง "อย่านอนดึกมากแล้วกัน กู...เป็นห่วง"

ผมยิ้มรับเล็กน้อย และทุกอย่างก็คงจะไปได้สวย ถ้าหากเตยไม่ได้ลูบศีรษะของผม แล้วจูบที่ขมับแผ่วเบา     ราวกับผมเป็นเด็กน้อยที่กำลังถูกปกป้องดูแล

ผมขมวดคิ้วขึ้น  ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม หลังจากได้อยู่ตามลำพังเหมือนเดิมอีกครั้ง

เฮ้อ...ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยว่ะ...

 

++++++++++

 

วันนี้เป็นวันที่มีแดดเล็กน้อย ท้องฟ้าค่อนข้างมืดครึ้มเหมือนฝนใกล้จะตก แต่สภาพอากาศในตอนนี้ ก็ยังสู้ความขุ่นมัวในใจของผมไม่ได้

"ไอ้เหี้ย!" ผมทักเพื่อนสนิททันทีที่เปิดประตูห้องออก ไอ้เก้าก็แค่ยิ้มรับอย่างไม่สนใจ

“คนอุตส่าห์มาหา อย่าทำหน้าทุเรศต้อนรับสิวะ” ไอ้เก้าว่ากลับ พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องพักของผม แล้วส่งรายงานเล่มหนึ่งมาให้ “นี่กูไปนั่งแก้ตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะเสร็จ แล้วมึงมีอะไรกินมั่งวะ”

“เอาส้นตีนกูไปแทะเล่นก่อนไหม” ผมบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ก็รับรายงานเล่มหนาเอาไว้ “มึงไม่ต้องมาอ้างเลยว่ะ ไอ้บอสเป็นคนแก้ใหม่ ส่วนมึงก็แค่เอางานมาโยนให้กูที่นี่”

“ก็แค่ไปส่งรูปเล่ม กับเข้าฟังสัมมนานิดหน่อย ทำไมมึงต้องอารมณ์เสียด้วยวะ” ไอ้เก้าบ่นออกมา ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “กูมีธุระไปกับมึงไม่ได้จริงๆ”

“ไอ้บอสติดสอนเด็ก กูเข้าใจ แต่มึงติดนัดฟันสาว กูรับไม่ได้!” ผมว่า แล้วตบกะโหลกคนตรงหน้าไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ เมื่อมันหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

“ไอ้คุณเพื่อนแทม มึงเข้าใจไหม นี่มันเป็นโอกาสสุดท้ายของกูกับน้องเยลลี่แล้ว” ไอ้เก้าบอก แล้วมองผมด้วยท่าทีจริงจัง “ถ้าปิดเทอมแล้ว กูยังไม่ได้แอ้ม กูต้องเสียเวลารอจนถึงเปิดเทอมหน้า เพราะน้องเขาต้องกลับบ้านนอกพรุ่งนี้ มันเสียสถิติที่กูสั่งสมมาตลอดยี่สิบเอ็ดปีเลยนะเพื่อนรัก”

“ไอ้สัด!” ผมด่ากลับ ก่อนจะตบกะโหลกของมันอีกรอบ แล้วถอนหายใจออกมาด้วยความไม่สบอารมฺณ์

ตอนนี้ตารางสอบของผมหมดแล้วครับ เมื่อวานนี้ผมก็เพิ่งสอบโปรเจกต์ผ่านไปเรียบร้อย เพียงแต่มีเนื้อหาในรายงานบางส่วนที่ต้องกลับมาแก้ไข แล้วส่งใหม่ในวันพรุ่งนี้ แถมอาจารย์ยังบังคับให้พวกผมไปนั่งฟังสัมมนาวิชาการเพื่อต่อยอดโปรเจกต์ที่ต้องทำต่อเทอมหน้าด้วย แต่ไอ้เก้าที่ว่างงานดันทิ้งผมให้แบกรับความรับผิดชอบทั้งหมดเอาไว้คนเดียว

“โธ่! ไอ้แทม ธรรมดามึงไม่ใช่คนอารมณ์เสียง่ายนี่หว่า ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเอง” ไอ้เก้าพูดต่อ ก่อนจะส่งยิ้มกวนประสาท “เอาน่าๆ ตอนนี้มึงไปเอาเบียร์มาเสิร์ฟกูได้แล้ว”

“ถ้ามึงไม่อยากโดนกระทืบจนต้องกินเลือดตัวเองแทน ก็เดินไปหยิบเอาเอง” ผมบอกเสียงเย็น แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง เพื่อเอารายงานสำคัญไปเก็บ

“มึงนี่นิสัยเสียจนถึงแก่นแล้วสินะ” ไอ้เก้าว่า พลางส่ายหน้าเหมือนหนักใจ ก่อนจะเดินไปหยิบกระป๋องเบียร์ที่ผมแช่เอาไว้ในตู้เย็น แล้วเดินเข้ามาในห้องนอนของผมต่อ “กูว่าพักนี้ มึงดูรุนแรงผิดปกติ ไม่ได้กินเด็กนานหรือไง ว่าแต่...เด็กมึงไม่อยู่หรือวะ”

“อ่านหนังสือสอบอยู่ในห้อง” ผมตอบเสียงห้วน ไอ้เก้าก็พยักหน้ารับ แล้วมองผมด้วยสายตาน่าถีบ

“เรื่องของมึงไปถึงไหนแล้ววะ” ไอ้เก้าถามต่อ ผมก็หันมามองด้วยความสงสัย

“เรื่องอะไร” ผมถามกลับ แล้วยกกระป๋องเบียร์ที่ไอ้เก้าหยิบมาเผื่อขึ้นดื่ม

“ก็เรื่องน้องเตยของมึงไง จัดการได้หรือยัง อัปเดตให้ฟังหน่อยสิวะ” ไอ้เก้าบอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะลิ้มรสขมที่เย็นฉ่ำด้วยความเบื่อหน่าย

“ยัง” ผมตอบเสียงเรียบ แล้วเดาะลิ้นในปากอย่างนึกเซ็งอารมณ์ขึ้นมา ก่อนจะมองใบหน้าประหลาดใจของเพื่อนสนิท

“เกิดอะไรขึ้นวะ นี่มันนานเกินไปแล้วนะเว้ยไอ้แทม” ไอ้เก้าถามต่อด้วยความสงสัย แล้วขมวดคิ้วมองผมอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น “อย่าบอกนะว่า...มึงโดนเข้าแล้ว!”

“มึงนั่นแหละที่จะโดนกูอัด ไอ้เหี้ย” ผมด่ากลับ พลางขมวดคิ้ว แต่คนตรงหน้าก็แค่หัวเราะออกมาเท่านั้น

“แล้วทำไมมึงถึงปล่อยไว้นานนักวะ แผนที่มึงวางเอาไว้ไม่ได้เรื่องหรือไง” ไอ้เก้าถาม ก่อนจะยกเบีนร์ในมือของตัวเองขึ้นดื่มต่อ

“แผนของกูสำเร็จ แต่ไม่ทั้งหมด” ผมตอบเสียงเอื่อย เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้น ผมก็ลอบถอนหายใจออกมา “ช่างเถอะ...ตอนนี้กูเบื่อแล้ว”

“ข้ออ้างเพราะจัดการไม่ได้หรือเปล่าวะไอ้แทม” ไอ้เก้าย้อนถามด้วยรอยยิ้มเย้าแหย่

“น้องเขาสารภาพรักกับกูแล้ว แต่ไม่ยอมให้กูเอาว่ะ” ผมบอกออกไปตามตรง แล้วขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “มึงเข้าใจไหมวะ”

“ไอ้แทม...น้องเขาจะจัดการมึงแทนหรือวะ” ไอ้เก้าย้อนถามอีกครั้ง พร้อมกับมองใบหน้าของผมนิ่ง แต่แววตากลับระยิบระยับจนน่าต่อย “แต่มันก็ท้าทายดีอย่างที่มึงชอบไม่ใช่หรือไง”

“ก็ใช่ แต่แม่งเล่นยากฉิบ” ผมบอกแกมบ่น แล้วชักสีหน้าออกมา  "แล้วตอนนี้เตย ก็ทำให้กูระแวง"

“มึงกลัว?” ไอ้เก้าถามกลับด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ พลางหรี่คาลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่รู้ว่ะ” ผมตอบ แล้วหันไปมองท้องฟ้าที่มีเมฆสีเทากำลังลอยตัวอยู่ “เอาเป็นว่า...กูจะเลิกสนใจแล้ว ถึงจะรู้สึกเสียดายเวลาก็เถอะ”

บางที...ผมอาจจะกำลังกลัวใจของตัวเองอยู่ก็ได้

“ไอ้แทม มึงชอบน้องเขาจริงๆ หรือเปล่าวะ” ไอ้เก้าถามขึ้น พร้อมกับมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง “กูไม่เคนเห็นมึงมานั่งรอหรือวางแผนเหี้ยอะไร เวลาจะนอนกับใครสักคนแบบนี้เลยว่ะ”

“กูไม่ได้รู้สึกอะไร” ผมบอก แล้วระบายยิ้มออกมา “ก็แค่สนใจเป็นพิเศษ เพราะน้องเขาแตกต่างจากคนอื่น แต่สุดท้ายก็รักกูเหมือนคนอื่นอยู่ดีนั่นแหละ”

“หื! งั้นหรือ” ไอ้เก้าตอบรับด้วยาีหน้ากวนอารมณ์ “แต่มึงถอนตัวแบบนี้ ก็ไม่สนุกเลยว่ะ”

“พูดมาก กลับไปได้แล้วมึง กูจะเล่นเกมต่อ” ผมว่ากลับด้วยท่าทีไม่ใส่ใจนัก

“เอาไว้กูว่าง แล้วค่อยไปล่าเหยื่อกันหน่อยดีกว่า” ไอ้เก้าพูดขึ้น พลางกอดไหล่ของผมเอาไว้ “มึงจะได้ร่าเริงขึ้นหน่อย”

ผมก็แค่หัวเราะรับเล็กน้อย ก่อนจะคลายรอยยิ้มลง เมื่อเห็นเตยยืนอยู่ผ่านช่องว่างของประตูที่ถูกแง้มเอาไว้ ไอ้เก้าเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยิ้มออกมา

“ว่าไงไอ้น้อง! สบายดีหรือเปล่าวะ” ไอ้เก้าทัก แต่คนตรงหน้าก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชาเป็นคำตอบ ก่อนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจะเลื่อนมาสบกับผมแทน

“นัดเมื่อไร มึงก็โทรหากูแล้วกัน” ผมหันไปบอกไอ้เก้าที่ยิ้มรับ และเมื่อมันกลับไปแล้ว ผมก็หันมามองเตยที่ยืนทำหน้าไร้อารมณ์แทน “มีอะไรหรือเปล่า”

“มี” เตยตอบเสียงเรียบ พร้อมกับมองผมไม่ละสายตา “มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูเลย จริงหรือเปล่า”

“แอบฟังคนอื่นคุยกัน นิสัยไม่ดีเลยนะน้องเตย” ผมว่าด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก แต่คนตรงหน้ากลับแสดงท่าทางหงุดหงิดอย่างชัดเจน

“แทม!” เตยว่ากลับเสียงดุ พร้อมกับใข้สายตากดดันคำตอบ แต่ผมก็แค่ระบายยิ้มออกมา

“หึ...ก็อย่างที่ได้ยิน พี่ไม่ได้รู้สึกอะไร” ผมบอกด้วยท่าทีปกติ พร้อมกับมองสีหน้าที่กำลังจะเปลี่ยนไปของเตย “พี่แค่อยากฟันเล่นสนุกๆ แต่ก็ช่างมันเถอะ...ตอนนี้พี่เบื่อแล้ว”

เกมที่เล่นจบไม่ได้ ก็คงต้องโยนทิ้งไปนั่นแหละ

“ที่ผ่านมา มึงคิดแค่นี้?” เตยถามต่อ ถึงแม้ใบหน้าจะยังนิ่งเฉย แต่นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกลับสั่นไหวอย่างชัดเจน

“อืม แค่นี้แหละ” ผมตอบ แล้วเลิกคิ้วมองคนตรงหน้า “มีอะไรจะถามอีกหรือเปล่าครับ น้องเตย”

“ไม่มีแล้ว” เตยตอบเสียงต่ำ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง

ผมยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปิดประตูลง แล้วเดินไปหยิบบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้องนอนต่อ

ท้องฟ้ากลายเป็นสีทะมึน เมฆสีดำเข้าปกคลุมโดยรอบ เพียงไม่นานสายฝนก็หลั่งริน พร้อมกับเสียงฟ้าคำรามที่ดังกึกก้องและควันสีจางที่ลอยตัวอยู่ในอากาศ ผมยืนมองทิวทัศน์เบื้องหน้า ก่อนจะแต่นยิ้มออกมา

เกลียดฝนชะมัด...

 

TBC +++++++++

Marionetta :::
  :n1: ดีค่ะ! มาช้าหน่อย แต่ก้มาแล้วค่ะ แฮะๆ

ตอนนี้ก็เป็นช่วงที่พี่แทมกำลังสับสนแลหวั่นไหวค่ะ อิอิ แล้วก็เข้าทำนองที่ว่า ฉันต้องทำ...ทำอะไราสักอย่างแล้ว 555
แต่จะเป็นยังไงต่อ ก็ต้องคอยติดตามกันต่อไปนะคะ เข้าสู่ช่วงสุดท้ายของเรื่องแล้วล่ะค่ะ  :z10:
ขอบคุณที่ยังติดตาม รวมถึงช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
คิดว่าจะไม่มีใครอ่านซะแล้ว ดีใจมากเลย เย้ๆ :mc4:

ปล. ที่นี่แฟนคลับพี่แทมเยอะจริงๆ ตอนหน้าเจอกับน้องเตยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 07-04-2015 15:58:36
:really2:  พี่แทมรอด เสียใจนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

น้องเตยน่ารักจัง อุตส่าห์ยกสถานะเมียให้ ทำไมพี่ไม่รับไว้ล่ะ

 :L2:  :pig4:

พี่แทมเขารับไม่ไหวค่ะตอนนี้ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 35 ❤ [24/03/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-04-2015 16:09:44
:really2:  พี่แทมรอด เสียใจนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

น้องเตยน่ารักจัง อุตส่าห์ยกสถานะเมียให้ ทำไมพี่ไม่รับไว้ล่ะ

 :L2:  :pig4:

พี่แทมเขารับไม่ไหวค่ะตอนนี้ อิอิ

อ้ะ ขอโทษที่ปาดนะคะ พี่แทมงานเข้า
ตอนนี้นางดูมึนๆและสับสนนะ น้องเตยต้องเสียใจแน่เลย ฮือ สงสาร
เตยหักดิบเลยลูก ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ เคืองนะอุตส่าห์บอกรักก่อน

มีพิมพ์ผิดนิดหน่อยค่ะ "ใบหน้าประกลาดใจ"
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 07-04-2015 16:24:51
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบอ่ะ!!
ทำไมพี่แทมทำแบบนี้ เค้าสงสารนุงเตยยย

รอออ ติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 07-04-2015 17:13:53
สงสารเตยอ่ะ แทมมาทำให้เตยรัก แล้วก็มาทำให้เสียใจแค่เพราะตัวเองไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากรัก ความรู้สึกไม่ใช่ของเล่นนะ  :m16:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 07-04-2015 17:56:33
น้องเตยน่าสงสารอ่ะได้ยินเองกะหูแบบนี้
ถ้าเป็นเรานี่คงเดินมาต่อยแล้วละเอาความ
รู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นอย่างนี้ :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 07-04-2015 18:08:16
เกลียดอีพี่แทม โอม จงโดนแก้แค้นโดยการโดนเตยกดเถอะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sep,16 ที่ 07-04-2015 18:53:09
เตยน่าสงสารมาก
แต่ยังไงเตยก็ต้องเป็นรับนะเตยนะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 07-04-2015 19:00:25
ทำไมพี่เแทมปากแข็งจัง :ruready  น้องมันอ่อยขนาดนี้แล้วยังจะทำเป็นเข้ม  :serius2:เดี๋ยวเถอะจะยุให้เตยจับปล้ำสมยงสมยอมไม่ต้องแล้วสไตล์พี่แทมจับทุ่มแล้วปล้ำเลย :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 07-04-2015 20:20:07
พี่แทมโคตรใจร้ายเลยครับผม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 07-04-2015 20:27:21
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 07-04-2015 21:39:56
ใจป๊อดนะคะพี่แทม แถมปากมอมด้วย กลัวตกหลุมน้องเขาล่ะจิ
คิดว่าแทมจะรุกมาตลอด มาเจอตอนนี้ โหย น้องเตยแมนกว่าเยอะอ่ะ คะแนนติดลบค่ะพี่แทมไม่เชียร์ให้กดน้องแล้ว
ดูทั้งสองคนจะคิดหนักว่าให้ใครเป็นผัวเป็นเมีย จริงๆสลับกันไปก็แฟร์ดีนะ คิดอะไรมาก 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Zinub ที่ 07-04-2015 23:25:08
แอบได้ยินพี่แทมพูดแบบนี้น้องเตยเสียใจแน่ๆเฮ้อออ.... :sad2:
 ........:mew6:.........
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 09-04-2015 21:53:02
ทำไมพี่แทมพูดอย่างนี้  สงสารเตยวะ   
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 09-04-2015 22:44:00
แทมทำไมทำแบบนี้
....เจ็บ.....
แทนเตยมาก พูดเลออออ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 14-04-2015 10:18:31
:really2:  พี่แทมรอด เสียใจนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

น้องเตยน่ารักจัง อุตส่าห์ยกสถานะเมียให้ ทำไมพี่ไม่รับไว้ล่ะ

 :L2:  :pig4:

พี่แทมเขารับไม่ไหวค่ะตอนนี้ อิอิ

อ้ะ ขอโทษที่ปาดนะคะ พี่แทมงานเข้า
ตอนนี้นางดูมึนๆและสับสนนะ น้องเตยต้องเสียใจแน่เลย ฮือ สงสาร
เตยหักดิบเลยลูก ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ เคืองนะอุตส่าห์บอกรักก่อน

มีพิมพ์ผิดนิดหน่อยค่ะ "ใบหน้าประกลาดใจ"
ไม่เป็นไรค่ะ อิอิ ขอบคุณสำหรับคำผิดด้วยนะคะ พี่แทมกำลังอยุ่โหมดสับสนกับชีวิต

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบอ่ะ!!
ทำไมพี่แทมทำแบบนี้ เค้าสงสารนุงเตยยย

รอออ ติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณมากเลยค่ะ หลงเข้ามาใช่ไหมเนี่ย อิอิ
จะมาลงเรื่อยๆ แต่อาจช้าหน่อย ช่วยติดตามด้วยนะคะ

สงสารเตยอ่ะ แทมมาทำให้เตยรัก แล้วก็มาทำให้เสียใจแค่เพราะตัวเองไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากรัก ความรู้สึกไม่ใช่ของเล่นนะ  :m16:
น้องเตยเกิดมาพื่องานนนี้จ้า ฮ่าๆ พี่แทมเค้าก็วงท่าอยุ่นั่นแหละค่ะ

น้องเตยน่าสงสารอ่ะได้ยินเองกะหูแบบนี้
ถ้าเป็นเรานี่คงเดินมาต่อยแล้วละเอาความ
รู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นอย่างนี้ :fire: :fire: :fire:
ใจเย็นๆ นะคะ น้องเตยก็คงอยากจะทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ต่อยพี่แทมไม่ลง เอิ๊กๆ

เกลียดอีพี่แทม โอม จงโดนแก้แค้นโดยการโดนเตยกดเถอะ  :hao7:
ท่าทางพี่แทมไม่รอดแน่ แรงแค้นรุนแรงเหลือกิน  :z1:

เตยน่าสงสารมาก
แต่ยังไงเตยก็ต้องเป็นรับนะเตยนะ
น้องเตยคงกำลังทำใจอยุ่จ้ะ  :z3:

ทำไมพี่เแทมปากแข็งจัง :ruready  น้องมันอ่อยขนาดนี้แล้วยังจะทำเป็นเข้ม  :serius2:เดี๋ยวเถอะจะยุให้เตยจับปล้ำสมยงสมยอมไม่ต้องแล้วสไตล์พี่แทมจับทุ่มแล้วปล้ำเลย :hao7: :hao7:
:a5: กลัวแทนพี่แทมอ่ะค่ะ  :hao6:

พี่แทมโคตรใจร้ายเลยครับผม
อย่างที่เตยบอกเอาไว้เมื่อนานมาแล้วว่า พี่แทมใจร้ายนะคะ

:pig4: :pig4:
:กอด1: :impress2: :กอด1:

ใจป๊อดนะคะพี่แทม แถมปากมอมด้วย กลัวตกหลุมน้องเขาล่ะจิ
คิดว่าแทมจะรุกมาตลอด มาเจอตอนนี้ โหย น้องเตยแมนกว่าเยอะอ่ะ คะแนนติดลบค่ะพี่แทมไม่เชียร์ให้กดน้องแล้ว
ดูทั้งสองคนจะคิดหนักว่าให้ใครเป็นผัวเป็นเมีย จริงๆสลับกันไปก็แฟร์ดีนะ คิดอะไรมาก 555

:laugh: เรื่องของศักดิ์ศรีล้วนๆ เลยค่ะ หรือให้สลับกันดีนะ เอิ๊กๆ

แอบได้ยินพี่แทมพูดแบบนี้น้องเตยเสียใจแน่ๆเฮ้อออ.... :sad2:
 ........:mew6:.........
น้องเตยทั้งรักทั้งแค้นเลยจ้า  :hao7:

ทำไมพี่แทมพูดอย่างนี้  สงสารเตยวะ   
พี่แทมมันเห็นแก่ตัวค่ะ ฮ่าๆ แต่ก็มีคนสาปแช่งเยอะแล้ว ก็สงสารพี่แกหน่อยแล้วกันระคะ  :z2:

แทมทำไมทำแบบนี้
....เจ็บ.....
แทนเตยมาก พูดเลออออ
มัรเป็รนิสัยของพี่แทมที่ทำแบบนั้นค่ะ  :เฮ้อ:

++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณทุกท่านที่ยังติตามมาจนถึงตอนนี้ ดีใจมากๆ  :man1:
จะมาต่อตอนต่อไปในเร็วๆ นี้ค่ะ เตรียมตัวปลอบใจน้องเตยกันต่อได้เลย  o18

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-04-2015 10:45:57
PLAYBOY # 37 - TOEY


 

 

 

ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา แต่ทว่า...ก็มีผู้ชายเพียงคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสายตาของผม คนตรงหน้าระบายยิ้ม พร้อมกับส่งมือมาให้อย่างอ่อนโยน ผมไม่รอช้าที่จะจับมือนั้นเอาไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเย็นชืดและไร้ความอบอุ่นก็ตาม

ในตอนนั้นผมก็ได้ตัดสินใจแล้ว

จะไม่ปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาด

 

++++++++++

 

ผมนอนครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น  วินาทีแรกที่ได้ยินคำพูดนั้น ผมรู้สึกชาเหมือนร่างกายหยุดทำงานกะทันหัน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความปวดร้าวที่บาดลึก ทั้งที่เตรียมใจเอาไว้บ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอกับคำตอบที่ได้รับ ไอ้แทมกรีดซ้ำรอยแผลเดิมของผมด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา

รอยแผลที่ตินเคยทิ้งเอาไว้

ผลลัพธ์จากความรักครั้งแรกยังคงติดค้างยู่ในใจ ผมไม่เคยลืมตินและยังมีความรู้สึกที่ดีให้เขาเสมอ เพียงแต่ตอนนี้ผมแค่รักไอ้แทมมากกว่า

ผมใช้ความรักครั้งที่สองกดทับความอ่อนไหวในอดีตให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง และผลตอบรับก็ร้ายแรงจนเทียบกับครั้งก่อนไม่ติด พิษรักจากหัวใจที่โดนบีบขย้ำจากฝ่ามือที่เคยโอบอุ้มนั้นโหดร้ายจนแทบทนไม่ไหว

ผมรู้สึกสมเพชตัวเองสุดๆ อยากจะหาทางออกจากความมืดที่อยู่ในหัวใจ แต่ก็มีเพียงเสียงเท้าของตัวเองที่เดินตามรอยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

โธ่เว้ย!

ผมสบถกับตัวเองอยู่ในใจพร้อมกับปาดของเหลวที่เปื้อนตรงข้างแก้มด้วยความรำคาญ แล้วพาลนึกเกลียดไอ้แทมที่ทำให้ผมต้องทำตัวน่าทุเรศแบบนี้

ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง ผมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับไอ้แทมอีก ที่จริงแล้วผมกำลังหลบหน้ามันอยู่ เพราะผมไม่สามารถทนมองใบหน้าปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นของมันได้

ถึงอย่างนั้นผมก็ยังใช้ชีวิตประจำวันอย่างสงบร่วมกับไอ้แทมเหมือนเดิม ทั้งที่ไม่อยากจะเจอหน้ากันอีก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้

ยิ่งคิดหนี ก็ยิ่งอยากอยู่ใกล้ ยิ่งะพยายามตัดใจ ก็ยิ่งทำให้รักมากกว่าเดิม

ผมไม่อาจหลุดพ้นจากโซ่ตรวนในจิตใจของตัวเอง ความรักที่กักขังผมเอาไว้

ผมแค่นยิ้มกับความอ่อนแอของตัวเอง  หนทางที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้ามองไม่เห็นอะไร นอกจากความเจ็บช้ำจากเสียงหัวใจของตัวเอง

หรือว่า...ผมจะต้องรักใครสักคน

รัก...ให้มากกว่าที่รักไอ้แทม

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นนั่งพิงกับหมอนตรงหัวเตียงอย่างนึกตลกกับความคิดของตัวเอง ในเมื่อตอนนี้หัวใจของผมไม่มีช่องว่างที่จะรักใครได้อีกแล้ว

 

++++++++++

 

ถึงจะมีเหตุการณ์กวนใจจนไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ แต่ผมก็พยายามอย่างเต็มที่จนกระทั่งการสอบวิชาสุดท้ายสิ้นสุดลง

หลังจากเดินออกจากห้องสอบ ผมก็ไปหาที่นั่งเงียบๆ ในมหาวิทยาลัยต่อ คืนนี้ผมมีนัดกับก๊วนเพื่อนสนิทที่รวมตัวกันไปฉลองปิดเทอมแรกของการเป็นนักศึกษากัน ผมทิ้งเวลาให้ผ่านไปอย่างสูญเปล่าจนใกล้จะถึงเวลานัด ผมถึงเดินทางไปผับประจำกลุ่มขอวตัวเอง

ท้องฟ้าตอนนี้กลายเป็นสีดำสนิทราวกับกำลังย้อมทุกสิ่งรอบตัวให้จมอยู่ในความมืด ทว่าแสงจันทร์ที่ส่องสว่างคู่กับแสงไฟที่เปิดตามข้างทาง ก็ทำให้ความวังเวงที่เงียบเหงามีชีวิตขึ้น

ผมเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังส่งเสียงดังอย่างไม่สนใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในผับที่มีเพียงแสงสลัวและเสียงดนตรีที่ดังกึกก้อง

ผมมองหากลุ่มเพื่อนที่นัดเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าผมจะมาเป็นคนแรก หลังจากที่ผมนั่งรออยู่คนเดียวได้ไม่นาน ใบหน้ากับท่าทีที่คุ้นเคยก็ฉายเข้ามาในสายตา

"ไอ้เตยมาตรงเวลา?! กูไม่อยากจะเชื่อ" ไอ้เพชรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนประสาท พร้อมกับนั่งลงบนโซฟาอย่างอารมณ์ดี

“คนเรามันก็ต้องมีพัฒนากันบ้างสิวะ” ไอ้ลมหันไปบอก ก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย “ก็ช่วงนี้ไอ้เตยมันกำลังอินเลิฟ”

“อินเลิฟ? กับใครวะ” ไอ้เพชรถาม แล้วหันมามองผม “นี่มึงแอบไปกิ๊กกับใครอยู่วะ ทำไมกูไม่รู้เรื่อง”

“ถามโง่ๆ ก็พี่แทมไงมึง” ไอ้ลมบอกต่อ แล้วส่งสายตาล้อเลียนมาให้ผม “วันนั้นกูเห็นมึงกำลังหวานชื่นกับพี่เขาที่คณะ ไปถึงไหนแล้ววะ”

“เฮ้ยๆ ไม่ใช่ว่ามึงเป็นแฟนกับพี่เขาแล้วไม่บอกกูนะเว้ยไอ้เตย” ไอ้เพชรโววยวาย พร้อมกับเข้ามากอดไหล่ของผมเอาไว้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“โธ่! ไอ้เตย ที่แท้มึงก็แอบตีท้ายพี่เขาอยู่นี่เอง” ไอ้ลมแซวต่อ พลางส่งยิ้มเลศนัยมาให้ “นี่มึงเป็นแฟนกับพี่เขาใช่เปล่าวะ”

“แต่กูยังเห็นพี่เขาควงรุ่นพี่บัญชีเมื่อวานนี้อยู่เลย” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะระบายยิ้มออกมา เมื่อผมหันไปมอง “กูพูดอะไรไม่ดีออกไปหรือไง”

“ไอ้เหี้ย! มึงพูดเรื่องแบบนั้นต่อหน้ามันได้ยังไง” ไอ้ลมหันไปว่า พร้อมกับตบกบาลไป้วิลไปหนึ่งที “คนมีแฟนอย่างมึงก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่หรือไง”

“ไอ้สัดลม! ก็กูมีแฟนแล้วถึงได้รู้ไง กูเห็นพี่แทมตอนไปรับแฟนที่คณะ” ไอ้วิลบอก ก่อนจะหลบมือของไอ้ลมกับไอ้เพชรที่ีรุมทำร้ายร่างกาย “หยุดเลยพวกมึง! ถ้าเป็นแฟนกัน เรื่องแบบนี้ไอ้เตยต้องรู้เว้ย”

“ก็จริงอย่างที่มันว่าว่ะ” ไอ้เพชรพูดขึ้น ก่อนจะหันมาสนใจผมต่อ “อย่ามาเงียบสิวะ เล่าเลยมึง”

ผม ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย อาจเป็นเพราะแสงไฟที่ทำให้พวกมันเห็นสีหน้าในตอนนี้ของผมไม่ชัดเจนนัก เพราะไม่อย่างนั้นมันคงไม่พล่ามบ้าบอด้วยท่าทีสนุกสนานตั้งแต่แรก

“เสือกตลอด” ผม บ่นเสียงเรียบ พร้อมกับรับแก้วเหล้าจากบาร์เทนเดอร์ที่ลางานมาเมาในคืนนี้ ก่อนจะหันไปสบตากับเพื่อนร่วมโต๊ะที่มองมาอย่างกดดันเหมือนเคย “ทำไมเจอกูต้องพูดถึงมันด้วยวะ”

ถึงแม้เวลาที่ผ่านมาจะช่วยเยียวยาความรู้สึกของผมได้พอสมควร แต่ผมก็ยังไม่อยากคิดถึงหรือพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของไอ้แทมอยู่ดี แต่ดูเหมือนเพื่อนสนิทของผมจะไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนี้เลยสักนิด

จะโทษว่า เพราะพวกมันซื่อบื้อ หรือว่าผมเก็บอาการเก่งกันแน่

“ก็มึงอยู่กับพี่เขา ยังไงพวกกูก็ต้องพูดถึงอยู่แล้ว” ไอ้ลมบอกด้วยรอยยิ้ม ผมก็ได้แต่นึกเซ็งขึ้นมามากกว่าเดิม “ยิ่งมีงเงียบ กูก็ยิ่งอยากรู้”

ผม ถอนหายใจออกมาอีกรอบอย่างจนใจ ไอ้พวกนี้ก็เหมือนหมาไนที่หิวกระหาย  ออกล่าเป็นกลุ่มและจะไม่หยุดจนกว่าพวกมันจะเสือกได้อิ่มท้อง ซึ่งเรื่องของผมก็เป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันรุมกินเล่นอย่างเอร็ดอร่อย ทางที่ดีบอกออกไปตามตรงจะได้ไม่ต้องเสียเวลากับเรื่องพรรค์นี้เกินความจำ เป็น

"กูไม่ได้เป็นอะไรกับมัน" ผมบอก แล้วยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่ม ตอนนี้ความขมของเหล้ากลับจืดชิดไม่ต่างจากน้ำเปล่าสำหรับผม

“ถ้าไม่ได้เป็นแฟนกัน ก็แสดงว่ากำลังตามจีบพี่เขาอยยู่ใช่ไหมวะ” ไอ้ลมพูดแซวต่อ แล้วอมยิ้มออกมา 

“แหมๆ ตอนแรกก็ทำเป็นเล่นตัวนะมึง” ไอ้เพชรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่

“พวกมึงก็แย่งมันพูดอยู่ได้” ไอ้วิลหันไปว่า ก่อนจะหันมามองผมต่อ “ ถ้าคบกันแล้ว มึงก็กำลังถูกนอกใจชัวร์”

“พวกมึงน่ารำคาญว่ะ” ผมว่าเสียงแข็ง พลางขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่ชอบใจ พร้อมกับสบนัยน์ตาอยากรู้สามคู่ที่กำลังมองมาด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก“เออ กูขอมันเป็นแฟน แต่มันไม่เอา”

“เฮ้ย! อะไรกันวะ! นี่มึงโดนหักอกอีกแล้วหรือ แถมคราวนี้ยังเป็นคนน้องอีก” ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วชักสีหน้าออกมา “แล้วไหนไอ้ลมบอกว่าหวานชื่น”

“ก็กูเห็นแบบนั้นจริงๆ” ไอ้ลมบอก พลางขมวดคิ้วขึ้น “มึงกับพี่เขาเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ”

“งานกร่อยเลยมึง” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าที่ว่างเปล่าของผมไปเติม “เฮ้อ...ถ้ามึงยังไม่พร้อมจะบอกก็ไม่เป็นไร แต่มีอะไรปรึกษาพวกกูได้”

ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากรับแก้วคืนจากไอ้วิล แล้วยกขึ้นดื่มต่อ บรรยากาศรื่นเริงก่อนหน้านี้หายไปจนหมด  ทั้งที่มีเสียงเพลงเร้าใจดังอยู่ทึ่วบริเวณ แต่โต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่กลับอึมครึมเหมือนมีกำแพงแห่งความเงียบกั้นเอา ไว้

“ก็ไม่มีอะไรหรอกว่ะ” ผมพูดขึ้นไม่เต็มเสียงนัก พลางก้มลงมองของเหลวสีเข้มที่อยู่ในแก้วของตัวเอง “...กูจะเล่าแค่ครั้งเดียว”

ผม มองใบหน้าเพื่อนสนิทที่พยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง แล้วนึกทอดถอนใจ ถึงผมจะไม่อยากพูดถึงความทรงจำเกี่ยวกับไอ้แทมในตอนนี้นัก แต่เพราะพวกมันเป็นห่วงผมและผมก็รับรู้ ความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี

เพื่อน... มีความหมายมากที่สุด ก็ในช่วงเวลาแบนี้ล่ะมั้ง

 

++++++++++

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 36 ❤ [07/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-04-2015 10:51:57


ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคร่าวๆ ทั้งหมดให้เพื่อนผู้หวังดีแต่จุ้นจ้านฉิบหายฟัง โดยที่พวกมันไม่ได้พูดขัดอะไร และเมื่อผมถ่ายทอดเหตุการณ์และความรู้สึกของผมจนจบ ความเงียบที่ซ่อนความอึดอัดก็ทำงานขึ้นอีกครั้ง

งานเลี้ยงฉลองปิดเทอมที่ควรจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะกลับมีแต่ความตีงเครียดที่ตรีงพวกเราเอาไว้ให้ตกอยู่ในภวังค์ความคิด ก่อนที่พวกมันจะชวนกันคุยเรื่องอื่นต่อเพื่อคลายหมอกของความไม่สบายใจให้หมดไป

ผมไม่ค่อยได้สนใจเรืีองที่พวกมันคุยกันเท่าไรนัก นอกจากขังตัวเองอยู่กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ไม่เคยหายไปจากแก้วที่กำลังถืออยู่เพียงลำพัง จนเวลาล่วงเลยไปพักใหญ่ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น

ผมหยิบอุปกรณ์สื่อสารที่ส่งเสียงร้องอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะตัดสินใจตัดสายทิ้งแล้วเก็บมันลงเหมือนเดิม เมื่อเห็นว่าใครกำลังติดต่อเข้ามา 

“กูเจอผู้หญิงโต๊ะนู้นอ่อยว่ะ เดี๋ยวมา” ไอ้เพชรบอก ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะเป้าหมายที่มีผู้หญิงวัยรุ่นกำลังส่งรอยยิ้มมาให้

“ฉายเดี่ยวเลยนะมึง” ไอ้ลมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะหันมามองผม “ไอ้เตย มึงวางแก้ว แล้วออกไปเดินเล่นหน่อยดีเปล่าวะ”

“ไม่ล่ะ พวกมึงจะไปไหนก็ไปเลย” ผมบอกไปตามเรื่อง ก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน "กูโอเค"

“แต่กูว่าไม่ว่ะ” ไอ้ลมตอบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา “เฮ้ย! พี่แทมโทรมา”

ผมหันไปมองไอ้ลมทันที มันสบตากับผมเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่มันจะรับสาย แล้วส่งโทรศัพท์มือถือมาตรงหน้าผม

"พี่เขาจะคุยกับมึง"

“กูไม่คุย”

“เอ่อ...พี่ได้ยินแล้วใช่เปล่า อืม... ครับๆ”

ผมเบือนหน้าไปทางอื่น ทั้งที่ยังลอบฟังคำตอบโต้ของไอ้ลมทุกประโยค ผมรู้สึกแปลกใจ เพราะรู้จักนิสัยและเห็นพฤติกรรมของมันมากับตา เลยคาดไม่ถึงว่าไอ้แทมจะหาทางติดต่ออื่นกับคนที่กล้าตัดสายของมันทิ้ง

คนที่มันไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างผม...

“มันว่าไง” ผมถามขึ้นอย่างอดใจไม่อยู่ หลังจากไอ้ลมวางสาย

“พี่เขาบอกว่า ถ้ามึงถาม ไม่ให้บอก” ไอ้ลมตอบด้วยท่าทีปกติ แต่กระตุกเส้นอารมณ์ของผมได้เป็นอย่างดี

“ไอ้เหี้ยลม” ผมเรียกเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด

“ฮ่าๆ ก็พี่เขาว่างั้น” ไอ้ลมบอก แล้วยกยิ้มขึ้น “พี่เขาเป็นห่วงมึง จะกลับให้กูโทรไปบอก”

“คนอย่างมันห่วงใครเป็นด้วยหรือไง” ผมพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ แต่ก้นบึ้งของหัวใจกลับรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“บางทีพี่เขาอาจจะกำลังง้อมึงอยู่ก็ได้” ไอ้วิลพูดขึ้นบ้าง หลังจากเอาแต่นั่งแชทกับแฟนของตัวเอง

“มันไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องง้อกู” ผมตอบเสียงขุ่น พร้อมกับชักสีหน้าออกมา ที่จริงแล้วคนที่ผิดก็คือผมเอง ผิดที่เผลอไปรักมัน

“ไอ้ห่าเตย ถ้ามึงรักพี่เขา ก็อย่าทำแบบนี้” ไอ้วิลว่า แล้วตบบ่าของผมเบาๆ “หรือมึงจะยอมตัดใจ?”

“...เปล่า” ผมตอบเสียงเบา แล้วลอบถอนหายใจออกมา ถึงความคิดของผมจะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมันอีก แต่หัวใจของผมกลัลไม่ยอมปล่อยมันไป ตอนนี้ผมแค่อยากกลับมาตั้งหลักเพื่อเริ่มหาวิธีใหม่อีกครั้ง

“ก็ดี งั้นเดี๋ยวกูเรียกพี่เขามารับมึงเลยแล้วกัน” ไอ้ลมบอก พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสาย โดยไม่สนใจท่าทีขัดใจของผม “ฮัลโหล มารับเด็กกลับบ้านด้วยครับพี่”

“ไอ้สัด!” ผมหันไปด่า ก่อนจะกลับมาสนใจแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้า พลางลอบยิ้มกับตัวเอง

ทำไมผมถึงน่าสมเพชขนาดนี้วะ!

 

++++++++++

 

“ไงพวกมึง”

เสียงทักที่คุ้นเคย ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะพบว่าไอ้แทมไม่ได้มองมาทางผมเลยสักนิด นัยน์ตาสีดำจับจ้องเพื่อนของผมที่กำลังยิ้มต้อนรับ

“พี่มาจ่ายเงินให้ใช่เปล่า ขอบคุณครับพี่” ไอ้เพชรพูดขึ้น พร้อมกับพวกเพื่อนของผมที่ยกมือไหว้กันสลอน

“หน้าด้านจริงๆ พวกมึง” ไอ้แทมว่าอย่างขอไปที แล้วอมยิ้มออกมา “งั้นก็เขียนบิลทิ้งไว้แล้วกัน เดี๋ยวกูมาจ่ายให้”

“พี่แม่งหล่อเหี้ยๆ!”

“ขอบคุณครับป๋า!”

“ขอให้พี่จงเจริญ!”

ไอ้แทมก็แค่หัวเราะรับคำเยินยอปัญญาอ่อนของพวกเพื่อนของผม ก่อนที่มันจะหันมาสนใจผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาถึง

ผมขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อรอยยิ้มของคนตรงหน้าจางหายไป มีเพียงสายตาเรียบเฉยที่มองมา

“เมาหรือเปล่า” ไอ้แทมถามขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร ถึงอย่างนั้นก็มีคนตอบคำถามของมันแทนผมอยู่ดี

“มันเมารักอยู่ครับพี่” ไอ้ลมบอกเสียงใส ผมหันไปมองด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมาจากโต๊ะ

ไอ้แทมไม่ได้เดินตามผมมาในทันที ผมเองก็ไม่ได้สนใจนัก และเมื่อผมเดินมาถึงรถสปอร์ตแสนรักของมัน ในชั่วความคิดหนึ่ง ผมอยากจะเอาอะไรสักอย่างขูดรอบรถยนต์คันตรงหน้าให้สะใจเล่น แต่ผมก็แค่ยืนพิง แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบเท่านั้น

ผมยืนมองปลายบุหรี่ที่เผาไหม้ แล้วปล่อยควันให้ลอยตัวหายไปในอากาศอย่างเหม่อลอย บางทีผมในตอนนี้ก็อาจจะเป็นเหมือนบุหรี่ที่ถืออยู่ในมือ

มีค่าแค่ช่วงเวลาหนึ่ง ก่อนจะสลายตัวเมื่อหมดประโยชน์

ผมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะทิ้งบุหรี่ที่เหลืออยู่ครึ่งมวนลงบนพื้น แล้วใช้ปลายเท้าขยี้ม้วนกระดาษที่แต้มประกายไฟจนมอดดับ

จุดจบของผมที่มันไม่สนใจแล้ว ก็ึคงถูกโยนทิ้งแบบนี้ล่ะมั้ง

“ทำไมทำหน้าเแบบนั้น จะอ้วกหรือไง”

ผมหันไปมองเจ้าของคำพูดนั้น ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพื่อหลบรอยยิ้มบางที่ทำให้ผมปวดใจ

“ทำไมมึงต้องมายุ่งกับกูด้วย” ผมถามขึ้น ทั้งที่ยังมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา แต่สายตากลับไม่ฉายภาพของใคร

“ก็เตยเป็นพ่อบ้านของพี่ไง ขึ้นรถได้แล้ว” ไอ้แทมบอก ก่อนที่มันจะเข้าไปนั่งในรถ แล้วลดกระจกข้างคนขับลง เมื่อผมยังยืนนิ่งอยู่ทั่เดิม "จะยืนอีกนานไหม หรือต้องให้พี่อุ้มขึ้นรถครับ"

ผมหันไปมองไอ้แทมที่เลิกคิ้วขึ้นเหมือนต้องการยั่วโมโห ก่อนทีีผมจะข่มความขุ่นเคืองใจเอาไว้ แล้วเปิดประตูของรถสปอร์ต โดยไม่ได้พูดโต้ตอบอะไร

ภายในรถยนต์สุดหรูไม่มีบทสนทนาใด  ผมมองวิวข้างทางที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว พลางลอบมองท่าทีของคนขับที่เหมือนไม่ได้สนใจอะไร นอกจากถนนยามเทีียงคืนที่อยู่ตรงหน้า

ความเหนื่อยล้าสั่งการให้ผมหลับตาลงเพิ่อหยุดพักโสตประสาทการรับรู้ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังมองเห็นภาพของคนที่อยู่ข้างกันได้ชัดเจน

เรื่องราวในอดีตย้อนกลับเข้ามาในความคิด ความทรงจำเลือนรางตั้งแต่วันที่เราเจอกันครั้งแรกถูกระบายสีจนแจ่มชัดขึ้นทีละน้อย ก่อนที่ภาพสุดท้ายจะเป็นเพียงนัยน์ตาสีดำที่เฉยชากับรอยยิ้มที่ไร้ความรู้สึก

แทม...

“เตยหลับหรือ”

คำถามที่ได้ยินไม่ได้ทำให้ผมลืมตาขึ้นมาในทันที อาจเป็นเพราะฝ่ามือที่กำลังลูบศีรษะของผมอยู่ตอนนี้ที่บังคับให้ผมยังหลับตาเอาไว้

“เตย...”

เสียงเรียกชื่อของผมดังขึ้นอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นที่แนบตรงริมฝีปากของตัวเอง ความอ่อนหวานที่ผมโหยหาแต่ก็ไม่ต้องการ

จูบที่ประทับซ้ำรอยแผลในใจของตัวเอง

ถึงอย่างนั้นความปรารถนาก็เป็นดั่งปิศาจร้ายที่ยากจะต่อกรได้ คนที่พ่ายแพ้ก็คงได้แต่จำยอมรับความเจ็บช้ำที่น่าหลงใหลนั้นอย่างไร้แรงต่อต้าน

“กะแล้วว่าไม่ได้หลับ” ไอ้แทมพูดขึ้นทันทีที่เราสบตากัน ก่อนที่คนตรงหน้าจะจุดยิ้มที่มุมปาก มันก็คงอยากแกล้งผมเพื่อความสนุกของตัวเองเหมือนทุกที

“ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับกู ก็อย่ามาจูบกูอีก” ผมบอกเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องนัยน์ตาสีดำอย่างงจริงจัง

“เราก็จูบกันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง” ไอ้แทมบอก ก่อนจะถอยห่าง แล้วเเดินออกจากรถ

ผมได้แต่เก็บความหงุดหงิดที่กำลังจะระเบิดอย่างอดกลั้น ก่อนจะเดินตามไอ้แทมที่ไปยืนรอลิฟต์ของคอนโดมิเนียม และเมื่อเราสองคนเดินทางมาถึงห้องพัก ผมก็กระชากคอเสื้อของคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยพื้นอารมณ์ที่แปรปรวน

ไอ้แทมไม่ได้มีท่าทีโวยวายหรือตกใจอะไร เมื่อสบกับสายตาดุดันด้วยไฟอารมณ์ของผม คนตรงหน้าแค่หรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วระบายยิ้มออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน

“มีอะไรอีกล่ะ”

“แทม! ถ้ากูยอมให้มึงเอา มึงจะรักกูหรือเปล่าวะ!”

“...ไม่หรอก มันคนละเรื่องกัน”

ผมมองคนตรงหน้าไม่ละสายตา พร้อมกับมือที่กำคอมเสื้อของมันเอาไว้แน่น ไอ้แทมถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะดึงมือของผมออก แล้วมองมาด้วยสายตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก

“เตย พี่ต้องการแค่ความสนุก แล้วความรักก็เป็นเรื่องน่าเบื่อสุดๆ เลยว่ะ”

 

TBC ++++++++++
 

Marionetta :::
ดีค่ะ!  ยังรอกันอยู่ใช่ไหม  :impress2:

ตอนนี้ก็เป็นตอนทำร้ายจิตใจของเตยอย่างต่อเนื่อง นังคิดอยู่ว่าพี่แทมจะรอดชีวิตไปถึงตอนนหน้าไหม ฮ่าๆ เอาเป็นว่า...เป็นช่วงพี่แทมเล่นตัวแล้วกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ที่ยังรอคอยและติดตามกันตนถึงตอนนี้ค่ะ ทุกครั้งที่คิดไม่ออกก็ได้กำลังใจจากตรงนี้นั่นแหละค่ะ (แบบว่า...มีคนรออ่านอยู่เว้ย คิดๆ) ไม่อย่างนั้นคงมาไม่ไกลถึงตอนนี้ แฮะๆ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจและติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ

ปล. ตอนหน้าเจอกับพี่แทม (หวังว่าจะรอดชีวิตจากฝีมือของผู้อ่านทุกท่านไปถึงตอนหน้านะคะ อิอิ)

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 19-04-2015 11:28:05
เตยอย่ายอมให้พี่แทมกดน๊าาาา
นุงต้องกดพี่แทมถึงจะถูกกก :ling1:

รอตอนต่อไปปปป
ปล.อิพี่แทมปากดีมาก น่าจับฟาดดดดดด้วยปากกก
5555
ปล1.เตยต้องเอาคืนพี่แทมให้สาสมน๊าา จัดหนักก จับกดเลยเป็นไง
5555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 19-04-2015 11:44:58
แทมใจแข็งวะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sep,16 ที่ 19-04-2015 17:47:52
พี่แทมกดเตยไปเลยยยยยย ลีลาที่สุด
น้องเสนอแล้วเราต้องสนองคะพี่ อย่าไปหยอง
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-04-2015 18:08:01
อืม ล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นนี่มันน่าถีบจริงๆ
ไม่มีหรอกแบบที่เอาๆไปก็รักกันเองน่ะ. ถ้าจูนกันไม่ลงมันก็จบแค่สัมพันธ์ทางกาย
คนแบบแทมต้องให้เจ็บปวดเสียบ้างถึงจะรู้ว่าเจ็บเพราะพิษรัก.  :mew2: 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 19-04-2015 18:56:31
 :z6: :z6: :z6:
โดดถีบอิพี่แทมก่อนเลย
น้องเขาอุตส่่าห์เสนออออ!!!!
ทำไมไม่สนองกลับครัชชชช!!!!!

เตยปล่อยพี่แทมไปตามทางเถอะ
เพี้ยง!อยากเห็นรุกหล่อๆมาจีบเตยจัง
เอาให้แทมกระอักตายไปข้างเลย!!!!

เตยเคะเอฟซี อิอิอิ :L2: :L2: :L2:
กอดปลอบ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: cho-ningza-19891 ที่ 19-04-2015 20:32:24
แทมแม่งเหี้ยดิ้ มาทำให้เตยรักแล้วก็หักอกเขาแบบนี้ได้ไงว่ะ
ตามตื้อให้เขาตายใจ แค่นั้นอ่อ ไม่เคยรักใครจริงๆ เลยใช่เปล่าว่ะ
ขอให้มึงโดนกดค่ะ แทม ตอนนั้นพี่อ้นน่าจะข่มขืนแม่งเลย จัดให้แม่งสำนึกค่ะ
ปล. อินมากค่ะ ขอโทษไม่ค่อยสุภาพ แฮ่ๆ(หัวเหราะเเห้งๆ) แต่เราเกลียดไอ้แทมมันอ่ะ(คนเขียนมีความสามารถมากข้าน้อยขอคารวะ
ที่ทำให้คนอ่านเกลียดพระเอกได้ขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกเกลียดพระเอกมากจนอยากจะดักกระทืบมันท้ายซอย)
อ่านเรื่องนี้มาระยะนึงแหละ ก็พอเข้าใจนะอยู่ๆจะให้แทมที่
ไม่เคยรู้สึกรักใครเลยไปจริงจังกับเตยก็คงจะเร็วไป
แต่ก็ไม่อยากให้เเทมมันมาเล่นกะความรู้สึกเตยแบบนี้อ่ะ เตยก็คนนะเว้ย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-04-2015 21:04:48
เกลียดอีพี่แทม ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นพระเอกนายเอกซักที

ล้อเล่นกะความรู้สึกคนแบบนี้ ขอให้มันเสียใจเจียนตายกว่าจะได้ใจของเตยคืน  :m16:


/อินมากไปหน่อย 55
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: wann ที่ 19-04-2015 22:01:37
 :ling1: :ling1:

สงสารเตยจังง

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 19-04-2015 23:53:12
ใจร้ายสุดๆเลยว่ะ อยู่ใกล้ชกหน้าพี่แทมแม่งเลย

สงสารเตย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 19-04-2015 23:55:22
แทมแม่งแย่!

ถ้าคนใหม่หล่อรวยเลิศนิสัยดีให้เตยเลยค่ะ ตอกหน้าแทมไปเลย!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 20-04-2015 00:05:44
พูดได้น่าฟันศอกมากอะ  เตยอย่ายอมเอาให้อยู่หมัดเลย  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 20-04-2015 01:00:23
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 20-04-2015 09:23:42
น้องเตยอย่าไปยอมค่ะเราต้องกดเท่านั้น
หมั่นไส้อิพี่แทมนักมาให้ความหวังอยู่ได้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 20-04-2015 09:48:42
วันไหนขาดเตยแล้วจะรู้สึก ถึงตอนนั้นอย่ามาง้อน้องเตยนะ เชอะ  :m16: เราขอเชียร์เตยหาคนใหม่หนุ่มน้อยน่ารักมีอีกเพียบอย่าได้แคร์
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 20-04-2015 11:32:46
ขอถีบหน้าอีพี่แทมทีเถอะ  :z6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: frank_kie07 ที่ 21-04-2015 15:45:04
สงสารเตย สงสารเตย สงสารเตยยยยย มากกก
ทำไมพี่แทมทำแบบนี่ :mew2:
อยากให้พี่แทมรู้ใจตัวเองไวๆจัง
#ติดตามๆๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-05-2015 15:49:27
เตยอย่ายอมให้พี่แทมกดน๊าาาา
นุงต้องกดพี่แทมถึงจะถูกกก :ling1:

รอตอนต่อไปปปป
ปล.อิพี่แทมปากดีมาก น่าจับฟาดดดดดด้วยปากกก
5555
ปล1.เตยต้องเอาคืนพี่แทมให้สาสมน๊าา จัดหนักก จับกดเลยเป็นไง
5555

ช่วงนี้มีแต่คนหมั่นไส้พี่แทม  :z1: ตอนนี้เป็นตอนที่พี่แทมเค้าเล่นตัวค่ะ


แทมใจแข็งวะ
นิสัยพี่แกเค้าเป็นแบบนั้น

พี่แทมกดเตยไปเลยยยยยย ลีลาที่สุด
น้องเสนอแล้วเราต้องสนองคะพี่ อย่าไปหยอง
บางทีพี่แทมอาจจะตกใจก็ได้นะคะ

อืม ล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นนี่มันน่าถีบจริงๆ
ไม่มีหรอกแบบที่เอาๆไปก็รักกันเองน่ะ. ถ้าจูนกันไม่ลงมันก็จบแค่สัมพันธ์ทางกาย
คนแบบแทมต้องให้เจ็บปวดเสียบ้างถึงจะรู้ว่าเจ็บเพราะพิษรัก.  :mew2: 
:hao6: พี่แทมไม่เห็นกลงศพไม่หลั่งน้ำตาค่ะ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-05-2015 16:10:24
:z6: :z6: :z6:
โดดถีบอิพี่แทมก่อนเลย
น้องเขาอุตส่่าห์เสนออออ!!!!
ทำไมไม่สนองกลับครัชชชช!!!!!

เตยปล่อยพี่แทมไปตามทางเถอะ
เพี้ยง!อยากเห็นรุกหล่อๆมาจีบเตยจัง
เอาให้แทมกระอักตายไปข้างเลย!!!!

เตยเคะเอฟซี อิอิอิ :L2: :L2: :L2:
กอดปลอบ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
งานนนี้พี่แทมโดนหลายถีบเลยค่ะ  :z10: ใจเย็นๆ นคะ

แทมแม่งเหี้ยดิ้ มาทำให้เตยรักแล้วก็หักอกเขาแบบนี้ได้ไงว่ะ
ตามตื้อให้เขาตายใจ แค่นั้นอ่อ ไม่เคยรักใครจริงๆ เลยใช่เปล่าว่ะ
ขอให้มึงโดนกดค่ะ แทม ตอนนั้นพี่อ้นน่าจะข่มขืนแม่งเลย จัดให้แม่งสำนึกค่ะ
ปล. อินมากค่ะ ขอโทษไม่ค่อยสุภาพ แฮ่ๆ(หัวเหราะเเห้งๆ) แต่เราเกลียดไอ้แทมมันอ่ะ(คนเขียนมีความสามารถมากข้าน้อยขอคารวะ
ที่ทำให้คนอ่านเกลียดพระเอกได้ขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกเกลียดพระเอกมากจนอยากจะดักกระทืบมันท้ายซอย)
อ่านเรื่องนี้มาระยะนึงแหละ ก็พอเข้าใจนะอยู่ๆจะให้แทมที่
ไม่เคยรู้สึกรักใครเลยไปจริงจังกับเตยก็คงจะเร็วไป
แต่ก็ไม่อยากให้เเทมมันมาเล่นกะความรู้สึกเตยแบบนี้อ่ะ เตยก็คนนะเว้ย
:a5: นิสัยแทมเป็นอย่างนี้แหละค่ะ ต้องรอให้ได้รับบทเรีบยก่อน อาจจะดีขึ้น แฮะๆ  :z6:


เกลียดอีพี่แทม ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นพระเอกนายเอกซักที

ล้อเล่นกะความรู้สึกคนแบบนี้ ขอให้มันเสียใจเจียนตายกว่าจะได้ใจของเตยคืน  :m16:


/อินมากไปหน่อย 55
ก็ึงต้องเป็นเช่นนั้นแหละค่ะ แต่คงไม่ถึงขั้นเจียนตายนะคะ จัดไปๆ  o22


:ling1: :ling1:

สงสารเตยจังง

 :hao5:
ต้องรอเตยเล่นตัวกลับแล้วล่ะคะ

ใจร้ายสุดๆเลยว่ะ อยู่ใกล้ชกหน้าพี่แทมแม่งเลย

สงสารเตย
ระวังเจอสวนกลับนะคะ 555 ช่วงนี้ต้องปล่อยให้พี่แกเล่นตัวไปก่อนจะได้รับบทเรียนค่ะ อิอิ

แทมแม่งแย่!

ถ้าคนใหม่หล่อรวยเลิศนิสัยดีให้เตยเลยค่ะ ตอกหน้าแทมไปเลย!
ถึงแทมจะเลวยังไง เตยก็รักของเค้านะคะ  :hao7:

พูดได้น่าฟันศอกมากอะ  เตยอย่ายอมเอาให้อยู่หมัดเลย  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
:z1: เตยเอาอยุ่แน่ค่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ  :-[

น้องเตยอย่าไปยอมค่ะเราต้องกดเท่านั้น
หมั่นไส้อิพี่แทมนักมาให้ความหวังอยู่ได้
ความสุขของคนชอบบริหารเสน่ห์ค่ะ (รึเปล่า?) เตยก็มีจุดยืนของตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่จะกดแทมได้ไหม ต้องติดตามจ้า

วันไหนขาดเตยแล้วจะรู้สึก ถึงตอนนั้นอย่ามาง้อน้องเตยนะ เชอะ  :m16: เราขอเชียร์เตยหาคนใหม่หนุ่มน้อยน่ารักมีอีกเพียบอย่าได้แคร์
ตอนหน้าแทมก็ตะรู้สึกแล้วล่ะค่ะ อิอิ

ขอถีบหน้าอีพี่แทมทีเถอะ  :z6:
ตอนนี้แทมคงสลบอยู่เท้าของใครสักคน เหอะๆ ตามสบายเลยจ้า  :katai5:

สงสารเตย สงสารเตย สงสารเตยยยยย มากกก
ทำไมพี่แทมทำแบบนี่ :mew2:
อยากให้พี่แทมรู้ใจตัวเองไวๆจัง
#ติดตามๆๆ
อีกไม่นานแล้วล่ะคะ ก็จะได้ถึงทีของเตนบ้าง
นังไงก็ติดตามต่อไปจนจบเลยนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ มาช้าๆ แต่ก็มานะคะ แฮะๆ
จะมาลงตอนหน้าในเร็วๆ นี้ค่ะ
 :L1:

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 01-05-2015 16:28:57
รอวันเตยเอาคืน สนุกล่ะทีนี้  :mew6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-05-2015 16:15:43
รอวันเตยเอาคืน สนุกล่ะทีนี้  :mew6:
อีกไม่นานนี้แหละค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-05-2015 16:19:57
PLAYBOY # 38 - TAM


   

 

ผมลืมตาขึ้นด้วยความขี้เกียจ ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วเดินออกมาแต่งตัวที่หน้ากระจก ในขณะที่ผมกำลังมองภาพสะท้อนของตัวเอง ปลายสายตาก็เห็นแก้วกาแฟที่วางทิ้งเอาไว้ตั้งแต่สองวันที่แล้ว

หลังจากเตรียมตัวสำหรับวันใหม่เสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินมาเปิดโทรทัศน์ดูด้วยความเบื่อหน่ายที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะหันไปหยิบถุงขนมที่กินเอาไว้เมื่อคืนนี้มาขยำเป็นก้อนแล้วปาใส่ถังขยะที่ตั้งอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

เซ็งเป็นบ้า...

ผมขมวดคิ้วขึ้น แล้วเดินเข้าห้องครัวเพื่อเติมเต็มมื้อเช้าในตอนสายของวันนี้ ผมหยิบอาหารแช่แข็งกล่องสุดท้ายในตู้เย็นออกมาใส่ไมโครเวฟ และเมื่อตั้งค่าการทำงานของเครื่องประกอบอาหารเสร็จ ผมก็หันไปเตรียมกาแฟของตัวเองต่อ แต่ทว่าชั้นวางแก้วที่อยู่ตรงหน้ากลับว่างเปล่า   

เฮ้อ...จริงสิ

ผมนึกทอดถอนใจกับตัวเอง พร้อมกับหันไปมองอ่างล้างจาน ก่อนจะทำความสะอาดแก้วสองใบที่วางทิ้งไว้ แล้วหันไปเตรียมกาแฟอย่างที่ต้องการ

ผมมองของเหลวสีเข้มที่ไหลลงสู่แก้วใบเล็กนิ่ง เสียงทำงานของเครื่องชงกาแฟหายไป ก่อนจะมีเสียงของไมโครเวฟดังขึ้นต่อ หลังจากนั้นความเงียบที่หงอยเหงาก็ปกคลุมทั่วบริเวณ

กี่วันแล้ว...

ผมยืนพิงกับเคาท์เตอร์พลางจิบกาแฟในแก้วของตัวเองอย่างครุ่นคิด ตั้งแต่วันที่ผมไปรับเตยที่ผับเมื่อหลายคืนก่อน เช้าวันต่อมาพ่อบ้านของผมก็หายตัวไป โดยที่ของใช้และเสื้อผ้ายังอยู่เหมือนเดิม

ผมไม่ได้โทรศัพท์ตามหา เพราะไม่คิดว่าน้องเขาจะหายไปนานหรืออาจจะมีธุระที่ไหน แต่ผมคิดพลาดไป พรุ่งนี้ก็จะครบห้าวันแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าพ่อบ้านของตัวเองหายไปไหน นอกจากคำบอกเล่าจากเจ้าพวกนั้นที่บอกว่า เตยยังสบายดีและพวกมันก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนกัน

ผมไม่รู้ว่าพวกมันโกหก เพราะไม่อยากบอกเรื่องที่อยู่ของเตยให้ผมรู้หรือเปล่า แต่คำว่า ‘สบายดี’ ก็ทำให้ผมเบาใจได้พอสมควร ถึงอย่างนั้นการจากไปแบบไม่ร่ำลาก็ยังทำให้ผมหงุดหงิดอยู่ในใจ

ไปอยู่ที่ไหนวะ?!

ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะวางแก้วกาแฟที่ยังไม่หมดลง แล้วเดินไปหยิบอาหารสำเร็จรูปในไมโครเวฟไปวางไว้ที่โต๊ะอาหาร เพราะผมหมดอารมณ์กับการดื่มกาแฟรสโปรดแล้ว

ผมเปิดกล่องพลาสติกที่กำลังส่งกลิ่นหอมออก ก่อนจะเริ่มต้นกินอาหารเช้าพลางมองเก้าอี้ที่ว่างเปล่าตรงหน้า ทั้งที่เมื่อก่อนผมก็อยู่คนเดียวได้อย่างสบายใจ แต่เพราะการที่มีใครสักคนมาอยู่ด้วยกัน แล้วใครคนนั้นก็หายตัวไปอย่างไม่่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ความโดดเดี่ยวที่เคยเป็นเหมือนเพื่อนสนิทของผมมาตลอดกลายเป็นคนแปลก หน้าที่ชวนให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดีนักในเวลานี้

ความ คิดหวนกลับไปนึกถึงคนที่เคยนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอีกครั้งราวกับคลื่นที่กระทบฝั่ง ถึงผมจะยังใช้ชีวิตตามปกติ แต่ในใจของผมก็ยังเฝ้ารอและคิดเสมอว่า อีกไม่นานเตยก็จะกลับมา ถึงอย่างนั้นสิ่งที่ผมหวังเอาไว้ก็ยังมาไม่ถึง

เพราะผมไม่ตอบรับความรู้สึกของเตยอย่างนั้นหรือ?

ไร้สาระเป็นบ้า!

ทั้งที่ไม่ควรจะไปสนใจคนแบบนี้ให้เสียอารมณ์เลยด้วยซ้ำ อีกทั้งการที่เตยหนีไปก็ไม่ใช่ความผิดของผมเลยสักนิด แต่ผมก็หยุดความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ อาจเป็นเพราะน้องเขาอยู่ที่นี่มาพักใหญ่จนเหมือนสมาขิกคนหนี่งของห้องนี้ และก็คงไม่แปลกอะไร ถ้าหากผมยังคิดถึงอย่างที่เป็นอยู่

ห่วง..

ผมถอนหายใจพร้อมกับวางช้อนของตัวเองลง ความกังวลทำให้ความอยากอาหารของผมหมดลง ผมลุกออกจากโต๊ะกินข้าว แล้วเดินเก็บของภายในห้องพักที่ไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวันด้วยความรู้สึก เหนื่อยหน่าย ผมทยอยเก็บแก้วกาแฟหลายใบที่วางไว้ทั่วห้องราวกับแผนที่บอกร่องรอยการใช้ ชีวิตประจำวันที่ผ่านมาของคัวเอง

ผมหยิบแก้วกาแฟที่วางอยู่บนหัวเตียงในห้องนอนของเตย แก้วใบนี้ผมวางทิ้งเอาไว้เมื่อคืนก่อน ตอนนั้นผมพยายามหาเบาะแสบางอย่าง ทว่าเจ้าของห้องก็ทิ้งไว้แต่ความว่างเปล่าเป็นคำบอกลา

เอายังไงดีวะ...

ผมกำแก้วกาแฟที่กำลังถืออยู่แน่นขึ้น ก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่ส่งเสียงร้อง แล้วกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นไอ้เก้าที่ติดต่อเข้ามา มันคงจะมานัดผมออกไปเที่ยวอย่างที่เคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้

“ไงวะ” ผมทัก พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเก็บแก้วกาแฟใส่อ่างล้างจาน

[คืนนี้ที่เดิมเว้ย]

“โทษทีว่ะ กูไม่มีอารมณ์”

[เป็นอะไรวะ น้ำเสียงไม่ดีเลย]

“กูกำลังเซ็งสุดๆ ไม่อยากจะไปไหนทั้งนั้น”

[ไม่สบายหรือเปล่า โทรหานัทเลยมึง ว่าที่เภสัชฯจะได้จ่ายยาให้]

“คนละเรื่องเลยมึง” ผมว่าอย่างขอไปที เพราะรู้ความนัยที่แฝงมากับคำพูดของมัน ไอ้เก้าก็หัวเราะรับ

[กูนัดไอ้บอสมาด้วย พวกเราไม่ได้เที่ยวครบทีมมาพักใหญ่แล้วนะเว้ย]

“แต่...”

[ไหนมึงบอกว่าเมื่อไรให้โทรมาบอก แล้วพอกูบอก เสือกเล่นตัวไม่อยากไปอีก]

“เออๆ”

ผมกดวางสายของไอ้เก้า แล้วเริ่มล้างแก้วกาแฟที่เก็บรวบรวมมาพลางถอนหายใจ ถึงจะยังรู้สึกเซ็งจนไม่อยากจะไปไหน แต่การปล่อยเวลาให้เลยผ่านในห้องของตัวเองตามลำพังแบบนี้ ก็ไม่ใด้ทำให้อะไรดีขึ้นอยู่ดี หวังว่าคืนนี้เวทมนตร์ของแสงจันทร์จะทำให้ผมอารมณ์ดีกว่าที่เป็นอยู่

 

++++++++++

 

“อย่ามาทำหน้าบูดใส่แบบนี้ เสียสายตาว่ะ”

ผมชักสีหน้าใส่ไอ้เก้า ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มต่อ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในผับและกำลังปรับอารมณ์ของตัวเองให้เข้ากับจังหวะของเพลง ที่ดังขึ้นอย่างเร้าใจ แต่มันอาจจะต้องใช้เวลานานสักหน่อย

“แล้วมึงเป็นอะไร ธรรมดามาเที่ยวไม่เคยทำหน้าอย่างนี้” ไอ้บอสถาม พร้อมกับมองผมอย่างพิจารณา

“ไม่มีอะไร” ผมตอบไปตามเรื่อง แล้วมองคนที่เดินผ่านโต๊ะไปมาเพื่อหาที่พักสายตา

“ไอ้แทม กูไม่ได้ตาบอด” ไอ้บอสพูดขึ้น พร้อมกับมองผมนิ่ง “มึงมีปัญหาอะไร”

“กูไม่ใช่เด็กให้มึงมาซักไซ้” ผมว่ากลับเสียงเรียบ แล้วสบตากับมันด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่ผมจะถอนหายใจออกมา “โทษทีว่ะ กูแค่เซ็งๆ”

“พวกมึงอย่ามาเครียดให้กูเห็นสิวะ กูไม่ชอบ!” ไอ้เก้าโวยเสียงดัง แล้วหันซ้ายหันขวามองผมกับไอ้บอส “มีเรื่องอะไรค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้พวกมึงต้องมาสนุกกันเข้าใจไหม”

ผมไม่ได้ตอบอะไรและไอ้บอสก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ เพียงไม่นานความขุ่นมัวในใจของผมก็เบาบางลง เมื่อเห็นไอ้เก้าเกี้ยวสาวและไอ้บอสกำลังทำหน้ายุ่งกับผู้หญิงใจกล้าที่ พยายามจะเข้ามาทำความรู้จักด้วย

ผมแค่ยิ้มออกมา แล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินไปตามทางเดินที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนที่กำลังสวมวิญญาณนักเต้น ก่อนที่ผมจะนึกแปลกใจ เมื่อเห็นนัทกำลังเดินเข้ามาใกล้

“แทม!” นัทเรียก พลางเดินฝ่ากลุ่มคนเข้ามาควงแขนของผมด้วยรอยยิ้ม 

“นัทมาได้ไงเนี่ย” ผมถามกลับ พร้อมกับมองใบหน้าสวยที่ไม่ได้เจอกันมาพักใหญ่แล้ว

“ก็เก้าชวนมาน่ะสิ บอกว่าแทมอยากเจอ” นัทตอบ แล้วมองผมด้วยนัยน์ตาสีดำสวยที่เหมือนพยายามอ่านความคิดของผม “นัทไม่ได้เชื่อหรอก ก็นัทรู้จักแทมดี  แต่ที่มาเพราะคิดว่าแทมคงเป็นอะไรสักอย่าง เก้าถึงบอกแบบนั้น”

“งั้นหรือ” ผมตอบรับแบบไม่จริงจังนัก ก่อนจะหรี่ตาลง “แต่รู้สึกว่านัทจะคุยกับไอ้เก้าบ่อยนะ”

 “ก็นานๆ ทีนั่นแหละ ก็แทมไม่ยอมคุยกับนัทนี่” นัทบ่น แล้วตีหน้ามุ่ยออกมา “แล้วตกลงแทมเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า”

“แทมแค่เบื่อน่ะ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

“แทมก็เบื่อตลอดอยู่แล้วนี่” นัทบ่นขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะระบายยิ้มออกมา “แต่ก็ช่างเถอะ... เดี๋ยวนัทจะทำให้แทมหายเบื่อเอง”

ผมเลิกคิ้วขึ้นมองท่าทางมั่นใจของนัทด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มลงกระซิบใกล้ใบหูนิ่มของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ถ้างั้น...คืนนี้นัทก็ทำให้แทมสนุกหน่อยแล้วกัน”

 

++++++++++

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 37 ❤ [19/04/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-05-2015 16:32:30

ผมระบายความรู้สึกทุกอย่างที่มีด้วยการโถมตัวเข้าใส่คนที่ร้องครวญครางอยู่เบื้องล่างอย่างรุนแรง ถึงอย่างนั้นเม็ดเหงื่อที่ไหลผ่านใบหน้าก็ยังไม่สามารถดับความหงุดหงิดที่ฝังรากลึกอยู่ในใจได้ จนกระทั่งเส้นด้ายของความต้องการขาดสะบั้น พร้อมกับเสียงร้องของความเสียวซ่านที่ดังขึ้น

ผมมองใบหน้าแดงระเรื่อของนัทที่กอดผมเอาไว้แน่น เสียงหอบหายใจดังสะท้อนไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่ผมจะก้มตัวลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มเพื่อบรรเทาความอ้างว้างที่เติบโตอยู่ในหัวใจ

ความปรารถนาที่จะได้เจอกับใครอีกคน

“อืม...แทม” นัทครางเสียงพร่า เมื่อผมถอนจูบของตัวเองออก ก่อนที่ผมจะซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมละมุนที่ให้ความรู้สึกแตกต่างจากที่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก

น่าหลงใหล...แต่ก็ยังทำให้มัวเมาไม่ได้

ผมเงยหน้าขึ้นพลางสบสายตาที่เปี่ยมอารมณ์ของนัทครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกตัวไปนอนข้างกันแทน แล้วดึงถุงยางอนามัยที่หมดประโยชน์โยนใส่ถังขยะอย่างไม่ค่อยสนใจนัก

“นัทมีความสุขมากเลย”

ผมหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างกัน นัทส่งยิ้มหวานมาให้พร้อมกับอ้อมแขนที่กอดเอวของผมเอาไว้ ผมลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะลูบเส้นผมของอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิด

“แทมถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่า”

“ว่ามาสิ”

“นัทรู้สึกยังไงตอนที่แทมปฏิเสธนัทอ่ะ”

นัทเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองผมด้วยความแปลกใจ ใบหน้าสวยได้รูปแสดงความสงสัยอย่างชัดเจน ผมก็ได้แต่กลอกตารอบหนึ่ง ก่อนจะสบกับนัยน์ตาสีดำที่เหมือนพยายามค้นหาบางอย่างในแววตาของผม

“ก็...เสียใจ ผิดหวัง ทำนองนี้” นัทบอก พร้อมกับมองผมนิ่ง “ทำไมหรือ”

“แทมแค่อยากรู้” ผมบอก พลางมองสีหน้าที่ยังฉายเครื่องหมายคำถามของนัท “ทั้งที่รู้แบบนั้น แล้วทำไมนัทถึงยังรักแทมอยู่อีก”

ทำไมถึงยังงมงายกับความรักข้างเดียวแบบนี้

ผมไม่เข้าใจแลย

“นัทก็อยากลืมแทมนะ แต่ถ้าทำแบบนั้นได้ง่ายๆ ก็คงไม่มีใครผิดหวังเรื่องความรักแล้ว” นัทบอกเสียงอ่อน ก่อนจะส่งยิ้มบาง “แทมจะยอมคบกับนัทแล้วหรือไง”

“ถึงเราสองคนจะคบกัน แต่แทมก็ไม่ได้ต่างไปจากตอนนี้หรอก” ผมบอกไปตามตรง ในเมื่อผมไม่ได้รักนัทแบบนั้น ถึงอยากจะคบเป็นแฟนกัน แต่ความรู้สึกของผมก็ยังเหมือนเดิม

เรื่องบนเตียงสำหรับผมแล้ว มันไม่จำเป็นต้องใช้ความรัก แค่ความพอใจซึ่งกันและกันก็พอ

“แทมใจร้าย” นัทบ่นกระปอดกระแปด แล้วก้มลงหอมแก้มของผม “ช่างเถอะ...นัทก็ฟังคำปฏิเสธของแทมมาจนชินแล้ว”

“ขอโทษนะ” ผมบอก พร้อมกับยันตัวขึ้นนั่ง พลางมองนัทที่ยังส่งยิ้มมาให้

“ไม่ใช่ความผิดของแทมหรอก นัทโง่เองที่ยังรักแทมอยุ่ได้” นัทพูดขึ้น แล้วคล้องคอของผมเอาไว้ “ถ้าแทมอยากขอโทษนัทจริงๆ คืนนี้ก็ต้องนอนค้างที่นี่นะ”

ผมนึกลังเลใจ เพราะปกติผมไม่เคยนอนค้างคืนในห้องของคู่ขามาก่อน แต่อาจเป็นเพราะผมรู้สึกไม่ค่อยดีนัก ทำให้ผมยังไม่อยากกลับห้องพักของตัวเองในตอนนี้สักเท่าไร

“...อืม”

 

++++++++++

 

ถึงจะบอกว่านอนค้าง แต่หลังจากเจ้าของห้องหลับสนิท ผมก็ลุกจากเตียง แล้วเดินทางกลับห้องพักของตัวเอง ทั้งที่ความคิดยังวิ่งวนอยู่ในเขาวงกตที่หาทางออกไม่ได้

ผมนั่งลงบนโซฟาที่ห้องรัยแขกด้วยความเหนื่อยล้า ร่างกายกำลังร้องบอกถึงการพักผ่อน แต่ผมก็ยังข่มตาไม่หลับ ทำได้เพียงปิดเปลือกตาของตัวเองชั่วคราวเพื่อปิดกั้นความสับสนที่แจ่มชัดอยู่ในใจ ก่อนที่ผมจะลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินเสียงออดที่หน้าประตู

ผมขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะมีใครมาหาในเวลาที่ฟ้ายังไม่สางแบบนี้ แต่ทว่าทันทีที่เห็นแขกที่ยืนอยู่อีกฟาหของประตู หัวใจที่เคยเต้นอย่างเฉื่อยชาก็เร่งจังหวะขึ้น

“เตย!” ผมร้องเรียกเสียงดังด้วยความดีใจ พร้อมกับเปิดประตูออก “กลับมาแล้วหรือ”

“กูแค่กลับมาเอาของ” เตยบอก ก่อนจะเดินผ่านผมอย่างไม่สนใจ แล้วตรงเข้าห้องนอนของตัวเอง

“จะไปไหน” ผมถามเสียงเรียบ พร้อมกับเดินตามคนที่เพิ่งกลับมาอย่างไม่พอใจ

“ไม่เกี่ยวกับมึง” เตยบอก พลางเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าเสื้อผ้า “ไม่ต้องมายุ่งกับกู เพราะกูจะไม่ยุ่งกับมึงแล้วเหมือนกัน”

ผมกำมือของตัวเองแน่นอย่างข่มอารมณ์ ความโกรธเกรี้ยวทะยานสูงขึ้นจนควบคุมไม่อยู่ และเมื่อเตยกำลังจะเดินผ่านผมไปอย่างไม่สนใจอีกครั้ง ผมก็ดึงแขนของคนตรงหน้าเอาไว้ทันที ก่อนจะได้รับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่บ่งบอกความไม่พอใจกลับคืนมา

“เตยเป็นพ่อบ้านของพี่ และต้องอยู่ที่นี่” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำ พร้อมกับมองเตยด้วยสายตาที่จริงจัง “ตามสัญญาจ้าง”

“หึ! กูไม่ใช่พ่อบ้านของมึง” เตยบอก แล้วมองผมด้วยสายตาดุดันแวววับ “ส่วนสัญญานั่น ก็เป็นเรื่องของกูกับติน ไม่เกี่ยวกับมึง”

“หึ! พูดบ้าๆ” ผมว่ากลับ แล้วจับแขนของเตยแน่นขึ้นด้วยความโมโหที่ลุกโชนไม่ต่างจากเปลวไฟต้องลม “พี่ไม่คิดว่าเตยจะงี่เง่าได้ขนาดนี้เลยว่ะ”

“ในเมื่อมึงไม่ได้สนใจกู แล้วจะยุ่งกับกูทำไมวะ!” เตยพูดขึ้น แล้วกระชากแขนของตัวเองออก ก่อนจะเดินตรงไปยังทางออกของห้องนี้ ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะหยุดยั้งคนตรงหน้าอีกครั้ง ผมก็ต้องผงะไปเล็กน้อยตามสัญชาตญาณจนเผลอปล่อยมือของตัวเองออก เมื่อเตยหันมาเหมือนจะทำร้ายผม

“โธ่เว๊ย!” ผมสบถอย่างหัวเสีย แล้วรีบตามไปรั้งคนที่เดินมาถึงประตูห้อง แต่ทว่าผมก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อคนตรงหน้าหมุนตัวกลับมากะทันหัน ก่อนจะดึงตัวของผมเข้าไปจูบอย่างรวดเร็วโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว

ในขณะที่ผมกำลังตั้งรับกับความนุ่มนวลที่คาดไม่ถึง ผมก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับความเจ็บที่วิ่งผ่านรสฝาดของเลือดตรงริมฝีปากของตัวเอง

“สัญญาของมึงกับกูก็จบลงแค่นี้ แล้วเราก็ไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีก” เตยบอกเสียงเรียบ แล้วยกยิ้มที่มุมปาก “หึ! เลือดของมึงเป็นสีแดงหรือวะ กูนึกว่าเป็นสีดำ”

เตย...!!!

 

++++++++++

 

ผมเบิกตากว้างพร้อมกับเหงื่อที่ซึมตรงไรผม ก่อนที่ผมจะกะพริบตาอีกครั้ง พลางยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองอย่างลืมตัว

ไม่มีรอยเลือดหรือแม้กระทั่งบาดแผล

ผมถอนหายใจออกมา เพราะความอ่อนเพลีย ทำให้ผมเผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วก็ฝันเป็นเรื่องเป็นราว ถึงอย่างนั้นความรู้สึกกลับสัมผัสได้จริงในเวลานี้

ความผิดหวัง...

ตอนนี้เวลาประมาณเจ็ดโมง ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก หลังจากคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมในปัจจุบัน  ผมก็นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในจินตนาการที่เพิ่งเจอมาก่อนหน้านี้

จะเป็นฝันบอกเหตุหรือเปล่าวะ?

ผมเดาะลิ้นในปากอย่างหงุดหงิดใจ ความรู้สึกไม่สบอารมณ์วิ่งพล่านราวกับน้ำเดือด ก่อนที่ความอดกลั้นที่มีจะระเหยในอากาศ

การรอคอยที่มองไม่เห็นปลายทางผลักดันให้ผมก้าวต่อด้วยความอยากเอาชนะ และเพื่อความรวดเร็ว ผมคงต้องยืมแรงจากผู้ช่วยคนสำคัญ

พี่ชาย...

ไพ่ตายสุดท้ายที่เป็นไปได้ผมก็ไม่อยากใช้ ผมยอมเดินคลำทางในความมืดด้วยตัวเองดีกว่าขอร้องให้พี่ชายเพียงคนเดียวช่วย แต่ในเวลานี้ผมไม่ได้ใจเย็นพอจะทำแบบนั้น

ผมหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อติดต่อทางไกลผ่านเครือข่ายออนไลน์ เพียงไม่นานปลายทางก็ตอบรับสัญญาณ พร้อมกับเสียงที่คุ้นเคยแต่ไม่ได้ฟังมานานดังขึ้บ

[มีอะไรไอ้แทม ตอนนี้กูทำงานยุ่งมาก]

“เรื่องของมึง แต่ตอนนี้เตยหนีออกจากห้อง แล้วกูก็ติดต่อไม่ได้ มึงต้องช่วยตามให้กู”

[ฮะ?!!! หนี?! เกิดอะไรขึ้นวะ! นี่มึงทำอะไรเตยเนี่ย ไอ้น้องเวร!]

“กูไม่ได้ทำอะไร ตื่นขึ้นมาอีกที เตยแม่งก็หายไปแล้ว”

[ถึงกูจะชอบกินผัก แต่กูไม่แดกหญ้าไอ้แทม เล่าความจริงมา]

“เล่าอะไร ไหนมึงบอกว่ายุ่งไงวะ”

[เออ งั้นมึงก็จัดการเอาเอง]

“ตินแม่ง เออๆ”

ผมสบถกับตัวเอง ก่อนจะเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ที่เกิดขึ้นให้พี่ชายฟังอย่างคนอารมร์ไม่ดีนัก ตินไม่ได้พูดแทรกอะไรจนกระทั่งผมให้ข้อมูลที่คิดว่าเป็นใจความสำคัญทั้งหมดจบ

[ถ้าเป็นอย่างที่มึงบอก เตยคงไม่อยากเจอมึงอีกจนกว่าจะทำใจได้ ถ้ายังสบายดี ก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก]

“ไม่ได้ มึงต้องตามเตยให้กู ตอนนี้ไม่มีคนทำความสะอาดห้อง”

[เรื่องแค่นั้นมึงก็จ้างแม่บ้านคนอื่นไปสิวะ]

"กูจะเอาเตยคนเดียว! เอ่อ... กูไม่ไว้ใจคนอื่น เดี๋ยวมาทำของมึงพัง จะว่าไง"

[ธรรมดากูไม่เห็นมึงจะสนใจงานของกู แน่ใจว่ามึงไม่ได้คิดอะไร]

"เออ! กูแค่อยู่กับเตยจนชินแล้ว ไม่อยากปรับตัวกับใครใหม่อีก"

[ถ้าแค่นั้นจริง...คนอย่างมึงคงไม่ทุรนทุรายแบบนี้ ที่มึงอยากให้น้องเขากลับมา เพราะมึงชอบเตยจริงๆ ใช่หรือเปล่า]

" โอเค! กูชอบเตย แต่เพราะหน้าตา ไม่่ได้คิดจริงตังอะไรทั้งนั้น พอใจหรือยังวะ!"

[กูไม่เชื่อ หรือว่า...มึงรักเตยไปแล้ว]

"เหี้ยติน กูเปล่า..."

 [ไอ้แทม... ถ้ามึงรักเตย กูก็ไม่ว่าหรอก ดีใจด้วยซ้ำที่เห็นมึงจริงจังกับใครสักที]

“กูไม่ได้รัก ทำไมต้องให้กูย้ำด้วยวะ”

[หึ! มึงเคยบอกว่ากูโง่ที่ไม่รู้ว่าเตยมารัก แต่มึงดันโง่กว่ากูอีก ที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรักใคร คนที่กลัวความรักอย่างมึง น่าสงสารจริงๆ ว่ะ]

กลัวความรักบ้าบออะไรของมัน ผมก็แค่ไม่อยากยุ่งเรื่องพรรค์นั้น

“น่ารำคาญ พล่ามอะไรอยู่ได้ ตกลงมึงจะช่วยหรือเไม่ช่วย”

[เฮ้อ... เพื่อน้องโง่ๆ อย่างมึง ยังไงกูก็ต้องช่วยอยู่แล้ว]

 “กูต้องการแค่นั้น ขอบใจ”

ผมตัดการสื่อสารทางอินเทอร์เน็ตด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะระบายลมหายใจของตัวเองออกมา แล้วเอนหลังพิงกับโซฟาด้วยหัวใจที่ยังร้อนรน

ผมถอนหายใจพลางมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะกดเปิดคลิปวิดีโอหนึ่งขึ้นมา เพียงไม่นานใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนรอยยิ้มก็ฉายขึ้น พร้อมกับฉากหลังเป็นสวนสนุกในเวลาที่ดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า

คิดถึงว่ะ เตย...

 

TBC ++++++++++

Marionetta :::   :z1: ดีค่ะ! สบายดีกันนะคะ ^^

หลังจากพี่แทมได้พิจารณาตัวเอง พี่แกก็เริ่มลงแดงแล้ว ฮ่าๆ แล้วก็เป็นโอกาสดีที่จะให้พี่ตินได้โผล่ออกมาอีกครั้ง อิอิ เจอน้องชายแบบนี้ ปวดกบาลแทนพี่ตินจริงๆ >< จะเป็นยังไงต่อ ก็ต้องคอยติดตามกันต่อไปค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกการติดตามที่มีให้จนถึงตอนนี้ค่ะ สรุปว่าพี่แทมก็ยังโดนยำเละอย่างที่คาดเอาไว้ ฮ่าๆ ส่วนนัทกับเก้า ไม่มีอะไรในกอไผ่นะคะ ^^ แต่ใครอยากจิ้นก็ตามสบายค่ะ เพราะมิ้นจิ้นเก้ากับบอส (ซะงั้น)

ปล. ตอนหน้าเจอกับน้องเตยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-05-2015 16:40:41
ชิ. ดูคลิปแล้วฝันเอาเถอะไป๊. อยากได้เซ็กส์ไปหาเอาที่ไหนก็ได้
คิดถึงน้องเตยเหมือนกันค่ะ.  น้องสบายดีจริงๆเหรอ ?

 :pig4: 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 03-05-2015 23:52:18
เคยหายไปอยู่ไหนอ่า. บางทีเตยหายไปนานๆก็สะใจดีนะครับ. หวังว่าเตยคงสบายดี
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sep,16 ที่ 04-05-2015 16:08:46
จะเอาอีกๆๆๆ >< คิดถึงน้องเตยแล้ววว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 06-05-2015 10:08:33
 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kutelittlepoly ที่ 06-05-2015 10:52:06
เตยอย่าเพิ่งรีบกลับมาเลยน่ะ ถ้าอิพี่แทมมันยังไม่รู้ใจตัวเอง  :z3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 06-05-2015 11:31:51
โถๆ อิพี่แทม หงุดหงิดงุ่นง่านซินะ น้องไม่อยู่ รักเขาแล้วแต่ดันป๊อด ไม่กล้ายอมรับความจริง อ้างโน่นอ้างนี่
เตย เล่นตัวไปค่ะ เอาให้พี่มันลงแดงตาย
จริงๆก็ยังอยากให้พี่มันเป็นรุกนะ แต่ถ้ามันจะงี่เง่าสาวน้อยขนาดนี้ อย่าเลยค่ะ ไม่คู่ควรกับบทบาท
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 08-05-2015 14:07:04
อ๊าว อิพี่เท็ม มึงบ้าหรือมังกวนตีน

คือ มึงไม่รักเค้า มึงจะให้เค้ากลับมาเป็น บิดาเหรอ

เตย ต่อให้เป็นพี่ตินโทรมาง้อให้กลับไปอยู่กับเท็นก็อย่าไปยอมนะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 13-05-2015 06:46:02
พี่แทมอ่ะนิสัยไม่ดี มาล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นได้ยังไง :katai1: ...แบบนี้ต้องมีลงโทษ เตยจัดการ!!!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: cho-ningza-19891 ที่ 13-05-2015 09:04:14
คิดถึงก็ไปตามหาสิครัช อิพี่แทม!!!  :angry2: 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 13-05-2015 09:38:37
สมน้ำหน้าค่ะอีพี่แทม ขอสาปให้แกทุรนทุรายยิ่งกว่าเตยเป็นพันเท่า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 13-05-2015 20:59:02
 :z6: หมั่นไส้พี่แทมมมมม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: babyblue ที่ 15-05-2015 22:00:33
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
รีบอ่านแบบรวดเดียวจนตามทันแล้วววววววววววววว
ออกตัวก่อนเลยว่าเป็นพวกชอบสายเมะชนเมะอยู่แล้วมากๆๆๆ
แต่พอเจอเรื่องนี้แล้วชอบแบบขอยกขึ้นหิ้งเลยอ่ะ โดนใจมาก
ชอบการการถ่ายทอดเรื่องราว ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีที่มาที่ไปของความรู้สึกของตัวละคร
เข้าใจเหตุผลของความรู้สึกของน้องเตยที่มาหลงอีพี่แทม ที่่ผ่านมาถึงอิพี่แทนจะกวนจะจ้องจะฟันแต่ก็เป็นคนที่อยู่ข้างน้องมาตลอด ไม่แปลกที่น้องจะหวั่นไหวและให้ใจไป แต่ก็เข้าใจมุมของอีพี่แทมที่หวังแค่ได้ฟันไม่ได้ต้องการผู้มัด อาจจะดูเลวแต่ก็เพราะที่ผ่านมาชีวิตอิพี่แทมก็ฟันดะมาตลอดงี้ แล้วพอเตยมารู้สึกไกลกว่าที่ต้องการแถมตัวเองก็ไม่เคยรักใครมาก่อนก็ไม่อยากจะยอมรับ ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง แต่คงซึนได้อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวก็แพ้ อิอิ
งานนี้ต้องให้ใครมาเปิดตาอิพี่แทมซะหน่อยละม้างงงง  แต่อย่าเลยเดี๋ยวเรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่ เอาแค่มาเล่นละครก็พอไหว มาทำให้อิพี่แทมหึงจนหน้ามืด ส่วนน้องเตยก็เชิดใส่แบบหล่อๆ รออิพี่แทมคลานเข้ามาหาอะไรแบบนี้ สะใจดีแท้ 555
เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ตรงที่ได้กันยากๆลุ้นมากๆแบบนี้นี่แหละ ชอบอ่ะ 5555
แบบปกติอ่านเมะเมะ เมะแปปๆได้กันแล้วเคะแตกเฉย อ่านแล้วหัวทิ่ม แต่เรื่องนี้ได้กันยากและยังไม่เคะแตก  รักค่ะ :man1:

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะนะ
เป็นกำลังใจให้น้องเตย ส่วนอิพี่แทมเปิดใจหน่อย ใจใจหน่อยยยยย รักเขาก็ยอมรับดิว่ารักเขา :hao3:

ปล.1สนับสนุนน้องเตยจับอิพี่แทมทำเมียค่ะ  เปิดซิงเลยลูก 555 หมายถึงได้กันครั้งแรกนะ แต่รอบต่อๆไปก็จับไม้สั้นไม้ยาวละกัน เพื่อความยุติธรรม :hao6: :laugh:
ปล.2 จิ้นบอกเก้าด้วยคน ช่างน่าสนใจ หึหึ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ACOLINE ที่ 16-05-2015 23:35:19
เหยยยยยยยยยยยยยย ตามอ่านทันแล้วอ่า :hao7:


ดีใจเฟ่อ จะถึงความพีคของเรื่องแล้ว  :z2:


รอตอนต่อไปนะ #แทมคนโง่  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 19-05-2015 23:29:27
ชิ. ดูคลิปแล้วฝันเอาเถอะไป๊. อยากได้เซ็กส์ไปหาเอาที่ไหนก็ได้
คิดถึงน้องเตยเหมือนกันค่ะ.  น้องสบายดีจริงๆเหรอ ?

 :pig4: 
ฮ่าๆ เดี๋ยวจะเอาน้องเตยมาส่งแล้วค่ะ แทมก็ละเมอต่อไป อิอิ

เคยหายไปอยู่ไหนอ่า. บางทีเตยหายไปนานๆก็สะใจดีนะครับ. หวังว่าเตยคงสบายดี
เตยไปพักใจค่ะ เจอหยักมาสองตอนแล้ว แต่ยังไงก็ต้องกลับมาจ้า  :katai2-1:

จะเอาอีกๆๆๆ >< คิดถึงน้องเตยแล้ววว
:mew1: เร็วๆ นี้จ้า

:katai4: :katai4: :katai4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:

เตยอย่าเพิ่งรีบกลับมาเลยน่ะ ถ้าอิพี่แทมมันยังไม่รู้ใจตัวเอง  :z3:
น้องเตยก็คิดถึงพี่แทมเหมือนกันนะคะ ยังไงก็ต้องกลับมากระตุ้นพี่แทมหน่อยล่ะค่ะ  :hao6:

พี่แทมอ่ะนิสัยไม่ดี มาล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นได้ยังไง :katai1: ...แบบนี้ต้องมีลงโทษ เตยจัดการ!!!
o13 จัดไปจ้า

คิดถึงก็ไปตามหาสิครัช อิพี่แทม!!!  :angry2: 
พี่แกนังสับสนอยู่เล็กน้อย ความรักครั้งแรก ทำใจกัยหน่อยยะคะ

สมน้ำหน้าค่ะอีพี่แทม ขอสาปให้แกทุรนทุรายยิ่งกว่าเตยเป็นพันเท่า  :katai2-1:
คำสาปรุนแรงมากเลยค่ะ คงจะได้เห็นผลในเร็วๆ นี้ อิอิ  :z1:

โถๆ อิพี่แทม หงุดหงิดงุ่นง่านซินะ น้องไม่อยู่ รักเขาแล้วแต่ดันป๊อด ไม่กล้ายอมรับความจริง อ้างโน่นอ้างนี่
เตย เล่นตัวไปค่ะ เอาให้พี่มันลงแดงตาย
จริงๆก็ยังอยากให้พี่มันเป็นรุกนะ แต่ถ้ามันจะงี่เง่าสาวน้อยขนาดนี้ อย่าเลยค่ะ ไม่คู่ควรกับบทบาท
:hao4: ตอนนี้ยังงงกับตัวเองอยุ่ค่ะ แต่เดี๋ยวน้องเตยจะมากระตุ้นให้ อิอิ

อ๊าว อิพี่เท็ม มึงบ้าหรือมังกวนตีน

คือ มึงไม่รักเค้า มึงจะให้เค้ากลับมาเป็น บิดาเหรอ

เตย ต่อให้เป็นพี่ตินโทรมาง้อให้กลับไปอยู่กับเท็นก็อย่าไปยอมนะ
พี่แกแค่ยังไม่ยอมรับความตริง เพราะกลัวจะไม่ได้ลัลลาอีก งานนี้คงต้องทำให้จนมุมค่ะ  :impress2:

:z6: หมั่นไส้พี่แทมมมมม
เคืองได้ แต่อย่าเกลียดพี่แทมเลยนะคะ  o18

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
รีบอ่านแบบรวดเดียวจนตามทันแล้วววววววววววววว
ออกตัวก่อนเลยว่าเป็นพวกชอบสายเมะชนเมะอยู่แล้วมากๆๆๆ
แต่พอเจอเรื่องนี้แล้วชอบแบบขอยกขึ้นหิ้งเลยอ่ะ โดนใจมาก
ชอบการการถ่ายทอดเรื่องราว ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีที่มาที่ไปของความรู้สึกของตัวละคร
เข้าใจเหตุผลของความรู้สึกของน้องเตยที่มาหลงอีพี่แทม ที่่ผ่านมาถึงอิพี่แทนจะกวนจะจ้องจะฟันแต่ก็เป็นคนที่อยู่ข้างน้องมาตลอด ไม่แปลกที่น้องจะหวั่นไหวและให้ใจไป แต่ก็เข้าใจมุมของอีพี่แทมที่หวังแค่ได้ฟันไม่ได้ต้องการผู้มัด อาจจะดูเลวแต่ก็เพราะที่ผ่านมาชีวิตอิพี่แทมก็ฟันดะมาตลอดงี้ แล้วพอเตยมารู้สึกไกลกว่าที่ต้องการแถมตัวเองก็ไม่เคยรักใครมาก่อนก็ไม่อยากจะยอมรับ ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง แต่คงซึนได้อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวก็แพ้ อิอิ
งานนี้ต้องให้ใครมาเปิดตาอิพี่แทมซะหน่อยละม้างงงง  แต่อย่าเลยเดี๋ยวเรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่ เอาแค่มาเล่นละครก็พอไหว มาทำให้อิพี่แทมหึงจนหน้ามืด ส่วนน้องเตยก็เชิดใส่แบบหล่อๆ รออิพี่แทมคลานเข้ามาหาอะไรแบบนี้ สะใจดีแท้ 555
เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ตรงที่ได้กันยากๆลุ้นมากๆแบบนี้นี่แหละ ชอบอ่ะ 5555
แบบปกติอ่านเมะเมะ เมะแปปๆได้กันแล้วเคะแตกเฉย อ่านแล้วหัวทิ่ม แต่เรื่องนี้ได้กันยากและยังไม่เคะแตก  รักค่ะ :man1:

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะนะ
เป็นกำลังใจให้น้องเตย ส่วนอิพี่แทมเปิดใจหน่อย ใจใจหน่อยยยยย รักเขาก็ยอมรับดิว่ารักเขา :hao3:

ปล.1สนับสนุนน้องเตยจับอิพี่แทมทำเมียค่ะ  เปิดซิงเลยลูก 555 หมายถึงได้กันครั้งแรกนะ แต่รอบต่อๆไปก็จับไม้สั้นไม้ยาวละกัน เพื่อความยุติธรรม :hao6: :laugh:
ปล.2 จิ้นบอกเก้าด้วยคน ช่างน่าสนใจ หึหึ
ขอบคุณมากเลยค่ะ  :mew1: ดีใจมากเลยที่ชอบและเข้าใจเนื้อเรื่องที่อาจจะเอื่อยเฉื่อยไม่ทันใจบางท่านไปบ้าง แฮะๆ
รับประกันว่าเตยเอาอยู่ ฮ่าๆ   :laugh: ใครจะได้กดใครอะไรยังไง ก็อีกไม่นานเกินรอจ้า

เหยยยยยยยยยยยยยย ตามอ่านทันแล้วอ่า :hao7:


ดีใจเฟ่อ จะถึงความพีคของเรื่องแล้ว  :z2:


รอตอนต่อไปนะ #แทมคนโง่  :hao7: :hao7: :hao7:
โอ้ว  :mc4: ขอบคุณค่ะ  ติดตามต่อไปจนจบเลยนะคะ  :man1:

++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากเลยค่ะ ดีใจมากเลยที่ที่นี่ยังมีคนติดตามอยู่  :z2:
จะมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นี้จ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sep,16 ที่ 23-05-2015 18:38:35
คิดถึงพี่แทมกับเตย และจิ้นบอสเก้าด้วยค่ะ55555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-05-2015 12:56:47
คิดถึงพี่แทมกับเตย และจิ้นบอสเก้าด้วยค่ะ55555

ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-05-2015 17:03:47
PLAYBOY # 39 – TOEY

 
 

 

“ทำหน้าบุญไม่รับแต่เช้า เดี๋ยวก็ซวยทั้งวันหรอก”

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากพยักหน้ารับอย่างขอไปที ทั้งที่ยังตีสีหน้าเหมือนเดิม ตอนนี้ผมกำลังกินอาหารเช้าอยู่กับพี่อ้น อดีตอาจารย์สอนดนตรีไทยเฉพาะกิจที่คอนโดมิเนียมของพี่เขา

หลังจากที่มีปากเสียงกับไอ้แทมในคืนนั้น ผมก็พยายามควบคุมตัวเองอยู่พักใหญ่อย่างอดกลั้น คำปฏิเสธที่ได้รับอีกครั้งไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดลงเปลวไฟให้แผดเผาหัวใจของ ตัวเองมากกว่าเดิม  ในขณะที่ก้อนเนื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายกำลังมอดไหม้ ความรู้สึกก็ร้องบอกความคิดถึงความปวดร้าวที่มี

ไม่อยากเห็นหน้าของมันอีก...

ไม่มีกำลังพอจะทนฟังคำพูดไรัเยื่อใยได้อีกแล้ว…

ในชั่วความคิดหนึ่ง ผมอยากจะต่อยใบหน้าเฉยชานั่นให้เจ็บปวดอย่างที่ผมเป็น อยากใช้กำลังทั้งหมดที่มี ทำอย่างไรก็ได้ให้มันเป็นของผมอย่างที่ต้องการ ถึงอย่างนั้นผมก็มีสติดีพอที่จะรับรู้ถึงผลของการกระทำของตัวเอง ไม่ว่าท้ายที่สุดจะเป็นอย่างไร แต่คนที่เสียใจมากที่สุดก็คงเป็นผมแน่นอน 

ผม เลยตัดสินใจถอนตัวเองออกมา ก่อนที้ความผิดหวังจะปลุกด้านมืดในใจให้ทำอะไรอย่างไม่ยั้งคิด ผมคงต้องอยู่ห่างจากไอ้แทมสักระยะจนกว่าจะมีภูมิต้านทานมากพอ แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน และในขณะที่ผมกำลังคิดหาทางให้กับตัวเอง ผมก็เห็นชื่อของพี่อ้นในรายชื่อของโทรศัพท์มือถืออย่างไม่ได้ตั้งใจ

คนที่อกหักจากไอ้แทม

ถึงพี่อ้นจะแปลกใจและพยายามไขข้อข้องใจของตัวเองด้วยการป้อนคำถามใส่ แต่ผมก็อ้างว่า ทะเลาะกับไอ้แทมมาเท่านั้น ผมยังไม่อยากถูกเหมารวมเป็นพวกเดียวกับพี่เขาเท่าไรนัก ถึงผมจะพ่ายแพ้ให้กับหัวใจของตัวเอง แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หัวใจของมันหรอกครับ

“วันนี้พี่ไม่อยู่ ฝากดูแลห้องให้ด้วย” พี่อ้นบอก พร้อมกับลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงเข้าห้องครัวเพื่อเก็บแก้วกาแฟกับจานใส่ขนมปังปิ้ง “แล้วก็ฝากล้างให้ด้วย”

“ครับ” ผมตอบ ก่อนจะจิบกาแฟในแำ้วทีตัวเองถืออยู่ต่อ

ผมมาอยู่กับพี่อ้นได้ห้าวันแล้ว สาเหตุที่ต้องมาขอพักอาศัยเพราะไม่อยากให้ไอ้แทมเจอและผมก็หาห้องพักแบบกะทันหันไม่ได้

ตลอด หลายวันที่ผ่านมาผมก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ส่วนใหญ่คอยเฝ้าห้องให้พี่เขามากกว่า แต่ผมก็ไม่ได้จมอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์เพียงลำพังหรอกนะครับ ผมยังมีไอ้พวกน่ารำคาญที่โทรศัพท์มาถามไถ่ความเป็นไปอยู่เป็นระยะ รวมถึงรันเพื่อนสนิทร่วมคณะคนเดียวของผมด้วย นอกจากนี้ก็ยังมีไอ้แทมกับเบอร์โทรศัพท์แปลกหน้าที่ผมไม่เคยรับ

เมื่อ วันก่อนไอ้ลมเพิ่งโทรศัพท์มาบอกผมว่า ไอ้แทมตามไปเค้นคอถามเรื่องของผมจากมันที่ผับ แต่มันก็ไม่ได้บอกอะไร ก่อนหน้านี้ไอ้เพชรก็เล่าว่า ไอ้แทมไปหามันที่ห้อง เพราะคิดว่าผมอยู่ที่นั่น ส่วนไอ้วิลก็ไปเที่ยวกับครอบครัวที่ต่างจังหวัดเลยไม่เจอกับมัน

ผมก็ได้แต่รับฟังแล้วอดคิดเข้าข้างตัวเองขึ้นมาไม่ได้ ถ้าหากไอ้แทมไม่ได้คิดอะไรกับผมจริง มันคงไม่ตามหาผมขนาดนี้ ทั้งที่ไอ้พวกนั้นก็บอกว่าผมอยู่สบายดี

มึงโกหกกูอีกแล้ว

แน่นอนว่าคนโกหกจะไม่ยอมรับจนกว่าจะจนมุม และคนอย่างไอ้แทมก็ไม่ใช่คนที่จะให้ใครมาเปิดโปงได้ง่ายๆ นอกจากจะสารภาพผิดเอง

จะจัดการกับคนอย่างมึงยังไงดีวะแทม

ทำยังไงถึงจะได้เป็นเจ้าของหัวใจของมึง

“พี่ไปก่อนนะ เย็นนี้จะกินอะไรหรือเปล่า จะได้ซื้อมาเผื่อ” พี่อ้นถามขึ้น พร้อมกับเดินไปใส่รองเท้าที่หน้าประตูห้อง

“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมออกไปหาอะไรกินเอง” ผมบอก ถึงพี่อ้นจะดูแลผมเป็นอย่างดีไม่ต่างจากน้องชายของตัวเอง แต่ผมก็อยากรบกวนแค่เรื่องที่อยุ่อาศัยเท่านั้น

“ตามใจแล้วกัน มีอะไรก็โทรหาได้ตลอด” พี่อันบอก แล้วส่งยิ้มให้ “ไปล่ะ”

ผมก็แค่พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าห้องครัว เพื่อเก็บล้างแก้วกาแฟและจานที่วางอยู่ในอ่างล้างจานให้เรียบร้อย พลางอดคิดถึงไอ้แทมขึ้นมาไม่ได้ ป่านนี้ห้องคงมีแก้วกาแฟวางเกลื่อน แล้วไหนจะเรื่องทำความสะอาดกับเสื้อผ้าอีก แต่บางที...มันอาจจะจ้างแม่บ้านมาจัดการแล้วก็ได้

ผมถอนหายใจออกมา แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องครัว ก่อนจะหันไปมองท้องฟ้าใสผ่านหน้าต่างตรงหน้า

มึงจะเป็นยังไงบ้าง จะเห็นท้องฟ้าแบบเดียวกับที่กูเห็นหรือเปล่า...

 

++++++++++

 

ผม กดเปลี่ยนช่องรายการในโทรทัศน์ด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะตัดสินใจปิดมันลง แล้วหยิบนิตยสารการท่องเที่ยวที่วางใต้โต๊ะรับแขกขึ้นมานั่งอ่านฆ่าเวลา ทว่าเมื่อผมพลิกหน้ากระดาษเพียงไม่กี่แผ่น เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น

ผมมองหน้าจอที่แสดงการติดต่ออย่างนึกแปลกใจ ถึงจะเดาเรื่องราวที่อีกฝ่ายต้องการคุยได้ล่วงหน้า แต่ผมก็ยังกดรับสาย

“ติน”

[รับเร็วกว่าที่คิด ยังนึกอยู่เลยว่าจะรับหรือเปล่า แล้วเป็นยังไงบ้าง]

ผมผ่อนลมหายใจของตัวเองออกมา น้ำเสียงที่อบอุ่นราวกับแสงอาทิตย์ยามเช้าของตินยังทำให้ผมรู้สึกดีเสมอ

“ผมสบายดี”

[ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว แต่ไอ้แทมมันไม่สบายเท่าไร]

ผมไม่ตอบ แล้วนึกถึงคนที่ตินพูดถึง ผมไม่คิดว่า คนอย่างไอ้แทมจะป่วย เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมยังไม่เคยเห็นมันเป็นอะไรแม้แต่การเป็นหวัด

[เตยทะเลาะกับมันมาหรือ]

ผมชะงักไปเล็กน้อย กับคำถามที่จู่โจมใส่ ถึงจะคาดการเอาไว้แล้ว แต่การเปลี่ยนประเด็นอย่างเฉียบพลันแบบนี้ ก็ทำให้ผมต้องนึกทบทวนคำพูดของตัวเอง

“แทมบอกแบบนั้นหรือ”

[ก็ทำนองนั้น เตยคิดว่าไง]

“’ไม่มีอะไรหรอก แค่เรื่องไร้สาระ ผมก็แค่อยากอยู่คนเดียวสักพัก”

[พี่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่น้องชายพี่มันจะบ้าไปก่อน ถ้าหากเตยไม่กลับไปหามันเร็วๆ นี้]

ผมนิ่งไปครู๋หนึ่ง ก่อนจังหวะของชีวิตจะเต้นแรงขึ้น ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ทว่าหัวใจที่เหน็บหนาวก็พลันอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

“พูดอะไร แทมมันไม่ใช่คนแบบนั้น”

[ก็นั่นสิ อยู่ดีๆ ก็โทรมาบอกให้พี่ตามเตยกลับไปหามันที นี่มันหมายความว่าไง]

ผมไม่ตอบ ความรู้สึกยินดีที่กำลังเบ่งบานขึ้นทีละน้อย ทำให้ผมอมยิ้มกับตัวเอง เส้นทางที่มีแต่ความมืดก่อนหน้านี้เริ่มมีแสงอ่อนจางลอดผ่าน

ความหวังที่ส่องมาถึงหัวใจของตัวเอง

[ช่างหัวไอ้แทม! พี่อยากรู้ว่าเตยรักมันอยู่หรือเปล่า แต่ไม่ว่าเตยจะตอบยังไง พี่ก็จะช่วยเต็มที่]

“คนที่หักอกผมมาแล้ว ไม่ควรพูดแบบนั้นนะ”

[อ่า...เตยเป็นน้องชายของพี่นี่น่า แล้วเรื่องที่พี่ถามว่ายังไงล่ะ]

ผมถอนหายใจเล็กน้อย ผมไม่ได้ตกใจกับคำถามที่อีกฝ่ายส่งมาให้นัก เพราะคืดว่าตินน่าจะรู้เรื่องทั้งหมดมาจากน้องชายของตัวเองแล้ว

ตินก็เป็นอย่างนี้ทุกทีเหมือนกับไอ้แทม นิสัยเอาแต่ใจแบบนี้คงเป็นพันธุกรรมถ่ายทอดมาโตยตรง รวมไปถึงการหักอกคนอื่นได้อย่างหน้าตาเฉยด้วย แล้วผมก็ดันโชคร้ายที่ต้องมาตกหลุมรักคนที่ไม่สนใจเรื่องความรักอย่างพี่ น้องคู่นี้

ให้ตายเถอะ! อีกคนก็บ้าเรื่องศิลปะ ส่วนอีกคนก็สนใจแต่เรื่องสนุก

[เตยว่าไง?]

“รักสิ ตินจะนังคับให้แทมมารักผมหรือไง”

[ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก แล้วคนอย่างไอ้แทมก็บังคับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ด้วย มันชอบเอาชนะ แล้วก็ชอบวิ่งไล่มากกว่าถูกต้อน]

“หมายความว่า...”

[ถ้าอยากจะจับมันให้อยู่ ก็ต้องล่อให้มันออกมาเอง]

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็จริงอย่างที่ตินบอก บางทีเพราะผมแสดงออกมากเกินไปเลยทำให้ไอ้แทมไม่ยอมรับอย่างนั้นหรือ

[เตย...ถ้าอยากให้มันรัก ก็ให้มันไขว่คว้าสิ่งนั้นด้วยตัวเอง]

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 38 ❤ [03/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 27-05-2015 17:11:23
ผมได้แต่นั่งคิดเรื่องที่ตินพูดถึงซ้ำไปซ้ำมา ถึงแม้จะไม่เข้าใจถึงเจตนาของอีกฝ่ายทั้งหมด แต่ผมก็พอจะจับใจตวามอะไรบางอย่างได้

ผมลุกขึ้นยืนจากโซฟา ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้ แล้วส่งข้อความไปบอกพี่อ้นว่าจะออกไปข้างนอก

แสงอาทิตย์ยามเย็น ทำให้ท้องฟ้าที่สดใสถูกระบายด้วยสีส้มทั่วบริเวณ ผมใช้เวลาเดินทงมาถึงคอนโดมิเนียมที่จากมาเมื่อหลายวันก่อนเกือยสี่สิบนาที ก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์มุ่งตรงไปยังห้องพักของไอ้แทมต่อ

ผมหยุดยืนอยู่หน้าห้องครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบการ์ดสำรองที่ยังเก็บเอาไว้เปิดประตูออก แสงไฟในห้องเปิดสว่าง ผมเดินผ่านห้องรับแขก พลางมองเลยไปยังห้องครัวและห้องนั่งเล่นที่ไร้ผู้คนอย่างเชื่องช้าจนมาถึงหน้าห้องนอนของไอ้แทมที่ปิดประตูอยู่

ผมสูดลมหายใจเข้าเล็กน้อย ก่อนจะหมุนลูกบิดประตูเพื่อเปิดปราการไม้บานใหญ่ตรงหน้า แต่ทว่าผมก็ต้องนึกแปลกใจ เมื่อไม่เห็นเจ้าของห้องอย่างที่คิดเอาไว้

ไปข้างนอก?

ผมขมวดคิ้วขึ้น ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วทำไมถึงได้เปิดไฟทิ้งเอาไว้ แถมยังเปิดแอร์ไว้ทั่วแบบนี้ ถึงมันจะไม่ค่อยใส่ใจอะไร แต่ก็ไม่ได้สะเพร่าหรือขี้เกียจขนาดนี้

ผมเดินออกจากห้องนอนของไอ้แทม แล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะออกจากที่นี่ ผมไม่ได้เก็บข้าวของอะไร เพราะตั้งใจจะกลับมาอยู่แล้ว ทว่าทันทีที่ผมเปิดประตูห้องนอนของตัวเองออก ผมก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเห็นคนที่ตัวเองกำลังตามหาอยู่

ผมระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางมองไอ้แทมทีีนอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหาอย่างไม่รีบร้อน

ผมมองคนที่ตกอยู่ในห้วงนิทราตรงหน้าไม่ละสายตา ใบหน้ายามหลับดูอ่อนละมุนชวนเอ็นดูต่างจากตอนตืีนลิบลับ ผมผ่อนลมหายใจที่เหนื่อยล้าของตัวเอง ก่อนจะลูบเส้นผมสีอ่อนอย่างเบามือ ทว่าสัมผัสของผมก็ยังไม่สามารถรอดพ้นความรู้สึกของไอ้แทมไปได้

เปลือกตาบางขยับขึ้น ก่อนนัยน์ตาสีดำที่เจือความงัวเงียเพียงชั่วพริบตาจะเบิกกว้าง  แล้วในวินาทีถัดมาผมก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของคนตรงหน้า

“เตย! กลับมาสักที”

น้ำเสียงที่แสดงความดีใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน ทำให้ผมอดที่จะขยับยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องเก็บอาการของตัวเองเอาไว้ เพราะคราวนี้ผมไม่ได้กลับมาเป็นพ่อบ้านหรือผู้อาศัยอย่างเดิม แต่ผมจะกลับมาในฐานะ ‘คนรัก’ ของมันเท่านั้น

“ปล่อยก่อน” ผมบอก ถ้าขืนยังปล่อยให้มันกอดอยู่แบบนี้ ผมคงอดใจของตัวเองไม่อยู่แน่ และโชคดีที่ไอ้แทมยอมทำตามคำขอของผม

“ทีหลังอย่าหนีไปแบบนี้อีก พี่ไม่ชอบ” ไอ้แทมว่า แล้วมองผมอย่างตำหนิ

“เรื่องของกู” ผมโต้กลับ พร้อมกับมองใบหน้าไม่พอใจของอีกฝ่าย “แล้ววันนี้กูก็แค่มาคุยอะไรบางอย่างกับมึงเฉยๆ”

“แล้วจะคุยอะไร” ไอ้แทมถาม พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แทม มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูจริงหรือวะ” ผมถามกลับ พร้อมกับสบนัยน์ตาสีดำตรงหน้าอย่างหาคำตอบ “ที่ผ่านมากูเป็นแค่พ่อบ้านสำหรับมึงจริงหรือ”

“เตยอยากให้พี่ตอบแบบไหน พี่จะได้ตอบให้ถูกใจ จะได้เลิกถามเรื่องพรรค์นี้สักที” ไอ้แทมตอบ แล้วถอนหายใจออกมา

“คำตอบที่อยู่ในใจของมึง คำตอบที่ไม่โกหกตัวเอง” ผมบอก แล้วมองคนตรงหน้านิ่ง “ถ้ามึ่งยังยืนยันคำตอบเดิม กูจะตัดใจ แล้วเลิกยุ่งกับมึง...จนกวาจะทำใจได้”

“เหลวไหล เลิกงี่เง่าใส่พี่สักที” ไอ้แทมว่า แล้วจับแขนของผมเอาไว้แน่น “ทำไมต้องทำเรื่องให้วุ่นวายด้วยวะ ก็แค่อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”

“กูไม่เข้มแข็งพอจะอยู่กับมึงเหมือนเดิมได้ว่ะแทม” ผมบอกออกไปตามตรง ไอ้แทมชักสีหน้าออกมา “เอาแบบนี้เป็นไง...เรามาเล่นเกมกันอย่างที่มึงชอบดีไหม”

“เกมอะไร” ไอแทมถาม ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่จริงจัง

“ถ้ามึงทำให้กูยอมอยู่ทีีนี่อีกครั้ง มึงก็ชนะ” ผมบอก พร้อมกับมองไอ้แทมที่ขมวดคิ้วขึ้น “กูไม่ได้บังคับ แต่จะรอถึงวันสุดท้ายก่อนเปิดเทอม หลังจากนั้นถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูจะมาเก็บของที่นี่ แล้วเราก็ต่างคนต่างอยู่”

“แล้วเตยต้องการอะไร” ไอ้แทมถามเสียงเครียด

"ความรักของมึงไง" ผมตอบ แล้วมองนัยน์ตาสีดำที่เบิกกว้างขึ้น

“ถ้าอยากให้พี่บอกรัก ไม่ค้องรอนานขนาดนั้นหรอก พี่บอกตอนนี้เลยก็ได้” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วแค่นยิ้มออกมา

“เอาอย่างนั้นก็ได้ ถ้าคิดว่ากูจะเชื่อ” ผมบอก แล้วถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นยืน “กูกลับก่อน มึงก็ค่อยๆ คิดดูอีกทีว่า ต้องการกูจริงหรือเปล่า”

ผมเดินไปที่หน้าประตูห้องโดยไม่ได้หันกลับไปมองไอ้แทมอีก ถึงแม้บรรยากาศตอนนี้จะดูอึมครึมชวนอึดอัด แต่หัวใจของผมกลับเต้นแรงไม่หยุด ท่าทีของคนที่อยู่ข้างหลัง ทำให้ผมอดที่จะยิ้มกับตัวเองขึ้นมาไม่ได้

“มีอะไรก็โทรมา คราวนี้กูรับสายของมึงแน่นอน”

ผมหันไปบอกไอ้แทม ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินจากมาอีกครั้ง ทว่าการบอกลาในครั้งนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำอย่างคราวก่อน แต่เต็มไปด้วยความหวังที่เอ่อล้นอยู่ในใจ เพราะดูจากท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว ผมก็พอมีลุ้นอยู่บ้าง

แทม...เชิญมึงล่าความรักของกูจนกว่าจะเต็มหัวใจของมึงเถอะ

 

++++++++++

 

หลังจากวันนั้นผมก็ย้ายกลับมาอยู่กับไอ้เพชรที่หอพักใกล้มหาวิทยาลัย  แล้วก็เริ่มหันมาทำงานพิเศษในผับสตาร์ไลท์หารายได้เสริมเหมือนเดิม

ไอ้แทมไม่ได้ติดต่อมา แต่ผมก็ได้เจอกับมันอีกครี้งหลังจากทำงานที่ผับได้วันเดียว เมื่อวานนี้มันมานั่งทำหน้ามีนซดวอดก้าตรงบาร์แบบไม่สนใจใคร

"เป็นไงบ้างวะ เรื่องมึงกับพี่เขาน่ะ" ไอ้ลมหันมาถาม ตอนที่ผมกำลังเปลี่ยนชุดพนักงาน ก่อนหน้านี้ผมได้เล่าเรื่องข้อตกลงของผมกับไอ้แทมให้พวกมันฟังหมดแล้วครับ

"ก็ไม่มีอะไร"  ผมตอบ พลางมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ ก่อนจะจับผมที่เริ่มยาวขึ้นอย่างพิจารณา สงสัยพรุ่งนี้ผมคงต้องเข้าร้านตัดผมหน่อยแล้ว

"เมื่อคืนกูก็มองตลอด เจอหน้ากูก็ไม่ถามถึงมึงด้วย" ไอ้ลมพูดขึ้น แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย "ดื่มเสร็จก็กลับซะงััน อะไรของพี่มันวะ"

ผมแค่ยกยิ่มขึ้นอย่างไม่ค่อยสนใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวทำงาน ในคืนนี้

"พนันกับกูไหมว่าคืนนี้พี่เขามา" ไอ้ลมพูดขึ้นต่อ ก่อนจะเดินมากอดไหล่ของผมเอาไว้

"ไม่ล่ะ เพราะกูก็คิดอย่างนั้น" ผมบอก แล้วหันไปสนใจผู้จัดการร้านที่พูดคุยพอเป็นพิธีก่อนจะเริ่มงาน

วันนี้ก็ยังเหมือนเดิม ผู้คนที่ชื่นชอบชีวิตยามค่ำคืนยังคงรืีนเริงกับเสน่ห์เย้ายวนผ่านแสงไฟและเสียงดนตรีอย่างสนุกสนาน

ผมเดินไปเสิร์ฟเครื่องดื่ม ก่อนจะเดินฝ่ากลุ่มคนที่อัดแน่นกลับมาที่เคาท์เตอร์อย่างเหนื่อยหน่าย ความวุ่นวายชวนน่ารำคาญของงานและลูกค้า ทำให้ผมไม่ได้สนใจเวลาที่เลยผ่านเท่าไรนัก จนกระทั่งมีรุ่นพี่ร่วมงานเรียก

"มีลูกค้าอยากเจอน่ะ เห็นว่าจะไปรอข้างร้าน"

"ครับ"

ไอ้แทมหรือ...

ผมไม่ได้สนใจงานของตัวเองอีก แล้วเดินตรงไปยังจุดนัดหมาย แต่ทว่าเมื่อผมเไปถึง ก็ต้องนึกแปลกใจ เพราะคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่ผมคิดเอาไว้

"มีอะไร" ผมถามเสียงเรียบ พลางมองไอ้บอสที่เคยมีเรื่องกันเมื่อนานมาแล้วอย่างสงสัย

"กูมาคุยเรื่องไอ้แทม"คนตรงหน้าตอบ พร้อมกับมองผมนิ่ง "มึงจะเอายังไงกับเพื่อนกูวะ"

"มึงพูดเรื่องอะไร" ผมย้อนถาม ก่อนจะขมวดคิีวขึ้น เมื่ออีกฝ่ายดูเหมือนต้องการหาเรื่องมากกว่าจะคุยธรรมดา

"อย่ามาแกล้งโง่ ถ้ามึงจะไปก็ไป ถ้าจะอยู่ก็อยู่ อย่ามาเล่นแง่กับเพื่อนกู" ไอ้บอสตอบเสียงเข้มอย่างเอาเรื่อง

"หึ! เรื่องของกูกับแทม ไม่เกี่ยวกับมึง" ผมว่ากลับ พร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา "อย่าเสือก"

"ถ้ามึงคิดจะปั่นหัวเพื่อนกูเล่น มึงเจอดีแน่" ไอ้บอสบอกเสียงต่ำ พร้อมกับมองผมด้วยสายตากดดัน

"ไปเตือนเพื่อนพี่เองดีกว่าว่ะ อย่ามาเล่นตลกกับเพื่อนผม"

ผมกับไอ้บอสหันไปมอง ก่อนจะเห็นไอ้เพชรกำลังยืนวางท่าอยู่  พร้อมกับมองคู่สนทนาของผมด้วยสายตาจริงจัง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังตีหน้านิ่งไม่ได้แสดงท่าทีอะไร

"เรื่องนั้นกูก็บอกมันตลอดอยู่แล้ว" ไอ้บอสพูดขึ้น แล้วหันมามองผมด้วยสายตาข่มขู่ต่อ ก่อนจะเดินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมแค่ปรายตามองตาม  ก่อนจะหันไปสนใจเพื่อนสนิทของตัวเองที่กำลังถอนหายใจแทน

"กูก็นึกว่าจะมีเรื่อง" ไอ้เพชรพูดขึ้น พร้อมกับขยับท่าทางเตรียมรบเต็มที่ "หึ...คิดว่าจะได้อัดรุ่นพี่แล้วเชียว"

"แล้วมึงโผล่มานี่ได้ไง" ผมถามอย่างไม่ได้สนใจท่าทีอวดเก่งของมันเท่าไรนัก พร้อมกับมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มด้วยสายตาดุ "มาแอบฟังหรือไงวะ"

"เปล่านะเว้ย พอรู้ว่ามีลูกค้าเรียกมึง พวกกูเลยเป็นห่วง กลัวมึงจะมีเรื่อง ไอ้ลมมันติดงานเลยสั่งให้กูตามมาก่อน" ไอ้เพชรอธิบายเสียงใส ก่อนจะหัวเราะแห้ง เมื่อผมยังจ้องมันไม่วางคา "ไอ้เตย...กูแค่มาดูลาดเลา ไม่ได้ตั้งใจมาแอบฟังจริงๆ"

ผมไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ดีว่าพวกมันตั้งใจมาแอบฟังอยู่แล้ว ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง แล้วอดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า ถ้าหากไอ้เพชรไม่แทรกเข้ามากลางคัน ผมกับไอ้บอสอาจจะมีเรื่องกันจริงอย่างที่พวกมันคิดก็ได้ ถึงตอนนี้ผมจะไม่ได้สนใจเรื่องก่าที่เป็นชนวนเหตุเมื่อนานมาแล้วอีก แต่ผมก็ยังรู้สีกโดนเขม่นใส่ทุกครั้งที่เราสองคนเจอกัน

"ถ้าเพื่อนพี่เขาออกตัวแบบนี้ กูว่าพี่แทมต้องเล่นตามเกมของมึงแน่" ไอ้เพชรพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาหยอกล้อมาให้ "แบบนี้เพื่อนกูจะไม่โสดอีกแล้วใช่เปล่าวะ"

"กูไม่รู้ ก็แล้วแต่มัน" ผมตอบไปตามเรื่อง แล้วจุดยิ้มที่มุมปากของตัวเอง

ในเมื่อมึงเป็นคนเริ่มทุกอย่าง กูก็จะให้มึงเป็นคนจบทุกอย่าง เอง สุดท้ายจะเป็นอย่างไร ก็แล้วแต่หัวใจของมึงจะยอมรับแล้วกัน

แต่ทว่า...

หากหัวใจของกูยอมรับไม่ได้ กูจะเริ่มทุกอย่างใหม่อีกครั้งเอง

 

TBC +++++++++

Marionetta :::   :katai5: มาแล้วค่ะ ^^ ยังรอกันอยู่ใช่ไหม?

สำหรับคอนนี้ก็เป็นตอนที่เตยจะเริ่มทำอะไรสักอย่าง หลังจากที่ถูกแทมทำร้ายจิตใจมา ก็คงต้องขอบคุณตินที่ช่วยชี้ทางสว้างให้อ่ะนะ จะเป็นยังไงต่อไป ก็ต้องติดตามกันต่อจ้า ^0^

ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจมากๆ เลยค่ะ ช่วงนี้ไฟตก สมองไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่ ก็คงจะมาช้าหน่อย หวังว่ายังรอกันอยู่นะคะ ตอนนี้ก็เป็นการเอาตัวประกอบมาใช้ประโยชน์ นอกจากพี่อ้นจะเป็นที่พักใจให้เตยแล้ว พี่ตินก็เป็นที่พึ่งทางใจให้เตยด้วยค่ะ อิอิ ไม่ว่าแทมจะดื้อแพ่งขนาดไหน แต่ยังไงเตยก็ไม่ปล่อยให้รอดแน่ ฮ่าๆ

ปล. ตอนหน้าเจอกับความรักของแทมค่ะ ><
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-05-2015 17:56:12
 :pig4: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-05-2015 18:21:22
หุหุ. รอดูพี่แทมลงแดงค่ะ. จะเล่นอะไรก็ถามใจตัวเองดูหน่อย. กินแต่เหล้าไม่ช่วยให้คิดออก

ขอบคุณค่ะ. รอต่อจ้า.  :L1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 27-05-2015 19:16:27
 :hao7: o13 o13
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: wann ที่ 27-05-2015 20:06:54
หึหึ เสร็จแน่!!!!!

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: babyblue ที่ 27-05-2015 20:33:38
หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
จงลงแดงจงลงแดงงงง
อิพี่แทมลงแดงตายแน่แน่เลยยยยยยย :laugh:


แต่เราจะลงแดงถ้าตอนต่อไปมาช้า  :sad4:
จงมาอัพไวๆจงมาอัพไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-05-2015 21:23:23
เทมชักช้าเตยเค้าเปิดใจแล้ววว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 27-05-2015 23:00:27
 :z6:ใส่อีพี่ทมที
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-05-2015 02:01:49
เราเข้าใจใจพี่แทมแหะ พยายามเข้านะคะเตย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ACOLINE ที่ 28-05-2015 02:21:25
โฮกกกกกก มาต่อแล้ว  :hao7:

รอตอนต่อไป 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 28-05-2015 06:54:40
 :katai2-1: :katai2-1:

น้องเตยทำดีมากลูก  รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 28-05-2015 14:30:55
เสร็จแทมหลงกลน้องเตยเต็มๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 28-05-2015 14:34:05
แทมเสร็จเตยแน่!! 555555
รอ ๆๆๆ ตอนต่อไปปป 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: cho-ningza-19891 ที่ 28-05-2015 18:47:57
คราวนี้แหละ หึๆ ไอ้พี่แทมต้องกลืนน้ำลายตัวเอง :laugh:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 29-05-2015 23:53:32
แทมจะเล่นตามเกมเตยรึป่าวนะ อยากรู้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 03-06-2015 20:44:04
:pig4: :pig4: :L2:
หุหุ. รอดูพี่แทมลงแดงค่ะ. จะเล่นอะไรก็ถามใจตัวเองดูหน่อย. กินแต่เหล้าไม่ช่วยให้คิดออก

ขอบคุณค่ะ. รอต่อจ้า.  :L1:
อิอิ  :impress2:

:hao7: o13 o13
ขอบคุณค่ะ ^^

หึหึ เสร็จแน่!!!!!


:z1:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
จงลงแดงจงลงแดงงงง
อิพี่แทมลงแดงตายแน่แน่เลยยยยยยย :laugh:


แต่เราจะลงแดงถ้าตอนต่อไปมาช้า  :sad4:
จงมาอัพไวๆจงมาอัพไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ้ววว จะพยายามเต็มที่จ้า  ขอบคุณค่ะ

เทมชักช้าเตยเค้าเปิดใจแล้ววว
แทมจะเริ่มลงมือต่อจากนี้ไปแหละค่ะ (มั้ง)

:z6:ใส่อีพี่ทมที
:hao6:

เราเข้าใจใจพี่แทมแหะ พยายามเข้านะคะเตย
นานๆ ทีจะมีคนที่เข้าข้างแทมในช่วงนี้ค่ะ อิอิ

โฮกกกกกก มาต่อแล้ว  :hao7:

รอตอนต่อไป 555
ขอบคุณค่ะ ขออภัยที่มาช้าจ้า  :hao5:

:katai2-1: :katai2-1:
 :laugh:
น้องเตยทำดีมากลูก  รอตอนต่อไป
ต่อจากนี้เตยจะเล่นตัวแล้วค่ะ

เสร็จแทมหลงกลน้องเตยเต็มๆ
:mc4:ต้องรอคิดคามต่อไปค่ะ

แทมเสร็จเตยแน่!! 555555
รอ ๆๆๆ ตอนต่อไปปป 
:กอด1: ขอบคุณค่ะ

คราวนี้แหละ หึๆ ไอ้พี่แทมต้องกลืนน้ำลายตัวเอง :laugh:
อาจจะเป็นเช่นนั้นค่ะ อิอิ

แทมจะเล่นตามเกมเตยรึป่าวนะ อยากรู้
ถ้าอยากได้เตยกลับมา ก็ต้องเล่นเกมนั่นแหละค่ะ อิอิ
+++++++++++++++++

ขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามอยู่ค่ะ  :mc4: จะมาต่อตอนหน้าเร็วๆ นี้
ขออภัยอย่างสูงที่มาต่อช้าค่ะ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 05-06-2015 19:06:44
อ้ายยยยย หน่องเตยเคอะพยายามต่อไปนะเจ้เอาใจช่วยเอิ้กๆๆๆ :hao6: กดเลยๆๆ(เอ๊ะ ไม่ใช่ประเด็นล่ะ)

ลูกครึ่ง(ครึ่งลิงครึ่งปลาไหล..)แบบนี้หายากนะเอออย่าปล่อยไปล่ะเตยเดี๋ยวจะเสี๊ยจายยยย

จ๊วบๆคิดถึงคนแต่งจัง :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-06-2015 13:37:29
อ้ายยยยย หน่องเตยเคอะพยายามต่อไปนะเจ้เอาใจช่วยเอิ้กๆๆๆ :hao6: กดเลยๆๆ(เอ๊ะ ไม่ใช่ประเด็นล่ะ)

ลูกครึ่ง(ครึ่งลิงครึ่งปลาไหล..)แบบนี้หายากนะเอออย่าปล่อยไปล่ะเตยเดี๋ยวจะเสี๊ยจายยยย

จ๊วบๆคิดถึงคนแต่งจัง :กอด1:

ขอบคุณมากเลนค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-06-2015 20:21:06
PLAYBOY # 40 - TAM

 

 

ทันทีทีีผมเห็นเตยอีกครั้ง ผมก็รู้ว่าตินทำสำเร็จ แต่ทว่าผมก็ต้องหงุดหงิดใจ เมื่อต้องเจอกับเรื่องไม่เป็นเรื่องต่อ

เกมงี่เง่า!

ผมนึกโมโหเตยที่มาตั้งเงื่อนไขกับผมแบบนี้ ทั้งที่น้องเขาก็รักผม ทำไมถึงไม่อยากอยู่กับผม

ไม่เข้าใจ...

ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตตามปกติและไม่ได้สนใจเกมที่เตยหยิบยื่นให้ ถึงอย่างนั้นความรู้สึกที่อยากให้อีกฝ่ายกลับมาก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

โธ่เว้ย!

ผมได้แต่สบถกัยตัวเอง ทั้งที่พยายามจะไม่ใส่ใจ แต่ก็ยิ่งทำให้คิดถึงมากขึ้น จนในที่สุดผมก็หมดความอดทนอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจวิ่งตามเกมของเตยอย่างจนใจ  อาจเป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่ร้องบอกว่า ผมกำลังจะถูกทิ้ง

ให้ตายเถอะ!

ผมเกลียดความพ่ายแพ้  เกมตรั้งนี้ผมจะต้องชนะ คราวนี้ผมจะเอาเตยกลับมาและจะไม่ยอมให้ไปไหนได้อีกจนกว่าผมจะไม่ต้องการ

 

++++++++++

 

ความรัก

ถึงแม้จะเป็นคำทั่วไปทั่ได้ยินกันดาษดื่น แต่ความหมายที่แท้จริงคืออะไร ผมก็ไม่รู้  ตินเคยบอกผมว่่ าความรักของมันคือศิลปะ สำหรับผมแล้ว ความรักคือเรื่องไร้สาระที่หยิบมาใช้เพื่อทำให้อีกฝ่ายพอใจ ถ้าผิดใจกันขึ้นมาเมื่อไร ความรักก็จะเป็นแค่สิ่งหลอกลวงที่ถูกอ้างขึ้นเพื่อใช้บอกลา

นิยามความรักของผม ก็แค่นั้น... ไม่ได้มีค่าอะไรเลย

แต่เตยก็ยังต้องการมัน

ทว่าเมื่อผมส่งความรักของตัวเองไปให้อย่างที่อีกฝ่ายต้องการ น้องเขากลับไม่ยอมรับ แล้วบอกกับผมว่ ามันไม่ใช่ความจริง

แล้วจะให้ผมทำอย่างไร?

"หน้านิ่วคิ้วขมวดอีกแล้ว" ไอ้เก้าพูดขึ้น พร้อมกับมองผมนิ่ง "คิดเรื่องน้องเขาอยู่หรือ"

"เออ" ผมตอบ ก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่ม

บรรยากาศในผับไม่ได้ทำให้ผมคลายความกลัดกลุ้มที่มีอยู่ได้ ทั้งที่ผมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นของผมกับเตยให้เพื่อนสนิทฟังเพื่อระบายความหงุดหงิดใจไปย้างแล้วก็ตาม

"ไหนมึงบอกว่าไม่สนใจ ก็ช่างแม่ง! หาเด็กหนุ่มน่ารักอย่างที่มึงชอบมาเป็นพ่อบ้านแทนก็ได้ คิดอะไรมากวะ"

"มันไม่เหมือนกัน แล้วกูก็ไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้าห้อง" ผมบอกแกมบ่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา

"ไอ้ห่า! เรื่องมากฉิบ! พอนอนด้วยกันทีสองที ก็คุ้นหน้ากันแล้ว" ไอ้เก้่าบอก พลางมองผมอย่างพิจารณา "กูชักรำคาญมึงแล้วว่ะ  ตอนนี้มึงไม่ใช่ไอ้แทมที่กูรู้จัก"

"ยังไงวะ" ผมถามกลับอย่างสงสัย ไอ้เก้่าส่งเสียงจิ๊จ๊ะไปมา

"ก็ไอ้แทมคนนั้นมันไม่มานั่งทำหน้าเครียดในผับ แถมยังไม่เคยคิดมากกับแค่ผู้ชายคนเดียวที่อยากฟันเล่น "  ไอ้เก้าบอก แล้วหรี่ตาลงมองผม “ตกลงมึงคิดยังไงกับน้องมันกันแน่วะ”

“ไม่รู้ แต่กูอยากให้เตยมาอยู่กับกูเหมือนเดิม” ผมตอบออกไปตามตรง ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องผมก็ไม่เป็นตัวของตัวเองจนทำให้อารมณ์เสียง่ายมากกว่าปกติ

“ถ้าอย่างนั้น มึงก็แค่ชนะเกมที่น้องมันตั้งขึ้นให้ได้” ไอ้เก้าบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย “จากที่มึงเล่า กูว่าแม่งเหมือนเกมจีบสาวฉิบ"

"กูถนัดเกมพรรค์นี้ที่ไหนกัน" ผมบ่นออกมา  แล้วขมวดคิ้วขึ้น "แม่ง! ทั้งที่น้องเขารักกู แต่ทำไมต้องให้กูไปจีบด้วยวะเนี่ย"

"มันคงอยากได้ความจริงใจของมึงล่ะมั้ง" ไอ้บอสพูดขึ้น ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา "ไอ้แทม ถึงความรักจะเป็นเรื่องเหลวไหลสำหรับมึง แต่ก็เป็นเรื่องสำคัญของคนที่รักมึง"

"กูว่า...มันก็จริงใจกับชีวิตดีออก" ไอ้เก้่าพูดขึ้นต่อ แล้วเลิกคิ้วมองไอ้บอสอย่างกวนอารมณ์ "มึงอ่อนไหวกับเรื่องนี้เกินไปหรือเปล่าวะ"

"หึ! พราะกูเคยเจ็บมา แล้วกูก็ไม่อยากให้เพื่อนกูเป็นอย่างนั้น" ไอ้บอสบอกเสียงเย็น ก่อนจะหันมาทางผมต่อ "มึงจะทำยังไงต่อ"

"ก็ตามนั้น กูอยากได้เตยคืน" ผมตอบ ก่อนจะดื่มของเหลวที่อยู่ค่อนแก้วจนหมด แล้วมองแก้วเปล่าที่อยู่ในมืออย่างใช้ความคิด

ตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะเปิดเทอมแล้ว  ถึงแม้จะนยังคิดอะไรไม่ออก แต่ผมก็ต้องเริ่มลงมือทำอะไรสักอย่าง

เกมจีบหนุ่ม?

ไปหาอ่านเคล็ดลับในอินเทอร์เน็ตจะมีหรือเปล่าวะ

 

+++++++++

 

ผมยืนมองท้องฟ้าวันใหม่ ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือของตัวเอง แล้วเดินออกจากห้องพัก วันนี้ผมพร้อมจะเดินหน้าเพื่อแสดงความรักของตัวเองอย่างที่เตยต้องการแล้ว

ผมจะทำให้เตยใจอ่อน แล้วกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมให้ได้

ผมขับรถอย่างอารมณ์ดีมาถึงหอพักแถวมหาวิทยาลับ เพราะรู้มาว่าเตยกลับมาพักกับเพื่อนที่นี่แล้ว โดยที่ก่อนหน้านี้ผมก็ยังไม่รู้ว่า น้องเขาไปพักอยู่ที่ไหนมาตั้งหลายวันก็ตาม แต่เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ

ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้ลงจากรถ สายตาก็พลันไปเห็นเป้าหมายกำลังเดินออกมาจากหอพักพอดี และผมก็ไม่รอช้าที่จะเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินตรงไปหาทันที

"เตย" ผมร้องเรียก และเมื่อเจ้าของชื่อหันมา ผมก็ระบายยิ้มไปให้ “ไปไหน”

"ไปตัดผม" เตยตอบ พร้อมกับมองผมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินต่อ ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้แสดงท่าทีแปลกใจกับการที่เจอผมตั้งแต่เช้าแบบนี้

“พี่ไปส่งไหม” ผมถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเดินขนาบข้างเตยที่ยังเดินต่อแบบไม่สนใจใคร

"ไม่ต้อง ร้านอยู่ข้างหน้า " เตยคอบเสียงเรียบ ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านตัดผมที่อยู่หน้าปากซอย

"ทำอะไรครับ" พี่ผู้ชายที่คงเป็นช่างตัดผมในร้านถาม

"ตัดผม" เตยตอบ พี่คนนั้นก็พยักหน้ารับ ก่อนจะหันมาทางผมต่อ

"แล้วน้อง..?"

"มาเฝ้าแฟน" ผมตอบ พร้อมกับส่งยิ้มให้พี่เขาที่ทำหน้าเหวอไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้เตยที่หันมามองด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"เอ่อ...งั้นน้องมาทางนี้เลย" พี่ผู้ชายคนนั้นหันไปพูดกับเตยที่เดินตามเข้าไปอีกด้านของร้าน

ผมนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเล่นเกมรอเวลา ทั้งที่ตั้งใจจะพิชิตใจอีกฝ่ายให้ได้ แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดแผนการอะไรเอาไว้ในใจ

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมก็แค่ทำในสิ่งที่คิดว่าอีกฝ่ายพอใจ ซึ่งผมก็ยังไม่รู้เลยว่า จะทำให้เตยพอใจได้อย่างไร

ผมนั่งรอเตยอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ท้องที่ยังว่างตั้งแต่ตื่นนอนก็เริ่มร้องขึ้นมา ผมเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะมองเตยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัดผมตรงหน้า

ผมเป็นคนชอบย้อมสีผม แต่ผมก็ชอบผมสีดำธรรมชาติของเตยอยู่เหมือนกัน มันไม่ได้ดำสนิท แล้วก็นุ่มกว่าที่สายตามองเห็น

ผมเลิกคิ้วขึ้น เมื่อบังเอิญประสานสายตากับคนที่อยู่ในความคิดผ่านกระจกเงาบานใหญ่ ผมส่งยิ้มให้ แต่เตยก็แค่มองตอบ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปทางอื่น เพียงไม่นานการรอคอยของผมก็หมดลง ผมลุกขึ้นยืน เมื่อช่างตัดผมดึงผ้าคลุมตัวของเตยออก

“เท่าไรพี่” ผมถาม พร้อมกับหยิบกระเป่าสตางค์ขึ้นมา

“กูจ่ายเอง ยุ่งไม่เข้าเรื่อง” เตยพูดขัดเสียงเข้ม แล้วหันไปส่งเงินให้พี่คนนั้นที่มองพวกเราสลับไปมา

“บอกดีๆ ก็ได้นี่” ผมบ่นออกมาแบบไม่จริงจังนัก ก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายออกจากร้าน “แล้วเตยจะไปไหนต่อ พี่หิวข้าวแล้วว่ะ”

เตยแค่ปรายตามองโดยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเดินนำผมข้ามสะพานลอยในเวลาที่ดวงอาทิตย์สาดแสงเต็มที่ แล้วผมก็ต้องอมยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อคนตรงหน้าเดินเข้าไปในร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่ง

“คะน้าหมูกรอบครับ” เตยหันไปบอกหญิงสาวที่มารับออร์เดอร์ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะโดยไม่ได้สนใจใคร

“เหมือนกันครับ” ผมหันไปบอกอย่างคนสิ้นคิด พร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเตย

“รับน้ำอะไรคะ” เธอถามขึ้น ผมก็หันไปมองเตยที่หันมามองผมเหมือนกัน

“ขอน้ำเปล่าแล้วกัน” ผมตอบ เธอก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินจากไป

ผมหันมาสนใจคนตรงหน้าอีกครั้ง แล้วระบายยิ้มออกมา เมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม เตยไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้หลบสายตาของผมไปไหน ความเงียบเกิดขึ้นขั่วอึดใจ ก่อนที่ผมจะถอนสายตาไปมองแก้วน้ำแข็งและขวดน้ำเปล่าที่เอามาเสิร์ฟ

“จะไม่คุยอะไรกับพี่เลยหรือไง” ผมพูดขึ้น เมื่อดูท่าทางแล้ว เตยคงไม่เอ่ยอะไรขึ้นมาแน่ และผมก็ไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนี้สักเท่าไร

“กูไม่มีอะไรจะคุย” เตยตอบ ผมก็ถอนหายใจออกมา

“เอาเถอะ...แล้ววันนี้ไปไหนหรือเปล่า” ผมถาม แล้วอมยิ้มออกมา “ไปเที่ยวด้วยกันไหม”

“ไปไหน” เตยถามกลับ พลางมองผมด้วยท่าทีไม่แยแส

“แล้วเตยอยากไปไหน พี่ก็พาไปได้ทั้งนั้นนั่นแหละ” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม

เตยไม่ตอบ ก่อนจะหันไปมองคะน้าหมูกรอบสองจานที่ถูกยกมาเสิรืฟ ผมก็ได้แต่ลอบมองท่าทีของคนตรงหน้าเงียบๆ จนกระทั่งเราสองคนกินข้าวเช้าเสร็จ เตยก็ลุกขึ้นเดินไปหาป้าคนหนึ่งที่กำลังล้างกระทะ แล้วส่งเงินไปให้

“สองจานนะครับ”

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 39 ❤ [27/05/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 08-06-2015 20:28:24

++++++++++

 

“ไปนาน คนเยอะหรือวะ”

ประโยคคำถามดังขึ้นทันทีที่เตยเปิดประตูออก ผมยิ้ออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าประหลาดใจของไอ้เพชรเพื่อนสนิทของเตยที่กำลังนอนหัวฟูใส่แต่บ็อกเซอร์อยู่บนเตียง

“อ่า...หวัดดีพี่” ไอ้เพชรทักด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง พร้อมกับยกมือไหว้ผม ก่อนจะหันไปมองเตยที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำ “แล้วมึงซื้อข้าวมาให้กูเปล่าวะ”

เตยชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองเจ้าของห้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเป็นปกติ

“โทษที กูลืม” เตยตอบ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำต่อ โดยไม่ได้สนใจท่าทางของคนฟังเลยสักนิด ผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“ไอ้เหี้ยเตย” ไอ้เพชรบ่น แล้วหันมาทางผมดพลางเสยผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงของตัวเอง “แล้วพี่ไปเจอมันได้ไงเนี่ย”

“เจอข้างล่าง” ผมบอก ก่อนจะหันไปสนใจโทรทัศน์ที่เปิดอยู่

“พี่คิดยังไงกับไอ้เตยวะ” ไอ้เพชนถามขึ้น ผมหันไปมองใบหน้าที่จริงจังของมัน “ถ้าพี่จะเล่นๆ กับมัน ก็ขอเถอะว่ะ อย่ามายุ่งกับมันอีก”

“กูจริงจัง แล้วก็เอาจริง” ผมบอก พร้อมกับมองคนตรงหน้านิ่ง “ยังไงกูจะเอาเตยกลับไปอยู่เหมือนเดิม”

“ถ้าพี่ต้องการมันขนาดนั้น ก็คบกับมันไปเลยสิวะ” ไอ้เพชรบอก แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น “มันอยากเป็นแฟนกับพี่จะตายห่า”

“หึ...ทำไมแค่คำว่าแฟน จะอะไรนักหนาวะ ความจริงก็แค่อยากนอนด้วยกันไม่ใช่หรือไง” ผมถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์นิดๆ ทำไมคนเราต้องมาจำกัดความสัมพันธ์กับคำว่า ‘แฟน’ ด้วย

“โธ่พี่! ทางร่างกายก็ใช่อยู่หรอก แต่ทางจิตใจมันคนละเรื่องเลยนะ” ไอ้เพชรตอบ แล้วหันมามองผมอีกครั้ง พลางเกาศีรษะของตัวเอง “พี่ก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรือไง”

ผมถอนหายใจออกมา อย่างไม่ค่อยชอบใจนัก ที่จริงแล้วผมอาจจะมีทัศนคติเรื่องความรักไม่ดีสักเท่าไร แต่ไม่ใช่เพราะผมเคยอกหักรักคุดหรอกนะครับ เพียงแต่ความรักที่ผมเจอรอบตัวนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่เชื่อถือไม่ค่อยได้

"กูอาจจะเห็นแก่ตัว แต่กูสนใจแค่ตัวตนของคนๆ นั้นมากกว่าสถานะของความสัมพันธ์ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข จะเป็นเพื่อน พ่อบ้าน แฟน หรือเหี้ยอะไรก็ตาม กูก็ไม่สนใจ" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง พลางมองใบหน้าของคู่สนทนาไม่ละสายตา "แล้วตอนนี้กูก็ต้องการเตย"

ไอ้เพชรแค่ยกยิ้มขึ้น ก่อนที่เราสองคนจะหันไปมองเตยที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

“เดี๋ยวกูไปข้างนอก” เตยพูดขึ้น แล้วเดินไปยินอยู่หน้ากระจกเงา

“มึงจะไปไหน” ไอ้เพชรถามกลับพลางลุกขึ้นจากเตียง

“ถามแทม” เตยตอบหน้าตาย ไอ้เพชรก็หันมาทางผมเล็กน้อย

“เออๆ กูไม่ยุ่งแล้ว ไปหาข้าวกินดีกว่า” ไอ้เพชรบอก พร้อมกับหยิบเสื้อยืดมาสวม ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำต่อ


++++++++++

 

“ไม่คิดว่าเตยจะยอมมากับพี่ง่ายๆ” ผมพูดขึ้น ขณะกำลังขับรถอยู่

“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง” เตยตอบด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจนัก ผมก็แค่ยิ้มขึ้น ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ภายในศูนย์การค้าขนาดใหญ่มีคนค่อนข้างบางตา ผมพาเตยแวะดื่มกาแฟที่ร้านประจำ  ก่อนจะนั่งทอดมองคนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี

"เตยไปดูหนังกันไหม" ผมถามขึ้น เวลาจะจีบใครสักคน ร้อยละเก้าสิบจะต้องไปดูหนังด้วยกันทั้งนั้น

"ตามใจ" เตยตอบรับอย่างว่าง่าย พลางจิบคาปูขิโน่ของตัวเองอย่างมีมาด

หลังจากดื่มด่ำกับคาเฟอีนจนเต็มอิ่ม ผมกับเตยก็เดินไปบริเวณของโรงภาพยนตร่ต่อ ผมมองดูโปสเตอร์และตารางฉายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองคนที่กำลังยืนอยู่ข้างกัน

“อยากดูเรื่องอะไร” ผมถามขึ้น เตยเลื่อนสายตามามอง

“มึงไม่ได้คิดมาหรือไง” เตยถามกลับ ผมก็ถอนหายใจออกมา

“เปล่า ก็แค่คิดว่ามาดูหนังด้วยกัน น่าจะดี” ผมตอบออกไปตามตรง พลางมองตารางฉายไปด้วย "ไม่มีเรื่องที่น่าดูเลยว่ะ"

"ถ้างั้นก็ไม่ต้องดู" เตยพูดตัดบทด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"พี่กำลังจีบเตยอยู่นะครับ" ผมพูดขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มไปให้คนที่กำลังมองมา  "เวลาจีบกัน ก็ต้องชวนมาดูหนังไม่ใข่หรือไง"

“งั้นหรือ...มึงก็เลือกมาสักเรื่องแล้วกัน” เตยบอก ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

ผมอมยิ้ม แล้วนึกอยากจะหอมแก้มของคนตรงหน้าอย่างนึกหมั่นเขี้ยว แต่ก็ต้องอดใจเอาไว้ แล้วเดินไปซื้อตั๋วของเ่รื่องที่กำลังจะฉายภายในห้านาทีข้างหน้า เพราะขี้เกียจรอเวลา

ภายในโรงภาพยนตร์มีคนดูค่อนข้างน้อย อาจเป็นเพราะเรื่องนี้ไม่ได้เป็นที่นิยมมากนัก ผมหยิบป็อปคอร์นที่ซื้อมากินเล่น ก่อนจะยื่นไปทางเตยที่นั่งมองโฆษณาที่ฉายอยู่บนหน้าจอใหญ่

“ไม่เอา” เตยปฏิเสธ โดยที่ไม่ได้มองมาทางผมเลยสักนิด แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ พลางหยิบป็อปคอร์นป้อนให้คนที่นั่งข้างกันต่อด้วยรอยยิิ้ม ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันมามอง แล้วรับการเอาใจของผมในที่สุด

"ที่แท้ก็ต้องให้พี่ป้อนให้นี่เอง " ผมพูดเย้า แล้วยกยิ้มขึ้น เมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีร้ำคาลเข้มที่แวววาวในความมืด " เดี๋ยวพี่ป้อนให้ทางปากดีไหมครับ"

"ก็ทำสิ ถ้ามึงไม่อยากให้กูกลับไปอยู่กับมึงอีก" เตยตอบเสียงเรียบ ผมก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย

"มีขู่ด้วยว่ะ"  ผมบ่นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกินข้าวโพดคั่วที่อยู่ในมือต่อ

เนื้อเรื่องที่ฉายอยู่ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจนักจนผมรู้สึกง่วงขึ้นมาตงิดๆ  ก่อนที่ผมจะหันไปมองคนที่นั่งข้างกัน เตยกำลังนั่งมองภาพเคลื่อนไหวที่อยู่เบื้องหน้าโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว

ผมมองเสี้ยวใบหน้าของเตยผ่านความมืด ก่อนจะยกยิ้มขึ้น เมื่อ นึกถึงตอนที่ผมเห็นน้องเขาแอบหลับครั้งนั้น

“คิดว่าเตยจะหลับแล้ว” ผมพูดเสียงเบา ถึงแม้แถวที่นั่งตลอดแนวจะไม่มีใครนั่งเลยนอกจากเราสองคน

“ทำไม” เตยถามกลับ แล้วหันมามองผมเล็กน้อย

“เราไม่เคยมาดูหนังด้วยกันเลยนี่” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “ครั้งล่าสุดก็ตอนที่พี่เห็นเตยหลับคาโรง”

“อืม ก็มันน่าเบื่อ” เตยบอกด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสนใจ

“พี่ว่าเรื่องนี้ก็น่าเบื่อเหมือนกัน” ผมบอก แล้วเอนหลังพิงกับเก้าอี้นุ่ม “เกือบหลับตั้งหลายรอบ”

“งั้นหรือ...” เตยตอบรับ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าจอกว้างตรงหน้าอีกครั้ง “แต่เรื่องนี้มึงเป็นคนเลือกเองไม่ใช่หรือไง”

“พี่เลือกมามั่ว เตยก็รู้” ผมตอบ  อันที่จริงผมก็ไม่ได้คาดหวังความสนุกอะไรนัก  เพราะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักโรแมนติกที่ไม่เข้ากับรสนิยมของผมสักเท่่าไร

“ถึงเนื้อเรื่องมันจะน่าเบื่อ แต่กูก็ยังอยากดูให้จบ” เตยพูดขึ้น แล้วหันกลับมามองผมที่เลิกคิ้วขึ้น “เพราะมันเป็นหนังที่มึงเลือก ถึงจะเลือกแบบมั่วๆ ก็เถอะ”

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง พลางมองใบหน้าที่ยังเรียบเฉยอย่างเคย ถึงแม้คำพูดนั้นจะเป็นแค่คำบอกเล่าธรรมดา แต่หัวใจของผมกลับเต้นแรงขึ้น อาจเป็นเพราะความนัยที่แฝงอยู่ในประโยคนั้นก็ได้

 

++++++++++

 

ผมนั่งดูหนังจนจบโดยที่ไม่ได้หลับอย่างที่คิดเอาไว้ เมื่อเราสองคนเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์ ผมก็พาเตยไปหาอะไรกินเป็นมื้อกลางวันต่อ ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งกินสุกี้กันอยู่ครับ

“เตยอยากได้อะไรไหม เดี๋ยวพี่ซื้อให้” ผมถามขึ้น พร้อมกับตักเต้าหู้ปลาใส่ถ้วยของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“ไม่มี” เตยตอบ ก่อนจะกินเต้าหู้ปลาที่ผมตักให้

“อืม แล้วเมื่อไรเตยจะกลับไปอยู่กับพี่สักทีล่ะ” ผมถามออกไปตามตรง พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างค้องการคำตอบ

“ก็ต่อเมื่อมึงทำให้กูอยากกลับนั่นแหละ” เตยตอบ นัยน์ตาสีร้ำตาลเข้มสวยสบมาอย่างที่เดาความหมายไม่ออก

“พี่ไม่เข้าใจเลยว่ะ ทั้งที่เตยก็รักพี่ แต่ทำไมถึงไม่อยากอยู่กับพี่วะ” ผมถามต่ออย่างข้องใจ เตยก็แค่มองผมชั่วครู่ แล้วภอนหายใจออกมา

“ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่ แต่เพราะมึง...นั่นแหละ” เตยบอก ก่อนจะสนใจสุกี้ที่กำลังส่งกลิ่นหอมต่อ ผมขมวดคิ้วขึ้ย

“พี่ทำไม” ผมถามกลับ ก่อนจะจับมือที่กำลังหยิบตะกร้อเอาไว้ “เตยอยากให้พี่ทำอะไร”

“แทม...ถ้ามึงเข้าใจตัวเองเมื่อไร ก็จะเข้าใจทุกอย่างเอง”

 

+++++++++

 

หลังจากที่ไปส่งเตยอีกครั้งตอนบ่ายแก่ๆ ผมก็กลับมาที่ห้องพักของตัวเองด้วยความสับสน แล้วได้แต่เก็บงำความคิดจากจำพูดของอีกฝีายเมิ่อตอนกลางวันด้วยความไม่เข้าใจ

อยากกลับ...แต่ต้องรอให้ผมเข้าใจตัวเอง?

เรื่องอะไรวะ?

เมื่อดวงอาทิตย์คล้อนต่ำ ท้องฟ้าืี่เคยสดใสก็เปลี่ยนสี เพียงไม่กี่ชั่วโมงราตรีก็เคลื่อนผ่านทั่วบริเวณ

หลังจากหาอะไรกินตอนเย็นที่ร้านอาหารตามสั่งใกล้คอนโดมิเนียมเสร็จ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อปฏิบัติภารกิจในช่วงกลางคืนต่อ

ผมขับรถมาถึงผับสตาร์ไลท์ในเวลาสามทุ่ม ก่อนจะเดินไปนั่งที่บาร์ตามลำพัง

คืนนี้ผมไม่ได้ชวนใตรมาด้วย เพราะไม่อยากกวนเพื่อนให้มาดื่มทุกคืน ถึงแม้จะรู้ดีว่าพวกมันชอบก็ตาม

ผมถอนหายใจ ก่อนจะวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะอย่างเบื่อหน่าย แอลกอฮอล์ที่วิ่งไปตามกระแสเลือดกระตุ้นความคิดที่ยังหาคำตอบไม่ได้ให้ทำงานไม่หยุด

เสียงเพลงยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ผมมองบาร์เทนเดอร์ที่ทำงานตามหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน แล้วมองเลยไปยังเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่เพิ่งเดินเข้ามา

"ไอ้ลม เตยมายัง"  ผมถามขึ้น พร้อมกับมองคนที่เปื้อนรอยยิ้มตรงหน้า

"มาแล้ว จะให้เรียกให้หรือเปล่า" ไอ้ลมถามกลับ ผมก็ส่่ายหน้า

"ตอนนี้อยากหาอะไรดื่มมากกว่า จัดมาให้สักแก้วแล้วกัน" ผมตอบ อีกฝ่ายก็พยักหน้ารับ ก่อนจะทำงานของตัวเอง

ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปกับเครื่องดื่มมึนเมาอย่างเชื่องช้า บรรยากาศคึกคักรอบตัวไม่สามารถแทรกผ่านความคิดที่ยังวนเวียบเกี่ยวกับผู้ชายเพียงคนเดียวได้

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว หลังจากเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมก็เดินออกมาหาที่สูบบุหรี่เงียบๆ ต่อ แต่ทว่าผมก็ต้องชะงักกับสิ่งที่ฉายผ่านสายตา

ในมุมอับที่ซ่อนเร้นภายใต้เงาของราตรี ภาพสลัวของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังยืนจูบกันถูกย้อมด้วยความมืด ผมคงจะมองเลยไปอย่างไม่สนใจ ถ้าหากแสงจันทร์ไม่ได้ส่องผ่านเพิ่อเปิดเผยใบหน้าที่ตุ้นเคยของใครคนหนึ่งในชุดพนักงานของผับ

"เตย!" ผมเรียกเสียงเข้ม พร้อมกับเดินเข้าไปกระชากเจ้าของชื่อออกมาด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นกะทันหัน

เสียงผู้หญิงตรงหน้าร้องขึ้นด้วยความตกใจ ผมขมวดคิ้วอย่างนึกรำคาญ พลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงความแปลกใจอย่างชัดเจน

"...อะไร" เตยถามขึ้นไม่เต็มเสียงนัก โดยที่มีหญิงสาวข้างกายเข้ามาควงแขนเอาไว้ด้วยอาการเขินอายอย่างมีจริต ผมไม่ได้ตอบ แต่หันไปมองใครอีกคนด้วยรอยยิ้มเหยียด

"ปล่อยแขนแฟนผม แล้วไสหัวไปได้แล้วครับ"

หญิงสาวตาโตขึ้นทันที ก่อนจะปล่อยแขนของเตยออกราวกับต้องของร้อน ใบหน้าสวยจัดที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์บิดเบี้ยวไปด้วยอารมณ์โกรธ  แล้วเจ้าหล่อนก็เดินหนีอย่างหมดท่า

"พูดอะไรของมึงวะ!" เตยว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ผมเดาะลิ้นในป่ากอย่างนึกโมโห

"อะไรอีก! ก็เตยอยากเป็นแฟนกับพี่ไม่ใช่หรือไงวะ" ผมว่ากลับ พลางกำมือของตัวเองเพื่อข่มอารมณ์ที่กรุ่นขึ้น

เตยมองผมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา แล่วขยับก้าวถอยห่าง แต่ผมก็ยังรั้งคนตรงหน้าเอาไว้  พลางสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มอย่างจริงจัง

ผมขมวดคิ้วมองใบหน้าเฉยชาด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะดึงเตยเข้ามาใกล้ แล้วบดเบียดริมฝีปากของตัวเองกับกลีบเนื้อบางสีอ่อนอย่างเอาแต่ใจ แต่ไม่ทันที่ผมจะสอดปลายลิ้นลอดผ่านโพรงปากนุ่ม อีกฝ่ายก็ดันผมให้ออกห่างเสียก่อน

“กูบอกแล้วไง อย่ามาจูบกูอีก ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไร” เตยว่าต่อด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด  พร้อมกับมองผมด้วยสายตาดุ

“หึ! พี่รู้สึกไม่ชอบไงวะ” ผมตอบเสียงห้วน พร้อมกับจ้องดวงตาแวววับของคนตรงหน้าอย่างอารมณ์เสีย "ไอ้เหี้ย! ไหนบอกว่่ารักพี่ แล้วทำไมยังไปยุ่งกับคนอื่นอีกวะ!"

“แทม... กูก็คงเหมือนมึงนั่นแหละ” เตยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แล้วมองผมนิ่ง “เรื่องบนเตียงกับความรัก มันไม่เกี่ยวกัน”

ผมเบิกตากว้างขึ้น แล้วสบถในใจอย่างจนคำพูด ก่อนจะหยิบบุหรี่ที่ตั้งใจจะสูบตั้งแต่แรกขึ้นมาใช้งานด้วยความโมโห

บัดซบ!

"มึงหึงกู" เตยพูดขึ้น ผมหันไปมองด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“เปล่า...” ผมปฏิเสธเสียงเย็น แต่คนตรงหน้ากลับยกยิ้มทืี่มุมปาก

"หึ! หึงชัดๆ" เตยพูดขึ้นต่อ ผมก็ชักสีหน้าอย่างไม่ชอบใจ

“หึงแล้วไงวะ” ผมตอบกลับเสียงขุ่น  พลางสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่เป็นประกายบางอย่าง

"ไม่แล้วไง ก็แค่ดีใจ" เตยตอบด้วยน้ำเสียงปกติ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในผับ

ผมได้แต่มองตามด้วยหัวใจที่เต้นแรงขึ้นอย่างไร้สาเหตุ พลางอัดสารพิษเข้าปอด สายตาที่เจือด้วยอารมณ์ร้อนหลุบลงมองพื้นซีเมนต์อย่างครุ่นคิด
         
หึง...?

จะอย่างไรก็ช่าง...ขอแค่เตยมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมก็พอ

 

TBC ++++++++++

Marionetta :::
  :3123: ดีค่ะ มาต่อแล้วจ้า ^^

สำหรับตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากอยากแกล้งแทมเล่น ทั้งที่แทมตั้งใจจะจีบเตย แต่ดูเหมือนเตยจะจีบแทมกลายๆ มากกว่านะคะ อิอิ ชอบบรรยากาศตอนนี้จัง

ขอบคุณทุกคอมเมนต์มากเลยค่ะ ถึงช่วงนี้จะเริ่มเงียบๆ เพราะเปิดเทอมแล้วก็ตาม  แฮะๆ ตอนแรกคิดว่าจะแต่งไม่ทัน เพราะเคลียร์หนังสือแมลงปออยู่ แต่ก็นะ…,พอมีคนกระตุ้นเลยมีแรงแต่งต่อไป ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ยังไงช่วยติดตามต่อไปด้วยนะคะ อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว ><

ปล. ตอนหน้าเจอกับเตยต่อค่ะ ^^

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 08-06-2015 21:41:14
พี่แทมกินหญ้ากองไหนเป็นอาหารคะ จะตามไปฉีดยา น่าตบกระโหลกจริงๆ บื้อมากมาย หึงหวงน้องซะขนาดนั้นแล้ว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 08-06-2015 22:30:05
 :pig4: :pig4:

รอแทมรู้ตัว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 08-06-2015 22:30:58
ชอบเรื่องนี้อ่ะะ โอ้ยยยแทมเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะที!!!  :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 09-06-2015 00:12:55
แทมใกล้จะรู้ตัวแล้วๆๆ ยอมรับไปเหอะว่าชอบเตย แล้วจะไม่มีคนอื่นๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 09-06-2015 08:04:53
โถ๋ พี่แทมที่น่าสงสาร

เป็นน้องที่อยู่ในโอวาทของพี่ติน

มี่พี่ชายที่อินดี้หลุดโลก

ชีวิตเยกลัวความเปลี่ยนแปลง และ ไม่ใว้ใจความรักสินะ

แต่ตัวเองนะรักเตยเขาโดยที่ไม่รู้ตัว

แต่คงกลัวว่า ความรักจะอยู่ด้วยไม่นาน น่าสงสารแทม

ไม่รู้ใจตัวเองตัวเองเลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-06-2015 08:37:03
 :katai2-1:  บทเรียนล่าสุด นี่แหละอาการหึง
พี่แทมเอ๊ย ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว
ตอนนี้รู้ยังว่าทำไมเตยถึงดีใจ

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ  :mew1:  อยากให้พี่แกเข้าใจตัวเองสักที
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 10-06-2015 15:44:03
มากไปแล้ว...มากไปแล้วแทม!นายจะซึนมากไปแล้วววว อ่อก นายมีชีวิตรอดมาถึงเดี๋ยวนี้ได้ยังไง(วะ)ครับเนี้ย!!

โอ้ยแม่ย้อย แค่หึงมันยังไม่รู้จักเล้ยย เตย! สอนด่วน!!!ฮ่าๆ :oo1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 10-06-2015 18:06:35
แอบแหย่พี่แทมเล่นน 55555 หนวดกระตุกเบยย :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: analyze ที่ 13-06-2015 09:46:16
ใช้เวลาสองวัน ในที่สุดก็ตามทันแล้ว
สนุกมากค่ะ ลุ้นมาก
นี่อ่านโดยไม่ได้คาดหวังหรือเชียร์ฝั่งไหนเป็นพิเศษ
แต่อ่านแบบพยายามคาดเดาอารมณ์และพฤติกรรมตัวละคร ว่าใครจะรุก
แรกๆรู้สึกเหมือนแทมรุก
มาหลังๆเหมือนแทมมีรังสีฟริ้งๆขึ้นมายังไงก็ไม่รู้...
ก็เลยคิดว่าเตยรุกก็โอ
ตอนนี้รู้สึกว่า ผลัดกันเถอะ จบ 55555
 :hao7: :hao7: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 21-06-2015 23:40:31
โอ๋ยยย ลุ้นจะแย่ว่าเมื่อไหร่แทมจิรู้ตัว  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kaewvahaha ที่ 22-06-2015 17:16:06
อยากอ่านต่ออออ นังแทมพาโบ!

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-06-2015 20:37:51
พี่แทมกินหญ้ากองไหนเป็นอาหารคะ จะตามไปฉีดยา น่าตบกระโหลกจริงๆ บื้อมากมาย หึงหวงน้องซะขนาดนั้นแล้ว
555 อันนี้ตอบไม่ได้จริงๆ อาจเป็นเพราะกินอาหารสำเร็จรูปมากเกิยไปก็ได้นะคะ อิอิ

:pig4: :pig4:

รอแทมรู้ตัว
น่าจะรู้ตัว แต่ไม่อยากจะยอมรัยมากกว่าล่ะมั้ง  :hao6:

ชอบเรื่องนี้อ่ะะ โอ้ยยยแทมเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะที!!!  :ling1:
ขอบคุณมากเลยค่ะ  :กอด1: อีกไม่นานนี้แล้วค่ะ

แทมใกล้จะรู้ตัวแล้วๆๆ ยอมรับไปเหอะว่าชอบเตย แล้วจะไม่มีคนอื่นๆ
ใช่แล้วค่ะ เหมือนต่างรนก็ต่างเล่นตัวกันอยู่นะคะ

โถ๋ พี่แทมที่น่าสงสาร

เป็นน้องที่อยู่ในโอวาทของพี่ติน

มี่พี่ชายที่อินดี้หลุดโลก

ชีวิตเยกลัวความเปลี่ยนแปลง และ ไม่ใว้ใจความรักสินะ

แต่ตัวเองนะรักเตยเขาโดยที่ไม่รู้ตัว

แต่คงกลัวว่า ความรักจะอยู่ด้วยไม่นาน น่าสงสารแทม

ไม่รู้ใจตัวเองตัวเองเลย
อาจจะมีส่วนค่ะ ตอนนี้แทมแค่ไม่เชื่อในความรัก แต่อีกไม่นานเตยก็จะทำให้เปลี่ยนใจ เอิ๊กๆ

:katai2-1:  บทเรียนล่าสุด นี่แหละอาการหึง
พี่แทมเอ๊ย ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว
ตอนนี้รู้ยังว่าทำไมเตยถึงดีใจ

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ  :mew1:  อยากให้พี่แกเข้าใจตัวเองสักที
นี่อาจจะเป็นอาการหึงครั้งแรกใยชีวิตของแทมก็ได้ อิอิ
ยังไงก็อดทนรอคนที่เพิ่งมีรักครั้งแรกหนอ่ยนะคะ แฮะๆ
ขอบคุณที่ยังติดตามอยุ่ค่ะ ^^

มากไปแล้ว...มากไปแล้วแทม!นายจะซึนมากไปแล้วววว อ่อก นายมีชีวิตรอดมาถึงเดี๋ยวนี้ได้ยังไง(วะ)ครับเนี้ย!!

โอ้ยแม่ย้อย แค่หึงมันยังไม่รู้จักเล้ยย เตย! สอนด่วน!!!ฮ่าๆ :oo1:
555 ที่ผ่านมาแทมคงไม่เคยหึงใครมาก่อนนั่นแหละค่ะ ต่อจากนี้ก็คงรู้ซึ้งเยอะขึ้น อิอิ

แอบแหย่พี่แทมเล่นน 55555 หนวดกระตุกเบยย :hao7:
:z1: เป็นตอนที่เตยได้เอาคืนบ้าง

ใช้เวลาสองวัน ในที่สุดก็ตามทันแล้ว
สนุกมากค่ะ ลุ้นมาก
นี่อ่านโดยไม่ได้คาดหวังหรือเชียร์ฝั่งไหนเป็นพิเศษ
แต่อ่านแบบพยายามคาดเดาอารมณ์และพฤติกรรมตัวละคร ว่าใครจะรุก
แรกๆรู้สึกเหมือนแทมรุก
มาหลังๆเหมือนแทมมีรังสีฟริ้งๆขึ้นมายังไงก็ไม่รู้...
ก็เลยคิดว่าเตยรุกก็โอ
ตอนนี้รู้สึกว่า ผลัดกันเถอะ จบ 55555
 :hao7: :hao7: :hao6: :hao6:
ขอบคุณมากเลยค่ะ >< ถึงมิ้นจะคิดเอาไว้แล้ว แต่ก็แต่งไปตามอารมณ์และสถานการณ์เหมือนกันค่ะ
เพราะทั้งคู่ก็มีสิทธิ์รุกหรือรับก็ได้ขึ้นอยู่ว่าใครจะยอมลงให้ก่อนเท่านั้นเอง
มิ้นเองก็แต่งโดยหวังว่าจะทำให้สองคนนี้รักกันให้ได้ก่อน เรื่องบนเตียงค่อยว่ากันอีกที ฮ่าๆ
ยังไงก็ช่วยติดตามต่อไปด้วยนะคะ

โอ๋ยยย ลุ้นจะแย่ว่าเมื่อไหร่แทมจิรู้ตัว  :katai1:
เร็วๆ นี้นี่แหละค่ะ  :katai2-1:

อยากอ่านต่ออออ นังแทมพาโบ!

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
แทมไม่ได้โง่ แค่ไม่ยอมรับตัวเองเท่านั้นแหละค่ะ อิอิ

++++++++++
ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ ถึงจะช้าแต่ก็ยังไม่จากไปไหนจนกว่าเรื่องนี้จะจบ อิอิ
ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยค่ะ อีกไม่กี่อึดใจก็จะได้รู้กันแล้วว่าใครกันแน่ที่จะเสร็จ ><


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 25-06-2015 09:27:53
ใกล้แล้วๆๆๆพี่แทม จะรู้ใจตัวเองแล้ว รึเปล่า ฮ่าๆๆๆ
โอ้ยย ลุ้นๆอ่ะ ใครจะเสร็จใครนะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 25-06-2015 11:20:57
เพิ่งเข้ามาอ่าน...แต่ชอบอ่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคร๊าาา
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-06-2015 13:18:29
 :3123: :3123: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-07-2015 12:44:33
ใกล้แล้วๆๆๆพี่แทม จะรู้ใจตัวเองแล้ว รึเปล่า ฮ่าๆๆๆ
โอ้ยย ลุ้นๆอ่ะ ใครจะเสร็จใครนะ
:-[ อีกนิดเดียวค่ะ

เพิ่งเข้ามาอ่าน...แต่ชอบอ่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคร๊าาา
ขอบคุณค่ะ  :mc4:

:3123: :3123: :pig4:
:mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-07-2015 18:45:28
PLAYBOY # 41 – TOEY

 

 

“มีเรื่องอะไรวะ ดูมึงอารมณ์ดี”

ผมหันไปมองไอ้ลมที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ก่อนจะเปลี่ยนชุดของตัวเองต่อ

“ไม่มีอะไร”

“แล้วมึงเจอพี่แทมหรือยัง”

“อืม เจอแล้ว”

หลังจากนั้นผมก็ยืนฟังไอ้ลมเล่าเรื่องลูกค้าในคืนนี้อย่างไม่ค่อยสนใจนัก จนกระทั่ง ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย

“งั้นกูกลับก่อน”

“เออ”

ผมเดินออกจากห้องสำหรับพนักงาน ก่อนจะออกจากผับผ่านทางประตูหลัง แล้วผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนรออยู่

“มายืนทำอะไรแถวนี้ ”

“ก็รอจะไปส่ง เดี๋ยวโดนหิ้วไประหว่างทาง”

ผมเลิกคิ้วขึ้น พลางลอบยิ้มในใจอย่างนึกตลกสีหน้าของไอ้แทม เพราะใบหน้าที่มักจะแต้มรอยยิ้มยียวนกลับแสดงอาการหงุดหงิดแกมเก้อเขินอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็น่ารักดีเหมือนกัน

"ถ้ากูไม่อยากไป ใครก็พาไปไหนไม่ได้หรอก" ผมบอก แล้วยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

 

++++++++++

 

ตอนนี้เวลาตีสองครึ่งโดยประมาณ ผมกำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตสุดหรูที่ไอ้แทมหวงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในบรรดาสมบัติที่มันมี แม้แต่ผมก็ยังไม่เคยได้ลองขับเคลื่อนความเร็วของรถคันนี้เลยสักครั้ง

“เตยไปนอนที่ห้องพี่คืนนี้เถอะ”

คำพูดที่ดังขึ้น ทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น

“ไม่ กูจะกลับหอ”

“แค่ไปค้างที่ห้อง ไม่ได้มีอะไรหรอกน่า” ไอ้แทมโน้มน้าวต่อ แล้วหันมามองผมเหมือนลูกหมา ก่อนจะหันกลับไปสนใจถนนข้างหน้า “พี่คิดถึงเตยว่ะ”

ผมถอนหายใจเล็กน้อย แล้วทำเมินคำพูดของมันอย่างนึกอ่อนใจ เพราะรู้ดีว่าตัวเองใจไม่แข็งพออย่างที่ต้องการ ถ้าหากคล้อยตามคำชวนนั้น ผมสาบานได้เลยว่า คืนนี้ไม่ได้แค่นอนเฉยๆ อย่างที่มันบอกแน่

อันที่จริงผมก็แค่อยากได้ยินคำว่า 'รัก' อย่างจริงใจของมันสักครั้ง ก่อนที่เราจะมีอะไรกัน ผมไม่อยากเป็นแค่ 'คู่นอน' ที่ไร้ความหมาย มีค่าแค่ระบายอารมณ์ทางเพศของกันและกันเท่านั้น

“อย่าขี้โกง”

“ขี้โกงอะไร ก็แค่ขอตรงๆ”

นั่นแหละ... แค่กูรักมึงก่อน ก็เสียเปรียบมากพอแล้ว มึงยังมาแกว่งหัวใจของกูเล่นอีก

เพียงไม่นานไอ้แทมก็ขับรถมาถึงหน้าหอพัก เมื่อรถยนต์จอดสนิท ผมก็หันไปมองฝั่งคนขับที่ยังมีสีหน้าไม่พอใจอยู่

เชื่อเถอะว่า...กูต้องการมึงยิ่งกว่าที่มึงต้องการกูเสียอีก

"แทม" ผมเรียก พร้อมกับขยับเข้าไปหอมแก้ม แล้วเลื่อนมาจูบที่มุมปากของมันอย่างห้ามใจ ก่อนจะมองดวงตาสีดำลึกล้ำทีีอ่านความหมายไม่ออก "กูรอมึงอยู่"

รอ...เมื่อไรที่มึงจะยอมรับหัวใจของตัวเองสักที

 

++++++++++

 

เสียงเคาะประตูที่หน้าห้อง ทำให้ผมลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย แล้วนึกสงสัยว่า ใครมาหาตั้งแต่เช้าแบบนี้ ถ้าหากเป็นไอ้เพชรที่ไม่ได้กลับมานอนตั้งแต่เมื่อคืน มันก็คงจะไขประตูเข้ามาเองแล้ว

ผมลุกจากเตียง ก่อนจะเดินสยผมของตัวเองลวกๆ แล้วเปิดประตูห้องออก ผมเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นดอกไม้ช่อใหญ่ถูกยื่นมาตรงหน้า

"รับไปสิครับ"

ผมมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ก่อนจะรับช่อดอกไม้ด้วยท่าทีงุนงง

"อะไรของมึง"

"ก็ดอกไม้แทนใจของพี่ไงครับ" ไอ้แทมบอก แล้วยกยิ้มขึ้นด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ "เตยรู้ความหมายของมันหรือเปล่า"

ผมถอนหายใจตอบ ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม เรื่องพรรค์นี้ผมจะไปรู้ใด้อย่างไร

"มันแปลว่า พี่คิดถึงเตยมาก แล้วเตยก็ควรกลับไปอยู่กับพี่เหมือนเดิมได้แล้ว" ไอ้แทมพูดขึ้นต่อ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อผมส่งสีหน้าเอือมระอาใส่

"เหลวไหล" ผมว่ากลับอย่างไม่ค่อยสนใจนัก  ก่อนจะวางช่อดอกกล้วยไม้ที่จัดอย่างสวยงาลงบนโต๊ะเขียนหนังสือ

"พี่ถามคนขายมาอีกที"  ไอ้แทมบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วกวาดตามองรอบห้อง "ไอ้เพชรไม่อยู่หรือ"

"อืม แล้วมึงมาทำไมแต่เช้า" ผมถาม พลางนั่งลงบนเตียงอย่างขี้เกียจ

"ก็อยากเจอ เลยมาหา" ไอ้แทมตอบเสียงใส พร้อมกับนัยน์ตาสีดำที่เป็นประกาย "ไปเที่ยวทะเลกันไหม"

"มึงจะชวนกูเที่ยวทุกวันเลยหรือไง" ผมย้อนถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย ที่จริงแล้วผมอยากทำตัวขี้เกียจอยู่ที่ห้องมากกว่า เพราะตอนนี้เวลาที่ควรพักผ่อน ผมต้องทำงาน

"พี่มีเวลาจำกัด ก็ต้องรีบทำคะแนนสิครับ" ไอ้แทมตอบ พลางก้าวเข้ามาประชิด ก่อนจะโน้มใบหน้าลงให้อยู่ในระดับเดียวกันพร้อมกับรอยยิ้มและสายตาทีเล่นทีจริง "หืม? หรือว่าเตยอยากจะไปไหน"

ผมสบกับนัยน์ตาสีดำสวยโดยไม่ได้พูดอะไร ลมหายใจอุ่นและกลิ่นอายอ่อนจางกระตุ้นความรู้สึกที่พยายามเก็บเอาไว้ให้ทะลักออกมา

อาจเป็นความต้องการที่เรียกร้องจากก้นบึ้งของหัวใจ ทำให้ผมขยับใบหน้าเข้าหา แล้วแนบริมฝีปากบนกลีบเนื้อบางสีอ่อนแผ่วเบาอย่างยากจะห้ามใจ  การตอบสนองที่ได้รับ ทำให้ความร้อนภายในร่างกายของผมสูบฉีดเร็วขึ้น ก่อนที่ผมจะแลกเปลี่ยนสัมผัสนุ่มชื้นผ่านปลายลิ้นกับคนตรงหน้าอย่างเผลอไผล

รสจูบอ่อนหวานดำเนินอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ผมจะถอนริมฝีปากของตัวเองออกเล็กน้อย แล้วแต้มความรู้สึกที่มีอยู่ข้างในลงบนผิวแก้มและซอกคอของไอ้แทมราวกับคนไร้สติ อยากจะบอกให้รู้ว่า รักและต้องการมันมากแค่ไหน

ผมดึงคนตรงหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่เราสองคนจะส่งผ่านความเร่าร้อนที่ลุกโชนขึ้นผ่านบทจูบที่ดูดดื่มมากกว่าเดิม ความเสียวซ่านวิ่งพล่านจนผมแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ไหว เมื่อถูกปรนเปรออารมณ์ใคร่ด้วยเรียวลิ้นและริมฝีปากที่ช่ำชองของมัน

ทว่าในขณะที่ผมกำลังจะถอดเสื้อของไอ้แทมออกเพื่อสัมผัสผิวเนื้อเรียบตึงน่าหลงใหลมากยิ่งขึ้น สายตาก็พลันไปสบกับนัยน์ตาคู่หนึ่งที่กำลังมองมาด้วยความตกตะลึง

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นเจ้าของห้องตัวจริงกำลังทำหน้าเหวอ ก่อนที่ผมจะตัดสินใจถอยห่างจากคนที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยความขัดใจ

"ไอ้เพชรมา" ผมบอกเสียงเบา พลางเลียริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของตัวเอง ไอ้แทมมองผมครู่หนึ่ง แล้วหันหลังกลับไปมองคนที่พูดถึงต่อ

"แล้วยืนทำหน้างงอยู่หน้าประตูทำไมวะ ห้องมึงไม่ใช่หรือไง" ไอ้แทมบอก ก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไอ้เพชรปั้นสีหน้าไม่ถูกเป็นการตอบรับ พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องของตัวเองด้วยท่าทางผิดปดติอย่างเห็นได้ชัด

"แม่งทำท่าตลก" ไอ้แทมพูดขึ้น พลางมองไอ้เพชรที่เดินเกาศีรษะเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีเหมือนงงกับชีวิต ก่อนจะหันมาทางผมต่อ แล้วยกยิ้มที่มุมปาก "พี่เปลี่ยนใจแล้ว ไปเที่ยวที่ห้องพี่ดีกว่า"

"ยังไม่ใช่ตอนนี้" ผมบอก พร้อมกับจัดทรงผมสีอ่อนของคนตรงหน้าให้เข้าที่ "กินอะไรมาหรือยัง"

"หึ! กินของว่างไปหน่อยนึงแล้วเมื่อกี้" ไอ้แทมตอบด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ "ตอนนีี้อยากกินของคาวแล้ว"

"กูไม่เขิน" ผมตอบเสียงเรียบ แต่ก็อมยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผิวแก้มนุ่มของคนตรงหน้าเล่น พร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีดำสนิท "ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงกับกู"

แต่ไม่ทันที่ผมจะได้รับคำตอบ เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้นขัด ผมหันไปมองไอ้เพชรที่ยิ้มแหยพลางหัวเราะเสียงแห้ง

"กูไม่กวนแล้ว" ไอ้เพชรพูดขึี้น ก่อนจะคว้าเสื้อยืดกับกางเกงในตู้เสื้อผ้ามาเปลี่ยน "ยกห้องให้ เขิญตามสบาย"

"แล้วมึงจะไปไหน" ผมถาม เมื่อเห็นท่าทางของไอ้เพชรเหมือนจะออกไปข้างนอกอีกครั่ง ทั้งที่เพิ่งกลับมาไม่ถึงสิบนาที

"กูแค่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร" ไอ้เพชรบอก แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย "กูไปล่ะ"

ผมได้แต่มองไอ้เพชรเดินออกไปโดยไม่ได้ทักท้วงอะไรอีก ถึงแม้จะรู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจที่เจ้าของห้องเกรงใจคนอาศัยกับแขกที่มากะทันหันอย่างผมกับไอ้แทมก็ตาม

“ตัวขัดจังหวะไปแล้ว เรามาต่อเรื่องเมื่อกี้กันดีกว่า” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับผลักผมให้นอนระนาบกับเตียง

ผมมองรอยยิ้มมุมปากของไอ้แทมที่กำลังกักขังผมเอาไว้ด้วยท่าทางล่อแหลม ทว่าก่อนที่อารมณ์วาบหวามจะเบ่งบานต่อ ผมก็ดีดหน้าผากของคนตรงหน้าไปทีหนึ่ง

"เตย!"

ผมยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำต่อ โดยไม่สนใจสีหน้าบึ้งตึงของไอ้แทมอีก

 

++++++++++

 

เมื่อผมออกจากห้องพัก ผมก็ส่งข้อความไปหาไอ้เพชรที่ลี้ภัยไปอยู่ที่ไหนสักแห่งให้กลับมานอนพักที่ห้องของตัวเองได้แล้ว เพราะสีหน้าสุดท้ายของมันในความทรงจำของผมเหมือนคนที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน

หลังจากนั้นผมกับไอ้แทมก็หาอะไรกินง่ายๆ ที่ร้านอาหารตามสั่งในละแวกนั้นจนอิ่มท้อง ก่อนที่มันจะพาผมมาที่สวนสาธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง เพราะผมเอยากหาที่พักผ่อนเงียบๆ มากกว่าจะไปเดินตากแอร์ตามห้างสรรพสินค้าที่น่าเบื่อ

“ยิ้มหน่อยสิ”

ผมขยับริมฝีปากของตัวเองมากขึ้นอีกนิด พร้อมกับมองไอ้แทมที่กดถ่ายภาพจากโทรศัพท์มือถือของตัวเองด้วยท่าทางพอใจ แล้วลอบถอนหายใจออกมา

เนื่องจากวันนี้เป็นวันธรรมดา ความร่มรื่นที่ไม่วุ่นวายมากจนเกินไป ทำให้สถานที่แสนเรียบง่ายแห่งนี้เป็นเสมือนที่พักใจอย่างดีสำหรับคนที่ไขว่คว้าหาความสงบ แต่สำหรับผมในตอนนี้คงไม่เป็นแบบนั้น

“มึงถ่ายรูปเยอะไปแล้ว” ผมบ่นออกมา หลังจากต้องคอยยืนเป็นนายแบบให้ไอ้แทมถ่ายรูปเกือบตลอดทาง

“ก็พี่ชอบ” ไอ้แทมตอบ พร้อมกับส่งยิ้มให้ ก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปผมในระยะใกล้เหมือนต้องการกวนประสาทเล่น “เวลาอาจจะทำให้ความทรงจำเลือนหายไปได้ แต่รูปพวกนี้ ถ้าหากไม่ทำลายทิ้ง มันจะอยู่กับเราตลอดไป”

ผมมองใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มบางครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปทางอื่น เมื่อปะทะสายตาสีดำที่จ้องมองมา

“บางทีมึงก็คล้ายตินเหมือนกัน” ผมพูดขึ้น พลางนึกถึงพี่ชายของมันที่ชอบพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมคาดไม่ถึงเสมอ

“ก็เป็นพี่น้องกัน” ไอ้แทมบอก แล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย “แต่พี่ไม่อยากคล้ายคนบ้าแบบนั้นเท่าไรหรอก”

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของมันจะดังขึ้น ไอ้แทมหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะกดรับสาย แล้วเดินออกห่างจากผมเหมือนต้องการความเป็นส่วนตัว ผมไม่ได้สนใจนัก แต่เลือกทีีจะเดินมานั่งตรงม้านั่งยาวริมานามแทน ทว่าหลังจากที่ผมส่งข้อความหาเพื่อนเสร็จได้ไม่นาน  ไอ้แทมก็เเข้ามาหา พร้อมกับจักรยานแม่บ้านสีชมพู

“ไปขี่จักรยานกันเปล่า” ไอ้แทมพูดขึ้น แล้วกดกริ่งของจักรยาน พร้อมกับยกยิ้มที่ไม่ต่างจากปิศาจจอมซน “เดี๋ยวพี่จะปั่นให้น้องเตยซ้อนเองครับ”

“ตลกแล้วมึง” ผมว่ากลับ แค่นึกภาพผู้ชายสองคนนั่งซ้อนท้ายจักรยานแม่บ้านสีชมพู ผมก็อยากจะตาบอดขึ้นมากะทันหัน

“โธ่! พี่ว่าโรแมนติกดีออก” ไอ้แทมบ่น แล้วชักสีหน้าออกมา ผมก็ถอนหายใจเล็กน้อย

ผมไม่ได้สนใจท่าทางไม่พอใจของไอ้แทมที่พยายามชักจูงความคิดของผมด้วยจินตนาการหวานเลี่ยน แต่เลือกที่จะเดินไปเช่าจักรยานมาอีกคัน แล้วปั่นไปตามทางเดินที่มีผู้คนบางตา พลางสูดลมหายใจเข้าลึก เพื่อเติมเต็มออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายอย่างสบายอารมณ์

“ไม่รอเลยนะ” ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับปั่นจักรยานมาขนาบข้าง ผมก็หันไปมองใบหน้าที่ยังมีร่องรอยความไม่ชอบใจปรากฏอยู่

“แข่งกันหรือเปล่า” ผมถาม โดยไม่ได้สนใจคำบ่นก่อนหน้านี้ของมัน ก่อนจะเร่งความเร็วของตัวเอง เพื่อสร้างระยะห่างระหว่างเราสองคน และแน่นอนว่าไม่ต้องตกปากรับคำท้า ไอ้แทมก็ปั่นจักรยานไล่ตามผมมาติดๆ

“พี่น่ะชอบความเร็วนะจะบอกให้” ไอ่แทมบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แล้วรีบเร่งความเร็วแซงหน้าผมในทันที ผมก็ได้แต่มองจักรยานของคู่แข่ง พลางอมยิ้มกับตัวเอง

 

++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 40 ❤ [08/06/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-07-2015 18:51:32
 

ไอ้แทมเป็นผู้ชนะในการแข่งขันครั้งนี้ และรางวัลที่ได้รับก็คือความเหนื่อยล้าและเหงื่อที่ไหลเต็มใบหน้า ผมนอนลงบนสนามหญ้า โดยไม่ได้สนใจว่าชุดที่ตัวเองใส่อยู่จะเลอะเศษหญ้าหรือคราบดิน ผมแค่อยากจะนอนพักอาการอ่อนล้าของตัวเอง

หยุดพักหัวใจที่เต้นแรงอยู่ตอนนี้

“เหนื่อยว่ะ อยากเอาหัวจุ่มน้ำชะมัด” ไอ้แทมพูดขึ้น พลางนั่งเหยียดแขนเหยียดขาอย่างขี้เกียจ ก่อนจะหันมามองผม “แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกัน ว่าไหม”

“อืม” ผมตอบรับไปตามเรื่อง ก่อนจะหลับตาลง ความชุ่มชื้นของพื้นดินแทรกผ่านลมหายใจอย่างเต็มที่ ความผ่อนคลายที่ถูกธรรมชาติขับกล่อมกำลังทำให้ผมอยากจะนอนหลับขึ้นมา แต่ทว่าผมก็ต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่อ่อนโยนประทับตรงหน้าผากของตัวเอง

แสงแดดยามสายฉายภาพใบหน้าที่กำลังเปื้อนรอยยิ้มบางและนัยน์ตาสีดำที่เป็นประกายสวย สายลมอ่อนที่พัดผ่าน ทำให้บรรยากาศรอบตัวนุ่มนวลราวกับกำลังอยู่ในโลกแห่งความฝัน

“พี่รักเตยนะครับ”

 

++++++++++

 

ทั้งที่หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น แต่ผมก็ยังมีสีหน้าเฉยชาเป็นปกติ ทำได้เพียงแต่เก็บคำนั้นเอาไว้ในใจของตัวเอง

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แล้วคุยเรื่องอื่นแทนราวกับคำพูดนั้นเป็นเพียงสายลมที่ลอยผ่าน  ไอ้แทมขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร

หลังจากนั้นมันก็พาผมไปหาอะไรกินเป็นมื้อกลางวัน แล้วขับรถมาส่งผมที่ห้องในตอนบ่ายสามโมง และเมื่อผมกลับมานอนพักเอาแรงจนถึงห้าโมงเย็น ผมก็เตรียมตัวไปทำงานพิเศษที่ผับสตาร์ไลท์ต่อ

บรรยากาศที่คุ้นเคยเข้ามาทักทาย ผมมองลูกค้าที่ทยอยเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสายด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนสายตาจะไปเห็นไอ้แทมที่กำลังนั่งดื่มเหล้าคนเดียวอยู่ที่บาร์

ผมยกเหล้าขวดหนึ่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะวัยรุ่นที่กำลังถูกแอลกอฮอล์เล่นงานเต็มที่ ก่อนจะเดินหลบผู้หญิงอีกกลุ่มที่กำลังโยกย้ายสะโพกไปมาตามจังหวะของเสียงเพลงอย่างสนุกสนาน แล้วเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์เพื่อทำงานต่อ

เวลาผ่านไปพักใหญ่ โดยที่ผมแทบจะไม่ได้หยุดพัก กว่าจะได้สังเกตสิ่งรอบตัวอีกครั้ง เพดานที่เคยมีแสงไฟสลัวก็สว่างจ้า ขณะที่ผมกำลังเก็บแก้วน้ำและทำความสะอาดโต๊ะที่ไร้ผู้คน ผมก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เมื่อมีใครอีกคนเข้ามาช่วยงานของผมอีกแรง

"แทม มึงกลับไปก่อน คืนนี้กูจะช่วยไอ้ลมเตรียมของ อีกนานกว่าจะกลับ" ผมหันไปบอกคนที่ยืนอยู่ใกล้กัน เพราะคืนนี้รับปากกับไอ้ลมที่ต้องเช็กสินค้าเข้าผับแทนลูกพี่ลูกน้องของมันเอาไว้

"ไม่เป็นไร รอได้" ไอ้แทมตอบ ก่อนจะวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะล้อเลื่อนที่อยู่ข้างตัว

"ตามใจ" ผมตอบรับอย่างจนใจ เพราะขี้เกียจโต้เถียงกับคนชอบเอาแต่ใจ ทั้งที่ผมหวังดีต่อมันก็ตาม

ผมทำงานล่วงเวลากับไอ้ลมอีกสองชั่วโมง และเมื่อเดินมาหาไอ้แทมอีกครั้ง ผมก็เห็นมันนอนฟุบหลับไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

"เอาไงวะ'" ไอ้ลมหันมาถาม ผมลอบถอนหายใจออกมา

"ก็ปลุกมันไง" ผมตอบ แล้วก้มลงชิดใบหูของมัน พลางเขย่าหัวไหล่ของมันเบาๆ "แทมตื่น"

โชคดีที่ไอ้แทมไม่ใช่คนหลับลึกหรือขี้เซาเท่าไรนัก ผมมองสีหน้าของคนที่เพิ่งตื่นนอนอย่างทอดถอนใจ

"พี่ไหวหรือเปล่าวะ" ไอ้ลมถามขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มไปให้

"เออ...ไหว" ไอ้แทมตอบ แล้วหันมามองผมต่อ "เสร็จแล้วใช่ไหม"

"อืม" ผมตอบรับ ก่อนจะหันไปทางเพื่อนที่ยินอยู่ด้วยกัน "แน่ใจว่ามึงขับรถไหว"

"เออ สบายมาก งั้นกูไปก่อน" ไอ้ลมบอก แล้วหันไปมองไอ้แทมอีกครั้ง "ไว้เจอกันพี่"

ไอ้แทมแค่ตอบรับในลำคอ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังลานจอดรถวีไอพีของผับ และเมื่อมันล้วงกุญแจรถออกมา ผมก็คว้าไปถือไว้เองทันที โดยไม่สนใจใบหน้างัวเงียที่มองมาอย่างประหลาดใจ

"กูขับเอง เดี๋ยวไปไม่ถึงที่" ผมพูดขึ้น ไอ้แทมก็มองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะเลิกคิ้วใส่

"อะไรกัน ยังไงพี่ก็พาเตยไปถึงอยู่แล้ว ไม่ปล่อยให้ค้างระหว่างทางหรอก" ไอ้แทมบอก ก่อนจะหัวเราะแผ่วกับคำพูดสองแง่สองง่ามของตัวเอง

"ทะลึ่ง" ผมว่ากลับเย่างขอไปที ก่อนจะเข้าไปในรถยนต์คันสวย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ทดสอบสมรรถนะของรถยนต์ราคาแปดหลักด้วยตัวเอง

"ถ้าเตยขับรถไปส่งพี่ ก็ต้องนอนค้างที่ห้องพี่ด้วย" ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัย

"เรื่องของมึง แต่กูส่งมึงเสร็จ แล้วจะนั่งแท็กซี่กลับ" ผมบอกความตั้งใจของตัวเอง พร้อมกับเร่งความเร็วของเครื่องยนต์ให้ทะยานไปข้างหน้า

 

++++++++++

 

ผมยืนมองท้องฟ้าสีเข้มอยู่ตรงระเบียง ความเย็นจากอากศยามที่วันใหม่ยังไม่สดใสปะทะผ่านผิวหนัง ก่อนที่แสงสีทองจางจะสาดส่องแปรเปลี่ยนความมืดให้สว่างขึ้นทีละน้อย

ผมมองความเปลี่ยนแปลงที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ก่อนจะหรี่ตาลง เมื่อดวงอาทิตย์ทอแสงเต็มที่โดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ก็คงไม่ต่างจากความรู้สึกของผม...

ความสัมพันธ์ที่เป็นดั่งด้ายเส้นบางถูกถักทอเป็นเกลียวผ่านกาลเวลา กว่าที่ผมจะรู้สึกตัว ด้ายเส้นบางก็ประสานกันเป็นเชือกเส้นใหญ่ที่ดึงอย่างไรก็ไม่ออก ทำได้เพียงยอมรับหรือทำลายมันลงด้วยการตัดให้ขาดสะบั้น

และผมก็ไม่ใช่คนที่ยอมทำร้ายตัวเองได้ถึงขนาดนั้น

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น ทำให้ผมเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูต้อนรับแขกขาประจำที่ยังขยันมาทุกเช้า แถมวันนี้ยังหิ้วน้ำเต้่หู้กับปาท่องโก๋ที่ผมเปรยขึ้นว่าอยากกินตั้งแต่เมื่อวานมาด้วย

"พี่มาแล้วครับ" ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ เหมือนหยอกเล่น

ผมมองผู้มาเยือนเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะหันไปใช้เท้าปลุกไอ้เพชรที่ยังหลับไม่รู้เรื่องต่อ เสียงงึมงำของคนที่ยังไม่ตื่น ทำให้ผมต้องเพิ่มความรุนแรงในการปลุกมากกว่าเดิม จนกระทั่งไอ้เพชรลืมตาขึ้นมองด้วยสายตางัวเงีย

"อะไรวะ"

"แทมมา ลุกได้แล้วมึง"

ไอ้เพชรทำหน้ามึนครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไอ้แทมที่ยกมือขึ้นทัก พร้อมกับดูดกาแฟเย็นที่ตัวเองซื้อมาอย่างกวนอารมณ์

"ถ้าพี่จะมาเช้าตรู่ทุกวันแบบนี้ ก็มาค้างที่นี่เลยก็ได้" ไอ้เพชรพูดขึ้น แล้วขยับตัวเรียกสติของตัวเอง

"ห้องแคบไป กูอึดอัด" ไอ้แทมบอก ก่อนจะยักคิ้วให้ไอ้เพชรต่อ  "ถ้างั้นมึงก็บอกให้เตยกลับไปอยู่กับกูเหมือนเดิมสิ"

"โหย...มันก็อยู่ตรงหน้าเนี่ย พี่ก็บอกมันเองสิวะ" ไอ้เพชรบอก พร้อมกับลุกขึ้นจากเตียง

"กูเคยบอกแล้ว แต่ไม่สำเร็จ คิดว่าเพื่อนสนิทอย่างมึงจะใช้งานได้" ไอ้แทมตอบกลับ แล้วหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเจ้าของห้องทำหน้ายอมแพ้ ก่อนที่มันจะเดินไปทางระเบียง

ผมถอนหายใจ แล้วนึกระอากับบทสนทนาที่ได้ยิน  ผมเดินไปล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะเริ่มต้นมื้อเช้าที่มีคนเสิร์ฟให้ถึงที่ พลางมองรอยคล้ำใต้ดวงตาของไอ้แทม

"ง่วงหรือเปล่า" ผมถาม ช่วงนี้นอกจากมันจะมาหาผมทุกเข้าแล้ว ตอนกลางวันก็พาผมตะลอนเที่ยว แถมตอนกลางคืนก็ยังมารอไปส่งผมกลับจากผับอีก มันคงนอนไม่พอสักเท่าไร

"พี่โอเค กาแฟเอาอยู่" ไอ้แทมบอก ก่อนจะหยิบปาท่องโก๋ขึ้นมากิน "เดี๋ยววันนี้ตอนบ่ายพี่ต้องขึ้นเครื่องไปหาแม่ที่ฝรั่งเศส คงไม่อยู่หลายวัน แต่ยังไงพี่ก็จะจีบเตยให้ได้ก่อนเส้นตายของเราแน่"

ผมมองไอ้แทมที่ส่งยิ้มให้ ก่อนจะยกแก้วน้ำเตา้หู้ขึ้นดื่มต่อ โดยไม่ได้โต้ตอบอะไร

 

++++++++++

 

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็มองไปรอบห้อง ก่อนจะหยุดมองไอ้เพชรที่กำลังเล่นเกมในโน้ตบุ๊ก

"แทมไปไหนวะ"

"ไปแล้ว บอกว่าถ้าเจอมึง เดี๋ยวไม่อยากไป"

ผมแค่พยักหน้ารับ พลางหยิบเสื้อกับกางเกงที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าออกมาใส่ อันทีีจริงพอคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกหลายวัน ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดีนัก

"พอพี่เขาไม่อยู่ ก็มาทำหน้าหงอยเหมือนหมาถูกทิ้ง" ไอ้เพชรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ พร้อมกับมองผมอย่างพิจารณา "มึงจะปล่อยให้พี่เขาเอาใจมึงแบบนี้ไปถึงเมื่อไรวะ"

"ก็คงถึงวันสุดท้าย" ผมตอบเสียงเรียบ แล้วหันไปมองตัวเองที่อยู่ในกระจกเงาบานใหญ่

"มึงแม่งโรคจิต แกล้งพี่เขาไม่พอ ยังทรมานตัวเองเล่นอีก" ไอ้เพชรว่า แล้วเลิกคิ้วขึ้นอย่างมีเลศนัย "หึ! ที่มึงให้พี่เขาตามจีบสามเวลาแบบนี้ มึงตกลงใจจะเป็นเมียพี่เขาแล้วใช่ไหม"

"การที่ถูกจีบจำเป็นต้องเป็นเมียคนจีบหรือไงวะ คิดโง่ๆ" ผมว่ากลับ แล้วถอนหายใจออกมา "เรื่องพรรค์นั้นค่อยว่ากันบนเตียงทีหลังก็ได้ ตอนนี้ขอแค่ได้รักกันก็พอ"

"แต่กูว่า พี่เขารักมึงนะเว้ย เอาใจขนาดนี้ ถ้าเป็นกูไม่ยอมเสียเวลาแบบนี้หรอก มึงไม่รู้สึกเลยหรือไงวะ" ไอ้เพชรถามต่อ พร้อมกับมองผมอย่างสงสัย

"อืม กูรู้" ผมตอบออกไปตามตรง ถึงแม้ว่าการที่มันตามเอาใจแบบนี้จะเป็นแค่วิธีการเล่นเกมที่ผมตั้งขึ้น แต่บางครั้งความพยายามก็ไม่ได้เกิดจากการต้องการเอาชนะเพียงอย่างเดียว

ภายใต้รอยยิ้มและดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นมีบางสิ่งที่ผมคาเหวังอยู่

ความรัก...

ความอาทรที่แผ่วเบาราวกับไม่มีตัวตน ทว่าเมื่ออยู่ใกล้กลับทำให้อบอุ่นใจอย่างน่าประหลาด

"แล้วทำไมมึงไม่รับรัก แล้วกลับไปกกกับพี่เขาที่ห้องวะ จะเล่นตัวแบบนี้ไปทำไม" ไอ้เพชรถามอีกครั้ง แล้วยกยิ้มขึ้น " เพราะมึงโดนหักอกมารอบนึง เลยเอาคืนพี่เขาด้วยการเล่นตัวหรือไงวะ"

"ไร้สาระ" ผมว่ากลับ พร้อมกับตบกบาลของไอ้เพชรที่พล่ามไปเรื่อยอย่างหมั่นไส้ "ถึงกูจะรู้ว่ามันรัก แต่ถ้ามันยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเอง ก็ไม่มีความหมาย"

แทม...มึงไม่รู้ตัวเลยหรือตั้งใจซ่อนเอาไว้กันแน่

หึ! ก็คงต้องวัดใจกันสักที ว่า...มึงหรือกูที่อดทนต่อความรักของตัวเองได้มากกว่ากัน

 

TBC ++++++++++


Marionetta :::  :laugh:
สวัสดีค่ะ ^^

ตอนนี้ก็ยังมาแบบเบาๆ สบายๆ ตามสไตล์พ่อแง่แม่งอนอยู่ พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าทั้งที่แทมจีบเตยแต่เหมือนเตยจีบแทมมากกว่า อิอิ คงต้องรอดูว่าเตยจะทำอย่างไรเพื่อให้แทมเปิดเผยความในใจของตัวเองในตอนหน้าค่ะ >0<

ขอบตุณทุกๆ คอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจและติดตามกันจนถึงตอนนี้ค่ะ รู้สึกจะไม่ค่อยมีใครเชื่อใจคำว่ารักของแทมกันเลยนะคะ อิอิ ต้องโทษนิสัยของพี่แกแล้วล่ะ ขนาดเตยก็ยังระแวง ฮ่าๆ ไม่แน่ว่าแทมก็อาจจะพูดออกมาจากใจจริงๆ ก็ได้นะคะ (แต่งเองก็ยังไม่แน่ใจ ^^”) ยังไงก็เอาใจช่วยกันต่อไปด้วยค่ะ

ปล. ตอนหน้าเชียร์ใครเอาไว้ก็จะได้รู้กันแล้วค่ะ (สปอยล์ได้แค่นี้แหละ) 

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-07-2015 19:07:22
อ่านแล้วเราโล่งใจสบายใจขึ้นเยอะเลย ถึงจะยังเรื่อยๆ จีบๆกันอยู่ก็เถอะ
 คู่นี้ต้องการใช้เวลาร่วมกันเยอะๆเพื่อที่จะได้แน่ใจในความรู้สึก
น้องเตยทำได้ดีมากนะถ้าเป็นเราคงใจอ่อนไปตั้งแต่คำว่ารักแล้วล่ะ
อันนี้ก็เหลือก้อแค่รอเวลาให้ความคืดถึงโหยหามาปะทะกัน
รอตอนต่อไปค่ะ.   :pig4: 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 01-07-2015 19:20:41
เตยใจอ่อนไปนะเราว่า  เผยไต๋ว่าชอบเขารักเขาตรงๆ ยังดีที่อิพี่แทมมีใจให้ด้วย ถ้าพี่มันเลวกว่านี้น้องเตยจะเจ็บหนัก
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 01-07-2015 23:32:20
แทมรักเตย เตยรักแทม แค่นี้ก็พอแล้ว รอลุ้นตอนนหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 01-07-2015 23:44:43
เชียร์พี่แทมกดเตยนะคะ แฮ่  :o8:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 02-07-2015 00:08:56
พี่แทม จีบเขาแล้ว อย่าลืมกดเขาให้ได้นะพี่!!!!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 02-07-2015 08:18:35
น่าสงสารพี่แทม

ผู้ชายที่กลัวความรัก

แทมผู้อ่อนใหว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 02-07-2015 12:32:56
เราว่าพี่แทมน่าสงสารอะ.. จริงๆนะ

เขากลัวความรัก ไม่รู้จัก และไม่อยากรู้จัก แต่เขาก็รัก อยากได้ต้องการ วิ่งคว้าทั้งที่ไม่รู้ว่าคืออะไร เพราะใจบอกว่าจะเอา

เหมือนเด็กเล็กๆเลยอะ เอ็นดู

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 02-07-2015 13:40:01
ก็ยังรุ้สึกว่าแทมยังรักเตยไม่ได้เต็มความรู้สึก ไม่สิ รู้สึกรักสักนิดมัยก้ยังไม่รู้

ความรู้สึกแทมมันบางเบาเกินไป เรารู้สึกแบบนั้นนะ

เคยต้องอดทนนะนู๋
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 02-07-2015 14:23:46
 :pig4: :pig4: :L2: :3123:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 02-07-2015 23:00:11
แอร๊ยยยยมาแล้วๆ ตอนนี้เขาก็ฟรุ้งฟริ้งกันอีกแล้วอ่ะ :impress2: (เหรอ?)ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kerberosyuiiz ที่ 22-07-2015 07:28:43
ตอนแรกๆเชียร์เตยกด
กลางๆเรื่องถึงตอนนี้เชียร์แทมกด
555555666666
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-07-2015 14:33:57
อ่านแล้วเราโล่งใจสบายใจขึ้นเยอะเลย ถึงจะยังเรื่อยๆ จีบๆกันอยู่ก็เถอะ
 คู่นี้ต้องการใช้เวลาร่วมกันเยอะๆเพื่อที่จะได้แน่ใจในความรู้สึก
น้องเตยทำได้ดีมากนะถ้าเป็นเราคงใจอ่อนไปตั้งแต่คำว่ารักแล้วล่ะ
อันนี้ก็เหลือก้อแค่รอเวลาให้ความคืดถึงโหยหามาปะทะกัน
รอตอนต่อไปค่ะ.   :pig4: 
ขอบคุณค่ะ ก็ต้องค่อยๆ เรียนรู้กันไปนะคะ

เตยใจอ่อนไปนะเราว่า  เผยไต๋ว่าชอบเขารักเขาตรงๆ ยังดีที่อิพี่แทมมีใจให้ด้วย ถ้าพี่มันเลวกว่านี้น้องเตยจะเจ็บหนัก
อาจเป็นเพราะเตยชอบแทมมากล่ะค่ะ ถึงจะไม่อยากแสดงออก แต่ก็ต้องมีให้เห็นบ้าง ส่วนพี่แทมก็ต้องรอดูกันต่อไปค่ะ อิอิ

แทมรักเตย เตยรักแทม แค่นี้ก็พอแล้ว รอลุ้นตอนนหน้าจะเกิดอะไรขึ้น
:katai2-1:

เชียร์พี่แทมกดเตยนะคะ แฮ่  :o8:
:katai5: :katai5: :katai5:

พี่แทม จีบเขาแล้ว อย่าลืมกดเขาให้ได้นะพี่!!!!
ต้องรอลุ้นกันนะคะ

น่าสงสารพี่แทม

ผู้ชายที่กลัวความรัก

แทมผู้อ่อนใหว
แทมคงยังไม่มั่นใจในเรื่องนี้ค่ะ ต้องใช่เวลาสักพัก

เราว่าพี่แทมน่าสงสารอะ.. จริงๆนะ

เขากลัวความรัก ไม่รู้จัก และไม่อยากรู้จัก แต่เขาก็รัก อยากได้ต้องการ วิ่งคว้าทั้งที่ไม่รู้ว่าคืออะไร เพราะใจบอกว่าจะเอา

เหมือนเด็กเล็กๆเลยอะ เอ็นดู


พี่แทมก็ปรมาณนั้นล่ะค่ะ มองๆ ไปก็เหมือนไร้เดียงสากับเรื่องนี้อยุ่เหมือนกัน ^^

ก็ยังรุ้สึกว่าแทมยังรักเตยไม่ได้เต็มความรู้สึก ไม่สิ รู้สึกรักสักนิดมัยก้ยังไม่รู้

ความรู้สึกแทมมันบางเบาเกินไป เรารู้สึกแบบนั้นนะ

เคยต้องอดทนนะนู๋
ณ เวลานี้แทมก็ยังไม่ได้เต็มร้อนเท่าไหร่ค่ะ แค่รู้สึกและกำลังใช้เวลาเพิ่มความรู้สึกนั้นเข้าไป
รัก แต่ก็ยังไม่มั่นใจ แบบว่า สับสนอยุ่

:pig4: :pig4: :L2: :3123:
:mew1:

แอร๊ยยยยมาแล้วๆ ตอนนี้เขาก็ฟรุ้งฟริ้งกันอีกแล้วอ่ะ :impress2: (เหรอ?)ฮ่าๆๆ
ตอนนี้ก็จีบกันอยู่ค่ะ อิอิ

ตอนแรกๆเชียร์เตยกด
กลางๆเรื่องถึงตอนนี้เชียร์แทมกด
555555666666
แล้วตอนต่อไปจะเชียร์ใครต่อคะ อิอิ

+++++++++++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-07-2015 15:07:22
 :katai5:  เข้ามารอตอนใหม่จ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-07-2015 21:14:47
PLAYBOY # 42 - TOEY



ตอนนี้ผมกำลังนั่งฟังไอ้เพื่อนสนิทคุยเล่นกันเรื่องผลการแข่งขันฟุตบอลนัดใหญ่ที่จบลงเมื่อคืนนี้อย่างออกรสชาติในร้านอาหารบุฟเฟต์แบบปิ้งย่าง แห่งหนึ่ง

"แป๊บเดียว พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนแล้ว กูเหมือนเพิ่งหยุดพักเมื่ิอวาน" ไอ้เพชรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"เออว่ะ น่่าเบื่อฉิบ" ไอ้ลมพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะหันมาทางผม "แล้วมึงเอายังไงวะ"

"อะไร" ผมถามกลับ ก่อนจะคีบเนื้อปลาที่ย่างอยู่บนเตาขึ้นมากินอย่างไม่ค่อยสนใจนัก

"ก็เรืี่องของมึงกับพี่แทมไง วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วไม่ใช่หรือวะ" ไอ้วิลพูดขึ้น ก่อนจะดูดน้ำชาเขียวในแก้วของตัวเอง

"พี่เขายังไม่กลับาไม่ใช่หรือ" ไอ้ลมหันมาถามผม แล้วทำสีหน้าครุ่นคิด "หรือว่าพี่เขาจะเบื่อมึงเลยเลิกไปแล้ววะ"

"แต่ยังไงไอ้เตยก็ไม่ปล่อยไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง" ไอ้เพชรบอก แล้วหันมาทางผมต่อ ก่อนจะยักคิ้วใส่ "ใช่เปล่าวะ"

"เออ มันกลับคืนนี้ เดี๋ยวกูไปรับที่สนามบิน" ผมตอบด้วยน้ำเสีนงเรียบเรื่อย โดยไม่ได้สนใจเสียงแซวของพวกมัน

ไอ้แทมไปต่างประเทศได้สามวันแล้ว ถึงแม้มันจะติดต่อกับผมผ่านอินเทอร์เน็ตตลอด แต่ผมก็รู้สึกคิดถึงมันอยู่ดี

"แล้วไงต่อวะ มึงจะจบเกม แล้วเผด็จศึกคินนี้?" ไอ้ลมถามขึ้น พร้อมกับมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"หรือจะถวายตัวโดนงาบในคืนนีี้แทน" ไอ้เพขรพูดเสริม แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ "งานนี้ต้องมีสักคนที่โดนยิงประคู ไอ้เหี้ย! กูอยากรู้ยิ่งกว่าบอลคืนนี้อีก"

"เอาเป็นว่า...คืนนี้เพื่อนกูจะเสียตัวเพื่อรักแท้ เอ้า! ชนหน่อย!" ไอ้วิลพูดขึ้นปิดท้าย แล้วยกแก้วน้ำชาเขียวขึ้น พร้อมกับไอ้เวรอีกสองคนที่ชนแก้วตามอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่พวกมันจะพูดขึ้นพร้อมกันราวกับเรียกกำลังใจก่อนออกรย "เพื่อนกูจะมีแฟนแล้วครับ!"

"ไอ้สัด! หุบปาก แล้วแดกไปเงียบๆ เถอะ!" ผมว่ากลับ แล้วลอบถอนหายใจออกมา เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของพวกมัน รวมไปถึงสายตารอบข้างจากตนแปลกหน้าที่พร้อมใจกันหันมามอง


++++++++++


ผมดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ก่อนจะเดินไปยังบริเวณผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน หลังจากยืนรออยู่ได้เพียงไม่นานคนที่ผมคอยก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหนเ้า

"เตย...มารับจริงด้วย คิดถึงว่ะ"

ผมมองใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มของไอ้แทม วินาทีแรกที่ได้เจอกัน ผมก็นึกอยากจะคว้าคนตรงหน้ามากอดไว้  แล้วถ่ายทอดความรู้สึกที่มีให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แต่ผมก็ต้องห้ามใจของตัวเองเอาไว้

" มึงจอดรถไว้ที่นี่ใช่หรือเปล่า"

"อืม แค่นี้หรือ"

ผมหันไปมองไอ้แทมอย่างสงสัย อีกฝ่ายถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินนำผมไปทางลานจอดรถ

"ก็คิดว่า จะได้รับอ้อมกอดต้อนรับกลับบ้านเหมือนตินตอนนั้น"

ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะลอบยิ้มกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่า มันจะเป็นพวกคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้

น่ารักว่ะ...

ผมเดินตามแผ่นหลังที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ก่อนจะกอดมันเอาไว้จากข้างหลัง พร้อมกับสูดกลิ่นผิวกายและเส้นผมที่น่าหลงใหลโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง แล้วกระซิบเสียงเบาที่ริมหูนิ่ม

"กลับกันเถอะ"


++++++++++


เมิ่อเราสองคนมาถึงรถยนต์ที่จอดเอาไว้ ผมกับไอ้แทมก็เสียเวลาอีกพักใหญ่ กว่าทั่มันจะยอมให้ผมขับรถให้ ั และหลังจากใช้เวลาในการเดินทางราวหนึ่งขั่วโมง พวกเราก็มาถึงคอนโดมิเนียมเกือบสีี่ทุ่มครึ่ง

"เตยครับ"

ผมหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะได้รับจูบจากคนตรงหน้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว และเมื่อมันถอนริมฝีปากออก ผมก็มองรอยยิ้มมุมปากและนัยน์ตาสีดำที่เป็นประกาย

"พี่มีอะไรบางอย่างให้ด้วย" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะส่งกล่องกำมะหยี่สีเลือดหมูมาให้

ผมรับกล่องสวยใบเล็กมาเปิดดู ทั้งที่คาดเดาสิ่งที่อยู่ข้างในกล่องได้อยู่แล้ว และเมื่อผมเปิดฝากล่องออก ก็พบแหวนเงินวาวส่องประกายอวดลวดลายสลักเหมือนเถาวัลย์อย่างมีสไตล์แปลกตา

"พี่สั่งทำพิเศษจากที่ร้านให้เตยเลยนะ" ไอ้แทมบอกด้วยรอยยิ้มบาง "ชอบหรือเปล่าครับ"

"กูไม่ชอบใส่เครื่องประดับ" ผมตอบเสียงเรียบ พลางมองแหวนเงินที่อยู่ในมืออย่างพิจารณา

"ไม่ชอบหรือ..." ไอ้แทมพูดเสียงเบา ก่อนจะมองผม พลางถอนหายใจออกมา "พี่ไม่รู้ต้องทำยังไงแล้วว่ะ เมิ่อไรเตยถึงจะใจอ่อนสักทีวะ"

"กูไม่ได้อยากได้ของแบบนี้" ผมบอก แล้วมองไอ้แทมที่ขมวดคิ้วขึ้น ก่อนจะส่งกล่องหรูหราใบเล็กคึนให้

"เก็บไว้แล้วกัน ของที่พี่ให้ไปแล้ว ไม่คิดจะเอาคืน" ไอ้แทมบอกเสียงห้วน  แล้วแค่นยิ้มออกมา

"แต่กูไม่เอา" ผมตอบเสียงนิ่ง ทั้งทั่หัวใจวูบไหวไปกับสายตาสีดำที่สะท้อนอารมณ์ของอีกฝ่าย

"อันนั้นก็ไม่ชอบ อันนี้ก็ไม่เอา จะอะไรนักหนา สิ่งที่พี่ทำ มีความหมายกับเตยบ้างหรือเปล่าวะ!" ไอ้แทมถามเสียงดัง ด้วยท่าทางที่ปะทุไปด้วยอารมณ์ร้อน

"มี แต่มันยังไม่พอ" ผมตอบ พร้อมกับมองสีหน้าเกรี้ยวกราดด้วยท่าทีเฉยชา

ในชั่วความคิดหนึ่ง ผมคิดว่าไอ้แทมอาจจะต่อยผมจนคว่ำแล้วไล่ะตะเพิดออกไปอย่างไม่ไยดี แต่ผมก็คงยั่วเส้นความอดทนของมันได้ไม่ถึงขนาดนั้น เพราะคนตรงหน้าแค่มองผมอย่างอารมณ๋เสีย แล้วเลิอกที่จะเดินแยกไปอีกทางแทนการทำร้ายร่างกายเพื่อระบายความไม่พอใจ

ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อเสียงปิดประตูดังลั่น ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางอ่อนแรง

บางทีผมอาจจะเอาแต่ใจมากเกินไป

ผมคิดทบทวนกับตัวเอง การที่เรื่องของเราสองคนยังค้างคาอยู่แบบนี้ เพราะทั้งผมและไอ้แทมต่างก็เป็นพวกหัวแข็งและดื้อด้านด้วยกันทั้งคู่ โดยเฉพาะการยึดติดในความคิดของตัวเอง ถึงจะรู้แบบนั้น แต่ผมก็ถอยหลังไม่ได้แล้ว

ผมก้มลงมองกล่องกำมะหยี่ใบเล็กที่ถืออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะออกแรงบีบมันแน่นจนรู้สึกเจ็บมือ

อีกนิดเดียว...


+++++++++


อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลาเที่ยงตืน ผมยังคงนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบเหมือนเดิม ทั้งที่ภายในใจกำลังวิ่งวุ่น

ช้าเหลือเกิน...

เข็มนาฬิกาที่กำลังเคลื่อนไหวทีละวินาที ทำให้ผมร้อนใจจนอยากจะหยิบเครื่องบอกเวลามาหมุนเองอย่างที่ตัวเองต้องการ ตอนนี้ผมกำลังถ่วงเวลารอจนถึงจุดสุดท้ายของการตัดสินใจครั้งนี้ และต้องมั่นใจว่า สิ่งที่คว้าเอาไว้จะไม่หลุดลอยไปไหนอีก

ผมหยุดความคิดของตัวเองลง ก่อนจะหันไปมองไอ้แทมที่นั่งลงบนโซฟาข้างกัน อย่างเงียบงัน

ใบหน้าที่มักแต้มไปด้วยรอยยิ้มกลับนิ่งเฉย แววตาที่มักเป็นประกายเจ้าเล่ห์เจือความขุ่นมัวอย่างชัดเจน ผมมองคนตรงหน้าอย่างใจเย็น เมื่อเผชิญกับท่าทีจริงจังที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น

"จะเอายังไงวะเตย"

น้ำเสียงแข็งกระด้างเย็นชาที่ดังขึ้นตอกย้ำห้วงความรู้สึกของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ผมจ้องนัยน์ตาสีดำที่มืดมิดจนมองอะไรไม่ออก

"อีกสิบนาทีจะหมดเวลา"

"แล้วไง! กูหมดความอดทนแล้วว่ะ!"

ไอ้แทมตวาดใส่ พร้อมกับผลักผมให้นอนราบไปกับโซฟาทันที ก่อนที่มันจะใช้น้ำหนักและกำลังที่มีทาบทับและกักขังผมเอาไว้อย่างรวดเร็ว

"สุดท้าย...มึงก็ต้องการแค่นี้จริงๆ" ผมพูดขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับสบนัยน์ตาสีดำอย่างผิดหวัง ไอ้แทมบีบไหล่ของผมแน่นขึ้น พลางแค่นยิ้มเหยียด

"หึ! ก็พี่ต้องการเตยไง" ไอ้แทมบอก ก่อนจะซุกไซ้พลางกัดต้นคอของผมจนรู้สึกเจ็บขึ้นมานิดๆ

ผมไม่ได้ขัดขืนอะไรราวกับจำนนต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ทว่าแรงสัมผัสและลมหายใจอุ่นที่ปรารถนา ทำให้ผมแทบควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ไหว ผมได้แต่หลับตาข่มอารมณ์วาบหวามที่ก่อตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องด้วยความอดกลั้น

ถ้าหากผมหมดความอดทนตอนนี้ แผนการที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรกก็จะหมดความหมาย และสิ่งที่ได้รับ ก็จะเป็นแค่เซ็กส์ระบายความใคร่

ผมต้องการมากกว่านั้น!

ผมลืมตาขึ้น พลางปรับจังหวะลมหายใจที่ติดขัดของตัวเอง เมื่อต้องรับมือกับจูบอันดูดดื่มที่หอมหวานราวกับกำลังสูบตัวตนและจิตวิญญาณของผมจนหมดสิ้น

ทรมาน...แต่ก็น่าหลงใหลเกินต้านทาน

แต่ทว่า...

"แทม...กูรู้สึกแย่สุดๆ เลยว่ะ"

การเล้าโลมที่ร้อนผ่าวหยุดชะงักลง ใบหน้าเปี่ยมเสน่ห์ที่คลอเคลียแถวหน้าท้องของผมเงยขึ้น ริมฝีปากนุ่มเหยียดเป็นเส้นตรง ก่อนที่มันจะสบถขึ้นอย่างหัวเสีย

"ไอ้สัด! ทำไมวะ! จะเอาอะไรกับกูอีก!" ไอ้แทมตวาดเสียงดัง พร้อมกับมองผมด้วยแววตาที่ลุกโชนไปด้วยไฟอารมณ์ ก่อนที่มันจะถอยห่าง แล้วเสยผมของตัวเองอย่างระบายความหงุดหงิด

ผมดันตัวขึ้นนั่ง พลางมองท่าทางอารมณ์เสียของไอ้แทมโดยไม่ได้โต้ตอบอะไร ถึงแม้หัวใจจะกำลังเรียกร้องคนที่อยู่ตรงหน้าก็ตาม

"ไอ้เหี้ย!"

หลังจากได้ระบายความไม่พอใจผ่านคำพูดอีกครั้ง ไอ้แทมก็ตวัดนัยน์ตาสีดำร้อนระอุมองผมนิ่ง

"แค่อยากอยู่กับคนที่ชอบ แล้วทำให้เขามีความสุข มันจะอะไรนักหนาวะ!" ไอ้แทมพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะก้มหน้าลงกุมขมับของตัวเองด้วยท่าทีเคร่งเครียด "ก็แค่...อยากให้เตยมาอยู่ด้วยกัน"

ผมถอนหายใจ พร้อมกับมองเสี้ยวหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนและกังวล ไอ้แทมที่เกรี้นวกราดราวกับพายุเมื่อครู่นี้เหลือเพียงสายลมเอื่อยที่ไร้ทิศทาง

ผมลอบถอนหายใจออกมา หัวใจที่อ่อนไหวอยู่แล้ว ก็พลันอ่อนยวบมากกว่าเดิม ทั้งที่นึกอยากกอดมันเอาไว้แน่น แต่ผมก็ต้องยับยั้งความรู้สึกของตัวเองไว้  เพิ่อรอเวลาที่เหมาะสม

"ถ้ากูมาอยู่กับมึง แล้วยังไงต่อ"

ไอ้แทมหันมามองผม ใบหน้ายังมีร่องรอยของความไม่พอใจและไม่เข้าใจอยู่ในที

"พี่ก็จะดูแลเตยไง อยากได้อะไรก็บอก"

"แน่ใจ? ว่าทำได้"

"แล้วทำไมจะไม่ได้"

"กูจะอยู่กับมึงก็ได้ แต่มีเงื่อนไขอยู่สามข้อ"

ผมมองไอ้แทมที่ขมวดคิ้วขึ้น แต่ก็คลายสีหน้าตึงเครียดของตัวเองลง

 "นับตั้งแต่นี้ไป มึงต้องเป็นแฟนกับกู" ผมพูดขึ้น พลางมองท่าทีของคนตรงหน้าอย่างพิจารณา

"อยากเป็น ก็เอาสิ"  ไอ้แทมตอบรัยอย่างว่าง่าย พร้อมกับท่าทางที่ผ่อนคลายขึ้น

"เป็นแฟนกันแล้ว ห้ามนอกใจกู" ผมพูดขึ้นต่อ  พร้อมกับมองอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

"อ่า...พี่" ไอ้แทมพูดขึ้น ก่อนจะกลอกตารอบหนึ่งเหมือนขัดใจ เมื่อสบสายตากับผม "จะพยายามแล้วกัน"

ผมได้แต่นึกปวดหัวอยู่ในใจ อันทั่จริงแล้วผมก็ไม่ได้คาดหวังเรื่องพวกนี้เท่าไรนัก เพราะผมสนใจคำตอบของเงื่อนไขข้อสุดท้ายต่างหาก

ข้อตกลงที่ผมก็ยังไม่กล้าคาดเดาผลลัพธ์

"แทม...มึงต้องยอมเป็นเมียกู"


++++++++++


ปิ๊บๆ

เสียงเตือนเวลาตอนเที่ยงคืนจากโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ไอ้แทมยังคงนั่งนิ่งค้างด้วยสีหน้าประหลาด นัยน์ตาสีดำสวยเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ

"แล้วทำไมเตยไม่มาเป็นเมียพี่แทนล่ะ" ไอ้แทมถามขึ้น หลังจากที่เราสองคนตกอยู่ในวังวนของความเงียบครู่หนึ่ง

"เพราะกูไม่อยากเป็น" ผมตอบออกไปตามตรง พร้อมกับมองคนตรงหน้าที่มองมาอย่างตกตะลึง ก่อนจะลุกขึ้นยืน "มึงทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ตอนนี้เราสองคนก็คงต้องทำตามสัญญา"

ผมแข็งใจเดินจากมาอย่างลุ้นระทึก ทั้งที่หัวใจเต้นถี่รัวราวกับกำลังจะระเบิด แต่ผมก็ต้องตีสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด ในเมื่อช่วงเวลานี้คือ สิ่งที่ผมรอมาตลอด

จุดสุดท้ายที่ไอ้แทมต้องตัดสินหัวใจของตัวเอง

จะยื้อหรือจะปล่อย...

จะยอมรับหรือปฏิเสธ...

ทว่า...ไม่ว่าจะเลือกหนทางใด ปลายทางของคำตอบจะยังมีผมอยู่ ก็แค่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น

"เดี๋ยว...อย่าเพิ่ง" ไอ้แทมเรียก พลางจับแขนของผมเอาไว้ ผมหันไปมองด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ "ไหนเตยบอกว่ารักพี่ ทำไม..."

"ใช่ แล้วมึงรักกูหรือเปล่า"

"พี่...รักเตย"

"แล้วความรักของมึงมากพอจะยอมทำเพื่อกูหรือเปล่า"

"แล้วทำไมเตยไม่ยอมทำเพื่อพี่บ้างล่ะ"

"กูทำเพื่อมึงแน่ ถ้ากูมั่นใจว่าจะได้รับความรักของมึงมากพอ" ผมบอก พร้อมกับมองคนตรงหน้าไม่ละสายตาา "มึงกล้าลงทุนความรักกับกูหรือเปล่า แทม"

ไอ้แทมจ้องผมนิ่งเหมือนตกอนู่ในภวังค์ เวลาเพียงไม่กี่นาทียาวนานนับขั่วโมง ความเงียบที่ไร้ตัวตนกดดันบรรยากาศรอบตัวให้อึดอัดจนหายใจลำบาก

"นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ" ไอ้แทมพูดขึ้น พร้อมกับเพิ่มแรงที่รั้งแบนของผมไว้ "คิดยังไงก็ขาดทุน"

"ความรักครั้งนี้เป็นการลงทุนระยะยาวไม่มีกำหนด กูมั่นใจว่าจะดูแลและชดเชยสิ่งที่มึงคิดว่าขาดทุนให้ดีที่สุดได้" ผมตอบ พร้อมกับมองไอ้แทมด้วยความมุ่งมั่นและจริงจัง "หลังจากนี้...กูเองก็จะทุ่มทั้งตัวและหัวใจให้มึงเหมือนกัน"

"ท้าทายพี่หรือไงครับ" ไอ้แทมถามกลับ นัยน์ตาสีดำจ้องมองผมไม่วางคา

"เปล่า ก็แค่คำสัญญาจากหัวใจของกู" ผมบอกอย่างจริงจัง ถึงจะรู้สึกอายปากตัวเองที่ต้องพูดอะไรแบบนี้ก็ตาม แต่ถ้าจะทำให้ไอ้แทมเปิดใจได้บ้าง ก็ถือว่าคุ้มเกินคุ้ม

"หึ! คำพูดสวยหรูแบบนั้น จะเชื่อได้แค่ไหนกันวะ" ไอ้แทมถามกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย

"ชีวิตของกูต่อจากนี้จะเป็นคำตอบให้มึงเอง" ผมตอบเสียงเรียบ พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างแน่วแน่

หลังจากที่เราสองคนค้นหาความในใจผ่านดวงตาของอีกฝ่าย ไอ้แทมก็ถอนหายใจออกมา ก่อนที่ผมจะรู้สึกใจหายวูบ  เมื่อตนตรงหน้าปล่อยมือที่จับแขนของผมไว้ออก

"ยุ่งยากเสียเวลาว่ะ"  ไอ้แทมพูดขึ้น  ก่อนจะเข้ามากอดผมเอาไว้แน่น "ปวดหัว...ขอสูบบุหรี่หน่อยแล้วกัน"

ผมยิ้มกว้างด้วยหัวใจที่เต้นแรง ก่อนจะตอบรับคำพูดนั้นด้วยอ้อมแขนของตัวเองที่กอดอีกฝ่ายแน่นเช่นเดียวกัน


++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 41 ❤ [01/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-07-2015 21:27:23



ตัวเลขดิจิทัลบอกเวลาเที่ยงคืนสี่สิบสองนาที ผมหันไปมองแผ่นหลังของคนที่ยืนอยู่คนเดียวตรงระเบียง ก่อนจะนั่งลงบนเตียงกว้าง ท่ามกลางความเงียบแปลกประหลาดที่ทำให้ผมอมยิ้มออกมา ทั้งที่ยังไม่สามารถจำกัดความรู้สึกของตัวเองได้

ดีใจ ตื่นเต้น ประหม่า?

หรือบางทีอาจจะเป็นความโล่งใจ

ความหนักอึ้งภายในใจที่แบกรับตามลำพังก็พลันหายไปหมด มือที่ผมไขว่คว้าอย่างสุดกำลัง ครั้งนี้ผมจะไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด
ผมหยุดความคิดของตัวเองลง เมื่อไอ้แทมเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะนั่งลงข้างกันโดยไม่ได้พูดอะไร

"แทม..."

ไอ้แทมถอนหายใจออกมาเป็นการตอบรับ ผมทอดมองนัยน์ตาสีดำที่อ่านความนัยไม่ออก ก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสผิวแก้มขาวของมันอย่างหยั่งเชิง และเมื่อคนตรงหน้ายังคงนิ่งเฉย ผมก็เลื่อนปลายนิ้วลากผ่านกกหูไปยังเส้นผมสีน้ำคาลอย่างอ่อนโยน

"กูฝืนใจมึงมากไปหรือเปล่า" ผมถามขึ้นพลางสบดวงตาคู่สวยที่มองกลับมาเช่นเดียวกัน 

"อย่าทำให้เขวสิวะ" ไอ้แทมว่ากลับ พร้อมกับขมวดติ้วขึ้นเล็กน้อย ผมก็ยิ้มออกมา

"กูแค่อยากให้เราสองคนมีความสุข" ผมบอก ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากนิ่มอย่างนุ่มนวล "กูรักมึงมากที่สุด"

"ถ้าเตยยอมเป็นเมียพี่ พี่จะทำให้เตยรักมากกว่านี้อีก" ไอ้แทมบอก พร้อมกับยกยิ้มขึ้นตรงมุมปาก

"ไม่หรอก เพราะมึงยอมเพื่อกูแบบนี้ต่างหากที่ทำให้กูรักมึงมากขึ้นไปอีก รัก...จนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว" ผมบอกเสียงหวาน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าหาจนปลายจมูกของเราสองคนชนกัน
ไอ้แทมยิ้มบาง ก่อนจะเป็นคนเริ่มต้นบทจูบครั้งใหม่ที่ลึกล้ำและอ่อนหวานมากกว่าเดิม



+++++++++



แสงไฟบนเพดานยังส่องสว่าง ทว่าไม่อาจรบกวนความวาบหวามที่รายล้อมพวกเราในตอนนี้ได้ ผมขยับร่างกายของตัวเองเข้าไปใกล้ ก่อนจะระบายความรู้สึกอัดอั้นที่มีผ่านริมฝีปากและฝ่ามือที่ลูบไล้ด้วยยแรงอารมณ์อย่างเผลอไผล เพียงไม่นานผิวเนื้อเปลือยเปล่าของเราสองคนก็แนบชิดกันและกันอย่างเร่าร้อน

กลิ่นนิโคตินเจือจางแทรกผ่านลมหายใจของผมจนรู้สึกวูบไหว ผมลากริมฝีปากไปตามเรือนร่างขาวเนียนที่อยู่ด้านล่าง ก่อนจะกดจูบกล้ามท้องตึงแน่นตลอดจนสัดส่วนร้อนผ่าวที่แข็งขึ้นด้วยความเสน่หาที่ร้อนระอุเป็นลำดับ
เสียงหอบหายใจดังก้องไม่เป็นจังหวะ ผมเลียริมฝีปากของตัวเอง พร้อมกับจับแท่งเนื้อสีก่ำของไอ้แทมเอาไว้ แล้วขยับมือเร่งเร้าอย่างตั้งใจ

"อ่า...!"

เสียงครางต่ำแว่วเข้ามาไม่ขาดสาย ผมยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะก้มลงครอบครองส่วนสำคัญที่ผงาดขึ้นจากแรงอารมณ์ด้วยปากของตัวเองต่อ

"อ๊ะ! อืม...เตย"

น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของไอ้แทมดังขึ้น พร้อมกับมือที่ขยุ้มเส้นผมของผมอย่างเพลิดเพลิน ผมตวัดสายตาขึ้นมองสีหน้าเตลิบเคลิ้มของมัน แล้วดูดส่วนปลายฉ่ำแรงๆ อย่างหยอกเย้า

"อื้อ...อืม!"

เสียงร้องหวิวด้วยความเสียวซ่านฟังไม่ได้ศัพท์ ผมหยุดการเล้าโลมด้วยปากของตัวเอง ก่อนจะยกใบหน้าขึ้นไปบดเบียดกลีบเนื้อบางอย่างดูดดื่มต่อ ปลายลิ้นที่พันเกี่ยวกันราวกับต่อสู้โรมรัน ไม่ต่างจากน้ำมันที่โหมพัดไฟราคะให้ลุกโชนมากกว่าเดิม

ผมมัวเมาไปกับกลิ่นผิวกายและรสสัมผัสอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ก่อนจะปัดป่ายฝ่ามือไปตามเรือนร่างไร้ไขมันที่แต่งแต้มร่องรอยสีกุหลาบด้วยความเสน่หาอย่างลึกซึ้ง

ไอ้แทมมองผมด้วยสายตาพราวหวาน ก่อนที่มันจะพลิกตัวขึ้นสลับตำแหน่งกับผม แล้วปรนเปรอความปรารถนาและอารมณ์ของเราสองคนอย่างชำนาญ ผมเผลอกลั้นลมหายใจของตัวเองเล็กน้อย เมื่อได้สบมองกับ นัยน์ตาสีดำเป็นประกายแววาวราวกับอัญมณีที่ต้องกับแสงไฟ

"น่ากินเป็นบ้า!" ไอ้แทมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำที่แห้งผาก พลางตวัดเลียใบหูของผมเหมือนต้องการยั่วให้สยิวเล่น

ผมส่งเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ พร้อมกับลูบไล้แผ่นหลังเปลือยเปล่าจนถึงสะโพกอย่างหลงใหล ในวินาทีนี้ต่อให้โลกแตกหรือจะต้องตาย ผมก็จะไม่หยุดสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่แน่

ผมปรับลมหายใจที่พลุ่งพล่านของตัวเองเพียงเล็กน้อย พร้อมกับบีบเค้นก้อนเนื้อที่กำลังลูบคลำไปมาอย่างระบายอารมณ์ ไอ้แทมตอบรับสัมผัสนั้นด้วยปลายฟันที่ขบเม้นทั่วลำคอและหน้าอกของผมอย่างเอาแต่ใจ

"อื้อ! ...แทม" ผมครางเสียงสั่น เมื่อคนตรงหน้าเริ่มลงมือกับส่วนกลางลำตัวที่เหยียดตรงของผมบ้าง ใบหน้าเจ้าเล่ห์ฉายชัดเข้ามาในสายตา ก่อนที่มันจะใช้โพรงปากและลิ้นที่ช่ำชองปลุกเร้าความเสียวซ่าน ให้ทะยานขึ้นไปไม่หยุด ผมเม้มริมฝีปากที่เปื้อนรอยจูบอย่างอดกลั้น

ให้ตายเถอะ! แทมแม่งใช้ลิ้นเก่งฉิบหาย!

ผมพยายามควบคุมความร้อนที่จวนเจียนจะปลดปล่อยได้ทุกขณะ ก่อนจะยกใบหน้าที่ประชิดท่อนล่างของผมอยู่ออก แล้วเลื่อนเข้าไปประกบเรียวปากที่แสนเชี่ยวชาญอีกครั้งอย่างอดใจไม่อยู่

บทรักยังคงร้อนแรงอย่างต่อเนื่อง ผมใช้มือข้างหนึ่งกำเส้นผมอ่อนนุ่มไม่เป็นทรงของไอ้แทมไว้ พร้อมกับใช้มืออึกข้างหนึ่งเปิดช่องทางด้านล่าง และทันทีที่ปลายนิ้วของผมแทรกผ่านปากถ้ำลึกลับ คนที่ซุกไซ้ซอกคอของผมก็เกร็งตัวขึ้น

"เฮ้ยๆ ระวังหน่อย" ไอ้แทมบอกเสียงแหบพร่า พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้น ผมเลิกคิ้วมองด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ต้องห่วง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของกูสักหน่อย" ผมบอก ก่อนจะลูบแก้มสีระเรื่อของคนที่อยู่เบื้องหน้าอย่างเอ็นดู "แล้วมึงก็ไม่ได้เวอร์จิันด้วย'

"แต่นี่เป็นการเสียตูดครั้งแรกของพี่ครับเตย" ไอ้แทมบอกเสียงเข้ม แล้วผ่อนลมหายใจร้อนด้วยท่าทีกังวล ผมได้แต่อมยิ้มออกมา 

"กูรู้น่า...ว่าต้องทำยังไง" ผมบอกเสียงอ่อน ก่อนจะหอมแก้มที่เปื้อนเหงื่อและเลือดฝาดอย่างรักใคร่ ถึงจะบอกอีกฝ่ายไปอย่างนั้น แต่ผมก็ประหม่าอยู่เหมือนกัน

"พี่ไว้ใจเตยนะเว้ย" ไอ้แทมพูดเสียงเบา ก่อนจะผ่อนคลายอาการต่อต้านของตัวเองลง ผมยิ้มรับ พร้อมกับขยายช่องทางอ่อนนุ่มที่บีบรัดอย่างใจเย็น

สีหน้าแหยเกที่แดงซ่านของไอ้แทม ทำให้ผมต้องระมัดระวังมากกว่าเดิม และเมื่อบุกเบิกเส้นทางคับแคบได้สำเร็จ ผมก็แทบจะเก็บความร้อนรุ่มของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

"...แทม จะเข้าไปแล้วนะ" ผมบอกเสียงแผ่ว ก่อนจะเป่าลมร้อนใส่ใบหูแดงก่ำจนร่างกายที่ผมโอบกอดเอาไว้สั่นสะท้าน

"อืม ..." ไอ้แทมตอบรับ พร้อมกับก้มหน้าลงกอดผมเอาไไว้แน่น

ผมผ่อนลมหายใจ พลางจับส่วนที่เคร่งเครียดของตัวเองรุกล้ำผ่านผนังที่บีบรัดเป็นจังหวะด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ การตอบสนองที่มีต่อผู้บุกรุกที่คืบคลานเข้าไป ทำให้ผมแทบคลั่ง ทั้งที่อยากจะดันเข้าไปให้สุดในทีเดียว แต่ผมก็ต้องอดใจเอาไว้ เพราะไม่อยากให้มันเจ็บ

"อ่า...แทม รัดกูแน่นไปแล้ว"

"อ๊ะ! อ่า!  ...ไม่รู้เว้ย แต่เสียวจะตายห่าอยู่แล้ว!"

ไอ้แทมจูบผมอย่างระบายความกระสันที่วิ่งไปทั่วร่าง ก่อนที่ผมจะขยับใส่ความต้องการทีละน้อย พร้อมกับหลับตาดื่มด่ำกับห้วงความรู้สึกอิ่มเอมที่ได้รับ

ผมมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยแรงพิศวาส ก่อนที่ไอ้แทมจะร้องเสียงดัง เมื่อผมเสือกกายเข้าไปด้านในจนสุด แล้วกระแทกตอกย้ำความอัดอั้นจากความรักอย่างเต็มเปี่ยม ทุกช่วงจังหวะที่ได้ผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำให้ผมมีความสุขจนอธิบายออกมาไม่ได้

"อิ้อ! แทม!! สุดยอดเลยว่ะ!"

"อ๊ะ! อ่า!!! เบา...หน่อย"

ถึงแม้จะได้ยินชัดเจน แต่ผมก็ไม่อาจหยุดยั้งกำลังและความเร็วที่ดำเนินอยู่ได้ ผมกระชับมือที่จับท่อนขาทั้งสองข้างของไอ้แทมให้ถนัดขึ้น ก่อนจะขยับสะโพกตามจังหวะหัวใจที่หนักหน่วง

"อ่า! ....เตย!"

ร่างกายของเราสองคนถูกขับเคลื่อนไปด้วยอารมณ์และหยาดเหงื่อ ผมเปลี่ยนท่าทางของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะบรรเลงเพลงรักที่แต่งขึ้นอย่างลึกซึ้งและรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ความร้อนที่อัดแน่นแทบจะทะลัก ทำให้ผมเร่งสอดใส่ความต้องการของตัวเองที่สาดซัดจากคลื่นอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ เสียงเรียกชื่อของเราสองคนดังขึ้นไม่หยุด เมื่อความรู้สึกที่มีกำลังปั่นป่วนราวกับพายุหมุน

"เตย...ใกล้แล้ว!" ไอ้แทมร้องบอก พร้อมกับเร่งสาวมือที่จับส่วนอ่อนไหวของตัวเองอย่างรวดเร็ว

"อ่า! แทม!" ผมร้องเสียงหลง พร้อมกับสวนแก่นกายของตัวเองใส่ไม่ยั้งจนลมหายใจติดขัด

หลังจากอารมณ์พุ่งสูงราวกับลูกศรที่ถูกง้างจนถึงที่สุด ของเหลวที่อัดแน่นของเราสองคนก็ปลดปล่อย พร้อมกับความรู้สึกทรมานที่แสนเย้ายวนจะทุเลาลง กลิ่นอายหอมหวานกำจายทั่วบริเวณ

"แทม" ผมเรียกคนตรงหน้าที่หอบหายใจไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับลูบศีรษะที่เปียกชุ่มอย่างเบามือ และเมื่อได้สบกับนัยน์ตาสีดำปรอย ผมก็ระบายยิ้มออกมา "เป็นไงบ้าง รู้สึกดีหรือเปล่า"

"อืม..แต่แปลกๆ เหมือนกัน" ไอ้แทมตอบ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่

ผมยิ้มรับ แล้วบรรจงจูบที่หน้าผากและปลายจมูกโด่งของคนตรงหน้า พลางลูบไล้เรือนร่างอย่างเป็นเจ้าของ

ใช่...ตอนนี้ผมเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์ แล้วผมก็หวงมากด้วย

ผมลอบยิ้มกับตัวเอง พลางซุกไซ้ลำคอชื้นเหงื่อด้วยความโหยหา ก่อนจะกดจูบที่หน้าอกข้างซ้ายของคนที่อยู่ด้านล่างอย่างหวงแหน

"แทม... หัวใจตรงนี้ กูขอ" ผมพูดขึ้น ก่อนจะแนบใบหน้าฟังเสียงการทำงานของมันอย่างถือสิทธิ์

เสียงหัวใจที่กำลังเต้นไปพร้อมกัน

"ตามใจ" ไอ้แทมตอบราวกับไม่สนใจเท่าไรนัก พร้อมกับลูบศีรษะของผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน ผมเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยรอยยิ้ม

"แล้วก็...กูขออีกรอบด้วย"


TBC  ++++++++++

Marionetta :::  :jul1: สวัสดีค่ะ หายหัวจากที่นี่ไปพักนึง แต่ก็ไสหัวกลับมาเรียบร้อย อิอิ

กร๊ากกก เป็นครั้งแรกที่ลง nc แบบเปิดเผย แฮะๆ อายจัง อต่ก็หวังว่าจะชอบนะคะ สำหรับตอนนี้ก็เป็นบทสรุปในเรื่องตำแหน่งเป็นที่เรียบร้อย อิอิ อยากให้สมหวังกันทุกคน แต่เชียร์กันแบบนี้ก็ไม่ได้ตามใจใคร นอกจากตัวเองนะคะ ^^
ขอบคุณที่ติดตามมาถึงตอนนี้ค่ะ ดีใจมากเลย ยังไงก็ช่วยติดตามต่อไปจนจบเลยนะคะ  :กอด1:

ขอบคุณค่ะ


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-07-2015 21:36:23
 :mc4:   กรี้ด. ฉลองให้เตยหน่อย มีเมียแล้วเนอะ
ดีใจอะ ในที่สุดก็ยอมนะพี่แทม รักน้องก็ให้น้องมันเถอะ อีกสักรอบสองรอบคืนนี้
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ อ่านไปลุ้นไป. สุดยอดเลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 29-07-2015 22:12:22
สลับๆกันก็ดีนะ มีของดีแต่ไม่ได้ใช้ก็น่าเสียดายแย่555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-07-2015 22:50:35
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 29-07-2015 22:54:07
และแล้วก็
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 30-07-2015 02:25:35
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 30-07-2015 03:22:39
เรียบร้อยโรงเรียนเตย  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 30-07-2015 09:05:37
เย้ ดีใจจังงงงง แทมรับจริงๆ  :hao6: :hao7: :katai5:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 30-07-2015 09:34:54
แหงะ/ กำ






โอ๋ว....เซ็ง







พี่แทมโดนเสียบ  :ling1: :ling1:







บรั๊ยยย พี่แทม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 30-07-2015 12:54:05
แทมโดนบุกจนได้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 30-07-2015 23:27:21
เพราะรักจึงยอมนะเนี๊ยะ 555

แทมโดนไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 31-07-2015 00:21:49
ไม่คิดว่าแทมจะยอมเตย  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 02-08-2015 10:16:20
กรี๊ดดดด ในที่สุดก็มีวันนี้   :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 02-08-2015 19:38:32
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 03-08-2015 07:49:12
ไม่คิดว่าแทมจะยอมมม ฮ่าาาาาา
ในที่สุดก็สมหวังนะคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Teaw_HC+MJ ที่ 03-08-2015 12:36:04
ดีใจจจจจจจจจจจจจจจ

ในที่สุดแทมก็เสร็จเตย หึหึ

ขอให้รักกันนนานๆนะจ๊ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 05-08-2015 16:21:36
:mc4:   กรี้ด. ฉลองให้เตยหน่อย มีเมียแล้วเนอะ
ดีใจอะ ในที่สุดก็ยอมนะพี่แทม รักน้องก็ให้น้องมันเถอะ อีกสักรอบสองรอบคืนนี้
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ อ่านไปลุ้นไป. สุดยอดเลย
ดีใจด้วยค่ะ อิอิ อาจจะมาช้าไปหน่อย แต่ก็มาต่อจยจบแน่นอนค่ะ ขอบคุณค่ะ


สลับๆกันก็ดีนะ มีของดีแต่ไม่ได้ใช้ก็น่าเสียดายแย่555
555  :z1:

:pig4:

:mew1:


และแล้วก็
:mc4: เสร็จน้องเตยไป แฮะๆ

:impress2:
:กอด1:

เรียบร้อยโรงเรียนเตย  :hao7:
:L1:

เย้ ดีใจจังงงงง แทมรับจริงๆ  :hao6: :hao7: :katai5:
ดีใจด้วยค่ะ ท่านเดาถูก อิอิ

แหงะ/ กำ






โอ๋ว....เซ็ง







พี่แทมโดนเสียบ  :ling1: :ling1:







บรั๊ยยย พี่แทม
เอาไว้รอพี่แทมไปเสียบคนอื่นนะคะ ซะงั้น  :katai5:

แทมโดนบุกจนได้
เป็นพี่ต้องเสียสละค่ะ อิอิ

เพราะรักจึงยอมนะเนี๊ยะ 555

แทมโดนไปแล้ว
อาจจะเป็นแบบนั้นนั่นแหละจ้า

ไม่คิดว่าแทมจะยอมเตย  :mew1:
เอิ่ม...ว่าไงดีล่ะ  :z1:

กรี๊ดดดด ในที่สุดก็มีวันนี้   :hao7:
:mc4: :mc4: :mc4:

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:pig4:

ไม่คิดว่าแทมจะยอมมม ฮ่าาาาาา
ในที่สุดก็สมหวังนะคร้าบบบบ
บางทีแทมก็ต้องขาดทุนบ้างอะไรบ้างนะคะ อิอิ

ดีใจจจจจจจจจจจจจจจ

ในที่สุดแทมก็เสร็จเตย หึหึ

ขอให้รักกันนนานๆนะจ๊ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ อิอิ


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 10-08-2015 08:51:13
ขอสามคำ..โดน เสียบ แล้ว!!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆกร๊าซซซซ หนูตายตาหลับแล้ว ขอบคุณคร้าบบ หึหึหึ ครั้งแรกแน่เหรอแทม หืม เชี่ยวเชียว :hao6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-08-2015 13:49:24
ขอสามคำ..โดน เสียบ แล้ว!!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆกร๊าซซซซ หนูตายตาหลับแล้ว ขอบคุณคร้าบบ หึหึหึ ครั้งแรกแน่เหรอแทม หืม เชี่ยวเชียว :hao6:
555 โดนครั้งแรกจริงๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-08-2015 20:47:51
PLAYBOY # 43 – TAM

 

 ภายในห้องนอนที่เงียบสงบ ผมนอนอยู่บนเตียงของตัวเองพร้อมกับทอดมองเพดานสีเรียบด้วยความรู้สึกแปลกกว่าที่เคย ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อย เพื่อคลายความเมื่อยล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 อนาถชะมัด!

 ผมถอนหายใจกับสภาพร่างกายของตัวเองในตอนนี้ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองใครอีกคนที่ยังนอนหลับสนิทด้วยท่าทางมีความสุขจนน่าอิจฉา

 ให้ตายเถอะ...

 ผมลูบใบหน้าของตัวเองเพื่อเรียกสติ ก่อนที่ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนนี้จะเคลื่อนผ่านความทรงจำไม่ต่างจากการเปิดดูอัลบั้ม น้ำเสียงทุ้มต่ำที่ครวญครางอย่างเร้าอารมณ์ รวมไปถึงสัมผัสเร่าร้อนที่แนบชิดกันครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ผมร้อนผ่าวและเก้อเขินจนทำใจลำบาก

 ในที่สุด...ก็โดนเข้าจนได้

 ทั้งที่เจนสนามรบมาอย่างช่ำชอง อีกทั้งยังบุกตะลุยฝ่าวงล้อมจนเป็นที่นิยมของเด็กหนุ่มที่ชื่นชอบรสนิยมเดียวกัน แต่ทว่าแม่ทัพที่ไร้พ่ายอย่างผมกลับต้องมาหมดท่ากับแค่การจับเสือหนุ่มมาเลี้ยงดูเล่น และที่ย่ำแย่ยิ่งไปกว่านั้น ผมยังโดนขย้ำไม่ต่างจากเนื้อเปื่อยให้น้องเขาเคี้ยวเล่น

 สมเพชตัวเองฉิบหาย!

 ผมรู้สึกอับอายตัวเองจนไม่อยากให้วันพรุ่งนี้มาถึง ทว่าความจริงเป็นสิ่งที่แน่นอนเสมอ ผมไม่สามารถหยุดเวลาหรือย้อนอดีตที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว ในเวลานี้ผมควรจะหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ให้ดีที่สุดต่างหาก รักษาตัวตนของตัวเองเอาไว้ แล้วก้าวไปข้างหน้าด้วยความมั่นใจ ในเมื่อตอนนี้ผมก็สมหวังกับสิ่งที่ต้องการแล้ว

 ...ก็แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นเอง

 ผมหลับตาลงอีกครั้งเพื่อผ่อนคลายความคิดที่ตึงเครียด ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อาจควบคุมความรู้สึกกระสับกระส่ายที่เป็นอยู่ได้ ก่อนที่อ้อมกอดอบอุ่นจะฉุดรั้งให้ผมหลุดจากภวังค์ที่ฟุ้งซ่านของตัวเอง

 "แทมไม่สบายหรือเปล่า สีหน้าไม่ดีเลยว่ะ" เตยถามขึ้น พร้อมกับมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง

 "เปล่า แค่มีเรื่องให้คิดเยอะ" ผมตอบ ก่อนจะระบายยิ้มออกมา เมื่อเห็นคนตรงหน้ายังจ้องมองอยู่ "แหม...ก็เคยแต่เอาคนอื่น พอมาโดนเองก็เครียดนิดหน่อย"

 เตยถอนหายใจออกมา ก่อนจะหอมแก้มของผม แล้วคลอเคลียไม่ห่างเหมือนกับแมวเชื่องที่กำลังออดอ้อนเอาใจเจ้าของ ผมอมยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางลูบเส้นผมสีดำนิ่มอย่างเอ็นดู ความคิดที่วิ่งพล่านก่อนหน้านี้ก็จางหายไปไม่ต่างจากฟองอากาศ เมื่อความสนใจทั้งหมดมุ่งตรงมายัง ‘แฟน’ ที่เพิ่งตกลงคบกันไม่กี่ชั่วโมงก่อน

 "หืม? จะเอาอะไรจากพี่อีก" ผมถามเสียงอ่อน แล้วนึกถึงเตยคนเมื่อคืนที่เอาแต่เรียกร้องความต้องการจากผมไม่หยุด

 "แค่อยากกอด" เตยตอบ พร้อมกับกระชับอ้อมแขนของตัวเอง "ทุกอย่างโอเคใช่ไหม"

 "ก็คงงั้น" ผมตอบปัดไปตามเรื่อง และเมื่อเห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่จ้องมองมา ผมก็เลิกคิ้วขึ้น "อยากลองเองบ้างไหมล่ะครับ"

 "ก็ลองแล้ว แต่มึงไม่ยอมทำต่อเอง" เตยตอบหน้าตาย ก่อนที่ผมจะเดาะลิ้นในปากอย่างไม่ชอบใจนัก

 อันที่จริงแล้ว...หลังจากที่เราสองคนมีอะไรกันอย่างลึกซึ้งครั้งแรก ผมกับเตยก็ร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนอีกหลายครั้งจนแทบจะหมดแรง และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมตั้งใจจะถอนทุนคืนและกู้หน้าให้กับตัวเอง แต่ภาพติดตาของเตยยามที่สอดใส่เข้ามาอย่างรุนแรงนั้น ทำให้ผมไม่สามารถสานต่อจุดมุ่งหมายของตัวเองได้

 เนื่องจากรสนิยมของเราสองคนเหมือนกัน ทำให้สงครามสวาทบนเตียงจำเป็นต้องมีข้อตกลงกันอย่างชัดเจนเพื่อความเท่าเทียม ถึงผมจะยอมเสียท่าให้ก่อนก็ตาม ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องยอมจำนนยกธงขาวอย่างจนใจ เมื่อเผลอจินตนการถึงตอนที่ตัวเองต้องตกเป็นผู้ถูกกระทำจากคนที่ตัวเองเพิ่งกระแทกใส่อีกครั้ง ผมก็ทำใจไม่ได้และกระดากอายจนไม่กล้าลงมือ

 ถ้าจะต้องถูกเมียเสียบอีกครั้ง กูยอมเป็นเมียคนเดียวดีกว่า!

 บางทีอาจเป็นเพราะประสบการณ์ครั้งแรกที่เสียสิ่งสำคัญ มักจะติดตรึงอยู่ในความทรงจำเสมอ

 เฮ้อ...กูอ่อนหัดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ!

 "หึ! พี่แค่ไม่อยากรังแกเด็ก แถมตอนนั้นเตยก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกต่างหาก" ผมบอก แล้วยักคิ้วขึ้นแหย่อีกฝ่ายเล่น "เห็นแบบนั้นใครจะเอาลงวะ"

 "อ้อ เพราะอย่างนี้มึงเลยยอมถูกรังแกเองใช่ไหมครับ" เตยตอบเสียงนุ่ม ก่อนจะมองผมด้วยสายตาคู่สวยที่เจือด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "จะโยนความผิดมาให้ก็ได้ แต่ไม่ขอโทษหรอกนะ ก็กูอยากรังแกมึงอีก"

 "หึ!"

 ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความรู้สึกเซ็งกับความขัดเขินแปลกๆ ก่อนที่เตยจะหมุนใบหน้าของผมมาทางเดิม แล้วจูบทั่ริมฝีปากของผมอย่างอ่อนหวาน ผมกลอกตารอบหนึ่งอย่างปลงตก

 เอาเถอะ! ทุกอย่างย่อมมีสองด้าน ประสบการณ์ ‘ฝ่ายรับ’ ครั้งแรกก็เสียวสนุกไปอีกแบบ

 “เฮ้ย! วันนี้เปิดเทอมแล้วนี่ แล้วไม่ไปเรียนหรือไง” ผมพูดขึ้น หลังจากนึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ สำหรับผมก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่เกี่ยวข้องกับเด็กปีหนึ่งที่นอนกอดผมอยู่ตอนนี้ต่างหาก

 “ช่างมันเถอะ... ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงแล้ว” เตยตอบเสียงเอื่อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผมต่อ “แล้วกูก็อยากอยู่กับมึงมากกว่า”

 “อ้อนเกินไปแล้วหรือเปล่าวะ” ผมถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม แล้วถิอโอกาสเล่นผมของเตยอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

 “อืม ไม่รุ้เหมือนกัน” เตยตอบ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างมีเลศนัย “แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น...กูก็อยากอ้อนมึงคนเดียว”

 เตยแม่งน่ารักเกินไปแล้ว!

 “พูดแบนี้ ยั่วกันนี่หว่า” ผมบอก พร้อมกับสบสายตาเป็นประกายของคนตรงหน้า  “แต่พี่ชอบว่ะ”

 “หึ! กูไปอาบน้ำดีกว่า ไม่งั้นปล้ำมึงต่อแน่” เตยพูดขึ้น พร้อมกับเลิกผ้าห่มออกจนเผยร่างกายเปลือยเปล่าที่แต้มด้วยรอยจ้ำและจุดสีหวาน ทว่าสิ่งที่ดึงดูดสายตาของผมกลับเป็นแหวนที่อีกฝ่ายกำลังใส่อยู่

 “ไหนบอกว่าไม่ชอบใส่เครื่องประดับ” ผมพูดขึ้น เตยหันมามองด้วยความสงสัยในทีแรก ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ

 “ก็ใช่ แต่พอดีเป็นของที่แฟนให้ กูเลยอยากใส่” เตยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำต่อ ผมลอบยิ้มกับตัวเองอย่างเหนื่อยใจ

 แฟน... ท่าทางจะไม่ง่ายอย่างที่คิด

 โดยเฉพาะแฟนเด็กสุดหล่อ คงเลี้ยงยากเป็นพิเศษ

 

++++++++++

 

หลังจากได้แช่น้ำอุ่นอย่างสบายอารมณ์ ผมก็เดินไปกินมื้อแรกของวันนี้ ทั้งที่ยังรู้สึกขัดยอกอยู่เล็กน้อย

 "ในตู้เย็นไม่มีอะไร กูเลยสั่งข้าวผัดจากร้านประจำแทน" เตยพูดขึ้น ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับ เพราะตอนนี้หิวเกินกว่าจะสนใจรายละเอียดอย่างอื่น บรรยากาศที่คุ้นเคยในวันเก่า ทำให้ผมสบายใจจนรู้สึกเจริญอาหารมากกว่าปกติ

 “เตย พี่มีเรื่องจะบอก” ผมพูดขึ้น หลังจากใช้เวลากินข้าวสักพักหนึ่ง และเมื่อคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง ผมก็อมยิ้มออกมา “เตยมีเงื่อนไขกับพี่สามข้อ พี่เองก็มีเงื่อนไขกับเตยสามข้อเหมือนกัน”

 “อืม ว่ามาสิ” เตยตอบรับอย่างว่าง่าย ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินมื้อเทียงของตัวเองต่อ

 “ข้อแรก ไม่ต้องไปทำงานพิเศษที่ผับอีก” ผมบอก เตยก็เงยหน้ามองผมอีกครั้ง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

 “ตามนั้นก็ได้ แต่กูจะเอาเงินที่ไหนใช้” เตยถามกลับ ผมก็ยิ้มรับ

 “เรื่องแค่นั้น พี่ดูแลเตยได้อยู่แล้ว อยากได้เท่าไหร่ก็บอก” ผมบอกอย่างใจกว้าง แต่ก็ต้องหัวเราะออกมา เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของอีกฝ่ายที่ส่งผ่านทางนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม "ฮ่าๆ พี่แค่แหย่เล่น ถ้าอย่างนั้นก็มาเป็นพ่อบ้านของพี่เหมือนเดิมแล้วกัน"

 เตยส่งสายตาดุ ก่อนจะตอบรับในลำคอ ผมก็ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ในเมื่อคนตรงหน้ากล้าออกจากบ้านมาตั้งต้นทางเดินในชีวิตของตัวเองขนาดนี้ คงจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากใครง่ายๆ ผมก็แค่อยากหยอกพวกดื้อเงียบ แถมยังเชื่อมั่นในตัวเอง แบบหักได้แต่ไม่ยอมงอเล่น เพราะการได้เห็นสีหน้าไม่พอใจของเตยในบางครั้ง ผมก็รู้สึกกระชุ่มกระชวยหายใจปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก

 “ข้อสอง ห้ามบังคับ เพราะพี่ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง” ผมบอกต่อ พร้อมกับแสดงสีหน้าจริงจังขึ้น“ถึงจะเป็นแฟนกันก็เถอะ”

 “ก็ได้ กูก็ไม่อยากทำอย่างนั้น ถ้าหากว่ามึงไม่ทำตัวมีปัญหาขัดใจกูก่อน” เตยตอบกลับ ผมขมวดคิ้วขึ้น ก่อนที่น้องเขาจะถอนหายใจออกมา “กูจะตามใจทุกอย่างที่เห็นสมควรแล้วกัน”

 หึ! ใครจะไปยอมวะ!

 ผมได้แค่คิดกับตัวเองอยู่ในใจ ถึงผมจะเอ็นดูและใจอ่อนกับเตยมากแค่ไหน แต่ผมก็รักอิสระของตัวเองจนไม่ยอมให้ใครมาบังคับกันได้ง่ายๆ อยู่แล้ว แต่ถ้าลองคิดในทางกลับกัน การที่ผมต้องหาวิธีหลบเลี่ยงการควบคุมของเตย ก็น่าสนุกดีเหมือนกัน

 “ยิ้มอะไรของมึง” เตยพูดขึ้น เมื่อผมยังจมอยู่ในความคิดขงอตัวเอง

 “ไม่มีอะไร พี่ก็แค่กำลังคิดเงื่อนไขข้อสุดท้าย” ผมบอก แล้วมองคนตรงหน้าไม่ละสายตา  เงื่อนไขสำคัญที่ไม่ว่าอย่างไรเตยก็ต้องทำ และผมจะไม่อนุโลมหรือผ่อนปรนเด็ดขาด

 ข้อตกลงที่แลกด้วยศักดิ์ศรีและภาพลักษณ์ตลอดหลายปีที่สั่งสมมา ถ้าหากเตยรักผมจริงอย่างที่พร่ำบอก ก็คงไม่ปฏิเสธ

 “ข้อสุดท้าย สถานะของเราสองคน อยู่บนเตียงพี่รับได้ แต่อยู่ต่อหน้าคนอื่น เตยคือเมียของพี่”

 ผมหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา เรื่องนี้ผมจริงจังและเอาจริง ผมไม่รู้หรอกว่าน้องเขาคิดอะไรอยู่ แต่เตยต้องเดาคำตอบทั่ผมต้องการได้แน่นอน

 “ไม่มีปัญหา” เตยตอบรับ แล้วส่งยิ้มให้ ผมอมยิ้มออกมาอย่างพอใจ "แค่นี้ใช่ไหม"

 "ครับสุดหล่อ" ผมบอก ก่อนจะลงมือกินข้าวผัดต่อ พลางเหยียดยิ้มออกมา

 ความลับของเราก็ควรรู้กันแค่สองคน...   

 

+++++++++++


 
หลังจากที่ผมกับเตยกินมื้อเที่ยงเสร็จ เตยก็กลับหอของไอ้เพชรเพื่อไปเก็บของบางอย่าง ส่วนผมมีนัดกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยครับ

ตอนนี้แสงอาทิตย์ยามบ่ายสามโมงกำลังเร่งเหงื่อบนใบหน้าของผมจนต้องยกกระป๋องน้ำอัดลมดื่มแก้ร้อน  ท่ามกลางความเงียบสงบทั่วบริเวณลานม้าหินข้างตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ทั้งที่วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก

"ไอ้เหี้ยแทม เป็นไงวะ!" ไอ้เก้าทัก ก่อนจะเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามของโต๊ะม้าหินอย่างอารมณ์ดี "ไหนของฝากกู"

"ไอ้สัด!" ผมด่ากลับพอเป็นพิธี พร้อมกับส่งถุงกระดาษที่บรรจุน้ำหอมของเดวิดออฟรุ่นล่าสุดไปให้

"น้ำหอมทุกรอบ" ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วส่งยิ้ม เมื่อผมหรี่ตามองอย่างหาเรื่อง "ว่าแต่...เจอนัทหรือยัง เห็นถามหามึงอยู่"

"ยัง ช่วงนี้มึงสนิทกับนัทหรือวะ" ผมถามกลับ พร้อมกับมองเพื่อนสนิทที่เลิกคิ้วขึ้น

"เฮ้ย! ถึงจะหน้าสวย แต่กูก็เป็นคนดีพอ ไม่ชอบแทงข้างหลังเพื่อน" ไอ้เก้าบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "กูชอบเล่นกันซึ่งๆ หน้าเว้ย"

"ผู้ชายก็เล่นข้างหน้าได้ว่ะ" ผมตอบกลับ ก่อนที่เราสองคนจะหัวเราะกันเบาๆ กับความคิดสัปดนของตัวเอง

"แล้วเรื่องของมึงเป็นไงบ้างวะ" ไอ้เก้าถามต่อ พร้อมกับมองผมด้วยสายตาแพรวพราว "หึ...ถ้ามึงไม่มาหากูวันนี้ กูว่ามึงโดนจัดหนักคาเตียงไปแล้ว"

"กูไม่ใช่พวกอ่อนหัด" ผมโต้กลับ พลางแค่นหัวเราะออกมาอย่างน้ำตาตกใน ถึงผมจะไม่ถึก แต่ก็อึดและแข็งแรงพอที่จะรักษาท่าทางของตัวเองให้เป็นปกติ  ผมไม่มีทางยอมให้ใครมาล่วงรู้ความลับที่น่าอับอายของตัวเองเป็นอันขาด

"ถุย! ห้าเดือนนานไปหรือเปล่าวะกับแค่การฟันเล่นของมึงเนี่ย" ไอ้เก้าพูดเยาะ ผมก็ตบกบาลของมันตอบรับเต็มแรง

"ก็บอกแล้วไงว่าเป็นเคสพิเศษ” ผมว่า แล้วนึกทอดถอนใจออกมา ก่อนจะตัดสินใจบอกเรื่องสำคัญ “ตอนนี้กูกับเตยเป็นแฟนกันแล้ว" 

"ฮะ?! เป็นแฟนกัน?!" ไอ้เก้าย้อนถาม พร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ ก่อนจะอมยิ้มกวนประสาทออกมา “ไอ้ห่าแทม...จบแบบนี้คบกันตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง"

"มึงจะบ้าหรือไง กูไม่ได้อยากมีแฟน" ผมว่าต่อ พลางระบายลมหายใจออกมา “มันเป็นข้อตกลง”

“หืม? งั้นหรือ” ไอ้เก้าตอบรับ แล้วยกยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย “มึงคงอยากได้น้องเขามากจนยอมถูกผูกมัดแบบนี้ เฮ้อ...อานุภาพความรักรุนแรงจริงนะมึง”

“เดี๋ยวกูถีบปากแม่ง!” ผมด่ากลับ พร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปให้ ซึ่งก็ได้รับเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายกลับมา

“แหม..กูพูดแทงใจดำล่ะสิ” ไอ้เก้าพูดขึ้นต่อ แล้วมองผมด้วยสายตาที่เจือไปด้วยรอยยิ้ม "ถึงมึงจะไม่สนใจความรู้สึกของใครสักเท่าไหร่ แต่มึงก็ใส่ใจความรู้สึกของตัวเองมากที่สุด ถ้ามึงไม่ได้รัก กูว่ามึงคงไม่เปลี่ยนไปแบบนี้หรอกวะ"

"หึ ..." ผมแค่นเสียงรับ พลางมองไปทางอื่นด้วยความรู้สึกแปลก คงเป็นเพราะอุณหภูมิในตอนนี้ที่ทำให้ใบหน้าของผมร้อนผ่าว

ความรัก...จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจนัก ถ้าหากเป็นอย่างที่ไอ้เก้าบอก บางทีความรักของผมคือการทำให้เตยยอมรับ

...ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระหรือขัดใจผมไปบ้างก็ตาม

"ในเมื่อมึงสละโสดแล้ว ก็ต้องมีปาร์ตี้ส่งท้ายกันหน่อย" ไอ้เก้าบอกเสียงใส พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา "ต้องเรียกไอ้บอสมาจากบ้านนอกด่วน แล้วก็เรียกเด็กของมึงมาให้หมด งานนี้มึงเตรียมเงินให้พร้อม กูว่าปิดผับเลยดีกว่า"

"ไอ้ห่า! กูเตรียมเงินจ่ายค่าปรับกับค่ารักษามึงตอนเข้าโรงพยาบาลดีกว่า" ผมบอกเสียงขุ่น ส่วนคนที่จะโดนผมอัดเพราะพล่ามมากจนผมอยากกระทืบเล่นก็เอาแต่หัวเราะชอบใจ

"ฮ่าๆ กูว่าสนุกดีออก" ไอ้เก้าโต้กลับอย่างอารมณ์ดี แล้วยักคิ้วหลิ่วตาใส่ "เฮ้ย! หรือว่ามึงจะกลายเป็นพวกกลัวเมียไปแล้ววะ"

“ไอ้เหี้ยเก้า” ผมรียกด้วยน้ำเสียงกดต่ำที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่อีกฝ่ายจะยิ้มเผล่ขัดตาทัพ

“ใจร้อนไปแล้วมึง ฮอร์โมนจากเมื่อคืนยังพลุ่งพล่านอยู่หรือไง” ไอ้เก้าว่า ผมก็กระตุกยิ้มตรงมุมปาก

“ท้าทายกูเก่งเหลือเกิน เจอกันตรงมุมนั้นหน่อยไหมเพื่อน” ผมบอก พร้อมกับส่งท่าทางและสายตาข่มขู่ที่ทำให้ไอ้เก้าต้องยกมือขึ้นยอมแพ้ ก่อนที่ผมจะกลอกตารอบหนึ่งยอย่างนึกเอือมระอา ถ้าจะมีใครที่กวนประสาทผมได้ ก็คงมีตินกับไอ้เก้านี่แหละ "แล้วไม่ต้องเสือกเรียกไอ้บอสกลับมาด่วนด้วย กูเบื่อที่จะต้องฟังมันด่า มันกลับมาเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน"

"แล้วแต่เพื่อนครับผม ยังไงงานนี้มึงก็เป็นเจ้าภาพ" ไอ้เก้าบอก ก่อนจะก้มลงมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองต่อ แล้วลุกขึ้นยืน "งั้นกูไปก่อน มีนัดต่อว่ะ"

"เออ ไสหัวไปสักที" ผมตอบรับ ก่อนจะลุกขึ้นตาม ผมตั้งใจว่าจะไปหากาแฟดื่มสักแก้วคลายอารมณ์

"เฮ้ย! ไอ้แทม กูไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของมึง แต่เรื่องที่มึงมีแฟนแล้ว ก็น่าจะบอกนัทหน่อย" ไอ้เก้าพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะยกยิ้มเล็กน้อย เมื่อผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ “หรือมึงจะหลอกกินต่อก็ตามใจ แต่ก็ระวังแฟนมึงหน่อยแล้วกัน เพราะท่าทางน้องเขาเอามึงอยู่”

ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากเดาะลิ้นในปากอย่างนึกเซ็งอารมณ์ พลางมองตามแผ่นหลังของไอ้เก้าที่ีเดินจากไปทันทีที่พูดจบ

 

++++++++++

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 42 ❤ [29/07/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 12-08-2015 20:53:30
 

กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นที่ถูกขับกล่อมด้วยดนตรีคลาสสิก ทำให้ผมเคลิบเคลิ้มอยู่ในภวังค์ส่วนตัว จนกระทั่งเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้น ผมถึงได้หลุดจากการท่องเที่ยวแสนรื่นรมย์ในดินแดนคาเฟอีนกลับคืนสู่ปัจจุบันอีกครั้ง ก่อนจะมองผู้ชายร่างบางในชุดนักศึกษาที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามด้วยรอยยิ้ม

"นัทก็กำลังอยากเจอแทมอยู่พอดี ช่วงนี้เราสองคนไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ" นัทพูดขึ้น ก่อนจะยกแก้วกาแฟของตัวเองขึ้นดื่มอย่างมีมาด

"แต่นัทคงไม่เหงาหรอกมั้ง" ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แล้วระบายยิ้มออกมา เมื่อสบกับสายตาที่จ้องมาอย่างจริงจัง "แทมก็พูดไปงั้น ไม่ต้องซีเรียสก็ได้ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของนัทนี่"

"แทมน่าเบื่ิอ" นัทว่ากลับ แล้วถอนหายใจออกมา "แล้วที่อยากเจอมีเรื่องอะไร"

"แค่คิดถึงน่ะ" ผมบอก พร้อมกับส่งถุงกระดาษใบเล็กที่ใส่นาฬิกาเรือนหรูที่ผมเพิ่งตัดสินใจซื้อเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน

"ของขวัญหรือ" นัทถามขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะอมยิ้มออกมา เมื่อเห็นสิ่งของที่อยู่ข้างในกล่องไม้บุนวมที่ตีโลโก้จากแบรนด์ดัง แล้วมองผมอย่างสงสัย "นัทไม่ได้เกิดวันนี้ จำสลับกับเด็กคนอื่นแล้วล่ะ"

"เปล่า แทมตั้งใจซื้อให้นัท" ผมบอก ก่อนจะชิมรสชาติของเอสเพรสโซในแก้วของตัวเองต่อ นัทยังคงสีหน้าประหลาดใจอย่างชัดเจน

"ธรรมดาถ้าไม่บอกว่าอยากได้ แทมก็ไม่เคยสนใจซื้อให้ก่อนนี่" นัทพูดขึ้น พร้อมกับมองผมด้วนสายตาจับผิด "นอกจากแทมจะต้องการบางอย่าง"

"หึ...รู้ดีเกินไปแล้วนะ" ผมว่า พลางยกยิ้มตรงมุมปาก เมื่ออีกฝ่ายหัวเราะรับเล็กน้อย ผมก็ลอบถอนหายใจออกมา "ที่จริง...แทมแค่อยากขอโทษนัท"

"ขอโทษเรื่องอะไร เพราะแทมมีเรื่องที่ต้องขอโทษนัทตั้งเยอะ" นัทถามกลับ พลางเลิกคิ้วมองเหมือนต้องการยั่วอารมณ์ ผมก็ได้แต่คลี่ยิ้มรับอย่างใจเย็น

"แทมแย่ขนาดนั้นเลยหรือไง" ผมย้อนถามเสียงอ่อน ก่อนจะมองคนหน้าสวยที่ชักสีหน้ารับด้วยรอยยิ้มบาง "ถ้างั้น...แทมก็ขอโทษทุกเรื่องเลยแล้วกัน นัทจะยอมรับไหมก็แล้วแต่ ยังไงแทมก็ไม่สนใจอยู่แล้ว"

"นิสัยเสียที่สุด" นัทว่า พร้อมกับตีหน้ามุ่ยใส่ด้วยความไม่พอใจ ผมก็หัวเราะกับท่าทีแสนงอนและสายตาที่สื่อถึงการต่อว่านั้นเบาๆ

"เอาน่า...คนไม่ดีอย่างแทมก็คงไม่ว่างมากวนใตนัทเล่นเหมือนเดิมอีก" ผมพูดขึ้น นัทขมวดคิ้วรับด้วยความไม่เชข้าใจ ก่อนที่ผมจะถอนหายใจออกมา “ตอนนี้แทมมีแฟนแล้ว”

"มีแฟนแล้ว? จะอำกันเล่นหรือไง" นัทถามกลับด้วยรอยยิ้ม ผมก็กลอกตารอบหนึ่งอย่างปลงตก

"แทมพูดเรื่องจริง" ผมบอกต่อ พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง  นัทมีสีหน้าแปลกใจ "ทำไม...แทมมีแฟน มันน่าเหลือเชื่อหรือไง"

นัทไม่ได้ตอบคำถาม แต่เลือกที่จะจ้องมองผมเป็นคำตอบ นัยน์ตาสีดำที่แฝงความแปลกใจสบลึกลงในแววตาของผมอย่างจริงจัง ก่อนรอยยิ้มที่เคยมีจะจางหายไปทิ้งไว้แต่ใบหน้าสวยที่เรียบนิ่งไร้อารมณ์

หลังจากที่ผมแยกทางกับไอ้เก้า คำพูดของมันยังดงอยู่ในความคิด ถึงแม้จะเสียดายและผมตั้งใจจะเก็บสถานะของตัวเองเป็นความลับเพื่อใช้เป็นช่องทาทำอะไรสนุกๆ  แต่สำหรับนัท...ผมอยากบอกความจริงให้เขารู้ เพื่อตอบแทนความจริงใจที่มีให้มาตลอด ทว่าสุดท้ายจิ้งจอกแสนสวยของผมจะตัดสินใจอย่างไร ผมก็ไม่ห้ามและไม่สนใจอยู่แล้ว

“คนขี้เบื่ออย่างแทมจะคบได้นานสักเท่าไร คิดอะไรอยู่กันแน่" นัทถามขึ้น พร้อมกับขมวดคิ้วมอง ก่อนจะคลี่ยิ้มเย็นที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวติดลบอย่างรวดเร็ว "แต่แทมก็แพ้ลูกอ้อนเป็นพิเศษ แฟนที่ว่าก็คงจะอ้อนเก่งน่าดู"

"ก็ไม่เท่าไหร่" ผมตอบไปตามเรื่อง พลางนึกถึงท่าทีออดอ้อนอย่างตรงไปตรงมาของเตย แล้วก็ต้องลอบยิ้มกับตัวเองอยู่ในใจ

แข็งทื่อ ไม่ได้มีชั้นเชิง แต่ก็น่าอ็นดูสุดๆ

"หึ! ไม่จริงหรอก ขนาดนัทขอแทมเป็นแฟนตั้งหลายปี แทมยังไม่สนใจเลย" นัทโต้กลับ ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกและเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความกดดัน "เขาเป็นใครหรือ นัทอยากเจอสักหน่อย ถ้ามีดีไม่เข้าขั้น นัทไม่ยอมหรอกนะ"

ผมมองท่าทางข่มขู่อย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก ถ้าหากเป็นคนอื่นก็คงจะใช้ได้ผล แต่สำหรับผมที่รู้จักนัทมานานแล้ว ต่อให้คนตรงหน้าเอาปืนจ่อหรือชักมีดใส่ ผมก็ยังคงรับมือได้อย่างสบายใจ เพราะผมรู้ดีว่า นัทไม่เคยมีเจตนาร้ายต่อผม

"เตยไง ถึงจะไม่สวยเหมือนนัท แต่ก็หล่อติดลำดับเดือนคณะเลยนะ" ผมบอก พร้อมกับมองสีหน้าตกตะลึงของนัท "ถึงแทมขี้เกียจยุ่ง แต่อยากเจอเมื่อไหร่ก็บอก ที่จริงนัทก็เคยเจอแล้วนี่"

"ฮะ?! เตย?! น้องเตยคนนั้นหรือ!" นัทถามด้วยความงุนงงและตกใจ ก่อนจะหน้าเจื่อนลง เมื่อผมพยักหน้ายืนยันคำตอบ "เอ่อ... แทม...ชอบแบบนั้นด้วยหรือ"

"เปล่า แต่เวลาอยู่กับเตยแล้วมีความสุขดี" ผมตอบ พร้อมกับระบายยิ้มออกมา ทว่าคู่สนทนากลับแสดงสีหน้าบึ้งตึง

"แล้วที่ผ่านมานัทไม่เคยทำให้แทมมีความสุขหรือไง" นัทถามต่อเสียงขุ่น พลางขมวดคิ้วขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"ก็เปล่าอีกนั่นแหละ นัททำให้แทมมีความสุข แล้วก็สบายใจด้วย แต่..." ผมบอก ก่อนจะทอดยิ้มบาง "เวลาอยู่กับเตย แทมไม่เคยเบื่อ"

นัทมองผมนิ่งและไม่ได้โต้ตอบอะไรอีก ทว่านัยน์ตาแสนสวยคู่นั้นกลับสั่นไหว ก่อนที่ผมจะหันไปมองทางอื่น แล้วยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม

ผมไม่ได้ปฏิเสธความรู้สึกของนัทเป็นครั้งแรก แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกผิดมากที่สุด อาจเป็นเพราะผมเลือกที่จะจับมือกับใครอีกคนแทนที่คนที่พยายามคว้ามือของผมมาตลอด

ผมเห็นใจนัท

แต่ถึงอข่างนั้น...ผมก็ไม่คิดเปลี่ยนใจ

"เฮ้อ...เป็นแบบนั้นก็ดี" นัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน "นัทไม่ยกโทษให้ แต่จะเก็บนาฬิกาเรือนนี้ไว้คืนแทมตอนเลิกกับแฟนก็แล้วกัน"

ผมหันไปมองใบหน้าสวยที่ยิ้มอย่างมาดร้าย ทั้งที่สายตาสีดำยังเจือไปด้วยความรู้สึกอ่อนไหวอย่างชัดเจน ผมก็คลี่ยิ้มออกมา

"ตามใจ ที่จริงแทมแค่อยากขอโทษที่ทำให้เสียเวลา เลยตั้งใจให้เวลากับนัทเจอคนที่รักจริง" ผมบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นัทก็ทำเสียงขึ้นจมูก ก่อนจะเชิดหน้าใส่

"แน่นอน ใครจะไปจมปลักกับคนไม่ได้เรื่องกัน" นัทโต้กลับด้วยแววตาเชือดเฉือน ผมก็เลิกคิ้วขึ้น

"งั้นหรือ...แต่แทมก็คิดว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากใช้เวลาด้วยกันอีก" ผมบอกด้วยรอยยิ้ม นัทก็ขมวดคิ้วใส่

"ในฐานะอะไรล่ะ" นัทถามกลับ พลางส่งสีหน้าไม่พอใจ "ไม่ทันไรก็คิดจะนอกใจแฟนแล้วหรือไง"

"แหม...ก็เพื่อนไง คิดมากไปได้" ผมตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วยักคิ้วใส่อย่างกวนอารมณ์ "จะเพื่อนคุยหรือเพื่อนนอน แทมก็พร้อมตลอด"

"แทมบ้า! ไม่คุยด้วยแล้ว" นัทว่ากลับ ก่อนจะลุกขึ้นยืน "นัทกลับก่อนแล้วกัน"

"เดี๋ยวแทมไปส่ง" ผมบอก พร้อมกับลุกขึ้นยืนตาม นัทก็แค่มองผมเล็กน้อย ก่อนที่เราสองคนจะเดินออกจากร้านกาแฟไปด้วยกัน

 
++++++++++

 
การจราจรตอนเย็นในวันทำงานค่อนข้างติดขัดจนน่าหงุดหงิด ถึงอย่างนั้นผมก็สบายใจจนสามารถฮัมเพลงที่เปิดอยู่อย่างอารมณ์ดี

"แทมบอกเรื่องที่มีแฟนกับใครหรือยัง" นัทถามขึ้น ผมที่กำลังมองไฟแดงกับตัวเลขที่นับถอยหลังหันไปมอง

"บอกไอ้เก้าไปคนเดียว แต่ตอนนี้ไอ้บอสคงรู้แล้ว" ผมตอบ ผมไม่คิดว่าไอ้เพื่อนตัวแสบจะเก็บเงียบได้หรอก โดยเฉพาะเรื่องของผม เพราะพวกเราต่างก็ชอบแฉเรื่องของกันและกันอยู่แล้ว

"แล้วแทมคิดจะบอกคนอื่นอีกหรือเปล่า นัทหมายถึงคนที่ติดพันอยู่น่ะ" นัทถามต่อ ผมก็เลิกคิ้วขึ้น พลางหันไปมองถนนและท้ายรถยนต์ที่อยู่เบื้องหน้าอีกครั้ง

"อืม...ก็ไม่ แต่ยังไงก็ฝากบอกโอหน่อยก็ดี ไม่อยากฟังเสียงโวยวาย" ผมบอก แล้วเหยียบคันเร่ง เมื่อไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว "เดี๋ยวแทมซื้อของฝากไปให้ด้วยดีกว่า จะได้ไม่มีปัญหา"

อันที่จริงผมมีเด็กหนุ่มน่ารักที่ติดเบ็ดอยู่หลายคน แต่คนที่ผมเจอบ่อยเป็นพิเศษก็มีแค่นัทกับโอเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ ก็เป็นแค่รายทางที่ผมแทบจะจำหน้าตาหรือชื่อไม่ได้

นอกจากความหน้าตาดีของผมที่เป็นเหยื่อชั้นดัีแล้ว ฐานะทางการเงินของผมก็หอมหวานจนคนพวกนั้นกระโดดเข้าใส่ไม่ยอมปล่อย แล้วผมก็รู้สึกสนุกที่ได้ใช้เงินแลกความสุข รวมไปถึงการแก้ไขปัญหายุ่งยากใจต่างๆ

เงินที่สั่งการได้ทุกสิ่ง...

"คนที่ยอมนอนกับแทม ไม่ใช่เพราะเงินทั้งหมดหรอกนะ ถึงจะมีค่าแค่ไหน แต่มันก็ซื้อความรู้สึกไม่ได้" นัทพูดขึ้นเสียงเรียบที่เต็มไปด้วยความจริงจัง ผมหันไปมองอีกครั้งอย่างเฉยชา

"ก็จริง เพราะเตยก็เป็นคนแบบนั้น" ผมตอบ แล้วหันไปสนใจท้องถนนเบื้องหน้าต่อ

แต่ยกเว้นความรัก...

...ความรักที่เป็นของจริง

 
TBC ++++++++++

 
Marionetta :::  :katai4: มาแล้วค่ะ ^^

ตอนนี้แทมก็ต้องปรับตัวครั้งใหญ่ ฮ่าๆ สำหรับคนที่รุกมาตลอด พอมาเจอแบบนี้คงทำใจลำบากแต่มิ้นก็คิดว่าแทมเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ หลังจากนี้เตยคงเหนื่อย  อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ค่ะ พอแทมรับปุ๊บ ทุกคนก็มองเห็นความน่ารักกันเลยทีเดียว อิอิ บรรยากาศของสองคนนี้ก็น่าจะเหมือนตอนพิเศษสงกรานต์นั่นแหละค่ะ

ปล. อีก 2 ตอนก็จะจบแล้วจ้า ^^

 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-08-2015 21:01:53
 :katai2-1:   เตยน่ารักกับแทมจัง
แทมก็เป็นสามีที่ดีะจ๊ะเวลาอยู่นอกบ้านเป็นผู้นำแต่อยู่กับเตยต้องอ้อนเยอะๆนะ 555
ว้าจะจบแล้วแอบใจหายเนอะแต่ก็จะตั้งตารอตอนจบหวานๆนะคะ  :L1:    :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-08-2015 21:35:33
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 12-08-2015 22:11:35
แทมมี่ใจอ่อนนิ ไม่กล้าเสียบเตยทั้งที่มีโอกาส โถๆสิ้นลายแล้วซินะ ไว้อาลัยให้พี่แทมเพลย์บอย
แต่ความลับที่รู้กันแค่สองคน เราคนอ่านก็ได้ล่วงรู้ด้วย อิ_อิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-08-2015 22:35:12
พี่แทมน่าร๊ากกกจริงง  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 12-08-2015 23:06:14
ใกล้จบแล้วหรอ ไม่นะ

แทมน่ารักดีเนาะ และสงสัยจะต้องกลัวเตยมากๆๆๆแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 31-08-2015 23:48:53
:katai2-1:   เตยน่ารักกับแทมจัง
แทมก็เป็นสามีที่ดีะจ๊ะเวลาอยู่นอกบ้านเป็นผู้นำแต่อยู่กับเตยต้องอ้อนเยอะๆนะ 555
ว้าจะจบแล้วแอบใจหายเนอะแต่ก็จะตั้งตารอตอนจบหวานๆนะคะ  :L1:    :pig4:
ขอบคุณมากเลยค่ะ ตอนนี้กำลังลังเลว่าจะต่อภาึ 2 ดีไหม อิอิ

:mew1: :mew1:
:mew1:

แทมมี่ใจอ่อนนิ ไม่กล้าเสียบเตยทั้งที่มีโอกาส โถๆสิ้นลายแล้วซินะ ไว้อาลัยให้พี่แทมเพลย์บอย
แต่ความลับที่รู้กันแค่สองคน เราคนอ่านก็ได้ล่วงรู้ด้วย อิ_อิ
อิอิ พี่แทมก็ใจอ่อนกับเตยแค่คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ

พี่แทมน่าร๊ากกกจริงง  :hao7:
:hao6: ความรักทำให้คนเปลี่ยนไป ^^

ใกล้จบแล้วหรอ ไม่นะ

แทมน่ารักดีเนาะ และสงสัยจะต้องกลัวเตยมากๆๆๆแน่ๆเลย
ไม่น่าจะกลัวเตย แต่แค่เกรงๆ มากกว่านะคะ คิดว่า  :z1:

+++++++++++++++++++
จะมาต่อตอนต่อไปในวันพรุ่งนี้ค่ะ  ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ  :katai4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-09-2015 14:40:58
PLAYBOY #44 - TOEY

 

 “ทั้งหมดหนึ่งพันสามร้อยยี่สิบเจ็ดบาทค่ะ”

หลังจากรับเงินทอนจากพนักงานเก็บเงิน ผมก็เข็นรถเข็นไปที่ด้านหน้าของห้างสรรพสินค้า ก่อนจะเรียกแท็กซี่เพื่อเดินทงกลับคอนโดมิเนียมของแทมต่อ

เสียงเพลงลูกทุ่งดังขึ้นเพื่อขับกล่อมบรรยากาศและความน่าเบื่อของการจราจรในเมืองหลวง ผมมองวิวข้างทางผ่านกระจกบานใสครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าดังขึ้น

รัน...

“ฮัลโหล”

[ไอ้เหี้ยเตย! มึงอยู่ที่ไหน!]

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเสียงที่ได้ยินไม่ใช่เจ้าของหมายเลขที่โทรศัพท์มาหา แต่กลับเป็นไอ้ลมที่พูดสายอยู่ ถ้าให้ผมเดาต่อ พวกมันคงไปหาผมที่คณะแล้วเจอกับรัน

“อยู่บนแท็กซี่ มีอะไร”

[แท็กซี่...กูก็นึกว่ามึงอยู่บนเตียงกับพี่แทม ฮ่าๆ]

“ไอ้สัด...”

[ฮ่าๆ มึงไม่ยอมติดต่อพวกกูเลย ไอ้เราก็อุตส่าห์รอฟังข่าว]

ผมถอนหายใจออกมา แต่ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร เสียงของไอ้เพชรก็ดังแทรกขึ้น

[ไอ้เตย คืนนี้กูจะรอฟังที่ผับนะเว้ย]

“เออ น่ารำคาญ”

ผมกดตัดสายด้วยความเอือมระอาเล็กน้อย ตอนแรกก็ตั้งใจจะปฏิเสธ แต่พอมาคิดอีกที ผมก็ต้องไปลาออกที่นั่นอยู่แล้ว

ตั้งแต่เช้านอกจากจะรับสายของรันที่โทรศัพท์มาถามเรื่องไปเรียนแล้ว ผมก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนคนไหนอีก หลังจากกินข้าวกับแทมเสร็จ ผมก็มาเก็บของใช้ส่วนตัวที่ห้องของไอ้เพชร ก่อนจะไปหาซื้อของบางอย่าง รวมไปถึงอาหารมื้อเย็นด้วย ผมตั้งใจว่าจะทำสุกี้กินกันสองคนที่ห้องครับ

ถึงแม้ว่าจะดูยุ่งยากไปบ้าง แต่มันก็ดูอบอุ่นดี อาจเป็นเพราะสุกี้คืออาหารสำหรับครอบครัวอย่างที่ตินเคยบอกเอาไว้ก็ได้

ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปส่งเงินค่าโดยสาร แล้วถือถุงพลาสติกใบโตจนเต็มมือเดินเข้าลิฟต์ของคอนโดมิเนียมหรูอย่างอารมณ์ดี

 

++++++++++

 

ผมเก็บของใช้ส่วนตัวที่ซื้อมาให้เข้าที่ในห้องนอนของแทม แล้วนึกเขินตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อคิดว่าตั้งแค่คืนนี้เป็นต้นไป ผมจะย้ายตัวเองมานอนที่ห้องนี้แบบถาวร ตอกย้ำสถานะแฟนอย่างเป็นทางการ ส่วนห้องนอนของผมก็กลายเป็นห้องเก็บของโดยปริยาย

ผมรอเวลาจนถึงประมาณห้าโมงเย็น ก่อนจะจัดเตรียมวัตถุดิบและอุปกรณ์สำหรับการทำสุกี้ ทว่าผมสูดกลิ่นหอมของน้ำซุปได้เพียงไม่นาน แทมก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางกระตือรือร้น

"เตยครับ! ไปกินเนื้อ...ย่าง..."

ประโยคบอกเล่าที่ติดขัดกลางทาง ทำให้ผมมองใบหน้าปั้นยากของมันนิ่ง ก่อนจะปรับสีหน้าของตัวเอง แล้วระบายยิ้มบาง

"กูเตรียมทุกอย่างเสร็จพอดี" ผมพูดขึ้น พลางนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว

"อ่า...สุกี้ก็ดีนะ แต่วันนี้พั่อยากกินเนื้อย่างมากๆ เลยอ่ะครับ" แทมบอกเสียงอ่อน ผมสบนัยน์ตาสีดำเขม็ง "อยากกินตั้งแต่เช้าแล้ว"

"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก" ผมบ่นเสียงแข็ง แล้วลอบถอนหายใจออกมา "พรุ่งนี้ค่อยกินเนื้อย่างแล้วกัน"

"โหย...พี่ลืมอ่ะ ถ้าไปกินวันอื่น แบบว่าเสียเส้น มันไม่ใช่ไง" แทมแย้งกลับ แล้วส่งยิ้มอ่อน "พี่ขอโทษนะครับน้องเตย"

"เอาแต่ใจว่ะ แล้วก็เลิกเรียกแบบนั้นด้วย กูไม่ชอบ" ผมว่าเสียงห้วนด้วยความไม่พอใจนัก แทมเลิกคิ้วขึ้น

“หืม?” แทมมองผมครู่หนึ่ง แล้วยกยิ้มขึ้น “แล้วจะให้เรียกอะไรล่ะครับ”

“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่น้องเตยแบบนั้น” ผมบอกเสียงขุ่น นอกจากจะอารมณ์เสียเพราะความงี่เง่าของมันแล้ว ผมก็หงุดหงิดที่แฟนมาเรียกแบบนั้นด้วย ถึงผมจะอายุน้อยกว่าก็เถอะ

“อ่า...งั้นพี่เตยไปกินเนื้อย่างกับน้องแทมเย็นนี้นะครับ” แทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส ผมก็ได้แต่ขมวดคิ้วขึ้นมากกว่าเดิม

“แทมอย่ากวนประสาท” ผมว่าเสียงดุ แต่คนตรงหน้ากลับหัวเราะออกมา

“แหม...ล้อเล่นน่า” แทมพูดขึ้น พร้อมกับเข้ามากอดไหล่อขงผมเอาไว้ แล้วกระซิบที่รืมหู “ถ้าพี่เรียกว่า ทีร่'ัก' จะพอใจไหมครับ”

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองคนที่ยักคิ้วให้อย่างเป็นต่อ แล้วส่งสายตาดุไปให้อีกครั้ง แต่ก็ลดความไม่สบอารมณ์ลง

“ไม่ชอบหรือครับ อืม...เอายังไงดี” แทมพูดขึ้น พลางทำท่าครุ่นคิด ผมก็หันไปดึงจมูกของมันอย่างนึกหมั่นไส้

“ก็เรียกธรรมดานั่นแหละ” ผมบอก แล้วสบกับนัยน์ตาสีดำสวย “เหมือนเราอายุเท่ากันไง”

“ที่แท้ก็เรื่องนี้เองหรือ อยากแก่เท่าพี่ก็ไม่บอก”  แทมพูดขึ้นด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “อืม แทมเข้าใจแล้วครับ”

ผมมองไอ้แทมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง โดยไม่ได้โต้ตอบอะไร เพราะไม่อยากให้มันเห็นสีหน้าของตัวเองตอนนี้สักเท่าไร

“”อ้าว..แล้วตกลงเอาไง แทมอยากกินเนื้อย่างวันนี้”

“อืม เตยก็จะไปเปลี่ยนเสื้อไง เก็บของให้ด้วย”

 

++++++++++

 

“จะไปเที่ยวคืนนี้หรือ เดี๋ยวไปด้วย”

ไม่ต้องเลย เดี๋ยวก็ต้องไปจ่ายค่าเหล้าให้อีก”

“โธ่! ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย แทมไม่คิดมากหรอก”

“แทม หยุดใช้เงินพร่ำเพรื่อเถอะวะ เตยเห็นแล้วหงุดหงิด”

แทมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะคีบเนื้อย่างกินด้วยรอยยิ้ม ผมได้แต่มองอย่างไม่ชอบใจนัก เมื่อก่อนผมก็เคยเป็นคนที่ไม่ยี่หระกับการใช้เงินสักเท่าไร จนกระทั่งได้ไขว่คว้าด้วยตัวเองเลยรู้ซึ้งถึงค่าของมัน

“งั้นแทมไปรับนะครับ” แทมบอก ผมลอบถอนหายใจออกมา “เตยอยากเมาก็ตามสบายเลย”

“ไม่เมาหรอกน่า” ผมบอก แล้วส่งเนื้อที่กำลังส่งกลิ้นหอมใส่จานของคนตรงหน้า

“พูดถึงเรื่องเมา เราสองคนก็ยังไม่เคยดวลกันสักครั้งเลยนี่ น่าจะลองกันหน่อยดีไหม” แทมถามขึ้น พลางสบตากับผมอย่างท้าทาย

“ทำไมถึงชอบชวนแข่งอยู่เรื่อย” ผมถามกลับแกมบ่น แล้วส่งเนื้อที่คิดว่าสุกดีแล้วให้แทมอีกครั้ง

“ก็แข่งกันแล้วมันสนุกดีนี่” แทมตอบ แล้วเท้าคางมองผม “อืม...ว่าแต่เตยชอบอะไรบ้างล่ะ”

ผมมองคนตรงหน้าอย่างแปลกใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ แทมสนใจเรื่องส่วนตัวของผม เพราะก่อนหน้านี้นอกจากจะกวนใจผมไปเรื่อยแล้ว  ก็ดูจะไม่ได้สนใจรายละเอียดของผมนัก

“ก็ไม่ได้มีอะไรชอบเป็นพิเศษเท่าไหร่หรอก” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แล้วพลิกเนื้อที่อยู่มนเตา “แต่ถ้าเรื่องที่ไม่ชอบ ก็มีเยอะอยู่”

“ไม่จริงน่า แล้วเตยไม่ได้ชอบแทมเป็นพิเศาหรือครับ” แทมโต้กลับ แล้วหัวเราะเบาๆ เมื่อสบสานตากับผม “ฮ่าๆ แทมชอบแหย่เตยในบางทีอ่ะนะ”

“รู้หรอกน่า” ผมบ่นออกมาอย่างอ่อนใจ แล้วตีบเนื้อย่างกินเองบาง “เตยรู้ว่าแทมชอบกาแฟกับอาหารพวกเนิ้อ สนใจเรื่องรถยนต์ ชอบถ่ายรูป เล่นเกม การแข่งขัน รักสนุก เบื่อง่าย  ไม่ชอบเรืีองยุ่งยาก จริงจังเฉพาะเรื่องสำคัญกับตัวเอง”

“อ่า...รู้สึกพ่ายแพ้ยังไงไม่รู้ว่ะ” แทมพูดขึ้น แล้วหัวเราะเบาๆ ผมก็ยกยิ้มขึ้น

“เรื่องพวกนั้นช่างมันเถอะ...รู้แค่เตยรักแทมมากก็พอ” ผมบอก พร้อมกับสบสายตากับคนตรงหน้า แทมเลิกคิ้วขึ้น แล้วยิ้มออกมา

“บางที...แทมก็แพ้ความหวานเหมือนกันว่ะ”

 

+++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 43 ❤ [12/08/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 01-09-2015 14:49:41
 ผมนั่งกินเนื้อย่างกับแทมจนถึงสามทุ่ม ก่อนที่มันจะขับรถมาส่งผมที่ผับสตาร์ไลท์ต่อ แล้วจะมารับผมตอนกลับอีกครั้ง

 ผมเดินเข้าไปคุยกับผู้จัดการเพื่อทำเรื่องลาออกรอบที่สอง ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไร หลังจากจัดการธุระเรียบร้อย ผมก็หาที่นั่งรอ แล้วผมก็ต้องรู้สึกแปลกใจ เมื่อเห็นรันเดินมาหาพร้อมกับเพื่อนสนิทของผม

“รันมาด้วย ตกใจเลยล่ะสิ” รันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ผมไม่ได้ตอบ แต่หันไปทางไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยิ้มรับสลอน

“มองแบบนี้หมายความว่าไงวะไอ้เตย” ไอ้เพชรถาม แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม

“พอดีรันรู้ว่าเตยจะเล่าเรื่องเด็ดให้ฟังเลยไม่อยากพลาดน่ะ” รันพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะชักสีหน้าเง้างอน “ก็เตยไม่ค่อยเล่าเรื่องอะไรให้รันฟังเลยนี่น่า ทั้งที่เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันแท้ๆ”

“เอาน่า...ก็ดีออก มีสาวสวยมานั่งด้วย” ไอ้ลมพูดขึ้น ผมก็ถอนหายใจออกมา

“แล้วไอ้วิลไปไหน” ผมถามขึ้น เมื่อไม่เห็นสมาชิกอีกคน

“มันมีนัดดูหนังกับแฟย เดี๋ยวตามมาทีหลัง” ไอ้เพชรบอก แล้วหันไปทางไอ้ลม “มึงจัดเครื่องดื่มมาสิวะ”

“วันนี้กูเป็นลุกค้า ไม่ใช่พนักงานร้านเว้ย” ไอ้ลมบอก ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้รัน “แล้วรันดื่มอะไรได้บ้างครับ”

“รันกินไม่ค่อยเป็นหรอก ขอค็อกเทลผลไม้ก็พอจ้ะ” รันบอก ก่อนจะเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผมมากขึ้น “นี่เตย เห็นลมกับเพชรเล่าว่า ช่วงปิดเทอมเตยกำลังจีบพี่แทมอยู่หรือ”

ผมมองใบหน้าสวยที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างพิจารณา และเมื่อสบกับนัยน์ตากลมโตที่เป็นประกายอยากรู้ ผมก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ

 “อืม”

“แล้วเป็นยังไงบ้าง สำเร็จไหมๆ”

ตอนนี้ไม่ใช่รันที่มองผมไม่ละสายตาแล้ว ทั้งไอ้ลมกับไอ้เพชรก็พร้อมใจกันหันมามอง บรรยากาศที่ดังด้วยเสียงดนตรีและกลุ่มคน ดูเหมือนจะเงียบไปชั่วอึดใจหนึ่ง

“เป็นแฟนกันแล้ว”

“เฮ้ยจริง?!”  ไอ้ลมร้องขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

“สมหวังสักทีนะมึง ฮ่าๆ” ไอ่เพชรพูดขึ้น พร้อมกับตบไหล่ของผมด้วยรอยยิ้ม

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร ก่อนจะรับแก้วเหล้าจากบาร์เทนเดอร์พักงานมาดื่ม แล้วเลื่อนสายตาไปมองหญิงสาวที่นั่งข้างกัน เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาที่กำลังจ้องมองมา ใบหน้าของรันกำลังแสดงอาการบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจนัก

“แล้วระหว่างเตยกับพี่แทมใครโดนกดหรือ!”

แค่ก!

ผมไอออกมาเล็กน้อย เพราะสำลักเหล้าที่กำลังไหลลงคอ แล้วหันไปส่งสายตาดุใส่เพื่อนตัวแสบที่หัวเราะชอบใจ ก่อนจะหันไปทางเจ้าของคำถามที่ยังทำหน้าตาใสซื่อ

“ขอผ่าน” ผมตอบเสียงนิ่ง ถึงจะเคยสัญญากับแทมเอาไว้แล้วว่า จะยอมรับตำแหน่งเมียสู่สาธารณชน แต่เป็นไปได้ ผมก็ไม่อยากบอกใครแบบนั้นหรอก

“อะไรกันวะ! นี่เป็นคำถามไคล์แมกซ์นะเว้ย” ไอ้เพชรพูดขึ้น ก่อนจะหันไปมองรันที่มีสีหน้าผิดหวัง “ว่าแต่...เราไม่คิดว่ารันจะกล้าถามเรื่องแบบนี้เลยนะเนี่ย อึ้งไปเลย”

“แหม...ก็รันเป็นสาววายนี่” รันตอบด้วยสีหน้าเซ็งอารมณ์ ก่อนจะยกค็อกเทลที่ไอ้ลมส่งให้ขึ้นดื่ม

“สาววาย?” ไอ้เพชรทวนคำอย่างสงสัย รันก็ส่งยิ้มไปให้

“ก็ชอบความรักแบบเตยกับพี่แทมยังไงล่ะ” รันตอบเสียงใส ไอ้เพชรก็กะพริบตาทีหนึ่งด้วยใบหน้าเหลอหลา “เพชรไม่ต้องเข้าใจหรอก มันเป็นเรื่องผู้หญิงน่ะ”

“งั้นหรือ” ไอ้เพชรตอบรับแบบงงๆ ก่อนจะหันมามองผมต่อ “ไอ้เตย งานนี้มึงเลี้ยงนะเว้ย”

“กูจะออกแค่พันเดียว” ผมบอกเสียงเรียบ แล้วหันไปมองไอ้ลมที่เพลิดเพลินอยุ่กับการชงเครื่องดื่มมีนเมาที่ตัวเองเตรียมมา “ไอ้ลม กูออกจากงานที่ผับแล้วนะ”

“อ้าว! ออกเมื่อไหร่วะ ทำไมกูไม่รู้เรื่อง” ไอ้ลมหันมาถาม

“วันนี้ แทมไม่ให้ทำ” ผมตอบ ก่อนที่พวกมันจะส่งเสียงแซวออกมา

“ไม่ทันไรก็โดนจัดการแล้วหรือวะ” ไอ้เพชรกระเซ้าอย่างอารมณ์ดี

“พี่แทมคงเป็นห่วงเตยสินะ กรี๊ด! น่ารักจัง!” รันพูดขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พลางทำสีหน้าประหลาดออกมา พวกผมได้แต่มองอย่างจนคำพูดและไม่คิดจะเข้าใจ

“คนหล่อมาแล้วครับ ไอ้เตย! เมื่อคืนนี้เสียตัวพร้อมตูดด้วยหรือเปล่าวะ” ไอ้วิลถามขึ้นเสียงใส ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเห็นรันนั่งอยู่ “เฮ้ย! โทษทีๆ”

"มเ่ป็นไร รันก็ถามไปแล้ว แต่เตยไม่บอก” รันตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งฟ้องที่ชวนให้เอ็นดู และทำให้ไอ้ลมกับไอ้เพชรที่มองรันอยู่แสดงสีหน้าเหมือนหมาโง่จนผมนึกสมเพชนิดๆ

“อ่า...หรือ” ไอ้วิลตอบรับด้วยสีหน้าปั้นยาก พลางนั่งลงข้างไอ้เพชร ก่อนจะหันมาทางผมต่อ "สรุปยังไงวะ"

"คบกันแล้วเว้ย แต่แม่งไม่บอกรายละเอียด" ไอ้เพชรเล่า ก่อนจะลดเสียงของตัวเองลงแต่ผมก็ได้ยินอยู่ "หึ! สงสัยโดนแหงมๆ"

ไอ้เวร...

ผมเอืิอมระอาจนขี้เกียจจะสนใจ ไอ้วิลหัวเราะคิกคัก ก่อนจะรับเครื่ิองดื่มจากมือชงประจำกลุ่ม แล้วส่งยิ้มมาให้ผม

“คืนนี้มึงเลี้ยง ชนหน่อยเว้ย!” ไอ้วิลพูดขึ้น ผมก็จำใจยกแก้วชนรับกับมัน

"ไอ้เหี้ย" ผมว่า ก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่ม

หลังจากนั้นไอ้เพชรกับไอ้วิลก็ออกไปเดินเที่ยว ส่วนไอ้ลมก็คอยจีบรันที่ดูจะรับมือยาก เพราะเธอไม่มีท่าทีสนใจเพื่อนของผมเลยสักนิด แต่กลับพยายามเค้นคอให้ผมเล่าเรื่องของผมกับไอ้แทมมากกว่า จนกระทั่งเวลาเดินมาถึงห้าทุ่ม รันก็หันมาสะกิดไหล่ของผม

“รันว่าจะกลับแล้วล่ะ”

“อืม เดี๋ยวเราไปส่ง”

“ไม่เป็นไร เตยอยู่กับเพื่อนต่อเถอะ รันกลับเองได้”

“ไม่ได้หรอก ดึกแล้วอันตราย”

“เกรงใจจัง”

“ไม่เป็นไร กลับพร้อมกัน เดี๋ยวแทมมารับ”

ทันทีที่ผมพูดจบ รันก็เบิกตาโตขึ้น ก่อนจะยิ้มกว้างพลางพยักหน้ารันอย่างรวดเร็ว ผมส่งข้อความไปบอกแทม แล้วหันไปมองไอ้เพชรที่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะพอดี

“เดี๋ยวกูกับรันกลับก่อน” ผมบอก ก่อนจะส่งเงินที่น่าจะจ่ายความสนุกให้เพื่อนได้พอสมควร

“เออๆ มึงไปส่งรันใช่เปล่าวะ” ไอ้เพชรถาม ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้รันที่ยื่นเงินมาให้ “ไม่ต้องๆ คืนนี้มีเจ้าภาพ”

“ขอบใจจ้ะ” รันตอบรับพลางหัวเราะออกมาเล็กน้อย เมื่อไอ้เพชรทำสีหน้ากวนอารมณ์ผมเล่น ก่อนที่มันจะเดินหายไปกับลูกค้าในผับอีกครั้ง

ผมจัดการของเหลวที่อยู่ในแก้วของตัวเองจนหมด ก่อนจะหันไปฟังรันเล่าเรื่องทั่วไปจนกระทั่งเสียงข้อความในโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นขัด

“แทมมาแล้ว”

 

++++++++

 

“สวัสดีค่ะพี่แทม”

“ครับ  บอกทางให้พี่ด้วยนะ”

“ได้เลยค่ะ”

ผมมองรันที่นั่งด้านหลังแค่เล็กน้อย ก่อนจะพักสายตาไปมองวิวข้างหน้าต่างที่เคลื่อนผ่าน

"เมาหรือเปล่าครับ"

"เปล่า กินไปหน่อยเดียว อ้อ...เตยลาออกแล้ว"

"อืม ดีแล้ว แทมเคยบอกแล้วไง งานแบบนั้นไม่เหมาะกับเตยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

"ช่วยไม่ได้ ก็ต้องหาเงินใช้เอง"

"ตอนนี้เชิญใช้เงินของแทมได้เลยครับ แต่อย่าถลุงจนแทมหมดตัวก็แล้วกัน"

"เตือนตัวเองดีกว่าแทม"

ผมคงจะปะทะคารมต่อ ถ้าหากไม่ได้รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจับจ้อง และ แทมก็คงรับรู้ได้เช่นเดียวกัน มันมองไปที่กระจกหลัง แล้วคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย

"น้องรันมีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ รันแค่ฟินกับความคิดตัวเอง อย่าสนใจเลยค่ะ คิดว่ารันไม่อยู่ไปเลยยิ่งดี"

"ทำแบบนั้นได้ไง รันเป็นแขกคนพิเศษของพี่เลยนะครับ"

"รันขอเป็นแค่ตัวประกอบฉากก็พอค่ะ อ่า...เดี๋ยวเลี้ยวขวาแยกข้างหน้าด้วยค่ะ"

ผมปรายตามองรัน ก่อนจะหันไปมองแทมที่เลื่อนสายตามามองผมเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนกระทั่งส่งรันถึงหอพักเรียบร้อย

"ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า น้องรันจ้องแทมตลอดเลยว่ะ"

"ช่างเถอะ...เห็นแบบนี้รันก็แปลกๆ เหมือนกัน"

"หืม? ยังไงวะ"

"อย่ารู้เลย เรื่องไร้สาระ"

แทมแค่ตอบรับในลำคอ ก่อนที่เราสองคนจะคุยสัพเพเหระกันต่อจนถึงห้องพัก

 

++++++++++

 

หลังจากเปิดเทอมใหม่ได้เพียงไม่กี่วัน การบ้านและรายงานต่างๆ ก็ทยอยมาให้ทำไม่หยุด แถมรันก็ชอบมองผมด้วยสายตาและรอยยิ้มที่ชวนให้อีดอัด โดยเฉพาะเวลาที่เจอผมอยู่กับแทม จะทำสีหน้าแปลกๆ ออกมาเป็นพิเศษ

“แทม ขอใช้โน้ตบุ๊กได้หรือเปล่า” ผมถาม พร้อมกับหันไปมอง แทมที่กำลังถอดเสื้อ วันนี้ผมมีรายงานกลุ่มที่ต้องทำส่งให้รันคืนนี้

“อืม เตยอยากใช้อะไรก็ตามสบาย ของของแทมก็เหมือนของของเตยนั่นแหละ” แทมตอบ พลางหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดไว้บนราว แล้วเดินเข้าห้องน้ำต่อ ก่อนจะชะโงกหน้าออกมจาากห้องน้ำ พร้อมกัยยกยิ้มที่มุมปาก “ลืมบอก รหัสผ่านเป็นชื่อสุดทั่รักของแทมนะครับ”

ผมรู้สึกแก้มร้อนขึ้นมาวูบหนึ่ง ขณะที่มองเจ้าของห้องหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง แทมเป็นคนอาบน้ำนานมาก เพราะมันชอบแช่น้ำในอ่างเป็นชั่วโมงจนผมกลัวมันหลับจนจมน้ำตายไปก่อน

ผมเปิดโน้ตบุ๊กขึ้น ก่อนจะเจอช่องใส่รหัสผ่านอย่างที่เจ้าของบอกเอาไว้ ผมรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาอีกครั้ง ตอนที่นึกถึงตำบอกของมัน

'ชิ่อสุดที่รักของแทม'

ผมไม่นึกเลยว่า ตัวเองจะเป็นคนขี้อายแบบนี้เหมือนกัน ทว่าเมื่อกรอกชื่อเล่นของตัวเองลงไปกลับไม่สามารถเข้าใช้งานในระบบได้

ไม่ใช่?! หรือว่าจะเป็นชื่อจริง?

ผมลองพิมพ์ชื่อจริงของตัวเองลงไป แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่เป็นอย่างที่คิด

ถ้าไม่ใช่ชื่อของผม แล้วสุดที่รักของมันคืิอใครวะ

ผมมองหน้าจอโน้ตยุ๊กอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลองพิมพ์ชื่อเล่นกับขื่อจริงของแทมดู บางทีคนอย่างมันอาจจะรักตัวเองมากที่สุดตามประสาคนที่ไม่สนใจใครก็ได้ แต่ผมก็ยังเดาผิดอีก

ผมถอนหายใจออกมา แล้วตัดสินใจไปถามเจ้าของโดยตรงน่าจะเร็วกว่า ถึงแม้ จะรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูกก็ตาม

ผมเคาะประตู ก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนตอบรับจากคนที่อยู่ในห้องน้ำ

"แทมไม่ได้ล็อกประตูครับ!"

ผมกะพริบตาทีหนึ่ง แล้วตัดสินใจเปิดประตูด้วยความไม่แน่ใจและข้องใจอยู่ในที

"แล้วทำไมไม่ล็อกประตู" ผมถามขึ้น พร้อมกับมองคนที่นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างที่คิดเอาไว้ ไอ้แทมเลิกคิ้วขึ้น

"ก็ธรรมดาอยู่คนเดียวนี่น่าเลยชิน" แทมตอบ ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย "แล้วก็เผื่อบางทีเตยอาจจะอยากเข้ามาหาแบบกะทันหันหรือแทมอยากให้ช่วยเหลืออะไรจะได้มาหาได้สะดวกและรวดเร็วไง"

"คิดเรืรองทะลึ่งอยู่ล่ะสิ" ผมว่าด้วยน้ำเสียงเอือมระอานิดๆ แทมหัวเราะออกมาเบาๆ

"เตยก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไงถึงได้ว่าแทมอ่ะ" แทมโต้กลับด้วยรอยยิ้ม "แล้วตกลงมีเรื่องอะไร หรือว่าอยากแช่น้ำด้วยกัน?"

"เตยมาถามเรื่องรหัสผ่านต่างหาก" ผมบอก แล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าแปลกใจของแทม

"แทมบอกไปแล้วนี่ครับ" แทมบอก แล้วเลิกคิ้วขึ้น พลางอมยิ้มออกมา เมื่อผมตีหน้านิ่งใส่ "เตยไม่รู้ชื่อสุดที่รักของแทมหรือไง"

"เออ คงงั้น" ผมตอบเสียงห้วน พลางมองคนตรงหน้าทั่หัวเราะออกมา

"KT9966" แทมบอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับเท้าแขนมองผมกับขอบอ่างอาบน้ำ "ชื่อของลัมโบร์กินีสุดที่รักของแทมไง คิดว่าเตยจะจำได้"

ผมไม่โต้ตอบอะไร นอกจากเดินออกจากห้องน้ำ แล้วปิดประตูล็อกให้เรียบร้อยด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย สรุปว่า 'สุดที่รัก' ของมันก็แค่รถยนต์เกรดนอกราคาไม่กี่สิบล้านบาทแถมด้วยเลขทะเบียนประมูลชุดลิมิเต็ดอีกล้านต้นๆ

ลงไปขูดสีเลยดีไหมวะ!

ผมนั่งลงบนโต๊ะหนังสือ แล้วกรอกรหัสผ่านอีกครั้งด้วยความไม่สบอารมณ์ และเมื่อระบบปฏิยัติกาแสดงหน้าจอหลักที่มีพื้นหลังเป็นรูปวิวสีซีเปีย ผมก็เปิดเว็บเบราเซอร์ขึ้น ซึ่งมีเฟซบุ๊กตั้งเป็นโฮมเพจ

ผมไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เพราะเคยเข้าไปดูหลายรอบแล้ว ส่วนใหญ่ก็มีข้อความงี่เง่ากับรูปภาพต่างๆ ที่มันเคยถ่ายเอาไว้

แต่ทว่า...ผมเปิดหาข้อมูลได้เพียงไม่นาน เสียงข้อความบนหน้าจอเฟซบุ๊กก็ดังขึ้น ผมกำลังจะกดปิดอย่างไม่สนใจ ถ้าหากไม่ใช่ไอ้เก้าเพื่อนสนิทของแทม

'คืนพรุ่งนี้ อย่าลืมนะมึง '

ผมอ่านข้อความอย่างสงสัน คืนพรุ่งนี้ แทมจะไปไหนแต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงไปเที่ยวกลางคืนแน่

'กูไม่ว่างแล้ว'

'ไม่ว่างอะไรวะ เสือกนัดวันให้กูเอง'

ผมขมวดคิ้วขึ้น ที่จริงก็คงไม่แปลกอะไร ถ้าหากแทมจะไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน แต่ผมก็ไม่อยากให้ไปเท่าไรอยู่ดี

'กูลืมแล้ว ที่ไหนวะ'

'แดกเด็กจนสมองเสื่อมไปเลยหรือไงวะ เอ็ดการ์ดเว้ย'

ผมนึกอยากต่อยปากไอ้เหี้ยนี่จริงๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เอ็ดการ์ดเป็นชื่อผับดัง ที่นิยมอยู่พอสมควร

'กูนัดเด็กของมึงไว้พร้อม สนุกแน่มึง'

ผมแค่นยิ้มออกมา พลางรัวคีย์บอร์ดด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

'เออ'

หึ! จะทำให้สนุกจนลืมไม่ลงเลย

 

TBC ++++++++++

Marionetta :::  :pigha2: มาต่อแล้วค่ะ

สำหรับตอนนี้ก็มาแบบหวานเบาๆ ส่งท้ายค่ะ อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ค่ะ สุดท้ายตอนจบเจอกับพี่แทมค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 01-09-2015 15:31:58
พี่แทมนี้น่าหมั่นไส้จริง เตยเก้อเลย 555555 :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-09-2015 15:38:30
 :hao7:  แหม อีพี่แทมนี่ร้ายจริงๆ

รอน้องเตยจัดหนัก  :L2: 
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-09-2015 16:14:24
 :pig4 :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-09-2015 16:32:44
รอดูค่า

ยังไงก็อยากให้สลับนะ กรี๊ด
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 01-09-2015 18:30:50
55 เขินแทน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 01-09-2015 23:24:49
นี่แทมยังไม่หยุดอีกหรอ???

จัดการซะให้เข็ดเลยครับเตย,,,
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 02-09-2015 19:44:09
ไปประกาศตัวเป็นแฟนเลยเตย เอาให้วงเเตกไปเลย o18
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-09-2015 20:29:39
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 02-09-2015 21:24:42
อู้ยยยยพี่แทมโดนน้องเตยจัดหนักแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 03-09-2015 01:15:13
นั้นไง พี่แทม!!พี่จะทำอะไรอีกเนี้ยยย :katai1: เดี๋ยวเจอเตยจัดหนัก :katai2-1:

งือออจะจบแล้วเหรอ เหงาแน่ๆเลย :mew6: แงๆๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 03-09-2015 01:51:39
ไม่รู้ทำไมเราถึงไม่ชอบแทมสักที อ่านมาจนจะจบเรื่องอยู่ละ รู้สึกแทมมันกะล่อน มันไม่ได้รักเตยจริงๆ ยังงัยไม่รู้  555

คงอินเกินไป ชอบเตยสงสารเคยมากกว่า  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 04-09-2015 17:30:01
จะรอดูน้องเตย จะจัดการ พี่แทมยางงายยยย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 21-09-2015 04:11:42
คือ พลาดเรื่องนี้ได้ไง. ชอบมาก. กล้ามvsกล้าม
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 24-09-2015 15:38:02
พี่แทมนี้น่าหมั่นไส้จริง เตยเก้อเลย 555555 :hao7:
หมั่นไส้ด้วยความรักใช่ไหมคะ อิอิ

:hao7:  แหม อีพี่แทมนี่ร้ายจริงๆ

รอน้องเตยจัดหนัก  :L2: 
แทมเป็นผู้ชายลัลล้า ^^

:pig4 :pig4: :3123:
ขอบคุณค่ะ

รอดูค่า

ยังไงก็อยากให้สลับนะ กรี๊ด
555 ขอตั้งสมาธิก่อนนคะ เอิ๊กๆ

55 เขินแทน
ช่วงเข้าโหมดหวานพอประมาณจ้า

นี่แทมยังไม่หยุดอีกหรอ???

จัดการซะให้เข็ดเลยครับเตย,,,
ต้องคอยดูกันต่อไปนะคะ

ไปประกาศตัวเป็นแฟนเลยเตย เอาให้วงเเตกไปเลย o18
เตยก็คิดเอาไว้แบบนั้นนั่นแหละค่ะ อิอิ

:pig4: :pig4:
ขอบคุณค่ะ ^^

อู้ยยยยพี่แทมโดนน้องเตยจัดหนักแน่ๆ
ต้องดูว่าเตยจะสมหวังหรือเปล่า 555

นั้นไง พี่แทม!!พี่จะทำอะไรอีกเนี้ยยย :katai1: เดี๋ยวเจอเตยจัดหนัก :katai2-1:

งือออจะจบแล้วเหรอ เหงาแน่ๆเลย :mew6: แงๆๆ
ต้องคอยติดตามต่อไปค่ะ มีกันให้ฟินต่อในเล่มค่ะ แอบขายของล่วงหน้า ^^

ไม่รู้ทำไมเราถึงไม่ชอบแทมสักที อ่านมาจนจะจบเรื่องอยู่ละ รู้สึกแทมมันกะล่อน มันไม่ได้รักเตยจริงๆ ยังงัยไม่รู้  555

คงอินเกินไป ชอบเตยสงสารเคยมากกว่า  :laugh:
อิอิ บุคลิกแทมทำให้รู้สึกแบบนั้นค่ะ มิ้นเองก็ยังไม่ค่อยจะเชื่อเลย แทมยังต้องใช้เวลาอีกเยอะค่ะ แต่ก็มั่นใจว่าเตยเจารักจริงๆ^^

จะรอดูน้องเตย จะจัดการ พี่แทมยางงายยยย
ขอบคุณค่ะ ^^

คือ พลาดเรื่องนี้ได้ไง. ชอบมาก. กล้ามvsกล้าม
ขอบคุณค่ะ มาช่วงสุดท้ายเลย แต่ดีใที่ติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 28-09-2015 22:25:43
มารอดูอีแทมโดนลงโทษ   :oo1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-09-2015 22:51:48
มารอดูอีแทมโดนลงโทษ   :oo1:
อิอิ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-09-2015 22:55:37
PLAYBOY # 45 - TAM



ผมนั่งดูโทรทัศน์อย่างไม่ค่อยได้สนใจนัก ก่อนจะมองนาฬิกาที่แขวนผนังแวบหนึ่ง แล้วลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งมานานนับชั่วโมง หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเองต่อ

“จะไปไหน”

คำถามของเตยทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับหยิบเสื้อที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้ามาใส่อย่างไม่รีบร้อน แล้วมองภาพสะท้อนของตัวเองผ่านกระจกเงาบานใหญ่

“ไปข้างนอก”

เตยขมวดคิ้วขึ้น แต่ก็ไม่ได้เอ่ยทักอะไรอีก ผมหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะคว้ากุญแจรถยนต์ แล้วเดินผ่านโต๊ะหนังสือที่สุดหล่อของผมกำลังนั่งทำงานอยู่

“แทมไปก่อนนะครับ”


++++++++++


เสียงของค่ำคืนเข้ามาในโสตประสาท ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อฟังไอ้เก้าเล่าเรื่องตลกที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น โดยที่มีไอ้บอสแทรกความเอือมระอาเป็นนะยะ

“เอ้าๆ ขำกูอยู่ได้ ถึงเวลาที่มึงต้องเล่าเรื่องของตัวเองบ้างแล้วไอ้แทม” ไอ้เก้าพูดขึ้น พร้อมกับยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่ม

“เรื่องอะไรวะ” ผมถามกลับ แล้วหันไปมองเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เหมือนกำลังมองผมอยู่ ก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อยพอเป็นมารยาท

“ก็เรื่องแฟนของมึงไง ใช่ไหมวะ” ไอ้เก้าบอก แล้วหันไปทางไอ้บอสที่พยักหน้ารับ

“ที่จริงกูก็ไม่ได้อยากรู้เท่าไหร่ แค่มึงโอเค กูก็พอใจ” ไอ้บอสบอกเสียงเรียบ ผมแค่นเสียงหัวเราะออกมาเล็กน้อย

“ทุกอย่างโอเค กูมีความสุขดี” ผมตอบอย่างตัดบท แล้วไอ้บอสก็ตอบรับในลำคออย่างว่าง่าย โดยที่มีเสียงของไอ้เก้าโวยวายขึ้นมา

“อะไรกันวะ” ไอ้เก้าว่า พลางมองไอ้บอสเขม็ง

“กูไม่ชอบเสือกเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ถ้ามันไม่อยากบอก” ไอ้บอสตอบ ผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าไม่ชอบใจของไอ้เก้า

“มึงนั่นแหละตัวเสือกไอ้บอส” ไอ้เก้าว่ากลับ แล้วยกมือขึ้นกอดอก “แล้วตอนแรกมึงตกลงกับกูว่า จะล้วงความลับของมัน”

“ตอนนี้มันยังมีความสุขดี กูคิดว่าแค่นี้ก็พอแล้ว” ไอ้บอสบอก ก่อนจะมองคู่สนทนาอย่างเฉยชา “เอาไว้มีปัญหาเมื่อไหร่ กูจะเสือกถึงที่สุดแน่”

“อะไรของมึงไอ้บอส” ผมถาม แล้วแกว่งแก้วที่อยู่ในมือเล่น

“กูไม่สนหรอกว่า พวกมึงจะยังไงกัน แต่ถ้าไอ้เหี้ยนั่นทำให้มึงเสียใจ กูจะจัดการ” ไอ้บอสบอก พร้อมกับมองผมด้วยสายตาจริงจังขึ้น

“หึ...กูว่าแทนที่มึงจะห่วงไอ้แทม ห่วงน้องเขาน่าจะดีกว่า” ไอ้เก้าว่า แล้วหันมามองผมเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง ผมก็แค่ยักคิ้วใส่

“มึงก็อย่าส่งเสริมมันด้วยการทำแบบนี้” ไอ้บอสว่าเสียงเนือย ผมกับไอ้เก้าหัวเราะออกมาเบาๆ

“เอาน่า...ขำๆ” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปมองเด็กหนุ่มข้างตัวที่เอนซบไหล่ของผมอย่างเอาใจ

คืนนี้เป็นนัดรวมตัวของพวกเราสามคนครั้งแรกตั้งแต่เปิดเทอมครับ แล้วไอ้เก้าก็อยากจะหาเรื่องดื่มแบบไม่เสียเงินด้วยการอ้างเรื่องฉลองส่งท้ายสถานะโสดของผม แถมยังชวนเด็กใหม่ที่ไหนก็ไม่รู้มานั่งยั่วอารมณ์ของผมเล่น
อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าการพบปะสังสรรค์ ส่วนเรื่องจะมาคั่วใครนั้น ไม่ได้คิดเลยครับ ผมก็แค่อยากนั่งทอดอารมณ์ไปเรื่อยตามประสามากกว่า

“พี่แทมไปเต้นด้วยกันไหมฮะ”

ผมหันไปมองผู้ชายร่างบางที่ส่งสายตาหวานมาให้ ชื่ออะไรก็ไม่ได้จำ ไอ้เก้าดันบอกแค่รอบเดียว แล้วผมก็ไม่ได้สนใจมาก แต่ที่ยังยอมให้นั่งเบียดเพราะว่าหน้าตาก็น่ารักอยู่ เวลาเบื่อไอ้บอสบ่น ผมจะได้มีตัวช่วยเบนความสนใจ

“พี่ไม่ชอบเต้นหรอกครับ” ผมบอก ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วหันไปทางเพื่อนสนิททั้งสองคน “กูจะไปสูบบุหรี่ข้างนอกหน่อย”

ผมเดินออกจากโต๊ะ ก่อนจะปรายตามองผู้ชายคนหนึ่งที่เหมือนกำลังมองผมไม่วางตา
เสียงดนตรีดังขึ้นอย่างคึกคัก ท่ามกลางอารมณ์รื่นเริงที่คละเคล้าด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ผมยกยิ้มกับตัวเอง เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมาจากด้านหลัง

ผับเอ็ดการ์ดเป็นแหล่งบันเทิงยามราตรีที่ผมมากับเพื่อนบ่อยจนเรียกได้ว่าเป็นลูกค้าขาประจำ จนกระทั่งเกิดเรื่องเมื่อหลายเดือน
ก่อน และทำให้ผมได้รู้จักกับเตย เลยทำให้ผมไม่ค่อยได้มาที่นี่บ่อยเท่าที่ควรอีก บรรยากาศรอบตัวที่ห่างหายไปในอดีตค่อยๆ กลับคืนมาทีละน้อยจนเริ่มรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเก่า

“อ๊ะ! ขอโทษครับ”

เสียงหวานที่ร้องขึ้นอย่างตกใจดังใกล้หูพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมที่เข้ามาแตะจมูก ผมหันไปมองคนที่เดินกระแทกหัวไหล่ของผมไปเล็กน้อย ผู้ชายร่างบางตรงหน้าส่งยิ้มให้เป็นการขอโทษอีกครั้ง ผมก็แค่พยักหน้ารับอย่างขอไปที

“ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน เพิ่งมาครั้งแรกหรือครับ”

คำถามที่ดังขึ้นจากผู้ชายคนเดิม ทำให้ผมอมยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหูของอีกฝ่ายอย่างนึกสนุก เมื่อผู้ชายตรงหน้าคือคนเดียวกับที่มองผมตลอดก่อนหน้านี้

“เปล่า ที่ถามเพราะอยากรู้จักผมหรือครับ”

“ถ้าคืนนี้คุณมีเวลา...เราก็น่าจะได้ทำความรู้จักกัน”

ผมลอบยิ้มกับตัวเอง เมื่อคนตรงหน้าขยับเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ผมถอยออกห่างเพียงเล็กน้อย แล้วสบสายตาร้อนแรงที่เห็นในแสงไฟสลัวของคนตรงหน้า

“แต่ผมอาจจะไม่มีเวลาให้คุณทั้งคืนหรอกนะครับ” ผมแกล้งพูดเสียงอ่อน คนตรงหน้าก็ยกยิ้มขึ้นมา แล้วโอบตอของผมอย่างถือสิทธิ์

“แค่สิบนาที เราสองคนก็น่าจะรู้จักกันดีแล้วล่ะครับ” เขาบอก แล้วเข้ามาจูบผมอย่างเร่าร้อน ท่าทางช่ำชองของผู้ชายคนนี้ ทำให้ผมยิ้มกับตัวเองในใจ

หึ...

ผมกดจูบที่ร้อนแรงราวกับไฟอย่างดูดดื่ม ก่อนที่เราสองคนจะคลายรสสัมผัสที่แนบชิดลง ลมหายใจร้อนผ่าวเคลื่อนผ่านใบหน้าของผมไม่ห่าง

“แต่ผมมีเวลาให้คุณได้เท่านี้ล่ะครับ ขอโทษที” ผมบอกเสียงแผ่ว พร้อมกับผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง โดยที่มีสายตางุนงงและแปลกใจมองมา

“ทำไมล่ะ” คนตรงหน้าถาม พลางขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนขัดใจ

“ผมต้องไปรอรับแฟนน่ะครับ” ผมบอกอย่างว่าง่าย แล้วเดินจากมายังหน้าผับ โดยที่ไม่ได้สนใจผู้ชายร่างบางที่เต็มไปด้วยเสน่ห์คนนั้นอีก

ผมมองผู้คนที่ทยอยเข้ามาในผับเป็นระยะ ก่อนจะเดินไปคุยกับการ์ดที่ตรวจเช็กลูกค้าอย่างคุ้นเคย และเมื่อผมรับรู้ว่าเป้าหมายของคืนนี้ยังไม่มา ผมก็หลบมายืนรออีกด้านหนึ่ง แล้วยิ้มออกมา

อยากเห็นสีหน้าของเตยชะมัด...

ผมรู้เมื่อคืนนี้เองว่า เตยแอบสมอ้างเป็นผมไปคุยกับไอ้เก้าในเฟซบุ๊ก ผมเลยต้องเคลียร์ตัวเอง แล้วยกเลิกปารตี้เด็กหนุ่มแบบกะทันหัน ถึงอย่างนั้นไอ้เก้าก็ยังหิ้วมาฝากผมอย่างมีน้ำใจอยู่ดี

สายลมกลางคืนพัดผ่านพาความเย็นเข้ามาปะทะเกือบตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจความหนาวที่กำลังโอบล้อมร่างกาย นอกจากรอคอยผู้ชายตัวสูงที่คงจะมาที่นี่อีกไม่นาน และสิ่งที่ผมหวังเอาไว้ก็มาถึง เมื่อสายตาฉายภาพสุดหล่อในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนส์เข้ารูป ท่าทางเคร่งขรึมที่รายล้อมใบหน้าหล่อเหลาเรียกความสนใจของหญิงสาวในบริเวณนั้นได้ไม่ยาก

ผมเท้าแขนกับราวกั้น ทั้งที่สายตายังจับจ้องทุกอากัปกิริยาของเตยไม่ละสายตา และเมื่ออีกฝ่ายเข้าไปในผับ ผมก็เดินตามโดยเว้นระยะเล็กน้อย ก่อนความคิดบางอย่างจะวิ่งเข้ามา

ผมก้าวเดินจนเกือบจะประชิดแผ่นหลังของเตย ก่อนจะคว้าลำคอของคนตรงหน้าเอาไว้ แล้วกดจูบที่ต้นคอขาวอย่างรวดเร็วจนเจ้าของไม่ทันได้ตั้งตัว พลางกระซิบเสียงแผ่วที่ริมใบหูด้วยรอยยิ้ม

“มาหาใครครับที่รัก”


++++++++++
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 44 ❤ [01/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-09-2015 23:11:42


“ทำหน้าแบบนี้ หมายความว่ายังไง” ผมถาม พลางเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเห็นคนตรงหน้าทำหน้าบึ้ง โดยไม่ได้พูดอะไร นอกจากสายตาที่สื่ออารณ์และความนัยออกมา “เตยยังไม่ได้ตอบแทมเลยนะครับ”

“ช่างเถอะ” เตยตอบ ก่อนจะอนหายใจออกมา

ผมอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ผมไม่รู้หรอกว่า เตยตั้งใจจะทำอะไร แต่ถ้าจะมาจับผิดผมก็ถือว่าพลาดไปแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ
ในขณะที่ผมอยากจะแหย่คนตรงหน้าเล่นต่อ แรงกระแทดจากด้านหลังก็ขัดจังหวะ

จะชนกูอะไรนักหนา...

ผมหันไปมองด้านหลังด้วยความรำคาญ ก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อไม่ใช่คนที่มาแกล้งอ่อยเหมือนก่อนหน้านี้ แต่หากเป็นคู่แข่งเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาสักพักใกญ่แล้ว

“กูก็นึกว่าควายที่ไหน แม่งเซ่อมาชน มึงนี่เอง”

“ไอ้เหี้ยแทม!”

ผมไม่ได้สนใจท่าทางโมโหของคนตรงหน้า พลางอมยิ้มออกมา เมื่อทอดมองสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยแรงโกรธที่ปะทุขึ้น
“จ้องกูอยู่ได้ ไม่คิดจะขอโทษหรือไงวะ หรือว่า...อยากมีเรื่องกับกู?” ผมถามยั่ว พร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม “แล้วพีทเป็นยังไงบ้างล่ะ”

“มึงไม่มีสิทธิ์ถามถึงน้องกู!” มันตวาดกลับ ผมเลิกคิ้วขึ้น แล้วขยับเข้าไปใกล้

“มึงน่าจะดีใจนะที่กูถามถึง เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่กูฟันทิ้งแล้วยังจำชื่อได้” ผมพูดเสียงเบาด้วยรอยยิ้มเหยียด พลางมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน

เราสองคนเคยแข่งรถกันเมื่อประมาณต้นปีที่ผ่านมา โดยที่มีแฟนของมันเป็นเดิมพันแลกกับเงินหนึ่งแสนบาท ซึ่งผมเป็นฝ่ายชนะ แต่ผมก็ไม่ได้ใช้ของรางวัลที่ได้รับมาหรอกครับ ผมส่งผู้หญิงคนนั้นให้ไอ้เก้า ส่วนตัวเองก็มาเอานัองชายหน้าหวานที่มาดูการแข่ง
ในคืนนั้นแทน แน่นอนว่าผมไม่ได้บังคับขืนใจอย่างที่น้องของมันตอแหลใส่ แถมยังมายุ่งกับผมจนน่ารำคาญเป็นบ้า ด้วยเหตุนี้ผมเลยหาคนไปจัดการให้เรื่องโคมลอนเป็นเรื่องจริง พอนึกถึงตอนนั้นก็รู้สึกสะใจอยู่เหมือนกัน

“ไอ้สัตว์! มึงต้องชดใช้!” มันตะคอกเสียงดัง พร้อมกับจะเข้ามาต่อยผม ซึ่งรับรองได้้เลยว่าไม่โดน แต่ถึงอย่างนั้นเตยที่ยืนอยู่ด้วยกันก็คว้าหมัดของไอ้โง่นั่นเอาไว้

“ถอยไป!” เตยบอกเสียงเข้ม พร้อมกับส่งสายคากดดันอย่างเอาเรื่อง

“อย่าเสือก! ถ้ายังไม่อยากตาย” มันว่า พลางดึงมือของตัวเองออกด้วยแววตากราดเกรี้ยว แต่ถ้ามันทำอะไรเตยแม้แต่นิดเดียว ผมสาบานเลยว่า จะกระทืบมันให้เละคาตีน

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจากจุดเล็กในกลุ่มคนที่เบียดเสียดค่อยๆ ขยายวงกว้าง เมื่อนักเที่ยวที่อยู่ในบริเวณนั้นถอยห่างจนเกิดเป็นพื้นที่ว่างช่วงหนึ่งให้พวกเราได้มีเรื่องกัน

“ไอ้พอล! มึงใจเย็นก่อน” ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับรั้งตัวของมันเอาไว้ ผมเหมือนจะเคยเห็นหน้าเพื่อนของมันมาก่อนเหมือนกัน แต่ก็จำชื่อไม่ได้

“ไม่! กูจะสะสางเรื่องทั้งหมดคืนนี้!”

“ไอ้แทม กูรอมึงนานแล้ว มาทำอะไรกับไอ้ขี้แพ้นี่วะ”

เสียงของไอ้เก้าที่ดังขึ้นดึงความสนใจได้ในทันที ผมไม่ได้ตอบอะไร นอกจากกอดไหล่ของเตยเอาไว้  ก่อนที่ผู้มาใหม่จะยกยิ้ม
แล้วหันไปมองคู่กรณีของผมด้วยสายตากวนประสาท

“ไปเถอะว่ะ” เพื่อนของมันพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับดึงไอ้พอลแยกไปอีกทาง ก็ยังดีที่เพื่อนของมันยังฉลาดอยู่บ้าง

“ฝากไว้ก่อน ไอ้พวกเหี้ย!” มันตวาดอีกครั้งเป็นการตบท้าย แต่ทั้งผมและไอ้เก้าไม่เคยสนใจอยู่แล้ว

“ไร้สาระฉิบหาย” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันไปมองเตยที่จ้องผมเขม็ง “มีอะไร”

เตยไม่ตอบ แต่อยู่ดีๆ ก็บิดแก้มของผมเต็มแรงแบบไม่บอกล่วงหน้า ผมขมวดคิ้วขึ้น พลางมองกลับด้วยความไม่พอใจ

“ทำอะไรของเตยวะ” ผมบ่นออกมา ตอนนี้สถานการณ์รอบตัวกลับมาปกติเหมือนเดิมอีกครั้ง

“งี่เง่า! ไม่ตบหัวทิ่มก็ดีแล้ว” เตยว่ากลับ แล้วถอนหายใจออกมา ผมก็ชักสีหน้าเล็กน้อย แล้วหันไปมองไอ้เก้าที่เหมือนกลั้นขำอย่างไม่สบอารมณ์

“แล้วเอาไง” ไอ้เก้าถาม พลางส่งสายตาสื่อความนัย
“เดี๋ยวกูกับเตยตามไป” ผมบอก แล้วหันไปมองเตยที่ตีสีหน้าหงุดหงิดอยู่ “ไปห้องน้ำกับแทมก่อน”


++++++++++


ผมปรายตามองเตยเล็กน้อย เมื่อรับรู้ถึงสายตาสีน้ำตาลเข้มที่มองมาอย่างสำรวจ ทันทีที่ล้างมือเสร็จ ผมก็หันไปมองอย่างสงสัย

“มีอะไรครับ”

“เปล่า แทมยังเจ็บแก้มอยู่หรือเปล่า”

“หึม? ถ้าเป็นห่วง ก็อย่าทำตั้งแต่แรกสิ”

“เพราะเป็นห่วงถึงทำต่างหาก หาเรื่องเอง แต่แทมจะเอาคืนเตยก็ไม่ว่าหรอก”

ผมเลิกคิ้วมองเตยด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะแตะที่แก้มนุ่มของคนตรงหน้า แล้วตบเบาๆ

“เตยก็รู้ แทมกล้าทำอะไรรุนแรงกับเตยที่ไหนกัน”

เตยระบายยิ้มตอบรับ พร้อมกับจับมือของผมเอาไว้อย่างอ่อนโยน  ก่อนที่เราสองคนจะเดินฝ่ากลุ่มคนที่รื่นเริงไปกับเสน่ห์ยามค่ำคืน  ผมรู้สึกแปลกขึ้นมานิดหน่อยกับการที่ได้จับมือใครสักคนแบบนี้


++++++++++


หลังจากเดินกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม เด็กหนุ่มที่เคยนั่งออเซาะผมก็หายไป มีแต่ไอ้้เก้าที่ยังคงมีรอยยิ้มกวนอารมณ์ประดับอยู่บนใบหน้าและไอ้บอสที่มองมาด้วยสายตาเรียบเฉย

“เอ้่า! ฉลองให้กับคู่รักใหม่ ดูแลเพื่อนพี่ให้ดีนะน้อง” ไอ้เก้าหันไปพูดกับเตย พร้อมกับส่งแก้วเหล้าที่ชงเข้มจัดเหมือนต้องการจะมอมน้ำเมามากกว่า เตยก็แค่มองอย่างไม่ยินดียินร้าย จนเพื่อนของผมต้องยิ้มค้าง

“กูกินเอง” ผมบอก พร้อมกับรับแก้วเหล้ารสจัดมาดื่มอย่างไม่อิดออด แล้วซัดรวดเดียวจนหมดแก้ว

“เดี๋ยวก็เมา” เตยบ่นเสียงเอื่อย พลางมองผมเล็กน้อย

“ไม่เมาหรอก แต่ถ้าเมาก็ยังมีเตยอยู่ไม่ใช่หรือไงครับ” ผมโต้กลับด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เตยก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนที่ผมจะหันไปทางไอ้เก้า “ถ้ามึงอยากรู้เรื่องอะไร กูอนุญาตให้ถามเตยได้ตามสบาย”

ไอ้เก้าทำหน้าเซ็ง แล้วหันไปสนใจสาวสวยที่กำลังเดินผ่านแทน ผมก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย เพราะรู้ว่าเอาเข้าจริงมันก็ไม่กล้า

เวลาผ่านเลยไปท่ามกลางบทสนทนาที่มีผมกับไอ้เก้าเป็นคนคิดหัวข้อเป็นส่วนใหญ่ โดยที่มีไอ้บอสที่บ่นไม่ต่างจากตาแก่เป็นระยะ และเตยที่ตอบคำถามบ้างเล็กน้อย แต่ถึงบรรยากาศรอบโต๊ะจะผ่านไปด้วยดี ผมก็ยังสังเกตท่าทางของคู่อริเก่าที่อึมครึมอย่างนึกอ่อนใจ

อีกคนก็แค้นฝังลึก ส่วนอีกคนก็หัวแข็งไม่ยอมใคร

ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมยังไม่เห็นไอ้บอสกับเตยทักกัน มีเพียงสายตาที่จับจ้องด้วยความไม่เป็นมิตรที่ส่งผ่านไปมาระหว่างสองคนนั้น จนกระทั่งถึงเวลาที่สมควรต้องจากกัน
เมื่อผมจ่ายค่าเสียหายในคืนนี้คนเดียวเรียบร้อย พวกเราก็ทยอยเดินออกจากผับ และก่อนที่ผมจะเดินแยกทางไปอีกด้าน เสียงของไอ้บอสก็ดังขึ้น

“ไอ้เตย อย่าทำให้เพื่อนกูเสียใจ”

ผมเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะหันไปสบตากับไอ้เก้าที่รับอาสาจะไปส่งไอ้บอสคืนนี้ แล้วเลื่อนไปมองเตยที่อยู่ด้วยกัน

“เออ”


++++++++++


เสียงเครื่องชงกาแฟดังขึ้นเพียงไม่กี่อึดใจ ผมก็เทของเหลวสีเข้มใส่แก้วใบโปรดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินออกมาจากห้องครัว พร้อมกับหยิบคุกกีิ้มากินที่ห้องรับแขก

“แทมอย่าเดินกิน มันหก” เตยว่า พร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจมาให้ ก่อนจะจัดการเศษคุกกี้ของผมด้วยเครื่ิองดูดฝุ่นที่กำลังใช้งานอยู่

“โทษที” ผมบอก แล้วยืนมองเตยที่ทำความสะอาดห้องอย่างขยันขันแข็งด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปอีกด้าน แล้วบิดเศษคุกกี้ที่ถืออยู่ลงพื้น “เฮ้ยเตย! แทมทำหกอีกแล้วว่ะ”

“กวนตีน” เตยว่าด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างเอาเรื่อง ผมหัวเราะชอบใจที่ได้แหย่อีกฝ่ายเล่น

ผมมองเตยที่เดินวนไปวนมาดูดฝุ่นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเสียงออดหน้าประตูห้องจะดังขัดขึ้น และเมื่อผมเดินไปดู ก็พบว่าเป็นเจ้าหน้าที่ของคอนโดมิเนียมเอาพัสดุมาส่งให้

ผมบอกขอบคุณตามมารยาท แล้วมองกล่องกระดาษสีน้ำตาลที่จ่าหน้าถึงแฟนของผมด้วยความสงสัย และเมื่อมองไปที่ชื่อผู้ส่งที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ ผมก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ตินส่งของมาให้เตยอ่ะ” ผมบอก ก่อนจะส่งกล่องพัสดุใบเล็กให้เจ้าของที่มีท่าทางแปลกใจเช่นเดียวกัน

เตยหยุดทำงานบ้าน แล้วถือกล่องมานั่งข้างผมบนโซฟา ก่อนจะแกะกล่องออก และเมื่อผมเห็นสิ่งที่บรรจุข้ามน้ำข้ามทะเลมา ผมก็สำลักกาแฟทันที

แค่กๆ ไอ้พี่เวร! มึงส่งอะไรมาเนี่ย!

ถึงแม้จะโชกโชนในสนามรบบนเตียง แต่ผมก็ไม่คิดจะใช้ของเล่นเพิ่มความสยิวเลยสักครั้ง เพราะมั่นใจว่าตัวเองมีดีและใช้งานได้ดีพอแล้ว ที่สำคัญผมก็ไม่ค่อยชอบอะไรที่ชวนไม่ปกติแบบนี้เท่าไรด้วย

เตยเลิกคิ้วขึ้น พลางพลิกกล่องที่ฉายภาพอุปกรณ์เล่นเสียวอย่างพิจารณา แล้วหันมาทางผมเล็กน้อย ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาอ่านต่อ

“ถึงเตย พี่ส่งของขวัญแสดงความยินดีที่คบกับไอ้แทมน้องชายซื่อบื้อของพี่ ดูแลมันด้วย ถ้ามีเวลาจะไปหา หวังว่าจะชอบ...ติน” เตยอ่านด้วยเสียงราบเรียบ ก่อนที่ผมจะฉวยกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านเองอีกรอบ แล้วฉีกทิ้งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ส่งเซ็กส์ทอยมาให้เตย ต้องการจะสื่ออะไรถึงกูกันแน่วะ!

“สมกับเป็นติน ทำให้แปลกใจเสมอ” เตยพูดขึ้น พลางแกะกล่องของเล่นสีสันสดใสมาดู แล้วห่ันมาส่งยิ้มให้ผมด้วยสายตาเป็นประกาย “น่าสนใจดี แทมน่าจะชอบ”

กูไม่ชอบครับ!

ผมตอบกลับในใจ แล้วกะพริบตาทีหนึ่ง เมื่อเตยกดสวิตซ์ของเล่นเวรตะไลจนมันทำงาน พร้อมกับเสียงหัวเราะของคนที่ถืออยู่แปลกไปจากเดิม

“แทมเคยใช้หรือเปล่า”

“ไม่เคย”

“เตยก็เหมือนกัน”

“ช่างมันเถอะ ไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหน”

เตยมองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะคลี่ยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง

“มันเป็นของเล่น แทมไม่คิดว่ามันจะทำให้เราตื่นเต้นมากกว่าเดิมหรือไง”

“ของแบบนี้ เอาไว้ให้พวกอ่อนหัดใช้เถอะ หรือเตยเป็นพวกนั้น?”
ผมสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มนิ่ง เตยเลิกคิ้วขึ้น แล้วยกยิ้มที่มุมปาก

“แทมก็รู้ดีอยู่แล้ว แต่ไหนๆ ตินอุตส่าห์ส่งมาให้ ลองหน่อยก็ดีจะได้ตอบกลับได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ”

“แทมว่า...”

“แทมไม่กล้า? ถ้าแทมกลัว ก็ช่างมันเถอะ”

ไอ้เหี้ย!

ผมสบถขึ้นมาในใจ เมื่อเห็นสีหน้าของเตยที่กำลังมองมา ให้ตายเถอะ! ผมไม่เคยรู้สึกกดดันแบบนี้มาก่อน

“พูดอะไรออกมาวะ คนอย่างแทมเนี่ยนะ?”

เสียตูดยังพอว่า แต่เสียหน้าเพราะไม่กล้านี่ยอมไม่ได้!

“เตยก็ว่างั้น คืนนี้เรามาลองของเล่นใหม่ด้วยกันนะครับแทม”

ผมมองรอยยิ้มหวานและสายตาเป็นประกายของเตย ก่อนจะยิ้มรับออกมาอย่างเหงื่อตก

ฉิบหายแล้ว!


++++++++++END++++++++++


 o18 Marionetta ::: ดีค่ะ! มาต่อตอนสุดท้ายแล้วค่ะ
ในที่สุดก็มาถึงจุดนี้จนได้ 5555 ขอจบแบบรอหนังภาคต่อที่จะมีหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
ส่วนโชคชะตาของแทมกับเซ็กส์ทอยจองเตย ก็เชิญจิ้นตามใจชอบเลยค่ะ อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ค่ะ ดีใจมากที่ยังไม่ได้ทิ้งกันไปไหน ถึงแม้จะมาต่อที่นี่ช้าก็ตามที
หวังว่าตั้งแต่ต้นจนจบจะทำให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขได้นะคะ

ปล. เรื่องนี้กำลังจะรวมเล่มค่ะ สำหรับท่านใดที่อยากฟินต่อ สามารถติดตามตอนพิเศษแบบจุใจกันได้ และจะมาแจ้งข่าวอีกทีนะคะ

ขอบคุณมากเลยค่ะ  :mew1:



หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 30-09-2015 00:46:31
 :pighaun:  :haun4: แทมกับของเล่นจะเป็นไงน้อ 555555

ขอบคุณนักเขียนที่แต่งเรื่องที่สนุกมาให้อ่านจ้า ชอบมาก ตามอ่านมาตั้งแต่แรกแต่ไม่ได้เม้น เลยมาเม้นที่เดียว -////-

รอตอนพิเศษ(มีไหมน้ออ)
#เตยแทมแทมเตย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 30-09-2015 01:02:41
กรรมสนองจริงเลยอ่ะแทมเอ้ยยย
ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยายน่ารักๆนี้
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 30-09-2015 12:55:58
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-09-2015 13:38:49
 :oo1:   น่าสนุกเนอะเตย อิอิ
ขอบคุณค่ะ
ยังหมั่นไส้พี่แทมตลอดๆ 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 01-10-2015 00:21:09
จบแล้ว. อย่างมีความสุข รอตอนพิเศษนะครับ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-10-2015 00:22:33
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-10-2015 00:54:39
55555555โอ๊ยพี่แทม ไม่รอดแล้ว
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 01-10-2015 10:16:18
ขอบคุณมากนะคะ สนุกมากค่ะ แต่แอบเดาผิดซักหน่อย ว่าใครกันแน่จะโดนกด ฮ่าาาาาา
แล้วตอนนี้ก็แอบสงสัยแทมล่วงหน้าไปแล้วค่ะ 5555

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 04-10-2015 10:06:53
 :pig4: :pig4: :pig4: :3123: :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 13-10-2015 10:35:34
จบแล้ววววว.  ภาคต่อเหอะน้าาาา
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 13-10-2015 12:59:57
จบแล๊นนนน ต่อภาคสองรัวๆๆๆ 555 :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 13-10-2015 16:27:44
เหมือนจะชนะ
แต่ที่จริง แทมแพ้ทางเตยตลอด ว่ามะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 13-10-2015 16:41:55
ไม่ได้เข้ามาเล้ามานาน พอเข้ามาอีกที พลาดไปหลายตอนเลยไง

งื้อออ พี่แทมโดนเตยกดสมใจ(เค้า)ซะล๊าวว แอร๊ยย~~ >//<
เสียดายอ่ะ แอบไม่อยากให้จบอ่ะ .. เอะ!! เหมือนจะมีตอนพิเศษตามมา
เอะ หรือว่า จะภาคสองดี 5555

ปล.แอบอยากรู้ว่า..แทมโดนเล่นของ เอ้ยยโดนของเล่นแล้วจะเปนไงน๊าา~~  :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 14-10-2015 02:33:17
loveเลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-10-2015 18:06:55
 :-[ แทมกับของเล่นอยากอ่านเป็นตอนพิเศษจริง  ๆ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 31-10-2015 13:09:10
 :hao4: ในอนาคตเตยต้องเหนื่อยกับแทมอีกมากแน่ๆ พ่อคุณยังคงไหลแบบปลาไหลแบบเนียนๆอยุ่55555555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: imfckwn ที่ 01-11-2015 21:53:19
ฉิบหายจริงๆแล้ว 555555555555

เตรียมตัวรับศึกเซ๊กซ์ทอย ฮ่าๆๆๆ

ตอนแรกก็ลุ้นอยู่นาน ดีว่าเตยไม่ถอดใจ แต่แอบคิดว่าจะสลับกันทำอยู่นะ

ไหงเป็นแทมยอมคนเดียว โห่ อดฟินเลย

แต่ก็โอเค ฮ่าๆๆๆ  o13
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 03-11-2015 21:58:41
โชคดีนะแทมมมมมมมมมมมมม บัยสสสสสสสสสสสสสสส์ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: kimjuy_o ที่ 04-11-2015 17:26:56
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ผลเป็นไปตามที่ลุ้น
เราอยากให้แทมผู้ที่มั่นใจนักหนาว่าจะทะลวงเตยได้ ต้องเป็นฝ่ายโดนเสียเอง อิอิอิ
ดีใจ เป็นไปตามคาด ฮ่าๆ
สนุกดีค่ะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 05-11-2015 20:12:29
ให้มันได้อย่างงี้สิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 07-11-2015 23:17:04
 :pig4: สตองค่ะ สนุกมากด้วย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 11-11-2015 15:03:59
รอลุ้นสุด ๆ เลยยยยจร้าาา
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-11-2015 16:42:37
อ่านจบแล้วจร้าา~
แทมโดนกดจนได้นะ อิ____อิ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 12-11-2015 04:38:01
ว่าแล้ว แทมต้องโดนกด :laugh:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 13-11-2015 00:27:09
อ้าย ของเล่น อยากดูพี่แทมกะน้องเตยเล่นกันอะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 22-11-2015 21:39:42
งืออออยากได้ตอนพิเศษง่าาา :hao4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 26-11-2015 22:25:47
อ่านจบแล้ว

ว่าแล้วแทมต้องโดนกด!!!!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 28-11-2015 21:12:01
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: silasa ที่ 03-12-2015 19:04:12
 :mew1:
ตามมาอ่านรวดเดียวเลย...จะเป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 21-12-2015 20:02:14
เหมือนเรื่องมันยังไม่จบเลยเนอะ ไหนจะเรื่องครอบครัวของเตยที่มันดูจะคาราคาซัง ไหนจะบรรดาคู่ขาเก่าของแทมอีก ขอตอนพิเศษด่วนๆเลย

 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 28-12-2015 09:07:33
ตลกอ่ะ อ่านไปขำไป ชอบๆๆๆๆ ตอนต่อไปกะของเล่นได้ไม๊ 5555 ลุ้นต่อ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 22-01-2016 01:41:46
จบแบบแฮบปี้พี่ก็ดีใจ แอบลุ้นให้แทมโดนกดมาตั้งนาน สมหวังสักที รักกันนานๆนะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 23-01-2016 21:07:10
ิฟินนนนนนน

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 26-01-2016 20:09:00
ในที่สุดก็ได้ตามที่เราหวัง

ไม่เสียแรงที่อยู่ทีมเตยรุกมาตั้งแต่ต้น

พี่แทมน่ารักค่ะ เมื่ออยู่กับเตย :-[
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 27-01-2016 19:42:43
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 30-01-2016 14:43:21
 :z3:

หมดกันพี่แทมมมมม
ทำไมพี่แทมไม่เป็นคนกด ถถถถถ
แต่ที่ตามอ่านก็สนุกดีจ้า กว่าพี่แทมคนซึนจะรู้ใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mamarin_smile ที่ 01-02-2016 17:18:16
 :pighaun: :haun4: :jul1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 04-02-2016 10:58:54
ลองเล่นของเล่นกันเถอะ 555+ น่ารักอะ ชอบ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: meadthat ที่ 02-04-2016 13:50:24
สนุกมากเลยครับ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 05-04-2016 11:19:41
หึยยย ไม่จบงี้ดิ ดิ้นๆๆ อยากอ่านตอนลองของเล่นใหม่ 5555555
 :ling1:
อยากให้ตอนพิเศษอีกจัง
เป็นเรื่องวัยรุ่นมหาลัยที่ไม่ธรรมดาแฝงข้อคิด และสอนอะไรเราหลายๆอย่างดี
ดำเนินเรื่องให้ลุ้นตาม แถมเกม(หัวใจ)พลิกอีก ไม่ง่ายเกินแต่ก็ไม่ดราม่าไป ไม่ยอมหยุดอ่านเลย วางไม่ลง อิอิ
ถ้าเป็นไปได้ อยากให้มาต่อนะคะ ตอนพิเศษยังดีเน่อออ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: gloyjai ที่ 06-04-2016 17:54:59
กะแล้วเชียวว่าต้องเสร็จเตย 5555555 :z1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 07-04-2016 02:07:07
 :hao7:

ลองเชิงกันสนุก ไอ้เราก็ลุ้นๆ คิดกลับไปกลับมาใครจะพลาดท่า 5555
น่าเอ็นดูกันทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: iaum ที่ 07-04-2016 10:17:39
ชอบแทมมาก :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 20-05-2016 20:54:57
ชอบจัง :hao7:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PLAYBOY # 45 - END ❤ [29/09/2015]
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 22-05-2016 01:06:46
ขอบคุณนะค่ะ สนุกมากๆเลยคะ ^^
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดขจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 20-07-2016 16:33:47
แจ้งข่าวการเปิดจองหนังสือเรื่อง PLAYBOY LOVER ค่ะ!
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 22-07-2016 02:43:33
ยังไม่อยากให้จบเลย สนุกดี
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 21-09-2016 17:24:31
PLAYBOY SPECIAL  :impress2:

สวัสดีค่ะ ^^ วันนี้ว่าด้วยเรื่องตอนพิเศษภายในเล่มค่ะ

จากที่แจ้งไปแล้วว่ามีทั้งหมด 7 ตอน ซึ่งท่านผู้อ่านที่ติดตามมาตลอดตั้งแต่ต้นจะได้อ่านแน่นอนแล้ว 3 ตอน อิอิ มิ้นเลยจะมาขอสปอยล์ตอนพิเศษทที่เหลือเล็กน้อย
.
.
.


 :pigha2:Date on the beach
แหม...ชื่อตอนมันก็บอกเนื้อเรื่องแล้วล่ะมั้ง (สมองคิดได้แค่นี้)
...หลังจากที่พี่แทมและน้องเตยคบกัน ทั้งสองก็หาเวลามาฮันนีมูน? แต่จะเป็นอย่างไร เมื่อชายหากที่แสนโรแมนติกกลับร้อนระอุจากทะเลอารมณ์...
.
.
.
 :hao3: Mission for you
อืม...ชื่อตอยไม่สร้างสรรค์อีกแล้ว แต่ช่างมันเถอะนะ ^^
...ถึงแม้ความรักจะเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน ทว่าในความจริงแล้ว มันไม่ใช่แบบนั้น การยอมรับจากคนสำคัญก็เป็นตัวแปรสำคัญเช่นเดียวกัน ดังนั้นภารกิจเพื่อความรักที่ได้รับการยอมรับจึงเริ่มต้นขึ้น...
.
.
.
:laugh: Play with kid
อ่า...ขออภัยกับชื่อตนที่สิ้นคิดนี้จริงๆ ค่ะ
...แน่นอนว่าพี่แทมกับน้องเตยคงไม่ได้มีลูกด้วยกัน (หรือว่าใครคิดอย่างนั้น ก็เสียใจด้วยนะคะ) แต่ก็มีเด็กน้อยที่มาป่วนให้ความรักของสองหนุ่มสั่นคลอน? นอกจากจะไม่ใช่กามเทพน่ารักเหมือนในละครรักหลังข่าวแล้ว ดูเหมือนจะเป็นก้างขวางคอก่อกวนอีกต่างหาก งานนี้จะหาว่าผู้ใหญ่รังแกเด็กก็ไม่สนล่ะ!... 
.
.
.
:L2: Precious canvas
ตอนพิเศษสุดท้าย...
...ถ้าตอนจบในเว็บยังรู้สึกค้างคา ตอนนี้ก็น่าจะเก็บอารมณ์และความรู้สึก รวมถึงเนื้อเรื่องต่อจากนั้นในแบบของพี่แทมกับน้องเคยได้ทั้งหมดค่ะ

อืม...ก็ประมาณนี้ล่ะนะ

ขอบคุณจากใจ ^^


หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 01-10-2016 10:20:07
รุกกับรุกก็จบแล้วขอแบบรับกับรับบ้างได้ไหมคะ แบบโอกะนัทรู้สึกเคมีเข้ากันแปลกๆ5555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 31-01-2017 15:48:29
เพิ่งได้มาอ่านนนนน แอบลุ้นตั้งแต่ชื่อเรื้อง เดาทางไม่ถูก5555
สนุกกกกกกก ลุ้นๆดี
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ เปิดจองหนังสือค่ะ! ❤ [วันนี้-31/10/2016]
เริ่มหัวข้อโดย: Haruya ที่ 02-04-2017 00:07:26
อ่านรอบที่สอง
เตยกับแทม >>
น่ารักดี อ่านแล้วได้อารมณ์มากกก อิอิ เราชอบ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-04-2017 11:30:57
มาแปะสารบัญจ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: yakkaru ที่ 05-04-2017 15:54:18
ตอนแรก เดาไม่ถูกเลยว่าใครกดใคร แต่อ่านไปเรื่อยๆ เตยแทมเถอะพลีสสสส แล้วก็เป็นจริง 55555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 06-04-2017 13:16:27
ชอบบบบบบบ
อ่านแล้วลุ้นดีจัง
สมน้ำหน้าแทม 5555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-04-2017 16:41:36
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 09-04-2017 15:01:42
อ้ายยยยย รู้สึกเหมืือนยังไม่จบ 55555
ขอบคุณค้า เขียนได้ดีมากๆเลย
 :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 13-05-2017 12:06:26
สนุกดี แต่ผิดคาดที่แทมยอมให้เตยกด มันดูง่ายไปสำหรับคนอย่างแทม ไม่รู้สิ555555555 เรื่องมันยังไปต่อได้อีกนะ ปมครอบครัว ความหลังของแต่ละคนงี้ แต่จบแบบนี้ก็โอเคอยู่ ขอบคุณฮ้าฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 14-08-2017 00:49:15
อ่านทีเดียวจบเลยค่ ชอบๆ
กว่าจะลงเอยกันลุ้นแทบตาย
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 14-08-2017 02:09:42
 :L2: :กอด1: :3123:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 09-09-2017 13:55:00
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 20-11-2017 12:38:59
 :jul3:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 18-12-2017 12:21:14
โอ๊ยยยย กว่าจะนะ กว่าจะลงเอยด้วยดี
แทมก็ท่ามาก ท่ายากเยอะไปอีก แต่ก็นะ คนไม่เคยรักใคร
แถมเจอแต่คนรักไม่จริง เลยฝังใจ รักใครไม่เป็น

เตยเดินแต้มได้ดี พอรู้ตัว แล้วทำพลาดไป ก็ไม่หยุด ยังเดินหน้าได้
เตยคือตัวพ่อที่แท้จริงค่ะ ทำแทมยอมได้ แล้วไม่เสียใจด้วย

ลุ้นมากค่ะ ชอบความกวนของแทม และความไม่ลงของเตย
และก็ความเผือกของทีมเพื่อน 5555

ขอบคุณมากนะคะ ติดตามต่อไปเรื่อยๆ จ้า
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 09-03-2018 12:37:21
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 21-04-2018 18:12:08
 :pig4:  :pig4:  :pig4:

อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากค่ะ

 :mew1:  :mew1:  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: HPG ที่ 11-05-2018 16:15:56
อยากอ่านพี่นัทกับน้องโอค่ะ มันคงน่ารัก และสนุกมากแน่เลย อย่าไปยอมคู่รุก x รุก คร่าาาา
ยุคนี้สมัยนี้ เราต้อง รุกได้และรับได้ค่ะ เชียร์อัพค่ะ กรี๊ดดดดดด
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 17-05-2018 18:16:05
 :o12: พี่แทมเรา เป็นเมียน้องเตยซะงั้น
ลุ้นกะคู่นี้ตั้งนาน
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 15-06-2018 02:32:31
อ่านจบเป็นรอบที่ 2
รักเรื่องนี้มากจริงๆ
 :L1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: MaidenQueen ที่ 17-11-2018 00:42:54
สมหวังสักทีนะเตยย ถงจะหมั่นไส้อิพี่แทมกับทัศนคติความรักก็เถอะ แต่รักกันแล้วก็ดูแลกันไปเรื่อยๆเด้อ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 26-11-2018 00:39:08
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 04-03-2019 18:39:40
 o13 o13
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 08-03-2019 15:05:26
 :pig4: :กอด1: ในที่สุดพี่แทมก็ต้องเป็นเมีย :katai2-1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Saleesawad ที่ 21-04-2019 22:11:51
อยากให้เตยเป็นคนกดแทม

แล้วให้เตยเป็นคนวิ่งตามแทมบาง

อ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดเตยแทนแทม
เตยแม่งโครตไม่มีเหตผล555 :z13:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Saleesawad ที่ 21-04-2019 22:52:21
เริ่มสงสารเตยแล้วอะ
เดาความคิดแทมไม่ออกเลยย
ถึงเตยจะงี่เง้าแต่ความรู้สึกไม่ใช่ของเล่นนะ :ling2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-04-2019 07:43:14
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Sevenny ที่ 30-04-2019 02:33:29
เตยน่ารัก :mew1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: ร่ำไห้ ที่ 19-02-2020 17:54:27
เป็นคนเดียวรึเปล่าที่อยากให้แทมฟันเตยแล้วทิ้ง กำ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 16-03-2020 01:24:53
อ่านถึงหน้า4ละ ไม่ชอบเตย แต่ชอบแทมมี่นะ



Edit///อ่านถึงหน้า9ละ ก็ยังไม่ชอบเตยอยู่ดี แต่แทมไม่เห็นด้วย แทมยังสู้ต่อ5555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 08-05-2020 21:30:51
มีความสุข สนุกสนานมากค่ะ
นักการ มากกว่าเตย อยากให้แทมกดเตย
มากกว่า แทมปกป้องและดูแลเตยได้ดีกว่านะ
โดยรวมแล้วดีหมดค่ะ_ ชอบๆๆๆ ส่งใจให้เลย
ขอบคุณนักเขียน  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 21-08-2021 15:00:03
สนุกค่ะ จบอย่างไรก็ได้ ใครจะรับจะรุกก็ได้
ขอให้ทั้งคู่ไม่นอกใจกันตอนที่เป็นแฟนกันแล้วก็พอ
ขอบคุณนักเขียนนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 28-08-2021 23:36:16
งืออออ เพิ่งเคยอ่านน่ารักมาก :ling1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: Septemberkikiki ที่ 28-08-2021 23:53:47
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 01-09-2021 10:55:32
กว่าจะลงเอย ลุ้นสะ
แถมเกมพลิก ลุ้นแทมเตย
กลายเป็นเตยแทมสะงั้น
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛
เริ่มหัวข้อโดย: tagloveX-Mark ที่ 03-09-2021 21:38:25
ช่วงแรกๆ เหมือนจะไม่สนุก แต่พออ่านไปเรื่อยๆ เริ่มน่าติดตามขึ้นเรื่อยๆ
แต่แอบหวั่นใจเล็กๆ ว่าแทมจะทำเตยเสียใจทีหลังมั๊ยนะ
หวังว่าเตยจะเอาอยู่และรับมือแทมไหวนะ 555
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ PRE-ORDER ถึง 4/11/2021
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 04-09-2021 15:31:04
ขอบคุณที่ยังติดตามอยุ่นะคะ
หัวข้อ: Re: ♛ PLAYBOY LOVER ♛ E-BOOK
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 29-01-2022 14:53:13
สวัสดีค่ะ!  :mc4:
ตอนนี้เปิดขาย E-Book เรื่อง PLAYBOY LOVER และ PLAYB :mc4:OY LOVER PLUS แล้วนะคะ

สำหรับ PLAYBOY LOVER จัดโปรโมชั่น 3 วันลดจากราคาขายปกติ 10% ค่ะ

ติดตามได้ที่
:กอด1:PLAYBOY LOVER
(https://cdn-th.tunwalai.net/files/member/31615/1320585704-member.jpg)
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM2NzAzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MTgyOTgyO30 (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM2NzAzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MTgyOTgyO30)

เนื้อหาเหมือนเแบบรูปเล่มกระดาษ รวมทั้ง 2 เล่มแล้วค่ะ
45 ตอนหลัก + 10 ตอนพิเศษ
- DATE ON THE BEACH

- THE COMMAND FROM FATHER

- LUNCH BREAK

- OUR HUNDRED

- BROTHERS

- LET’S HAVE A WATER FIGHT

- PRECIOUS CANVAS

- GOOD SENIOR

- RAINY DAY

- FAMILY BONDS


 :กอด1:PLAYBOY LOVER PLUS
(https://cdn-th.tunwalai.net/files/member/31615/1648542774-member.jpg)
https://www.mebmarket.com/ebook-183032-PLAYBOY%20LOVER%20PLUS (https://www.mebmarket.com/ebook-183032-PLAYBOY%20LOVER%20PLUS)