ตอนที่ 83
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับวันนี้โอมไม่ได้อัพนะครับเมื่อวานไปทำวีระกรรมมาเจ็บไปทั้งตัวจะทานยานอนล่ะ ฝันดีล่ะกันครับจุ๊บๆๆ
บางครั้งการที่เราพยายามวิ่งตามเพื่อให้ทันใครสักคนมันก็เหนื่อยเหมือนกันครับ เราพยายามที่จะวิ่งตามให้ทันเขา แต่เขากลับพยายามวิ่งหนีเรา สุดท้ายก็ความสุขที่ได้วิ่งตามเขาระหว่างที่รอเขา อย่างน้อยก็ช่วยให้เธอไม่ต้องเหงา สามวันเนาะที่ไม่เจอกัน เมียน้อยเข้าโรงพยาบาลครับพี่เขาเป็นไข้เลือดออกตอนนี้ดีขึ้นล่ะครับ
“ทำถูกแล้ว ที่เธอเลือกเขาและทิ้งฉันไว้ตรงกลางทางเมื่อตัวเธอ พบคนที่ดี ที่เธอวาดไว้ในหัวใจ”
ต้น : เป็นเชี้ยไรชองมึงว่ะ อยู่ดีๆก็ร้องเพลง นี่ยังไม่เลิกเศร้าอยู่เหรอว่ะ
ตั๊ว : ป่าวๆ แค่ร้องใช่มึงที่ไอ้โอมทิ้งมึงมาหากูล่ะ
ต้น : ถุย
ผม : แล้วเป็นไงบางดีขึ้นยัง
ตั๊ว : กูว่ามันเป็นเอดส์ว่ะ ดูดิผื่นขึ้นเต็มตัว กูบอกแล้วว่าอย่าสำส่อน
ต้น : สัส
ผม : ฮ่าๆ
ตั๊ว : แม่ง ของมาเยี่ยมก็มีแต่นมกับแอปเปิ้ล ชุปไก่ มีแต่ของที่กูไม่ชอบว่ะ
ผม : ยังจะมากินของเขาอีก
ต้น : ตั๊วมึงทานข้าวมายังว่ะ ถ้ายังรอแปบนะเดี๋ยวเขาจะเอาข้าวมาส่ง
ตั๊ว : มึงทานเหอะเดี๋ยวจะไม่โต
ต้น : สัส กูหายดีกูไล่เตะมึงแน่
ผม : ผัวเมียคู่นี้ทะเลาะกันบ่อยๆเกรงใจห้องข้างๆหน่อย
ตั๊ว : ผัวใคร เราได้กันเมื่อคืนยังไม่พอใจอีกเหรอโอมฮ่า งั้นคืนนี้อีกรอบม่ะ
ผม : ถุย กวนตีนล่ะ มั่วแล้วมึง แล้วมึงจะทำไร
ตั๊ว : ปอกแอปเปิ้ลกินไง กินกับกูม่ะกูปอกเผื่อ
ต้น : กูกิน
ตั๊ว : ปอกเองเลย
ผม : กูไม่กินพวกมึงพากันกินเหอะ เดี๋ยวกูขอตัวออกไปเดินข้างนอกก่อนนะ มึงเอาไรม่ะเดี๋ยวซื้อมาให้
เดินคิดไรไปเรื่อยครับไม่อยากอยู่ในห้องรำคาญไอ้สองคนพูดกวนกันพอดีมาเจอกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนครับพี่เขามาเรียนเขามาฝึกงานที่นั้นเลยนั่งคุยกับพี่เขาสักพักแล้วซื้อขนมกับน้ำขึ้นไปให้สองคนครับ
ต้น : เมื่อกี้ใครไม่รู้โชว์เบอมา
ผม : อ่อ พี่ทิพย์คุยกันข้างล่างเมื่อกี้
ตั๊ว : สวยไหมว่ะ
ผม : กลืนลงไปก่อนค่อยพูดครับคุณกะตั๊ว
ตั๊ว : โทษๆ
ต้น : ไอ้ตะกะ
ตั๊ว : กินแอปเปิ้ลม่ะโอมเดี๋ยวกูป้อน
ต้น : กูนี่ไม่สบาย ไอ้โอมมันไม่ได้เป็นไร
ผม : มึงทานเหอะ
พอญาติๆไอ้ต้นมาเยี่ยมพวกผมกับตั๊วเลยขอตัวกลับครับ
ตั๊ว : เย็นนี้ไปหาปั่นจักรยานไหมว่ะ กูขี้เกียจไปวิ่งแล้วอ่ะ
ผม : ดีเหมือนกันว่ะ จักรยานกูจอดจนสนิทจะขึ้นล่ะฮ่าๆ ผมมึงอยากไปไหนไหมว่ะเดี๋ยวกูพาไป
ตั๊ว : ขอบใจนะโอม
ผม : เรื่องไรว่ะ กูยังไม่ได้ทำให้มึงเลย
ตั๊ว : ขอบคุณทุกสิ่งที่มึงทำให้กู
ผม : แล้วมึงดีขึ้นล่ะ
ตั๊ว : ก็ดีขึ้นบ้างล่ะ แต่ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี
ผม : แฟนเก่าคือสิ่งมีชีวิตที่เราคิดถึง ฮ่าๆ
ตั๊ว : บาดแขนกูเลย
ผม : คือไรว่ะ
ตั๊ว : ก็คมไงฮ่าๆ
ผม : อ่อเล่นมุก เอาซะกูตามไม่ทัน
ตั๊ว : มิน่าแหละไอ้ต้นถึงบอกกูว่ามึงเป็นที่ดีที่สุดสำหรับมัน
ผม : มันเวอร์ไปงั้นแหละ กูก็เหมือนเพื่อนทั่วๆไปแหละ
แล้วผมกับตั๊วก็แยกย้ายกลับบ้านครับจนเย็นไอ้ตั๊วมันปั่นจักรยานมาจริงๆครับเลยต้องปั่นเป็นเพื่อนมันครับปั่นเล่นที่ลานในหมู่บ้านผมนี่แหละครับ
ผม : มึงดูกูนะเดี๋ยวทำไรให้ดูพูดแล้วยกล้อหน้าแล้วปั่นให้มันดูครับ ถนนมันมีหลุมด้วยแหละครับเสียหลักล้มไปกองกับพื้น(นี่แหละสาเหตุที่เจ็บไปทั้งตัวครับ)
ตั๊ว : ฮ่าๆ กูว่าแล้ว ค่อยๆลุกนะแล้วนี่เป็นไรมากไหมเจ็บตรงไหน มันพยุงผมลุกครับ(ตอนนั้นยอมรับโคตรอายเลย)
กลับมาถึงบ้านเจ็บไปทั้งตัวครับกินยาแก้ปวดแล้วนอน
คืนนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ หลับฝันดีครับ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ