เงิ้วววววววว ตอนที่คนเขียนเขียนบรรยายตอนที่น้องสิบสองกำลังจะเลิกร้องเพลง มันแบบ....รู้สึกหน่วง หนัก แบบเหมือนสิ้นหวังไปเลยอ่ะ เหมือนจะไม่ได้บรรยายลายละเอียดลงลึกนะ แต่อารมณ์หน่วงนี่....ลอยอวลอยู่ในอากาศเลยล่ะค่ะ
ชอบมากกกก รู้สึกว่านานแล้วที่ไม่ได้อ่านนิยายที่ทำให้เรารู้สึกอินกับเนื้อเรื่อง กับฟิลลิ่งของตัวละครได้แบบนี้ 555 ขอให้รักษามาตรฐานเนาะ เพราะส่วนใหญ่นักเขียนที่เราอ่านเจอแบบนี้ก็....รุ่นเดอะเขี้ยวลากดินกันมาเลย เป็นกำลังใจเสมอนะคะ