หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[G_wa]

ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ ผมไม่เคยโทษใครในปัญหาที่เกิดระหว่างผมกับเนม เมื่อก่อนหลายๆ ครั้งผมปล่อยให้เนมได้ระบายออกเต็มที่ เรียกร้องได้เต็มที่และตามใจอยู่เสมอเพราะผมรู้ตัวดีว่าไม่สามารถดูแลเนมได้ตลอดเวลาอย่างที่เนมต้องการ และเพราะรู้ว่ายังปล่อยมือจากเจไม่ได้เลยชดเชยให้เนมมากที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อนผมได้แต่โทษความลังเลและล่าช้าของตัวเอง ความไม่เด็ดขาด ซึ่งผมเด็ดขาดกับเจไม่ได้ ผมไม่ได้คิดว่าใครสำคัญกว่า รักใครมากกว่า มันไม่ใช่เหตุผลพวกนั้น ผมแค่ทำสิ่งที่ต้องทำในตอนนั้น และได้ตัดสินใจที่จะปล่อยมือจากเนม เมื่อเนมมีคนอื่นดูแลที่ไม่ใช่ผม และเหมือนเนมเองก็เต็มใจในความสัมพันธ์นั้น แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ผมมองภาพที่ทับซ้อนอดีตชั่วขณะ และไม่ใช้สติยั้งคิดในการเข้าไปลากคอคนที่กำลังสัมผัสแฟนผมอยู่ แต่ที่ไม่พอใจคือ...ทำไมเนมต้องเข้ามาขวางผม มือเล็กๆ แต่มีแรงมหาศาลในความรู้สึกยังคงเลือกผลักไสผมออกไปเหมือนเดิม ครั้งก่อนเปลี่ยนเบอร์หนี ส่วนครั้งนี้ผลักผมออกมา ถึงจะรู้ว่าทำเพื่อให้หยุด แต่....ทำไม....ทำทำไม........ทั้งๆ ที่เคยบอก เคยเตือนให้อยู่ห่าง เคยบอกให้หยุด แต่เนมก็ยังใกล้ชิดให้ความสนิทสนมจนเกิดเรื่องแบบนี้ให้ผมเห็น.......เนมทำแบบนี้ทำไม.....ประชด....ลองใจ.....หรือยังเลือกไม่ได้


ผมขับรถแวะทำแผลที่คลินิก โชคดีที่ไม่ลึก แต่มีรอยบาดหลายรอยหน่อยเลือดเลยออกเยอะ ผมนั่งมองฝ่าเท้าตัวเองทั้งสองข้างที่พันผ้าไว้แน่นหนา ถึงหมดจะบอกว่าให้งดการเคลื่อนไหวสักพักเพื่อให้แผลสมานตัวเร็วๆ แต่ทำไงได้ ในเมื่อผมยังต้องขับรถอยู่ ระหว่างทางผมโทรไปบอกแม่ให้ไปจ่ายค่าเสียหายในบ้านเนม แม่ถามเรื่องราวนิดหน่อยผมก็เล่าไปแค่ว่าทะเลาะกับเพื่อนเนม อีกฝ่ายถ้ามันไม่ใจเสาะเกินไปก็คงแค่หยอดน้ำข้าวต้ม แต่ถ้าอ่อนมากป่านนี้คงไปนอนโรงพยาบาล ผมกำชับแม่ว่าไม่ต้องเสียค่ารักษาหรือทำขวัญใดๆ และถ้ามีใครเรียกร้องให้ติดต่อมาที่ผมโดยตรง จากน้ำเสียงผมค่อนข้างนิ่งแม่เลยเดาอารมณ์ถูกว่าผมยังโมโหอยู่ พ่อคงอยู่ใกล้ๆ และคงฟังแม่เล่าคร่าวๆ เลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปกับแม่เอง รับรองว่าไม่ให้แม่จ่ายเกินขอบเขตแน่ๆ ผมยิ้มนิดๆ เมื่อพ่อรู้ใจ ก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วขับรถเข้ากรุงเทพฯ ต่อ คงใช้เวลามากกว่าปกติเพราะเหมือนเลือดจะเริ่มซึมออกมานิดๆ


ผมกลับมาถึงห้องก็เย็นแล้ว ระหว่างทางมีคนโทรเข้ามาเรื่อยๆ แต่ผมเลือกที่จะไม่รับสักสายเพราะยังไม่อยากคุยกับใคร ด้วยสภาพผมที่โทรมกว่าปกติทำให้พนักงานคอนโดฯ มองด้วยความสนใจ เข้ามาในห้องได้ผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่และลงมือเปลี่ยนผ้าพันแผลที่ชุ่มเลือดนิดหน่อย รอยแผลข้างขวาจะเยอะและลึกมากกว่าข้างซ้ายที่มีเพียงรอยเดียวแต่ลึก


หลังจากนอนนิ่งๆ บนโซฟาและพยายามไม่คิดอะไร และสงบอารมณ์ตัวเองไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับ รู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีมือสัมผัสหน้าผาก ลืมตามองคนตรงหน้าจนชัด....ไม่ได้พบกันนาน...ไม่เห็นโตขึ้นเลย

“.........กลับมาแล้วเหรอ”คำทักทายที่ครั้งหนึ่งใช้เอ่ยถามเวลารอเจกลับมา....ผมยังพูดเหมือนเดิม และความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม

“อืม กลับมาแล้ว”

“มาได้ไง”เจไม่ตอบแต่ส่งสายตาไปทางโซฟาเดี่ยวที่ถูกอีกคนจับจอง....คนนี้ไม่ค่อยอยากเห็นหน้าเท่าไร หน้าตาแบบนี้ไม่
แปลกเลยที่จะทำให้เจหึงได้บ่อยๆ ยิ่งอายุมากขึ้นเสน่ห์ก็ยิ่งเพิ่มขึ้นทวีคูณไปอีก

“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงวะ”

“แล้วแต่พี่คิดเหอะ แล้วมาได้ไง ไอ้พวกนั้นไม่ได้ไปรับเหรอ”

“ความจริงก็ไม่อยากปลุกมึงหรอกนะโก้ แต่โทรหากี่รอบก็ไม่ติด ถามใครก็ไม่รู้เลยต้องมาดูถึงห้องนี่แหละ แล้วตีนมึงไปทำอะไรมา หาคนเตะไม่ได้เลยเอาไปกระแทกอะไรเล่นรึเปล่า”หน้าตาน่ารักผิดกับปากมันจริงๆ นับวันยิ่งกวนตีน

“แล้วมานี่กันทำไม พวกนั้นจะพาไปเลี้ยงร้านพี่ปั้นไม่ใช่เหรอ”

“เออ จริงๆ ที่ต้องปลุกก็เพราะเรื่องนี้ด้วย คือพอดีกูติดต่อมึงไม่ได้ใช่มั้ย แล้วถามใครก็ไม่มีใครรู้ ทีนี้กูเลยบอกให้แวะมาดูมึงที่ห้องก่อนไง......สรุปแล้วคนอื่นที่เหลือยืนรออยู่นอกห้องว่ะ กูเข้ามาขออนุญาตเจ้าของห้องก่อน โอเคเปล่า โอเคตกลง พี่เอ็กซ์ไปเปิดให้พวกนั้นเลย ไปๆ”เจมันพูดเองเออเองเสร็จสรรจ พี่เอ็กซ์ยิ้มแต่ไม่เดินไปตามคำสั่งเจ ใช้วิธีตะโกนเรียกแทน ไอ้พวกข้างนอกมีแต่พวกชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน คงมีใครสักคนเอาหูแนบประตูอยู่แน่ๆ ถึงได้เปิดเข้ามาไวขนาดนี้


พวกนั้นเห็นสภาพผมแล้วก็ยึกๆ ยักๆ อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม ส่วนเจก็อยากรู้เหมือนกันแต่คงรอให้ส่วนตัวมากกว่านี้ถึงจะซักผม ยกเว้นไอ้เจมส์ที่เสนอหน้าไปรับเจให้พี่เอ็กซ์รำคาญนี่แหละที่กล้าถาม แต่ผมก็ไม่ได้ตอบ พวกนั้นตั้งวงกันในห้องผมเพราะเห็นแล้วว่าผมลากสังขารไปไหนไม่ได้แน่ๆ ชวนดื่มผมก็ดื่มถึงแม้จะไม่อยากเลยก็ตาม แต่บางทีเซ็งๆ ก็ช่วยได้ อย่างน้อยก็ไม่ให้ปากว่าง เจมองหน้าผมหลายรอบจนผมตบหัวมันไปหนึ่งทีนั่นแหละถึงได้เลิกมอง พี่เอ็กซ์ก็คอยส่งซิกชวนเจกลับบ้านแต่เจยังเมินๆ คงงอนอะไรกันอยู่ล่ะมั้ง


พวกนั้นดื่มกันไม่นานเหมือนทุกทีก็แยกย้ายกันกลับ ทุกคนคอร์นเฟิร์มแล้วว่าศุกร์หน้าจะไประยองกัน จากเดิมที่จะไปรวมบ้านพี่ฟ้าแล้วนั่งรถไปด้วยกัน ก็เปลี่ยนเป็นไปรวมกันที่บ้านพี่เอ็กซ์แล้วนั่งรถตู้ไปพร้อมกัน แน่นอนว่าผลัดกันขับถึงแม้พี่เอ็กซ์จะเสนอให้ใช้คนขับรถของโรงแรมตัวเองก็ตาม จริงๆ จะบอกว่าทุกคนกลับไปหมดก็ไม่ได้ เพราะยังเหลืออีกสองคนที่ช่วยเคลียร์พื้นที่ พี่เอ็กซ์ยืนล้างจานล้างแก้ว ส่วนเจเดินแยกมานั่งข้างๆ ผม แล้วจ้องแบบจริงๆ จังๆ เตรียมสอบสวนเต็มที่

“เล่ามา”

“อะไร”

“อย่ามาๆ เล่ามา ได้แผลมาได้ไง ไหนพี่โมทย์บอกว่าไปส่งแฟนกลับบ้าน กูนึกว่าที่ส่งข้อความไม่มารับเพราะกลับมาไม่ทันซะอีก”

“ไม่มีอะไรหรอก”

“อย่าโกหกกูดิโก้ มึงไม่ไว้ใจกูเหรอ กูรู้ว่ามึงไม่อยากพูดเรื่องส่วนตัว แต่เวลาที่มึงมีปัญหากูก็อยากเป็นคนที่คอยรับฟังบ้างนะ”เจแตะมุมปากผมเบาๆ มีรอยช้ำนิดหน่อยไม่ถึงจับแตก แค่หมัดเฉียดๆ

“มึงตีกับแฟนหรือตีกับใครมา บอกกูแค่นี้ก็ได้”มันทำหน้าจริงจัง แค่ประโยคแรกผมก็อยากหัวเราะแล้ว อย่างผมนี่นะจะตีเนม ตั้งแต่รู้จักกันมีแต่ผมต่างหากที่โดนตีบ้างตบบ้าง ตัวเนมมันเล็กแค่นั้น ผมตบทีเดียวหน้าไม่เบี้ยวเลยรึไง

“คนอื่น”

“อ้าว ถ้าไม่ตีกับแฟนแล้วมึงนั่งซึมเรื่องอะไร”

“เรื่อง-ของ-กู”ผมพูดช้าๆ ชัดๆ ใส่หน้าเจมัน มันกัดปากหยิบหมอนอิงใบเล็กตีหน้าผมรัวๆ แล้วเดินไปหาแฟนมัน บ่นเรื่องผมให้พี่เอ็กซ์ฟัง ผมเลยเดินเข้าห้องเพราะเริ่มจะติดเรตไปทุกที
เดินออกมาอาบน้ำใหม่อีกรอบเตรียมเข้านอน เจกับพี่เอ็กซ์ยังนั่งอยู่กลางห้องไม่มีทีท่าว่าจะกลับ

“ยังไม่กลับเหรอวะ เอารถกูไปก่อนก็ได้”เพราะตอนมาเจมันมารถพี่โมทย์พร้อมพวกนั้น ตอนนี้เลยไม่มีรถ ผมก็คิดว่าพี่เอ็กซ์จะโทรตามที่บ้านมารับซะอีก

“เจมันอยากค้างนี่ ให้พี่นอนห้องไหนได้ล่ะ”พี่เอ็กซ์คงงอนที่เจไม่ยอมกลับไปนอนบ้านทั้งที่เพิ่งมาถึงวันแรก แต่เจไม่สนใจแถมเหมือนจะงอนกลับซะอีก ผมมองประตูห้องเนมที่ปิดสนิท ปกติถ้าเจมาจะนอนห้องนั้น แต่....ตอนนี้ไม่ได้ ส่วนห้องผม....ถ้านอนเบียดกันสามคนก็พอไหวอยู่นะ

“นอนห้องเดียวกันได้มั้ยล่ะ เบียดๆ กันหน่อย”

“ไม่ต้องหรอก ขอหมอนกับผ้าห่มก็พอ เดี๋ยวปูนอนข้างนอกเอง ตีนมึงเจ็บอยู่เดี๋ยวนอนดิ้นไปโดนแผลก็ไม่หายพอดี พี่เอ็กซ์เดินไปเอาหมอนผ้าห่มกับโก้สิครับ เดี๋ยวเจกวาดพื้นตรงนี้อีกนิด”เจดันพี่เอ็กซ์ให้ลุกขึ้น ผมเดินกลับเข้าห้องหยิบหมอนและผ้าห่มสำรองใต้เตียงส่งให้พี่เอ็กซ์

“เจมันห่วงโก้มากนะ ถึงตอนเห็นข้อความที่ส่งไปจะน้อยใจนิดๆ แต่มันไม่คิดมากอะไรหรอก มันเป็นห่วงมากกว่าที่ติดต่อไม่ได้สักที ถ้าอยากนอนกับเจสองคนก็ได้นะพี่ไม่ว่า เดี๋ยวพี่นอนข้างนอกคนเดียวเอง แต่มันคงไม่เหมาะนิดหน่อย”

“อืม ไม่ดีหรอก ถ้าจะนอนก็ต้องนอนด้วยกัน ผมไม่ได้เป็นอะไรพี่ก็พูดกับมันให้หน่อยแล้วกัน”

“พูดง่ายๆ ก็ดีน่ะสิ”พี่เอ็กซ์บ่นเบาๆ แล้วก็เดินออกไปช่วยกันจัดที่นอนสองคน ผมเข้าห้องน้ำเสร็จออกมายืนมองเพื่อนรักที่นอนหลับไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะดื่มไม่เยอะแต่คงเพลียจากการเดินทาง น้ำยังไม่ทันอาบก็หลับไปซะแล้ว

“พี่ยืมเสื้อผ้าใส่นอนหน่อยสิ ขอของเจด้วยนะ นอนอย่างนี้ไม่ไหวหรอก เหม็นเหงื่อ”พี่เอ็กซ์นั่งข้างๆ เจที่หลับสนิท ผมเดินเข้าห้องเลือกเสื้อผ้าและของใช้อื่นๆ ออกมาวางไว้ให้แล้วกลับเข้าห้อง ได้ยินเสียงพี่เอ็กซ์ปลุกเจเบาๆ......มันคงตื่นหรอก


ผมเข้านอนโดยเปลี่ยนผ้าพันแผลอีกครั้ง แต่ไม่ได้ทานยาที่หมอให้เพราะเพิ่งดื่มเหล้าไป อาจจะเพราะเมาและพิษไข้ รวมทั้งได้โทรลางานเรียบร้อยแล้วผมเลยหลับสนิท จนกระทั่งได้ยินเสียงโหวกเหวกดังอยู่ใกล้ๆ จนทำให้ตื่นขึ้นมา ผมนอนฟังเสียงที่ได้ยินให้แน่ใจว่าไม่ใช่เสียงจากโทรทัศน์ แต่ภาพที่เห็นผ่านช่องประตูชัดเจนกว่า เนมกับเจกำลังตีกันอยู่บนพื้นห้อง ผมรีบวิ่งออกไปเพื่อจะรั้งเอวเนมที่คล่อมเจอยู่ให้ลุกขึ้นมาเพราะเห็นท่าไม่ดี แต่ไม่ทัน เจยันเนมทีเดียวก็กระเด็นล้มลง แต่ก็ยังไม่หยุด เนมยังถลาเข้าหาเจที่รีบลุกขึ้นเตรียมตั้งหมัดรอ ผมแทรกระหว่างทั้งคู่เลยโดนหมัดเนมเฉียดเบาๆ แถวไหล่

“พอๆ หยุด!!”

“ปล่อยเนมนะ เนมจะตบมัน พี่โก้ปล่อย!!”เนมยื่นมือลอดใต้แขนผมพยายามยื้อไปหาเจ แต่เพราะผมดันให้ห่างออกมาก็เลยคว้าตัวเจไม่ได้

“กูไม่ได้เริ่มแต่กูก็ไม่ยั้งเหมือนกันนะบอกไว้ก่อน”เจมันก็ไม่ยอมเหมือนกัน ปกติเวลามีเรื่องมันก็ไม่ค่อยยอมคนอยู่แล้วด้วย

“พี่โก้ปล่อย!”เนมทั้งดิ้นทั้งยื่นแขนยื่นขาไปหาเจ ซึ่งอีกฝ่ายก็ปัดมือปัดเท้าเนมไปมาก่อนจะถอยหลังออกไปยืนมองนิ่งๆ มันคงเริ่มโกรธแล้ว

“เจเข้าห้องไปก่อนไป”ผมพยักเพยิดไปทางห้องเนมที่อยู่ใกล้เจมากกว่า เจตนาก็แค่อยากแยกทั้งคู่ออกจากกัน พี่เอ็กซ์ไม่อยู่ คาดว่าอีกไม่นานคงกลับมา ให้เจไปนั่งรอในห้องก่อนดีที่สุด

“อย่าเข้าไปนะ!!”พอเจหันหลังเดินไปทางประตูห้องเนมก็รีบตะโกนดักไว้ทันที

“เนม”

“อย่ายุ่งกับห้องเนม อย่ายุ่งกับห้องพี่โก้ด้วย ห้ามยุ่งกับพี่โก้!! ห้ามๆๆๆๆ”เนมตะเบงใส่เจสุดๆ จนเจได้แต่ยืนอึ้ง และยิ่งเห็นฝ่ายที่ตะโกนห้ามเริ่มร้องไห้ก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก โชคดีที่พี่เอ็กซ์กลับเข้ามาถูกจังหวะ มือที่ถือถุงอาหารไว้ปล่อยออกทันทีที่เห็นหน้าเจมีรอยช้ำ พี่เอ็กซ์หันมามองผม มองเนม ก่อนจะกลับไปมองหน้าเจแล้วจูงมือให้เดินเข้าไปในห้องน้ำ

“เปลี่ยนชุดซะ”พี่เอ็กซ์ปิดประตูห้องน้ำให้เจแล้วเดินกลับไปหยิบถุงที่วางทิ้งไว้หน้าประตู เดินผ่านผมกับเนมไปวางของไว้บนโต๊ะในครัว แล้วเริ่มเก็บข้าวของส่วนตัวเสร็จแล้วก็ยืนรอเจหน้าห้องน้ำ เหลือบมองผมกับเนมนิดหน่อยก่อนจะถอนหายใจแล้วส่ายหน้าเบาๆ พอเจออกมาก็จูงมือลากออกจากห้องผมทันที ตลอดเวลาตั้งแต่พี่เอ็กซ์โผล่เข้ามา เนมได้แต่ยืนนิ่งแล้วเริ่มจับชายเสื้อผมกำไว้ก่อนพี่เอ็กซ์หันมาจ้อง....ถึงไม่พูดก็รู้ว่าโกรธแล้ว

พอเสียงประตูปิดผม มองปล่อยเนมที่ไม่ดิ้นอีกแล้วให้ยืนนิ่ง เดินไปนั่งพักบนโซฟาเพราะเมื่อครู่เนมดิ้นไปมาเหยียบเท่าผมตลอด เนมหันมามองผมด้วยแววตาสับสนนิดหน่อย

“ใครเหรอฮะ”

“พี่เอ็กซ์แฟนเจ”

“........จริงอะ”

“ตีกันเรื่องอะไร”

“ก็!!.......ทำไมเขาใส่ชุดพี่โก้แล้วยังอยู่ในห้องนอนเราด้วย พี่โก้นอนโป๊แบบนี้จะให้เนมคิดอะไรได้อีก”เนมจ้องหน้าผม พูดทุกคำชัดเจน....ไม่เคยเชื่อคำพูดผม ไม่เคยเชื่อใจผม....ไม่เคยจริงๆ

“พี่ไม่เลวขนาดพาคนอื่นมานอนในห้องทั้งที่ยังคบกับเนมหรอกนะ”

“แต่นั่นไมใช่คนอื่น! เขาเป็นคนที่พี่รัก เป็นที่หนึ่งของพี่ สำคัญกับพี่มากว่าเนมซะอีก”

“พี่ไม่เคยบอกว่าเจสำคัญกว่าเนม พี่กับเจเป็นแค่เพื่อน และถ้าเนมยังใม่เชื่อพีก็ทำอะไรไม่ได้ อยากคิดว่าพี่เลวไร้ศักดิ์ศรีขนาดเป็นชู้คนอื่นได้ตามใจ”ผมลุกขึ้นเดินกลับเข้าห้อง เมื่อไรเนมจะเข้าใจ จะเชื่อว่าผมไม่คิดบัดซบอะไรแบบนั้นกับเจได้สักที สำหรับผม ‘ไม่’ ก็คือ ‘ไม่’ ต่อให้มีโอกาสแค่ไหนแต่ก็ไม่คิดจะทำ...ไม่เคยคิด

[G_wa]

หลังจากนั่งบนเตียงสักพักใหญ่ๆ เนมก็ค่อยๆ เปิดประตูแล้วหอบผ้าห่มกับหมอนที่เจกับพี่เอ็กซ์ใช้นอนเมื่อคืนเข้ามาในห้อง

“.....พวกนั้นนอนข้างนอกเหรอ”

“.............”ผมมองเนมที่ปล่อยผ้าห่มลงบนพื้นเพราะอุ้มไม่ไหว เหลือเพียงหมอนใบใหญ่กอดแนบอกจนแทบปิดหน้าอยู่ใบเดียว ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเนมไม่เคยเชื่อ ผมอาจเคยให้ความสำคัญกับเจมาก แต่เนมเองก็ไม่ได้น้อยกว่า เมื่อก่อนผมไม่ได้ดูแลเนมใกล้ชิด ไม่ได้เลือกจะอยู่ข้างๆ เนม เพราะผมเลือกดูแลเจ นั่นก็จริง แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะคิดเป็นอะไรกับเจนอกว่าคำว่า ‘เพื่อน’ หรือ ‘ครอบครัว’ ไม่เคยพยายามเป็นอย่างอื่น และไม่เคยฉวยโอกาสที่หาได้ง่ายๆ ที่เคยปล่อยมือจากเนมก็เพราะเนมเจอคนอื่น คนที่เนมพอใจจะอยู่ด้วยและมีความสุขมากกว่าอยู่กับผม ถึงแม้จะพยายามรั้งไว้ แต่สุดท้ายคนที่เลือกจะไปก็คือเนม คนที่ไม่พูดคุย คนที่เปลี่ยนเบอร์โทรหนีก็คือเนม ผมไม่โทษว่าเนมเป็นคนผิด ที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะรอจนเรียนจบก็เพราะแบบนี้ เพราะอยากให้เนมได้พบเจอผู้คนมากขึ้น พบคนอื่นที่ไม่ใช่ผม เปิดโอกาสให้เนมได้เรียนรู้ หากเนมพบใครที่ต้องการมากกว่าตัวผม และเลือกที่จะไป....ผมก็ยินดี และเมื่อถึงวันที่เนมเลือกจะไปจริงๆ....ผมก็ไม่รั้งไว้อีก....แต่ที่ไม่เคยคิดมาก่อนคือความเสียใจในตอนนั้น....ไม่คิดว่าจะเสียใจได้ขนาดนั้น....และไม่คิดว่าจะรอนานขนาดนี้

“ก็พี่โก้ไม่รับโทรศัพท์เนม.....เนมโทรหาทั้งคืนเลย”ผมมองเนมที่ยืนตาแดงน้ำตาคลอ และเจ้าตัวพยายามปาดออกเรื่อยๆ....ร้องไห้....เนมร้องไห้เสมอเมื่ออยู่กับผม.....ไม่เคยมีความสุขเลยใช่มั้ย

“เสียใจมากมั้ยที่คบกับพี่”

“พี่โก้.......จะ....เลิกกับเนมเหรอ”เนมปล่อยหมอนที่กอดร่วงลงพื้น ผมยังไม่ทันเอ่ยตอบก็ต้องอ้าแขนรับเนมที่พุ่งตัวเข้ามากอดจนเกือบล้มหงายหลังไปด้วยกัน

“ฮือออ.....เนมไม่เลิกนะ....ฮึก....เนมไม่เลิก....อย่าเลิกกับเนมนะ....ฮืออออ”เสียงร้องดังลั่นข้างหูพร้อมอ้อมแขนเล็กๆ ที่รัดคอแน่น ลำคอเปียกชื้นเพราะน้ำตาที่หล่นลงไม่ขาดสาย

“ถ้า....ฮึก....ถ้าโกรธที่เนม....ต่อย....พี่เจ....ฮืออ....เนมให้ต่อยคืนก็ได้…..”เพราะประโยคนี้ล่ะที่ทำให้หลุดยิ้ม...จะให้ต่อยคืนทำไมในเมือเจมันก็ต่อยเนมเหมือนกัน

“ลุกขึ้นก่อน พี่เจ็บแผล”พอผมพูดเนมก็ก้มลงมองเท้าผม พอเห็นผ้าพันแผลก็รีบเด้งลุกจากตัวผมทันที

“เจ็บเหรอๆ เมื่อวานใช่มั้ย เนมขอโทษนะฮะ เนมไม่ตั้งใจจริงๆ นะ พี่โก้โกรธเนมเรื่องนี้หรือเปล่า”ถ้าเนมไม่พูดผมก็ลืมได้ชั่วคราวแล้วเชียวนะ พอพูดผมเลยนึกถึงมันอีกจนได้

“........ช่างเถอะ”ผมลุกขึ้นขยับนั่งพิงหัวเตียง เนมประคองฝ่าเท้าผมเอาไว้ ทำท่าเหมือนอยากจะแกะผ้าพันแผลออกมาสำรวจผมเลยขยับเท้าหนี

“...........เนมกับฟิวส์ไม่มีอะไรกันจริงๆ นะ”พอผมขยับหนีเนมก็สะดุ้ง ก่อนจะยังเริ่มพูดต่อทั้งๆ ที่นั่งก้มหน้าอยู่

“พี่เชื่อ”ผมเชื่อ....เชื่อว่าเนมไม่มีอะไร ไม่คิดอะไร เชื่อว่าทุกอย่างที่เห็นเมื่อวานอีกฝ่ายเป็นคนเริ่มและเนมไม่เต็มใจ เชื่อ.....เหมือนทุกครั้งที่เชื่อ แต่ที่ไม่พอใจคือทำไมต้องเปิดโอกาสให้อีกฝ่าย.....ทำไมห้ามผมในสิ่งที่ผมควรทำ.......ปกป้องเนม

“..............พี่เชื่อง่ายดีจัง....ไม่เหมือนเนมเลยเนอะ...ไม่ดีเลย..............เดี๋ยวเนมโทรบอกพี่นิคก่อนนะว่ามาถึงแล้ว เดี๋ยวพี่นิคจะเป็นห่วง”เนมพูดเบาๆ ก่อนเดินออกจากห้องไป ได้ยินเสียงประตูเปิดปิดจากห้องอีกฝากนึง


แทบทั้งวันเราต่างคนต่างอยู่ในห้องของตัวเอง เนมเดินมาถามเรื่องอาหารก่อนจะโทรสั่งเพราะไม่อยากให้ผมยืนทำ เสร็จแล้วเราก็แยกย้ายกันเข้าห้อง พูดกันน้อยคำ สบตากันน้อยครั้ง.....และแทบไม่อยู่ใกล้กันเลย ผมไม่ได้จะบอกเลิกเนม ไม่เคยคิด.....เพียงแต่....ถ้าอยู่กับผมแล้วต้องร้องไห้บ่อยขนาดนี้.....จะมีความสุขจริงเหรอ.........ถ้าไม่.....เดินจากผมไปก็ได้ จะเลิกคบกันอีกครั้งก็ได้........ชั่วขณะหนึ่งที่คิดแบบนี้ แต่ไม่มีความกล้าพอจะพูดออกไป


วันรุ่งขึ้นผมนั่งแท็กซี่ไปทำงานตามคำแนะนำของเนม ผมยังไม่ได้ถามเลยว่าเนมจะอยู่กี่วัน จะเปลี่ยนใจไปเที่ยวกับผมหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ปฏิเสธไปแล้ว และตอนนี้เพิ่งมีเรื่องกับเจ เนมคงไม่อยากไปเหมือนเดิม ไม่อยากไปเห็นเจ....กับผม อะไรทำให้เนมระแวงเจมากขนาดนี้ ผมอยากรู้

หลังเลิกงานคู่กรณีอีกฝ่ายมาก็ดักรอผมอยู่แล้ว นิ้งยังคงปลาบปลื้มกับพี่เอ็กซ์ที่แผ่ออร่าใส่คนแถวนี้จนมีแต่คนเหลียวมองตลอดเวลา พี่เอ็กซ์ให้บอกทางไปบ้านพี่ฟ้าเพราะจำทางค่อยได้ แน่นอนว่าทั้งคู่ออกไปเตรียมเปิดร้านแล้วเราเลยต้องเปลี่ยนเส้นทางเอาของฝากไปให้ที่ร้านแทน พี่เอ็กซ์นั่งคุยกับพี่ฟ้าพี่ปั้นแถวเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ส่วนผมกับเจนั่งบนชุดโซฟาเล็กๆ ห่างออกมาค่อนข้างมาก

“.....แฟนมึงไม่รู้จักกูเหรอ”เจเปิดคำถามแรกที่คงเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ แล้วด้วยนิสัยเจจะไม่ถามเรื่องส่วนตัวของคนอื่นกับคนอื่น ยกเว้นเจ้าตัว เลยลากผมมาเพื่อถามโดยเฉพาะ หน้าเจมีรอยข้างแก้มและมุมปากเล็กน้อย พอๆ กับเนม มีรอยข่วนตามแขนนิดหน่อยเพราะเนมมันชอบไว้เล็บนิดหน่อยไม่ได้ตัดสั้นติดเนื้อ

“รู้จัก”

“แล้วทำไมต่อยกูล่ะ ขี้หึงมากเลยเหรอวะ”

“นิดหน่อย”

“โก้อย่าโกหกกู พี่โมทย์เล่าให้ฟังนิดหน่อยแล้วว่าแฟนมึงเหมือนจะระแวงกูกับมึง ประมาณเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออะไรทำนองนี้ จริงหรือเปล่า”เจเหมือนพยายามพูดให้ไม่ซีเรียส แต่หน้าตามันไม่ใช่อย่างนั้น เจเป็นคนเชื่อคนอื่นยาก มีไม่กี่คนที่มันเปิดใจให้จริงๆ และถ้ามันมั่นใจตัวเองแล้วว่าไม่ได้ทำอะไรผิด หากคนอื่นไม่เชื่อ....มันก็จะเลิกสนใจคนๆ นั้นไปเลย

“ก็แล้วไม่จริงหรือไง”

“อย่าเล่นสิวะ กูจริงจังนะ พี่เอ็กซ์โกรธมากด้วยที่แฟนมึงทำอย่างนี้ ถึงเราจะสนิทกันแค่ไหนแต่ใครๆ ก็รู้ว่าไม่มีอะไร ขนาดพี่เอ็กซ์เคยพูดให้ฟังว่าคู่แข่งที่น่ากลัวและถ้าสู้คงแพ้ก็คือมึง ก็ยังไว้ใจมึงมากที่สุดเพราะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แล้วทำไมแฟนมึงเป็นอย่างนี้วะ”เจถามเพราะสงสัย ไม่ได้มีอคติแง่ลบกับเนม แต่เพราะอยากรู้จริงๆ ว่าทำไม

“เพราะกูทำตัวไม่น่าไว้ใจมั้ง”ผมพูดทีเล่นทีจริง เจยิ่งขมวดคิ้วหงุดหงิด ทำท่าเหมือนอยากลุกขึ้นคว้าคอเสื้อผมเต็มที

“กูไม่ได้อยากรู้เรื่องของมึงจากคนอื่นหรอกนะ แต่ทุกคนเป็นห่วงมึงทั้งนั้นเลยคอยส่งข่าวให้กูรู้บ่อยๆ กูอยากรู้แค่ว่าคนนี้จริงจังใช่มั้ย”

“มึงก็รู้นะเจว่ากูไม่เล่นกับใคร”

“แล้วทำไมน้องมันไม่ไว้ใจมึงกับกู มึงไม่เคยเล่าเรื่องกูให้ฟังเหรอ”

“ไม่”

“โก้....ถ้ามึงทำให้คนของมึงไม่ไว้ใจ ต่อให้เรื่องจริงไม่จริง คนผิดคือมึงนะ”

“กูบอกแล้วว่ากูไม่มีอะไรกับมึง แต่มันไม่เชื่อเอง”

“บางทีแค่พูดมันก็ไม่พอหรอก มึงต้องพยายามมากกว่านั้นอีกเยอะๆ แต่ถ้าทำแล้วมันยังไม่เชื่ออีก....มันก็ไม่คู่ควรกับมึง”

“เนมไม่ได้ไม่คู่ควรหรอก มึงยังไม่รู้จักเนมแถมยังเปิดตัวไม่ดีอีก ก็เลยอาจมองมันแบบนั้น”

“ก็จริง แต่ทั้งชีวิตที่กูรู้จักมึงมา กูเชื่อว่ามึงดี และไม่เคยทำให้ใครเสียใจ แล้วถ้าใครมองไม่เห็นความดีของมึง กูคิดว่าคงไม่เหมาะกับมึงแล้วล่ะ”

“มันไม่ใช่เรื่องเหมาะไม่เหมาะหรอกเจ”

“ก็ใช่ แต่แล้วมันคืออะไรล่ะ เหมือนมึงจะมีปัญหาแต่มึงก็ไม่พูด มึงรู้มั้ยว่ากูดีใจแค่ไหนตอนรู้ว่ามึงมีแฟน ในที่สุดมึงก็จะได้มีใครสักคนมาดูแลมึงบ้าง มึงจะได้มีความสุขจริงๆ สักที แต่ทำไมภาพแรกที่กูได้เห็นมันไม่ใกล้เคียงคำนั้นเลย.....กูไม่สนว่าใครจะเล่าอะไรมาบ้าง กูไม่สนใจทั้งนั้น รวมถึงเรื่องที่แฟนมึงต่อยกูด้วย ที่กูอยากรู้คือคำพูดจากมึงคนเดียวนะโก้…..หรือแม้แต่กูมึงก็ยังไม่อยากพูด”

“เจ”

“มึงคอยอยู่ข้างๆ เวลากูไม่มีใครเหลืออีกแล้ว คอยเดินตามหลังประคองเวลากูล้ม เดินนำหน้าลุยกับทุกคนที่กูไม่เปิดใจ แล้วตอนนี้เวลานี้ ตอนที่กูมีความสุขแล้ว มีทุกอย่างแล้ว....ให้กูเป็นฝ่ายดูแลมึงบ้างได้มั้ย”ทำไมใครๆ ก็ชอบร้องไห้ต่อหน้าผม ถึงเจจะไม่ได้ร้องไห้โฮมากเท่ากับเนม แต่น้ำตาซึมๆ คลอๆ ให้เห็น ผมตัดสินใจเล่าคร่าวๆ ให้เจฟัง เพื่อให้เจได้รู้จักเนมมากขึ้น ดีกว่าฟังจากคนอื่น

“เนมเป็นน้องเพื่อนข้างบ้านกูที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆ ก่อนมึงจะย้ายมา แล้วเราก็สนิทกันเรื่อยๆ จนเริ่มๆ คบกันตอนเรียนช่วงปีสาม คบไม่นานก็เลิกกัน จนมาเจออีกทีตอนเนมต้องมาเรียนที่นี่ แม่เนมเลยฝากให้เนมมาพักกับกู เราเลยได้คบกันใหม่ จบ”

“เชี่ยเหอะ สั้นไปมั้ย แล้วตอนนั้นทำไมเลิกกัน แล้วแอบคบกันตอนไหนทำไมกูไม่รู้ ถ้าเพื่อนบ้านมึงกูก็ต้องพอรู้จักสิ”

“มันย้ายไปแถวตลาด เจอาจจะเคยเห็นหน้าบ้างล่ะมั้ง ตอนนั้นไม่ได้ตกลงเป็นคนพูดเพราะเนมมันยังเด็กมาก แต่พอมีอะไรกันก็เลยเริ่มชัดเจนขึ้น”

“อายุห่างจากมึงกี่ปีวะ”

“เกือบๆ 7 ปี”

“หืมมม.....พรากผู้เยาว์นะโก้นะ ชอบวัยกระเตาะก็ไม่บอก เอ๊ะๆๆ....คุ้นๆ เหมือนมึงเคยพูดใช่เปล่าว่าสเป็คมึงชอบผู้หญิงอายุมากว่า แต่ชอบผู้ชายอายุอ่อนกว่า....อ๋ออออ ต้องเป็นคนที่กลับบ้านไปหาบ่อยๆ แน่นอนเลย มิน่าขยันกลับบ้านตลอด แล้วตกลงทำไมถึงเลิกกันล่ะ”

“...........เพราะกูยังไม่พร้อม”สิ่งเดียวที่ทำให้เราต้องจบกันในตอนนั้นเป็นเพราะผมไม่ดีพอ ไม่พร้อมจะดูแล ไม่พร้อมจะไปอยู่ข้างๆ ทุกครั้งที่เนมต้องการ ไม่พร้อมที่จะมอบทุกอย่างให้.....ที่ให้ได้แค่รักอย่างเดียวเท่านั้น

“เป็นเพราะกูหรือเปล่า”

“ไม่ใช่เหรอ....ทุกอย่างกูตัดสินใจเอง”

“เกี่ยวกับกูด้วยจริงๆ สินะ รวมทั้งเมื่อวานด้วย ทำไมมึงไม่เล่าไปล่ะว่าทำไม กูรู้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ทำเป็นไม่สนใจแล้วเรียกร้องจากพวกมึงฝ่ายเดียว แต่กูไม่เคยรู้จริงๆ นะว่ามึงมีใครรออยู่ ขอโทษนะ”เจบีบมือผมเบาๆ พร้อมคำขอโทษ ผมลูบผมเจ มองหน้าเล็กๆ ที่อยู่ใต้ฝ่ามือ เจโตขึ้นมากว่าเมื่อก่อน และสดใสเหมือนวันวานแล้วจริงๆ

“กูบอกแล้วว่าทุกอย่างกูตัดสินใจเอง และกูยอมรับผลของมันได้ทุกอย่าง ต่อให้ตอนนั้นมึงรู้กูก็ไม่คิดจะปล่อยมือจากมึงหรอกนะ”

“มึงควรอธิบายให้แฟนมึงเข้าใจนะว่าเราไม่มีอะไรกัน กูเชื่อว่ามองมึงไม่ผิด ถึงเมื่อก่อนจะเคยสงสัยลังเลบ้าง แต่กูคิดว่าต่อให้ตอนนั้นกูเปิดโอกาสให้มึงเหมือนให้พี่เอ็กซ์.....มึงก็ไม่คิดจะคบกับกูแบบแฟนอยู่ดีจริงมั้ย”เจพูดแบบจริงจัง แต่คำพูดมันผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ เพิ่งรู้ว่ามันเคยสงสัยลังเลด้วย เห็นชอบทำเหมือนไม่รับรู้ตลอดเวลาซะมากกว่า

“กูรักมึง”นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมพูดคำนี้ออกมาให้เจได้ยิน

“ไม่เชื่อ”

“จริง กูรัก และยังรัก แต่ไม่เคยคิดอยากเป็นอะไรกับมึงนอกจากที่เป็นอยู่ ต่อให้มึงเสนอตัวให้กูตาม”

“.....อืม....กูเข้าใจ เพราะกูเองก็รักทั้งมึงและตี๋มาก และรู้ว่ามันต่างจากคำว่าเพื่อนของคนอื่น แต่เราไม่ได้ต้องการกันแบบคนรัก....และกูดีใจที่เราเป็นแบบนั้น แต่คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจเพราะไม่ได้สนิทกันมาก่อน และยิ่งเราสนิทกันมากขนาดนี้ ไม่แปลกที่แฟนมึงจะระแวงและคิดมาก ถ้าสนิทกันมากกว่านี้อาจจะสบายใจมากขึ้นก็ได้ มึงชวนน้องมันไปทะเลด้วยกันสิ”

“คงไม่ไปหรอกมั้ง เคยชวนแล้วแต่มันไม่ไป”

“เหรอ.....งั้นมึงก็คงไม่ไปใช่มั้ย อดเที่ยวด้วยกันเลย”

“ไปดิ ก็นัดกันแล้วนี่”

“อ้าว ไปทำไมวะ น้องมันไม่โกรธอีกเหรอ”

“มันควรเชื่อใจกูบ้างนะ ไปกันหลายคนแถมแฟนมึงก็ไป บางทีกูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่เชื่อใจกูมากขนาดนี้ ทั้งๆ ที่กูไม่เคยทำอะไรเลย”

“เป็นเพราะมึงไม่ทำอะไรเลยรึเปล่า เออ...กูชวนตี๋มันไปเที่ยวเหมือนกันนะ เมื่อวานความจริงมันก็กะจะมารับ แต่ก็ยกเลิกทุกอย่างเพราะมันเกรงใจพี่กฤษ กูไม่โกรธอะไรหรอก มีน้อยใจบ้างที่เพื่อนรักทั้งคู่เบี้ยวนัดหมดเลย กะให้มาเจอกันซะหน่อย แต่ก็เข้าใจ พออยู่กับพี่เอ็กซ์มากๆ กูเริ่มเรียนรู้แล้วว่า บางเรื่องที่เราคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องบอก ต้องอธิบาย แต่ไม่ใช่ในความคิดพี่เอ็กซ์เลย ถึงบางเรื่องไม่อยากเล่าไม่อยากพูดแต่ก็ต้องพูดต้องทำ เพราะอยากให้เกียรติคนที่เรารัก ที่ตี๋มันไม่มาเพราะมันเกรงใจพี่กฤษ ตี๋ไม่ได้คิดกับกูเหมือนมึง เพราะงั้นกูก็เกรงใจพี่กฤษในเรื่องนี้เหมือนกัน ถ้าเนมมันไม่พอใจที่มึงจะมาอยู่ใกล้กู ถ้ามึงไม่เคลียร์ให้เข้าใจ ที่มึงควรทำคือถอยไปอยู่ข้างๆ คนรักของตัวเองนะ....ไม่ใช่ยืนอยู่ตรงกลางเพื่อรักษาน้ำใจทุกคน”ขนาดผมเล่าคร่าวๆ มันก็ยังเดาใจผมได้ถูกหลายๆ ส่วน รวมไปถึงเรื่องไม่ได้เล่า ที่เนมไม่ให้ผมไปรับเจแล้วให้เลือกไปเที่ยวกับเนมแทน ที่ผมขับรถกลับมา ไม่ใช่เพราะผมเลือกเจ แต่ผมก็กะว่าจะไม่ไปรับเจด้วยเหมือนกัน รวมถึงไม่ไปเที่ยวกับเนมด้วย เพราะที่เนมต้องการก็แค่ไม่ให้ผมไปรับเจเท่านั้น แต่ที่ผิดคาดไปคือการที่ผมทนไม่ไหว แล้วกลับใจขับรถกลับไปหาเนมนั่นล่ะ

“แต่กูพูดจริงๆ นะ เราจะห่างกันก็ได้ไม่เป็นไร ถ้ามึงมั่นใจในคนนี้แล้ว พยายามทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังไม่พอสำหรับเนม....ถ้าวันหนึ่งมึงต้องเสียใจ มึงรู้ใช่มั้ยว่ารออยู่ตรงนี้เสมอ”เจบีบมือที่ยังจับกุมหลังมือผมไว้ ผมยกมือวางทับบีบกลับเบาๆ มือเจเล็กเสมอ ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีเจก็เป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆ ภาพในอดีตเหมือนเพิ่งผ่านมาไม่นาน วันที่เจยืนยิ้มแล้วบอกว่า ...’เป็นเพื่อนกันนะ’….เราจึงเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนตัวเล็กคนแรก เป็นน้องเล็กที่ต้องคอยดูแล เป็นเพื่อนที่ต้องคอยปกป้อง.....และวันนี้ก็โตพอที่กลับมาเป็นฝ่ายปลอบใจผมแล้วสินะ เจไม่เหมือนเนม ผมไม่เคยคิดสัมผัสเจมากกว่าเพื่อนทั่วๆ ไป ไม่เคยต้องการความสัมพันธ์รูปแบบอื่น ไม่เคยเรียกร้องสัญญาใดๆ เพื่อผูกมัดเอาไว้กับผม....เนมไม่เหมือนเจ....เพราะผมไม่เคยห้ามใจได้เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ ไม่เคยพยายามผูกมัดไว้แม้จะเป็นเพียงสัญญาปากเปล่า ไม่เคยรัก....จนต้องยอมปล่อยไปเพราะไม่อยากทำให้เสียใจมากกว่านี้......แล้วตอนนี้....ยังเสียใจอยู่อีกหรือเปล่า


คนที่ผมอยากถาม แต่ก็ไม่เคยกล้าที่จะพูดออกไปเพราะไม่พร้อมฟังการเลือก เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังเจ สายตามองสบตาผมก่อนจะลดลงจับจ้องฝ่ามือที่ยังกุมกันไว้

“พี่โก้”

[leknoey]

ค้างอีกแล้ว   
เนมมาได้ถูกเวลามาก   
เจ ช่วยเคลียร์หน่อยเร้ววววว

[สาวเครือฟ้า]

ภาวนาให้ทุกอย่างดีขึ้น


สาธุ...

[rujaya]

เนมจะได้ยินที่เจพูดกะโก้มั๊ย เนมจะได้เข้าใจโก้ซะที   

เจกลับมาคราวนี้ ทุกอย่างคงกระจ่างสำหรับเนมนะ

[aorpp]

โอ๊ยยยยยย ตัดจบแบบนี้ ค้างได้อีกนะคะ คุณจีขา
แล้วจะให้ทำไงกับอีกหนึ่งอาทิตย์กว่าจะถึงอาทิตย์หน้า
ใจจะขาดรอนๆๆๆ เนมจะคิดได้หรือยังน้า
+1 

[Azitten]

ตัดจบได้ ค้างงงงงงงงงงงมากอะพี่จี 

ชอบความสัมพันธ์ของเจกับโก้นะ น้องเจโตขึ้นแล้วจิงๆๆ เพราะพี่เอ็กซ์ช่ายไหม

พี่เอ็กซ์ โกรธมากกกกก ตีันไม่ยั้ง

แล้วเนมได้ยินไหมสิ่งที่เจพูดกับโก้ หรือแค่เห็นจับมือกันเฉยๆๆอีก - -

หวังว่าจะไม่ดราม่านะ แล้วก็ขอให้เจกับเนม ได้พูดคุยกันซะที

ตี๋ๆๆๆ ตี๋อยู่ไหน ตี๋ไปไหน ทำไม ไม่มารวมตัวกันหละ เราคิดถึง สามคนนี้มากเลย เจ ตี๋ โก้ คุณพ่อ และลูกสาวทั้ง 2

[sasa]

ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด ถ้ามันมาถึงขั้นสุดแล้ว มันคงระเบิดและได้ทางออกที่มันควรจะเป็นเอง
  ถ้าทนกันไม่ไหวก็อย่าทนเลย

ถ้าจะอินจัดนะเรา

[comics_boy]

น้องเนม ควรหยุด แล้วเริ่มฟังคนอื่นบ้างแล้วนะ อย่าฟังแต่ตัวเอง

ไม่งั้นคงไปไม่รอดจริงๆ

..... เจ พี่เอ็กซ์ กลับมาซะที คิดถึงมากๆ

ตั้งแต่อ่านระเบียงรักมา บอกตรงๆว่ารักตี๋มากที่สุด

เพราะฉนั้น เราจะรอการกลับมาของตี๋นะ

[wikawee]

เนม เนม เนม เนมมมมมมมมมมม อย่าพึ่งหันหลัง

อย่าพึ่งเดินหนี  หันหน้าคุยกันดีๆ  แล้วเนมจะเข้าใจ

พอแล้วเนมอย่าร้องไห้อีกเลย  มีความสุขกับคนที่รักได้เสียที

อย่ามีอคติต่อกันเลย  เนมไม่รักโก้เลยรึไง  ถ้ารักควรทำตัวดีๆ

อย่าให้ความเข้าใจผิดครั้งนี้ต้องทำให้เนมกับโก้ต้องแยกทางกัน

[Zalzah_iP]

ขอให้เคลียร์กันไวๆ นะ

[A-J.seiya*]

ตายไปเลยเหอะ มาเห็นช็อตนี้อ่ะ
ฮืออออออ
ทำไมไม่มาเร็วกว่านี้ง่ะ ? หรือได้ยิน
ถ้ารักกันมันทรมานขนาดนี้ ทำไมไม่ลองมองทางอื่นล่ะ
ตัดใจหรือไปให้ไกลเลยจะดีกว่ามั้ย
TT^TT

[Ryoooo]

เนม จะเอาไง
พี่โก้อธิบายมากกว่านี้ก็ได้
สิ่งที่อยู่ในใจ ที่คนอ่านได้รับรู้ บอกเนมไปบ้างก็ได้
เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นไงเนี่ย
ค้างงงตัวเท่าบ้านน

ร้องไห้กับอตนนี้ เนม พี่โก้ อึดอัดเกินไปแล้ววว

[BEEM]

คิดในอีกแง่ เนมมาเจอเจกับโก้แบบนี้ก็ดี
จะได้เคลียร์กันให้จบๆไปเลย(ถ้าเนมใจกว้างพอที่จะยอมฟังน่ะนะ)
ทุกคนต่างมีปม แต่ไม่ยอมพูดออกมา เลยทำให้คาราคาซังอยู่แบบนี้
พ่วงด้วยช่องว่างระหว่างวัยด้วย ทำให้ความคิด ต่างกันไปคนละแบบ คนละแง่
ทั้งโก้กับเนม คงต้องปรับตัวกันอีกเยอะล่ะนะ
ทางที่ดี ขับเข่าคุย เปิดอกกันไปเลยจะดีกับทั้งสองฝ่าย

[B_Story]

เจพูดดีม๊ากอ้ะ 

โก้ควรทำคือรักษาความรักของตัวเองไว้นะคะ
ถ้าไม่เลือกซักทางก็จะเสียเนมไปแน่เลย
ต่อให้คบกับใครอีกกี่คนที่ไม่ใช่เนมก็ยังเป็นแบบนี้อยู่ดีนั่นล่ะ
ถ้าน้องไม่ไว้ใจก็ทำให้ไว้ใจเลยค่ะ เคลียเลยคนอ่านจะได้ไม่ค้าง 

ปล.ตอนจบเหมือนจะมีประเด็นแฮะ   

[EoBen]

อืหื มันคือโชคชะตาหรืออะไร ทำไมต้องเจอแค่แจ๊กพอตนะจุดนี้อยากให้เข้าใจพี่โก้

[beautifuldead]

ดีใจที่เห็นตอนใหม่ได้ไม่นาน
ก่อนจะคิดได้ว่า..ไม่ควรกดมาอ่านตอนนี้เลย แง ค้างคาที่สุด ฮือๆๆ T_T

[LadySaiKim]

เนมมาได้จังหวะพอดี สาธุ !!..  ขอให้เนมได้ยินทั้งหมดด้วยเถ้อออ

มาคราวนี้ยกตำแหน่ง "ฮี่โร่" ให้น้องเจเล้ยยย

[aekporamai2]

 :pig4:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[aloney]

สมเป็นคุณจี 

ตัดบทได้แบบ 

ต้องทุรนทุรายอีกอาทิตย์หนึ่ง 

+1+เป็ด 

[donutnoi]

  ไม่เคยอ่านเต็มๆซักที ดีหน่อยตอนนี้พี่เอ๊กซ์เจโผล่เป็นคู่เลยกล้าอ่าน

[jannie]

ได้เจมาช่วยเคลียร์ อะไรๆ น่าจะดีขึ้น

[Kalamall]

 

คือเนมได้ยินใช่ม่ะที่โก้พูดกะเจอ่ะ ได้ยินใช่ม้ายยยยยย! ขออย่าให้เป็พล๊อตละครแบบนางเอกมาเจอแค่ตอนแฟนเก่าพระเอกมาสารภาพว่ายังรักกันประมาณนั้น ใหัเนมได้ยินตั้งแต่แรกด้วยเถอะ

น้องเจ สุดยอด555มีตบกลับด้วยน่ะนั้น นานๆทีจะเห็นบู้กะเค้ามั่งปกติไม่เมามึนก็ป่วยอ้อนง๊องแง๊งพี่เอ๊กซ์ตลอด ชอบๆที่เจพูดจัง โก้เอ้ยทำตามที่เจแนะซะเถอะ!

เคลียร์ด่วน! ค่ะ ตัดจบแบบนี้คุณพี่นอนหลับไม่สนิทเอาน่ะค่ะน้องจีขา 

[Pa'veaw]

โอ้ยยยยย

ถ้าเนมไม่ได้ยินที่โก้กับเจคุยกันคงจะเข้ใจผิดอีกละสิ

เฮ้อออออ

 

[AAigoo]

พาร์ทนี้ดราม่าเบาๆ  สงสารโก้ใจจะขาด

อยากบอกว่ารักโก้ที่สุด

[Ticha]

ขอให้เนมไม่ได้ยิน หึหึ

[pochu52]

จะเคลียร์กัน หรือจะทะเลาะกันมากกว่าเดิมละ โก้ เนม

[www.maxdevil]

หวังว่าคงไม่ตะลุมบอลกันรอบสองน่ะ

[403]

ภาวนาให้เนมได้ยินที่คุยทั้งหมด อย่ามาได้ยินแค่ช่วงท้ายเลยนะ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดอีก

[GimNgek]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง