กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
คือ...ไม่เข้าใจอ่ะ ทำไมมีแต่คนด่า ด่า ด่า น้อง เอาจริงๆนะ ถ้าลองเป็นตัวเองอ่ะ...ตลอดเวลาที่กักขังตัวเองไว้กับความกลัวที่ว่า เค้ารักเราไม่พอ เราไม่ใช่รักเดียวของเค้า เค้าไม่ได้รักเรามากที่สุด และสิ่งที่เค้าแสดงและเราก้อรับรู้ได้คือ...เราไม่ใส่สิ่งแรกที่เค้าเลือก...ทั้งจากอดีตและตอนนี้ อย่าพูดเลยว่าสุดท้ายพี่โก้มันก้อกลับมาหาน้องทั้งในคืนวันเกิด วันกีฬาสี และวันนี้ ก้อใช่ที่กลับมาแต่มันก้อเป็นแค่เพียง...."กลับ"มา ไม่ใช่เลือกที่จะอยู่ตั้งแต่แรก...แล้วแบบนี้จะไม่ให้น้องที่มันคอยบอกตัวเองอย่างนั้นตลอดว่ามันไม่ใช่ที่หนึ่งสำหรับเค้ากลัวได้ไง ไอ้การที่น้องคิดได้ว่าตัวเองไม่ใช่ที่หนึ่งน่ะ และบอกว่าถึงยังไงก้อรักพี่โก้แม้ว่าตอนนี้จะต้องร้องไห้ก้อตาม แต่เดี๋ยวสักวันก้อจะหยุดร้องไปเอง...นี่น้องยังไม่โตอีกหรอ นู๋1ว่าน้องเริ่มที่จะยอมรับอะไรได้แล้ว(หรือจริงๆยอมรับสถานะตัวเองตั้งนานแล้ว) ขอแค่อย่ามีอะไรมากระตุกใจมากนักก้อพอ...ส่วนเรื่องฟิวส์ นู๋1มองว่า...ตอนนั้นน้องมันเสียใจ อึดอัด มันพูดกับใครไม่ได้ เพราะด้วยที่รู้ว่าที่ทำอ่ะเพราะตัวเองงี่เง่า มันเองก้อพยายามปั้นหน้าให้ดูเหมือนปก แต่คนเรามันมีความทุกข์อ่ะ จะปั้นไปได้นานแค่ไหน พอมีคนที่พร้อมจะเป็นแค่อากาศพอถึงจุดนึงมันก้อระเบิดเรื่องอัดอั้นออกมา คนเราแค่ต้องการที่ระบาย เวลาที่ตัวเองอึดอัดที่สุด(เหมือนนู๋1ตอนนี้.... ???)ถ้ามองในมุมเพื่อน เค้าดีนะพยายามจะเป็นอากาศเพื่อให้น้องมันสบายใจ แม้ว่าสิ่งที่ตัวได้ฟังอ่ะมันจะทรมานใจตัวเองก้อตาม ตอนนั้นคิดว่าที่เพื่อนน้องทำไปเพราะไม่อยากให้เนมต้องเสียใจร้องไห้มากมายขนาดนั้น...แบบ ถ้าเราเป็นคนนั้นเราจะไม่ยอมให้นายต้องเสียน้ำตา เลยควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปป่ะ เพราะที่ผ่านมาเค้าก้อยังไม่เคยที่จะแสดงออกมากขนาดนี้ ก้อได้แค่หยอดไปวันๆ แต่เนมก้อยังรักมั่นในแฟน และเพราะแบบนี้รึป่าวที่น้องมันเลยไม่รู้จะจัดการกะเพื่อนยังไงหลังเกิดเรื่องสุดท้าย...เรื่องที่น้องโดนด่าเยอะสุดที่ไปตบหน้าเจ...ถ้าเราๆเป็นน้องจะรู้สึกยังไง อยากเจอหน้าแฟน อยากอธิบายเรื่องราว อยากปรับความเข้าใจ อยากเจอหน้า นอนไม่หลับมาหลายคืน ตื่นเช้าเพื่อที่จะนั่งรถระยะทางแสนไกลเพื่อมาหาเค้า แต่พอเข้าไปในห้องกลับมาเจอคนที่ตัวเองรู้สึกกลัว คนที่ตัวเองรู้สึกด้อยกว่า คนที่ตัวเองคิดเสมอว่าไม่เคยยืนแทนที่เค้าได้ แล้วเราจะรู้สึกกลัวความคิดตัวเองมากแค่ไหนในตอนนั้น...จริงๆมองว่าเรื่องปกติของมนุษย์โลกป่ะที่พอเจอคนนี้ในสภาพแบบนั้น(ซึ่งมันคิดไปได้สาระพัด)เราจะเลือกทำแค่สองอย่าง 1.คือช๊อคแล้วเดินหนีปิดประตูปั้งแล้วออกไป กับ2.วิ่งชน...ระเบิดออกมา...แสดงกริยาก้าวร้าวต่างๆ เพียงแต่น้องเลือกวิธีที่สองเท่านั้น ถ้ามีคนบอกว่า ถ้าชั้นอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริง ชั้นจะถามว่าเค้าคือใคร มาทำไม บลาๆ...นู๋1ก้ออยากถามว่า ตอนนั้นน่ะ ทำแบบนั้นได้จจริงๆหรอ? มีสติ สมาธิขนาดนั้นเลยหรอ?...แต่ก้อนั่นแหละ คนทุกคนย่อมแสดงออกซึ่งความเห็นแก่ตัวที่แตกต่างกัน น้องอาจจะเห็นแก่ตัวเองมากสักหน่อย แต่ก้อใช่ว่าน้องไม่ได้พยายามจะเข้าใจอะไร และตัวพี่โก้เองก้อใช่ว่าไม่เห็นแก่ตัว ??? ยังไงนู๋1ก้ออยากเจอทางลงที่สง่างามหน่อยนะคะคุณจี....โฮๆๆอย่าว่าน้อง งงง น้องยังเด็ก....โฮๆๆๆ ซดมาม่าเยอะจนอืดท้องไปหมดแว๊ว วววเฮ้อ อออ สบายใจละ ก้อแค่ความคิดอันตื้นเขิน ที่ไม่ได้มีมิติอะไรของปู้หญิงที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าใดนัก
ใครก็ได้มาแปะลิ้งแฟนเพจพี่จีให้ทีค่ะ
http://www.facebook.com/pages/G_wa/227049627361520?fref=pbนี่ครับ