หัวข้อ: [story]!!! เป็นตุ๊ดหง่ะ บัดซบจริงๆเลยยยยยย !!! โดย ตุ๊ด ตจว.

[meeza31]

ไม่ชอบเบะอะดูหยิ่งๆ

[suregirl]

สงสารแบะอ่ะ เจ็บซ้ำซากอยู่นั่นแหละ   


ปล. โทรไปเอาคืนเลยค่ะ 

[oaw_eang]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

อินังชะนีช่างกล้า

ตุ๊ดส์โรคจิตหรอเคอะ?  ต๊าย! พูดมาได้ 

นี่ๆๆๆๆๆๆๆ  หล่อน  ว่างๆ ก็ลองไปซื้อ "แลคตาซิส" มาใช้บางนะ  แล้วก็ลองดูสิว่า  ถ้าหล่อนดีจริง ใยสามีหล่อนต้องแถแทดๆ ออกมานอกบ้าน  มาหาคนที่หล่อนเรียกอย่างจิกกัดข่มเหงประณามหยามหมิ่นว่า "ตุ๊ดส์"

หล่อนเป็นชะนีแท้ๆ ใยสามีหล่อนถึงต้องวิ่งโร่มาหาตุ๊ดส์อย่าง "แบะ" เพื่อนสาวของชั้น

อิชั้นขอเตือนนะเคอะว่า....ชะนีเคอะ  ผู้ชายมันมีเท้าและสมองกับ.....ที่ไม่รู้จักอิ่มอีกหนึ่งอัน

ถ้าหล่อนคิดจะมัดใจชายแล้วหละก็.....มันมากกว่าการส่งเมสแสจโสโครกมาให้ชั้นอ่านยะ

ตุ๊ดส์อย่างชั้นขอเตือน

นังชะนีไม่มีแก่นสาร  ชิส์ 

[suregirl]

อืม ท่าทางเจ๊สองจะโมโหมากกว่า แบะ อีกนะเคอะ 



ชะนีอย่างนี้ต้องจับตบล้างน้ำค่า    คริ คริ



ปล.เข้ามาสิงสถิตย์อยู่เว็ปนี้ จนลืมไปแล้วว่าตัวเองก็ชะนี  ว้า แย่จัง 

[Junrai_Hyper™]

ทำไมชะนีตัวนี้เสียสติจัง

สงสัยชอบหาเรื่องเจ็บตัว

คุณแบะ เอ๋ หรือจะคุณเฟียซ

นัดวันมาเลย จะไปลุยแมร่งให้แหกไปเลย

ชิส์

 

[มูมู่น้อย]

โอววววววว  เพื่อนๆ ทั้งหลาย  ด่าได้แสบกันดีเหลือเกินคะท่าน 
แต่นังนี่มันสมควรโดนด่าคะ  ฆ่ามานนนนนนนนนน 
++++++++++++++++++++++++++++++

ฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว  และก็ครั่นอยากรู้ไม่แพ้กับทุกคน

"ฮัลโหลคะ"  ฉันทักทาย  แต่อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรกลับมาอีกตามเคย  ฉันได้ยินเพียงเสียงทีวีเจื้อยแจ้ว และมีเสียงหัวเราะของผู้หญิงอีกสองสามคนแถวนั้น

"ฮัลโหลคะ  ส่งเมสเสจมาเบอร์นี้หรือเปล่าคะ"  ฉันเพิ่มเสียงให้ดังขึ้นเล็กน้อย  เกรงว่าสภาวะภายนอกระเบียงอาคารตึกสูง  จะทำให้อีกฝ่ายไม่ได้ยินก็ได้

"อีตอ แหร  เมิงไม่ต้องทำเป็นมาพูดดีหรอก  อีตุ๊ด"  เสียงนังแพ ศ ยานี่ตวาดฉันกลับมา  พร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะอีกมากมายจากทางนั้น

"อย่ามายุ่งกับพี่เอกอีก  ผัวกรูเค้าไม่ชอบตุ๊ดอย่างเมิง  ไปตายซะ อี ค ว า...เกิดมาเสียชาติเกิด"  ไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว  มันด่าๆๆๆ และก็กดวางสายใส่ฉัน  เหมือนเลือดในตัวของฉันมันเดือดปุดๆ  ริมฝีปากฉันสั่นอย่างบังคับตัวเองไม่ได้  ไม่ได้เศร้าซักนิดแต่น้ำตากลับปริ่มๆจะไหล   ไม่ต้องทำงานทำการกันแระ ฉันกระหน่ำกดโทรศัพท์กลับไป  เป็นสิบๆ ครั้ง  มันตัดสายทิ้งทุกที  ฉันบอกกับตัวเองไว้  ว่าจะไม่มีวันปล่อยอีสา...รเ..ลวนี่ไปเฉยๆ แน่ๆ


เย็นของวันนั้น  ทันทีที่อีต๋องรู้เรื่อง  มันโกรธและเป็นเดือนเป็นร้อนไม่ต่างกัน

"ไหน เอาเบอร์กรูโทรไปนี่"  อีต๋อง คว้ามือถือฉันไปกดดูเบอร์  มันโทรไป  อีนั่นรับ  ฉันไม่รู้ว่าอีนั่นมันพูดยังไง  แต่ฟากนี้


"อีกะ....   หน้าด้า...นนักนะเมิง  อี...อกทอง อีหน้า.......  ฯลฯ"   สารพัดคำด่า พรั่งพรูออกมาจากปากเพื่อนของฉันอย่างเจ็บแค้น  ทุกคำล้วนแต่หยาบคายมากๆ แต่กลับสะใจฉันนัก


"เมิงกกไปเหอะ  ไอ้เอกน่ะ  เพื่อนกรูไม่ตาต่ำเอามันมาทำพันธ์ หรอก  ถุยยยยย  เสนีย...ดจัญไ..."  อีต๋องตวาดอีกครั้ง  ก่อนจะถูกอีเด็กนั่นตัดสาย  เราต่างโทรกลับกันไปอีก คราวนี้มันปิดเครื่องหนีไปเลย  นั่นก็ไม่ได้ทำให้ไฟที่มันคุกรุ่นในใจฉันดับมอด  ฉันต่อโทรศัพท์ไปหาต้นเรื่อง 

ไอ้เอก 
วันนี้กรูจะด่าให้เสียหมาเลย

ฉันนั่งรอมันรับสาย  มีอีต๋องนั่งลุ้นอยู่ข้างๆ 


"ฮัลโหลครับ"  มันรับสาย น้ำเสียงเศร้าๆ (อย่างตั้งใจ)  แต่ฉันคาดว่า มันยังไม่รู้เรื่องนี้

"ไอ้สั...  ไม่จบใช่ไหม พวกเมิงน่ะ  ไอ้เหี้... "  ฉันประดังประเดทุกความโกรธใส่ลงไป   ด้วยน้ำเสียงขนาดนี้ คงได้ยินไปถึงห้องไอ้เต้ได้สบายๆ

"อะไรอ่ะ  ใครกันแน่ไม่จบ  เอกอ่ะจบแล้ว  เฟียซจะมาด่าเอกอีกทำไม"  มันตอบด้วยอาการประหลาดใจ  (ไม่เคยเจอไง เคยเห็นแต่ด่าคนอื่น)

"จบแม่เมิงสิ  เมียเมิงโทรมาด่ากรู ปาวๆๆ  อย่างนี้ บ้านพ่อบ้านแม่เมิงเรียกจบหรอ  หาาา ไอ้ควา..."  ฉันด่าไม่ปราณี  และตอนนี้นอกจากความเกลียดมัน ก็ไม่มีอะไรหลงเหลือในความสัมพันธ์ของทั้งคู่


"อะไร  เอกไม่รู้เรื่อง"  มันเริ่มจะใช้เสียงดังกลับมา  ฉันคว้าโทรศัพท์อีต๋องมากดดูเบอร์โทรล่าสุด

"084............." ฉันยังเดือดไม่หาย  "เบอร์ใคร  เมิงอย่าบอกนะว่าไม่รู้จักน่ะ"  ฉันตะเบ็งจนมีเส้นเลือดขึ้นที่คอ


ไอ้เอกเงียบไป  เป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะไม่ใช่คนที่มันรู้จักน่ะ

"ว่าไงหล่ะ ไอ้ควา...  "  ฉันตวาดเข้าไปอีก



"เออๆๆๆๆๆ "  ไอ้เอกมันตวาดกลับมา
"เมิงอยากด่าเชี่ยไรกรูก็ด่าไปเหอะ  กรูมันเลว  กรูผิดหมดแร่ะ"  มันเริ่มจะใช้คำหยาบกับฉัน เป็นครั้งแรกเหมือนกัน  พูดทำนองว่าฉันปรักปรำมันยังไงยังงั้น


"ทำไม  อย่างเมิงเรียกไม่เลวหรอ  สั...นรกชัดๆ" ฉันรีบแย้ง

"ก็เลวไง  กรูก็บอกว่ากรูเลว  แล้วเมิงจะเอายังไงกับกรูอีก หาาาาา  ไอ้เหี้..."
มันตวาดฉันกลับ  ฉันยิ่งเดือดจนผิวหน้าแดงกร่ำ  โกรธจนพูดอะไรติดๆ ขัดๆ ไปหมด

อีต๋องขอโทรศัพท์ไปจากฉัน

"ไอ้เอก  เมิงมันสารพัดความเลว  อย่ามายุ่งกะเพื่อนกรูอีกนะ  แล้วไปบอกอีเมียปากดีเมิงด้วย  ถ้าไม่อยากโดนตบปากแตก  อย่าสะแหร๋นโทรมารังควาญพวกกรูอีก"  อีต๋องพูด


"เออๆ แล้วบอกมันด้วยหล่ะ  ว่าอย่ามายุ่งกับกรูอีกเหมือนกัน ไม่ต้องให้มันโทรมาเบอร์นี้อีกด้วยหล่ะ"  (อีต๋องบอกว่ามันตอบมาอย่างนี้) มันพูด และก็วางสายไป


* * * * * * * *
ด่ากันได้เจ็บแสบดี  แอบสะจายกับบทด่าคุณแบะ  ไม่เหลือเค้าของคนเคยรักกันเลย
เหมือนเอกมันจะโดนลูกตื้อจากยัยหน้าหนานั่นนะเนี่ย   

[mumumama]

  จบข่าว แม่ไม่ปลื้ม จริง ๆ ไอ้คุณเอก 

[LulLaby]

ฮึ้ยยยยย

ยังไม่สะใจเท่าที่ควรเลยอะ
ต้องจับมันมาตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้ตายไปข้างหนึ่ง

ฆ่ามัน ฆ่ามัน!!! 

[min_min]

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมู่เฮาลุยโว้ย  ไปๆๆๆๆไปตบอิชะนีนี่หน่อย  แม่งอยากเอาทีนลูบหน้ามันจังเลย 
เผื่อหน้ามันจะได้บางลง  และยางอายมันจะได้ออกมามั่ง 
ชิส์ รมณ์เสีย

ปล.  รู้สึกว่าเจ้สองจะโมโหมากเลยนะเนี่ย    เด๋วความดันขึ้นนะเจ้   เอายาหอมหน่อยไหม  อิอิ

 

[nunyy]

  อืม อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบตอนนี้ บอกได้คำเดียว กรูเกลี้ยดเกลียดไอ้เชี้ยเอกมากเลย

ปล. จืดก็เคยมีแฟนชื่อเอก แต่แมร่งเชี้ยสาดเหมือนกัน เลวที่สุด

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แหมใจร้อนจริงๆเลย
น่าจะวางแผนล่อมาตบกันสักตั้ง
 

ปล.ใช้คำระวังกันหน่อยนะครับ
 

[++นู๋เจน++]

นัดไปตบสั่งสอนนังชะนีตัวนี้มะไหร่ บอกนู๋ด้วยนะเคอะ จะตบมันให้เสียโฉมหาผัวใหม่ไม่ได้เรยย
นังชะนีเวร  แรดจิง ๆ

[oaw_eang]

ใจร้อนจัง

ความร้อนย่อมแผดเผาทุกอย่าง

เจ้ขอเตือน   

[Shumi]

ตบ เตะ ถีบมันให้ ตาย 
แต่เสียดาย น่าขอที่อยู่มันมาก่อน จะได้ตามไปรุมกระหน่ำมันซะ 

[pajaa]

รัก คือการให้อภัยคับ


แต่แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ ถึงเราจะเป็นนางเอกก็เถอะนะ  ฆ่ามัน

นังนั่นต้องโดนตบ ตบ ตบ ตบให้หายแค้น....บังอาจ
ไอ้พี่เอก นายต้องโดนเตะ เตะ เตะ กระทืบ กระทืบให้จมบาทาคับ อย่าเอาไว้
.
.
เอาน่าคับใจเย็น ๆคับ :try2:รอดูกันต่อไปว่าพี่เอกจะทำยังไง อาจจะไม่ถึงขนาดที่พวกเราคิดก็ได้.....มั้ง

[A GE]

    เจ๊ๆทั้งหลายนี่ใส่อารมณ์อย่างเต็มที่เลยนะครับ  สงสัยเรื่องนี้ไปสะกิดต่อมอะไรเข้าแน่ๆเลย   

[oaw_eang]

หายไปนานมากแล้วนะ 

[มูมู่น้อย]

เรื่องนี้คุณแบะหายตัวไปนานแล้วอะ  ยังไม่มาต่อเยย 

เห็นบอกว่าสิ้นเดือนยุ่งๆ ไว้มาต่อแล้วจะเอามาลงให้จ้า 

ปล  คิดถึงทุกคนในทู้เลย

[nunyy]

  จารออ่านต่อไปนะคะ

[attachment deleted by admin]

[Junrai_Hyper™]

รอต่อปายยยย

 

[suregirl]

รอ ก้อ รอ เคอะ 

[NewcoolstaR]

 

กลับมาอ่านอีกรอบแย้วนา...
ตามอยู่ครับ

[oaw_eang]

คิดถึงมูมู๋เหมือนกันเคอะ

[LulLaby]

อ่า ไม่ได้เข้ามาตั้งน้านนาน

คุณแบะนังไม่มาอัพอีกอ่อเนี่ยย 

[kei_kakura]

เข้ามาอ่านตอนแรกๆ ก็ฮาแตกคับพี่น้อง อิอิอิ 

อ่านไปอ่านมาอ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

นู๋เองก็เปงน้องนีเหมือนกัน((แต่เปงชะนีกบฏ))   แต่เห็นนังนีที่มันทำงี้กะพี่แล้วแค้นแทน   ร้ายกาจ มันน่าจับตบๆๆๆๆๆ 

อย่าไปยอมมันนะ  สู้ๆๆๆๆๆ

[Junrai_Hyper™]

เรื่องนี้คุณแบะหายตัวไปนานแล้วอะ  ยังไม่มาต่อเยย 

เห็นบอกว่าสิ้นเดือนยุ่งๆ ไว้มาต่อแล้วจะเอามาลงให้จ้า 

ปล  คิดถึงทุกคนในทู้เลย

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจ

คิดถึงหนูพิมค้าบบบบ

จุ๊ฟๆ

 

[มูมู่น้อย]

มาแว้วว  สิ้นเดือนนานไปหน่อย 55
อย่าเพิ่งหายกันไปน้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++

หลังจากวางสาย ทุกอย่างก็ดูเงียบผิดปกติ  ฉันอึ้งกับสิ่งที่เพิ่งจะได้ยิน ส่วนอีต๋องเงียบ เพราะแคร์ความรู้สึกฉัน 

"ไอ้:-)" อีต๋องเริ่มสบถ "เลิกๆแมร่งไปเหอะ ไม่ต้องเสียใจร้องไห้หรอก" มันพูดต่อ จี้ใจดำฉันเต็มๆ  ฉันร้องโฮออกมา โผกอดกันแน่นกับเพื่อนสาว น้ำตาไหลแล้วไหลอีก เปื้อนบ่าจนเสื้ออีต๋องเปียกชุ่ม  เสียงร้องไห้ฉันระงมปนกับเสียงปลอบใจจากเพื่อน  เวลานั้น ฉันมาถึงจุดตกต่ำสุดในชีวิต


แต่  ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป

อย่างไม่มีทางเลือก

//////////////


หลายวันผ่านไป  ฉันพ้นจากวันเจ็บจัดมาได้  มีโทรศัพท์เบอร์แปลกโทรมาหลายสายตอนนั้น  ฉันไม่รับ และเลือกจะตัดเรื่องปวดประสาททั้งหมดออกไป  ด้วยการใช้เวลาอยู่กะพวกไม่สมประกอบพวกนี้

"อีแบะ พรุ่งนี้ไปช่วยกรูขายแกงหน่อยนะเว้ย"  อีต๋องพูดขณะกรอกน้ำ อยู่หลังบ้าน - -*

"เฮ้ยยย ไรวะ  วันหยุดกรูนะเฟ่ยย  ขอกรูนอนให้เต็มที่ไม่ได้หรอไง" มารผจญจิงๆ  ฉันบ่นอุบ  ไอ้เต้หัวร่อชอบใจ มันกับฉันนั่งเล่นเกมส์แข่งกันตั้งแต่หัวค่ำ 

"ไม่ได้สิ อีด..ก   ไม่มีคนช่วยเลย  เค้าเพิ่งไล่คนออกไป" อีต๋องยังคงทำหน้าที่มารผจญฉันต่อไปไม่เลิก  โอ๊กกกก อยากจะบ้าตายยย  ชีวิตไร้ทางเลือกโดยแท้

"ให้ผมไปช่วยป่ะ"  ไอ้เต้ เอาเชียว ที่บ้านเรียก สะแหร๋น

"สาระแน"  ฉันเหน็บมัน พอดีกับมันเล่นเกมส์ตายพอดี  อาการหัวเราะเยาะของฉันจึงกำเริบเป็น 2 เท่า


"มาๆๆ ลุกๆๆ  ดูฝีมือพี่นะน้อง"  ฉันใช้สองมือดุนหลังมันออกไปจากหน้าคอมพิวเตอร์  จากนั้นจับเมาส์เล่นเกมส์อย่างทะมัดทะแมง  ไอ้เต้ยืนลุ้นด้วยสีหน้าขาดความมั่นใจอยู่ข้าง ทำเอาฉันเกร็งไปด้วยเลย

"โฮะๆๆๆ" ฉันเราะลั่น เมื่อเล่นเกมส์ผ่านสเต็ปแรกอย่างง่ายดาย 

"เหอๆ เจ๊โกงอ่ะ"  ไอ้เต้เบ้ปาก  กรูโกงตรงไหนเนี่ย นั่งเล่นอยู่ด้วยกัน 
"พอๆๆแระ  กินข้าวดีกว่า หิว"  ไอ้เต้เดินดิ่งไปทีสำรับข้าวที่อีต๋องเตรียมไว้สำหรับคนสองคน  มันหยิบจาน ตักข้าวและจกกับข้าวกินอย่างไม่ได้รับเชิญ

"เฮ้ๆๆๆ  เนียนเลยนะเมิง  ใครชวนเนี่ย"  ฉันทิ้งเมาส์และเดินตรงมานั่งขัดตะหมาด  ตักข้าวและรีบโซ้ยข้าวใส่ปากอย่างกลัวเสียดุลย์


"โห คุณหญิง คุณชายทั้งหลาย  แดรกไม่รอกรูเรยนะ หาก็ไม่ได้หา"  อีต๋องแบกขวดน้ำมาจากหลังบ้าน บ่นอุบในขณะที่ฉันเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ อยู่ในปาก


"ก็กรูกรัวไอ้เต้แย่งเมิงงกินหมดอ่ะ"  ฉันพูดจนเม็ดข้าวกระเด็นออกมานอกปาก  อีต๋องเดินมาตบหัวฉันดังโชะ 

"อีเห็ดสด  เรยมาช่วยมันแย่งกรูแดรก ว่างั้นเหอะ"  อีต๋องด่าฉัน - -*

"เออๆๆมาๆ กรูคดข้าวให้" ฉันรีบทำดีไถ่โทษ  หยิบจานข้าวใบใหญ่ และคดข้าวจนเต็มเกือบล้นจาน  ไอร้อนของข้าวยังลอยให้เห็นเป็นฟองขาวๆ เหนือจานข้าวอยู่เรย  อีต๋องนั่งแหมะอยู่ข้างๆฉัน  ดูซิ มัวแต่เถียงกัน ไอ้เต้แดรกกับคนเดียวจะหมดแระ  เดี๋ยวกะหักค่าเช่าบ้านซะเรย

"พี่เฟียซ  กินข้าวเสร็จ ขอถ่ายรูปหน่อยเด่ะ"  ไอ้เต้พูด แล้วทำเนียนเป็นหยิบน้ำมากระเดือกลงคอ

"รูปไร บ้าเป่า"  ฉันจวกใส่  ไอ้เต้ทำคิ้วขมวดกัน สำลักน้ำออกมา

"โหๆๆ แค่ถ่ายรูปเองเจ๊  จะเอาไปส่งจารย์ เป็นการบ้านน่ะ เข้าใจเป่า"  ไอ้เต้ทำเป็นเอาอาจารย์มาอ้าง  ไอ้สาตต  เรียนบริหาร ไม่ได้เรียนถ่ายรูป เมิงจะมาหลอกกรูง่ายๆได้ไง


"บ้าเปล่า ถ่ายรูปส่งจารย์  วิชาอะไรของแก"

"ตลาด" มันโต้  "จารย์ให้ทำสื่อขายของ" 


"เหอะ ไม่ว่าง"  ฉันเบี่ยงประเด็น และก้มหน้าโซ้ยข้าว สังเกตุอีกที  กับข้าวเริ่มเกลี้ยง ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ไอ้เต้  แต่อีต๋องกวาดกินหมด ในขณะที่เถียงกัน - -*

"เออๆๆ เมิงก็ช่วยน้องมันหน่อยดิว้าา  เอาเป็นโฆษณาไรดีอ่ะ   ขายน้ำใบบัวบกมะ แก้ช้ำใน"  อีต๋องว่าแดรก  ฉันยกมือโบกศรีษะมันไปซะหนึ่งที 

"หง่ะ  กรูขอโต๊ดดด"  อีต๋องหันมายิ้มแหยๆๆ


"เอาน่า แป๊ปเดียวเจ๊  ไม่งั้นผมปิดเน็ต ไม่ให้เล่นนะ"  ไอ้เต้ถือไพ่เหนือกว่า  ทำไมฉันเกิดมา ถึงเลือกจะทำอะไรเองไม่ได้ซักกะอย่าง  - -* ไม่ได้ๆๆ ตอนนี้ฉันม่อหนุ่มๆ ไว้ในเอ็มกว่าร้อยชีวิต  จะขาดตอนไม่ได้



"......"  ไม่มีเสียงตอบรับจากฉัน  แปลเป็นภาษาคนได้ว่า  กรูยอมเมิงกะได้ T-T

[pajaa]

เย้!!!    ได้อ่านต่อแล้ว คิดถึงจังคับ

อย่าทิ้งกันไปนานอีกนะคับ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เจอคู่ปรับสมน้ำสมเนื้อ
ลืมมันไปอะไรที่จะทำให้เจ็บ
 

[min_min]

หง่ะ เค้า ว่าเต้ต้องเอารูปแบะไปติดไว้ที่หัวเตียงแน่ๆๆ
อิอิ  เต้ชอบแบะป่าวเนี่ยลุ้นอยู่