หัวข้อ: (story)อย่าหวังว่าจะได้ทำร้ายกูอีก the end

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

“แล้วพี่คิดว่าผมอยากจะไปหรอ ผมอยากจะไปโดยที่ไม่ลาคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนผมหรอ”
คำว่าแฟนที่พูดออกมาแล้วมันก็รู้สึกเจ็บนี่บางทีก็ดูน่ากลัวนะ 

[*SparklinG*]

  มีแววรีเทอร์น

[chatkub]

อยากหั้ยคู่นี้ร๊ากกานไวๆๆจางเลยอ่ะ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

จะถึงฉากดราม่าแล้วช่ายมะเนี่ย

[LEO]

...เอาไงดีน้ออ
...

[zllbleazz]

เศร้าจัง 

[tamtam]

เปิดใจนี๊ดนิดละ ดีกว่าเงียบ
ชอบค่ะ


ขอบคุณนะคะ คุณ jason

[YongaMO]

 

[alterlyx]

ก็เข้าใจนะ
กว่าจะลืมใครคนนึง มันยากแค่ไหน

แต่ต้องทำเหมือนคนไม่รู้จักกันแบบนี้... มันยากกว่า นะ m15:

[OT]

ไปกันใหญ่เลย

เปิดใจไปเลย ๆ

[premkoe]

แบบนี้ต้องติดตามตอนต่อไป

กิกิ

[BakaDeer]

นั้นไงตาโซ่ช้านว่าแต่

ทำแบบนี้คนที่เจบนะคุณ !

[salemon]

 

 

ต่อด่วนค่า

[crazykung]

 

[~•SAkurAIro•~]

เอิ่มมมมมมม ตอนนี้ไม่รุ้จะเม้นท์ยังไงดี สมองมันโล่งๆ แหะๆ
รอตอนต่อไปดีกั่วววว +1 ให้ครับบบ  หลงเรื่องนี้ซะแล้ววว ฮ่า ฮ่า

[patee]

ทบทวนความหลังกันแล้ว

อะไรๆมันคงจะดีขึ้นบ้างหรอกน่า  ใช่ป่าวโซ่กะเสือ

[Little_punk]

จบตอนแบบว่าค้างสุดๆ 

มีแนวโน้มว่าจะลงเอยกันได้ใช่หรือไม่?

แอบภาวนาให้พี่ชาติเนี้ยมาช้าๆนะ แต่อย่ามาเลยจะดีกว่า


ฮา...

[Jason]

29

“แล้วพี่คิดว่าผมอยากจะไปหรอ ผมอยากจะไปโดยที่ไม่ลาคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนผมหรอ”ผมพูดออกไป ไอ้น้ำตาบ้ามันก็เสือกไหลออกมาซะอย่างนั้น
และผมก็ไม่อยากให้มันเห็นความอ่อนแอของผมครั้งนี้
มันจะต้องเป็นคนที่ไม่มีทางเห็นผมอ่อนแอ ไม่มีทางเห็นน้ำตาของผม
ผมรีบเดินออกมาจากตรงนั้น
แต่ทันทีที่ออกมาจากห้องพัก ขาผมมันก็หมดเรียวแรงไปดื่อๆ
ผมนั่งทรุดอยู่กับพื้น
นึกไม่ออกว่าจะไปไหนดี
ผมนั่งอยู่อย่างนั้น
นั่งปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา
ไหลออกมาอย่างนั้น แล้วต่อจากนี้ผมจะไม่ร้องไห้อีก
และผมจะเข้มแข็งเหมือนเดิมอีก แต่ตอนนี้ผมอยากได้ใครสักคนมานั่งข้างๆผมจัง
“โซ่ มานั่งทำอะไรตอนนี้”เสียงชายคนนึงที่แสดงถึงความเป็นห่วงผม
“โซ่เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ใครแกล้งโซ่บอกพี่มา เดี๋ยวพี่ไปจัดการมันให้”พี่ชาติรีบเดินมานั่งคุกเข่าลงด้านหน้าผม
“พี่ชาติ”ผมโผ่เข้ากอดพี่เค้าทันที
“โซ่เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”พี่ชาติพูดพร้อมลูบหัวผมเบาๆพร้อมสวมกอดผมเบาๆ
“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะครับ ไม่เป็นไร”พี่ชาติปลอบ
คำปลอบใจจากคนๆนึง ซึ่งอาจจะไม่ได้เป็นคนที่เราสนใจเค้ามากนัก
หรืออาจเป็นคนที่เราไม่ได้ต้องการ
แต่เมื่อเค้ามาในเวลาที่ถูก
มาในเวลาที่เหมาะ มันก็ทำให้ใจเรารู้สึกดีขึ้นเช่นกัน
ผมปล่อยโหกับพี่ชาติอยู่พักใหญ่กว่าผมจะสงบสติอารมณ์ตัวเองได้
ผมคลายกอดจากพี่ชาติช้าๆ พร้อมเช็ดน้ำตาตัวเอง
แล้วพี่ชาติก็ขยับมานั่งข้างๆผม พร้อมเอามือมาโอบไหล่ผมไว้
“สบายใจขึ้นรึยัง”พี่ชาติถามผม
ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆ
“โซ่ อย่าหาว่าพี่ยุ่งเรื่องส่วนตัวเราเลยนะ บางทีเรื่องบางเรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ไม่จำเป็นต้องไปเอามาใส่ใจอีก และคนบางคนเมื่อมันเป็นคนของอดีตก็ปล่อยให้เป็นอดีตจะดีกว่านะ คนเรามันต้องก้าวต่อไป ใช่มั้ย”พี่ชาติพูดเหมือนรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ตอนนี้ผมได้แต่สงสัยว่าพี่ชาติรู้เรื่องอะไรบ้าง
“ดูนี่สิ เสื้อพี่เปียกหมดแล้ว”พี่ชาติชี้ไปที่เสื้อพี่เค้า
“นี่น้ำตาหรือน้ำมูกเนี้ย”พี่ชาติพูดทำหน้าขยะแขยง
“ถ้ารังเกียจนัก ก็ถอดทิ้งไปเลยไปเสื้ออ่า”
“ใครบอกรังเกียจ เนี้ยเสื้อตัวนี้นะจะไม่ซักเด็ดขาดเลย จะเอาไปนอนดมทุกคืน”พี่ชาติพูดพร้อมทำหน้าทำตาเจ้าเลห์
“ดีไม่ดี เอาไปทำเสน่ห์ด้วยดีกว่า”มันพูดต่อ
“พอเลยพี่ชาติ”ผมพูดแบบยิ้มๆให้พี่ชาติไป
“อืม ยิ้มได้แล้วสินะ”พี่ชาติพูดพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
“น่ารักจริงๆเลย”พี่ชาติพูดต่อ
“ใครจะไปห้ามใจไหวว่ะ”มันยังพูดต่อ
“พอเถอะพี่”ต้องปรามมันก่อนที่มันจะลาม
“จะเข้าไปในห้องพร้อมพี่มั้ย”พี่ชาติถามขึ้น
ผมเองยังไม่พร้อมจะเจอหน้าพี่เสือตอนนี้หรอกครับ
มันไม่จะทำหน้ายังงัยมากกว่า
“งั้นพี่ขอเข้าไปดูมันก่อนนะ”พี่ชาติพูดพร้อมลุกขึ้นเดินเข้าห้องพักพี่เสือไป
.
.
.
พี่ชาติหายเข้าไปในห้องพักอยู่สักพัก
“อ้าว น้องโซ่”พี่อรนั้นเองครับ
“เสือเป็นยังงัยบ้าง”พี่อรถามหน้าตื่น
“ก็หัวแตกแล้วก็ขาพลิกครับ”ผมบอกพี่อรไป
“งั้นพี่เข้าไปดูเสือก่อนนะ”พี่อรพูดอย่างรีบ
“อ้าว โซ่แล้วทำไมไม่เข้าไปในห้องล่ะ”พี่อรหันมาถามก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
“เข้าไปพร้อมกันมั้ย”พี่อรถามต่อ
“ไม่ดีกว่าครับ”ผมตอบไป
พี่อรไม่พูดอะไรต่อ แค่มองหน้างงๆก่อนเดินเข้าไป
.
.
.
“ป่ะ คนของเค้ามาแล้ว เราไปกันเถอะ”พี่ชาติพูดขึ้นทันทีที่เดินออกมาจากห้องพักพี่เสือ
“แต่ว่า..”
“พี่เคลียร์กับอรแล้ว อรเค้าจะเฝ้าได้เสือเอง แล้วพรุ่งนี้พี่จะมาส่งเราที่นี้แต่เช้า ก่อนพ่อกับแม่เรามา”พี่ชาติพูดเหมือนรู้เรื่องทุกอย่าง อย่างกับอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
“แต่ว่าผมกลับบ้านไม่ได้ ถ้ากลับไปเค้าก็จะรู้”
“ไม่เห็นยากเลย ไปนอนที่บ้านพี่สิ”ข้อเสนอมาทันที
“ก็ดีเหมือนกันพี่ ผมเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี้นักหรอก”ผมตัดสินใจไป
.
.
.
.
ไม่นานนักผมก็มาถึงบ้านพี่ชาติ
“โซ่อาบน้ำมาแล้วใช่มั้ย”พี่ชาติพูดขึ้น
“ครับ”
“พี่ก็อาบแล้ว งั้นนอนกันเลยเนอะ”พี่ชาติพูดต่อ
“ดีเหมือนกันพี่ พี่จะให้ผมนอนไหนล่ะ”ผมถามไปพร้อมมองหาที่ซุกหัวนอน
“อ้าว ก็นอนเตียงเดี่ยวกับพี่นี้แหละ”
“เหว่ย ไม่ดีมั้งพี่ เดี๋ยวพี่หืนขึ้นมาทำงัย”ผมพูดไปขำๆ
“อ้าว พี่หืนมา เราก็สนองสิ ไม่เห็นยากเลย”ดูมัน พูดเข้าตัว
“งั้นผมกลับไปนอนรพ.ดีกว่า”ผมแกล้งแหย่ไป
“ไม่เอา ไม่เอาไม่เอา โอกาสแบบนี้ยิ่งหายากอยู่ ตกลงๆ พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก”พี่ชาติรีบพูดก่อนผมจะเปลี่ยนใจ
.
.
“โซ่ เริ่มชอบพี่ขึ้นมาบ้างรึยัง”อยู่ดีๆพี่ชาติก็พูดขึ้น
“ยังใช่ม่ะ พี่ว่าแล้ว มันเร็วไปที่จะถาม”มันพูดเองเออเองทั้งหมด
“แต่ว่าเรารู้มั้ย ตอนนี้เรากอดพี่ร้องไห้อ่ะ พี่นะแทบขาดใจ พี่ไม่ชอบเลยนะที่เห็นโซ่ร้องไห้น่ะ อย่าร้องไห้อีกนะ”พี่ชาติพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
พูดตามตรงคำพูดที่พี่ชาติพูดมาไม่ได้สวยหรูอะไร
แต่มันทำให้หัวใจผมมันชื่นขึ้นมาได้
มันรู้สึกดีจริงๆครับ
มันรู้สึกดีที่ว่ามีคนที่แคร์ผมจริงๆ
ผมขยับตัวเข้าไปหาพี่ชาติช้าพร้อมสวมกอดพี่เข้าไว้
และพี่ชาติเองก็กอดผมไว้เช่นกัน
“ขอบคุณนะพี่ ขอบคุณพี่จริงๆครับ”ผมพูดออกไปจากใจจริง
พี่ชาติไม่พูดอะไรกลับ แต่หอมลงที่หัวผมเบาๆ
“นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”พี่ชาติพูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่เราทั้งคู่จะหลับไป....

[danarea23]

  อะนะ ค้างๆคาๆ   

รีบมาต่อนะครับ

[salemon]

ค้างอ่า
วันนี้ทำไมรู้สึกว่า
สั้นๆจัง

[woradach]

เฮ้อน่าสงสารจังเยย แล้วปัญหาจะผ่านไปได้ด้วยดีไหมละเนี่ย หุหุ หวังว่าทุกอย่างคงไม่เลวร้ายเกินกว่าจะยอมเปิดใจ เพื่อกลับมาแก้ไขปัญหาที่ค้างคาใจในอดีตครับ หุหุ  

[kuraki]

รักหลายเส้าเลยอ่ะ แต่ก็ชอบพี่ชาิติขึ้นมาบ้างเหมือนกัน

เรื่องนี้ ยังคงต้องมีการทำร้ายกันอีกหลายรอบแน่ๆเลย  

[DWBY]

พี่เสือไม่คิดจะออกมาดูพี่โซ่เลยหรออออ
พี่ชาติทำคะแนนสุดๆ
มาถูกที่ถูกเวลา
แล้วพูดจาแบบนี้
ได้คะแนนไปเต็มๆ

[khozz]

ไอ้พี่ชาติแย่งซีนวุ้ย

อารมณ์เสีย ==*

[minilove]

[mecon]

นี่แหละเค้าเรียกว่า คนที่มาถูกที่ถูกเวลา อกถึงจะอุ่นต่างกัน
แต่ในเวลาที่ต้องการใครสักคน อกใครก็ซับน้ำตาให้กับคนอ่อนแอ
ได้ทั้งนั้นแหละ แล้วยิ่งคนที่เรารู้ว่าเค้าคิดยังไงด้วยอ่ะนะ อิพี่ชาติได้ใจไปเต็มๆ
สะใจเป็นที่สุด เฮ้ออออออ ค่าของน้ำตาโซ่มันมีความสำคัญกับพี่เสือบ้างมั๊ยนะ
พูดถึงแล้วอารมณ์ขึ้น 

  เยี่ยมมากๆคะ อ่านแล้วก็อยากจะถามอิพี่เสือว่า "เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ..." ( )

[broke-back]

นิสัยอย่างหนึ่งของพี่เสือที่ไม่เปลี่ยนไป
ตั้งแต่เด็กจนถึงผู้ใหญ่....ก็ไอ่นิสัย ผลุ่บๆ โผล่ๆ
เดี๋ยวแสดงออก...เดี๋ยวปิดกั้น....
โซ่ก็เลยไม่รู้ว่าอันไหนความรู้สึกจริง อันไหนความรู้สึกเท็จ
อ่านใจยาก...เดาทางไม่ถูก จริงๆเล๊ยยยย ไอ่พี่เสือ

ส่วนนิสัยโซ่ที่ไม่เปลี่ยนไป...sensitive อารมณ์อ่อนไหว
อารมณ์ ความรู้สึกเร็ว ก็เลยตัดสินใจเร็วตามไปด้วย

ยังงี้แล้ว...เมื่อไหร่สองคนนี้จะจูนคลื่นความรู้สึกให้ตรงกันได้ซักที
  เหนื่อยจายยยยยย

  ขอบคุณคับ  Jason +1 ให้คนขยัน อัพเรื่องให้อ่านกันทุกวันเลย  

[arty136]

หนทางพิสูจน์หัวใจ

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆนะครับบบบบบบ

[speedboy]

เพิ่งกลับมาจากบาหลี  รีบมาอ่านเลยเนี่ยเรื่องราวไปกันใหญ่แล้ว  สงสารเสืออะคร้าบ