มาแระๆ ช้าไปนิด แต่แหม ขอหน่อยเหอะ จะหาคนเขียนดีๆอย่างนี้ได้ที่ไหน มาอัพให้ทุกวันงี้อะ
ฟิ้ววววว ตรีนใครมา
กร๊ากกกกกก
ตอนที่ 13 ยามเช้าแสนสดใส...
“อะ.....อูย....” ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ปวดเนื้อปวดตัวชะมัดเลย เอามือสางๆหัวตัวเองที่เริ่มจะยาว เพราะก่อนมาดันลืมตัด มือไพล่ไปโดนเสื้อยืดที่ใส่อยู่...เอ ไม่ใช่เสื้อกูนี่หว่า...
“อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ....” ไอ่แจ๊คเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหารที่มีขนมปังมื้อเช้าของมัน กับซีเรียลยี่ห้อโปรดของผม เทใส่นมพร้อมสตรอเบอร์รี่สดหั่นเป็นแว่น กาแฟโอเล่ต์กลิ่นฉุย 2 แก้ว ผมอ้าปากหาวหวอดๆ จมูกก็ฟุดฟิดๆกลิ่นกาแฟหอมๆในใจก็แอบงงว่าไหงวันนี้มันเอาใจอย่างนี้หว่า...แปลกๆวุ้ย...
“อืม....ฮ้าววว” ผมเหยียดแขนบิดขี้เกียจ ไล่ความเมื่อยขบ รู้สึกเหมือนปวดตึงๆแถวช่วงล่างแฮะ...
“หิวรึยัง....จะกินเลยมั้ย...” ไอ่แจ๊ควางถาดอาหารบนโต๊ะแล้วเข้ามาประคองผมที่ยังนั่งอยู่บนเตียง....เอ กูพลาดอะไรไปหว่า จำได้ว่าเมื่อคืนมัน...ผมที่ยังคงมีอาการมึนในช่วงเช้าพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะนึกให้ออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นหว่า มันถึงมาดูแลขนาดนี้ สายตาผมดันไล่ไปเจอรอยเล็บที่หัวไหล่ไอ่แจ๊คเข้า...เอ่อ....นั่น....นั่นมัน...
ชิบหาย.....เมื่อคืน.....เมื่อคืน.......เมื่อคื๊นนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~ (มันบ้าไปแล้ว)
เวร....คิด...คิด....เอ่อ...คิดออกแล้ว....ง่า.....
ผมรู้สึกถึงเลือดลมที่มันฉีดขึ้นแถวๆหน้าและใบหู...กรรม นึก...นึกออกแล้วอะ เมื่อคืนมัน...เอ่อ... ผมที่ตอนนี้คว้าหมอนมากอดแล้วฝังหน้าลงไป ในหัวนึกย้อนไปถึงเมื่อวาน...ทำไปแล้ว....ทำกับไอ่แจ๊คไปแล้วอะ แล้ว...แล้วต้องทำหน้ายังไงเนี่ย งือออออ
“ฮึๆ...” ไอ่แจ๊คโอบมือรอบตัวผมแล้วจูบเบาๆที่เส้นผมของผม มึงจะมาทำหวานใส่กูทำไมเนี่ยยย แค่นี้กูก็จะแย่แล้ว แม่งงงงงงง
“ถ้าสงสัยอะไรอยู่...เมื่อคืน กูเป็นคนใส่เสื้อให้มึงตอนที่สลบไป….”
“.............”
“แน่นอนว่าท่อนล่างด้วย.......”
“.............................”
“มึงสลบไป ทั้งๆที่เพิ่งทำได้แค่รอบเดียว...ไม่สิ รอบเดียวของกู....แต่เหมือนจะหลายรอบของมึง...”
“..................................................”
“กูก็เลยนอนกอดมึงจนกูตื่นขึ้นมาก่อน...ได้ยินมึงละเมอหากาแฟโอเล่ต์ ก็เลยลุกไปชงมาให้...”
“..................................................................”
“แล้วตอนนี้มึงก็ตื่นแล้ว...เพราะงั้น ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วกินข้าวเช้ากัน...”
“.................................................................................................”
“ฮึๆ... จะเงียบอีกนานมั้ย...ผ้าเช็ดตัวแขวนอยู่ในห้องน้ำแล้ว”
“เอ่อ......”
“หืมม์”
“คือ..........ลุก....ไม่...ขึ้น”
“อ่อ...ก็ว่างั้นแหล่ะ...ถ้าลุกได้เลยแสดงว่ากูฝีมือตก ฮึๆ” พูดจบมันก็ค่อยๆพยุงตัวผมลุกขึ้นยืน ตอนนี้ขาผมไหวระริก...สั่นๆพิกล ที่สำคัญ....ปวดเอวง่า แล้วก็ตึงๆแถวสะโพก...อืมมมม
ทางเดินไปห้องน้ำที่ปกติใกล้โคตรๆ วันนี้ทำไมมันไกลนักเนี่ย แต่ละย่างก้าวผมรู้สึกถึงอาการยอกๆของกล้ามเนื้อซึ่งเป็นหลักฐานชั้นเยี่ยมว่าเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นจริงๆ...
“ให้ช่วยมั้ย” มันประคองตัวผมนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ ในมือมันมีแปรงสีฟันที่บีบยาใส่ไว้เรียบร้อย พร้อมแก้วสำหรับบ้วนปาก ผมส่ายหน้าดิก ทำนองว่าทำเองได้ แต่มันก็ตอบกลับมาเป็นสายตาดุๆแทน แล้วมึงจะถามกูทำไมอะว่าต้องการความช่วยเหลือมั้ย ไอ่บ้าเอ๊ย...
ปกติผมมักจะอาบน้ำตอนเช้านะครับ แต่เช้านี้ไม่ไหวแฮะ หลังจากล้างหน้าและแปรงฟันโดยที่มีไอ่แจ๊คคอยช่วยอยู่ข้างๆซึ่งมันเองก็แปรงฟันพร้อมๆผมไปด้วย มันก็พยุงผมออกมาจากห้องน้ำแล้วพาไปนั่งที่โซฟาในห้อง
มื้อเช้าเรียบง่าย...ผมกับมันต่างคนต่างนั่งกินกันเงียบๆ แสงแดดยามสายส่องลอดม่านเข้ามานิดหน่อย เครื่องปรับอากาศในห้องครางหึ่งๆเบาๆ ทุกๆครั้งผมไม่เห็นจะได้ยินเสียงมัน แต่ในความเงียบเช่นนี้ ทุกเสียงก็เหมือนดังก้องในโสตประสาทของผม…
โฟกัสสายตาผมเลื่อนไปที่ใบหน้าของไอ่แจ๊คทันที ผมสีน้ำตาลเข้มรองทรงสั้น ตาสีน้ำตาลช๊อคโกแลต ขอบตาเข้มๆขนตาสั้นแต่เรียงเป็นแพ จมูกโด่งมีสันแบบลูกเสี้ยวยุโรป แก้มมันที่มีกระเล็กน้อยประปราย ริมฝีปากบางเฉียบ ที่ติดจะเม้มเข้าหากันบ่อยๆเวลามันยิ้ม...ผมไล่สายตามองใบหน้ามันไปทั่วจนคนที่ถูกจ้องเริ่มจะรู้สึกตัว...
“ไม่ต้องจ้องกันขนาดนั้นก็ได้....” มันเอี้ยวตัวมากระซิบใกล้ๆหูผมโดยไม่ทันตั้งตัว มือมันก็เอื้อมมาคว้าแก้วกาแฟที่ผมถืออยู่ในมือไปวางบนโต๊ะแล้วกระซิบที่หูผมต่อ
“...มองแบบนี้...ตั้งใจจะบอกอะไรรึเปล่า...” ว่าแล้วก็ยิ้มอีก.....งือออออ ตอนนี้มันเลื่อนตัวมาใกล้ๆเก้าอี้ที่ผมนั่งแล้วดึงข้อมือผมให้ลุกไปนั่งที่ตักมัน ผมไปมั้ยอะเหรอ....ก็....ก็ไปนะ...
ตอนนี้ผมนั่งหันหลังพิงอกไอ่แจ๊คมัน มือไอ่แจ๊คโอบรอบตัวผม ริมฝีปากมันก็คลอเคลียอยู่แถวๆหลังคอ มันจั๊กจี้อ่า....T^T
“อืมมมม....” มันซุกจมูกโด่งๆของมันที่หลังคอผมแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ผมเองก็สะดุ้งเป็นพักๆจากลมหายใจอุ่นๆที่มันประทับลงมาแถวๆหลังคอ ตอนนี้มันก็ขบกัดเบาๆไปเรื่อย...ผมเองก็จนปัญญาห้าม....เอาเถอะ อยากทำอะไรก็ทำไปละกัน....
“รู้มั้ย...กลิ่นตัวมึงให้ความรู้สึกดีเสมอ....”
“ยัง....เอ่อ....กู...ยังไม่ได้อาบน้ำเลย....นะ”
“นั่นแหล่ะ.....อืมมมม....เค้าเรียกอะไรนะ....ฟีโรโมนใช่มั้ย....ฮึๆ” ว่าแล้วมันก็กระชับวงแขนมากขึ้นอีก ทั้งๆที่ผมน่าจะรู้สึกอึดอัด แต่น่าแปลกที่....ไม่อึดอัดซักนิด...
“..................” ทั้งผมและไอ่แจ๊คนั่งเงียบๆในอ้อมกอดของกันและกัน ไอ่แจ๊คเองก็เอาหัวมาเลื้อยๆกับแผ่นหลังของผม ไม่ค่อยเห็นเวลามันอ้อนแบบนี้เท่าไหร่...ก็ น่ารักดีเหมือนกัน...
“ขอบคุณนะ....” ไอ่แจ๊คเอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบกันมาได้ซักพัก เสียงมันตอนนี้ดูอบอุ่นจนผมอยากจะฟังนานๆ…
“.....ขอบคุณเรื่อง....อะไร” มันเอื้อมมือมาพลิกตัวผมเบาๆ สัมผัสจากฝ่ามือมันตอนนี้รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน มันคงกลัวผมจะเจ็บล่ะมั้ง....ตอนนี้ผมก็ยังคงนั่งอยู่บนตักมันแต่หันด้านข้างให้ ผมเอนหัวอิงกับแผ่นอกกว้างๆของมัน ก็อุ่นดี...
“.....ขอบคุณ...ที่คิดเหมือนกัน” มันก้มลงมาพูดกับผมใกล้ๆจนได้กลิ่นยาสีฟันอ่อนๆที่แปรงด้วยกันเมื่อเช้า...ผมยิ้มตอบมันจากใจจริง....ให้ตาย...
“แล้วก็ขอบคุณ...ที่ยอม ฮึๆๆๆๆๆ” ไอ่ประโยคหลังนี่มันเอี้ยวตัวมากระซิบแผ่วๆที่ใบหูผมแทน เล่นเอาขนลุกซู่....งือออ มึงจะหวานกับกูเฉยๆนี่ไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย แล้วตอนนี้มือมันก็เลื้อยเข้าใต้สาบเสื้อยืดที่ผมใส่เรียบร้อยแล้วด้วย เวรแล้วววววววววว ผมรีบดึงมือมันไว้ทันที ไอ่ห่านี่....มึงจะมือไวไปแล้วนะว้อยยยยยยยยยยย
“เฮ้ยๆๆๆ....จะทำอะไร!?!” ผมรีบคว้ามือมันไว้ก่อนที่จะเลยเถิดไปกว่านี้ แต่ไอ่ใบหน้ายิ้มน้อยๆของมันนี่สิ....เริ่มรู้สึกถึงภัยที่มาเยือนแฮะ T^T
“เปล่านี่....ก็มึงใส่เสื้อยืดของกูอยู่....เลยจะขอคืน....ไม่ได้เหรอ?” ไอ่เจ้าเล่ห์!!!
“เอ๊ยยยยย งั้นรอแปปเดียว เดี๋ยวไปเปลี่ยนในห้องน้ำให้!” ผมที่ตอกกลับมันในแทบจะทันที มือไม้ผมก็พันกันยุ่งไปหมด ก็ต้องคอยปัดมือไอ่เหี้ยแจ๊คอ่า มันรุ่มร่ามไปทั่วเลยง้า~
“ไม่ได้...อยากได้ตอนนี้.......”
“อะ....เดี๋ยวๆๆๆ บอกว่าเดี๋ยวไง เดี๋ยวถอดเอง”
“อยู่นิ่งๆน่ะดีแล้ว เดี๋ยวจะจัดการให้เองน่า” หมดคำมันก็ถอดเสื้อออกไปจนได้ หลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นก็....ลองเดาดูนะครับ...ที่แน่ๆคือ ผมได้ฤกษ์ฟื้นตัวจากเตียงอีกทีก็ตอนเย็นๆ ดีนะที่วันนี้แยกกันทำอาหาร ไม่งั้นโดนไอ่แนนกับน้องเมแซวแน่ๆ T^T
มื้อเย็นมื้อนั้นได้พึ่งอาหารสำเร็จรูปครับ ดีนะที่ซื้อเผื่อไว้ ไม่งั้นคงท้องเสียทั้งผมทั้งมันแหงๆ...
จบตอนที่ 13 ยามเช้าแสนสดใส...
-------------------------
5555+ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
มาช้า ลั้ลลา
ป.ล XTeND เม้นท์นายนี่....ได้จริงๆว่ะ
เวิ่นๆ เดี๋ยวมาตอบเม้นท์ ตามธรรมเนียม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
