รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk  (อ่าน 181685 ครั้ง)

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
แจงตำรวจเลยเอาเข้าคุกให้หมด :angry2:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 :angry2:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
เส้นใหญ่แล้วกร่างแบบนี้ ต้องโดนมันทั้งพ่อทั้งลูก

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
ดีนะที่รอดมาได้ จะต้องแก้ทางคนเลวยังไงดี
 :serius2: :serius2: :serius2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
 :m22: มาต่ออะยัง


นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ผมฝากฝังควิลล์ไว้กับหมอและนางพยาบาลแล้ว ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่วันนี้ผมไปเช้าหน่อย ตั้งใจว่าจะไปเล่าให้ครูใหญ่ฟัง ว่าลูกเขาทำอะไรไว้บ้าง

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหย่อนตัวลงนั่งในห้องพักครู ผมก็ถูกเพื่อนที่เป็นครูด้วยกันมาตามให้ไปพบกับครูใหญ่

น่าแปลกใจที่เขามาเช้าด้วยเหมือนกัน ตามปกติจะมาสายหลังจากสอนไปคาบหนึ่งแล้ว สงสัยคงร้อนใจเหมือนกัน เพราะลูกเขาก็เจอหนักไม่ใช่ย่อย จากฝีมือผมเสียด้วย สงสัยคงจะเรียกผมไปถามเหมือนกัน ดีสิ จะได้ พูดให้รู้เรื่องกันไปเสียที

ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นผู้ที่อยู่ในห้อง ไม่เพียงแต่ครูใหญ่ พ่อของนายไตร แต่ยังมีครูผู้ช่วยอีกสองสามคนนั่งอยู่ในนั้น ทุกคนมองผมเป็นตาเดียว โดยเฉพาะครูใหญ่ที่มองผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

“ครูเจฟ คงไม่ต้องให้ผมเอ่ยปาก คุณก็น่าจะรู้นะ ว่าผมเชิญคุณมาที่ห้องนี้ด้วยเรื่องอะไร เราอยากให้คุณอธิบายให้พวกเราฟัง ว่าทำไมคุณได้ลงมือทำร้ายลูกศิษย์ของตัวเอง รุนแรงถึงเพียงนี้ มันไม่ใช่วิสัยที่ครูบาอาจารย์จะทำต่อเด็กนักเรียนเลยแม้แต่น้อย”

ครูใหญ่เปิดฉากใส่ผมทันที โดยไม่รอให้ผมพักหายใจ ใบหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความโมโหโกรธา เขาคงต้องการให้ผมรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ผมมองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“เรื่องนายไตรนั่นหรือครับ ก่อนอื่นผมต้องขอโทษด้วย ที่พลั้งมือทำร้ายเขา แต่ในเวลาแบบนั้นผมนึกอะไรไม่ออกหรอกครับ ครูใหญ่ กับครูผู้ช่วยทุกคน ต้องได้เห็นเองกับตาว่านายไตรกับพวกทำเลวร้ายอะไรไว้บ้าง”

ยังไม่ทันที่ผมจะได้อธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ครูใหญ่ก็รีบชิงพูดตัดหน้า ราวกับกลัวว่าผมจะเปิดโปงการกระทำของลูกชายสุดที่รักของเขา

“คุณเป็นครูเขานะ เจฟ คุณควรจะมีความยับยั้งชั่งใจ ถ้าเด็กทำผิดก็ว่ากล่าวตักเตือนเขาสิ จะลงมือทำร้ายเขาทำไม”

“ถ้าเป็นเด็กอื่น โดนตำหนิที่ทำความผิด พวกเขาก็คงจะมีความละอาย แต่มันใช้ไม่ได้กับนายไตร และ เพื่อนๆของเขาครับ สิ่งที่พวกเขาทั้ง 6 คนลงมือกระทำกับเด็กนักเรียนรุ่นน้องของตัวเองคนหนึ่ง มันเลวจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นการกระทำของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ผมไม่อาจจะแน่ใจได้เลยว่า เด็กพวกนี้เมื่อเติบโตต่อไปในวันข้างหน้า เขาจะสามารถเป็นคนดีของสังคมได้หรือไม่ หากพฤติกรรมเลวยังไม่ถูกกำจัด และยังมีคนหนุนหลังให้ท้ายพวกเขาอยู่”

จงใจอย่างมากที่จะสะกิดเตือนให้ครูใหญ่ได้ตระหนักถึงการรักลูกให้ถูกทางมากกว่านี้ แต่มันกลับได้ผลในทางตรงกันข้าม ครูใหญ่เข้าใจว่าผมด่าเขา

“คุณกำลังว่าใครหนุนหลังเขา คุณว่าผมหรือเปล่า ผมเป็นพ่อของนายไตร คุณว่าลูกผมไม่ดี ลูกผมมันเลว แปลว่าพ่อแม่มันไม่สั่งไม่สอนใช่ไหม”

“ไม่มีตรงไหน ในคำพูดของผม ที่บ่งบอกแบบนั้นเลยนะครับ ครูใหญ่ อย่าตีความในแง่ร้ายแบบนั้นสิครับ”

ผมตอบเขาด้วยน้ำเสียงธรรมดา ไม่ใส่อารมณ์แบบที่เขาทำกับผม

“เอาล่ะ ครูเจฟ เมื่อกี้คุณบอกว่านายไตรกับพรรคพวกทำอะไรกับเด็กคนหนึ่ง ลองเล่ามาให้พวกเราฟังสิ พวกเราจะได้เข้าใจการกระทำของคุณ”

ครูผู้ช่วยที่อาวุโสสุด และดูว่าน่าจะยุติธรรมที่สุด เอ่ยถามผม มันทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นว่าการถูกซักฟอกกลายๆครั้งนี้ ผมจะไม่ถูกบังคับให้ต้องรับผิดแต่เพียงผู้เดียว อย่างน้อยๆก็มีคนอยากฟังผมพูดบ้าง

“มันจะมีอะไรล่ะ ครูสำราญ คุณก็ได้เห็นหน้าตาของนายไตรแล้วนี่ แตกยับขนาดนั้น แค่นี้ก็น่าจะบอกได้แล้ว ว่าเขาใช้อำนาจหน้าที่ของความเป็นครูทำกับเด็กรุนแรงเกินกว่าเหตุ”

ครูใหญ่แทรกขึ้นมาอีก ครูสำราญถึงแม้จะเป็นผู้ที่มีตำแหน่งน้อยกว่า แต่มีความอาวุโส และมีวุฒิภาวะมากกว่ากลับไม่เห็นด้วยกับครูใหญ่

“เราควรจะให้ครูเจฟได้แก้ต่างให้กับตัวเองนะครับ คนร้ายที่ถูกตำรวจจับ เขายังให้การเกี่ยวกับตัวเองได้ นี่ครูเจฟมีศักดิ์เป็นครูผู้ทรงความรู้ สิ่งที่เขาทำลงไป คงจะมีเหตุผลอะไรบางอย่าง ผมอยากฟังตรงนั้นครับ เราจะได้ตัดสินใจได้ว่าเขาทำผิดจริงหรือไม่ ครูท่านอื่นคงเห็นด้วยกับผม”

ครูผู้ช่วยที่เหลืออีกสองคนมีความเห็นแบ่งเป็นสองฝ่าย หนึ่งในนั้นทำท่าเหมือนจะเข้าข้างอาจารย์ใหญ่ ส่วนอีกคนเข้าข้างครูผู้ช่วย ผมเห็นครูใหญ่มองครูสำราญอย่างเคืองๆ แต่แกทำอะไรไม่ได้มากนัก เพราะครูสำราญก็นับว่ามีดีพอตัวเหมือนกัน เนื่องจากเป็นญาติกับเจ้าของโรงเรียน ทุกคนจึงให้ความเคารพยำเกรงแม้แต่ครูใหญ่ด้วย

“ผมว่ามันจะเสียเวลาเปล่านะครับ”

“นั่นนะสิ ครูสำราญ หลักฐานมีอยู่เห็นๆ”

ครูใหญ่กับครูผู้ช่วยอีกคนคัดค้าน แต่ครูสำราญตัดบทว่า ต้องการให้โอกาสผมพูด จากนั้นค่อยมาพิจารณาตัดสินกัน ครูใหญ่ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจอย่างมาก เขาคงต้องการแก้แค้นให้ลูกชายของเขาเหมือนกัน หากไม่มีครูสำราญเข้าข้างผม โทษที่ผมจะได้รับ คงถูกไล่ออก หรือไม่ก็ถูกแจ้งข้อหาทำร้ายร่างกายแน่นอน

“นายไตรกับพวก ลงมือทำร้ายนายกวินทร์ ลวนลามอนาจารครับ ยังไม่แน่ชัดว่ามีการข่มขืนกระทำชำเราหรือเปล่า ต้องรอผลพิสูจน์จากแพทย์ครับ”

คราวนี้ผมไม่รอให้ครูใหญ่พูดก่อนอีกแล้ว เพราะขืนเป็นแบบนั้น ทุกคนคงมองว่าคนผิดคือผม และไม่ยอมฟังว่าสาเหตุที่ทำให้ผมทำแบบนั้นคืออะไร ครูผู้ช่วยหันมาสบตากัน ก่อนจะหันไปมองครูใหญ่ซึ่งนั่งหน้าแดงก่ำ คอแข็ง ดูเหมือนว่าเขาไม่พอใจในสิ่งที่ผมพูด

“นี่คุณยังไม่แน่ชัดอะไรสักอย่าง คุณก็กล่าวหาว่าเด็กพวกนั้น เป็นคนทำร้ายนายกวินทร์งั้นหรือ คุณเป็นครูภาษาอะไร ทำร้ายเด็ก แล้วยังจะมายัดเยียดข้อหาให้อีก”

ครูใหญ่แสดงบทบาทพ่อที่ปกป้องลูกด้วยการตะคอกผมเสียงดัง

“ผมพูดตามที่เห็นครับครูใหญ่ ตอนที่นายกวีมาบอกผมว่าไตรกับพวกรุมทำร้ายเด็กรุ่นน้องที่อาคารพละ ผมรีบวิ่งไปดูก็พบว่าไตรกับพรรคพวกอยู่ในสภาพเปลือยท่อนล่างทุกคน ส่วนคนที่นอนสลบอยู่บนพื้นห้องคือนายกวินทร์ ตามเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำจากการถูกทำร้าย ......”

ผมเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกสะเทือนใจที่จะพูดประโยคต่อไป แค่นี้ก็รู้สึกแย่พอแล้ว ผมไม่อยากอธิบายให้ทุกคนเห็นภาพควิลล์มากไปกว่านี้

“แล้วคุณก็สรุปเอาว่าพวกนั้นลงมือข่มขืนเด็กนั่นเหรอ”

เสียงกร้าวดังออกมาจากปากครูใหญ่

“จะให้ผมคิดเป็นอื่นไปไม่ได้หรอกครับ ทุกคนถอดกางเกงออกหมด กลุ้มรุมอยู่กับร่างของคนที่นอนสลบ อาวุธประจำกายพร้อมรบกันเสียขนาดนั้น หรือครูใหญ่คิดว่าพวกเขาถอดเสื้อผ้าเล่นหมากล้อมกันล่ะ ถ้าคิดว่าผมโกหก ก็เรียกเด็กพวกนั้นมาถามก็ได้นะ หรือจะเรียกนายกวีมาคุยด้วยก็ได้ เพราะเขาเป็นคนวิ่งไปยังที่เกิดเหตุพร้อมๆกับผม ตอนนี้นายกวินทร์นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ผมเพิ่งพาไปส่งเมื่อวานนี้ แต่ยังไม่ได้โทรไปบอกพ่อแม่ของเขา เพราะผมไม่กล้า กลัวจะมีเรื่องเสื่อมเสียมาถึงโรงเรียน ว่าจะหาทางบอกทีหลัง ถึงอย่างไร พวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดี ”

ผมโต้ตอบด้วยท่าทีสงบนิ่ง ไม่แสดงความโกรธออกมาให้เห็น ทั้งที่ใจเดือดปุดๆ อยากจะโต้ตอบแรงกว่านั้น แต่ก็ไม่อยากแสดงออกมากไป เดี๋ยวพวกเขาจะสงสัยว่าทำไมผมต้องโมโหเกี่ยวกับเรื่องของควิลล์มากมาย

อีกอย่างผมเองก็รู้ว่าทำเกินไปที่ต่อยไตรเสียหน้าเละ ผมจึงต้องควบคุมอารมณ์ตนเอง และพยายามอธิบายให้พวกเขาเข้าใจ หากพวกเขาต้องการพยาน ผมก็ยินดีหามาให้ เพื่อพิสูจน์ว่าผมไม่ได้ทำลงไปโดยไร้เหตุผล

“ดีแล้วล่ะ คุณเจฟ ที่คุณยังไม่ได้บอกกล่าวให้ครอบครัวเขาฟัง เราคงต้องปรึกษาหารือกันว่าจะทำอย่างไรไม่ให้พ่อแม่เขาเข้าใจผิด ว่าส่งลูกมาเรียน แล้วพวกเราไม่ได้ดูแลลูกเขาอย่างดี แต่เราก็ต้องสอบสวนให้แน่ชัดว่ามันเป็นการทะเลาะเบาะแว้งกันธรรมดา หรือนายไตรกับพวกทำร้ายเด็กคนนั้นจริงอย่างที่คุณว่า หรือทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่พวกนั้นสมยอมกันเอง หากเป็นกรณีใดกรณีหนึ่ง เราก็จะได้ตัดสินโทษผู้ที่เกี่ยวข้องได้ถูก”

ครูสำราญเอ่ยขึ้น โดยไม่รอครูใหญ่พูด ตามปกติครูใหญ่จะเคารพในตำแหน่งหน้าที่การงาน จะไม่ก้าวก่ายข้ามหัวครูใหญ่เด็ดขาด แต่คราวนี้มาแปลก เขาพูดเหมือนตัดสินเองทุกอย่าง คงกลัวว่าหากให้ครูใหญ่ดำเนินการ ผมคงไม่ได้รับความยุติธรรมกระมัง

หลังจากนั้น ผมก็ถูกตั้งคำถาม จากครูผู้ช่วย และครูใหญ่ ซึ่งมีทั้งคำถามที่ชวนให้โมโห ทำนองว่าผมมีอคติกับไตรและเพื่อนเขามาก่อนแล้ว ก็เลยผสมโรงทำร้าย บางคำถามล้วงลึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับควิลล์ว่าทำไมผมถึงต้องห่วงใยเด็กคนนี้เป็นพิเศษ

ทั้งๆที่ผมควรจะให้ความยุติธรรมกับเด็กทั้งสอง เนื่องจากเป็นลูกศิษย์ของผมเหมือนกัน ผมพยายามตอบคำถามเหล่านั้นอย่างตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม อะไรที่พูดได้ ผมก็บอก อะไรที่เป็นความลับระหว่างผมกับควิลล์ก็เลี่ยงเสีย

พอพวกนั้นซัก และถากถางผมจนพอใจแล้ว เขาก็ให้ผมออกไปจากห้อง เพื่อที่จะได้ปรึกษาหารือกันว่าจะตัดสินอย่างไรเกี่ยวกับสิ่งที่ผมทำ

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
ยอมไม่ได้เด็ดขาดดดด  o12 o12 o12

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
มันน่าให้โดนทั้งพ่อทั้งลูกเอาออกให้หมด

leau_dissey

  • บุคคลทั่วไป
 :impress:รออยู่นะคะ มาต่อเร็วนะ......เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ :m3:

meeza31

  • บุคคลทั่วไป
ทำใมถึงไม่ยอมแจ้งความให้ไอพวกนั้นเข้าคุกทำตัวเป็นพระเอกอยู่ได้ เสียรมไม่อ่านแล๊ว งอล  o12 o12 o12

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ยังมีความยุติธรรมอยู่บ้าง เอาใจช่วย  :m4:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
แล้วคนชั่วก็ลอยนวล

 :m16:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เหอ เหอ ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป  :a3:  :a3:

Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
สู้เค้านะครับคุณครูเจฟ
 o13

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
สงสัยพวกนั้นเขาเล่นปั่นแปะกินไม้ไอติมกัน
 :m21: :m21: :m21:

เสียดายไม่เอาถ่ายรูปเอาไปแปะไว้น่าโรงเรียน
 :m24: :m24: :m24:

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
ตลอดทั้งวัน ผมเฝ้ารอคำตัดสินด้วยใจระทึก ผมไม่ได้บอกพวกเขาทุกสิ่ง เพราะเกรงว่าจะมีเรื่องเสียหายมาถึงเจ้าตัวแสบ แต่การไม่บอกความจริงทั้งหมด อาจจะทำให้ผมเดือดร้อนก็ได้ แต่ช่างมันเถอะ

สำหรับผมแล้ว บอกหรือไม่บอกก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะหากผมบอกกับทุกคนว่า ผมต่อยไตรเพราะมาทำร้ายเมียผม อาจจะได้รับความเห็นใจ แต่คำครหาก็จะตามมา ผมเลยต้องรอให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามคำบัญชาของสวรรค์ ถ้าผมจะต้องออกจากงานเพื่อปกป้องเมียรัก ผมก็ทำใจไว้แล้ว

ตอนเย็นผมก็ได้รับคำตอบหลังจากเฝ้ารอทั้งวัน ครูใหญ่เรียกผมไปพบ บอกว่ามติของที่ประชุมบอกว่าจะมีการสอบสวนเรื่องนี้ ในฐานะที่ผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ผมจะต้องเคลียร์ตัวเองให้ใสสะอาด ทางโรงเรียนได้ตัดสินใจให้ผมพักงานสักอาทิตย์หนึ่ง ระหว่างนี้โรงเรียนก็จะจัดการกับเรื่องทุกอย่าง รวมถึงค่ารักษาพยาบาลของควิลล์ด้วย

“ที่จริง ผมอยากเห็นคุณเข้าคุกมากกว่า คุณจะต้องชดใช้สิ่งที่คุณทำกับลูกชายของผม อย่าคิดนะว่าคุณจะรอดไปได้ ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่”

ครูใหญ่ขู่ผมก่อนหลังจากที่แจ้งข่าวให้ผมทราบแล้ว แต่มีหรือผมจะกลัว ขู่ผมได้ขู่ไป แต่ผมก็มีเรื่องที่จะทำให้ครูใหญ่กลัวได้เหมือนกัน

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าครูใหญ่อยากจะเอาเรื่องผมก็ได้ เพราะผมก็มีเรื่องที่จะต้องแจ้งความเกี่ยวกับนายไตรเหมือนกัน ทำร้ายร่างกาย และร่วมกับพวกข่มขืนคนอื่นนี่ มันน่าจะทำให้เข้าไปดัดนิสัยใหม่ในสถานกักกันเยาวชนนะครับ”

น่าขำที่คนที่ทำท่าใหญ่โตกับผมเมื่อครู่ หน้าจืดจ๋อยขึ้นมาทันที ผมไม่โกรธครูใหญ่ แต่เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเช่นเขา ความรักลูกที่มีทำให้เขาตามใจลูกตัวเองทุกอย่าง เป็นการรักลูกที่ผิดทาง ทำให้นายไตรกลายเป็นคนเกเร ไม่เกรงกลัวใคร

เพราะมีพ่อคุ้มกะลาหัว คราวนี้ไปทำเรื่องเดือดร้อน คงคิดว่าจะเรื่องมันจะจบง่ายๆ แต่มาเจอก้างชิ้นโตแบบผมคงจบยาก เขาอาจจะเล่นงานผมตามกฎหมายไม่ได้ แต่ผมคิดว่าเขาเล่นงานเรื่องจรรยาบรรณของความเป็นครูกับผมแน่นอน ซึ่งผมก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว

“ดี แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”

เขาคำรามเสียงดัง ก่อนจะไล่ผมให้ออกไปจากห้องเขา ผมยักไหล่ ไม่สนใจ ถูกพักงานก็มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี รายได้อาจจะหดหายไปบ้าง แต่ผมได้กลับมาดูแลควิลล์เต็มๆ บางทีช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้น ผมอยากบอกรักเขา และผมก็หวังว่า ผมจะสามารถทำให้เจ้าตัวแสบรักผมได้เช่นกัน

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
เสียงและกลิ่นที่มีที่มาจากในครัว ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจไม่น้อย นี่เจ้าตัวแสบลุกมาจากเตียงได้แล้วหรือ เมื่อสองสามวันก่อน ตอนที่ผมพาเขาออกมาจากโรงพยาบาล เขามัวแต่นั่งซึม นอนซึมไม่พูดไม่จา มีท่าทางหวาดระแวง ผมรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อวันนั้นหลอกหลอนจิตใจของควิลล์อยู่ตลอดเวลา

เด็กน้อยที่น่าสงสารของผมกลายเป็นที่ระบายทางเพศโดยที่เขาไม่เต็มใจ ครั้งแรกเขาโดนผมข่มขืนเพราะเข้าใจผิด คิดว่าเขาเป็นเด็กขายน้ำ พอครั้งต่อมา เขาโดนผมข่มขืนซ้ำเพราะความหึงหวงเป็นเหตุ ถัดมาไม่กี่วัน เขาก็โดนรุมทำร้ายจากรุ่นพี่ในโรงเรียน ในเวลาไม่ถึงปี มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเขามากมายเหลือเกิน

โชคดีที่ผลการตรวจออกมาแล้ว ว่าควิลล์ไม่ได้ถูกข่มขืน เพียงแต่ถูกทำร้ายร่างกายจนสลบไป บวกกับคำให้การที่เด็กพวกนั้นบอกกับครูผู้ช่วยว่าพวกเขาไม่ทันได้ข่มขืนควิลล์แต่ถูกผมกับกวีมาเจอเสียก่อน ทำให้ผมรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เจ้าตัวแสบเองก็เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง หลังจากเครียดอยู่หลายวัน เขาคงคิดว่าตัวเขามีมลทินจริงๆ

มีเรื่องที่น่าโมโหก็คือ ไอ้ตัวต้นเหตุไม่ยอมรับสารภาพ ยังคงยืนกรานว่าไม่ได้ทำ ถูกใส่ร้าย แต่ไม่มีใครเชื่อ นอกจากครูใหญ่คนเดียวที่เข้าข้างลูกชาย และคิดว่าผมเป็นคนผิด

ทั้งผมและเจ้าเด็กพวกนั้น ได้รับการลงโทษทั้งหมด เด็กๆถูกพักการเรียนในข้อหาทะเลาะวิวาท ทำร้ายผู้อื่น และอนาจาร เป็นการแจ้งข้อกล่าวหาโดยครูฝ่ายปกครอง โดยไม่ต้องไปแจ้งความดำเนินคดีให้เสียประวัติเด็ก เนื่องจากหลายคนยอมรับสารภาพว่าทำจริง จึงให้พักการเรียน แต่ไม่โดนไล่ออก

ที่เป็นแบบนี้ เพราะครูใหญ่อ้างว่าจะทำให้เด็กไม่มีอนาคต พวกเขาทำผิดกันครั้งแรก ควรให้อภัย แต่ทุกคนรู้ว่า ครูใหญ่ไม่กล้าไล่ลูกตัวเองออก และไม่สามารถเลือกปฏิบัติได้ การที่ลงโทษแบบนี้ เพื่อแลกกับการให้พ่อแม่ของควิลล์สบายใจ และไม่เอาเรื่องกับทางโรงเรียน และเด็กๆพวกนั้น

ส่วนตัวผมในฐานะเป็นครูที่ทำเกินกว่าเหตุ แม้ว่าจะมีจุดประสงค์เพื่อหยุดยั้งการกระทำเลวๆของลูกศิษย์ แต่คนเป็นครูควรจะมีใจเมตตา ไม่ควรโมโห หรือเอาแต่อารมณ์โกรธเป็นที่ตั้ง คนเป็นครูควรจะตักเตือนเด็กที่ทำผิด ด้วยวิธีการที่ละมุนละม่อมกว่านี้ การทำร้ายนักเรียนของตัวเองเป็นการกระทำที่น่าละอาย เป็นเรื่องที่ไม่สมควรจะทำ ผมทำให้อาชีพเรือจ้างต้องมัวหมอง ดังนั้นผมต้องถูกลงโทษด้วยเช่นกัน

แต่เพื่อเห็นว่าผมเป็นครูที่มีความตั้งใจในการสอน มีผลงานดีมาตลอด และมีความมุ่งมั่นที่จะสอนลูกศิษย์ของผมให้เป็นคนดี ผมจึงไม่ถูกไล่ออก แต่ให้พักงาน เพื่อให้สำนึกถึงสิ่งที่ทำลงไป แล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่ ส่วนควิลล์ ทางโรงเรียนได้จ่ายค่ารักษาพยาบาลมาให้ ควิลล์ได้รับความคุ้มครองตามสิทธิ์ เพราะเด็กแต่ละคนมีประกันกลุ่ม และค่ารักษาพยาบาลกันอยู่แล้ว

“มาแล้วหรือตาเฒ่า”

เสียงที่ทักทายออกมาจากในครัว เร่งเร้าให้ผมเดินเร็วๆเข้าไปหาร่างบางที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าเตา ผมสวมกอดร่างแบบบาง และจูบที่ต้นคอแผ่วเบา พลางกระซิบถาม

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะควิลล์ หายดีแล้วหรือ ถึงลุกมาจากเตียง”

“แหม ฉันไม่ใช่คนพิการ หรือป่วยหนักนะ จะได้นอนแบ่บอยู่ตลอดเวลา นั่งๆนอนๆอยู่บนเตียงตั้งสองวันเบื่อแล้ว ตอนนี้ก็รู้สึกแข็งแรงดี เลยมาออกกำลังยืดเส้นยืดสายบ้าง”

เจ้าตัวแสบปากเก่งอีกแล้ว แต่คราวนี้ เขาพูดด้วยท่าทางสบายๆ ไม่กระโชกโฮกฮากหรือทำหน้าดุดันใส่ผมเหมือนเก่า โชคดีจังที่เขาหายป่วย และอารมณ์ดีแล้ว

“คนอุตส่าห์เป็นห่วง ยังมาทำพูดดีอีก อุตส่าห์รีบกลับมาบ้าน กลัวว่าจะอยู่คนเดียว”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าอยู่ไม่ได้ ฉันจะโทรไปเรียกคนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อน”

ท้ายเสียงเหมือนประชดประชัน ซึ่งผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมต้องทำน้ำเสียงแบบนี้

“นายกวีนั่นเหรอ อย่าเลย เธอฝากชีวิตไว้กับเขาไม่ได้หรอก อ่อนแอจะตาย”

“ไปว่าคนอื่นเขา ตัวเองดีแค่ไหนล่ะ”

ควิลล์ถามเสียงเยาะ และพยายามเบี่ยงตัวออกจากการกอดรัดของผม แต่ผมกลับกอดเขาแน่น ผมพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันไม่ใช่คนดีอะไร แต่ฉันไม่ทิ้งเธอแน่ควิลล์ เธอเชื่อใจฉันได้”

“ถ้ามันเป็นภาระหน้าที่ที่ต้องมาดูแลฉัน ก็ไม่ต้องหรอกนะ ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร”

“ฉันไม่ได้ฝืนใจนะ ฉันดูแลนายได้จริงๆ รับรองว่านายจะไม่เจอเรื่องร้ายแรงอีกแล้วเมื่ออยู่กับฉัน”

“ป่วยการ ถึงจะปลอดภัย ก็ใช่ว่าจะมีความสุข ถ้าสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเราสองคนไว้เป็นแค่คำมั่นสัญญา แต่ไม่ใช่ความรัก”

อะไรบางอย่างแวบเข้ามาในหัวสมอง นี่ควิลล์กำลังทำท่าเหมือนก่อนวันเกิดเหตุที่เขางอนผมอยู่ รู้สึกว่าเขาจะไม่พอใจอะไรผมสักอย่าง มันเริ่มมาจากไหนนะ ผมพยายามนึกย้อนไปอย่างรวดเร็ว ภาพที่ลางเลือนค่อยๆชัดเจนขึ้นทีละนิดทีละนิด ในที่สุดผมก็คิดว่าผมพบสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ควิลล์ไม่พอใจผมแล้ว

วันนั้นผมสอนให้เขาพูดว่าไอเลิฟยู ที่จริงผมอยากบอกเขา แต่พอเจอเจ้าตัวแสบแหวกลับ ผมก็เลยเสียศูนย์ ทำให้ต้องพูดเฉไฉออกไป แล้วควิลล์ก็ไม่พอใจ โยนหนังสือใส่ผม และไม่พูดด้วยอีกเลย แถมซ้ำยังควงคนอื่นให้ผมเห็นอีก

เป็นไปได้ไหมว่า เจ้าตัวแสบนี่ประชดผม เขาคงคิดว่าผมผลักไสเขาให้ไปยุ่งกับคนอื่น ควิลล์เข้าผิดคิดว่าผมไม่ได้รักเขา โธ่เอ๊ย มันเป็นแบบนี้นี่เอง ทำไมผมถึงได้โง่แบบนี้ เมียงอนแต่ผมไม่รู้ แถมซ้ำผมยังไปทำร้ายเขาเข้าอีก ผมนี่มันแย่ในเรื่องของการแสดงความรู้สึกจริงๆ

ผมหัวเราะออกมา เมื่อเข้าใจเรื่องทุกอย่างกระจ่างแล้ว ผมกระชับอ้อมแขนที่กอดควิลล์ไว้แนบแน่น แล้วแอบจูบที่แก้มใสชื้นเหงื่อนั้น มีกลิ่นอาหารติดที่แก้ม และตามเนื้อตัวของเขาด้วย ไม่น่ารังเกียจเลย กลับหอมเสียอีกในความคิดของผม

“ใครบอกละควิลล์ ว่าฉันอยากปกป้องเธอ เพียงเพราะสัญญาที่ให้ไว้ ฉันทำทุกอย่างเพราะใจฉันมันสั่งให้ทำต่างหาก อยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร”

กระซิบเสียงเย้า ควิลล์ทำตัวแข็งๆ คงไม่รู้ว่าผมจะมาไม้ไหนกับเขา

“ไม่บอกก็ได้ ฉันจะถือเอาว่าอาการเงียบนี้ คืออยากรู้แล้วกัน ฟังดีๆนะ ฉันอาจจะพูดได้ไม่บ่อยครั้ง เพราะฉันเองก็เขินเหมือนกันที่ต้องมาบอกถึงความรู้สึกของตัวเองกับคนที่อายุน้อยมากๆแบบเธอ แต่ถ้าฉันไม่พูด เราสองคนก็อาจจะเข้าใจผิดกันอีก แล้วฉันไม่อยากให้เราทะเลาะกันแบบที่ผ่านมา เธอมีความหมายกับฉันมาก ฉันไม่อยากเสียเธอไป เพราะ........”

Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
ค้าง ค้างมาก ค้างมากมาย
คุณมารน้อยกลับมาต่อก่อนซิค้าบ
 :a6:

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
 o9 o9 o9 o9 o9

ใจร้ายยยยยย


เล่นตัดอย่างนี้ได้งายยยยยย


มาต่อเลยนะ งือออออออออออ :sad2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ค้างอะ มาต่ออีกหน่อยนะ  :m5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
เพราะอารายอ่าาาา  o9 o9 o9 o9

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
เพราะอะไร....

บอกมาเดี๋ยวนี้นะ

 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

นางมารร้าย

  • บุคคลทั่วไป
มาต่อแล้วนะ  อย่าโมโหกันนะคะ    :m21:

////////////////////////////////////////////////////////////


แกล้งยั่วให้เขาอยากรู้ แต่เจ้าตัวแสบยังคงไม่แสดงกริยาให้ผมชื่นใจว่าเขาอยากฟังแค่ไหน ร่างของเขาเกร็งขึ้น เหมือนว่าควิลล์จะไม่หายใจ แค่นี้ผมก็เดาได้ว่าเขาลุ้นอยู่ว่าผมจะพูดอะไร ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา คนอย่างเมียผม ปากแข็งจะตาย แสดงให้คนอื่นรู้อารมณ์ตัวเองง่ายๆ ก็ไม่ใช่ควิลล์ตัวจริงแล้ว ของแท้ ต้องทำท่าหยิ่งๆไม่สนใจใครแบบนี้แหละ

“ฉันรักเธอควิลล์ รักมาก และฉันจะไม่ยอมห่างจากเธอไปไหนอีกแล้ว”

พูดจบ ผมก็ถอนหายใจออกไปด้วยความโล่งอก การสารภาพความในใจที่อุตส่าห์เก็บงำมานานมันให้ความรู้สึกดีแบบนี้เอง ไม่มีอะไรค้างคาใจผมอีกแล้ว ที่เหลือก็รอลุ้นว่าตัวแสบจะว่าไง

มีเสียงของตกลงบนพื้น ผมก้มลงมองตาม เห็นตะหลิวที่ควิลล์ใช้ผัดข้าวอยู่ร่วงหลุดจากมือหลังจากที่ได้ยินคำพูดของผมเต็มสองรูหู อาการของเขาเหมือนคนกำลังตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน เจ้าตัวแสบยืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ เขาทำให้ผมต้องนิ่งตาม ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่รู้ว่าควิลล์จะมีปฏิกิริยาออกมาในแง่ไหน

จะด่าผม อาละวาดโวยวาย หาว่าไร้สาระ หรือเอาความแตกต่างเรื่องอายุมาต่อว่าอย่างที่เคยทำ หรือเขาจะโกรธจนไม่พูดกับผมอีกนะ ผมเดาใจควิลล์ไม่ถูกเลย ว่าเขารู้สึกยังไงกับตัวผม การที่ได้ยินคำบอกรักจากคนที่แก่กว่าตัวเองมากมายแบบนี้ แถมเป็นคนที่ควิลล์ไม่ได้รักเลยตั้งแต่แรก จะทำให้พ่อตัวดีเกิดอาการรับไม่ได้ขึ้นมาหรือเปล่า

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเหนือกว่าความคาดหมาย ควิลล์ไม่ได้ทำอย่างที่ผมกังวลใจเลย แต่เขากำลังร้องไห้ จากนั้นเขาก็พลิกตัวอย่างรวดเร็วเพื่อหันมาหาผม และรัวกำปั้นทุบตีผมไม่ยั้ง ปากก็ต่อว่าต่อขาน

“รักบ้าอะไร แล้วทำไมนายต้องเสือกไสฉันไปรักคนอื่นด้วย คนโกหก จอมลวงโลก ไอ้กะล่อน อย่ามาหลอกฉันเสียให้ยากเลย ฉันไม่เห็นจะดีใจตรงไหน แล้วฉันก็ไม่เชื่อนายด้วย”

โถ หนูน้อยที่น่าสงสารของผม เขาคิดว่าผมผลักไสเขาจริงๆด้วย ผมปล่อยให้ควิลล์ทุบตีผมสักพัก รู้สึกตัวว่าผมทำให้เขาเข้าใจผิดเหมือนกัน ถ้าเขาจะลงโทษผม ก็สมควรแล้ว พอควิลล์ลงมือกับผมจนเหนื่อย เขาก็หยุดยืนร้องไห้ ผมเลยกอดเขาไว้แนบอก แล้วอธิบายให้เขาเข้าใจอย่างถูกต้อง

“เดี๋ยวก่อน เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ถ้าเป็นเรื่องวันก่อนนั้นน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อย ฉันแค่อยากจะบอกรักเธอทางอ้อม แต่เธอมาด่าฉัน ก็เลยหน้าแตกเล็กน้อย เลยพูดรักษาฟอร์มตัวเองออกไป ไม่คิดว่าจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอ ฉันต้องขอโทษนะ ตอนนี้ เข้าใจเสียใหม่แล้วกัน ฉันรักเธอ และต้องการเธอมาก ได้ยินแล้วใช่ไหม”

“อือ”

หนุ่มน้อยของผมพยักหน้า น้ำตายังคงไหลไม่หยุดจนเปียกชื้นเสื้อผมไปหมด ผมไม่รู้ว่าเขาร้องไห้ด้วยเหตุอะไร อยากถามแต่ก็ไม่กล้า อยากให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นกว่านี้ก่อน แล้วผมค่อยเอาคำตอบ ตอนนี้ทำได้แค่เพียงกอดปลอบขวัญเขา

ทุกอย่างที่อยู่ในใจผมได้พูดออกไปจนหมดแล้ว เหลือแค่คำตอบของควิลล์เท่านั้น ว่าเขาคิดกับผมยังไง ถึงอยากรู้แค่ไหน แต่ผมก็ไม่อยากเร่งรัด ควิลล์ยังเด็ก ยังไม่บรรลุนิติภาวะ อารมณ์ความคิดเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

ผมไม่อยากเสียใจภายหลัง ถ้าไปด่วนสรุปความรู้สึกของเขาง่ายๆ ไว้ให้ควิลล์แน่ใจตัวเองเมื่อไหร่ เขาคงมาบอกผมเอง ถึงเวลานั้น ผมก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว ว่าอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมคาดหวัง แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมก็ยินดีน้อมรับมัน ความสุขของควิลล์ คือความสุขของผมด้วยเช่นกัน

เราคงจะกอดกันอยู่อย่างนั้น ถ้าไม่มีอะไรบางอย่างทำให้เราต้องแยกจากกัน กลิ่นเหม็นไหม้อะไรบางอย่างโชยฉุยเข้าจมูก ผมได้กลิ่นก่อน เลยทำจมูกฟุดๆฟิดๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามควิลล์ว่าเขาได้กลิ่นเหมือนผมไหม ควิลล์ร้องจ๊าก ราวกับนึกขึ้นได้ เขาผลักผมออก แล้วรีบเอื้อมมือไปปิดเตาแก๊สทันที

ต้นเหตุคือข้าวผัดไหม้เกรียมดำปี๋ในกระทะที่ตั้งอยู่บนเตา เมื่อครู่ควิลล์กำลังทำอาหารอยู่ แต่ผมดันดึงตัวเขาออกมาจากกิจกรรมตรงนั้น ทำให้เขาละความสนใจกับกับข้าวตรงหน้าเพื่อมาฟังผม เราสองคนมองหน้ากัน แล้วหัวเราะ
ก๊ากออกมา สักพักควิลล์คนเดิมก็กลับมาอีกครั้ง เจ้าตัวแสบยื่นกระทะมาตรงหน้าผม แล้วสั่งให้ผมเอาไปล้างทันที โดยโยนข้อหาว่าผมทำให้อาหารไหม้

พอผมจะอ้าปากร้องอุทธรณ์ ควิลล์ก็แหวขึ้นมาว่าผมมาขัดจังหวะการทำกับข้าวของเขา เจ้าตัวแสบกำลังจะทำข้าวคลุกกะปิให้ผมกิน เพื่อตอบแทนที่ผมช่วยเขามาจากนายไตรกับพรรคพวก เขายังขู่อีกว่า ถ้าผมไม่ไปล้างกระทะให้เขา เพื่อที่เขาจะได้ทำให้ผมใหม่ ผมก็ต้องทนกินข้าวไหม้ๆพวกนี้

ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว ว่าผมเลือกอย่างแรก ใครจะอยากกินข้าวไหม้ล่ะ แล้วอีกอย่างเมียผมอุตส่าห์จะทำให้กินทั้งที ตั้งแต่ทะเลาะกัน ผมอดทานฝีมือของเขาไปตั้งหลายวัน ตอนนี้เขากลับมาทำให้ผมทานเหมือนเดิมแล้ว ผมจะพลาดได้อย่างไร คิดถึงกับข้าวของควิลล์ทีไร น้ำลายก็มาสอตรงมุมปาก แค่ล้างกระทะ แล้วช่วยเขาทำอาหาร เดี๋ยวผมก็จะได้กินอย่างเต็มคราบแล้ว

ไม่ต้องรอให้ควิลล์บ่นซ้ำสอง ผมรีบคว้ากระทะที่มีข้าวไหม้ เอาไปตักใส่ถุงพลาสติกก่อนเททิ้งถังขยะ จากนั้นก็ลงมือล้างขัดจนสะอาดวาววับ โดยมีควิลล์ชี้นิ้วบัญชาอยู่ข้างๆ บรรยากาศเดิมๆกลับมาแล้ว ผมเลยผิวปากเป็นเพลงอย่างสบายอารมณ์

ความลับอย่างหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกให้เขารู้คือเพลงที่ผมฮัมอยู่ เป็นเพลงเกี้ยวพาราสี ทำนองว่าอยากเคียงชิดใกล้กับคนรัก อยากสัมผัส อยากลูบไล้ ทำให้สองเรากลายเป็นของกันและกัน เนื่องจากเนื้อเพลงเป็นภาษาอังกฤษซึ่งควิลล์แปลไม่ออก ผมเลยรอดจากการถูกจานเขวี้ยงใส่หัวไปได้ด้วยประการฉะนี้

ช่วงเวลาที่พักงาน แทนที่จะเป็นช่วงแห่งความเศร้าหมองของผม กลับกลายเป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุด ผมได้พักผ่อนอยู่กับบ้าน รอเวลาที่ควิลล์กลับมาจากโรงเรียน โดยระหว่างนั้นผมก็เก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน ซึ่งแต่เดิม
ควิลล์เหมาทำเกือบทั้งหมด พอได้ลงมือทำเอง ผมก็ได้รับรู้ถึงความเหนื่อยยากในแต่ละวันที่เจ้าตัวแสบของผมต้องเผชิญ

งานบ้านไม่ใช่เรื่องที่ทำง่ายๆ แล้วเสร็จไว ไหนจะต้องเก็บกวาดเช็ดถู เอาขยะไปทิ้ง ขัดห้องน้ำ ทำความสะอาดครัว เป็นงานที่ต้องอาศัยเวลา แล้วก็แสนจะเหน็ดเหนื่อย ผมเห็นใจควิลล์ขึ้นมาทันที และรู้สึกรักเขามากขึ้นไปอีก

เด็กน้อยของผมไม่เคยปริปากบ่นให้ได้ยิน ไหนเขาจะเรียนหนัก แล้วยังต้องมาทำงานบ้านให้ผมอีก ผมเสียอีก ที่แทบไม่ได้ช่วยเขาทำอะไรเลย นี่ถ้าควิลล์อยู่ที่บ้านของตัวเอง เขาคงจะเป็นคุณหนูที่มีคนดูแลอย่างดี ไม่ต้องมาทำงานรับใช้ใครแบบนี้

นานแค่ไหนแล้วหนอ ที่ผมไม่ได้พาควิลล์กลับไปเยี่ยมบ้าน ตอนที่ควิลล์ถูกทำร้าย ผมก็ไม่ได้บอกพ่อแม่เขาให้รับรู้ เจ้าตัวแสบขอร้องผมเอาไว้ เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ไม่สบายใจ หากพวกท่านรู้เข้าคงไม่ปล่อยไว้แน่ มีหวังได้ไปโวยวายกับทางโรงเรียนแน่นอน และอาจจะเกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดหวัง คือความสัมพันธ์ระหว่างผมกับควิลล์ถูกเปิดเผยขึ้นมา

สุดสัปดาห์ที่จะถึงนี้ ผมตั้งใจไว้ว่าจะพาควิลล์กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้าน เขาคงหายดีแล้ว รอยแผลเป็นจากการถูกทำร้ายคงจะลบเลือนไปไม่เป็นที่สังเกต ผมจะได้ถือโอกาสเจรจากับพ่อแม่ของควิลล์ด้วย อยากสู่ขอกับพ่อแม่ของเขาอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียที

ที่ผ่านมา ผมตกกระไดพลอยโจน เพราะไปข่มขืนลูกชายเขา ทำให้ต้องยอมแต่งงาน เพื่อแลกกับการที่ไม่ต้องติดคุก คราวนี้ผมจะขอควิลล์มาเป็นคู่ชีวิตของผม จะไม่ยอมให้ใครมาพรากเขาจากไปไหน ไม่ว่านายกวี พ่อแม่ของเขา หรือใครทั้งนั้น ถ้าเขารับรักผม เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

ตอนที่ผมบอกเขาว่าจะพากลับไปหาพ่อแม่ของเขา ควิลล์ทำหน้างอๆเพราะเข้าใจผิด คิดว่าผมจะเอาเขากลับไปคืนพ่อแม่ ผมต้องอธิบายให้เขาฟัง ว่าผมเอาลูกชายเขามานานแล้ว เลยอยากจะให้พ่อแม่ลูกได้พบหน้ากันบ้าง และผมยังอยากไปพักร้อนที่บ้านของควิลล์ด้วย เพราะอยู่กรุงเทพฯ ก็ไม่มีงานให้ทำแล้วในช่วงนี้

ควิลล์มีทีท่าสงบนิ่งขณะที่ฟังผมพูด พอรู้จุดประสงค์ของผม สีหน้าเขาก็แช่มชื่นขึ้น ท่าทางดีอกดีใจที่จะได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ เราสองคนตกลงกันว่าจะไปหาท่านทั้งสองในตอนวันหยุดสุดสัปดาห์ที่โรงเรียนหยุด

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
แล้วงัยต่อน๊า รออ่านต่อจ้า  :a10:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ไปเยี่ยมพ่อตาแม่ยาย  :a3:  :a3:

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23


แล้วเตรียมสินสอดรึยังล่ะ....จะไปขอลูกเค้าอ่ะ  :m12: :m12: :m12:



Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักเนอะ คู่เนี๊ย
 :m1:

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
 o13
น่ารัก
5555

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
เจฟน่ารักจังเลย ฝรั่งอะไรก็มะรู้ :m3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด