อยากให้เขาโกรธผมมากกว่า อภัยให้ผมแบบนี้ ผมยิ่งเกลียดตัวเองมากกว่าเดิม
“แล้วจะคิดทำไมให้มันปวดหัวล่ะ คิดแล้วจะกลับไปแก้ไขได้หรือไง ฉันถูกนายปล้ำข่มขืนใจไปแล้ว มัวแต่มานั่งคร่ำครวญหวนไห้ ความบริสุทธิ์ของฉันก็คงไม่กลับคืนมาดังเดิมอีกครั้ง สู้ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขดีกว่า forgive & forget พวกฝรั่งอย่างนายเข้าใจคำนี้ดีไม่ใช่เหรอ”
นายควิลล์ซึ่งภาษาอังกฤษเก่งระดับเด็กอนุบาล ใช้คำนี้กับผมอย่างเข้าใจความหมายซะด้วย ผมยิ้มให้กับเขาด้วยความรู้สึกขอบคุณ เจ้าเปี๊ยกนี่ความคิดความอ่านบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่เกินตัว
ผมคิดว่าเขาควรจะโกรธและผูกใจเจ็บผมที่ทำให้ชีวิตเขาเกิดความยุ่งยาก แต่เขากลับมองข้ามปัญหาเรื่องนี้ไป และใช้ชีวิตอย่างเด็กปกติธรรมดา ที่ไม่เคยเจอเรื่องร้ายๆ ผมเสียอีกที่รู้สึกเป็นบาปในใจเรื่อยมา ทำให้ไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตเท่าที่ควร มองหน้าเขาทีไรก็นึกโทษตัวเองทุกครั้ง
“ไปวัดกันไหม ไปทำบุญบ้าง จิตใจจะได้สงบสุข ถึงนายจะนับถือคริสต์ ก็ไม่เป็นไร ถือว่าไปเที่ยวชมสถานที่ก็แล้วกัน มีวัดสวยงามมากมายที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แม่ชอบพาฉันไปทำบุญ 9 วัดบ่อยๆ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วย ถ้านายอยากไป ฉันก็จะเป็นไกด์ทัวร์ให้เอาหรือเปล่า”
เจ้าตัวเล็กกล่าวเชื้อเชิญผม ไม่น่าเชื่อว่าอายุเพียงแค่ 15 แต่รู้จักเข้าวัดเข้าวาเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว บุคลิกห่างไกลกับคำว่าเด็กเรียบร้อย แต่เขากลับรู้เรื่องที่คนอายุมากๆเขารู้กัน
“ก็ได้นะ ที่จริง ฉันไม่ได้นับถือศาสนาอะไรเป็นเรื่องเป็นราว เชื่อมั่นในตัวเองมากกว่า ไม่ใช่ว่าศาสนาทุกศาสนาไม่ดีนะ เพียงแต่ฉันไม่ได้ศึกษามันอย่างลึกซึ้ง ก็เลยยึดถือความคิดของตัวเองเป็นหลัก บางทีถ้าหากศาสนาพุทธช่วยให้ฉันได้พบกับความสงบสุขที่แท้จริง ฉันอาจจะรับเป็นศาสนาประจำใจของฉันก็ได้”
ผมรับปากเขา เพราะไม่มีอะไรทำ แต่เหตุผลหลักที่ตัดสินใจไปตามคำชวน เพราะผมอยากรู้จักเมียในนามของผมให้มากกว่านี้ อีกทั้งผมมาอยู่เมืองไทยนานมากแล้ว แต่ยังเที่ยวไม่ทั่ว ได้มีโอกาสไปเปิดหูเปิดตาเสียบ้าง กับคนข้างตัวที่อาสาจะนำทัวร์ให้ ยิ่งเป็นเรื่องดีใหญ่ ผมจะได้เข้าใจวัฒนธรรมประเพณีและผู้คนในประเทศที่ผมอาศัยอยู่ในปัจจุบันอย่างลึกซึ้ง
“อื้ม ก็ลองดูนะ ฉันไม่ได้โฆษณาชวนเชื่ออะไร นายไปตัดสินใจเองก็แล้วกัน ฉันเพียงแค่เห็นนายฟุ้งซ่าน ก็เลยอยากให้นายไปลองนั่งสมาธิและลองทำบุญดู เผื่อจะพบทางสว่างบ้างก็ได้”
เจ้าควิลล์พูดยิ้มๆ ไม่วายแขวะผมอยู่ดี แต่ช่างเถอะ นี่คงเป็นความห่วงใยตัวผมในแบบของเขาก็ได้ เจ้าตัวแสบเป็นคนปากหนัก คงพูดจาดีๆกับใครไม่เป็น บอกกล่าวอารมณ์ตัวเองไม่เก่ง การกระทำของเขาต่างหากที่แสดงออกมากกว่าคำพูด แค่นี้ผมก็รับรู้ได้แล้วว่าเขาหวังดีกับผมแค่ไหน
เราสองคนตกลงกันว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ครั้งหน้า เราจะไปไหว้พระกันสองคน ไปเช้าเย็นกลับใกล้แค่นี้ผมขับรถได้ โดยจะออกกันตอนรุ่งอรุณ รถจะได้ไม่ติด แดดก็ไม่ร้อนด้วย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
