Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]  (อ่าน 526678 ครั้ง)

doomare

  • บุคคลทั่วไป
ไนท์มึงรอกุน่ะ

จัดให้ๆ :call: :call: :call:

Ekk_J

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยจะได้ไปเปิดใจที่ รพ.  เหอ เหอ 

:+vitamin+:

  • บุคคลทั่วไป
เวย์เข้าใจไนท์แล้ว แล้วไนท์เป็นยังไงล่ะเนี่ย
แอบชอบชินตอนนี้อ่ะ พูดซะเวย์กระจ่างเลย

 :L2: ให้คุณไวท์ค่ะ เรียนหนักพักผ่อนด้วยนะคะ พักมาลงนิยายบ้างก็ได้เหอๆ


gumrai

  • บุคคลทั่วไป
เข้าใจกันเเล้วเย้ๆๆ :mc4:

 :L2:พี่นุ่น

xiiiNG

  • บุคคลทั่วไป
อ่าววว  ไนท์ โครมมม ไปแล้วหนิ


จามาบอกไนท์ ได้ไง 555


(เศร้าา )  :impress3:

ออฟไลน์ ДηοηγМ

  • 出会えて、よかった
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
 :a6:

เครียดดดดดดดดดดดดดดด

แล้วจาเข้าใจกันมั้ยเนี่ยยยยยยยยยย


ออฟไลน์ EverGreen™

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-1

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
กลับไปเถอะนะ :z3:

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
หวังว่าเจ้าไนท์มันยอมให้หนูเวย์เข้าไปในกำแพงอีกครั้งนะ

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อยากจะคลุ้มคลั่ง  :serius2:
ถ้าเวย์มันรู้ว่าไนท์รถชนจะเป็นไงว๊า
เฮ้อออ  :เฮ้อ:

เอ่ออ ตกลงนี่แชมป์มันเสร็จไอ้นุไปแล้วใช่มะ???

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
นึกถึงตอนหน้าแล้ว... :เฮ้อ:

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1

RuleDark

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยอ่ะ

แต่ชีวิตจริงเราไม่รออ่ะดิ

มาต่อเร็ว ๆ นะ

อยากอ่านอารายที่มันตรงข้ามกะชีวิตตัวเอง

 :sad4: :sad4: :sad4:

ออฟไลน์ i_lost in..

  • ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +166/-0
 :m4: oho (ขอยืมนิส) นู๋ชินพูดได้ใจมาก


ได้โล่เลย  :กอด1:

LovE YuNJaE

  • บุคคลทั่วไป
ไนท์รอเวย์ก่อนเน้ ๆๆ

โอ๊ ย. เครียด :z3:

ออฟไลน์ Ryze

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-1
แหม แต่หลังเหตุการณ์จับกดรอบนั้นจะให้เวย์มันไม่หวั่นไหวก็กระไรอยู่

คนเราย่อมมีขีดจำกัด
ให้พบกันครึ่งทางมันถึงจะโอเค
ให้เวย์มันยอมตลอด มันก็จะเกินไปป่าว

ส่วนหนึ่งก็อย่างที่ว่า ไนท์มันก็ทำตัวเองอ่ะ จะให้ไปโทษใคร
แม้กระทั่งเมา ขับรถเร็ว ชนอีกตะหาก มันก็ยังทำตัวเองเลย

ปั๊ดติโธ่
งานนี้สงสารไอ้เวย์ว่ะ ลงท้ายเดี๋ยวก็มาโทษตัวเองอีกแหง๋

ออฟไลน์ ● MaYa~Boy ●

  • ฉันมันคนขี้อิจฉา
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3998
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-2
อ่านแล้วปวดใจมากเลยอ่ะ

จี๊ดตลอดเวลา

gumrai

  • บุคคลทั่วไป
พี่นุ่น :3125: :3125:ดิวรออยู่น่ะมันจะเป็นอะไรไมเนี่ย :sad4: :sad4:

ห้ามทำเวย์เสียใจ ห้ามทำพี่ไนท์ตายน่ะดิวขอร้อง :impress2: :impress2:


เวย์ๆๆๆๆอย่าโทษตัวเองด้วยน่ะเพราะหากไนท์เป็นอะไรเวย์ต้องโทษตัวเองเสมอ

whitedemon

  • บุคคลทั่วไป


...แต่จะเก็บต่อไปได้นานแค่ไหน  รักที่เอ่อล้นใจ  รักที่มีให้เธอมากมาย  สุดท้ายไม่มีค่าใด  จะทำให้เธอเห็นใจ  จะทำให้เธอมาสนใจ  เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป  เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม...

...แต่จะเก็บต่อไปได้นานแค่ไหน  รักที่เอ่อล้นใจ  รักที่มีให้เธอมากมาย  สุดท้ายไม่มีค่าใด  จะทำให้เธอเห็นใจ  จะทำให้เธอมาสนใจ  เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป  เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม...

   ใครมันโทรตอนนี้วะ  ฮ่วยย  วันนี้ดูเหมือนมันจะเป็นวันซวยของผมครับ  โดนขัดจังหวะได้ทั้งวัน  ขนาดนอนฝัน  ก็ยังมีคนอุตส่าห์โทรขัด   ฮึ่มมมม   ฝันดีๆ ของไอ้เวย์พังหมด  แน่ะ! อยากรู้ใช่ไหมครับว่าผมฝันอะไร  ฮ่าๆ  ทำไมผมต้องบอกครับ   จำเป็น??   อะไรนะครับ??  จะเอาไปซื้อหวย  = =;;   อ่านะครับ  คนเรามันดูที่หน้าตาไม่ได้จริงๆ ด้วย    บอกก็ได้ครับเดี๋ยวจะหาว่าไอ้เวย์ใจดำ   ผมก็ฝันว่า....   ว่า....  ว่า....  ผัวะ!!!  (บอกซะทีสิโว้ย)  ว่าผมกับไอ้ไนท์ดีกันแล้วไง  กร๊ากกกก   รีบไปซื้อเลยนะครับ  ถ้าถูกแบ่งกัน  50 - 50   ฮ่าๆ  ล้อเล่นนะครับ  ผมไม่ได้งกขนาดนั้น  ขอแค่ให้ฝันผมเป็นจริงก็พอ

   “ครับ?” 
   “สวัสดีค่ะ  โทรจากโรงพยาบาล....นะคะ”  เสียงนางพยาบาลสาวสวยดังลอดมาตามสาย  ถ้าถามผมว่ารู้ได้ยังไงว่าสวย  ง่ายๆ ครับ  ก็แค่คิดซะว่าเธอสวย -*-   เราจะได้กระปรี้กระเปร่าหายง่วงเป็นปริดทิ้งไงครับ  ว่าแต่ว่า...คุณเธอโทรหาผมตอนตีสาม??? 
   “อ่าครับ???”  โรงพยาบาลมีธุระอะไรกับคนอย่างผมครับ  จะว่าไปผมก็ไม่มีโครงการจะเทคโอเวอร์โรงพยาบาลไหน (พูดเหมือนมึงรวย)  หรือจะโทรมาจองอวัยวะภายในล่วงหน้าก็ไม่น่าใช่  -*-   ไอ้ข้างในของผมมันก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น    โทรผิดหรือเปล่าครับพี่?

   “เอ่อ..ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับคุณนิรวัชช์คะ  ดิฉันกดโทรจากหมายเลขโทรออกล่าสุดน่ะค่ะ”  นิรวัชช์   ไอ้ไนท์!?  เกิดอะไรขึ้นกับมัน  แค่ได้ยินชื่อหัวใจผมก็สั่นไหวแปลกๆ  ความรู้สึกโหวงๆ ในอกนี่มันหมายความว่ายังไงกันนะ   ขอให้เป็นผมที่คิดมากไปเอง  ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลย 
   “เอ่อ..ผม เป็น  เพื่อน..ครับ”  แม้จะเพียรปลอบใจตัวเองว่า  ‘ไม่มีอะไรๆ’  แต่เสียงที่ออกมากลับฟังดูติดขัดตามลมหายใจ  ผม...กำลังกลัว  ทำไมมึงต้องไปเกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลด้วย  ทำไมต้องเป็นเบอร์โทรออกล่าสุด  ทำไม  เกิดอะไรขึ้นกับมัน???

   “ถ้างั้นรบกวนติดต่อญาติเขาได้หรือเปล่าคะ   ตอนนี้คุณนิรวัชช์อยู่ห้องฉุกเฉินค่ะ”  ประโยคนั้นแทบทำให้ผมหยุดหายใจ  ความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง  ดำดิ่งสู่ห้วงเหวลึกที่ทั้งมืดและหนาวเหน็บ  มันเป็นอะไรทำไมต้องเข้าห้องฉุกเฉิน??  บาดเจ็บหรือป่วยเป็นโรคร้าย    เป็นไปไม่ได้  ไม่มีทาง  ผมเพิ่งแยกกับมันไม่ทันข้ามวัน  มันจะเป็นอะไรไปได้ยังไง   เรื่องบ้าๆ แบบนี้ผมไม่ทางเชื่อเด็ดขาด  นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม  ผมยังไม่ตื่นใช่ไหม  ใครก็ได้บอกผมที

   “....” 
   “เอ่อ..คุณคะ  คุณ?”  เสียงนั้นเรียกผมอีกครั้ง  เสียงที่เคยหวานใสกลับกลายเป็นเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดในตอนนี้  อย่าบอกอะไรผมอีกเลย  ถ้าคุณมาเข้าฝันผมล่ะก็  ได้โปรดปลุกผมเถอะ  ไม่เอาแล้ว  ฝันแบบนี้  ไม่เอา

   “คุณพูดเรื่องบ้าอะไร”  เรื่องแบบนี้มันไม่มีทางเป็นจริงหรอก  ใครสักคนกำลังปั่นหัวผมแน่ๆ  ใครสักคนกำลังเล่นตลกกับผม  แต่รู้ไว้เถอะว่าผมไม่ขำเลยสักนิด

   “ใจเย็นๆ นะคะ  เพื่อนคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์   คาดว่าน่าจะเมาแล้วขับค่ะ”  บ้าแล้ว  เรื่องแบบนี้  คนอย่างมัน... คนอย่างมันจะเมาแล้วขับได้ยังไง   ในเมื่อมันเคยสัญญาไว้ว่าจะไม่ทำ   สัญญาไว้แล้ว    ผมไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด  แต่ทำไมใบหน้าถึงได้ร้อนผ่าว   หัวใจสั่นกระตุกอย่างห้ามไม่ได้ 

   “โก..หก   หลอกคนอื่นสนุกนักใช่มั้ย  สนุกนักหรือไง”  ผมไม่เชื่อ  ไม่มีวันเชื่อ  แต่ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลไม่หยุด  เฝ้าบอกตัวเองว่านี่มันเป็นการเล่นสนุกของใครสักคน   ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงไปได้  แต่ทำไมหัวใจได้บีบรัดจนเจ็บไปหมดอย่างนี้

   “ทำใจดีๆ ไว้นะคะ   ทางเราจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่”  เสียงนั้นยังคงยืนยันฝันร้ายอย่างที่ผมไม่ต้องการ   นี่คือเรื่องจริงใช่ไหม  เรื่องจริงที่ทำฆ่าผมให้ตายทั้งเป็น
   “....”
   “คุณคะ  คุณ..ช่วยติดต่อญาติคนไข้ได้ไหมคะ”  คำพูดของเธอเหมือนคมมีดที่กรีดลงบนหัวใจผมให้เลือดมันไหลออกมาช้าๆ  ผมผิดเองใช่ไหม   ผมมันไม่เอาไหน   ญาติเหรอ??  ญาติที่มีก็เหมือนไม่มีของมันน่ะเหรอ   หึ  มึงมันเลวไอ้เวย์

   “ผม..จะไปเดี๋ยวนี้ครับ”   จะรีบไปหา   จะไปบอกว่าขอโทษ   จะไปบอกว่ารัก  เพราะฉะนั้นมึงอย่าเป็นอะไรนะ  มึงต้องรอกูนะ  ..มึงอย่างทิ้งกูไปนะ   พระเจ้าครับ  ผมไม่เคยขออะไรจากท่าน  ไม่เคยขออะไรให้ตัวเอง  แต่ตอนนี้ผมขอ...ขอเวลา  ขอชีวิตมันไว้  อย่าเอามันไปเลยนะครับ  คนอย่างมันไม่เหมาะจะไปอยู่กับท่านบนสววรค์หรอก  ให้มันอยู่กับผมที่นี่เถอะ


   
   

   “ไอ้ชิน ..มึง..กู  กู.. ” ผมโทรหาไอ้ชินแต่กลับพูดอะไรไม่ออก  ทั้งที่เพิ่งตาสว่างจากความโง่  ความเห็นแก่ตัวของตัวเอง  ทั้งที่ตั้งใจจะกลับไปขอโทษ  แต่ตอนนี้คนที่อยากให้ฟังคำขอโทษกลับไม่ยอมรอฟังเสียแล้ว  มันหนีไปนอนหลับอยู่ในห้องแคบๆ ที่น่าอึดอัดแบบนั้น  โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะยอมออกมา

   “ครับ  มีอะไรครับพี่  โทรมาซะดึกคิดถึงผมมากหรือไง?”  ใช่กูคิดถึง  คิดถึงคำพูดของมึง  แต่กูไม่รู้ว่ามันจะสายเกินไปหรือเปล่า  พระเจ้ายังไม่ใจร้ายกับกูใช่ไหม  ท่านคงไม่เอามันไปตอนนี้ใช่ไหม  กูยังไม่ได้บอกมันเลยว่าจริงๆ แล้วกูรักมันแค่ไหน  ยังไม่ได้บอกมันเลย

วันที่มีเธออยู่เคียงกาย ไม่เคยได้บอกว่ารัก...
วันที่เธอได้จากกันไป
เพิ่งอยากจะบอกว่ารัก...

   “มึง...ไนท์  อึ่ก.. ไอ้ไนท์มันอยู่โรง’บาล  มัน..รถคว่ำ ” ผมพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น  แต่ไม่ง่ายเลย  เวลาแบบนี้ผมจะร้องไห้ได้ยังไง  ไอ้ไนท์มันหนังเหนียวจะตาย  มันไม่เป็นอะไรไปง่ายๆ หรอก   ผมควรเข้มแข็งสิ  ผมควรรีบไปหามันสิ

   “อะไรนะพี่!!”  เสียงอีกฝ่ายฟังดูตกใจไม่แพ้กัน
   “เพราะกู  มันเมา  แล้ว..อึ่ก..ขับรถ  เพราะกู  เพราะกู” อย่าร้องนะมึง  อย่าร้อง  มันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย  หมอบอกว่าจะช่วยมันอย่างเต็มที่ไง  มันไม่เป็นไรหรอก  สวรรค์ก็ขึ้นไม่ได้  นรกยังไม่ต้องการ  เพราะฉะนั้นมันไม่ตายหรอก  มันต้องอยู่ที่นี่  บนโลกนี้

เพิ่งรู้เมื่อสูญเสีย เมื่อสายไป
จะร้องไห้แค่ไหน.. ก็ย้อนเวลาไม่ได้
หากฉันคิดสักนิด ในหัวใจ... คงไม่ต้องโทษตัวเอง

ที่ละเลย


   “พี่เวย์  ใจเย็นนะพี่  ผมจะไปเดี๋ยวนี้  พี่ใจเย็นๆ  เฮียต้องไม่เป็นไร  เชื่อผม”  กูเชื่อมึง  กูเชื่อ  อย่างน้อยก็พยายามจะเชื่อแบบนั้น   พี่หมอ...พี่เคยบอกผมใช่ไหมว่าขอแค่มีหวัง  ทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้  ขอแค่เชื่อ..เท่านั้น  และตอนนี้ผมกำลังเชื่ออยู่  เชื่อว่ามันจะไม่เป็นไร   ความหวังของผมคงจะเป็นจริงใช่ไหม


   ไอ้ชินมาถึงในเวลาไม่นาน  แต่สำหรับผมมันช่างยาวนานเหลือเกิน  แม้ไม่รู้ว่ามันอัดรถมาแบบไหนจากลาดพร้าวมาถึงนี่ได้ในเวลาไม่ถึงสิบห้านาที  แต่ผมก็ไม่มีใจคิดจะถามได้แต่พุ่งตัวไปเปิดประตูข้างคนขับอย่างรวดเร็วที่สุดทั้งที่รถยังไม่ทันจอดสนิทดี   คิดแต่ว่าอยากไปหามันเดี๋ยวนี้   ขอแค่เร็วขึ้นสักวินาทีก็ยังดี

   ไม่มีใครพูดอะไรตลอดทาง  ไม่ใช่ไอ้ชินไม่พยายามจะพูดแต่ผมต่างหากที่ไม่อยากฟัง  ผมอยากจมอยู่กับตัวเอง  คิดถึงสิ่งที่อยากจะทำหลังจากนี้  เพราะเชื่อเสมอว่าจะมีโอกาสนั้น   โอกาสให้ผมได้แก้ตัว   กูอยากเป็นเพื่อนที่มึงรักที่สุดในโลกอีกครั้งจะได้ไหมวะ  กูจะเลิกคิดบ้าๆ บอๆ  กูจะเลิกทำตัวปัญญาอ่อน  ไร้สาระ  ขอแค่ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งในฐานะอะไรก็ได้ทั้งนั้น



   “เลิกทำแบบนี้เถอะ  พี่ไม่อยากเห็นนายเสียใจ”  จู่ๆ คำพูดของพี่นัทที่เคยทิ้งไว้วันที่ผมแข่งบาสก็ลอยกลับเข้ามาในห้วงความคิดที่แทบจะเป็นสีดำ 
   “ครับ???”  ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจว่าอยู่ๆ ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น
   “มัวแต่ฝืนคิดอะไรไปคนเดียวแบบนี้  นายนั่นแหละจะเจ็บที่สุด”  ยังจำได้ว่าเขายิ้มให้ผมยังไง  ลูบหัวผมแบบไหน  ตอนนั้นยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าผมทำถูกแล้ว   คิดว่าตัวเองเจ็บที่สุด  แต่ต่อให้เจ็บหนักๆ สักทีก็ไม่เป็นไร  ขอแค่ได้หนีไปจากที่ตรงนั้นก็พอ
   “พี่..ทำไม”
   “ขอโทษนะที่ทำให้พวกนายผิดใจกัน  พี่ยอมถอยให้แล้ว  เพราะฉะนั้นนายก็เลิกหลอกตัวเองเถอะ”

   “ใครบอกว่าผมหลอกตัวเอง  ผมแค่..รู้ความจริงต่างหาก  แค่กำลังพยายามทำสิ่งที่ถูกต้อง”  ผมยังเถียงข้างๆ คูๆ  ยังคงมองว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก  มองว่ามันต่างหากที่ผิด  มันต่างหากที่ไม่เข้าใจผมเลย  ถึงได้พยายามถอยห่างเพราะไม่อยากหวังให้ตัวเองต้องเจ็บต่อไปเรื่อยๆ  จนลืมไปว่ามันเป็นของมันอย่างนั้นมาเสมอ  ดีกับผมยังไงก็ยังเป็นแบบนั้น  ไม่เคยเปลี่ยน   ผมต่างหากที่หวังมากเกินไป   ผมต่างหากที่เปลี่ยนไป   

   “งั้นเหรอ???  แล้วความถูกต้องของนายมันเป็นความถูกต้องของคนอื่นด้วยหรือเปล่า”  ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันไม่ใช่   ไม่ใช่ความถูกต้องของใครตั้งแต่แรก  มันก็แค่ทางออกของคนที่ไม่อยากให้ตัวเองเจ็บอย่างผม  ผมก็แค่พยายามหาทางปกป้องตัวเองจนลืมนึกถึงความรู้สึกของมัน  ลืมนึกถึงเรื่องที่ผ่านๆ มา
   “.....”
   “แต่ก็เอาเถอะ  ถ้ายังไม่แน่ใจก็อย่าเพิ่งตัดสินใจเร็วนัก   รออีกหน่อยก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ”  ขนาดพี่ยังบอกให้รอมัน  ขนาดพี่ยังบอกให้ผมคิดให้ดี  ถ้าวันนั้นผมทำตามที่พี่บอกมันก็คงไม่เป็นอย่างวันนี้  แค่ผมยอมรอ  แค่ผมหยุดคิดเท่านั้น
   “ผม...”

   “ทำตามใจตัวเองเถอะ  พี่ไม่อยากเห็นนายต้องมาเสียใจทีหลัง”  พี่รู้ไหมว่าตอนนี้ผมเสียใจมากแค่ไหน  รู้ไหมว่าผมอยากแลกอะไรก็ได้กับเวลาที่ผ่านมาให้ผมได้กลับไปแก้ไขอดีต  ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้    ทั้งที่ผมรักมัน  ทั้งที่มันก็รักผม  ทำไม...ต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วย

มีเพียงเงากับความว่างเปล่า ให้บอกให้กล่าวว่ารัก...
ไม่มีเธอให้บอกแล้ว
ต่อให้บอกสักกี่ล้านที เธอคงจะไม่ได้ยิน
เสียใจที่ไม่เอาไหน
ทำไมเพิ่งมาสำนึกตัว ทำไมต้องรอให้สายไป...
ทำไมต้องรอให้เสียเธอ

ทั้งที่รู้ว่าเธอ ก็รักกัน...


   ภาพทุกอย่างมันกำลังย้อนกลับมา  ไม่ว่าเรื่องดีหรือไม่ดี  ไม่ว่าจะตอนไหนนับตั้งแต่รู้จักกับมันมา  ผมไม่เคยเสียใจเท่าวันนี้  ไม่เคย...   ทั้งที่มันพยายามรั้งผมไว้  ทั้งที่มันขอร้องแต่ทำไมผมถึงปฏิเสธ  ทำไมต้องทำให้มันเสียใจ  ทำไม  ทำไม

กูรู้แล้วว่ามึงเสียใจแค่ไหน  แต่อยากให้รู้ไว้...ว่าวันนี้กูเสียใจยิ่งกว่า



   “พี่เวย์  ถึงแล้วพี่”  ไอ้ชินมันเดินลงมาเปิดประตูให้ผมเมื่อไรไม่รู้  แต่ผมก็ก้าวตามมันไปทั้งที่ใจไม่อยู่กับตัว  อยากวิ่งใจแทบขาด  แต่ขามันสั่นเสียจนวิ่งไม่ไหว   ทั้งที่ก่อนหน้านี้อยากให้มาถึงเร็วที่สุดแต่ตอนนี้ผมกลับอยากยืดเวลาออกไป  อยากให้มีเวลาได้ทำใจ  แต่ก็ไม่..ไม่ได้เลย  เมื่อไอ้ชินมันจับมือผมลากไปในทิศทางที่มันต้องการ   ไม่นานผมก็มาอยู่ที่นี่  หน้าห้องฉุกเฉิน

   ลมหนาวที่พัดมายิ่งทำให้รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ  ผมรู้ว่าตัวเองกำลังกลัว  กลัวมากที่สุดในชีวิต    คำพูดให้กำลังใจจากคนข้างๆ  ไม่มีวี่แววจะส่งมาถึง  สัมผัสแผ่วเบาที่บ่าไม่อาจช่วยให้ใจสงบลง   ผมกลัว...จนแทบไม่อยากหายใจแล้ว   และคงจะหยุดหายใจไปจริงๆ  ถ้าสิ่งที่กลัวนั้นกลายเป็นเรื่องจริง


   
   “มึงต้องไม่เป็นไร   ไม่เป็นอะไร”     อีกไม่นานมึงจะออกมาพูดกับกูได้ใช่ไหม  มึงจะด่ากู  จะต่อยกูก็ได้ที่กูทำให้มึงเป็นแบบนี้  ที่กูผิดสัญญา  ที่กูมันเห็นแก่ตัว  จะทำอะไรกับกูก็ได้ทั้งนั้น  แต่ได้โปรดออกมาเถอะ  ในนั้นมันไม่มีอะไรดีหรอก  มีแต่เตียง  มีแต่สายยางกับเครื่องอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด  ห้องก็แคบด้วยแถมยังหนาวอีกต่างหาก  มึงต้องไม่ชอบแน่ๆ เลย  เพราะฉะนั้น  มึงต้องไม่เป็นอะไรมากนะเว้ย  มึงจะได้ออกมาจากห้องนั้นซะที  เข้าใจไหม?

   
   “เฮียต้องไม่เป็นไรพี่  เชื่อผม”   กูเชื่อ  เชื่อ....  แล้วทำไมมันไม่ออกมาซะทีล่ะ  ทำไมถึงเข้าไปนานนัก  มึงบอกให้มันออกมาสิ   นอนอยู่ในนั้นแล้วกูจะคุยกับมันได้ยังไง

   สิ่งที่กั้นผมกับมันมีแค่ประตูกระจกบานเดียวเท่านั้น   ทั้งที่ใกล้กันแค่นี้  แต่ทำไมกลับรู้สึกไกลเหลือเกิน   รีบๆ หายแล้วออกมาสิ  ออกมาฟังว่ากูไม่ไปไหนแล้ว  กูไม่ยอมแพ้แล้ว  มึงออกมาฟังสิ  กูขอโทษ  ขอโทษ....


ผิดที่ปล่อยให้เธอเดียวดาย ไม่กอดไม่บอกว่ารัก
ผิดที่อยู่กับสิ่งลวงตา เข้าใจว่าเธอไม่รัก...


   “เดี๋ยวผมมานะพี่”  ผมนั่งกุมมือตัวเองอยู่อย่างนั้นโดยไม่ได้หันไปสนใจว่าคนข้างตัวเดินออกไปไหน   เล็บจิกเข้าเนื้อจนเลือดซิบแต่ช่างมัน  เจ็บไว้นี่แหละดี  จะได้ยังรู้สึกตัว  คนข้างในมันคงเจ็บมากกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า  มันจะเป็นยังไงบ้าง   ผมไม่รู้  ไม่รู้อะไรเลย

   ออกมาซะที  มึงไม่ชอบโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ  มึงเกลียดกลิ่นนำยาฆ่าเชื้อใช่ไหม  ถ้างั้นออกมาสิ  อย่าอยู่ที่นี่เลย  กลับบ้านกันเถอะ  กลับบ้านเรา

เพิ่งรู้เมื่อสูญเสีย เมื่อสายไป
จะร้องไห้แค่ไหน.. ก็ย้อนเวลาไม่ได้
หากฉันคิดสักนิด ในหัวใจ... คงไม่ต้องโทษตัวเอง

ที่ละเลย



   “ชิน   ไนท์...ลูกลุงมันเป็นอะไร”   เสียงพูดอย่างร้อนใจดังขึ้นหลังเสียงฝีเท้า  ชายวัยกลางคนสองคนที่ผมจำได้แม่นยำ   พ่อของมันกับ..อานพ    เป็นครั้งแรกของวันที่ผมฉีกยิ้มอย่างขมขื่น   หึ  มาทำไมกัน  มาตอนนี้แล้วมันจะได้อะไร  เสียงในใจผมตะโกนก้อง  แต่ผมจะมีสิทธิ์ว่าใครได้  ในเมื่อผมก็ผิดเช่นกัน   

   “ยังอยู่ในห้องฉุกเฉินครับคุณลุง  อ๊ะ!  หมอออกมาแล้ว!!”    ไอ้ชินมันตะโกนบอกผมที่ยังคงงุงงงกับความสัมพันธ์ของมันกับอีกสองคนที่เพิ่งมาถึง   แต่ผมไม่มีเวลาจะใส่ใจ  สิ่งที่ผมสนใจมีเพียงคนที่อยู่หลังประตูบานนั้นเท่านั้น   หมอออกมาแล้ว   พวกเขาช่วยมึงได้ใช่ไหม  มึงไม่เป็นไรแล้ว  เราจะกลับบ้านกันใช่ไหม   ผมวิ่งไปโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น  ไม่รับรู้แม้กระทั่งว่ามีใครอีกหลายคนที่เข้ามาที่นี่   มีใครอีกหลายคนที่วิ่งไปพร้อมกับผม

   “หมอ  เพื่อนผม  เพื่อนผม... ไม่เป็นไรใช่มั้ย” ผมถามด้วยเสียงร้อนรน  พลางชะเง้อมองประตู  มึงรอกูอยู่ในนั้นใช่ไหม   กำลังนอนยิ้มรอให้กูใช่ไหม .... กูกำลังจะเข้าไปหามึงแล้ว

   “เราพยายามเต็มที่แล้ว  แต่คนไข้.....” 


มีเพียงเงากับความว่างเปล่า ให้บอกให้กล่าวว่ารัก...
ไม่มีเธอให้บอกแล้ว
ต่อให้บอกสักกี่ล้านที เธอคงจะไม่ได้ยิน
เสียใจที่ไม่เอาไหน

ทำไมเพิ่งมาสำนึกตัว ทำไมต้องรอให้สายไป...
ทำไมต้องรอให้เสียเธอ

ทั้งที่รู้ว่าเธอ ก็รักกัน...


---------------------------

อย่าฆาตกรรมกันนะคะ  ที่จบแบบนี้  T^T

ออฟไลน์ Ryze

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-1
...แต่คนไข้...ไข้...ไข้....ไข้



แว้กกกก  :m31:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1


“เราพยายามเต็มที่แล้ว  แต่คนไข้.....” 


 :m31: :m31:

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
 :serius2:
ไม่เอาน๊า...มันเศร้าอ่า...
จะจบอย่างนี้จริงๆ เหรอ
สงสารเวย์-ไนท์   :o12:

ออฟไลน์ ДηοηγМ

  • 出会えて、よかった
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
นี่อะไร

เล่นมุขใช่มั้ยคะ

จริงๆ แล้วไนท์อยู่ห้องข้างๆใช่มั้ยค๊าาาา


 :o12:

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
Re:
«ตอบ #653 เมื่อ06-06-2009 22:44:31 »

รู้สึกสมน้ำหน้าอิหนูเวย์ เหอะๆๆ งี่เง่าดีนัก ไนท์ป่วยหนักๆเลยก็ดี
ว่าแต่คนไข้ผิดคนรึเปล่า ไม่ใช่คนนี้หรอกมั้งง

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
คืนนี้จะหลับตาลงไหมเนี่ย  :m15:

LoveNineTeen

  • บุคคลทั่วไป
 :m31: :serius2: :fire: :m16:

ทำไมเป็นแบบนี้ เจ๊จะต้องเครียดไปอีกกี่วันเนี๊ยะ  :angry2:

alterlyx

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้ยยย
เฮ้ยยยย

ช่วยมาบอกประโยคต่อไปทีเถอะค่ะ ...

 :z3: :z3:

Wait ???  ..... จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่ .... กว่า 2 คน จะรักกัน .....  :m15:

ออฟไลน์ maxtorpis

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-4
ห้ามค้างค้าบ อย่านะ
มาต่อเลยนะค้าบ

ออฟไลน์ shiro_niji

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
จบอย่างนี้ไม่ใช่ค้างธรรมดานะค่ะ
คุณหมอยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ :seng2ped:

melon_jung

  • บุคคลทั่วไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด