หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

สมน้ำหน้าพิมพาจัง หุหุ

[ALeX]

ชลัชสู๊ดดดย๊อดดดดด

เยือกเย็นได้จ๋ายยยยย

  ครับ

แหยะ ยัยพิมพานี่ยังกล้าพูดว่ารักได้อีกอ่ะ

กล้าเนอะ

ทีตอนทำไม่คิด

พอเกิดเรื่องขึ้นล่ะมาทำสำนึก

บ้าได้อีกอ่ะ

รอวันพรุ่งนี้นะ

อย่าลืมมาต่อนะจ๊ะ 

เลวม่ะล่ะ...


  ครับ

สมน้ำหน้าพิมพาจัง หุหุ

ครับ 

[ALeX]

หลังจากนี้อาจจะมาลงช้าลงนะครับ ประมาณ3-4วันครั้ง อาจจะอาทิตย์ละครั้งครับ ยังไม่แน่นอน


จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ






บทที่ 41






“พี่นินๆ ดูซิ! คะแนนภาษาอังกฤษของผมได้ที่หนึ่งของห้อง!”

ชนินทร์หันมาจากการดูแลพืชผักในแปลง

“จริงเหรอ? ดีใจด้วยนะ!”

เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนกระโดดเข้ากอดคอ จนรู้สึกอึดอัด

“พอๆ ดีใจเกินไปแล้ว”

“โห ไม่ให้ดีใจได้ไง ผมน่ะโง่ที่สุดในห้องนะครับ ตอนเนี้ย…ก็อวดใครได้แล้ว”

“เก่งจริงน่ะเขาไม่อวดหรอก จำคำพี่ไว้นะ”

“คร้าบคุณพี่ เนี้ย เดี๋ยวเอาให้ปู่กับย่าดู คงช็อคตายแน่ๆ”

“ปากเสีย”

“โอ๊ย ก็พูดไปงั้นแหละพี่ เนี้ยนะ เพื่อนๆผมมันถามใหญ่เลยว่าได้ครูดีที่ไหน มันจะมาเรียนบ้าง เสียตังก็ยอม”

ชนินทร์รีบโบกมือ

“ไม่เอาหรอก พี่สอนใครไม่เก่ง แค่นายก็จะแย่”

“โห ใครบอก พี่นินของผมน่ะสุดยอดไปเลย!”

ชนินทร์ยิ้มอายๆ เกิดมาก็เพิ่งมีคนมายกยอปอปั้นเขาปานนี้นี่แหละ

เด็กหนุ่มร่างสูงเขยิบเข้ามาใกล้…ก้มลงมอง ริมฝีปากที่คอยเจื้อแจ้วผลิยิ้มบางๆ

“เอ่อ…เย็นนี้พี่นินไปเดินเที่ยวกับผมนะครับ”

ชนินทร์แปลกใจ…ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดไปหรือเปล่า

แต่ที่แน่ๆ…ทัตเทพกำลังแก้มแดงเรื่อ

“ไปทำไม?”

“ก็…พี่นินยังไม่เคยเดินเที่ยวในเมืองเลยไม่ใช่หรือครับ? วันนี้ผมจะได้ถือโอกาสพาพี่นินเดินเที่ยวตอบแทนไปด้วยเลยไง”

ทัพเทพถอยหลังสองสามก้าว ยังไม่ละสายตาจากร่างเล็ก

“ห้าโมงนะพี่”

ร่างสูงออกวิ่งไปทางต้นสวน ปล่อยให้ผู้มาอาศัยงุนงงเล็กน้อย…



ภายในตัวเมืองนั้นมีตลาดนัดจัดขึ้นอย่างคึกคัก ผู้คนต่างออกมาจับจ่าย จูงลูกหลานออกมาวิ่งเล่นสนุกสนาน

อากาศเย็นพอเหมาะ ชนินทร์เดินตามเจ้าถิ่นอย่างทัตเทพไปเรื่อยๆ ดูวิถีชีวิตชนบทของผู้คน…ทั้งกลิ่นหอมของข้าวคั่ว หรือจะเป็นข้าวเหนียวปิ้งหอมฟุ้ง เสียงของผู้คน เสียงเด็กเจี้ยวจ้าววิ่งไล่กวดกัน…เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความเรียบง่าย

ทัตเทพหยุดตรงร้านขายขนมสายไหม พยายามจะซื้อให้ชนินทร์ แต่เจ้าตัวปฏิเสธ

“อือ ไม่เอาหรอก กินแบบนี้เดี๋ยวฟันผุ”

ชนินทร์อ้าง พอทัตเทพได้ยินแบบนั้น ถึงกับหัวเราะพรืด

“นั่นมันเด็กๆ พี่นินโตแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก โห…นี่คนกรุงเทพฯเขาเป็นอะไรกัน ห่วงสุขภาพกันเหลือเกิน”

นิ้วเรียวของทัตเทพพยายามหยิบก้อนสายไหมป้อนเข้าปาก ชนินทร์บ่ายเบี่ยง แต่ในที่สุดก็ต้องกินเข้าไปจนได้

ตลาดเริ่มคึกคัก แต่ชนินทร์เดินดูจนทั่วแล้วและไม่อยากซื้ออะไร ทว่าช่วงขณะหนึ่งเขาเดินตามทัตเทพไม่ทัน

ทัตเทพหายไปจากสายตา ชนินทร์เริ่มใจเต้นแรง…

“พี่นิน!”

จู่ๆร่างสูงของเด็กหนุ่มก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า ขมวดคิ้ว

“บอกแล้วไงว่าให้เดินตามผมอย่าให้คลาด”

เด็กหนุ่มเดินนำหน้าอีกครั้ง…แต่คราวนี้ เขากุมมือเล็กของอีกฝ่ายไปด้วย

“เอ่อ…พี่ว่าปล่อยมือเถอะ”

ชนินทร์พยายามออกแรงขืน

“ทำไม? จะได้ไม่หลงอีก หรือว่า…พี่รังเกียจผม?”

คำพูดและแววตาของเด็กหนุ่ม…เปรียบเสมือนค้อนปอนน์ที่สามารถยับยั้งการตอบโต้ของชนินทร์เอาไว้ชั่วขณะ ทำให้ต้องปล่อยให้ร่างสูงเดินผ่าฝูงชนออกไป โดยมีมือใหญ่กุมไว้…แน่น

ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ชนินทร์ยังไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหน

นี่เป็นครั้งแรก แต่ถึงแม้ตั้งใจว่าจะเก็บตัวเงียบๆ กระนั้นก็ต้องยอมรับว่าเป็นบรรยากาศที่แปลกใหม่ออกไป

ทว่าชนินทร์อยากลืม…อยากให้แผลใจหายไวๆ

คิดถึงเขา…อยากรู้ว่าเขาเป็นอย่างไร

กลับไป…ถ้าพอรู้ว่าเขาลงเอยกับดาราสาวรายนั้น ไม่ว่าจะด้วยการคบกันเป็นแฟน หรือแต่งงานกันก็ตาม…

เขาก็อยากเข้มแข็ง อยากอดทน…อยากไม่ให้เขารู้ว่าเจ็บปวด

น้องชายของเขา…นายชลัช ก็คงช้ำใจไม่ต่างจากกันเท่าไร

นั่นยิ่งเป็นข้อพิสูจน์ ว่าคนที่ชนินทร์หนีจากมา จิตใจเลวร้ายโหดเหี้ยมแค่ไหน

เกลียด…ชนินทร์เกลียดเขา

แต่เหนืออื่นใด ยิ่งเกลียดใจตัวเอง ที่รักเขา…จนถอนตัวไม่ขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้



เด็กหนุ่มยิ้มระรื่น ขณะกำลังขับรถจักรยานยนต์กลับบ้าน…

ก็เพราะร่างเล็กที่ซ้อนท้ายเขาอยู่ขณะนี้ แอบอิง…แนบแผ่นหลังของเขาเพื่อหาไออุ่น

ทัตเทพไม่เข้าใจถึงที่มาของความอุ่นวาบในใจเหล่านี้

เขาอยากหยุดเวลาช่วงนี้ไว้…มีเพียงสองคน เขากับชนินทร์…รถแล่นผ่านไปตามถนนที่ว่างเปล่า บรรยากาศยามเย็นส่งให้บนท้องฟ้ามีหมู่นกบินกลับรัง ผ่านหมู่แมกไม้ครึ้มใหญ่สองข้างทาง ส่งเสียงร้องดังแว่วตามสายลม…

รถจอด ชนินทร์รู้สึกตัว รีบผละกายออก

“เอ่อ…”

“อะไรครับพี่?”

ชนินทร์รู้สึกมึนๆหัว…เมื่อกี้เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไรกัน?

“เปล่าหรอก”

“งั้นคืนนี้ผมขอค้างกับพี่ได้หรือเปล่า?”

ชนินทร์นิ่งนาน

“นะๆพี่นิน นะคร้าบ”


เด็กหนุ่มอ้อน เขย่าแขนคนตรงหน้า

“อะ…อืม ตามใจนายซิ บ้านของนายนี่นา…”

ทั้งสองจึงนั่งอยู่นอกชานบ้าน มีผ้าห่มคนละผืนห่มคลุมกาย เด็กหนุ่มเขยิบเข้ามาเบียดพลางพูดคุยหยอกล้อกันใต้ผืนฟ้าพร่างดาว

“พี่นิน…ผมขอถามอะไรหน่อยซิ”

“ถามอะไร?”

“ก็ พี่มาอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว…ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่นินมาทำไม?”

ชนินทร์ใจหายวูบ…อึกอัก ไม่รู้จะตอบยังไง

นั่นซิ…เขามาทำไม?

คงเพราะหนี…หนีใครบางคน ที่เชือดเฉือนหัวใจเขาไม่มีชิ้นดี

เขาบอกไม่อยากเห็นหน้า…ชนินทร์ก็หนีมาไกล ไกลจนคิดว่าจะไม่มีวันได้เจอะเจอกันอีก!

“พี่…เอ่อ…”

“พี่นินลำบากใจที่จะพูดเหรอครับ?”

ร่างเล็กพยักหน้าช้าๆ

“งั้นไม่เป็นไรครับ…”

เงียบ…ทัตเทพส่ายหัว

“ว๊า ผมนี่แย่จังเลย ไม่น่าทำให้พี่นินหมดสนุก เอางี้แล้วกัน ผมเล่าเรื่องของผมดีมั้ย?”

ทัตเทพเป็นคนเข้ากับคนง่าย พูดเก่ง แป๊บเดียว ชนินทร์ก็ยิ้มออก ผลัดกันซักถาม

ชนินทร์เล่าถึงชีวิตในเมืองหลวง…เมืองที่ทัตเทพอยากเข้าไปอาศัยอยู่หนักหนา เพราะเขาคิดว่าหากได้ไปเรียนต่อในกรุงเทพฯแล้ว โอกาสในภายภาคหน้าคงมีทางเลือกเยอะกว่าเรียนในชนบท

ทัตเทพเป็นคนขี้เล่นก็จริง แต่ลึกๆแล้วเขาเป็นเด็กหนุ่มขี้เหงา พอชนินทร์เข้ามาอาศัยอยู่ใกล้ๆ เด็กหนุ่มจึงยึดชนินทร์เป็นเพื่อนคุยคนพิเศษ

ดึก…ชนินทร์เข้านอนหลังทัตเทพ

ซีกหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มหลับสนิท…ชนินทร์รู้สึกได้ว่าแววตาที่ทัตเทพมองเขา…แปลกไปจากวันแรกที่เจอกัน

คง…ไม่ น่าจะใช่…

ห่มผ้าให้ ส่วนตัวเขาก็ล้มลงอีกฝากของเตียง ถอนหายใจพลางลืมตาโพล่งท่ามกลางความมืด…ครุ่นคิด

ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่?

เขาอยู่ไหน?

เขาจะคิดถึงกันมั้ย?...

…แต่ตอนนี้ ชนินทร์คิดถึงเขามาก…มากจนแทบไม่มีใครรับรู้ได้…







โปรดติดตามตอนต่อไป


ปล.ขอให้ชมบอลคืนนี้อย่างสนุก ปลอดอบายมุขทั้งปวงนะครับ

[ï_Kiss_U♥]

^
^
จิ้มมมมม
ไปอ่านก่อน
ฟิ้วว ว ว

[nanao]

เมื่อไหร่พระเอกเราจะมาตามสักทีเนี่ย

[sharp2]

มาต่อไวไวน้า

[jokirito]

ต่อจากนี้นายเมฆินคงจะลงจากตำแหน่งผู้ชายหัวใจทมิฬแล้วล่ะมั้ง

ชนินทร์อาจจะมารับตำแหน่งนี้เองเป็นแน่แบบไม่รู้ตัว

อิน้องทัตก็มาหลงพี่นินซะแล้ว

พี่นินก็ให้ท่าไปโดยไม่รู้ตัวอีก

เอาให้มันหลงใหลกันไปเลยจะได้ยิ่งชุลมุนเข้าไปอีก  

รอดูว่าชนินทร์จะหวั่นไหวไปกะเด็กแค่ไหน

อืม...พูดถึงคบเด็ก
จากประสบการณ์ที่ผ่านพบมา
เท่าที่สังเกตนะครับ คนที่คบเด็กเนี่ยถ้าเด็กกว่า2-3 ปีจะคบกันยืดหน่อย
แต่ถ้าห่างกันสัก 6-7 ปีขึ้นไปเนี่ย ผลสุดท้ายมักจะโดนเด็กทิ้งอ่ะครับ  
เหมือนกับว่าพอเด็กมันโต มันจะไปเจอสิ่งที่ดีกว่าอ่ะ  รันทดได้อีก เหอะๆ

เอ่อ...อันนี้ไม่ใช่ประสบการณ์ตรงนะครับ แหะๆ เพราะผมไม่ได้ชอบเด็ก ผมชอบคนมีอายุอ่ะ อิอิอิ  

[ranaways]

เดี๋ยวนี้สั้นลง สั้นลง ทุกที

เป็นไรไปเนี่ยยยยยยยยยยย

[menano]

เหอเหอ งานนี้ชนินทร์โดนเด็กรุกหนักได้อีก

จะเปลี่ยนพระเอกม้ายยยยยยยยยยยยยยยย

ว่าแต่ว่านะ

หนีหัวใจตัวเองยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกเนอะ 

[akike]

เอาแล้วไง

มารขัดความรักผุดมาอีกหนึ่งซะแ้ร้ว

[yr_meteor]

ชนินทร์มั่นคงไว้ ๆ  

เด็กหนอเด็ก......  

รู้สึกไม่ชอบทัตไรนี้เลย เนียนได้ตลอด....

ฮึ้ยยย ย พระเอกเราอยู่ไหนเนี่ย!!! มาด่วน ๆ

[paulla]

ท่าทางนายทัตจะหลงรัก พี่นินทร์ของเราซะแล้ว...

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

นายทัต น่ารักดี ๆๆ   

[patee]

เมฆินทร์ยังไม่มาตามอีกหรือ

ระวังโดนเด็กคาบไปนะ

[โน๊อา]

เฮ้อ อ่านแล้วมัน ...  เสียว  ....   หัว ..    ใจ ... จัง


ความรัก มันต้องเชื่อมั่น และให้อภัย แต่ว่า  เสียว  ....   หัว ..    ใจ ... จัง


เป็นกำลังใจให้ น้อง Alex จ้ะ

[maxtorpis]

รัก

[everytime]

  นินไปทำให้เด็กมันคิด............ หุหุหุ   





 :z2:บาปนะแต่ก็เงี้ยหล่ะ เสน่ห์คนมีอายุo13

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
มารหัวขน โผล่โลกก็น่าอยู่ขึ้นละ 

[cavalli]

บอกใจตัวเอง ว่าอย่า ว่าอย่ามากมาย



มันต้อง ใช้มาตรการ ควบคุมหัวใจ


ทั้งสอง ฝ่ายยย


 

[gnop]

 

หนุกจัง

ติดตามต่อไป

โหะๆ

[Ryuse]

ต่อจากนี้นายเมฆินคงจะลงจากตำแหน่งผู้ชายหัวใจทมิฬแล้วล่ะมั้ง

ชนินทร์อาจจะมารับตำแหน่งนี้เองเป็นแน่แบบไม่รู้ตัว

อิน้องทัตก็มาหลงพี่นินซะแล้ว

พี่นินก็ให้ท่าไปโดยไม่รู้ตัวอีก

เอาให้มันหลงใหลกันไปเลยจะได้ยิ่งชุลมุนเข้าไปอีก  

รอดูว่าชนินทร์จะหวั่นไหวไปกะเด็กแค่ไหน

อืม...พูดถึงคบเด็ก
จากประสบการณ์ที่ผ่านพบมา
เท่าที่สังเกตนะครับ คนที่คบเด็กเนี่ยถ้าเด็กกว่า2-3 ปีจะคบกันยืดหน่อย
แต่ถ้าห่างกันสัก 6-7 ปีขึ้นไปเนี่ย ผลสุดท้ายมักจะโดนเด็กทิ้งอ่ะครับ  
เหมือนกับว่าพอเด็กมันโต มันจะไปเจอสิ่งที่ดีกว่าอ่ะ  รันทดได้อีก เหอะๆ

เอ่อ...อันนี้ไม่ใช่ประสบการณ์ตรงนะครับ แหะๆ เพราะผมไม่ได้ชอบเด็ก ผมชอบคนมีอายุอ่ะ อิอิอิ  

อันนี้ขอเถียง ไม่จริ๊งไม่จริงแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์ทะลุปล้องอ้อยเลยเอ้า!! 555+ อย่าซีเรียสกันนะครับ ไม่ได้อะไรเน้อ

แค่จะบอกว่ามันไม่แน่เสมอไปหรอกครับ ผมมีตย.ใกล้ตัวที่ถึงตอนนี้ก็17ปีแล้วที่เขาคบกันมา หรืออีกนัยก็คือ แต่งงานมาเกือบ10ปีแล้ว

"แต่งงาน" เลยนะครับ พ่อแม่รับรู้ทั้ง2ฝ่าย เพราะงั้นขอให้ใครที่ยังมะมีคู่หรือมีแล้วรักกันไปนานๆ เหมือนคู่รุ่นพี่ผมละกันคร้าบ

[OT]

น้องทัต..พี่นินเค้ามีเจ้าของแล้วน๊า..

[pongsj]

ขอเป็น 3-4 วันตอนเถอะน่ะคับ เสพย์ติดไปแล้วอ่ะ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

เอาแล้วไง โผล่มาอีก1คนจนได้

[pupper]

ตอนนี้เด็กหลงชนินทร์ซะแล้ว  เดี๋ยวอีกไม่นาน
มีรถไฟชนกันเชื่อสิ  อยากจะรู้ว่าเมฆินจะมาง้อ
ชนินทร์อย่างไร

[Zanatalen]

ต่อ ๆๆๆๆ


ชอบ ๆๆๆๆๆ


 

[SoN]

^^

[astral]

เปลี่ยนมารักเด็กกันดีกว่า 

[GAZESL]

เมฆินหาทางมาตามถูกยังเนี้ย
เร็วๆ ชนินทร์คิดถึงจะแย่แล้ว

[Twister]