หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[OT]

สะใจดีเนี่ยยย

นึกว่าเมฆินทร์จะโง่อีก

ตอนนี้ไม่มีชนินทร์เลย T T

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

สมน้ำหน้าพิมพาอ่ะ 555

[fannan]

ความจริงก็เปอดเผยเสียทีแล้วอย่างงี้เมฆินคงต้องตามง้อนินทร์แล้วน่ะ



สมน้ำหน้าพิมพาสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรอิอิ




อิงอรน่าสงสารมากโดนขมขืนอรรถร้ายมากกกกกกกกกกก





รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[stupidchild]

ชั้นสะใจ นังแกงcurry
หล่อนตายไปให้พ้นๆซะ
ชั้นเกลียดแก

อรรถชัยระยำ จังปรีย์
เลวที่สุด จมเลือดตายซะ

ตอนนี้เริ่ดๆๆๆๆๆๆ
เมฆินจ๊ะ ชนินทร์รออยุ่จ๊ะ
 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ในที่สุดเรื่องที่ควรจะรู้ก็ได้รู้สักทีรอลุ้นมาตั้งนาน

[nanao]

งี้นายเมฆินจะไปง้อชนินทร์ยังไงล่ะเนี่ย

เรื่องราวทุกอย่างคลี่คลายแล้ว หุหุ

[menano]

อ่ออออออออออออออออออออ

ความจริงเรื่องอรเป็นอย่างนี้นี่เอง

แล้วเมื่อไหร่เมฆินจะรู้เนี่ยยยยยยยยยย

จะได้ตาสว่างบ้างไรบ้างเนอะ

[akike]

ถูกเปิดโปรงแร้ว

ทีนี้เมฆินจาได้ไปตามง้อภรรยาตัวจริงเสียที

ไม่รู้หนีไปไหนร้วน๊า

ลักพาตัวอีกสักรอบเปงไง

หุๆๆๆ

[kungyung]

 :เฮ้อ:ละแล้วความจริงก็ถูกเปิดเผย
ถึงเวลาที่นายเมฆินต้องไปง้อคุณนินแล้วซิท่า

[N19T]

สมน้ำหน้าจริงๆ ผู้หญิงอย่างพิมพาต้องเจอผู้ชายแบบอรรถชัยดีที่สุดแล้ว เหมือน ผีเน่ากับโลงผุ ไง 555+
อย่างที่เค้าว่ากันไว้ว่า ทำสิ่งใดไม่ดีไว้ สักวันสิ่งนั้นจะย้อนเข้าสู่ตัว ... คราวนี้พิมพาก็รับไปเต็มๆ เลยนะ
ตอนนี้กวินก็รับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ต่อไปคงถึงคราวนายเมฆินรู้ตัวซะทีว่าทำผิดมากมายขนาดไหนกับชนินทร์
ถึงเวลาคงต้องชดใช้ให้เค้า ด้วยการงอนง้อ ขอโทษ ตามตื้อ และรักเค้าให้มากขึ้นๆ น๊า จะรอติดตามค่ะ

[doomare]

กวินมีอะไรจะมาบอกเนี้ยะ

หรือจะเป็นแผนของน้องนิน

[astral]

โหหหหหหห ปริศนาคลี่คลายเป้นเพราะอย่างนี้เอง ตอนนี้ก็ถึงเวลาน้องนินเล่นตัวบ้างแล้วสิ

[everytime]

  หรือจะมาบอกว่า"คุณนินเป็นของผมไม่ก็ผมกับคุณนินจะแต่งงานกัน" 





  แค่คิดเฉยๆๆๆๆๆ หุหุหุ

[Ryuse]

พืชผลที่มันน่าจะงอกงามได้ตั้งนานแล้ว พึ่งจะมีโอกาสก็ตอนที่พายุสงบเอาตอนนี้ล่ะ

ขอบคุณอเล็กซ์คุงที่ทำให้คนโง่กลับมามีสติคร้าบ แต่เข้าใจหาจังหวะพลิกสถานกาณ์จริงๆนะ

ถ้าปองคุงเป็นอเล็กซ์คุงคงกำกับเกมศ์ออกมาไม่ได้แบบนี้ สะใจดีครับ

[amito]

โหเจ๋งจริงๆค่ะ ตอนนี้ถือเป็นตอนไคลแมกซ์เลยนะเนี่ย แค่ตอนเดียวสามารถคลี่คลายปมได้หมดเลย

 

คราวนี้จะได้เคลียร์กันจริงๆซะทีนะคะ

 

[White..BroccO]

ง้อชนินทร์เดี๋ยวนี้เลย

แล้วเลิกปากแข็งกันได้แล้วววววว

[patee]

ความจริงทั้งหมดเริ่มปรากฏแล้ว

อยากรู้จังว่านายเมฆินจะง้อชนินทร์ของเรายังไง 

[GAZESL]

โอ้ว รู้ความจริงกันอย่างพร้อมเพรียง
เมฆินโง่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ
ถึงรู้ความจริงก็ไม่ยกชนินทร์ให้ละ
หึ ต้องงอนให้ถึงที่สุด เด๋วเอาชนินทร์ไปแอบ

[baroona59]

 


มันส์ มาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

[konnarak]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


สมน้ำหน้าใยพิมพา



 

[Shumi]

ว้าว ผ่านช่วงอึดอัดไปได้รวดเร็วดีจัง ชอบ 555+

ปม ตั้งแต่ตอนแรก ก็คลี่คลายแล้วสินะ ทีนี้ก็เหลือ การแก้แค้นของชนินทร์ ? ฮิ ฮิ

[โน๊อา]

โฮะ โฮะ ดีนะคะ ไม่ปล่อยให้ทรมานนาน

[lordhunter]

  จุดปะทัดไล่ผี 555

[Markkii~Mewon]

เยี่ยมม


สมๆๆ พิมพา

ได้ฟิวเหมือนกับอ่าน นิยาย แจ่มใส ที่เป็นวรรรกรรม ผู้ใหญ่อะ


ติดตามๆ

[CHOKUN]

ในที่สุดความจริงจะเปิดเผยแล้ว ดีใจจัง อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ รีบมานะ 

[Ferfa]

  ในที่สุดก็ฉลาดกันซะที

แต่ว่า นินให้กวินทำไรให้หว่า

[ALeX]

งานนี้แหละ ที่ชาวอัพเปอร์อีสไซด์เดอร์ชาวเราจะได้รู้ว่า...คนอย่างนายชลัชก็กัดใครไม่ปล่อยเหมือนกัน...










บทที่ 37









ทั้งคู่ขับรถออกไปคุยกันที่สถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง

นั่งรถมาไม่มีใครเอ่ยปาก ลงจากรถ กวินเดินดุ่มสีหน้าเครียดจัดเข้าหา

เมฆินมองงงๆ แต่ยังไม่ทันเอ่ยปากอะไร ก็โดนกวินต่อยคว่ำไปแล้วหนึ่งหมัด

เมฆินล้มลง เจ็บ…แต่แปลก ที่เขากลับไม่รู้สึกเดือดดาล

“คุณมันโง่! เมฆิน…คุณมันโง่!”

เมฆินใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปาก

“ต่อยผมทำไม?”

“ผมหมั่นไส้คุณ เกลียดคุณ ที่ความโง่เขลา ขี้คลาด ความแค้นบ้าๆบอๆของคุณมันบงการจนคุณทำร้ายคนดีๆคนหนึ่งทั้งชีวิต!”

“ใคร?...”

“ยังมีหน้ามาถามอีก คุณชนินทร์ไงล่ะ! คุณทำลายเขาจนไม่เหลือชิ้นดี”

เมฆินหลบตา ละอายแก่ใจ…

“ผมกับเขาไม่มีเรื่องอะไรกันอีกแล้ว”

“ไม่มี ใช่ มันไม่มีโอกาสแล้วล่ะ มันสายไปแล้ว”

“ทำไม?”

“คุณไม่ต้องรู้! เขาไปแล้ว…และจะไม่มีวันกลับมาอีก”

เมฆินรู้สึกเหมือนเพิ่งโดนกระสุนขนาดยักษ์ทะลวงเข้าที่หน้าอก

ความหนาวเยียบเย็นเข้าครอบคลุมทั่วสรรพางค์กาย

“ไป…ไปไหน”

“เขาไม่ให้บอกคุณ แต่คุณทำให้เขาตายทั้งเป็น ผมอยู่เคียงข้างเขามาตลอด ผมรู้ดี”

เมฆินนิ่วหน้า…นั่นซิ เขาไม่เคยอยู่เคียงข้างชนินทร์ ‘จริงๆ’ เลยแม้แต่ครั้งเดียว

ทำไมเขาถึงได้เลวร้ายแบบนี้นะ

“คุณบอกจะรับผิดชอบคนอื่น ทำไมคุณไม่รับผิดชอบความรู้สึกของคุณชนินทร์บ้าง…รู้มั้ยว่าเขารักคุณมากแค่ไหน รู้บ้างมั้ย?!”

เมฆินเบิกตากว้าง

ชนินทร์…รักเขางั้นเหรอ?

“ความจริงแล้วคุณไม่สมควรรับรู้อะไรเลยทั้งสิ้น…แต่ผมคิดว่าถ้าคุณรู้แล้ว อาจทำให้สมองทึบๆของคุณสว่างขึ้นมาบ้าง”

กวินเล่าเรื่องทุกอย่างให้ชายหนุ่มฟัง หมดสิ้น…จนเมฆินเข้าใจ

กวินมองเมฆิน…ใจหนึ่งสงสาร ใจหนึ่งสาแก่ใจ

ผู้ชายทรนง เย่อหยิ่งเอาแต่ใจอย่างเขา…ถึงกับหมดสภาพ

“นั่นแหละ คุณชลัชไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้อิงอรน้องสาวของคุณตายตั้งแต่แรก คุณชนินทร์ไม่ได้เป็นคนยุยงอะไรทั้งนั้น นักสืบของคุณ…มันห่วย พอโดนเงินของนายอรรถชัยปิดปากเข้าหน่อย มันก็บอกความเท็จกับคุณ ผมสืบเรื่องนี้อยู่ และยังรู้ด้วยว่านักสืบของคุณตอนนี้หนีไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

“คุณชนินทร์เป็นแพะรับบาป ที่กลายเป็นเครื่องมือแก้แค้นของคุณ…แล้วดูตอนนี้ซิ คุณดูว่าคุณทำอะไรลงไป!”

เมฆินนั่งอึ้งอยู่บนพื้น

พูด…อะไรไม่ออก

อากาศ…เหมือนจะหมดหายไปจากโลกใบนี้

ความร้อนจากดวงอาทิตย์หมดไป…เหลือแต่เพียงความหนาวยะเยือกให้เขาทนทุกข์ทรมาน…

“ผม…ผมพอจะมีโอกาสมั้ย?”

กวินไม่ตอบ แต่ปาพวงกุญแจใส่หน้า

“คุณนินเขาฝากมาคืน”

เมฆินไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะเก็บมันขึ้นมา

“คุณทำได้ยังไง? คุณทำร้ายคนที่จริงใจและรักคุณมากที่สุดในชีวิตของเขาได้ยังไงกัน? หัวใจคุณทำด้วยอะไรกันเมฆิน?...คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าเพิ่งสูญเสียเพชร…เพชรล้ำค่าที่คุณไม่มีวันหาได้จากที่ไหน”

“ผม…ผมผิดไปแล้ว ใช่มั้ย?”

“ถามตัวเองดีกว่า และเก็บคำพูดนั้นไว้เถอะ” กวินมองด้วยแววตาเย็นชา ส่ายหน้าหนี “ผมยังไม่แน่ใจ ว่าแม้แต่ตอนนี้คุณจะยังคิดบดขยี้เพชรเม็ดนั้นให้แหลกละเอียดคาน้ำมือคุณอยู่หรือเปล่า…”

ก้าวขึ้นรถ เมฆินมองตามตาละห้อย

“ผม…ผมสมควรทำยังไงดี”

“ก็แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน คุณเมฆิน…”



ตั้งแต่ที่ชลัชรู้ความจริงทุกอย่าง เขานำเรื่องทั้งหมดไปขายให้กับนิตยสารแห่งหนึ่ง

ชายหนุ่มนั่งหน้าเครียด สะใจ…เมื่อเห็นข่าวที่ตีแผ่ความจริงทั้งหมดของดาราสาว…พิมพา

นี่คือของขวัญ แด่คนที่เขาชิงชังสุดขั้วหัวใจ!

อรรถชัยที่โดนเขาทำร้ายร่างกายสาหัส นอนเข้ารักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ยังต้องให้น้ำเกลืออยู่จนถึงวันนี้

เพื่อนที่รักกันมาก…มักจะกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตเสมอ

อรรถชัยขู่ว่าจะแจ้งข้อหาชลัช

ชายหนุ่มโต้กลับ…หากกล้าแจ้ง เขาก็กล้าสู้

แต่เนื่องจากอรรถชัยต้องใช้เงินมากหากต้องจ้างทนายขึ้นโรงขั้นศาล สู้กับคนมีเงินมากมายมหาศาลอย่างชลัช…เขาจึงเก็บตัวเงียบเฉย ทำเป็นขู่ไปเท่านั้น…

เพราะตอนนี้ธุระกิจของครอบครัวอรรถชัยนั้นไปได้ไม่ค่อยสวยเท่าไร โดนพิษเศรษฐกิจเข้าไป ก็ได้แต่ประคองไม่ให้ล้ม…แต่ข่าววงในว่ามาว่า จะล้มได้ทุกเมื่อ แถมลูกชายคนเดียวอย่างนายอรรถชัยก็ดัน ‘ขายไม่ออก’ ซะด้วย เพราะแวดวงรู้ไปทั่ว

ดังนั้นอรรถชัยจึงได้แต่นอนเก็บความเคียดแค้นเอาไว้แต่ฝ่ายเดียว ทำอะไรใครไม่ได้เลย

แต่คนอย่างเขา…ไม่มีวันเลิกราง่ายๆ!

















โปรดติดตามตอนต่อไป

[ALeX]

เยี่ยมม


สมๆๆ พิมพา

ได้ฟิวเหมือนกับอ่าน นิยาย แจ่มใส ที่เป็นวรรรกรรม ผู้ใหญ่อะ


ติดตามๆ

ขอบคุณครับๆๆๆๆๆๆ



นี่แหละสิ่งที่ผมอยากจะนำเสนอในการแต่งนิยายเรื่องนี้


ในที่สุดก็มีคนได้ฟิวแบบนั้น ขอบคุณนะครับๆๆๆ


ปล.โชคดีที่ไม่รู้สึกเหมือนนิยายราคา12บาทอีกต่อไป (เน๊อะ-_-")

ปล.ล. ตอนแต่งนิยายชายหญิงส่งสำนักพิมนี้ตลอดเลย แต่หวืดตลอดเลยเหมือนกัน มีใครมีเทคนิคเอาชนะใจกองบก.แจ่มใสบ้างมั้ยครับ? Personal M. มาให้ผมทีน๊า 





ปล.ล.ล. +1นะง๊าบ






รักทุกคนเลย XoXo

[amito]

แล้วตอนนี้ชนินทร์ไปไหนแล้วละคะ กวินช่วยชี้ทางให้เมฆินตามไปเคลียร์หน่อยนะคะ

 

ส่วนชลัช เยี่ยมมาก เมื่อเค้าทำเราเจ็บก้อ แฉ มันซะให้สะใจ หญิงร้ายชายชั่วสมควรได้รับผลตอบแทนซะบ้าง

 

[K2KARN]

+1 ค่ะ



ดีแล้ว สมควรได้แก่เวลาที่เมฆินต้องทบทวนแล้วว่าสิ่งที่ทำลงไปเลวร้ายแค่ไหน
แล้วชนินทร์ที่หายไป จะหาเจอไม่เจอก็ขึ้นอยุ่กับตัวคุณเมฆินเองแล้วล่ะค่ะ
แต่ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่าสิ่งที่มีค่ามันไม่ได้มาง่ายๆ


เรื่องมันเกิดเพราะความชั่วของคนจริงๆเล้ย
คนที่ไม่ผิดก็ต้อมารับเคราะห์ไป



รอตอนต่อไปค่ะ