5555+
ถือว่าเปนครั้งแรกที่โดนด่าเละแบบนี้
ไม่โกรธนะครับ แต่ขอให้มาอ่าน อิอิ
บทที่ 34
ชนินทร์เดินหนีออกมาไม่ไกลนัก ทรุดตัวลงอย่างหมดแรง
หมดแล้ว…ความดีงามในโลกใบนี้
ตกอยู่ในเกมที่โดนเขาหลอก ปั่นหัวใช้เป็นเครื่องมือมานาน…พอสักที
มีแต่ความหลอกลวง…ชนินทร์จะอยู่ไปเพื่ออะไรกัน
ตั้งแต่ผู้ชายที่ชื่อเมฆินก้าวเข้ามาในชีวิต…ความทุกข์หมุนเวียนเข้ามาไม่รู้จักจบสิ้น
ชนินทร์ไม่อยากตามหา ไม่อยากตามรังควานคู่รักอย่างเมฆินและพิมพาอีก
มันทำให้เขารู้สึกด้อยค่ามากยิ่งกว่าเดิม
ภาพต่างๆยามเขาทำดี…ยามเขาอ่อนโยน ยามทั้งสองแบ่งปันรอยยิ้มและเสียงหัวเราะด้วยกัน…แม้เป็นเพียงเวลาสั้นๆ แต่คิดดู…ทุกอย่างคือเรื่องหลอกลวง
และชนินทร์ก็โง่พอที่จะเชื่อ!
เจ็บใจ…มันเจ็บหัวใจ!
อับอาย และเจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
โลกตรงหน้าสำหรับเขามันมืดมน ไร้หนทาง…
เมฆินทำเหมือนเป็นเรื่องเล่นๆ…’ก็แค่หลอกคุณเท่านั้นแหละ’…
ชนินทร์อยากสำลักเอาความร้ายกาจ ความชั่วช้า ความชิงชังต่างๆที่มีต่อผู้ชายคนนั้นออกมาให้หมด ไม่ให้หลงเหลือเลยแม้แต่นิดเดียว!
อยู่กับบ้าน หมกตัวอยู่ในห้อง…ไม่ออกไปไหน
จมจ่ออยู่กับความทุกข์…ทำเท่าไรแล้วก็ยังตัดใจไม่ขาดสักที
กวินกับฤดีเป็นห่วงจนต้องมาเยี่ยมถึงที่บ้าน
ด้านล่าง ชลัชเป็นคนรับแขก
“อ้าว คุณฤดี สวัสดีครับ มาเยี่ยมพี่นินเหรอครับ?”
ฤดียกมือไหว้ชลัชอย่างนอบน้อมแม้ว่าจะอายุมากกว่า แต่เพราะเขาเป็นเจ้านาย หล่อนก็เคารพอยู่แล้ว
“สวัสดีค่ะคุณชลัช ได้ข่าวว่าคุณชนินทร์ไม่สบายหนัก ดิฉันเลยมาเยี่ยม ส่วนนี่เพื่อนคุณชนินทร์เอง คุณกวินคะนี่คุณชลัชน้องชายคุณชนินทร์ค่ะ”
ฤดีทักทายและแนะนำอย่างเป็นทางการ จนชลัชขำ
“ทีหลัง ไม่ต้องทางการแบบนี้ก็ได้นะครับ”
ชลัชแอบกระซิบให้หญิงสาวฟัง จนหล่อนหน้าแดง
“เรียกผมลัชเฉยๆก็ได้ครับ เอ่อ เดี๋ยวผมจะให้เด็กยกน้ำขึ้นไปข้างบน ห้องพี่นินอยู่ทางขวามือน่ะครับ เชิญเลยครับ”
เคาะประตูก็ไม่ยอมขาน…กวินจึงถือโอกาสเปิดเข้าไปเงียบๆ…
ชนินทร์นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง…
ลืมตา แต่กำลังร้องไห้เงียบๆ
ชายหนุ่มลุกขึ้น
กวินกับฤดีเดินมาที่เตียง นั่งข้างๆ
“พวกคุณ…?”
“พวกเรามาเยี่ยมคุณน่ะครับ”
“เหรอครับ…”
“ผมไปหาคุณที่ทำงาน แต่ได้ข่าวว่าคุณไม่สบายมาก ก็เลยชวนคุณฤดีมาเยี่ยมด้วยกัน”
“คุณนินคะ? คือฤดีอยากจะบอกว่าฤดีทำงานกับคุณนินมาตั้งนานแล้ว…ไม่เคยเห็นคุณนินเป็นแบบนี้เลย มีเรื่องอะไรพอปรึกษากับเราได้มั้ยคะ?”
ชนินทร์มองหน้าคนทั้งสอง ซาบซึ้งใจ แต่ส่ายหน้า…
“ไม่ครับ…ผม ผมไม่เป็นไร”
“คุณนิน” กวินวางมือบนบ่าอีกฝ่าย “ไม่เป็นไรหรอก…คุณฤดีรู้เรื่องหมดแล้ว เราจะช่วยคุณเอง เพื่อให้คุณสบายใจขึ้น”
ชนินทร์เบิกตากว้าง
“อย่าโกรธคุณกวินเลยนะคะ ฤดีอยากรู้เอง…เพราะ เพราะฤดีเป็นห่วงคุณค่ะ ขอให้พวกเราได้ช่วย เท่านั้นก็พอ นะคะคุณนิน”
ฤดีเอื้อมมือไปกุมมือชนินทร์อย่างกล้าๆกลัวๆ…
หล่อนอาจเคยรักชนินทร์ก็จริง แม้แต่ตอนนี้ก็ยังรักอยู่…
เพียงแต่เป็นความรักบริสุทธิ์ ห่วงใย ในฐานะเพื่อน
“ให้เราเป็นเพื่อนปรับทุกข์ของคุณนะครับ”
ชนินทร์พยักหน้า ก่อนจะปาดน้ำตา ยิ้มบางๆ
“งั้น…ผมมีเรื่องหนึ่งอยากให้คุณสองคนช่วยผม…”
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
