[นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ  (อ่าน 775548 ครั้ง)

three

  • บุคคลทั่วไป
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกครับ :เฮ้อ:

White..BroccO

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้อ ต่างคนก็ต่างไม่ยอมรับความรู้สึกที่มีให้กัน

ปากแข็งกันไป ปากแข็งกันมา  :เฮ้อ:

เค้าชักจะ...........................อยากอ่านตอนต่อไปแล้วน่ะ  o22

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
 :a5:

ออฟไลน์ O_cha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
ผลสอบที่ออกมา จะเป็นไงก็ช่างมันเพราะมันผ่านไปแล้ว

ต่อไปมันก็ขึ้นอยู่กับว่าคนที่ได้คะแนนสูงๆ จะเทไปที่ไหนกัน  ดังนั้นเลือกทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้นะครับ


ปล. ประโยคสุดท้าย(ของตอนที่ 21)  ใครเป็นคนพูดครับ???

premkoe

  • บุคคลทั่วไป
หนี ไม่ก้อฆ่าตัวตายไรประมาณเนี้ย

เมฆิน จะได้รู้สึก

crazykung

  • บุคคลทั่วไป
รู้สึกเห็นใจคนแต่งอะ

เพราะคะแนนบันก้อออกมาเน่ามากมาย

แทบไม่มีมหาลัยเรียนช๊อคไปเลย

แล้ว ไอที่ว่าพวกคะแนนสูงจะเทไปไหน

หมอ เภสัช ?? หรือว่าอาไรอะ

อนาถมากมายT^T

สู้ๆจ้า เอาใจช่วย<เอาตัวเองยังไม่รอด 55+>

ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
เอามีดเสียบพุงมันเรย  o18

nanao

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณมากคร้าบ
เกินบรรยายเลยคนแบบนี้


เป็นกำลังใจให้คุณอเล็กซ์คร้าบ สู้ ๆ ^^

N19T

  • บุคคลทั่วไป
เข้าใจน้องๆ ช่วงนี้มากค่ะ เพราะผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยประกาศกันแล้ว
บางคนอาจจะได้คะแนนดีเพียงพอกับคณะและมหาวิทยาลัยที่ต้องการ แต่คงไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนั้น
ยังไงขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคนค่ะ ใครที่พลาดมหาวิทยาลัยที่อยากเรียน ก็ลองมองหาที่สำรองไว้นะค่ะ
จะไม่พูดว่า " มหาวิทยาลัยไหนก็เหมือนกัน " เพราะในความเป็นจริงมันไม่เหมือนกันค่ะ
แต่ไม่อยากให้ท้อกัน ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป มหาวิทยาลัยไม่ใช่เป็นตัวกำหนดอนาคตซะทั้งหมด
แต่การกระทำ ความขยัน ความตั้งใจ และโอกาส คือ คำตอบค่ะ ดังนั้นพยายามให้เต็มที่ ใช้ชีวิตให้คุ้มในรั้วมหาวิทยาลัยนะค่ะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมฆินก็ยังคงเป็นคนเดิม ที่ไม่ปรับปรุงทัศนคติ ... ชนินทร์ก็ยังเหมือนกัน หลุดออกจากปัญหาเดิมๆ ไม่ได้
จะรอติดตามนะค่ะว่า ทั้งคู่จะตัดสินใจทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครมีความสุขหรอก หากยังหลอกตัวเองต่อไปแบบนี้
ขอบคุณน้อง Alex นะค่ะที่มาต่อ fic ให้พวกเราทุกคนได้อ่านกัน ... สู้ สู้ ในทุกเรื่องนะค่ะ

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตามันรื่นๆ :sad4:ออกมาเลย

ปล. สู้ๆน่ะคับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ บทที่ 21
« ตอบ #489 เมื่อ: 09-04-2009 00:00:56 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






xiiiNG

  • บุคคลทั่วไป
ต๊ายย ละครหลังข่าว มาเองงเลยนะคะเนี้ยย  :m20:





xiiiNG

  • บุคคลทั่วไป
เข้าใจน้องๆ ช่วงนี้มากค่ะ เพราะผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยประกาศกันแล้ว
บางคนอาจจะได้คะแนนดีเพียงพอกับคณะและมหาวิทยาลัยที่ต้องการ แต่คงไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแบบนั้น
ยังไงขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคนค่ะ ใครที่พลาดมหาวิทยาลัยที่อยากเรียน ก็ลองมองหาที่สำรองไว้นะค่ะ
จะไม่พูดว่า " มหาวิทยาลัยไหนก็เหมือนกัน " เพราะในความเป็นจริงมันไม่เหมือนกันค่ะ
แต่ไม่อยากให้ท้อกัน ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป มหาวิทยาลัยไม่ใช่เป็นตัวกำหนดอนาคตซะทั้งหมด
แต่การกระทำ ความขยัน ความตั้งใจ และโอกาส คือ คำตอบค่ะ ดังนั้นพยายามให้เต็มที่ ใช้ชีวิตให้คุ้มในรั้วมหาวิทยาลัยนะค่ะ



นู๋จะพยายามให้สุดๆๆค่ะ ถ้าเป็นไปได้ช่วงเร่งคนแต่ง จะได้ไม่มีห่วงง

อ่านหนังสืออย่างสบายใจ YoY

[D]a[D]a [T]oo[N]

  • บุคคลทั่วไป
ยิ่งอ่าน ยิ่งสงสารนิน

CocO naTtH mIlK

  • บุคคลทั่วไป
 :L2:รักเค้าก้บอกไปเลยดีกว่ามั๊ย....จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้

สงสารชนินทร์อ่ะ แต่บางอารมณ์ก็หมั่นไส้นะ....อ่อนแออยู่ได้ กรรมเวร

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
ความรัก ต้องเจอกับตัวถึงจะรู้ เฮ้อรักเผื่อใจไว้เจ็บ

ออฟไลน์ maxtorpis

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-4
หนีไป

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:


ค้าง ง่ะ


ค้างอย่างแรงเรยยยย นิ



 :z13: :z13: :z13: :z13:

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
เมฆินทำตัวได้น่าขัดใจมากกกกกกก




โอ้ยยยยยยยค้างงงงงงงงงงงงงง




สงสารนินทร์มากกกกกกกกอ่ะ

ALeX

  • บุคคลทั่วไป
มาสองตอนแบบแถมๆ























บทที่ 22



พิมพาอารมณ์เสีย

เมื่อคืน…นึกว่าจะได้กลับบ้านไปกับเขาซะแล้ว ที่ไหนได้ เมฆินออกไปจากร้านกับใครไม่รู้ แถมยังโทรมาบอกหล่อนว่าให้กลับบ้านเองอีกต่างหาก

ถ่ายละครเสร็จ หญิงสาวกดโทรศัพท์หาชลัชแฟนหนุ่มตัวจริง…อีกฝ่ายรับสาย กรอกเสียงร่าเริงลงไป

“เดี๋ยวนี้พิมไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเลยนะจ๊ะ”

พิมพาเบ้หน้าใส่อากาศ เบื่อจังไอ้อาการจ๊ะจ๋าของอีกฝ่าย

“ค่ะ…พิมยุ่งมาก ลัชเข้าใจพิมนะ”

ไม่ยากสำหรับการเล่นเป็นบทนางเอกสำหรับหล่อน เพียงแต่สมัยนี้คลื่นลูกเก่ามันมาแรงกว่า อีกอย่าง…หล่อนเองก็ไม่ค่อยมีชื่อเสียงที่สดสะอาดเสียเท่าไรนัก

ดังนั้นเป้าหมาย…จึงต้องเป็นคนรวยๆอย่างชลัช



พิมพาออกไปนั่งดื่มยังร้านประจำ หวังว่าคืนนี้…เมฆินคงออกมาเที่ยวด้วย

หากเจอกัน หล่อนไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกแน่!

ทว่าคืนนี้ เงียบเหงา ไร้วี่แวว

“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะพิม?”

พิมพาหันไปทางต้นเสียง…ชายหนุ่มร่างสูง เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาในชุดลำลองสำหรับเที่ยวกลางคืนตัวเก่ง

“อรรถ….”

อรรถชัยก้าวเข้ามานั่งบนโซฟาเดียวกับดาราสาว ชายหนุ่มนั่งกางแขน ยิ้มให้อีกฝ่ายขณะกำลังสอดส่องมองหา ‘เหยื่อ’ สำหรับคืนนี้

“แล้วคุณล่ะมาทำอะไร?”

“อ้าว ไม่น่าถาม…”

อรรถชัยเป็นเพื่อนสนิทของชลัช…สนิทมานาน พิมพาทราบดี

เพราะก่อนหน้าที่หล่อนจะได้เป็นแฟนกับชลัช หล่อนก็เคยยุ่งเกี่ยวกับอรรถชัยอยู่นานนม!

อรรถชัยนึกอยากเตือนชลัชว่าผู้หญิงคนนี้…เขากับเพื่อนๆต่าง ‘ชิม’ กันมาหมดไส้หมดพุงแล้ว

ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้หล่อนเข้าวงการได้ ก็เพราะอิทธิพลของบิดาเขานี่แหละ

“แล้วนายลัชไม่มาด้วยหรือคุณ?”

พิมพาเบ้ปากอีกครั้ง

“โอ๊ย ใครจะพามาด้วย น่าเบื่อมาก น่ารำคาญ”

อรรถชัยหัวเราะ

พิมพาช่างไม่คู่ควรกับชลัชจริงๆ

แต่อย่างว่า…เขาไม่อยากยุ่งด้วยหรอก

“พูดแบบนี้ นายลัชน่าจะได้ยินนะ”

พิมพาตาวาว

“อย่าเชียวนะคุณอรรถ”

“เอ่อนา ผมรู้หรอก สงสัย…นายลัชจะมีดีแค่แบ๊งค์สีเทาเป็นปึกๆให้คุณถลุงเล่น”

พิมพาเองไม่ใส่ใจ…ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่…

หล่อนก็รู้ความลับฉาวๆโสมมของอรรถชัยด้วยเหมือนกัน!

“ก็เพราะเรื่องนี้ ฉันถึงต้องยอมคบกับเขาต่อ ไม่งั้นฉันเขี่ยทิ้งไปนานแล้ว!”

ทั้งคู้ยิ้มให้กัน…สนุก

ปกติอรรถชัยออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ทุกวัน เป็นประจำ…เขาเป็นประเภทลูกคนรวยที่ไม่ทำงานทำการอะไรอยู่แล้ว เพียงแค่สนุกไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจ

“นี่คุณรอใครอยู่หรือเปล่า?”

พิมพาถอนหายใจ

“ใช่ซิ แต่…คืนนี้เขาคงไม่มาแล้ว”

อรรถชัยวางมือลงบนต้นขาหญิงสาว

“งั้นคืนนี้เราไปกันมั้ย?”

พิมพามองแววตาคุกกรุ่นเจ้าเล่ห์ของเขา นิ่งเงียบตัดสินใจสักพัก…

ยอมรับ…การได้สนุกกับอรรถชัย นอกใจชลัชไปกับเขานั้น…มันสนุกจริงๆ!

“ก็ได้ แต่ไม่ค้างนะ”



กวินมาหาชนินทร์ที่บริษัท

เลขาฯสาวคนสวย ที่นั่งอยู่หน้าห้องลุกขึ้นยืนต้อนรับหน้าบึ้งๆ กอดอก

กวินยิ้มพร้อมหัวเราะ

“อะไรกันครับ? ทักผมด้วยหน้าตาแบบนั้น”

“หน้าตาแบบไหน ของฉันก็เป็นแบบนี้”

กวินวางของฝากให้หล่อนลงบนโต๊ะ

ชอบจัง เวลามาที่นี่ มีคนให้คอยต่อล้อต่อเถียงด้วย

“นี่อะไรคะ?”

“ของฝากของคุณ”

“คะ?”

ฤดีแกะถุงออก ข้างในเป็นเครื่องอาบน้ำของผู้หญิง

“คุณให้ดิฉันทำไม?”

“เผื่อคุณจะทักทายผมดีกว่านี้ไง”

ทำท่าจะเดินเข้าไป ฤดีไหวตัวทัน

“เดี๋ยวๆ คุณจะเข้าไปไหน?”

มือเล็กรั้งแขนกวินไว้ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“คุณยังไม่ยอมอีกเหรอ ผมมาบ่อยแค่ไหนแล้ว ไว้ใจผมเถอะ”

“เปล่าค่ะ…วันนี้เข้าพบไม่ได้จริงๆ ฉันขอร้อง…”

“ทำไม?”

“คุณชนินทร์…รู้สึกไม่ค่อยดี”

“คุณรู้ได้ยังไงล่ะ”

หญิงสาวเท้าสะเอวใส่ เอียงคอ

“ก็ดิฉันเป็นเลขาฯท่านนี่คะ…”

กวินทำหน้าเซ็งๆ เหมือนจะถามว่า ‘แล้วให้เขาทำยังไงล่ะ?’

“คือ…พักหลังมานี่ดิฉันว่าคุณชนินทร์ดูเปลี่ยนๆไป ท่านมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ คุณพอจะทราบมั้ยคะ?”

หญิงสาวบิดมือที่กุมไว้ไปมา สีหน้าแลดูกังวลจัด

อ้อ…กวินรู้แล้ว

ฤดีแอบชอบชนินทร์!

“ดิฉันอยากคุยกับคุณ ถ้าคุณรู้…ยังไงช่วยรับนามบัตรฉันไปได้มั้ย ดิฉันต้องคุยกับคุณเรื่องท่าน…นะคะ?”

กวินรับมางงๆ ยิ้มให้ฤดีอย่างรู้ทัน ทว่าอีกฝ่ายความรู้สึกช้า

“คะ?”

“ผมเข้าไปได้แล้วใช่มั้ย?”

“เอ่อ…”

“เชื่อผมเถอะ” กวินจับร่างเล็กให้หลบพ้นทาง “ผมทำให้เจ้านายคุณสดชื่นขึ้นได้นะ”









ALeX

  • บุคคลทั่วไป








บทที่ 23



ชนินทร์นั่งดูเอกสารอยู่ที่โต๊ะ

เขาเริ่มมึนๆมาตั้งแต่เมื่อครู่

อ่านไม่รู้เรื่องแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกปวดหัวเล็กน้อยเพิ่มด้วย

กวินก้าวเข้ามาในห้อง

“สวัสดีครับคุณนิน”

“อ้าวคุณวิน”

ชนินทร์เชิญให้นั่ง พูดคุยกันตามปกติ

“คุณนิน คุณรู้มั้ยว่าเลขาฯของคุณเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน?”

กวินหยั่งเชิงถาม

“ครับ ฤดีเป็นทั้งเลขาฯและเพื่อนที่ดีสำหรับผม”

ดูเหมือนชนินทร์จะยังไม่รู้ตัว กวินยิ่งอยากช่วย…เอ๊ะ หรือว่าแกล้งยัยเลขานั่นดี?

“เอาเป็นว่า…คุณต้องทำตัวให้สดใสขึ้นนะครับ”

“ผมเป็นของผมแบบนี้”

“โธ่คุณนิน ถึงไม่ใช่ผม ไม่ใช่เลขาฯของคุณ ก็บอกได้ว่าคุณกำลังมีความทุกข์…”

ทั้งคู่เงียบไป กวินกล่าวต่อ

“ว่าแต่ วันนี้คุณว่างมั้ยครับ? เราออกไปทานข้าวกันเถอะ ผมจองที่ไว้แล้ว”

ชนินทร์เงียบไปพัก ก่อนจะตอบตกลง

ออกมาจากห้อง สั่งให้ฤดีคอยดูงานให้ เดี๋ยวเขาจะกลับมาตรวจต่อให้เสร็จ

กวินแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ เดินจากไปแล้ว…ฤดีมองตามอย่างไม่ไว้ใจ

ไม่รู้นายนั่นจะเข้ามาทำให้เจ้านายหนุ่มของหล่อนเสียผู้เสียคนหรือเปล่านะ?...



ห้างดัง อากาศเย็นฉ่ำ ทั้งสองกินอาหารญี่ปุ่นอยู่ตามลำพัง

ชนินทร์เริ่มรู้สึกปวดหัวมากขึ้น เขากินได้ไม่เยอะ

“อิ่มแล้วหรือครับ?”

ชนินทร์พยักหน้า กวินรีบกิน จึงค่อยออกจากร้าน

“คุณเป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า?”

ชนินทร์ไม่อยากทำให้เสียน้ำใจ

“ไม่…ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมเดินไหว”

กวินจึงเลือกพาเดินลงไปซูเปอร์มาเก็ตชั้นล่าง อีกสักประเดี๋ยว เขาคงต้องพาชนินทร์กลับไปส่งที่ออฟฟิศ

ใจจริงหวังให้ชนินทร์ได้ออกมาพบผู้คน สูดอากาศของสังคมข้างนอกบ้าง

อยากให้เพื่อนคนนี้สดใส…เขาไม่ชอบเวลาชนินทร์เป็นทุกข์ เพราะใครบางคน!

“เดี๋ยวผมซื้อของแปบเดียว คุณนินอยากทานไอศกรีมมั้ย? ผมเลี้ยง”

ชนินทร์ปฏิเสธ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เขารู้สึกเวียนหัวแปลกๆ

กำลังจะเดินไปแล้ว รถเข็นที่เลี้ยวเข้ามาในล็อคเดี๋ยวกัน ทำให้ทั้งสองหันไปมอง ชะงักค้างทิศทางเดียวกัน

เมฆินออกมาซื้อของ วันนี้เขาไม่มีอะไรทำ อีกอย่างพิมพาก็ดูเหมือนจะติดต่อไม่ได้เสียด้วย…

เจ้าของร่างสูงใหญ่ตาโต เห็นชนินทร์กับกวินอยู่ด้วยกัน

นี่มันอะไรกัน!

“คุณ…”

ชนินทร์ทำเหมือนมองไม่เห็นเขา ทั้งที่ยืนใกล้กันขนาดนี้

“คุณวิน ผมว่าเรากลับกันเถอะ”

ช้าไปแล้ว ร่างใหญ่พุ่งเข้ามาคว้าข้อแขน ทำให้กวินถึงกับจะเข้าไปปลดมือนั่น

“อย่า! ผมขอร้อง…อย่ามีเรื่อง”

“คุณทำอะไรคุณนิน?”

เมฆินหัวเราะร่วน

“เรื่องของผม อย่ายุ่งดีกว่า คุณไม่อยากมีเรื่องกับผมที่นี่แน่”

หันมาถามชนินทร์

“ออกมากับมันทำไม?”

“ผมออกมากับเพื่อน ปล่อยผม ผมจะไปต่อ”

กวินรีบเข้าไปขวางระหว่างเมฆินและชนินทร์…ใกล้จนจมูกจะโดนกัน จ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเดือดดาล

“คุณบังคับอะไรเขาไม่ได้แล้ว”

เมฆินตอบกลับด้วยน้ำเสียงต่ำข่มขู่เช่นกัน…

“อย่ายุ่งเรื่องคนอื่น ชนินทร์เป็นของผมแล้ว…ไม่ใช่คุณ”

“ไม่เคยมีใครเป็นของใครได้ทั้งนั้น!”

ชนินทร์พยายามจะแยก หน้าเสีย…น้ำตาพาลจะไหล

“คุณวิน…ผมขอร้อง อย่าไปสู้กับเขาเลย…”

“แต่มันจะทำร้ายคุณ!”

“ผม…ขอร้อง ผมขอโทษ แต่คุณกลับไปก่อนได้มั้ย?”

เมฆินยิ้มเยาะ ส่งให้กวินเดือดหนักขึ้นไปอีก

กวินมองชนินทร์ ไม่พูดอะไร…คนถูกมองหน้าแดง ก่อนจะโดนลากตามร่างสูงไปยังลานจอดรถ

กวินปาตะกร้าลงพื้น โมโห! คนอะไรนิสัยอันธพาล อวดเบ่งไม่รู้จักพอ

เขาต้องหาทาง…หาทางทำอะไรสักอย่าง!



ร่างบางโดนลากมายังลานจอดรถ ผ่านสายตาสงสัยของใครหลายคน อายก็อาย…เจ็บก็เจ็บ

ถึงรถของชายหนุ่ม เมฆินหันมาหาเรื่อง

“คุณมากับมันทำไม บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งกับมัน”

“เขาเป็นเพื่อนผม ผมจะมีเพื่อน เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”

“เกี่ยว เพราะผมไม่ชอบมัน อีกอย่าง ผมเป็นผัว คุณเป็นเมียผมแล้ว จะต้องให้พูดอีกสักกี่ครั้ง นี่จำไม่ได้บ้างเลยหรือไง?”

ชนินทร์กำมือแน่น อยากตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายดังๆ คับแค้นหัวใจ…

“อย่าขัดขืน ขึ้นรถเดี๋ยวนี้”

“ไม่!”

“คุณชนินทร์ คุณก็รู้ว่าผมลูกบ้าเยอะนะ”

ในที่สุด…ชนินทร์ขึ้นไปนั่งอยู่ข้างกายเขา

รถขับมาถึงบ้านหลังเดิม ไร้วี่แววของผู้ร่วมอาศัย เมฆินเปิดประตูเข้าไป

“คุณพาผมมาทำไม?”

เมฆินปลดกระดุมเสื้อ หันมามอง

“ทำหน้าที่ของผัวที่ดีไง!”

จู่โจมเข้ามา ล็อคต้นแขน ชนินทร์ตกใจดิ้นพล่านๆ

“อย่านะ!”

ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้น ชนินทร์ที่ไม่สบายอยู่แล้ว รู้สึกโลกทั้งใบไหววูบ

สติดับวูบลงในที่สุด

เมฆินชะงัก…ชนินทร์ถึงกับเป็นลมเลยหรือ?

ร่างบางหมดสติไร้เรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าขาวแดงก่ำ มือใหญ่สัมผัสหน้าผากก่อนจะรีบชักออก

ตัวร้อนจัดเชียว…

อุ้มร่างบางวางไว้บนเตียง ชายหนุ่มปรับอารมณ์ ก่อนจะเดินไปรองน้ำออกมาเช็ดตัวคลายความร้อนให้

ห่มผ้า…นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง รอจนกว่าจะตื่นขึ้นมา เขาจะให้กินยา

ชายหนุ่มนั่งกอดอก…ทำไมนะ เขาถึงไม่ชอบ ไม่อยากเห็นชนินทร์อยู่กับใครตามลำพัง โดยเฉพาะไอ้นักสืบไส้แห้งนั่น

ความรู้สึกแบบนี้…ที่เขาเรียกว่าหึงหวงใช่มั้ย?

ถ้าใช่…เขาก็ทั้งหึงและหวงชนินทร์เอามากๆ!













โปรดติดตามตอนต่อไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






winwell

  • บุคคลทั่วไป
จิ้มๆๆๆ :z13: :z13:


รอต่อไปนะคับ :กอด1: :กอด1:

mackerel

  • บุคคลทั่วไป
มอบแต้ม+ ที่ 89 แทนคำขอบคุณคร้าบ
เบิ้ลสองตอนแบบนี้
ขอให้ฉ่ำน้ำสองเท่า ครึครึครึ
 :pig4:

LoveNineTeen

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณสำหรับสองตอนคร๊าบบบ

จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2:

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
Re:
«ตอบ #503 เมื่อ12-04-2009 06:48:48 »

ชุลมุนวุ่นวาย นายกวินได้คู่กะคุณเลขาแน่เลยชิมิ

nanao

  • บุคคลทั่วไป
รีบ ๆ ทำดีสักทีสินายเมฆิน = =

nartch

  • บุคคลทั่วไป
:z1:
บทตบจูบๆๆๆๆ ถูกใจเป็นที่ยิ่ง...
ติดอย่างเดียวที่ทำให้อารมณ์สะดุด "เหตุผลที่ทนยอม"
คนระดับชนินทร์จะป้องกันแก้ไขอะไรไม่ได้เลยหรือ ?
บอกเล่าให้ฟังเจ๋ยๆๆๆๆๆ

ถ้ามองข้ามจุดนั้นไป...ทุกอย่างฉลุย...แจ่ม  :m4:

ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
ฟิตๆ 2 ตอนเลย อิอิ ชนินทร์น่าจะสวนกลับอะไรมากกว่านี้ ขัดเคืองค่ะขัดเคือง  :m31:

N19T

  • บุคคลทั่วไป
เมฆินยังดูเหมือนใจร้ายซะเหลือเกิน เมื่อไหร่จะปรับตัวน๊า
กว่าจะรู้สึก คงต้องเสียชนินทร์ไปก่อนหรือเปล่า


สุขสันต์วันสงกรานต์ วันปีใหม่ไทยล่วงหน้าค่ะ
เล่นน้ำกันให้สนุก บนความปลอดภัยด้วยนะค่ะ

ออฟไลน์ konnarak

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-0
สาด.....น้ำ



สุขสันวันสงกรานต์


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-04-2009 10:59:42 โดย konnarak »

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ถูกต้องแล้วคร้าบบบบบ
นายเมฆิน...อย่างนี้ล่ะเค้าเรียกว่าหึงหวงอ่ะ
กว่าจะรู้ตัวได้เนอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด