“คุณหมอครับ แม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ”
“ตอนนี้อาการพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ว่าต้องรออยู่รอดูอาการก่อนครับ”
“แล้วแม่ปมจะอาการดีขึ้นเมื่อไหร่ครับ”
“สักสองสามวันครับ รอดูอาการหลังจากผ่าตัดก่อน เพราะว่าถ้ามาอยู่ข้าวนอกแผลจะติดเชื้อครับ ยังไงตอนนี้คุณอมรวดีก็ปลอดภัยแล้วนะครับ ผมขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ”
“ขอบคุณ คุณหมอมากนะครับ”
“ยินดีครับ”
................................................................
“เก่งครับ เก่งจะ....”
“เดี๋ยวเราไปก่อนนะ อีกสองสามวันเราจะเอาน้องกัสมาคืน”
“เก่ง ค้างที่นี่ก็ได้ครับ”
“ไม่............”
“เก่งครับ ค้างที่โรงพยาบาลนะครับ”
“ฟังภาษคนไม่รู้เรื่องรึไง บอกว่าไม่ก็คือไม่”
“ครับ”
............................................................
“น้องกัสครับ”
“ครับอาเก่ง”
“คุณย่าปลอดภัยแล้วนะครับ แต่ว่าอีกสองสามวันคุณย่าจะออกมาจากห้องที่เราไปรอนะครับ เดี๋ยวคุณย่าออกมาเมื่อไหร่ อาเก่งจะพามาเยี่ยมนะครับ”
“ครับ อาเก่ง”
“งั้นตอนนี้เรากลับบ้านดีมั้ยครับ กลับไปนอนที่บ้านดีกว่านะครับ”
“แต่..............”
“แต่อะไรครับ”
“แล้วคุณพ่อจะอยู่กับใครครับ”
“อาก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ น้องกัสอยากอยู่กับคุณพ่อมั้ยครับ”
“อยากครับ แต่อาเก่งต้องอยู่เด้วย”
“”ไม่ครับ.........อาเก่งจะกลับบ้าน น้องกัสจะกลับกับอามั้ยครับ หรือว่าจะอยู่กับคุณพ่อที่นี่”
“งั้นน้องกัสกลับบ้านกับอาเก่งดีกว่าครับ”
“ได้ งั้นเรากลับกัน กาญจน์ อาท กลับบ้าน”
“ครับพี่เก่ง”
“เก่งครับ”
“....................................”
“นัทขอบคุณเก่งนะครับที่ช่วยดูลูกให้”
“..........................”
“ขอบคุณจริงๆนะครับเก่ง”
“.....................................”
“และก็ขอโทษเรื่องที่แล้วมานะครับ”
“ไม่จำเป็น”
“เก่ง.......................”
“กลับกันได้แล้ว”
...
ณ โรงพยาบาล
“คุณอาอาการเป็นไงบ้างครับ”
“ก็ดีขึ้นมากแล้วจะ รบกวนหนูเก่งมานาน”
“คุณอาครับ ผมขอโทษนะครับที่โทรบอกนัท เพราะผมไม่รู้จะทำยังไงดี”
“มาขอโทษทำไมจะ อาต้องอบคุณหนูเก่งมากกว่า ถ้าไม่ได้หนูเก่งโทรบอกตานัทให้มาเซ็นยินยอมผ่าตัด อาอาจจะตายไปแล้วก็ได้”
“คุณอาอย่าพูอย่างนี่สิครับ”
“จะ แหมมันเรื่องปกติ แล้วนี่ตากสเป็นไงบ้ง”
“เลี้ยงง่ายครับ กินเก่ง ขี้อ้อน แต่รวมๆแล้วเชื่อฟังดี คุณพ่อหายเหงาไปเยอะเลยครับ”
“ตายจริง นี่น้องกัสไปรบกวนคุณกรเลยหรอ”
“ไม่เลยครับ น้องกัสทำให้คุณพ่อหายเหงาได้มากครับ”
“ยังไงแม่ก็ขอบใจหนูเก่งมากนะลูก ที่ช่วยดูแลตากัสให้”
“ไม่เป็นไรครับ คุณอารักษาตัวก่อนด็กว่าครับ ส่วนน้องกัสเดี๋ยวผมดูแลให้”
“จะ ขอบใจหนูเก่งมากๆเลยนะลูก”
“ครับ คุณอา”
“น้องกัสครับ”
“ครับ คุงย่า”
“เป็นไงบ้างเราไปกวนอะไรอาเก่งบ้าง”
“น้องกัสไม่กวนครับ น้องกัสช่วยอาเก่งรถน้ำต้นไม้ด้วย แล้วก็เล่นับคุรปู่กรทั้งวันเลย”
“จะ หนูอย่าดื้อนะลูก อยู่กับอาเก่งก่อนนะครับ ย่าหายดี ย่าจะไปรับกลับมาอยู่บ้าน”
“ครับ คุงย่า น้องกัสจะไม่ดื้อครับ”
“คุณอาพักผ่อนก่อนนะครับ เดี่ยวผมอยู่เป็นเพื่อน เดี๋ยวตากาญจน์จะมารับน้องกัสไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อครับ”
“ไม่เป็นไรจะ อาอยู่คนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่เป็นเพื่อนครับ วันนี้คุณพ่อเขาสัญญากับน้องกัสว่าจะพาไปสวนสัตว์ ผมก็เลยว่างอยู่เป็นเพื่อนคุณอาครับ”
“ตายจริง นี่ถึงขนาดให้คุณกรพาไปเที่ยวเลยหรอ”
“มันเป็นสัญญากับเขาสองคนครับ คูรพ่อท่านเอ็นดูน้องกัสมาก”
“จะ ยังไงแม่ฝากขอบคุณคุนกรด้วยนะลูก ฝากเรียนว่าถ้าแม่หายดี จะไปขอบคุณด้วยตัวเอง”
“ครับ คุณอาพักผ่อนนะครับ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”
...............................................................
ตอนนี้ผมนั่งเฝ้าคุณอมรวดี คุณย่าของน้องกัส ที่ไม่มีใครมาเยี่ยมเธอเลย แม้แต่ลูกชายผมยังไม่เห็น............. ผมเลยอาสาอยู่เป็นเพื่อนคุณอา เพื่อให้กำลังใจและอยู่เป็นเพื่อนคุณอา เพราะสงสารท่านมากที่ต้องเหงาอยู่โรงพยาลคนเดียว อย่างน้อยเมื่อก่อนทานก็เป็นผู้มีพระคุณของผมคนหนึ่ง จำได้ว่าเมื่อก่อนท่านมักจะฝากขนม ซื้อของดีๆมาให้ โทรศัพท์มาถามสารทุกข์สุขดิบ...............ผมคงจะได้ตอบแทนท่านก็วันนี้
คูณอาหลบไปกว่าสองชั่วโมง ผมรู้สึกเมื่อย เลยเดินออกไปซื้อของกินให้คุณอาและว่าจะซื้อกาแฟให้ตัวเองแก้ง่วงด้วย ตอนแรกคิดว่าจะไปนอกโรงพยาบาล ก็ว่าจะไปที่ลานจอดรถ แต่นึกได้ว่าให้กาญจน์เอารถกลับบ้านไป แล้วเลยเดินกลับออกมา.............หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลยครับ
มาแว้วครับจากลับบ้านวานที่สอบ เลยถามเพื่อนๆว่าจาเอายังไงดี
อิอิ
ถ้าเลือกข้อสองก็ดีเหมือนกัน จาได้ไม่ต้องเร่งปั่น อิอิ
ไปเรื่อยๆดีกว่าเนอะ
แต่ไม่อยากอ่านเรื่องหกันหรอครับ
คิดว่าน่าจะมันกว่าเรื่องนี้อีกนะ
ประมาณวาโรคจิต อิอิ
แต่เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆจนกว่าจะมีฉาก แบบว่า
หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะคนแต่งกำลังรอเขียนอยู่
ไปละครับ
หัวข้อ: ก็กูมานจนอ่า .............ตอนนี้รวยแล้วครับ (อ่าน 294557 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก