วันนี้เก่งต้องเข้าเรียนในวิชาบังคับของมหาวิทยาลัย ซึ่งมีหลายๆคณะเรียนอยู่ด้วย ที่สำคัญวันนี้เก่งได้นั่งเรียนกบเพื่อนรักของเขาที่อยู่ต่างคณะกัน พร้อมกับอาทและมด
"เก่งจะ...คิ้วไปโดนอะไรมา"
"เอ่อ..คือซุ่มซ่ามอ่า"
"หรอจะ.........เก่งนี่ซุ่มซ่มจัง ระวังตัวด้วยนะเดี่ยวต้องทำงานอีกเยอะ"
"ครับ.....แม่ มด"
"ย่ะ... ช้านเตือนเธอแล้วนะ"
"นี่น้อยๆ หน่อยเจ้มด แผลแค่นี้เอง แล้วเก่งไปโดนอะไรมาครับ" อาทถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"หมากัด...................
..." นิวตอบขึ้นมาแทนเพื่อนรักของเขา
"หมาที่ไหนกัน.. สงสัยหมาตัวใหญ่มากละสิ กัดถึงคิ้ว" มดพูดขึ้น
" ช่าย ...ใหญ่มากๆเลย หมาบ้าด้วย" นิวเริ่มแขวะนัทเพราะเห็นว่านั่งอยู่ไม่ไกล
"อือ .. ช้่านอยากเห็นหมาตัวนั้นแล้วสิ"
"นิว... "
"ทำไมละเก่ง...แกเย็บตั้งสามเข็มนะ"
"เห้ยเก่ง.. ครัยทำอะไรนาย ทำไมต้องเย็บตั้งสามเข็ม" อาทเริ่มสงสัยเพราะนั่งฟังอยู่ตั้งนานและเขาสงสัยว่าหมาตัวที่กัดเก่งน่าจะเป็นนัท เพราะเห็นนิวมองไปทางนัทเหมือนกับไม่พอใจอะไร
"อืออ.... ไม่มีอะไรหรอก ชัังมันเหอะ ฟาดเคราะห์นะ" เก่งเริมรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ค่อยดีจึงไม่อยากให้เพื่อนคุยเรื่องนี้อีก
เพื่อนๆเห็นว่าเจ้าตัวไม่อยากพูดเรื่องนี้ จึงหยุดพูด แต่อาทกับมดก็ยังสงสัยอยู่ และตั้งใจว่าจะต้องถามนิวให้ได้ แต่ตอนนี้สหายทั้งสี่ ต่างตั้งหน้าตั้งตาเรียนก่อน เพราะอาาจรย์ เริ่มสอนแล้ว
"นักศึกษาคะ เพลโตกล่าวว่า ...... บร้า อุ๊บ (อาจารย์อุทาน) ตอนนี้ก็เรียนมามากแล้วไปเบรคสิบห้านาทีคะ
ตอนนี้เหล่านักศึกษาเริมทยอยเดินออกไปพัก ดื่มน้ำ ปัสสาวะ
" มีใครจะไปซื้อบราวนี่่กับเราบ้างมั้ย" มดชวนเพื่อนๆ ร้านเบอเกอรี่ ตั้งอยู่ใต้ตึกเรียน เป็นร้านของคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นร้านชื่อดังที่นักศึกษามาเรียนอาคารบรรยายรวม(เก่าแก่ ลักษณะคล้ายโรงหนัง) ก็มักจะไปซื้อในช่วงเบรค
"ไปสิ เราอยากกินบราวนี่ แล้วก์คอฟฟี่เค้ก" นิวบอกกับมด
" เจ้มด อยากกินกาแฟ ไปซื้อให้หน่อยได้มั้ย" อาทรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเริ่มง่วงแล้ว
"ไม่ย่ะ แกไปซื้อเองแล้วซื้อโกโก้มาฝากชั้นด้วย ชั้นจะไปเข้าแถวรอกับนิว"
"ก็ได้..."
"เออ เก่งไปกับเรามั้ย" มดถามขึ้น
"ไม่ละ ขี้เกียจ ไปกันเถอะ" เก่งรู้สึกว่าตัวเองเริ่มปวดศรีษะนิดๆๆ
เหล่าสหายทั้งสามคนต่างก็เดินลงไปทำธุระของตน ส่วนเก่งก็นั่งรอเพื่อจะเรียนต่อ
ตอนนี้ชายหนุ่ม ที่นั่งมอง กลุ่มสี่สหายอยู่ตลอดเวลา ่ก็เดินเข้าไปหาเก่ง
"เก่ง.. เจ็บมากมั้ย" นัทพูดขึ้น
"........................."
"เก่ง เราถามว่าเจ็บมากมัย"
"............................"
"เก่ง อยากโดนอีกหรอ"
"แล้วนายคิดว่าเจ็บมากมั้ยละ กับการเย็บสามเข็ม"
"เอ่อ............เราขอ.............โทษ.........."
"เอ่อ.. นักศึกษาคะ วันนี้ครูต้องของด นะคะ เพราะว่าที่คณะมีประชุมด่วน" อาจารย์ผู้สอนพูดแทรกขึ้น
ตอนนี้รอบๆข้างดังขึ้น จึงทำให้เก่งไม่ได้ยินคำขอโทษจากนัท"
"เก่ง................"
".........................."
"เก่ง..............."
"................."
ทันใดนั้น นัทก็ลากเก่งออกไปจากห้องเรียน ท่มกลางสายตาของสามสหาย
" นัท.. นายจะทำอะไรเก่ง" นิวได้สติก่อนเพื่อน จึงรีบดึงเก่งไว้
"มันไม่ใช่เรื่องของนาย" นัทพูดขึ้น
"แต่นายทำร้ายร่างกายเพื่อเรามากี่ครั้งแล้วไอแผลที่อยู่บนหัวเพื่อเรา ต้องเย็บสามเข็มมันฝีมือใคร" นิวเริ่มโมโห
"มันไม่ใช่เรื่องของนายนิว.. อย่ามาเสือก"
"ไอนัท มึงด่าเมียกูหรอ" เกมเดินมาจากไหนไม่ทราบ แต่เห็นว่าเพื่อนรักของตนเองกำลังด่าแฟนของเขาจึงได้โกรธ
" มาก็ดีแล้วเกม มึงเอาเมียมึงกลับไป กูจะเคลียร์กับเก่งเอง"
" ไม่ได้ ... ชั้นไม่ให้นายเอาเพื่อนชั้นไปทำร้ายอีก" มดพูดขึ้น
"อย่ามายุ่ง ..มด"
"เฮ้ย......มึงอย่าทำงี้ดิวะนัท" เกมอยากจะไกล่เกลี่ยให้บรรยากาศดีขึ้น
"แต่กูจะคุยกับเก่งเอง"
"ถ้านายอยากคุยกับเก่งก็ได้ แต่ต้องอยู่ในสายตาของพวกเรา" อาทเห็นท่าทางไม่ดีจึงหาทางออกให้
"นี่มันเรื่องส่วนตัวของกูและเก่ง พวกมึงอย่าเสือก" นัทเริ่มโมโห
" ไอสัตว์นัท มึงจะทำร้ายเพื่อนกูไปถึงไหน ที่มึงทำเพื่อนกูยังเจ็บไม่พอช่ายมั้ย" เริ่มใช้คำหยาบ และตรงเข้าไปแย่งเก่งมาจากนัท เกมเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าไปช่วยคนรักของตนและกันไม่ให้นัททำร้ายนิวได้
"เ่ออ.. นิว มด อาท เกม ให้เราคุยกับนัทเถอะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ" เก่งไม่อยากให้มีเรื่องจึงยอมไปกับนัท
"ไม่นะเก่ง อย่าไปกับมัน เราไม่ไว้ใจ" ด้วยควาที่ไม่อยากให้เพื่อนรักของตนเองไปกับไอเลว จึงรั้งเอาไว้
"ไม่เป็นไรหรอกนิว มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว"
"เก่งเค้าก็บอกพวกมึงแล้ว ว่าจะไปกับกู ถ้าใครขวางกู....................."
" เก่ง มีอะไรโทรหานิวนะ ถ้ามันทำอะไรจะเอาตำรวจจัดการ"
จากนั้นเก่งเดินไปกับนัท โดยที่มีนัทกุมมือของเก่งไว้ตลอด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
