Part 21 โอ๊ย โอ๊ย
“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน” ผมพึมพำกับตัวเองกับปัญหาที่เกิดขึ้น
ผมตัดสินใจให้อภัยไอ่ตัวเล็ก หลังจากทั้งวันในหัวมีแต่เรื่องนี้ สลัดเท่าไหร่ก็ยอมออกไปเสียที ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่างที่รวมกัน ที่สำคัญที่สุดเลยคือ บ้านมันรวย เอ๊ย! ผมรักไอ่ตัวเล็กครับ (กูจะเล่นทำไมวะ จิงจังชิน จิงจัง 555+)
แม้จะให้อภัย แต่ในใจผมแล้วความไว้วางใจ ความเชื่อมันหายไปเกินกว่าครึ่ง เคยมีคนพูดกับผมว่า เวลามีความรัก อย่าลืมที่จะรักตัวเอง รักตัวเองอย่างน้อยครึ่งนึง เพราะไม่มีใครแล้วที่จะรักเราเท่ากับตัวของเราเอง คนอื่นหมดรักกันแล้วก็คงสถานะเดิมเป็นคนอื่นเหมือนเริ่มแรกรู้จัก คนอื่นที่บางครั้งรู้สึกยิ่งกว่าคนอื่น คนอื่นที่ไม่อยากรู้จัก คนอื่นที่เข้าหน้ากันไม่ติด คนอื่นฯ มันทำให้ผมฉุกคิดได้ว่ามันก็จริงอย่างที่เขาพูด (เขาไรวะ เขาวัว? เขาควาย? : สาด เขาสรรพนามบุรุษที่ 3 ภาษาไทยน่ะ เคยเรียนป่ะ) ผมเลือกที่ต่อยอดคำพูดที่ผมเคยได้ยินมา สำหรับผมแล้ว รักตัวเองเพียงครึ่งมันคงไม่พอ มันต้องมากกว่าครึ่ง เพราะคนหล่อมักจะอาภัพรัก (เหรอ อนาถแท้ : ความจริง ช่ายปะคับ อิอิ)
จากปกติ สภาพหนังหน้าที่โดยปกติ เอ่ออ....... ไม่พูดดีก่า แหะแหะ (พูดเดะ กูอยากรู้ : สาด ปกติรู้ดีนิมึง แต่กูมะบอก มีไรมะ หึหึ) วันนี้สภาพมันยิ่งดูไม่จืด (ก็คนหวานซ่อนเปรี้ยว มีเสน่ห์นิหว่า คิคิ : เค็มเดะไม่ว่า) เน่าอย่างกะศพก็ไม่ปานเหอะ แต่หลังจากเขาคนนั้น (ใครหว่า จำไม่ได้แร่ะ) ได้ผุดขึ้นมาในความคิด สภาพหนังหน้าก็เริ่มเข้าสู่สภาพปกติ ถึก หนา ทนทาน (เห้ย ไม่ใช่กระเบื้องห้าห่วงนะ สาดดด : ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงละ)
ปัง!
ใครเปิดประตูเสียงดังทำไมวะ อยากมีเรื่องเหรอ สาดดด (มึงแร่ะไอ่เชี่ย : แหะแหะ โทดที)
‘ปิดประตูเบา ๆ หน่อยดิชิน’ ไอ่นกมันว่าผมครับ TT น้องนกไมว่าพี่ชินละจ๊ะ
“แหะแหะ โทดที หลุดมืออ่ะ” ตอแหล
‘หน้าเป็นตูดเชียวนะมึง อกหัก?’ ป๊าดดดด กูว่ามึงเลิกเรียนเหอะไอ่เจมส์ เป็นหมอดูท่าจะรุ่ง(ริ่ง) หรือผีอะไรเข้าฝันมึงวะ บอกมาเดะ กูจะปราบ (ผีทะลวงหัวอ่ะ จัดการหน่อยเดะ : เย้ยยยย ไม่อาวววว กัววววววววววว)
“ช่าย มึงสองคนช่วยมาดามอกกูหน่อยเดะ” ทำท่าร้องให้กาซิกนั่งอยู่บนเตียง
‘ไอ่นก ไปเดะ’
‘มึงแหละไป ไอ่เจมส์’ พวกมึงไม่รักกูแล้วเหรออออออ so saddddd
“ไม่ต้องเถียงกัน มาทั้งสองแร่ะ” อิอิ ขอสอง

,

“ทำไม สาดด เห็นแบบนี้ กูก็เลือกนะเว้ย” (กล้าพูดนะมึง : ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย)
‘กูก็เลือก’ แหนะ มึงยังจะพูดพร้อมกันอีก ขยับหนีกูอีกต่างหาก
“พอ ๆ เลิกเล่น ไมวันนี้มึงสองคนอยู่ห้องพร้อมกันได้เนี่ย” ปกติมันอยู่ให้ผมเห็นหัวนม เอ๊ย!เกิน เห็นหัวซะที่ไหน แหะแหะ
‘ก็อยู่หอบ้างอะไรบ้าง’ ปากดีนะไอ่เจมส์ เดี๋ยวจูบให้ ชิน พูดไรออกปายยยย 555+
“เหรอ” กูจะเชื่อมึงนะเจมส์ กูสัญญา เฮ้อออออ
เริ่มขี้เกียจพูดกับมันสองคนละ ต่อความยาวสาวความยืด สาวอย่างอื่นค่อยว่ากัน (สาวไรดีละ : สาวสวย อิอิ) เปิดโน้ตบุ๊กเช็คเรตติ้งดีก่า ออนเอ็มคุยกะแฟนคลับไรเงี้ย 555+
“ตึ๊ง!” เสียงไรไม่รู้ เอาเป็นว่ามาจากโน้ตบุ๊กละกันนะ แหะแหะ
แว๊กกกกกกกกกกกกกกก
เรตติ้งตก มีคนทักเอ็มแค่สองคน เป็นไปได้ไงวะเนี่ย หนุ่มฮอตอย่างเรา (เอ่อ เท่าที่กูรู้ ปกติมึงต้องทักก่อนตลอดไม่ใช่ : ไม่ใช่ อย่ามั่ว เชอะ)
คุยกับสองคนนี้ก็ได้วะ
แต่แล้ว
ตูโหลดหนังดีก่า 555+
จากกิจกรรมที่ทำ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้ เรื่องนี้ที่ยังคาใจ อยู่ในหัวตลอดเลยก็คือ เรื่องของไอ่ตัวเล็ก มันแล่น วิ่ง เต้น ต่อย ตี มาหมดเลยครับ สามช่า รำวง แดนซ์ ชะชะช่า วอลซ์(ถูกป่าวหว่า?) นั่นแหละครับ แต่เพียงแค่ใบหน้าหล่อ ๆ ใส ๆ ของผม (อิอิ) ได้ประจันหน้ากับไอ่หน้าเหลี่ยมแบน ๆ นี่เมื่อไหร่แล้วละก็ มีเหรอผมจะยอมมัน ต้องสู้มันครับ (อะไรวะ งง : กูก็งง 555+) สรุปคือมันมีมนตร์สะกดให้ผมต้องเผชิญหน้ากับมันไงครับ (ตอแล) กว่าจะชนะมันได้ใช้เวลาปาเข้าไป 3-4 ชั่วโมง (ข้ออ้าง อย่าเป็นพีชเมกเกอร์ โอเคป่ะ : เชอะ)
“2 ทุ่มแล้วเหรอวะ”
“จ๊อกกกกกกกกกกกกกก” เฮ้ อายบ้างอะไรบ้าง มึงจะส่งเสียงทำไม รู้แล้วว่าหิว สาดดด
“นกจ๋า” ชวนน้องนกดีก่า
‘จ๋า’ เว้ยเห้ย เล่นด้วยแหะ
“ไปกินข้าวกันมั้ยจ๊ะ”
‘จ๊ะ’ --“
“เอ่อ ไอ่นกมึงเป็นไรมากป่ะ”
‘มึงแหละเป็นไรชิน’ ไอ่เจมส์มันทักครับ ไอ่นี่เซนส์ดี
นั่นดิ กูเป็นไร
สงสัยมันจะจับสังเกตได้ว่าผมผิดปกติไป ไอ่พวกนี้เห็นติ๊งต๊อง แต่จิตใต้สำนึกมันแรง เอาวะ ชิน ให้อภัยเขาแล้ว มึงจะเป็นแบบนี้อีกทำไม
ผมลงไปกินข้าวพร้อมกับไอ่นก ไอ่เจมส์ บางทีการได้อยู่กับเพื่อนมันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น อะไร ๆ ก็ไม่ดูแย่ไปทุกอย่างหรอกชินเอ๊ย อยู่ที่มุมมองของเราต่างหากละ (แต่กูไม่เห็นมึงจะทำได้ ดีแต่พูด : เรื่องของกู)
ทำไมคนเยอะงี้วะ ยังกะมีม๊อบ จะแย่งกันกินไปไหน เราสามคนจึงรีบกิน จะได้กลับเข้าห้องไวไว คนเยอะ เสียงเอ็ดตะโร อย่างกะมีมหรสพงานวัด นี่มันใจกลางกรุงนะเว้ย เฮ้อออ ผู้ดีแบบผมรับไม่ได้ (เพราะผมเป็นรุก อิอิ : เกี่ยวกันมั้ย)
กินข้าวอิ่มแล้ว เราสามคนก็กลับเข้าห้อง
หากิจกรรมอะไรหนุก ๆ ทำดีก่า ว่าแต่ทำไรดีละ
เบื่อวะ
โทรสับดีก่า
“ทำไร” พอปลายสายกดรับปุ๊บ ผมกรอกเสียงไปทันที
‘ไม่.....ไม่ได้ทำไร’ อีกละคำตอบเหมือนเดิม
“งั้น ไม่มีไรละ แค่นี้นะ” 555+ เป็นต่อ (แล้วตอนนี้ละเป็นต่อ หรือเป็นตาม : รู้ดีนะมึง)
‘เดี๋ยวดิ’ รั้งไว้ทำไม ปล่อยกูไปเหอะ กูจะหาใหม่ 555+
“อะไร” (นะ ทำเป็นพูด ไมมึงไม่รีบกดวางละ : เชอะ)
‘หายโกรธยัง’
“ไม่รู้”
‘นะนะ ดีกันนะที่รัก’
“อย่าทำอีกละ” (ถุย! นึกว่าจะแน่ : so what)
‘ค้าบบบบบ’ มีหางนี่คงกระดิกนะมึง ชิ
สรุปว่า ผมแพ้มันครับ ไอ่ตัวเล็กของผม
ตั้งแต่วันที่ฉันได้คุยเพียงครู่สองคนกับเธอครั้งก่อน
กลับมานอนครวญครางละเมอ คอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน
เกิดอะไรขึ้นมาล่ะเออ มันอยากรู้นักเปลี่ยนฉันไปจากเดิม โอ๊ย
จะเป็นเพียงแววตาของเธอทั้งคู่ฉายมาสะกดรึเปล่า
อาจเป็นดาวดวงใดใช้เธอมาหลอกเล่นกล เป็นไปไม่ได้
ออกจะงง คงเปนเพราะเธอทำสับสน เดี๋ยวอยากรัก เดี๋ยวอยากลืม โอ๊ยๆ ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ
เธอทำให้ฉันรักจนใจไม่อาจถอน หัวใจมันคอยแอบๆมองแบบซึ้งซึ้ง
เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน นอนกอดหมอนทุกคืน จะทนได้นานซักเท่าไร หากคิดถึง
อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น อยากได้ยินเพียงเสียงของเธอ
เพรียกบอกรักเพ้อถึงฉันผู้เดียว
กดอารมณ์ทนไปไม่ไหว ใจมันหวิวว่างไม่เจอคงขาดใจ โอ๊ยโอ๊ย โอ๊ยโอย คิดถึงจังเธอ
จะทนได้นานซักเท่าไร หากคิดถึง
เธอทำให้ฉันรักจนใจไม่อาจถอน หัวใจมันคอยแอบๆมองแบบซึ้งซึ้ง
เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน นอนกอดหมอนทุกคืน จะทนได้นานซักเท่าไร หากคิดถึง
อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น อยากได้ยินเพียงเสียงของเธอ
เพรียกบอกรักเพ้อถึงฉันผู้เดียว
กดอารมณ์ทนไปไม่ไหว ใจมันหวิวว่างไม่เจอคงขาดใจ โอ๊ยโอ๊ย โอ๊ยโอย คิดถึงจังเธอ
โอ๊ยโอ๊ย คิดถึงเธอจัง
ปล.ยังไม่มีน้องรหัสเลยอ่ะครับ TT คนอื่นเขามีกันหมดแล้ว
เออเจ๊ ผมอยากได้น้องผู้หญิงเหอะ น่ารัก น่าทะนุถนอม อิอิ ปีนี้น้องผู้หญิงน่าร้ากกกกกกกกก ขาว ๆ ใส ๆ แต่น้องผู้ชายอ่ะน่ากิน หุหุ
ขอโทษด้วยนะครับ ช่วงที่ผ่านมากว่าจะลงได้แต่ละตอน เว้นวรรคทางนิยายไปอาทิต์สองอาทิตย์ ต้องโทษไอ่ตัวเล้กนะครับ มันติดผมเจ้ กระดิกไปไหนไม่ได้เลย ขนาดขี้มันยังจะตามเข้ามาด้วย เฮ้อออออ ไม่เกี่ยวกับผมนะครับ ต่อไปพยายามเขียนให้ได้มากที่สุดครับ ไม่สัญญา 555+
*****************************************
ขอโทษนะค่ะ ขอลบเพลงที่เจ้าชินเอาลงไว้ (ตอนแรกมันจะลงเพลง แต่คนโพสลงไม่เป็น ก็เลยให้พาสมันมาลงเอง) แต่คนโพสเพราะคิดว่ามันเปลืองทรัพยากรของเล้าก็บอกไม่ให้ลง และเรื่องลงเพลงนี่ก็เลยทำให้คนโพสโกรธเจ้าชิน เพราะคนโพสเห็นว่า มันเปลืองทรัพยากรของเล้า ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ