“ ไอ้เชี่ยะดิว เมิงยังจะมีหน้ามาขอให้อี้อภัยเมิงอีกเหรอ หลังจากที่เมิงได้ทำอะไรเค้าไว้บ้าง ถ้าเมิงอยากจะมาขออภัยนะ มาขอกับส้นตรีนกรูดีกว่า มันเหมาะกว่ากันเยอะเลย “ ต้งทำท่าจะยกเท้าถีบมัน แต่ผมปัดเท้าต้งออกไปก่อน
“ ต้ง อย่าทำอย่างนี้ อี้มีข้อแลกเปลี่ยนกับมัน และได้ตกลงกันไปแล้ว จากนั้น มันก้อสัญญาว่า มันจะไปจากอี้จริงๆ “
“ ใช่ ชั้นได้ตกลงกับอี้แล้ว มันไม่มีอะไรแล้ว แกใจเย็นๆก่อนสิต้ง ครั้งนี้ ชั้นสัญญาจริงๆนะ ว่าจะไม่มาวุ่นวายกับอี้อีก “ ไอ้ดิวเสริม
“ ใครจะไปเชื่อเมิงอีกล่ะ ไอ้เลว ออกไปเลยนะ อย่ามาใกล้อี้อีก ออกไปเลย “ ต้งหยุดคลุ้มคลั่งแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นขับไล่ไอ้ดิวด้วยคำพูดแทนการใช้กำลัง
“ จริงๆนะต้ง อี้ยืนยันได้ มันจะไปจากอี้จริงๆ อี้เชื่อว่าอย่างนั้น “
“ อะไร ทำให้อี้มั่นใจขนาดนั้น “ ต้งหันมาประจันหน้ากับผม
“ ข้อแลกเปลี่ยนของอี้อ่ะ มันไม่กล้าขัดหรอก ต้งเชื่อใจอี้เหอะ นะครับ “ ผมจ้องตาต้งกลับไป เพื่อยืนยันอีกที
“ แล้วอี้ไปแลกเปลี่ยนอะไรกับมันล่ะ แล้วอี้ไปไว้ใจมันได้ยังไง จำไม่ได้เหรอ ว่ามันเคย.... “
“ ต้งไม่ต้องพูดหรอก คราวนี้อี้มั่นใจ แต่อี้ยังไม่บอกหรอกว่าอะไร มันยังไม่ถึงเวลา “ ผมตอบไปอย่างมั่นใจ
“ แต่ตอนนี้ เรากลับกันเถอะต้ง อี้เสียเวลามามากพอแล้ว ไว้รอดูอะไรที่มันสนุกๆกว่านี้ดีกว่า “
พูดจบผมก้อจูงมือต้งแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที แล้วพุ่งไปยังรถที่ต้งจอดอยู่ โดยที่ไม่ได้คุยกันเลย ผมร็ว่าต้งยังไม่หายโกรธหรอก แต่คงอยากจะเก็บอารมณ์ไว้ หรืออาจจะอยากไว้หน้าผม หรือไม่ก้อ.....เอาแล้วไงล่ะ ไม่ทันจะขึ้นรถดีเลย ต้งก้อเริ่มเสียแล้วครับ
“ ที่ต้งยอมออกมากับอี้โดยที่ไม่กระทืบไอ้เชี่ยะดิวนั่นอ่ะ ไม่ใช่เพราะว่าต้งเชื่อเรื่องที่อี้พูดหรอกนะ แต่เพราะว่า อี้ยังเห็นแก่หน้าน้าเนตร เห็นแก่อี้ และอยากจะฟังทุกอย่างจากปากของอี้เอง “
“ ว่ามาเลยสิ มีอะไรจะพูดก้อพูดมา แต่ต้งขอนะ ขอความจริงทุกเรื่อง อย่าได้คิดที่จะโกหก หรือปิดบังต้งอีก เพราะต้งเองก้อไม่รู้ว่า ครั้งนี้ ต้งจะทนรับกับความผิดหวังได้หรือหรือเปล่า ถือว่าต้งขอแล้วกันนะอี้ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น และจริงจังอย่างที่สุด
“ เราเข้าไปคุยกันในรถดีกว่านะต้ง ข้างนอกนี้มันไม่สะดวกหรอก “
แล้วเราสองคนก้อเข้ามาคุยกันในรถ โดยที่ผมเป็นคนเริ่มก่อน
“ เรื่องทั้งหมด ที่เกิดขึ้นวันนี้ อี้ขอยืนยันว่า อี้ไม่ได้มีส่วนรู้เห็น หรือเกี่ยวข้องด้วยเลย ตามที่ต้งรู้ น้าเนตรไปหาอี้ที่ร้าน และขอให้อี้มาช่วยแต่งหน้าให้ที่งาน จากนั้นน้าเนตรก้ออกมาเอาของข้างนอก ปล่อยอี้ไว้ที่ห้องคนเดียว แล้วจู่ๆ ไอ้ดิวมันก้อโผล่เข้ามาในห้อง โดยที่อี้ ไม่ทันจะรู้ตัวเลย “
“ ตอนแรกอี้ก้อตกใจ ไม่คิดว่ามันจะมาที่นี่ได้ จากนั้นอี้ก้อพยายามที่จะหนีออกมาจากตรงนั้น แต่มันก้อขวางไว้ โดยบอกว่า ถ้าอี้ยอมฟังมันพูด มันจะออกไปจากชีวิตอี้ และเลิกมารังควานอี้อีก.......... “
“ แล้วอี้ก้อเชื่อคำพูดของมัน โดยที่อี้ไม่ทันได้คิดอะไร นั่นก้อเพราะว่า จริงๆในใจลุกๆของอี้นั้น ยังรักมันอยู่เสมอมา แต่แสร้งทำเป็นว่าเกลียด พอมันขอร้องอะไรหน่อย อี้ก้อยอมมันทุกอย่าง ต้งพูดอย่างนี้ ถูกไหมครับ อี้ “ ต้งพูดประชดประชันแทรกขึ้นมา ผมได้ยินดังนั้นก้อเจ็บจี๊ดเข้าหัวใจทันที แต่ต้องพยายามข่มตัวเองไว้ แต่ไอ้เจ้าน้ำตานี่สิ มันมาจากไหนนะ ไม่ๆๆๆ ผมพยายามกลั้นเอาไว้
“ ถ้าต้งยังจำได้ว่า สภาพของอี้ ตอนที่อี้เจอเรื่องร้ายๆนั้นได้ ต้งคงไม่พูดอย่างนี้กับอี้แน่นอน “ ผมพูดไปแบบนิ่งๆ
“ แต่ถ้าต้งลืม อี้ก้อจะขอบอกอีกทีว่า ไม่ว่าต้งจะคิดยังไงก้อช่าง แต่ในใจอี้ตอนนี้ ไม่มีสักวินาทีไหนเลย ที่อี้อยากจะอยู่ใกล้มัน ถึงแม้ว่า ตอนนี้ อี้จะยังไม่แน่ใจว่า อี้ยังรักมันอยู่หรือเปล่า แต่ในใจอี้ ในสมองอี้ ในร่างกายอี้ มันจะคอยเตือนอี้เสมอว่า ใครกัน เป็นคนฝากแผลอันแสนสาหัสไว้ที่ตัวและจิตใจของอี้ อันนี้ คือสิ่งที่อี้ลืมไปไม่ได้หรอก “ น้ำตาของผม คงจะรุนแรงเกินกว่าที่ผมจะต้านทานได้ เลยเริ่มเอ่อไหลอาบแก้มผมอีกครั้ง
“ และถ้าต้งยังคิดว่า อี้ยังคงรัก และ ยังอยากจะอยู่ใกล้ไอ้ดิวอีกล่ะก้อ ทำไมเมื่อกี้ ต้งไม่ปล่อยให้อี้อยู่กับมันล่ะ ต้งจะเอาตัวอี้ออกมาทำไม แล้วทำไมต้งจะต้องทำท่าโกรธด้วย ที่เห็นว่ามันมาอยู่ใกล้ๆอี้ ต้งตอบอี้ได้ไหมล่ะครับ “
หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm) (อ่าน 903448 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก