หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[jokirito]

 

แบบนี้เค้าเรียกว่า เธอดีเกินไป ไงเล่านายด้ง ไม่เข้าใจรึไง

อี้พูดไปเลยครับว่า...เธอดีเกินไป....ประโยคเบสิกๆโคตรๆ

  อี้สู้ๆนะครับ 

[woradach]

ดีแต่ไม่ถูกใจมั๊ง อิอิ สงสารพี่ต้งจัง เหอๆ แต่ความรักก็แบบนี้แหละ มีสมหวังบ้างผิดหวังบ้าง พี่ต้งอาจจะต้องทำใจซักพัก อิอิ เอาน้ำใบบัวบกไปกินแก้ช้ำใจพลางๆ เหอๆ 

ว่าแต่พี่อี้จะจัดการยังไงกับปัญหาที่จะตามมาจาก ลุงสุชาติ ลุงประวิทย์ เจ๊หลิงหลิง และพี่บอลหว่า เฮ้อ! 

[Yurameki]

พี่ต้งไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อใครอีกแล้วนะ จะบอกให้ว่าพี่ต้งถึงขั้นดีมากจนเพอร์เฟคด้วยซ้ำ

  :กอด1:พี่ต้ง

[moonoi_sert]

 :m15:อ่านตอนนี้แล้วก็รู้สึกสงสารตังเหมือนกันนะ แต่สิ่งที่อี้ทำลงไปคือสิ่งทีถูกต้องแล้ว ดีกว่าปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไปเรื่อย ๆ เพราะไม่อย่างนั้นทั้งตัง อี้ และดิวก็จะเจ็บปวด นี่แหละความรักมักจะเบ่นตลกกับเราเสมอ ถึงได้มีคำกล่าวว่า ความรักมันบังคับกันไม่ได้ และความรักไม่มีคำตอบที่แน่นอน

[andy_kwan]

ความรักเล่นกลกับตัง
ตัดใจตอนนี้จะได้ไม่ต้องเสียใจมากกว่านี้

[Alexie333]

“ ฮือๆๆๆ ทำไมล่ะครับ ทำไมอี้รักต้งไม่ได้ ต้งไม่ดีใช่ไหม อี้ช่วยตอบหน่อยสิ ว่าต้งมันไม่ดีใช่ไหม ฮือๆๆๆ อย่างน้อยต้งจะได้รู้ว่า ที่อี้ไม่รักต้งเพราะว่า ต้งดีไม่พอ ต้งจะได้ปรับตัวเองให้ดีกว่านี้ ฮือๆๆๆ บ้าจริงๆเลย ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วยน่ะ ต้งคิดว่าต้งทำดีแล้วเชียว ฮือๆๆๆ แต่มันคงยังดีไม่พอเท่าที่อี้ต้องการ ฮือๆๆๆ “ ต้งพูดไป ร้องไห้ไป ซ้ำยังโทษตัวเองอีก มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ผมนี่เลวยิ่งนัก ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ต้งพูดมันไม่จริงเลย แต่ทำไมผมน่ะ..........

“ ต้ง ไม่เอา ฮือๆๆๆ อย่าพูดอย่างนี้สิ ต้งไม่ใช่ไม่ดี ต้งดี ดีมากสำหรับอี้ แต่ไม่รู้ทำไมอี้ถึงรักต้งไม่ได้ก้อไม่รู้ ฮือๆๆๆ ต้งอย่าร้องไห้อีกเลยน่ะครับ พอเหอะน่ะต้ง อย่าให้อี้รู้สึกเกลียดตัวเองมากไปกว่านี้เลย อี้ไม่มีค่าขนาดให้ต้วต้องมาร้องไห้ด้วยหรอก “

“ ไม่จริง อี้มีค่ามากสำหรับต้ง มีมากว่าทุกสิ่งในชีวิตของต้ง ฮือๆๆๆ ไม่เอาน่ะครับ อี้ไม่ร้องน่ะครับ ต้งก้อจะไม่ร้องเหมือนกัน “ พอพูดจบต้งก้อเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม โดยที่เค้าไม่ห่วงเลยว่า ที่หน้าเค้าก้อมีคราบน้ำตาอยู่เต็มไปหมดเช่นกัน

   จากนั้นต้งก้อดึงตัวผมมานั่งลงตรงข้างๆเค้า แล้วเค้าก้อจับมือทั้งสองข้างของผมขึ้นมาจูบอย่างนุ่มนวล ผมเองก้อไม่ได้ขัดขืนอะไรเค้า ปล่อยให้ต้งจูบจนพอใจ แล้วต้งก้อเงยหน้าขึ้นพูดกับผม

“ อี้ครับ ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจยังไง ต้งก้อขอยืนยันในความรู้สึกต้งที่มีต่ออี้ ต้งจะยังคงรักอี้ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดไป ต้งขอสัญญาด้วยชีวิต และถึงแม้ว่าอี้จะไม่รักต้งเลย แต่ต้งก้อจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก แม้จะไม่มีหวังเลยก้อตาม “ ต้งพูดกับผมด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ผมไม่เข้าใจต้งน่ะ ว่าทำไมถึงได้รักผมนักหนา ผมเองก้อไม่ได้ดีเด่กว่าคนปกติทั่วไปตรงไหนเลย

“ ต้งครับ อี้ว่าต้งอย่ามาผูกชีวิตที่สดใสของต้ง มาติดอยู่กับอี้เลยน่ะ ต้งยังมีโอกาสที่จะเจอคนดีๆ คนที่เค้ารักต้งในแบบที่ต้งต้องการจริงๆ เพียงแต่ต้งอย่าปิดตัวเอง และเปิดใจกว้างๆ อี้รับรอง ว่าต้งต้องเจอเข้าสักวัน “

“ อี้ครับ ต้งขออี้อย่างนึงได้ไหม ถึงแม้ว่าอี้จะไม่รักต้งเลยก้อตาม แต่ต้งขอ ต้งขอให้อี้อย่าผลักส่งต้งไปหาใครเลย ชีวิตต้ง และหัวใจต้ง มีไว้ให้อี้คนเดียว จะให้ต้งไปรักคนอื่นนั้น มันเป็นไปไม่ได้หรอก และต้งก้อจะไม่มีวันทำอย่างนั้นด้วย น่ะครับ ต้งขอร้อง อย่าไล่ต้งไปไหนเลย ต้งคงตายแน่ๆ ถ้าต้งไม่ได้รักอี้ “ ต้งลงทุนคุกเข่าลงกับพื้นแล้วอ้อนวอนผม ผมล่ะสงสารเค้าจับใจ

“ ต้งครับ ต้งอย่าทำอย่างนี้สิ ลุกขึ้นมาเถอะ “ ผมพยายามดึงตัวต้งให้ลุกขึ้น

“ ถ้าอี้ไม่ตอบตกลงก่อนว่า จะไม่ไล่ต้งไปไหนอีก ต้งถึงจะลุกขึ้น “ ต้งพูดเสียงจริงจัง

“ โอเคๆ อี้ไม่ไล่ต้งไปไหนแล้ว ลุกขึ้นเถอะน่ะ “ ผมจำใจต้องตอบไปอย่างนั้น

[LoFT]

 

[Loidelohm]

  อยากแนะนำอี้ว่า ให้ต้งคุยกะดิวว่า ในเมื่อทั้งสองคนรักอี้มากๆเท่าๆกัน
ทั้งสองคนจะมีอี้คนเดียวพร้อมกันได้หรือเปล่า แบบว่า เอ่อออออออ
สามคนผัวเมีย ไรเงี๊ยะ 
ถ้าได้ก็จะสุขทุกคนเลยนะ เพราะทุกคนมีแต่ความรู้สึกดีๆให้กันอ่ะ
เอ ... ผมคิดไปป่ะครับ แต่ก็ไม่อยากให้ใครเสียใจอ่ะ
อยากให้อี้เก็บไว้ทั้งสองคน
     

[jokirito]

  
ด้งแมร่งพูดไม่รู้เรื่องนี่ว่า

เป็นงี้อีกแล้ว

รู้ว่าอี้ขี้เกรงใจก็ใช้วิธีนี้ทุกที

ตั้งกะตอนขอเป็นแฟนก็ประมาณนี้

 

ไม่ชอบคนแบบนี้เลยอ่ะ

ในชีวิตผมก็มีอยู่คนนึง

แบบว่าเริ่มรำคาญแล้วอ่ะ

ตอนแรกๆผมก็ประมาณว่าเกรงใจมันนะ

แล้วผมก็ไม่เคยให้ความหวังมันเลยด้วย

แบบตัดเยื่อใยสุดๆอ่ะ แต่แมร่งหน้าด้าน

ทุกวันนี้มันยังรังควาญผมอยู่เลยอ่ะ

เหมือนมีสโตรคเกอร์คอยตาม

โอ๊ยยยยเกลียดดดดดดดดด

[Alexie333]

 
 
 




   แล้วต้งก้อลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม มือก้อปาดเช็ดน้ำตาบนหน้าของเค้าออก แต่ผมก้อเห็นเค้ายิ้มจางๆมาให้ผม เหมือนกับดีใจเล็กๆที่ผมไม่ได้ไล่เค้าไปไหน จากนั้นต้งก้อลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมคิดว่าเค้าคงอยากไปล้างหน้าล้างตา จากนั้นผมก้อเดินเข้าครัวหาอะไรให้ต้งทานรองท้องไปก่อน ผมคิดว่าเค้าคงยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆ ผมเลยทำข้าวผัดกระเพราหมูอย่างง่ายๆมาให้เค้าทาน ไม่นานนักต้งก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงนำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะทานข้าว แล้วเรียกเค้ามาทาน

    ต้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา ต้งยังทำท่าทางปกติทุกอย่างระหว่างที่ทานข้าว ปากก้อชวนคุยไปเรื่องอื่นๆ เรื่องร้านบ้าง เรื่องงานบ้าง ผมก้อต้องเออออไปตามนั้น ไม่อยากจะรื้อฟื้นให้เค้าต้องเจ็บปวดอีก เราก้อพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จนต้งมาเอ่ยถึงประเด็นของหลิง หลิง ที่พวกเรายังหวั่นใจนัก

“ อี้ครับ ส่วนเรื่องของหลิง หลิง อี้ไม่ต้องกลัวน่ะ ต้งจะพูดเรื่องนี้กับคุณเอง ต้งเชื่อว่าคุณต้องช่วยอี้แน่นอน และถ้าเรื่องนี้ น้าเนตรรู้น้าเนตรก้อต้องช่วยด้วยเช่นกัน อี้ทำใจให้สบายได้ เดี๋ยวเรื่องนี้ต้งเป็นธุระให้เอง “

“ อี้รู้สึกแย่จัง ที่ต้องให้คนอื่นมาเดือดร้อนกับอี้อีก เรื่องนี้อี้เป็นคนก่อขึ้น อี้เองก้ออยากจะแก้เอง แต่อี้ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน เหตุการณ์มันเกิดขึ้นรวดเร็ว และเลวร้ายมากๆ “

“ อี้ครับ อี้ไม่ต้องห่วงเลย พวกเราทุกคนรักอี้ และพร้อมจะช่วยอี้เสมอเวลาที่อี้มีอันตรายน่ะครับ ต้งว่าอี้เลิกคิดเรื่องนี้ไปได้เลย เดี๋ยวต้งจัดการให้เอง ตอนนี้ ต้งว่าอี้ไปอาบน้ำดีกว่า แล้วเดี๋ยวเราออกไปที่ร้านกัน วันนี้มีแขกพิเศษของต้งมาจัดเลี้ยงอาหารเที่ยงที่ร้าน เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยน่ะ “

   พอทานเสร็จ ผมก้อเก็บจานชามไปล้าง แล้วก้อไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก้ออกไปที่ร้านอาหารกับต้ง ตอนนั่งอยู่บนรถนั้น ผมเองก้อไม่ได้ชวนต้งคุยอะไรมากนัก นั่งไปเงียบๆ ทำเป็นว่าเอาเอกสารงานที่ค้างๆของผมมาเคลียร์ ส่วนต้งก้อเปิดเพลงฟังเบาๆ คลอๆ เหมือนคนอารมณ์ดีทั่วไป ยิ่งเห็นอย่างนี้ผมยิ่งไม่สบายใจนัก เหมือนรู้สึกว่าต้งเค้าพยายามข่มอารมณ์ไว้ตลอดเวลา

   พอมาถึงร้าน ผมก้อเดินเข้าไปในร้านปกติ ซึ่งก้อมีพนักงานในร้านยกมือไหว้และทักทายผมกันทุกคน จากนั้นผมก้อไปที่เคาต์เตอร์ เพื่อเช็ครายการอาหารต่างๆที่ลูกค้าได้สั่งไว้ เพราะว่าอีกไม่นานก้อจะเที่ยงแล้ว ลูกค้าคงจะมาเร็วๆนี้ ผมก้อเข้าๆออกๆจากที่เคาท์เตอร์ ไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารต่างจนคิดว่าน่าจะเรียบร้อยดีแล้ว ขณะที่ผมกำลังง่วงๆอยู่อย่างนั้น ก้อมีคนเดินมาทักผมที่เคาท์เตอร์

“ เรามารับโต๊ะที่จองไว้ค่ะ “ เสียงผู้หญิงคนนึงพูอย่างสุภาพ ผมเลยเงยหน้าขึ้นเพื่อจะตอบ แต่พอเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าผม ผมก้อตกใจไม่น้อย เลยอึ้งไปทันที แต่ที่อึ้งไปกว่านั้นคื่อคนที่ยืนข้างหลังผู้หญิงคนนี้ต่างหาก

“ น้าปิ่น............ “ ผมเผลอพูดชื่อน้าปิ่นแม่ของต้งไป แล้วสายตาของผมก้อเบนไปที่ผู้หญิงอีกคนนึงที่ยืนจ้องหน้าผมแบบไม่วางตา สายตาของเธอดูท่าว่าจะจงเกลีบดจงชังผมมาก

“ คุณนภัสสร...... “ นั่นคือชื่อของผู้หญิงคนนั้น

[jokirito]

  ใครอีกล่ะเนี่ย

[woradach]

แม่เจ๊หลิงๆ แหงๆ เลย เหอๆ เวียนหัวมากมาย สงสารพี่ต้งจัง T-T ไม่รู้จะเชียร์ใครแล้วง่ะ ก็แสนดีทั้งคู่ ย๊าก! งานนี้แสนเลวคงมีแค่... นางร้ายตลอดกาล เหอๆ 

[moonoi_sert]

 :เฮ้อ:ใครอะ หรือว่าจะเป็นคุณแม่ของ หลิง ๆ มาเพื่อมาเคลียร์เรื่องนี้กับอี้

[kittyfun]

ต้ง รักอี้ แต่พออี้บอกว่าอี้เลือกดิวทำไมไม่ยอมรับล่ะ

ปวดหัวแทนอี้เหรอเกิน

ที่ต้องมารับปัญหาหลายด้าน

จะเลือกดิวแต่ต้งก็ไม่ยอมไปอีก

เวรกรรมแล้วงานนี้

[Yurameki]

ใครกันอีกละเนี้ย


 

[Alexie333]

 



รอหน่อยน่ะครับ


ตอนนี้เร่งทำงานอยู่


เด๋วเย็นๆจะเอามาให้อ่านน่ะครับ

[woradach]

อย่าทำงานเพลินจนลืมดูแลสุขภาพนะค๊าบบบคุงอเล๊กซี่ 

[broke-back]

ตะลุยอ่าน เยอะมากกกกกกก
สะเทือนอารมณ์ครับ อ่านแล้วเห็นใจ อี้...ดิว...ต้ง ทั้งสามคนเลยครับ

รักสามเศร้า....เราเหงาเอง


ขอบคุณครับ อเล็กซี่  +1 ให้กับหลายๆๆๆๆๆตอน หนุกมากครับ

[Alexie333]

 




“ น้าปิ่น............ “ ผมเผลอพูดชื่อน้าปิ่นแม่ของต้งไป แล้วสายตาของผมก้อเบนไปที่ผู้หญิงอีกคนนึงที่ยืนจ้องหน้าผมแบบไม่วางตา สายตาของเธอดูท่าว่าจะจงเกลีบดจงชังผมมาก

“ คุณนภัสสร...... “ นั่นคือชื่อของผู้หญิงคนนั้น

    ใช่แล้วครับ ผู้หญิงที่ยืนจ้องหน้าผมอยู่ด้านหลังของน้าปิ่นก้อคือ แม่ของหลิง หลิงนั่นเอง นี่เค้าคงจะรู้เรื่องระหว่างผมและลูกสาวเค้าแล้วสิน่ะ ถึงได้มองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อขนาดนี้ แต่ผมก้อมองกลับเช่นกัน ในเมื่อผมไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทำไมผมจะต้องยอมแพ้ด้วยล่ะ อีกอย่าง ที่นี่มันร้านของผมน่ะ

“ อี้จ้ะ คือพวกเรามารับโต๊ะที่จองจ้ะ “ เสียงน้าปิ่นพูดขึ้นอีกครั้ง เค้าคงจะเห็นว่าผมฟาดฟันกับแม่ของหลิง หลิงด้วยสายตากันอยู่ ก้อเรียกขึ้นเพื่อแยกพวกผมแบบกรายๆ ผมได้สติเลยตอบกลับไป

“ อ้อ ครับ ขอโทษที จองไว้กี่ที่น่ะครับ แล้วลงชื่อใครไม่ทราบครับ “ ผมถามเป็นการเป็นงาน

“ ก้อมากัน 10 กว่าคนน่ะจ้ะ ที่ต้งเค้าจองไว้ชื่อ แขกพิเศษไง เห็นม่ะ “ น้าปิ่นตอบแบบขำๆ เจือด้วยความเอ็นดู ผมเองก้อมัวแต่อึ้งๆอยู่เลยทำอะไรไม่ค่อยถูกนัก

“ ใช่ๆสิน่ะ ผมเองก้อเบลอๆ ยังไงเชิญน้าปิ่นทางนี้เลยน่ะครับ จิมๆ พาลูกค้าไปนั่งโต๊ะด้วย “ ผมบอกให้พนักงานในร้านเดินนำน้าปิ่นไปที่โต๊ะ ส่วนคุณนภัสสรก้อเดินตามไป แต่พอเดินมาถึงตรงหน้าผมก้อหยูดเดิน แล้วหันมาประจัณหน้าผม แล้วพูดขึ้น

“ แกได้ชดใช้สิ่งที่แกทำกับลูกชั้นแน่ ชั้นขอยืนยัน “ เค้าพูดเสียงค่อยแต่แฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด

“ ก้ออยากลองเหมือนกัน ว่าตบลูกกับตบแม่นี่ อะไรมันจะสนุกกว่ากัน แต่ลูกสาวคุณแรงดีเหมือนกันน่ะ เล่นเอาผแทบหมดแรงไปเลยล่ะ ผมเองก้อหวังว่า จะได้เล่นอะไรสนุกๆแบบนั้นอีก “ ผมยั่วยวนกลับไป จนเค้าโกรธจนหน้าแดง

“ แกกล้ามาก ที่มาลองดีกับชั้น รับรองว่า แกได้เจอดีแน่นอน “ เค้ายังขู่สำทับมาอีก

“ พร้อมทุกเมื่อ แต่ตอนนี้ เชิญ “ ผมพูดและผายมือออกเชิงให้เค้าออกไปจากตรงนั้น คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก เดินใกล้เข้ามาหาผมทันที ผมเองก้อตั้งท่ารับไว้ยู่แล้ว

“ ผมว่าเชิญคุณน้าที่โต๊ะก่อนแล้วกันน่ะครับ เดี๋ยวคุณแม่ผมจะรอนาน เชิญครับ “ ต้งเดินเข้ามาพูดแทรก ก่อนที่คุณนภัสสรจะเดินเข้ามาถึงตัวผม คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยเดินตามน้าปิ่นอย่างเสียไม่ได้

“ ขอบคุณน่ะต้ง ที่มาช่วย อี้ไม่อยากจะพูดอะไรที่มันรุนแรงออกไปหรอก ถ้าไม่มีคนเริ่มก่อน “

“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ต้งเห็นและได้ยินทุกอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนมาหาเรื่องอี้ก่อน อี้ทำอย่างนั้นน่ะถูกแล้ว และไม่ต้องกลัวในคำที่เค้าขู่น่ะ ต้งรับรองว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำอะไรอี้ได้ “ ต้งพูดเสียงเข้ม

[Yurameki]

 


ศัตรูบานเบอะ

เหนื่อยเหมือนกันนะพี่อี้

สู้ๆ นะ 

[LoFT]

ตบทั้งแม่   ตบทั้งลูก


สะใจจิ๊งงงง

[jokirito]

   น่าเหนื่อยใจจริงๆ

ไม่ดูบ้างว่าลูกตัวเองทำอะไรไว้

มีแม่แบบนี้นี่เองลูกมันถึงเป็นแบบนั้น

ผู้ใหญ่ที่ไม่เป็นผู้ใหญ่ เป็นนายคนได้ยังไงฟระ

[Alexie333]

 




“ ผมว่าเชิญคุณน้าที่โต๊ะก่อนแล้วกันน่ะครับ เดี๋ยวคุณแม่ผมจะรอนาน เชิญครับ “ ต้งเดินเข้ามาพูดแทรก ก่อนที่คุณนภัสสรจะเดินเข้ามาถึงตัวผม คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยเดินตามน้าปิ่นอย่างเสียไม่ได้

“ ขอบคุณน่ะต้ง ที่มาช่วย อี้ไม่อยากจะพูดอะไรที่มันรุนแรงออกไปหรอก ถ้าไม่มีคนเริ่มก่อน “

“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ต้งเห็นและได้ยินทุกอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนมาหาเรื่องอี้ก่อน อี้ทำอย่างนั้นน่ะถูกแล้ว และไม่ต้องกลัวในคำที่เค้าขู่น่ะ ต้งรับรองว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำอะไรอี้ได้ “ ต้งพูดเสียงเข้ม

“ ขอบใจน่ะต้ง ขอบใจจริงๆ ไม่ได้ต้งอี้คงแย่ไปแล้ว ยังไงเดี๋ยวอี้ขอไปดูแลแขกโต๊ะอื่นก่อนน่ะครับ ไว้ยังไงเราค่อยคุยกันอีกที “

   พูดจบผมก้อเกินออกไปดูลูกค้าด้านนอก ส่วนต้งก้อเดินแยกไปอีกทางนึงเพื่อทำงานของเค้า ผมเองก้อเดินดูแลลุกค้าโต๊ะอื่นๆไปเรื่อยๆ แต่ในใจผมก้อยังแอบคิดไม่ได้ว่า เรื่องระหว่างผมกับหลิง หลิงนี่มันจะไปจบที่ไหนกันแน่ เรื่องลูกผ่านไป ยังมีแม่ตามมาขู่ผมอีก นี่ผมควรจะตั้งรับพวกเค้ายังไงน่ะ

    จากนั้นผมก้อทำงานของผมไป จนบางทีก้อลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเอง เพราว่าวันนี้ลูกค้าเข้าร้านค่อนข้างเยอะมาก เลยวึ่นๆกับการดูแลลูกค้า ผมทำงานของผมไปจนบ่ายแก่ๆ น้าปิ่นก้อเดินมาหาผมที่นั่งทานอาหารอยู่ที่ห้องพัก พอเห็นดังนั้นผมก้อเชิญให้นั่งปิ่นลงนั่งด้วยกัน

“ ชฺยนั่งก่อนเลยครับน้าปิ่น ขอโทษทีครับพอดีกำลังทานอาหารอยู่ จะทานด้วยกันไหมครับ “

“ ไม่หรอกจ้ะ ตามสบาย น้าเองต่างหากที่มารบกวนเรา “

“ ไม่เป็นไรครับ อี้ยินดีบริการ แล้วนี่มีอะไรให้อี้รับใช้เหรอครับ หรือว่าจะสั่งอาหารเพิ่ม เดี๋ยวอี้จะได้บอกพนักงานเดินให้ไปรับออเดอร์ที่โต๊ะ “ ผมถามอย่างกระตือรือร้น

“ ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ น้าจะมาคุยกับอี้เรื่อง หลิง หลิงน่ะจ้ะ “ ผมอึ้งไปนิดนึง แล้วพูดต่อ

“ อ้อออ ครับ คือเรื่องนี้ อี้ว่าอี้ก้อมีส่วนผิดเหมือนกัน ที่......... ”

“ ไม่หรอกจ้ะ น้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้วที่เกิดขึ้น จากทั้งสองฝ่าย อี้ไม่ผิดหรอก ที่ทำอย่างนั้นกับพวกนั้นไป น้าเข้าใจว่ามันเป็นการป้องกันตัว พวกนั้นสิผิดที่มาทำร้ายและลักพาตัวอี้ไปก่อน “ น้าปิ่นพูดอย่างควบคุมสติได้ น้าปิ่นตอนนี้ดูน่าเกรงขามมากๆ

“ แล้วทีนี้อี้ควรจะทำยังไงต่อดีครับ บอกตรงๆน่ะครับว่าอี้รู้สึกกลัวๆอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะโกรธแค้นอี้ไปถึงไหน นี่อี้ก้อไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีก “ ผมพูดไปแบบกังวลในใจลึกๆ

“ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะจ้ะ น้าจัดการให้หมดแล้ว เมื่อกี้นี้ น้าก้อเรียกคุณนภัสสรมาเคลียร์เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะว่า ต่อไปนี้ห้ามให้คนของเค้ามายุ่งวุ่นวาย หรือตามราวีอี้อีก ไม่งั้นน้าจะไม่ไว้หน้าใครก้อตามที่มาทำร้ายอี้อีก น้ายื่นคำขาดไปเลยล่ะ ดูท่าเค้าก้อไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกน่ะที่น้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ ใครบอกให้พวกนั้นมายุ่งกับลูกกับหลานของน้าล่ะ มันก้อช่วยไม่ได้ น้าก้อต้องปกป้องคนที่น้ารักเหมือนกับที่เค้าปกป้องลูกสาวเค้านั่นล่ะจ้ะ “

[jokirito]

   น้าปิ่นนี่อัศวินขี่ม้าขาวมากๆ

แต่มันจัง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ

[moonoi_sert]

 :เฮ้อ:แม่เป็นแบบนี้ลูกเลยเป็นด้วย นี่แหละหนาเขาถึงได้ว่าครอบครัวเปนแหล่งบ่มเพาะนิสัยอันดับแรก อี้ก็คงต้องระวังตัวแล้วนะแบบนี้ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อ สิ่งแรกที่ต้องทำคือมีสติรับกับเหตุการณ์นั้น สู้ ๆ ครับอี้

[B4U_BoA]

จำแทบไม่ได้ว่าเคยโพสครั้งสุดท้ายไว้วันไหน

พอมานั่งอ่านอีกที

เออ ... เว้ยยย

ไม่แปลกใจ ช่างเป็นแม่ที่น่านับถือ จริงๆ

ลูกสาวถึงได้ไม่ต่างกัน ทำชะนีเสียพันธุ์หมด อิเวน

เชอะ !

[woradach]

รักยังไงก็น่าจามีขอบเขตเน้อ ไม่ใช่ลูกทำผิดแล้วให้ท้าย แย่มากๆ

[broke-back]

รู้แล้ว
หายสงสัยแล้ว

หลิงหลิงมันเลวมาจากนรกขุมไหน
อ้อ.....มันเลวมาจากนรกขุมแม่มันนี่เอง
ไอ่พวกเลว....สืบสายเลือด

คำที่เคยได้ยินว่า...
เลวโคตร หรือ โคตรเลว
มันมีที่มาจากหลิงหลิง กับแม่พันธุ์นรกของมัน นี่เอง

  ขอบคุณครับ

[anawas]

ศัตรูรอบด้านจริงๆ

[Alexie333]

 



“ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะจ้ะ น้าจัดการให้หมดแล้ว เมื่อกี้นี้ น้าก้อเรียกคุณนภัสสรมาเคลียร์เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะว่า ต่อไปนี้ห้ามให้คนของเค้ามายุ่งวุ่นวาย หรือตามราวีอี้อีก ไม่งั้นน้าจะไม่ไว้หน้าใครก้อตามที่มาทำร้ายอี้อีก น้ายื่นคำขาดไปเลยล่ะ ดูท่าเค้าก้อไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกน่ะที่น้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ ใครบอกให้พวกนั้นมายุ่งกับลูกกับหลานของน้าล่ะ มันก้อช่วยไม่ได้ น้าก้อต้องปกป้องคนที่น้ารักเหมือนกับที่เค้าปกป้องลูกสาวเค้านั่นล่ะจ้ะ “

   น้ำเสียงของน้าปิ่นดูราบเรียบยิ่งนักถ้าเปรียบกับคำพูดที่เด็ดขาดที่เค้าพูด ผมเองก้อรู้สึกดีอยู่หรอกที่มีคนมาคอยช่วยเหลือ แต่ผมเองก้อไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะผมเหมือนกัน

“ อี้ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ทำให้น้าปิ่นต้องมาเดือดร้อนเพราะอี้อีกครั้งนึง “ ผมพูดไปแบบรู้สึกผิดจริงๆ

“ อย่าคิดมากไปเลยอี้ น้าเองก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร น้าแค่ปกป้องคนที่น้ารักเท่านั้นเอง อีกอย่างนึง อี้ก้อเป็นคนที่ลูกชายของน้ารักมากเช่นกัน อย่างนี้แล้ว น้ายิ่งต้องช่วยเหลือเต็มที่นี่จ้ะ “

   คำพูดของน้าปิ่นเล่นเอาผมอึ้งไปอีกที คนที่ลูกชายของน้ารักงั้นเหรอ เค้าคงจะหมายถึงต้งสิน่ะ แล้วนี่ถ้าน้าปิ่นรู้ว่าผมหักอกต้งไปแล้ว เค้าจะยังอยากปกป้องผมอยู่อีกไหม ???

“ แล้วถ้าวันนึง อี้ทำร้ายน้ำใจต้งไป อย่างนี้แล้ว น้าปิ่นจะยังรู้สึกกับอี้เหมือนเดิมไปครับ “ ผมถามแบบหยั่งเชิง

“ อี้จ้ะ น้าเองก้อไมได้คาดหวังว่าความรักระหว่างอี้ กับต้งจะยั่งยืนนานอะไรหรอกน่ะ แต่ถึงยังไง น้ากอคิดว่าอี้เหมือนลูกเหมือนหลานคนนึงน่ะจ้ะ ไม่เอาน่า อย่าคิดมากไปเลย น้าไปก่อนแล้วกัน ไม่รบกวนแล้ว ไว้เจอกันใหม่น่ะจ้ะ “

   พูดเสร็จแล้ว น้าปิ่นก้อเดินจากไป ปล่อยให้ผมนั่งคิดเรื่องนี้อยู่คนเดียว ผมนั่งคิดไปว่า ชีวิตผมโชคดีแค่ไหน ที่มีคนดีๆมาคอยรัก และห่วงใย แถมยังพร้อมที่จะปกป้องเราเสมอ เวลาที่เราตกอยู่ในอันตราย แต่ผมกลับทำให้หนึ่งในคนที่รักผมที่สุดเสียใจยิ่งนัก ไม่เคยแม้แต่จะตอบแทนความดีของเค้าเลย ผมรู้สึกแย่นัก

   จากนั้นผมก้อทำงานของผมเรื่อยเปื่อยไป ต้งก้อเช่นกัน เค้ามัวแต่ง่วนอยู่กับการจัดตกแต่งร้านของเค้าไปเรื่อยๆ วันนี้ที่ร้านมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการค่อนข้างมากกว่าปกติ สงสัยจะเป็นวันหยุดผู้คนเลยมาทานอาหารกัน ผมเองก้อพยายามลืมเรื่องลืมร้ายๆที่ผ่านมา ด้วยการมุ่งมั่นทำงานอย่างจริงจัง เพื่อที่ว่าตัวผมเองจะได้ไม่ว่างจนเผลอไปคิดเรื่องพวกนั้น

   เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาค่ำๆ แล้วดิวก้อโทรมาหาผม แล้วถามสารทุกข์สุขดิบของผมทั่วไป ผมเองก้อตอบไปตามปกติ เค้าก้อบอกว่า ช่วงนี้งานเค้าจะเยอะหน่อย อาจจะไม่ค่อยได้มีเวลาเจอผมนัก เพราะว่ามีโปรเจ็คใหญ่ๆให้ต้องรับผิดชอบอีกมากมายในช่วงนี้ เค้ากลัวว่าผมจะหาว่าเค้าไม่มีเวลาให้ผม แต่ผมเองก้อตอบไปว่า ผมเข้าใจดี และให้เค้าตั้งใจทำงานให้ดี และเค้ายังสัญญาอีกว่า ถ้ามีโอกาสจะมาหาผมบ่อยๆ ก่อนวางก้อไม่วายที่จะหยอดคำหวานว่ารักผมมากแค่ไหน เล่นเอาผมอายม้วนคาโทรศัพท์ไปเหมือนกัน จากนั้นผมก้อวางสายไป แล้วก้อลงมือทำงานต่อไป

                                     ------------------------------------  จบตอนที่ 43  ---------------------------------------