หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[peppier]

ตอนนี้บทของนัทน้อยจังเลย ย   

อยากรู้เรื่อง ' ไอเผือก '  แล้วอ่ะ  ว่ามันมาจากไหน ? 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

แสดงว่าชาตินนท์เสร็จนัทไปแล้วจริงๆ ด้วยสิ
คิคิคิ

ว่าแต่ฉากนั้นไม่เห็นต่นต๊นมันเขียนหว่า??

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[mantdash]

เอาจริงๆแล้วก็ชอบโจนะครับ เพราะนัทเป็นคนดีมาก ดีมากเสียจนไม่รู้เลยว่าข้อเสียของนัทคืออะไรบ้าง

ต้องมารู้จากปากคนอื่นตลอด ก็กลายเป็นว่ารู้จักยังไม่ทันดีเลย ก็มาคบกันละ จะใช้คำว่ารักมันก็ยังเร็วไปนะ

แต่กับโจที่เป็นคนตรง แสดงออกมาตรงๆ จะว่าไปแล้วนนท์รู้เรื่องของโจมากกว่าเรื่องของนัทอีก

ทำให้ผมรู้สึกว่า พี่ต้นสื่อให้คนอ่านรู้จักมุมมองของโจมากกว่ามุมมองของนัทอีก

จุดนี้ทำให้ผมเลือกเชียร์โจครับ เพราะมันมีอะไรมากกว่า อิอิ

[ordkrub]

เฮ้อ คุณต้น แต่งได้ดีมากจนคนอ่านตัดสินใจไม่ลงว่าควรจะเชียร์นัทหรือโจ พอคิดว่าตัดสินใจได้แล้วก็กระชากกลับมาได้ทุกที อย่างนี้สงสัยต้อง น้องนนท์ขอสองจริงๆซะละมั้ง 555

[banana49]

เราเชียร์นัทอ่ะ ไม่รู้สิ เราไม่อยากให้คนดีๆเป็นพระรองหมดอะ
แล้วเราก็เชียร์นัทมาตั้งแต่ต้นแล้วด้วย เรารู้สึกว่านัทน่าสงสารอ่า

ยิ่งโจรุก นนท์มากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งอยากให้ นนท์คู่กะนัทมากเท่านั้น
นัทเป็นคนที่แฟร์มาก แบบถ้าอะไรทำให้นนท์มีความสุข นัทก็จะทำ
นัทยอมให้นนท์ไปอยู่กับโจ (ซึ่งอันนี้นับถือมากมายเลยค่ะ)

กับโจ ก็ไม่ใช่ไม่ชอบหรือว่าอะไรนะคะ แต่เราเทใจให้นัทไปหมดแล้วอ่ะ
ไม่มีเหลือให้โจเลย ซักนิดก็ไม่มี อยากให้โจเป็นเพื่อนที่ดีกับนนท์มากกว่าค่ะ

ยังไงก็ เชียร์นัท นนท์ เสมอค่ะ
ปล.จะรอลุ้นนะคะ เรื่องนี้เราอ่านไปกลัวไป กลัวจะเสียใจถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้
บางตอนก็ไม่ค่อยกล้าอ่านด้วย ยิ่งช่วงนี้อยู่กับโจ บ่อยๆ เรายิ่งกลัว กลัวใจนนท์

[Ryuse]

อยากเรื่องของคริสกะยุอีก

[0nePiece]

ชอบนัท ดูเป็นคนที่อบอุ่นดี
แต่บางครั้งก็ชอบโจ
แต่นัทมาแรงกว่า
แค่นี้แหระ  555+




ปล.อยากอ่านยเรื่องของคริสอีกอ่ะครับพี่

[UnFabulOus]

..ยังไงก็เชียร์โจ !!!

[gneuhp]

เชียร์ นัท อ่ะ !!!!!
นนท์ อย่านอกใจ นัท นะ ^^

ปล. เคลียร์เรื่อง คริส ด่วนค่ะ พี่ต้น
สงสาร คริส อ่ะ
พี่ต้น สู้ๆๆๆๆ

[maras_fay]

เดาว่า ต่อไปอาจมีตอนพิเศษ ของโจ (รึเปล่า ครับ)

[THIP]

มาลงชื่อในหน้า 200 หุหุ

[temp.jr]

อย่างน้อยนัทก็ไม่ได้เป็นไร เย่เย่

[kasarus]

คืนนี้ได้นอนด้วยกันอีกแล้ว จัดการนนท์ไปเลยนะลูกโจ อิอิ

[okotba]

เฮ้!!!! โจ + นนท์

 

[→Yakuza★]

เชียร์ แต่ โจ

โจ only

[ExecutioneR]

;hkppppppp sohk /จจ !!!

ถถถถถถถถถ

[getto]

  200

[O_o]

หน้าสองร้อยแล้ว พี่ต้นมาต่อได้แร้ว
มามะมามะ

[myxt]

น้องโจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
นานๆจะโผล่มาให้กำลังใจที แต่ป้าก็ยังเชียร์น้องโจสุดริดนะค้า 

[andy_kwan]

น้องต้นจ๊ะ   ฉลองหน้าที่สองร้อยด้วยการลงตอนพิเศษของโจ+นนท์   อิอิ

[Fill]

;hkppppppp sohk /จจ !!!

ถถถถถถถถถ

:call:ขออนุญาตแปลครับ

ว้ายยยยยยย หน้า 200 !!!
555555555

[~•SAkurAIro•~]

โอ้วววววววววว 200 แล้ววววววววว

โจรุกเข้าไปๆๆๆๆๆ
ส่วนเรื่องนนท์ฺมีอะไรกับนัทรึยังนี่ แค่ภายนอกรึเป่าาา

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ฉลองครบ 200 หน้าด้วยคนนะคร้าบบบบบบ
และก็...
ยัง
ร้ากกกกโจจจจจจเสมออออออ

[konnarak]

ยังไง ก็ รักโจ

เชียร์ โจ คนเดี่ยว




โจ  สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[shoky_9]

   กรี๊ด！ 200 หน้า

คุณต้น ฉลองโดยการลง ตอนพิเศษ นัท-นนท์ ดิ

มันจะดีนะคะ  555

เชียร์ นัท-นนท์ เท่านั้น

[ExecutioneR]

พรุ่งนี้เจอกันนะครับ ผมเหนื่อย แอนด์ หมดแรง มากมายยย ^__^""

ขอนอนพักและครับ ฝันดีทุกคน จุ๊บๆ

[O_o]

เหนื่อยก็พักค่าพี่ต้นนน

รอคอยพี่ต้นได้เสมอ

[Annetemis]

ฉลองด้วยคนค่ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเจอกันนะค่ะ Writer

[ExecutioneR]

เผาไปหนึงกระทู้ 

[ExecutioneR]

A 99


ที่จริงผมก็รู้ตัวแหละนะว่าผมเป็นคนหลับง่าย และอาจจะออกขี้เซาอยู่หน่อยๆด้วยซ้ำ แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะอาการเจ็บข้อมือที่คอยกวนใจผมในเวลาที่ผมหลับมาสักระยะแล้ว ถึงทำให้ผมเริ่มรู้สึกตื่นขึ้นมาในตอนกลางดึกได้ง่ายขึ้น และบางที....... ก็อาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกเป็นห่วงและกังวลคนที่นอนอยู่ข้างๆด้วยนิดหน่อยอยู่แล้วก็เป็นได้ ที่ทำให้ผมตื่นขึ้นมาทันตอนที่โจเริ่มจะส่งเสียงครางเบาๆออกมาพอดี

ผมถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ เปล่าหรอก ผมไม่ได้รู้สึกเหนื่อยใจ เบื่อ หรือรำคาญที่เขาเป็นแบบนี้แม้แต่น้อย แต่ผมรู้สึกสงสารและเหนื่อยแทนเขามากๆต่างหาก ผมอยากจะให้เขาสามารถหลับลงได้โดยไม่ต้องถูกฝันร้ายตามหลอกหลอนอยู่แบบนี้จริงๆ และผมก็เริ่มคิดแล้วนะว่า การที่เขาเป็นคนเอาแต่ใจและอารมณ์แปรปรวณแบบที่เป็นประจำนั้น ก็อาจจะมีสาเหตุมาจากการที่เขาไม่ได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอในตอนกลางคืนก็เป็นได้

โจกำผ้าห่มเอาไว้แน่นและเริ่มบิดตัวไปมา ผมเหยียดแขนข้างหนึ่งออกไปพาดลงบนตัวของเขาและกุมมือข้างนั้นของเขาเอาไว้ จากนั้นก็กระซิบลงบนหูของเขาเบาๆแบบที่เคยทำ อีกไม่นานถัดมา โจก็ดูผ่อนคลายลงจนดูเหมือนว่าความฝันเหล่านั้นของเขาจะหายไปแล้ว ผมมองใบหน้าที่หลับสนิทและดูไร้พิษสงของเขาอย่างใกล้ๆแล้วก็อดที่จะยิ้มน้อยๆให้กับตัวเองในความมืดไม่ได้ ผมอ้าปากหาวออกมาวอดหนึ่ง ก่อนจะหลับตาลง และอีกไม่กี่นาทีถัดมา ผมก็หลับลงและมีความฝันของตัวเองด้วยเหมือนกัน.......

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังโผล่ไม่พ้นขอบฟ้าดี ผมรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังนอนตะแคงอยู่ในอ้อมกอดของโจ ร่างกายของเขาที่แนบชิดอยู่กับแผ่นหลังของผม และลมหายใจของเขาที่รดลงบนต้นคอของผมเบาๆ ทำให้ผมรู้สึกเขินและจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูก ผมค่อยๆยกแขนของเขาออกเบาๆ แล้วจากนั้นก็พยายามลุกออกจากเตียงอย่างเงียบเชียบที่สุด

“จะไปไหน” เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น

“ไปห้องน้ำ”

“อืมมมม” เขาทำเสียงในลำคอตอบกลับมา “แล้วรีบๆกลับมานอนกับกูต่อล่ะ.......”

ผมเดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ และจากนั้นก็กลับเข้ามานอนลงบนเตียงข้างๆเขาอีกครั้ง แต่ในเมื่อเขาเองก็ตื่นขึ้นมาแล้วรอบนึง ครั้งนี้ผมจึงไม่จำเป็นต้องทำอะไรเบาๆเพราะกลัวว่าจะไปปลุกเขาเข้าอีกแล้ว และเมื่อผมล้มตัวลงนอนกลับลงในท่านอนหงาย โจก็ตะแคงตัวมากอดผมเอาไว้พร้อมกับยกขาซ้ายขึ้นพาดลงบนตัวของผมอีกครั้งทันที

“เฮ้ยย เยอะไปป่าววะ ไอ้โจ”

“เยอะอะไร เมื่อคืนเยอะกว่านี้มึงยังไม่เห็นจะบ่นอะไร......”

ผมหันขวับไปหาเขาทันที “อะไร เยอะอะไร มึงทำอะไรกู”

“ทำเหี้ยอะไรอีกอะ” เขานิ่วหน้าทั้งที่ยังหลับตาอยู่ “ก็เมื่อคืนมึงกอดกูไม่ใช่รึไง กูรู้ตัวนะเว้ย และก่อนนี้ก่อนที่มึงจะลุกไปเยี่ยวกูก็ยังกอดมึงได้ ทำไมพอตอนนี้กูจะกอดมึงอีกครั้งไม่ได้วะ”

“กู..... กู.......”

“มึงทำไม มึงเขินรึไง” เขาลืมตาขึ้นพร้อมกับพูดเบาๆ “นอนเหอะว่ะ กูขอนอนอีกสักงีบ เมื่อวานเหนื่อยเหมือนกัน แถมยังเกือบฝันเหี้ยๆแบบนั้นอีก........”

“มึงรู้ตัวด้วยเหรอวะ” ผมถามด้วยความแปลกใจ

“อืออ....... แต่กูได้ยินเสียงมึง”

“เฮ้ยย จริงดิ ยังไงวะ ไอ้โจ”

เขาถอนหายใจเบาๆ “ถ้ากูบอกแล้วมึงต้องนอนนะ กูง่วง”

“เออๆ” ผมพยักหน้า

“เมื่อคืนกูว่ากูกำลังจะเริ่มฝันเหี้ยๆแบบนั้นอีกแล้ว กูก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันคืออะไร กูพยายามที่จะสู้กับมัน แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วพอตอนที่กูเริ่มที่จะรู้สึกกลัวขึ้นมานั่นแหละ กูก็ได้ยินเสียงของมึง ตอนนั้นกูไม่แน่ใจหรอกว่าเป็นเสียงมึงอะ และเสียงนั้นมันพูดอะไรกูก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน จากนั้นความฝันมันก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องอื่น และพอกูตื่นขึ้นมาเห็นมึงนอนกอดกูอยู่นั่นแหละ กูถึงได้รู้ว่าเสียงของคนที่กูได้ยินนั้นต้องเป็นเสียงมึงแน่ๆ.........” เขาเล่า “เมื่อคืนมึงตื่นมาเห็นกูกำลังฝันร้ายพอดีใช่มั๊ยล่ะ”

“ก็...... ประมาณนั้นอะว่ะ”

“เอาเหอะ กูเล่าจบแล้วนะ นอนได้แล้ว กูง่วง และกูว่ามึงเองก็ง่วงเหมือนกันนั่นแหละ” เมื่อพูดจบเขาก็หลับตาลงและกระชับวงแขนให้แน่นขึ้นเล็กน้อย

ผมเองก็หลับตาลงและปล่อยให้เขานอกกอดผมแบบนั้นต่อไปด้วยเหมือนกัน เพราะผมไม่คิดว่าผมจะสามารถห้ามหรือขัดขืนอะไรเขาได้อยู่แล้วน่ะนะ.......

เสียงโทรศัพท์มือถือของผมที่ดังขึ้นปลุกให้เราสองคนตื่นขึ้นอีกครั้งตอนเก้าโมง ซึ่งคนที่โทรเข้ามาก็คือนัทนั่นเอง โจลุกออกจากเตียงและเดินออกจากห้องไปเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็นอนคุยกับนัทอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งเขาเล่าข่าวร้ายที่ทำให้ผมต้องตื่นเต็มตาขึ้นจริงๆให้ผมฟัง

เรื่องของคริสและพ่อแม่ของเขา......

มันค่อนข้างที่จะกะทันหันไปสักหน่อย แต่พวกเราก็ตัดสินใจที่จะนัดเจอกันวันนี้ และไปหาคริสกับวายุที่บ้านของเขา เราสองคนคุยเรื่องกำหนดการและการนัดเจอกันอยู่ครู่หนึ่ง โจก็เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่รอบเอว

“เออใช่ นัท แล้วไอ้โจล่ะ” ผมพูดลงในโทรศัพท์

“ไอ้โจทำไมอะ”

“ก็จะให้นนท์หนีบมันไปด้วยดีมั๊ย หรือจะให้นนท์ทิ้งมันไว้ที่บ้าน จะเอายังไงดีอะ”

โจหันมามองหน้าผมพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ได้ถามอะไรออกมาอยู่ดี

“ก็แล้วแต่นนท์แล้วกัน.......”

“เฮ้ยย มันแล้วแต่นนท์ไม่ได้ดิ นัท คือ นนท์ก็ไม่อยากทิ้งมันให้อยู่บ้านคนเดียวหรอกนะ แต่นนท์ไม่รู้ว่าเพื่อนๆเราจะคิดยังไงถ้านนท์เอามันไปด้วยอะว่ะ” ผมเกาหัวแกรกๆ

“พวกเรามันคงไม่ว่าอะไรหรอก และอีกอย่างไอ้โจมันก็ไม่ใช่ว่าจะพูดมากหรืออะไรอยู่แล้วด้วยนี่ แถมที่สำคัญ มันเองต่างหาก ที่จะไปรึเปล่า ถ้ามันไม่ไปนนท์ก็ต้องให้มันอยู่บ้านอะ จริงมั๊ยล่ะ”

“มันก็ใช่..... แต่นนท์จะบอกแม่ว่าไงอะ นนท์ไปหาเพื่อนแต่กลับทิ้งเพื่อนอีกคนไว้ที่บ้านมันก็แปลกๆใช่มั๊ยล่ะ”

“เออ ก็จริงว่ะ........” นัทเงียบไปครู่หนึ่ง “เอางี้ นนท์ลองถามมันดูก่อนแล้วกัน ยังไงมันก็ต้องเป็นคนตัดสินใจเองอะน่ะ เพราะนัทต้องโทรไปบอกไอ้ตี๋กับไอ้ป๊อปอีกอะ ส่วนไอ้เจย์กะไอ้เคนเดี๋ยวไอ้ยุมันจะเป็นคนโทรไปบอกเอง”

“แล้วเราจะไปกันยังไง”

“ยังไม่รู้เลยว่ะ คงต้องนัดเจอกันก่อนมั๊ง ต้องถามคนอื่นๆดูอีกทีอะ นนท์ เดี๋ยวไว้ค่อยว่ากันอีกทีละกันเนอะ”

“อืมๆๆ” ผมรับคำก่อนจะกดวางสายลง จากนั้นก็หันไปหาโจแล้วเล่าเรื่องของคริสที่นัทเพิ่งบอกผมมาให้เขาฟัง ซึ่งเขาก็ฟังอย่างเงียบๆพลางใส่เสื้อผ้าไปด้วย

“สรุปแล้วมันเกี่ยวกับกูยังไง”

“คือ เพราะงั้นพวกกูก็เลยนัดกันว่าจะไปหาไอ้คริสกับไอ้ยุที่บ้านน่ะ แล้วกูก็เลยจะถามมึงว่า มึงจะไปกับพวกกูมั๊ย หรือว่าจะอยู่บ้าน”

“มึงพูดยังกับพวกมันโอเคกับการที่จะให้กูไปด้วยอย่างนั้นแหละว่ะ”

“มึงพูดอะไรของมึง ไอ้โจ มึงเองก็ไปกินข้าวเช้ากับพวกกูทุกวันอยู่แล้วนะเว้ย และยังไหนจะตอนกลางวันกับตอนเย็นอีก”

“ไม่อะ กูไม่ไปว่ะ” เขาตอบ

ผมรู้สึกผิดคาดกับคำตอบของเขานิดหน่อย “จริงเหรอวะ มึงจะอยู่บ้านเหรอ แล้วกูจะบอกแม่กูว่ายังไงวะ”

“มึงจะไปไหนก็ไปสิวะ กูไม่ได้พูดสักหน่อยว่ากูจะอยู่บ้านน่ะ ตอนแรกกูก็ว่าจะชวนมึงไปดูหนังที่สยามสักหน่อย แต่งี้กูไปเดินเล่นคนเดียวดีกว่าว่ะ”

“เอ้า งั้นทำไมมึงไม่ไปกับกูเล่า”

“ไม่ว่ะ กูขออยู่ของกูคนเดียวสบายใจกว่าไปอยู่กับพวกมึงเยอะ แถมนี่ยังเสือกมีเรื่องเครียดๆกันอีก มึงไปเหอะ” เขาส่องกระจกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดประตูตู้เสื้อผ้าลงแล้วหันมาหาผม “ไปอาบน้ำได้แล้ว ไป จะได้แดกข้าว กูหิว”

“ยังอะว่ะ เดี๋ยวกูกินข้าวก่อนแล้วค่อยอาบน้ำและกัน รอกูแปรงฟันแป๊บนึง”

หลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จ ผมกับโจก็บอกแม่ถึงกำหนดการของเราสองคน ตอนแรกแม่ก็สงสัยนิดหน่อยว่าทำไมเราถึงไม่ไปด้วยกัน แต่โจก็เป็นคนที่ตอบคำถามและเคลียร์ข้อสงสัยทั้งหมดของแม่ลงได้

ผมกับเพื่อนๆคุยกันอีกครั้งในเอ็มเอสเอ็น และเราก็ตกลงกันว่าพวกเราจะไปเจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าวก่อนเหมือนเดิม จากนั้นพี่แม็ท พี่ชายของเจย์จะเป็นคนขับรถพาพวกเราไปส่งที่บ้านของวายุให้เอง เพราะว่าพี่เขาก็นัดเจอเพื่อนแถวนั้นเอาไว้อยู่แล้วด้วยเหมือนกัน แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้ผมต้องประหลาดใจก็คือ ป๊อปจะไม่ไปกับพวกเราด้วย เพราะเขาบอกว่าเขามีนัดอยู่ก่อนแล้ว และพอพวกเราถามเขาว่านัดอะไร เขาก็ตอบแค่ว่าเขานัดกับเพื่อนคนอื่นเอาไว้ แล้วจากนั้นก็ออฟไลน์ออกไปเลย

ผมกับนัทและคนอื่นๆคุยโทรศัพท์กันเรื่องของเขาต่ออีกครู่หนึ่ง พวกเราต่างก็ไม่รู้ว่าเขาจะไปไหนหรือทำอะไรกับใคร แต่สุดท้ายแล้วเราก็ตัดสินใจปล่อยเรื่องนี้ไป เพราะแบบนี้ตี๋เล็กเองก็อาจจะสบายใจมากกว่า และในตอนนี้เรื่องของคริสก็สำคัญมากกว่าเยอะเลยด้วย

ในตอนที่ผมกำลังจะแต่งตัว โจก็ออกจากบ้านไปซะก่อนแล้ว ทั้งๆที่ผมก็บอกเขาแล้วนะว่าให้รอผมก่อนแล้วเราค่อยออกไปพร้อมกัน แต่เขาก็บอกว่าเขาขี้เกียจรอและจะออกไปก่อนเลย สุดท้ายผมจึงต้องนั่งแท็กซี่ออกจากบ้านคนเดียวจนได้

ที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ผมที่ไปถึงเป็นคนแรกนั่งรอนัทกับตี๋เล็กที่แม็คโดนัลด์เหมือนเดิม ส่วนเจย์กับเคนนั้นจะมาพร้อมกันในรถของพี่แม็ทอยู่แล้ว

ผมนั่งรออยู่ได้สักราวๆสิบนาที นัทก็โทรเข้ามาหาผมและบอกว่าเขามาถึงแล้ว พอหลังจากวางสาย ผมก็เห็นเขาเดินเข้าประตูร้านมาพอดี และไม่รู้ทำไมนะ พอเมื่อเราสองคนสบตากันปั๊บ และพอผมเห็นรอยยิ้มของเขาปุ๊บ ผมก็รู้สึกใจเต้นหวิวๆแปลกๆขึ้นมาทันทีเลย

“กินไรมายัง นนท์” เขาถาม

“ยังอะ กินแต่ข้าวเช้า ข้าวเที่ยงยัง แล้วนัทอะ”

“ยังเหมือนกัน งั้นไปซื้อไรมากินรอไอ้พวกนั้นกันเหอะ ปะ” เขายิ้มให้ผมอีกครั้ง จากนั้นเราสองคนก็เดินไปซื้อเบอร์เกอร์มานั่งกินด้วยกัน

ผมก็ไม่รู้นะ แต่ผมรู้สึกว่าเวลาอยู่กับนัทแล้วผมรู้สึกอบอุ่นมากจริงๆ ผมชอบรอยยิ้มของเขา ชอบความอ่อนโยน ความเป็นผู้นำที่มีมากกว่าผมที่ผมรู้สึกได้ ทั้งๆที่เขาก็อายุเท่ากับผม แต่ผมกลับรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าผมและเพื่อนคนอื่นๆเยอะมาก ผมชอบที่เขาเป็นคนใจเย็นและดูสุขุม แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นคนมีอารมณ์ขัน และยังชอบทำตัวขี้เล่นแบบเด็กๆในหลายๆครั้งด้วยเหมือนกัน ผมนึกไปถึงตอนที่ผมไปนอนกับเขาที่หอและตอนที่เขามาอยู่กับผมที่บ้านแล้ว ผมก็อดที่จะยิ้มออกมาคนเดียวไม่ได้

“เป็นอะไร มองหน้านัทอยู่ดีๆแล้วก็ยิ้มอะ ซอสติดหน้านัทเหรอวะ” เขาหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดมุมปากทันที

“เปล่าๆ” ผมยิ้มกว้าง “แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอะ”

“ตลอดอะ นนท์แม่งชอบหลุดเข้าไปในโลกส่วนตัวตลอดดด” เขายิ้มพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ

“เหอะ นนท์ก็คิดถึงนัทนั่นแหละ เลยยิ้มอะ”

“คิดไรวะ” เขาถาม “บอกมาเลย คิดอะไร”

“ม่ายยย ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอะ”

“ไม่เอาๆ ไม่เอางี้ดิ บอกมาเลยว่าคิดอะไร” เขาคะยั้นคะยอ

“ก็ไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษไง ก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเท่านั้นเอง”

“เหี้ยแม่ง นนท์แม่งชอบกวนตีนงี้ตลอดด” เขาดีดเศษเฟรนช์ฟรายส์ชิ้นเล็กๆบนโต๊ะขึ้นใส่ผม

“เฮ้ยย!” ผมเบี่ยงตัวหลบ จากนั้นก็ดีดเฟรนช์ฟรายส์ของผมใส่เขาบ้าง

“เดี๋ยวๆๆๆ พอๆๆ โทรศัพท์ดังๆ” เขายกมือขึ้นห้ามพร้อมกับล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกง “เออ ว่าไง ไอ้เจย์ มาถึงแล้วเหรอวะ”

ผมนั่งมองเขาคุยกับเจย์อีกสองสามคำ ก่อนที่เขาจะวางสายลงไป

“มันมาถึงแล้วเหรอ”

“ช่ายย กำลังเดินกันมาและเนี่ย”

“พี่แม็ทด้วยใช่ปะ”

“อือดิ ทำไมเหรอ”

“เปล่าๆ ก็แค่คิดว่าพี่แม็ทเค้าอายุเท่าไหร่วะ แล้วพี่เค้ามีใบขับขี่แล้วด้วยรึไงอะ”

“เอออ นัทก็ไม่รู้ว่ะ รู้แต่อยู่มอหกอะ แต่มีใบขับขี่รึยังนี่นัทก็ไม่รู้เหมือนกัน” นัทตอบ “แต่ไม่ต้องห่วงหรอก พี่แม็ทอะ ขับรถเป็นมาตั้งแต่มอหนึ่งมองสองแล้ว ไอ้เจย์เองก็ขับเป็นแล้วเหมือนกัน บ้านแม่งรถเกือบสิบคัน มันจะขับชนไปกี่คันๆ พ่อแม่มันก็ไม่ว่าหรอก” เขาหัวเราะ

“เวรรรรร พูดเป็นลางงง”

“เฮ้ยยย นัทไม่ได้หมายถึงขับชนวันนี้ดิ นัทหมายถึงตอนมันหัดขับใหม่ๆอะ”

“รู้แล้วน่าาาๆ นนท์ก็ล้อเล่นเหอะ”

“เอ่ออ..... ขอโทษนะครับ” จู่ๆผู้ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเราแล้วพูดกับผม

“ครับ” ผมตอบเขากลับไปแบบงงๆ

“พอดีเพื่อนพี่ที่โต๊ะนั้นฝากมาขอเบอร์น่ะครับ” เขาชี้ไปทางด้านหลังของตัวเอง และผมก็ดูรู้ทันทีเลยว่าเขาหมายถึงโต๊ะตัวไหน เพราะที่โต๊ะนั้นมีเด็กหนุ่มชายหญิงน่าจะวัยราวๆมัธยมปลายนั่งหัวเราะคิกคักกันอยู่ห้าหกคน “น้องชื่ออะไรเหรอครับ”

“เอ่ออออ” ผมมองหน้านัทอย่างลำบากใจ “ชื่อ...... ชื่อนนท์ครับ”

“นนท์ครับ มีเบอร์ใช่มั๊ยครับ พี่ขอหน่อยนะ เพื่อนพี่เค้าอยากได้จริงๆ” พี่ผู้ชายคนนี้ตื้อต่อ ส่วนผมน่ะ ทั้งเขินทั้งอายไปหมดแล้ว เพราะแขกคนอื่นๆในร้านสองสามคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆนี่ก็คงต้องได้ยินสิ่งที่พวกเรากำลังคุยกันอยู่นี้แน่นอน

“เพื่อนพี่ที่อยากได้นี่คนไหนครับ” นัทถามขึ้น

“บอกไม่ได้จริงๆครับน้อง นะ น้องก็ช่วยพี่ขอเพื่อนน้องหน่อยสิ นี่พี่อุตส่าห์ทำใจกล้ามาขอเลยนะครับเนี่ย”

“งั้นผมถามแค่ว่าเพื่อนพี่ที่จะขอนี่ผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ครับ” นัทถามอีก

“โหห พี่บอกไม่ได้จริงๆครับ น้อง ไม่งั้นเพื่อนพี่มันโกรธพี่แน่ๆเลย”

“น่าเสียดายนะพี่ แต่ไงพวกผมก็คงให้ไม่ได้หรอกครับ” นัทพูดพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ “เพราะนนท์เค้าเป็นแฟนผมครับ ผมหวง”