หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[andy_kwan]

ฉลองด้วยการลงสามตอนรวด  อิอิ

[maras_fay]

สงสัย จะอู้คำเมืองได้ คงเพราะอ่านเรื่องนี้
(ยอมรับว่า ยากนิดหน่อยนะครับ แต่จะพยายาม) 555

ว่าแต่ชายแปลกหน้านี้ใจคอ เขาไม่คิดจะแนะนำตัวเองเลยรึไงหว่า?

[maras_fay]

อ่า อยากอ่านคู่ตี๋เล็กกับป๊อบ อ่ะครับ น่ารักดี

เริ่มเห็นเค้าแล้วครับ ที่คนเขียนบอกว่า มีตัวเด่น 3 คน แต่ไม่รู้ว่าใครเป็น พระเอก แต่นายเอก นี่น่าจะชัวร์แหละ

[okotba]

ตอนนี้ซิโดนใจ...อย่างแรง

เชียร์โจ กะ นนท์

[maras_fay]

น้องโจนี่น่าค้นหา นะ  ครับ

[iiดาวพระสุขლii]

อ่านหลายตอนติดจนอิ่ม.....

ยังยืนยันว่าชอบโจเหมือนเดิน  เพราะตัวละครตัวนี้ มีความชัดเจน และ ความพยายาม 
ส่วนตัวแล้วคิดว่า นนท์คบกะนัท เพราะเรื่องโจ กะ แฟนเก่ายังไงไม่รู้....

หลายๆครั้งที่โจอยู่กะนนท์ จะดูเป็นตัวของตัวเองมากกว่า แสดงอารมณ์ได้หลากหลายกว่า มันต่างจากนัท ที่ค่อนข้างจะหวานอย่างเดียว.... 

ปอลิง.  หนังสือเจอแล้วที่ร้านหนังสือ แถวบ้าน  เดือนนี้งบซื้อหนังสือหมด....เดือนหน้าไปซื้อแน่นอน 

[O_o]

ชอบโจนะ แต่เชียร์นัท

โจเป็นคนที่มีบุคลิกที่น่าค้นหา มีอะไรให้แปลกใจตลอด ถ้าเป็นเพื่อนก็คงชอบแบบนี้ แต่ถ้าถามว่าให้คบเป็นแฟนคงต้องบอกว่า เป็นคนมีลับลมคมในมากเกินไป คงจะปวดหัวมากเลยทีเดียว

เชียร์นัทเพราะเป็นผู้ชายที่อบอุ่น จริงใจ ซื่อตรง น่าร้ากกก

สรุปได้ว่าตัดสินจากความรู้สึกตัวเอง 555

[pearleye]

อ่าน ความเห็น FCโจแล้ว อยากจะร้องไห้ ฮึกๆ... 
ทำไมคนดี ไม่มีใครรัก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ 
ทำไมไม่มีใครรัก นัท กันบ้างเลย แง้ๆๆๆๆ 

ความจริงก็แอบเห็นด้วยแหละว่าเหมือนโจจะเป็นพระเอกมากกว่านัท....เหมือนนนท์คบกับนัทเพราะโจก่ะแฟนเก่า...เหมือนนนท์ไม่ตอบรับโจแค่เพราะ เป็นแฟน กับนัทอยู่....

ใช่ซี้~~~~~~~!

อะไรๆ ก็โจ ก็โจ นัทของเขามันก็เป็น แค่ "แฟน" เท่านั้นเอ๊งงงงงงงงง 

[~•SAkurAIro•~]

อ่าา เข้ามาตอบคำถาม (อาจไม่ได้สาระเท่าไหร่ 55+)
ทีชอบโจก้เพราะชอบตัวละครที่มันแบบ แบดบอยนิดนุงงง
แบบกวนตีนหน่อยๆ น่ารักๆ ขี้หึงนิดๆ แต่หื่นเยอะๆ 555+
ไม่รุ้อ่ะ แบบนี้มันดุึเข้ากันดี (ที่พุดข้างบนไม่ได้หมายถึงโจน้า หมายถึงว่าชอบคาแลกเตอร์แนวนี้)
แล้วโจมันก้โอเค เข้าข่ายในแบบที่เราชอบ เลยปิ๊งเลยย

5555+ ก้เท่านี้แหละะ

ส่วนฉลองครบ 200 หน้า ขอเป็นโพล + ตอนใหม่ได้มั้ยครับบบ * - *
แฮ่ๆ

[~prince™~]

ระหว่างนัทกับโจผมเชียร์โจครับ
แต่อยากให้นัทได้อยู่คู่กับนนท์ตลอดไป
เพราะผมอยากเห็นพระเอกที่เป็นพระเอกจริงๆ
ไม่ใช่พระเอกที่สุดท้ายแล้วก็คือพระรองผู้แสนดี
สำหรับในเรื่องผมคิดว่าโจเด่นนะ เด่นเพราะบุคลิค
ซึ่งต่างจากนัทที่ถึงจะมีบทยาวเหยียดแต่ด้วยบุคลิคที่เงียบๆ
เลยทำให้ดูเหมือนจะไม่เด่นเท่าบุคลิคของโจ
จึงอาจจะทำให้กระแสนิยยมของนัทน้อยกว่าของโจนิดนึง


แต่สำหรับคู่ที่เชียร์แล้วก็ชอบจริงๆสำหรับผมไม่ใช่คู่เอก
แต่เป็นคู่ของป็อปกับยิ่ว ผมรู้สึกชอบคู่นี้มากกว่า
เมื่อไหร่จะมีบทกับเค้าล่ะเนี่ยคู่เนี้ย

[wan]

ถึง ต่นต๊น เข้าใจครับ ว่ารู้สึกยังไง แค่ล้อเล่นน่ะ  OK นะครับ 
มารอดูเหล่าแฟนคลับ โจ    นัท    ส่งแรงเชียร์กันเยอะ ๆ ต่นต๊น จะได้มีแรงบันดาลใจ 

[anajulia]

เป็นอีกคนที่ไม่ได้เชียร์คู่หลักอ้ะค่ะ แบบว่าปลื้มพวกเพื่อนๆมากกว่า
ที่ปลื้มแบบเดี่ยวๆก็วายุ คนนี้ปลื้มมาก ครอบครัวที่เต็มเปี่ยมด้วยความรักสินะคะ ถึงมีผลิตผลเป็นคนที่ดีไปเสียหมด
เผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆได้อย่างน่าชื่นชม(อาจจะเป็นเพราะตัวเองไม่ได้มีปัญหาอะไรหนักหนาแบบเพื่อนในกลุ่มคนอื่น)

ส่วนแบบที่มาเป็นคู่ก็น้องป๊อปกับน้องตี๋ คือตอนนี้รอB side ของคู่นี้อย่างใจจดจ่อมาก
คือไม่ได้เชียร์ว่าสุดท้ายแล้วป๊อปเองก็จะต้องค้นพบว่าตัวเองรักน้องตี๋นะคะ
แต่อยากให้สองคนนี้กลับมาสนิทกันได้เหมือนเดิม ไม่ต้องรักแบบคนรักก็ได้ แต่เสียดายความเป็นเพื่อนของน้องสองคนนี้มาก
ถ้าจะต้องห่างกันไปเรื่อยๆทั้งแบบนี้ มันเจ็บปวดกันทั้งคู่มากเกินไป (แอบอินกับเรื่องหลงรักเพื่อนตัวเอง แหะๆ)

ส่วนที่ชอบแบบเดี่ยวๆอีกรายก็น้องเคน แบบว่าบทน้อย แต่รังสีความน่ารักของน้องเขามันแผ่ออกมาจนสัมผัสได้น่ะค่ะ
ดูเป็นเด็กผู้ชายธรรมดา แอบอาร์ตๆ แต่ไม่มีพิษภัยกับใครดี ตัวเล็กๆน่ารักด้วยสิ สเป็คท์เลย ^o^

คือ.....เข้าใจว่านอกเรื่องมาก และตอบไม่ตรงคำถาม แต่นุ่นปลื้มน้องๆพวกนี้มากกว่าคุ่หลักจริงๆนี่คะ
ยังไง ถือโอกาสนี้รีเควสท์เพิ่มบทให้น้องเคนหน่อยได้มั้ยอ้ะคะ? ไม่ต้องเจอปมเครียดน่ากลัวแบบน้องคริสหรอกนะคะ
แต่แบบว่า เพิ่มบทพอให้แฟนคลับชื่นใจนิดนึง

[ExecutioneR]

^
^

แน่นอนครับ ผมก็ชอบเคนเหมือนกัน อิอิ
แต่ตอนนี้มันดันมีประเด็นหลักหลายเรื่องเนอะ เรื่องของเคน เจย์ อะไรพวกนี้เลยต้องผลักๆออกไปก่อน
แต่ว่าเด็กๆทุกคนต้องมีบทของตัวเองแน่นอนครับ มากน้อยอาจจะไม่เท่ากัน แต่ต้องมีแน่นอน
ตอนนี้ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าอยากเสริมบทของเคนให้เด้นขึ้นไรงี้ แต่รอดูไปเรื่อยๆก่อนละกันเนอะครับ ^__^"

[shoky_9]

แน่นอนอยู่แล้ว ชอบนัทที่สุด

เหตุผลก็เพราะ นัท เป็นคนที่นิสัยน่ารักมากๆ ดูจริงใจ อบอุ่น

และบวกกับตั้งแต่เริ่มอ่านเราก็หาก่อนเลยว่าใครเป็นพระเอกเนี่ย คือตอนนัทเปิดตัวดูธรรมดามาก

เลยคิดว่าคงไม่ใช่ แต่มันเหมือนเราค่อยๆเห็นความรู้สึกที่ทั้งนัทและนนท์มีต่อกัน

รู้สึกสนใจกันทีละนิด จนกลายเป็นคนที่พิเศษกว่าคนอื่น

ก็เลยเทใจไปแล้วว่า นัทคือ พระเอกที่คู่กับนนท์

ส่วนโจ ตอนเปิดตัว เหมือนเป็นพระเอก และมีบุคลิกที่ค่อนข้างเหมือนพระเอก

ที่กำลังนิยม (แบบแบดบอยนิดๆ) แต่เราชอบนัทมากกว่าก็เท่านั้นเอง
.
เลยเชียร์นัทให้คู่กับนนท์คนเดียวค่ะ

สุดท้าย คุณต้น ขอนัทออกมาซะทีนะคะ คิดถึงนัทมากๆๆๆๆๆ   

[Cloud~]

เกือบตายกว่าจะตามอ่านจบครบ อ่านบ้าง ข้ามบ้าง

แต่ขอเม้นท์ก่อน

รอลุ้นว่า นนท์จะเลือกใคร ??

[ExecutioneR]

A 98


ผมพยายามโทรหานัทอีกหลายครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ออกมาเหมือนเดิม ดังนั้นผมจึงเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ผมรู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ เพราะว่านัทไม่เคยปิดมือถือโดยที่ไม่บอกผมก่อนมาก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว และถึงสมมติว่าโทรศัพท์ของเขาอาจจะพังหรือเป็นอะไรไป เขาก็สามารถเอาเบอร์อื่นโทรมาหาผมได้นี่นา เพราะถึงยังไงเขาก็จำเบอร์มือถือของผมได้อยู่แล้ว และก็เพราะความคิดเหล่านี้นี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นกังวลและเป็นห่วงเขามากยิ่งขึ้นไปอีก

“ไอ้โจ กูโทรหานัทไม่ติดอะว่ะ” ผมเดินเข้าพูดกับโจที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

“มันปิดเครื่องเรอะ”

“อืออ” ผมพยักหน้า

“มันไม่อยากคุยกับมึงมั๊ง มึงไปทำเหี้ยอะไรให้มันงอนรึเปล่าล่ะวะ” เขายิ้มน้อยๆที่มุมปาก

“กูไม่ได้ทำอะไรเลยนะเว้ย หรือมึงคิดว่านัทจะมีปัญหาอะไรไม่สบายใจรึเปล่าว่ะ เลยปิดเครื่องไปแบบนี้อะ”

“ก็คงงั้นล่ะมั๊ง เพราะปกติกูก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน”

“หมายถึงปิดเครื่องเวลาเครียดๆเพราะไม่อยากคุยกับใครอะเหรอวะ”

“ใช่”

ผมนิ่วหน้าแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆเขา ผมไม่สบายใจเลยจริงๆ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะสามารถทำอะไรได้มากไปกว่านั่งรอทั้งๆที่กังวลใจแบบนี้อีกแล้ว

“มันรู้ใช่มั๊ยว่ามึงไปบ้านกูน่ะ” โจถามขึ้น

“อืออ กูบอกไปแล้วเมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านอะ”

“งั้นมันก็คงไม่พอใจเรื่องนั้นล่ะมั๊ง”

“แต่เมื่อเช้านัทเค้าก็บอกกูเองนะเว้ยว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรจริงๆอะ และอีกอย่าง กูจะไม่ไปก็ไม่ได้ด้วยนี่หว่า จริงปะล่ะ”

“งั้นมันก็คงมีเรื่องไม่สบายใจเรื่องอื่นล่ะมั๊ง มันเลยไม่อยากคุยกับมึงน่ะ หรือไม่มันก็อาจจะเข้าโรงบาลกะทันหันอะไรแบบนั้นไปแล้วก็ได้”

ผมรู้ว่าเขาอาจจะพูดเล่น แต่มันแย่ก็ตรงที่ผมดันคิดว่ามันอาจจะเป็นแบบนั้นเข้าจริงๆก็ได้นี่สิ.......

เราสองคนเงียบกันไปครู่หนึ่ง ก่อนที่โจจะวางมือลงบนหัวของผมแล้วโยกเบาๆ “เฮ้ยยย กูพูดเล่นเว้ย ไอ้นัทมันคงไม่เป็นอะไรหรอก ถ้ามึงอยากรู้ มึงก็ลองโทรถามเพื่อนมึงคนอื่นดิว่ะ ไอ้ยุเงี๊ย ไอ้เจย์เงี๊ย ว่ามันพอรู้รึเปล่าว่าไอ้นัทมันเป็นอะไรน่ะ โถ่เว้ยย”

“เอออ จริงด้วยๆ” ผมหยิบมือถือออกมากดเบอร์ของวายุทันที

“กูขึ้นห้องละนะ” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“เออๆ ขอบใจมาก ไอ้โจ เดี๋ยวกูไปหาที่ห้อง” ผมพูดไล่หลังโจที่กำลังเดินจากไป และหลังจากรอสายอยู่ครู่หนึ่ง วายุก็รับสายขึ้น “เฮ้ย ฮัลโหล ไอ้ยุ ทำไรอยู่ป่าววะ”

“ก็...... เปล่าอะ มึงมีไร ไอ้นนท์”

“คือกูโทรหานัทไม่ติดเลยเว้ย มึงพอรู้ป่าววะว่าเค้าเป็นไรรึเปล่าอะ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ” เขาตอบ “แล้วที่ว่าโทรไม่ติดนี่มันยังไงวะ มันปิดเครื่องเหรอ”

“อืออ ใช่ แล้ววันนี้ทั้งวันนัทก็แทบไม่ได้โทรมาหากูเลยด้วยนะเว้ย นอกจากตอนเช้าอย่างเดียวอะ กูเลยเริ่มจะไม่สบายใจแล้วเนี่ยมึง ไม่รู้ว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นรึเปล่า หรือว่านัทอาจจะมีอะไรไม่สบายใจแล้วเลยปิดเครื่องไปเฉยๆอะ กูแม่งเริ่มคิดมากแล้วอะเว้ย กูก็เลยโทรหามึงเนี่ย เผื่อมึงจะได้คุยกันแล้วนัทได้บอกอะไรมึงไว้รึเปล่าไรงี้อะ”

วายุเงียบไปครู่หนึ่ง “.......เปล่า กูไม่ได้คุยกับมันเลย ไอ้นนท์ และกูก็จะบอกอะไรมึงไว้อย่างนึงนะ มึงเองก็รู้จักไอ้นัทมันมาได้เท่าไหร่แล้ววะ..... จะสองเดือนแล้วได้ใช่มั๊ย นี่มึงยังไม่รู้นิสัยมันอีกเหรอวะ”

ผมผงะไปนิดหน่อย “นิสัยอะไรวะ”

“อันดับแรกนะเว้ย มึงไม่ต้องกังวลหรอก มึงไม่มีเบอร์บ้านมันใช่มั๊ยวะ งั้นเดี๋ยวกูจะให้เบอร์บ้านมันกะมึงไป แล้วมึงก็ลองโทรดูเองละกัน กูว่ามันอาจจะแค่แบ็ตหมดหรืออะไรก็ได้ มึงเองก็อย่าเพิ่งคิดมากไป”

“เออๆ ขอบใจมากเว้ย ว่าแต่แล้วเมื่อกี๊ตกลงมึงหมายถึงยังไงกันแน่วะ กูยังไม่รู้นิสัยอะไรของนัทอีก”

“คืองี้ ไอ้นัทอะ มันไม่เหมือนกูหรอกนะเว้ย แล้วก็ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆของเราด้วย มันไม่ใช่คนที่มีอะไรแล้วจะเล่าให้คนอื่นฟังเท่าไหร่หรอก แม้แต่จะกับกูเองก็เหอะอะ บางเรื่องถ้ามันเครียดมากๆ มันก็ชอบเก็บไว้คนเดียวเหมือนกัน บางทีกว่ากูจะรู้จากปากมัน เรื่องมันก็ผ่านไปสักพักแล้ว มึงลองนึกดูดีๆดิว่าตั้งแต่มึงคบกับมันมาอะ มึงเคยได้ยินมันระบายหรือเล่าเรื่องที่มันไม่สบายใจให้มึงฟังสักกี่หนกันวะ”

เมื่อเขาพูดมาแบบนี้ ผมก็นึกขึ้นมาได้ทันทีเลยว่าผมเองก็เคยคุยเรื่องประมาณนี้กับนัทไปอยู่เหมือนกัน

“ไอ้นัทอะ มันก็มีปัญหากับครอบครัวของมันเหมือนกัน มึงเองก็รู้ เพราะงั้นมันก็เลยกลายเป็นคนมีอะไรแล้วชอบเก็บเอาไว้กับตัว เพราะมันคิดว่ามันจะสามารถแก้ไขทุกอย่างได้ มันจะต้องผ่านไปให้ได้ โดยไม่เอาความไม่สบายใจของมันไปให้คนอื่น ซึ่งบอกตรงๆว่ากูก็เคยด่ามันไปหลายรอบแล้วอะนะเว้ยว่าอย่าทำแบบนี้ ไม่งั้นแม่งเก็บกดตายห่า”

“นี่ก็แปลว่านัทคงต้องกำลังมีเรื่องไม่สบายใจจริงๆอะดิวะ เค้าถึงได้ปิดเครื่องไปแบบนี้อะ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เพราะกูก็ยังไม่ได้คุยกับมันเลย ก็แค่คิดว่าจะโทรไปหามันแล้วคุยเรื่องไอ้คริสอยู่เหมือนกันเนี่ย” เขาถอนหายใจเบาๆ

“เรื่องไอ้คริสเหรอวะ ทำไมอะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึไง”

“ก็ไม่รู้ดิ เนี่ย มันกลับไปกินข้าวกะครอบครัวมันที่บ้านอะ อาไคล์ก็ไปด้วย กูก็ได้แต่นั่งลุ้นนั่งรออยู่เนี่ยว่ะว่าจะยังไง เพราะป่านนี้แล้วอาไคล์ก็ยังไม่โทรมาหากูเลย”

“มึงว่ามันจะโอเคป่าววะ”

“เฮ้อออ กูก็ไม่รู้ว่ะ ไอ้นนท์ แต่มึงอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ไอ้คริสมันจะยังไง มันก็ยังมีกูอยู่อะนะ แต่มึงอะ รีบลองไปโทรหาไอ้นัทดูก่อนเหอะ แล้วพอได้เรื่องยังไงแล้วก็โทรบอกกูด้วยแล้วกัน เข้าใจรึเปล่า เอ้า มึงเตรียมตัวเมมเบอร์”

“โอเคๆ แป๊บๆๆ........” ผมจดเบอร์บ้านของนัทตามที่วายุบอกลงบนกระดาษ จากนั้นก็วางสายลง ตามด้วยกดเบอร์ที่จดมาเมื่อครู่แล้วตามด้วยปุ่มโทรออกทันที จริงๆก็น่าแปลกนะ ทั้งๆที่ผมก็คบเป็นแฟนกับเขาแล้ว แต่ผมยังไม่เคยโทรเข้าบ้านของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่จะว่าไป....... ก็เพราะเราต่างก็มีมือถือกันทั้งคู่ แถมเขาก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านอยู่แล้วด้วยล่ะมั๊ง เพราะฉะนั้นแล้วผมจะมีเบอร์บ้านเขาไปทำไมล่ะ

“ฮัลโหลครับ”

“นัท ทำไมนัทปิดเครื่องอะ” ผมถามออกไปทันทีที่ได้ยินเสียงของเขา “ทำไมไม่โทรหานนท์เลย”

“นนท์........ คือนัท........”

“นัทมีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่า ทำไมนัทไม่บอกนนท์อะ”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง “จริงๆแล้วโทรศัพท์นัทมันก็แค่แบ็ตหมดอะนนท์”

“โกหกสัสๆอะ”

“เปล่า ไม่ได้โกหก แบ็ตมันหมดจริงๆ แต่นัทก็เลยพลอยขี้เกียจชาร์จไปด้วยอะ เพราะว่านัทก็มีเรื่องไม่ค่อยสบายใจจริงๆ นัทเลยอยากอยู่เงียบๆอะ ขอโทษนะนนท์........”

“ไม่เป็นไรหรอก นนท์เข้าใจ แต่นนท์ก็ไม่อยากให้นัททำแบบนี้อะ นนท์อยากให้นัทเปิดใจกับนนท์ให้มากกว่านี้ นนท์เคยบอกแล้วไง มีอะไรก็เล่าให้นนท์ฟังบ้างดิ แบบนี้นนท์ก็ไม่สบายใจนะเว้ย”

“นัทขอโทษ นัทยอมรับผิด ต่อไปนัทจะไม่ทำแล้วจริงๆ”

“แล้วตกลงว่านัทมีปัญหาอะไร อยากเล่าให้นนท์ฟังมั๊ย”

“จริงๆมันก็เรื่องเดิมๆอะนะ........” เขาถอนหายใจ

“เรื่องพ่อเหรอ”

“อือออ”

จากนั้นนัทก็เล่าให้ผมฟังว่า วันนี้เขาอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว และเขาก็คิดยังไงไม่รู้ เลยโทรกลับไปหาพ่อของเขา ซึ่งตอนแรกๆพ่อของเขาก็เหมือนจะคุยดีด้วยอยู่หรอก แต่พอคุยไปคุยมา นัทก็คุยถึงเรื่องแม่ของเขาที่เขาเพิ่งได้รับจดหมายมา ซึ่งนั่นก็ทำให้พ่อของเขาหงุดหงิดใส่เขาไปเลย และพอเขาโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้อานกฟัง อานกก็ดุเขานิดๆอีกที่ว่าเขาไม่น่าจะเอาเรื่องพวกนั้นไปพูดกับพ่อ เขาก็เลยรู้สึกผิดและสับสนไปหมด ทั้งรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นตัวต้นเหตุ และก็รู้สึกสับสนที่ไม่รู้จะสามารถพูดเรื่องพวกนี้กับใครได้บ้างด้วย

“ก็พูดกับนนท์นี่ไง” ผมบอกเขา “นัท นนท์รู้นะว่านัทไม่อยากจะให้นนท์คิดมาก แต่นนท์ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเวลานนท์เห็นนัทเป็นแบบนี้อะ นนท์ยิ่งคิดมากหนักขึ้นไปอีกนะเว้ย นนท์เป็นห่วงนัทมากๆนะ มีอะไรก็ระบายให้นนท์ฟังมั่งก็ได้ ถ้านัทเห็นนนท์เป็นแฟนจริงๆล่ะก็อะ”

“เฮ้ยย นัทก็เห็นนนท์เป็นแฟนดิ ทำไมพูดแบบนั้นเล่า แต่นัทก็แค่.......”

“แค่อะไร แค่ไม่อยากให้นนท์ไม่สบายใจ หรือไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้นนท์และคนอื่นๆเห็น” ผมขัด “พอเลยๆๆ ไม่ต้องพูดเลยเหตุผลพวกนั้นอะ ต่อจากนี้ไป ถ้านัทมีอะไรแล้วไม่เล่าให้นนท์ฟัง นนท์จะโกรธจริงๆแล้วนะเว้ย”

“โอเคๆครับ ยอมรับผิดทุกประการแล้วว” เขาทำเสียงอ่อน “งั้นนัทขอแก้ตัวหน่อยอะ ไหนนนท์เล่าให้นัทฟังซิว่าวันนี้ทำอะไรมาบ้าง ไปบ้านของไอ้โจแล้วเป็นยังไงบ้าง”

ผมเล่าเรื่องทั้งหมดนับตั้งแต่นั่งรถแท็กซี่ออกจากบ้านไปกับโจให้เขาฟัง ไปจนถึงตอนเย็นที่เราพาแม่กับน้องของเขามาทานข้าวที่บ้านของเราด้วย จะมีก็แต่เรื่องที่โจสารภาพรักกับผมอีกครั้งเท่านั้นที่ผมเลือกที่จะตัดออก เพราะไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจเกินไปกว่าเหตุ

“นัทหึงอ๊ะป่าวอะ”

“ก็นิดหน่อยอะนะ” เขาตอบ “นัทยอมรับว่าสาเหตนึงที่นัทปิดเครื่องไปก็เพราะนัทเห็นว่านนท์อยู่กับไอ้โจมันด้วยแหละ นัทเลยนอยด์ๆนิดหน่อย แล้วไม่อยากจะโทรหานนท์ นัทขอโทษ”

“กะแล้วเชียวว่าต้องเพราะเรื่องไอ้โจด้วยแน่........ เมื่อกี๊ไอ้โจก็บอกเหมือนกันว่านัทหึงมันกะนนท์รึเปล่า ไรงี้อะ”

“เหอะๆ มันเองก็รู้ตัวเหมือนกันเหรอวะ”

“มันรู้ตลอดแหละ แม่งชอบพูดกะนนท์เรื่องนี้บ่อยจะตายไป”

“แต่นนท์คงไม่เผลอไปชอบมันเข้าจริงๆใช่ป่าว”

“ม่ายยยยยยยยย” ผมตอบ “ให้เป็นแฟนกะไอ้โจนะ สงสัยได้ฆ่ากันตายก่อนได้เดินจูงมือกันแน่ๆว่ะ” ผมหัวเราะ

ผมคุยกับนัทต่ออีกครู่หนึ่งจนเราทั้งคู่ต่างก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากแล้ว จากนั้นผมก็วางสายลง โทรกลับไปบอกวายุว่าผมคุยกับนัทเรียบร้อยแล้ว และค่อยเดินกลับขึ้นไปบนชั้นสอง แต่ผมนึกขึ้นมาได้ว่าผมบอกโจไว้ว่าผมจะไปหาเขาที่ห้อง ผมจึงเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเขาก่อนจะเคาะประตูเบาๆสองสามที

ไม่นาน โจก็เดินมาเปิดประตูออกให้ผมเดินเข้าไปข้างใน “ไง คุยกันแล้วรึไงวะ”

“อืออ นัทเค้ามีเรื่องไม่สบายใจจริงๆด้วยว่ะ”

“ไม่ต้องบอก กูไม่ได้อยากรู้” เขาตัดบทพร้อมกับเดินไปนั่งลงบนเตียง

“มึงนี่แม่งงงงง” ผมส่ายหน้า “ว่าแต่มึงอาบน้ำรึยัง”

“ยัง”

“แล้วทำไรอยู่วะ”

“อ่านหนังสือ” เขานอนหงายลงบนเตียง

“เออๆ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนละนะ ฝันดีเลยแล้วกันมึง”

“เดี๋ยว แล้วใครจะเปลี่ยนผ้าพันแผลให้มึง”

“ไม่รู้ดิ เดี๋ยวกูไปให้แม่ช่วยมั๊ง ไม่ก็พวกป้ายวนพี่แหวน ใครก็ได้อะว่ะ แต่จริงๆกูก็อยากลองเปลี่ยนเองเหมือนกันนะเว้ย เพราะกูว่ากูก็รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วอะ”

“ไม่ต้องทำเก่งเลย มึงไปอาบน้ำซะ แล้วมาหากู กูจะเปลี่ยนให้เอง”

“อะไรวะ ผีเข้าเหรอมึง อยู่ๆจะมาทำอะไรให้กูเนี่ย” ผมเลิกคิ้วขึ้น

“อยากโดนเตะรึไง”

“โอ๊ยยย กลัวแล้วคร้าบบบบ” ผมทำท่ากลัว “พี่โจน่ากลัววว พูดจาก็ไม่เพราะ นนท์กลัววววว”

“ไอ้เหี้ยนี่! เล่นไม่เลิกนะมึง!!” เขากระโดดลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ผมก็รีบเปิดประตูแล้วพุ่งตัวออกจากห้องไปก่อนเรียบร้อยแล้ว

ตอนที่อาบน้ำอยู่ ผมก็นึกขำเรื่องของโจในวันนี้ขึ้นมา ผมไม่นึกเลยนะว่าคนอย่างเขาก็จะสามารถอ่อนต่อหน้าแม่กับน้องสาวตัวเล็กๆได้มากถึงขนาดนี้ นี่ถ้าคนอื่นรู้เรื่องวันนี้ขึ้นมาล่ะก็ พวกเขาจะว่ายังไงกันนะ

หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินกลับไปที่ห้องของโจอีกครั้ง เขาบอกให้ผมนั่งรอเขาอาบน้ำก่อนแป๊บนึง แล้วเขาจะมาดูข้อมือให้ ผมจึงนั่งดูทีวีรอเขาอยู่ในห้องไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาก็เดินกลับเข้ามาและเรียกผมให้ลุกไปหาเขาที่เตียง เขาพันผ้าใหม่ให้กับผมอย่างรวดเร็วและเบามือ ผมเองก็แทบจะลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าเขาทำแผลเก่งและมือเบามากขนาดไหน

“เอ้า เสร็จแล้ว และแดกยารึยัง” เขาถาม

“กินแล้วๆ”

“ไม่ค่อยปวดแล้วใช่มั๊ย หมอนัดอีกทีเมื่อไหร่”

“เอออว่ะ กูก็จำไม่ได้เหมือนกันเว้ย ต้องถามแม่นะ ไม่ก็ดูใบนัดอะ”

“เหี้ยไรวะ มึงแน่ใจนะว่ามึงอยากหายเนี่ย ไอ้นนท์ ไม่ได้ใส่ใจตัวเองเล้ย ไอ้เหี้ย”

“เอ้า ก็กูลืมนี่หว่า แค่นี้ก็ต้องด่าด้วย สาดดดด”

“กูเป็นห่วงมึง จะต้องให้พูดอีกกี่หน กูไม่ค่อยได้พูดแบบนี้กับใครนักหรอกนะเว้ย”

ผมหน้าแดงขึ้นทันที “เออๆ กูรู้ๆ เอาเหอะ มึงไปอ่านหนังสือต่อเหอะไป กูจะไปนอนแล้วเหมือนกัน”

แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยข้อมือของผมไปอยู่ดี “กูมีเรื่องจะถามมึง”

“อ.... อะไร”

“มึงมีอะไรกับไอ้นัทแล้วใช่มั๊ย”

คราวนี้ผมยิ่งหน้าแดงหนักขึ้นไปอีก “อ.... อ..... ไอ้เหี้ย!! ถามเหี้ยๆไรวะ! ไม่เอาๆๆ ไม่คุยเรื่องนี้เว้ย! ปล่อยกู กูไปนอนแล้ว”

“แปลว่ามึงมีแล้วใช่มั๊ย” เขาพูด “เหี้ยแม่ง ไม่เอาละ กูไม่อยากรู้แล้วก็ได้วะ กูมันเป็นแค่เพื่อนมึงนี่หว่า จะมีสิทธิ์เหี้ยอะไรได้ แต่ถ้ามันทำมึงเจ็บเมื่อไหร่ มึงต้องบอกกูนะ ไอ้นนท์ รับปากกูดิ”

“ไอ้โจจจจ!! มึงจะมาให้กูรับปากเหี้ยอะไรเรื่องแบบนี้วะ!!” ผมหน้าร้อนจนแทบจะไหม้อยู่แล้ว “กูไปนอนแล้ว จริงๆ!”

“นอนนี่แหละ”

“ห๊ะะะ! มะ มึงว่าไงนะ”

“กูบอกว่านอนที่นี่แหละ นอนเป็นเพื่อนกูนะ กูไม่อยากฝันร้ายอีกแล้ว หรือมึงไม่เป็นห่วงกูแล้ว ไอ้นนท์.......”

แววตาของเขา กำลังทำให้ใจของผมสั่นไปหมดแล้ว แต่ที่จริง ใจของผมมันก็สั่นมาตั้งแต่โดนคำถามแรกคำถามนั้นของเขาไปแล้วน่ะนะ ไม่ใช่เพราะผมหวั่นไหวอะไรไปกับสายตาของเขานักหรอก

“แค่นอนกับเพื่อน ในฐานะเพื่อน ไม่ได้รึไงวะ”

ผมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง “มึงไม่คิดอะไรและไม่ทำอะไรกูแน่นะ ไอ้โจ”

“มึงจะดูถูกกูเกินไปและ ไอ้นนท์ ถ้ากูทำอะไรมึงจริงๆ อย่าเรียกกูว่าลูกผู้ชายเลยดีกว่าว่ะ” เขาทำหน้าหงุดหงิด

“.......โอเค ก็ได้วะ กูนอนกับมึงก็ได้ กูไว้ใจมึง”

เขายิ้มออกมาเล็กน้อย “ได้แค่นี้กูก็ดีใจแล้ว ไอ้เผือกเอ๊ยยย”

[Laxxeez]

ผมเข้าใจนัท...แต่ก็เข้าใจโจด้วย
ผมเห็นใจนัท...แต่ก็เห็นใจโจ
ผมเชียร์นัท...แต่ก็เชียร์โจด้วย
ผมโลเล สับสนไปหมดแล้วคร๊าบบบ

[1582]

มาโหวตให้นัทค่ะ  เชียร์นัทสุดใจเลย 
ชอบนัทที่ดูเป็นคนอบอุ่น รักเพื่อน นัทให้เกียรติ+เชื่อใจนนท์มาก
ไม่บังคับ ไม่ห้ามให้นนท์ใกล้ชิดกับโจ 

แล้วก็รู้สึกสงสารด้วย นัทชอบเก็บความรู้สึก มีปัญหาก็ไม่ปรึกษาใคร
แล้วยิ่งตอนไหนที่โจรุกนนท์บ่อยๆ  จะยิ่งอยากเชียร์นัทอ่ะ

พูดไปงงไป  มันอธิบายไม่ถูก 555

[O_o]

ขอเชียร์นัทน๊าาาาา

เบื่อคนชื่อโจ <<<< อันนี้เรื่องส่วนตัว (แล้วเอาปนนิยายทำไมฟระ)

[mole eye man]

โดนนัททำให้เจ็บเนี่ย  แบบไหนคะลูกโจ =,.=a

[tantalize]

เผด็จศึกซร้า ไอโจ     

[anterosz]

เชียร์นัท 

เชียร์โจ 

โอ๊ยยย เชียร์ใครดี   เริ่มสับสนกับตัวเอง 

[จันทร์ผา]

นี้แหละที่เขาเรียกว่าแฟนกันมีอะไรบอกกันหมด


เชียร์นัทคนเดียวเท่านั้น

[morrian]

โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ

โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ

โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ

โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ

โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ โจ

[cmos]

เชียร์ใครดีเนี่ยะ เชียร์ไม่ถูกแระ

[maras_fay]

อ่า!!!! มีหลายคู่จัด
แต่ตอนนี้เชียร์วายุ VS คริส (เขาคู่กันรึเปล่าหน๋อ) 555+

ดูจากการวางโครงเรื่อง และการปูพื้นในแต่ละตัวละคร.... ทำให้เชื่อสนิทใจครับว่า เรื่องยาว

และตอนนี้ผมยังตามอ่านไม่ทันเลยครับ ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไปเนอะ (โหมอ่านเดี๊ยวเสียสุขภาพ จริงม่ะครับคนเขียน)

[maras_fay]

เอ่อ ขนาดอาบน้ำด้วยกันยังอดใจไหว นับถือ....
ป๊อบกับตี๋เล็กเลย

แล้วนนท์ จะได้อาบน้ำกะเขาบ้างเปล่า หน๋อ 

[maras_fay]

โห นับถือวายุจริง ๆ แต่เล่นพูดกันซะเข้าใจแบบนี้
มันจะยังมีลุ้นรึเปล่า ครับ

อันนี้ให้น้องคริส ครับ 

[THIP]

+1 ให้รีบน สู้ๆ อ่านให้ทันนะ เรื่องเค้าดีจริงๆ

[andy_kwan]

ลูกนัทไม่ยอมเปิดใจแบบนี้ คะแนนหดนะลูก
เพราะว่าป้าจะเชียร์"โจ"ต่อไปจนกว่าเรื่องนี้จะจบ  555