หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[ToeyTato]

  ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลย เพิ่ง70ฝ่าหน้าเองง่ะ แบบว่าภาระหน้าที่หลายสิ่งอารมณ์แบบว่าต้องเรียนรู้งานไรเง้
เลยได้อ่านบ้างไม่ได้อ่านบ้าง แต่จะรีบพยายามให้ไวไว อิอิ

แล้วๆ เห็นปู้อื่นชอบเชียร์ นัท ไม่ก็เชียร์โจ
งั้นขอบ้างแม้ยังอ่านไปไม่ถึงไหนก็เหอะ

นัท..ฃอบนะ เปงคนที่ได้อารมณ์แบบว่า อบอุ่นอยุ่ใกล้แล้วอุ่นใจ สบายใจดูว่าน่าจะมีแต่เรื่องทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ อ่านแล้วเขิน
โจ....รายนี้ก็ ชอบเหมือนกัน บุคคลิกดูมีปมดีแบบว่า โจเหมือนมีบางอย่างที่หายไป คนที่จะเติมได้คือ นนท์

พอรู้มิว่าจะเชียร์ใคร กร๊ากกกก   




....เชียร์คนแต่งดีกว่า อารมณ์เปงกำลังใจให้ในการแต่งจ้า

[neggiiez]

ในที่สุดก็อ่านทัน นั่งอ่านมา2วันเลยยย ยย  ><
เป็นฟิคคู่ไทยที่อ่านเรื่องแรกด้วย (ฮ่าา)
ปกติจะอ่าน+แต่งคู่นักร้องเกาหลีอารัยอย่างงี้  แต่เรื่องนี้ทำให้ผมติดดดมากกก   
คือชอบทั้งพล็อต ทั้งการแต่ง  จริงๆ นะ  คือพี่แบบแต่งได้สุดยอดมาก
การดำเนินเรื่องไม่สะดุดเลยยยย    ฉากหวานก้หวานนนน น  อร๊ายยยยยย ><   
ฉากจะเศร้าก้เศร้า ฉากไหนต้องเครียดก้เข้าถึงได้เลยยย     

และอีกอย่างปกติเวลาอ่านก้พอจะเดาเนื้อเรื่องได้ต่อบ้าง
แต่นี่ไม่เลย ทำให้ได้ลุ้นตลอดดด ฉากจะมาก้มา ฉากจะไปก้ไป   
ฮ่าๆๆ   ๆ  เลยต้องติดตามกันต่อไป   
คือตอนนี้ก้คิดไปเองเหมือนกันว่าจะเป็นยังไงต่อ   ใครจะเป็นพระเอกกันนะ
คิดไว้หลายทางเหมือนกันฮะ  แต่ก็ต้องติดตามมม   คิคิ

รีบๆมาต่อนะคร๊าบบบ       เชียร์นัททททท!    แต่โจก้ดีนะ   >< 

[จันทร์ผา]

โหยยยย

น้องนัทของผมตกไปหน้าสองได้ไง

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[→Yakuza★]

โจ เท่านั้น !!!!

เกียจพวกแม็กกะเคจริงๆ ไอ่น่ารักเกียจ -*-

ปล. ป็อบ + ตี๋เล็ก ดีกันเถอะน่ะ 

[๋JEFF]

Nut นัท

Ok ..

 เชียร์ นัท  !!

[O_o]

กว่าจะอ่านมาถึงหน้านี้ได้ใช้เวลาอยู่เป็นอาทิตย์
สนุกมากเลยค่า
มาลงต่อเร็ว ๆ นะคะ

ปล.สมัครสมาชิกเพื่อเม้นท์เรื่องนี้โดยเฉพาะเลยนะเนี่ย

เชียร์นัทสุดใจ หุหุ

[knightto]

^
^
^

จิ้มๆ   

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้นมากกกๆๆๆๆๆๆ      เหมือนกัน   5 55 5

 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เข้ามาเชียร์
โจ

[mini]

 โจ

ให้ได้นนไปครอง และกระทำมิดีมิร้ายด่วนคับ 

[knightto]

^
^
^

แรงอ่ะ. .. .. ทำร้ายจิตใจคนรักนัทมากมาย       

แต่ยังไง  นัท ก็สู้ไม่ถอย. . .. .

[O_o]

^
^
^
^
^
^
NuT สู้ ๆ

เข้ามานั่งดูอีกระลอก

[anajulia]

สวัสดีค่ะคุณต้นระหว่างรอเลยกลับไปอ่านตั้งแต่เริ่มเรื่องใหม่
ที่จริงเจอที่เหมือนจะพิมพ์ผิดพิมพ์เกินอีกที่สองที่  แต่ด้วยความที่อ่านติดพันเลยไม่ได้มาบอก
คราวนี้ที่บทA35 คำผิดชัดว่าสะกดผิดน่ะค่ะ
"พลิกกลับตารปัด" ต้องเป็น "ตาลปัตร" นะคะ
ส่วนตัวเข้าใจว่าคำนี้มาจากเวลาที่พระสวดแล้วพลิกตาลปัตร แบบเดียวกับหน้ามือเป็นหลังมือ

ว่าแล้วก็กลับไปอินต่อก่อน 

ปล.เห็นคนอื่นมีเลือกข้างเชียร์ เราขอเชียร์น้องนนท์ได้มั๊ย ความลำบากใจของคนที่ถูกรัก(แม้ตัวเองจะไม่เคยเป็นก็ตาม หงิงๆ)

[ExecutioneR]

ขอบคุณข้างบนนะครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมผิดไปได้ยังไงขนาดนั้น บางทีพิมพ์ตกๆหล่นๆก็มีมั่ง เพราะงานยุ่งจริงๆ ไม่มีเวลาตรวจทานหลายรอบเหมือนแต่ก่อน ต้องขออภัย
แล้วก็ขอบคุณน้องใหม่ด้วย

แต่ต้องขอโทษนะครับ เพราะหลังจากนี้ผมคงไม่มาต่อนิยายเรื่องนี้แล้ว และอาจจะไม่ได้มาเข้าเล้าอีกต่อไปแล้วด้วย เพราะเหตุผลบางประการที่ทำผมเสียความรู้สึกมากๆๆ

ต้องขอโทษจริงๆครับ

 

[mini]

  ตกใจคับ

ตามอ่านนิยายเรื่องนี้มาช่วงหนึ่ง

และเห็นว่าผู้เขียนถ่ายทอดได้ดี

น่าติดตาม  ได้ลุ้นตลอดเวลา

สนุกและได้มีรอยยิ้ม  แต่พอเข้ามาอ่าน

ว่าจะไม่มาต่อและจะไม่เข้ามาในบอร์ดอีก

รู้สึกเสียใจ  และเสียดายที่จะไม่ได้

อ่านผลงานนี้จนจบคับ   

[DexTunG]

   ทำไมครับ  เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่มาต่อหละ

อยากให้ต่อจนจบ  เสียดายนะครับ เพราะเป็นเรื่องราวที่ดี และน่าติดตาม

แต่ไม่เป็นรัย  ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น จะคอยเป็นกำลังใจให้น้องต้นนะครับ

 :เฮ้อ:อดอ่านเรื่องดี ดี  อีกเรื่องแล้ว

 

[จันทร์ผา]

เกิดอะไรขึ้น

งง ครับ งงมาก

[ToeyTato]

วันนี้วันอะไรค่ะ
.
.
.
.
.
.
.
" April Fool' s Day "

ใช่มั้ยย พีต้นหลอกกันใช่มั้ยค่ะเนี้ยย

[จันทร์ผา]

^
^
^
^
^
เห็นข้อความรีบนแล้วโล่งใจ


งั้นมาเชียร์นัทต่อ นัทสู้ๆๆๆ


ปล.เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[Tinton]

เข้ามา

เชียร์ โจ ครับ
 

[knightto]

กร๊ด.ด... . . . ... . . .. .  ม่าย ย ย ย ย ย     


ตกใจ       

พี่ต้นไม่มาต่อ แล้วไม่เข้ามาอีก   เป็นอะไรที่. .. .. . ... เฮ้อ     

เปรียบได้กับ ให้ เอามีดมาแทงกูเหอะ   5 5 555 5+


แต่เห็น  มีคนบอกว่า   วันนี้เป็นวัน " April Fool' s Day " . .. .ก็นึกขึ้นได้
ลืมไปเลยทั้งๆที่ คุยกับเพื่อนเรื่องนี้เมือวาน. . . ...

เอิ๊กกก.ๆ.. . . .. ..


เชียร์นัท เรื่อยๆ

แล้วก็จะเชียร์นัทตลอดปาย ยย ย ยย ยย ย  ยย ย ยย ย ยยย

จิ้มๆ  อิอิ           
v
v
v

[mini]

  " April Fool' s Day "

เหรอคับ  ตกใจหมด  นิสัย นิสัย 

เชียร์ โจ ต่อไปคับ

[andy_kwan]

 
เชียร์ โจ คนเดียวเท่านั้น   อิอิ

[ExecutioneR]

แหมเซ็งจริงมีคนรู้ทันไวไปและนะ คริคริ

[ExecutioneR]

A 85


เมื่อยาแก้ปวดหมดฤทธิ์ ผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บข้อมือมากขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายผมก็ตัดสินใจโทรไปบอกแม่ว่าคงต้องให้พี่โก๋ช่วยพาผมไปโรงพยาบาลเพื่อให้หมอตรวจหรือเอ็กซ์เรย์ดูสักทีซะแล้ว ซึ่งผมก็ต้องโกหกแม่อีกว่าผมลืมตัววิ่งเล่นกับเพื่อนแล้วล้มลงโดยเผลอใช้มือซ้ายยันตัวเอาไว้จนทำให้อาการมันแย่ลง ที่จริงผมไม่ชอบที่จะต้องโกหกแม่เลย และผมก็รู้สึกแย่นิดหน่อยด้วยเหมือนกันที่ทำให้นัทและเพื่อนๆคนอื่นต้องเป็นกังวลแบบนี้ แต่พวกเขาก็ให้กำลังใจผมดีมากจริงๆ ถึงแม้ว่าแต่ละคนจะยังคงมีปัญหาของตัวเองให้คิดกันไม่ตกกันอยู่แล้วก็ตามที

เมื่อถึงเวลาหลังเลิกเรียน พี่โก๋ก็มารับผมไปโรงพยาบาล และหลังจากตรวจดูอาการข้อมือของผมอย่างละเอียดแล้ว ผลก็ออกมาว่าผมต้องใช้เวลารักษาตัวเพิ่มขึ้นอย่างน้อยอีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ และพอผมโทรไปเล่าให้นัทฟัง เขาก็แสดงอาการหงุดหงิดและโมโหไอ้เคออกมาเล็กน้อยทันที แต่ผมก็ยืนยันกับเขาว่าผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ เพราะมันก็ใช่ว่าผมจะไม่หายเลยสักหน่อย ผมก็แค่ต้องดูแลตัวเองและคอยกินยานานขึ้นอีกอาทิตย์เดียวเท่านั้นเองนี่นา

พอวางสายจากนัทผมก็รู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจโทรไปหาโจด้วยเหมือนกัน เพราะยังไงเพื่อนๆของผมคนอื่นก็คงรู้เรื่องนี้ได้จากการบอกต่อๆกันอยู่แล้ว แต่ผมไม่เห็นว่าโจจะสามารถรู้เรื่องนี้ได้ยังไงถ้าหากว่าผมไม่ได้เป็นคนโทรไปบอกเขาด้วยตัวเอง

รอบแรกที่ผมโทรไป เขาไม่ได้รับสาย ผมจึงลองกดโทรซ้ำดูอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่รับสายผมอยู่ดี ผมจึงรอถึงช่วงหัวค่ำแล้วค่อยลองโทรไปดูอีกที ซึ่งคราวนี้เขาก็รับสายผมจนได้

“เออ ไอ้โจ ทำไมไม่รับสายกูวะ” ผมถาม

“กูยุ่งๆอยู่ มึงมีไร”

“ทำการบ้านเหรอวะ หรือว่าไปวิ่งอีก”

“มึงมีอะไรรึเปล่า” เขาถามซ้ำอีกครั้ง

“เปล่าหรอก กูก็แค่จะโทรมาบอกมึงเรื่องที่กูไปหาหมอวันนี้อ่ะ” ผมนิ่วหน้าเล็กน้อย “แต่ถ้าเกิดมึงยุ่งอยู่ก็ไม่เป็นไร เอาไว้ค่อ......”

“แล้วหมอว่ายังไงบ้าง สรุปมึงเป็นไง” เขารีบพูดสวนขึ้นมาเสียก่อน

“มึงยุ่งอยู่ไม่ใช่รึไง กูไม่เป็นไรมากหรอกน่า มึงจะทำไรก็ไปทำเหอะ”

“ไอ้เหี้ยนี่กวนตีนกูอีก กูถามว่าสรุปมึงเป็นไงมั่ง ที่ถามเนี่ย ก็เพราะว่ากูเป็นห่วงนะเว้ย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย “ไอ้เหี้ยแค่แม่งงง นึกแล้วก็โมโหแม่งชิบหาย!”

“ช่างมันเหอะน่า กูบอกแล้วไงว่ากูไม่เป็นไรมากหรอก ก็แค่ต้องกินยาและดูแลข้อมือตัวเองให้มากขึ้นอีกอ่ะ หมอบอกว่ามันน่าจะหายช้ากว่าเดิมไปอีกประมาณอาทิตย์นึงมั๊ง”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง “ก็เท่ากับว่ามึงจะต้องดูแลตัวเองไม่ได้ไปนานขึ้นอีกอาทิตย์นึงน่ะสิวะ.........”

“เอ่อออ ก็.......”

“เออ ช่างเหอะ ถ้าไงแค่นี้ก่อนนะเว้ย กูกำลังเก็บของอยู่ว่ะ”

“เหอ เก็บของอะไรวะ” ผมสงสัย “มึงจะไปไหน นี่มึงไม่ได้อยู่หอเหรอ”

“อยู่” เขาตอบสั้นๆ

“อ้าว และมึงจะไปไหนอ่ะ กลับบ้านเหรอวะ”

“เปล่า แต่เดี๋ยวมึงก็รู้เองนั่นแหละ แค่นี้นะ” เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะวางสายไปเลยทันที

ผมวางสายจากเขาไปแบบงงๆ แล้วผมก็ลงไปกินข้าวกับแม่ นั่งทำการบ้านครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับขึ้นมาอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน ซึ่งก่อนที่ผมจะนอน ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรไปหานัทตามปกติ แต่แล้วผมก็ต้องรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่นัทไม่รับสายของผม ผมกดโทรซ้ำอีกถึงสามครั้งโดยเว้นช่วงเวลาในแต่ละครั้งเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงไม่รับสายผมอยู่ดี ตอนแรกผมคิดว่าเขาคงจะอาบน้ำอยู่ แต่นั่นก็ไม่น่าใช่ หรือบางทีเขาอาจจะไปเดินเวรอยู่ แต่เมื่อดูจากเวลาแล้วมันก็ไม่น่าใช่อีก ผมรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย จนกระทั่งผมกดโทรหาเขาครั้งที่สี่ ในที่สุดเขาก็รับสายผมจนได้

“ฮัลโหลนัท ทำไมไม่รับโทรศัพท์นนท์เลยวะ โทรหาตั้งหลายครั้งแล้วนะเนี่ย” ผมโวยขึ้นทันที

“ไอ้นัทไม่อยู่” เสียงที่ปลายสายตอบกลับมา และแน่นอนว่านั่นก็ไม่ใช่เสียงของนัทด้วย

“หะ หา เฮ้ย แล้วนี่ใครวะเนี่ย.......” ผมถามกลับไปด้วยความตกใจและแปลกใจ แต่แล้วสมองของผมก็เริ่มค่อยๆคิดได้ว่าเสียงนี้มันก็ฟังดูคุ้นหูอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นเสียงที่ผมเพิ่งจะได้ยินเมื่อไม่นานมานี้เองด้วยซ้ำไป “เฮ้ยยยย นี่มึงไอ้โจเหรอวะ!!”

“ไอ้นัทมันกลับมาแล้วพอดี มึงไปคุยกับมันเองก็แล้วกัน”

ผมอ้าปากจะพูดบางอย่างออกไปอีก แต่แล้วเสียงของนัทก็ดังขึ้นเสียก่อน

“ฮัลโหล นนท์ โทษทีๆ พอดีนัทไปคุยกับอาจารย์มาน่ะ”

“นัท เมื่อกี๊มันไอ้โจใช่ป่าวอ่ะ แล้วนี่นัทไปอยู่กับมันได้ไง และทำไมมันถึงมารับโทรศัพท์นัทได้วะ นี่นัทกับมันอยู่ไหนกันแน่เนี่ย”

“ใจเย็นๆนนท์ ใจเย็นๆ คือพอดีว่ามันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ แล้วก็ไม่ใช่ว่านัทไปอยู่กับมันที่ไหนหรอก แต่มันนี่แหละที่มาอยู่กับนัทที่นี่เอง”

“เฮ้ยย นนท์งงว่ะนัท ที่บอกว่าเกิดเรื่องนี่มันเรื่องอะไรอ่ะ เรื่องใหญ่รึเปล่า แล้วไหงไอ้โจมันไปทำอะไรห้องนัทกันแน่”

“เอ่ออ เรื่องนั้น.......” นัทอึกอักไปครู่หนึ่ง “เอาเป็นว่าไอ้โจมันมานอนห้องนัทคืนนี้ก็แล้วกันอ่ะ นนท์ แบบนั้นนนท์จะว่าอะไรมั๊ย นัทขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน แต่ว่ามันก็ฉุกละหุกนิดหน่อยจริงๆอ่ะว่ะ”

“แล้วทำไมมันต้องไปนอนห้องนัทด้วยอ้ะ” ผมยิ่งรู้สึกสงสัยหนักขึ้นกว่าเดิมซะอีก

นัทเงียบลงไปอีกครั้ง และจากนั้นจู่ๆเสียงของโจก็ดังขึ้นแทน “กูโดนลงโทษให้มานอนกับไอ้นัทที่นี่ ก็แค่นั้นแหละ”

“เอ๊า ลงโทษเรื่องอะไรวะ นี่มึงไปมีเรื่องอะไรอีกอ่ะวะ ไอ้โจ”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก มึงอย่าสนใจเลย แล้วก็ไม่ต้องพยายามถามจากไอ้นัทด้วย ถ้าอยากรู้กูก็จะบอกให้เองพรุ่งนี้ เข้าใจรึเปล่า”

“เอ๊าาา ไหงงั้นล่ะวะ”

“จะคุยกับไอ้นัทต่อมั๊ย”

“เออ คุยๆๆ” ผมรีบตอบ

“อื้อ นนท์ ก็แบบนั้นแหละ เพราะงั้นช่วงนี้ไอ้โจมันก็เลยต้องมานอนกับนัทสักแป๊บนึงอ่ะนะ นนท์ไม่หึงใช่ป่าววว”

“เฮ้ยยยยยย หึงนัทกะไอ้โจเนี่ยนะ จะบ้าเหรอ” ผมหัวเราะ แต่แล้วผมก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “เออว่ะ จริงด้วย นัท แล้วไอ้ตี๋อ่ะ เห็นมันบอกว่าตอนแรกมันจะขอมานอนกับนัทไม่ใช่เหรอ แล้วถ้าไอ้โจมันมานอนด้วยแบบนี้นี่แล้วมันจะทำยังไงอ่ะ”

“อ๋อ เรื่องนั้น........ ไอ้ป๊อปมันเป็นฝ่ายไปนอนที่ห้องของไอ้เคนเรียบร้อยแล้วอ่ะว่ะ นนท์” นัทพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบายใจ “ตอนแรกมันจะขอไปนอนห้องไอ้ทิกเกอร์กะไอ้เปด้วยซ้ำ แต่นัทเป็นคนบอกให้มันไปนอนกับพวกไอ้เจย์เอง และนัทก็กำชับไอ้สองคนนั้นแล้วด้วยว่าอย่าไปเพิ่งถามหรือคุยเรื่องพวกนั้นอะไรกับมันตอนนี้น่ะ เพราะนัทว่ามันคงยังไม่พร้อมอ่ะ ไม่งั้นมันคงจะไม่ขอหนีไปนอนกับคนอื่นแบบนี้หรอก”

“อ้าว ถ้างั้นคืนนี้ ไอ้ตี๋มันก็ต้องนอนคนเดียวอ่ะดิ่”

“ก็ไม่แน่อ่ะ นนท์ เพราะตอนนัทคุยกับไอ้เจย์ ไอ้เจย์มันก็บอกว่ามันอาจจะไปนอนเป็นเพื่อนไอ้ตี๋ให้เหมือนกัน นัทก็ยังไม่ได้คุยกับพวกมันอีกเลยอ่ะ เพราะมันดันมีเรื่องไอ้โจนี่เข้ามาซะก่อนเนี่ยว่ะ”

“แล้วตกลงว่าเรื่องไอ้โจนี่มันเรื่องอะไรกันแน่วะ นัท”

“นัทว่าเอาไว้นนท์ไปถามมันเองพรุ่งนี้ก็แล้วกัน แม่งนั่งจ้องหน้านัทตาเขียวแล้วเนี่ย”

ผมนึกภาพตามอย่างที่นัทพูดแล้วก็อดหัวเราะเบาๆออกมาไม่ได้ “เออๆ ไม่ถามก็ได้วะ แต่พรุ่งนี้นัทต้องเล่าให้นนท์ฟังด้วยนาว่าเกิดอะไรขึ้นมั่งอ่ะ แล้วก็ฝากบอกมันด้วยว่าให้มันเล่าให้นนท์ฟังให้หมดห้ามปิดบังอะไรเลยด้วยเหมือนกัน”

“โอเคๆ”

“งั้นนนท์ไปนอนก่อนและนะ นัท แม่งปวดข้อมือว่ะ เมื่อกี๊นนท์เพิ่งกินยาไปแล้วก็อยากนอนพักแล้วอ่ะ”

“โอเคคร้าบ งั้นนนท์ไปนอนพักผ่อนเถอะ ดูแลตัวเองเยอะๆล่ะ เข้าใจมั๊ย”

“คร้าบบ ถ้างั้นก็ฝันดีนะ”

“ฝันดีเหมือนกานน ไอ้ขี้เซาคนเดียวของนัท” เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะวางสายไป

คืนนั้นผมเข้านอนไปโดยไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงแม้เรื่องของโจจะยังคงคาใจผมอยู่บ้าง แต่พวกเขาก็รับปากกับผมแล้วว่าเขาจะเล่าให้ผมฟังอีกครั้งเองในตอนเช้า ผมจึงสามารถหลับลงไปได้โดยไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนั้นอีก ยกเว้นก็แต่ในตอนเช้าหลังจากที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วนั่นแหละ ผมถึงได้นึกถึงเรื่องๆหนึ่งที่เมื่อคืนผมลืมคิดไปเสียสนิทขึ้นมาได้ ซึ่งนั่นก็คือเรื่องความฝันและการนอนเพ้อของโจนั่นเอง

เมื่อพี่โก๋ไปส่งผมถึงที่โรงเรียน และก่อนที่ผมจะทันเดินไปได้ถึงที่โรงอาหาร ผมก็เจอกับเพื่อนๆกลุ่มหนึ่งทั้งที่อยู่ห้องเดียวและคนละห้องกับผมทั้งหมดหกคน พวกเขากวักมือเรียกผมให้เข้าไปคุยด้วย ซึ่งผมก็ทักทายและพูดคุยกับพวกเขาตามปกติ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้สนิทกับพวกเขามากนัก แต่พวกเขาต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีของผมทุกคน

“ไอ้นนท์ นี่เดี๋ยวมึงกำลังจะไปนั่งโรงอาหารกับพวกไอ้นัทใช่มะวะ” เพื่อนในห้องเดียวกับผมที่ชื่อกบถามผมขึ้น

“อือใช่ ทำไมวะ”

เขาหันไปมองหน้าคนอื่นครู่หนึ่งก่อนจะหันมาหาผมอีกครั้ง “คือพวกกูสงสัยอ่ะว่ะว่าทำไมเดี๋ยวนี้ไอ้โจมันถึงได้ไปนั่งอยู่กับพวกมึงได้วะ ทั้งๆที่กูว่าไอ้เจย์แม่งก็ไม่ได้ญาติดีกับไอ้โจเลยนะเว้ย”

“อ่ออ คือเรื่องนั้น...... อืมมมม กูก็ไม่รู้จะบอกยังไงว่ะ คือ เรื่องมันก็ค่อนข้างซับซ้อนนิดนึงอ่ะนะเว้ย” ผมอึกอักนิดหน่อย

“กูได้ยินว่าก่อนหน้านี้มันเหมือนจะทะเลาะกับพวกไอ้แม็กซ์เหรอวะ กูเคยได้ยินไอ้เหี้ยนั่นมันพูดกับไอ้ติ๊กอยู่เหมือนกันอ่ะ” คนที่ชื่อนพที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับพวกแม็กซ์พูดขึ้นบ้าง

“ก็ประมาณนั้นอ่ะว่ะ” ผมพยักหน้าเบาๆ

“แล้วนี่มึงรู้เรื่องของไอ้โจรึยังวะ ไอ้นนท์”

“หืออ เรื่องไรวะ” ผมสงสัย

“ก็เรื่องเมื่อคืนน่ะสิวะ เฮ้ยยย นี่มึงไม่รู้เรื่องเลยเหรอวะ เรื่องแม่งออกจะดังอ่ะ”

“ก็แล้วมันจะรู้ได้ไงอ่ะวะ ก็มันไม่ได้นอนหอเหมือนพวกเรานี่หว่า” เพื่อนอีกคนที่ชื่อโด่งพูดขึ้น

“เออว่ะ กูก็ลืมไปว่ามึงไม่ได้นอนกับไอ้นัทแล้ว” กบทำท่าเกาหัวตัวเองเบาๆ

“แล้วตกลงมันเรื่องอะไรวะ ไอ้กบ” ผมอยากรู้

“ก็เมื่อวานไอ้เชี่ยโจอ่ะดิ่แม่งเดินไปต่อยกะไอ้เคถึงที่ห้องเลยอ่ะดิ่ กูก็ไม่รู้ว่าแม่งมีปัญหาเหี้ยอะไรกันนะเว้ย แต่ท่าทางแม่งจะแรงไม่เบาอ่ะ เพราะแม่งต่อยกันจริงจังเหี้ยๆอ่ะมึง”

ผมตกใจ “เฮ้ยย!! แล้วมันเป็นอะไรมากรึเปล่า!”

“ก็เลือดกบปากเลยอ่ะ นี่ถ้าไม่มีคนไปห้ามนะ สงสัยแม่งจะหนักกว่านี้ว่ะ” โด่งตอบ

“เฮ้ยยย! ขนาดนั้นเลยเหรอวะ! แล้วมันไปหาเรื่องเค้าอีท่าไหนวะถึงได้โดนไอ้เหี้ยเคมันต่อยคืนได้ขนาดนั้นอ่ะ แถมเมื่อคืนกูคุยทั้งกะนัทกะมันก็ดูเหมือนมันจะไม่ได้เป็นอะไรนี่หว่า”

“มึงพูดอะไรของมึง ไอ้นนท์” กบขมวดคิ้วเล็กน้อย “พวกกูพูดซักคำเหรอวะว่าไอ้เชี่ยโจเป็นฝ่ายเลือดกบปากน่ะ”

“อ้าว”

“ไอ้เหี้ยโจน่ะ ไม่เป็นครวยไรเลยเว้ย แต่คนที่เลือดท่วมน่ะ คือไอ้เชี่ยเคต่างหาก” เพื่อนอีกคนที่ผมจำชื่อไม่ได้หันมาพูดกับผม

“เออ ไอ้โจแม่งแทบไม่ได้เป็นเหี้ยอะไรเลยจริงๆ กูก็ไม่รู้อ่ะนะว่ามันโดนหมัดโดนตีนอะไรของไอ้เคไปมั่งรึเปล่า แต่ที่แน่ๆคือไอ้เชี่ยเคแม่งปากแตก จมูกแตก ตาปูด ท่าทางจะโดนไปหลายอยู่เหมือนกันอ่ะว่ะ นึกแล้วสะใจชิบหาย! กูแม่งเกลียดไอ้เหี้ยนี่มานานและ สาดดดดด” โด่งพูดด้วยน้ำเสียงสะใจ

“กูก็เหมือนกัน ให้แม่งโดนเข้าจริงๆสักทีก็ดีเหมือนกันว่ะ” กบพยักหน้า

“แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ไอ้แม็กซ์แม่งจะยังไงกะไอ้โจต่อนะเว้ย กูว่าเดี๋ยวไอ้โจแม่งต้องซวยแหงๆเลยว่ะ”

“ทำไมวะ ไอ้กรณ์” ผมถาม

“ก็ปกติแล้วไอ้แม็กซ์แม่งปกป้องเพื่อนๆมันจะตายห่าอ่ะดิ่วะ นี่ขนาดเมื่อคืนพ่อแม่งยังโทรมาที่โรงเรียนเพื่อช่วยไอ้เคเลยนะเว้ย”

“พ่อใคร พ่อไอ้แม็กซ์หรือพ่อไอ้เค” ผมถาม

“ก็ต้องพ่อไอ้แม็กซ์สิวะ เพราะงั้นไอ้โจมันก็เลยต้องถูกย้ายจากนอนคนเดียวไปนอนกับไอ้นัทเลยไง” กบหันมาพูดกับผม “กูก็เลยนึกว่ามึงจะรู้แล้วซะอีก นึกว่าไอ้นัทมันจะบอกมึงแล้วเมื่อคืนอ่ะ”

“เฮ้ย ไอ้กบ” โด่งที่ยืนอยู่ข้างๆกบกระทุ้งสีข้างเพื่อนของเขาเบาๆ

ผมหันไปมองด้านหลังของตัวเองก็เห็นว่าโจกับนัทกำลังเดินตรงมายังกลุ่มของพวกเราพอดี เมื่อผมเห็นนัท ผมก็โบกมือและยิ้มให้กับเขาเหมือนทุกๆครั้ง ส่วนเมื่อผมสบตากับโจ ผมก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตทั้งสีหน้าท่าทางและแววตาของเขาว่าเขามีอะไรบางอย่างที่ดูแปลกไปจากเดิมหรือเปล่า

“มองเหี้ยไร” เขาพูดขึ้นเบาๆเมื่อเข้ามาใกล้พอที่ผมจะได้ยินเขาแล้ว

“ครวยไรล่ะ ไอ้เหี้ยนี่ ทักกูดีๆเป็นมั่งมั๊ยวะ”

“คนอื่นยังไม่มาเหรอวะ นนท์ ถึงไม่เข้าไปนั่งข้างในอ่ะ” นัทถามผม

“กูเพิ่งชวนมันมายืนคุยกันได้แค่แป๊บเดียวเอง แล้วพวกมึงสองคนก็เดินมานี่แหละ ไอ้นัท”

“แล้วพวกมึงไม่ไปกินข้าวเหรอวะ ไอ้กบ” นัทถาม

“กินดิ่วะ แต่รอไอ้เชี่ยบาสกะไอ้เชี่ยวาฬก่อน แล้วเดี๋ยวพวกกูค่อยเข้าไปซื้อหนมปังมานั่งแดกกันแถวนี้แหละ”

“เออ งั้นพวกกูเข้าไปข้างในก่อนและนะ เจอกันอีกทีตอนเข้าแถวเว้ย” นัทพูด จากนั้นผมกับเขาก็เดินตามหลังโจที่เดินนำเข้าโรงอาหารไปก่อนแล้ว

“ไอ้โจ!!” ผมตะโกนเรียกเขา

“อะไร” เขาหันกลับมาหาผม

ผมมองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองหน้านัท แล้วจากนั้นค่อยหันกลับไปหาเขาอีกครั้ง “.........เปล่า ไม่มีอะไรว่ะ ไปนั่งที่โต๊ะกันก่อนเหอะ แล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที”

[andy_kwan]

 
มาต่อแล้วนะ ต่นต้นคนดี  เดี๋ยวป้าค่อยแวะมาอ่าน 

[gtm]

แอบหวั่น ถ้า นัท กับ โจ ดันมาปิ๊งกันเองหละ

นนท์งานเข้าแน่ๆๆๆ ฟันธง

แต่ถ้า 3 P งานนี้นนท์ได้ผัวทีเดียว 2 คน(ดุ้น) คงได้เฮกันแน่ๆๆ

เอาเลยหนับหนุนโจนัทเปนสามีนนท์ :oo1:พร้อมๆกันไปเลย

[NooAeyJa]

รายงานตัวนิสสสส

หลังจากซุ่มแอบมานาน 55+

ดูท่าทางแล้วมีหวัง 3P คริ คริ

เลือกสาดกันแน่ หุหุหุ

[anajulia]

กร้ากกกกกกกกกกกส์ มาแปะบอกคำผิดแล้วก็กลับไปหมกมุ่นกะการอ่านรอบสองต่อ
เลยไม่ได้ถูกคุณต้นหลอกเลย แบร่ๆๆๆๆๆ(เอาบ้างแลบลิ้นหลอก)


ยังอึดอัดกับน้องป๊อปน้องตี๋อยู่เลย เมื่อไหร่คุณต้นจะเคลียร์B-sideล่ะคะ?
ที่แน่ๆรักสามเส้าของนนท์ นัท โจ ไม่อยากคิดตอนจบเลย กลัวจบไม่สวยแบบมีคนเจ็บหนัก หงิงๆ

[ordkrub]

แอบหวั่น ถ้า นัท กับ โจ ดันมาปิ๊งกันเองหละ

นนท์งานเข้าแน่ๆๆๆ ฟันธง

แต่ถ้า 3 P งานนี้นนท์ได้ผัวทีเดียว 2 คน(ดุ้น) คงได้เฮกันแน่ๆๆ

เอาเลยหนับหนุนโจนัทเปนสามีนนท์ :oo1:พร้อมๆกันไปเลย

ถ้าเป็นจริงก็งานเข้าละครับ
แต่.....ไม่มั้งครับ55555

[O_o]

ตกใจจริง ๆ อ่า

รีบมาต่อนะค๊าาาาา